သူ့နာမည်က ဟန်လင်း။
ကောင်လေးက အပြာကား တော်တော်ကြည့် သည်။ အဖေမရှိတော့သဖြင့် သည်ကိစ္စကို အမေနဲ့ အစ်မ ဖြစ်သူက ဘယ်လို ဖြေရှင်းရမှန်းမသိ ဖြစ်နေသည်။ ကြားထဲ အဂ္ဂိရတ်လိုလို ဘာလိုလိုက လုပ်နေသေး သည်။ အမေဖြစ်သူ ဒေါ်လင်းလင်းဌေးတယောက် သားကြောင့် စိတ်ညစ်နေရသည်။ အစ်မဖြစ်သူ သီရိလင်းလည်း စိတ်ညစ်သည်။ သို့သော်လည်း အိမ်မှာ တယောက်တည်း ကြိတ်ကာ ဖူးကားကြည့် အပြာစာအုပ်ဖတ် တယောက်တည်း အခန်းထဲ ဟိုလိုလို ဒီလိုလိုလုပ် မီးခိုးတွေ ညှော်နံ့တွေထွက် ဆိုတော အပြင်မထွက်တာပဲ တော်လှပါပြီဟု တွေးကာ လွတ်ထားလိုက်သည်။ တညနေ သီရိလင်း တယောက် အလုပ်က ပြန်အလာ အိမ်တွင် မြေမြိုနိုင်သည့် အဖြစ်အပျက်ကို သွားတွေ့လိုက်ရသည်။
“မာမီ မာမီ သား တောင်းပန်ပါတယ် မာမီ ဟီး ဟီး သား တောင်းပန်ပါတယ် ဟီး အဟင့် ဟင့် ဟီး”
ဟန်လင်းတယောက် မျက်ရည်နဲ့ မျက်ခွက် ငိုနေသံကြားရသည်။
“ဘာမှ မဖြစ်ဘူး သား လုပ်နော် လုပ် စိတ်လျှော့ လုပ်ပါ စိတ်လည်းလျှော့နော် သား လုပ်ပါ အား အား”
သီရိလင်းတယောက် အိမ်ထဲ အမြန်ပြေးဝင်သည်။ သူမ မြင်လိုက်သည့် မြင်ကွင်းကြောင့် သူမ မူးဝေကျသွားသည်။ တယောက်က အမေ၊ တယောက်က မောင်လေး၊ သားအမိအရင်းခေါက်ခေါက်၊ အိပ်ယာပေါ်မှာ အမေဖြစ်သူက အဝတ်မပါ အကုန်လုံးချွတ်ထားသည်။ ပေါင်ကားထားသည်။ သားဖြစ်သူက အမေ့ကို လိုးနေသည်တဲ့။ သားဖြစ်သူက ငိုနေသည်။ ဆံပင်တွေလည်း စုတ်ဖွာနေသည်။ ဟန်လင်းကလည်း အမေ့ကို လိုးရင်း ငိုနေသည်။ ငိုသာ ငိုနေသည်။ ဆောင့်နေတာ မပြတ်မနား။ သီရိလင်းတယောက် စလင်းဘတ် အိတ်ဖြင့် မောင်ကို ပုတ်သည်။
“အမ ဟီး ခွင့်လွတ်ပါ အစ်မ ဟီး ဝါး အီး ဟီး”
မောင်လေးက ကြောက်လန့်သွားမည် ထင်သော်လည်း သူမကို ငိုကာ တောင်းပန်သည်။ ထို့ကြောင့် အသံအုပ်၍ မေးလိုက်သည်။
“ဒါ ဘာဖြစ်နေကြတာလဲ”
“သမီး သမီး သီးမီး သမီးမောင်လေးကို ကယ်ပါဦးကွယ် သမီးမောင်လေးကို ကယ်ပါဦး”
အမေကော မောင်လေးတို့၏ အမူအရာက တမျိုး ဖြစ်နေသဖြင့် သီရိလင်းတယောက် တခုခုမှား နေပြီဆိုတာ သိလိုက်ရသည်။
“ဖြေးဖြေးသား သားမမကို ရှင်းပြလိုက်ဦး အမေရှက်တယ် သား”
“ဟင် ဟန်လင်း”
