စိတ်ဆင်ရိုင်း | အပြာစာအုပ် | အောစာအုပ်

နိဒါန်း
………………..

ဘ သမီးကို ခေါ်တယ်ဆို
ဟုတ်တယ် သမီး မိုးလေး သမီးဒေါ်ဒေါ်က ဆန်ပေးချင်တယ် ပြောလို့
ဒေါ်ဒေါ်လဲ နေမကောင်းဘူးဆို
ဟုတ်တယ်သမီး၊ အခု သူတို့သားအမိ ဆေးခန်းသွာကြတယ်
သမီးဖေဖေရော အိမ်မှာလား
မဟုတ်ဘူး ဘ၊ ဘုရားထဲမှာ ဦးဇင်းလေး ခေါ်လို့
အေးကွယ် ဘလဲ အမယ်ကြီး မရှိလို့ မသွားနိုင်ဘူး

တကယ်တော့ ဦးမြအောင်ဟာ ဒီရွာလေးရဲ့ မျက်နှာဖုံး၊ ဘုရားလူကြီးလဲ ဖြစ်သည်။ အသက်က ၆၀၊ ထောင်ထောင်မောင်းမောင်း ဗလကောင်းကောင်း အသားညိုညိုနဲ့။ အရွယ်ရှိတုန်း စီးပွားကို ကျိုးစားရှာခဲ့တော့ အခုအခါ ကောင်းကောင်းမွန်မွန် စားသောက် နာနေရတဲ့အခါ သန်ဆဲ မာဆဲ။ ဦးမြအောင်ရဲ့ဇနီး ဒေါမြလေးကလဲ ငယ်ငယ်က ရွာရဲ့ ကွမ်းထောင်ကိုင်၊ မီးယပ်သွေးဆုံးပြီးကတည်းက သိပ်မကျန်းမာတော့၊ လင်မယားကိစ္စကိုလဲ တော်တော် ရှောင်ဖယ်လာသည်။ ဒါကြောင့် ဦးမြအောင် ဒီကိစ္စအပေါ် ပြတ်လပ်နေခဲ့တာကြာပြီ။ တောရွာမို့ ရှာစားဖို့ကလဲ အခက်။

ဒေါ်မြလေးတို့က မောင်နှမ နှစ်ဦးရှိသည်။ မောင်က လက်ကြောမတင်းတော့ စီးပွားရေး မပြေလည်ဘူး။ အရာရာ အစ်မဖြစ်သူက ထောက်ပံ့ပေးနေရသည်။ အခုလဲ ဆန်စားစရာ မရှိလို့ ခေါ်ပေးတာ။ ဆန်လာယူတဲ့ မိုးလေးကို အခုမှ သေချာကြည့်မိတယ်။ အရပ်က ငါးပေလောက် ကိုယ်လုံးသွယ်သွယ် လူကောင်သေးသေး အသားညိုညိုနဲ့။ အသက်ကလဲ ၁၈ လောက်ပဲ ရှိသေးတော့ အပျိုစင် ပါကင်အစစ်ကလေးမို့ နို့လေးကလဲ ပြည့်ဖြိုး၍ တင်လေးကလဲ မို့မို့၊ လမ်းလျှောက်တိုင်း တဆတ်ဆတ် တုန်နေပုံကလေးက အသဲယားစရာ။ ကင်းဝေးနေရတာ ကြပြီဖြစ်တဲ့ အရသာတစ်ခုကို ပြန်လည် ဆာလောင်လာသည်။

အိမ်ခန်းထဲက ပုတ်ထဲမှာ ကျုံးယူသွားလိုက်သမီး။
ဟုတ်ကဲ့ဘ

ခဏကြာတော့ ဦးမြအောင်လဲ အိမ်ပေါ်တက်လိုက်သွားသည်။ အိမ်ခန်းထဲ လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ ဆန်ပုတ်ထဲ ကုန်းပြီး ကျုံးနေတယ်။ ဆန်ထည့်တဲ့ ပုတ်က သုံးပေလောက် မြင့်တယ်။ ဆန်က တဝက်တောင် မကျန်တော့ သူ့အရပ်ကလေးနဲ့မီအောင် ခါးချိုးပြီး ကုန်းခပ်နေရလေသည်။ စောကတည်းက စိတ်ရိုင်းဝင်နေတဲ့ ဦးမြအောင်အဖို့ လူခြေတိတ်နေတဲ့ ဒီအခြေအနေကို အလွတ်မပေးနိုင်တော့ဘူး။ အသာ ခြေဖွနင်းသွားပြီး အစွမ်းကုန် ထောင်မတ်နေတဲ့ လီးတံကြီးနဲ့ တင်နှစ်လုံးကြားကို ထောက်ထာပြီး ကျောလေးကို ဖိထားလိုက်သည်။

မိုးလေးလဲ ထူပူလန့်ဖြတ်ပြီး ငိုမိတယ်။ မလုပ်ဖို တောင်းပန်ပေမယ့် ရှက်လွန်းလို့ မအော်ရဲဘူး။

ဘဘကြီး မနေနိုင်လို့ပါ သမီးရယ်
ဘဘကြီးကို သနားပါကွယ်လို့ ပြောရင်း ကပ်ညှောင့်နေသည်။ မိုးလေး အတင်းရုန်းချင်ပေမယ့် ကျောကို ဖိခံထားရလို့ မထနိုင်ဘူး။ ဆန်ပုတ်ထဲ ကုန်းနေတော့ ရုန်းအားလဲ မရှိသလို စောက်ဖုတ်ကလေးကလဲ နောက်ကို ပြူးထွက်နေတော့ ထမီခံနေပေမယ့် လီးတံကြီးရဲ့ အထိအတွေ့ကို ရှောင်မရဘူး။ ဖင်လေးကို ယမ်းကြည့်လိုက်ပေမယ့် ပွတ်ပေးသလို ဖြစ်ပြီး ပိုထိလေသည်။ အချက် လေးငါးဆယ်လောက် ထမီးပေါ်ကနေ ဆောင့်ရင်း ပွတ်ရင်း ထမီလေးကို ခါးပေါ် လှန်တင်လိုက်သည်။ အိမ်နေရင်း ထွက်လာတာမို့ အောက်ခံဘောင်းဘီ မဝတ်လာခဲ့တော့ စောက်ဖုတ် ပြူးပြူးကလေးက အနောက်မှာ ထင်းကနဲ ပေါ်သွားသည်။ အသိစိတ်ကြောင့် ဘယ်လောက်ပဲ ရုန်းကန်းခဲ့ပေမယ့် အသွေးအသားရဲ့ သဘာဝအရ အရည်လေးတွေ စိမ့်လာနေပြီ။ ဦိးမြအောက်လဲ ပုဆိုးကို ချွတ်ချလိုက်ပြီး အရှည်တစ်ထွာ အလုံးတုတ်တုတ့် သူ့လီးကြီးကို လက်တစ်ဖက်က ကိုင်ပြီး စောက်ပတ်ကလေးပေါ် ပွတ်ပေးနေလိုက်သည်။

မိုးလေးက လူကောင်သေးသလို တစ်ခါမှလဲ အတွေ့အကြုံ မရှိသေးတော့ အကွဲကြောင်းက အရာလောက်ပဲ ရှိသည်။ နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေကလဲ စေ့နေတော့ စောက်ပတ်ဗျက်ကလေးက လက်နှစ်လုံးလောက်ပဲ ရှိတာတွေ့ရသည်။ တန်းပြီး ထိုးထည့်လိုက်ရင် ကွဲပြဲပြီး လန့်သွားမယ်။ အရသာထူးကို ပေးနိုင်မှ ရေရှည် စားရမယ်။ ဒါကြောင့် စိတ်ရှည်လက်ရှည် ပွတ်တိုက် ဆွပေးလိုက်တော့ ငြီးငြူသံလေးတွေ ထွက်လာတယ်။ အရည်လေးတွေ ရွှဲလာတယ်။ အင်္ကျီစက လီးထိပ်ကို လာလာဖုံးနေလို့ ဦးမြအောင် သူ့အင်္ကျီကို ချွတ်နေတဲ့ အချိန်မှာ အရသာအသစ်ကို စွဲမက်မိတာကြောင့် သူ့ဘာသာ ဖင်လေးကို နောက်ဖက် ဆောင့်ပေးနေသည်။ အစေ့လေးကို လီးဒစ်နဲ့ ခပ်သွက်သွက် ထိုးပွတ်ပေးလိုက်တော့ ကောင်မလေး တွန့်လိမ်ပြီး ငြိမ်ကျသွားသည််။

တစ်ချီပြီးသွားပြီး စိတ်လဲပါလာပြီဆိုတာ သိလို အိပ်ယာပေါ် ခေါ်လာပြီး ထမီလေးကို ဗိုက်ပေါ် လှန်တင်လိုက်သည်။ ဒူးကိုထောင် ပေါင်ကို ကားခိုင်းလိုက်တော့ အလုပ်ခံရပြီလို့ ထင်ပြီး အရသာ အသစ်ကို တမက်တမော မျှော်နေမိသည်။ အပေါ်ယံလောက်ကလေး အထိုးခံရတာတောင် ဖင်တစ်အုံလုံး ဆိမ့်အီသွားအောင် ကောင်းခဲ့ရတော့ အထဲကို အားရပါးရ ဆောင့်လိုးစေချင်သည်။ မျက်လုံးလေး မှေပြီး စောင့်စားနေတုန်း စောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေကို ဖြဲပြီး အတွင်းသားတွေကို လျှာနဲ့ ယက်ပေးနေတယ်၊ လက်ညှိုးနဲ့ အထဲနှိုက်ပြီး မွှေလိုက်တဲ့အချိန်မှာ တစ်လောကလုံးကိုလဲ သတိမရတော့ဘူး။ ရှက်တယ်ဆိုတာလဲ မသိတော့ပါဘူး။ ဖင်ကိုကော့ပြီး အားခနဲ အော်လိုက်ရမှ အားရသလို ခံစားနေရသည်။ ဘဘကြီးရဲ့ တံတွေးတွေရော စောက်ရေတွေရော ရွှဲရွှဲစိုရုံမက စအိုကြားထိ စီးကျလာသည်။ ရုတ်တရက် ရပ်သွားလို့ ကြည့်လိုက်တော့ ဘဘကြီးရယ် သူ့လီးကြီးကိုင်ပြီး စောက်ပတ်အဝကို တေ့နေတယ်။ ကွဲချင်လဲ ကွဲပစေ၊ မြန်မြန်ဝင်လာအောင် ကော့ထိုးမိလိုက်သည်။

ချော်ချော်ထွက်သွားလို့ ဘဘကြီးက သေချာတေ့ပြီး တရစ်ရစ် ထိုးသွင်းလာသည်။ ပူစပ်တင်းပြီး နာလာလို့ အော်လိုက်တိုင်း ရပ်သွားလေသည်။ ရပ်လိုက်တော့လဲ တဆုံးအထိုးခံချင်နေတော့ ကော့ပေးမိသည်။ ဒီလိုနဲ့ ဒုတ်ကနဲ အားကုန်ဆောင့်သွင်းပြီး ခနငြိမ်သွားလေသည်။ ကြည့်လိုက်တော့ ဆီးခုံချင်း ကပ်နေပြီ။ ခဏနေ အနာသက်သာလာတော့ တဖြည်းဖြည်းချင်း အသွင်းအထုတ် လုပ်ပေးလာသည်။ နာရာကနေ ပူရုံလောက်၊ ပူရုံကနေ ဆိမ့်ပြီး ကောင်းလာတော့ ဖင်လေးရှုံ့ပြီး အရသာ ခံလာမိသည်။

ကောင်မလေး စိတ်ပါလာမှန်းသိတော့ အားသုံးပြီး ဆောင့်ပေးလိုက်သည်။ နှစ်ချီလောက်ပြီးတော့မှ စောက်ပတ်ထဲ လရည်တွေ ပန်းထုတ်ပြီး အဆုံးသတ်လိုက်သည်။

ကောင်းလိုက်တာ မိုးလေးရယ်၊ ဘဘကြီး မလိုးရတာကြာပြီ၊ သမီးရော လိုးတဲ့ အရသာ ကြိုက်လား
မေးတော့ ရှက်လို့ မဖြေဘူး။
ဘဘကို သနားရင် ချစ်ရင် ခဏခဏ လိုးခွင့်ပေးပါ သမီးရယ်တဲ့
ဘာပြန်ပြောရမှန် မသိတာနဲ့ မိုးလေးလဲ ဘဘကြီးရဲ့ လီးတံကြီးကို လက်နဲ့ အကြာကြီး ဆုပ်ထားပေးလိုက်သည်။

အတွေ့အကြုံကြောင့် မိုးလေးနဲ့ ဘဘကြီးတို့ရဲ့ စိတ်ဆင်ရိုင်းဟာ နောက်ထပ် နောက်ထပ် ဇာတ်လမ်းပေါင်းများစွာအတွက် အုတ်မြစ်ချသလို ဖြစ်ခဲ့ရသည်။
******************************
ဦးမြအောင်ရဲ့ ရမ္မက်
…………………..
နေပူပူ ရေငတ်ငတ်မှာ ရေခဲရေသောက်မိသလိုပဲ မရတာကြာပြီဖြစ်တဲ့ လိင်ဆက်ဆံမှုကို အပျိုစင်လေး မိုးလေးနဲ့ အားရပါးရ နှစ်ပါးသွားလိုက်ရတော့ ဦးမြအောင်တစ်ယောက် မတင်းတိမ်နိုင်တော့ဘူး။ အခွင့်သာရင် သာသလို ခေါ်ခေါ်လိုးနေဖြစ်သည်။ မိုးလေးကလဲ အရသာကို စွဲမက်သွားတာမို့ ဘဘကြီးခေါ်တိုင်း မငြင်းနိုင် မရှောင်နိုင်တော့ဘူး။ ဒီလိုနဲ့ လေးလလောက် ပုံမှန်လိုးနေရတော့ မိုးလေးအပေါ် ရိုးလာသလို ဖြစ်ပြီး တခြားအာရုံတွေ လိုက်ရှာမိရင်း ခြေရင်းအိမ်က မုဆိုးမလေး နွယ်နီအေးကို သဘောကျလာမိသည်။

နွယ်နီအေးက အသက် ၂၉ နှစ်ပဲ ရှိသေးသည်။ အသားဖြူပြီး တောင့်တယ်၊ မျက်နှာကတော့ ရွက်ကြမ်းရေကျိုပဲ။ ကလေးနို့စို့လေးနဲ့မို့ ရင်တွေက တင်းပြီး မို့နေတယ်။ တင်ကလဲ ကြီးတော့ လမ်းလျှောက်တိုင်း အိပက်တုန်ခါနေသည်။ တောသူ အလုပ်ကြမ်း လုပ်နေကတာမို့ ဗိုက်ကလေးကလဲ ကလေးမွေးထားပေမယ့် ချပ်တယ်။ ဆီးခုံလေး မဆိုသလောက် မောက်နေပေမယ့် ဒါလေးကိုကြည့်ပြီး စောက်ဖုတ်ကို မှန်းရတာကိုက အရသာတစ်မျိုးပဲ။

ကောက်စိုက်ချိန်မို့ အိမ်မှာ ကောက်စိုက်သမတွေကို ချက်ပြုတ်ကျွေးမွေးဖို့ ခေါ်ခေါ်ခိုင်းထားရသည်။ လင်သေတာလဲ တစ်နှစ်လောက်ရှိပြီး ဆန်ကလေး ဆီကလေး ပေးကမ်းထားတော့ လိုတာရှိလဲ အမြဲ လာကူလုပ်ပေးတတ်သည်။ ဒီနေ့တော့ ဥပုသ်နေ့။ ဒေါ်မြလေးက ဥပုသ်သွားစောင့်ပေမယ့် ဦးမြအောင်ကတော့ ကောက်စိုက်တာ မပြီးသေးလို့ မသွားဖြစ်ဘူး။ နွယ်နီအေးက တစ်ယောက်ထဲ ချက်ပြုတ်နေသည်။ ထမီးပါးပါးကြောင့် စင်းနေတဲ့ ပေါင်တံတွေကို လမ်းသွားတိုင်း မြင်နေရသည်။ ဟင်းမွှေတော့လဲ ကော့နေတဲ့ တင်သားစိုင်ကို ဘေးတိုက်မြင်နေရသည်။ကလေးနို့တိုကိဆဲမို့ လျော့ရဲရဲ စပိုရှပ်အောက်က နို့အုံကြီးကလဲ ဘဝင်ကြွစရာ ဖြစ်နေသည်။ ဒီနေ့တော့ ဖြစ်ချင်တာဖြစ် ရအောင်လိုးမယ်လို့ ဦးမြအောင် စိတ်ပိုင်းဖြတ်ထားသည်။

နေ့လည်ထမင်းစားသောက်ပြီးကြတော့ ဦးမြအောင် တရေးတမောအိပ်လိုက်သည်။ နွယ်နီလဲ အိုးတွေ ပန်းကန်တွေ ဆေးကြောပြီး ကလေးက နို့တောင်းလို့ နို့လှန်တိုက်ရင်း ပက်လက်လှန် အမောဖြေနေသည်။ ကလေးက ဘယ်အချိန် နို့ဝသွားလို့ ဘယ်သွားဆော့မှန်း မသိတော့ဘူး။ နို့လှန်ထားရင်းနဲ့ အိပ်ပျော်သွားသည်။ ဦးမြအောင်းနိုးလာတော့ မီးဖိုထဲမှာ နို့လှန်ထားလျက် ဒူးတစ်ဖက်ထောင်ပြီး ပက်လက်အိပ်နေတဲ့ နွယ်နီကို တွေ့တော့ ဘေးမှာ အသာဝင်ထိုင်ပြီး နို့ကိုင်ကြည့်သည်။ မလှုပ်တာနဲ့ ကျန်တဲ့နို့တစ်ဖက်ကို စို့နေလိုက်သည်။ အင်းကနဲ တစ်ချက်ငြီးရင်း ဆက်အိပ်နေတာတွေ့လို့ နှုတ်ခမ်းကိုစုပ်ရင်း နို့ကို နယ်နေသည််။ တစ်ချက်တစ်ချက် ဗိုက်သားလေးတွေ ဆီးခုံးလေးတွေပါ ပွတ်ပေးလိုက်သည်။ နွယ်နီလဲ လူကသာ အိပ်နေပေမယ့် စောက်ပတ်ကတော့ အရေစိုလာပြီ။ ထမီကို ဗိုက်ပေါ်ဆွဲလှန်ပြီး စောက်စိကို ပြွတ်ကနဲ့ စုပ်လိုက်တော့ အာ့ ခနဲ အသံထွက်လာပြီး
ဟင် ဦးလေး ဘာလုပ်တာလဲတဲ့။
…………..

နွယ်နီအေးတစ်ယောက် ညကလဲ ကလေးက အချိနိမတော် အိမ်သာသွားချင်တယ် နှိုးလို့ ထလုပ်ပေးခဲ့ရသေးတယ်။ မနက် လေးနာရီ မထိုးခင်ကတည်းက ထပြီး ဦးလေးဦးမြအောင်တို့အိမ် ထမင်း လာချက်ပေးရသည်။ ကောက်စိုက်မတွေ မနက်အဆာခံစားပြီး နေ့လယ်စာအတွက်ပါ ချက်ရပြန်သည်။ နေ့လည်စာစားပြီး နားမယ်ကြံတုန်း ကလေးက နို့စို့ချင်တယ်ဆိုလို့ နို့လှန်တိုက်ရင်း မှေးကနဲ ဖြစ်သွားသည်။ တအောင့်ကြာတော့ ခင်ပွန်းသည် အောင်စိုး အနားကိုလာပြီး အသာအယာ ထိုင်ချလိုက်သည်။ နို့လေးတွေကို ဖွဖွရွရွလေး ပွတ်သပ်ချော့မြူနေသည်။

အခါတိုင်းဆို မူးမူးနဲ့ အတင်းဆွဲ အတင်းကိုင် အတင်းဆောင့်ထည့်လို့ ပူပြီး ပွန်းပြီး ကျန်ခဲ့ရသည်။ အခုတော့လဲ အဟုတ်သား။ နို့ကိုကိုင်ရင်းက နှုတ်ခမ်းတွေကို လာနမ်းသည်။ တစ်ခါမှ ဒီလောက် ချိုအီယစ်မူးသွားအောင် မကောင်းဖူးသေးတော့ သူ့လျှာကို ကိုယ်လျှာနဲ့ ပြန်ကလိပေးလိုက်သည်။ နမ်းနေရင်း ဗိုက်သားတွေ ဆီးခုံတွေဆီမှာ တရွရွ လိုက်ပွတ်နေတော့ စောက်ဖုတ်က အရည်တစိုစို ဖြစ်လာပြီး အလိုးခံချင်လာသည်။ လိုးပေးပါတော့ အောင်စိုးရယ်လို့ စိတ်ထဲက အော်ဟစ်ပြီး ကော့ပေးနေပေမယ့် မလုပ်သေးဘူး။ လက်နဲ့ပဲ နှိုက်ပြီး မွှေပေးနေတာကို လူးလဲ ခံနေရသည်။ အောင်စိုးက သေပြီပဲလို့ သတိရလို့ ကြည့်မယ်လုပ်တော့မှ ထမီကို ဆွဲလှန်ပြီး စောက်စိကို စုပ်တာ ခံလိုက်ရသည်။ အသက်ရှုမှားလောက်အောင် ကောင်းသွားတာမို့ သေချာကြည့်လိုက်တော့ ဦးလေးဦးမြအောင် စောက်ပတ်ကို လျက်နေတာတွေ့ရသည်။ ကလေးတစ်ယောက်သာ မွေးခဲ့ရတယ်။ ဒီလောက်ကောင်းတဲ့ အရသာ တစ်ခါမှ မခံရဖူးဘူး။ အခုခံရတော့မှ လင်ဆိုတဲ့ အရသာကို သိခွင့်ရသည်။ ဘာများငြင်းနိုင်ဦးမှာလဲ။ ဘာများရုန်းနိုင်ဦးမှာလဲကွယ်။

ဦးလေး မနေနိုင်တော့လိုပါ တူမကြီးရယ်လို့ ပြောပြီး လူချင်းထပ်ပြီးတဲ့နောက် ဘယ်သူက ဘယ်သူ့ကို စဖက်လိုက်လဲ မသိ။ လိမ်ကျစ်နေအောင် ဖက်ထားကြရင်း စောက်ဖုတ်ထဲ တရစ်ချင်းတိုးဝင်နေတဲ့ လီးရဲ့အရသာက ဘာနဲ့မှ မတူတာ သိလိုက်ရသည်။ ပြန်အထုတ်မှာ နှမြောတသစွာနဲ့ ညှပ်ပြီး ဆွဲထားလိုက်သည်။ ဒစ်မပေါ်ရုံလောက် ဆွဲထုတ်ပြီး အားနဲ့ပြန်ဆောင့်သွင်းလိုက်သည်။ တဒိုင်းဒိုင်းနဲ့ ဆောင့်ချက်တွေ စိပ်လာသလို အသံမထွက်ပဲလဲ မနေနိုင်တော့ဘူး။ ဟင်း အင်း အာ့ အာ့ ဆိုတဲ့ အသံတွေဟာ အိမ်ရှေ့ လမ်းပေါ်ကတောင် ကြားရတယ်လို့ လူပျိုကြီး ထွန်းထွန်းက နောက်ပိုင်း ပြန်ပြောလေသည်။

အော်ဟစ်ငြီးငြူရင်း ဘဝမှာ ပထမဆုံးအကြိမ်အဖြစ် အဆုံးစွန် ပြီးခြင်းဆိုတာကို ခံစားဖူးသွားတယ်။ မကြုံဖူးခဲ့တဲ့ အရသာမို့ ရှက်ရမှာတွေလဲ မစဉ်းစားမိတော့ပဲ အော်ဟစ်ငြီးငြူမိရာက စိတ်ဆင်ရိုင်းတွေ ထပ်မံဝင်ဖို့ အကြောင်းဖန်လာတော့သည်။ ဦးမြအောင်လဲ အပေးကောင်းလှတဲ့ နွယ်နီကို လိုးရတာ အားမရလို့ သုံးခါတိတိ လိုးလိုက်တာ နောက်ဆက်တွဲ ကိစ္စတွေ အများကြီး ဖြစ်လာစေတော့သည်။
******************************

နွယ်နီအေး နဲ့ ထွန်းထွန်း
………………………………….
နွယ်နီအေးတစ်ယောက် ဦးမြအောင်ရဲ့ ပညာပါတဲ့ ချော့မြှူချက်တွေနဲ့ စံချိန်မီ လီးတန်ကြီးနဲ့ လိုးဆောင့်မှုတွေကြောင့် ကလေးတစ်ယောက်အမေ မုဆိုးမဘဝ ရောက်မှပဲ ကာမအရသာဆိုတာ ဒီလောက်တောင် ကောင်းပါလားလို့ သိလိုက်ရသည်။

