ဘီလူးစတိုရီ (အပိုင်း ၁) 👈 ဖတ်ရန်နှိပ်ပါ။
ဘီလူးစတိုရီ (အပိုင်း ၂) 👈 ဖတ်ရန်နှိပ်ပါ။
ဘီလူးစတိုရီ (အပိုင်း ၃) 👈 ဖတ်ရန်နှိပ်ပါ။
ဘီလူးစတိုရီ (အပိုင်း ၄) 👈 ဖတ်ရန်နှိပ်ပါ။
အခန်း (၄၁)
“ဒေါ်ဒေါ်ကလဲနော် ဘာလို့ အစ်ကို့ကို ခေါ်ပြီး အဲလိုနေလဲ မသိပါဘူး”
“အော် သန္တာကလဲ၊ ဒါသဘာဝပဲလေ၊ သက်ရှိသတ္တဝါတိုင်း အဲလိုလုပ်ကြတာပဲ၊ တိရိစ်ဆာန်တွေလဲ လုပ်တယ်၊ လူတွေလဲ လုပ်တယ်၊ မထူးဆန်းပါဘူး”
“အစ်ကိုကလဲ သန္တာက ရီးစားတွေ လင်မယားတွေမှ အဲလိုနေတယ် ထင်တာ”
“ရီးစားတွေ လင်မယားတွေလဲ အဲလိုနေတယ်၊ မုန့်ဖိုး ပိုက်ဆံပေးပြီး နေခိုင်းလို့လဲရတယ်၊ ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် နားလည်မှု့ရရင် နေလို့ရတာဘဲ”
“အာ အစ်ကိုကလဲ”
“သန္တာစဉ်းစားကြည့်လေ။ အဓိကက ဖြစ်နေတဲ့ဆန္ဒ ဖြေဖျောက်ဘို့ပဲ မဟုတ်လား၊ မမချစ်က ရီးစားထားရင် ပြဿနာလဲ ရှုတ်မယ်၊ လူပြောသူပြောလဲ ခံရမယ်၊ ဟော အစ်ကို့လို လူကို မုန့်ဖိုးကောင်းကောင်းပေးပြီး လုပ်ခိုင်းတော့ ပြဿနာလဲရှင်း၊ အစ်ကိုလဲ ပိုက်ဆံရ၊ သူ့ဆန္ဒလဲပြည့် ဘယ်လောက်ကောင်းလဲ”
သန္တာက ခဏမျှ စဉ်းစားကာ မောင်မင်းညို ပြောတာ ဟုတ်သလိုလို ဖြစ်နေသည်မို့
“အင်းနော်၊ ဒါဆို အစ်ကိုက လူတွေအများကြီးကို အဲ့လို ပိုက်ဆံယူပြီး လိုက်လုပ်နေတာလား”
“အာ အများကြီး မဟုတ်ပါဘူး၊ တချို့က တစ်လမှ တစ်ခါလောက် ခေါ်တာ၊ ခု မမချစ်ပဲ အ်ကို့ကို ခဏခဏ ခေါ်တာ၊ ပြီးတော့ အစ်ကိုက တိုးတိုးတိတ်တိတ် လုပ်တာလေ၊ လူသိပ်မသိဘူး၊ အစ်ကို့မှာ အစ်မလို ခင်ရတဲ့သူ ရှိတယ် သူ့ရင်းနှီးတဲ့ မိတ်ဆွေနည်းနည်းပါးပါးကိုပဲ ကူညီတာ၊ ဒါကြောင့် အစ်ကိုလည်း ဆန္ဒပြည့်ပြည့်နေတော့ ရီးစား ထားစရာ မလိုတော့ဘူးပေါ့၊ ပြီးတော့ ဒါမျိုးက လူသိရှင်ကြား လုပ်လို့မရဘူးလေ၊ လုပ်ရင် အစ်ကိုလည်း နာမည်ပျက်တာပေါ့”
“အော်၊ ဒါဆို အစ်ကိုက ရီးစားမထားဘဲ အဲလိုပဲ လုပ်တယ်ပေါ့”
“အဲ့ဒီသဘောပေါ့၊ ရီးစားလဲ မထားချင်ပါဘူး၊ ရီးစားက စိတ်ရှုတ်စရာ ကောင်းတယ်၊ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် ချုပ်ကိုင်ချင်တာ၊ ဟိုချုပ်ချယ် ဒီချုပ်ချယ်နဲ့ စိတ်ညစ်မယ်၊ အစ်ကိုကတော့ ဘယ်တော့မှ ရီးစားမထားဘူး စဉ်းစားထားတာဘဲ”
“ဟုတ်တယ်နော်၊ ရီးစားထားတာ မကောင်းပါဘူး၊ ညီမလဲ ရီးစား မထားချင်ဘူး၊ ခစ် ခစ် ဒါပေမဲ့ ညီမကိုလဲ ဘယ်သူမှ ရီးစား မထားချင်ကြပါဘူးလေ၊ ညီမက ဝတော့ ကြိုက်မဲ့သူ မရှိဘူး၊ ခက်တာက ညီမတို့လို လူတွေကတော့ အစ်ကိုပြောသလို ဆန္ဒဖြစ်လာရင် ရီးစားလဲမရှိ၊ ပိုက်ဆံလဲ မရှိနဲ့၊ ဘာမှ လုပ်လို့မရပါဘူး”
“ဒါက လူတွေက မသိလို့ပါ၊ အစ်ကို့ထင်တာကတော့ ညီမက အရမ်းကြီး မဝပါဘူး၊ ပြည့်ပြည့်လေး ဖြစ်နေလို့ ဝ,သလို ဖြစ်နေတာပါ၊ ခုလို ပြည့်တာလေးက ပိုလုပ်လို့ ကောင်းတယ်ထင်တာဘဲ၊ အစက အကိုလဲ ဝ,ရင် လုပ်လို့ မကောင်းဘူးထင်တာ၊ မမချစ်နဲ့ ကြုံမှ ကောင်းမှန်းသိတော့တယ်”
“အစ်ကိုကလဲ ဟုတ်လဲ မဟုတ်ဘဲနဲ့၊ ဝ,တာ ဘယ်သူမှ မကြိုက်ဘူး”
“ညီမကလဲ တကယ်ပြောတာပါဆို၊ ကြိုက်လို့ မမချစ် ခေါ်တိုင်း အစ်ကိုလာနေတာပေါ့၊ မကြိုက်ရင် မုန့်ဖိုး ဘယ်လောက်ရရ အစ်ကိုလာမလား၊ အစ်ကိုလဲ အလုပ်ရှိနေတဲ့ဟာ၊ ညီမ ခေါ်လဲ အစ်ကိုလာမှာပဲ၊ အစ်ကိုက ဝ,တာ ကောင်းမှန်းသိတယ်လေ”
“အိုး မခေါ်နိုင်ပါဘူး၊ ညီမမှာ အစ်ကို့ကို ပေးစရာ ပိုက်ဆံမှ မရှိတာ”
“အစ်ကိုက ဒီအလုပ် လုပ်တယ်ဆိုပေမဲ့ ဘယ်လောက်လဲ သတ်သတ်မှတ်မှတ် မရှိပါဘူး၊ ညီမ စေတနာရှိသလောက် ပေးလဲရတာပါပဲ”
“အစ်ကိုကလဲ သန္တာ့မှာ စေတနာရှိသလောက်လဲ ပေးစရာ ပိုက်ဆံက မရှိဘူးလေ၊ အဲဒါပြောတာ”
“အစ်ကိုပြောတဲ့ စေတနာဆိုတာက ကိုယ့်မှာ ရှိတာလေး ပေးနိုင်တာ စေတနာပေါ့၊ အများကြီးပေးမှ စေတနာ မဟုတ်ပါဘူး၊ ကဲ သန္တာမှာ တစ်ကျပ်ပဲရှိလို့ အစ်ကို့ကို ပေးလဲ စေတနာပေါ့၊ အကိုက ဝ,တာကြိုက်ပြီးသား ဆိုတော့ မုန့်ဖိုးက အဓိက မဟုတ်ပါဘူး၊ နှစ်ံယောက် ဆန္ဒပြည့်ရင် ရပြီပဲ”
“အယ် တစ်ကျပ်လဲ ရတယ်၊ တကယ်လား”
“တခြားသူဆို ဘယ်ရမလဲ၊ သန္တာပဲ တစ်ကျပ်နဲ့ ရမှာ၊ ဘာလို့လဲ ဆိုတော့ သန္တာ့မှာ ပိုက်ဆံအများကြီး မရှိတာ ကိုယ်သိနေလို့လေ၊ ကဲ တစ်ကျပ်ရော ရှိလို့လား၊ မရှိရင်တော့ မရဘူးနော်”
“အိုး တစ်ကျပ်တော့ ရှိတာပေါ့၊ ခု သန္တာ့မှာ တစ်ရာလောက်ရှိတာ၊ တစ်ဆယ်တောင် ပေးလို့ရတယ်”
“တစ်ကျပ် ရပြီဆို၊ ကျပ်တန် အသစ်လေးဆို ပိုကောင်း”
“ခစ် ခစ် ခစ် အကိုကလဲ သန္တာစုထားတာ အကုန်အသစ်လေးတွေချည်း”
“ကဲ ဒါဆို အစ်ကို့ကို မုန့်ဖိုးပေးပြီး ဆန္ဒဖြည့်ခိုင်းလို့ရပြီ၊ ကဲ ဘယ်တော့ ဖြည့်ခိုင်းမလဲ အခုလား”
“အိုး အခုမဟုတ်ပါဘူး၊ ခု ဒေါ်ဒေါ်ရှိနေတဲ့ဟာ”
“ဒါဆို ဘယ်တော့လဲ”
“ဒေါ်ဒေါ်မရှိတဲ့ အချိန်ပေါ့၊ ဒေါ်ဒေါ်က တစ်နေ့လုံး ဆိုင်သွားတာဆိုတော့ သန္တာက နေ့ဆို အိမ်မှာ တစ်ယောက်ထဲ၊ အစ်ကိုလာပေါ့၊ အဲတော့ အစ်ကိုက နေ့ဆို ရုံးမှာလုပ်တယ်ဆို၊ ဒါဆို ဘယ်လာလို့ရမလဲ”
“စနေနေ့ ရုံးပိတ်တယ်လေ၊ မမချစ်လဲ စနေ ဆိုင်သွားတယ်မို့လား၊ သူ့ဆိုင်က တနင်္ဂနွပေဲ ပိတ်တာမို့လား”
“ဟုတ်သားဘဲ၊ စနေ,နေ့လည် အစ်ကိုလာလို့ ရတာပဲ၊ အင်း စနေ စနေ အစ်ကိုလာခဲ့”
“မုန့်ဖိုးက ကျပ်တန် အသစ်လေးမှနော်”
“အင်းပါ”
တစ်ယောက်နှင့် တစ်ယောက် အပြန်အလှန် ပြောရင်း ဘယ်လိုဖြစ်သွားသည် မသိ၊ အစ်ကို အိမ်ပေါ်တက်သွားတော့မှ သန္တာက သူ့ရွစိတက်နေသည့် ဆန္ဒကို မထိမ်းနိုင်ပဲ အစ်ကိုနှင့် အပေးအယူ လုပ်မိမှန်း သတိထားမိကာ ရှက်စိတ်နှင့် ရင်ဖိုသွားမိသည်။ ရင်ဖိုသွားသော်လည်း အစ်ကိုနှင့် ခုလို ဖြစ်သွားသည်ကို ကျေနပ်နေမိသည်။ အစ်ကိုက သူ့ကို မုန့်ဖိုး တစ်ကျပ်တည်းနှင့် လက်ခံသည်ကိုပင် ဝမ်းသာကျေနပ်ကာ စနေနေ့ကျ အစ်ကိုနှင့် ဆုံပြီး သူချောင်းကြည့်တိုင်း သဘောကျနေသည့် အစ်ကို့လီးကို သူတကယ် လက်တွေ့ ကြုံရတော့မည်ကို တွေးပြီး ပိုရင်ဖိုကာ ကိုယ်အတွင်းမှပင် ယားကျိကျိ ဖြစ်လာတော့သည်။
သန္တာဘာဖြစ်နေမှန်း မောင်မင်းညို သိသည်။ သူနှင့် မမချစ်တို့ ချစ်ပွဲဝင်နေသည်ကို တံခါးဝမှ လာလာချောင်းတတ်မှန်း မောင်မင်းညို သိသည်မှာ ကြာပြီ၊ သန္တာ့ရုပ်ရည်က အချောကြီး မဟုတ်သော်လည်း မျက်နှာတွင် ဝက်ခြံ၊ တင်းတိတ်ကင်းကာ အသားအရည်လည်း ချောချောမွေ့မွေ့ ရှိသည်မို့ ကြည့်ပျော်သည့် ရုပ်ရည်က ပိုချောသလိုပင် ဖြစ်နေသည်။ ပြည့်ပြည့်ဖြိုးဖြိုးနှင့် အဆီတွေ စုနေသည်မို့ တစ်ကိုယ်လုံးက ဘယ်နေရာထိထိ အိနေကာ လုပ်၍ကောင်းမည်မှန်း တွေးကြည့်ရုံနှင့် သိနိုင်လေသည်။ ပြီးတော့ သန္တာကား ယောက်ကျားနှင့် တစ်ခါမှ မဆက်ဆံဘူးသည့် အပျိုစစ်စစ် မိန်းကလေး ဖြစ်နေသည်က မောင်မင်းညို စိတ်ကို ပိုလှုတ်ရှားစေသည်။
မောင်မင်းညို တစ်သက်တာတွင် အပျိုစစ်စစ် မိန်းကလေးနှင့် တစ်ခါမျှ မကြုံဖူးချေ၊ သူကြုံခဲ့သမျှ အတွေ့အကြုံရှိသူများသာ ဖြစ်သည်။ သူကလည်း သန္တာ့ကို သဘောကျလာသလို သူတို့ကို ချောင်းချောင်းပြီး ဖြစ်နေသည့် သန္တာ့ဆန္ဒကိုလည်း ရိပ်မိလာသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း ရေလာမြောင်းပေး စကားဆိုကာ လမ်းဖွင့်ပေးလိုက်သည်နှင့် သန္တာကလည်း သူဖွင့်သည့် လမ်းအတိုင်း လျှောက်လာသည်မို့ အဆင်ပြေသွားသည်။ တကယ်တန်း မောင်မင်းညို စိတ်လှုတ်ရှားရသည်က အပျိုစစ်သည့် သန္တာ၏ ခပ်ဝဝ ခန္ဓာကိုယ်ကိုပင်ဖြစ်သည်။
===================================
အခန်း (၄၂)
တကယ်တန်းကြုံတော့ သန္တာက အတွေ့အကြုံ မရှိသော်လည်း ရှက်ကိုးရှက်ကမ်းမဖြစ်၊ နှစ်ယောက်သား ဒီကိစ္စအတွက် ဆုံသည်မို့ အီစီကလီ မရှိ၊ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပင်၊ သန္တာမှာ မောင်မင်းညိုနှင့် သူ့အဒေါ်ဇာတ်လမ်းကို ချောင်းကြည့်နေကြမို့ မောင်မင်းညိုလီးကို စိတ်ဝင်စားကာ ဆော့ကစားချင်နေတာလည်း ပါသည်။ နှစ်ယောက်သား ဆုံသည်နှင့် သန္တာက မောင်မင်းညိုကို အခန်းထဲ ခေါ်သွားကာ သူအသင့်ထုတ်ထားသည့် ကျပ်တန်အသစ်ကလေးကို ပေးရင်း မျက်စမျက်နဖြင့်
“ခစ် ခစ် ခစ် တစ်ကျပ်ပဲနော်၊ ခုမှ စျေးတင်လို့ မရတော့ဘူး ပြောပြီးသား”
“အင်းပါ၊ စျေးမတင်ပါဘူး၊ သန္တာ့အတွက်ဆို ခုလဲ တစ်ကျပ်၊ နောင်လဲ တစ်ကျပ်၊ လိုရင် ခေါ်လိုက် အချိန်မရွေး ဒီစျေးဘဲ”
“ပြီးရော နောက်တစ်ပတ်လဲ ခေါ်အုံးမယ် သိလား”
“သဘော သဘော၊ ခေါ်ချင်တဲ့ အချိန်ခေါ်၊ အစ်ကိုက အသင့်ပဲ”
“ခစ် ခစ် ခစ် ခစ်”
ရယ်မောနေသည့် သန္တာကို မောင်မင်းညိုက လှမ်းဖက်လိုက်ပြီး မော့ကြည့်လာသည်နှင့် နှုတ်ခမ်းချင်းတေ့ကာ စုတ်လိုက်သည်။ ချက်ခြင်းဆိုသလိုပင် သန္တာက မောင်မင်းညိုကို တင်းတင်းပြန်ဖက်လာသည်။ အတွေ့အကြုံ မရှိသူမို့ အစက တုန့်ပြန်ရကောင်းမှန်း မသိသော်လည်း ခဏအတွင်းမှာပင် သန္တာ့ဆီမှ တုန့်ပြန်အနမ်း ရလာသည်။ နှုတ်ခမ်းချင်း သူတစ်ပြန် ကိုယ်တစ်ပြန် နမ်းနေရင်း မောင်မင်းညို လက်က သန္တာ့ အဝတ်အစားများကို ဆွဲချွတ်သည်။ သန္တာကလည်း အလိုက်သင့် နေပေးကာ အချွတ်ခံသည့်အပြင် သူကပါ မောင်မင်းညို အင်္ကျီကို ဆွဲချွတ်သေးသည်။ အပျိုလေးဆိုသော်လည်း သန္တာ့ အပြုအမူများက ရှက်ကိုးရှက်ကန်း မရှိ၊ ရဲရဲတင်းတင်းပင်၊ အစကတည်းက ဆုံးဖြတ်ထားသည်မို့ တွန့်ဆုတ် တွန့်ဆုတ် မရှိတာလည်း ဖြစ်မည်။ မောင်မင်းညိုကလည်း သန္တာ့လို အပျိုနုနုထွတ်ထွတ်လေးကို စိတ်ဝင်စားနေသည်မို့ ခါတိုင်းထက် စိတ်က ပိုထန်နေသည်။ အဝတ်အစား အကုန်ကျွတ်သွားသည်နှင့် သန္တာ့ကိုယ်လုံးကို သူသေချာ ကြည့်မိသည်။
