အနှိုင်းမဲ့ | အပြာစာအုပ် | အောစာအုပ်

၁ ။ အနှိုင်းမဲ့
အဖြူရောင်
အချစ်တက္ကသိုလ် ဖိုရမ်မှ ဖိုးနောင် ကူးယူ တင်ပြသည်။

ဖြူစင်သန့်တဲ့
ဟိုးငယ်ငယ် ကလေးဘ၀ထဲက ကျွန်မသိပ်ကြိုက်ခဲ့ရတဲ့ နာမည်လေးပေါ့။ သမီးနာမည်လေးက လှတယ်နော် ဆိုတိုင်း ဒါဖေဖေပေးထားတဲ့ နာမည်လေလို့ ဂုဏ်ယူ၀င့်ကြွားစွာ ဖြေတတ်ခဲ့တယ်။ ဒီလောကတစ်ခုလုံးမှာ ဖေဖေသာ မေမေ ဖေဖေသာ ဖေဖေအဖြစ်နဲ့ ကျွန်မရဲ့ ဘ၀ထဲမှာ အရေးပါဆုံး ဖြစ်ခဲ့တယ်။ မေမေဆိုတာ ကျွန်မလူမှန်းမသိခင်ထဲက လောကကြီးထဲက ထွက်ခွာသွားခဲ့တယ်လေ။ ကျောင်းခန်းထဲ ရောက်တိုင်း သူငယ်ချင်းတွေက ငါမေမေ လာကြိုမှာလို့ ပြောရင် ကျွန်မ ၀မ်းနည်းမိတယ်။ အခန်းနံရံထက်က ကျွန်မကို ပြုံးကြည့်နေတဲ့ မေမေဓာတ်ပုံလေးကိုမြင်တိုင်း
ကျွန်မတိုးတိုးလေး ခေါ်နေမိတယ်။
မေမေ ။
ဦးမောင်မောင်သန့် ဒေါ်ဖြူ၀င့်သော်တို့ရဲ့ တစ်ဦးတည်းသောသမီးလေးအဖြစ်လူလားမြောက်ခဲ့တဲ့ကျွန်မဘ၀လေးကအရာအားလုံးပြီးပြည့်စုံခဲ့ပါတယ်။
ဖေဖေရဲ့ မေမေနဲ့ဖေဖေ ကျွန်မရဲ့ဖိုးဖိုးဖွားဖွားတွေရဲ့ အချစ်ဆုံးမြေးလေးပေါ့ မိတဆိုးလေး ဖြစ်တာကြောင့်လဲအားလုံးရဲ့အလိုလိုက်တာကိုခံခဲ့ရတယ်လေ။ မေမေဖက်က ဖိုးဖိုးဖွားဖွားတွေနဲ့တော့ ကြာကြာမှ တစ်ခါတွေဖြစ်ခဲ့တယ်။ ရှမ်းပြည့်အရှေ့ပိုင်း ကလီဆူးရွာလေးတစ်ရွာမှမွေးဖွားခဲ့တဲ့လီဆူးတိုင်းရင်းသူလေးမေမေနဲ့ရန်ကုန်သားစစ်စစ်ဖေဖေတို့ရဲ့တွေဆုံးမှုကဆန်းကြယ်လိုက်တာနော်။ ကျွန်မက မေမေနဲ့ သိပ်တူတယ်လို့ ဖေဖေမကြာခဏပြောတတ်တယ်။ အဲ့ဒီစကားကိုကြားရတိုင်းလဲကျွန်မပျော်တယ်။ ကျွန်မဘ၀မှာ မေမေကို သိပ်လိုအပ်ခဲ့တာပေါ့။
ကျွန်မ ၆ နှစ်သမီးအရွယ်မှာ ဖေဖေနဲ့ ကျွန်မဘ၀ထဲကိုတစ်စိမ်းတစ်ယောက်ရောက်လာခဲ့တယ်။ ဖိုးဖိုးဖွားဖွားတို့ရဲ့စီစဉ်မှုနဲ့ ဖေဖေအိမ်ထောင်ပြုခဲ့တယ်လေ။  အန်တီ လင်းလက်သွယ် တဲ့.။
ကျွန်မ အန်တီလို့ခေါ်တဲ့အခါ  ဒါက သမီးရဲ့ မေမေပဲလေ သမီးလေးရဲ့ မေမေ လို့ပဲ ခေါ်ရမယ်နော် လို့ ဖေဖေပြောတိုင်း ကျွန်မကို ပြုံးကြည့်ရင်း ခေါ်တတ်သလို ခေါ်ပါစေ ကို ရယ် လို့ ကျွန်မခေါင်းကို တယုတယ ပွတ်သပ်ချော့မြူတတ်တဲ့ အန်တီကို ကျွန်မ တစ်စတစ်စ ခင်မင်လာတယ်။ သိပ်ကိုငယ်သေးတဲ့ ကျွန်မအတွက်တော့ မေမေတစ်ယောက် အစားရတာဟာ ကြီးကြီးကျယ်ကျယ် မခံစားခဲ့ရပါဘူး။ ဒီလိုနဲ့ ကျွန်မနှုတ်ကနေ မေမေသွယ်လို့ပဲ ခေါ်ခဲ့တယ်။ မေမေသွယ် ရောက်တဲ့နေကစပြီးတော့ ကျွန်မတို့ရဲ့ အိမ်ခန်းလေးကဟိုးအရင်ကထက်သပ်ရပ်လှပလာတယ်။ဖိုးဖိုးဖွားဖွားအိမ်ကနေ ပို့ပေးတဲ့ ထမင်းဟင်းတွေထက် မေမေသွယ် ကိုယ်တိုင်ချက်တဲ့ ထမင်းဟင်းတွေက ကျွန်မအတွက် ပိုပြီး ထမင်းမိန်သလိုပါပဲ။ ပြီးတော့ အရင်ကထက်ပိုပြီး ပြုံးတတ်လာတဲ့ ဖေဖေလေ ငယ်သေးပေမဲ့ ကျွန်မခံစားတတ်ခဲ့ပါတယ်။ ဒီလိုနဲ့ ကျွန်မ အသက် ၁၀ နှစ်ပြည့်ခဲ့ပြီ။ မူလတန်းကျောင်းကနေအထက်တန်းကျောင်းကိုပြောင်းရတော့မဲ့အချိန်ပေါ့။ တစ်နေ့ ဖေဖေမေမေတို့နဲ့အတူ ထမင်းစားရင်း သမီးလေးဖေဖေတို့မြို့ထဲကိုပြောင်းတော့မလို့မနက်ဖြန် ဖေဖေမေမေတို့နဲ့ လိုက်ခဲ့နော် သမီးကို အိမ်အသစ်ပြမယ်
ဖေဖေစကားဆုံးတော့ ကျွန်မဘာမှန်းမသိ ပျော်ခဲ့ရတယ်။ ဟုတ်ပါတယ်လေ အခုနေတဲ့ အိမ်ခန်းလေးက ကျဉ်းတယ်။ အိမ်ထဲမှာ အိပ်ခန်းလေးတစ်ခန်း ပြီးတော့ ဧည့်ခန်းအဖြစ် ဖန်တီးထားတဲ့ ဆိုဖာခုံတွေနဲ့တင်အိမ်ခန်းလေးကပြည့်နေခဲ့တယ်။ နောက်တစ်နေ့ဖေဖေနဲ့မေမေတို့နဲ့အတူမြို့ထဲက အိမ်ခန်းအသစ်လေးကိုရောက်တော့ ကျွန်မ ပိုပြီးပျော်ခဲ့ရတယ်။ အိပ်ခန်းသုံးခန်းတောင်ပါတဲ့ကျယ်၀န်းတဲ့အခန်းပြီးတော့ အခန်းရှေ့၀ရံတာကနေ ရန်ကုန်မြစ်ကြီးကိုလှမ်းမြင်နေရတဲ့ရှူခင်းတွေကကျွန်မအတွက်တော့အထူးအဆန်းတွေပါပဲ။ ဒီလိုနဲ့ပဲ ကျွန်မတို့မိသားစုလေး အိမ်အသစ်မှာ ပျော်ခဲ့ရပါတယ်။
ကျောင်းတွေ စဖွင့်တဲ့နေ့ပေါ့။
မေမေသွယ်မောင်းတဲ့ကားကိုဘေးကနေထိုင်လိုက်ရင်းကျွန်မစိတ်တွေလှုပ်ရှားနေမိတယ်။ရန်ကုန်မြို့ရဲ့ အထင်ကရကျောင်းကြီးလေ။ ကားတံခါးကိုလာဖွင့်ပေးရင်း သမီးလေး ဆင်းလေဆိုတဲ့အသံကကျွန်မအတွက်ပိုလို့ရင်ခုန်နှုန်းတွေမြန်လာတယ်။ကျောင်းအပ်တဲ့နေ့က တစ်ခေါက်သာ ရောက်ခဲ့ဘူးတဲ့ကျောင်း အခုအတန်းထဲကို သွားရတော့မယ် ပြီးတော့ သူငယ်ချင်းအသစ်တွေ တွေ့ရတော့မယ်ဆိုတဲ့ အသိက ၁၀ နှစ်အရွယ် ကျွန်မအတွက်တော့ အထူးအဆန်းတစ်ခုပါပဲ။ ဒါပေမဲ့ မေမေသွယ်ရဲ့အားပေးမှုတွေကကျွန်မရဲ့ငယ်ရွယ်တဲ့နှလုံးသားကို နွေးထွေးစေခဲ့တယ်။
ညနေမေမေလာကြိုမယ်နော်သမီးလေး စာသေချာကြိုးစားနော်
ဟုတ် မေမေ
တကယ်တော့ မေမေသွယ်က ကျွန်မရဲ့ မေမေအရင်းမဟုတ်ပေမဲ့ ကျွန်မအပေါ် အမေတစ်ယောက်လို ကောင်းခဲ့ပါတယ်။ မေမေသွယ် အမြဲပြောတဲ့ စကားလေးပေါ့.။ သမီးလေးဖြူစင်ကမေမေသမီးလေးပါပဲတဲ့လေ။ မေမေသွယ်ပြောတိုင်း ကျွန်မ မေမေရင်ခွင်ထဲမှာခေါင်းလေး၀ှက်ရင်းကြည်နူးခဲ့မိတယ်။
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

ဒီလိုနဲ့ကျွန်မ အသက် ၁၃ နှစ်ကျော်လာခဲ့တဲ့ တစ်နေ့ပေါ့။ ကျောင်းပိတ်ရက် မနက်စောစော အိပ်ရာနိုးတဲ့အချိန် ကျွန်မ မြင်လိုက်ရတဲ့ အရာကြောင့် သိပ်ကိုကြောက်သွားခဲ့မိတယ်။
မေမေ ရေ.မေမေ
ဘာဖြစ်လို့လဲ သမီးလေး..။
မေမေကိုမြင်တော့ မေမေကို ပြေးဖက်ရင်း ကျွန်မငိုမိတယ်။ ပြီးတော့ ကုတင်ထက်မှာ စွန်းထင်းနေတဲ့ သွေးကွက်လေးကို ထိုးပြမိတော့ ကျွန်မခေါင်းလေးကို ထိုးဖွပေးရင်း.
သမီးလေးတောင် အပျိုဖြစ်ပြီပဲ
အမ် ..မေမေကလဲ သွေးတွေမြင်တာနဲ့ သမီးက အပျိုဖြစ်ပြီလား
လာ.ခုံမှာထိုင် မေမေပြောပြမယ်
မိန်းကလေးဆိုတာ အရွယ်ရောက်ပြီ အပျိုပေါ်၀င်ပြီဆိုရင် ဒီလိုပဲ။ အဲ့ဒါကို သွေးဆင်းတယ်လို့ခေါ်တယ် ရာသီလာတယ်လိုလဲ ခေါ်သေးတယ်
သမီးလေးကိုယ်ထဲမှာသားအိမ်ဆိုတာရှိတယ် အဲ့ဒါက ကိုယ်၀န်ဆောင်တဲ့အခါ ကလေးလေး ရှိနေတဲ့အိတ်လေးပေါ့ အဲ့ဒီ သားအိမ်နံရံက အချွဲတွေနဲ့ မကောင်းတဲ့ သွေးတွေ အပြင်ကို ထွက်လာတာပေါ့ အဲ့ဒီ သွေးတွေနဲ့အတူတူ သားဥဆိုတာတွေပါ ပါသွားတာလေ
သားဥဆိုတာ ဘာလဲမေမေရဲ့ သမီးမှာ ရှိတယ်ပေါ့
ရှိတာပေါ့ မိန်းကလေးတိုင်းမှာရှိတယ် သမီးရဲ့အရွယ်ရောက်ရင်ပေါ့ ဘာမှမကြောက်နဲ့နော် သမီး အဲ့လိုဖြစ်မှ မိန်းကလေးဆိုတာအသားအရည်စိုပြည်ပြီးလှလာတာ တစ်လကိုတစ်ခါဖြစ်တတ်တယ် အခုဖြစ်ပြီးရင်နောက်လဆိုတစ်ခါဖြစ်မှာဘယ်လိုလုပ်ရမယ်ဆိုတာမေမေသင်ပေးမယ်နော် အခုဂါ၀န်လေးကိုချွတ်ပြီးတော့ လျှော်မဲ့ခြင်းထဲ ထည့်ထားလိုက် မေမေပြန်လာခဲ့မယ်နော်
ဟုတ်..မေမေ
မေမေသွယ် ပြန်လာတော့ လက်ထဲမှာ အဖြူရောင် အထုပ်လေးတစ်ထုပ်
လာ..သမီး သမီးအတွင်းခံ ဘောင်းဘီလေး ယူခဲ့
မိန်းကလေးတွေ အဲ့လိုဖြစ်ပြီဆိုရင် ဒီဟာလေး သုံးရတယ် မေမေပြမယ်
ပြောရင်းကျွန်မအတွင်ခံဘောင်းဘီခွကြားကပိတ်သားနှစ်ထပ်ချုပ်ထားတဲ့နေရာလေးကိုကပ်ပေးတယ်။
မေမေလုပ်တာကြည့်ထားနော် ..နောက်ဆိုသမီးကိုယ်ဟာကိုယ်လုပ်ရတော့မယ်လေ
ဟုတ် မေမေ
ကဲ.ရပြီ သမီးရေသွားချိုးလိုက်တော့ ရေချိုးပြီးရင် ဒီဘောင်းဘီ၀တ်နော် ပြီးရင် မေမေနဲ့အတူ ဈေးသွား၀ယ်မယ်နော်
ကျွန်မအတွက်တော့ မေမေက အမြဲရှေ့ကနေ ဖြေရှင်းပေးတတ်သူပါ။ ကျွန်မလေ မေမေသွယ်ကို ချစ်တယ်။
ဒီလိုနဲ့ ကျွန်မ ၁၀တန်းအောင်လို့ ဆေးတက္ကသိုလ် တက်ခွင့်ရခဲ့တယ်။ အခုဆို ကျွန်မအသက် ၁၈ ပေါ့။ ကျွန်မကိုမွေးခဲ့တဲ့ ဖေဖေနဲ့မေမေတို့ရဲ့အလှတရားတွေအညီအမျှပိုင်ဆိုင်ခွင့်ရတဲ့ ကျွန်မကို မြင်သူတိုင်း လှည့်ကြည့်ရလောက်အောင်ပါပဲ။ ဖြူ၀င်းတဲ့ အသားအရေနဲ့အတူ အနားသတ်တွေ ခွေလိပ်နေတဲ့ ဆံနွယ်အိအိတွေက ဖြူစင့်ရဲ့ မျက်နှာနုနုလေးကိုပိုလို့ချစ်စရာကောင်းလာစေတာပေါ့။ပြီးတော့ဒီအရွယ်အထိ ဖြူစင့်ကို ဂရုစိုက်တတ်တဲ့ မေမေသွယ်က ကျောင်း၀တ်စုံ လှလှလေးတွေ ချုပ်ပေးတယ်လေ။ ကျောင်းသွားတိုင်း ရင်ဖုံးအင်္ကျီလေးနဲ့ ရှေ့ဖုံးဖိစကတ် အိအိလေးက ဖြူစင့်အလှကို ပိုလို့ထင်ရှားလာစေတယ်။
အခုဆို ဖြူစင်ဒုတိယနှစ် MC ကျောင်းသူကြီး ဖြစ်ပြီလေ။
သမီးရော့..ဒါမေမေမနေ့ကချုပ်လာပေးတာ။ ၀တ်ကြည့်အုံးနော်
ဟုတ်မေမေ
မနက်စောစော အခန်း၀မှာ မေမေပေးလာတဲ့ အထုပ်လေးကို လှမ်းယူရင်း မေမေကို ပြုံးပြမိတယ်။ ပြီးတော့ မှန်ရှေ့မှာရပ်ရင်း ည၀တ်ဂါ၀န်လေးကို ချွတ်ချလိုက်တော့ ပြည့်ပြည့်တင်းတင်း ခန္ဓာကိုယ်လေးက ချစ်စရာ မျက်နှာလေးနဲ့ လိုက်ဖက်လိုက်တာ။ ကိုယ်ကိုကိုယ်ကျေနပ်ရင်းဖြူစင်လက်လေးတစ်နဲ့နောက်ဖက်ကဘော်လီချိတ်လေးကိုဖြုတ်ချလိုက်တဲ့အချိန် အိထွေးတဲ့ နို့အုံအိအိလေးက မာမာလေးတင်းနေတာပေါ့။ လက်တစ်ဖက်နဲ့ နို့အုံပြည့်ပြည့်လေးကို ဖိဆုပ်မိတော့ တင်းတင်းလေးအိစက်နေတဲ့အသားစိုင်တွေကတစ်ဆင့် ခံစားချက် ဆန်းဆန်းလေး တစ်ခုကို ဖြူစင် ခံစားလိုက်မိတယ်။
အို. ဖြူစင် ဖွဖွလေး ဆုပ်နယ်နေမိတယ်ရှင်။
ခံစားချက်လေးနဲ့အတူစိမ့်ဆင်းလာတဲ့အရည်နွေးနွေးတစ်ချို့.ဖြူစင်ပေါင်ကြားလေးထဲမှာပေါ့။
ဟာသွေးဆင်းပြန်ပြီထင်တယ် ဟိုနေ့ကမှ ပြီးတာကို တစ်ယောက်ထဲ ရေရွတ်ရင်း အတွင်းခံ ဘောင်းဘီလေးကို ဟကြည့်လိုက်တော့ အရည်ကြည််လေးတွေက ဘောင်းဘီဂွကြားမှာ စွတ်စိုလို့.။ ပြီးတော့ ရင်ခုန်နှုန်းတွေ မြန်နေတဲ့ ခန္ဓာကိုယ် အိအိလေးကိုကုတင်ပေါ်မှာလှဲချလိုက်မိတယ်။ နွေးထွေးစိုစွတ်နေတဲ့ ဘောင်းဘီခွကြားလေးကိုစမ်းကြည့်မိလိုက်တဲ့ခဏ ဖြူစင်အတွက် သိပ်ကိုထူးဆန်းတဲ့ ခံစားမှုလေးတစ်ခုလေ.။ ဘောင်းဘီလေးကို လက်နဲ့ဖိကပ်လိုက်တဲ့အချိန် ဖြူစင် ပေါင်ကြားက ဖောင်းဖောင်းမို့မို့ အသားစိုင်လေးကို ထိမိတဲ့အချိန်မှာပေါ့။
အား. အဲ့ဒီခံစားချက်လေးကို ဖြူစင်သိပ်သဘောကျသွားမိတယ်။ပြီးတော့ ..ပြီးတော့..
အချိန်တွေ ဘယ်လောက်ကြာတဲ့အချိန် ပေါင်ကြားကအသားအိအိလေးကိုပွတ်နေမိလဲဆိုတာဖြူစင်မသိတော့ပါဘူး။
မေမေရဲ့တံခါးခေါက်သံကြားမှအသိစိတ်တွေပြန်၀င်လာခဲ့တယ်။
သမီးရေချိုးပြီးပြီလား ကျောင်းသွားရတော့မယ်လေ
ဟုတ်မေမေခဏခဏ
အ၀တ်တန်းပေါ်မှာလွှားထားတဲ့သဘက်လေးကိုလှမ်းယူပြီးတော့ ဖြူစင်ကိုယ်လုံးလေးပေါ်မှာပတ်လိုက်တယ်။ပြီးတော့မှအခန်းတံခါးကိုဖွင့်လိုက်တော့
သမီးရေမချိုးရသေးဘူးလား ကျောင်းနောက်ကျတော့မှာပဲ
ဟုတ်အခုပဲချိုးမလို့ပါမေမေရဲ့
အေးအေး ဒါဆိုမြန်မြန်ချိုးနော်
ပြောရင်း ဖြူစင်ကုတင်လေးပေါ်ကို အကြည့်ရောက်သွားတဲ့ မေမေမျက်နှာမှာ အံ့သြမှုလေးတစ်ခုဖြစ်သွားသလိုဖြူစင်ခံစားလိုက်မိတယ်။ ဖြူစင်ကြည့်လိုက်မိတော့ အိပ်ယာခင်း ပန်းရောင်လေးပေါ်မှာ ကွက်နေတဲ့ ရေကွက်လေးတစ်ကွက်
ဖြူစင်မျက်နှာနီနီလေးနဲ့ ရေချိုးခန်းထဲ ပြေး၀င်သွားမိတယ်လေ။
ရေချိုးနေရင်းနဲ့ အသားဖောင်းဖောင်းလေးကို ဆပ်ပြာတိုက်တဲ့အချိိန် ဖြူစင်ရင်တွေ တဆတ်ဆတ် ခုန်လို့ပေါ့။
အ၀တ်လဲပြီးတော့ အခန်းထဲက ထွက်လာတဲ့အချိန် မေမေအပြုံးလေးကို မြင်ရတာ အရင်ကနဲ့မတူသလို ခံစားလိုက်မိတယ်။ ဖြူစင်ရှက်လိုက်တာ။
သမီးလေး အရွယ်ရောက်ပြီ ရည်းစားတွေ ဘာတွေရော ရှိနေပြီလား
အာမေမေကလဲ မရှိသေးပါဘူး
အင်းပါ မေမေသမီးလေးက သိပ်လှနေတော့ ရည်းစားတွေ ဘာတွေရှိနေပြီလားလို့ ပါ တွေ့နေပြီဆိုရင် မေမေကိုပြောနော်
ဟုတ်ကဲ့ပါ မေမေကလဲ
မေမေနဲ့နှစ်ယောက်အတူ ဓာတ်လှေကားထဲ ၀င်တဲ့အထိ ဖြူစင်ရှက်နေမိတယ်လေ။ အခုဆို ဖြူစင်လဲ ၁၈ ကျော်ပြီ။ ဘာလိုလိုနဲ့ ဖေဖေေတောင် ပြီးခဲ့တဲ့လက အသက် ၅၀ ပြည့်တယ် ဖေဖေအိပ်ထောင်ကျတော့ ၃၀ ကျော်ပြီလေ။ မေမေက ဖေဖေထက် နည်းနည်းပဲ ငယ်တယ်လို့တော့ပြောတယ်။ အခု မေမေသွယ်ကတော့ ၄၂ ကျော်ပြီပေါ့။
သမီးလေး ဘာတွေပဲဖြစ်ဖြစ် မေမေကိုပြောနော်။ မေမေက သမီးလေးရဲ့ အကောင်းဆုံး သူငယ်ချင်းပဲနော်သမီး
ဟုတ်ကဲ့ပါမေမေ သမီးပြောမှာပါ
မေမေ ဘာကိုဆိုလိုမှန်း မသိပေမဲ့ မနက်က ဖြစ်ခဲ့တာအတွက်တော့ ဖြူစင်ရှက်နေမိဆဲပါပဲ။
အော် မေမေ ညနေကျောင်းဆင်းရင် သမီးသူငယ်ချင်းတွေနဲ့လှည်းတန်းခဏသွားပြီးမုန့်စားမလို့အဲ့ဒါမေမေလာမကြိုနဲ့တော့နော် သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ လိုင်းကားစီးပြီး ပြန်လာခဲ့မယ်
ဟားဟား. သမီးလဲ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ လည်တတ်ပြီပေါ့
အာ.မဟုတ်ပါဘူးမေမေရဲ့ မိန်းကလေး သူငယ်ချင်းတွေပါ
အင်းပါ .မေမေလဲဘာမှမပြောရပါဘူး .ကဲပါ မေမေကိုတော့ ဖုန်းဆက် ဟုတ်ပြီလား
ဟုတ် မေမေ
မေမေနဲ့စကားပြောရင်း ကျောင်းအ၀ကို ရောက်လာခဲ့တယ်။ ကားပေါ်က ဆင်းပြီးတော့ ကျောင်းထဲလှမ်း၀င်တဲ့အချိန် လူတွေရဲ့မျက်လုံးက ဖြူစင်ပေါ်မှာ ဝေ့၀ဲလို့ပေါ့။ ဖြူစင်မလုံမလဲနဲ့ နောက်လှည့်ကြည့်မိတော့ ကားပေါ်ကနေ ဖြူစင်ကိုပြုံးရင်း လက်ပြတဲ့ မေမေကို တွေ့လိုက်တယ်လေ။
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

ဟလိုမေမေလားသမီးပြန်လာတော့မယ်နော် အခုသူငယ်ချင်းတွေနဲ့စားပြီးပြီ
လူတွေရှပ်ရှက်ခပ်နေတဲ့လှည်းတန်းလိုနေရာမျိုးမှာသူငယ်ချင်းတွေနဲ့သွားရတဲ့လွတ်လပ်မှုမျိုးကိုဖြူစင်သဘောကျမိတယ်။
ခြေလှမ်းတွေ လှမ်းလိုက်တိုင်းမှာ ကောင်လေးတွေရဲ့ အကြည့်စူးစူးတွေကို သတိထားမိတိုင်းရင်ဖိုမိတာလဲအကြိမ်ကြိမ်.။
ဟဲ့.ဖြူစင်နင်လိုင်းကားစီးလို့ဖြစ်ပါ့မလား Taxi နဲ့ပြန်မလား
ရပါတယ်ဟ ငါလဲစီးချင်လို့ပါ
အင်းဒါဆိုလဲပြီးတာပဲ..ဟိုမှာ ၄၅ လာပြီ တက်ရအောင်
ပြောရင်း ရှေ့ကတက်သွားတဲ့ သူငယ်ချင်း ဟေမန်နောက်ကို ဖြူစင်လိုက်တက်သွားမိတယ်။
ဖြူစင်အတွက်တော့အခုလိုလူတွေအများကြီးနဲ့စီးရတာစိတ်ထဲမှာပျော်သလိုလိုရယ်လေ။
ကားကချက်ခြင်းမသွားသေးပဲအကြာကြီးလူစောင့်နေတဲ့အချိန်အိုက်စပ်စပ်နဲ့လည်ဂုတ်ဖြူဖြူလေးမှာချွေးစလေးတွေတွဲခိုလို့ပေါ့။ တစ်စတစ်စနဲ့လူတွေပြည့်ကြပ်လာတဲ့အချိန်.။
ဖြူစင်ဒီနားကိုတိုး ဒီမှာကိုင်စရာရှိတယ်
အင်းအင်း
ဘေးသိုင်းလွယ်အိတ်လေးကိုရှေ့ဖက်ပို့ရင်း လက်တစ်ဖက်ကစာအုပ်လေးတွေကိုပိုက်လို့ ကျန်တဲ့တစ်ဖက်နဲ့သံတန်းလေးကိုတင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ထားမိတယ်။
ကားစပယ်ယာရဲ့အော်သံနဲ့အတူ ကျပ်လာတဲ့လူတွေက တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် အစီအရီကပ်လို့ပေါ့။
အဲ့ဒီအချိန်မှာပဲမထင်မှတ်တဲ့အထိအတွေ့လေးတစ်ခုကိုဖြူစင်ခံစားလိုက်မိတယ်။မေမေချုပ်ပေးထားတဲ့ ဖိစကပ် ပျော့ပျော့ တင်းတင်းလေးထဲကနေတင်းတင်းလေးစူထွက်နေတဲ့ဖြူစင်တင်ပါးလုံးလုံးလေးကို
မထိတထိ ပွတ်သပ်လိုက်သလိုပါပဲ။ ကားဘီးတွေကလဲစလှိမ့်နေတဲ့အချိန်အပြင်က၀င်လာတဲ့လေအေးအေးလေးကဖြူစင်ရင်ထဲက ပူနွေးမှုတွေကို မဖြေဖျောက်နိုင်ပါဘူးရှင်။ ဖြူစင်ရင်တွေခုန်လာတယ်လေ။မတော်တဆ ထိမိရုံတင်လို့ထင်မိတာဖြူစင်အထင်တွေတက်တက်စင်အောင်လွဲပါရောလား။ကျပ်သိပ်နေတဲ့ လူတွေကြားမှာ ဘယ်သူမှန်းမသိတဲ့ လက်လေးတစ်ဖက်က ဖြူစင်အတွင်းခံဘောင်းဘီသားရေကြိုးလေးအတိုင်းဖွဖွလေးပွတ်သပ်ပေးနေတယ်။
ဟေမန်ကိုကြည့်လိုက်တော့ကားအပြင်ဖက်ကို ငေးကြည့်နေတယ်လေ။ဖွဖွလေး ပွတ်သပ်လာတဲ့ လက်ချောင်းလေးတွေက
ဖြူစင်တင်ပါးအိအိလေးနှစ်ခုကြားကိုထိုးပွတ်နေတယ်။ မနက်က ခံစားခဲ့ရတဲ့ ခံစားမှုလေးတွေကိုအသက်သွင်းပေးလိုက်သလိုပါပဲ။ ဒါပေမဲ့ မနက်က ခံစားမှုတွေထက် ပိုကောင်းတာတော့ အမှန်ပါ။ လူပုံအလယ်မှာ သူစိမ်းတစ်ယောက်က ဖင်ကိုကိုင်တာ ဖြူစင်အတွက်တော့ ပထမဆုံးအကြိမ်လေ။ပေါင်ကြားက စိမ့်ထွက်လာတဲ့ အရည်ကြည်လေးတွေက အဆက်မပျက်ပေါ့။ပေါင်လေးကို တင်းတင်းစေ့ရင်းပွတ်သပ်လာတဲ့အထိအတွေ့လေးကိုခံစားနေမိတယ်။နှုတ်ခမ်းဖျားမှာ ချွေးစလေးတွေနဲ့။ ရုတ်တရက် ပျောက်ကွယ်သွားတဲ့အထိအတွေ့..ဖြူစင်မောလိုက်တာ..။ပြီးတော့ .ပြီးတော့။ ခံစားမှု ဆန်းဆန်းလေးပျောက်ကွယ်သွားမှာစိုးရွံတဲ့စိတ်လေးဖြစ်လာတုံးမှာပဲ ဖြူစင်တင်ပါး အိအိလေးကိုဖိကပ်လာတဲ့မာတင်းတင်းအရာလေး..။
အို..
ဖြူစင်ခေါင်းလေးငုံထားမိတယ်.ပါးမို့မို့လေးနှစ်ဖက်မှာတော့ပန်းနုရောင်ဖြာလဲ့လို့.။
အိစက်ပြည့်တင်းနေတဲ့တင်သားအိအိလေးအလယ်ကိုမှရွေးပြီးနေရာယူလာတဲ့အရာလေး.
ဖြူစင်တင်သားတွေပေါ်မှာနွေးထွေးတဲ့ပွတ်သပ်မှုတွေနဲ့လူးလှိမ့်လို့။

အ..
ဖြူစင်နှုတ်က တိုးတိုးလေ ရေရွတ်မိတယ်။ဖြူစင်လုံးဝမထင်ထားမိဘူးလေ.။
ဘေးသိုင်းလွယ်အိတ်လေးကိုအကာအကွယ်ယူရင်းဖိစကပ်လေးရဲ့အလွှာအထပ်လေးအောက်ကိုဖွဖွတိုး၀င်လာတဲ့
လက်လေးတစ်ဖက်..။ဖြူစင်သတိထားမိတော့ဖြူဖြူနုနုလေးလေးတစ်စုံပါပဲ။ ဖြူစင်အရဲစွန့်ပြီး နောက်ကို လှည့်ကြည့်မိတော့ ကောင်လေးတစ်ယောက် ချောတယ်လို့မဆိုသာပေမဲ့ယောင်္ကျားပီသတဲ့လူမျိုးပေါ့။ သူလေ..ဖြူစင်ကို ပြုံးပြတယ်။
ဟင့်.ဘယ်လိုလူကြီးလဲ လူတွေအလယ်မှာ လူကိုလဲ လာနှိုက်သေးတယ် ပြီးတော့ သူက ဖြူစင်ကိုပြုံးပြလို့.။ဖြူစင်နှုတ်ခမ်းလေးစူရင်း ရှေ့ကိုပြန်လည့်လိုက်တဲ့အချိန် ယိမ်းလိုက်တဲ့ ကားရဲ့အရှိန်ကြောင့် ဖြူစင်တစ်ကိုယ်လုံး သူရင်ခွင်ထဲကို ရောက်သွားတယ်။ပိုပြီးဖိကပ်လာတဲ့အသားချောင်းနွေးနွေးလေးက တင်ပါးအိအိကြားမှာ ပိုပြီးနစ်၀င်လို့ .. ရှေ့ပိုင်းကိုတိုး၀င်လာတဲ့လက်လေးကဖိစကတ်အလွှာလေးကြားမှာဖြူစင့်ဆီးခုံမို့မို့လေးကိုမိမိရရပွတ်သပ်လို့လေ။ တဆတ်ဆတ် ခုန်နေတဲ့ ရင်ခုန်သံတွေနဲ့ ရှေ့နောက် ထိထိမိမိပွတ်သပ်ထိုးဆွမှုတွေကြားမှာဖြူစင်လွင့်မျောနေမိတယ်။
ပြီးတော့ သူလေ ဆီခုံမို့မို့လေးအောက်ကို တိုး၀င်ရင်း ဖြူစင့်ရဲ့ ပေါင်တံအိအိတွေ ကြားက အသားဖောင်းဖောင်းလေးပေါ်ကို ဖွဖွလေးထိုးဆွလိုက်တဲ့အချိန်..။
ဟင့်.
ဖြူစင်မျက်ရည်တွေတောင်၀ဲတက်လာမိတယ်။ရင်ထဲမှာဘာမှန်းမသိတဲ့ခံစားမှုတွေ ပြီးတော့ ဘယ်သူမှမထိဘူးတဲ့အသားနုလေးတွေကတဆင့်ပေးစွမ်းတဲ့ အရသာ။
အာ့
ဒူးတွေကွေးညွှတ်သွားမိမတတ်တုန်ရင်လာမိတယ်။ အဆက်မပြတ် ပွတ်သပ်ပေးနေတဲ့ လက်ချောင်းလေးတွေရဲ့အထိအတွေ့အောက်မှာ ဖြူစင်ရူးမတတ်ပါပဲ။
အား.
နှုတ်ကတိုးတိုးလေးအော်သံနဲ့အတူ ဖြူစင်ခန္ဓာကိုယ်လေးတစ်ချက်တုန်ခါသွားမိတယ်။ ပေါင်တံလေးအလယ်က တဆစ်ဆစ် သွေးတိုးနေတဲ့ခံစားမှု… ခန္ဓာကိုယ် တစ်ခုလုံးကို ပျံ့နှံ့သွားတဲ့ သာယာမှု ပြီးတော့ ပြီးတော့.။
ဖြူစင်အမူအရာကို ကြည့်ရင်း လက်လေး ပြန်ထုတ်သွားတဲ့သူကိုတောင်ဖြူစင်ကကျေးဇူးတင်နေမိတာ.။ မဟုတ်ရင် ဘေးကလူတွေ သိမှာလေ ။ ခဏကြာတော့..။
ဖြူစင်ဆင်းရအောင်လေ အ၀ကိုထွက်မယ်
အော် အေးအေး
ပြောရင်းဟေမန်နောက်ကကပ်ပြီးတိုးထွက်လိုက်မိတယ်။ မဆင်းခင်အချိန်လေး ဖြူစင်ရပ်ခဲ့တဲ့ နေရာလေးကို ခိုးကြည့်မိတော့ သူလေ ဖြူစင်ကို လှမ်းကြည့်လို့..ပြီးတော့ ပြုံးပြတယ်။ ရှက်လိုက်တာ..။ နှုတ်ခမ်းလေးစူရင်းတိုးတိုးလေးတစ်ကိုယ်ထဲရေရွတ်မိလိုက်တယ်။
ဟင့်..ဆိုးလိုက်တဲ့လူကြီး.
ကားဂိတ်ကနေအိမ်ကိုပြန်တဲ့ခြေလှမ်းတွေက နုံးခွေအားလျော့လို့ပေါ့..။
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

 

