ပဲခူးတိုင်းဒေသကြီးထဲက.ကမ်းနားလမ်း..မင်းရွာမှာ..နေထိုင်တဲ့ ဖိုးထူးဆိုတာ အသားခပ်ညိုညို.ခန္ဓာကိုယ်က ကျစ်လစ်ပြီးယောက်ကျ်ားပီသသောမျက်နှာမျိုးပိုင်ဆိုင်ကာ(မင်းသား နေဒွေးလိုပုံစံမျိုးဖြစ်ပြီး)ပျိုတိုင်းအားကိုးချင်ရလောက်တဲ့ယောက်ကျ်ားကောင်းမျိုးဖြစ်လေသည်.ဖိုးထူးဟာလက်လုပ်လက်စား..တစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး..မိခင်ဖြစ်သူ ဒေါ်ခင်ရွှေကို လွန်စွာချစ်ခင်လေသည်..ဖိုးထူး၏ဖခင်ဖြစ်သူ ဦးထွန်းမောင်ကတော့..သူများလယ်တွေမှာအဌားလိုက်လုပ်ရင်း အသက်မွေးရသူဖြစ်လေသည်သို့ပေမဲ့သူရှာတဲ့ငွေ သူအလောင်းကစားလုပ်တာနဲ့တောင်မလောက်ဘူးလေ.. ဒေါ်ခင်ရွှေကတော့ရွာထိပ်မှာအကြော်ရောင်းရကာ…ဖိုးထူးကလည်းရသမျှ ငွေအားလုံးကို မိခင်ကိုအကုန်အပ်လေသည်… ထိုပိုက်ဆံတွေကို ဖခင်ဖြစ်သူဦးထွန်းမောင်က ညနေနေဝင်ပြီဆိုလျှင် အရက်သောက်ဖို့.. ဖဲရိုက်ဖို့တောင်းတိုင်းဖိုးထူးနဲ့ ဦးထွန်းမောင်ဟာ..ပြသနာဖြစ်နေကြ..
” ခင်ရွှေငါ့ ကိုအရက်ဖိုးပေးစမ်း”
“မရှိပါဘူး ကိုထွန်းမောင်ရယ်…နောက်နေ့စျေးရင်းရအုံးမှာတော့…”
” ဟာ..ဒီကောင်မစောက်စကားများလိုက်တာ..ပေးမှာပေးတာမဟုတ်ဘူး..ပေးစမ်းနင့်ပိုက်ဆံ.. ”
ဒေါ်ခင်ရွှေလက်ထဲက ငွေအချို့ကို ဦးထွန်းမောင်လုယူလိုက်တော့…ဖိုးထူးမနေသာတော့ဝင်ပါရလေပြီ…
” အဖေ..အဲ့လိုမတရားမလုပ်နဲ့ဗျာ…အမေ့ဆီမှာရှိတာက ကျုပ်ပေးထားတာဗျ…အကြော်ရောင်းတာကစားတာနဲ့ကုန်တာလေ..ဘယ်မှာလည်းငွေအပိုအလျှံ…အဖေရှာတာကကျုပ်တို့ ချူးတစ်ပြားတောင်သုံးရတာမဟုတ်ဘူး”
” အောင်မာ ငါမွေးလို့ လူဖြစ်ရတဲ့ကောင်ကများ စောက်စကားလာရှည်နေတယ်..ပေးစမ်းကွာ…ယူတော့ဘာဖြစ်လည်း…ဖဲသွားရိုက်မှာ..နိုင်ရင်ပြန်ပေးမယ် ကြားလား”
ဦးထွန်းမောင် ဆင်းသွားတော့ ဖိုးထူးကတော့ ဒေါသတွေထွက်ကာ..ကျန်ခဲ့လေသည်. ထိုအခါ ဒေါ်ခင်ရွှေက ဖြောင်းဖြရလေသည်…
” သားရယ် စိတ်လျှော့ပါ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်အဖေပဲလေ..သားပြန်မပြောရဘူး”
” ဟုပ်ကဲ့ပါအမေရယ်…အခုဟာက သားသီတင်းကျွတ်လပြည့်ညမှာ ပွဲစျေးလယ်ရင် သုံးဖို့ပိုက်ဆံလေးတွေဗျ”
” ငါ့သားရယ်အမေ ပြန်ထည့်ပေးပါ့မယ်…မနက်အကြော်ရောင်းတဲ့အမြတ်ငွေပြန်ယူပေါ့”
” မယူပါဘူးအမေရာ..အခုဟာက အနိုင်ကျင့်လို့ပါ…”
ဒေါ်ခင်ရွှေလည်း ဒီသားအဖနှစ်ယောက်ကြားထဲမှာဘာလုပ်ရမှန်းကိုမသိတော့..