ဟန်လင်းက ငိုရင်း ပြောသည်။ သူ အင်တာနက် ပေါ်မှာ တင်ထားသည့် လီးကြီးဆေးတမျိုးကို အဂ္ဂိရတ်ပညာ နဲ့ပေါင်း ၍ ဖော်လိုက်မိသည်။ ဆေးညွန်းက မစားမီ မိန်းကလေးတယောက် သို့မဟုတ် နှစ်ယောက် အနီးတွင် ခေါ်ထားဖို့ မှာထားသော်လည်း သူက ဘာမှ မဖြစ်လောက်ဘူး အထင်ဖြင့် မခေါ်ဘဲ ဆေးဖော်ကာ စားလိုက်မိသည်။ လီးက ကြီးလည်းကြီးလာ တောင်လည်းတောင်လာတာ ကွင်းအကြိမ်ကြိမ်ထုသော်လည်း မပြီးသည့်အပြင် လက်ပန်း ကျလာသည်။ ဒါကို အမေလာတွေ့သဖြင့် အမေက ကယ်လိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။ သို့သော်လည်း ဘာဖြစ်သည် မသိရသေး။ အမေသုံးလေးခါ ပြီးကာ မောနေပြီ ဖြစ်သော်လည်း သူခုထိ ဘယ်လိုမှ မဖြစ်သေးဘဲ တကိုယ်လုံး ယားယံကာ လီးကလည်း အပြင်ထုတ်လိုက်လျှင် ပေါက်ကွဲမည့် အနေအထားတွင် ရှိနေကြောင်း ပြောလာသည်။ သီရိလင်းတယောက် ဟန်လင်းကို စလင်းဘတ်ဖြင့် အားကုန် ပုတ်သည်။
“နင် အမေ့ကို မလုပ်နဲ့ ငါ့ကိုလုပ်”

သီရိလင်းတယောက် ထမီချွတ်ကာ စပင်ဒါတခါတည်းချွတ်၍ ကုတင်ပေါ်တက်သည်။
“သမီး မလုပ်ပါနဲ့”
“နင် အမေ့ကို အခုလွတ်”
“သား သားအမကို မလုပ်ပါနဲ့ကွယ် အမေ့ကို လုပ်ပါ”
“ဟီး ဟီး အီး သားမှားပါတယ် အမေရဲ့”
“နင် ငါ့ကို လုပ်လို့ပြောနေတာ”
သီရိလင်းက ဟန်လင်းကို ဆွဲသည်။ ဒေါ်လင်းလင်းဌေးကိုလိုးရင်းမတ်တပ် လီးက ကျွတ်ထွက်သည်။ ဟန်လင်း ဘာလုပ်ရမှန်း မသိ။ သီရိလင်းက သူ့လီးကို ဆွဲကာ သူမပေါင်ကြားထဲ ထည့်သည်။ ဒေါ်လင်းလင်းဌေးမှာ အသက်အားဖြင့် ၄၄ နှစ်ရှိပြီ။ ညနေ ၂ နာရီလောက်ကတည်းက သားဖြစ်သူအား ခံပေးနေရာ လေးချီလောက် လည်းပြီးထားရာ ဘာမှ မလုပ်နိုင်ဖြစ်နေသည်။ သီရိလင်းကလည်း သမီးကလေး ဖြစ်ရာ ဘဝမဆုံးစေချင်။ သားလေးကိုလည်း ချစ်သည်။
သီရိလင်းသည် အသက်အားဖြင့် ၁၉ နှစ်ပြည့်ခါစ အပျိုစင်စစ်စစ်လေး ဖြစ်သည်။ ယင်ဖိုတောင် မသန်းဖူးဘူး ဆိုသည့်အ ဆင့်တော့ မဟုတ်။ တက္ကသိုလ်တက်စဉ်က ရည်းစားတွေ ဘာတွေ ထားဖူးသည်။ သူမက မကြိုက်တာလား ဘာလား မပြောတတ်။ ယောက်ျားတွေက ရည်းစားထားပြီး ဖက်ဖို့ နမ်းဖို့ကို အာရုံစိုက်ကြ သည်။ ဒါမျိုးကို သူမက မခံစားတတ်။ သူမကို ဖက်ပြီဆိုလျှင်ပင် သူမ စိတ်ညစ်ကာ လမ်းခွဲတတ်ခဲ့ရာ သူမမှာ ရည်းစားလေးငါးယောက်နဲ့ ဘာမှမဟုတ်ဘဲ ပြတ်ခဲ့ရာ အသည်းခွဲသူကြီး