ဒီလိုအရသာ သိပြီးမှ ထပ်ထပ် ခံစားချင်လာသည်။ အချိန်ရတိုင်း သူပွတ်သပ်ခဲ့တာလေးတွေ ပြန်တွေးပြီး ကိုယ့်ဘာသာ ပြန်ပွတ်သပ်မိသည်။ လိုအပ်နေပေမယ့် မိန်းမသားဘဝ ကိုယ်ကစဖို့ဆိုတာ မဖြစ်နိုင်ဘူးလေ၊ အဒေါ်ရှိနေတော့ ဦးလေးဦးမြအောင်လဲ မလစ်တော့ ကူးမလာနိုင်ပေမယ့် အဝေးကနေ စိုက်ကြည့်နေပုံက အဓိပ္ပါယ်တွေ အများကြီး။ အကြည့်ခံရင်း တွေးချင်ရာ တွေးပြီး စိုခဲ့ရွှဲခဲ့ရတာလဲ အကြိမ်ကြိမ် ရှိခဲ့လေသည်။

နွယ်နီ ဘာချက်လဲ

အိမ်အပြင်က ရုတ်တရက် လှမ်းမေးသံကြောင့် ကြည့်လိုက်တော့ နောက်ဖေးအိမ်က လူပျိုကြီး ကိုထွန်းထွန်း မြက်ရိတ်ပြီး ပြန်လာရင်း နှုတ်ဆက်တာ ဖြစ်နေသည်။

ဘာချက်ရမှန်း မသိသေးပါဘူး ကိုထွန်းရယ်
ဒီနေ့ မြက်ရိတ်ပြန်လာတာ နောက်ကျနေပါလား။

နောက်ကျဆို မနက်က မမကို မြို့လိုက်ပို့ပြီးမှ သွားရိတ်တာလေ၊ ငါလဲ အခုမှ ချက်ရမှာ၊ သွားလိုက်ဦးမယ်ဟာ။

အခုမှ ချက်ရမယ်ဆို မချက်တော့နဲ့လေ၊ ကျွန်မဆီမှာလဲ ထမင်းတွေ ပိုပါတယ်၊ ဈေးဆိုင်ကနေ ငါးခြောက်လေး ဝယ်ကြော်လိုက်မယ်၊ မချက်နဲ့တော့ ကိုထွန်း။

ဒါဆိုလဲ ဒီငါးလေးတွေသာ ချက်လိုက်ဟာ

ဆိုပြီး ခါးပိုက်ထောင်ထဲက ငါးတွေ ထုတ်ပေးလေသည်။ ရပ်ဓလေ့ ရွာဓလေ့က အပြန်အလှန် ကူညီနေကျမို့ အားနာစရာ မရှိကြဘူး။

ဟင်းချက်ပြီး ရေချိုးဖို့ အိမ်ခြေရင်းက ရေတုံကင်ဆီသွားတော့ ကိုထွန်းထွန်းလဲ သူတို့တုံကင်မှာ ရေချိုးနေတာ တွေ့တယ်။ ကျစ်လစ်သန်စွမ်းပြီး ယောင်္ကျားပီသတဲ့ ကိုထွန်းထွန်းကို တစ်ချက် ငေးကြည့်ရင်း မိုးရေထိထားတဲ့ မြေသားအမာက ချောလို့ လဲမလို ဖြစ်သွားသေးသည်။ ဒီနေရာ ထုံးဖြူးရဦးမယ်။

ရင်သားတွေကို ချေးတွန်းမလို့ တစ်ဖက်အိမ် လှမ်းကြည့်တော့ ကိုထွန်း ရေတုံကင်မှာ မရှိတော့ဘူး။ ဒါပေမယ့် စိတ်မလုံမလဲနဲ့ ထမီကို ဖြေလျှော့ပြီး ချေးတွန်းရင်း ဒီလူကြီး ဘာဖြစ်လို့ မိန်းမ,မယူတာလဲလို့ တွေးတယ်။ တကယ်တော့ ကိုထွန်းက လူပြိုကြီးပါ။ ရရစ်နဲ့ ပြိုပြီးသားလေ။ အစ်မခင်မာစမ်းနဲ့ အကြီးအကျယ် တွဲခဲ့ကြတာ အားလုံးသိ။ မခင်မာစမ်းနဲ့ အိပ်နေရင်း သူ့အမေနဲ့ ပက်ပင်းမိလို့ သူရင်းငှါးနဲ့ သဘောမတူဘူးဆိုပြီး ယောင်္ကျားပေးစားလိုက်တာ။ အခုတော့ မခင်မာစမ်းက ကလေး သုံးယောက်အမေ ဝတုတ်ကြီး ဖြစ်နေပြီ။ ကိုထွန်းကတော့ သူ့မမ အပျိုကြီးထက် လှတုန်း ချောတုန်း။

တောင်စဉ်ရေမရ အတွေးတွေ ဖြတ်ပြီး အဝတ်ရေစိုလဲ ထမိန်လှန်းပြီး ထမင်းချက်ရေအတွက် ရေတစ်ပုံးခပ်လိုက်တယ်။ ရေချိုးပြီးအပြန် ထမင်းချက်ရေကို လမ်းကြုံ သယ်နေကျဆိုပေမယ့် ဒီနေ့တော့ အတွေးတွေများပြီး အလာတုံးက ချော်တဲ့နေရာမှာ ဗိုင်းကနဲ ပစ်လဲသွားသည်။
လူးလဲထလိုက်တော့ တင်းပါးခွက်ထဲက မျက်ကနဲဖြစ်ပြီး ဒူးက ခွေကနဲ ဖြစ်သွားသည်။ ကိုယ်ကို ကြိုးစားထိန်းပြီး ရပ်ပေမယ့် ချော်နေတဲ့ နေရာမှာ ရေကပါဖိတ်တော့ လဲမလို ဖြစ်ပြန်သည်။ ကိုယ်ဟန်ကို ထိန်းလိုက်တော့ ခွေကနဲ ထိုင်ကျသွားသည်။ ကျုံ့ကျုံ့လေးထိုင် လက်နဲ့မြေကို ထောက်ရင်း အားယူနေတုန်း စွေ့ကနဲ ပွေ့ခံလိုက်ရလို့ လန့်ပြီး ပွေ့တဲ့သူရဲ့ လည်ကို ဖက်လိုက်မိသည်။ ကြည့်လိုက်တော့ ကိုထွန်းထွန်း။

နင် ခါးမျက်သွားတာ၊ အဆင်မသင့်ရင် အောက်ပိုင်း ချိသွားမယ်၊ ငြိမ်ငြိမ်လေး လိုက်ခဲ့လို့ ပြောတယ်။ သူ့လည်ပင်းကို ဖက်ထားရင်း ရင်တခုန်ခုန်နဲ့ ပါသွားတော့သည်။ အိမ်ပေါ်ရောက်တော့ အိမ်ခန်းထဲ တန်းချီသွားပြီး အသာအယာ ချပေးလိုက်သည်။ ရေစိုနေတဲ့ ထမီက အသားစိုင်တွေနဲ့ ကပ်နေတာမို့ ထင်းထင်းရင်းရင်း မြင်နေရသည်။ ရှက်နေလို့ သူ့ကို မဝံ့မရဲ ကြည့်လိုက်တော့ သူ့အကြည့်စူးစူးက ရင်ကို ဖိုစေသည်။ တံတွေးကို မြိုချလိုက်ပြီး

အဝတ်ခြောက်လေး လဲလိုက် ပြီးရင် ငါ ဆေးလိမ်းပေးမယ်တဲ့။

အလွယ်ပဲ၊ နီးရာ ထမီနဲ့ အင်္ကျီ ကောက်ဝတ်လိုက်သည်။ ပြီးပြီလားမေးတော့ ဟုတ်ကဲ့လို့တောင် မဖြေရသေးဘူး။ သူ အနားရောက်လာတယ်။ ဖျာလေးခင်းပြီး မှောက်လိုက်တဲ့။

ထမီစကို အသာလျှောချရင်း ခါးကို ခပ်ဖွဖွ ဆေးလိမ်းပေးရှာသည်။ ပြီးတော့ ခါးဆစ်ကလေးတွေကို အသာထောက်ပြီး ဒီနားနာလား၊ ဒီနားကိုက်လားနဲ့ မေးရင်း စိတ်ရှည်လက်ရှည် လုပ်ပေးနေတော့ ရင်ထဲမှာ ကြည်နူးသလိုလိုဖြစ်လို့ လက်မောင်းပေါ် မျက်နှာအပ်ပြီး မျောက်လျက်သားလေး ငြိမ်နေလိုက်သည်။ ဖိလိုက်ပွတ်လိုက် နှိပ်လိုက် နယ်လိုက်နဲ့ အကြာကြီး ပွတ်သပ်ပေးနေတော့ ခါးနာတာတွေလဲ မေ့သွားသလိုပဲ။ ဆေးလိမ်းလို့ ပြီးသွားမှာကိုလဲ မလိုလားသလို ဖြစ်လာသည်။ သူ့ကို လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ သူ နွယ်နီ့တင်ပါးတွေကို ငေးကြည့်နေတာ တွေ့တယ်။ ခဏကြာတော့ နွယ်နီ့ဘေး လှဲချရင်း သိမ်းဖက်လိုက်တာ ခံရသည်။

အို ကိုထွန်း မလုပ်ပါနဲ့

စိတ်မဆိုးပါနဲ့ နွယ်နီရယ်။ ကိုထွန်းလေ နွယ်နီနဲ့ ဦးမြအောင်နဲ့ ချစ်နေတာ မြင်ပြီးကတည်းက နွယ်နီ့ကို ချစ်ချင်နေတာပါ

ဟင် ကိုထွန်းမြင်တယ်။ ရှက်လိုက်တာ ကိုထွန်းရယ်

ကိုထွန်း နားလည်ပါတယ်ကွာ။ မရှက်ပါနဲ့၊ ဒါသဘာဝပဲဟာ

မဟုတ်ဘူးကိုထွန်း၊ အဲနေ့က နွယ်နီအိပ်ပျော်နေတာ။ နိုးလာတော့ လွန်နေပြီ

စကားပြောနေပေမယ့် သူ့လက်တွေက မငြိမ်တော့ အင်္ကျီကြယ်သီး နှိပ်စေ့တွေ ပြုတ်နေပြီလေ။ နို့အုံကြီးကို ငုံထားရင်း နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို လျှာနဲ့ ကလိနေတော့ တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားရသည်။ လက်တစ်ဖက်က ပြေနေတဲ့ထမီကို တွန်းချလိုက်ပြီး စောက်ဖုတ်မျက်နှာပြင်ကို ပွတ်လိုက် အမွေးလေးတွေကို မနာတနာလေး ဆွဲလိုက် လုပ်ပေးနေသည််။ ဖြစ်နေမှတော့ မငြင်းဆန်နိုင်တော့ပါဘူး။ သူ့လက်တွေကိုပဲ တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ရင်း မျက်စေ့စုံမှိတ်ထားလိုက်သည်။ သူ့ရဲ့ လက်ချောင်းက စောက်ပတ်ထဲ တိုးဝင်လာရင်း အတွင်းသားနံရံတွေကို နေရာနှံ့အောင် ကလိမွှေနှောက်နေသည််။ ပြီးတော့ ဆီးခုံဘက်ကို ကွေးတက်လာပြီး စောက်ပတ်အတွင်းသားတွေကို ကုတ်ပေးတဲ့အခါ ခြေသလုံးကြွက်သားတွေကိုပါ တင်းနေအောင် ကော့ပေးမိသည်။

လက်ချောင်းက အတွင်းမှာ မွှေလို့ အားမရဘူး။ အပြင်မှာ ကျန်နေတဲ့ လက်မကလဲ စောက်စေ့ကို ဖိပွတ်ပေးနေတော့ ငါးမိနစ်လောက်နဲ့ အမောဖောက် ကော့လန် ဂျွမ်းပါပြန်သွားခဲ့ရသည်။ တစ်ချီပြီးလို့ ခဏအမောပြေရုံရှိသေးတယ်၊ ဒူးနှစ်ဖက်ကို ထောင်ခိုင်းပြီး ပေါင်ကြားထဲ ဝင်လာတယ်။ သူ့လီးနဲ့ စောက်ပတ်ဝကို တေ့ပြီး သွင်းလာတယ်။ လီးတံလဲ ဆုံးရော ခြေသလုံးနှစ်ဖက်ကို သူ့ပခုံးပေါ ထမ်းတင်ပြီး ဆောင့်တော့တယ်။ ပက်လက်လှန်ပြီး ကော့ခံရတာမို့ အဆုံးထိကို ထိမိလွန်းသည်။ အချက် ၂၀၀ လောက် ခပ်ပြင်းပြင်းဆောင့်တော့ နောက်တစ်ချီ ပြီးချင်လာသည်။

သူ့လီးက ဦးမြအောင်လီးလောက်ပဲ ရှိပေမယ့် ပိုပြီးမာတယ်။ အားလဲပါတယ်။ ပခုံးထမ်းလိုးနေရင်း ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ပခုံးပေါ်က ချလိုက်တယ်၊ ပြီးတော့ ခြေထောက်နှစ်ချောင်း ပူးခိုင်းပြီး ပေါင်ကို စေ့ထားတယ်။ စေ့ပေးပြီးတော့မှ ထပ်သွင်းပြီး လိုးတော့ အဝ အလယ် အဆုံး မထိတဲ့နေရာ မရှိတော့ဘူး။ တစ်ကိုယ်လုံး တုန်ခိုက်လာပြီး ပြီးသွားတုန်း သူ့လရေတွေကို စောက်ခေါင်းထဲ ပန်းထည့်ပြီး ပြိုင်တူ ပြီးသွားကြလေသည်။

ချစ်တယ် ကိုကိုရယ်လို့ တဖွဖွ ငြီးရင်း ပြီးခဲ့ရတဲ့ အရသာက ဘဝမှာ မမေ့နိုင်အောင် ကောင်းလွန်းလှပါသည်။

ရွှေဂဠုန်ရက်တွင်း၊ လည်ပင်း၌မှတ်ပါ
ရင်သားနု ဝင်းဘဋာ၊ တနင်္လာငွေကျား
နုဆီးစအထက်ခေါ်သည်၊ ချက်တော်မှာ
ခြင်္သေ့နှင့်ငြား ပဿာဝ ယောနိအိမ်မှာ၊
ဆင်နာဂိန် ပျော်ပါး ခင်ကညာ စိန်ပတ္တမြားရဲ့
ကြွက်မမှား ကျောနေ၊ ပိတုန်းရောင်
ကေထူးမြတ်၊ ရွှေပူးနတ်မှတ်တော့မသွေ
ပြည်ဘောဂ နဂါးပြည်၊ မမှားစေလက်ဖျားပ
သက်ထားမေကညာ၊ နို့မည့်စိတ်မှာ

ငယ်ငယ်က ဖတ်ခဲ့ရတဲ့ နာခံတော်ဝတ္ထုထဲက တေးထပ်ကဗျာလေးကို ပြန်စဉ်းစားပြီး ဦးမြအောင်တစ်ယောက် အဓိပ္ပါယ်ကို ရက်နဲ့ကပ်ပြီး မှတ်နေမိတယ်။ မိန်းကလေးတွေကို လိုးတော့မယ်ဆိုလျှင် သေသေချာချာ နှုးနှပ်ပြီး လိုးရတယ်။ မိန်းကလေးဟာ ယောင်္ကျားထက် နိုးထ စိတ်ကြွမှု နှေးကွေးသည်။ ပြီးဖို့လဲ ကြာတတ်တယ်။ ယောင်္ကျားလေးကတော့ မြန်တယ်။

မြန်တဲ့အတိုင်း စိတ်ရှိသလို ထလုပ်ရင် ယောင်္ကျားကသာ ပြီးဆုံးပြီး မိန်းမမှာတော့ အ့ာသာမပြေ အရသာမသိ ပူရုံပွန်းရုံသာ ဖြစ်ကျန်ခဲ့သည်။ ဒါကြောင့် နှူးနှပ်ပြီးမှ လိုးကြတာ အကောင်းဆုံးပဲ။ နှူးနှပ်တဲ့အခါ ကျတော့လဲ သူ့ရက်နဲ့သူ မိန်းမတွေမှာ ကာမစိတ် ထကြွမှု အမြန်ဆုံးနေရာတွေ ရှိတယ်။ နေရာမှန်ကို ဆွပေးနိုင်ရင် ပိုပြီးထိရောက်တဲ့ အရသာထူးတွေ ပေးနိုင်ပြီး အဲဒီယောင်္ကျားကို တန်းတန်းစွဲစေသည်။ ဒါကို သေချာလေ့လာထားပုံရတဲ့ သျှတ္တရဆရာတွေက မှတ်တမ်းပြုထားရာက မှတ်ရလွယ်အောင် အခုလို တေးထပ်ကဗျာလေး ရေးစပ်ထားပုံပဲ။

ရှေးပညာရှင်တွေဖြစ်လို့ စာကို တိုက်ရိုက်မရေးဘဲ ပါဠိတွေ ဗေဒင်အသုံးတွေနဲ့ တန်ဆာဆင်ထားပေမယ့် ဘုန်းကြီးကျောင်းထွက်မို့ သူ့အတွက်က အဓိပ္ပါယ်ဖော်ဖို့ မခဲယဉ်းဘူး။ ကဗျာအရတော့

တနင်္ဂနွေနေ့ဆို လည်ပင်းကနေစပြီး နှိုးဆွရမယ်၊ တနင်္လာကျတော့ ရင်သား နို့အုံ၊ အင်္ဂါနေ့ဆို ချက်၊ ချက်ကို ကြာကြာဆွ
ဗုဒ္ဓဟူးနေ့ကျတော့ ပဿာဝယောနိဆိုတဲ့ စောက်ပတ်ကနေစရမယ်။ကြာသပတေးနေ့မှာတော့ ကျော၊ သောကြာနေ့ကျ ဆံပင်၊ စနေနေ့ကျတော့ လက်ဖျားကလေးတွေ အဲဒီလို စရနှူးရမှာလေးတွေကို သေသေချာချာ မှတ်ထားလိုက်သည်။

မိန်းမဆီက မရတာကြာပြီဖြစ်တဲ့ ကာမအရသာကို မိန်းမဘက်က တူမဖြစ်သူ မိုးလေးနဲ့ အကြိမ်တော်တော်များများ ခံစားလိုက်ရသည်။ မိုးလေးက အပျိုစင်လေးမို့ တန်းတန်းစွဲအောင် လိုးပေးရတာ တာဝန်မကြီးဘူး။ မိုးလေး Day သွားတက်လို့ ငတ်ပြတ်နေတုန်း မုဆိုးမလေး နွယ်နီအေးနဲ့ လိုးဖြစ်သွားသည်။ အတွေ့အကြုံ ရင့်ပြီးသား မိန်းမတစ်ယောက် ကိုယ့်ကို တန်းတန်းစွဲဖြစ်ဖို့အတွက် သေသေချာချာ နှိုးဆွပြီးမှ လိုးတာ အကောင်းဆုံးလို့ ဦးမြအောင် ခံယူထားသည်။ လောလောဆယ်တော့ ပြီးခဲ့တဲ့ ဥပုသ်နေ့က ဖြစ်ပြီး လူမလစ်လို့ ထပ်မဖြစ်ရသေးဘူး။ ဒီတစ်ပတ်တော့ ကောက်စိုက်မထမင်းချက်ဖို့ အလုပ်မရှိတော့ပေမယ့် တစ်ခုခု အကြောင်းပြပြီး ခေါ်ရမယ်။

ဥပုသ်နေ့ရောက်တော့ အမယ်ကြီးက ဘုရားသွားပြီး ဥပုသ်စောင့်တယ်။ မိုးချုပ်မှ ပြန်နေကျ။ သူကတော့ ထုံးစံအတိုင်း နွားရေ နွားစာ ထည့်ရမှာမို့ အိမ်မှာ ကျန်ခဲ့တယ်။ ဆယ်နာရီလောက်ကျတော့ နောက်ဖေးအိမ် လှမ်းကြည့်တော့ နွယ်နီအေး ထမင်းဟင်း ချက်နေတာတွေ့သည်။

တူမကြီးရေ…  အားရင် ဦးကို ဆန်စပါးလုံးလေး လာရွေးပေးစမ်းပါ။ ညည်းအဒေါ်က သိပ်မမြင်လို့

ဟုတ်ကဲ့ ဦးလေး…  ခဏနေ ကလေး သူ့အဖွားတွေ အိမ်သွားရင် သမီးလာခဲ့လိုက်မယ်

ဆန်က အသင့် ပြာပြီးသား စပါးလုံး ရွေးပြီးသား၊ မနေ့က အဖိတ်နေ့ကတည်းက အမယ်ကြီးနဲ့သူ မျက်မှန်တပ်ပြီး လုပ်ခဲ့တာ။ ဒါပေမယ့် ဟန်ပြအဖြစ် စကောထဲ ထည့်ရွေးရင်း စောင့်နေလိုက်သည်။ နာရီဝက်သာသာလောက်ကျတော့ နွယ်နီအေး ရောက်လာပြီး မျက်နှာချင်းဆိုင်မှာ ဝင်ထိုင်သည်။ ဘာစကားမှ မပြောသေးပဲ အတက်အဆင်း လှေကားတံခါးကို သွားပိတ်ပြီး နောက်ကနေ သိုင်းဖက်လိုက်သည်။

အိမ်ရှေ့ကြီးမှာကွာ…. ဦးလေးကလဲ

ဒါဆို…. လာ… မီးဖိုထဲသွားမယ်

ဆန်ထဲက စပါးလုံးရွေးမလို့ပါဆို ကဲတယ်ကွာ

လာပါကွာ… အဲဒါက အရေးမကြီးပါဘူး…
တစ်ပတ်လုံးလုံး လွမ်းနေရတာ

မီးဖိုထဲရောက်တော့ ပက်လက်လှန်အိပ်ခိုင်းပြီး ဒီနေ့ အင်္ဂါနေ့ဆိုတော့ ချက်ကနေ စပြီး နှူးရမယ်။ ထမီလေးကို လျှောချ အင်္ကျီလေး လှန်တင်ပြီး ချက်နေရာတစ်ခုလုံးကို ပါးစပ်နဲ့ ငုံပြီး ချက်ပေါက်လေးထဲကို လျှာနဲ့ ယက်လိုက် ကလိလိုက် လုပ်ပေးလိုက်သည်။ ကလေးတွေ ဗူးမှုတ်သလို ဗိုက်ကိုမှုတ်တော့ တခစ်ခစ်နဲ့။ ချက်ကိုဆွရင်း စောက်မွေးလေးတွေကိုလဲ မနာတနာလေး ဆွဲဆွဲပေးနေသည်။ တော်တော်လေးကြာလို့ စောက်ပတ်အကွဲကြား စမ်းကြည့်တော့ အရေတွေ ရွှဲနေပြီ။ အကွဲကြောင်းထဲ လျှောတိုက်ပွတ်ပေးရင်း စအိုလေးကိုပါ ကလိပေးတော့ အင့်ကနဲ အင့်ကနဲ ငြီးသံထွက်လာသည်။

စအိုနဲ့ စောက်ပတ်ကြားက နေရာလေးတွေလဲ ပွတ်သပ်ပေးရင်း လက်ချောင်းနဲ့ အရင် လိုးပေးနေသည်။ ဒူးထောင်ပေါင်ကားလျက်က ခါးကို ကော့ထားတာ ပြန်မကျတော့ဘူး။ နွယ်နီအေး တော်တော်စိတ်ပါလာမှန်း သိတော့ လီးကိုကိုင်ပြီး စောက်ပတ်နားမှာ လေးငါးချက်လောက် ဂွင်းတိုက်လိုက်သည်။ ပြီးတော့မှ အရသာခံရင်း တဖြည်းဖြည်း ထိုးသွင်းလိုက်သည်။ တဆုံးဝင်သွားတော့ စိမ်ထားလိုက်ပြီး လက်က နို့ကိုနယ်ရင်း နှုတ်ခမ်းကို စုပ်နေလိုက်သည်။ ခဏနေတော့ အောက်ကနေ ကော့လန်လှုပ်ရှားလာလို့ ခပ်မှန်မှန်လေး လိုးပေးရင်းက စောက်ခေါင်းထဲကနေ အိအိစက်စက်နဲ့ စုပ်ဆွဲနေတဲ့ အထိအတွေ့ကြောင့် စိတ်ဆင်ရိုင်းကို ချွန်းဖွင့်လွှတ်ပေးလိုက်သည်။

အာ့… အာ့…အာ့….  အာ့ နဲ့ ငြီးရင်း တွန့်လိမ်ကော့လန်ကာ ပြီးသွားသည်။ ဦးမြအောင်လဲ လရေတွေ ပန်းထည့်ရင်း လီးကြီးကို တဆုံးနှစ်ထားကာ ထပ်လျက်သား အနားယူဇိမ်ခံနေလိုက်သည်။
******************************
မိုးလေး
————
ဦးလေးဦးမြအောင်နဲ့ ဒေါ်လေးဒေါ်မြလေးတို့က မဖြစ်မနေ တက်ရမယ်ဆိုလို့သာ တက္ကသိုလ် လာတက်ရတာ။ စာသင်ရတာကို စိတ်မပါတော့ဘူး။ လူအလစ်မှာ ဦးလေးပေးတဲ့ အရသာတွေနဲ့ပဲ ပျော်နေချင်တော့သည်။ အချိန်ရှိသရွေ့ ဦးလေးရဲ့ အပြုအစု အယုအယတွေကိုပဲ ခံချင်နေတော့သည််။ ဒါပေမယ့်လဲ ဒါတွေဟာ အိပ်မက်တွေပဲ။ နိုးထလာတဲ့အခါ ကိုယ့်ဘဝနဲ့ကိုယ် သူ့ဘဝနဲ့သူပဲလေ။ ကြိုးစားပြီး မေ့ဖျောက်ရင်း စိတ်ဖြစ်လာရင်လဲ ကိုယ့်လက်နဲ့ကိုယ် ဖြေဖျောက်ခဲ့တယ်။ ဒီလိုနဲ့ ပထမနှစ်ဝက်သာ ကုန်ခါနီးသွားတယ်၊ အပေါင်းအသင်းလဲ သိပ်မရှိသလို ပျော်တယ်ရယ်လို့လဲ မရှိ။

