ဘီလူးစတိုရီ (အပိုင်း ၁) 👈 ဖတ်ရန်နှိပ်ပါ။
ဘီလူးစတိုရီ (အပိုင်း ၂) 👈 ဖတ်ရန်နှိပ်ပါ။
ဘီလူးစတိုရီ (အပိုင်း ၃) 👈 ဖတ်ရန်နှိပ်ပါ။
ဘီလူးစတိုရီ (အပိုင်း ၄) 👈 ဖတ်ရန်နှိပ်ပါ။
ဘီလူးစတိုရီ (အပိုင်း ၅) 👈 ဖတ်ရန်နှိပ်ပါ။
အခန်း ( ၅၂ )
ခက်ခက်နှင့် အောင်မြတ်မိုးတို့မှာ စာသင်ရင်း အိမ်ထောင်ရေးကိစ္စလည်း ဆွေးနွေးမိကြသည်။ ခက်ခက်က သူ့ကိုယ်သူ မိဘ အတင်းပေးစား၍ အိမ်ထောင်ကျရသည်ဟု ပြောသလို ချစ်သူချင်း ညားသည့် အောင်မြတ်မိုးတို့ အတွဲကို အားကျကြောင်း ပြောသည်။ အောင်မြတ်မိုးကလည်း ချစ်သူချင်း ညားသော်လည်း အိမ်ထောင်ရေးကိစ္စမှ စိတ်တူကိုယ်တူ မဖြစ်ကြောင်း၊ သူ့မိန်းမမှာ အိမ်ထောင်ရေးသုခ ဆိုသည့် ဆက်စ်ထက် ငွေကို အဓိကထားကြောင်း စကားစပ်မိကြသည်။
“ဆရာနော် မဖြစ်နိုင်တာ၊ ဒါ ဆရာတမင်သက်သက် ပြောတာ မဟုတ်လား၊ ဆရာနဲ့ ဆရာ့မိန်းမက ချစ်သူတွေ၊ အချင်းချင်း ကြိုက်လို့ လက်ထပ်ပြီး ဆက်စ်ကို ကြိုက်သလို လုပ်မရဘူး၊ အာ့ အာ မယုံဘူး မယုံဘူး၊ ဒါဆရာညာပြောတာ”
“အော် တကယ်ပါဆို၊ ခက်ခက်ကို ပြောရတာ မျက်နှာတောင် ပူတယ်၊ ရှင်းရှင်းပြောရင် ဆရာက ဆက်စ်ကို သေချာနှူးနှပ်ပြီး အချိန်ယူလုပ်တာ ကြိုက်တယ်၊ ဒါပေမဲ့ ဆရာ့မိန်းမက အဲလို အနားကပ်ပြီ ဘယ်လိုပြောရမလဲ၊ ဟိုလေဟာ နင်သိတယ်မို့လား၊ အဲလိုတွေ လုပ်တာ သူက မကြိုက်ဘူး”
“မသိပါဘူး ဘာတွေလဲ ခစ် ခစ် ခစ် ခစ်”
“ဟား ဟား ဟား၊ မသိရင် ဒါကို နောက်မှ ရှင်းပြမယ်၊ သူ့သဘောကကွာ ဆက်စ်က ဆက်စ်ဘဲ၊ ဖီးလ်တက်တာတွေ သာယာတာတွေ သူ့မှာ မရှိဘူးထင်တယ်၊ သူ့စိတ်ထဲမှာ ပိုက်ဆံ ဘယ်လိုရှာရမလဲပဲ ရှိတာ၊ ဒါကြောင့် အိမ်ထောင်ကျပြီး ခြောက်လလောက်ပဲ အတူနေလိုက်ရတယ်၊ သူ စင်္ကာပူမှာ အလုပ်ရတော့ တန်းသွားတာဘဲ”
“ဟုတ်မယ် ဟုတ်မယ်၊ ငွေကြိုက်တဲ့ သူကတော့ ငွေရှာဖို့ပဲ စိတ်ကူးနေတာ၊ အိမ်ကလူကြီးလဲ အဲ့လိုပဲ၊ ငွေပဲ ငန်းငန်းတက် ဖြစ်နေတာ”
“ဒါဆို ခက်ခက်လဲ ဆရာ့လို ဘဝတူတွေပေါ့၊ ဟား ဟား ဟား”
“ဘဝ မတူပါဘူးနော် ဆရာကလဲ၊ ခက်ခက်က အိမ်က အတင်းပေးစားလို့ ယူထားရတာ၊ သူ ငွေပဲ ငန်းငန်းတက် ဖြစ်နေတော့ သာတောင်ကောင်းသေး၊ ဆရာကသာ ချစ်သူချင်း ယူပြီး အလိုမပြည့်တာ၊ မတူပါဘူးနော်”
တကယ်တန်း ခက်ခက်ယောက်ကျားမှာ ဆက်စ်ကို စိတ်ပါသူဖြစ်သော်လည်း ခက်ခက်မှာ အောင်မြတ်မိုးအား အမှန်ကို မပြောပေ၊ အောင်မြတ်မိုးပုံစံကလည်း ဆက်စ်ကြိုက်သည့် ခက်ခက်အဖို့ စိတ်ကူးယဉ်စရာ ကောင်းနေသည်မို့ ခုလို မထိတထိ ပြောသည်ကပင် ခက်ခက်အတွက် အလိုလို ဖီးလ်တက်ကာ စိတ်ထဲ ကျေနပ်နေသည်၊ ထို့အတူပင် အောင်မြတ်မိုးကလည်း ဆရာပီပီ တည်တည်ကြည်ကြည် နေနေရသော်လည်း အတွင်းစိတ်သဏ္ဍာန်မှာ ဆက်စ်ကိစ္စ စိတ်ပါသူမို့ အခုလို ခက်ခက်နှင့် ပြောနေရသည်ကို နှစ်သက်နေလေသည်။ သို့သော် နှစ်ယောက်စလုံး၏ အသိစိတ်ထဲတွင် မလုပ်ကောင်းဟု ခံယူထားသည်မို့ လက်တွေ့ မစရဲဘဲ အပြောနှင့်သာ စိတ်ကျေနပ်မှု့ ယူနေရလေသည်။
သို့သော် တစ်နေ့နှင့် တစ်နေ့ ကြာလာတော့ နှစ်ယောက်လုံးမှာ မူရင်းစိတ်အခံရှိသည်မို့ အပြောမှာလဲ ပွင့်လင်းသထက် ပွင့်လင်းလာတော့သည်။ ခက်ခက်မှာ အောင်မြတ်မိုးအား ဆက်စ်ကိစ္စ နားမလည်သယောင်ယောင် ဟန်ဆောင်ပြောရသည်ကို သဘောကျကာ အောင်မြတ်မိုးအား ပြောချင်လာအောင် မသိမသာ စကားခေါ်သည်မို့ နှစ်ယောက်သားမှာ တဖြေးဖြေးနှင့် ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောဖြစ်လာတော့သည်။
“ဒါဆို ဆရာက မိန်းမ အနားမှာ မရှိတော့ ဘယ်လိုနေလဲ”
“ဒီလိုဘဲလေ၊ အဝတ်လျှော် အိမ်ရှင်းတဲ့ သူက တစ်ပတ် သုံးရက်လောက်လာတယ်၊ ထမင်းချိုင့် ယူစားတယ်လေ”
“ခစ် ခစ် ဆရာကလဲ ဒါက ခက်ခက်သိပြီးသားချည်းကို၊ မိန်းမ မရှိတော့ လင်မယားလို မနေရတော့ ဘယ်လိုနေလဲလို့”
“ဟား ဟား ဟား ဒီလိုပဲလေ၊ အကျင့်လို ဖြစ်နေပြီ၊ ဗီဒီယိုတွေကြည့်ပြီးတော စိတ်ကူးနဲ့ စိတ်ဖြေပေါ့၊ အတူတူနေတဲ့ သူတွေလိုတော့ ဘယ်ဟုတ်မလဲ”
“ခစ် ခစ် ဘာကားတွေကြည့်လဲ၊ ခက်ခက်ကိုလည်းပြ၊ ခက်ခက်လည်း အဲ့ဒါမျိုး ကြည့်ချင်တာ”
“နင်က ဘာကြည့်စရာ လိုလို့နဲ့၊ ယောက်ကျားရှိနေတာပဲ”
“အိုး ဆရာကလဲ သိသိကြီးနဲ့၊ ခက်ခက်က ယောက်ကျားသာရှိတာ၊ ဘာမှမသိဘူး၊ ဗဟုသုတရအောင် ကြည့်မလို့ဟာကို”
“ဘာလဲ ဗဟုသုတရပြီး နင့်ယောက်ကျားကို လုပ်ခိုင်းဘို့လား”
“မလုပ်ခိုင်းပါဘူး၊ လုပ်ခိုင်းစရာလား၊ သူလည်း ဒါတွေ စိတ်မဝင်စားပါဘူး၊ ဒီကိစ္စက တစ်ခါတလေ သူစိတ်ထတာ တစ်ချက်ပဲ၊ ဆရာပြောသလို နှူးတာနှပ်တာတွေ သိတောင်မသိဘူး၊ သူ့ဖာသာသူ ကမူးရှူးထိုးနဲ့၊ ခက်ခက်က ဘာမှန်းတောင် မသိသေးဘူး၊ သူ့ကိစ္စပြီးတာနဲ့ တခေါခေါနဲ့ အိပ်ပြီ”
“ဟား ဟား ဟား နင်လဲ ကြာရင် ငါ့လို ဖြစ်လာတော့မယ်”
“ပြပါ ခက်ခက်ကြည့်ချင်တဲ့ဟာကို၊ အိမ်ထောင်သည် အချင်းချင်းဟာကို”
“အင်းပါ အိမ်ထောင်သည် အချင်းချင်းမို့ နင့်နဲ့ ဒီလိုပြောနေတာပေ့ါ၊ ဒါပေမဲ့ ဒီကားတွေတော့ နင်နဲ့ငါ အတူတူ မကြည့်ကောင်းဘူးထင်တယ်”
“ဒါဆို ခက်ခက်ဖုန်းထဲ ဇာပြာနဲ့ ကူထည့်ပေး၊ ကိုယ့်ဖာသာ အိမ်မှာကြည့်မယ်”
“အင်း ဒါဆိုရင်တော့ ရပါတယ်၊ ကူးပေးလိုက်မယ်”
သို့နှင့် အောင်မြတ်မိုးက သူ့ဖုန်းထဲတွင် ရှိသည့် အပြာကား သုံးလေးကားကို ခက်ခက်ဖုန်းထဲ ကူးပေးလိုက်သည်။ အမှန်တော့ ခက်ခက်မှာ ထိုကားမျိုး ကြည့်နေကျ ဖြစ်သည်။ အိမ်ထောင်သည် ဖြစ်သော်လည်း ဘာမှ မသိသလို ဟန်ဆောင်ကာ အောင်မြတ်မိုးနှင့် ခုလို ပြောဆိုနေရသည်ကို သဘောကျနေလေသည်။ အောင်မြတ်မိုးမှာလည်း စိတ်ထဲမှ မသင့်တော် ယူဆထားသော်လည်း တကယ့်လက်တွေ့၌ ခက်ခက်နှင့် ခုလို နေရသည်ကို သာယာနေလေသည်။ ဗီဒီယို ကူးပေးပြီးသည့် နောက်ပိုင်းတွင်မှာတော့ အောင်မြတ်မိုးနှင့် ခက်ခက်မှာ ပို၍ ပွင့်လင်းစွာ ပြောဆိုဖြစ်တော့သည်။
“ဆရာ့ဗီဒီယိုတွေ ရိုက်ထားတာ ရက်စက်ချက်၊ မကြည့်တောင် မကြည့်ရဲဘူး”
“ဟား ဟား ဟား မကြည့်ဖြစ်ဘူးပေါ့ ဟုတ်လား”
“ခစ် ခစ် ဆရာကလဲ မကြည့်ရဲဘူးပဲ ပြောတာနော်၊ မကြည့်ဘူးလို့ မပြောဘူး”
“ကြည့်တယ်ပေါ့”
“အင်းပေါ့၊ ကြည့်မှပဲ အကုန်သိတော့တယ်၊ အမလေး မတွေးတောင် မတွေးရဲဘူး၊ ကြည့်ရုံတင် လူကို မျောဆင်းသွားတာ၊ အဲ့လိုများ ခံရရင် သေရော”
“ဘယ်နေရာများ သေချင်စရာ ကောင်းနေလို့လဲဟ”
“အိုး ဆရာကလဲ အကုန်လုံးပါပဲဆို၊ သူတို့ဟာကြီးတွေကလဲနော် ငရုပ်ကျည်ပွေ့ကြီးတွေလိုပဲ လန့်စရာကြီး”
“ဒါကတော့ သူတို့က လူကောင်ကလည်း ထွားတာကိုး”
“အင်းနော် အဲဒါလဲပါမယ်၊ ပြီးတော့ အမလေး အမလေး မလုပ်ခင် တစ်ယောက်ဟာ တစ်ယောက် နမ်းနေကြတာများ ဆိုတာလေ ရက်စက်တယ်၊ အဲလိုတွေ တကယ်လုပ်တာ ဟုတ်လား ဆရာ”
“အေးပေါ့၊ တကယ်လုပ်လို့ ရိုက်ထားတာပေါ့၊ ဆရာတောင် အဲ့လို လုပ်ချင်တာ၊ ဆရာ့မိန်းမကို လုပ်မရလို့”
