ပထွေး ဆိုတာ အခက်သားဘဲ အမေရဲ့ အရိပ်မှာ လာပြီး နားခိုနေသော ပထွေး ဒါပေမဲ့ ကိုယ်က သားကောင်ဖြစ်မှန် မသိခဲ့ရိုး အမှန်ပါ အခုတော့ ကြည့်ပါအုံး ကျွှန်မ တစ်ယောက်ထဲ ငိုနေတာ မဟုတ်ဘူး ညီမလေးပါ ငိုနေတာ ညီမလေးကို ချော့နေမိတယ်
(တိတ်ပါ..ညီမလေးရယ်..တိတ်ပါ..အမ လဲ ရှက်ပါတယ်ကွယ်…ဟီး..ဟီး..ဟီး..အစ့်..အစ့်..အစ့်..ဟီး..ဟီး..အမ လဲ မပြောရဲဘူး..ဟီး..ဟီး..ဟီး..)
ပန်းကောင်းအညွန့်ချိုး ခံရသော ညီမငယ်အား အမဖြစ်သူ မကြည်ပြာ ချော့နေမိသည်။
လက်ထဲမှာ ပထွေးဝယ်ခိုင်းသော ဆေးလိပ်ကလေးများ က ဘေးမှာ ရှိနေသည်။
အသက် ၁ရ နှစ့်အရွယ် ညီမလေး ကို ထားခဲ့မိတယ်။
အသက် ၂ဝ အမတစ်ယောက် ငိုချင်းသံ တိုးတိုးကလေး က အခန်းထဲမှာ ကြားနေရသည်။
ညီအမ နှစ်ဦး ငိုရှိုက့်သံ ကို ဘယ်သူတွေ သိမှာလဲ အိမ်အပြင်မှာ အရက်ပုလင်း နဲ့ အမြည်းနဲ့ ဇိမ်ကြနေသော ပထွေး က ဘာမှ မဖြစ့်သလို လုပ်နေသည်။
သူရဲ့ အနီးစာပွဲ အပေါ်မှာ ဓားမြှောင်း တစ်ချောင်း က စာပွဲ အပေါ်ကို စိုက့်ထားသည်။
အကြီးမ ကြည်ပြာ တစ်ယောက် နီလာ ဖြစ်သူ ညီမကို ထွေးပွေ့ထားပြီး ဆံပင်ကလေးများကို သပ်တင်ပေးလိုက်ပြန်သည်။
အိမ်ခန်းထဲမှာ ညီအမနှစ်ယောက် ငိုပွဲကလေး က တိုးတိုးတိတ်တိတ်ကလေးနဲ့ မျက်ရည်များ က မိုးရေများအလား ကြဆင်းနေကြပြနသည််။
အကြီးမ ကြည်ပြာ လွန်ခဲ့သော အတိတ်တွေကို ပြန်မြင်နေမိသည်။
မြို့နဲ့ နီးကပ်သော တောရွာကလေး တစ်ရွာမှာ လူအများ အသုဘပို့နေကြသည်။
လူအများ နဲ့ ဆွေမျိုးများ များစွာ စိတ်မကောင်း ဖြစ့်မိကြသည်။
ကလေးမလေး နှစ်ယောက် အငိုမျက်ရည်များနဲ့
(အဖေရေ….အဖေရေ…သမီးတို့ကို ထားခဲ့ပြီးလား..အဖေ..အဖေရေ…)
(အဖေ…အဖေ…အဖေ..အဖေကို ..ခေါ်ပေးကြပါအုံး..အဖေ..အဖေ…အဖေရေ..အဖေ..အဖေ…)
လယ်သူရင်းငှါး လုပ်နေရင်း မြွေကိုက်ပြီး သေဆုံးသွားသူ အဖေဖြစ့်သူကို သမီးနှစ်ဦး အငိုမျက်လုံးများ က ရင်ထုမနာ ဖြစ်မိကြသည်။
မိခင်ဖြစ့်သူရဲ့ အနားမှာ လူတွေအများကြီး က
(ဟဲ့..ခြေမချိုးကြပါဟဲ့….)
(ဘေးက..လူတွေ..မအုံ့ကြပါတယ်..ဖယ်ပေးကြပါအုံးဗျ..)
အငိုအား နဲ့ အကြောတက်နေသူ မိခင်အနားကို သမီးများ သွားလိုက်ကြသည်။
(အမေ…အမေ..လုပ်ကြပါအုံး..အမေကို ခေါ်ပေးကြပါအုံး..)
