ဖြူစင်သောသံယောဇဉ်နှောင်ကြိုးများ (အပိုင်း ၅) | အပြာစာအုပ် | အောစာအုပ်

ဒီလိုနဲ့ဖေဖေေမေမေတို့ပြန်မဲ့ရက်တွေလဲတစ်ဖြေးဖြေးနီးကပ်လို့လာတယ်။ မထင်မှတ်ထားတာတွေဖြစ်တတ်တာလောကရဲ့သဘာဝလို့ပဲပြောရမယ်ထင်တယ်။ တစ်ရက်ပေါ့….
“သား…..မင်းလဲမငယ်တော့ဘူး အိမ်ထောင်ပြုဖို့စဉ်းစားသင့်ပြီလေ…………….။”
“ဟုတ်ကဲ့ပါဖေဖေရယ်…………..။”
“ဖေဖေတို့ကတော့ဖေဖေတို့မပြန်ခင်စီစဉ်စရာရှိတာတွေစီစဉ်သွားပေးချင်တယ်………အဲ့တော့ မင်း “ကောင်မလေးနဲ့နှစ်ယောက်တိုင်ပင်ပေါ့……………။”
ဖေဖေဆန္ဒတွေကိုကျွန်တော်နားလည်ပါတယ်။ မြန်မာပြည်မှာတစ်ယောက်ထဲကျန်ခဲ့တဲ့ ကျွန်တော်ကို သူစိတ်ချထားခဲ့ချင်တယ်လေ။
အဲ့လို့နဲ့ ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်အကျဉ်းရုံးလက်ထပ်ခဲ့တယ်။ ဖေဖေအသိရှေ့နေနဲ့အတူကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်အတွက်
အိမ်ခန်းနဲ့ဖေဖေပိုင်စက်ရုံကိုလက်ဖွဲ့အနေနဲ့လွဲပေးခဲ့တယ်လေ။
ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်ရဲ့အိမ်ထောင်ရေးကလွတ်လပ်သာယာမှုတွေနဲ့ပေါ့။ ချစ်သူတွေဘဝမှာကိုက နားလည်မှုနဲ့ဖြတ်သန်းခဲ့ကြတဲ့ကျွန်တော်တို့အတွက်အရာရာဟာအဆင်ပြေနေခဲ့တယ်။ ကျွန်တော်နဲ့အိမ်ထောင်ကျပြီးတဲ့နောက်ပိုင်း မမဇွန်လဲအရင်လိုရှုပ်တော့ပါဘူး။ ဆန္ဒတွေကိုအသိစိတ်နဲ့ထိန်းချုပ်ရင်း ကျွန်တော့်တို့နှစ်ယောက်ရဲ့ဘဝလေးကိုအကောင်းဆုံးပေးဆပ်ခဲ့ပါတယ်။
ဒီလိုနဲ့ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်ရဲ့အိမ်ထောင်သက်တစ်နှစ်ကျော်ကျော်ရှိလာခဲ့ပြီလေ။

–
–
–
–
–
–
–
–
–

မေဇွန်အတွက်တော့မောင်ဟာအကောင်းဆုံးခင်ပွန်းတစ်ဦးပါပဲ။ဟိုးအရင်ကမေဇွန်ဖြစ်ခဲ့တာတွေအားလုံးကိုနားလည်ပေးနိုင်ခဲ့တယ်။
ပြီးတော့ ကြင်နာတတ်တဲ့ယောကျင်္ားတစ်ယောက်ပါ။ဒီလိုနဲ့ မေဇွန်တို့အိမ်ထောင်သက်တစ်နှစ်ကျော်လာခဲ့တဲ့အချိန်မှာပေါ့………………..။
“တင်….တောင်………တင်…….တောင်”
“လာပြီ…..လာပြီ”
“အော်….မောင်ပြန်လာတာစောလိုက်တာ”

“အေးဟုတ်တယ် အရင်ကသူငယ်ချင်းနဲ့တွေ့လို့လေ ဒါမင်းဆက်တဲ့”
“အော် ဟုတ်ကဲ့ ….ဝင်ပါရှင့်”

“ဇွန်…ကိုပြောပြဘူးတယ်လေမှတ်မိလားဒီကောင့်အကြောင်းကို သူငယ်ချင်းဆိုပေမဲ့မောင့်ထက် ၅ နှစ်လောက်ကြီးတယ် သင်တန်းမှာခင်သွားကြတာလေ အခုမူဆယ်မှာနေတယ် ”
“အော်ဟုတ်ကဲ့တွေ့ရတာဝမ်းသာပါတယ်ရှင့် မောင်တော့ပြောပြဘူးတယ်ဓတ်ပုံထဲမှာပဲမြင်ဘူးတာ လူကိုတော့အခုမှပဲမြင်ဘူးတော့တယ်”
“အမတို့မင်္ဂလာဆောင်တာတောင်မသိလိုက်ဘူး ဒီကောင်ဘယ်သူကိုမှအကြောင်းမကြားဘူးလေ”
“ဟုတ်တယ် အမတို့လဲ မောင့်ဖေဖေတို့မပြန်ခင်အကျဉ်းရုံးပြီးပဲလက်ထပ်ဖြစ်တယ်လေ”
“အော်ဟုတ် ဒီကောင်ပြောမှသိရတယ် မင်္ဂလာဆောင်တယ်ဆိုတော့ အရင်ရည်းစားဟောင်းတွေနဲ့များလားလို့”
“ဟေ့ကောင်မင်းလျောက်မကျပ်နဲ့ကွာ”
“ဟားဟား အေးပါဟ ချောချောလှလှလေးနဲ့ဆိုတာခုမှသိတယ်လို့ပြောမလို့ပါ”
“မြှောက်နေပြန်ပါပြီဘာစားမလဲပြော”
“မမြှောက်ရပါဘူးဗျာ တကယ်ပြောတာပါ”
“ဇွန်အခန်းရှင်းပေးထားနော် ဒီကောင်မနက်ဖြန်ညနေမှလားရှိုးကားနဲ့ပြန်မှာ”
“အင်းပါ ….. ဒါဆိုလဲရေချိုးလိုက်ကြအုံးလေ ပြီမှထမင်းစားပေါ့”
“မစားတော့ဘူး ဇွန်ရေ ဒီကောင်ကရောက်တုန်း စားစားသောက်သောက်လေးလုပ်ချင်တယ်ဆိုတာနဲ့ အပြင်မှာပဲစားလိုက်တော့မယ်”
“ဒါနဲ့ ဒီကောင်သားက၆တန်းရှိပြီလေအဲ့ဒါရန်ကုန်မှာကျောင်းပြောင်းမလို့တဲ့ မူဆယ်မှာကမြန်မာကျောင်းက သိပ်အဆင်မပြေဘူးတဲ့လေ”
“ဟုတ်လား …အင်းကောင်းတယ်အဲ့တာ”
“အဲ့ဒါမောင်တို့အိမ်ကနေပဲတက်ပေါ့လို့ပြောထားတယ်”
“အင်းကောင်းသားပဲ အိမ်မှာလဲနှစ်ယောက်ထဲဆိုတော့ပျင်းစရာကောင်းတယ် သားရှိတော့အဆင်ပြေတာပေါ့”
“ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ဗျာ ကျွန်တော်ကအဆောင်မှာပဲထားမလားလို့လေ အဲ့ဒါဒီကောင်ကအဲ့လိုစီစဉ်ပါလားဆိုတာနဲ့”
“အားနာစရာမလိုပါဘူးကိုမင်းဆက်ရယ် ဇွန်တို့လဲအိမ်မှာနှစ်ယောက်ပဲရှိကြတာလေ ကလေးလဲမယူချင်ကြသေးတော့”
“ကဲ……ဒါဆိုမောင်တို့သွားတော့မယ်လေဇွန်”