၂ ။ အနှိုင်းမဲ့

မေမေ သမီးပြန်လာပြီးနော်
အော် အေးအေး အဆင်ပြေရဲ့လား ပြန်လာတာ
မေမေ့ အမေးကို ကြားတော့မှ ဖြူစင်မျက်နှာလေး ရဲသွားမိတယ်။
ဟုတ်
တစ်ခွန်းထဲ ဖြေပြီးတော့ အခန်းထဲ၀င်ရင်း အခန်းတံခါးကို လော့ခ်ချထားလိုက်တယ်။
ဟူး.
ရင်ထဲမှာတင်းကျပ်နေတဲ့အရာတွေကသက်ပျင်းချသံနဲ့အတူပါသွားသလိုစိတ်တွေနဲနဲလန်းဆန်းလာတယ်။ အတွေးတွေထဲမှာတော့ ကားပေါ်ကအဖြစ်ကတရေးရေး.။
သိပ်ဆိုးတာပဲ.
တစ်ကိုယ်ထဲ ရေရွတ်ရင်း အပေါ်ရင်ဖုံ အင်္ကျီလေးကို ချွတ်ချလိုက်တော့ ထွေးပွေ့ထားတဲ့ဘော်လီအသားရောင်လေးထဲမှာ တင်းတင်းလေး ဆူဖြိုးနေတဲ့ နို့အုံ အိအိတွေက လှပလို့ပေါ့။ ကိုယ်လုံးပေါ် မှန်လေးရှေ့ကိုရောက်တော့ ဘေးတိုက် အနေအထားနဲ့မှန်ထဲမှာပေါ်နေတဲ့ပုံရိပ်လေးကို ကြည့်ရင်း ဖြူစင် ကိုယ့်ကိုကို ကျေနပ်နေမိတယ်။ အိစက်မို့မောက်နေတဲ့ တင်သားတွေကဖိစကတ်လေးထဲကနေရုန်းကန်လို့လေ အဲ့ဒီတင်သားစိုင်တွေပေါ်မှာ..
အို..ငါဘာတွေ စဉ်းစားနေမိပါလိမ့်.။
ရှက်ရွံ့သွားမိတဲ့အပြုံးချိုချိုကဖြူစင်ပါးလေးနှစ်ဖက်ပေါ်နေရာယူထားတယ်။မှန်ထဲမှာ ကြည့်ရင်းစကတ်သားပျော့ပျော့လေးပေါ်ကနေတင်ပါးအိအိတွေကြားကိုဖြူစင့်လက်အိအိလေးတွေနဲ့ပွတ်သပ်ကြည့်တော့ ခံစားခဲ့ရတဲ့ အရသာလေးကနောက်ထပ်ပြန်ပြီးနိုးထလာသလိုလို။ ဖိစကတ်လေးရဲ့ဘေးက ဇစ်ကို ဆွဲချလိုက်တဲ့အချိန်ဟသွားတဲ့စကတ်အနားစလေး နှစ်ဖက်ကြားမှာ ဖြူစင့်ရဲ့ အတွင်းခံ ပန်းရောင်ချောချောလေးပေါ့။စကတ်လေးကို မချွတ်ပဲကုတင်လေးပေါ်ကိုပက်လက်လှန်ချလိုက်မိတယ်။ မရည်ရွယ်ပဲ ဖြူစင်လက်လေးတစ်ဖက်က စကတ်လေးရဲ့ အလွှာပျော့ပျော့အောက်ကိုတိုး၀င်သွားမိတယ်လေ။ စကတ်သားပျော့ပျော့လေး တစ်ထပ်သာဖုံးအုပ်ထားတဲ့ဖြူစင့်ဆီးခုန်လေးက ဖောင်းဖောင်းအိအိလေးပေါ့။
ဖုံးအုပ်ထားတဲ့စကတ်ပျော့လေးအောက်ကိုလက်နဲ့ထိုးသွင်းလိုက်ရင်း ကားပေါ်မှာ ပွတ်သပ်ခံခဲ့ရတဲ့နေရာလေးရောက်တော့ဖြူစင်ရင်တွေတဆတ်ဆတ်လှပ်ခါသွားမိတယ်။လက်ချောင်းလေးတွေလှုပ်ရှားသွားတဲ့
တစိမ့်စိမ့်စီးဆင်းလာတဲ့အရည်ချွဲချွဲလေးတွေက ဖြူစင့်ရဲ့ပန်းရောင်အတွင်းခံလေးကို ရွဲနစ်လို့လေ။ဖြူစင့်မျက်လုံးတွေကို တင်းတင်းမှိတ်လို့ ပန်းနုရောင် နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာက ခပ်ဟဟ..။တစ်ယောက်ထဲ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ကားထားတဲ့ ပေါင်တံ ဖြူဖြူလေးက ဖိစကတ်လေးရဲ့ ဖုံးအုပ်ထားတဲ့အသားပျော့ပျော့လေးထဲကနေတိုးထွက်လို့နေတယ်။သူငယ်ချင်းတွေပြောတဲ့ ယောင်္ကျားတစ်ယောက်နဲ့နေတဲ့အရသာဆိုတာဒါလား..။ ဖြူစင်လေ.။  သိပ်ကို့နှစ်သက်ခဲ့မိတယ်ရှင်။

ဒေါက်ဒေါက်ဒေါက်ဒေါက်ဒေါက်ဒေါက်
တံခါးခေါက်သံလေးနဲ့အတူ တိုးတိုလေး ကြားလိုက်ရတဲ့ မေမေသွယ့်အသံ..။
လာပြီ မေမေရေ
တန်းပေါ်ကသဘက်တစ်ထည်ကိုဆွဲယူလို့ဖြူစင်ခန္ဓာကိုယ်လေးပေါ်လွှားလိုက်တယ်။
တံခါးကိုဖွင့်လိုက်တဲ့အချိန်အခန်းထဲကို၀င်လာတဲ့မေမေ။
သမီးရေမချိုးသေးဘူးလား
ဟုတ် ချိုးတော့မလို့ မေမေရဲ့
မေမေကို ပြန်ဖြေရင်း နောက်ဖက်ကို လှည့်လိုက်တော့ ဖြူစင်ထမိန်စကတ်လေး နောက်မှာ ကွက်ကွက်လေး ထင်းနေတဲ့ အရည်ကြည်တွေ..။
သမီးလေး
ရှင်မေမေ.
ထိုင်ပါအုံး မေမေသမီးလေးရဲ့
မေမေစကားဆုံးတော့ ကုတင်ပေါ်မှာ ထိုင်နေတဲ့မေမေဘေးမှာဖြူစင်၀င်ထိုင်မိတယ်။
သမီးလေးတောင် အရွယ်ရောက်ပြီပဲ
ဟာ မေမေကလဲ ရှက်စရာကြီး
ဒါရှက်စရာမှ မဟုတ်တာသမီးရဲ့ မေမေလေးသမီးတို့အရွယ်ကနေကြီးခဲ့တာပါ
အရွယ်ရောက်လာပြီဆိုရင် ဆန့်ကျင်ဘက် လိင်ကို စိတ်၀င်စားတတ်လာပြီ ပြီးတော့ သွေးသားက အလိုဆန္ဒတွေကို တောင့်တတ်လာတာ သဘာ၀ပဲသမီးရဲ့
သမီး.
ရှင်မေမေ
မေမေကို မေမေလို့သဘောထားသလိုပဲ တချို့ကိစ္စတွေမှာ အမတစ်ယောက်လို သဘောထားလို့ ရတယ်နော်
မေမေစကားကဘာကိုဆိုလိုတယ်ဆိုတာ ဖြူစင်နားလည်ပါတယ်။ပြီးတော့ ဖြူစင်ခေါင်းလေးငုံထားမိတယ်။
ချစ်သူရှိပြီဆိုရင်လဲမေမေကိုပြောနော်
ဟုတ်ကဲ့ပါမေမေရယ်

ဖြူစင်ခေါင်းလေးနဲ့မေမေရင်ခွင်ထဲကိုတိုး၀င်ရင်းပေါ့..။
ကျေးဇူးပါမေမေရယ်။
******************************

ဒီလိုနဲ့ ဖြူစင်နဲ့ မေမေသွယ်တို့ဆက်ဆံရေးက ညီအမဆန်လာခဲ့တယ်။ ပွင့်လင်းလာတဲ့ ဆက်ဆံရေးနဲ့အတူမေမေသွယ်နဲ့အဓိကပြောဖြစ်တာတွေက လိင်အကြောင်းတွေ များခဲ့တယ်။ မေမေသွယ်ဟာ အဲ့ဒီအရာတွေပေါ်မှာသိပ်ကိုခုံမင်တဲ့သူတစ်ယောက်ဆိုတာသိခဲ့ရသလိုဖြူစင်လဲအဲ့ဒီအရာလေးတွေအပေါ်မှာ သာယာခုံမင်လာတတ်ခဲ့တယ်လေ။
ဒီလိုနဲ့တစ်နေ့ပေါ့။
အဲ့ဒီနေ့ကစနေနေ့ဖြူစင်ကျောင်းပိတ်ရက်ပေါ့..။မနက်စောစော မေမေနဲ့ ဈေးအတူသွားပြီး ပြန်တာတဲ့အချိန်။
အမ ဈေးကပြန်လာပြီလား
အော်အေး မောင်လေးပြန်လာပြီ
ဖြူစင်သိပ်အမြင်ကပ်တဲ့ကောင်လေးပေါ့ ဖြူစင်တို့ကွန်ဒိုက ဓာတ်လှေကား မောင်းပေးတဲ့ ချာတိတ်လေ။ ဖြူစင်ထက် ငယ်မယ်ထင်ပါတယ်။ ရုပ်လေးက သနားကမားလေးပေမဲ့ သူလေနှာဘူးသိလား။
ဖြူစင်လာတိုင်းဖြူစင်ဖိစကပ်လေးနောက်ကတင်းတင်းလေးမို့နေတဲ့တင်ပါးအိအိတွေကိုလိုက်လိုက်ကြည့်တတ်တာ
.ဖြူစင်သိတာပေါ့ မိန်းကလေးပဲ။ အစကတော့ကြောက်မိပေမဲ့အခုနောက်ပိုင်းသူ့အကြည့်တွေကိုပဲသာယာမိနေသလိုလိုရယ်.။
ဓာတ်လှေကားထဲရောက်တဲ့အခါတိုင်း မေမေကိုနှုတ်ဆက်တဲ့သူမျက်နှာလေးကိုဖြူစင်ခိုးကြည့်မိတော့ အပြုံးချိုချိုလေးနဲ့ အေးချမ်းတဲ့ မျက်နှာနုနုလေး မဖြူပေမဲ့ ၀င်းမွတ်နေတဲ့အသားအရည်နဲ့တစ်မျိုးလေးကြည့်ကောင်းနေသယောင်ယောင်ပါ။
အခန်းထဲရောက်တော့ ကုတင်လေးပေါ် ပက်လက်လှန်ရင်း
ဟူး.
သက်ပျင်းချသံသဲ့သဲ့ကိုဖြူစင်ကလွဲပြီးဘယ်သူမှမကြားနိုင်ခဲ့ဘူးလေ။

ဒေါက်..ဒေါက်.ဒေါက်
သမီးအပြင်ထွက်ပါအုံး သမီး လေးလေး လာတယ်။
မေမေရဲ့အသံစူးစူးလေးကြောင့်ကုတင်ပေါ်ကလူလဲထရင်းအခန်းအပြင်ရောက်တော့ ဖေဖေညီအငယ်ဆုံးလေ။
အန်ကယ် လေးလုံး ဘယ်တုံးက ပြန်ရောက်တာလဲ သမီးတောင် မသိဘူး
မနက်က လေယာဉ်နဲ့ သမီးရေ သမီးဖို့ လက်ဆောင်ပါတယ်။
ရော့ ဒါက အကိုအတွက်.ဒါကတော့ မမသွယ်အတွက်..ဒါက တူမချောလေးအတွက်
ဟဟ.တယ်ဟုတ်ပါလားဒါကြောင့်လေးလေးလုံးကိုချစ်တာ
ဖြူစင်ဖေဖေမှာ မောင်နှမ ငါးယောက်ရှိတယ်လေ။အကြီးဆုံးနဲ့အငယ်ဆုံးကယောင်္ကျားလေးပေါ့ ကျန်တာကတော့အဒေါ်တွေ အန်ကယ်က မျက်မှန်တတ်လို့လေးလုံးလို့စရင်းကနေ အန်ကယ်လေးလုံးဖြစ်သွားတာပါ။အခုတော့ သူ့မိန်းမနဲ့ သြစတေးလျမှာ နေနေတာပေါ့။
အန်ကယ်လုံးဒီမှာဘယ်လောက်ကြာမှာလဲ
တစ်လလောက် ကြာမယ်သမီး
မမေရာပါမလားဘူးလား
အေး..သူကခွင့်မရဘူးလေ အဲ့ဒါနဲ့ တစ်ယောက်ထဲ ပြန်လာတာ
ဒါဆိုလဲ ဒီမှာအိပ်ပေါ့ ဒီည
ဟားဟား ညီးဖိုးဖိုးက ဒီညပြန်လာတဲ့ စကားပြောစရာ ရှိတယ်တဲ့ဗျာ
ဒါဆိုလဲ ပြီးရော ပြီးရော
သမီး အောက်မှာ ကော်ဖီသွား၀ယ်ပါအုံး ကုန်နေပြီ မေမေ,မနက်က မေ့သွားလို့
ဟုတ်
မေမေကိုပြောရင်းအခန်းထဲပြန်၀င်ပြီးတော့မှဖြူစင်ခေါင်းထဲမှာအတွေးလေးတစ်ခု၀င်လာခဲ့တယ်။
ဟုတ်ပြီ။
ဘီဒိုထဲကည၀တ်ဘောင်းဘီအဖြူလေးကိုတီရှပ်အဝါလေးနဲ့တွဲ၀တ်လိုက်တယ်။
အဖြူပါးပါးဘောင်းဘီလေးထဲကဖြူစင်အခု၀တ်ထားတဲ့အတွင်းခံအနက်လေးကထင်းထင်းလေးပေါ့။ မေမေဆီက ပိုက်ဆံလှမ်းယူရင်း ဖြူစင်တံခါးကထွက်လို့ ဓာတ်လှေကား ခလုတ်လေးကိုနှိပ်လိုက်တဲ့လက်တွေကတုံယင်နေသလိုလိုရယ်လေ။
တင်တောင်
တံခါးလေးပွင့်လာပြီးတော့ ဓာတ်လှေကားထဲကခုံမှာထိုင်နေတဲ့သူကိုတွေ့လိုက်တယ်။တုံယင်နေတဲ့ခြေလှမ်းတွေနဲ့
ဓာတ်လှေကားထဲကိုလှမ်း၀င်လိုက်တော့ပြန်ပိတ်သွားတဲ့တံခါးလေးနဲ့အတူပြောင်းလဲသွားတဲ့အထပ်နံပါတ်တွေ..။သူကို ခိုးကြည့်မိတော့ ဖြူစင်ဘောင်းဘီပါးလေးကို စူးစူးလေး ခိုးကြည့်နေတဲ့သူကို တွေ့လိုက်မိတယ်။နံပါတ်တွေက ၄ကိုရောက်သွားတဲ့ အချိန်မှာတော့..
အို..အမေ့
တုံခနဲရပ်သွားရင်းမဲမှောင်သွားတဲ့ဓာတ်လှေကားထဲမှာဖြူစင်နဲ့သူနှစ်ယောက်ထဲလေ။
ဒုကပါပဲ ဖြူစင်ဖုန်းလဲယူမလာမိဘူး။
မကြောက်နဲ့နော်မမ မီးပျက်သွားလို့ထင်တယ် အောက်ကမီးစက်နှိုးရင်ပြန်လာမှာပါ
အမှောင်ထဲကတိုးတိုးလေထွက်လာတဲ့သူအသံတွေက ဖြူစင်ရင်တွေကို နဲနဲငြိမ်သွားစေတယ်။ ပြီးတော့ .ပြီးတော့
အို..
ဖြူစင်ကိုယ်လုံးအိအိလေးသူရင်ခွင်ထဲမှာပေါ့။
ဟာ.နင်ဘာလုပ်တာလဲ
တောင်းပန်ပါတယ် မမရယ် မမကြောက်နေမှာစိုးလို့ပါ
မကြောက်ပါဘူး ဖယ်ပါ
ဖြူစင်ပါးစပ်က ပြောနေပေမဲ့ ဖြူစင်ကိုယ်တိုင်က မရုန်းမိပါဘူး။
သူရင်ခွင်လေးက နွေးထွေးနေသလိုရယ်။
ဖယ်ပါကွာ
မဖယ်ပါရစေနဲ့ မမရယ် ကျွန်တော် မမကို ချစ်လို့ပါ
ရှင်
ဘယ်လိုမှထင်မှတ်မထားတဲ့ဖြူစင်နား၀ကစကားသံတိုးတိုးလေး.. ဖြူစင်ရင်တွေ ခုန်နေတယ်ရှင်။
မမပြန်ပြောရင် ကျွန်တော် အလုပ်ထွက်ရမယ်ဆိုတာ သိပါတယ် ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော် သိပ်ချစ်လို့ ဖွင့်ပြောမိတာပါ
ဖြူစင်ဘာပြန်ပြောရမလဲလေ.အခုအချိန်မှာဖြူစင်အပြင်ကိုရောက်ချင်တာပဲသိတယ်။
အဲ့ဒီအချိန်ပေါ့ ရုတ်တရက် လင်းလာတဲ့ မီးရောင်နဲ့အတူတဖြေးဖြေးစပြီးရွေ့လာတဲ့ဓာတ်လှေကားကြောင့်ဖြူစင်ကိုလွှတ်ရင်း
သူ့ခုံလေးမှာပြန်ထိုင်နေတယ်။ မြေညီထပ်ရောက်တော့..
မမ ကျွန်တော့ကို စဉ်းစားပေးပါနော်
ဖြူစင်ခေါင်းငုံထားမိတယ်။ပြီးတော့ ခုံမှာ ထိုင်နေတဲ့သူခြေထောက်၀င်း၀င်းလေးတွေကတ္တီပါဖိနပ်အနက်ရောင်လေးပေါ်မှာလှပကြော့ရှင်းလို့ပေါ့။
ကော်ဖီပုလင်းလေးကိုင်းရင်းငွေရှင်းနေတဲ့အထိဖြူစင်ရင်တွေခုန်နေဆဲပါ။ပြန်တက်တဲ့ အချိန် ဓာတ်လှေကားထဲမှာ သူ့ကို ဘယ်လို ရင်ဆိုင်ရမလဲလေ။ဖြူစင်အတွေးတွေ ယောက်ယက်ခတ်နေတုံး.။
ညီမလေး ညီမလေး
ရှင်
၂၈၀၀ ကျတယ် ညီမလေး အမပြောနေတာ လေးငါးခါရှိပြီ
ပြုံးရင်းပြောလာတဲ့ အမစကားကိုကြားတော့ ဖြူစင်ရှက်လိုက်တာ.။
ဆောရီးပါနော်အမ ညီမအတွေးလွန်သွားလို့
ရပါတယ် ညီမရဲ့
ကော်ဖီပုလင်းနဲ့ပြန်အမ်းတဲ့ပိုက်ဆံကိုယူရင်းဖြူစင်ပြေးထွက်ခဲ့မိတယ်။
ဓာတ်လှေကားရှေ့ ရောက်တော့ အပေါ်ထပ်ကအန်တီသားအမိနှစ်ယောက်ဓာတ်လှေကားစောင့်နေတာတွေ့တော့မှ
ဖြူစင်သက်ပျင်းလေးခိုးချမိတယ်လေ။ ဓာတ်လှေကားထဲရောက်တော့ ခိုးပြီး ပြုံးပြတဲ့သူ့အပြုံးကိုဖြူစင်မျက်စောင်းလေးနဲ့တုံ့ပြန်မိတယ်။
ဟူး..ရင်တွေပူလိုက်တာနော်။
အိမ်ထဲကိုရောက်တော့ ဆိုဖာမှာထိုင်နေတဲ့ အန်ကယ်လေးနဲ့မေမေ.။
ဖေဖေရော
ခါးနာလို့တဲ့ အခန်းထဲမှာ လှဲနေတယ် မေမေ ကော်ဖီမိတ်ထည့်ပြီးပြီသမီးကော်ဖီတစ်ဇွန်းထည့်ပြီးတော့ ရေနွေးထည့်လိုက်ရင်ရပြီ
ဟုတ်မေမေ
ကော်ဖီလင်ဗန်းလေးကိုင်ထားတဲ့ဖြူစင်လက်တွေက ရင်ခုန်နှုန်းကြောင့် နဲနဲလေး တုန်နေတယ်။ မီးဖိုခန်းကထွက်တော့ ဖြူစင်အိပ်ခန်းပြီးတော့ ဖေဖေမေမေအိပ်ခန်း အဲ့ဒီဘေးမှာမှဧည့်သည်လာရင်ပေးတဲ့အခန်းလွတ်လေး.။အဲ့ဒီအခန်းဒေါင့်လေး ရောက်တော့ မြင်လိုက်ရတဲ့ မြင်ကွင်းကို ကုလားကာနောက်ကဖြူစင်ခိုးကြည့်နေမိတယ်။ ဆိုဖာပေါ်မှာထိုင်နေတဲ့ မေမေသွယ် စကတ်အိအိလေးက ဒူးအထက်နားမှာ ကပ်ကပ်လေးပေါ့မေမေနဲ့တည့်တည့်မှာထိုင်ရင်းစကားပြောနေတဲ့ အန်ကယ်လေးရဲ့ မျက်လုံးတွေကမေမေမျက်နှာဆီကနေတစ်ချက်တစ်ချက် စကတ် ကပ်ကပ်လေး အောက်ကနေတင်းတင်းလေးခုံးမို့နေတဲ့ဆီခုံးဖောင်းဖောင်းလေးဆီ တစ်ချက်တစ်ချက် ဒူးနှစ်လုံးတင်းတင်းလေးစိထားတဲ့ကြားကိုခိုးခိုးကြည့်နေတာတွေ့လိုက်ရတယ်။ ဒါကို မေမေသွယ်လဲ သိမယ်ထင်တယ် ရယ်လိုက်တိုင်းဒူးလေးကိုဟဟလေးလုပ်လုပ်ပေးနေသလိုလို.အခန်းတံခါးပေါက်ကအလင်းရောင်ကြောင့် မေမေသွယ်ဟလိုက်တိုင်း ပေါင်ရင်းထိပ်က အတွင်းခံပန်းရောင်လေးက လှစ်ဟသွားတယ်။
အို
ဖြူစင်နားရွက်လေးတွေရဲလာတဲ့အထိပူထူသွားမိတယ်။ ဖေဖေက အခန်းထဲမှာ မေမေက ဧည့်ခန်းက ဆိုဖာမှာထိုင်ရင်း ဖေဖေညီအငယ်ဆုံးရဲ့အကြည့်တွေကိုသာယာနေတဲ့မြင်ကွင်းပြီးတော့ မရီးရဲ့ လှပတဲ့ ကိုယ်လုံးအိအိတွေနဲ့ ပေါင်တံဖွေးဖွေးလေးတွေကိုကြည့်ရင်းသာယာနေတဲ့အန်ကယ်လေး.။
ကော်ဖီခွက်လေးကိုနောက်ဖေးမှာပြန်ထားလိုက်ရင်း ဖြူစင်အခန်းထဲက ကုတင်ပေါ်မှာ လှဲနေမိတယ်။
မေမေရယ်..ယောင်္ကျားအခန်းထဲမှာရှိနေရက်နဲ့ ခဲအိုနဲ့သာယာနေတဲ့မေမေ။ ဒါက လူမှုရေး ဖောက်ပြန်တာပဲလေ..။မျက်လုံးကို တင်းတင်းလေးမှိတ်ထားရင်းဖြူစင်မျက်ရည်တွေ၀ဲလာမိတယ် ဖေဖေကို သနားမိသလိုလို ပြီးတော့.ပြီးတော့ဘာကြောင့်မှန်းမသိ.ဖြူစင်ရင်တွေခုန်နေတယ်လေ။
========================

သမီးဖြူစင်.
ရှင် မေမေ
အော် သမီးက အခန်းထဲမှာလား မေမေက ကော်ဖီယူမလာသေးလို့လေ
ဟုတ် မေမေ သမီးအ၀တ်လဲချင်လို့ပါ အဲ့ဒါနဲ့ ခဏ၀င်လာတာ
ဘယ်သွားမလို့လဲ သမီးက
ဘယ်မှမသွားပါဘူး
အေးအေး ဒါဆို အေးအေးဆေးဆေးလုပ် မေမေပဲ သွားယူလိုက်တော့မယ်
ဟုတ်..
မေမေနဲ့စကားပြောပြီးတော့ဖြူစင်ကုတင်လေးပေါ်မှာစိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ်လှဲချလိုက်မိတယ်။ ရင်တွေတော့ပူနေဆဲလေ.။
မိန်းကလေးတစ်ယောက်ကအထာပေးတယ်ဆိုတာဖြူစင်သူငယ်ချင်းတွေလဲပြောဘူးတယ်။ ပြီးတော့မေမေသွယ့်အမူအရာတွေ..။
မေမေက အသက်၄၂ ဆိုပေမဲ့ အရွယ်ကောင်းတုံးလေ။ ပြီးတော့ အရင်က မေမေပြောဘူးတယ် သမီးဖေဖေနဲ့ မေမေက မောင်နှမတွေလိုပဲ နေတော့တာတဲ့။ ဒါဆို။
ဟူး
လေပူတွေကိုမှုတ်ထုတ်လိုက်ပေမဲ့ရင်ထဲက ခပ်နွေးနွေးခံစားမှုတစ်ချို့ကတော့ကျန်နေဆဲပါ။ ပြီးတော့
ဖြူစင်ကုတင်လေးပေါ်မှာမက်တပ်ရပ်လိုက်မိတယ်။ ဖြူစင်အခန်းရဲ့အပေါ်က သစ်သားပွတ်လုံးချောင်းလေးတွေကံကောင်းရင်တော့ဧည့်ခန်းကိုလှမ်းမြင်ရမယ်ထင်တယ်။
အခုချိန်ထိဖြူစင်အဲ့ဒီလိုတစ်ခါမှာမကြည့်ခဲ့ဘူးပါဘူးဒါပေမဲ့ ဖြူစင်ရင်ထဲက လှုံ့ဆော်မှုတွေကိုဖြူစင်မတားဆီးနိုင်းခဲ့ဘူး။
သစ်သားချောင်းလေးတွေကြားကဖြူစင်ကြည့်လိုက်မိတဲ့အချိန်မြင်လိုက်ရတဲ့မြင်ကွင်းကြောင့် ဖြူစင်တစ်ကိုယ်လုံး တောင့်တင်းသွားမိတယ်။
အန်ကယ်လေးရဲ့ ဘေးမှာထိုင်ရင်း ကော်ဖီခွက်လေးကို မွှေနေတဲ့မေမေ ပြီးတော့ မေမေရဲ့ခါးသိမ်သိမ်လေးတွေပေါ်မှာ ရွရွလေး ပွတ်ကစားနေတဲ့ လက်တစ်စုံ.။
ဒါဆို.ဒါဆို။
ဖြူစင်အတွေးတွေရှေ့မဆက်ခင်မှာပဲခါးသိမ်သိမ်လေးပေါ်ကလက်တွေကိုဖွဖွလေးထပ်ကိုင်ရင်း ရင်သားတင်းတင်းလေးပေါ်ကို အင်္ကျီပေါ်ကနေအသာလေးဖိကပ်လိုက်တဲ့မေမေရဲ့လက်တစ်စုံ
ဖြူစင်အသက်ရှုသံတွေ မြန်လာခဲ့တယ်။
ဒီအချိန်ဖေဖေသာထွက်လာခဲ့ရင်ဆိုတဲ့အတွေးနဲ့ ဖေဖေနဲ့ မေမေအခန်းကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ တံခါးလေးက ပိတ်ရက်သား.။
အို..
ကိုယ်ကိုကိုယ်သတိမထားလိုက်မိဘူး .ဖြူစင်လက်လေးတစ်ဖက်ကဖြူစင်ပေါင်ကြားမှာနေရာယူနေခဲ့ပြီလေ။ ချောအိနေတဲ့ အသားနုနုလေးတွေကချွဲကျိကျိအရည်နွေးနွေးတွေနဲ့စိုစွတ်လို့ပေါ့..။
ကုတင်ဒေါင့်လေးမှာထိုင်ရင်း စောက်ဖုတ်လေးကို ဖွဖွပွတ်နေမိတယ်။
သမီး
အခန်း၀နားကခေါ်သံ..။ ဖြူစင်ရင်တွေ ဒိန်းကနဲ တော်သေးတာပေါ့ ၀င်မလာလို့
ဟုတ်မေမေ
မေမေ သမီးအန်ကယ်ကို သွားပို့လိုက်အုံးမယ်နော်
အော် ဟုတ်
ကို သွယ် မောင်လေးကို ပြန်လိုက်ပို့လိုက်အုံးမယ် နောက်ကျရင် စိတ်မပူနဲ့နော် သူသွားချင်တဲ့နေရာရှိရင် တစ်ခါထဲ လိုက်ပို့မလို့လေ
အော်အေးအေး.ကားဖြေးဖြေးမောင်းနော်
ဟုတ်ကဲ့ပါ ကိုရဲ့
ဖေဖေကို လှမ်းပြောပြီးတော့ ကားသော့ကိုယူရင်း.
အော် မေ့လို့ သမီး အပေါ်မှာ အ၀တ်တွေ လှမ်းထားတယ် သွားရုတ်လိုက်အုံးနော်
ဟုတ်မေမေ
ဖြူစင်ကို ပြောပြီးတော့ မေမေနဲ့ အန်ကယ်လေး အပြင်ကိုထွက်သွားတယ်။
ဖြူစင်သိချင်လိုက်တာ..သူတို့ဘယ်ကိုသွားကြတာလဲ။
ဟူး.. ရင်တွေမောလိုက်တာ.။
ခပ်အေးအေးနေတတ်တဲ့ဖေဖေကတော့ဘာမှမသိခဲ့ဘူးလေ။ မေမေတို့ ထွက်သွားတော့မှာ ဧည့်ခန်းမှာကျန်ခဲ့တဲ့ကော်ဖီခွက်တွေကို သိမ်းပြီးတော့ဖြူစင်အိမ်သော့လေးယူရင်း တိုက်အပေါ်ဆုံးထပ်ကိုတက်ခဲ့တယ်။ဖြူစင်တို့ ကွန်ဒိုက ဟိုးအပေါ်ဆုံး ခေါင်မိုးထပ်မှာ ရေစည်တွေနဲ့ ၀န်ထမ်းတွေ အလှည့်ကျနေဖို့အခန်းလေးတစ်ခန်းပဲရှိတယ်လေ။ ရှေ့ဖက်က နေရာလွတ်မှာတော့ အ၀တ်တွေ လှမ်းတတ်ကြတယ်။ အပေါ်ဆုံးကို ရောက်တဲ့အချိန်မှာ လှမ်းမြင်ရတဲ့ရှုခင်းကဖြူစင်စိတ်တွေကိုနည်းနည်းတော့ငြိမ်သက်သွားစေတာအမှန်ပါ။နေ့လည်တစ်နာရီရဲ့ နေပူပူပြင်းပြင်းကြောင့် လှေကားထိပ်က အရိပ်လေးမှာ ဖြူစင်ရပ်နေမိတယ်။
မမ
ဟိုးအဝေးကိုအာရုံရောက်နေတဲ့ဖြူစင်ခေါ်သံကြောင့်ကိုယ်လုံးလေးသိမ့်သိမ့်တုံသွားတဲ့အထိလန့်သွားမိတာပေါ့။လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ သူ။
မမ အ၀တ်လာရုတ်တာလား
ဟုတ်တယ်
နှုတ်ခမ်းလေးကို စူစူလေး ထားပြီးတော့ ပြောမိခါမှ ဖြူစင့်အမူအရာက ချစ်စရာများ ကောင်းသွားလားမသိဘူး။
မမပြောပုံလေးကချစ်စရာကောင်းတယ်နော်
မသိချင်ယောင်ဆောင်နေမိပေမဲ့ ရင်ထဲမှာတော့ ကြည်နူးသား..။
ကိုယ်ကိုလှတယ်ပြောတာဘယ်မိန်းကလေးကများ တင်းနေနိုင်ပါ့မလဲလေ.
ကျွန်တော့ဂျူတီပြီးလို့အပေါ်တက်လာတာမမရဲ့
အင်း  ဖြူစင်ခေါင်းလေးညိမ့်ပြမိတယ်။
မမ မနက်က ကျွန်တော်ပြောမိတာ စိတ်ဆိုးသွားလားဟင်
ဘာပြောလို့ ဘာကိုဆိုးရမှာလဲ
ဖြူစင်မသိဟန်ဆောင်ပြီးပြောလိုက်တော့.
မမကိုချစ်နေမိတယ်ဆိုတဲ့အကြောင့်ပေါ့။
ဘုရားရေ ဒီကလေးတော့ ခက်နေပါပြီ။ဖြူစင်ဘယ်လိုပြောရမလဲလေ။
နေပါအုံး မင်းအသက်ကဘယ်လောက်မို့လို့လဲ
၁၈ ကျော်ပြီမမ
ကလေးပဲ ရှိသေးတာပဲ ဒီလိုတွေက တွေးတတ်နေပြီလား
ပြောမဲ့သာ ပြောရတာပါ။ ဖြူစင်က သူ့ထက် နှစ်နှစ်ပဲကြီးတာလေ။
မမရယ်အချစ်ဆိုတာအသက်အရွယ်နဲ့မဆိုင်ပါဘူး ရင်ထဲက အလိုလို ချစ်မိလာတာ ဘယ်လိုတားရမလဲ မမရယ်။ ပြီးတော့ ကျွန်တော်က ဒီတိုက်က အလုပ်သမားပါ မမတို့အလုပ်ထုတ်ချင်လဲကျွန်တော်ထွက်ရမှာပါ ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော်ရင်ထဲမှာ မျိုသိပ်မထားနိုင်လို့ပြောမိတာပါမမရယ်။
အို.
မျက်ရည်လေး၀ိုင်းရင်းပြောလာတဲ့သူ့ကိုဖြူစင်သနားမိသွားတယ်။ပြီးတော့ မနက်က အဖြစ်.
မေမေသွယ်ရဲ့တင်ပါးလုံးလုံးတွေကို ဓာတ်လှေကားထဲမှာပွတ်ပေးနေတဲ့မြင်ကွင်းကိုပြန်မြင်မိလာတယ်။ ဒါဆို ဖြူစင်ရင်တွေ နွေးလာမိတာတော့ အမှန်ပါ ပြီးတော့ မေမေကို မနာလိုနေမိသလိုလိုရယ်။
အာ မဟုတ်သေးပါဘူး။
စိတ်ကိုချုပ်တည်းရင်း..သူကိုကြည့်လိုက်တော့သပ်သပ်ရပ်ရပ်နဲ့ယောင်္ကျားပီသတဲ့
သူ့ပုံစံလေးကတစ်မျိုးလေးရင်ခုန်ချင်စရာ။
ကဲနောက်မှပြောမယ် ဟုတ်ပြီလား
မမရယ်ကျွန်တော်သိခွင့်ရှိမယ်ဆိုရင်သိပါရစေလား။ ပြီးတော့ ကျွန်တော်ဒီနှစ်ကုန်ဆို အလုပ်ထွက်တော့မှာပထမနှစ်တက်ရတော့မယ်လေ နောက်နှစ်ဆို
ပြောရင်း ဖြူစင့်ရှေ့မှာ ဒူးထောက်လိုက်တဲ့ သူကို မြင်တော့ ဖြူစင်မနေနိုင်ခဲ့ပါဘူး။
အို.ဘာလုပ်တာလဲ ထပါ
သူ့ကိုထူဖို့သူ့ရှေ့မှာဖြူစင်ထိုင်လိုက်မိတယ်။
ကဲ ကလေးလေး အဲ့လောက်မဆိုးနဲ့ ညနေ ဂျူတီရှိလား
မရှိဘူးမမ နောက်နေ့မနက်၉နာရီမှလေ
ဒါဆို ညနေမှ ဒီကိုတက်ခဲ့မယ် ဟုတ်ပြီလား အဲ့တော့မှ ပြောမယ် အခုတော့ စဉ်းစားရအုံးမယ်
မမတကယ်ပြောတာနော်
မမ မညာတတ်ဘူး ဟုတ်ပြီလား
ပျော်လိုက်တာမမရယ် တကယ်ကျေးဇူးပါနော်
ပြုံးသွားတဲ့ မျက်နှာနုနုလေးက အပြစ်ကင်းနေသလိုလို ပြီးတော့.ပြီးတော့
အာ.ငါသူ့ကိုအမှတ်တွေဘာလို့ပေးနေမိပါလိမ့်
တစ်ယောက်ထဲတွေးရင်းဖြူစင်ပြုံးမိတယ်။
ကဲ သွားတော့မယ် ညနေမှတွေ့မယ် OK
ဟုတ် မမ

ဖြူစင်အ၀တ်တွေလဲမရုတ်မိပါဘူး.ပြီးတော့လေအေးစက်နေတဲ့လက်ဖျားတွေနဲ့အတူရင်တွေလဲခုန်လို့။

