ကောက်စိုက်နေတဲ့ ကောက်စိုက်သမတွေကို ကြည့်ရင်း မဝါကြီးက တခုလပ်ဆိုပေမဲ့ အပျိုတွေထက်တောင် ဖင်ပိုလှသေးတယ်လို့ မောင်စိုး တွေးမိသည်။ ဒါ့အပြင် ကျဉ်းတဲ့ခါးကြောင့် ဖင်က ပိုလှတာဘဲလို့ ဆက်တွေးလိုက်သည်။
မောင်စိုးဆိုတာ ခုကောက်စိုက်နေတဲ့ လယ်ပိုင်ရှင် ဦးချစ်တင် ရဲ့လူယုံဖြစ်သည်။ မောင်စိုးက အသက်၁၉နှစ်သာ ရှိပေမဲ့ လုပ်ငန်းစေ့စပ်လို့ လယ် ၄၅ ဧကစလုံးကို အပ်ထားခြင်းဖြစ်သည်။ ဒီနေ့လည်း မဝါအပါအဝင် ကောက်စိုက်သမ၁ဝဦးနဲ့ ကောက်စိုက်နေတာ ဖြစ်သည်။
မောင်စိုး မဝါဖင်ကိုကြည့်ပြီး လီးက တောင်လာသည်။ ဒါကြောင့် လယ်တဲကိုပြန်သွားခဲ့သည်။
ကောက်စိုက်ရင်း ရေဆာလာလို့ မဝါရေနွေးသောက်ဖို့ လယ်တဲကိုလာခဲ့သည်။ တဲဝရောက်တော့ ကုလားထိုင်ကိုကျောမှီပြီး ပုဆိုးကိုဖြေကာ ဂွင်းထုနေတဲ့မောင်စိုးကို သူမြင်လိုက်ရသည်။ လီးတုတ်တုတ်ကြီးကိုမြင်တော့ အာခေါင်တွေ ပိုတောင်ခြောက်ကပ်သွားသည်။ ခနအကြာမှာတော့ မောင်စိုးနှုတ်က…
“ကောင်းလိုက်တာ မမဝါရယ် လုပ်ပါလုပ်ပါ”
ဆိုပြောပြီး လီးရည်တွေတပြစ်ပြစ်နဲ့ ပန်းထုတ်နေတော့သည်။ မောင်စိုးနှုတ်က ထွက်လာတဲ့စကားကြောင့် သူကိုမှန်းပြီး ဂွင်းထုတယ်ဆိုတာကို မဝါသိသွားသည်။
“အဟမ်း..”
ဆိုချောင်းဟန့်သံ ပေးလိုက်တော့ မောင်စိုးကပျာကယာ ပုဆိုးပြင်ဝတ်လိုက်သည်။
“ငါရေဆာလို့ ရေနွေးတိုက်စမ်းပါဟာ”
ဆိုတော့ ရေနွေးတစ်ခွက် ယူလာပေးသည်။ ရေနွေးလည်း သောက်ပြီရော မဝါက…
“ဂွင်းထုတာများ ငါ့ကိုမှန်းထုရတယ်လို့ ဒါလောက်ဖြစ်နေလည်း ညငါလာအလိုးခံပါ့မယ်”
ဆိုပြောပြီးထွက်သွားသည်။ မောင်စိုးရှက်ရီကလေးနဲ့ ကျန်ခဲ့သည်။
မဝါကောက်စိုက်ရင်း မောင်စိုးလီးကြီးကိုဘဲ စိတ်ထဲကမြင်နေတော့သည်။ သူ့ယောကျာ်းက သူကိုပစ်သွားတာ ၆လကျော်ပြီမို့ လီးနဲ့ပြတ်တာလည်း ၆လကျော်နေပြီ။ သူစိတ်ထတိုင်း လက်ကိုပေါင်ကြားထဲဘဲ ပို့နေခဲ့ရသည်။ ညကျရင်တော့ မောင်စိုးဆီကို လာဖြစ်အောင်လာလိုက်မည်လို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တော့သည်။
တဲထဲမှာ ညစာထမင်းသည်ရင်း မောင်စိုးက ဒီည မဝါကြီးလာလို့ကတော့ တပ်ထဲမှာ သူသွားကြည့်ဘူးတဲ့ အောကားထဲကနည်းတွေ အကုန်ထုတ်သုံး ပစ်မယ်လို့ ကြိတ်ကြံ နေလိုက်သည်။ နောက်တပ် ထဲက ဆရာကြီးပေးထားတဲ့ ပျားရည်စိမ်ပြီး အခြာက်ခံထားတဲ့ ခွေလျားမြစ်ကိုလည်း စမ်းမယ်လို့ စိတ်ကူးလိုက်သည်။ သူအညွှန်းအရ အဲ့ဒါကို ငုံထားရင် ကြာကြာလိုးနိုင်တယ်ဆိုတာ ဟုတ် မဟုတ်ပေါ့။ စိတ်ကူးနဲ့ပင် လီးကတောင်လာပြန်သည်။