(အမေ..အမေရေ..အမေ…အမေ…)
နှစ့်ကလေးများ ကြာညှောင်းလာတော့ တောရွာကလေးမှာ ဆင်းရဲသားလို့ ခေါ်သော မြောက်သူ ။
လယ်ပိုင်လျှင် တောင်သူ ဟု ခေါ်ကြသည်။
လယ်တစ်ကွက်မှ မပိုင်တော့ သူများ လယ်/ယာများမှာ နေ့စား အလုပ်သမား မိသာစုကလေး တစ်ခုပေါ့။
ကောက့်သင်းကောက့်သင့်ရင်း ကောက့်သင်းကောက့်ကြရသည်။
သားအမိတစ်တွေ ဆင်းရဲစွာ တောရွာကလေးမှာ ကြီးပြင်းခဲ့ကြရသည်။
အကြီးမ. ကြည်ပြာ အသက် ၁၉ နှစ့်
အငယ်မ နီလာ အသက် ၁၆ နှစ့်
အပျိုကလေးများ ဖြစ်လာခဲ့သည်။
ပိုက်ဆံမရှိတော့ သမီးကလေးများ မျက်နှာငယ်ကြရသည်။
ကံကြမ္မာ အချိုးအကွေ့ နဲ့ ကံဇာတ့်ဆရာ က သားအမိများ ဘဝကို ပြောင်းလွဲစေသည်။
မငွေ ခေါ် ဒေါ်ငွေ တစ်ယောက် အိမ်ထောင်ပြုဖို့ အကြောင်းဖန်ခဲ့မိသည်။
တစ်ဖက်ရွာ က မောင်ဝင်း ခေါ် ဦးဝင်း နဲ့ ပေါင်းဖက်ဖို့ အကြောင်းက မငွေ တောင်သူများ အလုပ်သိမ်းချိန် အလုပ်မရှိချိန်မှာ တစ်ခြာရွာကို ခေါင်းရွက်ပြီး ဈေးရောင်းချရတယ်။
တစ်ခါတလေ ညအိပ်မိရာ က အစပြုပြီး ကာမ နဲ့ နီးစပ့်ပြီး ဈေးဝယ်နေသော ကိုဝင်း အစအနှောက့်များကို သာယာပြီး ယုံကြည်မိစွာ ညအိပ်ခေါ်ရာကို လိုက်ပြီး အိပ်ခဲ့ရသည်။
ကိုဝင်း နဲ့ အတူတူ ညအချိန်တွေကို ကျော်ဖြတ်ပြီး သွားခဲ့မိသည်။
ကိုဝင်း အပြောများ က မငွေ အတွက့် အားဆေးတစ်ခွက်လို့ ထင်မိသည်။
ကိုဝင်း ရွာက လူတွေ မငွေ ကို သနားပြီး တားကြပါသေးတယ် မငွေ မယုံပါ။
ရွာက လူတွေ တားကြပါသေးတယ် မငွေ မယုံပါ။
မငွေ သိတာက အလွန်တောင်းတ မိခဲ့သော ညအချိန်တွေကို လိုလိုလားလား လက်ခံသူ ပေါ်ပေါက့်လာဖို့ လိုအပ်နေတာပါ။
ရောက်ခါစ အချိန်မှာ အချိုးကြနေသည်။
အိမ်ထောင်ကြခါစ အချိန် က မသင့်ပါဘူးကွာ မင့်အမေထံ ပို့ထားပါကွာ စကားတွေနဲ့ မငွေ လေးစားမိသည်။
အိမ်ထောင်သက် တစ်နှစ့် အနီးမှာ ဇ ပြနေတော့သည်။
အလုပ်က အပြန်မှာ အရက်တွေ ပိုသောက့်ပြီး ခဏခဏ စကားများရသည်။
မငွေ ဖြစ်သမျှအကြောင်း အကောင်းကြီးဘဲ မှတ်ရသည်။
ကိုဝင်း က သူရွာမှာ လူမိုက်တစ်ဦးတဲ့ သူကို ဘယ်သူမှ မကြိုက်ကြတော့ လူပျိုကြီးပေါ့ ပွဲခင်း တစ်ခုမှာ စကားများကြတော့ ဓားနဲ့ ထိုးလိုက်တာ တစ်ဖက်က လူမှာ ဆေးရုံမှာ တက်ရောက်ပြီး ၉ ရက် အကြာ သေဆုံးသွားတော့ လူသေမှု့နဲ့ ထောင်ကြခဲ့သည်။