အိမ်ထောင်ရေးကလည်းအဆင်မပြေ.
ဖိုးထူးမွေးပြီး နှစ်အနဲငယ်ကြာပြီးထဲက
လင်မယားကိစ္စလိုးတာတွေဘာတွေလည်းမရှိတော့… အခုဖိုးထူးပဲ ၂၅နှစ်ရှိပြီ…မခင်ရွှေလည်းမိန်းမလေ အသွေးအသားနဲ့တည်ဆောက်ထားတာ..တစ်ခါတစ်လေများဆိုရင် ခံချင်မိတာပေါ့…ဒါပေမဲ့ ဦးထွန်းမောင် ကလည်း ၁၀ခါမှ ၁ ခါလိုးတာတောင်..အ
မြန်လိုးပြီးသူလရည်ထွက်ပြီးရင်ရပ်ပလိုက်တာဆိုတော့..ဒေါ်ခင်ရွှေ..
ရမ္မက်တွေထန်နေရတာပေါ့… အခုညလည်း…ဖိုးထူးအိပ်ပြီအထင်နဲ့ ဒေါ်ခင်ရွှေ အတွင်းခန်းထဲမှာ…ထမီလှန်ပြီး လက်နဲ့ပွတ်ကာ..အာသာဖြေနေလေသည်…
” အ့.. အား..ကိုထွန်းမောင် ရယ် ရှင့်လီးကြီးကိုသတိရလိုက်တာတော်…အ့.. ဟားကျုပ်ကိုလိုးစမ်းပါ…အ့…ဟား…”
စောက်ဖုတ်ကြီးကိုဖြဲပြီး လက်နဲ့နှိုက်ကာ အာသာဖြေနေတဲ့ ဒေါ်ခင်ရွှေ ရဲ့အသံဟာ လွန်စွာတိုးပေမဲ့…ဒေါသစိတ်ကြောင့်… အိမ်ရှေ့ဘုရားစင်အောက်မှာအိပ်နေတဲ့ ဖိုးထူးအတွက်တော့ အတိုင်းသားကြားနေရကာ…ဖိုးထူးလည်းစိတ်ဝင်စားသွားပြီးအခန်းနံရံနားကပ်ကာ…မိခင်ဖြစ်သူ…ဒေါ်ခင်ရွှေကို ထံရံပေါက်ကနေချောင်းကြည့်လိုက်လေသည်… ဖိုးထူးလည်းလရောင်အောက်က ဒေါ်ခင်ရွှေရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို အတိုင်းသားမြင်နေရလေရာ..အောက်ကလီးကလည်းတောင်လာလေသည်…
ဖိုးထူးမှာလီးကလည်းတောင်…မိခင်ဖြစ်သူကိုလည်းသနားမိလေသည်…
” အမေသနားပါတယ်…အဖေကလည်းမလိုးတော့ ဆာနေရှာမှာပေါ့…”
ထိုသို့တွေးနေရင်း ဒေါ်ခင်ရွှေရဲ့ဆန္ဒတွေ
ပြည့်အောင် ဖိုးထူးကူညီမည်ဟု တွေးလိုက်မိလေသည်….ဒါနဲ့ပဲ အခန်းထဲကိုခြေသံဖွကာဝင်သွားပြီး…သူ့အမေဘေးမှာဝင်လှဲကာ အိပ်လိုက်ပြီးတော့..
” အမေ”
” ဟယ်..ငါ့သားဖိုးထူး…ဘာလာလုပ်တာလည်းအမေ့ဆီကို.. အာ ဒီခလေးတော့…သွားသွား အိပ်ချေတော့”
” မရှက်ပါနဲ့တော့အမေရာ..သားအမေဖြစ်နေတာတွေအကုန်မြင်ပြီးပြီ..သားအမေ့ကိုကူညီဖို့လာတာ… အဖေကအမေ့ကိုမလိုးပေးတော့ဘူးမို့လား..အဲ့တော့အမေဘာမှမပူနဲ့သားလိုးပေးမယ်”
” ဟဲ့..အဲ့လိုမဖြစ်ဘူးလေ ဖိုးထူးရဲ့..မင်းငရဲကြီးမှာပေါ့သားရဲ့ အမေ့ကိုလိုးရင်”
” ငရဲဆိုတာအမေကအပြစ်ယူမှကြီးမှာပါဗျာ..သားအမေ အခုလိုအထီးကျန်နေတာမကြည့်ရက်ဘူး.. အမေက အရွယ်အများကြီးကျန်သေးတယ်..အမေ့ကိုလည်း အိမ်ထောင်ရေးအရသာထူးကိုခံစားရစေချင်တယ်…သားပြုစုပါရစေ…နော်”