ဝ,သည်ဟု ဆိုသော်လည်း သန္တာ့ကိုယ်က ပုံဆိုးပန်းဆိုး အဆီအတစ်လိုက် ဖြစ်မနေ၊ အသားဖြူဖြူ ကိုယ်လုံး ပြည့်ပြည့်လေးသာ ဖြစ်သည်။ ကိုယ်လုံးပြည့်သည်မို့ထင် နို့အုံကလည်း ကြီးသည်။ ကြီးသည့် နို့အုံက လူကို ဝ,သလိုဖြစ်အောင် လုပ်ထားသလို ဖြစ်နေသည်။ နို့အုံက ကြီးသော်လည်း တွဲကျမနေပဲ တင်းတင်းရင်းရင်း ရှိသည့်အပြင် နို့သီးခေါင်းလေးတွေပင် အပြည့်အဝ မထွက်သလို ဖြစ်နေသည်က တစ်မျိုးချစ်စရာပင် ကောင်းနေသည်။ အပေါ်ပိုင်းက ဝသည်ဟု ထင်ရသော်လည်း အောက်ပိုင်း ပေါင်တံများက တုတ်တုတ်ခဲခဲ မဖြစ်၊ ခပ်သွယ်သွယ်ပင်၊ အသားဖြူသူမို့ ပေါင်ပေါ်မှ သွေးကြောစိမ်းလေးများပင် မြင်နေရသည်။ အပေါ်ပိုင်းနှင့် ယှဉ်လျှင် အောက်ပိုင်း ရှုးသလို ဖြစ်နေသည်ကပင် ကိုယ်လုံးတီးနှင့်မို့ ကြည့်လို့ တစ်မျိုးကောင်းနေသည်။ ဆီးခုံမှာလည်း အမွှေးက ပေါက်သည်ဆိုရုံ ကျိုးတိုးကျဲတဲသာ ရှိသည်။
“အို့ အစ်ကိုကလဲ၊ ဘာကြည့်နေတာလဲ မသိဘူး”
“သန္တာ့ကိုယ်လုံးက ကြည့်လို့ လှလို့”
“အစ်ကိုနော်၊ ဒီလောက် ဝ,နေတာ ဘာလှတာလဲ၊ အပိုမပြောနဲ့”
“တကယ်ပြောတာ၊ အစ်ကို့မျက်စိထဲ သန္တာက မဝပါဘူး၊ ပြည့်တယ်ဆိုရုံလေး၊ ဒါမျိုးလေးမှ အစ်ကိုက ကြိုက်တာ”
ပြောပြောဆိုဆို သန္တာ့ကို လှမ်းဖက်ပြီး မစို့မပို့ ထွက်နေသည့် နို့သီးလေးကို ဖမ်းစို့လိုက်သလို လက်တစ်ဖက်က နောက်နို့တစ်လုံးကို လှမ်းကိုင်လိုက်သည်။ သန္တာက မောင်မင်းညိုကို ပြန်ဖက်သည်။ မောင်မင်းညိုက နမ်းရင်း တစ်ယောက်အိပ် ကုတင်သေးသေးလေးပေါ် ပွေ့တင်ပြီး သူကပါ သန္တာ့ကိုယ်ပေါ် ဖိချကာ အနမ်းဆက်ပြန်သည်။ သန္တာကလည်း မောင်မင်းညိုကို ပြန်သိုင်းဖက်ကာ နမ်းသမျှ တုန့်ပြန်နေသည်။ နမ်းရင်း နမ်းရင်း သန္တာမှာ မနေနိုင်တော့ သူစိတ်ဝင်စားနေသည့် မောင်မင်းညို လီးကို ကိုင်ကစားတော့သည်။
နဂိုကတည်းက သန္တာ့အပေါ် စိတ်ပါနေသည့် မောင်မင်းညိုမှာ သန္တာ၏ လက်ဖဝါး နုနုလေးနှင့် ကိုင်လိုက်သည်နှင့် ခံစားလိုက်ရသည့် အထိအတွေ့ကြောင့် လီးမှာ တဆတ်ဆတ်တုန်ကာ အကြောကြီးများ ပြိုင်းပြိုင်းထအောင်ပင် တင်းထလာတော့သည်။ သန္တာမှာ သူလက်ထဲက သံချောင်းကြီးသဖွယ် မာတောင်နေသည့် လီးကို မျက်လုံးအဝိုင်းသားနှင့် ကြည့်ရင်း မနေနိုင်တော့သလို သူချောင်းကြည့်ထားသည့်အတိုင်း သူ့အဒေါ် လုပ်သလို ပါးစပ်နှင့် စုတ်မိလိုက်တော့သည်။ လီးစုတ်မိသည်နှင့် သန္တာလည်း မနေနိုင်တော့သလို လျှာနှင့်ပါ လီးကို ဖိကပ်ရင်း ပါးစပ်မှ မချွတ်တမ်း စုတ်မိသလို မောင်မင်းညိုမှာလည်း မနေနိုင်ပဲ ကော့ကော့တက်လာကာ ကြာကြာမထိမ်းနိုင်တော့ဘဲ ထွက်ပြီ ထွက်ပြီနှင့် အော်ရင်း သုတ်ရည် ပန်းထွက်တော့သည်။
စုတ်နေရင်း တန်းလမ်း မထိမ်းနိုင်ပဲ ထွက်သည်မို့ ပထမ တစ်စက်နှစ်စက်ခန့် ပါးစပ်ထဲ ဝင်သွားပြီးမှ လီးကို ပါးစပ်ထဲမှ ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ တပြစ်ပြစ်နှင့် လီးထိပ်မှ ပန်းထွက်လာသည့် သုတ်ရည် ဖြူဖြူများကို သန္တာမှာ ကြည့်ရင်း မောလာသလို ဖြစ်လာကာ ပါးစပ်ထဲ ဝင်သွားသည့် သုတ်ရည်ကို လျှာနှင့် တို့ကာ မြည်းစမ်းကြည့်ပြီး အမှတ်မထင် မြိုချမိလိုက်သည်။
“သန္တာ”
“အင် အစ်ကို”
“အစ်ကို မထိမ်းနိုင်ဘူး ဖြစ်သွားတယ်၊ သန္တာ ကျေနပ်ရဲ့လား”
သူအပြီးမြန်သွားသည်မို့ သန္တာ ဆန္ဒမပြည့်မှာ စိုးကာ ကိုမင်းညိုက မေးလိုက်မိသည်။
“အင် ဘာကို ကျေနပ်တာလဲ”
“ဟိုလေ သန္တာ ဆန္ဒပြည့်လားလို့ မေးတာ”
“မသိဘူးလေ၊ ခု ခဏလေးနဲ့ မောနေသလိုပဲ၊ အဲဒါဘာဖြစ်တာလဲ၊ ဒေါ်လေးနဲ့ဆို အစ်ကိုက အကြာကြီး နေနိုင်တယ်နော်၊ သန္တာ လုပ်တာ မကောင်းလို့လား”
“ဟာ မဟုတ်ပါဘူး၊ သန္တာလုပ်တာ ကောင်းလွန်းလို့ အစ်ကို ခဏလေးနဲ့ အရည်တွေ ထွက်ကုန်တာ”
“ဟုတ်လို့လား အစ်ကိုကလဲ၊ သန္တာက တစ်ခါမှ လုပ်ဖူးတာ မဟုတ်ဘူး”
“အင်း တကယ်၊ ကို့မှာ သန္တာလက်နဲ့ ကိုင်တာရော စုတ်တာရော အရမ်းကောင်းနေတာ”
“အစ်ကို တကယ်ပြောတာလား”
“အင်း အစ်ကိုတကယ်ပြောတာ၊ ကောင်းလွန်းလို့ ခံလို့ကို မဝဘူး”
“ဒါဆို သန္တာ ထပ်လုပ်ပေးမယ်လေ၊ သန္တာလဲ မဝသေးဘူး”
“အင်း”
“အစ်ကို့အရည်တွေ အများကြီး ထွက်လာတာနော်၊ အရသာကလဲ တစ်မျိုးပဲ”
“သန္တာရွံလို့လား”
“ဟင်အင်း၊ အစ်ကို့အရည်တွေ ထွက်တာ သန္တာကြိုက်တယ်၊ အစ်ကို့ကို အဲလို ခဏခဏ အရည်တွေ ထွက်အောင် လုပ်ပေးရင် အစ်ကို အားကုန်မှာလား”
“မကုန်ပါဘူး၊ သန္တာကြိုက်ရင်လုပ်”
သန္တာက တောင်နေသေးသည့် မောင်မင်းညိုလီးကို ကြည့်ရင်း လှမ်းစုတ်လိုက်ပြန်သည်။ စောစောက ထွက်ထားသည့် သုတ်ရည်အချို့က လီးတွင် ပေနေသည်ကို လျှာနှင့် ယက်ရင်း
“နောက်ခါထွက်ရင် အကုန်မြိုချလိုက်မယ်နော်”
“အင်း သန္တာ့သဘော၊ အစ်ကို့ကို သန္တာပိုင်နေတဲ့ဟာ”
“ခစ် ခစ် ခစ်၊ အစ်ကိုက အရမ်းသဘောကောင်းတာပဲ”
===================================
အခန်း (၄၃)
ဦးမင်းညိုက ခု သူနှင့် သမီးခက်ခက် ဖြစ်သွားသည့် ကိစ္စနှင့် ပတ်သက်ပြီး ဟိုနှစ်ပေါင်းများစွာက သူ အပျိုစင်မလေး သန္တာနှင့် ဖြစ်ခဲ့သည့် အကြောင်းကို သတိရသွားသည်။ ခု ခက်ခက်လည်း သန္တာ့လိုပင် သဘာဝ လောကကြီးအကြောင်း သိချင်စိတ်ဖြင့် သူနှင့် အနီးစပ်ဆုံး သွေးမတော် သားစမပ် ပထွေးဖြစ်သည့် သူ့ကို အသုံးချဟန်တူသည်။ ကွာသည်က သန္တာတုန်းက သူခင်းသည့် လမ်းကြောင်းကို သန္တာဝင်လျှောက်ခဲ့သော်လည်း ခုတော့ သူက ခက်ခက်ခင်းပေးသည့် လမ်းကြောင်းကို ဝင်လျှောက်ရခြင်းပင် ဖြစ်သည်။ သို့သော် နှစ်ယောက်စလုံးက အပျိုစင်လေးတွေ ဖြစ်နေသည်မို့ အတွေ့အကြုံရှိပြီးသား မိန်းမတွေလို သူဆက်ဆံလို့ မဖြစ်မှန်း သန္တာနှင့် ရခဲ့သည့် အတွေ့အကြုံကြောင့် သူသိထားသည်မို့ သူမလော၊ ဘာမှမဦးဆောင်ပဲ မသိသလို ခက်ခက် အလိုပင် အလိုက်သင့် လိုက်နေမိသည်။ ခက်ခက်ကလည်း လက်တွေ့ အတွေ့အကြုံ မရှိသော်လည်း ဆက်စ်ကိစ္စနှင့် ပတ်သက်သည့် ဗီဒီယို တော်တော်များများ ကြည့်ဖူးကာ စိတ်ထက်သန်သည်ကို ဦးမင်းညိုက သမီးက သူ့နှင့် စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် အတတ်ဆန်းချင်သည်ဟု ထင်နေမိသည်။
“ဖေကြီး ဒီမှာကြည့်”
“ဘာလဲ သမီး”
“ဒီမှာကြည့်ကြည့်လေ”
ခက်ခက်က သူ့ဘေးဝင်ထိုင်ရင်း သူကိုင်ထားသည့် ဖုံးထဲမှ ဗီဒီယိုကို ဖွင့်ပြသည်။ ဦးမင်းညို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ ဗီဒီယိုထဲတွင် အမျိုးသားနှင့် အမျိုးသမီး နှုတ်ခမ်းချင်း အပြန်အလှန် စုတ်နမ်းနေကြသည်။
“အဲဒါ ရီးစားတွေ လုပ်တာ ခစ် ခစ် ခစ် ခစ်”
ခက်ခက်က ပြောရင်း ဦးမင်းညိုနား တိုးကပ်ထိုင်ကာ နှစ်ယောက်သား ခေါင်းချင်းပူးပြီး ဗီဒီယိုကို အတူကြည့်မိကြသည်။ ဦးမင်းညိုက အလိုက်သင့် သူ့ဘက်တိုးသွားပြီး ခက်ခက် ပခုံးကို လှမ်းဖက်လိုက်သည်။ ဦးမင်းညိုမှာ မိန်းမများစွာနှင့် လက်တွေ့သာရှိပြီး ခုလို ဗီဒီယိုမျိုး မကြည့်ဖူးချေ၊ ဗီဒီယိုထဲတွင် နှုတ်ခမ်းချင်းတေ့ကာ နမ်းသည်ကို အနီးကပ် ရိုက်ပြထားသည်သာမက လျှာအချင်းချင်း လျှာနှင့် နှုတ်ခမ်း ကစားကြသည်ကိုပါ ကွက်ကွက်ကွင်းကွင်း မြင်နေရသည်။ နမ်းနေရင်း ဖီးလ်လာသလို ညည်းသံခပ်တိုးတိုး ထွက်နေသည့် အသံက စိတ်ကို ပိုမိုဆွဲဆောင်သလို ဖြစ်နေသည်မို့ တိတ်တဆိတ် အတူကြည့်ရင်း ခက်ခက်လက်က အလိုလို ဦးမင်းညိုလီးကို လုံချည်ပေါ်မှ လာကိုင်လေသည်။
ဦးမင်းညိုမှာ အရင်က အပြာကားဟု ကြားဖူးသော်လည်း တစ်ခါမျှ မကြည့်ဖူးသည်မို့ ခုလို ပီပီပြင်ပြင် ရိုက်ထားသည့် ဗီဒီယိုမျိုး ရှိမည်ဟုပင် မထင်ခဲ့၊ ဗီဒီယိုထဲမှ ရိုက်ချက်ပီပြင်မှု့က ပါးစပ်ထဲမှ တံတွေး အမျှင်တန်းလိုက်နေသည်ကိုပင် မြင်နေရသည်။ ဦးမင်းညိုမှာ အတွေ့အကြုံများသော်လည်း ခုလောက် အသေးစိတ် နှုတ်ခမ်းချင်း မနမ်းဖူးချေ၊ ဒါကလည်း အဓိကိုသာ ဦးစားပေးပြီး လုပ်ခဲ့တာကြောင့်လည်း ဖြစ်သည်။ ခုမှ အချိန်ယူကာ နှုတ်ခမ်းချင်း အရသာခံ စုတ်နမ်းသည်ကို ကြည့်ရင်း ငယ်စိတ်ကြွလာတော့သည်။ ထို့ပြင် ဗီဒီယိုအတူကြည့်ရင်း ခက်ခက်က သူ့လီးကို ခပ်ဖွဖွလေး ကိုင်ကာ ပွတ်ကစားနေသည်မို့ စိတ်က ရွသထက်ရွလာကာ ဖက်ထားသည့် လက်က ခပ်တင်းတင်း တိုးဖက်လိုက်မိသည်။
ဗီဒီယိုထဲမှာတော့ နမ်းနေရင်းမှ ကောင်လေးက ကောင်မလေး အင်္ကျီကို လှန်ချွတ်ပြီး ပေါ်လာသည့် နို့အုံတင်းတင်းလေးပေါ်မှ ပန်းနုရောင် နို့သီးသေးသေးလေးကို လျှာနှင့် အသာယက်ကာ ထိုးကစားရင်း လှမ်းငုံကာ စို့လိုက်သည်မို့ ကောင်မလေးဆီမှ ညည်းသံနှင့်အတူ ကော့တက်လာလေသည်။ ထို့အတူ ခက်ခက်လက်က လီးကို လုံချည်ပေါ်မှ ကိုင်နေရာမှ လုံချည်အောက် ဝင်လာပြီး တောင်နေသည့် လီးကို ဆုတ်ကိုင်ကာ ရှေ့တိုးနောက်ငင် ဂွင်းတိုက်သလို ကစားပေးတော့သည်။ ထို့နောက် ဦးမင်းညိုအနား အတင်းထပ်တိုးကပ်ကာ ခေါင်းမော့ပြီး ခပ်တိုးတိုး