အသည်းစားဘီလူးမကြီးဟုပင် အသား လွှတ်နာမည်ရခဲ့သေးသည်။ သို့သော်လည်း ဘာမှ မတတ်နိုင်။ သူမမှ မကြိုက်တာ။ ယောက်ျားတွေကတော့ သူမကိုယ်လုံးကိုကြည့်ပြီး သွားရေကျကြသည်က များသည်။ လုံးကြီးပေါက်လှလေးဆိုပြန်တော့လည်း မဟုတ် ပါ။ သို့သော် အချိုးအစားတော့ နည်းနည်းကျနသူလေး ဖြစ်သည်။ အရမ်းကြီးလှသူ တဦးတော့လည်း မဟုတ်။ သာမာန်မိန်းကလေးကြားထဲတွင်တော့ ဆွဲဆောင်မှုနည်းနည်းပါးပါး ရှိသူဖြစ်သည်။
သီရိလင်းသည် အငြိုးတကြီး ဖြစ်နေသော မောင်လေးကို ကြည့်ကာ လန့်နေသည်။ သူ့လီးကြီးကလည်း သံချောင်းလို မာကာ တန်းမတ်နေသည်။ အဆင်သင့်ပင် သူမကားထားပေးသော ပေါင်ကြားသို့ ဟန်လင်းက ချက်ချင်းဝင်သည်။
“အ အမေ့ အ”
သီရိလင်းတယောက် အမေတရသည်။ အမေကလည်း ဘေးနားတွင် ရှိနေသည်။
“သ သမီး သား ဖြေးဖြေးလုပ်နော သားမမကို သမီး အောင့်ထားနော်”
သားနဲ့ သမီးအဖြစ်ကို ကြည့်ပြီး ဒေါ်လင်းလင်းဌေးတယောက် ရင်ကွဲရသည်။ မိုက်လိုက်တဲ့သား၊ မိုက်လိုက်တဲ့ သမီး၊ မိုက်လိုက်တဲ့ငါ ဟုရေရွတ်ရင်း ငိုသည်။ မောကလည်း မောနေသည်။ သမီးကလေး အော်နေတာကိုလည်း သနားသဖြင့် သမီးလေးကို ဖက်ထားပေးသည်။ သားဖြစ်သူကလည်း မျက်နှာပျက်လျက် မျက်ရည်ရွှဲလျက် အစ်မ ကိုလိုးနေသည်။
“စပ်တယ် စပ်တယ်”
“သမီး အမှေးပါးကွဲတာ အောင့်ထားနော်”

အမေဖြစ်သူက ပြောပြရသည်။ ဟန်လင်းသည် ငိုရင်း နား၍ မရသဖြင့် ကိုယ့်အစ်မအရင်းကို ရင်နာနာနဲ့ လိုးရသည်။ အစ်မ၏ ကိုယ်လုံး အစ်မ၏ အလှကို လင်ကောင်းသားကောင်းရနိုင်သည်။ ခုတော့ မောင်ဖြစ်သူ ကိုယ်တိုင် အစ်မ၏ အပျိုစင်ဘဝကို ဖျက်ဆီးလေပြီ။
ကိုယ့်အမေကိုယ် ပြန်လိုးသည့် အနေအထားမှ ကိုယ့်အစ်မ ကိုယ်ပြန်လိုးသည့်အနေအထားက နည်းနည်းကွာ သည်။ စိုးရိမ်စိတ်တွေက သိပ်မဖြစ်။ ဘာမှ သိပ်မကြောက်သလို ခံစားရသည်။ အစ်မကို မထိမတို့ဘဲ လိုးနေရာမှ ကုန်းအိပ် ချသည်။ အစ်မကိုယ်ပေါ်ပိလိုက်ပြီး နို့ကို ကိုင်သည်။ ပါးကို နမ်းသည်။ အစ်မကတော့ ဘာမှ မဖြစ်သလို။ မျက်နှာက စိတ်ပျက်သည့် အမူအရာ။ စိတ်တော်တော်ကုန်နေသလို ထားသည်။ သို့သော်လည်း ဟန်လင်းက တော့ အဆင်ပြေနေသည်။ အစ်မနို့က တင်းနေသည်။ ပါးကို နမ်းသည်။ အစ်မ စောက်ဖုတ်က နွေးစိစိတော့ မနေ။ သို့သော် လိုးလို့ ကောင်းသည်။ ဆောင့်ချင်တွေကလည်း မြန်သည်။ အစ်မကလည်း တအင့်အင့်နဲ့ ဖြစ်လာသည်။ လိုးနေရင်း စောက်ဖုတ်က နွေးစိစိလေး ဖြစ်လာသည်။