“ဘာလို့လဲ သူက လက်မခံတာလား၊ ဆရာက အတင်းမလုပ်ဘူးလား”
“ဟူး… ဒီကိစ္စက ပြောရ တော်တော်ခက်တယ်ဟ၊ ဒါမျိုးဆိုတာက နှစ်ယောက်သား ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းနဲ့ တက်ညီလက်ညီ ရှိမှ ဖြစ်တာ၊ သူက ဒါမျိုးကိစ္စတွေမှာ အင်းမလုပ် အဲမလုပ် ဆိုတော့ ဆရာလဲ စရခက်တာပေါ့၊ ချစ်သူက ချစ်သူ၊ လင်မယားက လင်မယား သက်သက်၊ ဒီကိစ္စမျိုးက ချစ်သူဖြစ်တိုင်း လင်မယားဖြစ်တိုင်း မရဘူး၊ နင်တို့ လင်မယားလိုပေါ့၊ ငါပြောတာ နားလည်လား”
“အင်း နော် ဟုတ်တယ်၊ ခက်ခက်အမျိုးသားလည်း အတူတူပါပဲ၊ ဆရာ့ဗီဒီယိုထဲကလို မဟုတ်ဘူး”
“ဟား ဟား ဟား အဲဒါပြောတာ၊ ဒါမျိုးက လင်မယားဖြစ်တိုင်းလဲ မရဘူး၊ ဒီကိစ္စကိုလဲ နှစ်ယောက်လုံးက ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ရှိအုံးမှ”
“ဟုတ်တယ်နော်၊ ခက်ခက်လည်း အိမ်ထောင်သာကျတယ်၊ ဘာမှကို မသိဘူး ဖြစ်နေပြီ”
“ခု သိပြီပေါ့”
“အမယ် ဆရာ့လို အကုန်မသိပါဘူးနော်”
“ဆရာလဲ သိသာသိတယ်၊ လက်တွေ့မရှိတော့ မသိသလိုပါပဲ၊ ဘာမှမထူးပါဘူး၊ ခက်ခက်လည်း မသိပေမဲ့ ဒါမျိုးစိတ်ဝင်စားတယ်မို့လား”
“ခစ် ခစ်၊ ဆရာကလဲ အမှန်တွေ လာမပြောနဲ့နော်၊ သိက္ခာကျတယ်၊ ခက်ခက်လဲ ဆရာ့လိုပဲပေါ့၊ လက်တွေ့မရှိဘူးလေ”
“လက်တွေ့ရော မစမ်းချင်ဘူးလား”
“ဆရာကလဲ စမ်းလို့ရမလား၊ အိမ်ထောင်သည်ပါဆိုမှ”
“အင်း၊ ဟုတ်တယ်၊ အိမ်ထောင်ကျတာ လူကို ချုပ်နှောင်လိုက်သလိုပဲ၊ စိတ်ကူးပဲ ရတော့တယ်၊ လက်တွေ့ကတော့ ဝေးရော”
“ခစ် ခစ် ဆရာက စိတ်ကူးယဉ်ပြီး ကိုယ့်ဖာသာပေါ့လေ”
“ဘာလဲ ဘာလဲ၊ ဒါက လူတိုင်းလုပ်တာပဲဟာ၊ ခက်ခက်ရော မလုပ်ဘူးလား”
“ခစ် ခစ်၊ သွား မပြောဘူး”
“ဟား ဟား ဟား သဘောပေါက်တယ်လေ၊ တကယ်တော့ စိတ်ကူးလေးနဲ့ ကိုယ့်ဖာသာ အာသာဖြေရတာလဲ ဇိမ်ပဲလေ၊ ခက်ခက်လက်ခံလား”
“အင်း… အိုး ဆရာကလဲ ဘာတွေလာမေး ခစ် ခစ် ”
“စိတ်ကူးဆိုလို့ ဟိုတစ်နေ့က ဆရာကြည့်တဲ့ ကားထဲမှာ မိန်းမ အတွင်းခံဘောင်းဘီ နမ်းပြီး ဖီးလ်တက်နေတာ၊ ဘောင်းဘီကို နမ်းလိုက် ကိုယ့်ဖာသာ လုပ်လိုက်နဲ့”
“ခစ် ခစ် ဘာလဲ ဆရာက ဘောင်းဘီ နမ်းချင်လို့လား၊ ဆရာ့မိန်းမ ဘောင်းဘီတွေ ရှိတာပဲ နမ်းပေါ့”
“အာ အဲ့ဒါပြောတာ မဟုတ်ဘူး၊ လောလောလတ်လတ် ချွတ်ထားတဲ့ ဘောင်းဘီ၊ ဆရာကြည့်တဲ့ ဗီဒီယိုထဲမှာ ကောင်မလေးက ရေချိုးဖို့ အဝတ်စားတွေချွတ်ပြီး ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားတာ၊ ကောင်လေးက ရောက်လာပြီး ဘောင်းဘီကို ယူနမ်းရင်း ဖီးလ်တွေတက်ပြီး ကိုယ့်ဖာသာ လုပ်နေတုန်း ကောင်မလေးက ရေချိုးခန်းထဲက ပြန်ထွက်လာ၊ အဲ့ဒီမှာ ဇာတ်လမ်းဖြစ်တာပေါ့၊ ကြည့်မလား၊ ငါကူးပေးလိုက်မယ်”
“ခစ် ခစ် ခစ် ခစ်၊ ကူးပေးလေ”
“ဘောင်းဘီက ဘယ်လို အနံ့ရှိလဲ မသိဘူး၊ ဗီဒီယိုထဲမှာတော့ ကောင်လေးက နမ်းကြည့်ပြီး တော်တော်ဖီးလ်တက်နေတာ၊ အဲ့ဒီအနံ့ရရင် ယောက်ကျားတွေ မနေနိုင်ဘူး ထင်တာပဲ၊ ခက်ခက် ကိုယ့်ဘောင်းဘီ ကိုယ်နမ်းကြည့်ဘူးလား”
“အိုး ဆရာကလဲ မနမ်းကြည့်ဖူးပါဘူး၊ အတွင်ခံ ဘောင်းဘီပါဆိုမှ၊ သေးနံ့ပဲ ရမှာပေါ့”
“ဆရာတော့ မထင်ဘူးနော်၊ ဆရာကြားဖူးတာက ကြိုက်တဲ့သူတွေအတွက် မိန်းမ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီအနံ့က အမွှေးဆုံးဆိုဘဲ၊ သေးနံ့တော့ နည်းနည်း ပါချင်ပါမှာပေါ့လေ၊ အဲ့ဒါလေးကပဲ ပိုမွှေးအောင် အထောက်အကူ ပြုနေလား မသိဘူး”
“ခစ် ခစ် ဆရာကလဲ ကြံကြံဖန်ဖန်၊ ဆရာ့မိန်းမ ပြန်လာရင် သူ့ဘောင်ဘီ နမ်းကြည့်ပေါ့”
“အာ သူပြန်လာဖို့က ကြာအုံးမှာ၊ ဆရာက ခုသိချင်နေတာ”
အောင်မြတ်မိုးက ခက်ခက်ကို အဓိပ်ပါယျပါပါ ပြုံးကြည့်ရင်း ပြောသည်မို့
“ဆရာနော် ဆရာ၊ ဘာလဲ ခက်ခက်မသိဘူး မှတ်နေလို့လား၊ မရပါဘူး၊ သွား သွား မပေးဘူး”
“ဟား ဟား ဟား၊ ဆရာက ဘာပြောလို့လဲ”
“ဟွန်းနော် မပြောပေမဲ့ ဆရာဘာပြောချင်လဲ ဆိုတာ သိတယ် သိလား”
“ဟား ဟား ဟား ဟား”
ထိုနေ့က ခက်ခက်အိမ်ပြန်တော့ ဆရာ့အိမ်က ရေချိုးခန်းထဲတွင် သူ့အတွင်းခံ ဘောင်းဘီကို ချွတ်ထားခဲ့လေသည်။
===================================
အခန်း ( ၅၃ )
နောက်တစ်နေ့ ဆရာ့ဆီရောက်တော့ ဆရာက ပြုံးဖြီးဖြီးနှင့်မို့ သူက
“ဆရာနော် ဘာလဲ”
“နင် မနေ့က ပြောတော့တစ်မျိုး၊ နင်ပြန်တော့ ငါရေချိုးခန်းထဲမှာ တွေ့တယ် သိလား”
“ခစ် ခစ်၊ အဲဒါ မနေ့က အိမ်သာတက်ပြီး နောက်ကျနေလို့ ကမန်းကတန်းနဲ့ လောနေတော့ ပြန်ဝတ်ဖို့ မေ့သွားတာ၊ အပျိုကတည်းက အိမ်မှာလဲ အမြဲဝတ်ထားနေကျ မဟုတ်တော့ သတိမထားမိဘူး၊ ဆရာ့တွက် ထားခဲ့တာ မဟုတ်ပါဘူးနော်”
“ငါက ဘာပြောလို့လဲဟ”
“ဆရာနော်၊ ဆရာ့ပုံစံက မပြောလဲ သိတယ် သိလား၊ သူ့တွက်ပဲ ထားခဲ့သလိုလိုနဲ့၊ ဒါပဲနော်၊ အထင်မလွဲနဲ့၊ ဆရာနဲ့ ခက်ခက်က အိမ်ထောင်သည်တွေ၊ ဘာမှ လုပ်လို့မရဘူးနော်၊ သင့်လဲမသင့်တော်ဘူး၊ ငရဲလဲကြီးမယ်၊ ခုလို လျှောက်ပြောနေတာတောင် လွန်လှပြီ၊ အဲဒါ သတိထားအုံး”
“သိပါတယ်၊ နင်နဲ့ ငါနဲ့က ဝါသနာတူလေဟာ၊ ဟိုလိုကြီး လုပ်လို့မရပေမဲ့ အနည်းအပါးတော့ ရပါတယ်ဟ”
“ဆရာနော် လူကို အတင်း သူ့ဂိုဏ်းထဲ ဆွဲမထည့်နဲ့၊ဝါသနာလဲ မတူပါဘူး၊ ဘာ အနည်းအပါးလဲ လူကို လာမဆွယ်နဲ့နော်၊ ထွက်ပြေးမှာ သိလား”
“မဆွယ်ပါဘူးဟ၊ နင်ကလဲ အချင်းချင်းဟာကို၊ ငါတောင် ဘာမှမပြောရသေးဘူး၊ ငြင်းမယ် ဆိုတာချည်းပဲ”
“ငြင်းမှာပေါ့၊ အနည်းအပါးဆိုပြီး ဆရာက ဘာလုပ်မယ်မှန်းမှ မသိတာ၊ မရဘူးနော် မရဘူး၊ ငြင်းမှာဘဲ၊ ခစ် ခစ်”
“ဟား ဟား ဟား ငါက ဘာမြူဆွယ်ရမှာလဲဟ”
ပြောပြောဆိုဆို ဆရာက သူ့ရှပ်အင်္ကျီရှေ့မှ ကြယ်သီးသုံးလုံးလောက် ဖြုတ်ကာ ပင့်ချွတ်လိုက်သည်။
“အို့ အို့ ဆရာ၊ ဆရာ ဒါက ဘာလုပ်တာလဲ”
“အင်္ကျီ ချွတ်တာလေ၊ ဘာဖြစ်လို့လဲ”
ခက်ခက်က ပြောရင်း အပေါ်ပိုင်း တုန်းလုံးဖြစ်သွားသည့် အောင်မြတ်မိုးကို သေချာကြည့်မိသည်။ အောင်မြတ်မိုး ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်က ကျစ်ကျစ်လစ်လစ်နှင့် တောင့်တင်းကာ အသားအရည်ကလည်း ဖြူဝင်းနေသည်။ ချပ်ချပ်ရပ်ရပ် ဗိုက်သားပြင်နှင့် ကြွက်သားတို့က မော်ဒယ်ဘွိုင်း တစ်ယောက်လို ကြည့်ကောင်းနေသည်။ အောက်ပိုင်းတွင် ချည်သားဘောင်းဘီရှည်က တိုင်းချုပ်ထားသည်မို့ ပေါင်တန်နှင့် ချပ်ချပ်ရပ်ရပ် ဖြစ်နေရုံသာမက ဝတ်ထားသည့် စတိုင်ကလည်း မော်ဒယ်ဘွိုင်းများလို ချက်အောက်ပိုင်း တော်တော်များများများထိ ပေါ်နေသည်မို့ ဆက်ဆီကျကျနှင့် ကြည့်လို့ ကောင်းလှသည်။ ခက်ခက်တစ်သက်သာတွင် ခုလိုပုံစံမျိုး ဗီဒီယိုနှင့် ဓာတ်ပုံများတွင်သာ မြင်ဘူးသည်မို့ ခုလို သူ့ရှေ့ ယောက်ကျားတစ်ယောက်ကို မြင်လိုက်ရသည်မို့ မှင်သက်ကာ ငေးကြည့်နေမိသည်။
“ဘာကြည့်နေတာလဲ”
“ခစ် ခစ် ဆရာ့ ဘော်ဒီက မိုက်တယ်၊ မော်ဒယ်တွေတောင် ရှုံးမယ်”