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

၃ ။ အနှိုင်းမဲ့

ဖေဖေအတွက် ညစာပြင်ပေးနေရင်း ဖြူစင်စိတ်တွေ လှုပ်ရှားနေတယ်။
သမီးမေမေလဲ ပြန်မလာသေးဘူး shopping လိုက်ပို့နေတယ်ထင်တယ်
အင်း ဟုတ်မယ် ဖေဖေ အန်ကယ် သွားချင်တဲ့နေရာ လိုက်ပို့မယ်လို့တော့ ပြောသွားတယ်လေ
အေးအေး.ဒါဆို စားပြီးရင် ဖေဖေ လဖက်ရည်ဆိုင် သွားအုံးမယ်နော်
ဟုတ်ဖေဖေ
ဖေဖေနဲ့အတူ ထမင်းစားရင်း ဖြူစင် အတွေးတွေက ပျံ့လွင့်လို့.။
..
သမီးဖေဖေသွားပြီနော်
ဟုတ်
နာရီကိုကြည့်လိုက်တော့ ၇နာရီခွဲ.. အိမ်သော့ကိုယူပြီး ဖေဖေထွက်သွားတော့ ဖြူစင်အခန်းထဲ၀င်ပြီး အ၀တ်လဲလိုက်တယ်။
တီရှပ်အနက်ရောင်လေးနဲ့အတူ ဖိစကတ် အသားရောင်လေးက ဖြူစင်ကိုယ်လုံး အိအိလေးပေါ်မှာ တိတိကျကျလေး လှပလို့ပေါ့။
အိမ်သော့လေးယူပြီးတော့ ဓာတ်လှေကားထဲရောက်တော့ ဖြူစင်လက်တွေ အေးစက်တုံယင်နေမိတယ်။
တင်တောင်..
ဓာတ်လှေကားက ထွက်လာတဲ့အသံ နံပါတ်၈နေရာမှာရပ်သွားတဲ့ဓာတ်လှေကားထဲကထွက်လိုက်တော့ လောကရဲ့တခြားဖက်ကို လှမ်း၀င်လိုက်ရသလိုပါပဲ။ ခေါင်မိုးထပ်က ဟင်းလင်းပြင်မှာတော့ ညရဲ့လေနုအေးတွေက တိုးဝှေ့တိုက်ခတ်လို့။
အလင်းရောင်ခပ်မှိန်မှိန်သာရှိတော့တဲ့ညနေရဲ့ကောင်းကင်အောက်မှာလှပနေတဲ့နတ်သမီးလေးတစ်ပါး။
မမ
မျှော်လင့်ထားပေမဲ့ တကယ်တမ်း ကြားလိုက်ရတော့ ဖြူစင်ကိုယ်လုံးလေး ဆတ်ခနဲ တုန်သွားမိတယ်။
မမကို မျှော်နေတာ
အလင်းဖျော့ဖျော့အောက်က သူ့မျက်၀န်းတွေမှာ မျှော်လင့်ချက်တွေက တောက်ပလို့လေ.။
မင်းမှာ မောင်နှမတွေရှိလား
ဟုတ်ရှိပါတယ်မမ ညီမလေးတစ်ယောက် ရှိတယ်၊ နယ်မှာပဲ အဖေနဲ့အတူနေတယ်လေ
အော် ကျောင်းကရော ဘာမေဂျာလဲ
Law မမ တစ်လပိုင်းဆို ကျောင်းဖွင့်ပြီလေ
စာကြိုးစားနော် ကျောင်းတက်ရင်
ဟုတ်
ဒါနဲ့ မမအဖြေကို သိချင်လှပြီ မမရယ်
သူ့စကားသံတွေအောက်မှာဖြူစင်ဘာကြောင့် ပျော်၀င်သွားမိတာလဲ ဒါကအချစ်လား ဒါမှမဟုတ် စိတ်ကစားမိတာလား ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် သူ့ကြောင့်တော့ ဖြူစင်ရင်ခုန်ခဲ့မိတယ်။
မမ ကျွန်တော်ကို ချစ်လားဟင်
ကလေးတစ်ယောက်လိုအပြစ်ကင်းတဲ့မျက်နှာနုနုမှာ မျော်လင့်ချက်တွေအပြည့်ပေါ့..။
ဖြူစင်မြင်တယ်ဆိုတာထက်နှလုံးသားနဲ့ခံစားမိတာဆို ပိုမှန်မယ်ထင်တယ်။ ပြီးတော့ ဖြူစင်လေ သူကိုကြည့်ရင်း ခေါင်းငြိမ့်ပြမိတယ်။
ဟာ.မမတစ်ကယ်ပြောတာနော်
အေးစက်နေတဲ့ လက်ဖျားလေးတွေက သူ့ရဲ့လက်တစ်စုံကြောင့် နွေးထွေးခဲ့ရတယ်။
ပြီးတော့ ခေါင်းငုံထားတဲ့ ဖြူစင့်ပါးမို့မို့တွေထက်မှာ တွဲခိုနေတဲ့ အပြုံးတစ်ပွင့်..။

ဒီည.. တလက်လက် တောက်ပနေတဲ့ ကြယ်စင်တွေက ကောင်ကင်မှာ ပျံ့ကြဲလို့လေ
ချမ်းစိမ့်စိမ့် လေနုအေးတွေအောက်မှာ ချစ်သူရဲ့ ရင်ငွေ့ကြောင့် ကျမနွေးထွေးခဲ့ရတယ်။

ငှက်ကလေးတွေက ချစ်သူနှစ်ဦးကို ငုံကြည့်ရင်း အပြုံးတွေနဲ့ နှုတ်ဆက်လို့ အိပ်တန်းဆီကို အသောနှင်နေလေရဲ့။
ရင်ခွင်ထဲကို တိုးဝှေ့ရင်း ညရဲ့အလှတရားကို ခံစားနေမိတဲ့ ကျမအတွက်တော့
ဂုဏ်ဒြပ်တွေက ဟိုးအဝေးမှာ ၀ိုးတဝါး လက်ပြလို့ပေါ့။

အနာဂတ်တွေကို ရင်မောမိပေမဲ့
နှလုံးသားတစ်စုံကတော့ ညရဲ့လမင်းအောက်မှာ ထပ်တူမျှခဲ့ကြပြီလေ။

ဖြူစင်
မေမေရဲ့ခေါ်သံက ဖြူစင်နဲ့သူ့ကို အေးစက်တောင့်တင်းသွားစေတယ်။
ဒီကလေး အ၀တ်တွေလဲ မရုတ်ရသေးဘူး။ ဖုန်းလဲ အခန်းထဲမှာ ကျန်ခဲ့တယ်၊ ဘယ်သွားလဲ မသိဘူး။
ပြောရင်းလမ်းလျှောက်လာတဲ့မေမေ.
ရုတ်တရက်ပဲ ဆွဲခေါ်သွားတဲ့ သူ့နောက်ကို သတိလက်လွတ် လိုက်သွားမိတယ်။ အ၀တ်တွေရုတ်ပြီးတော့ပြန်ဆင်းသွားတဲ့မေမေကိုရေစည်တွေကြားကနေချောင်းကြည့်နေတဲ့ဖြူစင်ကိုယ်လုံးအိအိလေးကသူ့ရင်ခွင်ထဲမှာ နစ်၀င်အိကပ်လို့လေ။
လွတ်ပါအုံး မောလာပြီ
မမ
ဘာလဲ
ဒီအတိုင်းလေး ခဏလောက်နေပေးပါနော်
တောင်းပန်တဲ့လေသံတိုးတိုးလေးအောက်မှာ ဖြူစင်နှုတ်ခမ်းပါးတွေစွံအသွားခဲ့တယ်။
တိတ်ဆိတ်နေတဲ့ပတ်၀န်းကျင်အမှောင်ထုထဲမှာချစ်သူနှစ်ဦး တလှပ်လှပ်ခုန်နေတဲ့ နှလုံးသားတစ်စုံနဲ့ ပါးမို့မို့လေးထက်ကို ကြွေဆင်းလာတဲ့ အနမ်းတစ်ပွင့်.
အို.

ဟိုးအဝေးမှာပေါ့ ညရဲ့လမင်းက တိမ်ညိုတွေကြားမှာ ချစ်သူနှစ်ဦးကို ခိုးကြည့်လို့.။

ကျမလေ ရှက်လိုက်တာ။

မ ပြန်တော့မယ်နော် အရမ်းနောက်ကျနေရင် မကောင်းဘူးလေ
ဖြူစင်စကားကိုကြားတော့ သူ သက်ပျင်းတိုးတိုးလေးချရှာတယ်။
ဟုတ်ကဲ့ပါ နောက်နေ့တွေဆိုရင် ဒီနေရာလေးမှာပဲ တွေ့မယ်နော်  မ
ဟုတ်ကဲ့ပါရှင်
သူ့ကိုပြန်ဖြေရင်း ခြေဖျားလေးထောက်လို့ အနမ်းလေးတစ်ပွင့်လက်ဆောင်ပေးမိတယ်။
အာ
အံ့သြသွားတဲ့ သူ့အသံလေးမဆုံးခင်ပဲ ဖြူစင်ပြေးထွက်ဖို့ လှည့်လိုက်တဲ့အချိန်..
နောက်ကနေလှမ်းဖက်လိုက်တဲ့သူ့လက်တစ်စုံကခါးအိအိလေးပေါ်မှာတိတိကျကျ
ယိမ်းယိုင်သွားတဲ့ခန္ဓာကိုယ်လေးက သူရင်ခွင်ထဲကိုနောက်ပြန်လေးအိဆင်းကျသွားခဲ့တယ်။ သိုင်းဖက်လိုက်တဲ့ လက်တစ်စုံက ဖြူစင်ဆီးခုန်မို့မို့လေးပေါ်မှာပေါ့။အရှိန်ကြောင့်ဖိကပ်သွားတဲ့တင်ပါးအိအိလေးတွေပေါ်မှာ ဖိကပ်လာတဲ့အရာလေးတစ်ခု
တစ်ချိန်ထဲမှာပဲတဖြေးဖြေးတင်းမာလာတဲ့အထိအတွေ့ကဖြူစင်သွေးတွေကိုပူနွေးလာစေတယ်။ ဖြူစင်မရုန်းမိပါဘူး..။ နှုတ်က ဖွင့်မပြောပေမဲ့ အထိအတွေ့တွေရဲ့ နူးညံ့မှုကိုတော့ နှစ်ဦးလုံး မလွန်ဆန်နိုင်ခဲ့ဘူးလေ။
မမ ခဏထိုင်ရအောင်နော်
ဖြူစင့်လက်ကိုဆွဲလာတဲ့သူနောက်ကိုဖြူစင်လိုက်ခဲ့မိတယ်။
ဒါကျွန်တော်ညအားရင်အိပ်တဲ့အခန်းလေ
ခေါင်မိုးထပ်က အုတ်တိုက် သေးသေးလေးထဲမှာကုတင်လေးတစ်လုံးသာရှိတဲ့အခန်းလေး မထည်ဝါပေမဲ့ သန့်ရှင်းတဲ့ မွေ့ရာခင်းလေးနဲ့ပေါ့..။
သူမီးခလုတ်ကို ပိတ်လိုက်တော့.
ဘာလို့ပိတ်လိုက်တာလဲမှောင်နေမှာပေါ့
မမရယ် လူတွေတက်လာရင်ဘယ်လိုလုပ်မလဲ
သူပြောတာလဲဟုတ်ပါရဲ့လေ
အခန်းတံခါးကိုပိတ်ပြီး ဂျက်ထိုးလိုက်တော့ အပြင်က အလင်းမှိန်မှိန်လေးမှတပါး လုံခြုံသွားတဲ့ အခန်းလေးထဲမှာ ဖြူစင်နဲ့သူ.
အို
ဖွဖွလေးသိုင်းဖက်လာတဲ့သူလက်တစ်စုံကြောင့်ဖြူစင်ရင်ဖိုမိပြန်ပါတယ်။ ဖိကပ်နေတဲ့ ဆီးခုံမို့မို့ထက်ကခံစားမှုလေးကတော့မာတင်းတင်းရှိနေဆဲပေါ့။ နူးညံ့တဲ့ ဆံနွယ်စလေးတွေကိုတွန်းဖွယ်လိုက်တော့လှစ်ဟာသွားတဲ့လည်ပင်းသားဖွေးဖွေးလေးကိုဖွဖွလေးနမ်းလိုက်တဲ့အချိန်မှာတော့.ဖြူစင်လေ

အချစ်ဟာနူးညံ့သိမ်မွေ့တဲ့ပန်းလေးတစ်ပွင့်ဆိုရင် သူ့ရင်ခွင်ထဲမှာ ကြွေဆင်းဖို့ ကျမ ပွင့်ဖူးခဲ့ပါပြီ..။ တရွေ့ရွေ့တိုးလာတဲ့ လက်တစ်စုံကခါးသိမ်သိမ်လေးတွေကိုထွေးပွေ့မယူလိုက်တဲ့အချိန် နီးကပ်သွားတဲ့ နှုတ်ခမ်းပါးလေးတွေကိုဖွဖွလေးငုံလိုက်တဲ့သူ့အယုအယတွေအောက်မှာ ကျမ သာယာနေခဲ့ပြီ။ ဖူးဖူးလေးတင်းနေတဲ့ နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကိုထိတွေ့လာတဲ့လျှာနွေးနွေးလေးရဲ့အရသာ ပူးကပ်နေတဲ့ ခန္ဓာနှစ်ခု
ဒူးတွေတဆတ်ဆတ်တုန်ရင်းခြေမခိုင်ချင်တော့တဲ့ကျမ ကုတင်လေးပေါ်မှာ ထိုင်ချလိုက်မိတယ်။
ထိုင်ချလိုက်တဲ့အရှိန်ကြောင့်ခါးအောက်တစ်ထွာလောက်အထိခွဲထားတဲ့ဖိစကတ်အပေါ်အလွှာလေးက ဘေးတစ်ဖက်ကိုလန်လို့.။ ဖြူစင်ဘေးမှာ၀င်ထိုင်ရင်းပုခုံးသားအိအိလေးတွေကိုဖက်လိုက်တဲ့အချိန် ဖြူစင့် ခန္ဓာကိုယ်လေးကသူဆီကိုယိမ်းယိုင်သွားခဲ့တယ်။
ချစ်တယ် မမ ရယ်
တိုးတိုးလေးပြောရင်း သူလေ ဖြူစင့်နှုတ်ခမ်းတွေကို ဖွဖွလေး နမ်းလာပြန်တယ်။ ပြီးတော့ပြီးတော့လေ
လန်နေတဲ့ဖိစကတ်လေးအောက်က၀င်းမွတ်အိစက်နေတဲ့ပေါင်တံပြည့်ပြည့်လေးကိုဖွဖွလေးပွတ်သပ်လိုက်တိုင်း ဖြူစင့်စိတ်တွေ ဆောက်တည်ရာမဲ့ခဲ့ရတယ်။ နွေးနွေးလေး တိုး၀င်လာတဲ့သူလက်တွေကိုဖြူစင်ပေါင်နှစ်ဖက်စိကပ်ထားရင်းတွန့်ဆုတ်နေမိတယ်။ဖြူစင်ဖိကပ်လိုက်တိုင်း ဖွဖွလေးပွတ်ပေးရင်းချော့ပြီးထိုးရှာတဲ့သူကိုလဲဖြူစင်သနားနေမိပြန်တယ်။
တစ်ကြိမ်.နှစ်ကြိမ်..
အကြိမ်ကြိမ်…… ကြိုးစားရှာတဲ့သူ့ကိုဖြူစင်မငြင်းရက်ခဲ့ပါဘူး။ ဖိကပ်ထားတဲ့ပေါင်တံလေးနှစ်ဖက်ကိုဟဟလေးခွာပေးလိုက်တော့ နူးညံ့တဲ့ သူလက် အထိအတွေ့တွေက တရွေ့ရွေ့နဲ့ ပေါင်ရင်းဆီကို ချည်းကပ်လာခဲ့တယ်လေ။ အသားစိုင် အိအိတွေကို ပွတ်ဆွဲသွားတိုင်း တစိမ့်စိမ့်စီး ဆင်းလာတဲ့ အရည်နွေးနွေးတွေက ဖြူစင်ပေါင်ခွကြားလေး တစ်ခုလုံးကို စွတ်စိုနွေးထွေးလာခဲ့တယ်။
အဲ့ဒီအချိန်မှာပေါ့..
နူးညံ့ အိထွေးတဲ့ အသားဖောင်းဖောင်းလေးပေါ်ကိုဖွဖွလေးထိကပ်လိုက်တဲ့လက်ချောင်းလေးတွေ
အားကလေးရယ်
ပေါင်တံလေးနှစ်လုံးကြားက သူလက်လေးတွေကိုဖြူစင်ပိုလို့နေရာပေးလိုက်မိတယ်လေ။
ဟသွားတဲ့ပေါင်တံလေးကြားကနေ မို့ဖောင်းနေတဲ့အသားအိအိလေးတွေကိုသူလက်နဲ့ဖိကပ်အုပ်ကိုင်ရင်း အတွင်းခံ ဘောင်းဘီပေါ်ကနေအသားနှစ်လွှာကြားကိုထိုးပွတ်လိုက်တိုင်း ကော့သွားမိတဲ့ဖြူစင်ကို
သူလက်တစ်ဖက်နဲ့တင်းတင်းလေးဖက်ထားပေးရှာတယ်။

အား.မောင်ရယ်.တော်ပါတော့ကွာ

အ ..အ .အ ..မောင့်..အ

ခေါင်းလေးကိုခါရမ်းရင်းဖြူစင်လေ

အ.မောင့်..အ….အားရှီး.အား..မောင့်..

ဆွဲဆွဲလေး မောင့်ကိုခေါ်ရင်း တုန်သွားတဲ့ ဖြူစင်ကို သူလက်တွေနဲ့ ရင်ခွင်ထဲကို တင်းတင်းလေး ဆွဲသွင်းထားတယ်။

မောင်ရယ်.

တုန်ခါသွားတဲ့စောက်ဖုတ်လေးရဲ့အရသာကတစ်ကိုယ်လုံးကိုပျံ့နှံ့သွားသလိုလို..
လူတစ်ကိုယ်လုံးမောဟိုက်နုံးချိသွားတယ်။
မမ
မသိဘူးကွာ
စိတ်ဆိုးသွားလို့လား တောင်းပန်ပါတယ် မမရယ်
ဘယ်သူက စိတ်ဆိုးတယ်ပြောလို့လဲ
ဒါဆိုမဆိုးဘူးပေါ့
အာကွာ တော်ပြီ ပြန်တော့မယ် လူဆိုး ကလေးဆိုပြီးတော့ သနားလို့ပြန်ချစ်မိတာ သူအရမ်းဆိုးတယ်ကွာ
ဖြူစင်ပြောရင်း သူရင်ခွင်ထဲကနေ ရုန်းထွက်လိုက်မိတယ်။ တံခါးဆီကို အတူလျောက်လာတော့ တွဲထားတဲ့ သူ့လက်တွေက ဖြူစင့်အတွက် ခွန်အားတွေ စီးဆင်းလာသလိုပါပဲ။ တံခါးလေး ဖွင့်လိုက်ရင်းနဲ့ တိုးတိုးလေး ခေါ်ရှာတယ်။
မမ
မပီ၀ိုးတပါး အလင်းရောင်အောက်မှာ နုနယ်တဲ့သူမျက်နှာလေးကိုမော့ကြည့်မိတော့
မမအရမ်းလှတာပဲ
သူ့စကားတွေကဖြူစင့်ရင်ကိုနွေးထွေးသွားစေတာအမှန်ပါပဲ.ဖြူစင်လေ။

ရုတ်တရက်ပေါ့ အနမ်းလေးတစ်ပွင့် သူ့ပါးထက်ကို ကြွေဆင်းခဲ့တယ်။
ချစ်သူနှစ်ဦးရဲ့ ကြည်နူးမှုတွေ ကူးစက်ခံခဲ့ရတဲ့ ကြယ်ပွင့်လေးတစ်ချို့
ကောင်းကင်ထက်မှာ ကခုန်နေကြလေရဲ့.
လွင့်ပျံ့လာတဲ့ လေပြေညှင်းတွေပေါ် ခိုတွယ်လာတဲ့ ပန်းရနံ့သင်းသင်းက ချစ်သူ့ပါးကို ပွတ်သပ်ကြည်စယ်သွားတဲ့အချိန်
ည ဟာ ပိုလို့လှပခဲ့တယ်။

အရမ်းချစ်တယ် မမ ရယ်

အပြေးတစ်ပိုင်းခြေလှမ်းတွေနဲ့သူနားကပြေးထွက်ရင်း..ကျမလေ ငုံ့ထားတဲ့ ဦးခေါင်းထက်ကခိုတွဲကျနေတဲ့ဆံနွယ်အိအိတွေကြားမှာ ရှက်ရွံနေတဲ့နှုတ်ခမ်းပါးက တိုးတိုးလေးပေါ့.။
မ လဲချစ်ပါတယ် ကလေးရယ်
တိုးတိုးလေးပေါ့..တကယ့်ကိုတိုးတိုးလေးရယ်ပါ.သူကြားနိုင်ပါ့မလား
ကျမယုံကြည်နေမိပါတယ်။
အဲ့ဒီစကားသံလေးတွေက သူ့နှလုံးအိမ်ကို ဖွဖွလေး ထိခတ်သွားမယ်ဆိုတာကိုပေါ့.။
သူ.နှလုံးသားနဲ့ ကြားနိုင်မှာပါလေ။
******************************

သမီးဘယ်သွားနေတာလဲ
အိမ်တံခါး၀က ၀င်၀င်ခြင်း မေမေရဲ့ အသံကြောင့်ဖြူစင်ရင်တွေတုန်သွားခဲ့မိတယ်။ တည်ငြိမ်နေပေမဲ့ ဒေါသသံ နည်းနည်း စွပ်နေတယ်လို့ဖြူစင်အလိုလိုသိနေမိတာပေါ့။
ဟို သူငယ်ချင်းတွေနဲ့တွေ့ပြီး စကားကောင်းနေလို့ပါ
ဖုန်းကရော
ညနေက သူတို့ဖုန်းဆက်တော့ အောက်မှာရောက်နေပြီဆိုတာနဲ့ သမီးလောပြီး ဆင်းသွားလို့ ဖုန်းက အခန်းထဲမှာ ကျန်ခဲ့တာ
မေမေဆက်မမေးခင်ဖြူစင်အခန်းထဲကိုအမြန်၀င်လာခဲ့မိတယ်။ဆက်များမေးနေရင်
ဖြူစင်အလိမ်တွေပေါ်ကုန်တော့မှာအခုတောင်အသံတွေကတုန်ချင်ချင်ရယ်လေ။
စားပွဲထက်ကရေဘူးလေးကိုဖွင့်သောက်လိုက်ပြီးတော့ ကုတင်ပေါ်မှာ လှဲချလိုက်တဲ့ အချိန်ကျမှတုန်ခါနေတဲ့ဖြူစင်စိတ်တွေနဲနဲတည်ငြိမ်သွားသလိုခံစားမိလိုက်တယ်။
ဟူး.မလွယ်ပါလားကောင်လေးရယ်
မဖြစ်သေးပါဘူးလေ ရေမြန်မြန်ချိုးပြီး အပြင်ထွက်အုံးမှပါ တော်ကြာ မေမေရိပ်မိနေအုံးမယ်
ကိုယ်ကိုကိုယ်ပြောရင်း အ၀တ်တွေကို ချွတ်လိုက်တယ်။ ခြေရင်းမှာပုံကျနေတဲ့ စကတ်ထမီလေးကို ကုန်းကောက်လိုက်ရင်း ဖြူစင်အတွင်းခံ ပေါင်ကြားက စိုနွေးနွေး အရသာလေးကို ခံစားလိုက်မိတော့ ဖြူစင်ရှက်မိပြန်ရော။
ထမိန်စကတ်လေးကို တန်းပေါ်မှာလွှားရင်း ဖြူစင်နေချိုးခန်းထဲ လှမ်း၀င်လိုက်တော့ ကိုယ်လုံးပေါ်မှန်ထဲမှာ ထင်းထင်းလေး လှနေတဲ့ ဖြူစင်လေ ကိုယ်ကိုကိုယ် ငေးကြည့်မိရင်း ပြုံးမိတဲ့အပြုံးတွေရဲ့ အဓိပ္ပါယ်ကို ဖြူစင်ကိုယ်တိုင်တောင် ဘာသာမပြန်တတ်ခဲ့ဘူး။ လူဆိုတာ ကြည်နူးရင်လဲ ပြုံးတတ်ပြန်တာကို..။
ပေါင်ရင်းမှာ တိတိလေးကပ်နေတဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးကိုချွတ်လိုက်မိတော့အမွေးစုစုလေးနဲ့မို့မို့လေးဖောင်းနေတဲ့ဆီးခုန်ရင်းလေးကလဲ ဖြူစင်အလှကို ပိုလို့တိုးစေပြန်တယ်လေ။ ခန္ဓာကိုယ်ကို ဘေးတိုက်လေး လှည့်လိုက်ပြန်တော့ မို့မို့လေး ဆူထွက်နေတဲ့ တင်သားလုံးလုံးလေးတွေကိုလဲဖြူစင်ကျေနပ်မိပြန်ရော။ရေပန်းလေးကိုဖွင့်လိုက်တော့
ပန်းထွက်လာတဲ့ရေကြည်ကြည်လေးတွေကဖြူစင် ခန္ဓာကိုယ် ဖွေးဖွေးလေး တလျှောက်လိမ့်ဆင်းလို့ဆပ်ပြာမြုတ်လေးတွေနဲ့အိစက်နေတဲ့ကိုယ်တိုက်ဖော့တုံးလေးနဲ့ကိုယ်ခန္ဓာအနှံပွတ်တိုက်နေမိတဲ့အထိအတွေ့ကလဲဒီနေ့မှဖြူစင့်အတွက်နူးညံ့နေပြန်တယ်။ဖြူဖွေးဖောင်းအိနေတဲ့ လက်ချောင်းလေးတွေနဲ့ဖြူစင့်ပေါင်ကြားနုနုလေးကိုပွတ်တိုက်လိုက်မိတဲ့အချိန်လက်ချောင်းလေးတွေနဲ့ထိခပ်ပွတ်တိုက်သွားတဲ့စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းလွှာလေးတွေရဲ့ခံစားမှုကမောင့် ကို တမ်းတမ်းတတ ဖြစ်မိစေတယ်။
မောင်ရယ်
မျက်လုံးလေးမှေးစင်းရင်း စောက်ဖုတ်လေးနဲ့ ထိနေတဲ့ လက်ချောင်းလေးတွေက
ဆပ်ပြာမြုတ် ဖြူဖြူတွေကြားမှာ နွေးထွေးနေပြန်တယ်။
သမီး မေမေထမင်းပြင်ထားတယ်နော် မြန်မြန်ချိုး
မေမေအသံစူးစူးကဖြူစင်ခံစားမှုတွေကိုလွင့်စင်သွားစေခဲ့တယ်။
ဟုတ်မေမေ
ရေကိုမြန်မြန်ချိုးရင်း အခန်းပြင်ထွက်လိုက်တော့ တီဗွီဖွင့်ထားတဲ့ ဧည့်ခန်းမှာ ဘယ်သူမှ ရှိမနေဘူးလေ၊ ဖေဖေလဲ လဖက်ရည်ဆိုင်က ပြန်မရောက်သေးဘူး ထင်တယ်။ ဧည့်ခန်းကဆိုဖာလေးမှာထိုင်လိုက်တော့ တံခါးပိတ်ထားတဲ့၀ရန်တာမှာမေမေအရိပ်ကိုလွတ်နေတဲ့လိုက်ကာစကြားကနေဖြူစင်မြင်လိုက်တယ်။ မေမေဖုန်းပြောနေတယ် ထင်တယ်။ ခပ်အုပ်အုပ် ပြောနေတဲ့ မေမေအသံက နားစွင့်နေမိတဲ့ ဖြူစင့်အတွက်တော့ တိုးလွန်းမနေပါဘူး။
တီဗွီကအသံလေးကိုလျော့လိုက်ရင်း ၀ရံတာတံခါးနဲ့အနီးဆုံးခုံမှာဖြူစင်ထိုင်ရင်းနားစွင့်နေမိတယ်။
မောင်လေးကလဲ အိမ်က မင်းအကိုကြီး ပြန်လာတော့မှာ မမဘယ်လိုထွက်ခဲ့ရမှာလဲ
ဒီနေ့လဲ တော်တော်ဆိုးတယ်နော် ဟိုမှာဆို မိန်းမကိုရော အဲ့လိုပဲလား
မေမေစကားသံ တိုးတိုးက ဖြူစင်ခေါင်းကို အကြီးအကျယ် ပူလောင်သွားစေတယ်။မေမေ..အန်ကယ်လေးနဲ့များ
ဟာ.မဟုတ်လောက်ပါဘူး။
ကိုယ်ကိုယ်ကို ညာနေမိပေမဲ့ ဖြူစင်စိတ်ထဲမှာ အတိအကျ သိနေခဲ့တယ်။
အိမ်က မင်းအကိုကြီးက မမကို သိပ်မလိုးနိုင်တော့ပါဘူး။ မမလဲ အဲ့လိုနေချင်တာကြာပြီလေ မင်းလိုးတာ အရမ်းကောင်းတယ်သိလား၊ အချိန်တွေ ရှိသေးတာပဲ နောက်နေ့ မင်းအကို စက်ရုံသွားတဲ့အချိန် မင်းတူမလေးလဲ ကျောင်းသွားတဲ့အချိန် အိမ်လာခဲ့လေ နေ့လည် ၁၁လောက်ပေါ့
အို..ဖြူစင်ရင်တွေ ဖိုသွားမိတယ်။ သေချာပါပြီ။ ဒါဆို ဖေဖေ..
ဖြူစင်ဖေဖေကိုတွေးရင်း မျက်ရည်တွေတောင် ၀ဲခဲ့ရတယ်။ငယ်ငယ်ထဲက
ဖေဖေနဲ့ မေမေသွယ့်လက်ပေါ်မှာ ကြီးလာတဲ့ ဖြူစင်လေ ပြီးတော့ မေမေရဲ့ အနီးကပ်ကြီးကျပ်မှုအောက်မှာ အရွယ်ရောက်ခဲ့တဲ့ ဖြူစင် အခုမေမေ လုပ်ရပ်ကိုတွေ့တော့ ဖြူစင်အံ့သြမိသလို ၀မ်းလဲနည်းမိသလိုလိုရယ်။
ဖြူစင် လေးလံတဲ့ခြေလှမ်းတွေနဲ့ ထမင်းစားပွဲရှိရာနောက်ဖက်ကိုလှမ်းထွက်ခဲ့မိတယ်။
========================

ရှေ့မှာ သင်နေတဲ့ ဆရာ ဆီကနေ ဖြူစင့်စိတ်တွေ အပြင်ကို လွင့်ပျံ့နေမိတယ်။ နာရီကိုကြည့်တော့ ၁၁း၃၀
ဒီအချိန်ဆို..
အာ..ငါဘာတွေတွေးနေမိပါလိမ့်
ကိုယ်ကိုကိုယ် အားတင်းပေမဲ့ ဖြူစင်စိတ်တွေက စာပေါ်မှာ မစုစည်းနိုင်ခဲ့ဘူးလေ။
ဟန်နီ ငါ ဒီတစ်ချိန်ပြီးရင် အိမ်ပြန်တော့မယ် သိပ်နေလို့မကောင်းဘူး နောက်နေ့မှ ငါစာပြန်ကူးမယ်လေနော်
ဟဲ့ဖြူစင် ရရဲ့လား ဘယ်လိုနေလို့လဲ
ခေါင်းမူးနေတာ ရပါတယ်
စာသင်ချိန်ပြီးတော့ ဖြူစင် ကားလေးငှားပြီး အိမ်ပြန်လာခဲ့တယ်။ အိမ်တံခါး၀ ရောက်တဲ့အထိ ဖြူစင်စိတ်တွေ လေးလံနေဆဲပါ။ သော့ကိုင်ထားတဲ့ လက်တွေက အေးစက်လို့ပေါ့။ မနေ့ညက မေမေရဲ့ ဖုန်းပြောသံကို ဖြူစင်ကြားခဲ့တယ်လေ။
ဒီအချိန်ဆိုရင်.
အိုငါမတွေးကောင်းပါဘူးလေ။
အေးစက်နေတဲ့လက်နဲ့ တံခါးသော့ကို ဖွင့်လိုက်တဲ့အချိန်.
တင်.တောင်
ရပ်သွားတဲ့ဓာတ်လှေကားသံနဲ့ပွင့်လာတဲ့တံခါးဆီကနေ မေမေနဲ့အန်ကယ်လေး။
သမီးကျောင်းက ပြန်လာတာလား
ပြာပြာသလဲမေးတဲ့ မေမေစကားသံတွေက တုန်ခါလို့နေတယ်။
အော် ဟို.ဟုတ်
ဖြူစင်ကိုယ်တိုင်လဲ ဘယ်လိုဖြေရမှန်း မသိလောက်အောင် ရင်တွေတုန်လို့ပေါ့။
ဟို စာအုပ်ကျန်ခဲ့လို့ လာပြန်ယူတာမေမေ ပြန်သွားရမှာ
အော် နေတွေပူလိုက်တာသမီးရယ် မေမေကားယူသွားလေ
ရပါတယ် သမီးကားငှားပြီးတော့ပဲသွားလိုက်တော့မယ်
စကားပြောနေရင်း ပွင့်သွားတဲ့တံခါးဆီကနေ ဖြူစင်တို့သုံးဦးအိမ်ထဲကိုလှမ်း၀င်လိုက်တယ်။
သမီးဖြူဖြူက အခုမှကြည့်မိတယ် တကယ်ကို အပျိုကြီးဖြစ်နေပြီကို အန်ကယ် သွားတုံးက ကလေးလေးပဲ ရှိသေးတာ
ရှေ့ကနေလျောက်သွားတဲ့ဖြူစင်ကိုကြည့်ရင်း ပြောလိုက်တဲ့ အန်ကယ်အသံက ဖြူစင်ရင်ခုန်သံကို ပိုလို့တိုးလာစေတယ်။
ကိုယ့်ကို လှတယ်လို့ ပြောတာကို ဘယ်မိန်းကလေးက မကြိုက်ပဲ နေမှာတဲ့လဲရှင်။
အခန်းထဲကို ရောက်တဲ့အထိ ဖြူစင်လက်တွေ အေးစက်နေဆဲပါ။ ဖြူစင်ငိုချင်နေမိတယ်။
ဖြူစင်သိနေခဲ့တယ်လေ။ ဟိုးငယ်ငယ်ထဲက ဖြူစင်အပေါ် မေမေအရင်းလို အစ်မတစ်ယောက်လို စောင့်ရှောက်ခဲ့တဲ့မေမေ။ ခုဖြူစင်ဖေဖေ ကွယ်ရာမှာ ဖေဖေ့ ညီနဲ့အတူတူ။ မိန်းမတစ်ယောက်ကို ကျေနပ်မှု ပေးနိုင်လောက်တဲ့အထိ ဖေဖေမစွမ်းဆောင်နိုင်တော့တာ ဖြူစင်လဲ သိနေခဲ့တာပဲ။ နှလုံး၊သွေးတိုးတွေနဲ့ ကျောက်ကပ်ရောဂါပါရှိနေတဲ့ ဖေဖေဆီက လိုသလောက် မရနိုင်တော့တဲ့ မေမေကို ဖြူစင်ကိုယ်ချင်းစာမိပေနဲ့ အခုလို အမှန်တကယ် ကြုံလာတော့လဲ ဖြူစင်လက်မခံနိုင်သေးဘူး။ ဖေဖေအတွက် ရင်ထဲမှာ တင်းကျပ်နေသလို အပျိုစင်လေး ဖြူစင်အတွက်တော့ လူသားနှစ်ဦး လိုးတော့မယ်ဆိုတဲ့ အသိလေးက ရင်ဖိုစေမိတာ အမှန်ပါပဲ။ စားပွဲပေါ်မှာ စီစီရီရီရှိနေတဲ့ စာအုပ်တွေကြားကို အကြောင်းမဲ့ လှန်လှောရှာနေမိတဲ့
ဖြူစင်ပုခုံးလေးကို ဖွဖွလေး ထိခတ်လိုက်ရင်း
ဖြူစင်လေးက ဆရာ၀န်မကြီးတောင် ဖြစ်တော့မှာပေါ့
အား.အမေ့
ရုတ်တရက်မို့ ဖြူစင်တုန်သွားမိတယ်။ ယောင်ရင်း နောက်ကိုဆုတ်လိုက်မိတဲ့ ခြေလှမ်းတွေက အန်ကယ်ရင်ခွင်ထဲမှာ အဆုံးသတ်သွားတယ်လေ။ ခါးလေးကို အသာထိန်းရင်း ပြည့်တင်းတဲ့တင်သားတွေနဲ့ ထိကပ်လာတဲ့ အန်ကယ် ပေါင်ရင်းက ဖောင်းနေတဲ့ အရာတစ်ခု.။
အို..
တခဏလေးပါပဲ။ ဒါပေမဲ့ နဂိုကမှ ရင်ဖိုနေမိတဲ့ ဖြူစင်အတွက်တော့ ရင်ထဲမှာ ပြင်းပြင်းထန်ထန် ပေါက်ကွဲသွားခဲ့တယ်။ အန်ကယ်တူမလေးတောင် အပျိုကြီးလုံးလုံး ဖြစ်နေပြီ ကြည့်စမ်း အရင်က ကလေးပုံလေးနဲ့ အန်ကယ်ကို မုန့်ဖိုးတောင်းတာ မှတ်မိသေးလား
အန်ကယ်လေး ဘာကိုဆိုလိုမှန်း မသိပေမဲ့ ရင်ထဲမှာတော့ ရှက်သွေးတွေဖြာလို့ပေါ့။
ရဲနေတဲ့ မျက်နှာလေးနဲ့ပဲ အန်ကယ်လေးကို ရယ်ပြရင်း သမီးကျောင်းပြန်သွားတော့မယ် အန်ကယ် စာအုပ်ကျန်ခဲ့လို့ လာယူတာ
အော် အေးအေး
ပြောရင်း အခန်းပြင်ကို ထွက်သွားတဲ့ ဖြူစင့်နောက်ကနေ လိုက်လာတဲ့ အန်ကယ်ဆီက
အော် သမီးခဏ
စားပွဲပေါ်မှာ တင်ထားတဲ့ ပိုက်ဆံအိတ်ထဲကနေ တစ်ထောင်တန် တစ်အုပ်ကို ထုတ်ယူလိုက်ရင်း
သမီးအတွက်မုန့်ဖိုး အန်ကယ်ရောက်ထဲက မပေးရသေးဘူး
အာ ရပါတယ် အန်ကယ်ရဲ့ မဟုတ်တာ ငယ်ငယ်ကဆို မုန့်ဖိုးတောင်းပြီးတော့ ကြီးမှ မယူချင်တော့ဘူးလား
အဲ့လိုတော့ မဟုတ်ပါဘူး အန်ကယ်ရယ်
ရော့ရော့ သမီးလိုတာရှိရင်သုံး
အန်ကယ်လက်ထဲက တစ်ထောင်တန် တစ်အုပ်ကို ယူရင်း ဖြူစင်တံခါး၀ဆီ လျှောက်လာခဲ့တယ်။
မေမေ သမီးသွားပြီးနော် အန်ကယ်လဲသွားပြီ
အော် အေးအေးကောင်းကောင်းသွားနော်သမီး ကားယူသွားပါလား
မယူတော့ဘူးမေမေ
အခန်းထဲကနေ လှမ်းအော်တဲ့ မေမေအသံကို ပြန်ဖြေရင်း တံခါးကို အပြင်ကနေ သော့ခတ်လိုက်မိတယ်။ သော့ခတ်ပြီးပေမဲ့ ဖြူစင်ခြေလှမ်းတွေက မလှပ်ရှားမိသေးပါဘူး။ အချိန်က တစ်နာရီသာသာရှိနေပြီ၊ ကျောင်းက သုံးနာရီဆိုပြီးပြီပဲ။ ပြီးတော့ အရမ်းကို လှုပ်ရှားနေမိတဲ့ ဖြူစင်ရင်ခုန်သံတွေ.။
ဖြူစင်တို့အိမ်ရဲ့ အရှေ့လှေကား တစ်ဆစ်ချိုးလေးမှာ တစ်ယောက်ထဲထိုင်ရင်း ဖြူစင်စိတ်တွေကို တည်ငြိမ်အောင် ကြိုးစားနေမိတယ်။ နာရီကို ကြည့်လိုက်မိတော့ တစ်နာရီခွဲကျော်ကျော်..
ဒီအချိန်ဆို မေမေနဲ့ အန်ကယ်လေး ဘာတွေများဖြစ်နေမလဲ။ သိနေပေမဲ့လဲ ဖြူစင်ထပ်တလဲလဲကို သိချင်နေမိပြန်တယ်။ တဒိတ်ဒိတ် ခုန်နေတဲ့ ရင်ခုံသံတွေကို မခံနိုင်တဲ့အဆုံး ဖြူစင်လက်က မေမေဖုန်းနံပါတ်လေးကို နှိပ်လိုက်မိတယ်။
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