ပြောရင်းဆိုရင်းနဲ့ ဒေါ်ခင်ရွှေရဲ့ ထမီ
အောက်သို့လက်လှိုကာစောက်ဖုတ်ကို နှိုက်လိုက်လေသည်…
” အ့..အင်း..ဟင်း..သားဖိုးထူး..မှားမယ်နော်…အား..ဟား..မှားကုန်ကြတော့မှာပဲကွယ်…အ့…ဟား..ဒီခလေးနော်ခက်လိုက်ပါဘိ”
ဖိုးထူးလက်ကလည်းလျှင်မြန်လွန်းလှကာ..ထမီထဲလက်ရောက်တာနဲ့…စောက်စေ့ကိုချေကာ..စောက်ဖုတ်အထဲကိုတန်းနှိုက်တော့…နဂိုထဲက ထကြွနေတဲ့ဒေါ်ခင်ရွှေ…သားအရင်းဖြစ်သူဖိုးထူးရဲ့အထိအတွေ့ကိုမရှောင်နိုင်ဘဲသာယာလာလေသည်…ဖိုးထူးကလည်းထမီကိုလှန်ကာ..ဒေါ်ခင်ရွှေ ကိုလှဲအိပ်ခိုင်းလိုက်ပြီး…စောက်ဖုတ်ကြီးကိုယက်ပေးလေသည်…
” ပြက်…ပလက်.. ပြွတ်…ပလွတ်..ပြစ် ”
” အ့.. ဟား…အ့…အား…အိုး…ဖိုးထူးရယ်
အ့…ဟား…အမေ့စောက်ဖုတ်ကြီး လေထဲမြှောက်နေသလိုပဲကွယ်…အား…စောက်စေ့တွေကိုစုပ်နေတာလား… အမေအရမ်းကောင်းတာပဲ…”
ဖိုးထူးလည်း အတော်ကြာကြာယက်ပေးပြီးတော့…အနားယူရင်းလီးအစုပ်ခံချင်သဖြင့်..ပက်လက်လှန်လိုက်ကာ..
” အမေ့ သားကိုလီးစုပ်ပေးဗျာ..နော်”
” စုပ်ပေးမှာပေါ့…သားရယ်…လာပုဆိုးချွတ်လိုက်တော့”
ဒေါ်ခင်ရွှေလည်း သူကိုယ်တိုင်ပုဆိုးကိုချွတ်ပေးလေရာ…တောင်မတ်နေတဲ့လီးကြီးက ဒေါ်ခင်ရွှေရဲ့ ရင်ကိုဗလောင်ဆူသွားစေပြီး…ဦးထွန်းမောင်ထက်တောင်ပိုကြီး..ပိုရှည်..ပိုတုတ်တဲ့ သားအရင်းဖြစ်သူရဲ့လီးကြီးကို တွေ့ရတော့…စောက်ခေါင်းထဲကနေ ယွစိပိုးထိုးလာလေသည်…
ထို့နောက် ဖိုးထူးရဲ့လီးကို…ဒစ်ကနေပြီးငုံလိုက်ကာ…ပါးနှစ်ဖက်ခွက်သွားရလောက်အောင်အထိ အားယူကာစုပ်ပေးလေသည်
” ပြွတ်…ပလွတ်..ပြစ်…ပြွစ်…ပြွတ်”
” အား…ရှီး…အ့..အိုး…အမေရယ် လီးစုပ်တာကောင်းလိုက်တာဗျာ..အမေ့ပါးစပ်လေးကနုညံ့နေတာပဲဗျာ…စုပ်.. စုပ်အမေလိုချင်တဲ့လီးအမေ့ရှေ့မှာရောက်နေပြီ အမေအားကအောင်သာစုပ်”
” ပြွတ်…ပြွတ်ပြွတ် .. ပလွတ်..ပြစ်”
ဒေါ်ခင်ရွှေလည်း လီးနဲ့ကင်းဝေးနေတာကြာနေပြီဖြစ်သည့်အတွက်..အားရအောင်စုပ်ပေးအပြီး… မောတာနဲ့ လှဲကာအိပ်နေလိုက်တော့…ဖိုးထူးလည်း….ဒေါ်ခင်ရွှေရဲ့ ပေါင်ကြားထဲမှာနေရာယူလိုက်ပြီး…လီးနဲ့တေ့ကာ…လိုးဖို့ဟန်ပြင်ထားလိုက်ပြီးအားယူကာ လိုးလိုက်လေတော့သည်. .