“ဟဲ ဟဲ ဟဲ ဟဲ”
တဟဲဟဲနှင့် အောင်မြတ်မိုးက ခါးပတ်ချိတ်ကို ဖြုတ်ပြီး ဘောင်းဘီအပေါ်က ကြယ်သီးတစ်လုံးကိုပါ ဖြုတ်လိုက်သည်မို့
“ဆရာနော် ဘာလုပ်အုံးမလို့လဲ ခက်ခက်တို့ ဘာမှ လုပ်လို့မရပါဘူးဆို”
“မလုပ်ပါဘူးဟ၊ နင်ကလဲ ဘာကြောက်နေတာလဲ၊ ဗိုလ်အောင်ဒင် ဘောင်းဘီချွတ်တာ ရှူးရှူးပေါက်မလို့ပါ ဟဲ ဟဲ ”
“ခစ် ခစ် ခစ် ခစ်”
အောင်မြတ်မိုး အပြောနှင့် လေသံကို ကြည့်ပြီး ခက်ခက်ရယ်မိသည်။ တကယ်တန်းဆိုလျှင် ခက်ခက်မှာလည်း ဇရှိသူပီပီ အောင်မြတ်မိုး ဘာလုပ်မလဲ သိချင်နေသည်။ ဟန်ကိုယ့်ဖို့ ဆိုသည့်အတိုင်း ပြောနေသောလည်း နှစ်ယောက်တည်း ရှိသည့် ဒီကွန်ဒိုကြီးထဲတွင် အော်မကြား ခေါ်မကြားနှင့် အောင်မြတ်မိုးက တကယ်လုပ်လျှင် သူ ဘာမှလုပ်မရမှန်းလည်း သိနေသည်။ ပြီးတော့ အောင်မြတ်မိုး ပုံစံကလည်း အဝတ်သာ ချွတ်နေသော်လည်း မဟားဒယား လုပ်မည့်ပုံမပေါ် ဘာရည်ရွယ်ချက်နှင့် သူ့အဝတ်တွေ ချွတ်နေသည်ကိုသာ စဉ်းစားနေမိသည်။
ဘောင်းဘီကျွတ်သွားတော့ အောက်တွင် အဖြူရောင် အသားကပ် အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ တစ်ထည်သာ ကျန်တော့သည်။ ဘောင်းဘီကပဲ ကျပ်သည်လား၊ အောင်မြတ်မိုးကပင် ထွားနေသည်လားတော့ မသိ၊ သိသိသာသာပင် အတွင်းခံ ဘောင်းဘီမှာ ဖုဖောင်းနေသည်။ ပေါင်တံနှင့် ခြေသလုံးမှာလည်း ဘော်ဒီနှင့် လိုက်အောင်ပင် ကြည့်လို့ ကောင်းလှသည်မို့ ခက်ခက်မှာ ငေးကြည့်နေမိသည်။
“ကြည့်လို့ကောင်းလား၊ ငါ ငယ်ငယ်ထဲက ဒိုက်ထိုး ဘားဆွဲ အလေးမ လုပ်ထားတာ၊ ခုမှ နည်းနည်းပြတ်သွားလို့ အဆီတောင် နည်းနည်းတက်လာလား မသိဘူး”
“မတက်ပါဘူး၊ ကြည့်ကောင်းတယ်၊ ဘာလဲ ဆရာက ဆရာ့ဘော်ဒီ ကြွားချင်လို့ ပြတာလား”
“ဟဲ ဟဲ ဘော်ဒီတင် မကဘူးဟ၊ အကုန်ကြွားမလို့”
“ပြောပြောဆိုဆို အောင်မြတ်မိုးက အတွင်းခံ ဘောင်းဘီထဲ လက်မနှစ်ဘက် ထိုးထည့်ကာ ဆီးခုံစပ်ထိ အသာဆွဲချလိုက်သည်။ ဆီးခုံမှာ အမွေးပြောင်အောင် ရိပ်ထားသည်မို့ လီးအရင်းထိပင် မြင်နေရသည်။
“အို့ အို့”
ခက်ခက်အသံကြောင့် အောင်မြတ်မိုးက ဆက်မချွတ်တာလား၊
“ဘာလဲ မကြည့်ရဲဘူးလား”
“အိုး ဆရာကလည်း”
ခက်ခက်မှာ အောင်မြတ်မိုး လုပ်ရပ်ကြောင့် ပိုစိတ်လှုတ်ရှားလာသည်။ အောင်မြတ်မိုးမှာ ပြောရင်း ဘောင်းဘီကို အောက်သို့ နည်းနည်းဆွဲချလိုက်သည်မို့ လီးတဝက်ခန့် ပေါ်လာသည်။
“အယ် ရှက်လဲ မရှက်ဘူး”
“နင်က ရှက်လို့လား”
“မရှက်ပါဘူး… အိုး… ခစ် ခစ် ခစ် ခစ်”
သူကိုယ်တိုင်လဲ စိတ်လှုတ်ရှားကာ ကြည့်ချင်နေသည်မို့ ရုတ်တရက် ပါးစပ်က မရှက်ဘူးဟု ထွက်သွားပြီးမှ သူပြောတာ မှားမှန်းသိကာ လက်ဖြင့် ပါးစပ်ကိုပိတ်ကာ ရယ်မိသည်။
အောင်မြတ်မိုးက အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်လိုက်တော့သည်။ပေါ်လာသည့် အောင်မြတ်မိုး လီးမှာ ခပ်တင်းတင်းနှင့် အောက်စိုက်ကျနေသည်။ အသားဖြူသူမို့ လီးမှာ အသားရောင်အတိုင်းပင် ဖြူကာ သွေးကြောစိမ်းစိမ်းများပင် မြင်နေရသည်။ ဆီးခုံမှ အမွေးများကို ပြောင်နေအောင် ရိပ်ထားသဖြင့် လီးမှာ ပိုပေါ်လွင်ကာ ကြည့်၍ ကောင်းလွန်းလှသည်။ သူ့ရှေ့တည့်တည့်တွင် ယောက်ကျားတစ်ယောက် ကိုယ်လုံးတီးနှင့်မို့ စိတ်ထဲမှ ရွစိရွစိ ဖြစ်လာသည်။ အောင်မြတ်မိုး ရုပ်ရည် ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်နှင့် အသားအရည်က တော်ရုံယောက်ကျားနှင့် မတူပဲ ဆွဲဆောင်မှု့ ရှိသည်မို့ ခက်ခက်မှာ ဘာမှ မပြောနိုင်အောင် မင်သက်နေပြီး ရင်ထဲက တဒိတ်ဒိတ်တုန်ကာ လီးကို မကိုင်မိအောင်ပင် စိတ်မနည်း ထိန်းနေရသည်။
ခက်ခက်ကြည့်နေမှန်း သိသည်မို့ အောင်မြတ်မိုးက သူ့လီးကို ပင့်ထောင်လိုက်ပြီး ထိပ်ထိ ဖုံးနေသည့် သားရည်ကို တဖြေးဖြေး ဆွဲဖြဲချလိုက်သည်။ ထိပ်ဝတွင် စုနေသည့် သားရည်မှ တဖြေးဖြေး ပွင့်ဟလာပြီး အထဲမှ ခေါင်းတဖြေးဖြေး ပြူထွက်လာကာ ဒစ်နားတွင် တစ်နေသည်။ အောင်မြတ်မိုးက ဒစ်ပေါ်လာအောင် ထပ်ဆွဲမချတော့ဘဲ ခေါင်းကို သားရည်နှင့် ပြန်ဖုံးလိုက်ပြန်သည်။ လေးငါးခါလောက် ကစားလိုက်တော့ လီးမှာ သိသိသာသာပင် တင်းကာ တောင်လာသည်။ အောင်မြတ်မိုးက သူ့လီးကို ကိုင်ထားသည့် လက်ကို လွှတ်လိုက်သော်လည်း လီးမှာ စိုက်မကျသွားပဲ ရှေ့ကို တန်းနေသည်။ သားရည်ရှည်သူမို့ လီးက ရှည်ထွက်ကာ တောင်လာသော်လည်း ဒစ်မပေါ်ပဲ ခေါင်းထိပ်လေးသာ မသိမသာ ပွင့်နေသည်။
“ကဲ နင့် အလှည့်”
“အင် ဘာကိုလည်း”
“နင် ချွတ်တဲ့ အလှည့်လေ”
“အိုး ဆရာကလဲ၊ ဘာမှ လုပ်လို့မရပါဘူးဆို”
“ဘာမှ မလုပ်ပါဘူးဟ၊ ဒီလို ဖီလင်မျိုး ဘယ်မှာ သွားရှာမလဲ၊ မနေ့က နင့်ဘောင်းဘီကို နမ်းကြည့်ရင်း ဟိုအရင် ငါကြည့်ဖူးတဲ့ ဗီဒီယိုတစ်ခုကို သွားသတိရလို့၊ ခုလို တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် နိကက်ချွတ်ပြီး ကြည့်ရတဲ့ အရသာက ဘာနဲ့မှ မတူဘူးနော်၊ လင်မယား အချင်းချင်း ကြည့်တာနဲ့လဲ မတူဘူး၊ ဒါမှ တကယ့်ဖီလင်ဟ၊ ကြည့်စမ်း ခုတော်တော်ဖီးလ်လာပြီး ဖြစ်နေတာ၊ ဒါ ဟိုဟာလုပ်ချင်လို့ ဖြစ်နေတာ မဟုတ်ဘူးနော်၊ ငါချွတ်ပြတာ နင်ကြည့်လို့ ဖီးလ်လာပြီး ဖြစ်နေတာ၊ နင်လဲ အကုန်ချွတ်ရင် ငါ့လို ဖီးလ်လာမှာ ဒါမျိုးက တကယ်လုပ်ကြည့်မှ သိတာနော်၊ နင်နဲ့ငါ ကြားမှာ ရှက်စရာလဲ မလိုပါဘူး၊ အိမ်ထောင်သည် အချင်းချင်းပဲ”
“ဆရာကလဲ ခက်ခက် ဒါမျိုး တစ်ခါမှ ကြုံဖူးတာ မဟုတ်ဘူး”
“ငါလဲ မကြုံဘူးဖူးပါဘူးဟ၊ ဒါမျိုးက ကြုံဖူးမှ သိမဲ့ကိစ္စ”
အောင်မြတ်မိုးက တောင်နေသည့် သူ့လီးကို လက်ဖြင့် ခပ်ဖွဖွ ပွတ်ကစားပြရင်း ပြောသည်။ ခက်ခက်မှာ တောင်နေသည့် အောင်မြတ်မိုးလီးကို ကြည့်ရင်း သူကိုယ်တိုင်လဲ ချွတ်ပြချင်စိတ် ဖြစ်လာလေသည်။
“ဘာမှမလုပ်ဘူး ကြည့်ရုံပဲ၊ ဟုတ်လား”
“အင်းလေ၊ အဲဒါကိုပဲ ပြောနေတဲ့ဟာ”
“မိန်းမ မမြင်ဘူးတာ ကျနေတာပဲ”
“မတူဘူးလေဟာ နင်ကလဲ၊ သဘောကို မပေါက်ဘူး”
ခက်ခက်လက်မှာ အလိုလို အင်္ကျီနောက်ကျောက ဇစ်ဆီ ရောက်သွားပြီး ဖြုတ်ကာ အောင်မြတ်မိုးကို ကြည့်ရင်း ပခုံးမှ တဖြေးဖြေး လျှောချလိုက်သည်။ ခက်ခက်မှာ နဂိုကတည်းက ဒါမျိုး စိတ်ပါသူပီပီ ဘာလုပ်ရမည်မှန်း ကောင်းကောင်းသိသည်။ ထို့နောက် ဘရာစီယာ နောက်မှ ချိတ်ကို ဖြုတ်ကာ မချွတ်သေးပဲ လက်နှင့် အသာထိမ်းထားကာ အောင်မြတ်မိုးကို ကြည့်သည်။ ပြီးမှ တဖြေးဖြေး ပခုံးသိုင်းကြိုးကို ဖြုတ်ကာ တစ်လက်မချင်း ဖြေးဖြေးချွတ်လိုက်သည်။ နို့အုံတစ်ခုလုံး ပေါ်လာသည်နှင့် သူ့လက်နှင့် နို့အုံကို ထိပ်မှ ပိတ်ကာလိုက်သည်။
“အိုး လက်က ဘယ်လိုဖြစ်ပြီး ကာထားတာလဲ”
အောင်မြတ်မိုး သူ့ကိုကြည့်နေသည့် ပုံစံကို ကြည့်ပြီး ခက်ခက်မှာ အလိုလိုပင် လက်ကို အသာဖယ်လိုက်သည်။
“အိုး အိုး လှလိုက်တာ ခက်ခက်ရာ၊ နို့သီးလေးရော၊ အုံကြီးကလဲ တင်းနေတာပဲ”