“ဖေကြီး သမီးကို ချစ်လား”
“အင်း”
“ဖေကြီးကလဲ သမီးမေးတာက ရီးစားတွေလို ပြောတာ”
“အင်းလေ၊ ဖေကြီးကလဲ အဲလိုပြောတာဘဲ၊ သမီးလိုချစ်တာက နောက်မှာကျန်ခဲ့ပြီ”
“အင် တကယ်လား”
“အင်း”
“အဲဒါဆို နမ်းလေ”
ကိုင်ထားသည့် ဖုံးကို ပိတ်ပြီး ဘေးချခါ ခေါင်းမော့ပေးသည်ကို ဦးမင်းညိုက အလိုက်သင့် နှုတ်ခမ်းချင်း တေ့လိုက်သည်။ နဂိုကတည်းက အတွေ့အကြုံရှိပြီး ဖြစ်နေသည့် ဦးမင်းညိုက ခုလေးတင် ကြည့်မိလိုက်သည့် မွန်းမံသင်တန်းကြောင့် ခက်ခက်၏ နူးညံ့နေသည့် နှုတ်ခမ်းသားကို အသာအယာ ငုံခဲကာ လျှာနှင့် ကလိမိတော့သည်။ ချက်ခြင်းဆိုသလို တုန့်ပြန်လာသည့် ခက်ခက်ကြောင့် နှစ်ယောက်သား အပေးအယူတည့်စွာ ညည်းသံ သဲ့သဲ့နှင့် စောစောက ကြည့်ထားသည့် ဗီဒီယိုလိုပင် နှစ်ယောက်သား ပတ်ဝန်းကျင်ကို မေ့ကာ နှုတ်ခမ်းချင်း အပြန်အလှန် စုတ်နမ်းနေမိသည်။ နှုတ်ခမ်းချင်း နမ်းနေသော်လည်း ခက်ခက်လက်က ဦးမင်းညို လီးကို မလွှတ်သလို ဦးမင်းညိုကလည်း ခက်ခက်တစ်ကိုယ်လုံးကို ကိုင်ကစားနေမိသည်။ နှုတ်ခမ်းကျိမ်းလောက်အောင် အတော်ကြာကြာ နမ်းပြီးတော့မှ ဦးမင်းညိုက ခက်ခက်ဝတ်ထားသည့် အင်္ကျီကို လှန်ချွတ်ကာ ပေါ်လာသည့် နို့အုံကို မျက်နှာနှင့် ဖိကပ်ရင်း နို့သီးကို လျှာနှင့်ထိုးကာ ယက်လိုက်သလို လက်တစ်ဖက်က နောက်တစ်လုံးကို ဖွဖွလေး ဆုတ်ကိုင်ထားလေသည်။ ခက်ခက်လည်း တအင်းအင်းနှင့် လက်က လီးကိုလွှတ်ကာ ဦးမင်းညို ကိုယ်ပေါ်ခွထိုင်ရင်း လည်တိုင်ကို သိုင်းဖက်လိုက်တော့သည်။ ခက်ခက်မှာ မကြုံဖူးသည့် အတွေ့ထူးကြောင့် ဖီးလ်တက်ကာ ကိုယ်ပေါ် ခွထိုင်နေရာမှာ ကိုယ်ကို ကြွကာ ကြွကာဖြင့် သူ့နို့ကို ဦးမင်းညို ပါးစပ်ထဲရောက်အောင် အတင်းကော့ပေးနေလေသည်။
အတော်ကြာတော့မှ နှစ်ယောက်သား မောကာ တဖြေးဖြေး ညိမ်ကျသွားပြီး ခက်ခက်က ဦးမင်းညိုကို ဖက်ပြီး မှိန်းနေသည်။ ခက်ခက် ကြုံလိုက်ရသည့် အရသာထူးက သူ့ကိုယ်သူ အာသာဖြေသည်ထက် အဆပေါင်း မြောက်များစွာ ကောင်းမှန်း သိလိုက်ရသည်မို့ အကြိုက်ကြီး ကြိုက်ကာ အမောနည်းနည်းပြေသည်နှင့်
“လာ ဖေကြီး သမီး အခန်းထဲသွားမယ်၊ ဒီခုံကြီးမှာ ကျဉ်းကျဉ်းကျုတ်ကျုတ်နဲ့”
သူချွတ်ထားသည့် အင်္ကျီပင် မယူတော့ပဲ ဘေးမှာချထားသည့် ဖုန်းကို ကောက်ယူကာ အပေါ်ပိုင်း ဗလာဖြင့် ဦးမင်းညိုလက်ကို ဆွဲကာ သူ့အခန်းထဲ ခေါ်သွားတော့သည်။ အခန်းထဲ ရောက်သည်နှင့် သူက ကုတင်ပေါ် လှဲချလိုက်ပြီး ဦးမင်းညိုကိုပါ သူ့ဘေး ဆွဲချကာ
“စောစောက ဗီဒီယိုက မပြီးသေးဘူး ဖေကြီးရ”
နှစ်ယောက်သား အတူပူးကပ်အိပ်ရင်း ခက်ခက်က စောစောက ရပ်ထားသည့် အပိုင်းကို ဆက်ကြည့်တော့သည်။ ဗီဒီယိုထဲတွင် ကောင်လေးက ကောင်မလေး နို့ကို စို့လိုက် ယက်လိုက် လုပ်နေရာမှ တဖြေးဖြေး အောက်ကိုဆင်းလာပြီး အတွင်းခံဘောင်းဘီ ဝတ်ထားသည့် ပေါင်ကြားတဝိုက်ကို နမ်းနေသည်။ နမ်းနေရင်းမှ ကောင်လေးက ပေါင်ကြားမှ ဘောင်းဘီစကို ဘေးဆွဲပြီး ပေါ်လာသည့် အမွေးပြောင်ပြောင် စောက်ဖုတ်ကို လျှာနှင့် တို့ကာ ယက်လိုက်သည်နှင့်
“အယ် အယ်”
ဦးမင်းညိုမှာ မိန်းမတော်တော်များများ၏ စောက်ဖုတ်ကို နမ်းယက်ဖူးသော်လည်း ခုလို အပြာကားထဲ အတိအကျ ပြလိမ့်မည်ဟု မထင်မိတာကြောင့် အံ့သြသံပင် ထွက်သွားသည်။ ဦးမင်းညို အံ့သြသံကြောင့်
“ခစ် ခစ် ခစ်၊ ဘာလဲ ဖေကြီးက အဲလို လုပ်လို့ မရဘူး ထင်နေလို့လား”
သူ့သမီး လေသံနှင့် အပြောကြောင့် သူ့ကို မိန်းမဆိုသည်မှာ စောက်ဖုတ်ကို လီးနှင့် လိုးရုံသက်သက်သာ သိသည့် လူရိုးကြီးဟု ထင်သွားသိကို သဘောပေါက်သွားသည်မို့ အလိုက်သင့်
“သေးပေါက်တဲ့ နေရာကြီး၊ ညစ်ညစ်ပတ်ပတ်”
“ဖေကြီးကလည်း သမီးလည်း ဖေကြီးသေးပေါက်တဲ့ နေရာကို စုတ်ပေးတာဘဲဟာ၊ ဖေကြီး ခံလို့မကောင်းဘူးလား”
“မတူဘူးလေ၊ ဖေကြီးတို့ သေးပေါက်တဲ့ နေရာက မညစ်ပတ်ဘူးလေ၊ ခြောက်ခြောက်သွေ့သွေ့၊ အနံ့အသက်လဲ မရှိ”
“ဖေကြီးဟာလည်း အနံ့အသက် နည်းနည်းပါးပါး ရှိပါတယ်၊ ကြိုက်တတ်ရင် ရှူလို့တောင် ကောင်းသေး”
“သမီးက ဖေကြီးအနံ့ကို ကြိုက်လား”
“အင်းပေါ့၊ သမီးက ဖေကြီးကို ချစ်တာကိုး၊ ချစ်တော့ ကြိုက်တာပေါ့၊ ကြိုက်လို့ စုတ်ပေးတာ မသိဘူးလား၊ ဖေကြီးထွက်တဲ့ အရည်တောင် ကြိုက်နေတာ သိလား၊ ဟော ဟော ကြည့် ကြည့်၊ ဘောင်းဘီချွတ်ပြီ အပြီယက်တော့မယ်၊ ဖေကြီး မသိရင် သေချာကြည့်ထား၊ ခစ် ခစ် ခစ် ခစ်”
ဗီဒီယိုထဲတွင် ကောင်မလေးကလည်း အပီအပြင် ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ထောင်ကာ ကားပေးထားပြီး ကောင်လေးကလည်း စောက်ဖုတ်တစ်ခုလုံးကို လျှာနှင့် ထိုးကာ ထိုးကာ ယက်နေသည်။ ယက်ရုံတင်မက စောက်စိကိုပါ ဆွဲစုတ်လိုက်၊ စောက်ဖုတ် အတွင်းနှုတ်ခမ်းသားများကို ဆွဲစုတ်လိုက်နှင့် လုပ်နေသည်မို့ ကောင်မလေးက ညည်းညူသံ ကျယ်ကျယ်လောင်လောင်နှင့် ကော့ကာ ကော့ကာ ခံရခက်နေပုံရသည်။ ခံရခက်သော်လည်း ကောင်မလေးမှာ မလွှတ်ချင်သည့် သဘောနှင့် ကောင်လေး ခေါင်းကို အတင်းကိုင်ထားသည်။
“အိုး အိုး အိုး အိုး ကြည့် ကြည့် ဖေကြီး ဖေကြီး၊ ဖြစ်နေတာ ဖြစ်နေတာ”
“ဘာကိုလဲ ကောင်လေးလား၊ ကောင်မလေးလား”
“အိုး ဖေကြီးက ကောင်လေးကို ကြည့်လေ၊ ဘယ်လိုလုပ်နေလဲ သေချာကြည့်ထား”
“သမီးနော်၊ ဖေကြီးကို လုပ်ခိုင်းမလို့လား၊ ငရဲကြီးမယ်”
“ခစ် ခစ် ခစ်၊ ဘာငရဲလဲ၊ လျှောက်ပြောမနေနဲ၊ ဘာလဲ မလုပ်ပေးချင်လို့ မှုတ်လား၊ ဖေကြီးက သမီးကိုမှ မချစ်တာ၊ ဘယ်လုပ်ပေးမလဲ”
“သမီးကလဲ၊ သမီးကို ချစ်လို့ ဒီလိုနေတာပေါ”
“မနေပါဘူးနော်၊ ဖေကြီး မချစ်လို့ သမီးဟာကို ရွံနေတာ”
“မရွံပါဘူး”
“ရွံလို့ ပြောနေတာပေါ့၊ မရွံရင် ခုဆို ဖေကြီး လုပ်နေပြီ၊ ကဲ မဟုတ်ဘူးလား ပြော”
“အဲ အဲ အဲဒါက”
“ဖေကြီးနော် သမီးသိတယ်၊ ဖေကြီး ရွံနေတာမို့လား၊ နောက် စမ်းလုပ်ပြီး ကြိုက်သွားမှ သမီးရေ သမီးရေနဲ့ ဖြစ်နေမှာ၊ ခစ် ခစ် ခစ် ခစ်”
===================================
အခန်း (၄၄)
နှစ်ယောက်သား ဖုန်းထဲက ဗီဒီယိုကို အပြန်အလှန် ပြောနေရာမှ ခက်ခက်က ဖုန်းကို ချလိုက်ပြီး ဦးမင်းညိုကို ဖက်ကာ နှုတ်ခမ်းချင်း တေ့ကာ နမ်းပြန်သည်။ နှစ်ယောက်သား ကုတင်ပေါ်တွင် နမ်းရင်း ဦးမင်းညိုကိုယ်က တဖြေးဖြေး ခက်ခက်ကိုယ်ပေါ် ရောက်လာပြီး နှုတ်ခမ်းမှ နို့ဆီ ရောက်သွားလေသည်။ ခက်ခက်ကလည်း သူ့ကိုယ်ပေါ်က ဦးမင်းညို ကိုယ်ကို ခြေနှစ်ချောင်းနှင့် ခွထားကာ သူ့နို့ကို စို့နေသည် ဦးမင်းညိုခေါင်းကို တဟင်းဟင်း ညည်းသံပေးရင်း ပွတ်ကစားနေသည်။ နို့စို့နေသည့် ဦးမင်းညိုခေါင်းက တဖြေးဖြေး အောက်သို့ လျှောကျလာသည်။ ခက်ခက်ကပဲ သူ့ခေါင်းကို ပွတ်ကစားရင်း အောက်ကို တွန်းချနေသည်လား၊ ဦးမင်းညို ကိုယ်တိုင်ကပဲ လျောဆင်းလာသလား မပြောတတ်၊ အပေါ်ပိုင်း ဗလာကျင်းနေသည့် ခက်ခက် ဗိုက်သားထိပင် ဦးမင်းညိုခေါင်း ရောက်လာပြီး ချက်ကိုပင် လျှာနှင့် ထိုးကစားနေတော့သည်။
“ဟင်း ဟင်း ဟင်း ဟင်း”
ခက်ခက်ဆီမှ ခပ်တိုးတိုး ထွက်နေသည့် ညည်းညူသံက ဦးမင်းညိုစိတ်ကို မထိမ်းနိုင်တော့၊ ချက်ခြင်းဆိုသလိုပင် ပေါင်ကြားထဲ ရောက်သွားပြီး စကပ်ပေါ်မှ ခက်ခက်ပေါင်ကြားကို မျက်နှာအပ်လိုက်သည်။
“အိုး ဖေကြီး ဖေကြီး”
ဦးမင်းညိုကို ခွထားသည့် ခြေနှစ်ချောင်းက ကားလာကာ ဒူးထောင်ပြီး ခါးလေ ကော့တက်လာသည်။ ဦးမင်းညိုက ခပ်သင်းသင်း ရနေသည့် ရနံ့ကြောင့် မနေနိုင်တော့သလို ပေါင်ကြားက စကပ်ပေါ်ကို သူ့မျက်နှာနှင့် အတင်းဖိကပ်ကာ ပွတ်နေမိသည်။
“ဟင်း ဟင်း ဟင်း ဟင်း ဖေကြီး ဟ ဟ ဟ”
ညည်းသံနှင့်အတူ လေကို ပါးစပ်ဟကာ ရှူသလိုဖြစ်နေသည့် ခက်ခက်က မနေနိုင်တော့သလို သူ့စကပ်ကို ဦးမင်းညို ကိုယ်ကြီးနှင့် ဖိထားသည့်ကြားက အပေါ်သို့ အတင်းဆွဲတင်တော့သည်။ ခက်ခက်က သူ့ကိုယ်နှင့် ဖိထားသည့် စကပ်ကို အတင်းဆွဲတင်သဖြင့် ဦးမင်းညိုက ကိုယ်ကို ဖော့ကာ အသာကြွပေးလိုက်သည်။ စကပ်လွတ်သွားသည်နှင့် ဦးမင်းညိုခေါင်းက အချိန်မဆိုင်းပဲ ပေါင်ကြားထဲ ရောက်သွားပြီး လျှာက စောက်ဖုတ်ထဲ ရောက်လာတော့သည်။
“အိုး အိုး အ အ ဖေကြီး ဖေကြီး အား အား”
နဂိုကတည်းက စောက်ဖုတ်ကြိုက်သည့် ဦးမင်းညိုမှာ အပျိုစစ်စစ် စောက်ဖုတ်ကို ယက်နေသည်မို့ မလွှတ်တော့၊ သမီးခက်ခက်၏ စောက်ဖုတ်အရသာက ကောင်းလွန်းလှသည့်အပြင် နူးညံ့နေသည်မို့ ဦးမင်းညိုမှာ ယက်ရုံတင်မက အနံ့ ရှူလို့ပင် မဝ၊ စောက်ဖုတ်ကို သူ့မျက်နှာနှင့် အတင်းကပ်ကာ စိတ်ထင်သလို လုပ်နေတော့သည်။ ခက်ခက်မှာ တအင်းအင်း တအီးအီးနှင့် တွန့်တွန့်လူးကာ သူ့ခေါင်းကို အတင်းဆုတ်ကိုင်ရင်း တင်ပါးမှ တဆတ်ဆတ် တုန်ကာ တအားအား အော်ရင်း တစ်ချီ ပြီးသွားတော့သည်။