ထောင်က လွှတ်လာတော့ ရွာထဲမှာ ခဏခဏ လူရိုက်လာခဲ့တယ်တဲ့ မငွေ အခုမှ ယုံမိသွားသည်။
အခု မငွေ သူကြီး ထိပ်တုံးခပ်ထားသော လင်တော်မောင် အတွက့် ထ္မင်းပို့နေရပြန်သည်။
မကြည်ပြာ တစ်ယောက် အိမ်ထဲမှာ လုပ်စရာများ လုပ်နေမိသည်။
ပထွေးဖြစ်သူ သူကိုကြည့်နေတာ သိပါသည်။
မကြည်ပြာ မကြည့်နေပါဘူး မိမိအလုပ်ကို မိမိလုပ်နေမိသည်။
အမေဖြစ်သူ ခေါင်းရွက်ဈေးသည် ရွာထဲကို သွားနေသည်။
ယနေ့ ဦးဝင်း အလုပ်မသွားပါ။
ညီမလေး က အိမ်အပြင်ဘက် ရေတွင်းမှာ အိုးခွက်များ ဆေးနေသည်။
ဦးဝင်း အကြည့်များကို မကြည်ပြာ မကြိုက်ပါ။
အမေကြီး အိမ်မှာ မနေရတော့ အိမ်ကို ပြန်ရောက်နေရသည်။
အမေကြီး နေထိုင်သော အိမ်မှာ ဦးလေး မိသားစုနဲ့ အငယ်မ ရန်ဖြစ်ကြလို့ မနေကြဘဲ ပြန်ရောက်နေရသည်။
အမေ နဲ့ ပထွေး က အိမ်ရှေ့အခန်းအနီး ကုတင်မှာ အိပ်ကြသည်။
မကြည်ပြာ မနီလာ က အနောက်ခန်းထဲမှာ အိပ်ကြရသည်။
ညမှောင်ချိန် အခါများမှာ အိမ်ရှေ့ခန်းထဲ က အသံတွေ ညီအမနှစ်ဦး ကြားနေရသည်။
ညီအမ နှစ်ဦး မအိပ်သေးတာ သိရဲ့နဲ့ ပထွေးယုတ်မာပုံကို မကြည်ပြာ သိပါသည်။
ကုတင်မြည်သံ က အတိုင်းသားကြားနေရသည်။
(ကိုဝင်း..သာသာ..လုပ်ပါ..ကလေးတွေ ကြားကုန်မယ်…)
(ဟာကွာ..မင့်ကလဲကွာ..သူတို့ က ခေါင်းချရင် အိပ်ပျော်သွားတာဘဲ..ဘာဖြစ်တုံး..ကိုယ်မိန်းမ. ..ကိုယ်လုပ်တာ..စောက့်စကားများမနေနဲ့..ခံစရာရှိခံနေလိုက်..)
အသံတိုးတိုးလေး ပြောနေပေမဲ့..
အချိန်တွေ က ကုန်သွားသည်။
မကြည်ပြာ ကို ဦးဝင်း က မထိတထိတွေ လုပ်နေသည်။
အိ်မ်ထဲမှာ လုပ်ကိုင်နေရင်း မကြည်ပြာ ဖင်ကို ကုတ်သွားတတ်သည်။
မီးဖိုချောင် ဝင်ချိန်များ တိုက်ဆိုင်နေရင် ပိုဆိုးသည်။
မကြည်ပြာ အတတ်နိုင်ဆုံး အမြန်ထွက်ရသည်။
နောက်က ရယ်ပြီး ကျန်နေသူ က ဦးဝင်း ဖြစ့်သည်။
မကြည်ပြာ စိတ်ညစ်မိသည်။
အခြေအနေအရ အမေကို ပြောပြရမလား မသိဘူး မနေ့ က အမေခမျှ ပထွေး အရိုက်ကို ခံနေတာ မကြည်ပြာ မပြောရဲပါ။
ပြောလဲ မရပါ မကြည်ပြာ ကို တွန်းလွှတ်ဘူးသည်။
(ဟေး..နင့်တို့နဲ့မဆိုင်ဘူး..အသာနေ..နင့်တို့ပါ..အဆစ့်ပါသွားမယ်..ငါလိုးမတွေ..အသာနေကြ..)