“အော်အင်းအင်း ကားဖြေးဖြေးမောင်းနော်မောင်”
“စိတ်ချပါကွာ”
မောင်တို့နှစ်ယောက်အပြင်ထွက်သွားတော့ ကျွန်မလဲ ကိုမင်းဆက်အတွက်အခန်းရှင်းဖို့ မောင့်ညီမလေးအခန်းကိုဝင်သွားခဲ့တယ်။ ……………………………။
ဒီအခန်းလေးပေါ့ တချိန်ကမောင့်နဲ့ မောင့်တီတီလေးတို့နှစ်ယောက်ကိုမေဇွန်မြင်ခဲ့ရတာ။ အင်းဒါတွေကပြီးခဲ့ပါပြီလေအခုတော့မေဇွန်တို့လဲအိမ်ထောင်သည်တွေဖြစ်ကုန်ကြပြီ…………………………။
ကုတင်ပေါ်ကမွေ့ယာခင်းအသစ်လေးကိုလဲနေရင်း ကျွန်မရင်တွေနွေးနေမိတယ်။ မောင့်သူငယ်ချင်းရဲ့အကြည့်တွေကြောင့်ပေါ့….။
အရင်ကအိမ်ကိုလဲ မေဇွန့်သူငယ်ချင်းတွေကလွဲလို့ဘယ်ဧည့်သည်မှလာလေ့မရှိတော့ မေဇွန်လဲ အိမ်နေရင်းဂါဝန်ပါးလေးနဲ့ပဲတံခါးသွားဖွင့်မိတာကို….။
ဆိုဖာပေါ်မှာထိုင်နေတဲ့မေဇွန်ပေါင်တံပြည့်ပြည့်သွယ်သွယ်လေးနှစ်လုံးကိုတစ်ချက်တစ်ချက်ခိုးခိုးကြည့်တဲ့
အကြည့်တွေ ပြီးတော့ အကျင်္ ီလည်ပင်းကနေ တစ်ချက်တစ်ချက်အကွဲဟဟလေးပေါ်လာတိုင်းမသိမသာတံတွေးမျိုချနေတဲ့သူကိုမေဇွန်ရယ်ချင်လိုက်တာ။
ပြီးတော့ရင်ထဲမှာလဲ ဟိုးအတိတ်ကခံစားချက်လေးတွေမသိမသာတိုးထွက်လာမိတယ်။ တကယ်တော့ မောင်နဲ့လက်ထက်တဲ့အချိန်ကမေဇွန်အပျိုတစ်ယောက်မဟုတ်တော့ဘူးလေ ဒါကိုမောင်လဲသိသလိုမောင်ကိုယ်တိုင်ပဲခွင့်ပြုပေးခဲ့တယ်။ အခုတော့ အဲ့ဒီလို့တွေမရှိခဲ့တော့တာမောင့်နဲ့အိမ်ထောင်ကျပြီးထဲကပေါ့။ မောင်နဲ့ပဲမေဇွန်ဆက်ဆံခဲ့တယ်။
အရင်ကချာတိတ်တွေဖုန်းကိုတောင်မေဇွန်မကိုင်ခဲ့တာကြာပေါ့။
ဒါပေမဲ့ဒီနေတော့ မေဇွန်စိတ်တွေလှုပ်ရှားနေမိသလိုပါပဲ။ မတူညီတဲ့ခံစားချက်လေးတွေကိုတောင့်တလာမိတယ်။
အခန်းထဲကလိုအပ်တာတွေပြင်ဆင်ပြီးတော့ မေဇွန်ရေချိုးဖို့ပြင်ဆင်လိုက်တယ်။
ဂါဝန်လေးကိုချွတ်လိုက်ရင်းအခန်းထဲကကိုယ်လုံးပေါ်မှန်လေးထဲကိုကိုယ်ကိုကိုယ်ပြန်ကြည့်နေမိတယ်။
အရင်ကထက်ပိုပြီးမို့မောက်လာတဲ့ရင်သားတွေ သိမ်ကျဉ်းတဲ့ခါးလေးတွေအောက်ကခပ်တင်းတင်းပေါင်တံပြည့်ပြည့်လေးတွေနဲ့ လုံးတင်းနေတဲ့တင်ပါးအိအိလေးတွေ…………………။
သက်ပျင်းတချက်ကိုခပ်ဖွဖွချရင်းအခန်းထဲကရေချိုးခန်းလေးထဲကိုလှမ်းဝင်ခဲ့မိတယ်။
တစ်ယောက်ထဲစိတ်အေးလက်အေးရေချိုးပြီးတော့ သီချင်းလေညီးရင်းဘီဒိုထဲကအကျီ င်္လေးရွေးနေမိတယ်။
မေဇွန်ဘာတွေဖြစ်နေပါလိမ့် အရင်ကဆိုဒီတိုင်းပဲညအိပ်ဝတ်ဂါဝန်လေးတစ်ထည်ကောက်ဝတ်လိုက်တာပါပဲ။
ဒီနေ့တော့ ……………။
ကိုယ်ကိုကိုပြန်တွေရင်းရှက်နေမိသလိုပါပဲ.။
ဘီဒိုထဲကနေဘော်လီအနက်ရောင်ကျပ်ကျပ်လေးယူပြီးဝတ်လိုက်ိတယ် …ဒါမှလဲလက်တစ်လုံးအကျီလေးထဲကနေမေဇွန်ရင်သားတွေရုန်းကြွလှပနေမှာလေ…..
အနက်ရောင်ဘော်လီလေးနဲ့အတူအနက်ရောင်ပိုးသားအတွင်းခံလေးတစ်ထည်ကိုဝတ်လိုက်မိတယ်။နောက်ဆုံးတော့ ခရမ်းရောင်ပိုးသားညအိပ်ဝတ်ဂါဝန်လေး…။
ဖြူဝင်းအိစက်နေတဲ့အသားစိုင်တွေနဲ့ခရမ်းရောင်နတ်သမီးလေးတစ်ပါး အခန်းထဲကမှန်ရှေ့မှာပေါ်လာတယ်လေ။
“အို…..ငါဘာတွေတွေးနေမိပါလိမ့်”
ရှက်ပြုံးလေးနဲ့အတူ ပုလဲဖြူရောင်အလင်းတန်းလေးတစ်ခုနှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကြားမှာလျှက်တပြတ်လင်းလက်သွားခဲ့တယ်။
တင်…..တောင်…..တင်…..တောင်………..
တံခါးဘဲလ်မြည်သံလေး….နာရီကိုကြည့်မိတော့ ၁၁း၂၃ ။
တံခါးဝမှာအရင်ဆုံးမောင့်မျက်နှာလေး ပြီးတော့ မေဇွန်ခန္ဓာကိုယ်လေးပေါ်ကိုအံဩသွားတဲ့အမူအရာလေးနဲ့ကြည့်လို့…ပြီးတော့ လှစ်ခနဲအပြုံးလေးနဲ့အတူခေါင်းလေးကိုမသိမသာညှိမ့်ပြရင်း…..
“ပြန်လာပြီဇွန်နေ ဒီကောင်ကားမောင်းလာတာ မောင်ကသောက်ထားတာသူထက်နဲနဲများလို့တဲ့လေ”
“အင်းပေါ့ မောင်ရဲ့ ကျေးဇူးပါပဲကိုမင်းဆက်ရေ”
“ရပါတယ်ဗျာ”
“ကဲဒါဆိုရေသွားချိုးတော့ ပြီးရင်နားလိုက်အုံးနော် ဒါကိုမင်းဆက်နားဖို့အခန်းလိုတာရှိရင်ပြောနော်အားမနာနဲ့”
“ဟုတ်ကဲ့မမေဇွန်”
ပြောပြီးတော့အခန်းလေးထဲဝင်သွားခဲ့တယ်။စကားပြောနေရင်းမေဇွန်ရင်သားဖောင်းဖောင်းလေးတွေကို
စိုက်ကြည့်နေတဲ့အကြည့်တွေ………အို…မေဇွန်ရင်ခုန်လိုက်တာရှင်

သူအခန်းထဲဝင်သွားတော့ ဧည့်ခန်းကဆိုဖာပေါ်မှာမောင်နဲ့အတူထိုင်ရင်း…..