စာဖြေခါနီးတော့မှ သူ့မှတ်စု ကိုယ့်မှတ်စု တိုက်ကြရင်း စိုးသူရဆိုတဲ့ တစ်ယောက်နဲ့ ခင်သွားတယ်။ ဒါလဲ တစ်ခန်းထဲနေတဲ့ မေဇင်က သွက်သွက်လက်လက် ရှိတာမို့ မေဇင်နဲ့အရင် ရင်းနှီးရာက မိုးလေးနဲ့ပါ ရင်းနှီးလာရတာ ဖြစ်သည်။ မေဇင်က အသားဖြူတယ်၊ အရပ်ရှည်တယ်။ နှုတ်ခမ်းလေးထူသယောင်နဲ့ နှာခေါင်းလေးက နည်းနည်းပြားပေမယ့် ယောက်ျားလေးတွေ စိတ်ဝင်စားလောက်တဲ့ အလှမျိုး ရှိပါသည်။ မိုးလေးကတော့ လူကောင်သေးသေး အသားညိုညို၊ မျက်နှာသွယ် နှာတံစင်းပြီး ကုလားဆင်ပုံစံလေး။ မထုံတက်တေး မဝံ့မရဲလေးမို့ အရိုးခံလေးလို့ ထင်စရာ။ အမှန်ကလဲ အရိုးခံလေးပါပဲ။ ဒါပေမယ့် ကာမကျွမ်းကျင်သူ ဦးရဲ့ စိတ်ကြိုက်နှိုးဆွပြီး လိုးပေးတာ ခံထားရတာကြောင့် မကြုံဖူးတဲ့ အရသာထူးကို ရူးမူးစွာစွဲလန်းရင်း စိတ်ဆင်ရိုင်း ရမက်ကြမ်းက လွှမ်းမိုးတာ ခံနေရတာပါ။

ရင်းနှီးလို့မှ မကြာသေး၊ စိုးသူရက မိုးလေးကို ချစ်တယ်လို့ ထုတ်ပြောလာသည်။ မပြောခင်ကတည့်းက စိုးသူရရဲ့ အကြည့်ကြမ်းကြမ်းတွေကို အလိုလို သိနေခဲ့သည်။ ဒီလိုအကြည့်ခံရတိုင်း ကာမစိတ်တွေ ထကြွလာခဲ့မိသည်။ အဆောင်ပြန်ရောက်တော့မှ အိမ်သာကို အမြန်ပြေးပြီး ကိုယ့်အစေ့လေး ကိုယ်ချေရင်း ဆန္ဒကို ဖြေခဲ့ရတာချည်းပဲ။ ဒါကြောင့် သူနဲ့ဆုံတိုင်း အမြဲခေါင်းငုံ့နေရသည်။ ကိုယ့်စိတ်ကို မနိုင်လို့၊ ဒါကိုပဲ သူက အရိုးခံလေး ထင်နေသလားမသိ၊ အတင်း အဖြေတောင်းတော့သည်။

သူငယ်ချင်းရှေ့လဲ မရှောင်၊ အဖြေချည်း တောင်းနေသလို သူငယ်ချင်းတွေကလဲ ပြန်ကြိုက်လိုက်ပါလားဆိုလို့ အင်းလို့ ပြောလိုက်တယ်။ ချစ်တာတို့ မေတ္တာတို့ ဘာမှလဲ မသိနားမလည်ပဲ ရည်းစားတစ်ယောက် ရသွားသည်။

စာမေးပွဲနောက်ဆုံးနေ့ ဖြေပြီးတော့ သူ့ဆိုင်ကယ်နဲ့ လျှောက်လည်ရအောင်တဲ့။ ကျန်တဲ့ သူတွေရောပဲဆိုတော့ အဆောင်ပြန် အဝတ်အစားလဲပြီး လိုက်ခဲ့တယ်။ လယ်ကွင်းတချို့ကို တော်တော်ကြာကြာ ဖြတ်မောင်းလာတော့ ငါးကန်တွေဆီ ရောက်လာတယ်။ ငါးကန်တွေက အများကြီးပဲ။ ကန်ပေါင်ပေါ်မှာ တဲကလေးတွေ ဆောက်ထားတာလဲ ဟိုတစ်လုံး သည်တစ်လုံး တွေ့ရသည်။

ဒါ ငါတို့ ငါးကန်တွေလေ၊ ငါးကင်စားရအောင် လာကြတာ တဲ့။

အခု သူပြောမှ သိရတာပါ။ ကန်ပေါင်တွေရဲ့ အတွင်းပိုင်းလောက်မှာ အကြီးဆုံး တဲတစ်လုံး ရှိတယ်။ တဲရှေ့ရောက်မှ ဆိုင်ကယ်ရပ်တော့ ခါးစောင်းလောက်ရှိတဲ့ ခွေးကြီးတွေက ဝေါင်း ဝေါင်း ဆို ပြေးလာသည်။ ကြောက်တာနဲ့ စိုးသူရခါးကို ဖက်ထားပြီး သူ့ကိုယ်နဲ့ ကွယ်ထားလိုက်သည်။ စိုးသူရကို မြင်တော့ ခွေးကြီးတွေက ပတပ်ရပ်ပြီး ကုတ်ဖဲ့တက်ကြသည်။ မိုးလေးကိုလဲ တရှုံ့ရှုံ့နမ်းနေကြသည်။ ခပ်ငယ်ငယ် ခွေးတစ်ကောင်ကတော့ ပတပ်ရပ်ပြီး သူ့ရှေ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့ မိုးလေးခါးကို ဖက်ပြီး ခွေးမကိုလုပ်သလို ညှောင့်နေသည်။

အမလေး စိုးသူရ ကယ်ပါဦး

စိုးသူရက ခွေးကို မောင်းထုတ်ပြီး

မဝင်း ငါးကင်ဖို့ ပြင်ထားပြီးပြီလား

အေး အဆင့်သင့်ပဲ၊ အကောင်ကတော့ နည်းနည်းသေးတယ်

ရတယ်အစ်မ အဲဒါဆို ကျွန်တော့်ကို ကင်ပေး၊ နောက်မှာ ဟိုကောင်တွေလဲ လိုက်လာနေတယ်

မိုးလေးကို ခေါ်ပြီး ကန်ပေါင်ပေါ် လျှောက်ကြသည်။ ကန်ပေါင်မှာက ဒန့်သလွန်ပင်တွေ သရက်ပင်တွေ စိုက်ထားသည်။ ကန်ရေပြင်အကျယ်ကြီးနဲ့ သစ်ပင်တွေကြောင့် စာဖြေပြီး ငြီးစီစီ ဖြစ်နေတာတွေ ပြေသွားသလိုပဲ။ ခပ်လှမ်းလှမ်းအထိ လျှောက်လာရင်း နောက်ထပ် တဲတစ်လုံးရောက်တော့ လာ ဆိုပြီး တဲပေါ် ခေါ်တယ်။ တဲဆိုပေမယ့် သွပ်မိုး ပျဉ်ထောင် သုံးပင်ပတ်လည် ဆောက်ထားတာမို့ သာမန်လူတွေအတွက်တော့ အိမ်တစ်လုံးအရွယ်ပါ။

တဲပေါ်ရောက်တော့ တံခါးကို စေ့ပြီး သိမ်းဖက်လိုက်သည်။

ငါ နင့်ကို သိပ်ချစ်တာပဲ မိုးလေးရယ်

ဆိုပြီး မျက်နှာအနှံ့ လိုက်နမ်းနေသည်။

ဟဲ့ ဇော်သူဟိန်းတို့ လာလို့တွေ့သွားဦးမယ်

သူတို့မလာပါဘူး၊ တခြားတဲမှာ ဆုံကြမှာလေ

ဆိုပြီး မိုးလေးရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေကို ဖိနမ်းတော့သည်။

မရတာကြာပြီဖြစ်တဲ့ အထိအတွေ့တွေကြောင့် မျက်လုံးလေးမှေးပြီး ငြိမ်ခံနေလိုက်သည်။ နှုတ်ခမ်းကို အနမ်းခံရလို့ ဖီးလ်တက်နေတုန်း နို့ကို ကိုင်လာသည်။

အင်္ကျီတွေ ကျေကုန်မယ်ကွာ၊ လုပ်နဲ့

ဒါဆို အင်္ကျီချွတ်လိုက်မယ်ကွာ၊ ငါ အရမ်းချစ်ချင်လို့ပါ

ဆိုပြီး ဘရာစီယာကိုရော အင်္ကျီကိုပါ ချွတ်ချလိုက်သည်။ တားချိန်မရလိုက်ဘူး၊ ရလဲ အတင်းမတားပါဘူးလေ။ ချွတ်ပြီးတာနဲ့ နို့စို့လိုက် ကျန်တဲ့နို့တစ်လုံးကို အုပ်ကိုင်လိုက် နို့သီးခေါင်းလေးကို လက်ညှိုး လက်မတွေနဲ့ ညှပ်ပြီး ချေလိုက် လုပ်ပေးတော့ ရွလာတယ် စောက်ပတ်ကနေ အရေလေးတွေ စစ်ကနဲ စစ်ကနဲ ဖြစ်လာသည်။ ခဏနေတော့ စောက်ပတ်ကို အပြင်ကနေ ဖိပွတ်ရင်း သူ့ပုဆိုးကို ချွတ်ချလိုက်သည်။

အို့ သူ့ဟာကြီးကလဲ စံချိန်မီသား၊ ဦးလေးဦးမြအောင်ထက်တောင် ကြီးသေးတယ်။ နီရဲနေတဲ့ ထိပ်ဖူးကြီး တရမ်းရမ်းကြောင့် ကြက်သီးတွေလဲ ထသွားရတယ်။ စောက်ပတ်ကို ပွတ်ပေးရင်း မိုးလေးကို ဖျာပေါ် လှဲချလိုက်သည်။

ပက်လက်ကလေး လန်နေတဲ့ မိုးလေးအပေါ် မှောက်ချပြီး သူ့လီးတန်ကြီးကို ဖိသွင်းလာသည်။ အလိုးမခံရတာ ကြာပြီဖြစ်လို့ ကြပ်တည်းနေတာကြောင့် ပူထူသွားသည်။

အာ့ ဖြေးဖြေး၊ နာတယ် နာတယ် အာ့ ရှီး

ဘယ်လိုပြောပြော မရပါဘူး။ စထည့်ကတည်းက နွားသိုးကြိုးပြတ် ဆောင့်လိုးတာကြောင့် ပူထူကျိန်းစပ်နေတာမို့ တကျွတ်ကျွတ်နဲ့ အော်ညည်းနေရသည်။ တအောင့်နေတော့မှ နာတာပျောက်ပြီး ကောင်းလာသည်။ သူလဲ စက်သေနတ်ပစ်သလို တဒိုင်းဒိုင်းနဲ့ တရစပ် ဆောင့်လိုးရင်း ခဏအကြာမှာ မိုးလေး စောက်ခေါင်းထဲကို လရေတွေ ပန်းထည့်ပြီး ငြိမ်ကျသွားသည်။

ဘရယ်။ ဘနဲ့ လိုးရတဲ့ အရသာကို လိုချင်လိုက်တာလို့ တွေးရင်း တစ်ဖက်ကို စောင်းပြီး အနားယူနေလိုက်သည်။ ခဏနေတော့ ဟိုဆွ သည်ဆွနဲ့ စိုးသူရ ပြန်စလာပြန်သည်။ ပထမအချီမှာ အရသာ အပြည့်အဝ မရတာကြောင့် စိတ်မပါသလို ဖြစ်ခဲ့ပေမယ့် အခုတစ်ခါ နှုတ်ခမ်းကို အနမ်းခံရတော့ စိတ်က ပြန်ကြွလာပြန်တယ်။ မျက်နှာချင်းဆိုင် စောင်းအိပ်ရင်း နှုတ်ခမ်းကို စုပ်နေသလို စောက့်စေ့လေးကိုလဲ ဆွပေးနေတော့ လူးလွန့်ကော့လန်လာတဲ့အထိ စိတ်ထလာရပြန်တယ်။ ကလိရင်းနဲ့ သူ့လီးကြီးကလဲ အစွမ်းကုန် ပြန်မာလာပြန်ပြီ။ သူ့လီးကြီးကို ကိုင်ပြီး စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းလေးကို လျှောတိုက်ပွတ်ရင်း စောက်စေ့လေးကို ထိထိသွားတာ တော်တော်အရသာ ရှိပါသည်။

ခဏေနေတာ့ စောက်ဖုတ်လေးကို ဖြဲပြီး လီးတံကြီးနဲ့ ထိုးသွင်းတယ်။ ပထမအချီလောက် မကြမ်းတော့ဘဲ ခပ်ဖြည်းဖြည်း ညှောင့်တော့ စိတ်ထဲကနေ ကြမ်းကြမ်းဆောင့်လိုးတာ ခံချင်လာတယ်။ ဒါနဲ့ ခါးကို ကော့ကော့ပြီးပေးတော့ သူလဲ အားသုံးပြီး လိုးပါတော့တယ်။ ဒီတစ်ချီတော့ ပထမအချီထက် ကြာကြာလိုးနိုင်လို့ နှစ်ယောက်ပြိုင်တူ ပြီးသွားကြတယ်။
ကာမစိတ် တင်းတိမ်ပြေကြိမ်းသွားလို့ ဆိမ့်အီတဲ့ နွမ်းနယ်မှုကို ငြိမ်ငြိမ်လေး မှေးပြီးခံစားနေတုန်း စိုးသူရဖုန်းက ထမြည်လာတယ်။

ကျော်ဇင်ထက် ဆက်တာ၊ ငါးကင်စားဖို့ ငါတို့ စောင့်နေတယ် တ့ဲ။
******************************

ကျောင်းပိတ်လို့ အိမ်ပြန်ရောက်ကတည်းက ဦးလေးဦးမြအောင်နဲ့ စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် တွေ့ချင်နေခ့ဲတယ်။ ဘာအကြောင်းပြပြီး သွားရမှန်းမသိသလို သွားပြန်တော့လဲ ဒေါ်လေးက ရှိနေတော့ ဆန္ဒမပြည့်ဘူး။ မြင်သာမြင် မကြင်ရလို့ အားမရ ဖြစ်နေတဲ့အထဲ ဦးလေးရဲ့ အကြည့်တွေက စိတ်ကို ပိုပိုထလာစေတယ်။ စိုးသူရနဲ့ ချစ်သူဖြစ်ပြီး အလိုးခံခဲ့ရပေမယ့် ဦးမြအောင်လုပ်ပေးခဲ့သလို အားရကျေနပ်မှုမရှိ။ ကိုယ်က အစွမ်းကုန် ထလာတော့ သူက ပြီးသွားပြီ။ ပြန်ရောက်မှ ဘဘကြီးရဲ့ လီးနဲ့ အားရအောင် ခံမယ်ဆိုတော့လဲ တစ်ပတ်သာ ပြည့်သွားတယ်၊ အဆင်မပြေသေး။

သမီး… ကျောင်းကို ဆွမ်းဟင်းသွားပို့စမ်း…. ဆရာတော်က ငါးပိချက် ဘုဉ်းပေးချင်လို့တ့ဲ

ဘုန်းဘုန်းကို ကြောက်တယ်မေ့…. မသွားရဲဘူး ဖေကြီး ပို့ခိုင်းလိုက်

ဦးသန်းဝင်း ရှိပာတယ်သမီးရယ်…. ညည်းအဖေမှ မအားတာ

ဆရာတော်က သက်တော် ၄၀ ကျော်လောက်ပဲ ရှိသေးတယ်။ အဟောအပြောကောင်းသလို ပရဟိတလဲ လုပ်တော့ အားလုံးက ကြည်ညိုလေးစားကြသည်။ ဒါကြောင့် ကလေးတစ်ယောက်လို အရိပ်ကြည့်ပြီး စားချင်တာ ချက်ချင်း လုပ်ပေးကြသည်။ ဒါပေမယ့် မိန်းကလေးတွေနဲ့ ဆက်ဆံရင် မျက်နှာထားက တည်ပြီး ပြတ်တော့ မသွားရဲကြဘူး။ ယောက်ျားလေးတွေလဲ ဒီတိုင်းပဲ။ ကိစ္စရှိလို့ ဆရာတော် ရွာထဲကြွတဲ့အခါ မူးနေတာတွေ့ရင် လက်ပိုက်ခိုင်းပြီး တင်ပါးတွေ ခြေသလုံးတွေကို သုံးလေးချက် ရိုက်သွားတတ်သည်။ စည်းကမ်းကြီးလွန်းတော့ ကိုရင်တွေ ကျောင်းသားတွေလဲ သိပ်မရှိဘူး။ ကပ္ပိယကြီး ဦးသန်းဝင်းပဲ ရှိတယ်။

ကပ္ပိယဆိုလို့ မြန်မာရုပ်ရှင်ကားတွေထဲကလို အသက်ကြီးကြီး ဂွကျကျနေစရာမရှိလို့ ကျောင်းမှာကပ်နေရတဲ့ ကပ္ပိယမဟုတ်ပါဘူး။ ဆရာတော်က ပိုက်ဆံမကိုင်တော့ ဆရာတော်ရဲ့ ငွေကို ထိန်းသိမ်းပေးရတဲ့ ဆရာတော်ရဲ့ ရဟန်းဒကာကြီးပါ။ ပစ္စည်းဥစ္စာလဲ ချောင်လည်ပြည့်စုံပေမယ့် အသက်ငါးဆယ်လောက်မှာ ဇနီးဆုံးသွားတော့ စိတ်ပြေလက်ပျောက် ကျောင်းမှာ သွားနေရင်း ဆရာတော့် ဝေယျာဝစ္စအတွက် အားလုံးက တိုက်တွန်းလို့ ဥစ္စာပစ္စည်းတွေကို သားသမီးတွေနဲ့ လွှဲထားရင်း ကပ္ပိယလုပ်နေသူပါ။

ကျောင်းပေါ်ရောက်တော့ ကုလားထိုင်ပေါ်မှာ ပုတီးစိပ်နေတဲ့ ဆရာတော်ကို ဦးချလိုက်သည်။

ဘာကိစ္စလာတာလဲ

အမေက ငါးပိချက် ပို့ခိုင်းလို့ပါဘုရား

ဆရာတော်နဲ့ စကားပြောရမှာ အရမ်းကြောက်တယ်။ အပိုအလို ပြောရင်လဲ မကြိုက်ဘူး။ စကားပြောရင်လဲ ပါဘုရား ဆိုတာ ထည့်ပြောရတယ်။ မထည့်ရင် ရိုင်းတယ်ဆိုပြီး ဆူရော။

သွား…ဆွမ်းကျောင်းမှာ ဒကာသန်းဝင်းရှိတယ်

ပြောပြီး မျက်လုံးမှိတ် ပုတီးပြန်စိပ်နေတော့ အသာဦးချပြီး ဆွမ်းစားကျောင်းဘက် လာခဲ့လိုက်သည်။

ဆွမ်းစားကျောင်းပေါ်မှာ လူရိပ်လူခြေ မတွေ့လို့ အော်ခေါ်မယ်လုပ်တော့

အာ့ ဟင့် ဟင့် အာ့

ဆိုတဲ့ ငြီးသံလေးတွေ ခပ်သဲ့သဲ့ ကြားလိုက်ရသည်။ အတွေ့အကြုံ ရှိပြီးသားမို့ ဒါ လိုးနေတာပဲဆိုတာ သိလိုက်သည်။ အဖုတ်ထဲက စစ်ကနဲဖြစ်သွားပြီး ကိုယ်တိုင်လဲ ခံချင်စိတ်ပေါက်သွားသည်။ အသာ ခြေဖွနင်းပြီး ကပ္ပိယကြီးအခန်းဆီ လာချောင်းမိသည်။
မိန်းမတစ်ယောက်က ကုတင်ပေါင်ကို လက်ထောက်ပြီး ကုန်းပေးနေသည်။ ထမီကို ကျောအထိ လှန်တင်ထားတော့ ဖင်ဖွေးဖွေးကြီးက အကြီးကြီးပဲ။ ကပ္ပိယကြီးက ဖင်သားကြီးတွေကို ကိုင်ပြီး ဆောင့်လိုးနေသည်။ နောက်ကနေ မြင်ရတာမို့ မျက်နှာတွေတော့ မမြင်ရပါဘူး။ တဟင့်ဟင့်နဲ့ ခပ်စိပ်စိပ် ထွက်လာတဲ့ အသံတွေကြောင့် သူပါ ဖီးလ်တက်လာပြီး အဖုတ်ကို ထမီပေါ်ကနေ ခပ်ဖွဖွလေး ပွတ်နေမိတယ်။ စိတ်ထဲကလဲ ကိုယ်တိုင် အလိုးခံနေရတယ်လို့ အမှတ်နဲ့ သူတို့ မြန်မြန်ဆော့ရင် သူလဲ မြန်မြန်ပွတ်သည်။

ထမီစလေး ခံပြီး ပွတ်လို့လားမသိ၊ စောက်စိလေးက ပွတ်လိုက်တိုင်း ကျဉ်ကနဲဖြစ်ပြီး အရမ်းကောင်းတယ်။
အလိုးခံနေတဲ့ မိန်းမက

အား မြန်မြန် မြန်မြန် ဆိုတဲ့ အော်သံနဲ့အတူ ဖင်ကြီးက နောက်ပြန် ဆောင့်ပေးလာတော့ ဦးသန်းဝင်းလဲ စိတ်ဆင်ရိုင်းကို ချွန်းဖွင့်လိုက်တာ ဖောင်း ဖောင်း ဖောင်း နဲ့ ဆူညံသွားအောင် ဆောင့်လိုးထည့်လိုက်သည်။ ကြည့်နေတဲ့ မိုးလေးလဲ မဆီမဆိုင် ကောင်းလိုက်တာ ကောင်းလိုက်တာဆိုပြီး စောက်စိကို ပွတ်တာ ပြီးသွားတယ်။ အလိုးခံနေတဲ့ မိန်းမလဲ ငြိမ်ကျသွားသလို ဦးသန်းဝင်းလဲ လီးကြီးကို စောက်ပတ်ထဲ တဆုံးထိုးထည့်ပြီး ခေါင်းမော့ကာ တအာ့အာနဲ့ အရသာခံနေသည်။

ကိစ္စပြီးလို့ အခန်းထဲက ထွက်လာတော့ ကြည့်လိုက်တာ အပျိုကြီး မအေးမိစံ ဖြစ်နေသည်။ မိုးလေးကို မြင်တော့ မျက်နှာ အကြီးအကျယ် ပျက်သွားသည်။ နောက်က လိုက်ထွက်လာတဲ့ ဦးသန်းဝင်းက

ရောက်တာ ကြာပြီလား တဲ့

ဟုတ်ဆိုတဲ့ အသံက ထွက်သွားတာလား စိတ်ထဲက ပြောလိုက်သလား ကိုယ့်ကိုယ်ကိုပင်မသိ။ ဦးသန်းဝင်းကတော့ အမူအယာပျက်နေတဲ့ သူ့ကို ရိပ်မိသွားပါပြီ။
******************************

မနက်က ဘုန်းကြီးကျောင်း ဆွမ်းဟင်းသွားပို့ရင်း ကပ္ပိယကြီးနဲ့ အပျိုကြီး မအေးမိစံတို့ လိုးနေကြပုံက မျက်စေ့ထဲက မထွက်ဘူး။ နောက်ကနေ မြင်ရတာမို့ လီးတွေ စောက်ပတ်တွေကို မတွေ့ခဲ့ရပေမယ့် မအေးမိစံရဲ့ အော်ငြီးသံတွေ ကပ္ပိယကြီးရဲ့ မာန်ပါပါ ဆောင့်ဟန်တွေက သတိရတိုင်း အရည်တစိုစို ဖြစ်ရသည်။ တစ်နေ့ခင်းလုံး ဝတ္ထုစာအုပ်ဖတ်နေပေမယ့် ဒီပုံရိပ်ပဲ မြင်နေသည်။

ညနေ အဝတ်လျှော် ရေမိုးချိုးပြီးတော့ ဝတ္ထုစာအုပ် လဲဖတ်ဖို့ အနောက်ပိုင်း သွားဦးမယ်လို့ ပြောပြီး ထွက်လာခဲ့တယ်။ ရွာရဲ့ အရှေ့ပိုင်းနဲ့ အနောက်ပိုင်းမှာ ချောင်း ခြားထားတယ်။ ချောင်းကလဲ ကောပြီမို့ ဒီအချိန်က ရေနည်းနေပါပြီ။ တချို့က တမံတုပ်ပြီး ငါးထောင်ကြတော့ တမံပေါ်က ကတ်ကတ်သတ်သတ်လျှောက်ရင် ရွှံ့မပေ ရေမစိုဘူး။ ချောင်းရှိရာ အသွား ကပ္ပိယကြီးတို့ရဲ့ ခြံနားရောက်တော့ တစ်ချက် သတိရမိသေးသည််။ ခုနေများ တွေ့လိုက်ရရင်