အဲ့သလို မကြည်ပြာ တို့ ညီအမ အဆဲခံခဲ့ရသည်။
အမေ က သူယောင်္ကျားကို ယုံနေသလား မသိပါ။
မကြည်ပြာ အရိပ်အကဲစမ်းပြီး အမေကို ပြောပြသည်။
(ကိုဝင်း က ဒီလို မဟုတ်လောက့်ပါဘူး..သမီးရယ်..သူဖာသာ မူးနေတာနေမှာပါ..သူလမ်းလျှောက်လို့..မူးနေတာ..သမီးနဲ့ ထိမိခိုက်မိတယ်လို့..အမေကို ပြောပြတယ်..မတော်ပါဘူးကွာ..သူအမေကြီးအိမ် ပြန်ပို့ထားပါ..အမြဲတမ်း ပြောပါတယ်..သူမူးနေတာပါ..သမီးရယ်..သူကို..ပြောရင် အမေနဲ့က စကားများနေပါအုံးမယ်..သမီးရယ်)
မကြည်ပြာ သက်ပျင်းများ ချနေမိသည်။
ညအချိန်မှာ ပထွေး မရှိပါ နာရေးဖဲဝိုင်းမှာ ညတိုင်းသွားနေသည်။
မနက်လင်း မှ ပြန်ပြန်လာတတ်သည်။
နေခင်းမှာ အိပ်ပြီး ညအချိန် ထွက်သွားပြန်သည်။
၃ ရက်ရှိနေပါပြီး။
ညအချိန် အပေါ့အပါးကို ပထွေး ရှိစဉ့် က ညီအမ နှစ်ဦး အတူတူထပြီး သွားတတ်သလို အမေကလဲ စောင့်ကြည့်နေတတ်သည်။
ပထွေး ညအချိန် ထသွားရင် အမေက ကိုဝင်း ဘယ်တုံး မေးတတ်ပါသည်။
(ကလစ့်”””ချောက့်”””)
အခန်းထဲ က ကလန့်တုံးကို ဖွင့်ပြီး မကြည်ပြာ အပြင်ကို ထွက်လိုက်ပါသည်။
အမေခြင်ထောင်ကို ကြည့်မိသည်။
အမှောင်ထဲမှာ အမေခြင်ထောင် ကလေးဘဲ မြင်ရပြီး အမေရှိသလား မရှိဘူးလား မသိရပေမဲ့ ပထွေး မရှိဘူးဆိုတာ မကြည်ပြာ သိပါသည်။
တောဓလေ့ အရ ခြံစည်းရိုး အနီးကို မကြည်ပြာ သွားမိသည်။
အပေါ့အပါး သွားနေတုံးမှာ မကြည်ပြာ ခြေသံကြားတော့ လှည့်ကြည့်မိလိုက်သည်။
(အမေ့…အု..အု..အု..အု..)
(မအော်နဲ့..ဒီမှာ တွေ့လား ဓား..)
(အု..အု..အု..)
(ဘာအသံထွက်နေတာလဲ..ထိုးသတ်လိုက်ရမလား..မအော်နဲ့ တိတ်စမ်း..မလုပ်ဘူး မထင်နဲ့..အခုအသံတိတ်…)
အသံတိုးတိုးကလေး နဲ့ ပထွေးဖြစ်သူ ဦးဝင်း အမှောင်ထဲ က မကြည်ပြာကို ဖက်ထားပြီး ညာဘက်လက် က ဓားအချွန်က မကြည်ပြာ ခါးကလေးကို ထောက့်ထားသည်။
မကြည်ပြာ ခါးကလေးအနီး က ဗိုက်သားကလေးမှာ စူးပြီး နာနေသည်။
အလွန်မာကြောသော ဓားဦးအချွန် ဗိုက်ထဲ ဝင်လာမှာ အရမ်းကြောက်မိသည်။
ပါးစပ့် ပိတ်ထားသော လက်ကို ဖြေးဖို့ လုပ်နေသော မကြည်ပြာ လက်ကလေးမှာ အမြန် လက်အုပ်ချီထားပြီး အသံတိတ် တောင်းပန်နေမိသည်။
(အေး..အသံမထွက်နဲ့ ..ငါနောက်က လိုက်ခဲ့..မလိုက်ရင် ဓားနဲ့ အခုထိုးလိုက်မယ်..)
မကြည်ပြာ ခါးကလေး စောင်းသွားမိသည်။
ဓားဦးချွန် က ဗိုက်အသားကို အနည်းငယ် စူးသွားသည်။
မကြည်ပြာ လက်ခါပြပြီး တောင်းပန်နေမိသည်။
ပါးစပ့်ပိတ်ပြီး နောက်ကနေ ဓားထောက့်ပြီး ခေါ်နေသည်။
ခြံထဲ က သစ်ပင်ကြီးအောက်ကို ခေါ်နေတာ သိလိုက်သည်။
မကြည်ပြာ မျက်ရည်များ ကြမိသည်။
မကြည်ပြာ တို့ ငယ်ငယ် က ဆော့ကစားခဲ့သော မန်ကျီးပင်ကြီးပါ။
မကြည်ပြာ ပါးစပ့်ပိတ်ရင်း နောက်က ကပ်ပြီး တွန်းနေသူ ဦးဝင်း က ရှေ့က သွားနေသူ မကြည်ပြာ အား အသံတိုးတိုးလေး ပြောသည်။
(ကြည်ပြာ အသံမထွက်နဲ့နော်..ငါက တကယ်လုပ်မှာနော်..အပိုမပြောဘူး..)
(အု..အု..)
မကြည်ပြာ ခေါင်းညိမ့်မိသည်။
မန်ကျီးပင် ခြေရင်းမှာ ရောက်တော့
(ဒီမှာ အိပ်လိုက်..ငါလက်လွှတ်ပေးမယ်..အသံထွက်တာနဲ့ ..ငါအဆိုး..မဆိုနဲ့နော်..)