“နင် ဖြည်းဖြည်းလုပ်”
သီရိလင်းက ပြောသည်။
ဟန်လင်းသည် စိတ်မကောင်းသည့် အမူအရာနှင့် မဟုတ်တော့။ ဒေါ်လင်းလင်းဌေးက ဘေးနားတွင် အိပ်ရင်း အစ်မသီရိလင်းကို ဖက်ထားသည်။
“အမေ ဟင့် ဟင့် အ ဟင့် အ အ”
သီရိလင်းကလည်း အမေ့ကို ပြန်ဖက်ရင်း မောင်လေးဖြစ်သူက ဆောင့်လိုးရာ ညည်းလိုက် အမေ့ကိုတလိုက် လုပ်နေရသည်။ ဟန်လင်းက အားကုန်ဆောင့်လိုးရင်း တကိုယ်လုံးကျဉ်တက်လာတော့ လီးကို ထုတ်လိုက်သည်။ လရည်တွေ ပန်းထွက်ပုံမှာ ရေသေနတ်နဲ့ ပစ်သလိုပင် တော်တော့်ကို ဝေးဝေးထိ ပန်းသည်။ လရည်လည်း တော်တော်များသည်။ ဟန်လင်း ခုမှ ပုံကျသွားသည်။
“မိုက်လှချည်လား သားရယ်”
အမေဖြစ်သူက သားကို ဖက်၍ ငိုသည်။ သီရိလင်းက သူ့မောင်လေးကို ထုသည်။ သူမစောက်ဖုတ်က ပူကျစ် နေသည်။ သူမ ထမီတွေ ပြန်ဝတ်ရင်း ကိုယ့်မိသားစုအဖြစ်ကြောင့် ဝမ်းနည်းကာ ငိုမိသည်။ ကိုယ့်မောင်လေး ဆိုတော့လည်း သနား၍ ငိုမိသည်။ ငိုရင်း အိပ်ပျော်သွားသည်။
“မမ မမ”
အနားကပ် အနိုးခံလိုက်ရသဖြင့် သီရိလင်းတယောက် နှိုးလာသည်။
“ငါ့ ငါ့လီး အရမ်းတောင်လာပြန်ပြီ မရတော့ဘူးထင်တယ်”
“ဘာ”
သီရိလင်းတယောက် သူ့မောင်လေးပြသော လီးကို ကြည့်မိသည်။ အိပ်မှုံစုံမွှားဖြစ်နေသော်လည်း သူ့မောင်လေး လီးကို မြင်တော့ မျက်လုံးကျယ်သွားသည်။
“အမလေး နင် နင့်ဟာ နင့်ဟာက တော်တော်ကြီးပါလား”
“မမ ငါကွင်းထုနေတာ ကြာပြီ မရဘူး ပေးလိုးဦးနော်”
“နင်ကွာ”
သီရိလင်းတယောက် မချိတင်ကဲ ဖြစ်ကာ ထမီကို လှန်သည်။ ညနေက အတွင်းခံ မဝတ်ထားမိသဖြင့် အသင့် ဖြစ်နေသည်။
“နင် ကွင်းအရင်တိုက်ပေးကြည့်ပါလား”

ဟန်လင်းက ကွင်းတိုက်တာကိုပင် သိပုံမရသော အစ်မဖြစ်သူ ဝေတေတေလေး ဖြစ်နေသည်ကို အားမလို အားမရ ဖြစ်ကာ “ဒီလို ဒီလို” ဆိုပြီး အစ်မလက်ကို ဆွဲယူကာ လီးကိုင်ခိုင်းပြီး ကွင်းတိုက်ခိုင်းသည်။ သူ ဖတ်လိုက် မိသော စာအရ ဤဆေးကို စားပြီး တခြားတယောက်ယောက်နဲ့ ထိတွေ့ရမှ အဆင်ပြေမည်ဟု ပါသည်။ ထို့ ကြောင့်လားမသိ။ အစ်မက ကွင်းထုပေးတော့ နည်းနည်းသက်သာသည်။
“မမ”