၄ ။ အနှိုင်းမဲ့

“လူကြီးမင်းခေါ်ဆိုသောတယ်လီဖုန်းမှာ…..”
အို………….
ကြားဖူးနေတဲ့ အသံဆိုပေမဲ့ အခုတစ်ခါက ဖြူစင်ရင်ကို ပိုပြီးလှုပ်ရှားစေခဲ့တယ်။
အဆက်အသွယ် ကင်းမဲ့တဲ့ ဆိတ်ကွယ်ရာ အခန်းလေးထဲမှာ ခုချိန်ဆို……..
အတွေးတွေနဲ့ တုန်ရီနေတဲ့ ဖြူစင်ကို နောက်ကနေ ဖွဖွလေး တို့လိုက်တဲ့ အသိကြောင့် ဖြူစင်လန့်သွားမိတယ်။
“အမေ့”
လှည့်ကြည့်လိုက်မိတော့ မောင်ရယ်လေ။
“ဘာလို့ ဒီလောက်လန့်ရတာလဲ မ ရဲ့ အိမ်ထဲ မ၀င်ဘူးလား”
“အင်း သော့မေ့ခဲ့လို့  အလုပ်ချိန်ရော ဘယ်တော့ပြီးမှာလဲ”
“ခဏနေပြီးတော့မှာ လှေကားတွေ တံမြက်စည်းလှဲပြီးရင်”
“အော်”
“မ….”
“အင်း…”
“ခဏနေတွေ့ရအောင်နော်”
“အင်း….”
ဖြူစင်နှုတ်က ဖွဖွလေးပြောရင်း ရင်ခုန်စွာနဲ့ ခေါင်းလေးညှိမ့်လိုက်မိတယ်။
“အပေါ်က အခန်းလေးထဲမှာ စောင့်နေမလား မ”
“အင်း…..”
ဖြူစင်ကိုယ်ကိုကိုယ် ထိန်းချုပ်မှု ကင်းမဲ့စွာနဲ့ ဖြေနေမိတယ်။
သူဆင်းသွားတော့မှ ဓာတ်လှေကားထဲကို၀င်ရင်း တိုက်ခေါင်မိုးထပ်က ၀န်ထမ်းတွေနားတဲ့ အခန်းလေးဆီကို ဦးတည်မိတော့တယ်။
……………………………………………………..။……

“အလားကားပါကွာ သူဌေး သမီးသာပြောတယ် အဖေက သူ့ကို ခွေးလိုထားတာ”
အိမ်ရှေ့ကနေ ပျံ့လွင့်လာတဲ့ အသံကို ကြားပေမဲ့ ဖြူစင်အရေထူနေပါပြီ။
အိပ်ပျော်နေတဲ့ သားမျက်နှာလေးကို ကြည့်ရင်း ဖြူစင်မျက်၀န်းမှာ မျက်ရည်စလေးတွေ စို့လို့ပေါ့။ ပုလင်းသံ ခွက်သံတွေနဲ့ လေးလေးပင်ပင် စကားပြောသံတွေက ဖြူစင်ညတိုင်းကြားနေရတဲ့ အသံတွေလေ။
အချစ်ကို ကိုးကွယ်မိတဲ့ ဖြူစင်ပဲမှားခဲ့တာပါ။၀ဋ်ကြွေးလို့ပဲ မှတ်ရတော့မှာပေါ့။
အချစ်ဦးမို့ ရူးခဲ့တဲ့တန်ကြေးက ဒါပဲလား။ ကိုယ့်ကိုကိုပြန်မေးရင်း အိပ်ပျော်ဖို့ပဲ ကြိုးစားနေမိတယ်။ သားလေးရဲ့အဖေဆိုတာ ပြလို့ရရင်ပဲ ဖြူစင်ကျေနပ်ပါပြီလေ။

သာကေတဆိုတဲ့ ရပ်ကွက်လေးထဲက အိမ်သေးသေးလေး တစ်လုံးထဲမှာပေါ့။
ဒီအိမ်လေးဆိုတာလဲ မေမေ ၀ယ်ပေးထားတာလေ။ သူနဲ့ မှားခဲပြီး ရတဲ့ကိုယ်၀န်ကို လွယ်ထားရပြီဆိုတာ
သိသိချင်းပဲ ဖြူစင်သူနောက်ကို လိုက်ခဲ့မိတယ်။ယုံကြည်အားကိုးမှု့တွေနဲ့ပေါ့။ခုတော့ ဟိုးအရင်က သူဆိုတာ မရှိတော့ပါဘူးလေ။ လူအသစ် စိတ်ဓာတ်အသစ်နဲ့ လူပေလူတေကိုဖြစ်လို့။ တစ်ပတ်တစ်ခါလာတဲ့ မေမေက ထောက်ပံ့နေလို့သာဖြူစင်အသက်ရှင်နေတာ။
ဖေဖေကတော့ သူဘ၀မှာ သမီးဆိုတာ မရှိဘူးတဲ့လေ။ ၀မ်းနည်းမိပေမဲ့ ဖြူစင်အမှားအတွက် ဖြူစင်ခံရဲပါတယ်။
…

“ဖေဖေရောနေကောင်းရဲ့လားမေမေ”
“အင်း ကောင်းပါတယ် မေမေလဲ ဖေဖေကို ပြောနေပါတယ် သမီးအကြောင်းတွေ”
ဖေဖေဘာပြန်ပြောလဲလို့ ဖြူစင်မမေးရဲပါဘူး။ ပြီးတော့….. စို့လာတဲ့ မျက်ရည်စတွေကို မေမေမမြင်အောင် သုတ်လိုက်မိတယ်။
“သမီးယောင်္ကျားရော”
“သူအလုပ်သွားတယ်မေမေ”
“ဘာအလုပ်လုပ်လဲအခု”
“သိမ်ကြီးဈေးက ကုန်ခြောက်ဆိုင်မှာ လုပ်တယ်”
“အော်”
“မေမေလဲ ထိုင်၀မ်ခဏသွားမလို့ အလုပ်နဲ့လေ သမီး အန်ကယ်နဲ့ အတူသွားမှာ နှစ်ပတ်လောက်ပဲ”
မေမေ စကားသံကြားမှ ဟိုးအရင်က အကြောင်းတွေ ဖြူစင်ခေါင်းထဲ တရေးရေး ပေါ်လာမိတယ်။
“အော်”
တစ်လုံး ထဲ ဖြေရင်း နှစ်ဦးသား တိတ်ဆိတ်နေမိတယ်။ ခဏကြာတော့
ဒါဆို မေမေပြန်တော့မယ် မေမေသွားတဲ့ အချိန်သုံးဖို့ သမီးကို တစ်ခါထဲ ပေးထားခဲ့မယ်နော်။
ဖြူစင်ဘာမှမပြောပဲ ခေါင်းလေးသာ ငြိမ့်မိတယ်။ မထင်မှတ်ပဲ ခိုးရာလိုက်ပြေးပြီးတော့ လောကအကြောင်း ဘာမှနားမလည် မလုပ်တတ် မကိုင်တတ်နဲ့
ဒီကိုဘ၀မျိုးကိုဖြူစင်စိတ်ကူးလေးနဲ့တောင်နေမကြည့်ခဲ့မိဘူးလေ။ခုတော့……………
လက်ထဲကိုရောက်လာတဲ့ထောင်တန်အုပ်တွေကို ၀ှက်နေကြနေရာလေးမှာ၀ှက်ရင်း မေမေကို နှုတ်ဆက်လိုက်မိတယ်။
“ဂရုစိုက်နော် မေမေ ခရီးသွားရင်”
“အေးပါ….ကဲဒါဆိုမေမေပြန်ပြီနော်”
အိမ်ထဲကနေထွက်သွားတဲ့ မေမေကို ငေးကြည့်ရင်း အိမ်တံခါးကို ပိတ်လိုက်မိတယ်။
ဒီပျဥ်ထောင်အိမ်လေးထဲကနေအပြင်မထွက်တာအခုဆိုတစ်နှစ်လောက်တောင်ရှိတော့မယ်။ သားလေးတစ်သက်ပဲပေါ့။
သူဖြူစင်အပေါ် ရက်စက်ပေမဲ့ သားလေးကိုတော့ သူ့လိုစိတ်မနာနိုင်ဘူးလေ။ သားက ဖြူစင်သားပဲဟာ………
အိပ်နေတဲ့ သားလေးကို ငေးကြည့်ရင်း ဖြူစင်အတွေးတွေက ဟိုးအတိတ်ဆီကို ပျံ့လွင့်လို့။
မေမေက အန်ကယ်နဲ့ အတူသွားမလို့ဆိုတော့….
ဒါဆို သူတို့ဆက်ဆံရေးကရော………
ဖြူစင်ရင်တွေ ခုန်လာမိတယ်။ မေမေကဘာလို့များ……။
အို……………………
ကွယ်ရာမှာ ဖောက်ပြန်တယ် ဆိုတာမျိုးတွေ ကြားဖူးခဲ့ပေမဲ့ ညီအစ်ကို နှစ်ယောက်လုံးနဲ့ အတူနေတယ်ဆိုတာ ဖြူစင် မကြားခဲ့ဘူးဖူး ဒါပေမဲ့ မေမေကိုတော့ ကိုယ်တိုင်ကြုံခဲ့ရဘူးတယ်။
ယောင်္ကျားမရှိတဲ့အချိန် ခဲအိုနဲ့အတူ လင်မယားလိုနေဖို့ဆိုတာ …..
ဟင်း……. ဖြူစင်ဆက်မတွေးရဲပဲ သက်ပျင်းကိုသာ ဖွဖွလေး ချလိုက်မိတယ်။
…
“အေ့………”
“မင်းယောက်ခမ အဖိုးကြီးက သမီးတစ်ယောက်ပဲ ရှိတာမလား..”
“အေး ဟုတ်တယ် ဘာမှစောက်သုံးမကျတဲ့ အဖိုးကြီးပါကွာ”
အိမ်ရှေ့ကနေလွင့်ပျံ့လာတဲ့စကားသံတွေကိုဖြူစင်အတိုင်းသားကြားနေမိတယ်။
တစ်ထပ်ပျဥ်ထောင်အိမ်လေးရဲ့ အိပ်ခန်းလေးက ဖြူစင့်နားခိုရာလေးပေါ့။
ညတိုင်းရပ်ကွက်ထဲကသူငယ်ချင်းတွေနဲ့ အရက်၀ိုင်းဖွဲ့တိုင်း ဖြူစင်ဒီအခန်းလေးထဲမှာပဲလေ။

ညည့်နက်လို့မူးလာတိုင်းမကြားဝံ့မနာသာစကားတွေကိုလစ်လျူရှု့ရင်းသူ့ကိုတွဲပြီးအိပ်ယာထဲပို့ရတာလဲ ဖြူစင်ရဲ့ တာ၀န်တစ်ခုလို ညတိုင်းပြုနေကျ အလုပ်တစ်ခုပေါ့။
“မင်း မိန်းမက ဖြူဖြူ လုံးလုံးနဲ့ ဒီလောက်မိုက်တဲ့မိန်းမ ရထားတာတောင်
မင်းက လစ်လျူရှု့နိုင်လိုက်တာ ငါ့ကောင်ရာ ငါနဲ့များ လဲလိုက်ချင်ပါဘိ”
“ဟဟ….ဒီမိန်းမက လိုးလို့သာကောင်းတာ အိမ်မှာ ဘာအလုပ်မှမလုပ်ပဲ ကလေးပဲ အကြောင်းပြနေတဲ့ ဟာ  မင်း လဲချင်လဲ လဲကွာ ငါ့ကိုသာ ညတိုင်းအရက်တိုက် ဟားဟား”
“တကယ်လား ဟေ့ကောင် ပြီးမှ လီးလိုတော့ မလုပ်နဲ့နော်”
“ဘာလဲ မင်းက ငါ့မိန်းမကို လိုးချင်လို့လား”
အို….. ….. …..
ဖြူစင်လက်တွေ တဆတ်ဆတ် တုန်ခါသွားတဲ့အထိ စိတ်တွေ လှုပ်ရှားသွားမိတယ်။ ကိုယ်ကိုကိုယ်တောင် မယုံနိုင်လောက်အောင် ကြားလိုက်မိတဲ့ စကားကို မှင်သက်သွားမိတယ်။
ဖြူစင်အပေါ် ဒီလောက်ထိ ရက်စက်လိမ့်မယ်လို့ ဖြူစင်ထင်မထားမိဘူးလေ။
တစ်ခြားယောင်္ကျားက ကိုယ်မိန်းမကို ပါးစပ် အရသာခံတာတောင် သူက မီးလောင်ရာ လေပင့်လိုက်သေးတယ်။
“မင်း မိန်းမ ဖင်လုံးလုံးလေးတွေကိုကိုင်ပြီး နောက်ကနေ အားရပါးရ လိုးလိုက်ရလို့ကတော့ကွာ”
“ဟေ့ကောင် မင်းငါ့မိန်းမကို မှန်းနေတာလား ဟားဟား”
“အေး ငါအိမ်ပြန်ရောက်ရင် ငါမိန်းမ ဟန်သီကို လိုးရင်း မင်းမိန်းမကို တွေးရတာ ခဏလေးပဲ ဟေ့ကောင်ရေ ခဏလေးပဲ”
“ဟားဟားဟား”
ရမက်ထန်နေတဲ့ စကားလုံးတွေနဲ့ ရယ်သံတွေက ဖြူစင်နှလုံးသားကို တိုးလို့လှုပ်ရှားလာစေတယ်။
“အေ့”
၀ုန်း………….
“ဟေ့ကောင်ရရဲ့လား ”
“အေး ရ….တယ်………….မိဖြူ…………. ဒီဖာသယ်မ ဘာလုပ်နေလဲ”
ဖြူစင်အခန်းထဲက ပြေးထွက်သွားမိတော့ ယိုင်နေတဲ့ ကိုယ်ကိုထိန်းရင်း နောက်ဖေးကို လမ်းလျှောက်လာနေတဲ့ သူ့ကို တွေ့ရတယ်။ ဖြူစင်အမြန်ထိန်းပေးရင်း……
“ငါသေးပေါက်မလို့ နောက်ဖေးလိုက်ပို့”
အိမ်သာထဲကပြန်ထွက်လာတဲ့သူ့ကိုထိန်းရင်း အိမ်ရှေ့အရက်၀ိုင်းဆီကို တွဲပို့ပေးပြီးတော့
“ဒီမှာထိုင်အုံးလေအခန်းထဲမှာနင်တစ်ယောက်ထဲ ဖြစ်နေမှာပေါ့”
“ဖြူ အိပ်တော့မယ်”
“အာ ခဏထိုင်ပါအုံး”
လက်ကိုဆွဲရင်း အတင်းထိုင်ခိုင်းလိုက်တော့ ယိုင်သွားတဲ့ ကိုယ်လုံးလေးက သူ့ဘေးမှာ ပုံ့ပုံ့လေး ပြိုဆင်းသွားတယ်။
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

၅ ။ အနှိုင်းမဲ့

“အာ့………..”
ပေါင်လယ်လောက်ထိ လန်သွားတဲ့ ဂါ၀န်စလေးကို ဆွဲမချခင် နာသွားတဲ့ ခြေဖဝါးလေးကို ဖြူစင်လက်အိအိလေးတွေနဲ့ ဆုပ်နယ်ပွတ်သပ်နေမိတယ်။
“နာသွားလားညီမလေး…..ဟေ့ကောင်မင်းကလဲ ဖြေးဖြေးလုပ်တာ မဟုတ်ဘူး”
“ဟားဟား မင်းမသိလို့ သူက မရခင်ကသာ ဖြေးဖြေးလုပ်တာ ကြိုက်တာ ခုဆို ကြမ်းမှဟေ့ ကြမ်းမှ”
“အာ…..မောင့်……….”
ရဲသွားတဲ့ပါးမို့မို့လေးကိုကွယ်ဖို့ငုံ့လိုက်တော့မှ ထွေးအိနေတဲ့ပေါင်လုံးလေးပေါ်နေတာကိုသတိထားမိရင်း ဂါ၀န်စလေးကို ဆွဲချလိုက်မိတယ်။
“မင်း မိန်းမက ချစ်စရာလေးဟေ့ ဖြူဖြူဖွေးဖွေးနဲ့ ငါ့မိန်းမ ဟန်သီနဲ့တော့ ကွာပါ့ကွာ”
“လှတာမက်ရင် ညစာခက်တယ်ဆိုတာယုံ ဟေ့ကောင် …အိမ်မှာ ဘာအလုပ်မှ မလုပ်ဘူး”
“မောင်အေးအေးဆေးဆေးသောက်တော့နော် ဖြူစင်သွားအိပ်တော့မယ်”
ရီဝေနေတဲ့ သူတို့ပါးစပ်က စကားလုံးတွေကို ဖြူစင်ရှောင်လွဲချင်နေမိတယ်။
“ဘယ်အချိန် ရှိသေးလို့လဲ ငါ့သူငယ်ချင်း ရှေ့မှာ ငါ့ကို ဂလန်ဂဆန် လုပ်ချင်တာလား”
“ဟင်း…..”
ဖြူစင်သက်ပျင်းကိုသာတိုးတိုးလေးချလိုက်မိတယ်။ ကိုအပြစ်နဲ့ကိုပဲလေ။
“ဒီကောင် အောင်တင့် ဆိုတာ ငါရန်ကုန်စရောက်ထဲက ပေါင်းလာတာ ငါ့အကိုကြီးပဲ ငါအပေါ် ကောင်းတာကတော့ မင်းအဖေထက်သာတယ်”
“ကဲပါကွာ သောက်စရာရှိတာ သောက်ရအောင်”
ငိုမဲ့မဲ့ ဖြူစင့်မျက်နှာလေးကို ကြည့်ရင်း အလိုက်တသိ စကားလွဲပေးတဲ့ သူ့ကို ဖြူစင်ကျေးဇူးတင်တဲ့ အကြည့်နဲ့ ကြည့်လိုက်မိတော့ ဖြူစင်ကို စူးစူးစိုက်စိုက် ကြည့်နေတဲ့အကြည့်………
“အို……..”
ရုတ်တရက် မြန်လာတဲ့ နှလုံးခုန်သံကို ဘယ်သူမှ မသိအောင် ထိန်းရင်း မျက်လွှာလေးကို ချလိုက်မိတယ်။
“အေ့……”
ကုန်သွားတဲ့ ပုလင်းခွံကို ဘေးဖယ်ရင်း ….
“ကိုအောင်တင့် …အော့…..နောက်တစ်လုံး…………. ဖောက်ဗျာ”
“ဟာဟေ့ကောင် မင်းတော်တော်များနေပြီနော်”
“ရတယ်…… မနက်ဖြန် စနေနေ့ …… အေးဆေးပဲ…..အေ့”
“မင်းမိန်းမလဲ အိမ်ချင်နေရောပေါ့”
“ရ….တယ်…..အေ့……..ဒီနေ့၀အောင် …သောက်ပြီးတော့……….သူ့ကို…လိုးပြီးမှ…အိမ်မှာ….အေ့”
“ဟာ ဟေ့ကောင်”
ပါးစပ်က ပြောရင်း အားနာတဲ့အကြည့်နဲ့ ဖြူစင်ကိုကြည့်တဲ့ သူ့မျက်လုံးတွေက ဂရုဏာအပြည့်နဲ့။
“ဒါဆိုလဲ ချကွာရော”
ပုလင်းအသစ်ကို အဖုံးဖွင့်ပြီး ခွက်ထဲ ထည့်ပေးတော့ ခွက်ကို ယူရင်း ဖြူစင့်လက်ကိုဆွဲလို ထည့်ပေးတယ်။
“အကို….လဲချ…နင်လဲဒီည….အေ့….. မူးအောင်…သောက်”
“ဟင့်အင်း …ဖြူစင်မှမသောက်တတ်တာ”
“အာ…..ဒီမိန်းမ”
“ဟေ့ကောင်…အာခက်တော့တာပဲ”
ရွယ်လိုက်တဲ့ သူ့လက်ကို ဖမ်းထိန်းရင်း ဖြူစင့်ကို ပြောလာတဲ့ သူ့ကို ဖြူစင်အားကိုးတကြီး ကြည့်မိတယ်။
လက်ကို လှမ်းထိန်းရင်း တိုးလာတဲ့ သူမျက်နှာက ဖြူစင့် လက်တစ်ကမ်းအတွင်းကို တိုးလာတော့
သူနဲ့ ဖြူစင့်ရဲ့ ဆုံသွားတဲ့အကြည့်က ဖြူစင့်မျက်၀န်းတွေကနေ ရင်ထဲကို ထိုးဖောက်မြင်နေရသလို…..
အို……. ဖြူစင့်ရင်တွေ တလှပ်လှပ်နဲ့လေ။
“ကဲယူလိုက်ညီမလေး နဲနဲသောက်လိုက် စိတ်ကျေနပ်အောင်…..အကိုကိုလဲ အားမနာနဲ့ ကို့အကိုလိုပဲ သဘောထားနော်”
“ဟုတ်”
ယိမ်းယိုင်နေတဲ့ မောင့်ကိုထိန်းပေးရင်း အရက်ကို တစ်ခွက်ပြီးတစ်ခွက် ငှဲ့ပေးနေတဲ့ သူ့အကြည့်တွေက တစ်ချက်တစ်ချက် ဖြူစင့်
အိစက်စက် ကိုယ်လုံးလေးကို လွှမ်းခြုံလို့။
” အကို…… သောက်လေ….ဗျာ”
“အေးပါငါလဲသောက်ပါတယ်”
အေ့…………………………..
၀ုန်း…….
စကားကိုလေးလေးပင်ပင်ပြောရင်းဘေးကိုစောင်းကျသွားတဲ့သူကို၀င်ပြီးထိန်းမတ်ပေးရင်း ဖြူစင့်ဘေးကို ၀င်ထိုင်လိုက်တဲ့ သူ့ပေါင်တစ်ဖက်က ဖြူစင့် ပေါင်တံ အိအိလေးပေါ်ကို ပိကျသွားတယ်။
“အ…..”
တိုးတိုးလေး အော်လိုက်တဲ့ ဖြူစင့်ဖက်ကို စောင်းငဲ့ကြည့်ရင်း
“အိုး……ကန်တော့နော် ကလေး ကန်တော့”
“ရပါတယ် အကိုရဲ့”
ဖြူစင်ရင်ထဲမှာ ရယ်ချင်သလိုလို…ဘာတဲ့ ကလေးတဲ့လေ။ စောစောကတော့ မင်းမိန်းမက ဘယ်လိုညာလိုနဲ့ ခုတော့ သူမဟုတ်တဲ့အတိုင်း ကလေးတဲ့။
ဖြူစင် ကလေးမဟုတ်တော့ဘူး ရှင်ရဲ့ ကလေးအမေ ဖြစ်နေပြီ။ တဖြည်းဖြည်း သောက်နေရင်း ရီဝေနေတဲ့ ဖြူစင်အတွေးတွေက ပိုလို့လွတ်လပ်နေတယ်။ အရက်တဲ့…. နံလိုက်တာ။ ဒါပေမဲ့ ရီဝေဝေ ခံစားမှုကိုတော့ ဖြူစင်ကြိုက်တယ်။ ဝေဒနာတွေကို မြိုသိပ်ထားရတဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်အတွက် ထွက်ပေါက်တစ်ခုအဖြစ် တွေးရင်း
ကျေကျေနပ်နပ်နဲ့ မော့သောက်ချလိုက်မိတယ်။
“အိုး…….”
ရှုံ့မဲ့သွားတဲ့ မျက်နှာနုနုလေးနားကို ရောက်လာတဲ့ သူ့လက်တစ်ဖက် လက်ထဲမှာ အသားဖက်လေးနဲ့လေ။
“စားလိုက် ကလေး”
ဖြူစင် မျက်နှာလေးကိုမော့ရင်း နှုတ်ခမ်းလေးကို ဟပေးလိုက်မိတယ်။
ပါးစပ်ထဲရောက်လာတဲ့ အသားဖက် ချိုချိုလေးက အရက်ရဲ့ အရသာ ခါးခါးကို လွမ်းခြုံသွားတဲ့ အရသာ…ပြီးတော့
သူစိမ်းယောင်္ကျား တစ်ယောက်နဲ့ ထိလုနီးပါး ကိုယ့်ငွေ့နွေးနွေးရဲ့ သာယာမှု့။
ဒုက္ခတွေကြားက နိဗာန်ဘုံလေးတစ်ခု တွေ့လိုက်ရသလို ဖြူစင်သာယာနေမိတယ်။
အသားညိုညို ပြည့်ပြည့်ဖြိုးဖြိုးနဲ့ သူ့ပုံက ဖြူစင်ဟိုးအရင်က ကြိုက်ခဲ့တဲ့ ဖြူဖြူ ချောချော ကောင်လေးတွေထက်
တမူထူးခြားနေတာပေါ့။ ခမ်ကြမ်းကြမ်း ပုံစံပေမဲ့ သူ့မျက်၀န်းမှာ အကြင်နာ ငွေ့တွေနဲ့လေ။
မူးနေတဲ့ ဖြူစင့်ယောင်္ကျားကို ထိန်းရင်း သူ့ပေါင်တစ်ဖက်နဲ့ လာလာဖိမိနေတဲ့ ဖြူစင့် ပေါင်တံ ထွေးအိအိလေးကို
ဖြူစင်မဖယ်မိဘူး။
ကလေး သူ့ကိုအိပ်ယာထဲ ပို့ရအောင် သူအရမ်းမူးနေပြီ။
“အော်….ဟုတ် အကို”
မောင့်ကို နှစ်ယောက်အတူတွဲရင်း အိပ်ခန်းထဲ ပို့တော့ ကုတင်ပေါ်ကို ပြစ်ကျသွားတဲ့ အရှိန်နဲ့ လန့်နိုးသွားတဲ့ သားက စူးစူးလေး ထငိုတယ်။
“ကျွတ်…..ကျွတ်….ကျွတ်…….သားရယ် အိပ်ပါကွယ်…..အို..အေး.အေး အို…….”
ငိုနေတဲ့ သားငယ်ဘေးမှာ ပုံ့ပုံ့လေးထိုင်းရင်း ချောနေတဲ့ ဖြူစင့်ကို သူငေးကြည့်ရင်း အခန်းအပြင်ကို ပြန်ထွက်သွားတဲ့ သူ့ခြေသံကို ကြားလိုက်ရတယ်။ ပြန်အိပ်ပျော်သွားတဲ့ သားရဲ့ အပြစ်ကင်းမဲ့တဲ့ မျက်နှာလေးကို ငေးကြည့်ရင်း ဖြူစင်ရင်တွေ မွန်းကျပ်လာတယ်။
“ဟင်း…………..”
သက်ပျင်းကို တိုးတိုးလေး ချလိုက်ရင်း အခန်းအပြင်ကို လှမ်းထွက်ခဲ့မိတယ်။
……….
ခြေသံသဲ့သဲ့ကိုကြားတော့ မော့ကြည့်တဲ့ သူ့အကြည့်က ဖြူစင့် တစ်ကိုယ်လုံးကို လွမ်းခြုံသွားသလို..။
“ထိုင်လေ…….မ ……. အဲ့ …….ကလေး”
ဖြူစင်ရယ်ချင်စိတ်ကို အထိန်းချုပ်တော့ပဲ လွင်လွင်လေး ရယ်မိတယ်။
ဖြူစင်ရယ်တာကို တွေ့တော့ သူက ……
“ကျွန်တော် ပြန်တော့မလို့ပါ ဟို…. ကလေးကို နှုတ်ဆက်ပြီးမှ ပြန်မလို့ ခဏစောင့်ရင်း သောက်နေတာ”
“အော်…..အင်း….အကိုမိန်းမစောင့်နေမှာပေါ့”
“သူအိပ်လောက်ပြီ….အကိုအရက်သောက်ပြန်လာရင် ဘယ်တော့မှ မစောင့်ဘူး”
ရယ်ရင်းပြောတဲ့ သူစကားကို ဖြူစင်လဲ ရယ်ရင်းနားထောင်နေမိတယ်။
အပြုံး …..နှစ်ဦးလုံးရဲ့ ဟန်ဆောင်ကင်းတဲ့ အပြုံးတွေကပဲ သူစိမ်းတရံဆိုတဲ့ အတားအဆီးကို ဖြိုချပြစ်ခဲ့တယ်။
“အကိုအိမ်ထောင်ကျတာကြာပြီလား”
“အင်း နှစ်နှစ်လောက်ရှိပြီ”
“အော်……”
“ကလေးကရော”
“ဟင် သူပြောမပြဘူးလား”
“လုံးစေ့ပတ်စေ့တော့ မပြောပြဘူး ကလေးရဲ့”
“အော် …ဒီလိုပါပဲ တစ်နှစ်ကျော်လောက်ရှိပြီလေ မမျှော်လင့်ပဲ သူနဲ့ ခိုးရာလိုက်ပြေးခဲ့တာ”
“အော် ..ကိုယ်၀န်ရှိသွားလို့လား”
“အင်း ဟုတ်တယ် အကို”
“ကျောင်းကတော့ မေမေက ဆေးခွင့်ဆိုပြီး ယူထားပေးတယ်ပြောတယ်”
“အော် ဒီလောက်ချစ်တာတောင် ကလေးကို တော်တော်နိုင်တာပဲနော်”
“အင်း….ဖေဖေကို စိတ်နာတာလဲပါမှာပါ ဖေဖေက သူ့ကို ခါးခါးသီးသီလေ”
“အော်”
“သူ့အရင်ကရော ရီးစားမရှိဘူးလား”
“ဟင့်အင်း”
“အော်….ကလေးရယ် ဒါဆို သူနဲ့ပဲ နေဘူးတာပေါ့”
လေးလေးပင်ပင်ပြောလာတဲ့သူစကားသံတွေက ဖြူစင်ရင်ကိုတစ်စုံတစ်ခုခံစားရစေတယ်။
ရီဝေဝေ အသိတွေနောက်မှာ သူ့ရဲ့ နှမျောတသ ဖြစ်နေတဲ့ အသံတွေကို ဖြူစင်ခံစားမိတယ်။
“ဟုတ် သူတစ်ယောက်နဲ့ပဲ နေခဲ့ဘူးတာ”
သာမန်အချိန်တွေ မဖြေရဲ့တဲ့ အဖြေကို ဖြူစင့်နှုတ်က ခပ်ရဲရဲဖြေမိသွားတယ်။
“ကလေးရယ်”
“အို…..”
သူ့အကြည့်တွေနဲ့ သူ့စကားလုံးတွေက ဖြူစင်ရင်ကို တသိမ့်သိမ့် လှုပ်ရှားသွားစေတယ်။ စကားလုံးတွေ တိတ်ဆိတ်သွားတဲ့ အိမ်ရှေ့ခန်း ကျဉ်းကျဉ်းမှာ ညတစ်နာရီကို ညွှန်ပြနေတဲ့
တိုင်ကပ်နာရီသံ တစ်ချပ်ချပ်က လွမ်းခြုံလို့….။
ပြောစရာစကား ရှာမရပဲ လက်ထဲက အရက်ကိုသာ နှစ်ဦးသား တစိမ့်စိမ့် သောက်နေမိတယ်။
“သူအဲ့ဒီလို ကလေးအပေါ် ဆက်ဆံနေတော့ ကလေး အထီးကျန်နေမှာပေါ့”
သူဘာကိုဆိုလိုတယ် မသိပေမဲ့ ဖြူစင်ရဲ့ နွေးသွားတဲ့ မျက်နှာရဲရဲလေးကိုတော့ ငုံ့၀ှက်ထားလိုက်မိတယ်။
အရက်ကြောင့်လား ….အရှက်ကြောင့်လား …..ဖြူစင်လေ တစ်ကိုယ်လုံး နွေးထွေးလို့ ရင်တွေ တဆတ်တ် ခုန်နေတော့တယ်။
“ဟို….ခဏနော် ကလေး နောက်ဖေးခဏသွားချင်လို့”
“အော် အင်း”
ကလေး……..နှုတ်ကတိုးတိုးလေးရွတ်လိုက်မိတယ်။
“ငါသူကိုဘယ်လိုပြောလိုက်မိပါလိမ့်”
တွေးမိပြီးမှ ရှက်ရှက်နဲ့ မတ်တပ်ရပ်လိုက်မိတယ်။
“အို……………………..”
ယိမ်းယိုင်သွားတဲ့ ကိုယ်လုံးအိအိလေးကို ဖေးမပေးသူက သူပေါ့။
“ရရဲ့လား”
တိုးတိုးလေး….တကယ်ကိုတိုးတိုးလေးရယ်လေ ဖြူစင်နားစည်ကိုရိုက်ခတ်သွားတယ်။
“ဟုတ်”
တိုးတိုးလေးဖြေရင်း ညိမ့်ပြမိတဲ့ ဖြူစင်ခေါင်းက သူ့ရင်ခွင်နွေးနွေးထဲမှာ…..။
“အကိုတွဲပေးမယ်နော် ကလေး”
ပြောရင်း ပုခုံးအိအိလေးကို ဖွဖွလေး ဆုပ်ကိုင်လိုက်တဲ့ သူလက်တွေက တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ထိထိမိမိ……..
ဖြူစင်……ဖြူစင်လေ………..သတိထားလိုက်မိတော့ သူ့ခါးပေါ်မှာ တင်းတင်းဖက်ထားမိတဲ့ ဖြူစင့်လက်တစ်စုံ….
အခန်းရှေ့က ဖြတ်လျှောက်သွားတဲ့အချိန် ဟောက်သံသဲ့သဲ့နဲ့ အိပ်နေတဲ့ မောင့်မျက်နှာ… ပြီးတော့…. သားလေး………….။
နှစ်ပေမီးချောင်း အလင်းရောင်က အိမ်နောက်ဖေးထိ ဖြာလင်းရအောင် မစွမ်းဆောင်နိုင်ခဲ့ဘူး။
ထမင်းစားပွဲဘေး နံရံထက်က မီးခလုပ်ကို လိုက်စမ်းရင်းဖြူစင်ပုခုံးအိအိလေးကိုဖွဖွဆုပ်လို့နံရံကိုတွန်းကပ်လိုက်တဲ့လက်တစ်စုံ……သူလေ…..
မီးခလုတ်ဆီဦးတည်ထားတဲ့ဖြူစင့်လက်တစ်စုံလဲ နံရံပြင်ချပ်ထက်မှာ ကပ်လို့……
နောက်ဖေးကိုလာတဲ့အချိန်ပုခုံးထက်ဆီကဖေးမထားတဲ့လက်တစ်စုံ…..အခုတော့ဖြူစင်ခါးအိအိထက်မှာ ပူးကပ်လို့….
“အကို…….”
ဖြူစင့်နှုတ်ကတစ်ခုခုဖွင့်ပြောဖို့ကြိုးစားပေမဲ့ ဖြူစင့်အသံတွေလှိုက်ဖိုတုန်ခါနေတယ်။
ဖွင့်ပြောဖို့ကြိုးစားခဲ့တဲ့နှုတ်ခမ်းအိအိက သူ့နှုတ်ခမ်းနှစ်လွာထက်မှာစွံ့အသွားခဲ့ရတယ်။
“အင့်………………”
တစ်ဆက်ထဲပဲ နို့ထွားထွားလေးပေါ် ဖိကိုင်လာတဲ့ လက်ကြမ်းကြမ်းတစ်စုံ…..
ဟိုးငယ်ငယ်က စိတ်ကူးထဲကလို ဖြူဖြူသန့်သန့်ကောင်လေးတစ်ယောက်မဟုတ်ပေမဲ့ ခပ်ကြမ်းကြမ်း အထိအတွေ့ကလဲ ဖြူစင့်ရမက်ကို တရစ်ရစ်နိုးထစေတာပါပဲ။
“ကလေး……”
နီးနီးလေးပေမဲ့ ဟိုးအဝေးက အသံတစ်ခုလိုပါပဲ……..ရင်တွေခုန်နေလို့နေမှာပါ။
“ဟင်…….”
တုန်နေတဲ့အသံက မောနေတဲ့ ရင်အစုံကနေ ကန်ထွက်လာတယ်။
“ကလေး ယောင်္ကျားကို ပြန်မပြောနဲ့နော်”
ဖြူစင်ခေါင်းညိမ့်မိလားခေါင်းခါမိလားမသိတော့ပါဘူး။ မျက်နှာချင်းဆိုင်ကနေ အောက်ကို တစ်ဖြေးဖြေး လျောဆင်းသွားတဲ့ သူကို တိုးတိုးလေး လှမ်းပြောလိုက်မိတယ်။
“နိုးသွားအုံးမယ် ဖြေးဖြေးနော်”
သူဆီက ဖြေသံမကြားရတော့ပါဘူး။သူလေ…..သူ အို……………..
သူခေါင်းတစ်ခုလုံး ညအိမ်ဂါ၀န်သား ပျော့ပျော့လေးအောက်ထဲမှာ……..။
“အ….”
ဖြူစင်လန့်သွားမိတယ်။ ငယ်ငယ်က မေမေပြောဘူးတယ်လေ။ ယောင်္ကျားလေးက ထမိန်အောက်၀င်ရင်
ငရဲကြီးတယ်တဲ့။ ဖြူစင်သူခေါင်းလေးကို ဂါ၀န်ပေါ်ကနေ တွန်းထုတ်ပေမဲ့ သူရဲ့ သန်မာတဲ့ လက်တစ်စုံကို
အလျော့ပေးခဲ့ရတာပါပဲ။ ယောင်္ကျားလေး တစ်ယောက်ကို ခပ်မှောင်မှောင် အခန်းလေးထဲမှာ ဂါ၀န်နဲ့ အုပ်ထားရတယ်ဆိုတဲ့ အသိက
ရင်ခုန်စေတာတော့အမှန်။။။။
ဖြူစင်မှီထားတဲ့နံရံပျဉ်ချပ်ရဲ့ဟိုဖက်မှာ အိပ်မောကျနေတဲ့ ယောင်္ကျားနဲ့သားလေး…..
“အား…………..”
“ကိုကို …ကိုကို…..ကလေးသေးပေါက်ချင်တယ်”
ကားထားတဲ့ပေါင်ကြားထဲကအတွင်းခံဘောင်းဘီလေးပေါ်ကိုဖိဖိလေးထိကပ်လာတဲ့အထိအတွေ့ကြောင့် အောင့်ထားတဲ့ ဆီးခုံလေး တစ်ခုလုံး ကျဉ်ကနဲ ခံစားလိုက်ရတယ်။
ဂါ၀န်လေးကို မတင်ရင်း တိုးတိုးလေး ပြောလာတဲ့သူ…..
“ပေါက်ချလိုက် ကလေး”
“အာ…..ဟို”
ပြောမယ်ဟန်ပြင်ပြီးမှ ဒုတိယအကြိမ် ဖိလိုက်တဲ့ အထိအတွေ့ကြောင့် ဖြူစင် စိတ်ကို လျောချလိုက်မိတယ်။
“အို”
ဖြူစင်အားနာလိုက်တာ…..
သူရယ်လေ…. ကားထားတဲ့ပေါင်ကြားက အတွင်းခံအိအိလေးကို မျက်နှာနဲ့ကပ်လို့ လျှာနဲ့ ဖွဖွလျက်နေတယ်။
“အား………………..”
ကိုယ့်ရင်ခုန်သံတွေကိုကိုယ်ပြန်ကြားနေတဲ့အထိပါပဲ…..ကိုယ့်ကို သားမယားအဖြစ် ဆက်ဆံတော့မဲ့ ယောင်္ကျားလေး တစ်ယောက် မျက်နှာပေါ်ကို သေးပေါက်ချလိုက်ရတဲ့ အရသာ ပြီးတော့ စောက်ဖုတ် တစ်ခုလုံးကို မျက်နှာအပ်လို့ သိမ်းကြုံးယက်နေတဲ့ အထိအတွေ့……
ဖြူစင်လေ ၀တ်ထားတဲ့ ဂါ၀န်လေးကို ချွတ်ချပေးလိုက်မိတယ်။ ဘော်လီ အနက်ရောင်လေးအောက်မှာ ရုန်းကြွနေတဲ့ နို့ဖြူဖြူလေးတွေကို သူဖွဖွပွတ်လို့ပေါ့
“ကလေးရယ် တစ်သားမွေး တစ်သွေးလှဆိုတာ ဒါပဲနေမှာ”
“ဒီလို ဖွေးဖွေးဥဥ ကလေးလေးကို လိုးရမယ်လို့ အိမ်မက်တောင် မမက်ဘူးဘူး”
“ခိခိ……………”
ဖြူစင်ပါးစပ်ကို လက်ဝါးနဲ့အုပ်ရင်း တိုးတိုးလေး ရယ်လိုက်မိတယ်။
“အကိုမိန်းမ ကိုရော”
“သူက ကလေးလို တရုတ်မလေး မဟုတ်ဘူးလေ”
“ကလေး ”
“ဟင်”
“အကိုလီးကို စုပ်ပေးပါလား”
“ဟင့် အကိုနော် ကလေးကို ယုယသလိုနဲ့ အနိုင်ကျင့်တယ်”
“ရေသွားဆေး အိမ်ဘေးမှာ အုတ်ကန်ရှိတယ်။”
“ဟုတ်…”
သူ့ရဲ့ ကွမ်းချိုး တချိုတ၀က်နဲ့ သွားတွေ ပေါ်အောင် ရယ်ရင်း နောက်ဖေးကို ထွက်သွားတယ်။ သူသွားတော့မှာ ဖြူစင်အခန်းဖက်ကို သွားရင်း လိုက်ကာလေးကိုပင့်လို့ အထဲကို ကြည့်လိုက်တော့ နှစ်ယောက်လုံး အိပ်ပျော်လို့..သားလေးပြုံးယောင်သန်းနေတဲ့မျက်နှာလေးက အပြစ်ကင်းလိုက်တာ။
လိုက်ကာလေးကို အသာချရင်း သူထွက်သွားတဲ့ တံခါးဆီကို ဖြူစင်လိုက်ထွက်လိုက်မိတယ်။
ညည့်နက်သံခေါင် အိပ်မောကျနေတဲ့အချိန် လမင်းမရှိတဲ့ ကောင်းကင်မှာ ကြယ်ရောင်နဲ့ လင်းလို့ပေါ့ အိမ်ဘေးအုတ်ကန်ဘေးကို လမ်းလျှောက်သွားတော့ သူ……….
“ကလေး…..”
“အင်း….ဟုတ်တယ် အထဲမှာ သူတို့ နိုးသွားမှာစိုးလို့”
ပြောရင်းအနားရောက်သွားတော့သူကဖြူစင်ကိုယ်လုံးအိအိလေးကိုဆီးကြိုထွေးပွေးရင်း
အုတ်ကန်ဘောင်လေးမှာမှီလိုက်တယ်။
လောကကြီးတစ်ခုလုံးမှောင်လို့လေ….ဘေးနားမှာ ခြံကွက်ကျယ်ကြီးထဲမှာ သစ်ရွက် လေတိုးသံမှတစ်ပါ တိတ်ဆိတ်လို့
လှန်ပေးတဲ့ ပုဆိုးစလေးကို ဖွဖွတွန်းဖယ်ရင်း ပေါင်ရင်းက တင်းမာနေတဲ့ လီးတံလေးကို ဖွဖွဆုပ်ကိုင်လိုက်မိတယ်။
“အို……..”
“ကြီးလိုက်တာ ကိုကိုရယ်”
ကိုယ်ကိုကိုယ်တောင် မယုံနိုင်အောင်ပါပဲ ဖြူစင်ချွဲနေမိတယ်လေ။
နွေးထွေးတင်းမာနေတဲ့ လီးတံနွေးနွေးကို ပါးနုနုနဲ့ကပ်ရင်း နှုတ်ခမ်းအိအိလေးဆီကို ဆွဲယူလာခဲ့မိတယ်။ ပြောင်တင်းနေတဲ့ လီးဒစ် အိအိလေးကို နှုတ်ခမ်းဖွဖွလေးနဲ့ ငုံလိုက်တဲ့ အချိန်မှာပဲ………
“အို……..ကလေးရယ်”
ငြီးသံတိုးတိုးတချို့…. ပါးစပ်လေးထဲက နွေးနေတဲ့ အတံမာမာလေးကို ငုံစုပ်ရင်း ပေါင်ကြားက တွဲနေတဲ့ သူ့ဥလေးနှစ်လုံးကို
ဖွဖွဆုပ်နယ် ပွတ်သပ်ပေးနေမိတယ်။
စုပ်လို့အားရသွားတဲ့အချိန် သူထိုင်နေတဲ့ ရေကန်ဘောင်လေးပေါ်ကို ဆွဲပွေ့တင်ရင်း ကားကားလေးဖြစ်နေတဲ့ ပေါင်ကြားကနေ
သူလီးမာမာလေး တိုး၀င်လာတယ်။
“အ……….”
ညလေ နုနုအေးအေးလေးတွေ ပွတ်သပ်ကျီစယ်သွားပေမဲ့ ကပ်နေတဲ့ ရင်နှစ်ခုကတော့ နွေးလို့…..
ဖြူစင်လေ သူ့ကို တင်းတင်းလေး ထွေးပွေ့ရင်း….
“ကောင်းတယ် ကိုကိုရယ် အား……..ကိုကို”
ချွဲချွဲနွဲနွဲ ငြီးသံလေးကြားက အားရအောင် ဆောင့်လိုးနေတော့တယ်။
“အား………………”
ကြိုက််တယ်…….ဖြူစင်လေအရမ်းကိုကြိုက်သွားမိတယ်။ အားပါတဲ့ သူလိုးပုံလေးက ဖြူစင်ဘ၀မှာ ပထမဆုံး အရသာပေါ့.
“အ….အ………အ………ကိုကို ပြီးလိုက် ကလေးစောက်ပတ်ထဲမှာ ပြီးလိုက်နော်”
“အင်း……”
“ချစ်တယ် ကလေးရယ်……ချစ်တယ်…….. ကိုမိန်းမသာ ဖြစ်လိုက်ပါတော့ ကလေးရယ်.. အား………..”
“ဟုတ်……အ…အ…….ခုလဲ….အ…..အ…ကိုကိုမိန်းမပဲလေ…..အ…..အ…….”
“အင်း ဟုတ်တယ်နော်…..အိုး……. ကောင်းတယ်ကွာ”
“ကိုကိုရယ်…..ကလေးပြီးတော့မယ် ကိုကို…. အား”
“ကိုလဲပြီးတော့မယ် သဲလေး အား……မိန်းမ”
“ရှင်…………”
“အား….ပြီးပြီ………အား…………..”
နှစ်ယောက်လုံး အတူတူ တိုးတိုးလေး ငြီးသံနဲ့အတူ တဆတ်ဆတ် တုန်သွားတဲ့ ကိုယ်လုံးအိအိလေးကို သူတင်းတင်းဖက်ရင်း
ဖွဖွလေး ဆက်ဆောင့်နေတယ်။
“ဟူး…………….”
အိမ်ဘေးက အမှောင်ရိပ်မှာ ဖြူစင်သူ့ကို ဖက်ထားမိတယ်။ သက်ရှိဆိုလို ညည့်ငှက်ကလေးတွေပဲ အော်မြည်လို့လေ။
ရေကန်အုတ်ခုံလေးဘေးမှာနှစ်ယောက်ထိုင်ရင်း သူ့ရင်ခွင်ထဲကိုတိုး၀င်နေတဲ့ ဖြူစင်……..
မေမေရယ် သမီးနားလည်သလိုလိုရှိပါပြီ….. မေမေ ဖေဖေ နောက်မှာ ဘာ့ကြောင့် အလိုးခံတယ်ဆိုတာကိုပေါ့။
“ကလေး….”
“အင်း…..ကို”
“ဘယ်သူမှ မသိအောင် လျို့၀ှက်ပြီး ချစ်ကြမယ်နော်”
“ကလေးကပြောရမှာပါ……ခုကလေးမှာ နောက်ထပ်လင်တစ်ယောက်တောင်ရှိသွားပြီ”
“ဘယ်သူလဲ……..”
“ဟင်းနော်…………လူဆိုး”
“ကဲပြန်တော့နော် ကို…နောက်နေ့ ကိုကိုမိန်းမပါခေါ်ခဲ့”
“ဘာလို့လဲ ”
“ကလေးက သ၀န်မတိုပါဘူး တိုခွင့်လဲမရှိပါဘူး ရင်းနှီးချင်ယုံပါ ကိုကိုရယ်”
“အင်း ဒါဆို ကိုကိုပြန်ပြီနော်”
“အင်း”
ဖွဖွနမ်းသွားတဲ့ ပါးပြင်မှာ ရှက်ပြုံးလေးတစ်ခု ခိုတွဲလို့…….။
မောင့်ဘေးက မွေ့ယာလွတ်မှာ လှဲချလိုက်ရင်း ဖြူစင်လက်က ပေါင်အိအိလေးကြားက စောက်ဖုတ်လေးကို စမ်းမိတယ်။ ပြီးတော့ အပြုံးလေးတစ်ပွင့်… အို…..ဖြူစင်ပြုံးမိနေတယ်။ မျက်လုံးလေးကို မှိတ်လိုက်မိတယ်။ လောကကြီးက ပုံမှန်ပဲရှေ့ဆက်လို့လေ……………….။
========================