(အု…ဟုတ်..ဟုတ်ကဲ့..ဟီး..ဟီး..ကြောက်ပါတယ်..ဦးလေးရယ်..ဟီး..ဟီး..အု..အု..)
(ဟာ..အသံ..ကျယ်နေတယ်..ကျယ်နေတယ်..)
ဓားဦးချွန်နဲ့ ဖိထားပြန်သည်။
(အု..အု..အု..)
မကြည်ပြာ လက်အုပ်ကလေး ချီထားပေးရပြီး တောင်းပန်နေရသည်။
(အခုတိတ်..အခုတိတ်..အသံမထွက်နဲ့..အသံ..မ..ထွက်..နဲ့..)
ခပ်မာမာ အသံနဲ့ စကားများကို တစ်လုံးချင်း ပြောနေသူ ဦးဝင်း
(အု..အု..ဟုတ်ကဲ့..ကြောက်ပါတယ်..ကြည်ပြာ ကို ဓားနဲ့..မထိုးပါနဲ့ ကြောက်လို့ပါ..ဦးလေး..)
(အေး..ငါခိုင်းတာလုပ်ပါ အခု အဲ့ဒီနေရာကို အိပ်ပေးမှာလား ပြော..)
မကြည်ပြာ ခေါင်းကလေး ညိမ့်ပေးရပြန်သည်။
မကြည်ပြာ လက်နဲ့ မိမိမျက်ရည်များကို သုတ်လိုက်ရသည်။
(အေး..အိပ်လိုက်..အိပ်လိုက်..)
မကြည်ပြာ မြေပြင်အပေါ်မှာ ထိုင်ချပေးပြီး အိပ်ပေးလိုက်သည်။
ဦးဝင်း က မကြည်ပြာ ခြေထောက့်အနီးမှာ စောင့်ကြောင့် ထိုင်ပြီးတော့ မကြည်ပြာ လုံချည်ကို ဆွဲတင်လိုက်သည်။
နောက်ပြီး မကြည်ပြာ ပေါင်ကြားထဲမှာဘဲ နေရာယူလိုက်ပြီး မှောက့်ချလိုက်သည်။
မကြည်ပြာ တစ်ယောက် ပက်လက်ကလေး အိပ်ပေးချိန်မှာ ဓားတစ်လက် ကိုင်ပြီး ဦးဝင်း က နေရာယူလိုက်သည်။
မကြည်ပြာ ထမိန်ကို ဆွဲတင်လိုက်ပြီးတော့ ဦးဝင်း ထပ်ထားရင်း ပုဆိုးကို ဆွဲတင်လိုက်သည်။
မကြည်ပြာ ပေါင်အသား နဲ့ ဦးဝင်း ပေါင်အသားချင်း ထိကပ်နေသည်၊
မကြာမှီမှာ ဦးဝင်း သူရဲ့လီးကို ကိုင်ပြီး မကြည်ပြာ စောက့်ပတ့်ကို အခေါင်းရှာလိုက်သည်။
(အဟင်…အဟင့်..အဟင့်..)
(ဟိတ်…အသံမထွက်နဲ့ ပြောနေတာနော်..အခုအသံတိတ်..)
(အ..အ..အ..အာ..အာ..နာတယ်..အအအ..)
(အသံမထွက့်နဲ့..အသာနေစမ်း..)
လီးကြီး က အခေါင်းထဲကို အတင်းတိုးဝင်နေသည်။
မကြည်ပြာ မိမိပါးစပ့်ကို မိမိဖာသာ ပိတ်ပြီး ငိုနေမိသည်။
(အု..အု…အု..အာ..အ..အအအ..အုအုအု..)
မကြည်ပြာ စောက့်ခေါင်းထဲမှာ တင်းကြပ်နေပြီး မကြာခင်မှာ ထုတ့်…ဆိုသော အသံကို မိမိကိုယ်တိုင် ကြားရပြီးတော့ အလွန်နာကျင်လှလို့ အော်မိလိုက်သည်။
(အမေ့..အာ..နာတယ်..နာတယ်..ဦး..ဦး..သာသာလုပ်ပါ..)
တိုးတိုးကလေး ငိုကြွေးရင် ပြောမိသည်။
ပြောမှ ပိုကြမ်းလာသူ ဦးဝင်းတစ်ယောက် အလိုးအားနဲ့ ဖိဖိပြီး လိုးနေပြန်သည်။
မကြည်ပြာ မိမိပါးစပ့်ကို ပြန်ပိတ်ပြီး မြေပြင်အပေါ်မှ ပေါင်ကို စုထားပြီးကျုံ့လိုက်မိသည်။
ဦးဝင်း လက်ကြမ်းကြီး က မကြည်ပြာ ပေါင်ကို ချဲ့ယူပြန်သည်။
မတတ်နိုင်တဲ့ အဆုံး မကြည်ပြာ ခေါင်းကလေးရမ်းပြီး ပါးစပ့်ပိတ် ငိုနေပြီး အလိုးခံနေရသည်။
(အီး..အူ…အူ..အူ…အအအအ..အီး..အု..အု..အု..အဟီး…အူ..အူ..အူး..အူး..အူးးး..အအအ..)