“ဘာလဲ”
“စောက်ဖုတ် မခံချင်ရင် ဖင်ခံလည်း ရတယ်မမ”
“ဘာ”
သီရိလင်းသည် တော်တော်လေးကို လက်နှစ်ဖက်လုံးညောင်းအောင် ကွင်းထုပေးနေသည့် ကြားက မောင်လေး ပြောလိုက်သော စကားကြောင့် တော်တော်တင်းသွားသည်။
“နင်တော်တော်ရိုင်းပါလား”
“အမကို သနားလို့ပြော ပြောတာပါ”
သီရိလင်းတယောက် စောက်ဖုတ် မခံချင် သော်လည်း မောင်လေးပြောသည့် အချက်ကို နည်းနည်း စိတ်ဝင်စားသည်။
“ဖင်တော့ ခံပေးပါ မမရယ်နော်”
“နင်နော်”
“မမရယ် ကျနော် လိုးမှ ရတော့မှာ အရမ်း တင်းနေပြီ”
“နင် တအားမလိုးနဲ့”
သီရိလင်းသည် ဖြည်းဖြည်းချင်း လှည့်ကာ ကုန်း လိုက်သည်။ ဟန်လင်းသည် ကိုယ့်အစ်မ ဖင်ကို မမြင်ဖူးသလို ကြည့်ကာ တံတွေး တချက် မြိုချသည်။ အစ်မက အသားဖြူသည်။ ဖင်လုံးလည်း ကြီးသည်။ ပေါင်တံလေးတွေလည်း ဖြူးနေသည်။ အိုးနှစ်လုံးကြားထဲ စပယ်ဖူးလေးတောင် လှနေသည်။ ဟန်လင်းက ဖူးကားကြည့်လွန်းသူပီပီ အစ်မဖင်ကို မလိုးခင် လျက်ပေးသည်။
“ဟဲ နင် ဟဲ့ ဟဲ့အို နင်”
သီရိလင်းတယောက် မောင်လေးက ချက်ချင်းလိုးလိမ့်မည် ထင်သော်လည်း တံတွေးထွေးချပြီး လျာနဲ့ လျက်ပေးတော့ ဘယ်လိုကြီးမှန်း မသိ။ ဇိမ်ပင် ရှိသလိုလို ခံစားရသည်။ မျက်လုံးကို မှေးနေအောင် မှိတ်ထား သည်။ မောင်လေးက တော်တော်တတ်နေသည်။ ဖင်ပေါက်ကို လျှာဖြင့် ထိုးမွှေသည်။ အနားသပ်တွေကို ဝှိုက် လျက်ပေးသည်။ အိုးကို တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ကာ ဖြဲလိုက် စုလိုက် တွန်းတင်လိုက် လုပ်သည်။ စကောဝှိုက်လေး အိုးကို ဝှိုက်ကစားသည်။ စောက်ဖုတ် အစပ်ကနေ၍ ဖင်ညောင့်ရိုးထိ လျှာအပြားလိုက် အထပ်ထပ်လျက်သည်။
“လိုးပြီနော် မမ”
တကယ်တမ်း သီရိလင်းခမျာ မောင်လေးတွေ ဘေးက အမေတွေ သိပ်မသိတော့သလို ဖြစ်လာသည်။ မရှက် စတမ်းပြောရလျှင် တော်တော်လေး ခံချင်နေပြီ ဖြစ်သည်။ မောင်လေးကသာ မပြောလျင် သူမ လိုးခိုင်းတော့ မည်ဖြစ်သည်။ မောင်လေးက ပြောလည်းပြော သူ့လီးကြီးဖြင့် ထောက်သည်။ မောင်လေး ဖြည်းဖြည်းချင်း သိပ် ထည့်သည်။ မောင်လေးလီး တော်တော်ကြီးမှန်း သူမသိသည်။ သို့သော် မကြောက်မိ။
“အ”