အိမ်ရှေ့က ကားစက်သံကိုကြားတော့ ဖြူစင်အပြေးလေး ထွက်ကြည့်မိတယ်။
ထင်ထားတဲ့အတိုင်းပါပဲ မေမေရယ်လေ။
“သမီးလေး…………”
“ဟုတ်မေမေ ဘာဖြစ်လို့လဲ ဟင် သမီးစိုးရိမ်လိုက်တာ”
မေမေရဲ့ စိတ်လှုပ်ရှားနေတဲ့ အမူအရာကို ကြည့်ရင်း ဖြူစင်မေးလိုက်မိတယ်။
“၀မ်းသာစရာ ပြောမလို့ သမီးရေ သမီးဖေဖေ နေမကောင်းဘူး ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး သမီးကို လွမ်းနာကျနေတာပါ”
မေမေစကားကိုကြားရတော့ဖြူစင်ရင်ထိတ်သွားမိတယ်။
“မေမေရယ် အဲ့ဒါ ၀မ်းသာစရာမှမဟုတ်တာ”
“စကားကို ဆုံးအောင်နားထောင်ပါအုံး သမီးရယ် သမီးဖေဖေက သမီးတို့မိသားစုကို အိမ်ပြန်လာနေဖို့ ခွင့်ပြုလိုက်ပြီ”
“ဟယ်………..မေမေတကယ်ပြောတာလား”
“တကယ်ပေါ့သမီးရဲ့ သမီးယောင်္ကျားရော  ဒီနေ့ပဲ လိုက်ခဲ့လိုက်တော့လေသမီး”
“သူအလုပ်က ပြန်မလာသေးဘူး နောက်နေ့မှ လာမယ်လေ ဒီနေ့တော့ သမီး သူ့ကို ပြောလိုက်အုံးမယ်”
“အော် အေးအေး မြေးလေးရော….”
“သူအိပ်နေတယ်”
“ဒါဆိုမေမေခေါ်သွားလိုက်မယ်လေ”
“မဖြစ်ပါဘူး မေမေရယ် ညကျရင် အမေကို မတွေ့လို့့့့ငိုနေပါအုံးမယ်”
“အောင်မလေး အမေက ကလေးနဲ့ ပတ်သက်ရင် အတွေ့အကြုံ ရှိပါတယ်
ပြီးတော့ သမီးဖေဖေလဲ မြေးလေးကို တွေ့ထားတော့ နောက်နေ့ သမီးတို့ လာတဲ့အခါ အဆင်ပြေတာပေါ့”
“ရပါ့မလားမေမေရယ်”
“ရပါတယ်…..”
ပြောရင်းအခန်းလေးထဲကို၀င်သွားပြီးတော့ပြန်ထွက်လာတဲ့မေမေလက်မှာအိပ်မောကျရင်းပါလာတဲ့သားကိုဖြူစင်တွေ့လိုက်ရတယ်။
“ခဏလေး မေမေ သူ့အင်္ကျီ ဘောင်ဘီလေးတွေ ပေးလိုက်မယ်”
“အေးအေး”
“မေမေတစ်ယောက်ထဲ ဖြစ်ပါ့မလား”
“ညီးအဖေက ကားထဲမှာ Baby Seat တောင်၀ယ်ပြီးပြီ… အဲ့ဒါပြောတာပေါ့ သားအချစ် မြေးအနှစ်ဆိုတာ”
အိမ်ရှေ့ကနေ မေမေကားလေး ထွက်သွားတော့မှ ဖြူစင်တစ်ယောက်ထဲ အိမ်ထဲမှာထိုင်ရင်း ကြည်နူးနေမိတယ်။
ဖြူစင်ဘ၀လေး ဟိုးအရင်ကလို မိဘတွေနဲ့ သိုက်သိုက်၀န်း၀န်း ပြန်နေရတော့မယ်လေ။ပြီးတော့ သားလေးရောပေါ့။ ဒါပေမဲ့ကို…… ကိုနဲ့ဖေဖေ ဖြစ်ပါ့မလား။ အို…..ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် သူလဲနောက်တော့ ပြင်သွားမှာပါလေ။
ကိုယ့်ကိုကိုယ် နှစ်သိမ့်တွေးရင်း အပျော်တွေနဲ့ ကြည်နူးနေမိတယ်။ ဒီလိုနဲ့ ညနေဖက်ရောက်တော့ ပြန်လာတဲ့ မောင့်ကို ဖြူစင်အပြုံးတွေနဲ့ကြိုရင်း…
“မောင်….”
“ဘာလဲ ငါပင်ပန်းလာတယ် ဖယ်…..”
“မောင့်ကို ပြောစရာရှိလို့ပါ”
မောင်ထိုင်နေတဲ့ သင်ဖြူးဖျာလေဘေးမှာ ထိုင်ရင်း မောင်ကိုကြည့်လိုက်တော့
“ဘာပြောမလို့လဲ ထူးထူးဆန်းဆန်း ဒါနဲ့ သားရော”
“သားကို သူ့အဖွားခေါ်သွားတယ်”
“ဘာကွ”
“မဟုတ်ပါဘူးမောင်ရယ် ဖေဖေက အိမ်ကို ဖြူစင်တို့ကို ပြန်လာနေတော့တဲ့ အဲ့ဒါ ဒီနေ့ မေမေက သူ့အဖိုးကိုပြဖို့ သားလေးကို အရင်ခေါ်သွားမယ်တဲ့”
“မင်းအဖေက…..”
“အင်းလေ….မောင်ရဲ့”
အံ့သြဟန်နဲ့ မောင်မေးတဲ့ အမေးကို ဖြူစင် ညုညုလေး ဖြေလိုက်မိတယ်။
“ငါမနေနိုင်ဘူး ဖြူစင် မင်းအဖေနှိမ်တာကိုတော့ ငါဘလိုင်းကြီး မခံနိုင်ဘူးကွ”
“မောင်ရယ် …..မောင်ကလဲ ဖေဖေသား ဖြစ်နေပြီပဲ ဖြူတို့မိသားစုလေး နွေးနွေးထွေးထွေး နေရအောင်ပါနော်”
ဖြူစင်မျက်နှာငယ်လေးနဲ့ပြောမှမောင်ငြိမ်ကျသွားတော့တယ်။
“အေးလေ…ကြည့်တာပေါ့”
မောင့်ဆီက အဖြေကိုကြားတော့မှ ဖြူစင်ပြုံးရင်း မောင့်ပါးလေးကို မော့ပြီး နမ်းမိတယ်။ ယိမ်းယိုင်သွားတဲ့ ဖြူစင်ကိုယ်လုံး တုတ်တုတ်လေးကို ဖက်ရင်းနဲ့ မောင်က
“မိန်းမ မနေ့ညက ဘယ်လိုလဲ”
မောင့်အမေးကြောင့် ပျော်နေတဲ့စိတ်လေး ထိတ်ကနဲ ဖြစ်သွားမိတယ်
“ဘာကိုပြောတာလဲမောင်”
“ဖြူနဲ့ ကိုအောင်တင့်လေ”
“အာ….မောင်…..ဖြူကဘာဖြစ်ရမှာလဲ”
“မောင်သိပါတယ် ဖြူရယ် မောင့်ကိုမညာနဲ့ မောင်ခွင့်ပြုပါတယ်”
ဖြူစင်ဘ၀မှာ တကယ်ပဲ ပထမဆုံး ခံစားဖူးတဲ့ စိတ်လှုပ်ရှားမှုပါ။မောင်ကိုယ်တိုင် သိသိရက်နဲ့ ဖြူစင့်ကို တခြားတစ်ယောက်
လိုးတာ ခွင့်ပြုတယ်ဆိုတဲ့စိတ်က သာမန်ခံစားမှုထက် ပိုလွန်တဲ့ စိတ်လှုပ်ရှားမှုတွေကို ပေးစွမ်းနိုင်တယ်ဆိုတာ ပထမဆုံး ခံစားဘူးတာပါ။
“အာ….မောင်ကလဲ”
“မ”
အို……….ဖြူစင်ကိုယ့်နားကိုတောင်မယုံရဲအောင်ပါပဲ။ချစ်သူဘ၀မှာ မောင်ဖြူစင့်ကို မြတ်မြတ်နိုးနိုးခေါ်တဲ့အသံလေ။
“အင်း……”
“ဒီညသူတို့လင်မယားအတူလာမယ်တဲ့ အဲ့ဒါ…..”
“အာ….မောင်တော်ပြီကွာ………ရေချိုးတော့”
မောင့်ရင်ခွင်ထဲကနေရှက်ပြုံးလေးနဲ့ဖြူစင်တိုးထွက်လာခဲ့မိတယ်။
—————————
“ဟေ့ကောင်ငါကမင်းတို့လင်မယားအိပ်နေပြီလားလို့”
ညခုနှစ်နာရီလောက်မှာအိမ်ရှေ့ကနေကြားလိုက်ရတဲ့အသံကြောင့် ဖြူစင်အခန်းထဲကနေ တစ်ယောက်ထဲ ရင်ဖိုနေမိတယ်။
“အာ….ဘယ်ကအိပ်ရမှာလဲ ကိုအောင်တင့်ကလဲ”
“မသိပါဘူးကွာ…..ဟန်သီလဲပါတယ်”
“လာ အမ…….”
မောင့်ရဲ့ခေါ်သံနဲ့အတူ ကြားလိုက်ရတဲ့ မိန်းကလေးသံကြောင့် ဖြူစင်အခန်းလိုက်ကာလေးကိုမရင်း အပြင်ကို ထွက်လာခဲ့မိတယ်။
“ဟာ….ဒါသူ့မိန်းမလေသီလေး”
ကိုအောင့်တင့် မိတ်ဆက်စကားအဆုံးမှာ ဖြူစင် ပြုံးပြရင်းနဲ့
“ထိုင် မမ ဖျာပေါ်မှာ”
“ဟယ် ညီမလေးကို ခုမှမြင်ဘူးတော့တယ် ချစ်စရာလေး၊ ကိုအောင်တင့်က ပြောတယ် ခုမှသူပြောတာအမှန်ဆိုတာတွေ့တော့တယ်”
ဖြူစင်ရှက်ပြုံးလေးနဲ့ လှမ်းကြည့်မိတော့ ဖြူစင်ကို မျက်လုံးမှိတ်ပြရင်း ပြုံးလိုက်တဲ့ သူ့အပြုံးကြောင့် ဖြူစင်ရင်ထဲမှာ နွေးကနဲ
ခံစားလိုက်မိတယ်။
“ဒါမင်းနဲ့ငါ့ဖို့ ၀ီ…..ဘီယာကတော့ မိန်းကလေးတွေအတွက်”
“ဟင်ဖြူစင်မှမသောက်တတ်တာကို”
“စစတော့ ဘယ်သူမှ မသောက်တတ်ပါဘူး အကိုက ကလေးသောက်ဖို့ ရည်စူးလာတာ”
အို………………
မောင့်ရှေ့မှာများ ဖြူစင့်ကို ကလေးတဲ့ ပြီးတော့ သူမိန်းမလဲရှိတာကို။
မောင့်ကို ကြည့်လိုက်တော့ ဘာမှမခံစားရတဲ့ မျက်နှာပေးနဲ့ ပုလင်းကို ဖောက်နေတယ်လေ။
ကိုအောင့်တင့်ကဘီယာကိုခွက်နှစ်ခွက်ထဲကိုထည့်ပေးရင်းနဲ့
“မင်းမိန်းမကအူရိုင်းဆိုတော့မူးမယ်ထင်တယ်”
“ခင်များကသာ ပြောနေ တော်ကြာ သူကြီးကြွက်တွင်းဖြစ်နေမယ်”
ပြီးတော့မှ မောင်က ဘီယာခွက်တစ်ခွက်ကို ဖြူစင်လက်ထဲ ထိုးပေးရင်းနဲ့
“သောက်လေမ ဒီနေ့ပျော်ရတာပေါ့”
ဖြူစင်ရှုံ့မဲ့မဲ့မျက်နှာလေးကိုကြည့်ရင်း
“မင်းမိန်းမကဒီလိုဆိုတော့ကလေးလိုပဲချစ်စရာလေးကွ”
“သောက်လိုက်ကလေး…..နှာခေါင်းပိတ်ပြီးသောက်လိုက်”
သူပြောသလိုဖြူစင်နှာခေါင်းလေးကိုပိတ်ရင်းမော့ချလိုက်တော့ခါးသက်သက်ရှတတအရည်တွေကဖြူစင်လည်ပင်းတစ်လျှောက်ကနေ အစာအိမ်ထဲကိုစီးဆင်းသွားခဲ့တယ်။နှာခေါင်း ပြန်ဖွင့်လိုက်တဲ့အချိန်တက်လာတဲ့ခပ်စူးစူးအနံ့လေးကသင်းသလိုလိုနဲ့အစိမ်းသက်သက်ဖြူစင့်ခေါင်းထဲကိုဒိတ်ကနဲ့တိုးလိုက်တဲ့သွေးခုန်နှုန်းခပ်ပြင်းပြင်းလေးကိုခံစားလိုက်မိတယ်။
“ဟားဟား အဲ့ဒါပဲပေါ့ ကွ”
မဟန်သီကိုကြည့်လိုက်တော့ကုန်သွားတဲ့ခွက်လေးကိုမြှောက်ပြရင်း
“ကဲ မမစောင့်နေတယ် လိုက်ခဲ့တော့”
ဒီလိုနဲ့…….
ညကိုးနာရီထိုးတဲ့အထိ ဖြူစင်နဲ့ မဟန်သီတို့ နှစ်ယောက် ဘီယာပုလင်း လေးပုလင်း ကုန်သွားခဲ့ပြီ။ အစိမ်းသက်သက် ဖြူစင့်အတွက်တော့ လောကကြီးက သာယာနေခဲ့ပြီလေ။ ဖေဖေအိမ်ကို ပြန်ရတော့မယ်ဆိုတဲ့ အပျော်က ရင်ထဲမှာ ပိုလိုတိုးလာသလိုပါပဲ။ မောင်နဲ့ သူတို့ နှစ်ယောက်ကတော့ ကုန်သွားတဲ့ ၀ီစကီပုလင်း လွတ်နေရာမှာ နောက်ထပ် တစ်ပုလင်း အစားထိုးနေခဲ့ပြီးပြီ။
“ကိုအောင်တင့်….ခင်များမိန်းမကိုတစ်နေ့ဘယ်နှစ်ခါလိုးလဲ”
“ဟားဟားရခါစကတော့နားကိုမနေရပါဘူးငါ့ညီရာ”
“ခုတော့အနားတောင်သိပ်မကပ်ချင်တော့ဘူးငါ့မောင်ရေ”
သူတို့သုံးယောက်အတိုင်အဖောက်ညီညီပြောနေကြတာကိုဖြူစင်နားထောင်ရင်းပူနေတဲ့ရင်တွေပိုလိုပူလာမိတယ်။
“မင်းရော”
“ကလေးရပြီးမှသိပ်မလိုးဖြစ်တော့ပါဘူးဗျာ……ဟုတ်တယ်မလား မ”
မောင်မေးလာတဲ့ စကားကို ဖြူစင် ရှက်ရမဲ့အစား စိတ်ထဲမှာ ပိုလိုတောင် ခံစားလို့ ကောင်းနေမိတယ်။ သူများတွေ ပြောတဲ့ ရဲဆေးဆိုတာ ဒါပဲနေမှာ….
“အဲ့ဒါကြောင့် နေမှာကွ မင်းသိပ်မလုပ်တော့ မင်းမိန်းမဖြူစင်က တင်းရင်းအိစက်နေတာ ငါတောင်လိုးချင်တယ် မင်းကသာမလုပ်တာ”
အို…………………………
ကိုအောင်တင့်စကားကို ကြားတော့ ဖြူစင်လေ မဟန်သီကို အားနာလိုက်တာ။
“ကိုနော် ….သီလဲ သူနဲ့ခံကြည့်ချင်တာပဲ”
“ဟားဟားဟားဟား”
အားလုံးရယ်တဲ့အသံနဲ့အတူ ဖြူစင်ပါရောပြီး ရယ်လိုက်မိတယ်။ တံခါးတွေ ပိတ်ထားတဲ့ အိမ်လေးထဲမှာ ခပ်မှိန်မှိန် ဖယောင်းတိုင် အလင်းရောင်လေးက သွေးကြွနေတဲ့ လူသားတွေကိုပိုလိုဖျားယောင်းနေသလိုပါပဲ။
လင်မယားနှစ်တွဲအခုလိုပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောနေကြတာဖြူစင့်ဘ၀မှာပထမဆုံးပါ
ထိန်းသိမ်းစရာ လူကျင့်၀တ်ဆိုပေမဲ့ တစ်ခါတစ်လေ ချုပ်တည်းမှုကင်းတဲ့ စည်းအပြင်မှာနေရတာ တကယ့်ကို လွတ်လပ်တဲ့ လွင့်မျောခြင်းပါပဲ။
“ကျွန်တော်ဗျာ မိန်းမကလွဲပြီး တစ်ခြားမိန်းကလေးကို တစ်ခါမှမဖက်ဖူးဘူး”
“ဟေ့ကောင် မင်းစကားက ငါ့မိန်းမကို ဖက်ချင်တယ် ပြောတာလား”
“ကျွန်တော်ဖက်ရင် မသီက ပါးရိုက်မှာပေါ့ဗျ”
“မောင်လေးဖက်ရင် မမက ရင်ခွင်ထဲတောင် တိုးနေအုံးမှာ”
“မြင်တယ်မလား ငါ့မိန်းမက ဇရှိတယ်နော်”
“ဒါဆိုရင်တော့ စမ်းကြည့်ချင်သား”
မောင့်စကားအဆုံးမှာ သူ့ဘေးမှာထိုင်နေတဲ့ မဟန်သီက မောင့်ဘေးနားကို ပြောင်းထိုင်လိုက်တယ်။
မောင့်လက်တစ်ဖက်က မဟန်သီရဲ့ ပုခုံးအိအိလေးတွေပေါ်ကို တင်လိုက်တဲ့ တစ်ပြိုင်ထဲပဲ မောင့်ရင်ခွင်ထဲကို ခေါင်းလေးတိုးလို့ ရင်ဖက်ကို ဖွဖွလေး ပွတ်နေတဲ့ မြင်ကွင်းက ဖြူစင့်ရင်ကို ဗလောင်ဆူနွေးသွားစေခဲ့တယ်။
တကယ်ပါ ကိုယ်ရှေ့မှာ ကိုယ့်ယောင်္ကျားနဲ့ ပွတ်သပ်နေတဲ့ မြင်ကွင်းကို ပုံမှန်ဆို ဖြူစင် ဒေါသဖြစ်မိမယ်ထင်တယ်။
ခုတော့………..ခုတော့……အို…….ဖြူစင်ပေါင်ကြားကနေအရည်နွေးနွေးလေးတွေစိမ့်ထွက်လာတာကိုခံစားလိုက်မိတယ်။ ပြီးတော့ ဖြူစင့်ဘေးကို ပြောင်းထိုင်လာတဲ့ သူ……. သူလက်တစ်ဖက်က နောက်ကနေသိုင်းရင်း ဂါ၀န်အိအိလေးပေါ်ကနေဖြူစင်တင်ပါးလေးကို ဖွဖွလေးပွတ်သပ်လို့ပေါ့…. ပြီးတော့ သူလက်ထဲက ၀ီစကီခွက်လေးကို ဖြူစင့်နှုတ်ခမ်းမှာတေ့ရင်း မော့ချပေးတယ်။
ခါးသက်တဲ့ပျင်းရှရှ၀ီစကီက ဖြူစင့်လည်ချောင်းတစ်လျှောက်ကိုခပ်ပြင်းပြင်းပွတ်တိုက်သွားတယ်။
“အ……ဟေ့……..”
“အမြည်းစားလိုက်ကလေး”
ပြောရင်းနဲ့သူ့လက်ထဲမှာပါလာတဲ့အသားဖက်လေးကိုလျှာပေါ်တင်လိုက်တော့ခါးသက်သက်အရသာလေးကိုတွန်းခြေလိုက်တဲ့အသားအရသာလေးကပိုလို့တောင်ချိုမြနေသလိုပါပဲ။
မောင့်ကိုကြည့်လိုက်မိတော့မဟန်သီရဲ့နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကြားကိုတပ်တပ်မက်မက်နမ်းရှိုက်ရင်းတီရှပ်ကျပ်ကျပ်လေးပေါ်ကနေနို့တွေကိုပွတ်သပ်ဆုပ်နယ်နေတယ်လေ။ဖြူစင်စိတ်တွေ ဘယ်လိုဖြစ်သွားတယ်ဆိုတာကိုယ်တိုင်တောင်မသိတော့ပါဘူး.ကိုအောင့်တင့်ရင်ခွင်ထဲကိုမှေးဆက်နေရင်းမောင်နဲ့မဟန်သီတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ချစ်ရည်လူးပွဲလေးကိုကိုအောင်တင့်နဲ့အတူအရသာခံကြည့်နေမိတယ်။
ဖြူစင်သတိထားမိချိန်မှာတော့သူ့လက်တွေကဖြူစင့်ရင်သားအိအိလေးတွေကိုဖွဖွလေးပွတ်သပ်လို့ပေ့ါ.ဖြူစင်မတားမိပါဘူး…
ကိုယ့်ယောင်္ကျားရှေ့မှာ သူစိမ်းတစ်ယောက်ရဲ့ ပွတ်သပ်ခံနေရတာကိုဖြူစင်အရသာတွေ့နေမိတယ်။ အရင်ကလို ကွယ်ရာမှာ တိတ်တိတ်လေး ဖောက်ပြန်ရတာထက်ကို ပိုကောင်းတဲ့ခံစားမှုဆိုတာသိလိုက်ရထဲကအဲ့ဒီအရသာကို
ဖြူစင်ရူးသွပ်တပ်မက်နေခဲ့မိပြီပေါ့။
မောင့်ရဲ့ခါးက ပုဆိုးခါးပုံစလေးကို ဖြေပြီးတော့ အတွင်းထဲမှာ လှုပ်ရှားပွတ်သပ်နေတဲ့ မဟန်သီရဲ့ လက်အိအိလေးတွေကို ခပ်မှေးမှေး ငေးမော့ရင်းနဲ့ ဖြူစင့်စောက်ဖုတ် အိအိလေးကို လိုးတဲ့ မောင့်လီးလေးကို တခြားမိန်းမတစ်ယောက်က ယုယနေတဲ့
မြင်ကွင်းကို ဖြူစင်ခံစားတတ်နေခဲ့ပြီ။
“ကလေး”
“ဟင်”
ကိုအောင်တင့်ရဲ့ခေါ်သံလေးကို တိုးတိုးလေး ထူးရင်းနဲ့ မျက်နှာလေးကို မော့ကြည့်လိုက်တော့ သူလေ ဖြူစင့်ကိုခေါ်ရင်း အိမ်ဒေါင့်က မှောင်ရိပ်ကျနေတဲ့ နေရာလေးကို ရွေ့ခဲ့ကြတယ်။ မှောင်ရိပ်လေးထဲကို ရောက်သွားတဲ့အချိန် တကယ်ပဲ ဖြူစင့်ရင်ထဲမှာ လုံခြုံသွားသလို ခံစားခဲ့ရတယ်။ နံရံကိုကြောမှီရင်း ဒူးနှစ်ဖက်ကို ထောင်ထားတဲ့ သူပေါင်ကြားလေးထဲကို တိုး၀င်လို့ သူ့ရင်ဘတ်ပေါ်ကို ဖြူစင်ကြောလေး မှီလိုက်တော့ သူ့ရဲ့တုတ်ခိုင်တဲ့ လက်နှစ်ဖက်က ချိုင်းအောက်ကနေ ဖြူစင်ဗိိုက်သား အိအိလေးပေါ်ကို သိုင်းဖက်လာတယ်။ ကိုယ့်ရင်ခုန်သံတွေကို ကိုယ်ပြန်ကြားနေရတဲ့အထိပါပဲ။
တိတ်ဆိတ်နေတဲ့ အိမ်ထဲမှာ ဖယောင်းတိုင် မီးတောက်လေးက ယိမ်းထိုးလှုပ်ရှားလို့ပေါ့
မောင့်ရဲ့ဆင်းထားတဲ့ပေါင်နှစ်ချောင်းပေါ်မှာခွထိုင်နေတဲ့ မမဟန်သီကိုယ်ပေါ်မှာတော့
ဘော်လီအနက်လေးနဲ့အတွင်းခံပန်းနုရောင်လေးသာကျန်နေတော့တယ်။
“ဖြူစင်လေး”
“ဟင်….”
ထူးလိုက်တဲ့အသံတိုးတိုးလေးကတုန်ခါနေမိတယ်။
“ကလေးယောင်္ကျားက ကို့မိန်းမကို အရမ်းလိုးချင်နေတယ်ထင်တယ်”
သူ့စကားကိုကြားရတော့ဖြူစင်ပြုံးနေမိတယ်။ သူ့နှုတ်ခမ်းတွေက တိုးတိုးလေးပြောရင်း ဖြူစင်နားနုနုလေးကို ဖွဖွလေးနမ်းလို့ပေါ့။
“အင့်………..ယားတယ်ကိုရယ်”
“ကလေးကရော ”
“ဟင်…..”
“ကလေးကရော ကိုကိုနဲ့လိုးချင်လား”
“ပြောနေစရာမှ မလိုတော့တာ ညီမက ကို့မယားတောင် ဖြစ်ခဲ့ပြီးပြီလေ”
“အခန်းထဲကို သွားရအောင်လေ ကလေး… သူတို့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် လိုးပါစေ”
တစ်စုံတစ်ခုရဲ့ညှို့ယူခြင်းကိုခံလိုက်ရသလိုပါပဲ ဖြူစင်လေ သူ့လက်ကို ဆွဲပြီးတော့ သူခေါ်တဲ့ အခန်းလေးထဲကို သူနဲ့အတူ
တစ်လှမ်းခြင်း လျှောက်လာခဲ့မိတယ်။
မောင်နဲ့ မမဟန်သီတို့ရဲ့ ရမက်ပြင်းပြင်း အသံတွေကလွဲလိုအိမ်လေးကတိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်နေတယ်။
ပြန်ကျသွားတဲ့လိုက်ကာလေးနောက်မှာတော့သူနဲ့ဖြူစင်…. ရီဝေဝေ ခံစားမှုနဲ့အတူ မျက်နှာချင်းဆိုင်ရပ်နေတဲ့သူခါးလေးကိုပွေ့ဖက်ရင်းရင်ခွင်ထဲကိုပါးလေးကပ်လို့ဖြူစင်ရင်ခုန်နေမိတယ် မင်္ဂလာဦးညရဲ့ခံစားမှု……… အို…… မဟုတ်ဘူးဒီထက်ပိုတယ် ဖြူစင်ရင်ထဲမှာအဓိပ္ပါယ်ဖော်လို့မရတဲ့ခံစားချက်ပေါ့။အပြင်ကဖယောင်းတိုင်မှိန်မှိန်လေးရဲ့ မရဲတရဲတိုး၀င်လာတဲ့အလင်းရောင်ပြပြလေးကလွဲလို့အခန်းလေးကတိတ်ဆိတ်မှောင်မဲလို့
“ကလေး….”
တိုးတိုးလေးခေါ်လိုက်တဲ့သူ့အသံလေးကို ဖြူစင်တိုးတိုးလေးဖြေမိတယ်။
“ကလေးယောင်္ကျားနဲ့ ကိုကိုမိန်းမ အပြင်မှာ လိုးနေပြီထင်တယ်နော်”
“အင်း……”
အသံတုန်တုန်လေးနဲ့ဖြူစင်ဖြေမိတယ်။တကယ့်ကိုချစ်သူနှစ်ဦးချိန်းတွေ့နေသလိုပါပဲ။
အရာရာဟာစိတ်လှုပ်ရှားမှုအပြည့်နဲ့ပေါ့။
“မမကို လိုးတာ ကိုသ၀န်မတိုဘူးလားဟင်”
“ကိုကိုက ကလေးကို မနေ့က လိုးတောင်ပြီးပြီလေ”
“အင်းနော်………..”
တိုးတိုးလေးပြောရင်းမွေ့ယာပေါ်လှဲချလိုက်တဲ့သူ့ရင်ခွင်ထဲကိုဖြူစင်ကလေးတစ်ယောက်လိုတိုး၀င်ခဲ့မိတယ်။ အလုပ်ကြမ်းတွေပဲ လုပ်ခဲ့ရတဲ့သူလက်တွေကတုတ်ခိုင်ပြီးတော့သန်မာလိုက်တာ။ ဟိုးအရင်က ဖြူဖြူချောချော ကောင်လေးတွေနဲ့ပဲစိတ်ကူးယဉ်ခဲ့ဘူးတဲ့ဖြူစင်လေ ခုလိုလူကြမ်းကြီးတစ်ယောက်နဲ့
ချစ်ပွဲ၀င်ရမယ်လို့တစ်ခါမှမတွေးခဲ့ဖူးဘူး။
ကိုယ့်ကိုကိုယ်ကလေးလေးတစ်ယောက်လိုခံစားမိတယ်။ဒါကြောင့်လဲ ကိုကိုလို့ ချစ်စနိုး ခေါ်မိတာပေါ့။
မွေ့ယာထက်မှာ လုံးထွေးရစ်ပတ်နေရင်းနဲ့ ပေါင်ရင်းထိလန်နေတဲ့ ဖြူစင့်ဂါ၀န်လေးကို သူလေ တဖြေးဖြေးနဲ့ အပေါ်ကို ဆွဲတင်ရင်း ချွတ်ချလိုက်တယ်။ အေးသွားတဲ့ ခံစားမှုလေးက သူ့ရင်ခွင်ထဲမှာ နွေးထွေးသွားခဲ့ရပြန်တယ်လေ။
“ကလေး”
“ရှင်.”
“ကိုလေ ခုလို ဖြူဖြူအိအိ ကောင်မလေးကို တစ်ခါမှလိုးရမယ်လို့မတွေးခဲ့ဖူးဘူးသိလား”
“ကလေးလဲကို့လိုပဲပါ ကိုရယ်”
ကြောဖက်ကို ရောက်လာတဲ့ သူ့လက်တွေက ဖြူစင်ဘော်လီချိတ်လေးကို ဖြုတ်ချလိုက်တော့ တင်းအိနေတဲ့ ဖြူစင့်ရင်သားတစ်စုံကအိထွေးကျလာခဲ့တယ်။
“ကိုကိုရယ်”
မောဟိုက်နေတဲ့အသံလေးနဲ့တိုးတိုးလေးခေါ်ရင်းမွေ့ယာပေါ်မှာပက်လက်လှဲနေတဲ့သူ့ပေါ်ကို ဖက်တွက်ပွေ့ဖက်ထားမိတယ်။
ယုယုယယလေးပြန်ထွေးပွေ့ထားတဲ့သူ့လက်တွေကအတွင်းခံဘောင်းဘီလေးထဲကနေ
တင်းတင်းလေးရုန်းကြွနေတဲ့ဖြူစင့်ဖင်အိအိလေးတွေကိုဆုပ်နယ်ပွတ်သပ်လို့ပေါ့။
ဖက်နေရင်းလှိိမ့်ချလိုက်တော့မွေ့ယာလေးပေါ်မှာပက်လက်လေးဖြစ်သွားတဲ့ဖြူစင်ပေါ်မှာသူပေါ့။ ဖြူစင်ပေါ်ကလေလူလဲထရင်း သူစွပ်ကျယ်လက်ပြတ်လေးနဲ့ပုဆိုးကိုဖယ်ချွတ်လိုက်တော့ ညိုမောင်းတဲ့ အသားအရေနဲ့ လိုက်ဖက်တဲ့ တုတ်ခိုင်တဲ့ လီးတံလေးက တင်းမာနေလိုက်တာ။
မွေ့ယာလေးအောက်ဖက်ခြေရင်းကနေသူထိုင်လိုက်ရင်းဖွေးနုအိဖက်နေတဲ့ဖြူစင်ခြေချောင်းနုနုလေးတွေကိုသူနှုတ်ခမ်းနေနဲ့စုပ်နေရှာတယ်။ ခြေချောင်းလေးတွေက တစ်ဆင်းတက်လာတဲ့ ခြေဖမိုးလေး တစ်လျှောက်ပေါ်မှာ
ပွတ်သပ်နမ်းရှိုက်နေရင်းနဲ့ လက်တစ်ဖက်ကလည်းဖြူစင့်ပေါင်တွင်းသားအိအိလေးတွေပေါ်မှာအစုန်အဆန်ပြေးလွှားလို့ပေါ့ မြွှေတစ်ကောင်လို လူးလွန့်ပွတ်သပ်လာရင်းနဲ့ပေါင်ကြားကိုရောက်လာတဲ့သူခေါင်းကဆံနွယ်ကြမ်းကြမ်းတွေကို ဖြူစင်ဆုပ်ကိုင်ထားမိတယ်လေ။ဖြူစင်ပေါင်တံတင်းတင်းလေးနှစ်ဖက်ကိုထိုးခွဲရင်းနဲ့အကာအကွယ်မဲ့သွားတဲ့ပေါင်လယ်ကြားကအတွင်းခံအိိအိလေးဖုံးကာထားတဲ့ဖြူစင်စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးဆီကိုဦးတည်လာတဲ့သူနှုတ်ခမ်းတွေကိုဖြူစင်ရင်ခုန်စွာနဲ့ဆီးကြိုနေခဲ့တယ်။တဆစ်ဆစ်နဲ့ စိမ့်ထွက်နေတဲ့ အရည်နွေးနွေးလေးတွေက ဘောင်းဘီပိုးသားလေးထဲကိုစိမ့်၀င်နေလိုက်တာ။ ဘောင်းဘီလေးပေါ်ကနေ ဖြတ်သန်းပွတ်ဆွဲသွားတဲ့သူလျှာနွေးနွေးလေးရဲ့အရသာကိုဖြူစင်ခံစားလိုက်မိတယ်။
“အိုး……………”
———————
“အ…..အ……မမရူးတော့မှာပဲမောင်လေးရယ်”
အပြင်ဖက်က မမဟန်သီရဲ့ အော်ငြီးသံလေးက ဖြူစင်စိတ်ကို ပိုလို့လှုပ်ရှားစေခဲ့တယ်။ တရွေ့ရွေ့ တိုးလာတဲ့သူနှုတ်ခမ်းတွေကဖြူစင်နိုကအုံးလေးပေါ်ကိုရောက်လာခဲ့ပြီလေ။
အိတင်းပြည့်ကားနေတဲ့ဖြူစင်နို့တွေကိုတဖက်ကဆုပ်နယ်ရင်းကျန်တဲ့တဖက်ကိုဖွဖွလေးစို့နေတဲ့သူကိုဖြူစင်ထွေးမထားမိတယ်။တင်းမာနေတဲ့လီးတံလေးကပေါင်တံဖွေးဖွေးလေးပေါ်မှာလူးလိမ့်လှုပ်ရှားနေလိုက်တာ
နို့တွေကိုအားရအောင်စို့ပြီးတော့မှသူလေမက်တပ်ရပ်လိုက်ရင်းဖြူစင်မျက်နှာလေးကိုခွပြီးတော့ထိုင်ချလိုက်တော့သူရဲ့တင်းမာနေတဲ့လီးတံလေးကဖြူစင်မျက်မှာပေါ်မှာ၀ဲလို့ပေါ့။အိအိလေးတွဲနေတဲ့သူလီးဥလေးတွေက
ဖောင်းမို့နေတဲ့ပါးအိအိလေးတွေကိုပွတ်သပ်ကြည်စယ်နေတယ်လေ။မျက်နှာပေါ်မှာ အိကပ်နေတဲ့သူဥလေးတွေကိုဖြူစင်လက်နဲ့ဖွဖွလေးပွတ်သပ်ရင်းဖောင်းအိတင်းပြောင်နေတဲ့သူလီးထိပ်ဖူးလေးကိုဖြူစင်ဖွဖွလေးငုံပေးထားမိတယ်။အာငွေ့နွေးနွေးကြောင့် တဆတ်ဆတ် တုန်ခါနေတဲ့ လီးတံလေးက
ပါးစပ်ထဲမှာ ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် ပြေးလွှားနေတာပေါ့။
ဖြူစင်ပါးစပ်လေးထဲကို လိုးနေရင်းနဲ့ သူရုတ်တရက်ထရပ်လိုက်တယ်။
“ဘာလို့လဲကို”
“ကိုပြီးသွားမှာစိုးလို့ပါကလေးရယ်”
“ကိုလိုးပါရစေတော့နော်”
သူတောင်းပန်တဲ့လေသံလေးကိုကြားရတော့ဖြူစင်ပြုံးရင်းခေါင်းလေးငြိမ့်ပြမိတယ်။
ပက်လက်လေးဖြစ်နေတဲ့ဖြူစင်ပေါ်ကနေမှောက်ချလိုက်ရင်းကားနေတဲ့ဖြူစင်ပေါင်ကြားလေးထဲကနေတင်းမာနေတဲ့လီးတံလေးကစောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားဖောင်းဖောင်းလေးကြားကိုတိုး၀င်လာခဲ့တယ်။
“အ…………”
“နာသွားလို့လားကလေး”
ခေါင်းလေးခါလိုက်ယုံပါပဲ။တကယ်ကို ဖြေးဖြေးလေးပေါ့။စောက်ဖုတ်အိအိလေးက တိုး၀င်လာတဲ့ လီးတံလေးကို နွေးနွေးလေး ကြိုနေတယ်လေ။ တစ်ချက်ခြင်း လိုးနေတဲ့ သူ့ကိုဖြူစင်ယုယုယယလေးဖက်ထားမိတယ်။
ကားထားတဲ့ဖြူစင်ခြေထောက်လေးကသူကိုဟိုးအေ၀းထွက်သွားမှာစိုးရိမ်နေတဲ့အလားသူခါးပေါ်မှာချိတ်ရင်းတိုးကပ်ထားလို့ပေါ့
တင်းအိနေတဲ့နို့လေးတွေကသူရင်ဖက်အောက်မှာဖိကပ်လူးလိမ့်နေတယ်။ဆောင့်လိုးနေတဲ့ သူလှုပ်ရှားမှုတွေ ခဏငြိမ်သွားတော့ ဖြူစင် စောက်ဖုတ်လေးထဲမှာ ပြည့်တင်းနေတဲ့ သူ့လီးရဲ့အရသာကို အပြည့်အ၀ ခံစားလိုက်ရတယ်။ နဖူးပေါ်ကို ဝေ့၀ဲတင်နေတဲ့ ဆံနွယ်စလေးတွေကို သပ်တင်ပေးရင်း ဖွေးနုနေတဲ့ ပါးဖောင်းဖောင်းလေးကို သူဖွဖွလေးနမ်းလိုက်တော့ ဖြူစင်ရင်ထဲမှာ ကြည်နူးလိုက်တာ။ လူကြမ်းကြီးရဲ့ ရင်ထဲမှာလဲနူးညံ့တဲ့နှလုံးသားရှိနေတာပဲနော်။
အခန်းအပြင်ကတဖတ်ဖတ်ဆောင့်နေတဲ့အသံလေးတွေနဲ့ မမဟန်သီရဲ့ညီးသံလေးတွေက အိမ်ထဲမှာ လွင့်ပျံ့လို့နေတယ်။
“ကလေး”
“ဟင်”
“ကောင်းရဲ့လား ကလေးရယ်”
“အင်း”
“တကယ်လား”
“အင်းပေါ့”
“ကို….”
“ကိုကို မိန်းမကို တစ်ခြားတစ်ယောက်နဲ့ ဘာလို့ခွင့်ပြုတာလဲဟင်”
“ကလေးကရော ”
“ဟင့်အင်း……..မသိဘူး”
“ညီမသိတာတော့ ကိုက ညီမအပေါ် ကြင်နာတယ် ပြီးတော့ ကိုဘာလုပ်လုပ် ညီမခံချင်တယ်”
“တကယ့်ကိုအရိုင်းလေးပါလားကလေးရယ်”
တိုးတိုးလေးပြောလာတဲ့သူစကားရဲ့အဓိပ္ပါယ်ကိုဘာမှန်းမသိပေမဲ့သူနဲ့လင်မယားလိုနေနေရတာကိုပဲဖြူစင်ပျော်နေမိတယ်။
“အား…….ကိုရယ်”
တဖြေးဖြေးလိုးသွင်းနေတဲ့သူ့လီးကဖြူစင်စောက်ဖုတ်နံရံလေးတွေကိုပွတ်ဆွဲနေတယ်လေ။ သားအိမ်ကို ဆောင့်လိုက်တိုင်း နင့်ကနဲ ခံစားမှုနဲ့အတူ ဖြူစင့်စိတ်တွေ လွင့်စင်သွားခဲ့ရတယ်။
“အား….ကောင်းတယ်ကို………အ….အ….အ…အ…….”
ဖြူစင်တုံ့ပြန်မှုတွေမြန်လာတိုင်းသူလေဖြူစင့်စောက်ဖုတ်လေးထဲကိုအဆက်မပြတ်လိုးနေခဲ့တယ်။
“ကို   ပြီးချင်တယ်…..”
“အ…အ…..အ…..အ………”
ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးကအကြောဆိုင်တွေပေါက်ကွဲသွားမတတ်ပါပဲ။ ဖြူစင့်စောက်ဖုတ်လေးထဲမှာသူလီးကိုတအားဆုပ်ညှစ်ထားနေမိတယ်။ တဆတ်ဆတ် တုန်ခါသွားတဲ့ ခံစားမှုနဲ့အတူ ဟိုးအတွင်းထဲက နွေးသွားတဲ့ ခံစားမှုလေးကို ဖြူစင်ခံစားလိုက်ရတော့ သူလဲ ဖြူစင့်ကို တင်းတင်းလေးဖက်ရင်း နှစ်ဦးသား ပွေ့ဖက်နမ်းရှိုက်နေခဲ့တာပေါ့။
“အား………..ကိုရယ်”
ဖြူစင်ညီးသံလေးအဆုံးမှာလှစ်ခနဲဟသွားတဲ့လိုက်ကာလေးကလေး၀င်လာတဲ့မောင်နဲ့မမဟန်သီလေ.ဖြူစင်ဘေးမှာ၀င်လှဲလိုက်တဲ့မောင်က
“ပြီးသွားပြီလား”
အိို………………..
ဖြူစင်မျက်နှာတစ်ခုလုံးပူထူသွားခဲ့ရတယ်။သူကတော့ဖြူစင့်ကိုဖက်ထားဆဲလေ။
လှဲနေတဲ့ မောင်ရင်ခွင်ထဲမှာတော့ မမဟန်သီက ခေါင်းလေးဝှေ့လို့
“ဒီညတော့ ဒီမှာပဲ အိပ်လိုက်တော့လေ ကိုအောင်တင့်”
“အင်း”
တစ်ခွန်းထဲ ဖြေသံနဲ့အတူ ဖြူစင့်ကို သူ့ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းလိုက်တော့တယ်။
တကယ့်ကို ဆန်းကျယ်တဲ့ ခံစားချက်ပေါ့။မောင်ဘေးမှာ တခြားယောင်္ကျားတစ်ယောက်ရဲ့ ရင်ခွင်ထဲကိုတိုးရင်း
ပထမဆုံး အိပ်ခဲ့ဘူးတဲ့ ညလေးပေါ့။ ဖြူစင်လိုလိုလားလားပဲ သူကို တိုးလို့ဖက်ထားမိတော့တယ်။
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