“ဆရာကလဲ ဆရာ့မိန်းမနဲ့ ဘာကွာလို့လဲ”
“ကွာတာပေါ့၊ အကုန်ကွာ၊ တင်းနေတာရော လုံးနေတာရော၊ အသားအရည်ရော အကုန် အကုန်”
အောင်မြတ်မိုး မျက်လုံးက ခက်ခက် နို့အုံဆီ ရောက်နေသလို ခက်ခက်ကလည်း အောင်မြတ်မိုး လီးကို လှမ်းကြည့်ရင်း သူမြင်ဖူးနေကျ လီးလို မဟုတ်သည်မို့ သိချင်လာသည်။
“ဆရာ၊ ဟို လေ ဟိုဟို ဆရာ့ ဟို ဟို ဟိုဟာက အဲလိုဘဲလား”
“အင်း ဘာဖြစ်လို့လဲ ကြည့်လို့ မကောင်းဘူးလား”
“မဟုတ်ဘူးလေ၊ ဟို ဟို ခက်ခက် ယောက်ကျားဟာ မြင်ဖူးတာက အဲ့လို မာလာရင် ထိပ်နားမှာ အရစ်ကြီး ရှိသလားလို့၊ ဆရာ့မှာ မတွေ့လို့”
“အော် ဆရာ့မှာလဲ ရှိတာပေါ့၊ ဖုံးနေတာလေ၊ သားရည်ကို ဆွဲချလိုက်မှ ပေါ်လာတာ၊ ချွတ်ပါအုံး ခက်ခက်ရာ၊ ဆရာကြည့်ချင်လာပြီ အကုန်ချွတ်”
“ဆရာအရင်ပြ”
“ခု ပြထားတဲ့ဟာ”
“ဟို သားရည်ဖုံးနေတာလေ”
“အော် ကဲ ဒီမှာကြည့်”
အောင်မြတ်မိုးမှာ သူ့လီးကို လက်ချောင်းဖြင့် ကိုင်ကာ သားရည်ကို ဆွဲဖြဲချလိုက်သည်၊
“အယ့် . . . နီရဲနေတာပဲ၊ အဲ့လိုပဲလား”
“အင်း၊ နင့်ထမီစကပ်ကို ချွတ်ပါအုံးဟ”
အောင်မြတ်မိုး အပြောကြောင့် ခက်ခက်မှာ သူ့စကပ်ထမီ ဘေးမှ ဇစ်ကို ဆွဲချကာ ဂွင်းလုံး ချွတ်ချလိုက်သည်။ ခက်ခက်တွင် အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ အနီရောင် တစ်ထည်သာ ကျန်တော့သည်။
“ဆရာ့ဟာကြီးကလဲ အတွင်းက နီရဲနေတာပဲ၊ ဘယ်လိုကြီးလဲ မသိဘူး၊ အဲ့လိုကြီး တစ်ခါမှ မမြင်ဖူးဘူး”
“တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် ဘယ်တူမလဲဟ၊ နင့်အသားရည်ကလဲ ဝင်းနေတာပဲ၊ ချွတ်ပါအုံးဟ အဲ့ဒီအတွင်းခံ”
“ကြည့်ရုံပဲနော်”
“အေးပါ ဆိုမှပဲ၊ နင်က ဘာကိုကြောက်နေတာလဲ”
ခက်ခက်မှာ ဘောင်းဘီကို ခပ်ဖြေးဖြေး အသာဆွဲချလိုက်တော့
“ချွတ်ပြီး ငါ့ကို အဲ့ဒီဘောင်းဘီပေး”
“ဘာလုပ်မလို့လဲ”
“နမ်းကြည့်မလို့လေဟာ၊ နင်ကလဲ လတ်လတ်ဆတ်ဆတ် ဘောင်းဘီအနံ့”
“ဆရာကလည်း တကယ်ပဲ၊ ဆရာ့မိန်းမက ဒါမျိုးစိတ်မပါလို့ တော်သေး၊ စိတ်ပါလို့ကတော့ ဆရာ့ပုံစံနဲ့ မလွယ်ဘူး၊ ရော့”
ခက်ခက်လှမ်းပေးသည့် ဘောင်းဘီကို ယူရင်း အောင်မြတ်မိုးက ဂွကြားနေရာကို ကြည့်လိုက်တော့ နည်းနည်းလေး ကွက်ကာ စိုနေသည်မို့
“နင်လဲ ဖီးလ်တက်နေပြီမို့လား၊ ဒီမှ အစိုကွက်လေး”
အောင်မြတ်မိုးအပြောကြောင့် ခက်ခက်မှာ သူ့စောက်ပတ်ကို သူ့ဖာသာ လက်နှင့် စမ်းကြည့်ရင်း
“ဆရာလည်း အတူတူပဲဟာ၊ ခက်ခက်တွေ့တယ်နော်၊ အရည်ကြည်လေးတွေ ထွက်လာတာ”
“ဖီးလ်တက်တာကိုးဟ၊ နင့်ဘောင်းဘီအနံ့က မွှေးနေတာပဲ”
“ဘာမွှေးတာလဲ၊ မမွှေးပါဘူးနော်၊ အပိုမပြောနဲ့”
“နင်မသိပါဘူး၊ ရေမွှေးလို မွှေးတာ ပြောတာမဟုတ်ဘူး၊ ရှူလို့ စွဲတဲ့ အနံ့မျိုး၊ ကြိုက်တတ်တဲ့သူ မွှေးတဲ့ အနံ့”
“ဆရာ့ဟာ ဖြဲချပြီး လုပ်လေ”
“အေးပါ၊ ဒီလိုလေ နင့်ဘောင်းဘီနဲ့ ပတ်ပြီး လုပ်မယ်၊ အဲ့ဒါမှ တကယ့်ဖီလင်၊ နင်လဲ လုပ်လေ”
“ဒီမှာလေ လုပ်နေတာ”
ခက်ခက်က ပေါင်ကို ကားကာ လက်နှင့် ပွတ်ကစားပြသည်။
“နင့် ခုလို အမွေးရိတ်ထားတာ ကြည့်လို့ ပိုကောင်းတယ်၊ နှုတ်ခမ်းသားကလဲ ဖြူနေတာ၊ ငါ့မိန်းမဆို ပေါင်ရင်းကစပြီး မဲနေတာ ကြည့်လို့ မကောင်းဘူး”
“ဆရာနော် ကိုယ့်မိန်းမကို အပြစ်မပြောနဲ့”
“မပြောပါဘူးဟ၊ ငါချစ်လို့ ယူထားတာ သူ့ဖာသာ မဲမဲ၊ ဘာဖြစ်ဖြစ်”
နှစ်ယောက်သား တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် ကြည့်ကာ ဖီးလ်ယူရင်း ဟိုဟိုဒီဒီ ပြောနေကြသည်။
“ခက်ခက် ငါ အရည်ထွက်တော့မယ် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ”
“ထွက်လိုက်လေ”
“နင် လာ လာ လက်နဲ့ ခံထားပေး၊ ထွက်ကျပြီး ကြမ်းတွေ ပေကုန်မယ်”
“အင်း အင်း ဒီလိုလား”
ခက်ခက်က ရှေ့တိုးကာ သူ့လက်နှစ်ဘက်ဖြင့် အောင်မြတ်မိုး လီးရှေ့ ခံတော့
“မဟုတ်ဘူး မဟုတ်ဘူး နင့်ပေါင်ကြား အဝမှာ ခံ၊ ငါ နင့်ဟာကို ကြည့်ပြီး ထုတ်မယ်”
“အင်း အင်း ဒီလို”
ခက်ခက်က ပေါင်ကို ကားရင်း လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် သူ့စောက်ဖုတ် အောက်နားမှ ခံသည်။ အောင်မြတ်မိုးကလည်း ရှေ့နည်းနည်းတိုးကာ ခက်ခက်လက်ပေါ်မှ စောက်ဖုတ်ကို ထိတော့မတတ် တိုးရင်း ဂွင်းကို ခပ်သွက်သွက် ထုသည်မို့
“အင်း အင်း အင်း အင်း ထွက်ပြီ ထွက်ပြီ အ အ အ”
သုတ်ရည်များမှာ ခက်ခက်ခံထားသည့် လက်ထဲသို့ ပန်းထွက်သွားတော့သည်။
==================================
အခန်း (၅၄)
“အိုး အများကြီးပဲ”
“အင်း ဟုတ်တယ် ငါက ထွက်ရင် အများကြီး၊ ပြီးတော့ တစ်ခါထဲနဲ့လဲ မရဘူးဟ၊ သုံးခါလောက် ထွက်မှ လူက စိတ်ငြိမ်သွားတာ”
“အဲ့လောက်ကြီးတောင်လား၊ အိမ်ကလူကြီးကတော့ တစ်ခါထွက်ပြီးတာနဲ့ ဖလက်၊ ဒီမှာဖြင့် ဘာမှန်းတောင် မသိလိုက်ဘူး”
“ငါလဲ ငါ့မိန်းမနဲ့ဆို ဒီအတိုင်းပါပဲ၊ ငါ့မှာ ဇိမ်ခံဖို့ စိတ်ကူးလိုက်တုန်း မပြီးသေးဘူးလားက လာပြီ၊ အဲ့လို လာမေးတာနဲ့ ငါ့မှာ ဖီးလ်အောင့်ပြီး ပျော့ကျရော”
“ခစ် ခစ် ခစ် ခစ်၊ လက်သွားဆေးအုံးမယ်”
ခက်ခက်မှာ ရယ်ရင်း ရေချိုးခန်းဘက်သို့ ထွက်လာခဲ့သည်။ ရေချိုးခန်း ရေစင်တွင် လက်ဆေးနေခိုက် အောင်မြတ်မိုးက အနောက်မှ ရောက်လာပြီး ခက်ခက်နှင့် အသားချင်းထိအောင် ကပ်ရပ်ကာ လက်နှင့် ဗိုက်ကို ဖက်လိုက်လိုက်သည်မို့
“ဆရာ၊ ခက်ခက်တို့ ဒါမျိုးနေတာ မကောင်းဘူးထင်တယ်”
“ဘာကိုမကောင်းတာလဲ”
“အာ ဆရာကလဲ၊ ခုလိုနေတာ မကောင်းဘူးလားလို့”
“ကောင်းပါတယ်ဟ၊ ငါတို့ ဘာဖြစ်လို့လဲ၊ နင်နဲ့ငါ ဖောက်ပြန်နေတာမှ မဟုတ်ဘဲ၊ စိတျဲနျဲ့ဖို့ပဲ လိုတာပါ၊ ဖောက်ပြန်တယ်ဆိုတာ နင်နဲ့ငါ သံယောဇဉ်တွေ ဖြစ်ပြီး အိမ်ထောင်ရှိလျက်နဲ့ တခြားမိန်းမနဲ့ ချစ်သူတွေလို ဖြစ်ကြတာလေ၊ ခုဟာက ငါတို့ ဖီးလ်သက်သက်ယူတာဘဲ၊ ဘာလဲ နင်က ငါ့ကို ချစ်နေလို့ မကောင်းဘူး ပြောတာလား”
“အာ မချစ်ပါဘူး၊ အိမ်ထောင်သည် ယောက်ကျားကြီး ချစ်စရာလား၊ ဝေးသေး”
“ငါလဲ နင့်ကို မချစ်ပါဘူးဟ၊ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက်မှ မချစ်တာ ဖောက်ပြန်တယ် ဖြစ်မလား”
“ဆရာကလည်း ဖောက်ပြန်တဲ့သူလဲ ဒါမျိုး လုပ်တဲ့ဟာ”
“မတူဘူးလေဟာ၊ နင်ကလည်း စိတ်သန့်ဖို့ပဲ လိုတာပါ၊ ခု နင်နဲ့ငါက ဘဝတူမို့ မကြုံဖူးတဲ့ ဖီးလ်လေး ယူတဲ့ဟာကို၊ နောက်ပြီး ငါတို့က လင်မယားတွေလို ဟိုလိုကြီးလဲ လုပ်တာမဟုတ်”
ပြောရင်း အောင်မြတ်မိုးလက်က ခက်ခက် နို့အုံကို ဆုတ်ကိုင်ကာ နို့သီးလေးကို လက်ချောင်းနှင့် ညှပ်ကာ ဆွဲဆွဲကစားနေသည်။
“အဲဒါမျိုးလေးတွေပေါ့ ဖီးလ်လင်ဆိုတာ”
“အဲလိုလုပ်နေတော့ ဟိုလိုကြီးက ခုမဖြစ်လဲ နောက်ကြာရင် မနေနိုင်ပဲ ဖြစ်သွားရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ”
“နင်ကလဲ မဖြစ်သေးတဲ့ကိစ္စကို တွေးပူနေပြန်ပြီ၊ အဲလိုဖြစ်ရအောင် ငါတို့က ကလေးလား”