ခက်ခက် တစ်ချီပြီးသွားသော်လည်း ဦးမင်းညိုက မရပ်၊ သူ့အတွေ့အကြုံအရ အမျိုးသမီးများမှာ တစ်ချီနှင့် မတင်းတိမ်တတ်မှန်း သိသည်မို့ အကွဲကြောင်းအတွင်းထိ လျှာထိုးကာ ယက်သည်သာမက အစေ့ကိုပါ လျှာနှင့် ထိုးကော်ပြီး စုတ်ဆွဲတော့သည်။ အတွေ့အကြုံ မရှိသည့် အပျိုစစ်စစ်ဆိုလျှင် ဦးမင်းညို လျှာနှင့် စောက်စေ့ကို ထိုးကော်စုတ်ဆွဲဒဏ်ကို ကြာကြာမခံနိုင်ပဲ စောက်စေ့ကျိမ်းကာ နာလာတတ်သော်လည်း ခက်ခက်မှာ ကာမစိတ် ထန်သူပီပီ စိတ်ထတိုင်း သူ့စောက်စေ့ကို လက်နှင့် ပွတ်ကစားတတ်သူမို့ ခံနိုင်ရည် ရှိနေသည်။ ပထမအချီပြီး မကြာခင် ခက်ခက်မှာ ကော့တက်လာပြီး တဆတ်ဆတ်တုန်ကာ ဒုတိယအချီ ထပ်ပြီးပြန်သည်။ ဒုတိယအချီ ပြီးသည်နှင့် ခက်ခက်မှာ ဟင်းကနဲ့ အသံနှင့်အတူ ပျော့ဆင်းသွားသလိုဖြစ်သွားသော်လည်း ဦးမင်းညို မျက်နှာက ခက်ခက်စောက်ဖုတ်ပေါ် အပ်ထားရင်း အနားပေးသလို ခဏနားပြီးမှ အတွင်းသားကို လျှာနှင့် ထိုးကစားကာ စောက်စေ့ကို အသာငုံလိုက်ပြန်သည်။
“အိုး ဖေကြီးရာ”
အသံထွက်ရင်း ဦးမင်းညို ဆံပင်ကြားထဲ သူ့လက်ကို ထိုးကာ ဆွဲပြီး လူက ကော့လာပြန်သည်။ ခဏနေတော့ ဦးမင်းညို ခေါင်းကို သူ့ပေါင်နှင့် အတင်းလာညှပ်ကာ အားရပါးရ လှုတ်မရအောင် ညှပ်ထားပြီးမှ ဟင်းကနဲ အသံပြုကာ ကားပေးပြန်သည်။ လက်ကလည်း ဦးမင်းညိုခေါင်းကို ကိုင်ကာ သူ့ပေါင်ကြားထဲ အတင်းဆွဲကပ်သည်။ ခက်ခက်မှာ ဒုတိယအချီ ပြီးပြီး ခဏငြိမ်သွားပေမဲ့ စိတ်လုံးလုံးမကျသေးဘဲ ချက်ခြင်း ပြန်တက်လာမှန်း အတွေ့ကြုံရင့်နေသည့် ဦးမင်းညိုက သိလိုက်သည်မို့ လက်ခလည်ကို စောက်ဖုတ်ထဲ လက်တစ်ဆစ်ခန့် ထိုးကာ မွှေပေးရင်း စောက်စေ့ကို လျှာနှင့် ထိုးထိုးကစားကာ ဆွဲစုတ်လိုက်ပြန်သည်။
“အား အား ဖေကြီး အား အား အီး အီး အီး”
ကော့ကာ ကော့ကာနှင့် ဦးမင်းညိုခေါင်းကို သူ့ပေါင်ကြားထဲ အတင်းဆွဲကပ်ပြန်သည်။
“အိုး အို ဖေကြီး အိုး အား အိုး အိုး အား အား ရှုး ဟူး ဟူး ဟူး”
ခက်ခက်မှာ အရသာ အထွတ်အထိပ် ရောက်နေသည်မို့ သူ့ကိုယ်သူ ဘာဖြစ်နေမှန်းပင် သိပုံမရတော့၊ တွန့်တွန်းလူးနေတော့သည်။ ထို့နောက် ဦးမင်းညိုခေါင်းကို သူ့ပေါင်နှင့် အတင်းခွကာ ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ အချက်ရေ တော်တ်ာများများ ကော့တက်လာပြီး ငြိမ်ကျသွားတော့သည်။
“မောလိုက်တာ ဖေကြီးရာ၊ ဖေကြီးကြိုက်သွားပြီမို့လား၊ တစ်ခါထည်း မလွှတ်တော့ဘူး”
“ဒုက္ခပါပဲ၊ ဖေကြီးလဲ ဘာတွေလုပ်မိမှန်း မသိတော့ဘူး”
“ခိ ခိ ခိ ခိ ကိုယ်လုပ်တာ ကိုယ်မသိဘူးလား”
“ဟင်အင်း လုပ်လို့ကောင်းနေတာပဲ သိတယ်၊ ဖေကြီး လုပ်တာ အဆင်ပြေလား သမီး”
“အမလေး အဆင်ပြေချက်၊ ကောင်းချက်က နတ်ပြည် ခြောက်ထပ်ထိတောင် ရောက်သွားပြီးမှ လေထဲလွင့်ပြီး အောက်ကို ပြုတ်ကျလာသလိုပဲ၊ အသဲကို အေးနေတာ သိလား၊ ခစ် ခစ် ခစ် ခစ်၊ ဒါကြောင့် ဖေကြီးကို သမီးက ချစ်တာ”
“တကယ်လား ထပ်လုပ်ပေးရမလား”
“ဟိုး ဟိုး မရတော့ဘူး၊ ဒီမှာ ကျိမ်းနေပြီ၊ သေးတောင် ပေါက်နိုင်ပါ့တော့မလား မသိဘူး၊ ခဏနော် ဖေကြီး၊ သမီး သေးသွားပေါက်အုံးမယ်”
ပြောပြောဆိုဆို အိပ်ယာမှ ထကာ ပြေးထွက်သွားသည့် ခက်ခက်ကို ဦးမင်းညို ပြုံးကာ ကြည့်နေမိသည်။ အတော်ကြာတော့မှ ခက်ခက် ပြန်လာပြီး ဦးမင်းညိုဘေး ဝင်လှဲကာ
“ကျိမ်းနေတာမှ သေးတောင် ကောင်းကောင်း မပေါက်နိုင်တော့ဘူး ဖေကြီးရ၊ ပစွပ် ပစွပ်နဲ့ နည်းနည်းချင်းဆီပဲ ထွက်တော့တာ၊ အကြာကြီး ပေါက်ရတယ်၊ ရေဆေးချတာတောင် ကျိမ်းနေတာ”
“နာနေလား”
“နာတာတော့ မဟုတ်ဘူး၊ ကျိမ်းနေသလိုပဲ ဒါမျိုးက သမီး ခဏခဏ ဖြစ်နေကျ၊ နက်ဖြန်ဆို ကောင်းသွားမှာ ခိ ခိ ခိ ခိ”
“ဟင် ဘာလို့ ခဏခဏ ဖြစ်တာလဲ”
“ဖေကြီးကလဲ တစ်ခါတစ်လေ စိတ်ထလို့ အားရပါးရ ပွတ်မိရင် ဖြစ်တတ်လို့ သိနေတာပေါ့၊ အဲလိုဖြစ်ရင် ခုလို ဖိထားရင် နေလို့ကောင်းတယ် သိလား”
ခက်ခက်က သူ့စောက်ဖုတ်ကို သူ့လက်နှင့် ဖိကာ ပြောသည်။
“ဖေကြီး ဖိထားပေးမလား”
“အင်း”
“ဟွန်း ဖေကြီးက ဖိချင်နေတာမို့လား၊ ညိမ်ညိမ်လေးပဲ ဖိနော် မပွတ်နဲ့”
“အင်းပါ”
ခက်ခက်က ဦးမင်းညိုကို ခွလိုက်သလို ဦးမင်ညိုလက်ကလဲ ခက်ခက်စောက်ဖုတ်ကို အုပ်ထားပေးလိုက်သည်။
“ခပ်တင်းတင်းလေး ဖိထား ဖေကြီး၊ အင်း အင်း အဲလိုလေး၊ နေလို့ကောင်းတယ်”
နှစ်ယောက်သား ခဏညိမ်နေပြီး ခက်ခက်လက်က ဦးမင်းညိုလီးကို လှမ်းကိုင်ကာ
“ဖေကြီး”
“အင်”
“သမီးကို လိုးချင်လား”
“အင်း”
“ခစ် ခစ် ခစ် ခစ်၊ ခုတော့ မလိုးပါနဲ့အုံး ဖေကြီးရာ နော် နော်”
“ဒါဆို ဘယ်တော့လဲ”
“ဟိ ဟိ တစ်နေ့နေ့ပေါ့”
“ဒါဆို ဖေကြီးတို့က ဒီလိုပဲ နေရမှာပေါ့”
“အင်းပေါ့၊ ခုလိုလေးနေတာ မကောင်းဘူးလား၊ သမီးတော့ ဇိမ်ဘဲ၊ ဖေကြီးရော”
“အင်း”
“ဖေကြီး ဇိမ်ပိုကျအောင် လုပ်ပေးရမလား”
“အင်း”
“နေအုံး နေအုံး ဒီမှာ ဖေကြီးကို ပြမလို့”
ခက်ခက်က အိပ်ယာပေါ်မှ သူ့ဖုန်းကို လိုက်စမ်းကာ ရှာရင်း ဗီဒီယိုတစ်ခု ဖွင့်ပြပြန်သည်။
“ကြည့် ကြည့် ဖေကြီး အဲလိုကြိုက်လား”
ဗီဒီယိုထဲတွင် မတ်တပ်ရပ်နေသည့် ကောင်လေးကို ကောင်မလေးက ဒူးထောက်ထိုင်ကာ လီးစုတ်နေသည်ကို အနီးကပ် ကွက်ကွက်ကွင်းကွင်း ရိုက်ပြထားလေသည်။ ဗီဒီယိုထဲတွင် ကောင်မလေးက လီးကို ငုံကာ အဆုံးနီးပါး ပါးစပ်ထဲ သွင်းကာ ဆွဲဆွဲစုတ်လိုက်၊ လျှာဖြင့် ဒစ်ကို ဝိုက်ကာ ဝိုက်ကာ ယက်လိုက်နှင့် လက်နှင့်တောင် မကိုင်ပဲ ပါးစပ်ကိုပဲသုံးကာ နည်းမျိုးစုံနှင့် အစွမ်းပြနေသည်။
“ဖေကြီး အဲလို ကြိုက်လား”
“အင်း”
“ခစ် ခစ် ခစ် ခစ်”
အတူတူကြည့်ရင်း ခက်ခက်လက်က ဦးမင်းညိုလီးကို ဖွဖွလေးဆုတ်ကာ ကွင်းတိုက်ပေးလိုက် ပွတ်ပေးလိုက် ဥကိုကိုင်လိုက်နှင့် ကစားနေသည်မို့ ကြည့်ရင်း ဦးမင်းညိုလီးမှာ တင်းသထက် တင်းလာသည်။
“ဟော ဟော ဖေကြီး ကြည့် ကြည့်၊ သေချာကြည့်”
ခက်ခက်က ဘယ်လောက်တောင် ကြည့်ထားသည်မသိ၊ ဘာလာမည်ကို အလွတ်ရနေသလို ပြောသည်မို့ ဦးမင်းညိုက ကြည့်နေစဉ် လီးအောက်မှ အကြောကြီးက တွန့်ကနဲ တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားကာ လူကပါ တုန်ကနဲ တုန်ကနဲ ဖြစ်ပြီး အသံပါ အီး အီးနှင့် ထွက်လာသည်မို့ ပြီးသွားမှန်း သိလိုက်ရသည်။ လီးက တုန်ကာ ပြီးနေသည်ကို ကောင်မလေးက ပါးစပ်နှင့် ငုံထားရင်း အသာဆွဲစုတ်ထားသည်။ အကုန်အစင် ထွက်ပြီးသွားတော့မှ ကောင်မလေးက သုတ်ရည်များကို မြိုချကာ လီးကို အပြီးသတ် အသာဆွဲစုတ်ပြန်သည်။ ထို့နောက် ပါးစပ်ထဲမှ လီးကို ထုတ်ကာ ဒစ်နှင့် လီးထိပ်ကို သူ့နှုတ်ခမ်းနှင့် တပြွတ်ပြွတ် နမ်းတော့သည်။
“အဲလို ကြိုက်လား ဖေကြီး”
“အင်း”
“ဖေကြီး အဲလို မခံဘူးဖူးမို့လား”
“အင်း”
“သမီးလုပ်ပေးရမလား”
“အင်း”
“ဒါဆို ထ”
ဦးမင်းညိုက သူ့သမီး အမိန့်ပေးသလို အိပ်ယာပေါ် ဒူးထောက်ကာ ရပ်လိုက်တော့ ခက်ခက်က ထိုင်ရင်း သူ့ဆံပင်ကို နောက်သို့ သပ်တင်ကာ ပေါင်နှစ်ဘက်ကို ကိုင်ပြီး တောင်နေသည့် လီးကို ပါးစပ်နှင့် အသာငုံစုတ်ရင်း ဦးမင်းညိုကို မော့ကြည့်သည်။
ဦးမင်းညိုက သူ့လီးကို နှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက် စိတ်ပါလက်ပါ စုတ်နေသည့် သမီးကို ငုံကြည့်ရင်း ခေါင်းကို ကိုင်ကာ ပါးစပ်ထဲ ထိုးသွင်းလိုက်သည်။
“အီး အီး”
စုတ်ရင်းတမ်းလန်း တအီးအီးနှင့် အသံထွက်လာသော်လည်း လီးကို ပါးစပ်က မချွတ်၊ စောစောက သူကြည့်ထားသလို ပါးစပ်ထဲ ဝင်နိုင်သလောက် အတင်းထိုးသွင်းရင်း နှုတ်ခမ်းနှင့်ပါ ညှပ်ကာ ဂွင်းတိုက်သလို လုပ်ပေးနေသည်။ ဦးမင်းညိုလည်း သူ့သမီးကို ငုံ့ကြည့်လိုက်၊ ခေါင်းမော့ကာ အရသာခံလိုက်နှင့် ဇိမ်ကျနေသည်။ အကျင့်ရသွားလို့လားမသိ၊ မနေ့ကလို ခဏလေးနှင့် မပြီးတော့ပဲ အချိန်တော်တော်ကြာ အရသာ ခံနိုင်လာသည်။ ခက်ခက်လည်း ဦးမင်းညို မပြီးနိုင်သည်ကို ညီးငွေ့သွားသည်မရှိပဲ ပါးစပ်နှင့် အမျိုးမျိုး လုပ်ပေးရုံမျှမက လက်နှင့်ပါ ဂွင်းတိုက်ပေးသည်။
တော်တော်လေးကြာတော့မှ ဦးမင်းညိုဆီမှ အိုး အိုးနှင့် တဆတ်ဆတ် တုန်လာသည်။ ခက်ခက်က လီးကို ငုံထားရင်း ထွက်လာသည့် သုတ်ရည်များကို ပါးစပ်နှင့် အသာမျှင်းပြီး ဆွဲစုတ်ယူလိုက်သည်။ တစ်စက်မကျန် ဆွဲစုတ်ယူကာ ဂွပ်ကနဲ မြိုချပြီးမှ စောစောက ကြည့်ထားသည့် ဗီဒီယိုထဲကလို လီးကို တစ်ချက်နှစ်ချက် ဆွဲစုတ်ပြီး ပါးစပ်ထဲမှ ထုတ်ကာ လက်နှင့်ကိုင်ပြီး နှုတ်ခမ်းနှင့် လီးကို နေရာအနှံ့ တပြွတ်ပြွတ်နမ်းရင်း ဦးမင်းညိုကို မော့ကြည့်ကာ
“ဖေကြီး၊ သမီးလုပ်ပေးတာ မေကြီးကို လိုးရတာထက် ကောင်းတယ်မို့လား”
“အင်း”
“ခစ် ခစ် ခစ်၊ ဖေကြီးကို ချစ်တယ် သိလား”
===================================
အခန်း ( ၄၅ )
တစ်နေ့တစ်နေ့ သူ့အမေလစ်သည်နှင့် ခက်ခက် ဘယ်ကရထားမှန်း မသိသည့် ဗီဒီယိုများကို ဦးမင်းညိုနှင့် အတူကြည့်ကာ နှစ်ယောက်သား အမျိုးမျိုး နမ်းလိုက် ယက်လိုက်နှင့် အရသာ ခံနေတော့သည်။ သို့သော် ခက်ခက် ပြောထားသလို နှစ်ယောက်သားမှာ လိုးသည့် အဆင့်တော့ မရောက်သေးချေ၊ ခက်ခက်ပြသည့် ဗီဒီယိုများမှာ လိုးသည့်အခန်းများ မပါသေး၊ ဖိုနှင့်မ ကြံကြံဖန်ဖန် အရသာခံသည့် ဗီဒီယိုများ ဖြစ်သည်။ အခုလည်း နှစ်ယောက်သား အိပ်ယာပေါ်တွင် မျက်နှာချင်းဆိုင် ပူးကပ်ထိုင်ပြီး ခက်ခက်က ဦးမင်းညို ပေါင်ပေါ်မှ ခွကာ နှုတ်ခမ်းချင်း နမ်းလိုက်၊ ဦးမင်းညိုက ခက်ခက် နို့ကို စို့လိုက်နှင့် နေရာမှ ခက်ခက်က ဦးမင်းညို လီးကိုကိုင်ကာ ဦးမင်းညိုကို ခွထားသဖြင့် ပြဲကားကာ ဟနေသည့် သူ့စောက်ဖုတ်ကို လီးနှင့် အဝနား ပွတ်ကစားရင်း အရသာခံနေသည်။ တစ်ခါတစ်ရံ လီးကို ဒစ်ဖျားလေးအထိ အနည်းငယ်ဝင်အောင် ထိုးကစားသော်လည်း ခပ်နက်နက် မထိုး၊ ဦးမင်းညိုကလည်း ခက်ခက်ခါးကို ဖက်ကာ အလိုက်သင့် ကော့ကာ ကော့ကာနှင့် ခက်ခက်ကို လိုးနေရသယောင်ယောင် စောက်စေ့ကို လီးနှင့် ထိုးဆွပေးသလို ငုံကာ ငုံကာနှင့် နို့သီးကို လျှာနှင့် ယက်လိုက် စို့လိုက်နှင့် နေသည်။