ဟန်လင်းသည် သိပ်မအော်သော မမကို နည်းနည်း တော့ အံဩသည်။ သူ့လီးနဲ့ မမဖင်ကို မလိုးသင့်မှန်း သိသော် လည်းမမကြည့်ရသည်မှာ စောက်ဖုတ်သိပ် ခံချင်ပုံ မပေါ် သဖြင့် ဖင်ကို မကွဲအောင် ကြပ်ကြပ်လေးကို ဖြည်းဖြည်း သွင်းရင်း ထည့်သည်။ သို့သော်လည်း သူ့ခမျာ ဆေးအရှိန် ကရှိနေသဖြင့် တားမရဘဲ ဖြစ်နေသည်။
“ပြွတ် ပြွတ်ပြွတ် အွတ် အွတ်”
သူ့ဆောင့်ချက်တွေ မြန်လာသည်။ လိုးရင်း တော်တော် ကြာလာတော့ သီရိလင်းလည်း ဖီးလ်တက်လာသည်။ ခံလို့ ကောင်းလာသည်။
“အ အို့ အ မောင်လေး အ အ”
“ကောင်းတယ် မမ အား အား အား”

ဟန်လင်းလည်း ကောင်းသဖြင့် ကောင်းကြောင်း ပြောမိ သည်။ တော်တော်ဆိုးသည်။ ကိုယ့်အစ်မကို ကိုယ်လိုး ရတာ ကောင်းသည်ဟု ပြောရသည်မှာ တမျိုးကြီး ဖြစ်နေသည်။ ညက ၁၂ နာရီကျော်လာသည်။ ၁ဝ နာရီ ခွဲလောက်ကတည်းက လိုးနေသည်မှာ ဟန်လင်းက ဘာမှ မဖြစ်သေးသော်လည်း သီရိလင်းတယောက် စောက် ဖုတ်က စောက်ရည်ပင် နှစ်ခါ ထွက်သွားပြီ ဖြစ်ရာ တော်တော်နှုန်းလာသည်။ ပျော့ခွေလာသည်။ တစောင်း ကလေးပဲ ခံပေးနိုင်တော့သည်။
“မမ”
“ဟင်”
“မမရသေးလား”
“နင့်စိတ်ကြိုက်လုပ်ပါ”
“မမ”
“ဘာလဲ”
“မမလည်း ဆေးနည်းနည်းစားလိုက်ပါလား အဲဒါဆို မမလည်း ဟိုဟာဖြစ်ပြီး ခံနိုင်မယ်ထင်တယ်”
“မစားဘူး”
“မမကို သနားလို့ပါ”
“နင့်ဦးနှောက်က ဘာတွေတွေးနေတာလဲ၊ လုပ်စရာရှိတာ လုပ်”
“ကျနော် မပြီးနိုင်ဘူး ထင်တယ်”
“ဘာ”
သီရိလင်းတယောက် မောင်လေး ပြောသည့် ကိစ္စကို စဉ်းစားစရာ ဖြစ်သွားသည်။ သို့နှင့် ဘာမှ မပြောတော့ဘဲ ဆေးကို မေးကာ နင် ဘယ်လောက် စားလဲ မေးပြီး မောင်လေးစားသည့် တဝက်ကို စားလိုက်သည်။ အစပိုင်းတော့ ဘာမှ မဖြစ်ပေမယ့် နာရီဝက် လောက်ကြာလာတော့ တကိုယ်လုံး ယားယံလာသည်။
“မောင်လေး”
“ဟင် မမ”
“ငါ့တကိုယ်လုံး ယားနေတယ်”
“ကျွန်တော်တို့ ဆက်လိုးကြမယ်နော် မမ”
“အင်း”
သီရိလင်းက ပက်လက်ကလေး နေလိုက်သည်။ ဟန်လင်းက အပေါ်ကနေ မှောက်ချသည်။ ဤကိစ္စ ဤတွင် ပြီးသွားပြီဟု ထင်သော်လည်း အမေဖြစ်သူက ကိုယ့်ကိုယ်ကို ကြိုးဆွဲချ သေသွားရာမှ မောင်နှမ အမှုက ပေါ်လာ ပါတော့သည်။ မူမူချယ်သည် အမှုကို ကိုယ်တွယ်ရင်း စိတ်မကောင်းကြီးစွာဖြင့် ထောင် ၁ရ နှစ်စီ ကျခံ စေလိုက် ရပါတော့သည်။
➡️တင်ထားပြီးသမျှ အပြာစာအုပ် အောစာအုပ်များ စာရင်းကြည့်ရန်နှိပ်ပါ။⬅️