“ဇွန်….. မောင့်ကိုအားမနာပါနဲ့”
“မောင်ရယ်”
ကျွန်မမောင့်လက်လေးကိုဖွဖွလေးဆုပ်ကိုင်လိုက်မိတယ်။
မောင်ဘာကိုဆိုလိုချင်မှန်းမေဇွန်းရောမောင်ပါနားလည်မိကြတယ်လေ။
“ကဲမောင်ရေချိုးတော့မယ် အော်ဒါနဲ့ မောင်ဒီနေ့သုံးလွှာမှာသွားအိပ်ရင်ကောင်းမလားမသိဘူး”
“အာ….အဲ့လိုကြီးတော့ မကောင်းပါဘူးမောင်ရယ်   အရမ်းကိုသိသာလွန်းတယ် မေဇွန်ရှက်တာပေါ့”
“အော်မဟုတ်ဘူးလေ တီတီခေါ်လိုခဏသွားမယ်ဆိုရတာပဲ ပြီးတော့ နောက်ကျမှပြန်လာခဲ့မယ်ဒါမှမဟုတ်လဲဖုန်းဆက်လိုက်မယ်လေဒီမှာအိပ်မယ်ဆိုတာကိုပေါ့”
“မောင့်အန်ကယ်ကမေးရင်ဘယ်လိုလုပ်မလဲ မိန်းမနဲ့စိတ်ဆိုလာတာလားဆိုပြီးတော့”
“အန်ကယ်ခရီးသွားတယ်လေ”
“အော်…………….မောင်……………..”
ပြောဖို့ဟန်ပြင်ပြီးတော့ မှမေဇွန်မပြောဖြစ်တော့ပါဘူး။ မေဇွန်နားလည်ပါတယ်လေ။ခံစားချက်တွေတစ်နှစ်ကျော်လာခဲ့တော့လဲ အပြောင်းအလဲတစ်ခုဆိုတာတောင့်တမိတတ်ကြတာပေါ့။
“ပြောလေ ဇွန် ဘာလဲ”
“အော်………ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး…….မောင့်ကိုကျေးဇူးတင်ပါတယ်”
မေဇွန်စကားကိုကြားတော့ မောင်ပြုံးတယ်ပြီးမှ မေဇွန်ပါးလေးကိုနမ်းရင်းအခန်းထဲကိုလှမ်းဝင်သွားခဲ့တယ်လေ။
မောင်ဝင်သွားပြီးတအောင့်ကြာတော့ အခန်းထဲကနေ   ကိုမင်းဆက်ထွက်လာတယ်။
“ရေချိုးပြီးပြီလားအကို လာထိုင်လေ”
“ဟုတ်ကဲ့ချိုးပြီးပြီ မမေဇွန် ဒါနဲ့ ကျွန်တော် က ၃၂ နှစ်ရှိပြီ”
“အော် ဒါဆိုမေဇွန်ထက်ကြီးတာပေါ့ မေဇွန်က၂၈ နောင်က ၂၆ လေ”
“အော် ဒါဆိုညီမလို့ခေါ်ရမှာပေါ့ ”
“ကြိုက်သလိုခေါ်နိုင်ပါတယ်ရှင်”
ပြောရင်းမေဇွန်ရှေ့တည့်တည့်ကဆိုဖာလေးပေါ်မှာဝင်ထိုင်လိုက်တယ်။ဂါဝန်သားလေးကပေါင်လည်အောက်
နည်းနည်းပဲဖုံးထားနိုင်တာဆိုတော့ မေဇွန်ဒူးဖွေးဖွေးလေးတွေကထင်းထင်းလေးပေါ်လို့ပေါ့။
တစ်ချက်တစ်ချက်မေဇွန့်အောက်ပိုင်းကိုခိုးခိုးကြည့်တဲ့အကြည့်တွေကမေဇွန်အတွက်တော့စိတ်လှုပ်ရှားစရာပါ။
တစိမ်းယောကျင်္ားလေးတစ်ယောက်နဲ့အဲ့ဒီလိုအတူမရှိခဲ့တာမေဇွန်အိမ်ထောင်တစ်သက်ပါပဲ။ မေဇွန်ရင်ခုန်နေမိတယ်ရှင်။။
“ဟော…..စကားတောင်ပြောနေကြပြီ ဟေ့ကောင်မမှန်သေးရင်ထပ်သောက်လို့ရတယ် ငါ့အဖေပုလင်းတွေရှိတယ် ငါတော့အိမ်မှာသောက်လေ့မရှိဘူး”
“ဟားဟားရပါတယ်ကွာ ညီမလေးကိုလဲအားနာစရာ”
“အော် ….မေဇွန်ကိုအားနာဖို့မလို့ပါဘူး မေဇွန်နာလည်ပါတယ်”
“ဟားဟား မင်းမိန်းမရကံကောင်းတာပဲဟ”
သူ့ရဲ့မှတ်ချက်တွေကိုပြုံးပြရင်းမေဇွန်ခေါင်းလေးငုံ့ထားမိတယ်။
“ဇွန်ရေ မောင်တီလေးအိမ်ခဏသွားအုံးမယ် စောစောကဖုန်းဆက်လို့ဘာလို့လဲမသိဘူး”
“နောက်ကျနေပြီမောင်ရဲ့”
“အော်…..အောက်ထပ်ပဲဟာကို အေးအေးဆေးဆေးစကားပြောကြအုံး”
“ဘယ်သွားမှာလဲဟေ့ကောင်ငါလိုက်ခဲ့ရမလားတစ်ယောက်ထဲ”
“ရတယ် အောက် သုံးလွှာမှာပဲ”
“အော်….အေးအေး”
“ဇွန်တံခါးပြန်ပိတ်ထားအုံး မောင်လာမှဖွင့်ပေး”
“ဟုတ်ကဲ့”
မောင့်စကားဆုံးတော့ဆိုဖာပေါ်ကနေတံခါးဆီကိုလျောက်သွားခဲ့တယ် မေဇွန်ရင်တွေခုန်နေတယ်ရှင်…….။
ပြီးတော့ မေဇွန်တင်ပါးလေးနှစ်ဖက်ကိုခပ်မို့မို့လေးဖြစ်အောင်မသိမသာကော့လျှောက်သွားမိတယ်
မေဇွန်သိပါတယ် အခုအချိန်ဆိုနောက်ကနေမေဇွန်ဖင်သားအိအိလေးတွေကိုကြည့်နေမယ်ဆိုတာ
တံခါးကိုသော့ခတ်ပြီးတော့နောက်ဖက်ကိုလှည့်လိုက်တော့ မေဇွန်ထင်သလိုပါပဲ
မေဇွန်တင်သားအိအိတွေကိုစိုက်ကြည့်နေတဲ့မျက်ဝန်းတစ်စုံ…….