“ဆရာစောစောက ဖီးလ်တက်ပြီး တစ်ခါပြီးထားပြီလေ၊ တော်ပြီပေါ့”
“ငါက ပြီးပေမဲ့ နင် မပြီးသေးဘူးလေဟာ၊ ပြီးတော့ ငါက တစ်ခါပြီးရုံနဲ့ အာသာမှ မပြေတာ၊ နင်လဲ ခုထိ ဖီးလ်လာတုန်း မဟုတ်လား”
“ဖီးလ်ကတော့ လာနေတာပေါ့၊ ဆရာအပြင်ထွက်၊ ခက်ခက်ဖာသာ ရေချိုးခန်းထဲမှာ ပြီးအောင် လုပ်လိုက်မယ်”
“အာ နင်ကလဲ နှစ်ယောက်အတူ ဖီးလ်ယူနေပါတယ်ဆိုမှ၊ ခုထိ သဘောကို မပေါက်ဘူး”
“ပေါက်ပါတယ် ဆရာကလည်း ခက်ခက်မှ ဒါမျိုး မကြုံဖူးတဲ့ဟာကို”
“ငါလဲ မကြုံဖူးပါဘူးဟ၊ ဒီလိုပဲပေါ့၊ စမ်းရင်း စမ်းရင်းနဲ့ သူ့ဖာသာသူ သင်သွားမှာ၊ နင်ဘာမှ စိတ်မပူနဲ့၊ ကြောက်လဲမကြောက်နဲ့၊ အရှက်လဲ ဘေးချိတ်ထား၊ ငါ တစ်ခုစမ်းမလို့”
ပြောပြောဆိုဆို ခက်ခက်မျက်နှာကို အသာဆွဲကာ နှုတ်ခမ်းချင်း မထိတထိ တေ့ရင်း
“နင် လျှာ လျှာချင်း စုတ်ဘူးလား”
“ဟင်အင်း”
“စုတ်ကြည့်မယ်ဟာ”
ပြောပြောဆိုဆို အောင်မြတ်မိုး နှုတ်ခမ်းက ခက်ခက် နှုတ်ခမ်းနှင့် ကပ်ပြီး သူ့လျှာ တိုးဝင်လာသည်။ ခက်ခက်လည်း တိုးဝင်လာသည့် အောင်မြတ်မိုး လျှာကို သူ့လျှာနှင့် တို့ထိကစားရင်း ဆွဲစုတ်သလို အောင်မြတ်မိုးကလည်း ခက်ခက်လျှာကို အငန်းမရ လျှာလျှာချင်း ပွတ်ကစားရင်း ပြန်စုတ်သည်။ တဖြေးဖြေးနှင့် နှစ်ယောက်သား တင်းတင်းဖက်ရင်း လျှာလျှာချင်း အပြန်အလှန် စုတ်စကားနေမိသည်။ လျှာလျှာချင်း စုတ်နေရုံသာမက အောင်မြတ်မိုးလက်က ခက်ခက် နို့အုံကို ဆုတ်ကိုင်နယ်ကစားရင်း နို့သီးလေးကိုပါ လက်ချောင်းနှင့် ဖွဖွပွတ်ပေးနေသည်။ အတော်ကြာအောင် တစ်ယောက်နှင့် တစ်ယောက် ဖက်ကာ အရသာခံ လျှာချင်းစုတ်နေရင်း အောင်မြတ်မိုးလီးက တောင်လာပြန်ကာ ခက်ခက်ဗိုက်နှင့် ကပ်နေတော့သည်။
“လျှာချင်းစုတ်တာလဲ တကယ်ဖီးလ်တက်တယ်နော်ဆရာ၊ လူကို မောဆင်းသွားတာ၊ ဖီးလ်တက်ပေမဲ့ ပြီးတော့ မပြီးသေးဘူး၊ ခံလို့တော့ ကောင်းတယ်”
“အေးပေါ့ဟ၊ ဖီးလ်ကတော့ တကယ်တက်တယ်၊ ငါ့မိန်းမကိုတောင် အဲလို စိမ်ပြေနပြေ မစုတ်ဘူးဖူး၊ နင့် ယောက်ကျားရော အဲလိုစုတ်လား”
“သူလား၊ ထမီလှန်ပြီး လုပ်တာကလွဲလို့ ဘာမှ မတတ်ဘူး”
“ငါတို အိပ်ခန်းထဲသွားမယ်ဟာ”
“ဆရာကလဲ ဘာလုပ်မလို့လဲ”
“နင်ကလဲ အိပ်ယာထဲမှာ စိမ်ပြေနပြေပေါ့၊ လျှာချင်းလဲ စုတ်မယ်၊ နို့လဲ စို့မယ်၊ ပြီးတော့ဟာ နင့်ကို ဘာဂျာလဲ ဆွဲမယ်၊ ငါ တစ်ခါမှ ဘာဂျာမဆွဲဘူးဘူး၊ နင်ရော ဘာဂျာ အကိုင်ခံဘူးလား”
“ဟင်အင်း၊ တစ်ခါမှ အဲလို မခံဖူးဘူး၊ ဆရာက တကယ်ဆွဲမလို့လား”
“အေးပေါ့ဟ၊ နင်လဲ လုပ်ချင် ငါ့ကို ပုလွေပြန်ပေးပေါ့၊ နင့်ယောက်ကျားကို နင်မှုတ်ပေးရလား”
“အိစ် နိုး နိုး၊ ဘယ်ကလာ၊ တစ်ခါမှ မလုပ်ဖူးဘူး၊ မစမ်းရဲပါဘူး”
“အေးပါ နင်မစမ်းရဲရင်နေ၊ ငါဘဲစမ်းမယ်၊ နေအုံး သေးပေါက်ချင်လာပြီ၊ သေးပေါက်အုံးမယ်”
အောင်မြတ်မိုးက အိမ်သာအိုးကို လှန်ကာ သေးပေါက်မည်ပြုပြီးမှ
“ခက်ခက် နင် ယောက်ကျားလေး သေးပေါက်တာ ကြည့်ဖူးလား”
“အိုး မကြည့်ဖူးပါဘူး၊ ခစ် ခစ် ဆရာကလဲ ကြံကြံဖန်ဖန်”
“လာကြည့်လေ”
“ခစ် ခစ် ခစ် ခစ်”
“နင့်ကို ယောက်ကျားလေး သေးဘယ်လိုပေါက်လဲ လက်တွေ့ပြရမယ်၊ လာ ငါ့လီးကို လက်ချောင်းနဲ့ ဒီလိုကိုင် ထိပ်ဝက စုနေတဲ့ သားရည်ကို ပွင့်အောင်ဆွဲဖြဲလိုက်”
“ခစ် ခစ် ခစ် ခစ် လီးတဲ့”
“လီး မဟုတ်လို့ ဘာလဲ”
အောင်မြတ်မိုးက ခက်ခက်လက်ကို ဆွဲကာ သူ့လီးကို ပေးကိုင်ပြီး ပြောသည်။ စိတ်ပါနေသည့် အပြင် အောင်မြတ်မိုး လီးကို ကိုင်ကြည့်ချင်နေသည့် ခက်ခက်မှာ ဟန်ဆောင်တောင် မငြင်းနိုင်တော့ပဲ အောင်မြတ်မိုး ပြောသည့်အတိုင်း ကိုင်ကာ သားရည်ကို ဆွဲဖြဲလိုက်သည်။
“အဲလိုဆွဲဖြဲလိုက်တော့ သေးတွေက သားရည်ထဲ မကျန်တော့ မနံတော့ဘူးပေါ့၊ နေအုံး လီးကို အိမ်သာအိုးနဲ့ တည့်တည့်ထား၊ ဘေးချော်ကုန်မယ်”
“ခစ် ခစ် လူကြီးကြီးကို သေးတည်နေရတယ်”
“ကိုင်ထား ကိုင်ထား သေးထွက်ပြီ”
တရှူးရှူးနှင့် သေးပန်းထွက်လာသည်ကို ခက်ခက်က လီးကို ထိမ်းကိုင်ရင်း အိမ်သာအိုးထဲ တည့်တည့်ဝင်အောင် ချိန်ပေးလိုက်သည်။
“ဟိုမှာ အမဲစက်လေး ကပ်နေတာတွေ့လား၊ အဲဒါကို သေးနဲ့ စင်သွားအောင် ချိန်လိုက်”
ခက်ခက်မှာ အောင်မြတ်မိုးလီးကို ကိုင်ရင်း ပန်းထွက်လာသည့် သေးနှင့် အိမ်သာနံရံမှာ ကပ်နေသည့် အမဲစက်ကို ကွာကျသွားအောင် ချိန်ထားပေးလိုက်သည်။
“ခစ် ခစ်၊ ဆရာ့သေးကြောကလဲ ရှည်လိုက်တာ”
“ပေါက်ချင်နေတာ ကြာပြီဟ၊ ဖီးလ်တက်နေလို့ အောင့်ထားရတာ၊ အင်း ပြီးရင် နည်းနည်း လီးကို ခါလိုက်၊ ပြီးရင် သားရည်ကို ရှေ့တိုး နောက်ဆုတ် နဲနဲလုပ်ကစား၊ ဆီးလမ်းကြောင်းထဲက ဆီးတွေ စင်အောင်”
“အဲလိုလား”
“အင်း နင်က ဒါတော့ လုပ်တတ်သား”
“ခစ် ခစ် ခစ် ခစ်”
ခက်ခက်မှာ ရယ်ရင်း လီးကို မလွှတ်တော့ပဲ ဆုတ်ကိုင်ကာ အသာဂွင်းတိုက်ကစားပေးရင်း
“ဆရာ့လီးက ကိုင်လို့ကောင်းတယ်၊ ကိုင်လိုက်တာနဲ့ လူကို ဖီးလ်တက်သွားသလိုဘဲ”
“ဒါပေါ့ဟ၊ ဖီးလ်တက်ရင် ကိုင်ထားပေါ့၊ ငါတို့နှစ်ယောက်က ပွင့်လင်းမှ မြင်သာမယ်၊ လာ အခန်းထဲ သွားမယ်”
“ခဏ ခက်ခက်လဲ သေးပေါက်ချင်လို့၊ ဆရာသွားနှင့်”
“ပေါက်ချင်ပေါက်လေ၊ ငါလဲ မိန်းမ သေးပေါက်တာ မမြင်ဘူးတာနဲ့ အတော်ဘဲ၊ နင်သေးပေါက်တာ ကြည့်ရမယ်”
“အို ခက်ခက်က ထိုင်ပေါက်မှာ”
“အေးလေ ထိုင်ပေါက်တော့ ငါလဲ ထိုင်ကြည့်တာပေါ့ဟ၊ မိန်းမတွေ သေးဘယ်ကထွက်လဲ ဆိုတာ ဗီဒီယိုထဲမှာပဲ မြင်ဖူးတာ၊ ခုမှ သေချာကြည့်ရမယ်”
“သွား ဆရာ နှာဘူး”
“ဘူးတာမဟုတ်ပါဘူးဟ၊ ဗဟုသုတ ရှာတာပါ ဟဲဟဲ”
ပြောရင်း ခက်ခက်က ဘိုအိမ်သာပေါ် ထိုင်လိုက်သလို အောင်မြတ်မိုးကလဲ ခက်ခက်ရှေ့ ကြမ်းပြင်ပေါ် ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ကာ ခက်ခက် ပေါင်နှစ်ဘက်ကို သူ့လက်နှင့် ကားအောင် အသာဖြဲရင်း စောက်ဖုတ်ကို သေချာကြည့်ကာ
“နင့်စောက်ဖုတ်ကတော့ တကယ်ကြည့်လို့ကောင်းတာ၊ နှုတ်ခမ်းသားကလဲ ပေါင်သားအတိုင်းဘဲ ဖွေးနေတာ၊ အလယ်က အမြှောင်းလေးကလဲ အနေတော်လေး၊ အရမ်းကြီးလဲ ပြူထွက်မနေဘူး၊ မြင်တာနဲ့ နမ်းချင်စရာ”
“ခစ် ခစ် ခစ် ခစ်၊ ဆရာပြူးပြဲကြည့်နေတာနဲ့ သေးတောင် မထွက်တော့ဘူး”
ခက်ခက်မှာ သူ့စောက်ဖုတ်ကို အနီးကပ် ကြည့်နေသည်မို ဖီးလ်တက်နေသည်။ သေးကလဲ ပေါက်ချင်နေသည်မို့ စိတ်လျှော့လိုက်မှ ရှူးကနဲ သေးပန်းထွက်လာသည်။
“ထူးဆန်းလိုက်တာ၊ သေချာဒီလောက်ကြည့်တာတောင် သေးက ဘယ်ကထွက်မှန်းကို မသိဘူး၊ ခုထိ မသဲကွဲကူး”
“ခစ် ခစ် ခစ် ခစ်”
“နောက်ခါ နင်သေးပေါက်ရင် သေးဘယ်ကထွက်လဲ လက်နဲ့စမ်းရမယ်”
“အိစ် ရွံစရာကြီးကို၊ ခေါင်းကြီးက နည်းနည်းနောက်ဆုတ်ပါအုံး၊ ရေဆေးမလို့”