” ဗြွတ်….ဗလွတ်…ဗြစ်…ဗြစ်…ဗြွတ်”
” အ့…ဟား…အင့်..အင်း..ဟင်း…သာလေးရယ်.လီးကကြီးလှချည်လား…အမေ့စောက်ဖုတ်ကြီးကိုပြည့်ကျပ်သွားအောင်လိုးတက်လိုက်တာကွယ်…လိုး..လိုး…အားမနာနဲ့ဆောင့်လိုးပေး”
” ဖွတ်..ဗလွတ်..ဗြွတ်..ဗြစ်..ဗရစ်”
” အား…ရှီး..အ့..အား..အမေရယ်အမေ့စောက်ဖုတ်ကလေ စီးပိုင်နေပြီးအရသာကောင်းလိုက်တာ…”
” ကောင်းရင် ကြမ်းကြမ်းလေး လိုးပလိုက်သားရယ်..အမေလီးအရသာနဲ့ကင်းဝေးနေတာကြာခဲ့ပြီ…အခုငါ့သားလေးဖိုးထူးကလိုးပေးနေပြီ…အ့…အား….အမေ့စိတ်တွေပိုထကြွလာတယ်ကွယ်”
ဖိုးထူးလည်း မိခင်ဖြစ်သူ ဒေါ်ခင်ရွှေရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို သူ့လီးနဲ့အသံတွေ
ထွက်အောင်ကိုကြမ်းတမ်းစွာဆောင့်
ဆောင့်လိုးလေသည်..
” ဖွတ်…ဖပ်…ဖလပ်..ဗလွတ်..ဗြွတ်..”
” အာ့..အ့..ဟား.. သားရယျ…ဖိုးထူး..အ့
မြန်မြန်ဆောင့်လိုးတော့အမေပြီးတော့မယ်…အား..ဟား…”
ဖိုးထူးလည်း မိခင်ဖြစ်သူငတ်နေတဲ့လီးအရသာကိုကျေနပ်သွားလောက်အောင်
ပေးစွမ်းရင်း လိုးနေရင်းလီးအကြောတွေက ကျင်တက်လာပြီး လရည်တွေကို ဒေါ်ခင်ရွှေရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးထဲသို့ ပန်းထည့်ကာ..လီးကိုစိမ်ထားပြီးငြိမ်နေလိုက်လေသည်… ဖိုးထူးလည်းပထမဦးဆုံးအမေကိုစလိုးရတာကြောင့်အရသာကို သေချာခံစားမိကာ..နောက်အကြိမ်တွေလည်းအဆင်ပြေအောင် ၃ချီလောက်ဆက်တိုက်နားလိုက်လိုးလိုက်နဲ့ လိုးလေရာ…ဒေါ်ခင်ရွှေလည်း သားဖြစ်သူဖိုးထူးကို စွဲလမ်း သွားလေတော့သည်…နောက်ဆုံးအချီလိုးပြီးလို့ဖိုးထူးလည်း ဒေါ်ခင်ရွှေရဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးထဲမှာ..တပ်လျက်သားနဲ့ လီးဇိမ်ခံနေလေရာ…ရုတ်တစ်ရက် ဦးထွန်းမောင်..
ပြန်ရောက်လာတော့အရက်ကလည်းခပ်ထွေထွေသောက်လာလေသည်…အသံကလည်းမပေး…အိမ်ကလည်းအရမ်းကျဥ်းတော့ အိမ်ပေါ်တက်လိုက်တာနဲ့ ဘုရားစင်ရှိတဲ့နေရာ ၅ပေလောက်ကျော်ပြီးရင်အခန်းဆိုလို့တစ်ခန်းထဲရှိလေရာ…ဝင်သွားလိုက်တော့…
” ခင်ရွှေရေ..အကိုဖဲနိုင်လာတယ်ဟေ့”
ပြောရင်းအခန်းထဲသို့အကြည့်မှာ…
” ဟာ.. ဖိုးထူး..နဲ့ ခင်ရွှေ…မင်း…မင်းတို့သားအမိ လိုးနေကြတယ်..ဖိုးထူးမင်းခွေးစိတ်ပေါက်နေတာဟုတ်လား..အမေအရင်းကြီးကိုကွာ…ဟာ…ခင်ရွှေမင်းကလည်းဘာလို့ငြိမ်ခံနေရတာလည်း…”
ဒေါ်ခင်ရွှေမှာတော့ ရှက်တာကြောင့်ဘာပြောရမှန်းမသိ…ဖိုးထူးကတော့ငြိမ်ခံတက်သူမဟုတ်တာကြောင့်…ဒေါ်ခင်ရွှေရဲ့စောက်ဖုတ်ထဲမှာထည့်ထားတဲ့လီးကို ချွတ်လိုက်လေရာ…၃ချီဆက်တိုက်လိုးထားတဲ့လရည်တွေက အနဲငယ်စိမ့်ကျလာပြီး..ဖိုးထူးရဲ့လီးဟာလည်း အတောင်ကျကာစဆိုတော့..ဒေါ်ခင်ရွှေရဲ့စောက်ရည်တွေနဲ့ ပေပွနေလေကာ..ပုဆိုးကိုကမန်းကတမ်း ဝတ်လိုက်သည်…
” အဖေကျွတော်ပြောပြမယ်…အမေကသူ့ဖာသာ အခန်းထဲမှာအိပ်နေတာ..ကျွန်တော်ကလည်းဒီမှာပဲအိပ်နေတာ..အိပ်ရာခင်းထားတာမြင်တယ်မို့လား.အားလုံးဟာအဖေ့ကြောင့်ဘဲ…
အဖေကမလိုးပေးတော့ အရွယ်ရှိသေးပြီးသွေးသားဆန္ဒတောင့်တာလာတဲ့အမေကသူ့ဖာသာလက်နဲ့ပွတ်ပြီး အာသာဖြေနေရတာ…ကျွတော်ကသာအမေ့ကိုသနားလို့..