သမီး ဘယ်သွားမလို့လဲ

အမယ်လေး လန့်လိုက်တာ

အတွေးနဲ့ လျှောက်လာရင်း ရုတ်တရက် မေးလိုက်သံကြောင့် ရင်တွေ တဒိုင်းဒိုင်းတုန်ပြီး ကြက်သေသေကာ ရပ်နေမိလိုက်သည်။ ချောင်းစပ်မှာ ရပ်နေတာက ကပ္ပိယကြီးပါလား၊ နေဝင်ရီတရော လူပြတ်တဲ့ ဒီနေရာမှာ တွေ့ရလို့ ရင်က ပိုလို့တောင်ခုန်သွားမိသည်။

ဟို ဟို ဟိုဘက်ကမ်း

ရှေ့တည့်တည့် လာရပ်ပြီး ငုံ့ကြည့်ရင်း

သမီးတက္ကသိုလ်တက်နေတာဆို

ဟုတ်

သမီးတို့ဘက်မရောက်လို့ မုန့်ဖိုးပေးချင်နေတာ မပေးရဘူး။ အခု ကြုံတုန်း ယူထားနော် ဆိုပြီး တစ်သောင်းတန် သုံးရွက် ပေးတယ်။

ရတယ်ဦး သမီး မယူပါဘူး

လက်ကိုဆွဲပြီး လက်ထဲ ထည့်ပေးတယ်။

အို နွေးထွေးနူးညံ့တဲ့ သူ့လက်ကြီးက အားအင်တွေ စီးဝင်လာသလိုပဲ။ ရုန်းမထွက်နိုင်ဘူး။ သူကလဲ လွှတ်မပေးဘူး။

မနက်က သမီး ဘာတွေမြင်သေးလဲ

လိုးနေတာ မြင်တယ်လို့ ပြောရမှာလား ဦးရယ်၊ သွေးသားတွေ ဗလောင်ဆူပြီး ခေါင်းကို ငုံ့ထားလိုက်သည်။

ဘယ်သူမှ ပြန်မပြောပါနဲ့ သမီးရယ်။ ဘုန်းကြီးကျောင်းမှာ ဒီလိုလုပ်မိတာ သူများတွေ သိကုန်ရင် ဦးတော့ ခွေးဖြစ်မှာတဲ့

သူ့အသံက လှိုက်တုန်နေသလိုပဲ။ ရင်ထဲမှာလဲ တုန်နေတာလားဦးရယ်။

တစ်ခုခု ပြန်ပြောပါဦး သမီးရယ်

ကိုယ့်ကို ငုံ့ပြီး ပြောနေတာကြောင့် ဒူးတွေကွေးသွားမတတ် တဆတ်ဆတ် တုန်နေမိသည်။ ကိုယ့်အခြေအနေကို သိသွားလားမသိ၊ ကိုင်ထားတဲ့ လက်ကို မလွှတ်ပဲ နောက်လက်တစ်ဖက်က ပခုံးကို လာကိုင်သည်။ ပြီးတော့

ဦးလေ ဒီအရသာနဲ့ ကင်းဝေးနေခဲ့ရတာ ကြာပြီကလေးရယ်။ မနေနိုင်လွန်းလို့ မှားမိတာ လျှောက်မပြောပါနဲ့နော်

တိုးတိုးလေးမှ တကယ့် တိုးတိုးလေး၊ နားရွက်ဘေးကို ကပ်ပြောတော့ သူ့နှာခေါင်းက ထွက်သက်တွေတောင် ပါးကို လာထိသွားသည်။ သွေးတွေ ဆူဝေပြီး ရင်ခုန်နေတာပဲ သိသည်။ အာခေါင်တွေ ခြောက်လာပြီး ဒူးတွေလဲ တုန်လာလို့ ခြေထောက်ကို ပြင်ရပ်လိုက်တဲ့အခိုက် မေးဖျားလေးကို သူ့လက်နဲ့ကိုင်ပြီး အတင်း မော့ခိုင်းလာသည်။ မော့ကြည့်လိုက်တော့ သူ့မျက်နှာနဲ့ တစ်ထွာတောင် မကွာဘူး။ တုံရီမောဟိုက်လွန်းလို့ ဘာမှ ပြန်ပြောနိုင်စွမ်းမရှိတဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေကို ငုံစုပ်ရင်း ရုန်းမထွက်နိုင်လောက်အောင် တင်းကြပ်စွာ ဖက်လိုက်တာပဲ သိရသည်။

သူ့အနမ်းတွေမှာ မိန်းမူးရင်း ဘယ်လောက်ကြာသွားတယ်မသိ၊ အဖုတ်ဝကို တင်းခနဲ ထိုးလာတဲ့ အတံကြီးကြောင့် သတိပြန်ဝင်လာသည်။ ကိုယ်တိုင်ကလဲ အရေတွေ ရွှဲနေပြီမို့ ပေါင်လေးကို အသာလေး ကွပေးလိုက်တော့ တရစ်ချင်း တဆတ်ဆတ် ညှောင့်ရင်း သွင်းလာရင်း တဆုံးဝင်သွားတော့သည်။

မကုန်းမကော့ကြီးမို့ အဆင်မပြေဖြစ်နေတော့ စွပ်လျက်သားကြီးနဲ့ ပွေ့ချီပြီး ချောင်းထဲ ခေါ်သွားတယ်။ ကြုံဖူးသမျှထဲမှာ အကြီးဆုံးနဲ့ အသန်မာဆုံး လီးကြီးမို့ စောက်ပတ်နံရံတွေ နေရာလပ်မကျန် ထိမိလိုက်တာ။ လီးတံကြီးစွပ်လျက်နဲ့ လမ်းလျှောက်တော့ ခြေလှမ်းတိုင်း ကြိတ်ဆောင့်သလိုဖြစ်ပြီး တစ်ခါမှ မရဖူးတဲ့ အရသာထူးကြောင့်

အူး အင်း ဟင်း ဟင်း နဲ့ အော်မိသည်။
ချောင်းထဲရောက်တော့ မိုးလေးကို အမြင့်ပိုင်းမှာထားပြီး သူက အနိမ့်ပိုင်းမှာနေတော့ လီးက အပေါ်ကို ပင့်ထိုးသလိုဖြစ်ပြီး အတွင်းဘက် ကြိုကြိုကြားကြားပါ ထိသည်။တင်ပါးနှစ်ဘက်ကို စုံကိုင်ပြီး တဖုန်းဖုန်း ဆောင့်လိုက်တဲ့ ဆောင့်ချက်တွေကြောင့် ခါးကို အစွမ်းကုန်ကော့ပြီး စောက်ပတ်အတွင်းပိုင်းကိုလဲ အစွမ်းကုန် ရှုံ့ချရင်း အဆုံးစွန်ထိ ရောက်သွားတော့သည်။ အပျိုမလေးရဲ့ စောက်ပတ်ကို စိတ်လွတ်လက်လွတ် ဆောင့်လိုးလိုက်ရလို့ ကပ္ပိယကြီးလဲ အားရပြီး လရေတွေ တဖျောဖျော ပန်းထည့်ကာ တင်းတင်းဖက်ပြီး ငြိမ်သွားသည်။

အမောပြေသွားတော့မှ

ကောင်းလားသမီး

ဆိုတော့ ဘာမှမပြောဘဲ ရင်ဘတ်ကြီးကို ကိုက်ပြီး ပါးလေးနဲ့အပ်ကာ မှီရပ်နေရသည်။
******************************
လဲ့မွန်ချို
————
အသက်က ၂၇၊ အသားဖြူတယ်။ အရပ်က အမျိုးသမီးထဲမှာ ရှားရှားပါးပါး ငါးပေ ငါး။ အရပ်အမောင်းနဲ့ လိုက်ဖက်တဲ့ ခန္ဓာကိုယ် အချိုးအစားနဲ့မို့ ကျောင်းတုန်းကလည်း ကျောင်းသားတွေသာမက ဆရာပေါက်စတွေကပါ ပြစ်မှားတာ ခံခဲ့ရတယ်။ ဒါပေမယ့် အဖေက ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နဲ့ ကွယ်လွန်ခဲ့ပြီး ပစ္စည်းဥစ္စာလဲ မယ်မယ်ရရ မကျန်ခဲ့လို့ အမေမုဆိုးမကြီးခမျာ အနိုင်နိုင် ရုန်းကန်ပြီး သူတို့ညီအစ်မကို ကျောင်းထားပေးခဲ့ရသည်။ အစ်မဖြစ်သူ နွယ်နီအေးကတော့ ကိုးတန်းနဲ့ ကျောင်းထွက်ပြီး အမေနဲ့အတူ လုပ်ကိုင်ကျွေးခဲ့သည်။ သူ့ကိုတော့ စာတော်လို့ ပညာရေး ဆုံးခန်းတိုင်အောင် သင်ကြစေသည်။ အမေ့ရဲ့မောင် ဦးလေးကလဲ ထောက်ပံ့ပေးခဲ့တယ်။ ဒါကြောင့် ဒီမျက်နှာတွေ မြင်ယောင်ပြီး ဘယ်သူ့ကိုမှ ပြန်မကြိုက်ခဲ့ဘူး။ ရည်းစားစကား ပြောခံရတိုင်း သိမ်ငယ်တဲ့ ကိုယ့်ဘဝကြောင့် မတုံ့ပြန်ခဲ့ဘူး။ ဘယ်သူ့ကိုမှလဲ ရင်မခုန်ခဲ့ဘူး။

ဒီလိုနဲ့ ကျောင်းပြီးတော့ ဆရာမအလုပ်ကလေးရအောင် ဦးလေးကပဲ စွမ်းဆောင်ပေးခဲ့တယ်။ ဆရာမလုပ်ရင်း ကိုနိုင်လင်းနဲ့ တွေ့ခဲ့တာပါပဲ။ သူက ရန်ကုန်သွားတဲ့ ခရီးသည်တင်ကားကို မောင်းတယ်။ ကျောင်းသွား ကျောင်းပြန် ကားတားစီးရင်း ကြာလာတော့ ချစ်သွားကြသည်။ ကိုနိုင်လင်းက အသားညိုညို ထောင်ထောင်မောင်းမောင်းနဲ့ ကြည့်ကောင်းပါတယ်။ ဆေးလိပ်မသောက် ကွမ်းမစားနဲ့ ဆိုတော့ ကံကောင်းတယ်လို့ ထင်ခဲ့တယ်။ ဒါကြောင့် လူကြီးစုံရာနဲ့ လာတောင်းခိုင်းပြီး မနှစ်က လက်ထပ်လိုက်ကြသည်။ လက်ထပ်ပြီး တစ်လလောက်အထိတော့ ချစ်လို့မဝ၊ ခွဲလို့မရ။ သူကားနားတဲ့ ရက်တွေဆို ထမင်းချက်လဲ အတူတူ၊ ရေခပ်လဲ အတူတူပဲ။ သူ့မှာ မကောင်းတာတစ်ခုက အရက်သောက်လာရင် အပြစ်ရှာတတ်တာပဲ။ အပြစ်ရှာလို့ ပြန်ပြောရင် သူ့ကို ပြန်ပြောလို့ ရစ်တယ်။ ပြန်မပြောရင် အဖက်မလုပ်ဘူးဆိုပြီး ရစ်တယ်။ ဘယ်ဘက်မှ မလွတ်ဘူး။ သူရစ်လို့ ကိုယ့်ဘဝကို တွေးပြီး ငိုတဲ့အခါ အိမ်ပူတယ်ဆိုပြီး ပစ္စည်းတွေ ကိုင်ပေါက်တဲ့အထိ ကြမ်းတမ်းလာသည်။ ကျောင်းကနေ ကလေးတွေရဲ့ exercise စာအုပ်လေးတွေ ပါလာလို့ စစ်ရင် သူပြန်မလာခင် အပြီးစစ်ရသည်။ သူပြန်လာလို့ အလုပ်လုပ်ရင် အမြဲတမ်း ပြဿနာရှာသည်။ ရက်ခြားလောက် ရင်ဆိုင်နေရတဲ့ ဒီအပူတွေကြောင့် နေမပျော်တော့ဘူး။

မနက်စောစောထ ချက်ပြုတ် ရေမိုးချိုး ကျောင်းသွား၊ ကျောင်းကပြန်လာတော့မှ ကပျာကယာ ဈေးဝင်ဝယ် ညနေစာချက်ပြုတ်၊ အဝတ်လျှော် အိမ် ဗာဟီယ လုပ်ရတယ်၊ များသောအားဖြင့် ကိုနိုင်လင်းက ည ၈ နာရီကျော် ကိုးနာရီလောက်မှ အိမ်ပြန်လာတတ်သည်။ ပြန်လာတိုင်းလဲ ရက်ခြားဆိုသလို မူးလာတတ်တော့ ကတောက်ကဆ မကြာခဏ ဖြစ်ရသည်။

သူက ကားမောင်းဆို မောင်းရုံသက်သက်ပဲ။ ရလာတဲ့ခေါက်ကြေး သူအပ်ချင်သလောက် အပ်လိုက်ရင် လင့်တာဝန်ကျေပွန်ပြီ။ ကျေးဇူးရှင် လင်သားကို ဒီမယားက ကြောက်ရွံ့ရိုသေ ခယနေရမယ်လို့ ယူဆထားတဲ့သူ။

ကိုယ့်မှာလဲ အလုပ်က တစ်ဖက် လုပ်ရသလို အိမ်ထောင့်တာဝန် အကုန်လုံးကို နေ့စဉ်နှင့်အမျှ လုပ်နေရသည်။ ရှိတဲ့ငွေလေးအပေါ် အိမ်ငှါးခ စားစရိတ် လူမှုရေး ဘာသာရေး ထောင့်စေ့အောင် ပိုလျှံအောင် ခေါင်းမီးတောက်မတတ် တွေးပြီး စီမံခန့်ခွဲရသေးသည်။ တာဝန်တွေ အားလုံးပြီးတော့ အားရပါးရ အိပ်စက်အနားယူမယ် ကြံတုန်း နင်းပေး နှိပ်ပေးရသည်။ မူးပြီးရစ်တာ ကြိတ်ခံရသည်။ သူ့အလိုဆန္ဒ တစ်ခုအတွက် ရမက်ကြမ်းကြမ်းနဲ့ ဆက်ဆံခံရသေးသည်။ပူထူကျိန်းစပ်ပြီး ကျန်ခဲ့တော့

အော် လင်ယူတယ်ဆိုတာ အဆိုးတကာ့ထိပ်သီး ငရဲမီးလိုပါလားလို့ တွေးကာ စိတ်ပျက်ရသည်။

ဒီနေ့တော့ ခေါင်ကား ပထမဆုံးထွက်ရမှာမို့ လေးနာရီမထိုးခင်က ရေမိုးချိုးပြီး ထွက်သွားသည်။ လဲ့မွန်ကတော့ ဒီနေ့ ကျောင်းပိတ်ရက်မို့ မိုးလင်းမှ ထတော့မယ်ဆိုပြီး တံခါးထပိတ်ပြီး ပြန်အိပ်နေလိုက်သည်။ အိပ်ယာကနိုးတော့ ကိုယ်လက်သန့်စင်ဖို့ ရေမကျန်တော့ဘူး။ ညကတည်းက ရေက ကျောက်စည်တစ်ဝက်ပဲ ကျန်တာ။ ထပ်ဖြည့်ဖို့က ရေတုံကင် ပျက်နေလို့ မဖြည့်ခဲ့ရဘူး။ ရေတုံကင်က ရလိုက် မရလိုက် ဖြစ်နေတာ တစ်ပတ်လောက်ရှိပြီ။ ပြင်ပေးဖို့ပြောတာ ကားနားတဲ့နေ့မှ ပြင်မယ်တဲ့။ ကားနားတော့လဲ ဘိလိယက် ချိန်းပွဲရှိလို့ဆိုပြီး အိမ်မကပ်ဘူး။ ထမင်းတောင် ပြန်မစားဘူး။ ဘေးအိမ်က ကိုစည်သူနဲ့များ ကွာလိုက်တာ။

ကိုစည်သူက ……. ရုံးမှာ လုပ်တယ်။ ရုံးပိတ်ရက်ဆို စာတစ်အုပ်နဲ့ အေးအေးချမ်းချမ်း အနားယူတယ်။ ခြေညောင်းလက်သာ သူ့ခြံလေးထဲမှာ စားပင်သောက်ပင်လေးတွေ စိုက်တယ်။ စကားပြောရင်လဲ နူးညံ့ချိုသာပြီး လူတကာကို အပြုံးလေးနဲ့ပဲ ဆက်ဆံတယ်။ တစ်ယောက်ထဲနေတဲ့သူက လင်ရှိပါလျက် အထီးကျန်နေရတဲ့ လဲ့မွန်ချိုအပေါ် မနိုင်ဝန်မှန်သမျှ ကူညီလုပ်ပေးသည်။ သူ့ခြံထဲကထွက်တဲ့ ဟင်းသီးဟင်းရွက်ဆိုလဲ မပြတ် ပေးလေ့ရှိသည်။

ရှိတဲ့ရေလေးနဲ့ သွားတိုက် မျက်နှာသစ်ပြီး ကပျာကသီ ဈေးသွားလိုက်သည်။ ပြန်ရောက်တော့ ကိုစည်သူ နိုးနေတာ တွေ့ရသည်။ ဟင်းလျာတွေ ရေဆေးဖို့ ရေမရှိလို့ တုံကင်ကို ကြိုးစားနှိပ်ကြည့်တော့ ချွေးဒီးဒီးသာ ကျလာတယ်။ မရဘူး။ စိတ်ပျက်လက်ပျက်နဲ့ မျက်ရည်ကပါ ဝဲလာတယ်။ တုံကင်ရေချူဖို့ ဖလားကိုင်ရင်း တွေတွေရပ်ကာ မျက်ရည်ပေါက်က ကျလာမိသည်။

လဲ့မွန် ခဏဖယ်။ ကိုယ်လုပ်ကြည့်မယ်။

ဝါရှာပြင်ပြီး ရေထွက်တဲ့အထိ သူနှိပ်ပေးသည်။ ရေထွက်တော့

ချက်ဖို့ ပြုတ်ဖို့ အရင်ထည့်လိုက်။ ကိုယ်နှိပ်ပေးမယ်

ဆိုလို့ ပုံးနဲ့ ရေသယ်ထည့်တယ်။

သုံးခေါက်မြောက် လှမ်းအတက်မှာ အရင်အခေါက်တွေက ရေစိုထားလို့ အတက်အဆင်းက ချောနေသည်။ စိတ်ကလဲ လင်ဖြစ်သူအပေါ် တိုနေတော့ သတိမမူမိပဲ လဲသွားသည်။ ယောင်ပြီး လက်ထောက်လိုက်လို့ လက်ကောက်ဝတ်ကလဲ တော်တော်နာသွားသည်။ မြီးညောင့်ရိုးလဲ နာသွားတယ်။ ကိုစည်သူ အပြေးရောက်လာပြီး တွဲထူပြီး အိမ်ထဲ ခေါ်လာတယ်။ ဆေးပုလင်းနေရာ မေးပြီး လက်ကောက်ဝတ်ကို ဆေးလိမ်းပေးသည်။ ဆေးလိမ်းခံရင်း သူ့မျက်နှာကို ကြည့်လိုက်တော့ စိုးရိမ်စိတ်တွေ ကြင်နာစိတ်တွေကို အထင်းသား မြင်ရသည်။

အိမ်ထောင်သက် တစ်နှစ်အတွင်း ကိုယ်ကသာ ပြုစုပေးခဲ့ရတယ်။ ဒီလို ကြင်နာယုယမှုမျိုး တစ်ခါမှ မရဖူး။ နေရာမှား လူမှားနေပြီ။ ကိုနိုင်လင်းသာ ငါ့ကို ဒီလိုကြင်နာရင် ဘယ်လောက်ကြည်နူးဖို့ကောင်းလဲ။ ကိုနိုင်လင်းနေရာမှာ ကိုစည်သူသာဖြစ်ရင် ဘယ်လောက်ကောင်းမလဲလို့ သု့မျက်နှာကို ကြည့်ရင်း ကြေကွဲစွာ တွေးနေမိတော့ ကိုယ့်ကို မော့ကြည့်ပြီး သက်သာလားလို့ မေးတာကိုတောင် မကြားလိုက်ဘူး။

လဲ့မွန် ဘာဖြစ်နေတာလဲ

ဆိုတော့မှ ဟင် ဆို သူ့ကို ကြည့်ပြီး အလိုလို ငိုချင်လာတယ်။ မျက်ရည်က ပေါက်ကနဲ ကျလာပြီး ဘယ်သူက စပြီး ဖက်လိုက်တယ်မသိ။ ဖက်ပြီး ရှိုက်ကြီးတငင် ငိုချလိုက်မိသည်။ ကျောကို ပုတ်ပေးရင်း

ရင်ထဲ ပေါ့သွားအောင် ငိုလိုက်၊ ကိုယ်နားလည်တယ် လဲ့မွန်၊ အားရအောင် ငိုလိုက်နော် လို့ တိုးတိုးလေး ဖွဖွ ပြောနေသည်။

ငိုရတာ မောသွားမှ သူ့ကို ကြည့်လိုက်တော့ ရီဝေတဲ့ အကြည့်တွေနဲ့ ငုံ့ကြည့်ရင်း

ကိုသိတယ်လဲ့မွန် ၊ လဲ့မွန်ပျော်နေတာကို ကိုမြင်ချင်တယ်၊ စိတ်မညစ်ရဘူးနော်၊ ပျော်အောင်နေ တဲ့။

ကျောလေးကို ပုတ်ရင်း ပွတ်ရင်း သူပြောနေသည်။ ပြောရင်းကလဲ မျက်နှာအနှံ့ကို ဖွဖွလေး လိုက်နမ်းနေသည်။ ဘာတစ်ခွန်းမှ ပြန်မပြောသလို ရုန်းကန်ငြင်းဆန်တာလဲ မလုပ်ပဲ သူ့ရင်ခွင်မှာ မှိန်းနေလိုက်သည်။ နွေးထွေးလိုက်တာ။ ရင်ထဲမှာ တသိမ့်သိမ့်နဲ့ ကျေနပ်လိုက်တာ။

ပူနွေးစိုအိနေတဲ့ သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကြောင့် ခြေဖျားထိတိုင် အီဆိမ့်သွားမိသည်။ အနမ်းတွေ ကွာမသွားချင်လို့ သူနားတဲ့အချိန်မှာ သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကို အငမ်းမရ ဖမ်းစုပ်မိတဲ့အထိ စွဲမက်မိတယ်၊ သူ့ရဲ့အပွတ်အသပ် အဆုပ်အနယ်တွေက ကြက်သီးတဖြန်းဖြန်းနဲ့ မိန့်မူးသာယာစေခဲ့သည်။ အင်္ကျီတွေ ကျွတ်ကွာသွားတာ သိပေမယ့် ဒီလက်တွေရဲ့ အထိအတွေ့နဲ့ ဝေးသွားမှာစိုးလို့ လိုက်မကောက်ပါဘူး။ သူ့လက်နဲ့ တည်ဆောက်ပေးတဲ့ ကမ္ဘာက ပိုပြီးသာယာတယ်။ ဆရာမဆိုတာလဲ မရှိ၊ လင်သားဆိုတာလဲ မရှိတော့ပဲ သူဖန်တီးပေးတဲ့ ကမ္ဘာထဲ သူနဲ့နှစ်ယောက်ထဲပဲ။

တော်တော်လေးကြာတော့ သူ့လက်တွေ ရုတ်ပြီး သူ့အင်္ကျီ ကြယ်သီးတွေ ဖြုတ်နေတော့ ကြာမှာစိုးလို့ ကူဖြုတ်ပေးလိုက်သေးသည်၊ သူ့အဝတ်ကိုယ်ချွတ် ကိုယ့်အဝတ်သူချွတ်နဲ့ နှစ်ယောက်လုံး ဗလာကျင်းသွားတော့မှ မြွေတွေလိမ်သလို ကိုယ်ချင်းပူးလို့ ခြေချင်းလိမ်ထားကြသည်။

ပေါင်ကြားကို သူ့အတံက တိုးလာတော့ ပေါင်လေးနဲ့ ညှပ်ထားလိုက်သည်။ ထိပ်တွေစိုနေတဲ့ အတံကြီးနဲ့ ပေါင်ကြားကို ညှောင့်လိုးပေးတော့ စောက်စိလေးကိုပါ ကလိသလိုဖြစ်ပြီး ကာမမီးက တငြီးငြီး တောက်လာသည်။ ရှေ့ဆက်တိုးဖို့ မကြိုးစားပဲ ဒီတိုင်းညှောင့်လိုးနေတော့ အားမရတော့ဘူး။