ခက်ခက်က အိမ်သာမှာ တွဲတပ်ထားသည့် ရေပိုက်နှင့် သူ့ပေါင်ကြားကို ဖြန်းတော့ အောင်မြတ်မိုးက ထရပ်လိုက်သည်။ ထရပ်လိုက်မှ အောင်မြတ်မိုးလီးနှင့် အိမ်သာအိုးပေါ် ထိုင်နေသည့် ခက်ခက်မျက်နှာက တစ်တန်းထဲ ဖြစ်သွားတော့သည်။ ခက်ခက်က သူ့စောက်ဖုတ်ကို ရေပိုက်နှင့် ဖြန်းချရင်း
“ဆရာ့လီးရော ဆေးမလား”
“မလိုပါဘူးဟ၊ ငါတို့သေးပေါက်တာ ဘာမှမပေဘူး”
“ပေချင်ပေမှာပေါ့၊ ထိပ်ဝနား နည်းနည်းတော့ သုတ်လိုက်၊ ခက်ခက်သုတ်ပေးမယ်”
ခက်ခက်က အိမ်သာသုံး စက္ကူကို ရေဆွတ်ပြီး အောင်မြတ်မိုး လီးကို ကိုင်ကာ သားရည်ကို နည်းနည်းဆွဲဖြဲပြီး ထိပ်ဝကို သုတ်ပေးသည်။ အောင်မြတ်မိုးလီးက ထိပ်ဝပင် နီရဲနေသည်မို့ ခက်ခက်မှာ ကြမ်းကြမ်းပင် မကိုင်ရဲ၊ ကြည့်ရင်း အသဲယားလာတော့သည်။ ခက်ခက်က စက္ကူကို အိမ်သာထဲ ပြစ်ချလိုက်ပြီ လီးကို ကိုင်ကာ ဆွဲပွတ်ကစားရင်း
“တစ်ခါမှာလဲ မစုတ်ဖူးဘူး၊ စုတ်ကြည့်ချင်သလိုလိုဘဲ”
ခက်ခက်မှာ လီးကို ကိုင်ရင်း အောင်မြတ်မိုးကို မော့ကြည့်ကာ ပြောသည်။
“နင်ကလည်း၊ လုပ်ချင်တာဆို လုပ်ပေါ့ဟ”
“တစ်ခါမှမှ မလုပ်ဘူးတာ”
ပြောပြောဆိုဆို ခက်ခက်မှာ ပါးစပ်ကိုဟပြီး လီးကို ငုံလိုက်သည်။ ပြီးမှ နှုတ်ခမ်းကို စေ့ကာ အသာဆွဲစုတ်လိုက်သည်။ လေးငါးခါ အထက်အောက် တွန်းဆွဲစုတ်ပြီးမှ ပြန်ထုတ်ကာ
“စုတ်ရတာ ဖီးလ်တစ်မျိုးပဲ၊ ဆရာကောင်းလား”
“ကောင်းချက်ကတော့ကွာ၊ ဒီလိုအရသာ ဆရာ တစ်ခါမှ မခံဖူးဘူး”
“ခက်ခက်လဲ ကောင်းတယ်”
ပြောပြောဆိုဆို ခက်ခက်က လီးကို ပါးစပ်ထဲ ပြန်သွင်းကာ အထက်အောက် ဆွဲစုတ်ရင်း လက်က သားရည်ကိုဆွဲချကာ ဒစ်ကိုပါ ဆွဲစုတ်တော့သည်။
“အိုး အိုး ကောင်းလိုက်တာ အား အား အား”
အောင်မြတ်မိုးမှာ အရသာထူးကြောင့် တအီးအီး တအားအားနှင့် ဖြစ်နေသလို ခက်ခက်ကလည်း သူ့စိတ်ကြိုက် လီးကို အားရပါးရ စုတ်ပေးနေတော့သည်။
“အား အား မနေနိုင်တော့ဘူး ဆရာ့အလှည့် ဆရာ့အလှည့်”
ပြောပြောဆိုဆို ခက်ခက်ကို ဆွဲထူပြီး သူက ကြမ်းပြင်ပေါ် ထိုင်ချကာ ခက်ခက်ပေါင်ကြားကို သူ့မျက်နှာ အပ်လိုက်တော့ ခက်ခက်က ခြေတစ်ဖက် အိမ်သာအိုးပေါ် လှမ်းတင်ကာ ကားပေးလိုက်သည်။ ခဏကြာတော့ ခက်ခက်ဆီမှလည်း ညည်းသံနှင့်အတူ အောင်မြတ်မိုး ဆံပင်ကို အတင်းဆုတ်ဆွဲလိုက် ခေါင်းကို သူ့ပေါင်ကြားနှင့် အတင်းဆွဲကပ်လိုက်နှင့် လုပ်နေတော့သည်။
==================================
အခန်း (၅၅)
တဖြေးဖြေးနှင့် အရှိန်ရလာသည့် ခက်ခက်မှာ မနေနိုင်တော့ပဲ အောင်မြတ်မိုး လုပ်သလို
မခံတော့ပဲ အောင်မြတ်မိုးခေါင်းကို ကိုင်ကာ သူ့စိတ်ကြိုက် မျက်နှာတစ်ခုလုံးကို သူ့စောက်ဖုတ်နှင့် ပွတ်နေတော့သည်၊ အောင်မြတ်မိုး နှာခေါင်းနှင့် စောက်ဖုတ်
အကွဲကြောင်း တလျှောက် အရသာခံ ပွတ်လိုက်၊ ပါးစပ်ဝ တေ့ပေးကာ အယက်ခံလိုက်နှင့်
စိတ်ပါသလို လုပ်နေတော့သည်။ အတန်ကြာမှ ခက်ခက်လည်း နှစ်ချီ ဆက်တိုက်ပြီးကာ
ငြိမ်ကျသွားတော့သည်၊
ဟူး မောလိုက်တာ ဆရာရာ၊ ဒီလိုပြီးတဲ့ အရသာ တစ်ခါမှ မခံဘူးဖူး၊ ခက်ခက် စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် ဖြစ်သွားသလိုပဲ၊ ဆရာ့ကို အားနာလိုက်တာ
မောသံနှင့်ပြောရင်း သူ့ကိုယ်ကို အောင်မြတ်မိုး နားမှ ခွာသည်။ အောင်မြတ်မိုးလည်း
ထရပ်ကာ
ဆရာ့ကိုလည်း ပြီးအောင် လုပ်ပေးအုံးလေ၊ ခက်ခက်စုတ်တာ အရမ်းကောင်း
ဆရာက ဗီဒီယိုထဲကလို ပါးစပ်ထဲ ပြီးချင်တာလား
အင်း၊ ပါးစပ်ထဲပြီးတာ အရမ်းအရသာရှိတာတဲ့
ဆရာကလဲ အရသာရှိမလား၊ အရည် ချွဲပြစ်ပြစ်ကြီး ညီနံ့ကလည်း ရှိသေးတဲ့ဟာ
မဟုတ်ဘူးလေ၊ ဆရာပြောတာက ဆရာပြီးတာ
ဆရာပြီးတာတော့ အရသာရှိမှာပေါ့၊ ဒီမှာ ပါးစပ်ထဲ ဒီအရည်တွေ ဝင်လာတာ အရသာရှိမလား
စောစောက ပြောတော့ စုတ်လို့ ကောင်းတယ်ဆို
ခစ် ခစ် ဆရာကလဲ စုတ်လို့ကောင်းတာကို ပြောတာ၊ အရည်တွေ ထွက်ရင်ညီစို့စို့နဲ့ ကြက်ဥအစိမ်း ဖောက်သောက်ရသလို ဖြစ်နေမှာပေါ့
အင်းပါ အင်းပါ ခက်ခက်သဘော၊ ဒါဆိုလဲ ပြီးခါနီး အပြင်မှာပဲ ထုတ်လိုက်မယ်
တကယ်နော်
အင်းပါဆို
ခက်ခက်က ပြောပြောဆိုဆို စောစောကလို အိမ်သာအိုးပေါ် ထိုင်လိုက်တော့ အောင်မြတ်မိုးက တောင်နေသည့် သူ့လီးကို ခက်ခက်မျက်နှာနား ကပ်လိုက်သည်။ ခက်ခက်က လီးကို ကိုင်ရင်း ဒစ်ကို ဆွဲဖြဲကာ နီနီရဲရဲဒစ်ကို လှည့်ပတ်ကြည့်ရင်း
တကယ်ကြည့်လို့ကောင်းတယ် သိလား၊ နီနီရဲရဲကြီးနဲ့ ကားနေတာ တစ်ခါမှ အဲ့လို မမြင်ဘူးဖူး
ပြောလဲပြော လက်နှင့် ဒစ်ကို ဖွဖွဆုတ်ကာ ဂွင်းတိုက်သလို ပွတ်ကစားပေးသည်။
စုတ်ပါဟာ မနေနိုင်တော့ဘူး၊ အရမ်းဖြစ်နေပြီ၊ ငါ ခဏလေးနဲ့ ပြီးတော့မှာ
ခစ် ခစ် ဆရာကလည်း
ရယ်ရင်း လီးကိုထောင်ကိုင်ကာ လက်နှင့် ဖွဖွဆုတ်ပြီး သားရည်ကို အတင်းဆွဲဆွဲချသလို
လုပ်ရင်း လက်တဖက်က တွဲလောင်းကျနေသည့် ဂွေးဥ နှစ်လုံးကို အသာညှစ်ချေကစားတော့
အား အ အ အောင့်တယ်ဟ ဖြေးဖြေးညှစ်ပါ
အဲလို လုပ်ပေးတာ မကောင်းဘူးလား
ကောင်းတယ် အောင့်သလိုလိုနဲ့ ဖီးလ်တက်နေတာ၊ လုပ် လုပ် အဲလို လုပ်၊ ဥကိုတော့အရမ်းမညှစ်နဲ့နော် အတန်ကို တင်းတင်းလေး ဆုတ်ပြီး ကစား၊ အေး အေး အဲ့လိုအဲ့လို အား အ အ အိုး ကောင်း ကောင်း
ခက်ခက်က အောင်မြတ်မိုး မျက်နှာကို မော့ကြည့်ရင်း ကစားနေရာမှ လီးကို
ဆွဲစုတ်လိုက်သည်၊ ပါးစပ်ထဲ လီးဝင်သွားသည်နှင့် ကိုင်ထားသည်ကို လွတ်ကာဂွေးဥကို လက်နှစ်ဘက်ဖြင့် ဖွဖွလေး ကစားရင်း ခပ်မြင်းမြင်း စုတ်လိုက် ပါးစပ်နှင့်
ရှေ့တိုးနောက်ငင် ကစားလိုက်နှင့် အစွမ်းပြတော့သည်။အောင်မြတ်မိုးလည်း ခက်ခက်အစွမ်းကို တာရှည်မခံနိုင်တော့
အား အား မရတော့ဘူး မရတော့ဘူး ထွက်တော့မယ် ထွက်တော့မယ်ဟု ပြောရင်း သူ့လီးကို ပါးစပ်ထဲမှ ဆွဲထုတ်ဖို့ လုပ်တော့ ခက်ခက်က တင်ပါးနှစ်ဘက်ကို
အတင်းကိုင်ထားပြီး ပါးစပ်ထဲမှ လီးဆွဲအထုတ်မခံပဲ မထုတ်ဖို့
ခေါင်းယမ်းပြသည်။
အား အား မရတော့ဘူးနော် မရတော့ဘူး၊ မထိမ်းနိုင်တော့ဘူး ထွက်ပြီ ထွက်ပြီ
တပြစ်ပြစ်နှင့် ပန်းထွက်လာသည့် အရည်ကို ခက်ခက်မှာ ပါးစပ်နှင့် ခံထားတော့သည်။ ကုန်စင်အောင် ပန်းထုတ်ပြီးမှ ခက်ခက်က ကမန်းကတမ်း ထကာ ရေစင်တွင် သုတ်ရည်များကို ထွေးချရင်း ပလုပ်ကျင်းကာ
ထင်သလောက် အဆိုးကြီး မဟုတ်ဘူးနော်၊ မြိုတော့ မမြိုချရဲဘူး
နောက်တစ်ခါဆို ရဲမှာပါ၊ ထွက်နေတဲ့အချိန်မှာ စုတ်ဆွဲရင်း မြိုမှ အရသာရှိတာ
ဆရာနော် တဖြေးဖြေးနဲ့ လွန်လာမယ်၊ ခုတောင် တော်တော်လွန်နေပြီ
အေးပါ အေးပါ၊ လာ၊ အိပ်ယာထဲလှဲရင်း ခဏ နားမယ်၊ မောပြီ
စာမသင်တော့ဘူးလား
ဒီနေ့ မသင်တော့ဘူးဟာ
စာမေးပွဲတော့ အောင်တော့မှာပဲ
အောင်ပါတယ်၊ အောင်ဖို့ဆရာတာဝန်ယူတယ်၊ ဆရာ့မှာ စာစစ်တဲ့သူတွေနဲ့ အဆက်အသွယ်ရှိတယ်၊ အဲဒါတော့ မပူနဲ့၊ ခုံနံပါတ်ပေးလိုက်ရင် နည်းနည်းပါးပါး ခြေချော်လက်ချော်ဆို သူတို့ ကြည့်လုပ်လိုက်မယ်
အမ်…ဟုတ်လို့လား၊ ဆရာတကယ်ပြောတာလား
တကယ်ပေါ့ဟ
ခိ ခိ အဲ့ဒါဆို ဂွတ်ဘဲ၊ အဲဒါ အင်္ဂလိပ်စာ တစ်ဘာသာပဲလား