အရမ်းဖောင်းကြွနေပြီး လီးဆာနေတဲ့အမေ့ရဲ့ဆန္ဒတွေကို ဟောဒီလီးနဲ့လိုးပြီးဖြည့်ဆည်းပေးလိုက်တာ….မြင်လား”
” ဖြည့်ဆည်းအုံးကွာ…ခွပ်.. ခွပ်”
ဦးထွန်းမောင် ဒေါသစိတ်က ပေါက်ကွဲထွက်လာပြီး ဖိုးထူးကိုထိုးလိုက်လေသောအခါဒေါ်ခင်ရွှေသားကိုထိတော့နာလေပြီ…
” ကိုထွန်းမောင်..တော်ဘာမှကျုပ်သားကို ထိုးလားကြိတ်လားလုပ်စရာမလိုဘူး…ဟုတ်တယ်..ခံတယ်ကျုပ်သားရဲ့ဟောဒီလီးကြီးနဲ့ အားရအောင်ကို၃ချီဆက်တိုက် ခံခဲ့တယ်…”
” ခင်ရွှေမင်းကအဲ့ဒါကိုဂုဏ်ယူနေတာလား
..မင်းမရှက်တက်ဘူးလား…ပတ်ဝန်းကျင်ကသိသွားရင် ဘယ်လိုပြောကြမလည်းဆိုတာ…မင်းမတွေးဘူးလား…မင်းမရှက်ပေမဲ့ငါရှက်တယ်ကွ”
” ရှင်ကသာ..ရှက်ရမှာပါ ကိုထွန်းမောင်ရဲ့ သားနဲ့မိန်းမကို ကျွေးရကောင်းမှန်းပေးရကောင်းမှန်းမသိဘဲ…တစ်ချိန်လုံးမူးရူးနေခဲ့တာ…ဘယ်မှာလည်းကျုပ်အတွက်အိမ်ထောင်ရေးသုခ ”
” တော်ကွာ..မင်းတို့သားအမိတကယ်ကိုကျက်သရေတုံးတယ်…စည်းတွေဘောင်တွေမရှိကြတော့ဘူး…အေး..ဖိုးထူးမင်းလည်း အမေအရင်းကို ပြန်လိုးခဲ့တာနော်.ငရဲဆိုတာမနေဘူး…”
” အမလေး တော်လိုမူးရူးနေတဲ့ကောင်ကများ ငရဲဆိုတာကိုပြောထွက်သေးတယ်နော်… ကျုပ်သားကငရဲဘယ်တော့မှမကြီးဘူးတော်ရေ..အမေကိုစိတ်ချမ်းသာမှုတွေပေးနေတာမို့လို့… ဘယ်တော့မှငရဲမကြီးဘူး…သိရဲ့လား”
” အေး…မခင်ရွှေ လင်မယားမကွဲချင်လို့ငါဒီတစ်ကြိမ်တော့ မသိချင်ယောင်ဆောင်ပေးလိုက်မယ်….နောက်တစ်ခါများ အခုလိုမိခဲ့ရင် မင်းငါနဲ့ ကွဲပြီလို့သာမှတ်လိုက်ပေတော့…”
ဦးထွန်းမောင်လည်း သူပြောချင်တာတွေပြောပြီး…ထွက်သွားလေတော့သည်….