ညစာစားပြီးတော့ မောင်စိုးမီးအိမ်တွေ ဆီဖြည့်ထွန်းလိုက်သည်။ သီးသန့်ဓနိနဲ့ကာထားတဲ့ သူ့အခန်ပါ ထွန်းသည်။ ကွပ်ပစ်ပေါ်က အိပ်ယာကိုလဲ ပြင်လိုက်သည်။
တပ်ထဲကင်းက ၈မောင်းခေါက်သံ ကြားရသည်။ မဝါကြီးက ပေါ်မလာသေး။ သူကို တမင်နောက်သွားတာများလားလို့ သံသယဝင်လာသည်။ ခနအကြာ ရွာဘက်က လာရာလမ်းက လက်နှိပ်ဓာတ်မီးရောင်ကို တွေ့လိုက်သည်။ နီးတော့ မဝါကြီးမှန်း သိလိုက်သည်။
“ငါ့ကို ရေနွေးတိုက်အုံဟယ်”
လို့ ပြောလို့ မောင်စိုးရေနွေအိုးဘန်းကို ပေးလိုက်သည်။ ပြီးမောင်စိုးကို ဆွဲဖက်ကာ မဝါက နှုတ်ခမ်းကို နမ်းတော့သည်။ မောင်စိုးက အောကားထဲကလို လျာကိုအစွမ်းပြတော တခဏတည်းမှာပင် မဝါကြီးဆီက ညီးသံထွက်လာရသည်။ မောင်စိုးလက်က လူပျိုလက် မျောက်ထက်ဆော့ ဆိုသလိုဘဲ ဟိုဒီပွတ်လုပ်နေသည်။ တခနအတွင်းမှာပင် မဝါလူးလာပြီး…
“အခန်းထဲသွားရအောင်”
လို့ပြောသည်။ အခန်းထဲရောက်တော့ မောင်စိုးက နောက်ကဖက်ပြီး နို့တွေကို နယ်တော့…
“နေပါအုံးဟယ် အဝတ်တွေကြေကုန်ပါ့မယ် ချွတ်ပါရစေအုံး”
လို့ပြောလာသည်။ မောင်စိုးလွှတ်ပေးလိုက်တော့ အဝတ်တွေချွတ်လိုက်သည်။ မီးခွက်အလင်းနဲ့ မဝါကြီးကို ကိုယ်တုံးလုံးကျွတ် မြင်ရတော့ မောင်းစိုး သဘောကျသွားသည်။ သူလည်း ကိုယ်တုံးလုံးချွတ်လိုက်သည်။ မဝါကြီးက ကွပ်ပစ်ပေါ် ပက်လက်လှန်ချပြီး ဒူးထောင်ပေါင်ကားပေးကာ…
“တက်လုပ်တော့ဟာ”
လို့ပြောပြီး မျက်လုံးတွေမှိတ်ထားသည်။ မောင်စိုးက ပေါင်ကြားထဲခေါင်းထိုးပြီး အောကားထဲကလို လျာနဲ့ပင့်ယက်လိုက်သည်။ မဝါကြီးတွန့်သွားပြီး…
“ဟဲ့ဟဲ့ ဘာလုပ်တာတုံး မဟုတ်သရုပ် ဟယ် ဒီလိုလုပ်ရတယ်လို့ ကြာဘူးပေါင်တော်”
ဆိုလှမ်းအပြောမောင်စိုးနောက်တချက် ထပ်ပင့်ယက်လိုက်ပြန်သည်။ မဝါဖင်က ကွပ်ပစ်ကနေ ကြွတက်သွားပြီး…
“အမလေးအီးဟီး”
ဆိုပေါင်ကို ပိုကားပေးလာသည်။ မောင်စိုးက အောင်ကနေ ပင့်ယက်တိုင်း စောက်စိကို တစ်ချက်ကလော်ထိုးပေးသည်။
“အီး ဟီးဘယ်လိုကြီးမှန်းမသိဘူး အိုအို ရွှီးကျွတ်ကျွတ် ယားတယ်ဟာ စောက်စိက တအားယားတယ်”
ဆိုလက်နဲ့ဆီးခုံကိုတဗျင်းဗျင်းနဲ့ကုတ်နေရှာသည်။မဝါက စောက်ပတ်အယက်ခံရင်း ဒီကောင်လေးနယ် လုပ်တတ်လိုက်တာပါလား။ ငါဖြင့် ကလီတွေတောင် ထွက်ကျလာမတတ် ခံစားရတယ်လို့ စိတ်ထဲကပြောရင်း မောင်စိုးဆံပင်တွေကို လက်နဲ့ဆွဲစုတ်ထားသည်။