လုပ်ပေးတော့ကိုရယ် လဲ့မွန်မရတော့ဘူး

လို့ ထုတ်ပြောလိုက်ရသည်။

ဒီတော့မှ လဲ့မွန်ကို ပက်လက်လှန်ပြီး ပေါင်နှစ်လုံးကိုဖြဲ၊ အထဲဝင်ထိုင်လိုက်သည်။

လဲ့မွန်ရဲ့ စောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းသားလေးကို ဖြဲပြီး တဖြည်းဖြည်း ထိုးသွင်းလာသည်။အရေတွေရွှဲနေပြီမို့ အထစ်အငေါ့မရှိပဲ ခပ်စီးစီးဝင်သွားသည်။ တဆုံးထိထိုး တဆုံးထိနှုတ်ပြီး တစ်ချက်ချင်းလိုးပေးတော့ အရသာက ဆိမ့်အီနေအောင်ကို ကောင်းလွန်းသည်။

ပြတ် ပလပ် ပြတ် ပလပ်

အရေတွေ စိုရွှဲနေတဲ့ စောက်ပတ်ထဲကနေ ဆွဲထုတ်လိုက်တော့ ကျွတ်သွားမှာစိုးလို့ အတင်းညှပ်ထားမိသည်။ သူက တဆုံးဆွဲထုတ်တော့ ပွတ်ကနဲ အသံထွက်သွားသည်။ ပြီးတော့ စောက်စိထိပ်ကို ပွတ်ပြီး စောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းသားတွေကို ခွဲပြီး ပြန်ဝင်လာတော့ ပလွပ်ကနဲ အသံထွက်လာပြန်သည်။

အသံတွေထွက်တယ် ကိုရယ်

ပြောပေမယ့် တငြိမ့်ငြိမ့်ဆောင့်နေတာက ရပ်မသွားဘူး။ တစ်ချက်တစ်ချက် ဆီးခုံနှစ်ခုကို ကပ်ထားရင်း သူ့လီးတံကြီးနဲ့ စောက်ခေါင်းထဲ စကောဝိုင်းလှည့်သလို မွှေနှောက်ပေးတော့ အသဲတွေ ကလီစာတွေလဲ ဗြောင်းဆန်ကုန်သလို တင်ပါးခွက်တွေ ချိုင့်ဝင်သွားတဲ့အထိ ဖင်ရှုံ့ပြီး ခါးကော့ပေးမိသည်။

လင်ရကတည်းက ခုထိ ဒီလိုအရသာရှိတာမျိုး မခံစားဖူး။ ခြောက်နေတဲ့ စောက်ပတ်ထဲ မရမက ထိုးခွပြီးလိုးတာပဲ ခံခဲ့ရတော့ လိုးတယ်ဆိုတာ ပူစပ်ပွန်းပဲ့ပြီး နာတာပဲ အဖတ်တင်တယ်လို့ သိခဲ့ရတယ်။ အခုမှ လိုးတဲ့အရသာဟာ ဒီလိုကောင်းတာပါလားလို့ သိလိုက်ရသည်။ သိလိုက်တဲ့အခါ မတင်းတိမ် အားမရတော့တာမို့ အောက်ကနေ ကော့ပင့်ပေးမိသည်။ လဲ့မွန် ဘာဖြစ်နေတယ်ဆိုတာ အလိုက်တသိနဲ့ သူလဲ အရှိန်ကို တင်ပြီး ခပ်သွက်သွက် ဆောင့်လိုးလေသည်။ သူကြမ်းလေလေ စောက်ပတ်ကို ဗဟိုထားလို့ ဆံဖျားက ခြေဖျားထိ အီနေအောင် ကောင်းလေလေမို့

အား အား ဟင်း ဟင်း ဟင်း အာ့

လို့ အသံစုံအောင် အော်ငြီးမိသည်။ တော်တော်လေး ကြာလာတော့ တွန့်လိမ်ကော့လန်ပြီး ပြီးသွားခဲ့တယ်။
မိနစ်အနည်းငယ်လောက် အားရပါးရ ဆောင့်လိုးရင်း လရေတွေကို လဲ့မွန်စောက်ခေါင်းထဲ ပန်းထည့်လိုက်တော့ နောက်တစ်ကြိမ် ဆိမ့်ကနဲ ဖြစ်သွားပြီး လက်နှစ်ဖက်နဲ့ သူ့တင်ပါးကြီးကို ဆွဲဖက်ပြီး ကပ်ထားလိုက်တော့သည်။

ပျော်ရဲ့လား လဲ့မွန်

ဟုတ် လဲ့မွန်ကို ပစ်မထားပါနဲ့ နော် ကို

စိတ်ချ။ လဲ့မွန်အတွက် အမြဲ အဆင်သင့်ပါကွာ
******************************

မိုးလေးလဲ မထင်မှတ်ဘဲ ကပ္ပိယကြီး လိုးတာကို ခံလိုက်ရတော့ ဝမ်းနည်းသလိုလို ရှက်ရွံ့သလိုလို ဖြစ်ပြီး ငိုချလိုက်မိသည်။

သမီးက အပေါစားမဟုတ်ပါဘူး ဦးရယ်
သမီးကို အထင်သေးတာလား လို့ ပြောရင်း ငိုနေမိတယ်။

ကပ္ပိယကြီးလဲ အပျိုငယ်ငယ်လေးကို လိုးလိုက်ရလို့ ကြပ်ထုပ်စီးပိုင်နေတဲ့ အရသာကို မက်မောမိသွားသည်။ အပျိုကြီးအေးမိစံကို လိုးရတာက တင်းကြပ်စီးပိုင် နင့်နင့်နဲနဲ ရှိလှသလို အပျိုလေး မိုးလေးကျပြန်တော့ အိထွေးနူးညံ့ပြီး ကောင်းလှသည်။

အသက်လေးဆယ်ကျော်ရုံနဲ့ သေသွားရှာပြီဖြစ်တဲ့ မယားကို မမေ့ဖျောက်နိုင်လို့ ကျောင်းရိပ်ကို ခိုကာမှ အပျိုကြီးအေးမိစံနှင့် ငြိစွန်းခဲ့ရသည်။
ကပ္ပိယဆိုတော့ ညဘက်ဆို ဝတ်အဖွဲ့ မိန်းကလေးတွေ ရွတ်ဖတ်ပြီးတဲ့အခါ အိမ်တိုင်ရာရောက် လိုက်ပို့ပေးရသည်။ ပရိတ်အဖွဲ့ခေါင်းဆောင် အေးမိစံကိုတော့ နောက်ဆုံးမှ ပြန်ပို့ရသည်။ ညဘက်တွေ နှစ်ယောက်ထဲ သွားရလာရတာ များလာတော့ စကားပြောရင်း ငြိတွယ်မိသည်။

ခလုတ်တိုက်မိလို့ ဖေးမရင်း သာယာမိကြသည်။ အိမ်ထဲဝင်တဲ့အထိ လမ်းမပေါ်ကနေ ရပ်စောင့်ကျန်ခဲ့တဲ့ သူ့ကိုလဲ အပျိုကြီးက ခိုက်သွားမိသည်။ ဖွင့်မပြောကြပေမယ့် တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် သံယောဇဉ်ဖြစ်နေကြတာကိုတော့ နှစ်ယောက်လုံးသိပြီးသား။

ဒီလိုနဲ့ တစ်ညမှာ အေးမိစံ သူ့ခြံထဲဝင်ခါနီး မပြောမဆိုနဲ့ ဖက်နမ်းလိုက်မိရာက ချစ်သူဖြစ်သွားကြပြီး လိုးဖြစ်ကြသည်။ ဖွံ့ထွားစိုပြေတဲ့ အပျိုကြီးကို လိုးလို့မှ မဝသေးခင် အပျိုလေးကိုပါ လိုးမိသွားသည်။ အလိုးခံရလို့ ငိုရှိုက်နေပေမယ့် သူ့ကို မှီလျက် ရပ်နေတာက မခွာသေးတဲ့အတွက် ကောင်မလေး အရသာမပြေသေး ရမက်တွေ ကြွတုန်းပဲဆိုတာ သိနေပြီ။ ဒါကြောင့် ကျောလေးတွေသပ်ရင်း မြီးညောင့်ရိုးလေးကိုပါ ကုတ်ကုတ်ပေးလိုက်သည်။

အထင်သေးလို့ မဟုတ်ပါဘူး သမီးရယ်။သမီးက အရမ်းချစ်စရာကောင်းလွန်းလို့ ဦး မှားမိတာပါ။ ပေးချင်တဲ့ အပြစ်ပေးပါ ကလေးရယ်၊ ကလေးကို ချစ်မိတဲ့အတွက် ဘယ်လိုဒုက္ခမျိုးမဆို ခံဝံ့ပါတယ်၊

နားရွက်နားကပ်ပြီး တဖွဖွပြောရင်း တင်သားတွေကိုလဲ ဆုပ်နယ်ပေးသည်။

မိုးလေးလဲ ယောက်ျားသုံးယောက်နဲ့ အလိုးခံခဲ့တာ ဦးမြအောင်ရဲ့ ဒင်ပြည့်ကြပ်ပြည့် လီးကြီးက တမျိုးကောင်းသလို ကပ္ပိယကြီးရဲ့ မာန်ပါလှတဲ့ လိုးဆောင့်ချက်တွေက တမျိုးစွဲစေသည်။ ချစ်သူကတော့ သိပ်မလုပ်တတ်လို့လားမသိ၊ ဦးလေးကြီးတွေလောက်ကို မမက်မောမိခဲ့ပေ။

တင်ပါးတွေကို ချေနယ်ဆုပ်ပွတ်ရင်း ရုတ်တရက် ထိုင်ချလိုက်ကာ ထမီကို ချွတ်ချလိုက်သည်။ ဘယ်လိုမှ ပြန်ဆွဲတင်ခွင့်မပေးပဲ ပေါင်နှစ်လုံးကို ကားလိုက်သည်။ စောက်ပတ်တစ်ခုလုံးကို ငုံပြီး စုပ်ချလိုက်ရာ တကျွတ်ကျွတ်မြည်ရင်း သူ့ဆံပင်ကိုဆွဲကာ သူ့မျက်နှာကို ကော့ထိုးမိသွားသည်။ စောက်စိနဲ့ စောက်ပတ် အတွင်းသားတွေကို လျှာနဲ့ ဗြောင်းဆန်အောင် ကစားပေးလို့ ရုန်းရကောင်းမှန်း မသိသလို ရုန်းလဲ မရုန်းချင်တော့ဘူး။ တဆတ်ဆတ်တုန်ရင်း ဒူးပါ ခွေကျသွားတော့ အသာအယာ လှဲချခိုင်းပြီး စောက်ပတ်ထဲကို နောက်တစ်ကြိမ် သွင်းလာပြန်သည်။ ခပ်စီးစီး ခပ်ဖြည်းဖြည်း တိုးဝင်လာတဲ့ လီးကြီးက စောက်ပတ်တအုံလုံးကို ဆိမ်းသွားအောင် ကောင်းစေသည်။ကျွမ်းကျင်လှတဲ့ အလိုးအဆောင့်တွေကြောင့် လိပ်ပြာလွင့်မတတ် ကောင်းလွန်းလို့ ပင့်ကော့ပြီး ပေးလာတဲ့အထိပါပဲ။

ကပ္ပိယကြီးလဲ မိုးလေးစိတ်ကြွလာတာကို သိတဲ့အတွက် အာမနာတမ်း လိုးဆောင့်ပစ်လိုက်သည််။ စောက်ရေ ရွှဲနေပြီဖြစ်လို့ ဆောင့်သမျှအချက်တိုင်း နတ်ပြည်ရောက်အောင် ကောင်းသွားမိသည်။ ကပ္ပိယကြီးရဲ့ ဂုတ်ကို ဆွဲနှိမ်ရင်း ဖင်ကို ကြွကော့ပေးလာတော့ တဖြောင်းဖြောင်း ပစ်ဆောင့်ချလိုက်သည်။

ပြွတ်စွပ် အိ အင်း

ပြွတ်စွပ် အိ အင်း ပြွတ်စွပ် အိ အင်း

ဟင်း ဟင်း ဟင်း

အော်ရင်း ငြီးရင်း အဆုံးစွန်ထိ ပြီးသွားခဲ့သည်။ ကပ္ပိယကြီးလဲ အားမာန်အပြည့်နဲ့ ဆက်ပြီး ဆောင့်လိုးရင်း ဒုတိယအကြိမ် စောက်ပတ်ထဲကို လရေတွေ ပန်းထည့်ကာ အပြီးတိုင်ရောက်သွားပါတော့သည်။
******************************

လဲ့မွန်ချိုတစ်ယောက် ကိုစည်သူနှင့် အစွမ်းကုန်ချစ်ပြီးမှ ကာမအရသာကို ပြည့်ပြည့်ဝဝ သိလာရသည်။ ကြင်နာနူးညံ့တဲ့ အပြုအစုကလေးတွေက ကာမပန်းတိုင်ဆီကို ဆွဲတင်သွားသလို စေတနာပါတဲ့ ဆောင့်ချက်တွေကြောင့် အဆုံးစွန်ထိ ပြီးမြောက်ကာ တစ်လောကလုံးကို မေ့ထားပြီး ကိုစည်သူနှင့်သာ နေချင်တော့သည်။ ကြမ်းတမ်းရိုင်းပျတဲ့ ခင်ပွန်းသည်ရဲ့ ဆက်ဆံပုံတွေကို ကြာလေ မုန်းလေ ဖြစ်လာသလို တစ်ကိုယ်ကောင်းဆန်စွာ မင်းမူတတ်ပုံတွေကြောင့်လဲ စိတ်ကုန်ခမ်းလာခဲ့သည်။

လင်မယားအဆင်မပြေမှုတွေက များလာတော့ ကိုနိုင်လင်းလဲ အရက်ကိုသာ အာရုံပိုထားလာသည်။ ကားသမားက အရက်သောက်တာ များလာတဲ့အတွက် ကားအုံနာလဲဖြစ် ဦးလေးအရင်းလဲ တော်စပ်သူ ဦးစိုးလွင်က ဆူပူလာသည်။ လင်မယား အဆင်မပြေတာ သိလို့ တူဖြစ်သူကို ဆူပူ ဖျောင်းဖျသလို တူမဖြစ်သူကိုလဲ အကျိုးအကြောင်း လမ်းပြဆုံးမမယ်လို့ စိတ်ကူးထားသည်။ ဒါကြောင့် လဲ့မွန်ချိုကျောင်းပိတ်တဲ့ရက်မှာ မောင်နိုင်လင်းတို့ လဲ့မွန်ချိုတို့ အိမ်ဘက် ထွက်လာခဲ့သည်။

သမီးတို့လင်မယားတွေ အဆင်ပြေကြရဲ့လား

ဒီလိုပါပဲဦးရယ်၊

အဆင်ပြေအောင် နေကြလေ သမီးရယ်၊ အိမ်ထောင်တစ်ခု သာယာမှ ချမ်းမြေ့တာ သမီးရဲ့။

ဘယ်သူက မသာမယာဖြစ်ချင်ပါ့မလဲ ဦးရယ်၊ သမီးလဲ ဒီဘဝမှာ မပျော်ပိုက်ပါဘူး။ ဒါပေမယ့် သမီး မတတ်နိုင်တော့ဘူး။

အတတ်နိုင်ဆုံး သာသာယာယာဖြစ်အောင် ကြိုးစားပါသမီး၊ မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ အရည်အချင်းက အဓိကကျတယ်သမီး

လင်ဖြစ်သူဘက်က တော်စပ်ရတဲ့ ဦးလေးဖြစ်ပေမယ့် တစ်ဖက်သတ်ဆန်ဆန် ပြောလာတော့ လဲ့မွန်ချိုစိတ်ထဲ ဖျင်းကနဲ ဖြစ်သွားသည်။ ဒါကြောင့်
ဦးလေးတို့ ကြိုးပမ်းနေကြတဲ့ ဒီမိုကရေစီ ဆိုတာကြီးမှာ လူ့အခွင့်အရေးဆိုတာ အရေးကြီးလား ဦးလေး

အရေးကြီးတာပေါ့၊ ဒါနဲ့ဘာပတ်သက်လို့လဲသမီး

ကျားမရေးရာ တန်းတူညီမျှမှုဆိုတာရော အရေးကြီးသလားဦးလေး

သူက ဆုံးမဖို့ လာတာ၊ သူ့ကို မေးခွန်းတွေ ပြန်ထုတ်နေတဲ့အတွက် ကလေးမအပေါ် စိတ်ကွက်ချင်လာသည်။ ဒါပေမယ့် မိမိက ရပ်မိရပ်ဖဖြစ်သလို ပေါက်ပေါက်ရောက်ရောက်လဲ ဖြစ်တဲ့သူမို့ အရပ်ထဲမှာလဲ မိမိပြောသမျှ လူ့အခွင့်အရေးတို့ လူသားချင်း တန်းတူညီမျှမှုတို့စတဲ့ စကားလုံးတွေကြောင့် လေးစားခံရသူဖြစ်နေသည်။ အခု လဲ့မွန်ချိုက မိမိပြောလေ့ရှိတဲ့ စကားလုံးတွေကို ယူသုံးလာတော့ ကျွမြီးတိုချင်ပေမယ့် စိတ်ကိုထိန်းပြီး သူ့အလို လိုက်ပေးလိုက်သည်။

သမီး ဘာပြောချင်လို့လဲ

လူသားချင်းစာနာမှုတို့ ကျားမရေးရာ တန်းတူအခွင့်အရေးတို့ဆိုတာ အရေးကြီးတယ်ဆိုရင် တစ်တိုင်းပြည်လုံး မရသေးရင် နေပါ။ ဦးလေးရဲ့တူမိသားစုမှာ ဒီအခွင့်အရေးတွေရအောင် ဖော်ဆောင်ပေးပါဦးလေး။

လင်မယားချင်း မတည့်တာနဲ့ ဆိုင်လို့လား သမီး

ဆိုင်တာပေါ့ ဦးလေးရယ်၊ အိမ်တစ်အိမ်မှာ လင်ရယ် မယားရယ် နှစ်ယောက်ရှိရာမှာ ဘယ်သူက အလုပ်လုပ်ရချိန်ပိုသလဲ ဦးလေးစဉ်းစားပေးဖူးသလား။ သမီးတို့ မိန်းမသားတွေမှာ အိပ်ယာကနိုးလို့ မျက်စိနှစ်လုံးပွင့်တာနဲ့ ရေခပ်ရတယ်၊ ဈေးကိုပြေးရတယ်၊ ချက်ရပြုတ်ရတယ်၊ ခူးခပ်ကျွေးရတယ်၊ သူစားပြီးသားကို ဆေးကြောပေးရတယ်။ သူတို့က အဆင်သင့်လေး စားသောက်ပြီး ထွက်သွားရုံပဲ။ ငွေရှာတာတစ်ခုတည်းနဲ့ သူတို့က မဟာလူသားတွေလို မင်းမူနေတာ။

အိမ်အလုပ်ဆိုတာ မိန်းမတွေ လုပ်ရတာလေ သမီးရဲ့

အိမ်အလုပ်က မိန်းမတွေအလုပ်လို့ ဥပေဒထုတ်ထားတာ မရှိပါဘူး။ အိမ်အလုပ်ကို ယောက်ျားတွေ ကူမလုပ်ရဘူးလို့လဲ ပညတ်မထားပါဘူး။ မိန်းမတွေက မှီခိုနေတာဆိုတဲ့ အသိနဲ့ အိမ်စေတစ်ယောက်လို လုပ်ပေးနေရတာ။ သူလဲ ငွေရှာရသလို သမီးလဲ ငွေရှာတာပဲ။ သူ့အတိုင်းအတာနဲ့သူ ပင်ပန်းကြတာချည်းပါ။ ပင်ပန်းတာချင်းအတူတူ သမီးတို့မှာ အလုပ်က ပြန်လာတော့လဲ လျှော်ရဖွပ်ရ ချက်ရပြုတ်ရ သိမ်းဆည်းရတာတွေနဲ့ ပိုပင်ပန်းပါတယ်။ ဇနီးမယားတစ်ယောက် ဟင်းချက်ဖို့ပြင်နေချိန်မှာ လင်ဖြစ်သူက ငရုတ်သီးကူထောင်းမပေးသင့်ဘူးလား။

အင်း သမီးပြောတာလဲ ဟုတ်ပါတယ်။

ကိုယ်စားတဲ့ ပန်းကန်လေးလောက် မဆေးသင့်ဘူးလား။ လင်ဖြစ်သူက စားသောက်ပြီးလို့ အကြမ်းအိုးနဲ့ တီဗီရှေ့ ဇိမ်ခံနေချိန်မှာ မယားဖြစ်သူက မီးဖိုထဲ သိမ်းဆည်း သန့်ရှင်းပြီးမှ တီဗီကြည့်ရင်း မီးပူတိုက်နေရတာပါ။ တစ်ဖက်တစ်လမ်းက မကူသင့်ဘူးလား။

သမီးပြောတာလဲ မှန်ပါတယ်

ဒီလောက် လုပ်ကိုင်နေရပါလျက်နဲ့ အရက်မူးလာရင် ရမ်းကြသေးတယ်။ အရက်နံ့ကို ဇနီးဖြစ်သူ ခံနိုင်ရဲ့လား မတွေးဘူး။ အခပေးငှါးထားတဲ့ ပြည့်တန်ဆာလို ဆက်ဆံခံရသေးတယ်။ ဦးတို့ ဖော်ဆော်နေတဲ့ လူသားချင်းစာနာမှုတွေ တန်းတူညီမျှမှုတွေမှာ အပြင်တွေ ထွက်မကြည့်ခင် အိမ်တွင်းကနေ တန်းတူအခွင့်အရေး ဆုံးရှုံးနေတဲ့ ဇနီးသည်တွေရဲ့ဘဝကိုရော မြင်ကြရဲ့လား သမီးမေးချင်တယ်။

ဆရာမဆိုတော့ တော်တော်ပြောနိုင်တာပဲလို့ စိတ်ထဲက တွေးနေမိတယ်။ သူကိုယ်တိုင်လဲ ဒီလိုတော့ မတွေးမိခဲ့။ မိဘ ဘိုးဘေးတွေ လက်ထက်ကတည်းက ဒီလိုပုံစံနဲ့ပဲ အသားကျနေတော့ လေးလေးနက်နက် မတွေးခဲ့။ သူပြောမှ အိမ့်ရှင်မတွေကို သနားလာသလိုလို ဖြစ်လာသည်။

ငွေလဲ ရှာရ အိမ်အလုပ်တွေလဲ ဒိုင်ခံလုပ်ရတဲ့အထဲ မနိုင်ဝန်ရှိလို့ အကူအညီတောင်းရင် လုပ်မပေးချင်ဘူး။ တစ်ခွန်းကနှစ်ခွန်း ပြောမိရင် အော်ငေါက်တာ ခံရသေးတယ်။ သမီးတို့ဘဝကို စာနာကြည့်ပါ။

အလုပ်ပိတ်ရက်ကလေး နားကြရင် အိမ်မှာ အတူနေပြီး အိမ်အလုပ်ကလေးတွေ အတူလုပ်ကြ အလုပ်ပြီးတော့လဲ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် အချိန်ပေးကြရင် ဘယ်လောက်ကောင်းမလဲ။ အခုတော့ မယားတစ်ယောက်ထဲ အိမ်မှာထားခဲ့ပြီး သွားချင်ရာ သွားတာကရော မျှတမှုရှိရဲ့လား။ သမီးမှာရော ဒီလို သွားပိုင်ခွင့် မရှိဘူးလား။

ရှိတာပေါ့သမီးရယ်၊ သမီးပြောတာ မမှားပါဘူး။

သမီး အများကြီး မလိုချင်ပါဘူး။ အိမ်တွင်းလူ့အခွင့်အရေး အိမ်တွင်းတန်းတူညီမျှမှု လိုချင်တယ်။ ဒါမှလဲ လင်ယောက်ျားက မိန်းမရဲ့ တန်ဖိုးကို နားလည်လာမယ်၊

ဦးရဲ့တူကို အဲဒီလို ဖြစ်လာအောင် တာဝန်ယူနိုင်သလား။

တာဝန်မယူနိုင်ဘူးသမီး

ယောက်ျားမိန်းမ တန်းတူညီမျှမှုအတွက် သမီးအဝတ်တွေ သူလျှော်မပေးပါနဲ့၊ သမီးက နှစ်ယောက်လုံးရဲ့ အဝတ်တွေ လျှော်နေချိန်မှာ သူက ဘေးကနေ ရေကလေးဆွဲပေးရင် ကျေနပ်တယ်၊ စားပြီးသား ပန်းကန်တွေ မဆေးချင်နေပါ။ သမီးဆေးထားတဲ့ ပန်းကန်လေးတွေ ကူသိမ်းပေးရင် ကျေနပ်တယ်။ သမီးဈေးဝယ်တဲ့အခါ အိမ်ကနေ တခြားအလုပ်တွေ လုပ်ထားပေးရင် တန်းတူအခွင့်အရေးလို့ ကျေနပ်မိမယ်။ အမျိုးသမီးတွေရဲ့ ဖိနှိပ်ခံရမှုကို ဦးကိုယ်တိုင်တောင် အကုန် မြင်ပါရဲ့လား၊မမျှတတဲ့ အဖွဲ့အစည်းတစ်ခုက ပြေပြစ်နိုင်ပါ့မလား