နောက်နေ့တွေကနေစပြီး…ဦးထွန်းမောင်အလုပ်ကိုကြိုးစားလာသည်… ခါတိုင်းထက်တော့အဆင်ပြေလာသည်ဟုပြောရပေလိမ့်မည်… ဒါပေမဲ့သားဖြစ်သူဖိုးထူးရဲ့လီးကြီးနဲ့အလိုးခံရပြီးတဲ့ ဒေါ်ခင်ရွှေဟာ..ဦးထွန်းမောင်ကိုလုံးဝစိတ်မပါတော့ပေ… တစ်ခါတစ်လေလိုးပေးသော်လည်း…တပ်ထွက်ဆိုတော့မခင်ရွှေမှာ..ဆတ်တငံ့ငံ့နဲ့ကျန်ခဲ့ရသည်ချည်းသာ..တစ်နေ့တော့ ဦးထွန်းမောင် ကုန်ရောင်းကုန်ဝယ် ကိစ္စနဲ့
ရန်ကုန်ဘက်ကိုခရီးထွက်ရမည်ဖြစ်လေရာ… ဖိုးထူးနဲ့ ဒေါ်ခင်ရွှေလည်း မလိုးရတာကြာတော့ အတိုးချကာလိုးလိုက်မည်ဟုတွေးကာ…အားခဲနေကြလေသည်…ဖြစ်ချင်တော့ ထိုညက သီတင်းကျွတ်လပြည့်ညဖြစ်လေသည်….
” သား ဖိုးထူး ပွဲစျေးမလည်ဘူးလား”
” မနက်ဖြန်မှ အမေ့လက်ကိုတွဲပြီး ပျော်ပျော်ကြီးလယ်မယ်..ဒီနေ့ကလပြည့်ညဆိုတော့အမေ့ကို ကန်တော့ရအုံးမယ်လေ”
” ဟင်…သားကဘာနဲ့ကန်တော့မှာလည်း”
” ဒီမှာလေ အမေရ အမေကြိုက်တဲ့သားရဲ့ ဟောဒီလီးကြီးနဲ့လေ..”
ဖိုးထူးလည်း ပုဆိုးကိုချွတ်ချလိုက်ပြီး…လီးကိုတဆတ်ဆတ်တုန်အောင်ခါပြကာ…ဒေါ်ခင်ရွှေကို မြူဆွယ်လိုက်လေသည်…ဒေါ်ခင်ရွှေကလည်းအားကျမခံ.. ထမီကို ချွတ်ကာ…စောက်မွှေးတွေကြားက သူ့ရဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးကိုဖြဲပြကာ…လက်နဲ့ပွတ်ပြနေလေသည်…
” ဖိုးထူးရယ် လာလေ အမေ့စောက်ဖုတ်ကြီးကိုလာကန်တော့လေကွာ…”
ဖိုးထူးလည်း ကျန်ရှိနေသော စွပ်ကျယ်အကျီကိုပါချွတ်ချလိုက်ပြီး…ဒေါ်ခင်ရွှေရဲ့စောက်ဖုတ်နားသို့သွားကာ…လက်အုပ်ချီကာတကယ်ပဲကန်တော့လိုက်သေးသည်…
ထို့နောက်…လီးနဲ့စောက်ဖုတ်ကိုတေ့ကာ…စောက်စေ့ကိုပွတ်ပေးပြီး….
” ဟောဒီလီးနဲ့လည်း ကန်တော့ရအုံးမှာပေါ့အမေရယ်…”
ဖိုးထူးလည်း စောက်စေ့ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းပင် ချေကာထိုးပွတ်ပေးလိုက်တော့ဒေါ်ခင်ရွှေမှာ..လူးလိမ့်နေအောင်ကို ခံစားနေရကာ…ကောင်းနေလေသည်…
” အား…ဟား…အင်း…ဟင်း…. ဖိုးထူးရယ်…လုပ်ပေးတက်လိုက်တာ… အ့…ဟား..သားရဲ့လီးကြီးကိုအမေ့ပါးစပ်ထဲ ထိုးပေးပါအုံးအမေစုပ်ချင်လို့”
ဖိုးထူးလည်း ပက်လက်အိပ်နေတဲ့ ဒေါ်ခင်ရွှေရဲ့ ပါးစပ်ထဲကို မှောက်ရက်လက်ထောက်ပြီး ထိုးထည့်ကာစုပ်ခိုင်းလေတော့သည်….
” ပြွတ်…ပလွတ်…ပြစ်… ပလွတ်..ပြစ်..”