အို………အကြည့်တွေနဲ့တင်မေဇွန်ရင်ဖိုနေရပါပြီ………………..။
သူ့ရှေ့တည့်တည့်ကိုပြန်လျှောက်လာတော့ ခိုးကြည့်တာကိုမိသွားလို့အားနာနေတယ်ထင်တယ်သူလေခေါင်းလေးငုံလို့ပေါ့.။
“ကိုမင်းဆက် သောက်ချင်ရင်သောက်နော် အိမ်မှာပုလင်းတွေရှိတယ် မောင့်ဖေဖေရှိတုန်းကထမင်းစားခါနီးတိုင်းသောက်တတ်တယ်လေ”
“ရပါတယ် မမေဇွန်ရယ်”
“အော်…အဲ့လိုကြီးတော့မခေါ်ပါနဲ့ ကိုမင်းဆက်က မေဇွန်ထက်ကြီးတာကို”
“အိမ်မှာတော့ မေဇွန်ကို ယုန်လေးလို့ခေါ်တယ် မေဇွန်ကယုန်နှစ်မှာမွေးတာဆိုတော့လေ”
“အင်းအဲ့ဒါကောင်းတယ် ယုန်လေးပေါ့”
ပြောရင်းနှစ်ယောက်အတူရယ်နေမိကြတယ်။
“ဒါနဲ့အကိုသောက်ချင်ရင် ယုန်လေးသွားယူလိုက်မယ်ခဏနော် စားဖို့တော့ အသီးပဲရှိမယ်ထင်တယ်”
“အားနာဖို့ကောင်းနေပြီ”
မေဇွန်ပြန်ပြုံးပြရင်းဆိုဖာလေးပေါ်ကထလိုက်တဲ့အချိန်အမှတ်မထင်ဟသွားတဲ့ပေါင်နှစ်ဖက်ကြားလေးထဲကို
လျှက်တစ်ပြက်ခိုးကြည့်တဲ့အကြည့်တစ်ချက် …… မေဇွန် စိတ်လိုလက်ရပဲခပ်ဖြေးဖြေးလေးထလိုက်တယ်။
အိမ်နောက်ဖက်ကိုလှမ်းလိုက်တဲ့ခြေလှမ်းတွေက နှလုံးသားရဲ့လှုပ်ခတ်မှုကြောင့် စည်းချက်မဲ့နေမိတယ်လေ။
ရေခဲသေတ္တာထဲကပုလင်းကိုထုတ်ပြီးတော့စားပွဲလေးပေါ်တင်လိုက်တယ် ပြီးတော့ ရေခဲကတ်ထဲကရေခဲတွေကိုရေခဲဗူးလေးထဲကိုထည့်နေတဲ့အချိန်…….
“ရရဲ့လား…”
မေဇွန်နောက်နားကနေနီးနီးကပ်ကပ်ပေါ်လာတဲ့အသံကြောင့်မေဇွန်လန့်သွားမိတယ်။
“အမေ့”
ပါးစပ်ကလွှတ်ခနဲ့အော်လိုက်ရင်းနောက်ကိုယိုင်သွားတဲ့မေဇွန်ကိုယ်လုံးအိအိလေးကိုယုယုယယလေးပွေ့ဖက်ထားတဲ့သူက …..သူပေါ့….။
ပခုံးသားအိအိစက်စက်လေးတွေကိုဖုံးကွယ်မထားနိုင်တဲ့လက်တလုံးကြိုးဂါဝန်းလေးကြောင့်
အသားအိအိလေးတွေကိုသူဆုပ်ကိုင်ခွင့်ရသွားတယ်လေ။ မေဇွန်ရင်ထဲမှာကျေနပ်လိုက်တာ
မေဇွန်မရုန်းမိပါဘူးသူ့ရင်ခွင်လေးထဲမှာမှီရင်းနှလုံးသားတွေတုန်ခါနေမိတယ်။
ပြီးတော့ သူ့ဘောင်းဘီထဲကနေဖောင်းဖောင်းတင်းတင်းအရာလေးတစ်ခုကမေဇွန်ဖင်သားအိအိလေးကိုထိကပ်လို့….။
“Sorry ယုန်လေးရယ် ကျွန်တော် လန့်အောင်လုပ်မိလိုက်တာ”
ခန္ဓာကိုယ်လေးနှစ်ခုကွာသွားတဲ့အချိန်မှာမေဇွန်မျက်နှာလေးကိုကြည့်ပြီးတိုးတိုးလေးပြောရှာတယ်။
“ရပါတယ်အကိုရယ် မေဇွန်ကကျေးဇူးတင်ရမှာမဟုတ်ရင်မေဇွန်လဲမှာ”
စကားလုံးတွေကိုနှုတ်ဖျားကပြောနေပေမဲ့ အထိအတွေ့နွေးနွေးကိုတော့ နှစ်ဦးသားရင်ထဲမှာသိနေခဲ့ကြတယ်လေ။
“ခွက်တွေရောကျွန်တော်ယူသွားလိုက်မယ်နော်။ ယုန်လေးဖို့တစ်ခွက်ရောပေါ့”
“ယုန်လေးကဝိုင်ပဲသောက်နိုင်တာ အဲ့လိုအပြင်းတွေမသောက်တတ်ဘူး”
“အော် နည်းနည်းတော့သောက်ပေါ့”
မေဇွန်မငြင်းမိပါဘူး။ အပြုံးလေးနဲ့သူ့အပြောကိုလက်ခံလိုက်မိတယ်။
သူထွက်သွားတော့မှပန်းသစ်တော်သီးလေးတွေကိုခွဲရင်းပန်းကန်ထဲမှာစီထည့်နေမိတယ်။
“အို ……ဓားကိုင်ထားတဲ့မေဇွန်လက်တွေအေးစက်တုန်ယင်နေလို့ပါလား”

ဆိုဖာပေါ်မှာထိုင်ရင်း ခွက်လေးနှစ်ခွက်ထဲကိုပုလင်းထဲကဝီစကီတွေကိုတူတူညီညီထည့်လိုက်တော့
“အကိုအများကြီးပဲ ယုန်လေးအဲ့လောက်မသောက်နိုင်ဘူး”
“အော်ဒီတစ်ခွက်ပါပဲ ဒါနဲ့ ဟိုကောင်ကြီးပြန်လာရင်သူ့ပါ Join ခိုင်းရမယ်”
“အင်း သူပြန်လာရင်တော့ Join မှာပါ”
မေဇွန်စကားထဲမှာပြန်မလာပါဘူးဆိုတဲ့အဖြေများပါသွားမိလား……။ ကိုယ်ကိုကိုယ်တွေးရင်းရှက်သွားမိတယ်။
“ခဏနော်အကို ယုန်လေးရုပ်ရှင်ဖွင့်လိုက်အုံးမယ်”
“အော် အေးအေး”
မေဇွန်အပြောကိုယောင်တောင်တောင်နဲ့သူခေါင်းညှိမ့်ရင်းပြောလာတယ်။ မေဇွန်လဲဆိုဖာပေါ်ကထရင်းမေဇွန်အိမ်မှာကြည့်တဲ့ ကိုရီးယား ဒရမ်မာ ကားလေးထည့်လိုက်တယ်။ပြီးတော့ ဧည့်ခန်းကမီးချောင်းလေးကိုပိတ်ရင်း
နံရံကပ် မီးဝါလေးကိုဖွင့်လိုက်တော့ အခန်းလေးကစိတ်လှုပ်ရှားဖွယ်အတိနဲ့ပေါ့။ပြီးတော့မှသူထိုင်တဲ့နှစ်ယောက်ထိုင်ခုံလေးပေါ်မှာပဲအတူထိုင်လိုက်တယ်။
“မိန်းခလေးတွေကိုရီးယားကားကြိုက်ကြတယ်နော်”
“အင်းဟုတ်တယ် ”
မေဇွန်စကားဆုံးတော့ သူကခွက်လေးနှစ်ခွက်ကိုကိုင်ရင်းတစ်ခွက်ကိုမေဇွန်အတွက်ပေးလာတယ်။
“Cheer ယုန်လေး”
“Cheer အကို”
ပူနွေးနွေးခါးသက်သက်နဲ့မေဇွန်လည်ပင်းတစ်လျောက်စီးဝင်သွားတဲ့