ဟူး မလွယ်ဘူးသမီး

အခုလို မညီမျှလို့ အဆင်မပြေဖြစ်လာတော့ သူက အပြင်ထွက်ပြီး စိတ်ထွက်ပေါက်ရှာတယ်၊ သမီးမှာသာ အိမ်အပူကြီးထဲမှာ ကျန်ခဲ့ရတာ။

အင်း ဟုတ်ပါတယ် သမီးရယ် ဦး နားလည်ပါတယ်

သမီးမှာ မျက်ရည်လည်ရွဲနဲ့ အိမ်အလုပ်တွေ လုပ်နေရတဲ့အချိန် သူက အပြင်မှာ ပျော်နေတယ်။ ဦးက သမီးကို ဆုံးမမလို့ လာတာမဟုတ်လား

ပြေလည်စေချင်လို့ပါသမီးရယ်

သမီးမှာ မွန်းကြပ်နေရတာကိုရော ဦးမြင်ရဲ့လား

ကိုယ်ချင်းစာပါတယ်သမီးရယ်

ကြမ်းတမ်းခက်ထန်တဲ့ ဆက်ဆံမှုတွေကြောင့် သမီးနဲ့ မသာယာတိုင်း တခြားမိန်းမနဲ့ ယုယကြည်နူးနေတာ သမီးဘယ်လိုခံစားရမလဲ၊ နှစ်ဦးသဘောတူ မကြည်ဖြူတိုင်း သူ့တစ်ယောက်စာ သာယာမှုရှာတာကရော တရားမျှတရဲ့လား၊ ပြောပါဦး ဟီး ဟီး ဟီး

ပြောရင်းက တသိမ့်သိမ့်ရှိုက်ကာ ဟီးချငိုလိုက်သဖြင့် ခြေမကိုင်မိ လက်မကိုင်မိ ဖြစ်ရတယ်။ တူဖြစ်သူအပေါ်လဲ ဒီကောင်လွန်တာလို့ အပြစ်တင်မိသည်။ ငိုကြောက ရှည်နေသဖြင့် လမ်းသွားလမ်းလာတွေ ကြားရင် အထင်လွဲမှာလဲ စိုးရိမ်တယ်။ ဒါကြောင့် ကျောလေးကို ပုတ်ပုတ်ပြီး

တိတ်တော့နော် သမီး၊ အဆင်ပြေအောင် ဦးလုပ်ပေးမယ်၊ မောင်နိုင်လင်းကိုလဲ ဦးပြောပါ့မယ်ကွယ်

ကျောကို ပုတ်ပေးလို့ထင်တယ်၊ အငိုတိတ်သွားပေမယ့် သူထိုင်နေတဲ့ ဆက်တီခုံ လက်တင်ပေါ် မျက်နှာမှောက်ချပြီး ရှိုက်နေသေးသည်။ ဒါကြောင့် ခေါင်းလေးကို ပွတ်ပေးပြီး၊

သမီးပင်ပန်းနေတာတွေ စိတ်ထဲမှာ တင်းကြပ်ခံပြင်းနေတာတွေ လျှော့ချလိုက်နော်၊ သမီးကို ဦးစာနာ နားလည်တယ်လို့ ပြောနေမိသည်။ ဆက်တီဘေးမှာ ကျုံ့ကျုံ့ထိုင်ပြီး လက်တင်ပေါ် မျက်နှာမှောက်ထားလို့ ကျော့ရှင်းကျစ်လျစ်တဲ့ ကျောပြင်လေးနဲ့ ဝိုက်းဝန်းအိစက်တဲ့ တင်သားစိုင်ကြီးတွေကို မြင်နေရသည်။ ခေါင်းလေးကို ပွတ်ပေးရင်း ဆံပင်လေးတွေကြာထဲ လက်ထိုးပြီး ဖွနေမိသည်။ ဝိုင်းစက်နေတဲ့ တင်သားကြီးတွေကို ကြည့်ရင်း စိတ်က ဖောက်လာလို့ ပြန်ထိန်းနေရသည်။

ဘယ်အချိန်ကတည်းက အငိုတိတ်သွားတယ်မသိ၊ ဆံပင်တွေကြားထဲ လက်နဲ့ဖွရင်း လီးကတောင်လာလို့ မရပ်မိပဲ ဖွနေရာက ဆတ်ကနဲ သူမော့ကြည့်လိုက်လို့ တုံ့ကနဲ ဖြစ်ကာ ပြန်ငုံ့ကြည့်လိုက်သည်။ မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ အလှဆုံးအချိန်ဟာ ငိုပြီးစအချိန်ဆိုတာ သိပ်မှန်တယ်။ မျက်ရည်တွေနဲ့ စိုလက်နေတဲ့ သူ့မျက်ဝန်းကို ငေးကြည့်ရင်း ကိုယ့်စိတ်ကို ကိုယ်မနိုင်တော့ဘူး။ အရင်ကတည်းက ဇ ရှိထားတော့ လက်ရဲဇက်ရဲ သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကို ငုံ့နမ်းလိုက်သည်။

အူး ဖလူး ပြွတ်

သူအတင်းရုန်းလိုက်လို့ အနေအထား ပျက်သွားပေမယ့် စမိပြီမို့ နာမည်ပျက်မယ့်အတူတူ အတင်းပဲ ကြံတော့မယ်။ ဆက်တီအောက်ဆင်းပြီး မျက်နှာချင်းဆိုင်ကာ တင်ပလ္လင်ခွေ ထိုင်လိုက်သည်။ ပခုံးကို သိုင်းဖက်ပြီး ရင်ချင်းအပ်ကာ မျက်နှာအနှံ့ လိုက်နမ်းပစ်လိုက််သည်။ တွန်းထိုးရုန်းကန်နေလို့ အတင်းလုံးကာ တွန်းလှဲလိုက်ပြီး လက်တစ်ဖက်နဲ့ ခေါင်းကို ချုပ်ကာ နှုတ်ခမ်းအစုံကို အပိုင်နမ်းလိုက်သည်။ သူ့ကိုယ်ပေါ် အတင်းဖိထားရင်း လက်တစ်ဖက်ကလဲ နို့အုံတွေကို ဆုပ်နယ်ပေးနေသည်။ ခဏကြာတော့ သူလဲ မောပြီး မရုန်းတော့ဘူး။ ဒီတော့မှ ပေါင်တွင်းသားတွေ ပေါင်ခြံတွေကို ခပ်ဖွဖွ ပွတ်သပ်ပေးရင်း

စိတ်လျှော့ထားနော်သမီး၊ ဘာကိုမှ ခေါင်းထဲ မထည့်နဲ့ လို့ပြောရင်း အင်္ကျီကို ချွတ်ချလိုက်သည်။ ဘရာစီယာကိုပါ ဆက်ချွတ်ရင်း နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို လျှာထိပ်လေးနဲ့ လျှက်ပေးနေမိသည်။ ပြီး နို့ကိုစို့လိုက် နှုတ်ခမ်းတွေကို လျှာနဲ့လျှက်လိုက် စုပ်လိုက်လုပ်ပေးနေရင်း ပေါင်ခြံကို ခပ်ရွရွ ပွတ်နေတဲ့ လက်ကို သူ့စောက်ပတ်နဲ့ ထိအောင် ကော့ထိုးလာတာ သတိထားမိသည်။ ထမီကို ဖြေချလိုက်ပြီး စောက်ပတ်နဲ့ ပေါင်ခြံကြားက နေရာလေးကို လက်ချောင်းထိပ်လေးတွေနဲ့ ပွတ်ဆွဲပေးလိုက်တော့ တဟင်းဟင်းနဲ့ ငြီးလာသည်။ ငြီးရင်းက စောက်ပတ်နဲ့ ထိအောင် လိုက်ကော့ထိုးပေးနေသည်။ ခဏကြာတော့ သူ့စောက်ပတ်ကို လက်ဝါးနဲ့ အုပ်ပြီး ဖိပွတ်နယ်ပေးလိုက်တဲ့အခါ

အင်း ဟင်း ဟင့်

ဆိုပြီး ခေါင်းတရမ်းရမ်း လက်တခါခါ ဖြစ်လာသည်။ သူ့အလိုလို ဒူးထောင်ပေါင်ကားပေးလာလို့ သူ့ပေါင်ကြား ဝင်ထိုင်ပြီး လီးနဲ့ တေ့သွင်းလိုက်သည်။

ပလပ် အင့် ဟင့် အာ့

ရှီး ကျွတ် ကျွတ် ထိလိုက်တာဦးရယ်

ဂေါ်လီထည့်ထားတဲ့ လီးကြီးမို့ စောက်ခေါင်းတစ်လျှောက်လုံးကို ပွတ်ဆွဲသွားတော့ တုံတက်လာသည်။ လီးတစ်ဆုံးဝင်ပြီးလို့ ခဏစိမ်ထားတုံး စောက်ပတ်ထဲက ညှစ်လာလို့ ခပ်ဖြည်းဖြည်း အသွင်းအထုတ် လုပ်ပေးလိုက်သည်။

ဟာ့ အာ အာ့ ဟာ အာ့

နဲ့ ငြီးရင်းဖင်ကြီး ကော့ပေးနေလို့ အားထည့်ပြီး ဆောင့်ပေးလိုက်သည်။ ကလေးမမွေးဖူးလို့ တင်းကြပ်စီးပိုင်နေသလို အပျိုစစ်တွေလိုလဲ အရမ်းမကြပ်တော့ လိုးရတာ တော်တော်အရသာ ရှိသည်။ အားရပါးရဆောင့်လိုးတော့ ဖင်ကြီးကို ပြန်မချတော့ပဲ ကော့ထောင်ပေးထားသည်။ အင်းအင်းအဲအဲနဲ့ ငြီးရင်း ဟင်းကနဲ သံရှည်ဆွဲကာ ဖင်ကြီးကို ကြမ်းပေါ် ပစ်ချလိုက်တဲ့ အချိန်ပဲ လရေတွေလဲ ထွက်လာလို့ အားကုန်ဆောင့်ချပြီး စောက်ခေါင်းထဲ ထိုးနှစ်ထားလိုက်ကာ လရေတွေကို တဆတ်ဆတ်ပန်းထည့်ပြီး ဖက်လျက်သာ အနားယူလိုက်ကြသည်။

ကောင်းလားသမီး

မမေးပါနဲ့ဦးရယ် သမီးယောင်္ကျားက မပေးတဲ့ အရသာတွေကို ခံစားလိုက်ရလို့ စိတ်ပါသွားခဲ့ပေမယ့် ပတ်ဝန်းကျင်အမြင်မှာ သမီးအတွက် မကောင်းပါဘူး။

ဘယ်သူမှ မသိအောင် သမီးကို စိတ်ချမ်းသာအောင် လုပ်ပေးပါ့မယ် သမီးရယ်၊

*********************
ဦးမြအောင်တစ်ယောက်လဲ အသက် ၆၀ ကျော်မှ ဟန်ကျနေသည်။ ဇနီးဘက်က တူမ မိုးလေးနဲ့ ဖြစ်ပြီး သွေးသစ်တွေ လောင်းလိုက်ရလို့လားမသိ၊ စိတ်က ပိုပြီး နုပျိုလာသလို မိန်းမမြင်ရင် ပျိုပျိုအိုအို ကြီးကြီးငယ်ငယ် အကုန်လုံးကို ပစ်မှားချင်လာသည်။ ဒါကြောင့် မိုးလေးတက္ကသိုလ် သွားတက်လို့ ငတ်နေချိန် မုဆိုးမလေး နွယ်နီအေးကို ဆွဲစားလိုက်သည််။ အပျိုစင်လေးကို လိုးရတဲ့ အရသာက တစ်မျိုး အအိုကို လိုးရတဲ့ အရသာက တစ်မျိုး။ သူ့အကြိုက်ကတော့ အအိုကို လိုးရတာ ပိုပြီး သဘောကျသည်။ ဒါကြောင့် ည ၉ နာရီလောက်ဆို မိန်းမဖြစ်သူ အိပ်ပျော်ခါနီးမှာ နွားစာ ဆင်းထည့်သလိုလို ခြံထဲ လျှောက်ကြည့်သလိုလိုနဲ့ နွယ်နီအေးတို့ အိမ်သွားပြီး နေ့စဉ် တစ်ချီတော့ သွားလိုးဖြစ်သည်။ လိုးပါများတော့ ရိုးသလို အီသလိုဖြစ်သွားလို့လား အသက်အရွယ်အရ အားနည်းသွားတာလား မသိဘူး။ ခုရက်ပိုင်းမှာ စိတ်က သိပ်မလာတော့ဘူး။

ဒါကြောင့် ဒန္တသုခပင်လို့ ခေါ်တဲ့ ဆေးလေးပင် ပဉ္စငါးပါး(အရွက်၊ အပင်၊ အမြစ်၊ အသီး၊ အပွင့်) ဘာတစ်ခုမျှ မချန်ပဲ ဒိုဗာလာသကြား ဆတူထည့်ထောင်းပြီး အလုံးလေးတွေ လုံးထားသည်။ နွားနို့တစ်ပုလင်းနဲ့ တစ်နေ့ ငါးလုံး ပုံမှန်သောက်သလို ဆေးမြီးတို ဝါသနာပါတဲ့ အမယ်ကြီးကိုလဲ တိုက်သည်။ ဆေးအစွမ်းက တစ်လလောက်ကြာတော့ တော်တော်လေး ပြလာသည်။ မောခြင်းပန်းခြင်း မရှိဘူး။ နွယ်နီအေး ရာသီလာလို့ နားရတဲ့ ရက်တွေမှာ အမယ်ကြီးကို စကြည့်တာ အရင်က ခါးခါးသီးသီး ငြင်းတတ်တဲ့ အမယ်ကြီးတောင် တစ်ချီကောင်းတော့ တော်တော် တက်ကြွလာသည်။ ဒါပေမယ့် မိုးလေးက ကျောင်းပိတ်ရက် ပြန်လာပြီမို့ အမယ်ကြီးကို အနားပေးပြီး အားမွေးထားလိုက်ဦးမယ်။ မိုးလေးကို ခေါ်လုပ်ဖို့ ဆိုတာကလဲ လူက မလစ်တော့ အဆင်မပြေဘူး။ ဒီနေ့မှ အမယ်ကြီး မြို့တက်ပြီး ဆေးခန်းပြလို့ မိုးလေးကို ထမင်းလာချက်ပေးဖို့ခေါ်ရတယ်။

ရောက်ရောက်ချင်း အငမ်းမရ နမ်းပစ်လိုက်တယ်။ တစ်ကိုယ်လုံးကို တင်းနေအောင်ဖက်ပြီး မျက်နှာအနှံ့ နမ်းနေပေမယ့် တောင့်တောင့်လေး ဖြစ်နေသည်။ မတက်ကြွဘူး။ ဒါနဲ့ မျက်နှာကို မော့ခိုင်းပြီး နှုတ်ခမ်းကို အကြာကြီး စုပ်နမ်းပေးလိုက်သည်။ အင်းကနဲ ငြီးပြီး တံခါးကြီးဖွင့်ထားတယ်လေ တဲ့။

ဒါနဲ့ တံခါးကို အသာစေ့ပြီး မီးဖိုထဲ ခေါ်လာလိုက်သည်။ မီးဖိုတံခါးကိုလဲ ချက်ထိုးပိတ်လိုက်သည်။ မီးဖိုက အဆင့်ခင်းမထားဘူး။ သမံတလင်းပေါ်မှာပဲ ထမင်းစားစားပွဲနဲ့ ကုလားထိုင်လေးတွေ ချထားသည်။ နောက်ဖက်မှာ ထမင်းဟင်းချက်သည်။ ရှေ့ဘက်မှာ ထမင်းစားတဲ့နေရာ ပြီးတော့ နံရံဘေးမှာ တယောက်အိပ် ကုတင်လေးတစ်လုံး ချထားသည်။ ကုတင်ဆီခေါ်လာပြီး ကိုယ်က ကုတင်ပေါ် ခြေတွဲလဲချပြီး ထိုင်လိုက်သည်။ သူ့ကိုတော့ ကိုယ့်ပေါင်ကြား ဝင်ရပ်စေပြီး ခါးကနေ သိုင်းဖက်လိုက်သည်။ စကားတစ်ခွန်းမှ မပြောဖြစ်သေးဘူး။ အင်္ကျီကို ချွတ်ပြီး နို့တွေကို အရင်စို့ပေးလိုက်သည်။ လက်တစ်ဖက်ကလဲ တင်သားလေးတွေ ချေပေးလိုက် ဖင်ကြားထဲ လျှောက်တိုက်ပြီး ပွတ်ပေးလိုက် လုပ်ပေးနေသည်။ ဖင်တွေ နို့တွေတောင် တော်တော် ဖွံ့ဖြိုးလာတာပါလား။ အစက ပိန်ပိန်သေးသေး ကောင်မလေးက အခုတော့ နို့တွေကလဲ တင်းရင်းဖောင်းကြွလာလိုက်တာ ညှစ်ရကိုင်ရတာ မဝနိုင်စရာ။ ထမီကို ချွတ်ချလိုက်ပြီး စောက်ပတ်တပြင်လုံးကို လက်ဝါးနဲ့ အပေါ်ယံကနေ လိုက်ပွတ်ပေးလိုက်သည်။ စောက်မွေးလေးတွေကိုလဲ မနာတနာ ဆွဲလိုက် စောက်ပတ်အကွဲကြားလေးထဲ ပွတ်လိုက် စောက်ခေါင်းထဲ နှိုက်လိုက် လုပ်ပေးတော့ နို့စို့ကလေးလေး ရင်ခွင်ထဲ ဝင်အိပ်သလို လည်ပင်းကို သိုင်းဖက်ပြီး လှဲချလိုက်သည်။

အလိုက်သင့်ပွေ့ထားရင်း နှုတ်ခမ်းကို ငုံစုပ်ထားတော့ သူ့လျှာလေးနဲ့ပါ ကလိပေးသည်။ လျှာချင်း လုံးထွေးနေချိန်မှာပဲ စောက်ပတ်က ထွက်လာတဲ့ အရေလေးတွေနဲ့ စအိုကို သုတ်ပေးပြီး စအိုထဲကို တဆစ်ချင်း သွင်းလာသည်။ စအိုထဲကို လက်နဲ့ သွင်းနေတဲ့အချိန် တပြိုင်တည်းမှာပဲ လက်မထိပ်နဲ့ပါ စောက်စိကို ကလိပေးတော့ ခါးကော့ကော့ပြီး တွန့်လိမ်သွားသည်။ နှိုက်ရင်းဆွရင်း စုပ်ရင်း ကလိရင်း နှစ်ယောက်လုံး စိတ်တွေ ထန်လာကြသည်။

မနှိပ်စက်ပါနဲ့တော့ အဘရယ်

ဘာနှိပ်စက်နေလို့လဲသမီးရယ်

အာ မပြောချင်ဘူး မနှိပ်စက်နဲ့

ပြောပါသမီးရဲ့ ဘာလုပ်နေလို့လဲ

သူပဲဆွနေပြီးတော့

ဆွတော့ ဘာဖြစ်လို့လဲ

ခံချင်လာတာပေါ့

ဒါဆို လိုးပေးရမှာလား

သိဘူးဗျာ ပြောချင်ဘူး

ပြောကြည့်ပါလား လိုးပေးပါလို့

လိုးပေး လိုးပေး ဟွန်း အွန့်

သူ့စကားမဆုံးချင် စောက်ပတ်ကိုဖြဲပြီး လိုးသွင်းလိုက်သည်။ တစ်ချက်ထဲနဲ့ တဆုံးသွင်းလိုက်တော့ အွန့်ကနဲဖြစ်သွားပြီး မျက်လုံးလေး မှေးသွားသည်။ စအိုထဲ လက်နှိုက်ရင်း စောက်ပတ်ထဲ လီးတဆုံးသွင်းပြီး တစ်ချက်ချင်း ဆောင့်လိုးပေးနေတော့ အရသာနှစ်မျိုးကို တပြိုင်တည်း ခံစားရတယ်ထင်တယ်။ အားမလိုအားမရဟန်နဲ့ကော့ကော့ထိုးလာသည်။

အာ့ အာ့ အာ့ ဟား

အော်ငြီးလာလို့ အားထည့်ပြီး ခပ်မြန်မြန် ဆောင့်လိုးလိုက်တော့ သူပြီးသွားသည်။ မြှောက်ထားတဲ့ ဖင်ကြီးကို ဗုံးကနဲ ပစ်ချပြီး မှိန်းနေလို့ တစ်ချက်ချင်း အသွင်းအထုတ် လုပ်ပေးနေလိုက်သည်။ တစ်ချီပြီးသွားပေမယ့် တငြိမ့်ငြိမ့်နဲ့ ဆက်လိုးနေတာကြောင့် စိတ်က ပြန်ကြွလာသည်။ ကောင်မလေးရဲ့ စောက်ခေါင်းထဲက ရှုံ့ကနဲ ရှုံ့ကနဲ ညှပ်ဆွဲလာတာကြောင့် ဆောင့်ချက်တွေကို အရှိန်တင်ပြီး ခပ်သွက်သွက် လိုးပေးလိုက်တော့ သူလဲ နောက်တစ်ချီ ပြီးသွားသလို ဦးမြအောင်လဲ စုထားသမျှ လရေတွေကို စောက်ခေါင်းအတွင်းထဲအထိ လိုးသွင်းရင်း ပန်းထည့်လိုက်တော့သည်။ လရေကုန်တဲ့အထိ လီးကို စိမ်ထားတော့ သူ့စောက်ခေါင်းထဲကလဲ ညှစ်ပြီး ဆွဲစုပ်နေသည်။ ခဏဆက်မှိန်းပြီး ထမင်းဟင်း ချက်ပြုတ်စားသောက်ကြပြီး နှစ်ချီထပ်လိုးကြသေးသည်။

နောက်ရက်တွေလဲ လိုးချင်သေးတယ်သမီးရယ်
******************************

ဒေါ်မြလေးက ဆေးခန်းသွားပြရင် သုံးလေးရက် ကြာတတ်တော့ ဦးမြအောင်အတွက် တော်တော်အဆင်ပြေသည်။ နေ့ခင်းဘက်ဆို မိုးလေးနဲ့စားလိုက် ညဘက်မှာ နွယ်နီအေးကို သွားစားလိုက်နဲ့ မှီဝဲထားတဲ့ အားဆေးအစွမ်းနဲ့ စည်းစိမ်ခံနေသည်။

နွယ်နီအေးကလဲ ဦးမြအောင်ရဲ့ ကျေးဇူးရှိသလို ဦးမြအောင်ရဲ့ အချိန်ပေးပြီး လိုးပေးတာတွေကြောင့် အမြဲတမ်း အထွတ်အထိပ်ထိ ရောက်ရလို့ ဦးမြအောင်ကို သဘောကျမိတယ်။ ဒါပေမယ့် ထွန်းထွန်းကလဲ လူပျိုကြီးဆိုပေမယ့် အတွေ့အကြုံရင့်ကျက်ပြီး သဘာရှိပြီးသားမို့ ပညာခန်းမှာ ပိုင်နိုင်သလို ဦးမြအောင်ထက် ပိုမိုသန်စွမ်းသူမို့ ထွန်းထွန်းကို ပိုပြီးမက်တယ်။ ဒါကြောင့် ဦးမြအောင်နဲ့ လိုးပြီး ဦးမြအောင်ပြန်သွားမှ ရေဆင်းဆေးရင်း ထွန်းထွန်းကို အချက်ပြပြီး ခေါ်တယ်။ ကလေးသိရင် ကျော်မကောင်း ကြားမကောင်း ဖြစ်မှာစိုးလို့ အချက်ပြမှ လာပါလို့ မှာထားခဲ့တယ်လေ။
တချို့ညတွေမှာ ဦးမြအောင်အရမ်းကြမ်းရင် မျော့သွားပြီး အိပ်ပျော်သွားလို့ ထွန်းထွန်းကို မခေါ်ဖြစ်တာတွေလဲ ရှိသည်။

ထွန်းထွန်းလဲ နွယ်နီအေးကို အချောင်စားရင်း အပေးကောင်းတာကြောင့် အတည်ယူမယ်လို့ ပြောထားသည်။ နွယ်နီးအေးကတော့ သူက မုဆိုးမဖြစ်နေလို့ စဉ်းစားပေါ့တဲ့။ တကယ်ချစ်တာ သေချာရင်တော့ သူမငြင်းပါဘူးလို့ ပြောသည်။ ဒီလိုနဲ့ ညဘက်တွေမှာ နွယ်နီအေးအချက်ပြတာ စောင့်ရင်း တစ်ည လသာသာမှာ နွယ်နီအေးအိမ်ကနေ ဦးမြအောင် ဆင်းသွားတာ တွေ့လိုက်သည်။ နွယ်နီအေးကို မေးတော့ သူ့မိန်းမကြီး နေသိပ်မကောင်းလို့ အဖော်လာအိပ်ရအောင် လာခေါ်တာ ကလေးအိပ်နေလို့ မနှိုးချင်လို့ လိုက်မသွားတာလို့ ပြောသည်။ ဒါပေမယ့် မီးပိတ်ပြီး စကားပြောတာကိုတော့ ဘဝင်မကျဘူး။ သူနဲ့မဖြစ်ခင်ကတည်းက ဦးမြအောင်နဲ့ ဖြစ်ထားတာ၊ ဦးမြအောင်အစားကို သူက ဖြတ်လုစားတာပေမယ့် တကယ်ချစ်လာတော့လဲ သဝန်တိုစိတ်နဲ့ သိပ်မကြည်ချင်ဘူး။ နွယ်နီအေးကလဲ သိတယ်။ ဒါကြောင့် ဦးမြအောင်ကို ကိုယ်ရှိန်သတ်နေဖို့ ပြောထားရသည်။
————————————