” အား…ဟား..ရှီး…အမေရာ.. စုပ်တက်လိုက်တာ..အရှင်လတ်လတ်နတ်ပြည်ရောက်နေရသလိုပဲဗျာ…”
ဒေါ်ခင်ရွှေလည်း ဖိုးထူးကို တစ်ဦးထဲသောသားဆိုတဲ့ချစ်ချင်းမေတ္တာရော…လင်ယောက်ကျားလိုရော ချစ်မိနေပြီဖြစ်လေရာ..ဖိုးထူးရဲ့လီးကိုအာခေါင်ထဲထိထည့်ကာ…လည်ချောင်းထဲအထိထည့်စုပ်ပေး
လေသည်…
” ပြွတ်…ပလွတ်…အွတ်…အု..ဖရု..ပြစ်”
” အမေ သားလီးကိုချွတ်လိုက်တော့ သားအမေ့ကိုပြန်ပြုစုပေးမယ်…”
” အမေသားရဲ့လီးကိုချွတ်လိုက်တော့ သားအမေ့ကိုပြန်ပြုစုပေးမလို့”
ဖိုးထူးလည်းအောက်သို့တစ်ဖြည်းဖြည်းလျှောဆင်းသွားပြီး..ဒေါ်ခင်ရွှေရဲ့ စောက်ဖုတ်နဲ့မျက်နှာကိုအပ်လိုက်ကာ…လျှာကိုအပြားလိုက်အနေအထားဖြင့် ယက်ပေးလေတော့သည်…
” ပြက်…ပလက်…ပလွတ်…ပြွတ်..ပလက်”
” အ့..ဟား..အင်း..အား..ဟား..ဖိုးထူးရယ်
အ့..အမေ့ကို ဘယ်လိုတွေလုပ်နေတာလည်းကွယ်…အ့..အရမ်းကောင်းတယ်”
ဖိုးထူးကလည်း ဒေါ်ခင်ရွှေကောင်းသည်ဟုပြောလေ ပိုပြီး ဖြဲကာ ယက်ပေးလေ…ကြာတော့ ဒေါ်ခင်ရွှေ အရမ်းကောင်းလာပြီး…အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်ကာပထမအချီ ပြီးသွားလေတော့သည်…ဖိုးထူးရဲ့မျက်နှာသို့လည်း စောက်ရည်တွေက ပန်းထွက်ကာစင်လေတော့သည်…
ထို့နောက်..ဖိုးထူးလည်း လီးနဲ့စောက်ဖုတ်ကိုထိကပ်ထားပြီး…ဒေါ်ခင်ရွှေရဲ့အပေါ်မှာ မှောက်ရက်နေကာ..စကားတီတီတာတာပြောကာချွဲနေလေသည်…
” အမေ..သားကိုချစ်လား…”
” ဖိုးထူးရယ်..မေးမှမေးရက်တယ်..ချစ်လို့ပဲ အမေ့စောက်ဖုတ်ကြီးကိုသားကိုပေးလိုးခဲ့တာပဲမို့လားလို့…”
” အဲ့လိုဆို သားနဲ့ရတဲ့ရင်သွေးလေးမွေးပေးပါလား အမေရာ”
” ဖိုးထူးရယ်..အခုကနင့်အဖေရှိတယ်လေ..မဖြစ်သေးဘူး..အခုလိုလိုးနေတာတောင်..လွန်လှပြီ သားရဲ့ နောက်တော့အမေတစ်ခုခုကြံပါအုံးမယ် ”
” အဲ့လိုဆိုရင် အချိန်ရှိတုန်း အမေ့ရဲ့ဟောဒီအဖုတ်ကြီးကိုလိုးအုံးမယ်ဗျာ..”
” အဲ့ဒါတော့သဘောရှိပါတော်…စိတ်ကြိုက်သာလိုး…”
ဖိုးထူးလည်း ဒေါ်ခင်ရွှေရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲကို လီးအချောင်းကြီးကို ထိုးထည့်ကာအဝင်အထွက် ချောမောစွာဖြင့်လိုးနေလေတော့သည်…
” ဗြစ်…ဗလွတ်..ဗြွတ်…ဗြစ်…ပလွတ်”
” အ့…အား..ဟား…အိုး..ဖိုးထူးရယ်…
အမေ့သားလေး..လိုးတက်လိုက်တာ..မင်းထွက်လာခဲ့တဲ့ဟောဒီအပေါက်ကိုအားရအောင်လိုးစမ်းကွယ်…အ့…အား…”
” ဖွတ်…ဖပ်…ဗလွတ်…ဗြွတ်…ဖွတ်..ဖပ်”
” အ့..အား…ရှီး…အ့..အမေရယ် အမေ့စောက်ဖုတ်ကလေ အရမ်းအရသာရှိတာပဲ…အရမ်းလည်းလှတယ်ဗျာ…”:
” သားကြိုက်တယ်မို့လား…ကြိုက်ရင်လိုးအားရပါးရစိတ်ကြိုက်လိုးစမ်း”
ဖိုးထူးလည်း…ပုံစံမျိုးစုံနဲ့ကို ဒေါ်ခင်ရွှေကိုကာမစပ်ယှပ်ပြီး လိုးလေရာ…ဒေါ်ခင်ရွှေမှာလည်း သားအရင်း၏ လီးနဲ့ပြန်လိုးပေးတဲ့အရသာကိုကြိုက်နှစ်သက်မိသွားလေပြီဖြစ်သည်…ပေါင်နှစ်ခြမ်းကိုဖြဲသထက်ဖြဲပြီး ခံမိလေသည်…ဖိုးထူးကလည်း…အားမနာတမ်း အသံစုံမြည်အောင်ဆောင့်လိုးလေရာ..နောက်ဆုံး…ဖိုးထူးရဲ့ ဖြူပျစ်ပျစ်လရည်တွေဟာ..ဒေါ်ခင်ရွှေရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲသို့ ပန်းထည့်ကာ…ပထမအချီကိုအဆုံးသတ်လိုက်လေသည်…သို့ပေမဲ့…
တစ်ချီနဲ့ဘယ်တော့မှ အားမရတက်တဲ့
ဖိုးထူးနဲ့ဒေါ်ခင်ရွှေတို့သားအမိဟာ..