အချိန်မေဇွန်ကိုယ်လုံးလေးတုန်သွားမိတယ်။ ဒါကိုသူကကြည့်ရင်းနဲ့ရယ်နေတယ်လေ။
“မေဇွန်တို့လက်ထပ်တာတစ်နှစ်ကျော်ပြီနော်”
“ဟုတ်တယ်အကို”
“အကိုသိရင်လာမှာပေါ့ အခုတော့ ဟိုကောင်ကြီးကအကြောင်းတောင်မကြားဘူး”
“အင်းဟုတ်တယ် သူ့ဖေဖေကသူမပြန်ခင်စီစဉ်သွားချင်တယ်ဆိုလိုလေ”
“အော်”
“ဒါနဲ့အကိုသားလေးကအသက်ဘယ်လောက်ရှိပြီလဲ”
“ဒီနှစ်ဆို ၁၁ ပေါ့ ၆တန်းလေ နာမည်ကနောင်နောင်တဲ့ ဒါသူ့ပုံ”
“အော်ချစ်စရာလေး”
ဖုန်းထဲကနေပြလာတဲ့ပုံလေးကိုကြည့်ရင်းမေဇွန်ပြောလိုက်မိတယ်။ပြီးတော့
“ဒါကအကိုမိန်းမပုံလေ”
“အင်းချစ်စရာလေးပဲအကိုကရွေးတတ်လိုက်တာ”
“ယုန်လေးလဲအရမ်းချစ်စရာကောင်းတာပါပဲ”
မေဇွန်မျက်နှာလေးကိုကြည့်ရင်းပြောလိုက်တဲ့အချိန်မေဇွန်နဲ့မျက်လုံးခြင်းဆုံသွားမိတယ်လေ
“အကိုကလဲ ရှက်တောင်လာပြီ”
မေဇွန်ပြောရင်းခေါင်းလေးငုံထားမိတော့ မေဇွန်အကျီဟိုက်ဟိုက်လေးထဲကနေ
ရင်သားဖောင်းဖောင်းလေးတွေကမို့မို့လေးခုံးထလို့လာတယ်။
“ဒါနဲ့ယုန်လေးတို့ကလေးမယူကြသေးဘူးလား”
“ဟုတ်မယူသေးတာအကိုရဲ့”
“အော်ယူတော့လေ”
“အင်းနောက်နှစ်တော့ယူဖြစ်မယ်ထင်တယ်”
“ဒါနဲ့အကိုကရောထပ်မယူတော့ဘူးလား”
“အင်းအကိုမိန်းမကသားကြောဖြတ်လိုက်ရတယ်လေ သူမှာကနှလုံးရောဂါရှိတော့ ကလေးထပ်ယူရင်မကောင်းဘူးဆိုလို့”
“အော်အလိုဖြတ်လိုက်ရင်မရတော့ဘူးပေါ့”
“အင်း… ယုန်လေးမသိဘူးလား အကိုဆို သူနဲ့ဆက်ဆံရင်အထဲမှာပဲပြီးတာ”
“အား….. အကိုကလဲရှက်စရာ”
အရက်ကသွေးသားကိုနှိုးဆွလိုက်တဲ့အရှိန်ကြောင့်စကားလုံးတွေပွင့်လင်းလာခဲ့တယ်။ပြီးတော့ မေဇွန်ကိုယ်တိုင်လဲ တစ်ကိုယ်လုံးနွေးထွေးတဲ့အရသာလေးကိုခံစားလာခဲ့ရတယ်။
“ဒါရှက်စရာမှမဟုတ်တာယုန်လေးရဲ့ အိမ်ထောင်ရှိပြီဆိုဒါကသဘာဝပဲလေ”
“အင်းဒါတော့ဒါပေါ့လို့”
“ဆေးတွေကိုဆရာဝန်ပြောတဲ့အတိုင်းပဲသောက်နော် မဟုတ်ရင်လိုချင်တဲ့အချိန်မှာမရဖြစ်တတ်တယ်”
“ဟုတ်အကို မေဇွန်တော့ Regular ပဲသောက်တယ်”
“ယုန်လေးကလေးရရင်ချစ်စရာကောင်းမှာပဲ  မေမေက ဒီလောက်ချစ်ဖို့ကောင်းတာ”
“အကိုစားချင်တာပြောပါနော် အဲ့လောက်မမြှောက်လဲရပါတယ်”
“တကယ်ပြောတာပါ”
“မျက်နှာလေးရောခန္ဓာကိုယ်လေးရောအားလုံးပြည့်စုံတယ်”
“ဟုတ်လား ကျေးဇူးပါရှင်”
သူ့စကားဆုံးတော့ မေဇွန်ခွက်လေးကိုလှမ်းကိုင်ရင်း ပေါင်လေးကိုမသိမသာဟထားလိုက်မိတယ်။
ခဏကြာတော့မေဇွန်ခြေချောင်းလေးတွေကိုလာထိတဲ့အထိအတွေ့လေးတစ်ခု…….
သူ့ခြေထောက်လေးတွေနဲ့မသိသလိုမေဇွန်ခြေချောင်းလေးတွေကိုထိထားတယ်။ မေဇွန်TV ကိုပဲစိုက်ကြည့်ရင်းမသိယောင်ဆောင်နေလိုက်မိတယ်လေ။ ပြီးတော့မှဖွဖွလေးပွတ်လာတဲ့အထိအတွေ့…မေဇွန်ခြေချောင်းလေးတွေကိုလှုပ်လိုက်တော့သူငြိမ်သွားတယ်။
“ယုန်လေးကိုရတာကံကောင်းတာပဲနော် ဟိုကောင်ကြီးတော့”
“ဘာလို့လဲအကိုရဲ့”
“အော် ချစ်စရာကောင်းပြီးအလိုက်သိတတ်လို့ပေါ့”
“အကိုကလဲ မေဇွန်တောင်မနေတတ်တော့ဘူး”
“ဟုတ်တယ် အကိုမြင်တဲ့အတိုင်ပြောမယ်နော် ယုန်လေးကတကယ်နတ်သမီးလေးလိုပဲ”
“ဟုတ်လို့လား”
“အင်းတကယ်ပါ”
“အကိုမိန်းမကိုလဲအရင်ကအကိုအဲ့လိုပြောမှာပေါ့”
“အင်းချစ်မိတော့လဲလှနေတော့တာပေါ့ယုန်လေးရယ်”
“ဟားဟား မိုက်လိုက်တဲ့စာသား”
“ရင်တွင်းဖြစ်တွေ… ရင်တွင်ဖြစ်တွေ”
“အကိုလဲခင်စရာကောင်းပါတယ် ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောရရင်တော့ မိန်းမချောနည်းနည်းချောတယ်ပေါ့”
“ဟားဟားလုပ်ပြီ ယုန်လေးကတော့”
“အကိုပုဆိုးရောပါလား ဘောင်းဘီကြီးနဲ့ဆိုတော့ ညဖက်အိပ်တာမလွတ်လပ်ပဲနေမယ် ခဏနေမောင့်ပုဆိုးယူပေးမယ်လေ”
“အင်းအဲ့ဒါဆိုပိုအဆင်ပြေမယ်ထင်တယ်”
စကားဆုံးတော့ နှစ်ယောက်သားရုပ်ရှင်ပြန်ကြည့်နေမိကြတယ်။
“ကိုရီးယားကားတွေက romantic တွေအရမ်းလုပ်တာပဲနော်”
“ဟုတ်တယ်အကို အဲ့ဒါကြောင့်လဲ လူငယ်တွေအသည်းစွဲနေတာ”
“အင်း အကိုလဲအလိုကြည့်ရင်းနဲ့ပြန်တောင်ငယ်ချင်လာတယ်”
“အော်အခုလဲကြီးတယ်လို့မထင်ရပါဘူးအကိုရဲ့”
“ဟားဟား မုန့်ကြွေးရမယ် ဒါဆိုရင်တော့”