၆ ။ အနှိုင်းမဲ့

ဘ၀ဆိုတာ တိုတိုလေးတဲ့ ဟုတ်တယ်၊ ဖြူစင် ဟိုးငယ်ငယ်လေးထဲကကြားဖူးနေခဲ့တဲ့စကားကသိပ်မှန်တာပဲ ခုပဲ အချိန်နှစ်နှစ်ဆိုတဲ့ ကာလလေးက ဘာမှမကြာလိုက်သလိုနဲ့လေ
နှစ်နှစ်အတွင်း ဖြစ်ပျက်ခဲ့တဲ့အရာတွေ အများကြီးထဲကမှ မောင်တစ်ယောက် လိမ်လိမ်မာမာ ဖြစ်သွားတာကိုပဲ ဖြူစင်ကျေနပ်လို့ မဆုံးဘူး။ တကယ်တော့လဲ မောင်က ရိုးသားပါတယ် အထက်တန်းလွှာဆိုတဲ့ အသိုငျးအ၀ိုငျးထဲက သမီးမိန်းကလေးတစ်ယောက်နဲ့အကြောင်းပါခဲ့ပြီးတော့ အဆင့်အတန်းဆိုတဲ့ ခွဲခြားမှု့တွေ သိမ်ငယ်မှု့တွေ မာနေတြ အတ္တတွေရဲ့ အောက်မှာ မောင်တစ်ယောက် အရွဲ့တိုက်ခဲ့တာ။ ခုတော့ ဖေဖေ့ကိုယ်တိုင်က သားတစ်ယောက်အဖြစ်နဲ့ စက်ရုံလုပ်ငန်း အားလုံးကို မျက်နှာလွှဲနေရပြီလေ။
ဖြူစင်မှာသာ..
သတိရလိုက်တာ သားလေးရယ်
ခုဆို သားလေးနဲ့ ခွဲနေခဲ့ရတာ တစ်နှစ်ကျော်ခဲ့ပြီ။ ဖြူစင် သြစတေးလျ ရောက်ထဲကဆိုပါတော့။ ဆေးကျောင်း ဆက်မတက်ဖြစ်တော့တဲ့ ဖြူစင်ကို
ဖေဖေညီအငယ်ဆုံး ဖြူစင်ဦးလေးကပဲ သြစတေးလျမှာ Nursing တက်ဖို့ စီစဉ်ပေးခဲ့တာ။ တကယ်တော့လဲ သားသားနဲ့ ခွဲနေရမယ်ဆိုတာ သိသိနဲ့ ဖြူစင်ကိုယ်တိုင် ရွေးခဲ့တာပါပါတယ် ဖြူစင်လဲ ပညာရေးတပိုင်းတစနဲ့တော့အဆုံးမသတ်လိုက်ချင်ဘူး။ ဖေဖေနဲ့မေမေရဲ့အသဲကျော် သားသားကဖြူစင်ကိုတောင်တစ်ခါတစ်လေမေ့ချင်ချင်ရယ်။ သားကိုသတိရတိုင်း Video Call ခေါ်ပြီးစကားပြောပေမဲ့ သူကတော့ကစားစရာတွေနဲ့အဆော့မပျက်။ တကယ်တော့လဲ သားသားကြောင့် အခြေအနေတွေအားလုံးပြောင်းလဲသွားခဲ့ရတယ်ဆိုရင်လဲမှန်မှာသားသားကြောင့်ပဲ ဖေဖေကအားလုံးကိုခွင့်လွှတ်ခဲ့တာပေါ့။
သြစတေးလျမှာနေရတဲ့ဘ၀ကဖြူစင်အတွက်တော့ ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နဲ့ဆုံးရှုံးသွားခဲ့ရတဲ့ လူငယ်ဘ၀လွှတ်လပ်မှု့ကိုပြန်ရှာတွေ့ခဲ့ရတဲ့အချိန်တွေပါပဲ သားကို သတိရတဲ့ အချိန်တွေက လွဲရင်ပေါ့ ကံတရားကပဲ ဖြူစင်ကို ဖေးမပေးခဲ့တယ် ထင်တယ် ရန်ကုန်ကနေကျောင်းတက်ဖို့စီစဉ်တဲ့အချိန်က Sydney မှာရှိတဲ့ ကျောင်းတစ်ကျောင်းကျောင်းကို အန်ကယ်လေးအိမ်ကနေနေရင်းတက်ဖို့ပါပဲ ဒါပေမဲ့ ဖြူစင့်အင်္ဂလိပ်စာအမှတ်နဲ့ ပြီးတော့ ကျောင်းလခလဲနဲနဲသက်သာတဲ့ကျောင်းက Newcastle မှာရှိနေခဲ့တာက ဖြူစင့်ကို လွတ်လပ်တဲ့ကျောင်းသူတစ်ယောက်ဖြစ်စေခဲ့တာ။ သြစတေးလျမှာရှိတဲ့တစ်ချိန်လုံးလဲ ဖြူစင်ကံကောင်းခဲ့တယ်ပဲပြောရတော့မယ်ထင် ဖြူစင်ရဲ့ပထမဆုံးနိုင်ငံခြားကိုရောက်ဖူးတဲ့ အချိန် Newcastle လို မြို့လေးမှာ မြန်မာလူမျိုးတွေနဲ့အတူနေရဖို့ဆိုတာသိပ်တော့ မလွယ်ဘူးရယ်လေ Sydney လို Perth လို မြန်မာလူမျိုးတွေ သိပ်မရှိတဲ့ မြိုကလေးမှာ မသွယ့်တို့အိမ်က အခန်းတစ်ခန်းကို ငှားပေးတာကပဲ ဖြူစင် ကျေးဇူးတင်လို့ မဆုံးဘူး။ ကျောင်းအဆောင်တွေမှာနေရင် ဖြစ်ပေမဲ့ ဈေးကြီးတာရော ကိုနဲ့လူမျိုးမတူတဲ့သူတွေကြားမှာ ဖြူစင်ကြောက်နေမိမယ်ထင်တယ်။ မသွယ့်က အန်ကယ့်မိတ်ဆွေရဲ့ သမီးတစ်ယောက်ပေါ့ အိမ်ထောင်ကျပြီးတော့ အမျိုးသားရဲ့အလုပ်ရှိရာ Newcastle ကို ပြောင်းလာခဲ့ကြတာ။ အစ်မက အသက်သုံးဆယ်ခြောက်နှစ်ရှိပေမဲ့လှတုန်းချစ်စရာကောင်းတုန်းပေါ့ အမျိုးသားက ကိုနေမျိုးတဲ့ အစ်မထက် ဆယ်နှစ်လောက်ကြီးတယ်။ အိမ်ကနေ စီစဉ်ပေးတာနဲ့အကြောင်းပါခဲ့ကြတယ်ဆိုပါတော့။ ကိုယ့်မြေနဲ့ ဝေးနေတဲ့အချိန် မသွယ့်ကပဲ ဖြူစင်အစ်မလို သူငယ်ချင်းလိုပါပဲ။ အဆိုးအကောင်း တိုင်ပင်ရင်ဖွင့်ရာ တိုးတိုးဖော်တွေပေါ့လေ။ နိုင်ငံခြားမှာကြီးခဲ့တဲ့သူမို့ထင်တယ်ပွင့်လင်းပြီးတော့ ခေတ်ဆန်တယ် shopping သွားတဲ့အခါတိုင်းဖြူစင့်အတွက်fashion ကိုမသွယ့်ပဲရွေးပေးတတ်တာ။ အိမ်မှာတော့ မိသားစုသုံးယောက် အိပ်ခန်းလေးခန်းမှာ မသွယ့်တို့လင်မယားကတစ်ခန်း မျိုးသူရက တစ်ခန်းပြီးတော့ ဖြူစင်ရယ်ပေါ့။ မသွယ့်အိမ်ထောင်ကျတဲ့အချိန်မှာ အသက်က နှစ်ဆယ့်သုံးဆိုတော့ဖြူစင်အိမ်ထောင်ကျတာထက်တောင်နောက်ကျနေသေးတယ်။ ခုဆို သားလေးမျိုးသူကတောင်ဆယ့်သုံးနှစ်ကျော်လို့ဆယ့်လေးနှစ်ထဲရောက်နေပြီလေ။ မြန်မာမိသားစုတွေရဲ့အုပ်ထိန်းမှု့အောက်မှာကြီးပြင်းခဲ့ရတဲ့ကလေးပေမဲ့ဒီနိုင်ငံရဲ့အစားအသောက်အနေအထိုင်ကြောင့်ထင်တယ် လူကောင်လေးကထွားတယ်။အစကတော့ ဖြူစင်နဲ့ခပ်စိမ်းစိမ်းပေမဲ့ခုတော့တကယ့်မောင်နှမတွေလိုပါပဲ။ အစ်မကတောင် ၀မျးသာနခေဲ့တာ သူရလေးအတွက် ဆုံးမမဲ့သူ နောက်တစ်ယောက် တိုးလာလို့တဲ့လေ။
ဖြူစင်ရင်ထဲမှာတော့ သားလေးသာ ဒီအရွယ် ရောက်ရင်ဆိုတဲ့ အတွေးနဲ့ တစ်ခါတစ်လေ ဖြူစင်သားလေးလိုတောင်ထင်မိတတ်တာရယ်။ ဖြူစင်ကလဲ ကျောင်းတက်တဲ့ လေးရက်ပြီးလို့အားတဲ့နောက်ထပ်သုံးရက်ဆို အိမ်ထဲမှာပဲခုတော့ဖြူစင်ကိုယ်တိုင် မိသားစု တစ်ပိုင်းဖြစ်နေပါပြီ။ ဖြူစင်အခန်းမှာ လိုတာရှိရင် အကိုတို့ကိုပြောနော် အားမနာနဲ့
ဟုတ်အကို အစ်မလဲ ပြောပါတယ် ဧည့်ခန်းမှာ အတူထိုင်နေရင်း ကိုနေမျိုးက ပြောတော့ ဖြူစင်လဲ မသွယ့်ကို ကြည့်ရင်း ဖြေမိတယ်။
ဟုတ်ပ ဖြူစင်ရှိလို့ သွယ့်လဲ အိမ်မှာ အရင်လို မပျင်းရတော့ဘူး။
မသွယ့်ကပါ ဘေးကထိုင်နေရင်း ၀ငျပွောတယျ။
အင်း ကိုလဲ ဖြူစင်ရှိနေတော့ သွယ့်ကို စိတ်ချတာ
ကိုနေမျိုးက နှစ်ပတ်မှ တစ်ခါ အိမ်ကို တစ်ပတ်ပြန်လာရတယ်။ သူအလုပ်က mining မှာလုပ်တာဆိုတော့ အလုပ်ရဲ့ သဘာ၀ကိုက ဒီလိုပဲလေ ကျန်တဲ့ အချိန်တွေတော့ အိမ်မှာသုံးယောက်ထဲရယ်။
ဒီလိုနဲ့ နောက်ဆုံးနှစ်အတွက် ကျောင်းတွေ စတဲ့အချိန်ပေါ့..။
ဖြူစင်ရော ဒီနှစ်ပြီးရင် ဒီမှာပဲ အလုပ်ရှာမှာလား
မသိသေးပါဘူး မမရာ
ဟင် နှမြောစရာပြီး ဖြူစင်ရဲ့ Nursing ဒီမှာ PR လျောက်ချင်ရင် ဖြစ်နေတာပဲကို
အင်းနော်
ဟီး မသိသေးဘူး ပြန်ချင်ရင်တော့လဲ မတတ်နိုင်ဘူးပေါ့
ဘာလဲ ယောင်္ကျားကို လွမ်းလို့လား
ဟင့်အင်း သားလေးကို
ဖြူစင်ဖြေပြီး နှုတ်ခမ်းလေး ကိုက်ထားတော့ မသွယ့်က ရယ်တယ်။
မသွယ့်ပြောမှပဲ တွေးမိတယ်။မောင်နဲ့မတွေ့ရတဲ့ရက်တွေကြာလို့လားမသိပါဘူး မောင့်အထိအတွေ့တွေကို ဖြူစင်လွမ်းတယ်။ ပြီးတော့ပြီးတော့
ဟိုးအရင်အိမ်ထောင်ကျစကနေခဲ့တဲ့
ရက်ကွက်လေးထဲကအဖြစ်အပျက်တွေဖြူစင်မမေ့နိုင်သေးဘူးရယ်။ဖြူစင်ဘ၀မှာ သာမန် သမရိုးကျထက်ပိုတဲ့လိင်အတွေ့အကြုံတွေရှိခဲ့တာလေ။ ယောင်္ကျားနဲ့ ဝေးနေတဲ့ အချိန် ဆန့်ကျင်ဖက်လိင်ရဲ့ အထိအတွေ့ကို ဖြူစင် သာယာတတ်နေမိတယ်။ အထူးသဖြင့် သူရပေါ့။ အရွယ်နဲ့မလိုက်အောင် ဖွံဖြိုးတဲ့ သူရရဲ့ မတော်တဆ အထိအတွေ့တွေမှာ ဖြူစင် သာယာတာမျိုး ဖြစ်တတ်တယ်။ ဒါကို မိန်းမတစ်ယောက်ဖြစ်တဲ့ မသွယ့်လဲ ရိပ်မိမယ်ထင်တယ်။ ခေတ်မှီတဲ့ အမေတစ်ယောက်မို့ပဲလားတော့ မသိဘူးရယ် တစ်ခါတစ်လေ သူရက ဧည့်ခန်းထဲက ဆိုဖာပေါ်မှာ ဖြူစင်ပေါင်ပေါ် ခေါင်းအုံးရင်း အတူရုပ်ရှင်ကြည့်နေတဲ့အချိန်တွေကိုမသွယ့်ကပြုံးပဲနေတတ်တာ။ သားငယ် လူပျိုနုနုလေးကို ယောင်္ကျားရှိတဲ့ မိန်းမအနားမှာ ပူကပ်နေပါရောဆိုပြီးတောင် မျက်နှာမပျက်ဖူးပါဘူး။ ဖြူစင်ကသာ ထိန်းရတာပေါ့.။ ဖြူစင့်အပေါ် ယုံကြည်တာလဲ ပါမယ်ထင်ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ အကိုပြန်လာတဲ့ အပတ်တွေမျိုး တစ်ချို့ညတွေမှာဆို ဖြူစင် သိပ်စိတ်လှုပ်ရှားရတယ်။ ဒီကအိမ်တွေက ညဖက်တိတ်ဆိတ်နေတဲ့အချိန်မျိုးမှာအခန်းတစ်ခန်းနဲ့တစ်ခန်းကိုအသံသဲ့သဲ့ကြားရတတ်တာလေ။ အဲ့လိုညမျိုးဆိုရင် ဖြူစင်ရူးမတတ်ပေါ့။
ဒီလိုနဲ့ မသွယ့်တို့ မိသားစုအိမ်လေးမှာ နှစ်နှစ်ကျော် နေပြီးခဲ့တဲ့အချိန် တစ်ရက်ပေါ့
အဲ့ဒီနေ့က နောက်ဆုံး စာမေးပွဲပြီးတဲ့အချိန် ဖြူစင် ရန်ကုန်ပြန်ဖို့ Sydneyမှာ လိုတဲ့ လက်ဆောင်တွေ သွား၀ယ်ဖြစ်ခဲ့တဲ့နေ့လေ.
ဖြူစင့်ဘ၀မှာ ဘယ်လိုမှ ထင်မှတ်မထားတဲ့ အရာတစ်ခုဖြစ်ခဲ့တယ်။
အဲ့ဒီနေ့လေးကပေါ့.
ဖြူစင်နဲ့ မသွယ့်တို့ နှစ်ယောက်အတူ Sydney ကနေ Newcastle ကို ရထားနဲ့ ပြန်လာတဲ့အချိန် ညဖက် ဖြစ်လို့ထင်တယ် ဖြူစင်တို့ထိုင်တဲ့ ရထားတွဲမှာ နှစ်ယောက်ထဲ ရှိနေခဲ့တယ်။
ပျင်းစရာကြီးနော် မမ အခုက weekday မို့ ထင်တယ် လူလဲသိပ်မရှိဘူး။
အင်းဟုတ်မယ်ဖြူရဲ့ နှစ်ယောက်ထဲလဲ ကောင်းတာပဲ လွတ်လပ်တာပေါ့ကွာ
သွယ့်ဘာကိုဆိုလိုမှန်း ဖြူစင်မသိပါဘူး။ ခဏနေတော့ဘေးခြင်းယှဉ်ထိုင်နေတဲ့ဖြူစင့်ပေါင်ပေါ်ကို မသွယ့်ရဲ့လက်တစ်ဖက်က ဖွဖွလေးထိမိနေတယ်။ ဖြူစင်ရင်ထဲမှာ ရိုးရိုးသားသားစိတ်နဲ့ပဲ ဖုန်းလေးကိုဖွင့်ရင်း Facebook သုံးနေမိတာပေါ့.
တင်ထားတဲ့ လက်ဆီကနေ ခပ်ဖွဖွလေး လှုပ်ရှားနေတဲ့ လက်ချောင်းလေးတွေက ဖြူစင့်ပေါင်တံပြည့်ပြည့်လေးတစ်လျှောက် ဂါ၀န်ပေါ်ကနေရွရွလေးပြေးလွှားလို့ပေါ့.
ရုတ်တရက်တုန်သွားတဲ့ဖြူစင့်ကိုသူလှမ်းကြည့်တယ် မသွယ့်နဲ့နှစ်ယောက်အတူ အကြည့်ခြင်းဆုံမိတဲ့အချိန် သူ့မကြျ၀နျးတှထေဲမှာအဓိပ်ပါယျတဈမြိုးကိုဖွူစငျခံစားလိုကျမိတယျ။
ဖြူ
ဟင် မမ
sorry နော်
sorry နော်ဆိုတဲ့စကားသံလေးဆုံးတော့ မသွယ့်လက်ချောင်းလေးတွေကဖြူ့ပေါင်ခွဆုံနားမှာရွရွလေးပွတ်သပ်သွားခဲ့တယ်။
ဖြူစင်ခေါင်းလေးကိုအသာပြန်ငုံထားမိပြန်တယ်ပြီးတော့မှသတိထားမိတာပေါင်ပေါ်ထင်ထားတဲ့စက္ကူအိတ်လေးကိုမဖယ်မိပဲဘာလို့ပေါင်တံလေးနှစ်ဖက်ကိုဟထားပေးမိလဲဖြူစင်မသိတော့ပါဘူး။
ဖြူ
တိုးတိုးလေးခေါ်သံကြောင့်ဒုတိယအကြိမ်ဖြူစင်လှည့်ကြည့်မိပြန်တယ်။
သွယ့်ကိုစိတ်ဆိုးနေတာလား
ဖြူစင်ခေါင်းလေးခါမိတယ်။
တကယ်တော့ သွယ့်က bisexual ကို စိတ်၀င်စားတယ် ဖြူရဲ့
ဖြူနှုတ်ခမ်းလေး ဟသွားမိတယ်ထင်တယ်။ ပြီးတော့ခေါင်းလေးပြန်ငုံထားမိပြန်တယ်။
အဲ့ဒီညကအရင်လိုစိုပြည်နေတဲ့အိမ်လေးဟာတိတ်ဆိတ်နေသလိုပဲ သူရလဲ အခန်းထဲမှာ ဖြူလဲ အခန်းပြင်ကို ထွက်ဖို့စိုးရွံနေမိတယ်.။
ညဆယ်နာရီလောက်မှာပေါ့..
ဒေါက်ဒေါက်.
တံခါးခေါက်သံ တိုးတိုးလေး..
ဖြူစင်တံခါးရွက်လေးကိုဟလိုက်တော့ တံခါး၀မှာ သွယ့်ရယ်လေ။
၀ငျလာမယျနောျ ဖြူ
အခန်းတံခါးကို ပြန်ပိတ်လိုက်တဲ့အချိန် တိတ်ဆိတ်နေတဲ့ အခန်းလေးထဲမှာ သွယ့်နဲ့ဖြူ နှစ်ယောက်ထဲရယ်..
အရင်ဆုံးသွယ့်က ဖြူစင့်ကုတင်စွန်းလေးမှာ ၀ငျထိုငျလိုကျတယျ။ ဘေးကနေရပ်နေတဲ့ ဖြူစင်လက်လေးကို ဖွဖွလေးဆွဲရင်း သူဘေးမှာ ဖြူ့ကို ထိုင်စေပြန်တယ်လေ။
ညနေက ရထားပေါ်က အကြောင်းကို စိတ်မကောင်း ဖြစ်နေသေးလား
ဟင့်အင်း မဖြစ်ပါဘူး ဖြူက အံ့သြသွားတာ
ဟုတ်တယ်အစ်မငယ်ငယ်ကဆိုယောင်္ကျားလျာလေးလိုနေတတ်တာ
အိမ်ထောင်ကျပြီးတဲ့ထိ ဆိုပါတော့ဖြူရယ်
အကိုရော သိလားဟင် သွယ့်
ခုတော့ သိနေပါပြီ ဒါကြောင့် ဖြူနဲ့အတူ ရှိနေတာကို စိတ်ချတာပေါ့
အော် ဖြူက ထင်မထားတော့ အံ့သြမိတာ ပြီးတော့ ဖြူလဲနေတာကြာပြီလေ သတိမထားမိဘူးရယ်
ဖြူစင့်စကားဆုံးတော့ နီးနီးကပ်ကပ် ငေးကြည့်နေတဲ့ သွယ့်မျက်နှာ သွယ်နုနုလေးက ဖြူနှုတ်ခမ်းနားဆီမှာပေါ့.
တဖြေးဖြေးနဲ့လေ.
မိန်းကလေးတစ်ယောက်ရဲ့နှုတ်ခမ်းကိုဖွဖွလေးစုပ်နမ်းဘူးတာဖြူ့ဘ၀မှာပထမဆုံးအကြိမ်ပါသွယ့်လက်ဖွေးဖွေးလေးကဖြူရင်သားအိအိလေးတွေပေါ်မှာဖွဖွလေးပွတ်သပ်လို့ပေါ့။
လိင်ဆန္ဒတွေနဲ့ ဝေးကွာနေတဲ့ ဖြူစင့်အတွက်တော့ သိပ်ကိုသာယာမိတဲ့ အထိအတွေ့ပါပဲ။ အနမ်းနွေးနွေးတွေရဲ့ အဆုံးမှာတော့ ဖြူလေ သွယ့်ကို တင်းတင်းလေး ဖက်ထားမိတယ်။ စိမ့်လာတဲ့ အရည်နွေးနွေးလေးတွေကဖြူစင့်ပေါင်ကြားလေးမှာအိအိလေးကပ်နေတဲ့အတွင်းခံဘောင်းဘီအသားလေးပေါ်ကိုညင်ညင်သာသာလေးစီးဆင်းနေလေရဲ့။ လောကကိုမေ့ပြီး မိန်းမောနေရာကနေသတိ၀င်လာတဲ့အချိန်မှာတော့ဖြူစင်ကုတင်လေးဘေးကကြမ်းပြင်ပေါ်မှာဖြူစင့်ဂါ၀န်လေးနဲ့အတွင်းခံအနက်ရောင်လေးကပုံလို့ပေါ့။
အ၀တ်မဲ့မိန်းကလေးနှစ်ဦးရဲ့ပွေ့ဖက်လူးလွန့်နေတဲ့အလှက.နတ်မိမယ်လေးတွေကြာအိုင်ထဲမှာဆော့ကစားနေကြသလိုပဲထင်တယ်။ ဖောင်းမို့နေတဲ့ဖြူစင်နို့အုံတင်းတင်းလေးကိုဖွဖွလေးစုပ်ရင်းပွတ်သပ်နေတဲ့သွယ့်ကိုဖြူစင်လက်ချောင်းလေးတွေနဲ့ပွတ်သပ်နေမိတယ်။ နို့အုံလေးတွေကနေတဆင့်.ဖြူ၀င်းနဲ့ဗိုက်သားလေးတွေကိုဖွဖွလေးဖြတ်သွားတဲ့သွယ့်နှုတ်ခမ်းအိအိလေးတွေကိုဖြူစင်ချစ်တယ်
ပြီးတော့ဆီးခုံမို့မို့လေးကိုသူဖွဖွနမ်းနေပြန်တယ်လေ။ ဖြူစင်မျက်လုံးလေးကိုမှိတ်ရင်းခေါင်းလေးကို လှန်ချလိုက်တဲ့အချိန် ပေါင်ဂွဆုံနေရာ တည့်တည့်လေးကဖြူစင့်စောက်ဖုတ်ခုံးအိအိလေးကိုနူးညံ့တဲ့လျှာနွေးနွေးလေးနဲ့ပွတ်သပ်လိုက်တဲ့အထိအတွေ့ကိုဖြူစင်ခံစားလိုက်ရတယ်..
အား.သွယ့်ရယ်
သွယ့်ရဲ့လက်ချောင်းသွယ်သွယ်လေးတွေက နူးအိနွေးထွေးနေတဲ့စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးကိုဖွဖွလေးဟခွဲလိုက်ရင်းစောက်ဖုတ်အတွင်းထဲကနေစိမ့်ထွက်လာတဲ့အရည်ကြည်လေးတွေကိုလျှာဖျားလေးနဲ့သုပ်ယူလိုက်တယ်.ပွတ်ဆွဲလိုက်တဲ့လျှာနွေးနွေးလေးကစောက်ပုတ်အကွဲကြောင်းလေးတစ်လျောက်ကနေ တင်းတင်းလေးမာနေတဲ့စောက်စေ့လေးကိုပါချော့မြူပွတ်သပ်နေလေရဲ့။
အား..
ထွေးအိနေတဲ့သွယ့်နှုတ်ခမ်းအိအိလေးတွေက
စောက်ဖုတ်မို့မို့လေးကိုတအုံလုံးငုံရင်းစုပ်ယူလိုက်တဲ့အခါတိုင်းမို့မောက်တက်လာတဲ့အသားစိုင်နုနုလေးတွေကလေရဲ့စုပ်အားနဲ့အတူရုန်းကြွလာလိုက်တာ..။ ဖြူအသဲတွေ လွင့်ကြွေသွားမတတ်သာယာနေမိတာပေါ့.။
တစ်ခဏလေးပါပဲ..တကယ့်ကိုတဒင်္ဂလေးပေါ့
လိင်ဆန္ဒမပြီးမြောက်ခဲ့တာအတော်ကြာနေတဲ့ဖြူစင့်အတွက်တခဏလေးအတွင်းမှာ စောက်ဖုတ်ဟိုးအတွင်းထဲကကြွက်သားတွေရဲ့တဆစ်ဆစ်တုန်လှုပ်မှု့တွေနဲ့ရင်တွေတဆတ်ဆတ်ခုံရင်း နုံးခွေသွားခဲ့မိတယ်။
ပွေ့ဖက်ထားမိကြတာချစ်သူတွေလိုပါပဲလေ။
ကျေးဇူးပါပဲ သွယ့်ရယ် ဖြူအားမရှိတော့ဘူးကွာ
ဖွေးနုသွယ်လျှတဲ့ဖြူစင်မျက်နှာလေးပေါ်က ပန်းနုရောင်ပါးအို့ရဲရဲလေးကိုပြုံးကြည့်ရင်းသူူအနမ်းလေးတစ်ပွင့်ခြွေချခဲ့တယ်။
ရန်ကုန်ကနေဒီကိုမြန်မြန်ပြန်လာနော် ဖြူ ဟိုမွာ IS ကို score ကောင်းကောင်းရအောင် ဖြေခဲ့ပြီးရင် PRလျောက်ပြီး ဒီမှာပဲနေတော့ကွာ
ဖြူစင်ပြုံးမိတယ်ထင်တယ်။ခေါင်းလေးရော့ငြိမ့်မိသလားမသိတော့ပါဘူး။ သွယ့်ရဲ့နို့အုံလေးကိုဖွဖွနမ်းရင်းရင်ခွင်ထဲမှာခေါင်းလေးတိုးနေမိတော့တာပါပဲ.။
………………………………………….