၃ချီလိုးပြီးမှသာ ကိုယ်တုံးလုံးကျွတ်နဲ့ပင်..ဖိုးထူးရဲ့လီးကို စောက်ဖုတ် ထဲမှာစိမ်ထားရင်း..အိပ်ပျော်သွားလေတော့သည်……..ထိုမြင်ကွင်းကို…ခရီမသွားဖြစ်လို့အိမ်ပြန်လာတဲ့ ဦးထွန်းမောင်အစ/ အဆုံးမြင်လိုက်ရကာ..ဘာမှမပြော..မသောင်းကျန်းတော့ဘဲ…စာတစ်စောင်ရေးကာ…အိမ်ကနေအပြီးထွက်သွားလေတော့သည်…
…..ခင်ရွှေနဲ့ သားဖိုးထူး..ငါညကခရီး
…..မသွားဖြစ်လို့ပြန်လာရင်းအကုန်တွေ့
…..ပြီးပြီ ငါဘာမှပြောစရာမရှိဘူး..
…..ခင်ရွှေရေ သားရဲ့လီးကငါ့ထက်ပိုကြီး….ပိုပြီးလိုးတက်တော့.မင်းအရမ်းကောင်း….နေမှာပဲ.ပြီးတော့သားက မင်းကိုသေ…ချာစောင့်ရှောက်ပါတယ်. ငါစိတ်ချ..တယ်ငါမင်းတို့အနားကနေအပြီးအပိုင် ..ထွက်သွားပြီ…ဘယ်တော့မှပြန်မလာမဲ့
…….ထွန်းမောင်……..
စာကိုဖတ်ပြီး ဒေါ်ခင်ရွှေ စိတ်မကောင်းတော့ဖြစ်မိပေမဲ့ ဒါကသူကိုယ်တိုင်ရွေးချယ်ခဲ့တဲ့လမ်းပဲလေ….
” အမေ စိတ်မကောင်းဖြစ်နေလား..”
ဖိုးထူးရဲ့အမေးစကားကို ဒေါ်ခင်ရွှေ ဖြေးညှင်းစွာခေါင်းကိုရမ်းပြလိုက်ပြီး…
” မဟုတ်ဘူးသား…အမေက ကိုထွန်းမောင်ကိုလင်ယောက်ကျ်ားလိုထက် အကိုကြီးတစ်ယောက်လို သံယောဇဥ်ပဲထားတော့တာ…အမေကသားနဲ့လင်မယားလိုနေပြီးထဲက သားရဲ့ အပြုစုအယုယတွေကို အရမ်းစွဲလမ်းသွားတာ…ဒါကအမေရွေးချယ်တဲ့ဘဝပဲလေ…အမေပျော်တာပေါ့…ကိုထွန်းမောင်ကိုအားနာတာကလွဲ
ပြီးဘာမှစိတ်ထဲမရှိပါဘူး”
” ဟုပ်ပါပြီ အမေရာ သားကလည်းအမေ့ကို ဇနီးမယားလိုရော…အမေတစ်ယောက်လိုပါ သေချာပြုစုစောင့်ရှောက်သွားပါ့မယ်…”
ဒီလိုနဲ့ပဲ…၃နှစ်လောက်အချိန်ယူကာ ဖိုးထူး ကြိုးစားကာအလုပ်လုပ်တော့…အခုဆိုရင်အတော်လေးလည်းစုမိဆောင်းမိရှိကာ… တောင်ကြီးဘက်မှာခြံဝယ်ထားပြီးနေလေပြီ… ဒေါ်ခင်ရွှေကလည်းအခုကိုယ်ဝန်၂လဆိုတော့ တောင်ကြီးကိုပြောင်းနေကြကာ…ဖိုးထူးနဲ့ ဒေါ်ခင်ရွှေတို့ရဲ့ ဘဝရှေ့ရေးက ဖြောင့်ဖြူးသာယာနေမယ်ဆိုတာ…မလွဲပါဘူး…..
……..ပြီးပါပြီ…….
➡️တင်ထားပြီးသမျှ အပြာစာအုပ် အောစာအုပ်များ စာရင်းကြည့်ရန်နှိပ်ပါ။⬅️