ပြောရင်း မေဇွန်နဲ့သူအကြည့်ခြင်းဆုံမိသွားတယ်လေ။ ဘယ်သူမှမရှိတဲ့အခန်းလေးထဲမှာ ဆန့်ကျင်ဘက်လူသားနှစ်ဦးအတူရှိနေမိကြတယ်ဆိုတဲ့အသိ….ပြီးတော့ အမှတ်မထင် ကြုံလိုက်မိတဲ့အထိ်အတွေ့လေးတွေကနှစ်ယောက်လုံးရဲ့ ရမက်တွေကိုဆွဲခေါ်နိုးထလာစေတယ်။
ပြီးတော့ သူ့လက်လေးတစ်ဖက်ကဆိုဖက်နောက်မှီလေးပေါ်ကိုတင်လိုက်ရင်း
မေဇွန်ပုခုံးသားအိအိလေးတွေကိုဖွဖွလေးထွေးပွေ့လာတယ်လေ။
နူးညံ့လိုက်တာ… ပြီးတော့ဆန်းသစ်တဲ့အတွေ့အထိ…………….။
မေဇွန်သူ့ရင်ခွင်လေးထဲကိုအလိုက်သင့်လေးတ်ိုးဝင်လိုက်မိတယ်။
“ယုန်လေး”   သူ့နှုတ်ဖျားကတိုးတိုးလေးခေါ်လိုက်တဲ့အသံ
“ရှင်”
“စိတ်ဆိုးသွားရင်တောင်းပန်ပါတယ်ယုန်လေးရယ် အကို နွေးထွေးတဲ့ယုယမှုလေးတွေကိုလိုချင်မိတဲ့စိတ်ဖြစ်လာမိတာ”
“အကိုရယ်” တိုးတိုးလေးရေရွတ်ရင်း သူ့ခါးကိုမေဇွန်မရဲတရဲလဲပြန်ဖက်လိုက်မိတော့တယ်။
ပုခုံးလေးကိုဖက်ထားရင်းနဲ့ ကျန်တဲ့လက်တစ်ဖက်နဲ့ မေဇွန်ဆံပင်အိအိလေးတွေကိုဖွဖွလေးပွတ်သပ်ပေးနေတယ်။ မေဇွန်ရင်ခုန်လိုက်တာရှင်…..။
ဆံနွယ်လေးတွေကနေတစ်ဆင့် မေဇွန်ပါးအိအိလေးကိုနူးနူးညံ့ညံ့လေးပွတ်ဆွဲလိုက်ရင်း လည်တိုင်လေးကိုလာထိတဲ့အချိန်မှာတော့…….။
“ယုန်လေးယားတယ်အကိုရဲ့” ရင်ခွင်ထဲကနေခေါင်းလေးမော့ရင်း တိုးတိုးလေးပြောမိတော့ ငုံ့လာတဲ့သူနှုတ်ခမ်းလေးနဲ့မေဇွန် နှဖူးလေးကိုဖွဖွလေးနမ်းလိုက်တယ်။
နွေးထွေးလိုက်တာ၊ နူးညံ့လိုက်တာ ပြီးတော့ ပျော်လိုက်တာ   ကို  ရယ်
မေဇွန်ပြုံးမိပါတယ်……
လည်တိုင်လေးပေါ်ကသူ့လက်နုနုလေးကိုဆွဲယူရင်း အကျီထဲကနေမလုံတလုံဖြစ်နေတဲ့ရင်သားအိအိလေးပေါ်ကိုတင်ပေးလိုက်မိတယ်။
“ကိုကို…….”
“ပြောလေ ယုန်လေ”
“ဒီညအတွက်တော့ စောင့်ထိန်းရမဲ့စည်းဘောင်တွေကိုခဏမေ့ပြီးတော့ အတူနေရအောင်နော်”
“ယုန်လေးရယ် ကိုရင်ထဲမှာရှိတဲ့အတိုင်းပြောပါရစေနော်  …….ညနေကယုန်လေးကိုတွေ့ထဲက ကိုကိုရဲ့ ဇနီးမယားတစ်ယောက်လို………………..”
“ပြောလေ ကိုကိုရဲ့ ဇနီးမယားတစ်ယောက်လို…ဘာဖြစ်လဲ”
“ပြောရမှာအားနာလို့”
“အခုလိုတောင်ဖြစ်နေပြီပဲကိုကိုရယ်”
“အင်း ကိုကိုရဲ့မယားလေးတစ်ယောက်လို အတူယုယချင်တာပါ”
“ကိုကိုရယ်”
ပြောရင်းနဲ့မေဇွန် ဆိုဖာပေါ်မှာထိုင်နေတဲ့ကိုကိုရဲ့ပေါင်လေးနှစ်ဖက်ပေါ်ကိုမျက်နှာချင်းဆိုင်ခွထိုင်လိုက်ရင်း ကိုကိုဆံပင်တွေကိုကိုင်လို့ မေဇွန်ရင်သားအိအိလေးတွေနဲ့ဖိကပ်ထားလိုက်မိတယ်။
ကိုကိုလက်တွေကမေဇွန်ခါးသိမ်သိမ်လေးကိုပွေ့ဖက်လို့ပေါ့ … ပြီးတော့လက်တွေကိုမေဇွန်ပုခုံးလေးပေါ်ဆွဲယူလို့ ပုခုံးသိုင်းကြိုးလေးကိုမေဇွန်လက်မောင်အိအိလေးနှစ်ဖက်ဆီတွန်းချရင်းဂါဝန်လေးကိုဆွဲချလိုက်တော့ ဖြူဝင်းအိစက်နေတဲ့အသားစိုင်လေးတွေပေါ်မှာမေဇွန်ရင်သားဖောင်းဖောင်းလေးကိုထွေးမထားတဲ့
ဘော်လီအနက်လေးပဲကျန်တော့တယ်။ မေဇွန်ရင်သားအိအိလေးကိုဖွဖွလေးနမ်းရင်းနဲ့
ကြောဖက်ကဘော်လီချိတ်လေးကိုဖြုတ်လိုက်တော့ အထိန်အကွတ်မဲ့သွားတဲ့ ရင်သားဖောင်းဖောင်းလေးတွေက ကိုကိုမျက်နှာရှေ့ကိုမခိုတရိုအိဆင်းကျလာခဲ့တယ်လေ။
ခွထိုင်ထားတဲ့မေဇွန်ရဲ့ပေါင်ရင်းကအသားနုနုလေးတွေကိုဖိကပ်ထားတဲ့မာတင်းတင်းအသားချောင်းလေးရဲ့အထိအတွေ့ကလဲ
ရင်ခုန်စရာအတိနဲ့ပေါ့။ ကိုကိုရဲ့ မာမာတင်းတင်းလီးချောင်းလေးပေါ်ကိုထိုင်ရင်းဖိလှုပ်ပေးလိုက်တိုင်း မေဇွန်ဖင်သားအိအိတွေကိုပွေ့မလို့အားယူပြီးရှေ့နောက်
လှုပ်ရှားပေးရင်းမျက်လုံးလေးမှိတ်သွားတဲ့ပုံစံလေးကကြည့်ကောင်းနေပြန်တော့တယ်။
တဖြေးဖြေးနဲ့ဆံပင်တွေကိုဆုပ်ကိုင်ထားတဲ့မေဇွန်လက်လေးနှစ်ဖက်နဲ့ကို့နားရွက် နားလေးဆီကိုဖွဖွလေးဖိကပ်ရင်းနဲ့မေဇွန်နှုတ်ခမ်းလေးက ကိုကိုနှုတ်ခမ်းလေးတွေဆီကိုဦးတည်လာခဲ့တယ်။
ဖြည်းဖြည်းခြင်းပေါ့…….နှုတ်ခမ်းနှစ်ခုထိကပ်လိုက်တဲ့အချိန်………
လောကဟာနွေးထွေးခြင်းတွေနဲ့….ကာရံမဲ့တဲ့ရင်ခုန်သံတွေထပ်တူပြုလို့………………….။
ကိုကို………………ရင်ထဲကနေတိုးတိုးလေးခေါ်မိတယ်

မောင်လို့ပဲအမြဲခေါ်နေခဲ့တဲ့ နှုတ်ခမ်းတစ်စုံအတွက်တော့ဒါဟာဆန်းကြယ်တဲ့ပြောင်းလဲမှုတစ်ခုပါ…အဲ့ဒီအသံမှာ ရမက်တွေပါတယ်လေ။
စိတ္တဇဆန်တဲ့ခံစားချက်တွေကိုယုန်လေးဟိုးအရင်ထဲကရူးသွပ်စွာနှစ်သက်ခဲ့မိတာပါ…..