“ဖေကြီး”
“အင်”
“ပေါင်ကြားထဲကနေ ပွတ်ဆွဲလေး လုပ်ပေးမလား”
“ဘာလဲပွတ်ဆွဲ”
“ခစ် ခစ် ခစ် ခစ် ဖေကြီးကလဲ”
ခက်ခက်က ရယ်ရင်း ဦးမင်းညိုကို ခွထိုင်နေရာမှ ပက်လက်အိပ်ချလိုက်သည်။ ခြေနှစ်ချောင်းက တစ်တီတူးလို မိုးပေါ်ထောင်လျှက် မြှောက်ထားရင်း
“ဖေကြီး နောက်ကနေ လီးကို ပေါင်ကြားထဲ ထိုးလေ”
ဦးမင်းညိုက ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ရင်း ခက်ခက်မြှောက်ထားသည့် ပေါင်နှစ်လုံးကြား သူ့လီးကို ထိုးလိုက်သည်။
“ဖေကြီးကလဲ အရင်းကို ထိုးလေ၊ ဘယ်နှယ် အလည်က လာထိုးနေတာလဲ”
“မလိုးဘူးဆို”
“အင်းလေ၊ မလိုးပါဘူး၊ စောစောက သမီးပွတ်ကစားလိုလေ၊ ဖေကြီးက ပေါင်ကြားထဲကနေ လိုးသလို ပွတ်ဆွဲတာလေ၊ မနေ့ကကြည့်တာ အဲ့လိုလုပ်တာ ပါတယ်လေ၊ ဖေကြီး မမှတ်မိဘူးလား”
“အော် အော် ဟုတ်သား”
“သွား ဘာမှန်းလဲ မသိဘူး”
“သိဘူးလေ သမီးက ပေါင်ကြားထဲ ပွတ်ဆွဲဆိုလို့”
“ခစ် ခစ် ခစ် ခစ်၊ ဒါလဲ ပေါင်ကြားပဲလေ၊ ဖေကြီးလီးကို သမီးပေါင်နဲ့ ညှပ်ထားပေးမယ်”
ဦးမင်းညိုက သဘောပေါက်သွားပြီး စောက်ဖုတ်နှင့် ကပ်နေအောင် ပေါင်ကြားထဲ လီးကိုထိုးကာ ခပ်သာသာ ညှောင့်သည်။ လက်ကလဲ စေ့ထာသည့် ခက်ခက် ပေါင်နှစ်ဘက်ကို ကိုင်ကာ သူ့လီးကို စောက်ဖုတ် အကွဲကြောင်းနှင့် ပွတ်ပေးတော့သည်။ စေ့ထားသည့် ပေါင်နှစ်ဘက်ကြောင့် လိုးသလိုလို ဂွင်းတိုက်သလိုလို ဖြစ်နေသည်မို့ ခံလို့ ကောင်းနေသလို ခက်ခက်ကလည်း လီးနှင့် စောက်ဖုတ်ကို ပွတ်ကစားသလို ဖြစ်နေသဖြင့် အရသာ တွေ့နေလေသည်။
“ကောင်းလား ဖေကြီး”
“အင်း၊ သမီးရော”
“အင်း ကောင်းတယ် ဖေကြီးရာ ဇိမ်ဘဲ၊ ဖေကြီး တစ်ခါတလေ အဝနားလေး ထိုးထိုးဆွပါလား၊ မထိုးထည့်လိုက်နဲ့နော်၊ သမီးက အကျင့်မရသေးဘူး၊ အတွေ့အကြုံမရှိရင် နာတယ်တဲ့”
“သမီးကို ဘယ်သူပြောလဲ”
“ခစ် ခစ် ခစ် ခစ်၊ ဒီလိုဘဲ သိတာပေါ့”
“ဒီလိုလေးလား သမီး”
“အင်း၊ အဲ့လို အဲ့လို အဝကနေ နည်းနည်းလေး ဖိထည့်ပြီးမှ အပေါ်ကို ကော်ထည့်လိုက်”
မိန်းမပေါင်းစုံ လိုးလာသည့် ဦးမင်းညိုမှာ အတွေ့အကြုံ မရှိသည့် သမီးနှင့်ကျမှ တပည့်လုံးလုံး ဖြစ်နေတော့သည်။ သမီးပြောတာလည်း မှန်သည်။ အတွေ့ကြုံမရှိလျှင် သေမလောက် နာတတ်မှန်း သန္တာနှင့် ကြုံတုန်းက သိခဲ့ဖူးသည်။ သန္တာ့ကို သူလုပ်တုန်းက သန္တာ့မှာ အတွေ့အကြုံမရှိ၊ သူကလည်း အိမ်ထောင်ရှင် အတွေ့အကြုံ ရှိသူများနှင့်သာ လိုးနေကျ ဖြစ်သဖြင့် အပျိုစစ်စစ်ဆိုလျှင် အသာချော့ကာ တဖြေးဖြေး လိုးရမှန်း မသိ၊ နှစ်ယောက်စလုံး ဘာမှမသိဘဲ လိုးမည်ဟု ဆိုကာ သန္တာ့စောက်ဖုတ်ထဲ သူ့လီးကို တေ့ပြီး လိုးနေကျအတိုင်း အတင်းဖိထိုးချပြီး အဆုံးထိ တစ်ခါထည်း လိုးလိုက်သဖြင့် သန္တာမှာ ငယ်သံပါအောင် အော်ကာ နာလွန်းသဖြင့် မျက်ရည်ပင် ကျတော့သည်။
သန္တာ့ အော်သံကြောင့် ကြောက်ကြောက်လန့်လန့်နှင့် သူ့လီး ဆွဲထုတ်လိုက်သည့် အခါမှာတော့ လီးတွင် ကပ်ပါလာသည့် သွေးစများကို တွေ့လိုက်ရပြီး နှစ်ယောက်စလုံး ဘာလုပ်ရမှန်း မသိ ဖြစ်သွားဖူးသည့် အတွေ့အကြုံ ရှိဖူးတာကြောင့် ခု သမီးခက်ခက် ပြောသည့်အတိုင်း သတိထားကာ လုပ်ပေးနေတော့သည်။ ခက်ခက်ကလည်း လက်နှင့် သူ့လီး အရှိန်မလွန်အောင် အသာထိမ်းပေးနေသည်။ တဖြေးဖြေးနှင့် ဖိဖိထိုးမိနေသည့် လီးက မကြာခင် ဒစ်တဆုံးထိ ဝင်သွားတော့သည်။ ခက်ခက်ကလည်း သူခံနိုင်လောက်သည် အထိသာ အသာထိမ်းကာ အသွင်းခံပြီး အများအားဖြင့် စောက်ဖုတ် အကွဲကြောင်းတလျှောက်သာ ပွတ်ဆွဲကစားသည်။
“အ အ ဖေကြီး ဖေကြီး ခဏ ခဏ ရပ်ထား ရပ်ထား ဆက်မထိုးနဲ့အုံး”
ပေါင်ကြားထဲ တိုးဝင်လာသည့် သူ့လီးကို အပေါက်ထဲ ဝင်အောင် သူ့လက်နှင့် ဖိချပြီး ဒစ်မြုတ်သည်အထိ ဝင်သွားပြီးမှ ခက်ခက်ဆီမှ အသံထွက်လာသည်။
“ဘာလို့လဲ သမီး နာလို့လား”
“နာပါဘူး၊ တင်းကျပ်နေတာဘဲ၊ အဲလိုလေး ဝင်နေတာ နေလို့ကောင်းလို့”
“အင်း”
“နည်းနည်းလေး ထပ်ထိုးလိုက် ဖေကြီး”
“အင်း”
“ဟိုး ဟိုး ရပြီ ရပြီ၊ အဲ့အတိုင်းထား၊ အိုး အရမ်းကျပ်နေတာဘဲ၊ နေလို့ကောင်းလိုက်တာ”
ခက်ခက်မှာ ကောင်းနေသည်လား ပီးနေသည်လား မသိ၊ ဒစ်ကျော်ကျော်လေးထိ ဝင်နေသည့် သူ့လီးမှာ ထက်ထက်စောက်ဖုတ်မှ ညှစ်နေသည့် အရသာကို ခံနေရသည်။ သူ ဘာဂျာမှုတ်လို့ ပြီးသလို တုန်ကနဲ တုန်ကနဲ ဖြစ်နေသည်တော့ မဟုတ်၊ စောက်ဖုတ်ထဲမှ ညှစ်နေသလိုလို ဖြစ်နေသည်ကို သူ့လီးမှတဆင့် ဦးမင်းညို သိနေသည်။
“ဖေကြီး”
“အင်း”
“စိတ်ထပြီး လိုးချင်နေပြီမို့လား”
“အင်း”
“မရသေးဘူးထင်တယ်၊ ခုထိပ်လေးတောင် တင်းပြီးကျပ်နေတာ သိသာကြီး၊ ထပ်ထိုးလိုက်ရင် အကုန်ကွဲထွက်ကုန်မယ် ထင်တယ်၊ ဖေကြီးလီးကြီးက အကြီးကြီး သမီးစောက်ဖုတ်လေးက သေးသေးလေး”
“သမီးကလဲ ပူစီဆိုတာ ခေါင်းဝင်ရင် ကိုယ်ဆန့်တယ်တဲ့၊ ဖေကြီးကြားဖူးတာဘဲ”
“ခစ် ခစ် ခစ် ခစ်၊ ဖေကြီးကလည်း သူလိုးချင်တိုင်း၊ အကုန်ဝင်သွားရင် သမီး မချိမဆန့်ခံရမှာ၊ တစ်နေ့ နည်းနည်းလေးပဲ ကောင်းပါတယ် ဖေကြီးရာ နော် နော်၊ ဖေကြီးမနေနိုင်တော့ရင် သမီး စုတ်ပေးမယ်”
“အင်းပါ၊ ခုလောက်လေးဝင်တာနဲ့ လိုးလဲ ရပါတယ်၊ ဒီမှာ ဖေကြီး အရသာတွေ့နေတာ၊ အဲ့လောက်လေးနဲ့ လိုးကြည့်မယ်လေ”
“အတင်း မလိုးနဲ့နော်”
“အင်းပါ”
ဦးမင်းညိုက ပက်လက်အိပ်နေသည့် ခက်ခက်ပေါင်နှစ်ဘက်ကို ဖြဲကားကာ ဒစ်မြုတ်ရုံ ဝင်နေသည့် လီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ ခက်ခက်စောက်ဖုတ်မှ ထွက်သည့် အရည်ချွဲချွဲ အမျှင်တန်းက လီးနှင့် ကပ်ပါလာသည်၊ လီးကို ကျွတ်ရုံဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး စောက်ဖုတ်ကို သေချာကြည့်ကာ လီးထိပ်နှင့် စောက်ဖုတ်ကို ထိုးပွတ်ကစားကာ အစေ့ကိုပါ ထိုးဆွလိုက်သေးသည်။ ဦးမင်းညိုက သူ့စောက်ဖုတ်ကို သေချာကြည့်ကာ လီးနဲ့ ကစားနေသည်ကို ခက်ခက်က ကြည့်ရင်း
“ဖေကြီး သမီးစောက်ဖုတ် ကြည့်လို့ကောင်းလား”
“အင်း”
“ဖေကြီးကလည်း မကောင်းပါဘူး၊ အမွှေးတွေ ကျိုးတိုးကျဲတဲနဲ့၊ ဗီဒီယိုထဲကဆို ပြောင်ရှင်းနေတာဘဲ”
“အပျိုဆို အမွေးရှိမှ ကြည့်လို့ကောင်းတာ သမီးရ၊ ဒီဆီးခုံက အမွေးကို ဒီအတိုင်းထားလေ၊ နှုတ်ခမ်းသားက အမွေးတွေ ရှင်းလိုက်ပါလား အဲဒါဆို တော်တော်လှသွားမယ်”
ဦးမင်းညိုက လက်မနှင့် နှုတ်ခမ်းသားမှ အမွေးတွေကို ပွတ်ရင်းပြောသည်၊
“အင်းနော်၊ ကြားထဲမှာပါ ကပ်သီးကပ်သပ် ပေါက်နေတာ ထင်တယ်၊ ရိတ်ရတော့ ခက်မယ်၊ အသားနုနုလေး၊ မရိတ်ရဲဘူး၊ အော် ဟိုလေ အမွေးရှင်းတဲ့ လေဆာစက်ကလေး ရှိတယ်သိလား၊ အဲဒါဝယ်ပြီး ရှင်းလိုက်ရင် ရမယ်၊ ဖေကြီးဝယ်ပေး”
“အာ ဖေကြီးမှ မသိတာ ဘယ်လိုဝယ်ပေးမလဲ”
“မှုတ်ဘူးလေ၊ ဝယ်ဘို့ ပိုက်ဆံပေးလို့”
“အင်း ပေးမှာပေါ့”
“ဆိုင်ကိုလဲ လိုက်ပို့”
“အင်း၊ ညနေစောင်းရင် သွားကြတာပေါ့၊ ဘယ်မှာရောင်းလဲ သမီးသိလား”
“သိတာပေါ့၊ သမီးသူငယ်ချင်း ဝါဝါကျော် သုံးနေတာ ကောင်းတယ်တဲ့၊ ကလေးလေးလိုဘဲ ပြောင်နေတာဘဲတဲ့ ခိ ခိ”
စကားတပြောပြောနှင့် လီးကို စောက်ဖုတ်နှင့် ပွတ်ထိုးကစားနေရာမှ ဒစ်မြုတ်ရုံ ထပ်သွင်းလိုက်ပြန်သည်။
“အ”
“နာလို့လား သမီးကလဲ”
“ခစ် ခစ် ခစ် ခစ် မနာပါဘူး၊ လန့်သွားတာ၊ ဖေကြီးက မပြောမဆိုနဲ့”
ထုတ်လိုက်သွင်းလိုက်နှင့် ကစားနေရာမှ လီးက တဖြေးဖြေးဝင်လာသည်မှာ ဒစ်မြုတ်ရုံတင် မကတော့ဘဲ တဝက်နီးပါး ရောက်လာသည်။ ဦးမင်းညိုမှာ ဒီထက်လည်း ထပ်သွင်းလို့ မရတော့၊ နဲနဲလေး ဖိလိုက်သည်နှင့် သမီးက နာသလို အ အ နှင့် အော်ကာ အတင်းညှစ်ထားတော့သည်။ တဝက်နီးပါးသာ ဝင်သော်လည်း လိုးလို့ကောင်းသည်။ လိုးရသည်မှာ တင်းကျပ်နေသည့်အပြင် ချွဲပြစ်နေသည့် အရည်ကြောင့် စေးစေးပိုင်ပိုင်နှင့် အရသာ အပြည့်အဝရနေသည်။ ခက်ခက်မှာလည်း တဖြေးဖြေးနှင့် ဖီးလ်တက်လာကာ ညည်းသံထွက်လာသည်။ ထို့နောက် ရုတ်တရက် သတိရလာဟန်နှင့်
“ဖေကြီး ရာသီလာခါနီးဆိုရင် အရည်တွေ အထဲမှာ ထုတ်လို့ရတယ်တဲ့၊ အဲ့အချိန်ဆို ဗိုက်မကြီးဘူးတဲ့ သိလား”
“အင်း၊ သမီးက ရာသီလာခါနီးပြီလား”
“အင်း၊ ဒီတစ်ရက်နှစ်ရက်ဆို လာပြီထင်တယ်၊ ဒါကြောင့် စိတ်ထဲက ရွနေတာ၊ ရာသီလာခါနီးရင် အဲ့လိုဘဲ”
“ဒါဆို ဖေကြီးထွက်ရင် အထဲမှာ ထုတ်လိုက်မယ်”
“အင်းလေ၊ အထဲမှာ ထုတ်လို့ ပြောမလို့၊ အရည်တွေ အထဲဝင်ရင် ဘယ်လို ခံစားရမလဲ မသိဘူး သမီးသိချင်တာ၊ ဖေကြီး ခု အဆုံးထိ လိုးလို့ မရတာ အာသာပြေရဲ့လား”
“ပြေတာပေါ့၊ တစ်နေ့ နည်းနည်းနဲ့ဆို နောက်ဆို တစ်ဆုံး လိုးလို့ရပြီ”