မောင်စိုးကလည်း မဝါကြီးမျက်နှာကို လှမ်းကြည့်ပြီး စောက်ရည်တွေ တရဟောထွက်နေတာမို့ အတော်ကောင်းနေရှာပါလားလို့ တွေးသည်။
“ငါပြီးချင်နေပြီဟယ်”
ဆိုတော့ လျာကိုစောက်စိပေါ်တင်ပြီး ဝိုက်ဖိယက်ပေးလိုက်သည်။
“အမလေးလေး အီးကောင်းလိုက်တာဟယ်”
ဆိုမဝါတကိုယ်လုံးတုံခါနေသလိုမောင်စိုးခေါင်းကိုအတင်းတွန်းထားသည်။ ခန္ဓာကိုယ်ကဆတ်ကနဲ တွန့်တွန့်သွာလို့ ဗိုက်နဲ့နို့တွေက တလှည့်စီ လှိုင်းလုံးံလို အလှည့်ကျ မြင့်တက်နေသည်။ တရွှီးရွှီးနဲ့ ညီးလည်းညီးနေသည်။
ကသင်းပေါ်မှာ ထမင်းချိုင့်ကျန်ခဲ့လို အိပုနဲ့စောမေ လာယူကြသည်။ မောင်စိုးတဲက မီးလင်းနေလို့ ခနနားဘို့ လာခဲ့ကြသည်။ တဲနားရောက်တော့ မိန်းမညီးသံကြားတာနဲ့ အသာကပ်သွားကြသည်။ ကာထားတဲ့ဓနိကို အသာဖြဲကြည့်ပြီး တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် လှည့်ကြည့် အံ့အောနေသည်။ သူတို့နှစ်ယောက်လုံး ယောကျာ်းနဲ့မိန်းမလိုးတာကို သိနေပြီး ဖြစ်သော်လည်း အခုမြင်ကွင်းက အတော်ဘဲ ဆန်းနေသည်။ မောင်စိုးက မဝါကြီး စောက်ဖုတ်ကို ပယ်ပယ်နယ်နယ် ယက်ပေးနေပြီး မဝါကြီးမျက်နှာနဲ့ လှုပ်ရှားဟန်ကလည်း အတော့်ကို ကောင်းနေပုံရသည်။ နှစ်ဦးသားချောင်းနေရင်း ပေါင်တွေပေါ်မှာ ပူကနဲစီးကျလာကြသည်။
သူတို့ရွာက အတော်ခေါင်တဲ့ဒေသမို့ ဗဟုသုတလည်း နည်းကြသည်။ မောင်စိုးတောင် တပ်ထဲက ဗီဒီယိုရုံမှာသွားကြည့်ဘူးလို့ သိနေတာဖြစ်သည်။ မဝါကြီးကခနနေတော့…
“ငါသေးသွားပေါက်အုံးမယ်”
ဆိုတဲပြင်ထွက်လလို့ အိပုနဲ့စောမေလည်း အမှောင်ထဲကနေ လစ်ခဲ့ကြရသည်။ မဝါပြန်ဝင်လာပြီး…
“လိုးတော့ဟယ်”
ဆိုတော့ မောင်စိုးအပေါ်တက်ခွကာ ဆောင့်တော့သည်။ ဝါးကွပ်ပစ်က တကျွီကျွီမြည်နေသလို တဲလေးကလည်း ယိမ်းထိုးနေတော့သည်။
“လိုးဟာ ခပ်ကြမ်းကြမ်းလိုး”
လို့ မဝါက ညာသံပေးလေ မောင်စိုးက ခွေးလျားမြစ်အားကိုးနဲ့ ဖိကြုံ့းလေဖြစ်သည်။
“ကောင်းတယ် အဲ့လိုဖိချဆောင့်”
နဲ့ မဝါတအားထန်နေသည်။ ခေါင်းကို ဘယ်ညာရမ်းရင်း လည်ပင်းကြောတွေ ထောင်သည်အထိ ဟင်းဟင်းဟင်းနဲ့ အံကြိတ်ခံနေသည်။ စောက်ရည်တွေလည်း ရွှဲနစ်လာသည်မို့ ဘွတ်ဘွတ်ဘွတ်ဆိုတဲ့ အသံကနေ ဇွပ်ဇွပ်ဇွပ်နဲ့ ပြောင်းမြည်လာသည်။ အီးအီးနဲ့ မဝါသုံးချီပြီးသည်အထိ မောင်စိုးကမပီးသေး။ ကြာတော့ မဝါကိုယ်နှိုက်က…