စိမ်းညို့နေတဲ့ လယ်ကွင်းပြင်တွေ အထပ်ထပ်ကို လေယာဉ်ပြတင်းကနေ မြင်ရကထဲက ဖြူစင်ရင်တွေ ခုန်နေခဲ့တာ။
သားသားကိုတွေ့ရတော့မယ်ဆိုတဲ့အတွေးကလည်း ဖြူစင့်ကိုကြည်နူးစေမိတာအမှန်ပဲ။
သားသားကိုတွေ့ချင်လွန်းလို့ပဲ စင်ကာပူ teansit ကို နှစ်နာရီပဲခြားတဲ့ လေယာဉ်ကို တမင်၀ယ်ခဲ့တာပေါ့။ ရန်ကုန်ထိ ခြောက်နာရီ လေယာဉ်စီးခဲ့ရတဲ့ ညောင်းညာ ထိုင်းမှိုင်းမှု့တွေ အားလုံး သားသားကို ပွေ့ဖက်လိုက်ရတဲ့ အချိန်မှာ ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့တယ်။ မောင်က ဘေးက ပြုံးလို့ ပြီးတော့ ဖေဖေ။ ဖေဖေ့ကိုဘေးကနေ လက်လေးချိတ်ရင်း ဖေးမပေးထားတဲ့ မေမေ။ အားလုံးဆီမှာ အပြုံးတွေနဲ့လေ။
နေကောင်းရဲ့လား ဖေဖေ မေမေရော
အင်းကောင်းတယ်
လေဆိပ်ကနေ အိမ်ကိုပြန်တော့ သားသားက ဖြူစင့်ပေါင်ပေါ်ထိုင်ရင်း ဖြူစင်၀ယ်လာတဲ့ အရုပ်လေးနဲ့ အလုပ်တွေရှုပ်လို့။ မေမေကတော့ ဟိုးအရင်ကအတိုင်း ဖြူစင်နဲ့ စကားတွေ ဖောင်ဖွဲ့ပေါ့..။
မ ရေချိုးပြီးရင် နားလိုက်နော် ကျွန်တော် အလုပ်ပြန်သွားလိုက်အုံးမယ်
ဟင် ခုက ညပဲရောက်နေပြီဟာ
ဟုတ်တယ် မနေ့ကပဲ ကော်စေ့အသစ်တွေရောက်တာဂိုထောင်ထဲထည့်ခဲ့တာ ခုရက်တွေကအော်တာများလို့ စက်ကညလုံးပေါက်လည်ရတယ်လေ အလုပ်သမားတွေနဲ့ကပစ်ထားလို့မရဘူး
ပြောပြောဆိုဆိုကားသော့ယူပြီးပြန်ထွက်သွားတဲ့မောင့်ကိုကြည့်နေရင်းနဲ့ မေမေက
ဟုတ်တယ်သမီးရေ မောင်သော် လုပ်မှပဲ သမီး ဖေဖေ စက်ရုံလဲ အရင်ကထက် တိုးတက်လာတာ
ဖြူစင်ဘာမှ မဖြေမိပါဘူး ဖေဖေကို လှမ်းကြည့်တော့ ဖေဖေမျက်နှာက မြေးကိုပေါင်ပေါ်တင်ထားရင်းပြုံးလို့။

ရန်ကုန်ကတော့ ဟိုးအရင်အတိုင်း သိပ်မပြောင်းလဲပါဘူး။ ဂုံးကျော်တံတား အချို့တွေ့ရတာနဲ့ တရုတ်တန်းက အရင်လို သိပ်မစည်တော့တာက လွဲရင်ပေါ့။ သြစီမှာဆောင်းဦး၀င်စအချိန်ဆိုပေမဲ့ရန်ကုန်မှာတော့နွေရာသီမို့ပဲထင်တယ်
ဖြူစင်အတွက်တော့ ပူစပ်စပ်နဲ့ နေလို့တော့ခက်သား။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ဖြူစင်စိတ်ချမ်းသာပါတယ်။ ခုဆို ဖေဖေက မောင့်ကို သားတစ်ယောက်လို အလုပ်တွေ အားလုံး မျက်နှာလွဲထားရပြီလေ။မောင်ကလဲ ယောက္ခထီးက လွဲထားတာနဲ့ပဲ သူ့လက်သူ့ခြေ အိမ်ကိုတောင် ကုန်ပို့စရာရှိလို့မြို့ထဲလာရင်းနဲ့ ခဏပဲ၀င်လာတတ်တာ။ ဖြူစင်ကတော့ အိမ်မှာပဲ သားသားနဲ့အချိန်ကုန်ပေါ့။ပြီးတော့ ဖြူစင့် IS ဖြေဖို့အတွက်လဲ ပြင်ဆင်ရသေးတယ်။ ပြင်ဆင်တယ်သာပြောတာ တကယ်တန်းတော့လဲဘာမှမလုပ်ဖြစ်ပါဘူး ဘာသာစကားဆိုတာကလဲခက်သားလား စာအုပ်ရှေ့ချပြီးစာထိုင်ကျက်နေလို့ရတဲ့အရာမှမဟုတ်ပဲလေ။ ဒီလိုနဲ့တစ်ပတ်ကျော်လို့ နှစ်ပတ်ပြည့်ခါနီးအချိန်မှာပေါ့။ သမီးရေ သဖက်ခါမေမေတို့ပြင်ဦးလွင်ကအိမ်ကိုသွားမလို့ရန်ကုန်မှာအရမ်းပူလာပြီဖေဖေ့ကျန်းမာရေးအတွက်လဲမကောင်းဘူးလေသမီးတော့လိုက်လို့အဆင်မပြေဘူးထင်တယ်
အာဘာလို့အဆင်မပြေရမှာလဲ မေမေရဲ့
အင်း ..မောင်သော် မပြောရသေးဘူး ထင််တယ် သူ့အဖေရန်ကုန်ကိုဆေးလာပြရမယ်တဲ့ အစကတော့ သရက်တော ကျောင်းထဲက ရွာကအသိကျောင်းမှာတည်းမယ်ပြောနေလို့ အမေက အိမ်မှာပဲနေလို့တော့ ပြောထားတယ် မေမေတို့လဲ ဟိုသွားမှာပဲဟာ
သမီးမသိသေးဘူး မနက်ကဖုန်းဆက်တော့ ဘာမှမပြောဘူးရော
အော် ဒါဆိုသူမေ့သွားလို့နေမယ် ၁၆ရက်နေ့ လိုင်းကားနဲ့လာမယ်ပြောတယ် မေမေတို့က ၁၄ ဆိုသွားပြီဆိုတော့ အိမ်မှာ သမီးရှိမှ ဖြစ်မယ်ထင်တယ်
သားကရော
ဖြူစင်ကမေးတော့ ဖေဖေကကြားက၀င်ပြီး
ကလေးက ဟိုမှာနေမှဖြစ်မယ်လေ ဒီမှာသိပ်ပူတယ်
ဟင် ဖေဖေကလဲ သားနဲ့ကတွေ့ရတာ နှစ်ပတ်တောင် မပြည့်သေဘူးဟာ
ဧည့်သည်တွေ ပြန်သွားတော့ သမီးလိုက်လာပေါ့
ကားကရော မေမေမောင်းမလို့လား
မဟုတ်ဘူး ဖေဖေ့မိတ်ဆွေရဲ့ driver မောင်းမှာ သူက မောင်းနေကျလေ ဟိုကို
အင်းဒါဆိုလဲ ပြီးတာပါပဲ
ဖေဖေပြောတာလဲ သဘာ၀ကျပါတယ်လေ။
အဲ့လိုနဲ့ ၁၄ရက်နေ့ မနက်စောစော ပြင်ဦးလွင်ကို ထွက်တော့ သားသားက ကားပေါ်မှာပျော်လို့ ။ အမေနဲ့ ခွဲနေခဲ့ရတဲ့ သားမို့ထင်တယ် အဖိုးအဖွားတွေလက်မှာ သူ့ကပိုလို့တောင် အဆင်ပြေနေလေရဲ့။
ဖြူစင်သာအိမ်မှာတစ်ယောက်ထဲပြင်းနေခဲ့တာ။ မောင်ကတော့ နောက်တစ်ပတ်လောက်ဆို ညဖက်စက်တွေရပ်လို့ရပြီပြောတာပါပဲသူ့အလုပ်အကြောင်းလဲဖြူစင်ကနားမလည်တော့
အိမ်ပြန်လာဖို့လဲအတင်းမပြောချင်ဘူးရယ်လေ။
————————————။———-

လာ.အထုပ်တွေ ထား အဲ့မှာချထားလိုက် အဖေ ဒါအဖေ့ချွေးမပဲ
အော်.အေး နေကောင်းတယ်နော်
ဟုတ်ကဲ့ရှင့်
အခန်းတံခါး၀လေမှာပြီနှံအိတ်နဲ့ထုတ်ထားတဲ့အထုတ်တစ်ထုတ်နဲ့ခရီးဆောင်အိတ်လေးကိုဘေးချရင်း ဖြူစင့်ကိုနှုတ်ဆက်လာတယ်။
ဟုတ်တော့လဲဟုတ်ပါတယ်။သားသားကိုယ်၀န်ရှိနေတာသိတဲ့အချိန်ရုတ်တရက်ကြီး မောင့်နောက်လိုက်ခဲ့မိတော့ အိမ်ကလဲသဘောမတူတာရော နှစ်ယောက်လုံးမှာက အလုပ်အကိုင်မရှိသေးတာရောနဲ့ မင်္ဂလာတောင်မဆောင်ဖြစ်ခဲ့ဘူး။ မောင့်အသိကိုအောင်တင့်တို့လင်မယားအစီအစဉ်နဲ့ပဲတရားရုံးမှာလက်မှတ်ထိုးဖြစ်ခဲ့တာဆိုတော့မောင့်အဖေကိုဖြူစင်မမြင်ခဲ့ဖူးဘူးရယ်လေ။
ဒါက ဝါနု
လာ အဲ့ဒါ ညီးအစ်မပဲ
မောင့်ဖေဖေနောက်နားမှာ ရို့ရို့လေးရပ်နေတဲ့ ၁၅ နှစ်သာသာကလေးမလေး။
ဟုတ်ပါရဲ့ မောင်ပြောခဲ့ဖူးတာပဲ မောင့်မှာ အဖေနဲ့ ညီမလေး ရွာမှာရှိတယ်ဆိုတာ။
ညိုညက်ညက်လေးနဲ့ ပါးကွက်လေး ကွက်ထားတဲ့ ဝါနုကို ဖြူစင် မြင်မြင်ခြင်းပဲ ချစ်မိပါရဲ့။
မောင့်ဖေဖေက ၄၀ ကျော်လို့ ၄၁ နှစ်ထဲ၀င်ပြီပေါ့။ ရွာမှာတော့ တောင်သူ အလုပ်ပဲလုပ်လို့ထင်တယ်အသားညိုတော့ညိုရဲ့။ဖြူစင်အပေါ်တော့ခုမှမြင်ဖူးတာကြောင့် ထင်ရဲ့ စစရောက်ခြင်း သုံးလေးရက်မှာ ခပ်စိမ်းစိမ်း ဖြစ်နေခဲ့ကြတယ်။ ဒါပေမဲ့ အမြဲပြုံးနေတတ်တဲ့ အပြုံးနဲ့ ဟန်မဆောင်တတ်တဲ့ ပွင့်လင်းရိုးသားမှု့တွေကြောင့်ပဲ တခဏနဲ့ ရင်းနှီးလာခဲ့တယ်။
အဖေ ဆေးလိပ်ဖွာချင်တဲ့အခါ ၀ရံတာမှာ ဖွာလို့ရတယ်နော်
အော် အေးအေး သမီးတို့မြို့ကလဲ တို့တော လို လွတ်လွတ်လပ်လပ် မရှိလိုက်တာကွာ
အဖေနဲ့ညီမရောက်တဲ့အချိန်အိမ်ပြန်လာပေမဲ့ ညဖက်တွေတော့ မောင် စက်ရုံကို ပြန်သွားတတ်တယ်။
ဝါနုကတော့ စစခြင်း ရွံနေပေမဲ့ ခုတော့ ဖြူစင့်နဲ့ တကယ့်ညီအစ်မတွေလို ရင်းရင်းနှီးနှီး ရှိလာခဲ့တယ်။ မောင့်ဖေဖေက အိမ်မှာ ဧည့်သည်လာတဲ့အချိန် ထားတဲ့အခန်းမှာ ဝါနုကတော့ ညဆို ဖြူစင်နဲ့ပဲ အိပ်တယ်လေ။ အပျိုပေါက်လေး ဖြစ်လို့ပဲ ထင်တယ် ဖြူစင်လိမ်းတဲ့ အလှကုန်တွေကို တစ်ခုခြင်း မေးတတ်တယ်။ ပြီးတော့ ဖြူစင် လက်ဆောင်ပေးရင်လဲ အိတ်လေးထဲကို သေချာသိမ်းနေတတ်တာလေ။

ဖေဖေ အနာက ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲဟင်
မောင့်ဖေဖေရောက်ပြီးလို့ တစ်ပတ်လောက် ကြာတဲ့နေ့ တစ်ညနေပေါ့
ထမင်းစားပြီးလို့ ဧည့်ခန်းမှာထိုင်ရင်း ဖြူစင်မေးမိတယ်။ ဝါနုကတော့ တီဗွီကလာတဲ့ ဇာတ်လမ်းတွဲကို စိတ်၀င်စားနေလေရဲ့
ဘယ်လိုဖြစ်တယ် မသိပါဘူး သမီးရယ် ဆီးသွားတဲ့အခါ အောင့်နေတတ်တာ ရွာက ဆရာ၀န်ကတော့ ခွဲရမယ် မကြာစေနဲ့ မြန်မြန်ခွဲ ပြောတာပဲ အဲ့ဒါနဲ့ လာတာ တော်သေးတာပေါ့နွေစပါးတွေကအားလုံးရိတ်ပြီးလို့လှေ့ပြီးတဲ့အချိန်မှဖြစ်လို့ မဟုတ်ရင် မလာနိုင်ဘူး သေခါမှသေရော လယ်သမားက စပါးပဲအားထားရတာ သမီးရေ
စကားပြောတဲ့အခါ မကွယ်မ၀ှက်ပဲ ဗွင်းဗွင်းကြီး ပြောတတ်တာကြောင့်လဲ မောင့်ဖေဖေအပေါ်ပိုယုံကြည်လေးစားမိတာထင်တယ်။
အော် ဖေဖေ ကွမ်းထွေးရင် ပလပ်စတစ်အိတ်လေးထဲထွေးလို့ရတယ်နော် ဖေဖေခဏခဏထနေတာညောင်းနေပါ့မယ်
ကွမ်းလဲလျော့ပါလားဖေဖေရယ် ဆီးမှာ ကျောက်တွေဘာတွေတည်တတ်တယ်
ဘယ်လျော့နိုင်လိမ့်မတုန်းသမီးရယ် အဖေတို့က ဟိုးငယ်ငယ်ထဲက ကျွဲကျောင်း လယ်လုပ် ဒီကွမ်းပဲ ဝါးလာတာဟာပဲ
သမီးက ဖေဖေ့ကို စိုးရိမ်လို့ပါ
ဖြူစင်ပြောတော့ ဖေဖေက ဖြူစင့်ကို ကြည့်ရင်း ပြုံးတယ်။
ကဲ ဖေဖေအိပ်တော့မယ်နော် ရွာမှာဆို ဒီအချိန်အိပ်ပြီ ဝါနုရော မအိပ်သေးဘူးလား
ဟုတ်ဒါပြီးရင်အိပ်မယ် ဖေကြီး
ပြောပြောဆိုဆို အခန်းဆီကို ထလျှောက်သွားတဲ့ဖေဖေကိုကြည့်ရင်း
ဖြူစင်ရင်ထဲမှာကြည်နူးတဲ့ခံစားမှုလေးတစ်ခုကိုခံစားခဲ့ရတယ်။ဒီလိုရိုးသားပွင့်လင်းတဲ့ သူတွေနဲ့ဆွေမျိုးဖြစ်လာရတာကံကောင်းတာပါပဲလေ။
——————–။————————-