“ဖေကြီးလီးက အရမ်းလဲ ရှည်တာဘဲ၊ အဆုံးထိဆို ရင်ခေါင်းထဲထိတောင် ရောက်သွားမယ် ထင်တယ်”
“သမီးကလဲ မရောက်ပါဘူး၊ ဘယ်လောက်ရှည်ရှည် ကြီးကြီး အကျင့်ဖြစ်သွားရင် ရပြီ”
“ခုတော့ မရသေးဘူးနော်၊ အတင်းမလိုးနဲ့”
“အင်းပါ”
နှစ်ယောက်သား စကားပြတ်သွားကာ လိုးသည့်ဘက် အာရုံရသွားပြန်သည်။ လီးက အစပိုင်းက ကျပ်နေသော်လည်း ကြာလာသည်နှင့်အမျှ ဝင်သလောက်လေးက ချောမွေ့လာသည်။ ဦးမင်းညိုကလည်း အတင်းမထိုးထည့်ဘဲ ဝင်သလောက်ကိုသာ အာရုံခံကာ လိုးနေသည်။ လီးမှာ ရှည်လဲရှည် ကြီးလဲကြီးသည်မို့ ဝင်သလောက်လေးကပင် ခက်ခက်အတွက် တော်တော်ကောင်းနေမှန်း တအင်းအင်းနှင့် ညည်းသံကို နားထောင်ရင်း သိနေသည်။ လိုးရင်း ခက်ခက်ဆီမှ အား အား နှင့် အသံခပ်ကျယ်ကျယ် ထွက်လာပြီး ခဏကြာတော့ သူ့လီးကို စောက်ပတ်နှင့် အတင်းညှစ်သလို ခံစားရပြီး အိပ်ယာခင်းကို အတင်းဆွဲကာ တုန်ကနဲ တုန်ကနဲ ဖြစ်သွားသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်မို့ သမီး တစ်ချီပြီးသွားမှန်း သိလိုက်သည်။ ထို့ကြောင့် ဦးမင်းညိုလည်း လီးကို ဝင်သလောက် ထည့်ထားကာ သမီး ပြီးသွားသည်အထိ ညိမ်ကာ စောင့်ပြီးမှ သူ့ကိုယ်ကို ခက်ခက်ပေါ် မှောက်ချလိုက်သည်။ သူ့ကိုယ်ပေါ် မှောက်ချလာသည့် ဦးမင်းညိုကို ခက်ခက်က ပြန်ဖက်ထားရင်း
“ကောင်းလိုက်တာ ဖေကြီးရာ၊ တစ်ကိုယ်လုံးကို တုန်ပြီး ဆင်းသွားတာဘဲ၊ သမီးပြီးတာ ဖေကြီးသိလိုက်လား”
“အင်း”
“ဖေကြီးရော ပြီးသွားပြီလား၊ အထဲမှာ အရည်ထုတ်လိုက်လား”
“ဟင်အင်း မပြီးသေးပါဘူး၊ သမီးပြီးသွားလို့ ခဏနားတာ”
“အင်း ဖေကြီး အရည်ကို ခဏလေးနဲ့ မထုတ်နဲ့ သိလား၊ အကြာကြီးအောင့်ထား၊ သမီးက ဖေကြီး အကြာကြီး လိုးတာ ကြိုက်တာ”
“ဖေကြီးသိတာပေါ့၊ ဖေကြီးကလဲ သမီးကို အကြာကြီး လုပ်ချင်တာ”
“ခစ် ခစ် ခစ် ခစ် ဒီအဖေနဲ့ ဒီသမီးနဲ့တော့ ပွဲဘဲ၊ အကြိုက်ချင်းကို လာတူနေပြီ”
“ပွဲလုပ်မနေနဲ့၊ စီးကရက်နော်၊ သမီးသူငယ်ချင်းတွေလဲ မပြောပြနဲ့”
“စီးကရက်ပါဆိုမှ ဖေကြီးကလဲ၊ ပြောရင် သမီးကိုရော ဖေကြီးကိုရော နှာခေါင်းရှုံ့ကြမှာပေါ့”
“အင်း”
“ချစ်တယ် ဖေကြီးရာ၊ ဖေကြီးကို သမီးအချစ်ဆုံးဘဲ”
“ဖေကြီးလဲ သမီးကို ချစ်တယ်”
“လိုးပါအုံး ဖေကြီးရာ”
“အင်း”
“နေအုံး နေအုံး၊ ဘာဂျာ အရင်ဆွဲအုံးကွာ၊ ပြီးမှ ထပ်လိုး၊ ရာသီလာခါနီး စိတ်အရမ်းဖြစ်နေလို့လား မသိဘူး၊ ဘယ်လောက်ခံခံ မဝဘူး ဖြစ်နေတာ”
“မပူနဲ့လေ၊ ဖေကြီး တာဝန်ထား”
“ခစ် ခစ် ခစ်၊ ဒါကြောင့် ဖေကြီးကို ချစ်တာ”
==================================
အခန်း ( ၄၆ )
“ဖေကြီး ဒီနေ့ ရာသီလာနေပြီ၊ ညထဲက လာတာ၊ တစ်ခါထဲ အများကြီးကို ဆင်းတာ”
သူဇာ အပြင်ထွက်သွားသည်နှင့် တစ်မနက်လုံး အခန်းထဲ အောင်းနေသည့် သမီးအခန်းထဲ ဝင်လိုက်သည်နှင့် ခက်ခက်က ဆီးပြောသည်။
“သွေးအဆင်းများလို့လား မသိဘူး၊ လူပါနုံးနေတာ၊ ခါတိုင်းလတွေ ဒီလောက် မဆင်းပါဘူး၊ ခု ဖေကြီးနဲ့ လိုးနေလို့လား၊ ဖေကြီးဆီက အရည်တွေ မြိုချတာများလို့လား မသိဘူး ဆင်းလိုက်တာမှ အများကြီး၊ ဒါကြောင့် နုံးတာ”
“မဆိုင်ပါဘူး သမီးကလဲ၊ သဘာဝဘဲဟာ၊ တစ်ခါတစ်လေ များမယ်၊ တစ်ခါတစ်လေ နည်းမယ်”
ပြန်ပြောရင်း ဦးမင်းညိုက ခက်ခက်ဘေး ဝင်လှဲလိုက်သည်။ သူ့ဘေးလာအိပ်သည့် ဦးမင်းညိုကို ခက်ခက်က လှမ်းဖက်လိုက်သည်။
“ဗိုက်ထဲကလဲ တစစ်စစ်နဲ့”
“နာနေလို့လား”
“အောင့်တောင့်တောင့်နဲ့ သမီးကို ဖက်ထား”
သူ့ကို လာဖက်သည့် ခက်ခက်ကို ဦးမင်းညိုက ပြန်ဖက်လိုက်သည်။ သမီးရာသီလာကာ နေမကောင်းသည်မို့ ဦးမင်းညိုက အသာဖက်ကာ ကျောကို အသာပွတ်ပေးနေသည်။ နှစ်ယောက်သား ဖက်ကာ ငြိမ်နေရာမှ ခက်ခက်လက်က ဦးမင်းညို လုံချည်အောက် တိုးဝင်လာကာ လီးကို လာကိုင်သည်။
ခပ်ပျော့ပျော့ လီးကို လက်နှင့် ညှစ်ကာ ညှစ်ကာ ကစားရင်း စိတ်ပါလာသည်လား မပြောတတ်၊
“ဗိုက်ထဲက နာနေတဲ့စိတ် ပြောင်းသွားအောင် ဖေကြီးလီး စုတ်လိုက်ရင် ကောင်းမလား”
“ကောင်းတာပေါ့”
“ဘာကောင်းတာပေါ့လဲ၊ ဖေကြီးနော်၊ အစုတ်ခံချင် အစုတ်ခံချင်တယ်ပြော”
“သမီးကလဲ”
“မှန်မှန်ပြောနော်၊ ဖေကြီး သမီးစုတ်ပေးတာ ကြိုက်နေတာမို့လား”
“အင်း”
“အင်း သမီးလဲ ဖေကြီးလီး စုတ်ရတာ ကြိုက်တာ၊ ဒါကြောင့် နေမကောင်းတာတောင် စုတ်ချင်တာ ကြည့်”
ခက်ခက်က ခပ်တိုးတိုး နှာသံပါပါပြောရင်း ဦးမင်းညိုကို ဖက်ကာ သူ့ဘက်အတင်းဆွဲပြီး နှုတ်ခမ်းကို နမ်းသည်။ ဦးမင်းညိုကလည်း ခက်ခက်ကို ပြန်ဖက်ကာ ကျောကိုပွတ်ရင်း လက်က အင်္ကျီအောက်ထဲ တိုးဝင်သွားသည်။ နှစ်ယောက်သား နှုတ်ခမ်းချင်း အရသာခံကာ နမ်းလိုက် ယက်လိုက် စုတ်လိုက်နှင့် လုပ်နေရင်း ဦးမင်းညို လက်က နို့အုံကို လာကိုင်သလို ခက်ခက် လက်ကလဲ ဦးမင်းညိုလီးကို မလွှတ်၊ နှစ်ယောက်သား အတော်ကြာအောင် ပွတ်သတ်နမ်းရှုတ် အရသာခံနေပြီးမှ ခက်ခက်က ဦးမင်ညို ပေါင်ကြားထဲ တိုးဝင်ကာ လီးကို မျက်နှာနှင့် ပွတ်ကစား နမ်းရှုံ့ပြီးမှ စုတ်တော့သည်။ ခက်ခက်မှာ လီးကို စိမ်ပြေနပြေ အရသာခံကာ စုတ်နေသည်သာမက လျှာနှင့်ပါ ယက်ယက်ပြီး နေသည်မို့
“ဖေကြီး လိုးပေးမလား”
“ရာသီလာနေတယ်ဆို”
“ရာသီလာလဲဘာဖြစ်လဲ၊ လိုးလို့ရတာဘဲ၊ ဖေကြီးရွံ့လို့လား”
“မရွံပါဘူး၊ ရာသီလာနေတော့ သမီးနာမှာစိုးလို့”
“ဗိုက်ထဲက မအီမသာနဲ့ နာနေတာ နေရခက်နေလို့ လိုးရင် ပျောက်မလားလို့”
“ဖြစ်ပါ့မလား သမီးကလဲ”
“လိုးပါ ဖေကြီးရာ၊ ရာသီလာလဲ လိုးလို့ရတာဘဲ၊ ဗိုက်ထဲက မအီမသာ ဖြစ်နေတာ၊ လိုးလိုက်ရင် နေလို့ထိုင်လို့ ကောင်းသွားမယ် ထင်တာပဲ လုပ်ပါဖေကြီးရာ၊ ဒီတစ်ခါ လီးတစ်ဆုံး သွင်းကြည့်၊ ဗိုက်ထဲက အောင့်နေတာ လီးတစ်ဆုံးထိ လိုးထည့်လိုက်ရင် နာတဲ့နေရာကို ထိပြီး သက်သာမယ် ထင်တာပဲ”
“သမီးကလဲ ပိုနာမှာပေါ့”
“ဖေကြီးက ဘာသိလို့လဲ၊ အဲလို နာတဲ့နေရာကို ဖိထည့်လိုက်မှ သက်သာမှာ၊ နေ နေ ဖေကြီး မလိုးနဲ့ သမီးအပေါ်က တက်လိုးမယ်၊ ဖေကြီးမသိပါဘူး၊ ဘယ်နေရာကို ထိအောင် လုပ်ရတယ်ဆိုတာ၊ သမီးဖာသာ သမီးလုပ်မယ်”
“အင်းပါ အင်းပါ”
“အော် အော် နေအုံး၊ သမီး ရေသွားဆေးပေးမယ်၊ ဘောင်းဘီချွတ်လိုက်လို့ သွေးရဲရဲတွေ တွေ့သွားရင် ဖေကြီးလီးပါ ပျော့သွားမယ် ခစ် ခစ် ခစ် ခစ်”
ခက်ခက်က ပြောရင်း ထခါ ရေချိုးခန်းဘက် ပြေးသွားသည်။ ကြည့်ရသည်မှာ ခက်ခက်က ရာသီလားပြီး မအီမသာနှင့် နေရခက်နေသည်ကို အလိုးခံကာ ကုစားချင်ပုံရသည်။ ခက်ခက် ပြန်လာတော့ အဝတ်စား ပြန်မပါလာတော့၊ ပြီးတော့ သူ့အင်္ကျီဗီဒိုထဲမှ ကလေးသေးခံလျှင် သုံးသည့် ပလပ်စတစ်စကိုယူကာ
“ဖေကြီး ခဏဖယ်ပေး၊ သွေးထွက်ရင် အိပ်ယာခင်း မပေအောင် ခင်းမလို့”
ဦးမင်းညိုက အိပ်နေရာမှ ကိုယ်ကို စောင်းပေးလိုက်တော့ ခက်ခက်က ပလပ်စတစ် အခင်းကို ခင်းပြီး ပက်လက်ပြန်အိပ်သည့် ဦးမင်းညို ကိုယ်ပေါ် တက်ခွလိုက်သည်။
“ဖေကြီးလီးတောင် ပြန်ပျော့သွားပြီလား”
ဦးမင်းညိုကိုယ်ကို ခွထားရင်း ဗိုက်ပေါ် ခပ်တင်းတင်းလဲ လဲနေသည့် လီးကို လှမ်းကိုင်ကြည့်သည်။
“အိုး အိုး တင်းတင်းလေး၊ အရမ်းလဲ မမာဘူး အရမ်းလဲ မကြီးဘူး၊ အဲလိုမှ အတော်ဘဲ”
ပြောရင်း လီးကို သူ့စောက်ဖုတ်ဝနှင့် တေ့ကာ ထိုးထည့်သည်။ တဝက်ကျော်ကျော် ဝင်အောင် လိုးနေကျမို့ ခုလို ခပ်ပျော့ပျော့အချိန်မှာ လီးက ကွေးညွတ်သလို ဖြစ်သွားသော်လည်း လျှောလျှောရှူရှူပင် စောက်ဖုတ်ထဲ တဖြေးဖြေး တိုးဝင်လာသည်။ ခက်ခက်က အတင်းဖိကာ ထိုင်ချသည်မို့ ခပ်ပျော့ပျော့လီးက ခဏတွင်းမှာပင် အဆုံးထိဝင်သွားတော့သည်။
“အင်း အင်း အင်း အင်း . . ကောင်းလိုက်တာ ဖေကြီးရာ”
အဆုံးထိ ဝင်သွားသည်နှင့် ခက်ခက်က ဦးမင်းညို ရင်ဘတ်ကို လက်နှင့်ထောက်ရင်း သူ့စောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်နေသည့် လီးပေါ် အတင်းဖိကာ ဖင်ကို လှုတ်ကာလှုတ်ကာ ကစားနေသည်မို့ ခပ်ပျော့ပျော့လီးမှာ တဖြေးဖြေး တောင်လာသည်။ လီးက တောင်ကာ ရှည်ထွက်လာသော်လည်း ခက်ခက်က အတင်းဖိထားသည်မို့ စောက်ဖုတ်ထဲ တိုးသထက် တိုးဝင်သွားသည်။
“ကောင်းလိုက်တာ ဖေကြီးရာ အထဲက အောင့်သလိုလိုနဲ့ အဲလို ထိုးထိုးဆွနေတာကိုက အရသာ သိလား”
ဦးမင်းညိုမှာလည်း ကိုယ်လုံးတီးနှင့် သူ့ပေါ်မှ ခွကာ အရသာခံ လိုးနေသည့် သမီးကို ကြည့်ကာ စိတ်ပါလာပြီး လီးမှာ တောင်သထက် တောင်လာသည်။ လက်ကလည်း နို့အုံကို ဆွဲကိုင်လိုက် သူ့ကို ခွထားသည့် ပေါင်ကို ကိုင်လိုက်နှင့် တစ်ချက်တစ်ချက် အောက်မှ အတင်းကော့ထိုးလိုက်သည်။
“အိုး အိုး ဖြေးဖြေးကွာ ဖေကြီးကလဲ အရမ်းမရသေးဘူး အထဲက အောင့်တယ်”
“အင်းပါ အင်းပါ”
အဆုံးထိ ဝင်နေသော်လည်း အတင်းဆောင့်လိုးဘို့ ခံနိုင်ရည်မရှိသေးသည်မို့ နှစ်ယောက်သား ခပ်ဖြေးဖြေးပင် ဆီးခုံချင်း ပွတ်ကစားကာ အရသာခံနေတော့သည်။ အတော်လေးကြာတော့ ခက်ခက်မှာ အားမရှိတော့သည်အလား ဦးမင်းညိုကိုယ်ပေါ် မှောက်ချလာတော့သည်။ ယခုမှပင် လီးတဆုံး အလိုးခံဘူးသည့် ခက်ခက်မှာ လီးတဆုံး ဝင်သည့် အရသာကို အကြိုက်တွေ့ကာ မှိန်းခံနေတော့သည်။ ဦးမင်းညိုကလည်း သူ့ကိုယ်ပေါ် မှောက်ချလာသည့် ခက်ခက်ကျောပြင်ကို အသာပြန်ဖက်ထားရင်း အောက်မှ ကော့ကာ ကော့ကာနှင့် အသာအယာ ညှောင့်ကာ ကစားပေးနေသည်။ ဦးမင်းညို ညှောင့်ကစားနေသည်ကို ခက်ခက်က အသာမှိန်းခံလိုက် သူကပါ ပြန်ဖိလိုက်နှင့် နှစ်ယောက်သား တက်ညီလက်ညီ အကြိုက်တွေ့နေကြသည်။