“ပြီးလိုက်တော့ဟယ် နားပြီးမှ ပြန်လိုးတာပေါ့”
လို့နွမ်းလျလျအသံနဲ့ ပြောယူရတော့သည်။ မနက်ဘုန်းကြီးကျောင်းက အာရုံစိုက်တမလာနုံး ခေါက်မှ မဝါထပြန်သွားသည်။ နောက်နေ့ကျတော့ မဝါကောက်စိုက်မလာနိုင်တော့ပါ။
အိပုနဲ့စောမေ တစ်ယောက်မျက်နှာတစ်ယောက် ကြည့်ပြီး ပြုံးလိုက်ကြသည်။ နေ့ခင်းထမင်းစားပြီး နားတော့ အိပုတစ်ယောက် တဲဘက်ကို သွားလိုက်သည်။ တဲရောက်တော့ ထိုင်ရက် အိပ်ငိုက်နေတဲ့မောင်စိုးကို အသံပေးလိုက်သည်။ ပြီး…
“ညက အတော်အိပ်ရေးပျက်သွားလား”
ဆိုမေးသည်။ မောင်စိုးက ခေါင်းခါပြလို့ အိပု ညကအဖြစ်အပျက်တွေကို ပြောပြလိုက်သည်။ မောင်စိုးထိတ်ထိတ်ပြာပြာဖြစ်ပြီး…
“နင်လျှောက်မပြောနဲ့နော်”
လို့ပြောသည်။ အိပုကပြုံးပြီး..
“ဒီတိုင်းတော့ ဘယ်ရလဲ နှုတ်ပိတ်ခတော့ ပေးရမှာပေါ့”
လို့ပြောသည်။ မောင်စိုးက…
“ငါဘာပေးရမလဲပြော ”
ဆိုတော့ အိပုက တောသူပီပီ…
“မဝါကြီးလို လုပ်ပေး”
လို့ပြေလာသည်။ မောင်စိုးက သူကံကောင်းနေပါပေါ့လားလို့ တွေးပြီး လက်ဆွဲခေါ်ကာ ထိုင်ခုံပေါ် ခြေတင်ထိုင်ခိုင်းလိုက်သည်။ ပြီးထမီကို လှန်စောက်ဖုတ်ကို ယက်ပေးလိုက်သည်။
“ရွှီးကျွတ်ကျွတ်”
ဆို အိပုကော့ပျံသွားသည်။ မောင်စိုးက ဆက်တိုက် လျာကိုကစားပေးလိုက်သည်။
“အူး .. ရွှီး.. ကျွတ်ကျွတ်ကောင်းလိုက်တာ ကိုယ်ရယ်”
ဆို အိပုဆက်တိုက်ပြီးနေသည်။ မောင်စိုးလည်း အချိန်ဆွဲမနေဘဲ ခါးကိုင်းကာ ရှေ့လက်ထောက်ခိုင်းပြီး လိုးပစ်တော့သည်။ အပျိုစောက်ဖုတ်မို့ ကြပ်နေသည်။
“ကိုယ်ရယ် နဲနဲနာတယ် ဖြေးဖြေးလုပ်နော်”
လို့ပြောသည်။ ပြီး…
“ကိုယ်အိပုပြီးတော့မယ်”
ဆိုတော့ မောင်စိုးအရှိန်မြှင့်လိုက်သည်။
“အီး… ကိုယ်ရယ် ချစ်တစ်တယ်”
ဆို တဆတ်ဆတ်တုံနေသည်။ ခနမှေးပြီး မောင်စိုးလီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။
“နောက်မှာ ရေရှိတယ်”
ပြောတော့ ဒယီးဒယိုင်နဲ့ အိပုထွက်သွားသည်။ ခနနေပြန်ဝင်လာပြီး မောင်စိုးပါးကို ရွှတ်ကနဲ နမ်းလိုက်သည်။ ပြန်ထွက်တော့ မောင်စိုးက…
“စောမေကို လွှတ်လိုက်အုံနော်”
ဆိုတော့ အိပုကမျက်စောင်းထိုးပြီး…
“စောက်ဖုတ်အစုံသုပ် စားချင်တယ်ပေါ့လေ”
လို့ပြောလိုက်သည်။
➡️တင်ထားပြီးသမျှ အပြာစာအုပ် အောစာအုပ်များ စာရင်းကြည့်ရန်နှိပ်ပါ။⬅️