မပူပါနဲ့၊ ဆရာ့အဆက်သွယ်က ဘာသာစုံရတယ်
ဒါဆိုရင်တော့ ရှယ်ဂွတ်ကြီး ဖြစ်သွားပြီ၊ ခိ ခိ
နှစ်ယောက်သား အိပ်ယာပေါ် ကိုယ်လုံးတီးနှင့် ရောက်သွားကာ စောင်အတူခြုံရင်းစောစောက လုပ်ခဲ့သည့်အကြောင်း စမြုံပြန်ကာ ပြောနေတော့သည်။
===================================
အခန်း (၅၆)
ဆရာ၊ ဒီပုံဆို ခက်ခက်တို့ဖောက်ပြန်တယ် ဖြစ်တော့မှာဘဲ၊ စောစောကလဲ ဘယ်လိုဖြစ်သွားမှန်း မသိဘူး၊ ဒီလို တစ်ခါမှ မဖြစ်ဘူးတော့ ကောင်းလွန်းလို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်တောင် ဘာတွေလုပ်မိမှန်း မသိတော့ဘူး၊ အားရပါးရပဲ ဆရာ့မျက်နှာကို ခစ်ခစ်၊ ငရဲတော့ကြီးတော့မှာပဲ၊ ကန်တော့နော် ဆရာ၊ကန်တော့ ကန်တော့
မကြီးပါဘူးဟ၊ အဲ့လိုမှ ငါက သဘောကျတာ လုပ်သာလုပ် စိတ်ထဲ လုပ်ချင်သလိုသာလုပ်ချ၊ ငါလဲ အဲလို တစ်ခါမှ လုပ်ဖူးတာ မဟုတ်ဘူး၊ စောစောက နင်ပါးစပ်ထဲ ပြီးတာ ကောင်းလိုက်တာ၊ အပြင်မှာ ပြီးတာနဲ့ ဘာမှမဆိုင်ဘူး၊ နင်နဲ့ ငါက ဒါမျိုး ကီးကိုက်တယ်
ဆရာကလည်း ကီးအကိုက်လွန်ပြီး ကြာရင် မထိမ်းနိုင်ပဲ ခက်ခက်တို့ဖောက်ပြန်တယ်
ဖြစ်တော့မှာ၊ ကြည့် ခု နှစ်ယောက်လုံး ကုတင်ပေါ် ရောက်နေပြီ၊ ဘာမှ မလုပ်ဘူးဆို
ဘယ်သူယုံမလဲ
နင်ကလဲ ငါတို့က ခု ကုတင်ပေါ်ရောက်နေတာ ဘယ်သူသိလို့လဲ၊ ငါတို့မဖောက်ပြန်ပဲ လုပ်လို့ရတဲ့ နည်းလမ်းတွေ အများကြီးရှိတယ်
ပြောရင်း အောင်မြတ်မိုးလက်မှာ စောင်အောက်မှ ခက်ခက်နို့အုံဆီ ရောက်လာပြီး
အသာပွတ်ကစားနေသည်။
ဘာနည်းလမ်းတွေ ရှိလို့လည်း ခုလိုပဲ ရှိတဲ့ဟာ၊ ကြာရင် မထိမ်းနိုင်ပဲ ဟိုလိုတွေဖြစ်တော့မှာ
ရှိတာပေါ့ဟ၊ နင့်အသားက ကိုင်လို့ကို ကောင်းတာ၊ အိနေတာဘဲ
နို့ကိုင်နေသည့် လက်က ဗိုက်ကို အသာပွတ်ရင်း ပေါင်ကြားထဲ ဆင်းလာသည်။
ဆရာကလည်း မတော်သေးဘူးလား၊ စလာပြန်ပြီ
မဝသေးဘူးဟ၊ လူက မမောသေးလို့နဲ့တူတယ်၊ ခုတောင်လာပြန်ပြီ
နှစ်ခါတောင် ပြီးထားပြီပဲ၊ ဘာမမောသေးဘူးလဲ
ပြီးတာက ပြီးတာပဲ၊ ငါပြောတာက ဆောင့်ဆောင့်လိုးလို့မောတာကိုပြောတာ
အိုး ဆရာကလည်း မလိုးပါဘူး၊ ဒီလိုပဲ နေမယ်ဆို
အေးပါဟ၊ တကယ်လိုးတာ မဟုတ်ဘူးလေဟာ၊ လိုးသလိုပေါ့၊ ငါလုပ်ပြမယ်
ဆရာကလဲ ဘာမှန်းလဲမသိဘူး၊ တကယ်မလိုးဘဲ ဘယ်လိုလိုးမလဲ
နင်ကလဲ ငါပြပါမယ်ဆို
ပြောပြောဆိုဆို အောင်မြတ်မိုးက ဒူးထောက် ထိုင်လိုက်ပြီး ခက်ခက်ခြေနှစ်ချောင်းကို
ဆွဲမ,ကာ သူ့လီးကို ခက်ခက်စောက်ဖုတ်ပေါ် တင်လိုက်သည်။ နောက် ပေါင်နှစ်ချောင်းကို
ဆွဲစေ့ကာ သူ့လီးကို ညှပ်လိုက်ပြီး လိုးသလို ရှေ့တိုး နောက်ငင် ခပ်သာသာ ဆောင့်ပြရင်း
တွေ့လား အဲလိုပြောတာ
ခစ်ခစ် ဆရာကလည်း ကြံကြံဖန်ဖန်
ငါ အဲ့လိုလုပ်တာ အပြာကားထဲ မြင်ဖူးတယ်၊ လုပ်လို့ကောင်းသားဟ
ခပ်ဖြေးဖြေး ဆောင့်နေရာမှ အရှိန်ရကာ တဖတ်ဖတ်နှင့် အသံထွက်အောင် ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်လာတော့
အား အား အီး အင်း အင်း…နှင့် ခက်ခက်ဆီက ခပ်တိုးတိုး အပြာကားထဲကလို ဖီးလ်လာသည့် သည်းညူသံမျိုး ထွက်လာသည်မို့ အောင်မြတ်မိုးမှာ စိတ်ပါသထက် ပါလာပြီး ခပ်ပြင်းပြင်းပင်မနားတမ်း ဆောင့်တော့သည်။ အောင်မြတ်မိုး ဆောင့်ချက်နှင့်အညီ ခက်ခက်ဆီက ညည်းညူသံ ထွက်လာသည်မို့
နှစ်ဦးသားမှာ အပေးအယူညီကာ တဖုတ်ဖုတ် တဖတ်ဖတ်တအီးအီး တအားအားနှင့် အရသာတွေ့နေတော့သည်။ တော်တော်လေးကြာတော့အောင်မြတ်မိုးက ဒူးထောက်ပြီး ဆောင့်နေရာမှ ခက်ခက်ကို ဆွဲမ,ပြီးလေးဘက်ကုန်းခိုင်းတော့သည်။ ခက်ခက်လဲ အလိုက်သင့် ဖင်ကော့ကာ ကုန်းပေးလိုက်သည်။ပြူထွက်နေသည့် စောက်ဖုတ်အောက်နားမှ လီးကို ပေါင်နှစ်လုံးနှင့် တင်းတင်းညှပ်ကာ မနားတမ်း ဆောင့်တော့သည်၊
ခက်ခက်မောသွားပြီလားမရတော့ဘူးဟာ၊ တကယ်လိုးမှ ရတော့မယ်
အာ ဆရာကလည်း တကယ်လုပ်လို့
မကောင်းဘူးထင်တယ်
မထူးပါဘူးဟာ နင်ကလဲ၊ ဒီအခြေအနေတောင် ရောက်နေပြီဟာ၊ ဒီအတိုင်းဆို ငါလည်း ပြီးမှာမဟုတ်ဘူး
ကြောက်တယ် ဆရာ၊ ခက်ခက်က ကိုယ့်ယောက်ကျားကလွဲပြီး အဲဒါမျိုး လုပ်ဖူးတာ မဟုတ်ဘူး
ငါလဲမလုပ်ဖူးပါဘူးဟ၊ ခုဟာက မနေနိုင်တော့လို့၊ မလိုးဘူးဟာ သွင်းပဲ သွင်းထားမယ်ဟာ
ဟာ ဆရာကလည်း အတူတူပဲဟာကို
မတူပါဘူး လိုးတာက သွင်းပြီး ဆောင့်နေတာ ပြောတဲ့ဟာ၊ ငါတို့ကမဆောင့်ဘူးလေဟာ
တကယ်နော် မဆောင့်ဘူးနော်
အေးပါဟ
ဖြေးဖြေးလေးပဲသွင်းနော်၊ ဆရာ့ဟာကြီးက အကြီးကြီး၊ ကြောက်စရာကြီး
အင်း
နေအုံး နေအုံး ခုလို လေးဘက်ကြီးနဲ့ မသွင်းနဲ့၊ ပက်လက်လုပ်
ပြောပြောဆိုဆို ခက်ခက်က ပက်လက်အိပ်ကာ ခြေနှစ်ချောင်းကို မြှောက်ပြီး လက်နှင့်ဆွဲထိမ်းထားလိုက်သည်။ အောင်မြတ်မိုးလည်း ခက်ခက်ပေါင်ကြားထဲ ဒူးထောက်ရင်းလီးကိုတေ့ကာ အသာထိုးထည့်လိုက်သည်။
ဖြေးဖြေးနော် ဆရာ
အင်းပါ
ဟိုး ဟိုး ခနရပ် ခနရပ်
ဘာလို့လဲ နာလို့လား
မနာပါဘူး၊ အဲ့လောက်လေးနဲ့ အထဲက တင်းပြီး ခံလို့ကောင်းနေလို့
အင်း ဆရာလည်း ဇိမ်ပဲ၊ အဲလို တစ်ခါမှ မလုပ်ဖူးဘူး
ဆရာ့မိန်းမကို လုပ်နေတာပဲ
မတူဘူးဟ၊ သူ့ကို လုပ်တာ နင်လို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း မရှိဘူး
ကဲထပ်သွင်းအုံး၊ ဖီးလ်က ပျောက်သွားပြီအား ကောင်းလိုက်တာ၊ ဆရာ့ဟာကြီးက အရှည်ကြီးပဲ ဆုံးကို မဆုံးနိုင်ဘူး၊ဗိုက်ထဲထိတောင် ရောက်သွားပြီလား မသိဘူး
ဆုံးပါပြီဟ ရော့ရော့
အောင်မြတ်မိုးက အဆုံးထိ တစ်ခါထည်းထိုးပြီ အတင်းဖိကပ်လိုက်သည်မို့
အား အား အမလေး သေပါပြီ၊ အီး အီး ဗိုက်ပေါက်သွားပြီလား မသိဘူး
အတွင်းမှ နည်းနည်း အောင့်သွားသည်ကို အမူပိုကာ များများလုပ်ပြီး အော်ပြတော့
ဆောရီး ဆောရီးနှင့် အောင်မြတ်မိုးက လန့်ပြီး သူ့လီးကို တဝက်မျှ ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။
ဆရာဟာကြီးက ဒီလောက်ရှည်တာ အဆုံးထိ မရဘူးဆိုတာ မသိဘူးလား
ရပါတယ်ဟ၊ ဘယ်လောက်ကြီးကြီး၊ ဘယ်လောက်ရှည်ရှည် ရကိုရတယ်၊ သဘာဝပဲ၊ကလေးတောင် မွေးလို့ရသေးတာ
အိုး ကလေးက ဗိုက်ထဲက ထွက်တာ၊ ခုက သွင်းတာ မတူဘူး
ရပါတယ်ဆို၊ ကဲအဆုံးထိ ထပ်သွင်းပြမယ်
ဖြေးဖြေးနော်
ကဲဝင်သွားပြီ မနာတော့ဘူးမို့လား
နည်းနည်းတော့ နာပါတယ် အောင့်ခံထားတာ သိလား
ဒီလိုလေး ဒီလိုလေးနဲ့ဆို မနာတော့ပါဘူး
အောင်မြတ်မိုးက အသာအယာ လှုတ်ကစားပေးရင်း ပြောသည်မို့
မလိုးဘူးဆို
ဒါ အတင်းဆောင့်လိုးတာ မဟုတ်ဘူးလေ၊ မနာအောင်လို့ကစားပေးတာ
ဆရာနော် ဆင်ခြေကြီးပဲ၊ ဒါနဲ့ပဲ လိုးဖြစ်တော့မယ်
အင်းပါဟ၊ နင့်ဟာက အထဲမှာ အီစိမ့်ပြီး ဖီးလ်လာနေလို့မနေနိုင်ဘူးဟ၊ နင်ရော ဖီးလ်မလာဘူးလား
ဆရာကလည်း မလာပဲနေမလား၊ ကောင်းလွန်းလို့ မနည်းစိတ်ထိမ်းထားရတယ်
မထိမ်းရင် ဘာတွေဖြစ်ကုန်မလဲ
ခစ်ခစ် ဆရာကလည်း မထိမ်းရင် ကောင်းလွန်းလို့ လိုးပါ လိုးပါလို့ အော်မိတော့မယ်