==========================
အခန်း ( ၄၇ )
“ကိုညို၊ သမီးကို မောင်ကျော်နဲ့ အိမ်ထောင်ချပေးလိုက်ရင် ကောင်းမလား”
တစ်နေ့ အိပ်ယာထဲတွင် ဦးမင်းညိုနှင့် မသူဇာမှာ အတူတူလှဲကာ အလာပသလာပ ပြောလိုက်ရင်း မသူဇာက သူ့သမီးကို အိမ်ထောင်ချပေးဘို့ စကားစလာသည်။
“ဘာဖြစ်လို့လဲ သူဇာရ၊ သမီးက ငယ်ငယ်လေး ရှိသေးတဲ့ဟာ”
“မငယ်တော့ဘူး ကိုညိုရဲ့၊ ကိုညို သတိမထားမိဘူးလား၊ ဒီသုံးလေးလလောက်မှာ ကောင်မလေး ထွားတက်လာလိုက်တာ”
ဟုတ်လဲဟုတ်သည်။ ခက်ခက်မှာ အမေ့သွေးပါသူမို့လားမသိ၊ ဦးမင်းညိုနှင့် နေ့စဉ်ရက်ဆက်နီးပါး လိုးနေကြသော်လည်း လျှော့ကျမသွားဘဲ တနေ့တခြား လှသွေးကြွယ်ကာ သိသိသာသာပင် တင်းရင်းကာ ကြွတက်လာသည်။
“ကိုယ်ကတော့ သမီးကို ခုထိ ကလေးလေး ထင်နေတာဘဲ”
“ထင်မနေနဲ့ ကိုညိုရေ့၊ သမီးက အပျိုကြီးဖားဖား ဖြစ်နေပြီ၊ တော်ကြာ မဟုတ်မဟတ်တွေနဲ့ ရီးစားဖြစ်သွားမှာ စိုးရတယ်၊ မောင်ကျော်နဲ့ အိမ်ထောင်ချပေးလိုက်တာ အကောင်းဆုံး၊ ပြီးတော့ မောင်ကျော်က အတွင်းသိ အစင်းသိ၊ ငွေကြေးလဲ ပူစရာမလို၊ သမီးတင်မကဘူး၊ ကျမတို့အတွက်ပါ အဆင်ပြေတယ်လေ”
“သူဇာကလဲ မောင်ကျော်က သမီးထက်လဲ အသက်အများကြီး ကြီးတဲ့အပြင် ရုပ်ရည်ကလဲ သမီး မကြိုက်ဘူး ထင်တယ်”
“ကိုညိုကလဲ အသက်နဲ့ ရုပ်ရည်က အဓိက မကျပါဘူး၊ နောက် လင်မယားရယ်လို့ ဖြစ်လာရင် သူ့ဖာသာ သံယောဇဉ်ဖြစ်သွားမှာဘဲ၊ မောင်ကျော်ကိုလဲ ပြောထားရမှာပေါ့၊ သမီးကို အလိုလိုက်ဘို့”
“မောင်ကျော်က သမီးကို လက်ထပ်ချင်တယ်လို့ သူဇာ့ကို ပြောလို့လား”
“မပြောပါဘူး၊ မောင်ကျော်က လူအေး၊ သူ့စီးပွားရေးကိစ္စက လွဲပြီး ကျန်တာ စိတ်ဝင်စားတာ မဟုတ်ဘူး၊ သူဇာကသာ ဟိုတစ်နေ့က သမီးအပျိုကြီးဖားဖား ဖြစ်နေတာ သတိထားမိပြီး မောင်ကျော်နဲ့ ပေးစားလိုက်ရင် မောင်ကျော် ပိုင်တာ အကုန် ကိုယ်အိပ်ထဲ ရောက်မှာ ဆိုပြီး အကြံရလို့ ကိုညို့ကို တိုင်ပင်တာ”
မသူဇာက ခင်မောင်ကျော်ဘက်မှ နေကာ လူအေး လူရိုးဟု ရည်ညွှန်းပြောဆိုရင်း လက်က ဦးမင်းညိုလီးကို လှမ်းကိုင်ကာ ခပ်ဖွဖွဆုတ်ကာ ဂွင်းတိုက်သလို အသာအယာ ပွတ်ကစားနေသည်။ သူ့မိန်းမက စလာသည်မို့ ဦးမင်းညိုလဲ အလိုက်သင့် သူ့မိန်းမ ပေါင်ကြားထဲ လက်ထည့်ကာ အမွေးထူထူကြီးကို ဖွကစားနေမိသည်။ နှစ်ယောက်သား ခဏမျှ အသံတိတ်သွားပြီးနောက်
“ကိုညို”
“အင်”
“အဲဒါ သမီးကို နည်းနည်းပါးပါး ပြောကြည့်ပါလား” ဟု ပြောရင်း သူဇာက အိပ်နေရာမှ ထကာ ဆံပင်ကို ပြင်စည်းရင်း ဦးမင်းညို လီးကို ငုံကာ စုတ်လိုက်သည်။
“ဟား”
အထိအတွေ့ကြောင့် ဦးမင်းညိုမှာ ဟား ကနဲ အသံခပ်တိုးတိုးပြုရင်း အသာမှိန်းနေလိုက်သည်။ သူဇာက လီးကို အရသာခံ စုတ်ရင်း လက်က ဥကို ကိုင်စကားပေးသည်။ သူဇာ၏ ကျွမ်းကျင်မှု့ကြောင့် ဦးမင်းညိုမှာ တစ်ချက်တစ်ချက် ကော့တက်လာကာ ပါးစပ်မှ ညည်းသံလိုလိုပင် ထွက်လာသည်။ အတော်ကြာအောင် စုတ်ပြီးမှ ပါးစပ်ထဲမှ ထုတ်ကာ ဂွင်းထုကစားပေးရင်း
“ကိုညို ဘယ်လိုလဲ၊ သမီးကို အိမ်ထောင်ချပေးရင် ကောင်းမလားဆို”
“အင်း အင်း သူဇာသဘောလေ”
“ဒါဆို သူဇာ သမီးကို အရိပ်အမွက်လောက် စကားစထားလိုက်မယ်၊ ကိုညိုလဲ သမီးကို ဝိုင်းနားချပေး၊ သမီးက ကိုညိုပြောရင် နားထောင်တယ်”
“အင်းပါ”
ပြောပြောဆိုဆို သူဇာက ဦးမင်းညို ကိုယ်ပေါ် ခွလိုက်ကာ လီးကို ကိုင်ပြီး သူစောက်ဖုတ်နှင့် တေ့ကာ အသာထိုင်ချလိုက်သည်။
“အင်း အင်း အင်း အင်း”
“အင်း အင်း အင်း အင်း”
===================================
အခန်း (၄၈)
ခက်ခက်အိမ်ထောင်ကျပြီး မကြာ၊ သူ့သူငယ်ချင်း ဝါဝါကျော်က ပြောစရာရှိသည်ဟု ဆိုကာ ခက်ခက်နှင့် ချိုမာကို ဖုံးဆက်ချိန်းသည်မို့ လူရှင်းသည့် စားသောက်ဆိုင်တွင် ဆုံမိတော့သည်။ ဆုံမိသည်နှင့် ခက်ခက်က ဘာအကြောင်းလဲဟု မေးသည်ကို ဝါဝါကျော်က ငါတို့ ရုံးတက်လက်မှတ်ထိုးမလို့ နင်နဲ့ ချိုမာကို သက်သေလိုက်ပေးဘို့ ခေါ်တာ၊ ခု လောလောဆယ် လူမသိအောင် တိတ်တိတ်လေးပဲ လက်မှတ်ထိုးထားအုံးမယ်၊ နောက် နည်းနည်းကြာမှ ဧည့်ခံပွဲလေး ဘာလေး လူသိအောင် လုပ်မလို့ဟု ပြောလေသည်။ ဆိုင်းမဆင့် ဗုံမဆင့် သူ့သူငယ်ချင်း ဝါဝါကျော်က လက်ထပ်တော့မည်ဟု ပြောလာသည်မို့ ခက်ခက်က ဟဲ့ ဟဲ့ နင်က ဘယ်သူနဲ့ လက်ထပ်မလို့လဲဟု အံ့သြသင့်ကာ မေးသည်ကို ဝါဝါကျော်က ဇာတ်စုံ ရှင်းပြလေတော့သည်။
ဝါဝါကျော် အစ်မ ဝါဝါအောင်မှာ သူ့ရီးစားပြဿနာကြောင့် သူ့ကို လာတောင်းသည့် ကိုသက်မောင်ကို လက်ခံလိုက်ရသော်လည်း မချစ်ပေ။ လင်မယားဖြစ်ကာ တစ်ကုတင်ထဲ အိပ်နေရသော်လည်း ကိုသက်မောင်၏ အထိအတွေ့က သူ့စိတ်ကို သာယာမှု့ မပေးနိုင်ခဲ့ချေ။ သူ့စိတ်ထဲတွင် သူ့ကို လက်ထပ်မယောင်ယောင်နှင့် တစ်ကိုယ်လုံးကို အရယူကာ အရှက်ရအောင် လုပ်သွားသည့် ရီးစားဟောင်း မိုက်ကယ်ကိုသာ စိတ်မနာနိုင်ပဲ စွဲနေမိသည်။ လူ့စိတ်ဆိုသည်မှာလည်း ပြောရခက်သည်။ ထိုစဉ်က သူ့ရီးစားမှာ အလွန်ချမ်းသာသည့် မိသားစုမှ ပေါက်ဖွားလာသည့် သားဖြစ်သည်မို့ မိဘပိုက်ဆံ ထိုင်ဖြုန်းပြီး ဆိုးမိုက်ကာ မူးရစ်ဆေးစွဲနေသည်။ မိဘများက ပြောဆိုဆုံးမ၍လည်း မရပေ၊ သို့သော် ဝါဝါအောင်ကို သူအရမ်းချစ်သည်။ သူဆေးမူးလျှင် ဝါဝါအောင်ကို ကြင်ကြင်နာနာ ဆက်ဆံကာ ပွတ်သီးပွတ်သတ် နေတတ်သည်။ ဆေးရှိန်တက်နေသည်မို့ ဝါဝါအောင်ကို ချစ်သည့်အကြောင်း တဖွဖွပြောကာ ကတိအမျိုးမျိုး ပေးပြီး တစ်ကိုယ်လုံးကို စိတ်ကြိုက် ချစ်တတ်သည်။ ထို့ကြောင့် ဝါဝါအောင်၏ စိတ်ထဲတွင် သူ့ရီးစား မိုက်ကယ်၏ အထိအတွေ့နှင့် ချစ်တတ်မှု့ကိုသာ သူစိတ်ထဲ စွဲနေသည်။ တခြားသူကို သူလက်ခံ၍ မရပေ။ ကိုသက်မောင်နှင့် လင်မယား ဖြစ်လာသော်လည်း မိန်းမတာဝန်အရသာ နေနေရသော်လည်း စိတ်မပါပေ။ ကိုသက်မောင်က သူမစွမ်းလို့များလား ဆိုပြီး နည်းအမျိုးမျိုးနှင့် ကြိုးစားသော်လည်း ဝါဝါအောင်၏ စိတ်ကို မဆွဲဆောင်နိုင်ခဲ့ပေ။ အိမ်ထောင်သက်သာ တနှစ်မျှ ကြာလာသော်လည်း ဝါဝါအောင်၏ စိတ်က မပြောင်းပေ၊ ကိုသက်မောင်သာလျှင် သူမစွမ်းဟု ထင်ကာ နည်းလမ်း အမျိုးမျိုး ရှာကြံရာမှ ဝါဝါအောင် ညီမ ဝါဝါကျော်နှင့် ငြိကာ သူ့အစွမ်းအောက်တွင် ဝါဝါကျော်မှာ အစွဲကြီးစွဲကာ ရုန်းမထွက်အောင်ပင် ဖြစ်သွားခဲ့ရပေမဲ့ ဝါဝါအောင်ကိုတော့ ကိုသက်မောင်မှာ စိတ်ပါအောင်ပင် မဆွဲဆောင်နိုင်ခဲ့ပေ။ မဆွဲဆောင်နိုင်သည်မှာလည်း ဝါဝါအောင်က ကိုသက်မောင်ကို အခွင့်အရေးမပေးတာလဲ အများကြီးပါသည်။ ထိုကဲ့သို့ ဝါဝါအောင်နှင့် ကိုသက်မောင်မှာ အေးစက်သည့် အိမ်ထောင်ရေးအဖြစ် ရပ်တည်နေရာမှ ရုတ်တရက် ဝါဝါအောင် ဘဝထဲ ရီးစားဟောင်း မိုက်ကယ် ပြန်ရောက်လာပြီး အခြေအနေက တစ်မျိုးတဖုံ ပြောင်းလဲလာတော့သည်။ ဆိုင်ထွက်နေသည့် ဝါဝါအောင်ရှေ့သို့ မိုက်ကယ် ရောက်လာပြီး အလုပ်သမားများ မသိအောင် စာတိုလေး ပေးသွားသည်၊ စာထဲတွင် အရေးကြီး စကားပြောစရာ ရှိသည်၊ မနက်ဖြန် ဆယ်နာရီ အရင်ဆုံနေကျ ဆိုင်က စောင့်နေမယ်ဟု ရေးထားသည်။ မိုက်ကယ်ကို မြင်တော့ ဝါဝါအောင်မှာ အံ့သြသွားရသည်။ မိုက်ကယ်ပုံစံက အရင်လိုမဟုတ်၊ သန့်သန့်ပြန့်ပြန့်နှင့် လူကြီးလူကောင်းပုံ၊ အဝတ်အစားကိုလည်း စမတ်ကျကျ ဝတ်ထားသည်။ အရင်က သူ့ကို ကတိအမျိုးမျိုးပေးပြီး လက်မထပ်ပဲ ပြစ်သွားသည့် နာကျည်းမှု့တောင် မေ့ပြီး မိုက်ကယ်ချိန်းသည့် သူတို့ ချစ်သူဘဝက တွေ့နေကျ ဆိုင်လေးဆီ သွားခဲ့သည်။
တွေ့တော့မှ မိုက်ကယ်က သူ့ကို ရှင်းပြသည်။ သူပြစ်သွားတာ မဟုတ်ကြောင်း၊ ဝါဝါအောင်ကို လက်ထပ်ဖို့ သူ့မိဘကို ပြောရာမှ၊ သူမိဘက သူ ဆေးစွဲကာ သုံးစားမရသည့် လူဆိုးဖြစ်နေသည်မို့ သူများ သားသမီးကို ဒုက္ခမပေးနဲ့ မပေးစားနိုင်ဟု အတင်းခါးခါးသီးသီး ငြင်းကာ အိမ်ပေါ်ကပါ နှင်ချလိုက်သည်မို့ ဝါဝါအောင်ကို ဒုက္ခမပေးချင်တာကြောင့် ဘယ်သူမှ မသိအောင် အဝေးကို ထွက်သွားကြောင်း၊ နောက် ဘဝပျက်ကာ ဒုက္ခအမျိုးမျိုး ကြုံတွေ့ပြီး နောက်ဆုံး နောင်တရကာ ဆေးပါပြတ်ပြီး မိဘအိမ် ပြန်ရောက်လာကြောင့် ရုပ်ရှင်ဇာတ်လမ်းဆန်ဆန် အကျယ်တဝင့် ရှင်းပြသည်။
အခုတော့ စင်ကပူ နိုင်ငံမှာ နေပြီး မိဘလက်ရင်း အလုပ်နှင့် သူ့ကိုယ်ပိုင် စီးပွားရေး လုပ်ငန်းကိုပါ တွဲလုပ်ကာ အဆင်ပြေနေကြောင်း၊ ဝါဝါမှလွဲလျှင် သူဘယ်သူမှ မချစ်နိုင်ကြောင်း၊ ဘယ်သူ့ကိုမှလည်း လက်မထပ်နိုင်ကြောင်း၊ ဝါဝါသာ အခုယောက်ကျားနှင့် ကွာရှင်းလိုက်ပါက သူလက်ထပ်ယူပြီး စင်ကပူမှာ တစ်သက်လုံး နေသွားမည်ဖြစ်ကြောင်း ပြောသည်။ ဒီတော့မှာ ဝါဝါအောင်မှာ အထင်လွဲပြီး သူယောက်ကျားယူမိသည်ကို နောင်တရကာ မဖြစ်နိုင်တော့ကြောင်း မျက်ရည်တွင်တွင်ကျကာ ပြောသည်။ သို့သော် မိုက်ကယ်က အားမလျှော့။ နောက်တစ်နေ့ ထပ်တွေ့မယ်ဟု ပြောကာ ဝါဝါအောင်ကို ထပ်ချိန်းလေသည်။
===================================
အခန်း ( ၄၉ )