အချိန်တွေအကြာကြီးအခန်းလေးထဲမှာနေရင်းနဲ့ ပြတင်းပေါက်ကလျက်တပြတ်ဝင်လာတဲ့လေနုအေးလေးကိုတရှိုက်မက်မက်ရှူရှိုက်လိုက်ရသလိုပေါ့။
ဆန်းသစ်တဲ့ခံစားမှုလေးကိုခဏပဲဖြစ်ဖြစ်ယုန်လေးခံစားချင်တယ်။
လေဆိုတာသဘာဝတရားရဲ့ပိုင်ဆိုင်မှုဆိုပေမဲ့ ရှုရှိုက်ခွင့်ရတဲ့ လေညှင်းလေးကိုတော့
ခဏပဲဖြစ်ဖြစ်ယုန်လေးပိုင်ဆိုင်ခွင့်ရချင်မိတယ်။ ဒါဟာအတ္တဆိုရင် ခံစားမှုတွေနဲ့တန်ဆာဆင်ထားတဲ့လှပတဲ့
အတ္တစိတ်လေးအဖြစ်ပဲယုန်လေးမြင်ပါရစေ………..။
ဖိကပ်ထားတဲ့နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကိုအသာခွာရင်း……….
“ကိုကို….”
ခေါ်သံလေးရဲ့အဆုံးမှာ မေဇွန့်မျက်နှာလေးကိုမော့ကြည့်လာတယ်။
“ဒီညအတွက်တော့ ယုန်လေး ကိုကိုရဲ့မယားလေးဖြစ်ပါရစေနော်”
“အင်းပေါ့……….ယုန်လေးရဲ့စောက်ဖုတ်လေးထဲကို ကိုကိုရဲ့လီးနဲ့ ထည့်ပြီးလိုးကြမယ်လေ ဒါမှလင်မယားလိုဖြစ်မှာပေါ့”
“ယုန်လေးကိုအမြဲတန်းပိုင်ဆိုင်ပြီးလိုးခွင့်မရရင်တောင်………”
ကိုကိုစကားမဆုံးခင်မှာမေဇွန်လက်ဖောင်းဖောင်းလေးနဲ့ကိုကိုနှုတ်ခမ်းတွေကိုဖိကပ်လိုက်မိတယ်။
“အဲ့လိုမပြောပါနဲ့ ကိုရယ်”
“ဒီညလေးအတွက်တော့ ယုန်လေးဟာကိုကိုအပိုင်ပါ”
“ယုန်လေးရယ်”
စကားအဆုံးမှာ ကိုကိုနှုတ်ခမ်းပါးလေးတွေကမေဇွန့်နို့ဖောင်းဖောင်းလေးကိုဖွဖွလေးစုပ်ငုံလိုက်တယ်။
“အား……………………………………………..ကိုကိုရယ်”
အသားဖောင်းဖောင်းအိအိလေးတွေပေါ်မှာသွေးကြောလေးတွေယှက်သန်းနေတဲ့
မေဇွန့်နို့လေးတွေကကိုကိုလက်ချောင်းလေးတွေအောက်မှာတင်းမာလာခဲ့တယ်။
ဖောင်းအိတဲ့နို့အုံအရင်းနားလေးကနေတဆင့် နို့သီးထိပ်လေးတွေရောက်တဲ့တိုင်အောင်လက်ချောင်းထိပ်လေးတွေနဲ့ ဖွဖွလေးထိခတ်သွားတဲ့အရသာလေးကိုမေဇွန်ကြိုက်တယ်။ နို့သီးခေါင်းလေးကိုငုံထားတဲ့နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကြားမှာလျှာဖျားလေးနဲ့ပွတ်သပ်နှိုးဆွလိုက်တဲ့အခါတိုင်း
မေဇွန်နှလုံးသားတွေတသိမ့်သိမ့်လှုပ်ရှားသွားမိပါတယ်။ ကိုကိုရယ်လေ ကလေးလေးတစ်ယောက်လိုမေဇွန်နို့လေးတွေကိုမက်မက်မောမောစုပ်ယူလို့နေတယ်။
“ကိုကို…..အခန်းထဲသွားရအောင်လေနော်”
“ဖြစ်ပါ့မလားယုန်လေးရယ် ပြန်လာရင်ခက်မှာ”
“ရပါတယ် ယုန်လေးဖွင့်ပေးမှဝင်လို့ရတာလေ”
နှစ်ယောက်အတူဆိုဖာလေးပေါ်ကထရင်း ကိုကိုလက်ကိုဆွဲလို့မေဇွန်အခန်းဆီကိုခေါ်လာမိတယ်။
လေအေးစက်ကြောင့်အေးစိမ့်နေတဲ့အိပ်ခန်းလေးထဲမှာ မောင်နဲ့အမြဲအတူအိပ်တဲ့နှစ်ယောက်အိပ်ကုတင်တစ်လုံး…..
ကုတင်ရဲ့ဘေးမှာတော့ မေဇွန်ရဲ့အလှပြင်တဲ့မှန်တင်ခုံလေးပေါ့ ကုတင်ခြေရင်းကအခန်းထောင့်လေးမှာ မေဇွန်အကျီတွေနဲ့အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးတွေလှန်းထားတဲ့အဝတ်ဆင်လေး ပြီးတော့ဘီဒိုလေးတစ်လုံး…..