ငါရောပဲ မနည်းထိမ်းနေရတာ၊ နည်းနည်းလေးတော့ လှုတ်မယ်ဟာ၊ မနေနိုင်ဘူး
အောင်မြတ်မိုးက အသာအယာ အထုတ်အသွင်း လုပ်နေရာမှ တဖြေးဖြေး အဆုံးနီးပါး ဆွဲထုတ်လိုက် ဖိသွင်းလိုက် လုပ်လာသောကြောင့်
ဆရာကလဲကွာ၊ ဘယ်လိုကြီးတောင် ဖြစ်ကုန်ပြီလဲ မသိဘူး၊ ခက်ခက် မနေနိုင်တော့ဘူး
ဆရာလဲ မရတော့ဘူး၊ ဆရာဘာလုပ်ရမလဲ
လိုးပါတော့ ဆရာရယ်၊ ဆရာ့စိတ်ကြိုက်သာ လိုးပါတော့၊ ခက်ခက်နေလို့မရတော့ဘူး
အင်း အင်း ဆရာလည်း မရတော့ဘူး
အ အ အ အ အား အား အီး အား အား အ
===================================
အခန်း (၅၇)
အောင်မြတ်မိုးနှင့် ခက်ခက်မှာ အပေးအယူ တည့်သွားပြီးနောက် နှစ်ပတ်မျှ ကြာပြီးသည့်
နောက်မှာတော့ သူ ဆယ်တန်းစာမေးပွဲ အောင်တော့မည်မှာသေချာသလောက် ဖြစ်သွားသည်မို့ သူငယ်ချင်း ဝါဝါကျော်ကို သူနှင့်အတူ ဆယ်တန်းပြန်ဖြေပြီး စာမေးပွဲအောင်မှာ သေချာကြောင်း ပြောပြတော့သည်။
ဟေ့ မိကျော် ငါ ဆယ်တန်းပြန်ဖြေမလို့ ကျူရှင်တက်နေတယ်၊ နင်ရော ပြန်ဖြေမလား
မဖြေချင်တော့ပါဘူး ခက်ခက်ရာ၊ ဖြေလဲ အောင်မှာ မဟုတ်ဘူး၊ စိတ်ဓာတ်ကျနေပြီ
ဒီတစ်ခေါက်တော့ ကြိမ်းသေပေါက် အောင်မယ်ဟာ၊ ငါ ဆရာကောင်း ရထားတယ်၊အာမခံနဲ့ အောင်ကိုအောင်ရမယ်
ဟုတ်ရဲ့လား ခက်ခက်၊ ဘယ်ကဆရာလဲ
နင် မှတ်မိလား ငါတို့တောင် အရင်က တက်ဖူးသေးတယ်လေ၊ ဆရာအောင်မြတ်မိုးလေ
အော် ဆရာအောင်မြတ်မိုးဆို မသိဘဲနေမလား၊ ဆရာ့ပုံစံက ကြွေဆင်ကြီးလေ ခစ်ခစ်
ကောင်မ ဒါမျိုးကျ မှတ်မိတယ်၊ အေး ဟုတ်တယ်၊ ငါ သူ့ဆီမှာ တက်နေတာ အာမခံနဲ့၊အောင်ရမယ်ဟာ
သူက အင်္ဂလိပ် တစ်ခုပဲသင်တာမို့လား
ဘာသာစုံအောင်ရမယ်ဟာ၊ အာမခံပါတယ်ဆို
တကယ်၊ နင်က ဘယ်မှာတက်တာလဲ၊ ဘယ်အချိန်လဲ
ငါက စပယ်ရှယ်၊ သူ့အိမ်မှာ သီးသန့် ဘာသာစုံ၊ ခစ်ခစ်၊ ဆရာက ရှယ်ကြီးဟ၊ဒါကြောင့် နင့်ကို အချစ်ဆုံး သူငယ်ချင်းမို့ငါခေါ်လိုက်တာ၊ နင်တက်မလား၊
အောင်မှာကတော့ ကြိမ်းသေတယ်
အောင်ဖို့ ကြိမ်းသေရင် တက်မယ်ကွာ၊ သူက မေးခွန်းတွေ အကုန်ပေးမှာလား၊ ငါတို့အဖြေပဲ ကျက်ပြီး ဖြေရုံဘဲလား၊ ဒါမျိုးမှ ငါက အောင်မှာ ခစ်ခစ်
အော် ဒီထက်တောင် သေချာပါတယ်ဆို၊ အောက်လမ်းနည်း၊ အောက်လမ်းနည်း၊သဘောပေါက်လား
ဘယ်လို ဘယ်လို အောက်လမ်းနည်းလည်း
ခစ်ခစ်၊ တက်မယ်ဆို ငါနဲ့ နက်ဖြန်လိုက်ခဲ့၊ နင်သဘောပေါက်သွားမယ်
ဒါဆို နက်ဖြန် ငါ့ကို လာခေါ်လေ၊ အောင်မယ်ဆို တက်မယ်၊ ဆရာအောင်ကျော်မိုးရဲ့
အောက်လမ်းနည်းဆို ရပြီ ခစ်ခစ်
ကောင်မ သိတယ်၊ သိတယ်၊ နင်က ငါ့ထက်တောင် ပိုကဲ
သို့နှင့် ဝါဝါကျော်ပါ ခက်ခက်နှင့်အတူ အောင်မြတ်မိုးဆီ ရောက်သွားတော့သည်။
ဆရာ၊ ဒါ ခက်ခက် သူငယ်ချင်း ဝါဝါကျော်လေ၊ မှတ်မိလား၊ အရင် ဆရာ့ဆီ
ကျူရှင်တက်တုန်းက သူနဲ့ နှစ်ယောက်အတူလေ
အော်အော် အေး အေး၊ မှတ်မိသလိုလိုတော့ ရှိသား၊ သူလည်း ခက်ခက်လိုပဲ အင်္ဂလိပ် မရတာလား
ခစ်ခစ် သူက ဘာသာစုံမရတာ၊ သူက ခက်ခက်နဲ ဘဝတူသိလား၊စာမေးပွဲကျပြီး အိမ်က ယောက်ကျားပေးစားလိုက်တာ၊ ခု ဆရာ့အားကိုးနဲ့ ပြန်ဖြေပြီးအိမ်ကိုကြွားမှာ သိလား၊ အဲဒါ ဆရာ သူ့ကိုပါ အောင်အောင်တာဝန်ယူရမှာ သိလား
ဟဲ့ ခက်ခက်၊ ဒီကိစ္စက လူတကာ လျှောက်ပြောနေလို့ မရဘူးလေ၊ တော်ကြာ ပြဿနာတွေတက်မယ်
ဘယ်သူမှ မပြောဘူး၊ ခက်ခက်နဲ့ မိကျော်ပဲ သိတာ၊ ခက်ခက်က တစ်ယောက်ထဲ မအောင်ချင်လို့မိကျော်ကို အဖော်ခေါ်တာ သိလား၊ ပြီးတော့ ဆရာ့အတွက်လဲ
အလိုက်သိပါတယ်၊ မိကျော်နဲ့ ခက်ခက်က ငယ်ငယ်ထဲက စိတ်တူကိုယ်တူ၊ ဆရာ ဘာမှမပူနဲ့၊ ဒါက တိုးတိုးတိတ်တိတ် ကိစ္စဆိုတာ နားလည်ပြီးသား၊ ဟုတ်တယ်မို့လား မိကျော်
ခက်ခက်က ပြောရင်း ဝါဝါကျော်ကို လှမ်းမေးသည်ကို ဝါဝါကျော်က ခေါင်းညှိမ့်ပြသည်။
ခု မိကျော်တစ်ယောက် တိုးလာတော့ ဆရာ့အတွက်လည်း အဆင်ပြေတယ်လေ၊ ခက်ခက်ကဆရာ့ဆီ နေ့တိုင်း လာနိုင်တာမဟုတ်ဘူး၊ ခု မိကျော်ရှိတော့ ဆရာ့ဆီ တစ်ယောက်မဟုတ်တစ်ယောက် လာလို့ရတယ်၊ ခုလို နှစ်ယောက်လုံးလဲ အတူလာလို့ရတယ်၊ မဟုတ်ဘူးလား၊
ခစ်ခစ် ခက်ခက်က ရယ်ပြောပြောရင်း ဝါဝါကျော်ကိုပါ တစ်ဆက်တည်း
မိကျော် ငါတို့ကို ဆရာက စာမေးပွဲအောင်အောင် တာဝန်ယူမှာနော်၊ အဲဒါ နင်သဘောပေါက်ပါတယ်နော်
ခက်ခက်၊ ဆရာက ငါ့ကို လက်ခံလား လက်မခံလား မသိ၊ နင်က ဇွတ်ပြောနေ
နင်ကလဲ ဆရာလက်ခံလာအောင် လုပ်ပေးလိုက်လေ၊ ခစ်ခစ်
ခက်ခက်က ရယ်ပြောပြောရင်း ဆရာအောင်မြတ်ကျော် အင်္ကျီကြယ်သီးကို
တစ်လုံးချင်း ဖြုတ်ပေးရင်း ဝါဝါကျော်ကို မျက်စိတစ်ဖက် မှိတ်ပြရင်း၊
နင်မှတ်မိလား ငါတို့ ဆရာ့ဆီ ကျူရှင်တက်တုန်းက ဆရာ့ပုံကို ကြည့်ပြီးရေရေလည်လည် ကြွေတာလေ
အာ နင်ကလဲ
ဒီမှာ နင်တွေ့မယ်၊ ဆရာက ဘယ်လောက်ကြွေစရာကောင်းလဲဆိုတာ၊ ခစ်ခစ်
ပြောရင်း ဆရာ့အင်္ကျီကို ဆွဲချလိုက်သည်။ ဗလတောင့်သည့် ဆရာအောင်မြတ်ကျော်
အပေါ် ပိုင်းကို လက်နှင့် အသာပွတ်ကစားပြရင်း
ဆရာက လူရိုးဟ၊ ကြွေတဲ့သူပေါပေမဲ့ ဆရာက စားတာမဟုတ်ဘူး၊ ငါ့ကိုတောင် ဆရာက အိမ်မှာ စာခေါ်သင်ပေးရင်း သူ့အလိုလို ခစ်ခစ် ခစ်
ခက်ခက်က စကားကို အရယ်နှင့် အဆုံးသတ်လိုက်သော်လည်း ဘာကိုဆိုလိုမှန်း
ဝါဝါကျော် ကောင်းကောင်းသိသည်။
ဆရာကလည်း ဘာလုပ်နေတာလဲ၊ ဟိုမှာ ကိုယ့်တပည့်မ အသစ်လေးကို ဒီအတိုင်း ကြည့်နေမှာလား၊ နင်ကလည်း ဆရာ့နားကပ်လေ
ခက်ခက်က ဝါဝါကျော်ကို ဆရာ့နားဆွဲကပ်ပြီး တစ်ဆက်တည်း သူက ဘောင်းဘီခါးပတ်ကို ဆက်ဖြုတ်လိုက်သည်။ အောင်မြတ်ကျော်လက်လည်း အလိုလို ဝါဝါကျော် အင်္ကျီကိုချွတ်တော့
အို ဆရာ
ဝါဝါကျော်မှာ စစချင်းမို့ လန့်ကာ အလိုလို ဆရာ့လက်ကို ဖမ်းကိုင်တော့ ခက်ခက်က
နင်ကလဲ ဆရာ့ကို
ဆောရီး ဆောရီး ငါက လန့်သွားလို့ ခစ်ခစ်ခစ်
တွေ့လား၊ ခက်ခက် သူငယ်ချင်းက အိမ်ထောင်သည် ဆိုပေမဲ့ အတွေ့ကြုံက ရင့်တာမဟုတ်ဘူး
ဒါဆို ငါတို့အားလုံးက ပညာဝယ်လေးတွေပေါ့လေ ဟုတ်လား
ဒါပေါ့ ခစ်ခစ် ခစ်
ခက်ခက်က ဆရာအောင်ကျော်မိုး ဝတ်ထားသည့် ဘောင်းဘီဇစ်ကို ဆွဲဖြုတ်ကာ အထဲကိုလက်ထိုးပြီး အတွင်းခံ ဘောင်းဘီအောက်တွင် ပုန်းနေသည့် ပစ္စည်းကိုဆွဲထုတ်လိုက်သည်။
ခစ်ခစ် ဒါ မတောင်သေးဘူးနော်၊ သဘောပေါက်၊ နင် ဆွေစင် ခုနစ်ဆက်၊ မျိုးစင် ခုနစ်ဆက် အကုန်မေ့သွားမယ်၊ ဟော ဟော ကြည့်ကြည့် တွေ့လား တောင်လာတာ ကြည့်လိုက်တော့
အဲတော့ အကြီးကြီးပဲ
အဲဒါကိုပြောတာ၊ အဲဒါကြီးနဲ့ ငါ အီဆိမ့်နေတာ၊ ဒါကြောင့် နင့်ကိုပါ ကျွေးချင်လို့ အစားကောင်း စားရရင် သူငယ်ချင်းကို သတိရလို့သိပလားခစ်ခစ် ခစ်
ရယ်သံနှင့်အတူ ဝါဝါကျော်လည်း အပေါ်ပိုင်း တုန်းလုံးကျွတ်သွားတော့သည်၊
–
ထိုနှစ်က ခက်ခက်ရော ဝါဝါကျော်ပါ ဆယ်တန်းအောင်သွားတော့သည်။
##### ပြီးပါပြီ #####
➡️တင်ထားပြီးသမျှ အပြာစာအုပ် အောစာအုပ်များ စာရင်းကြည့်ရန်နှိပ်ပါ။⬅️