မြေပြင်အပေါ်မှာ ပက်လက်ကလေး နဲ့ ကြည်ပြာတစ်ယောက် အပေါ် က ဖိလိုးနေသူ ဦးဝင်းတစ်ယောက် လိုးချက်များ က ပြင်းထန်းလာသလို အမှာင်ထဲမှာ ကျိတ်မှိတ့်ငိုနေသူ မကြည်ပြာ ငရဲမင်းထံ ရောက်နေလို ခံစားမိသည်။
မကြည်ပြာ ခေါင်းကလေးစောင်းပြီး မိမိအိမ်ကို ကြည့်မိသည် ။
အမှောင်ထဲမှာ အိမ်ကလေးထဲမှာ အမေ နဲ့ ညီမလေး မသိပါစေနဲ့လို့ ဆုတောင်းနေမိသည်။
(အီး..နာတယ်..ဦး..ဦး..သာသာလေး လုပ်ပါ..အအအအ..အာ…အာ..)
(အသံမထွက်နဲ့..ငြိမ်ငြိမ်နေစမ်း..လိုးရတာ..တစ်မျိုးနဲ့ ဓားက နင့်အထဲ ဝင်သွားမှာ စိုးရတယ်..)
ဓားထောက့်ထားရင်း ကျင့်ကြံနေသူ ဦးဝင်း တစ်ယောက် ခါးကလေးမှာ ရှေ့တိုး နောက်ဆုတ် အမြန်လုပ်နေသည်။
ပက်လက်ကလေး ရှိနေသော မကြည်ပြာ ပါးကို နမ်းရင်း လိုးပေးနေလိုက်သည်။
(အအအအ..အီ..ဟီး..အအအ..အော..အု..အု..အု..အမေ့…အာဟား..အအအအ….)
မနက်လင်းတော့ မကြည်ပြာ မျက်နှာ မကောင်းပါ။
ဦးဝင်း က အောင်နိုင်သူ အပြုံးနဲ့ စောစောစီစီ အရက်သောက့်နေသလို အမေခမျှာ ချက်ပြုတ်နေရသည်။
(ကြည်ပြာ သမီး နေမကောင်းဘူးလား မျက်တွင်းတွေ ချိုင့်နေသလားလို့ ငိုများထားသလား..သမီးရယ် ..မျက်လုံးတွေ ရဲနေတာ..)
(ဘာ..ဘာ..ဘာမှ..မဖြစ်ပါဘူး အမေ..)
(အေး..ဘာမှ..မဖြစ့်..ပြီးတာဘဲ..မဌေးရင် အခင်းကို ဒီနေ့ ပဲရိတ်သွားရမှာ..အငယ်မ ကို နိုးလိုက်အုံး..)
(ဟုတ်ကဲ့..အမေ..)
မကြည်ပြာ အခန်းထဲ ပြန်ဝင်ပြီး
(နီလာ..နီလာ..ညီမလေး..အမေ..က ထတဲ့..ဟဲ့..)
(အင်း..အင်း..အင်း..ထပြီး..အမ..)
အပြင် က အမေ က
(ကိုဝင်း..တော်က ..မစု တို့ အခင်းကို သွားရအုံးမှာနော်…)
(ဟာ..မသွားပါဘူး..ညက..အိပ်ရေး..ပျက်နေတာ..အိပ်လိုက်အုံးမယ်ကွာ..မနက့်ဖြန့်မှ အလုပ်ဆင်းမယ်ကွာ..အခု..အရက်သောက့်ပြီး ..အိပ်မလို့..ဟ…အိပ်မလို့..)
(တော်မလဲ..အရက်သမား..လုံးလုံးဖြစ်နေပါပြီးတော်..ဖဲသမားလဲ ဖြစ်လိုက်တာဘဲ…ပြောကို..မပြောချင်ပါဘူး..)