ဧည့်ခန်းက တိုင်ကပ်နာရီလေးကို လှမ်ကြည့်လိုက်တော့ ညတစ်နာရီ
ဖြူစင်အပေါ့သွားဖို့ ထလာတော့ ဝါနုက ကုတင်ပေါ်မှာ နှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက် အိပ်လို့ပေါ့.
ဆီးသွားပြီး ပြန်လာတဲ့အချိန်
ဖေဖေအခန်းတံခါး အောက်ခြေနားက မီးရောင်လေး။
ဖေဖေအိပ်များမပျော်လို့လား။
ဖြူစင် ကိုယ်ဟာကိုယ်တွေးရင်း အဖေအခန်းနားကို လျှောက်လာမိတယ်။
ကျွတ်ကျွတ်.ကျွတ်
အခန်းထဲက တိုးတိုးလေးငြီးသံ.
ဟုတ်တယ် ဒါအဖေအသံပါပဲ စိုးရိမ်စိတ်နဲ့ တံခါးကို ခေါက်ဖို့ဟန်ပြင်ပြီးခါမှ ရုတ်တရက် သတိရရင်း ဖြူစင်အိပ်ခန်းလေးထဲ ပြန်လာမိတယ်။
အခန်းထဲက အဲကွန်းနဲ့ စောင်လေခြုံရင်း ကွေးနေတဲ့ ဝါနုက ကုတင်ပေါ်မှာ ပုံစံမပျက်.
အခန်းထောင့်ကအ၀တ်တန်းလေးပေါ်ကနေ မအိပ်ခင်က ချွတ်ခဲ့တဲ့ ဘော်လီနဲ့ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီကို ယူ၀တ်ပြီးတော့ အိမ်နေရင်း လုံချည်ကို ခါးမှာစွပ်ရင်း အင်္ကျီ ရှာနေမိတယ်  ဖြူစင်၀တ်နေကျစွပ်ကျပ်လပ်ပြတ်လေးနဲ့တော့မဖြစ်ဘူးထင်တယ်လေ။
ပြီးတော့မှ မျက်စိရှေ့မှာရှိနေတဲ့ မောင့် ရှပ်အကျီအဖြူလေးကိုပဲကောက်၀တ်ရင်းလမ်းလျှောက်ကျယ်သီးတပ်လာခဲ့မိတယ်။ဖေဖေအခန်းရှေ့ရောက်တော့စောစောကအတိုင်းမီးရောင်လေးရှိနေဆဲပါပဲ။
ဒေါက်.ဒေါက်..
တံခါးကိုဖြေးဖြေးလေးခေါက်လိုက်တဲ့အချိန်မှာပဲအခန်းထဲက လမ်းလျှောက်သံကို ကြားလိုက်မိတယ်။ ခဏနေတော့ အခန်းတံခါးလေး ပွင့်လာခဲ့တယ်လေ။
ပွင့်လာတဲ့အခန်းတံခါးကနေအသာ၀င်ရင်းတံခါးကိုဖြူစင်ကိုယ်တိုင်ပြန်ပိတ်လိုက်မိတယ်။
ဖေဖေ အသံကြားလို့ နေကောင်းရဲ့လား
ကုတင်ပေါ်မှာထိုင်းရင်းဖြူစင်ကိုအသာမော့ကြည့်တဲ့ဖေဖေနှုတ်ကနေ
နဲနဲ နာလို့သမီးရယ်
ကုတင်ပေါ်ကနေခြေထောက်လေးချရင်းထိုင်နေတဲ့ဖေဖေဘေးကကုတင်ကြမ်းပြင်မှာအသာထိုင်ရင်
ဘယ်ကနာတာလဲဟင် ဖေဖေ
ဖြူစင်မေးတော့ ဖေဖေက တော်တော်နဲ့ မဖြေဘူးလေ သူအားနာနေပုံပါပဲ
ပြောလေ ဖေဖေရဲ့ သမီးက သူနာပြုတက်လာတာ တစ်ချို့ဟာတွေတော့ နားလည်ပါတယ်
ဖြူစင်ပြောတော့မှ
ဒီနားက အောင့်လာလို့လေ ခုဏက
ပြောရင်း လက်က ဆီးခုန်နားကို အသာဖိထားတယ်။
ဘယ်နားလဲဟင် သမီးကြည့်ပါရစေအုံး
မြင်းခေါင်းစွပ်ကျယ် အဖြူလက်ပြတ်လေနဲ့ အိမ်နေ၀တ် ပုဆိုးနွမ်းနွမ်းကို တွဲ၀တ်ထားတဲ့ ဖေဖေပုဆိုးခါးပုံစလေးကို ဖြူစင် အသာဆွဲလိုက်တော့ ဖေဖေလက်တွေက ပုဆိုးစလေးကို အမြန်ဖိကိုင်ထားတယ်။
ဖေဖေ အမူအရာကိုတွေ့တော့ ဖြူစင် ပြုံးမိပြန်တယ်။ ရိုးသားသလောက် ရှက်တတ်တဲ့ မောင့်ဖေဖေရယ်လေ။ ဖြူစင် အသာဆွဲလိုက်ရင်း လက်နဲ့ ဆီးခုံတစ်လျောက် အသာဖိကြည့်တော့ ခပ်လုံးလုံး အကြိတ်လေးတစ်လုံးကို စမ်းမိတယ်။
ဖေဖေ
အင်း
ဆီးသွားရင် အောင့်တာလား
ဟုတ်တယ် သမီးရဲ့
ပေါင်တစ်ဖက်ဖက်မှာရော ခပ်မာမာလေး ဖြစ်နေသေးလားဟင်
အင်း
ဒါဆို အူကျတာနေမယ် ဖေဖေရဲ့ ခွဲလိုက်ရင်တော့ ကောင်းသွားမှာပါ
ဖြူစင်ပါးစပ်ကပြောရင်းလက်ကဖေဖေဆီးခုံဆီက အကြိတ်လေးပေါ်ကို ဖိထားမိတယ်။
ကုတင်ပေါ်မှာ ခဏလှဲလိုက်လေ သမီး ကြည့်ကြည့်မယ်
ဖြူစင်စကားဆုံးတော့ ကုတင်ခေါင်းရင်းမှာ ခေါင်းအုံးလေးခံရင်း အသာမှီနေတယ်လေ။
ခဏနော်ဖေဖေ
ပြောရင်း အခန်းနံရံက နံရံကပ်မီးလေးကို အလင်းတစ်၀က်လောက် ဖွင့်ပြီးတော့ ကုတင်ဘေးက စာကြည့်မီးလေးကို ပိတ်လိုက်တယ်။ ဖြူစင်ကတော့ဖြူစင့်အတွေးနဲ့ဖြူစင်ရယ်ပါ။
မီးရောင်အရမ်းလင်းရင် ဖေဖေများ ရှက်နေမလားရယ်ပေါ့။ ဖြူစင့်အတွေး မှန်ပါတယ်။စောစောကလောက် ဖေဖေက တုန့်ဆုတ်မနေတော့ဘူးရယ်။
ကုတင်ခေါင်းရင်းမှာ အသာမှီနေတဲ့ ဖေဖေဘေးကနေ ကုတင်စောင်းလေးမှာ တင်ပါးလွဲထိုင်ရင်းခါးကခါးပုံစလေးကိုဖြေချလိုက်ပြီးတော့ အကြိတ်ရှိတဲ့နေရာကို ခပ်ပြင်းပြင်းလေး တစ်ချက်ဖိလိုက်မိတယ်။
ကျွတ်..ကျွတ်.ကျွတ်.. ဖိရင်နာတယ်သမီးလေးရဲ့
အကြိတ်ကနေ ခပ်မာမာဖြစ်နေတဲ့ အသားစိုင်ကလေး အသာဖိလိုက်မိတယ်။ဆီးစပ်ကနေ အောက်ဖက်နဲနဲ လျောသွားတဲ့ ပုဆိုးအောက်က ကွေးကောက်မဲနက်နေတဲ့ အမွေးအုံလေးက တ၀ပ်တပြတ်ပေါ်လို့။ဖြူစင်အသာဖိနိပ်နေတဲ့အချိန်မှာပဲ ပုဆိုးထဲကနေ တင်းမာလာတဲ့ ဖေဖေ လိင်တံက ဖြူစင်ဖောင်းအိအိ လက်လေးကို တိုးထိမိလာလေရဲ့။ နှစ်ယောက်လုံး စကားမပြောဖြစ်ကြပါဘူး။ မိနစ်ပိုင်းလောက် တိတ်ဆိတ်နေတဲ့ အခြေအနေကို ဖြူစင်ကပဲ အဆုံးသတ်ခဲ့တယ်။
သက်သာလားဟင် ဖေ
မေးလိုက်တဲ့ ဖြူစင်စကားသံလေးတွေက မသိမသာ လှိုက်ဖို့လို့လေ။ ဖေဖေက ခေါင်းလေးပဲ ငြိမ့်ပြတယ်။ သူဖြေသံလေး တုန်နေမှာ သိလို့များလား၊တစ်ချက်တစ်ချက် ထိမိတဲ့ ဖေဖေလိင်တံက ခုတော့ ဖြူစင် လက်ဖမိုးလေးကိုထိလို့ ထိနေတဲ့အသိကို နှစ်ဦးလုံးခံစားနေမိပေမဲ့စကားမပြောဖြစ်ကြပြန်ဘူးလေ ဖြူစင့် လက်ဖောင်းဖောင်းလေးကို အသာအယာတိုးလို့ ဖိနေမိပြန်တယ်။
ဘယ်လောက်တောင် ကြာပြီလဲ ဖေဖေရယ်
တိုးတိုးလေးပေါ့.နာမ်နဲ့ နာမ၀ိသသေန မပါတဲ့ မေးခွန်းမို့ပဲလား ဖေဖေဘယ်လိုနားလည်သွားခဲ့လဲ ဖြူစင်မသိတော့ပါဘူး။
မင်းတို့ အမေ မြရင် ဆုံးကတဲကပါပဲ သမီးရယ် ၆နှစ်ရှိရောပေါ့
ဖြူစင် ရင်ဖိုရပြန်တယ်လေ။ ခပ်မာမာ အကြိတ်လုံးလေးကနေအမွေးမဲမဲလေးတွေကြားကိုဖြူစင်လက်ချောင်းလေးတွေတိုး၀င်မိတော့ဖြူစင်မျက်နှာနုနုလေးကိုမော့ကြည့်ရှာတယ်။
ဆောင်းဦးရဲ့ ကြွေကျခါနီး မှိုင်းညို့ညို့ တောအုပ်ထဲကစီးဆင်းနေတဲ့ဖြူလွှလွှချောင်းငယ်လေးတွေအလားအမွေးအုံလေးထဲက လက်ချောင်းဖောင်းအိအိဖြူ၀င်း၀င်းလေးတွေကတင်းမာရင်းတဆတ်ဆတ်တုန်နေရှာတဲ့လီးတံလေးကိုဖွဖွလေးဆုပ်ကိုင်မိပြန်တယ်။ ဖြူစင်လက်ကောက်၀တ်လေးကို ခပ်တင်းတင်း လှမ်းဆုတ်လိုက်ပေမဲ့ ဖြူစင်လက်ကို ဖေဖေ မဖယ်ခဲ့ဖူးရယ်။
ရုတ်တရက်ရွာချလိုက်တဲ့မိုးရေစက်တွေက အခန်းမှန်ပြတင်းလေးပေါ်မှာစီးဆင်းနေတာကိုလမ်းတစ်ဖက်ကဓာတ်တိုင်ရဲ့မီးရောင်ကြောင့်မြင်နေရတယ်။လေတစ်ချက် ဝှေ့လိုက်တိုင်မှန်တံခါးဆီခပ်ပြင်းပြင်းရိုက်ခတ်လိုကျတဲ့မိုးရေစက်ထိသံလေးတွေက လူသားနှစ်ဦးရဲ့လှုပ်ရှားမှု့အသံကိုဖုံကွယ်ပေးနေပြန်လေရော။လိင်တံလေးကို ဆုပ်ကိုင်ရင်း နှစ်ဦးလုံးရှေ့ကိုမဆက်မိကြဘူးရယ်။စောင့်စည်းရမဲလောကစည်းကမ်းတွေကြောင့်ပဲထင်ပါရဲ့.ဒါပေမဲ့နှစ်ဦးလုံးရဲ့ရင်ထဲမှာတော့ နွေးထွေးလှုပ်ခါနေကြတာပေါ့။မိုးရေစက်တွေရဲ့ ထိသံနဲ့ အဲကွန်းက လေသံတိုးတိုးကလွဲပြီးအခန်းလေးကတိတ်ဆိတ်လို့..
လိင်တံပေါ်က လက်ချောင်းလေးတွေကို အသာဖိညှစ်လိုက်တော့ တဆတ်ဆတ်နဲ့ တုန့်ပြန်ရှာတယ်။
ရမက်နဲ့ စည်းကမ်းဆိုတဲ့ အဖြူနဲ့အမဲ အားပြိုင်ပွဲလေးတစ်ခုပေါ့။ ဆန့်ကျင်ဖက် လိင်နဲ့ ဝေးနေခဲ့ရတဲ့ ဖြူစင့်အသွေးအသားတွေကလဲ
အတင်းတောင်းဆိုနေကြပြန်တယ်လေ. ဖေဖေကတော့ ခေါင်းလေးငုံလို့.
အဖြူဟုတ်တယ်..ဖြူစင်က အဖြူကို ကိုယ်စားပြုတယ်ဆိုရင် ဒီပွဲမှာတော့ နက်မှောင်တဲ့မဟူရာညလေးထဲကိုတငြိမ့်ငြိမ့်စီး၀င်လွင့်မျောလိုက်ချင်ပါတယ်။
နေရခက်နေလားဟင် ဖေဖေ
ဖြူစင်မေးတော့ ဖြူစင်မျက်နှာလေးကိုငေးကြည့်နေရှာတယ်။ သနားလိုက်တာ ဖေဖေရယ်
မိန်းမနဲ့ ဝေးကွာနေတဲ့ ဖေဖေအတွက် ဖြူစင့်လို တင်းပြည့်ပြည့် လှသွေးကြွယ်နေတဲ့ မိန်းကလေး တစ်ဦးနားမှာ စိတ်ကို အတင်းချိုးနှိမ်နေရတဲ့ ဖေဖေကို ဖြူစင်သနားမိတယ်။ ဖေဖေဖက်က ကြည့်ပြန်တော့လဲ သမီးချွေးမလေးလေ။ ရုတ်တရက် အားပြင်းတဲ့ ဆွဲဆောင်မှု တစ်ခုကြောင့်ဖြူစင်စိတ်ကိုလျော့ချလိုက်မိတယ်။ ဆုံးဖြတ်ပြီးတာနဲ့ တပြိုင်နက်ထဲ ဖေဖေလက်ကို အသာဆွဲယူရင်း အိစက်တင်းပြည့်နေတဲ့ ဖြူစင်ရင်အုံ နွေးနွေးပေါ်ကို တင်ပေးမိတယ်။
တုန်နေရှာတဲ့ လက်ချောင်းလေးတွေက ရှပ်အင်္ကျီအောက်က ဘော်လီကျပ်ကျပ်လေးနဲ့ ချုပ်နှောင်ထားတဲ့ နို့အုံလေးကိုခပ်ဖွဖွညှစ်နေတဲ့အတွေ့အထိကိုဖြူစင်ခံစားလိုက်မိတယ်။
ဖေဖေ
ဟင် သမီးလေး
ရှေ့ဆက်စရာစကားမရှိပဲနဲ့ခေါ်မိထူးမိကြပြန်တယ်။ရှပ်အင်္ကျီကျယ်သီးလေးတွေပေါ်ကို ဖြူစင်လက်လေးရောက်သွားတော့ ဖေဖေမျှော်လင့်ချက်အပြည့်နဲ့အကြည့်တွေကအင်္ကျီလေးပေါ်မှာ..
လည်တိုင်ဖောင်းဖောင်းလေးနားက ပထမဆုံးကျယ်သီးလေးကိုဖြုတ်လိုက်မိတယ်။ ပြီးတော့ ဒုတိယ ..တတိယ. ဟကွဲသွားတဲ့ အင်္ကျီလေးအောက်ကနေ ဖြေးဖြေးခြင်း ပေါ်လာတဲ့ အသားစိုင်ဖြူဖြူလေးတွေ ပြီးတော့အိကပ်နေတဲ့နို့အုံလေးနှစ်လုံးကြားကအကွဲကြောင်းလေး နို့အိအိလေးတွေကို ထွေးပွေ့ထုပ်ပင့်ထားတဲ့ဘော်လီအနီရဲရဲလေးက ကြက်သီးဖုလေးတွေနဲ့ အိစက်ဖွေးဖြူနေတဲ့ ဖြူစင့်အသားစိုင်လေးပေါ်မှာ ထင်းထင်းလေး တောက်ပလို့လေ..
ကျယ်သီးအားလုံးပြုတ်သွားတဲ့ရှပ်အင်္ကျီလေးကိုဖြူစင့်ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်ကနေချွတ်လိုက်တော့ အကြောစိမ်းလေးတွေ လျှက်ဖြာနေတဲ့ ဖြူစင်ရင်သားအိအိလေးကို ကြည့်ရင်းနဲ့
လှလိုက်တာသမီးရယ်
ဖြူစင်ပြုံးရင်း ကျောဖက်ကို လက်လျှိုပြီးတော့ ဘော်လီချိတ်လေးကို ဖြုတ်ချလိုက်တယ်။ စည်းနှောင်မှု့ကနေ လွှတ်မြောက်သွားတဲ့ ရင်နှစ်မွှာက အိအိလေး လှုပ်ခါသွားလိုက်တာ။
ဘော်လီအနီရောင်လေးကိုဘေးမှာချနေတဲ့အချိန် ဖေဖေလက်ချောင်းလေးတွေက ဝင်းမွတ်နေတဲ့ ဗိုက်သားအိအိလေးပေါ် စည်းနှောင်ထားတဲ့ အထပ်ဆင်စလေးကို ဖွဖွလေးထိတယ်။
အဲ့ဒီအချိန်လေးမှာဖြူစင်ပျော်လိုက်တာရယ်လေ။ ကိုယ်လိုချင်တဲ့အရာကို လက်၀ယ်ရလိုက်တဲ့အောင်မြင်မှု့မျိုးပဲထင်တယ်။ ယောင်္ကျားတစ်ယောက်ရဲ့ဦးဆောင်မှု့ နောက်မှာငြိမ့်ငြိမ့်လေးစီးမျောလိုက်ပါချင်မိတာ။ခုလိုဖေဖေက အထပ်ဆင်စလေးကို ဖွဖွလေး ဆွဲချွတ်လိုက်တာကို ကလေးလေး တစ်ယောက်လို ငြိမ်နေမိတယ်။ကုတင်ခေါင်းရင်းမှာ ကျောမှီရင်း ခြေဆင်းထားတဲ့ ရင်ခွင်ထဲကို ဘေးကနေ တင်ပလွဲထိုင်နေတဲ့ ဖြူစင်ခန္ဓာကိုယ်လေး လဲကျသွားအောင် ပုခုံးလေးတွေကို အသာဆွဲချလိုက်တော့ ဖေဖေ့ရင်ခွင်ထဲမှာ အသာအယာလေးလှဲချလိုက်တော့တာပါပဲ။
ဆံနွယ်ညိုညိုလေးတွေက ဖေဖေ့လက်မောင်းပေါ်မှာ လွင့်ကျဲနေတယ်။ ဖြူနုသွယ်လျတဲ့ မျက်နှာလှလှလေးက လက်မောင်းပေါ်ခေါင်းမှီရင်း ဖေဖေ့မျက်နှာလေးကို မက်မက်မောမော ရီရီဝေဝေ ငေးကြည့်နေမိတယ်။ ပြည့်တင်းတဲ့ပုခုံးနဲ့ လက်မောင်းလုံးလုံးလေး တစ်ဖက်က မို့မောက်နေတဲ့ မောင့်ဖေဖေရဲ့ ရင်ခွင်ထဲမှာ နစ်နေခဲ့တယ်လေ။
အပြင်မှာတော့ရန်ကုန်မိုးကသဲသဲမဲမဲရွာလို့ ..ဖြူစင်နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးပေါ်မှာတော့ ဖေဖေအနမ်းတွေတဖွဲဖွဲကြွေကျနေခဲ့တယ်။ ဆေးပေါလိပ်နဲ့ ကွမ်းအမြဲဝါးနေတတ်တဲ့ ဖေဖေနှုတ်ခမ်းညိုညိုကြီးနဲ့ ဖြူစင့်နှုတ်ခမ်း ဖူးဖူးလေးကဖိကပ်လို့လေ ဆေးပေါလိပ်နဲ့ ဆေးရွက်ကြီးနံတွေနဲ့ ဖြူစင့်ခံစားချက်တွေကို မူးရစ်ရီဝေနေမိပြန်ရော။
ဖေဖေ
ဟင်
ပျော်လားဟင်
ဖေဖေ ဘယ်လိုပြောရမလဲတောင် မသိတော့ဘူး သမီးလေးရယ်
အရင်ကရော အမေနဲ့ အမြဲလိုးတာလား
ဖြူစင့်ပါးစပ်က လိုးတယ်ဆိုတဲ့ စကားလုံးကို ကြားလိုက်ရလို့ထင်တယ် ဖေဖေရမက်တွေ ပိုထန်လာသလိုပါပဲ.။
အင်း အမြဲရယ် မဟုတ်ပေမဲ့ မကြာမကြာပေါ့
သမီးကိုရော လိုးချင်နေလားဟင်
ဖေဖေက မဖြေပဲ ထမီလေးအောက်က အတွင်းခံ ဘောင်းဘီလေးကို ဖွဖွလေး လာပွတ်တယ်။
ဝါနုရော အိပ်နေပြီလား
စိုးရိမ်သံပါနေတဲ့ ဖေဖေကို ဖြူစင်နားလည်ပါတယ်။ အမြဲတည်တည်တံတံနဲ့ပျော်ပျော်နေတတ်တဲ့ဖေဖေက ကလေးတွေရှေ့မှာ အရှက်ရတာမျိုး မဖြစ်ချင်ဘူးလေ။
သမီးသေချာအောင်သွားကြည့်လိုက်အုံးမယ် ခဏနော်ဖေဖေ
ကုတင်ပေါ်ကနေရုန်းထလိုက်တော့ထမီလေးကကုတင်ဘေးကပုံရပ်လေးကျွတ်ကျန်ခဲ့တယ်။ အတွင်းခံအနက်လေးနဲ့ လှမ်းသွားတဲ့ ဖြူစင်အလှကိုငေးရင်းအခန်းထဲမှာကျန်နေခဲ့တဲ့ဖေဖေကိုတံခါးကနေနောက်လှည့်ပြုံးပြရင်းထွက်လာခဲ့မိတယ်။

ဖေဖေအခန်းထဲပြန်ရောက်တော့ စွပ်ကျယ် ချွတ်ထားတဲ့ ဖေဖေခန္ဓာကိုယ်က တုတ်ခိုင်တင်းမာပြီး ယောင်္ကျားပီသလိုက်တာ
အိပ်နေတယ်ဖေဖေ
အခန်းတံခါးလေးကိုအသာပိတ်ရင်းအထဲကနေလော့ခ်ချနေတဲ့ဖြူစင်အဖြေမဆုံးခင် ခါးကျဉ်းကျဉ်းလေးပေါ်ကိုကျလာတဲ့ဖေဖေရဲ့လက်တစ်စုံကိုခံစားလိုက်မိတယ်။ အိကပ်သွားတဲ့ဖင်သားအိအိကြားကတင်းမာနေတဲ့လီးရဲ့အတွေ့.ဖေဖေ့အသက်ရှုသံပျင်းပျင်းကနားထဲမှာစီးချက်မှန်မှန်ကြားနေမိတယ်။ ပွတ်တိုက်သွားတဲ့လေနွေးနွေးကပုခုံးသားအိအိလေးကိုတိုးဝှေ့ကျည်စယ်နေပြန်တယ်။ ချိုင်းအောက်ကနေလျို၀င်လာတဲ့လက်တစ်စုံကရင်သားအိအိလေးနှစ်လုံးကိုဆုပ်နယ်ပွတ်သပ်လို့ပေါ့.နံရံကပ်ပန်းဆွဲမီးရဲ့အလင်းရောင်ဖျော့ဖျော့က ဖန်သားပန်းခက်တွေကြားကနေ တိတ်တိတ်လေးချောင်းကြည့်နေကြတယ်
နောက်ကနေဖက်ထားတဲ့ဖေဖေလက်ထဲကနေအသာရုန်းထွက်ရင်းမျက်နှာချင်းဆိုင်လိုက်မိတော့လေနဲ့လွင့်ပါသွားမှာစိုးရိမ်တဲ့ပွင့်ဖတ်လေးတစ်ချပ်ကိုပန်းလေးကအမြတ်တနိုးပြန်ငုံထားလိုက်သလိုဖြူစင်ကိုယ်လုံးနွေးအိအိလေးကိုအတင်းတိုးဖက်ထားလေရဲ့ ဖြူစင်ပြန်ရောက်ထဲက တစ်ပတ်ကျော်ကျော် သားသားကို နို့တိုက်ထားတဲ့ ဆူမို့မို့ နို့အုံလေးက ဖေဖေရင်ဘတ်ပေါ်မှာ ပိပြားနေခဲ့တယ်။
ရုတ်တရက်ဖေဖေပါးစပ်ကနေဆေးရွက်ကြီးနံစူးစူးလေးတိုး၀င်လာခဲ့တယ်။တစ်ဦးနဲ့တစ်ဦး ပွေ့ဖက်ပွတ်သပ်ရင်းနဲ့ကုတင်ထက်ဆီကိုလှဲချလိုက်တော့ဖေဖေခါးကပုဆိုးစလေးခါးထက်ကနေကြမ်းပြင်ဆီကိုပုံကျသွားခဲ့တယ်လေ။ အလုပ်ကြမ်းကြမ်းတွေအမြဲလုပ်နေခဲ့ရတဲ့လေးဆယ်ကျော်အရွယ်ယောင်္ကျားကြီးတစ်ယောက်နဲ့နုနုရွရွလေးသာနေခဲ့ရတဲ့အလှနတ်သမီးလေးပွေ့ဖက်ပွတ်သပ်နေကြပုံကတကယ့်ကိုဆန်ကျင်ဖက်ပေါင်းစပ်မှု့ပါပဲလေခါးထက်ကအတွင်းခံပိုးသားဘောင်းဘီအနက်လေးက ဖေဖေလက်ထဲမှာ ပုံအိနေလေရဲံ.။ အိပ်ယာခင်းအပြာနုလေးထက်မှာဝဲကျနေတဲ့ဆံနွယ်စတွေမျက်လုံးလေးမှိတ်ရင်းခပ်ဟဟပွင့်နေတဲ့နှုတ်ခမ်းလွှာလေးတစ်ကိုယ်လုံးဆွတ်ဆွတ်ဖြူနေတဲ့ကိုယ်လုံးတင်းအိအိလေးပေါ်မှာ ဆူတင်းလုံး၀န်းတဲ့ရင်နှစ်မွှာအလယ်က ပန်းရင့်ရောင်နို့သီးခေါင်းလေးတွေ..ခါးကျဉ်းကျဉ်းလေးအနက်ကချက်နက်နက်လေးဆီကနေမို့မို့လေးဖောင်းနေတဲ့ဆီးခုံးပြည့်ပြည့်..ရိတ်ထားတဲ့အမွှေးရေးရေးလေးတွေရဲ့အောက်ကအစေ့လေးကိုအလွှာချပ်လေးနှစ်ဖတ်နဲ့ငုံထားတဲ့စောက်ဖုတ်မို့မို့..အရင်းကနေတုတ်အိအိလေးပြေဆင်းသွားတဲ့ပေါင်တံဖြူဖြူလေးနှစ်ဖက်..
ကုတင်ပေါ်က သမီးချွေးမလေးရဲ့အလှကို ကိုမောင်မြင့်တစ်ယောက်ရမက်တွေနဲ့အရသာခံကြည့်နေမိတယ်။ဒီတစ်သက်ဒီလောက်လှတဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်ကိုလိုးခွင့်ရဖို့ဆိုတာ စိတ်ကူးတောင်မယဉ်ခဲ့ဖူးခဲ့ဘူးတွဲအိနေတဲ့ညိုညစ်ညစ်အသားအရည်နဲ့နို့တွေကိုရွာမှာမြင်ဖူးခဲ့ပေမဲ့မပြစ်မှားမိခဲ့ဖူးဘူးရယ်လေ။ခုတော့ မထိရက်မတို့ရက်စရာကြွေရုပ်လေးကမျက်စိရှေ့မှာအိစက်နေတဲ့နို့လေးတွေကိုဖွဖွလေးကိုင်မိတော့မြေးဦးလေးကိုနို့တိုက်ခဲ့တဲ့နို့ဆိုတဲ့အတွေးကစိတ်ကိုလှုပ်ရှားစေပြန်ရောသားပိုင်တဲ့ ခန္ဓာကိုယ်လေးကို.ခုကိုမောင်မြင့်ပိုင်ရတော့မယ်ဆိုတဲ့အတွေးကလဲဟိုးအရင်ကရှိခဲ့တဲ့အတွေးရိုင်းတွေကိုရှင်သန်နိုးထလာစေခဲ့တယ်။ ပြီးတော့ပေါင်တံဖြူဖြူလေးနှစ်ဖက်ရဲ့အဆုံးဂွဆုံနားမှာ.မို့မို့လေးဖောင်းနေတဲ့.ဝါဂွမ်းစိုင်လေးတွေလို.နူးညံ့အိစက်နေတဲ့.ချွေးမလေးရဲ့ မိန်းမအင်္ဂါ.ငယ်ငယ်ထဲက.ကိုမောင်မြ.ကိုင်ကိုင်ပြီး.လှုပ်ရမ်းချောမြူခဲ့တဲ့.သားရဲ့လီးနဲ့ လိုးသွင်းခဲ့ဖူးတဲ့.စောက်ဖုတ်လေးဆိုတဲ့အတွေးတွေကရော.ရင်ကိုတဒိန်းဒိန်းခုန်စေခဲ့ပြန်တယ်။
ပက်လက်လေးဖြစ်နေတဲ့ဖြူစင်ပေါ်မှာခွမှောက်ထားတဲ့ဖေဖေနှုတ်ခမ်းကဖြူစင်နှုတ်ခမ်းလွှာကိုဖွဖွလေးနမ်းနေပြန်တယ်လေ။
ဖြူစင်ရင်တွေခုန်နေတယ်။ တရွရွဖြစ်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်လေးထဲကနေ.ဖေဖေလီးကိုမျှော်လင့်နေမိတာ..
ဖေဖေ အမေ့ကိုသတိရနေလား
မြရင်ဆိုတာထက်.ဖေဖေချွေးမလေးဆိုတာကိုပဲတွေးမိနေတယ် သမီးရယ် သားသာသိရင် စိတ်ဆိုးမလားပဲနော်
ဟင့်အင်း သမီးတော့ သိပ်မထင်ဘူး
ဘာလို့လဲ
အင်း.သူက သူမဟုတ်တဲ့ တခြားတစ်ယောက်ဆိုလဲ သာယာတတ်မှာပါ ချွေးမလေး ဖြေသံကြားတော့ ကိုမောင်မြ ပြုံးမိတယ်။ သားက အဖေတူသားများ ဖြစ်နေမလား။
ဟိုးအတိတ်ကလဲ မြရင်,ကို ရွာက ထင်းပေါင်တဲ့ မောင်စိန်နဲ့ အနေနီးစပ်အောင် တမင်ရှောင်ပေးခဲ့တဲ့အချိန်တွေကိုပြေးသတိရမိပြန်တယ်။ မြရင်ကို မောင်စိန်အကြိမ်ကြိမ် လိုးခဲ့တာသူသိတာပေါ့ရွာကကျန်းမာရေးဌာနမှာ သားကြောဖြတ်ပြီးထဲက သူ့ရဲ့ အငုံစိတ်တွေကို မြရင်မသိအောင် တိတ်တဆိတ် ဇာတ်လမ်းဆင်ပေးခဲ့မိတာ ကိုမောင်မြ အသိဆုံးရယ်လေ။
အတွေးတွေနဲ့ မှိန်းနေခဲ့တဲ့ ကိုမောင်မြကို
ဖေဖေ ချစ်တယ်.
ခါးလေးကိုကော့လာရင်းတင်းတင်းဖက်လာတဲ့ချွေးမလေးနှုတ်ကစကားသံကရမက်စိတ်တွေကိုအထွတ်အထိပ်ရောက်လာစေတယ်။
ဖေဖေ လိုးတော့မယ်နော် သမီးလေး
တိုးတိုးလေးပြောလာတဲ့စကားသံကိုဖြူစင်ခေါင်းလေးငြိမ့်ရင်းဖြေမိတယ်။ဟပေးလာတဲ့ ပေါင်ကြားမှာဒူးတုတ်ထိုင်ရင်းတင်းမာနေတဲ့လီးကို ချွေးမလေးရဲ့ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်း ညိုညိုလေးတစ်လျောက်ဖွဖွလေးပွတ်ဆွဲပြီးတော့ဟနေတဲ့အကွဲကြားလေးထဲကိုဖွဖွထိုးသွင်းလိုက်တဲ့အချိန်
အင်း.ဖေဖေ
မှန်တံခါးကမိုးရေစက်တွေရဲ့ရိုက်ခတ်သံကိုကျော်လွန်လာတဲ့ဖြူစင့်ညီးသံသဲသဲကအခန်းလေးထဲမှာလွင့်ပျံ့လာခဲ့တယ်။
မောင်လိုးတဲ့စောက်ဖုတ်လေးကို မောင့်ဖေဖေလိုးနေခဲ့ပြီရော..
ခပ်ကြမ်းကြမ်းယောင်္ကျားတစ်ယောက်နဲ့အခန်းလေးထဲမှာနှစ်ယောက်ထဲရှိတဲ့အသိက ကြောက်ရွံစိတ်နဲ့ရမက်ကိုအတူခံစားမိစေတယ်။ ဖြူစင်ကိုယ်တိုင် လိုလိုလားလား ပေးအပ်တာပေမဲ့ ကြမ်းတမ်းတဲ့ အာရုံက ကြောက်ရွံစိတ်ကိုနိုးကြွစေတာသဘာ၀တရားပဲလေ.။ လီးရဲ့အတွေ့ကိုမရခဲ့တာကြာပေမဲ့ ဖေဖေ့နိုးဆွမှု့တွေကြောင့်စိမ့်စီးလာခဲ့တဲ့အရည်ကြည်နွေးနွေးလေးတွေကစောက်ဖုတ်မို့မို့လေးရဲ့အတွင်းထဲထိလီးတုတ်တုတ်လေးတစ်ချောင်းလုံးကိုချောမွေ့နေအောင်စုပ်ယူလိုက်သလိုပါပဲ.။ ဆေးနံ့ကွမ်းနံနဲ့ရီဝေနေတဲ့အာရုံနဲ့ ပွတ်တိုက်နှိုးဆွနေတဲ့စောက်ဖုတ်ဟိုးအတွင်းထဲကအရသာကိုကုတင်လေးထက်မှာလူးလွန့်ရင်းခံစားနေမိတာပေါ့။ ဆီးခုံလေးနှစ်ခုရဲ့ ရိုက်ခတ်သံ တဖတ်ဖတ်က အခန်းထဲမှာ စည်းချက်မှန်မှန်..
တင်းမာနေတဲ့ကျောပြင်ကိုဖြူစင်လက်ချောင်းဖြူဖြူလေးတွေနဲ့ကုပ်တွယ်ထားမိတယ်။
ဆယ့်ငါးမိနစ်လောက် မနားတမ်း လိုးဆောင့်နိုင်တဲ့ဖေဖေခွန်အားကိုတော့ဖြူစင်စွဲလမ်းခဲ့ရပြန်ရော.။ သားအိမ်ထိအောင် တဆတ်ဆတ်ထိနေတဲ့လီးတံလေးရဲ့ဆောင့်ချက်တိုင်းပြည့်သိပ်သွားခဲ့ရတဲ့အရသာနဲ့နောက်ကိုပြန်ဆုတ်လိုက်တဲ့အချိန်ရင်တစ်ခုလုံးလစ်ဟာသွားတဲ့ခံစားမှု့က.လေဟာနယ်ထဲမှာမျောလွင့်သွားရသလိုလို.မိနစ်သုံးဆယ်အချိန်ဆိုတာ ဖြူစင့်အတွက် ဒီလိုနေရာမှာတော့ ခဏလေးလိုပါပဲ.ကျဉ်သွားတဲ့ခံစားမှု့.ဆောင့်ရုန်းလာတဲ့အကြောတွေရဲ့ရုန်းကန်းမှု့အဆုံးမှာဖြူစင်နုံးခွေသွားခဲ့တယ်။
အ ..အ.သမီးပြီးပြီ ဖေဖေ အအ..
ခါးကျဉ်းကျဉ်းလေးကိုခပ်ကြမ်းကြမ်းဆုပ်ကိုင်ထားတဲ့ဖေဖေက လိုးဆောင့်လိုက်တိုင်း ကြုံ့၀င်သွားတဲ့စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေနဲ့.ဆွဲယူလိုက်တိုင်းဖောင်းမို့လာတဲ့စောက်ဖုတ်အုံမိုမို့လေးကိုအရသာခံကြည့်ရင်းတင်းမာနေတဲ့လီးထိပ်ကနေ.သုတ်ရည်နွေးနွေးတွေကိုပန်းထည့်လိုက်ခဲ့တယ်.လှုပ်ရှားမှု့ကင်းမဲ့သွားတဲ့ခန္ဓာကိုယ်နှစ်ခုကထပ်လျှက်တင်းတင်းလေးဖက်ထားမိနေဆဲ.ဖြူစင့်ခန္ဓာကိုယ်ထဲက နွေးသွားတဲ့အရသာပြီးတော့လှုပ်ရှားစီးဆင်းနေတဲ့ခံစားချက်နွေးနွေးကိုလှိုက်ဖိုနေတဲ့နှလုံးသားနဲ့ခံစားနေမိတယ်။
ဖေဖေ့ကိုချစ်တယ်
ဖေဖေလဲချစ်တယ်သမီးလေးရယ်
အပြင်မှာတော့ မိုးကသဲနေဆဲပဲလေ..။
။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။

သုံးလဆိုတဲ့အချိန်က ခဏလေးရယ်ပါ။
ဒီလိုနဲ့ မိုးဦးရာသီရဲ့ တစ်ရက်ပေါ့..။
ညောင်တုန်းကနေ ကားနဲ့ မိနစ်နှစ်ဆယ်သာသာမောင်းရတဲ့ရွာလေးထဲက ပျဉ်ထောင်အိမ်လေးရှေ့ကို ဖြူစင်ရောက်ခဲ့တယ်။ ကားရပ်သံ ကြားတယ်ဆိုရင်ပဲ
ဟာ မင်းတို့လာမယ်ဆိုလဲ ကြိုအကြောင်းကြားမှပေါ့
ဒီမှာလေ အဖေ့ချွေးမက သွားလည်ချင်တယ်ဆိုလို့ လာတာ တစ်ရက်နှစ်ရက်ပဲ
အေးအေး..လာလာ မင့်ညီမ ဝါနုကတော့ တောင်ပိုင်းမှာ စက်နင်းသွားသင်နေတယ် ညနေမှ ပြန်ရောက်မယ်
ဒါဆို ကျွန်တော် ဟိုကိုလှတို့အိမ်ဖက် သွားလိုက်အုံးမယ် ဟိုတစ်ခါရန်ကုန်လာတော့ သူ့စက်တွေလာကြည့်အုံးဆိုတာနဲ့
အေးအေး ကြာမှာလား မင်းကရော
မတွေ့တာကြာတော့ စကားပြော လဖက်ရည်သောက်ပြီးမှာပဲ ပြန်ခဲ့မယ်ဗျာ
အေးအေး
အိမ်ဖိနပ်ချွတ်ကနေ ပြောရင်းဆင်းသွားတဲ့ သားကို လှမ်းကြည့်ရင်း လှမ်းလျှောက်လာတဲ့ ချွေးမလေးဆီ လျှောက်ခဲ့မိတယ်။
အိမ်လေးကသပ်သပ်ရပ်ရပ်ပျဉ်ထောင်သွပ်မိုး ပေါ့..အိမ်ရှေ့ခန်းနဲ့အိပ်ခန်း.အိပ်ခန်းဆိုပေမဲ့ ဗီဒိုနှစ်လုံးနောက်ကနေရာလွတ်လေးပါပဲ။
ဂါ၀န်ဖားဖားလေး၀တ်ထားတဲ့ဖြူစင်ကဖေဖေ့လက်ကိုဆွဲရင်း.
ဖေဖေ့ကို ပြောစရာရှိလို့
အေးပြောလေ
ဟိုအနောက်မှာ ပြောမယ်
အော် အေး..အေး..ခဏ
ပြောရင်း အိမ်ရှေ့ဖိနပ်ချွတ်က သစ်သားတံခါးလေးကို ဆွဲပိတ်ရင်း ကြိုးနဲ့ အသေအချာ ချည်လိုက်တယ်။
ဗီဒိုလေးတွေရဲ့နောက်က နေရာလေးမှာ သင်ဖြူဖြာချောချောလေး နှစ်ချပ် စီစီရီရီ ခေါက်ထားတဲ့ စောင်နဲ့ခေါင်းအုံးတွေ..။ သင်ဖြူဖျာလေးပေါ်ဖြူကထိုင်တော့ဘေးမှာဖေဖေကလာထိုင်တယ်။တစ်ဦးမျက်၀န်းကို တစ်ဦးကြည့်ရင်းပြုံးမိကြပြန်ရော.ပြီးတော့မှ ဖောင်းကစ်ကစ်ပါးမို့မို့လေးပေါ်ကိုနမ်းလိုက်တဲ့ဖေဖေအနမ်းကိုအပြုံးလေးနဲ့ခံယူမိတယ်။
ဖေဖေ့လက်လေးတစ်ဖက်ကိုဖွဖွဆွဲယူရင်း ပုံ့ပုံ့လေးမို့နေတဲ့၀မ်းဗိုက်လေးပေါ်တင်ပေးမိတယ်။
သမီးကိုယ်၀န်ရှိနေပြီ ဖေဖေ
အံ့သြသွားတဲ့ဖေဖေမျက်နှာလေးကိုငေးကြည့်ရင်း
သမီးနိုင်ငံခြားကပြန်ရောက်ပြီးတော့ပထမဆုံးအတူနေတာဖေဖေနဲ့
ဒါဆို.
ဖြူစင်ခေါင်းလေးငြိမ့်မိတယ်။
မိုးဦးရဲ့မိုးရေစက်တွေကသွပ်ပြားအမိုးထပ်ဆီကိုဖွဲဖွဲကျလို့နေပြန်တယ်လေ။ခြေဆင်းထား
တဲ့ဖေဖေ့ပေါင်ပေါ်မျက်နှာချင်းဆိုင်ရင်းဖြူစင်ထိုင်နေခဲ့တယ်။ လမ်းတစ်လျောက်လုံး ၀တ်ခဲ့တဲ့အတွင်းခံအသားရောင်လေးကသင်ဖြူးဖျာလေးပေါ်မှာပုံအိလို့ပေါ့။ချိတ်ဖြုတ်ပြီ အပေါ်လှန်တင်ထားတဲ့ ဘော်လီ အသားရောင်လေးနဲ့ ပန်းရောင်ဂါဝန်လေးက နို့အိအိလေးတွေပေါ်ကနေလှုပ်ရှားလိုက်တိုင်းမို့မို့လေးဖောင်းနေတဲ့ဖြူစင်ဗိုက်သားအိအိလေးပေါ်ကိုခုန်ဆင်းလာလာတတ်တယ်။
ဖေဖေ့တင်ပါးတွေထိခွဖက်ထားတဲ့ဖြူစင့်ခြေထောက်တွေကိုအားယူရင်း ရှေ့တိုးတခါ နောက်ဆုတ်တလှည့်.
ဟား.
ကောင်းတယ်ယောင်္ကျားရယ်
ဟိုးအရင်လိုတော့ မကြမ်းတော့ပေမဲ့ တုတ်ခိုင်တဲ့လီးရဲ့အရသာကပြောင်းလဲမသွားခဲ့ဖူးလေ။ နို့အုံအိအိလေးကို ပါးစပ်နဲ့ စုပ်ယူလိုက်တိုင်း နို့ရည်တွေ စီးဆင်းသွားသလိုပါပဲ။ ပြီးတော့ ဖေဖေဆီက ပထမဆုံးကြားရတဲ့ စကားသံလေးကို ဖြူစင် စိတ်လှုပ်ရှားစွာနဲ့ ပြုံးမိတယ်။ ကလေးလေးရဲ့ မေမေ ဖေဖေ့မိန်းမလေးရယ်
မေမေ့နေရာမှာ သမီးကို အစားထိုးလိုက်ပြီပေါ့
ဒါက ဒုတိယမြောက် ကြွေရုပ်လေးပါကွယ်
ဖေဖေ့ခေါင်းလေးကို ပွေ့ဖက်ရင်း ရင်နှစ်မွှာကြားမှာ ထွေးထားမိတယ်။
မိုးရေစက်တွေကတော့စဲမသွားသေးဘူးရယ်လေ။ ဖြူစင့်ခန္ဓာထဲမှာတော့ နွေးထွေးတဲ့ သွေးစက်တွေ ဒုတိယအကြိမ် စီး၀င်ခဲ့ပြန်တယ်။
ဗီဒိုနောက်ကွယ်က နေရာကျဉ်းလေးမှာ တစ်ဦးနဲ့တစ်ဦးတပ်မက်စွာကြည့်နေကြတဲ့အကြည့်တစ်စုံ အကြည့်တွေရဲ့နောက်ကွယ်က အနှိုင်းမဲ့ မေတ္တာတရားတွေကိုတော့ ဒီလောကမှာ ဘာသာပြန်တတ်တာ နှစ်ဦးထဲရယ်ပါ။.. ဖခင်တစ်ယောက်ရဲ့ အနှိုင်းမဲ့ မေတ္တာ တရားကိုပေါ့..။

ပြီးပါပြီ

➡️တင်ထားပြီးသမျှ အပြာစာအုပ် အောစာအုပ်များ စာရင်းကြည့်ရန်နှိပ်ပါ။⬅️