အိမ်ရှင်တို့ ရှိကြလားဗျို့

ဟုတ်ကဲ့ ရှိပါတယ်ရှင့် ဝင်ခဲ့ပါ

အစ်မအပျိုကြီးက ခရီးဦးကြိုပြုပြီး ခေါ်လိုက်လို့ ဝင်လာတဲ့သူတွေကို ထွန်းထွန်းတစ်ယောက် ထမင်းစားရင်း ကြည့်လိုက်တော့ အုပ်ချုပ်ရေးမှူး ဦးစိုးလှိုင်ရယ် ကပ္ပိယဦးသန်းဝင်းရယ် ဦးမြအောင်ရယ် ဖြစ်နေသည်။

ပြောပါရှင့် ဘာကိစ္စများ ရှိလို့လဲ

ဦးစိုးလှိုင်က

ဒီလိုပါ အေးမိစံရေ၊ ဒို့ရွာ အရှေ့ပိုင်းနဲ့ အနောက်ပိုင်း ကူးတဲ့နေရာမှာ တံတားထိုးဖို့ပါ။

ဟုတ်ကဲ့

အဲဒါ ဆရာတော်က ၅ သိန်းမတည်တယ်၊ ဦးသန်းဝင်းနဲ့ ဦးမြအောင်က ၃ သိန်းစီ မတည်တယ်။ ရွာထဲက အိမ်တွေကို အခု တစ်အိမ် ၁၀၀၀၀ိ အလှူလိုက်ခံတာပါ၊

ထွန်းထွန်း ထမင်းစားနေရင်း လက်ဆေးပြီး ထွက်လာတယ်။ အစ်မဖြစ်သူ အေးမိစံက တပြုံးပြုံးနဲ့ ပြောသမျှ ခေါင်းညိတ်နေလို့ မျက်မှောင်ကုတ်ကြည့်လိုက်ရင်း

အခုက အလှူလာခံတာလား၊ ငွေလိုက်ကောက်တာလားဗျ လို့ ခပ်ရင့်ရင့် မေးလိုက်သည်။

အလှူခံတာပါ မောင်ထွန်း၊ တံတာဆောက်တာလဲ ကုသိုလ်ရေးလေ

ဒီမှာဦးစိုးလှိုင်… အလှူခံတယ်ဆိုမှတော့ သဒ္ဓါကြေးပဲ လှူမှာပေါ့ဗျ၊ အခုက တစ်အိမ်ကို တစ်သောင်းဆိုတော့ ဆက်ကြေးကောက်နေသလိုကြီးပဲ။

ဦးမြအောင်က

ဒီလိုမှ မကောက်ရင်လဲ ငွေက မပြည့်ဘူးလေ၊ ဒါတောင် ဦးလေးတို့က သုံးသိန်းတောင်

သုံးသိန်းဆိုတဲ့ စကား လာမပြောနဲ့။

ခင်ဗျားတို့ လယ်တွေက အနောက်ပိုင်းမှာချည်းပဲ။ တစ်နှစ်ကို စပါး နှစ်ထောင်လောက်နဲ့ ပဲ,လေးငါးရာ ရနေတာ ဒီထက်မကတောင် ထည့်ရမှာ။ ဦးသန်းဝင်းလဲ ဒီလိုပဲ။ ဒီတံတာ တကယ်ပြီးသွားရင် ခင်ဗျားရဲ့ ကားတွေ ဒေါ့ဂျစ်တွေပဲ သွားမှာ။ ခင်ဗျားတစ်ယောက်ထဲတောင် ဆောက်သင့်တယ်။

ဘယ်လိုပြောလိုက်တာလဲ မောင်လေးရယ်၊ ရပ်မိရပ်ဖတွေကို မချေငံလိုက်တာ

ဟ ရပ်မိရပ်ဖလိုနေမှ လေးစားမှာပေါ့ဟ။ လူကြီးစိတ်မမွေးရင် ဘယ်သူက လေးစားမှာလဲ

ထွန်းထွန်းအပြောကြောင့် အားလုံး ထိတ်ကနဲဖြစ်ကာ မျက်နှာပျက်ကုန်ကြသည်။

ထွန်းထွန်းက ရပ်ရေးရွာရေးနဲ့ပတ်သက်ရင် စိတ်ရောလူပါ အားစိုက်ပြီး လုပ်တတ်သူမို့ တရွာလုံးက ချစ်ကြသည်။ စကားပြော တိုသော်လည်း စိတ်ရင်းကောင်းကာ ကူညီတတ်သူမို့ လူငယ်များအပေါ်လဲ သြဇာညောင်းသည်။ ဒါကြောင့် အုပ်ချုပ်ရေးမှူးလဲ ထွန်းထွန်းကိုတော့ ရှိန်သည်။ လူကြီးစိတ်မမွေးဘူးဆိုတာ ငါ့ကိုများ ဆော်တာလားလို့ ဦးစိုးလှိုင် ထိတ်ကနဲ ဖြစ်သွားသည်။

ဦးစိုးလှိုင်က ရဟန်းလူထွက်၊ အသောက်အစားကင်းတယ်၊ တည်ကြည်တယ်ဆိုပြီး အားလုံးက အုပ်ချုပ်ရေးမှူး တင်ကြသည်။ အုပ်ချုပ်ရေးမှူးဖြစ်လာတော့ အပေါင်းအသင်းလဲ စုံတော့ ဘီယာလေးလဲ ကြိုက်တတ်လာသလို ကေတီဗွီမှာ သီချင်းဆိုရတာကိုလဲ သဘောကျသည်။ အစက မြို့ပေါ်မှာ အစည်းအဝေးရှိမှ တစ်လတစ်ကြိမ်လောက်ပဲ သွားဖြစ်ပေမယ့် သံစဉ်တို့ လေပြေတို့က ဖုန်းနံပါတ်တွေ ယူထားပြီး သတိရလို့ လာခဲ့ပါဦးဆိုတိုင်း သွားဖြစ်တယ်။ လယ်ထွက် စပါးတို့ ပဲတို့ကို မိန်းမ မသိအောင် ခိုးရောင်းတာတောင် မလောက်တော့ ဘေးပေါက်ကလေးတွေလဲ မဖြစ်မနေ ရှာရတော့သည်။ ရန်ဖြစ်လို့ ဒဏ်ချတာတွေ ကြမ်းလာသလို နှစ်လုံး သုံးလုံးသမားတွေ ကြက်ဝိုင်းသမားတွေ ဆီကနေလဲ ညှစ်ထုတ်နေရသည်။ ကိုကြီးမလာရင် သိပ်ပျင်းတာပဲ၊ နေတတ်ဖူးတဲ့ လေပြေကပြောတော့ ရှိသမျှ ကုန်ချင်ကုန်ပါစေ၊ မဖြစ်ဖြစ်အောင် သွားတတ်သည်။
ရွေးကောက်ပွဲနီးတော့ ပါတီတစ်ခုက ဘိလပ်မြေအိတ် ၁၀၀ ချပေးသည်။ ရွာကို ငွေကောက်ပြီး ကွန်ကရစ်လမ်း ခင်းကြတော့ သိန်း ၂၀ လောက် သူဖျောက်လိုက်သည်။ သူ့အကြောင်းတွေကိုများ ထွန်းထွန်းသိသွားသလားလို့ ဇောချွေးပြန်လာသည်။

ဦးမြအောင်ကလဲ မိုးလေးနဲ့ နွယ်နီအေးကို သူစားနေတာ သိသွားသလားလို့ စိတ်ပူသွားမိသည်။ ဒီကောင်က စကားပြောရင် မထောက်မညှာ ပြောတတ်တော့ လူလယ်ခေါင် အရှက်ကွဲမှာကို တော်တော်လေး စိုးရိမ်သည်။

ဦးသန်းဝင်းနဲ့ အပျိုကြီးအေးမိစံတို့ကတော့ သူတို့အကြောင်းသိလို့ ပြောလိုက်တာလားဆိုပြီး မျက်နှာတွေနီပြီး ခေါင်းငုံ့နေကြသည်။

လုပ်တော့ ရွာသူရွာသားတွေဆီက မရှိမဲ့ရှိမဲ့ ငွေကို လည်ပင်းညှစ်ပြီး ယူတယ်။ ပြီးတော့ ခင်ဗျားတို့ပဲ လုပ်သလိုလို ကတ်ကြေးတကိုင်ကိုင် မိုက်တကိုင်ကိုင်နဲ့ ဖြတ်ချင်လိုက်တဲ့ ဖဲကြိုး၊ ပြောချင်လိုက်တဲ့ အမှာစကား။ ဒါလောက်ဖြတ်ချင် ပြောချင်နေရင် ကိုယ့်ငွေနဲ့ ကိုယ်လုပ်ကြလေ။

ဒါကတော့ နိုင်ငံတော်အဆင့်မှာလဲ ဒီလိုပဲ ဖွင့်ပွဲတွေ လုပ်ကြတာပဲလေ

နိုင်ငံတော်အဆင့် လုပ်တော့ရော အဲဒီလူကြီးတွေက သူတို့ငွေနဲ့ စိုက်လုပ်လို့လား။ ပြည်သူ့ငွေနဲ့လုပ်ပြီး လာပဏာယူတာ။ ပြည်သူက ကိုယ့်ငွေနဲ့လဲ ဆောက်ရသေးတယ်၊ ကိုယ်ဆောက်တဲ့လမ်း တံတား ခင်ဗျားတို့လာဖွင့်မှလဲ သွားရတယ်။ ကိုယ့်ပိုက်ဆံနဲ့ ကိုယ်ဆောက်တာတောင် ခင်ဗျားတို့ ပဏာယူဖို့ ငွေကုန်ခံ အလုပ်ပျက်ခံပြီး ဖွင့်ပွဲကြီးလုပ် လက်ခုပ်တီးပြီး ကျေးဇူးတင်ရသေးတယ်။

ဒါတော့ ဦးတို့လဲ မသိပါဘူးကွာ၊ ထုံးစံအရ လုပ်ကြတာမို့ပါ

အကျိုးရှိ မရှိ ကြည့်လေဗျာ။ အခု ဒီနှစ်ဆို အိန္ဒိယက ပဲမဝယ်တော့ ကျွန်တော်တို့မှာ ပဲဈေးမရဘူး။ အရင်းတောင် ပြန်မရဘူး။ ဒီလိုနှစ်မျိုးမှာ ခင်ဗျားတို့က ချမ်းသာလို့ မသိသာပေမယ့် တခြားလူတွေမှာ အစိုးရဘဏ်ကြွေးတောင် မဆပ်နိုင်ဘူး။ တံတားဆောက်ဖို့ တစ်သောင်းမပြောနဲ့ တစ်ထောင်တောင် မနည်းထည့်ရမယ်။

ထွန်းထွန်းပြောစကားက သူတို့ဘက် တိုက်ရိုက် ဦးမလည်လို့ အနည်းငယ် စိတ်သက်သာရာ ရပေမယ့် ရှေ့ဆက်ပြောဖို့ကလဲ တော်တော်ခက်နေသည်။ သူပြောတာတွေလဲ တချို့တော့ အဟုတ်သားကိုး။

အေးပါကွာ၊ ဒါဆိုလဲ မင်းထည့်နိုင်သလောက်ပဲ ထည့်ပါ။

တစ်ပြားမှကို မထည့်နိုင်ဘူးဗျာ

ကျွန်တော့်လယ်က အနိမ့်ကွင်းကြီး၊ သုံးနှစ်တစ်ကြိမ်လောက် ရေကြီးလို့ စပါးတွေ ပျက်တယ်။ ကျွန်တော်စပါးခင်းပျက်လို့ စားစရာမရှိတော့ ကျွန်တော်ပဲ သူများအိမ် အငှါးဝင်လုပ်ရတယ်။ စပါးမရလို့ ငါးမွေးဖို့ ကန်တူးမယ်ဆိုတော့ ရေလမ်းကြောင်း ပိတ်လို့ဆိုပြီး ခင်ဗျားပဲ လာတားတယ်။

အောက်လယ်မှာ မြို့က သူဌေးတွေ ငါးကန်တွေ လာတူးတော့ ခင်ဗျားကိုယ်တိုင်တောင် ဘက်ဟိုးငှါးပေးခဲ့တယ်။

ဒါကတော့

ဒါကတော့ ဘာတွေတော့ မနေနဲ့။ ခင်ဗျားတို့ သိဖို့ ပြောပြတာပါ။ ခင်ဗျားတို့က ကိုယ့်အချင်းချင်းအပေါ်ကျတစ်မျိုး၊ လိုချင်စရာ ခိုင်းချင်စရာရှိတော့ တစ်မျိုး၊
စားစရာမရှိတဲ့ ပြည်သူကိုကျ တတ်လိုက်တဲ့ ဥပဒေတွေ၊ ပြလိုက်ရတဲ့ အာဏာတွေ၊ နည်းနည်းလောက် လုပ်ပေးလိုက်ရရင် ယူလိုက်တဲ့ ပဏာတွေ။ သူဌေးတွေအပေါ်ကျ ခင်ဗျားတို့ရဲ့ ဥပဒေက အစွမ်းမပြတော့ဘူးလား။

အခု တစ်ရွားလုံးနီးပါး ပဲဈေးမကောင်းလို့ အစိုးရဘဏ်တောင် မဆပ်နိုင်ကြဘူး။ ခင်ဗျားတို ကြားမှာပါ။ ဒါကိုမှ တစ်သောင်းတောင် လိုက်ခွဲနေရင် တစ်အိမ်အိမ်က ထရိုက်လိမ့်မယ်

လူကြီးသုံးယောက် မျက်ရိပ်ပြပြီး ထပြန်သွားကြတယ်။ အလှူခံလဲ ဆက်မထွက်ရဲတော့ဘူး။ သူတို့သုံးဦး စုစပ်မတည်ပြီး စေတနာရှိသလောက် လာထည့်တာကိုပဲ လက်ခံတော့မယ်လို့ ဆုံးဖြတ်ကြသည်။
********************

မိန်းမရေ …. အေ့ ကိုပြန်လာပြီ

အဝတ်အစားတွေ မီးပူတိုက်နေတုန်း အပြင်က ကိုနိုင်လင်းခေါ်သံကြောင့် လဲ့မွန်ချို မီးပူကို volum လျှော့ကာ plug ပါ ဖြုတ်လိုက်ပြီး စင်ကလေးပေါ် တင်လိုက်သည်။

ဟဲ့ သောက်ကောင်မ….. ဟ
နင့်လင်ခေါ်နေတယ်လေ…. ဒုန်း.. ဒုန်း…. ဒုန်း

လာပြီဟဲ့…. သေမလို့ ဖြစ်နေတာလား

တံခါးကို ဖွင့်ပေးလိုက်တော့ ဟပ်ထိုးလဲမတတ် ဖြစ်နေသည်။ တွဲမလို့ စိတ်ကူးလိုက်ပြီးမှ သူ့ကို တွဲတာ မကြိုက်မှန်းသိလို့ ဘေးကို ဖယ်ပေးလိုက်သည်။

နင်က ဘယ်လင်ငယ်နဲ့ ချိန်းထားလို့ တံခါးကို ချက်ထိုးထားတာလဲ
……………..

ဘာတစ်ခွန်းမှ ပြန်မပြောပဲ နေလိုက်သည်။ နားလည်မှု မပေးနိုင်သူကို ရှင်းပြနေတော့ရော ဘာထူးလာမှာလဲ။

ငါထမင်းစားမယ်၊ ပြင်ပေး

အဲဒီအုပ်ဆောင်းအောက်မှာ…. စားရုံပဲ

ဟင်းက ဒါပဲလား…. ငါ ငါးမကြိုက်ဘူးဆိုတာ နင်မသိဘူးလား

မကြိုက်ရင်မစားနဲ့၊ တစ်နေ့ တစ်နေ့ ငါ ဘာလေးချက်ချက် အပြစ်လွတ်တာ ရှိဖူးလို့လား၊

မီးပူတိုက်လက်စကို လက်စသတ်ပြီး အခန်းထဲ ဝင်လှဲနေလိုက်သည်။ လင်မယား အတူဆုံချိန်ဆို သာသာယာယာလေး နေချင်မိပေမယ့် အကြောင်းတစ်ခုမဟုတ် တစ်ခုနဲ့ အခုလိုပဲ စကားများရတာကို မပျော်ချင်တော့ပါ။ ပုံမှန်အချိန်ဆိုလျှင် စကားနည်းပြီး ပြောသမျှ စကားမှာလဲ လေးလုံးပင်မကွဲ၊ မပွင့်တပွင့်ဖြင့် မသိတဲ့ သူဆိုလျှင် အလွန်အေးသည့် ယောက်ျားဟု ထင်စရာ။ မူးလာလျှင် ဆီလိုအပေါက်ရှာပြီး ရစ်တတ်သလို ကြမ်းတမ်းရိုင်းစိုင်းလှသည်။ အခုတလော နေ့တိုင်း မူးပြီးပြန်လာသဖြင့် တစ်နေ့မှ စိတ်မချမ်းသာရပေ၊ ဒီဝဋ်ကြွေးတွေ ကျေချင်လှပါပြီ။
ခဏနေတော့ အခန်းထဲ သူဝင်လာပြီး ထမီကို လှန်လိုက်သည်။ ရန်ဖြစ်ရမှာစိုးလို့ ဒူးထောင်ပြီး ပေါင်ကားပေးလိုက်တော့ သူ့လီးတန်ကြီးနဲ့ အဝကို လာတေ့သည်။

အား ကျွတ် ကျွတ် အား အား

ခြောက်နေတုန်းကို အတင်းထိုးထည့်နေတော့ ပူလောင်တင်းကြပ်စွာ ခံရခက်လှသည်။ နို့ကို စုံကိုင်လာတော့ အင်္ကျီစနဲ့ ပွန်းပြီး နာလို့ ကြယ်သီးဖြုတ်ပြီး ရင်ဖွင့်ပေးလိုက်သည်။ နို့ကိုင်ရင်း နှုတ်ခမ်းကို လာနမ်းတော့ သူ့ဝမ်းခေါင်းထဲက ထွက်လာတဲ့ အရက်နံ့ကြောင့် အော်ဂလီဆန်လာလို့ ခေါင်းကို ရမ်းပြီး ရှောင်လိုက်သည်။ နမ်းလို့မရတော့ သူ စိတ်တိုလာပြီး အားကုန်ဆောင့်လိုးသည်။

ဖောင်း ဖောင်း ဒုတ် ဒုတ် ဖောင်း

အား ကျွတ် ကျွတ် အား အား

နာကျင်ပွန်းစပ်လှတာကြောင့် အစပိုင်းမှာ အော်ညည်းခဲ့ပေမယ့် နောက်ပိုင်းမှာ အရေတွေ ရွှဲလာတော့ ကောင်းလာသည်။ အားနဲ့မာန်နဲ့ ဆောင့်နေတဲ့အတွက် သားအိမ်နံရံကို သွားထိတော့ အောင့်သလိုလို ရှိပေမယ့် ကောင်းလဲ ကောင်းတာအမှန်ပါ။

အင့် ဟင့် အင့် အင့် အင့်

ပြွတ် စွပ် ပြွတ် စွပ် ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်

အရှိန်တက်လာပြီး အဖုတ်ထဲက ဆိမ့်လာတုန်း စွပ်ကနဲ လီးတံကြီး ထိုးနှစ်လိုက်ပြီး လရေတွေ ပန်းထည့်လိုက်သည်။ ခံလို့ကောင်းတုန်း သူပြီးသွာပြီ။ မှောက်လျက်ကြီး ငြိမ်နေတဲ့ သူ့ကိုယ်ကြီးကို တွန်းချပြီး လက်နဲ့အာသာဖြေကာ ပြီးလိုက်ရသည်။ သူစိမ်းတွေလောက်တောင် မကြင်နာလိုက်တာ၊ သူ့တစ်ယောက်အတွက်သာ ကြည့်တတ်တဲ့ ယောက်ျားပါလားလို့ တွေးရင်း မျက်ရည်ကျမိသည်။
******************************

မိုးလေးတစ်ယောက် အမှတ်မထင်ပဲ ယောက်ျားသုံးယောက်နဲ့ လိင်ဆက်ဆံရတဲ့ အတွေ့အကြုံကို ရသွားသည်။ သုံးယောက်လုံးက တစ်ယောက်တစ်မျိုးစီ ကောင်းအောင် လိုးပေးနိုင်ကြလို့ လိုးသမျှတိုင်း အထွတ်အထိပ်ရောက်အောင် ကောင်းတာချည်းပါပဲ။ ဒါပေမယ့် သေသေချာချာ စိတ်ကူးနဲ့ အရသာ ခံကြည့်တဲ့အခါ ကပ္ပိယကြီးဦးသန်းဝင်းနဲ့ လိုးရတာကို ပိုပြီး သဘောကျနေသလိုပဲ။

အရင်ကဆို လီးဆိုတာ ကလေးတွေရဲ့ လီးလောက်ပဲ မြင်ဖူးတော့ ဒီပုံစံပဲလို့ ထင်ခဲ့မိတယ်။ အခု သူ့ကို လိုးတဲ့ လီးတွေက တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ပုံစံမတူသလို လိုးပုံလိုးနည်းလဲ မတူကြဘူးဆိုတာ သိလာရသည်။

ကျောင်းပိတ်လို့ ပြန်နားနေတဲ့ ရက်အတွင်း ကပ္ပိယကြီးနဲ့ အမှတ်မထင် လိုးဖြစ်ပြီး အဘဦးမြအောင်နဲ့ တစ်ရက်ခြားတစ်ခါ လိုးဖြစ်သည်။ ဒါပေမယ့် လိုးနေချိန်တွေမှာ ကပ္ပိယကြီးကိုပဲ တမ်းတနေမိသည်။ သူနဲ့တွေ့ခဲ့တဲ့ နေရာလေးကိုလဲ ညနေဘက်ဆို မယောင်မလည် သွားမိခဲ့သည်။ ဒါပေမယ့် သူကတော့ ပေါ်မလာခဲ့ဘူး။ ဒီနေ့လဲ ဘာရယ်မဟုတ် မယောင်မလည်နဲ့ ထွက်လာခဲ့မိသည်။

သမီး ဘယ်သွားမလို့လဲ

ရုတ်တရက် အနောက်က ပေါ်လာတဲ့ အသံကြောင့် လန့်ဖျန်သွားမိသည်။ ကြည့်လိုက်တော့ ကပ္ပိယကြီး ဦးသန်းဝင်း၊ ခြုံအကွယ်ကနေ သေးပေါက်ပြီး ထလာတာ ဖြစ်နေသည်။ ရင်ထဲမှာ တဒိုင်းဒိုင်း ခုန်နေတာကြောင့် ဘာပြန်ပြောရမှန်းမသိ။

ဟို….. ဟို

လာပါဦးသမီရယ်…. အေးအေးဆေးဆေးပေါ့….. စကားပြောရအောင်နော်

လက်ဖျားလေးကို အသာဆွဲကာ သူတို့ကွမ်းခြံထဲကို ခေါ်လာသည်။ ကွမ်းခြံထောင်မှာ အိပ်စင်ကလေးနဲ့၊ အိပ်စင်ပေါ်အတူထိုင်ရင်း ပခုံးကို ဆွဲဖက်ကာ

လွမ်းလိုက်တာကလေးရယ်

နဖူးတွေ ပါးတွေ နမ်းရင်း လွမ်းလိုက်တာ ကလေးရယ်ဆိုတဲ့ စကားကိုပဲ တဖွဖွ ပြောနေတော့သည်။

ရင်ထဲမှာ တသိမ့်သိမ့် လှိုက်ဖိုလာရင်း နေ့စဉ်တောင့်တခဲ့ရတယ် သူရဲ့ အယုအယတွေအောက်မှာ ပျော်ဝင်စီးမျောသွားရပြန်သည်။

ဦး

ဟင်

သမီးကို အထင်သေးသွားပြီလား

ဘာကိစ္စအထင်သေးရမှာလဲသမီးရယ်၊ ဦးက ဒီလောက်ချစ်တာကို

သမီးကို အညှာလွယ်တဲ့ မိန်းကလေးဆိုပြီး အထင်သေးနေတာလားလို့

ဒါတွေမတွေးနဲ့သမီးရယ်…. တွေ့တုန်းလေးမှာ စိတ်ပျော်အောင်နေ အရာအားလုံးကို မေ့ထားနော်

ပြွတ်

အူး

နှုတ်ခမ်းအစုံကို ငုံထားပြီး လျှာနဲ့သပ်နေတာကြောင့် လှိုက်ကနဲ လှိုက်ကနဲ အသဲတယားယား ဖြစ်လာပြီး သူ့ကို ပြန်သိုင်းဖက်မိသည်။ နှုတ်ခမ်းအစုံကို ငုံရင်း သူ့လျှာကြီးက ထိုးမွှေနေသလို့ လက်တွေကလဲ ရင်သားစိုင်တွေကို ပွတ်သပ်ချေမွနေသည်။ အင်္ကျီကြယ်သီးတွေ ဘယ်အချိန်က ပြုတ်ကုန်မှန်းမသိ၊ နို့သီးခေါင်းလေးတွေ ကျင်ကနဲ ဆိမ့်တက်သွားတော့မှ ဗလာကျင်းနေတာ သိရတော့သည်။
နှုတ်ခမ်းကို တောက်လျှောက်နမ်းနေတာကြောင့် စောက်ပတ်ကလဲ အရေစိမ့်စိုလာသလို ရင်ထဲမှာလဲ တုံရီမောဟိုက်လာသည်။ နှုတ်ခမ်းကို ခွာပြီး အသက်ရှုနေတဲ့အချိန်မှာပဲ နို့လေးတစ်လုံးကို အုပ်ကိုင်ပြီး ကျန်တစ်လုံးကို စို့ပေးနေသည်။