(ဟေး..မငွေ..ငါ..နားညှီးတယ်နော်..မနက်ခင်း..ဗျော့ဝင်တယ်..ဖြစ်နေအုံးမယ်..ဟင်း…တောက့်”””)
မငွေ မပြောတော့ပါ အသာကလေး ငြိမ်သွားရသည်။
တိတ်တိ်တ်ကလေး ဇာတ့်လမ်းကလေးတွေ ရှိခဲ့ရသည်။
မီးဖိုချောင်ထဲမှာ အခြေအနေပေးရင် ပေးသလို မကြည်ပြာ ငရဲခံနေရသည်။
နေ့ခင်း အချိန်တွေမှာ အမေ မရှိ ညီမ မရှိချိန်မှာ အမျိုးမျိုးသော ငရဲများ မကြည်ပြာ ရင်စီးခံရသည်။
ညအချိန်တွေမှာ မကြည်ပြာ ငရဲသား လက်က လွှတ်နေရသည်။
အသုဘ ရှိမှာကို မကြည်ပြာ ကြောက်နေမိသည်။
အသုဘ ရှိရင် မန်ကျီးပင်ကို ဖက်ထားမိတာ အခါခါ မြေပြင်မှာ ကလေးများလို လေးဘက်ကြီး ကုန်းနေရတာ အခါခါ။
အသုဘ မရှိပါစေနဲ့လို့ မကြည်ပြာ ဆုတောင်းနေမိသည်။
(ကြည်ပြာ..ကြည်ပြာ..ဟေး…ကြည်ပြာ..)
(ရှင်..လာပြီး..ဦးဝင်း…လာပြီး…)
(ငါကို..ဆေးလိပ်..သွားဝယ်ပေးစမ်း..)
(ဟို..ဟို…..)
(ဟိုဟို ဒီဒီ လုပ်မနေနဲ့..အခုသွားဝယ်..)
(ပိုက်ဆံ..ပေးလေ…)
(ဟာကွာ..ငါမှာ..မရှိဘူး..အရက်တောင်..အကြွေးဝယ်သောက့်နေတာ…နင့်ဖာသာ..ရှာပြီး..ဝယ်ခဲ့..သွား..အခုသွားစမ်း..)
မကြည်ပြာ အမြန်ထွက်သွားမိသည်။
ပိုက်ဆံ က အမေတစ်ယောက်ဘဲ ကိုင်တာ အမေပြန်လာမှ လိုအပ်သလို သုံးစွဲကြတာ မကြည်ပြာ အရှေ့ပိုင်း ကို ထွက်လာမိသည်။
အမေကြီး အိမ်ကို သွားရတော့သည်။
မကြည်ပြာ ထွက်သွားလို့ မကြာခင်မှာ မန်ကျီးပင် အရိပ်မှာ ကောက့်သင်းကောက်ထားသော ပဲများကို ရွေးနေသော မနီလာ ကို
(နီလာ..ဟေး..နီလာ..)
(ရှင်..လာပြီး..ဦးလေး..ခဏလေး..)
မနီလာ အပြေးကလေး လာခဲ့သည်။
အိမ်ထဲကို အဝင်မှာ အိမ်ခန်း အလယ်နေရာ ရပ်နေသူ က
(နီလာ..အခန်းထဲကို ဝင်နေစမ်း…)
(ရှင်…ဟို..ဟို..)
(တောက့်””””ဝင်ဆို …ဝင်စမ်း..ဘာမှ မပြောနဲ့..)
(ဒုတ့်”””””;;;;
အနီး က စာပွဲ အပေါ်ကို ဓားမြှောင်းတစ်ချောင်း က စိုက်ချလိုက်သည်။
(ဟုတ်.ကဲ့…ဟုတ်ကဲ့….)
မနီလာ လုံချည်ကလေး ဖုံ့ခါပြီး အခန်းထဲ ဝင်လိုက်သည်။
အနီး က ဦးဝင်း အခန်းထဲကို ဝင်သွားပြန်သည်။
အခန်းထဲမှာ ကြောက်ပြီး ရပ်နေသော နီလာ ကို လက်ကြမ်းကြီးနဲ့ ဆွဲယူလိုက်တော့သည်။
လိုသလို လုပ်ကိုင်ဖို့ အသံပေးလိုက်သည်။
နီလာ ခမျှာ ကြောက်ဒူးတုန်နေတော့သည်။
ဘာလုပ်တောမယ့်ဆိုတာ နီလာ သိပါသည်။
နီလာ မျက်ရည်များ ကြမိသည်။
ကုတင်ကလေးအပေါ် ကို ခိုင်းတဲ့အတိုင်း အိပ်လိုက်ရသည်။
ကုတင်အပေါ် တက်လာသူ ဦးဝင်း ကြောင့် ကုတင်ကလေးမှာ အသံမြည်သွားသည်
ကြည်ပြာ တစ်ယောက် အိမ်ထဲကို ဝင်လို်က်တော့ အခန်းထဲ က အသံကို ကြားနေရသည်။
ငိုနေသံ တစ်ခု တကယ်ငိုနေသံ တိုးတိုးကလေးပါ။
အိမ်အပြင်ဘက်မှာ ထိုင်ပြီး အရက်သောက့်နေသူ က အေးအေးဆေးဆေးပါ။
မကြည်ပြာ အခုမှ သတိထားမိသည်။
ဦးဝင်း စာပွဲအပေါ်မှာ စိုက်ထားသော ဓားမြှောင်း တစ်ချောင်း…
အခန်းထဲကို မကြည်ပြာ ဝင်လိုက်သည်။
ထမိ်န်ကလေး စုကိုင်ပြီး မျက်ရည်သုတ် ငိုနေသော ညီမငယ်ကလေး အိပ်ရာထက်မှာ ပက်လက်ကလေး မျက်နှာကို ထမိန်အုပ်ပြီး ငိုနေသည်။
မကြည်ပြာ ရင်ထဲမှာ မိုးကြိုး အကြီးကြီးပစ်ချသလို ငရဲမီးများ က ရင်ဝမှာ စို့လက်လာသည်။
(လူယုတ်မာကြီး……””””””)
(ဟေး…အသံကျယ်တယ်နော်..နှစ်လောင်းပြိုင် ဖြစ့်သွားမယ်…တောက့်””””)
မကြည်ပြာ ရင်ထိတ့်သွားမိသည်။
အမေ…အမေ…အမေ…သမီးတို့……သမီးတို့…သမီးတို့….