ဘေးမှာတော့ ရေချိုးခန်းနဲ့အိမ်သာတွဲရက်အခန်းလေးပေါ့။အပြာနုလေးတွေကြိုက်တဲ့မောင်ကအခန်းထဲမှာ
ညအိပ်မီးကိုပြာလဲ့လဲ့လေးပဲထားတယ်လေ။အပြာနုရောင်အိပ်ယာခင်းလေးနဲ့ကုတင်လေးကနှစ်ယောက်လုံးရဲ့စိတ်တွေကို
ပိုလို့ဆွဲဆောင်နေတယ်။အခန်းလေးထဲကမှန်တင်ခုန်လေးရှေ့ကိုရောက်တော့ ကိုကမှန်တင်ခုံလေးပေါ်မှာလက်ထောက်ခိုင်းရင်းကော့ကော့လေးဖြစ်သွားတဲ့မေဇွန်ကို
နောက်ကနေသိုင်းဖက်လာတယ် ပြီးတော့မှဖက်ထားတဲ့လက်တွေကိုဖယ်လိုက်ရင်းမေဇွန်နောက်ဖက်နားမှာဒူးလေးကွေးထိုင်လိုက်တယ်လေ။
ပြီးတော့ …..ပြီးတော့ ကိုကိုရယ်လေ။
မေဇွန်ခြေသလုံးသားနုနုလေးတွေကိုဖွဖွလေးပွတ်သပ်လာတယ်။ခြေသလုံးလေးတွေကနေတဆင့်ဂါဝန်လေးထဲကိုလက်နှိုက်ရင်း
ပေါင်သားအိအိလေးတွေကိုလက်နှစ်ဖက်နဲ့တယုတယပွတ်သပ်နေတယ်
။ပေါင်သားလေးတွေကိုပွတ်ဆွဲလာရင်း
မေဇွန်ပေါင်ရင်းနားကိုရောက်တော့ပေါင်ရင်းကမေဇွန်စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးကိုဖိကပ်ဖုံးအုပ်ထားတဲ့
အတွင်းခံသားရေးကြိုးလေးအတိုင်းပေါင်နှစ်ခုကြားကအသားနုလေးတွေကိုတို့ထိပွတ်သပ်နေတယ်လေ။
ကိုကိုအယုအယတွေအောက်မှာ မေဇွန်အတွင်းခံပိုးသားလေးရဲ့ခွကြားတစ်ခုလုံးစိုစွတ်လာခဲ့ရပါတယ်။
ဒီအခန်းလေးပေါ့……မေဇွန်နဲ့မောင်အကြိမ်ကြိမ်လိုးခဲ့ဘူးတယ်။ မေဇွန်နှုတ်ဖျားကအော်ငြီးသံလေးတွေကိုလဲ
ဒီအခန်းလေးထဲကအရာရာတိုင်းကကောင်းကောင်းမှတ်မိနေပြီပေါ့။
အခုတော့သူတို့မရင်းနှီးတဲ့သူစိမ်းယောကျင်္ားလေးတစ်ယောက်က
မေဇွန်ဂါဝန်လေးကိုနောက်ကနေပင့်မရင်းပေါင်တံဖွေးဖွေးအိအိလေးတွေကိုပွတ်သပ်လို့
ဖင်သားအိအိတွေကိုအတွင်းခံလေးပေါ်ကနေဖွဖွလေးဖိကပ်နမ်းရှိုက်နေတဲ့အရာတွေ
ပြီးတော့ ခံစားချက်အသစ်အဆန်းလေးတွေနဲ့မေဇွန်နှုတ်ကတိုးတိုးလေးအော်ညီးသံတွေကိုသူတို့တိတ်တိတ်လေးနားစွင့်နေလေရဲ့။
အောက်ကနေပင့်မလာတဲ့ဂါဝန်လေးကိုချွတ်ပေးတော့ မေဇွန်ကလေးလေးတစ်ယောက်လိုလက်လေးမြှောက်ထားပေးမိတယ်။ အခုတော့ ကြော့ရှင်းတဲ့်ခန္ဓာကိုယ်ထွေးထွေးလေးပေါ်မှာအတွင်းခံအနက်ရောင်လေးတစ်ထည်နဲ့ပေါ့။ဖြူနုအိစက်နေတဲ့
အသားစိုင်လေးတွေနဲ့လိုက်ဖက်အောင်ပြည့်ဖြိုးဖောင်းမို့နေတဲ့နို့အုံလေးတွေသိမ်ကျဉ်းတဲ့ခါးလေးတွေနဲ့
တင်သားအိအိလုံးလုံးလေးတွေ….စီးနှောင်ထားခြင်းမရှိတဲ့ဆံနွယ်ခွေခွေလေးတွေကပုခုံးသားလေးပေါ်မှာကပိုကရို့ဝေ့ဝဲလို့…..။
ပြီးတော့ ကိုကိုရယ်လေသူ့အကျီလေးကိုချွတ်ချလိုက်တယ် တဆက်ထဲမှာပဲဘောင်းဘီလေးကိုချွတ်လိုက်တော့ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးထဲမှာ မာတင်းဖုထစ်နေတဲ့ လီးချောင်းလေးက မေဇွန်ကိုရင်ဖိုစေမိတယ်။
အတွင်းခံလေးနဲ့မေဇွန်အနားကိုတိုးလာရင်းမေဇွန်ခါးလေးတွေကိုကိုင်လိုက်တော့ မေဇွန်ခြေတွေမခိုင်ချင်တော့ပါဘူး။ ကိုရင်ခွင်လေးထဲကိုပုံကျသွားမိတော့တယ်လေ။
“လှလိုက်တာယုန်လေးရယ်”
မေဇွန်ဖင်လုံးအိအိတွေကိုပွတ်သပ်ရင်းတိုးတိုးလေးပြောလာတယ်။
“ဒါယုန်လေးတို့နှစ်ယောက်အိပ်တဲ့အခန်းလား”
“အင်းဟုတ်တယ် ကို”
“သူများအိပ်ခန်းမှာသူများမိန်းမကိုလိုးရတာစိတ်ထဲမှာတမျိုးပဲနော် … ပိုစိတ်လှုပ်ရှားမိသလိုပဲ”
“ယုန်လေးက ကိုကို ကိုကျေကျေနပ်နပ်ပေးတာပါ”
“အင်း အရင်ကဆိုအလိုမျိုးအခြေအနေကိုတွေးပဲကြည့်ဖူးတာ”
“အခုဖြစ်ရတော့လဲယုန်လေး လိုချစ်စရာကောင်းတဲ့ကောင်မလေးကိုလိုးခွင့်ရတယ်”
“ပိုပြီသူ….ဘယ်သူကခံမယ်ပြောလို့လဲနော်”
“ခုမှတော့ပြေးလို့မရတော့ပါဘူး ကောင်မလေးရယ်”
ပြောရင်းနဲ့မေဇွန်ကိုတင်းတင်းလေးလာဖက်တယ်။ပြီးတော့ ကုတင်ဘေးလေးမှာမေဇွန်ကိုထိုင်ခိုင်တယ်လေ။ ကိုကိုကတော့ကုတင်အောက်မှာဒူးလေးထောက်ရင်းမေဇွန်ပေါင်ကြားမှာပေါ့။
ပြီးတော့ မေဇွန်ဖင်အိအိတွေကိုသိုင်းဖက်ရင်းဗိုက်သားနုနုလေးတွေကိုနမ်းနေတယ်။
“ယားတယ် ကိုရယ်”
မေဇွန်တိုးတိုးလေးညီးတော့ မော့ကြည့်ရင်းပြုံးပြလာတယ်။ခေါင်းလေးပြန်ငုံသွားတဲ့အချိန်မှာမေဇွန်ပေါင်တွေကိုဖွဖွလေးဆွဲဟရင်း အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးပေါ်ကနေ မေဇွန်ရဲ့စောက်ဖုတ်အိအိလေးကို ကိုကိုလျှာလေးနဲ့ပွတ်ဆွဲနေတော့တယ်။
မေဇွန်အသိတွေကိုကိုအယုအယအောက်မှာပျောက်ဆုံးသွားခဲ့ပြီလေ။ မောင်နဲ့အတူလိုးခဲ့တဲ့ကုတင်လေးပေါ်မှာ
တခြားတစ်ယောက်က ကိုယ်ပေါင်ကြားလေးထဲကနေဖွဖွလေးယက်ပေးနေတာကိုမြင်ရတော့ မေဇွန်ရမက်တွေပိုလို့နိုးကြွလာတယ်။

တိတ်ဆိတ်ခြင်းတွေကမေဇွန်တို့နှစ်ဦးကိုနက်နက်ရှိုင်းရှိုင်းဆွဲယူခေါ်ဆောင်သွားတယ်….လောကနဲ့ဝေးရာ
တိတ်ဆိတ်တဲ့ နှစ်ဦးသားရဲ့ကမာ္ဘသစ်လေးတစ်ခုဆီကိုပေါ့။
“တော်ပြီကိုရယ်  ယုန်လေး ယားတယ်”