အင်း… ဟင်း…..  အင်း

ဦးရယ်….. ဟင်း

ညည်းငြူရင်း သူ့ဆံပင်တွေထဲ လက်နဲ့ထိုးဖွနေမိသည်။ နို့စို့နေရာက လက်တစ်ဖက်က ဗိုက်သားတွေ ဆီးခုံတွေကို ပွတ်သပ်နေလို့ တွန့်လိမ်နေမိသည်။ ခဏနေတော့ ပေါင်ခြံကို တရွရွပွတ်လိုက် ပေါင်တွင်းသားလေးတွေကို ပွတ်လိုက် လုပ်ပေးလာသည်။ သူပွတ်သပ်နေတာနဲ့ စောက်ဖုတ်တပြင်လုံး စိုရွှဲနေကာ လီးတံကြီး ထိုးသွင်းလာဖို့ကိုပဲ မျှော်နေမိတော့သည်။ သူ့လက်က ပေါင်ခြံဆီ ရောက်လာတိုင်း စောက်ပတ်နဲ့ထိအောင် ကော့ပေးပေမယ့် သူက တမင်မထိအောင် ရှောင်သွားသည်။

ဟင့်…. ကျွတ်

လိုးပေးရတော့မလားသမီး

သိဘူးဟာ ဗုန်း ဗုန်း

သူ့ကျောကြီးကို ထုထည့်လိုက်တော့မှ တဟဲဟဲရယ်ရင်း သူထထိုင်သည်။ မိုးလေးကို ပက်လက်အိပ်စေပြီး မိုးလေးရဲ့ ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာ သူက ခြေဆင်းထိုင်လိုက်သည်။ မိုးလေးရဲ့ ခြေထောက်တွေကို သူ့ပခုံးပေါ် တင်လိုက်ပြီး မိုးလေးရဲ့ တင်ပါးကိုတော့ သူ့ပေါင်ပေါ် တင်ထားလိုက်သည်။ အစွမ်းကုန် တောင်နေတဲ့ သူ့လီးတံကြီးက စောက်ပတ်အဝကို အလိုလို လာထောက်နေလို့ အိကနဲ အော်မိသည်။ သူ့လီးတံကြီးမှာလဲ စိုရွှဲလို့။

ဇွီ…. ပြွတ်

သူ့ရင်ဘတ်တည့်တည့်ရောက်နေတဲ့ မိုးလေးရဲ့ ပေါင်နှစ်လုံးကို ဆွဲပြီး သူ့လီးကို ကော့သွင်းလိုက်တော့ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေ စောက်စိတွေကို ပွတ်ပြီး ဒစ်ခေါင်းကြီး ဝင်သွားပြီ။ တင်ပါးက သူ့ပေါင်ပေါ်မှာမို့ သူ့လီးတံကြီးက အောက်က ပင့်ထိုးသလို ဖြစ်နေတာမို့ စောက်ခေါင်းရဲ့ အပေါ်နံရံတွေကို ပွတ်တိုက်ဝင်သွားပြီး G-spot နေရာကို ဒစ်ခေါင်းက သွားသွားဆောင့်တာကြောင့် လိုးချက်တိုင်း အရသာ ထူးလှတယ်။ သူ ပုံမှန် ဆောင့်လိုးနေချိန်မှာပဲ စောက်ခေါင်းထဲက ကြွက်သားတွေက ညှစ်ရင်း တင်ပါးကို ကော့ကာ ပင့်ကာ ဆောင့်ကာနဲ့ တစ်ချီပြီးသွားခဲ့သည်။

တချီပြီးသွားပေမယ့် အဆောင့်မပျက်သေးဘူး။ ခြေထောက်တွေကို ထမ်းထားရင်းက နို့ကို လှမ်းကိုင်ပြီး မထိတထိ ကလိရင်း ဆောင့်နေတာကြောင့် ဖီးလ်က ပြန်တက်လာပြန်သည်။

ညောင်းပြီကွာ မြန်မြန်လုပ်တော့

သွင်းထားတဲ့ လီးကို မကျွတ်စေပဲ မိုးလေးရဲ့ တင်ပါးကို ကြမ်းပေါ်ချလိုက်သည်။ သူလဲ ခြေဆင်းထိုင်နေရာက မိုးလေးအပေါ် မှောက်ချလိုက်ပြီး ခြေထောက်တွေကို ထမ်းထားရင်းက နင့်ကနဲ နင့်ကနဲ ဆောင့်ချသည်။ စောက်ပတ်ရော ပေါင်ခြံရော မိုးမျှော်သလို ထောင်နေတာကြောင့် ဆောင့်ချက်တွေက နင့်နင့်သီးသီးရှိလှသလို သားအိမ်ကလဲ အောင့်သည်။

အောင့်…. ဟောင့်…. အင့် အင့်

ပြွတ် စွပ် ပြွတ် စွပ်

အ့ာ့ အာ့ အာ့ အာ့

အောင့်တယ်လို့ ပြောမလို့ ပြင်တုန်း အရှိန်က မြန်လာပြီး ထိလွန်းတာကြောင့် သတိလစ်မတတ် ကောင်းလွန်းလို့ ဆက်မပြောနိုင်တော့ဘူး။ ပြီး အမြင့်ကြီးက ပြုတ်ကျလာသလို ရင်ထဲမှာ လှိုက်တက်ပြီး စောက်ပတ်ထဲက ဆိမ့်အီသွားသည်။ သူလဲ လရေတွေ တဖျောဖျော ပန်းထည့်ပြီး မိုးလေးအပေါ် ထပ်လျက်သား မှောက်ချလိုက်တော့သည်။ နှစ်ယောက်သား မလှုပ်ချင် မခွာချင်လောက်အောင် ဖြစ်ပြီး တင်းနေအောင်ဖက်ကာ ငြိမ်နေလိုက်ကြသည်။
******************************

ဦးလေးဦးမြအောင် ကျွန်မဆီမလာပါနဲ့တော့… ကျွန်မတောင်းပန်ပါတယ်

ဘာဖြစ်လို့လဲ နွယ်နီ….
ဦးလေ ….. နွယ်နီနဲ့ မတွေ့ရရင် မနေနိုင်လို့ပါ

တစ်ကြိမ်မဟုတ် တစ်ကြိမ် ပတ်ဝန်းကျင်က မြင်မှာပဲ။ နှစ်ယောက်လုံးအတွက် မကောင်းပါဘူး ဦးလေးရယ်၊

လုပ်ပါ နွယ်နီရယ်… ဘယ်သူမှ မသိပါဘူး

မဖြစ်ပါဘူးဦးလေးရယ်… ဦးလေး အတင်းကြံခဲ့လို့ ဖြစ်ခဲ့ပြီးတာတောင် ကျေးဇူးတရားတွေ ထောက်ထားပြီး သမီး မပြောခဲ့တာပါ၊ ဒီတင်ပဲ ရပ်တန်းက ရပ်ပါတော့ ဦးလေးရယ်

ဦးလေ နွယ်နီလေးကို မခွဲနိုင်လို့ပါကွယ်၊ လိုက်လျောပေးပါနော်

ပြောရင်း ရှေ့တိုးလာသဖြင့် နွယ်နီ အိမ်အဝင်တံခါးဝတည့်တည့်မှာ သွားထိုင်လိုက်ပြီး

အပိုတွေမပြောပါနဲ့ ဦးလေး၊ ဦးလေးမှာ သားကြီး မယားကြီးနဲ့ပါ၊ သမီးကို မခွဲနိုင်ရင် ဦးလေးမယားကြီးကို ကွာပြီး အတည် ယူနိုင်လား

ဒါကေတာ့ အသက်ကြီးကုန်ကြပြီလေ သမီးရယ်

ဦးလေးမယားကို မကွာနိုင်ပဲ သမီးကို ဒီလို လာဆက်ဆံတော့ သမီးက ဘာဖြစ်သွားပြီလဲ စဉ်းစားလေ

အဲဒါတွေ မပြောပါနဲ့သမီးရယ်

မပြောလို့မရဘူး၊ ဦးလေးသမီးကို တခြားတစ်ယောက်က ဒါမျိုးလာလုပ်ရင် ဦးလေးဘယ်လိုနေမလဲ

သမီးရယ် ဒီလိုတွေ မပြောပါနဲ့။ သမီးကို လိုလေသေးမရှိအောင် တာဝန်ယူပါ့မယ်

ပြောရင်း ရှေ့တိုးလာပြန်သည်။

အဟမ်း

ချောင်းဟန့်သံက အိမ်လှေကားရင်းမှ ပေါ်လာသဖြင့် ဦးမြအောင် ထိတ်ကနဲ ဖြစ်သွားသည်။ အိမ်ပေါ်တက်လာသူက ထွန်းထွန်း။

ငါရောက်နေတာ ကြာပြီ၊ ဓားပြန်ယူရင် ကောင်းမလား၊ အရပ်လူကြီးတွေ ခေါ်ရင် ကောင်းမလား စဉ်းစားနေလို့ ကြာနေတာ။

ညီမကို အရှက်ကွဲအောင် မလုပ်ပါနဲ့အကိုရယ်။ ညီမ တောင်းပန်ပါတယ်

ငါအကုန်ကြားပြီးသား နွယ်နီ၊

ဟေ့ လူယုတ်မာသက်ကြားအို….

မင်း မရိုင်းပါနဲ့ မောင်ထွန်း

ရိုင်းတာမဟုတ်ဘူး…. အမှန်အတိုင်း ခင်ဗျားဂုဏ်ပုဒ်ကို ခေါ်တာ။

လူရှေ့သူရှေ့ကျတော့ ဘာတဲ့ ရပ်မိရပ်ဖ၊ ဂေါပက၊ လုပ်နေတာက ဒုက္ခရောက်နေတဲ့ မုဆိုးမကို ခြေတော်တင် တိတ်တိတ်ပုန်း စော်ကားနေတာ

ဦးမြအောင်တစ်ယောက် ခေါင်းငိုက်စိုက် ကျသွားပြီ။

ခင်ဗျား ကျုပ်အကြောင်း သိပါတယ်။

ငါတောင်းပန်ပါတယ် မောင်ထွန်းရယ်။ အမြင်မှန်လဲ ရပါပြီ။

ခင်ဗျား ဘာပြောပြော မယုံဘူး။ ကျုပ် စောင့်ကြည့်နေမှာ

နွယ်နီအေးတစ်ယောက် ထွန်းထွန်းက သူ့ကို အပြစ်မပြောသဖြင့် စိတ်လဲ ချမ်းသာသွားသလို ဦးမြအောင်ကိုလဲ သနားသလိုလို ဖြစ်မိသည်။ အတင်းကြံသည် ဆိုသော်လည်း သူကိုယ်တိုင်လည်း စိတ်ပါလက်ပါ တုံ့ပြန်ခဲ့သည်။ နောက်ပိုင်း ဦးမြအောင်ရဲ့ အလိုးအဆောင့်တွေကို စွဲမိခဲ့သည်။ ထွန်းထွန်းက အတည်ယူမည်ဆိုခါမှ မိမိရဲ့ ဘဝကို ပြန်တွေးကာ ငြင်းဆန်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့်

ဒေါ်မြလေးကျေးဇူးတွေလဲရှိသည်။ ဒေါ်မြလေးမျက်နှာရော ညီမမျက်နှာကိုပါ ထောက်ထားပြီး ခွင့်လွှတ်လိုက်ပါ အကိုရယ်၊ ညီမတောင်းပန်ပါတယ်။ ညီမဘဝကလဲ အထင်သေးစရာ ဘဝ ဖြစ်နေတာ…. ဟင့် ဟင့်

ခင်ဗျားသွားတော့…. နောက်ကို အနေအထိုင် ဆင်ခြင်ပါ။ ခြေလှမ်းမှားလို့ကတော့ ခင်ဗျားမလွယ်ဘူး
———————–

အကို ညီမကို အပြစ်မယူပါနဲ့နော်

မယူပါဘူးနွယ်နီ၊ နွယ်နီက စော်ကားခံရသူပဲ၊ မြေနိမ့်ရာ လှံစိုက်သူတွေကိုပဲ အကို သတ်ချင်တာ

သူတို့ကိုလဲ မသတ်ပါနဲ့အကိုရယ်

ဘာဖြစ်လို့လဲ

သူတို့ကိုသတ်လို့ အကို ထောင်ထဲရောက်သွားရင် ညီမမှာ အားကိုးရာမရှိ ဖြစ်မှာပေါ့

စကားတော်တော်တတ်၊ ဒါကြောင့်အကိုက ချစ်နေရတာ

ဖူး

အွန့်

ဖယောင်းတိုင်မီးကို လှမ်းမှုတ်လိုက်ပြီး တစ်ကိုယ်လုံးကို သိမ်းဖက်ကာ နှုတ်ခမ်းကို စုပ်လိုက်သည်။ အပြိုင်အဆိုင် အလုအယက် နှုတ်ခမ်းစုပ်ရင်း နွယ်နီအေးရဲ့ အင်္ကျီတွေလဲ ကျွတ်ကုန်သည်။

တံခါးပိတ်လိုက်ဦးအကိုရယ်

တံခါးကို ထပိတ်ပြီး အဝတ်အစားတွေ ချွတ်ကာ အိမ်ရှေ့ခန်းမှာပင် တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် အပြန်အလှန် တင်းနေအောင် ဖက်ရင်း လိမ်တွန့်နေကြသည်။

နွယ်နီအေးရဲ့ စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းထဲ လက်နှိုက်ရင်း စောက်စိထိပ်ကလေးကို ပွတ်ပေးနေရာ အရည်တွေ ရွှဲလာသည်။

ဟား အား အား အား

အိုး အား ဟား

လုပ်ပေးတော့အကိုရယ်၊ မရတော့ဘူး

ပက်လက်လှန်ကာ ဒူးနှစ်လုံးထောင်ပေးရင်း ပြောလိုက်တာကြောင့် ဒူးနှစ်လုံးကြားထဲ ဝင်ကာ မှောက်ချလိုက်ပြီး ဆောင့်လိုးပေးလိုက်သည်။

ဟင့် အင့် အင့် အား

ရှီး…. ကောင်းလိုက်တာကိုရယ်…. အား

နွယ်နီအေးရဲ့ ထောင်ထားတဲ့ ဒူးတွေကို ချခိုင်းပြီး ပေါင်နှစ်လုံးကို စေ့ခိုင်းလိုက်သည်။ လီးကို မချွတ်ပဲ ပေါင်နှစ်ဘက်ဘေးကို ခွထောက်ပြီး လိုးတော့ တင်းကြပ်ပြီး စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းတွေ စောက်ခေါင်းနံရံတွေရော စောက်စိကိုပါ ထိပြီး ဝင်သည်။

အားသုံးပြီး သေနတ်ပစ်သလို တဒိုင်းဒိုင်း ဆောင့်လိုးလိုက်တော့ နွယ်နီအေးတစ်ယောက် တွန့်လိမ်ကော့လန်ကာ ပြီးသွားသလို ထွန်းထွန်းလဲ သုတ်ရေတွေ စောက်ခေါင်းထဲ ပန်းထည့်ကာ မှောက်လျက်နေလိုက်သည်။

ဖုတ်လှိုက် ဖုတ်လှိုက်ဖြစ်နေတဲ့ နွယ်နီအေးရဲ့ မျက်ခွံတွေ ပါးတွေကို နမ်းရင်း နှစ်ယောက်သား အမောဖြေနေကြသည်။
******************************

ရှူး …. ရှူး ….. လဲ့မွန်

ရှင်…. လာပြီကို

နိုင်လင်း ကားထွက်လား

ဟုတ်ကဲ့

ဒါဆို နေ့ခင်းကျရင် ကိုလာခဲ့မယ်…. နောက်ဖေးတံခါး ဖွင့်ထား

ကျောင်းပိတ်ရက်နှင့် ခင်ပွန်းဖြစ်သူ နိုင်လင်း ကားနားသည့်ရက် တိုက်နေလို့ ကိုစည်သူနှင့် မတွေ့ဖြစ်တာ တော်တော်ကြာပြီ။ သူ့ရဲ့ အရိပ်ကလေးတွေ မြင်တိုင်း သူ့အကြင်နာ အယုအယတွေကို မက်မောတမ်းတမိခဲ့သည်။

လိုအပ်တဲ့အချိန်တိုင်း သူရှိနေပေးခဲ့တယ်။ အားငယ်စိတ်ဝင်တိုင်း သူ့ကြောင့် အားတက်ခဲ့ရသည်။ အခက်အခဲကြုံတိုင်း သူဖြေရှင်းပေးခဲ့သည်။ သူနဲ့သာနေရရင် အရမ်းပျော်ရွှင်ချမ်းမြေ့ရသည်။

ကိုနိုင်လင်းရဲ့ အတ္တဆန်တဲ့ ကြမ်းတမ်းမှုတွေကို ရွံမုန်းလာသလောက် သူ့ရဲ့ ယုယမှုတွေအပေါ် ပိုပြီး သာယာလာမိသည်။

ထမင်းစားသောက်ပြိး အိမ်ရှေ့တံခါးကို သေသေချာချာ ချက်ထိုးပြီး အိပ်ခန်းထဲ ဝင်အိပ်နေလိုက်သည်။ နာရီဝက်လောက်ကြာတော့ နောက်ဖေးတံခါး ပိတ်သံကြားသည်။ အို သူနဲ့အတူ ပျော်မွေ့ရတော့မှာပါလား ဆိုတဲ့ အသိကြောင့် အဖုတ်ထဲက စစ်ကနဲ ဖြစ်သွားသည်။ ကိုစည်သူ အခန်းထဲ ဝင်လာလာချင်း သူ့အဝတ်တွေ အကုန်ချွတ်ချပြီး အငမ်းမရ နမ်းတော့သည်။ စပန့်ဂါဝန်တစ်ထပ်တည်း ဝတ်ထားတာမို့ လူချင်းပူးမိရုံနဲ့ အသားစိုင်တွေအကုန် ထိနေရသလို ဖြစ်တာကြောင့် ဂါဝန်ပေါ်ကနေပဲ နို့တွေ တင်ပါးတွေကို နယ်ပေးနေသည်။

သူ့ရဲ့အကိုင်အတွယ် အပွတ်အသပ်တွေမှာ မိန်းမူးနေတုန်း ဂါဝန်ကို ဘယ်အချိန် လှန်လိုက်တယ်မသိ။ အဖုတ်တစ်ပြင်လုံး ယက်တာခံလိုက်ရလို့ အသဲအေးကနဲ ဖြစ်သွားကာ သူ့ဆံပင်တွေကို ဆွဲဆုပ်မိသည်။ သူယက်ပေးတာကို မှိန်းခံနေရာက ကြာလာတော့ နေလို့ မရတော့ဘူး။ စောက်ပတ်ထဲကို ခပ်ကြမ်းကြမ်း လိုးဆောင့်တာကို ခံချင်လာသည်။ ဒါပေမယ့် ယက်တာမရပ်ပဲ စောက်စိကိုပါ စုပ်ပေးနေတော့ သူ့ဆံပင်ကို ဆွဲပြီး သူ့မျက်နှာဆီ ကော့ထိုးပေးမိသည်။ အောက်က တုန်တက်ပြီး ကော့ပျံလာပေမယ့် မလျှော့တမ်း ယက်စုပ်နေတာကြောင့် ဆယ်မိနစ်လောက်အကြာမှာ အကြောအချင်တွေ အကုန်လုံး ရုန်းကြွပြီး ပြီးသွားရသည်။ ကိုနိုင်လင်းနဲ့ အိမ်ထောင်ကျပြီးကတည်းက လိုးတိုင်း ခုလို တစ်ခါမှ အဆုံးစွန်ထိ မကောင်းခဲ့ဘူး။ ကိုစည်သူနဲ့ကျမှ မလိုးရသေးပဲ ပြီးဖူးသည်။

အား ဟား အား

ကောင်းလား လဲ့မွန်

အင်း
—————-

လဲ့မွန်

ရှင်

ပြီးသွားလား

အင်း… ပြီးတယ်ကိုရယ်….. ကျေနပ်တယ်

ကိုလေ လဲ့မွန်ကို ပိုင်ဆိုင်ချင်တယ်

လဲ့မွန်လဲ ကိုနဲ့ နေချင်တယ်…. ကိုနဲ့နေရရင် စိတ်ချမ်းသာရမှာ

ဒါဆို ကွာရှင်းလိုက်လေ

တစ်ယောက်ကနေ တစ်ယောက် မပြောင်းချင်ဘူး။ ဒါပေမယ့် ဒီလူရဲ့ ငရဲတွင်းထဲမှာလဲ မနေချင်တော့ဘူးကိုရယ်

အချိန်ယူပြီး စဉ်းစားပေါ့အချစ်ရယ်။ အခုတော့ တွေ့တုန်းလေး ပျော်ပျော်နေမယ်နော်

ပြွတ်

အင့်

နှုတ်ခမ်းလေးကို နမ်းရင်း နို့အုံလေးတွေကို ချေပေးနေတာကြောင့် ကာမစိတ်က ပြန်ကြွလာပြန်သည်။ တစ်ကိုယ်လုံးကို ပွတ်သပ်နေတာကြောင့် ဘယ်လိုမှလဲ မရုန်းချင်၊ သူထင်တာလုပ်ပါစေတော့လို့ သူ့ရင်ခွင်ထဲ ဝင်တိုးပြီး ဖက်ထားလိုက်သည်။

လဲ့မွန်ချိုရဲ့ ကိုယ်လုံးကို ပက်လက်ဆွဲလှန်ပြီး အပေါ်စီးကနေ တစ်ကိုယ်လုံးအနှံ့ လိုက်နမ်းနေသည်။ မျက်ခွံလေးတွေကို သူ့နှုတ်ခမ်းတွေနဲ့ တို့နမ်းနေတာကြောင့် မျက်လုံးလေးမှေးပြီး အရသာ ခံနေလိုက်သည်။ မျက်လုံးလေးမှေးပြီး ဇိမ်ယူနေမှန်းသိတော့ လည်တံကို တရွရွနမ်းရင်း နို့အုံလေးတွေကို ပွတ်ပေးနေသည်။ ခဏကြာတော့ ချက်ကို ကလိပေးရင်း ချိုင်းကြားကို လျှာနဲ့ ရက်လိုက်သည်။

အာ့ ဟိ ယားတယ်ကွာ

ယားပါတယ်ဆိုမှ ချိုင်းတစ်ခုလုံးကို ငုံပြီး နို့စို့သလို စုပ်စွဲနေသည်။ တစ်ချီပြီးထားပေမယ့် သူလိုက်ဆွနေတာကြောင့် အရေက ရွှဲလာပြီး ခါးကို ကော့လန်ပေးလိုက်သည်။ ဒီတော့မှ ခုံးကြွလာတဲ့ စောက်ပတ်ကလေးကို အပြင်ကနေ လက်ဝါးနဲ့ အုပ်ပြီး ပွတ်ပေးသည််။

ပေါင်ကြားဝင်ထိုင်ပြီး စောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းသား နှစ်ဘက်ကို ဖြဲကာ သူ့ဒစ်ကြီးနဲ့ လိုက်ဆွကလိပေးနေသည်။ စောက်စိထိပ်ကလေးကို လီးထိပ်နဲ့ ထိုးဆွထုရိုက်နေတာကြောင့် ကာမဆိပ်က တရိပ်ရိပ်တက်လာပြန်သည်။

ကို့ လုပ်တော့ဟာ အင့် အူး

စကားမဆုံးခင် ဇိကနဲ လီးအချောင်းလိုက် ဝင်လာတာကြောင့် ဆိမ့်ကနဲ့ဖြစ်ကာ ကော့ထိုးပေးမိသည်။ အရေတွေနဲ့ ရွှဲနေတာကြောင့် သူလဲ စသွင်းကတည်းက အားကုန်ဆောင့်လိုးနေသည်။

အင့် ပြွတ် စွပ် အု

အာ့ ဟာ အင့် အင့်

အား ဟား ဟား ရှီး

ကောင်းလိုက်တာကိုရယ် ဆောင့် ဆောင့်

အား ဟူး

နှစ်ယောက်လုံး ပြိုင်တူပြီးကာ တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် တင်းတင်းဖက်ထားရင်း အမောဖြေနေလေသည်။
*******************

အချစ်တက္ကသိုလ် ဖိုရမ်မှ ကူးယူတင်ပြသည်။

➡️တင်ထားပြီးသမျှ အပြာစာအုပ် အောစာအုပ်များ စာရင်းကြည့်ရန်နှိပ်ပါ။⬅️