ရဲတပ်ဖွဲ့ လက်ထဲမှာ လက်ထိပ့်ကလေး နဲ့ ရာဇဝင် လူမိုက်ကြီး ရောက်ရှိနေပါပြီး အပြင် က ဆွေမျိုးများ က တုတ်များ တဝင့်ဝင့်နဲ့ ရှိနေပြန်သည်။
(ဟေးကောင်…ငဝင်း…မင့်ကို ကြောက်တယ်..ထင်မနေနဲ့ကွ…ငါအမ မငွေ ကို ပြောမရလို့..မင့်အပြေးမြန်ရသလား..ဓားကိုင်ပြီး လာခဲ့ပါလား…ငါလိုးမသား..ငဝင်း…မင့်..ထောင်က ထွက်လာတဲ့ ..တစ်နေ့..ငါထောင်ဗူးဝ က စောင့်နေမယ်..မှတ်ထား..မင့်သွေး ဘယ်လောက့်ရဲသလဲ..ကြည့်မယ်ကွာ…)
(ဟေးကောင်..စိတ်ထိမ်းပါကွာ…ငါဥက္ကဌ တစ်ယောက်လုံး တားနေတာ..ဟိုမှာ ရဲတွေ က မင့်ကို လက်နှက်ကိုင်ဆောင်တဲ့ အမှု့နဲ့ ဆွဲလို့ရတယ်နော်..)
(ဆွဲဗျာ..ဆွဲဗျာ…ငါတူမတွေ အညွန့်ကျိုးသလို..ဒီကောင်ကို သတ်ရမှ ကျေနပ့်မယ်ဗျာ…)
အရင်က ရန်ဖြစ်ဘူးထားကြသူ နှစ်ဦး အကြည့်ချင်း ဆုံကြသည်။
တရာခံ မောင်ဝင်း မကြည့်ရဲပါ။
လက်သံပြောင်လှသော ကိုမျိုးမင်း လက်ချက်နဲ့ မောင်ဝင်း ခေါင်းကွဲဘူးသည်။
(ဥက္ကဌ သူကို အဝေးကို ခေါ်သွားကြပါ ကျွှန်တော်တို့ တရားခံ လိုက်ဖမ်းနေရတာ ဘာမှ မစားရ မသောက်ရနဲ့ ပြေးလွှားနေရတာ ဥက္ကဌလဲ အသိပါ ကာယကံရှင်ဘက်က အမျိုးတွေ ကျွှန်တော်တို့ကို နားလည်ပေးပါဗျာ တရားခံ ကျူးလွန်ပုံများ မှတ်တမ်းတင်ရအုံးမှာပါ မဆိုင်သူများ ခြံအပြင်ကို ထွက်ေပးကြဖို့ အနုအညွတ့် တောင်းပန်ပါတယ်ဗျာ)
ရဲအရာရှိ စကားသံ ကို လူအများ နားထောင်နေကြပြီး ခြံအပြင်ကို မဆိုင်သူများ ထွက်သွားကြသည်။
ဓားမြှာင်းကိုင်ပြီး ရပ်ေနသူ ကိုဝင်း တစ်ယာက်အနီးမှာ မကြည်ပြာ ရပ်နေမိသည်။
မကြည်ပြာ လက်ညှိးထိုးပြသမျှ မကြည်ပြာ ကိုယ်စား လူတစ်ယောက် အစားထိုး ကပြပေးလိုက်သည်။
ကာယကံရှင်များကို တောင်းပန်အပ်ပါသည်။
မိခင်အများ သိေစရန် အတွက့် ရေးသားလိုက်ရင်း ဇာတ့်လမ်းအသွင်ပြောင်းထားသည်။
➡️တင်ထားပြီးသမျှ အပြာစာအုပ် အောစာအုပ်များ စာရင်းကြည့်ရန်နှိပ်ပါ။⬅️