နောက်နေ့ ထပ်တွေ့တော့ မိုက်ကယ်က ဝါဝါအောင်ကို သူတည်းနေသည့် ဟိုတယ်သို့ ခေါ်သွားသည်။ ဟိုတယ်ဆီ သွားခိုက် ကားပေါ်တွင် တစ်ယောက်လက်ကို တစ်ယောက် ကွဲကွာမှာ စိုးသည့်အလား တင်းတင်းဆုတ်ကိုင်ထားလျှက် တစ်ယောက်နှင့် တစ်ယောက် ကြည့်ကာ တစ်ယောက်ခံစားချက် တစ်ယောက် အသံတိတ် ပြောနေသလို ဖြစ်နေသည်။ အခန်းထဲ ရောက်သည်နှင့် နှစ်ယောက်သား လက်ရှိအခြေအနေကို မေ့ကာ ကွဲကွာနေသည့် ချစ်သူနှစ်ဦး ပြန်တွေ့သလို တစ်ယောက်နှင့် တစ်ယောက် အငန်းမရ နမ်းမိကြတော့သည်။ တစ်ယောက်နှင့် တစ်ယောက် အဆက်မပြတ် နမ်းရင်း တစ်ယောက် အဝတ်အစား တစ်ယောက် ဆွဲချွတ်ကြသည်။ လုံးလားထွေးလားဖြင့် ကုတင်ပေါ်လဲကာ နှုတ်ခမ်းချင်း အငန်းမရ နမ်းရင်း နပန်းလုံးသလို ကုတင်ပေါ်တွင် မိုက်ကယ်က အပေါ်ကရောက်လိုက် ဝါဝါအောင်က အပေါ်ရောက်လိုက်နှင့် ဘယ်ညာ လူးလိမ့်နေတော့သည်။ ဝါဝါအောင်အတွက် အိမ်ထောင်သည် တစ်ယောက်အနေနှင့် စောင့်ထိမ်းရမည့် ဝတ္တရားက ဘယ်ရောက်သွားမှန်းမသိ၊ မတွေ့တာ နှစ်ချီကြာနေသည့် ချစ်သူနှစ်ဦး ပြန်ဆုံသလို ဖြစ်နေတော့သည်။ နှစ်ယောက်သား အတော်ကြာကြာ ကုတင်ပေါ်တွင် အပြန်အလှန်အလှန် အငန်းမရ နမ်းရင်း နောက်ဆုံး မိုက်ကယ်လီးက ဝါဝါအောင် စောက်ပတ်ထဲ ရောက်သွားပြီး နှစ်ယောက်သား ထပ်ကာ အသက်ရှူသံ ပြင်းပြင်းနှင့် တစ်ယောက် မျက်နှာ တစ်ယောက် ကြည့်လိုက် နှုတ်ခမ်းချင်း နမ်းလိုက်နှင့် မိုက်ကယ်က အထုတ်အသွင်းကို ညင်ညင်သာသာ လုပ်သလို ဝါဝါအောင်ကလည်း သူ့ခြေထောက်နှင့် မိုက်ကယ်ခါးကို ခွထားရင်း စည်းချက်ညီညီ ကော့ကာ ကော့ကာနှင့် အောက်မှ ခံသည်။
“ချစ်တယ် ချစ်တယ် အရမ်းချစ်တယ်၊ ကိုယ် ဝါ့ကလွဲပြီး ဘယ်သူမှ ချစ်လို့မရဘူး”
မိုက်ကယ်မှာ ဝါဝါအောင်ကို တင်းတင်းဖက်ကာ နမ်းရင်း ခပ်တိုးတိုးပြောကာ ညင်ညင်သာသာ လိုးသည်။ မိုက်ကယ့် စကားများမှာ ရင်ထဲမှလာကြောင်း လုပ်ရပ်က သက်သေပြနေသည်ကို ဝါဝါအောင် ခံစားနေရသည်။ ဝါဝါအောင် ကိုယ်တိုင်လည်း ခုလို ခံစားမှု့ကို မိုက်ကယ်နှင့်သာ ခံစားဖူးသည်မို့ ခြေထောက်က ခါးကိုခွထားရုံမျှမက လက်ကပါ မိုက်ကယ်ကျောပြင်ကို တင်းတင်းဖက်ပြီး အောက်မှ ကော့ကာ ကော့ကာနှင့်
“အိုး… ကို… ကို… ဝါလဲ ကို့ကိုပဲ ချစ်တယ်၊ အ အ အင်း အင်း ချစ်တယ်ကို… ကို… ကို”
နှစ်ယောက်သား ဇိမ်ခံကာ ညင်ညင်သာသာ စည်းချက်မှန်မှန် လိုးနေရာမှ မိုက်ကယ်က သူ့လီးကို တဆုံးသွင်းထားပြီး ဝါဝါကျော် နှုတ်ခမ်းကို နမ်းကာ လွှတ်လိုက်ပြီး စေ့စေ့ကြည့်ကာ
“ဝါ”
“အင်”
“ကို ဝါ့ကို တကယ်ချစ်တာ ယုံလား”
“ဟင်အင်း မယုံပါဘူး၊ ဝါ့ကို ပြစ်သွားတာ၊ ဘယ်လိုမှလဲ ဆက်သွယ်လို့မရဘူး၊ ဝါ ဘယ်လောက်ဒုက္ခရောက်လဲ သိလား”
“အဲ့ဒီအကြောင်းတွေ ဝါ့ကို ရှင်းပြပြီးပြီလေ၊ ခု ဝါ့ဆီက သိချင်တာကာ ကို့အချစ်ကို ယုံလားလို့”
“ဟင်အင်း မယုံသေးပါဘူးဆို”
“ဒါဆို ယုံအောင် ကိုက ဒီထက်ပိုပြီး ဘယ်လို သက်သေပြရမလဲ”
“ဟောဒီ ပါးစပ်ကြီးနဲ့ ပြပေါ့”
ဝါဝါအောင်က မိုက်ကယ်ပါးစပ်ကို လက်ညိုးနှင့် ထောက်ကာ နှုတ်ခမ်းကို ပွတ်ကစားရင်း ပြောသည်။
“အင်းလေ၊ အဲဒီပါးစပ်နဲ့ပဲ ပြနေတာဘဲ”
ပြောပြောဆိုဆို မိုက်ကယ်က ဝါဝါအောင့် နှုတ်ခမ်းကို လှမ်းနမ်းလိုက်ပြန်သည်။ အနမ်းက နှုတ်ခမ်းမှ ကွာသွားသည်နှင့်
“အိုး အဲ့နေရာ သက်သေပြခိုင်းနေတာ မဟုတ်ဘူးလေ၊ အရင်တုန်းက ဘယ်နေရာကို သက်သေပြခဲ့လဲ ဆိုတာ မမှတ်မိတော့ဘူး ထင်တယ်နော်”
“အိုး အိုး အိုး အိုး သိပ်မှတ်မိတာပေါ့ ဝါရာ”
ပြောပြောဆိုဆို ဝါဝါအောင်ကိုယ်ပေါ် ဖိထားရာမှ ခွာလိုက်ရာ သွင်းထားသည့် လီးမှာ ပလွတ်ကနဲ ကျွတ်သွားသည်။ မိုက်ကယ်က ကုန်းထရင်း
“ကိုက သက်သေပြပြီးရင် ဝါက ကို့ကို သက်သေပြန်ပြမှာလား”
“အင်းပေါ့”
ပြောပြောဆိုဆို မိုက်ကယ်ခေါင့်က ဝါဝါအောင့် ပေါင်ကြားထဲ တိုးဝင်သွားတော့သည်။
“အိုး ကိုရယ်၊ အရမ်းချစ်တာပဲကွာ”
===================================
အခန်း (၅၀)
“အေး ဇာတ်လမ်းက အဲ့လို၊ သူတို့ နှစ်ယောက် ပြန်တွေ့ပြီး မခွဲနိုင်ဖြစ်ကြပြီး ကိုကြီးကို ကွာရှင်းဖို့ ငါ့ကို လာတိုင်ပင်တာ၊ ပြီးတော့ ကွာရှင်းပြီးရင် ငါ့ကိုလဲ သူတို့နဲ့ စင်္ကာပူလိုက်ခဲ့တဲ့”
“အဲဒီတော့”
“ဟ ငါက မိုက်ကယ်ကို အစထဲက ကြည့်လို့ ရတာမဟုတ်ဘူး၊ သူကွာလိုက်ရင် ငါ ဘယ်မှာနေမလဲ၊ ငါ ကိုကြီးအိမ်မှာ ဆက်နေလို့ မဖြစ်တော့ဘူးလေ၊ သူ့နဲ့ စင်္ကာပူ လိုက်ရမှာ၊ ငါမလိုက်ချင်ဘူး၊ ဒါကြောင့် ငါလဲ ဘာလုပ်ရမှန်း မသိတော့ဘူး”
“နင်နဲ့ နင့်ကိုကြီးက ငြိနေကြတယ် မဟုတ်လား”
“အေးလေ၊ ငါတို့ ငြိနေတာ ငါ့အစ်မ မသိဘူးလေ၊ ပြောလို့ ဖြစ်မလား”
“အေး ဟုတ်သားဘဲ”
“ငါလဲ ဦးနှောက်တော်တော်ခြောက်သွားတယ်၊ နောက်ဆုံးမှာ ငါလဲ ကြံရာမရ ဖြစ်ပြီး ငါ့အစ်မကို ပြောလိုက်တယ်”
“ဘယ်လိုပြောလဲ”
“ငါ နင်တို့နဲ့လဲ မလိုက်နိုင်ဘူး၊ မိုက်ကယ်ကိုလဲ ကြည့်မရဘူး၊ ကိုကြီးမှာ ဘာအပြစ်မှ မရှိဘူး၊ နင် သက်သက်ကြီး နင့်ရီးစားနဲ့ ပြန်ပေါင်းချင်လို့ လုပ်တာ၊ ငါကိုကြီးကို သနားတယ်၊ နင် ကွာရှင်းလိုက်လို့ ကိုကြီး ဘဝပျက်သွားရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ၊ ကိုကြီးက နင့်ကို တော်တော်ချစ်တာ ဘာညာပေါ့ ဆိုပြီး သူ့ကို အပြစ်ပြော၊ မကွာရအောင် အတင်းဖျက်ပေါ့”
“အင် အင်း”
“ဒါပေမဲ့ သူတို့က နောက်မဆုတ်တော့ဘူး၊ ဒီတော့ ငါလဲ နောက်ဆုံး ဒီလို လုပ်လို့ ဆိုပြီး အကြံပေးလိုက်တယ်”
“ဘယ်လိုပေးလဲ”
“နင်တို့ကလဲ၊ ဒီလိုဟာ၊ နင်တို့သိတဲ့အတိုင်း ငါနဲ့ ကိုကြီးက တိတ်တိတ်ပုန်း ငြိနေကြတာ သူမသိဘူးလေ၊ ဒီတော့ ငါတို့ ဘာမှမဖြစ်သေးတဲ့ပုံနဲ့ ငါပြောလိုက်တာပေါ့၊ ငါက အနစ်နာခံပြီး ကိုကြီးကို ကယ်တင်တဲ့သဘော၊ ငါ ကိုကြီးကို မြူဆွယ်မယ်ပေါ့၊ ကိုကြီး ငါ့ဘက်ပါလာရင် နင်က ငါတို့ နှစ်ယောက်ကို အခန်းထဲ အမိဖမ်းပြီး ကွာရှင်းခွင့်တောင်းလို့၊ အဲဒါဆို ကိုကြီးလဲ သူ့အမှား ဆိုပြီး နင့်ကို စိတ်နာမှာ မဟုတ်ဘူး၊ နင်ကလဲ ကွာရှင်းခွင့်တောင်းပြီးရင် ကိုကြီးကို ငါ့နဲ့ လက်ထပ်ဖို့ ပြောလို့၊ အဲဒါဆို အကုန်အဆင်ပြေသွားမယ်ပေါ့”
“ဟယ်”
“ဒီလိုပဲ လုပ်ရမှာပေါ့ မကောင်းတာက ငါ့အစ်မ၊ ပြီးတော့ ကိုကြီးမှာက ဘာအပြစ်မှ မရှိဘူး၊ သူ့ကို ပြစ်သွားရင် ငါတို့ မတရား လုပ်ရာကျမယ်၊ ပြီးတော့ ငါ မိုက်ကယ်နဲ့ နေရင် သူ့ကို ကြည့်လို့ မရတာ ရိုးရိုး ငါစိတ်ဆင်းရဲပြီး စိတ်ရောဂါနဲ့ သေမယ်”
“အေး အဲဒါတော့ ဟုတ်တယ်”
“ငါ့အစ်မနဲ့ ငါ ဒီကိစ္စနဲ့ ပတ်သက်ပြီး တော်တော် စကားများလိုက်ရသေးတယ်၊ သူက သူ့ကြောင့် ငါ အနစ်နာခံပြီး ကိုကြီးကို လက်ထပ်တယ် ထင်တာ၊ ငါ့ကို ဒီလိုမလုပ်နဲ့ ဘာညာ၊ သူတို့နဲ့ လိုက်မနေချင်ရင်လဲ ငါ့ဖာသာငါ သီးသန့်နေ၊ သူထောက်ပံ့မယ် ဘာညာပေ့ါ”
“ငါ လက်မခံပါဘူး၊ ငါ အပြစ်မရှိတဲ့ ကိုကြီးကို ဒီအတိုင်း မထားနိုင်ဘူး”
“ဟုတ်တယ် နင်မှန်တယ်၊ မလုပ်သင့်ဘူး၊ သူက နင်တို့ကျေးဇူးရှင်”
“အေးလေ၊ အဲဒါလဲ ပါတယ်၊ ပြီးတော့ ငါ့ကို ပြောသေးတယ်၊ ကိုကြီးအကြောင်း သူသိတယ်လေ၊ လူရိုးကြီး၊ မိန်းမတွေ စိတ်မဝင်စားတာ၊ နင်မြူဆွယ်လို့ မဖြစ်နိုင်ဘူး ဘာညာက လာသေးတယ်”
“ငါက ရီချင်တာ၊ ကိုကြီးနဲ့ ငါ ငြိနေတာ သူမှမသိဘဲ၊ ငါကလဲ ဘာလို့ မဖြစ်နိုင်ရမှာလဲ၊ သူလဲ ယောက်ကျားဘဲ ငါ မြူဆွယ်လို့ ရကိုရတယ်၊ တစ်လအတွင်း ငါ ရအောင် မြူဆွယ်ပြမယ် ဘာညာနဲ့ အတင်းပြော၊ နင်သာ ဝင်မနှောက်ယှက်နဲ့ မသိချင်ယောင်ဆောင်နေ ဆိုပြီး အတင်းပြောပေါ့”
“နင်က တော်တော် ဥာဏ်နီဥာဏ်နက် တော်တော်များတာဘဲ”
“ဟဲ့ ငါများတာ မဟုတ်ဘူး၊ ဒီလိုပဲ လုပ်ရမှာဘဲ၊ ငါ့နေရာမှာ နင်တို့ဆိုရင်လဲ အဲလိုပဲ လုပ်မှာဘဲ၊ နင်တို့သိတဲ့အတိုင်း ငါက အပြင်မှာ အပျိုလေး တစ်ယောက်အနေနဲ့ မရှုတ်ချင်လို့ ကိုကြီးနဲ့နေတာ၊ ကိုကြီးကို အရမ်းချစ်နေတာတော့ မဟုတ်ဘူး။ ငါ့မှာ ဒီလမ်းပဲ ရွေးစရာ ရှိတယ်၊ ဒီလမ်း မရွေးရင် ငါဘာလုပ်မလဲ”
“အေး ဟုတ်တယ်၊ ကောင်းတယ်၊ ခု ကိုကြီးနဲ့ နင်လက်ထပ်တာက နင်အကြံအောင်လို့ပဲ မဟုတ်လား”
“အေးပေါ့ဟ”
“ခစ် ခစ် ခစ် ခစ်၊ နင့်အစ်မ နင်တို့ကို ဝင်ဖမ်းတော့ နင့်တို့ တန်းလန်းကြီးလား”
“ခိ ခိ၊ တန်းလန်းကြီးတော့ ဘယ်ဟုတ်မလဲ၊ ငါက တွက်ထားပြီးသား၊ ငါတို့ ပြီးလို့ အသာလေး ဖက်ပြီး နှပ်တဲ့အချိန် ဖမ်းလို့ရပြီဆိုပြီး လက်မထောင်ထားတဲ့ မက်ဆေ့လေး ပေးလိုက်တာ”
“ခစ် ခစ် ခစ် ခစ်”
“ကဲ ငါလဲ ခု အိမ်ထောင်နဲ့၊ ခု ဝါဝါလဲ အိမ်ထောင်ကျတော့မယ်၊ ချိုမာ နင်ရော”
“ငါတော့ မယူသေးပါဘူး၊ ဒါပေမဲ့ ငါနဲ့ ကိုကို အတူအိပ်နေကြတာတော့ အိမ်ကသိသွားပြီ”
“ဟယ်၊ ဘယ်လိုသိတာလဲ”
“ဟိုတစ်လောကလေ၊ ကိုကိုက ညဘက်ကြီး ငါ့အခန်းလာတာ၊ ပြီးတော့ နှစ်ယောက်လုံး အိပ်ပျော်သွားတာ၊ မနက် မေမေ ငါ့ကိုလာနှိုးတော့ တွေ့သွားရော”
“အဲဒီတော့ ပြဿနာ တက်ရောလား”
“ဘာပြဿနာမှ ခုထိမတက်သေးဘူး၊ ငါတို့ နှစ်ယောက် မောင်နှမ အရင်းမှ မဟုတ်တာ၊ ပြီးတော့ အစထဲက ငါတို့နှစ်ယောက်ကို ပေးစားချင်နေလား မသိဘူးဟ၊ ငါတို့ အတူအိပ်နေတာ တွေ့တော့ ဘာမှ မပြောဘဲ အခန်းတံခါး ပြန်ပိတ်ပြီး အပြင်ထွက်သွားတယ်”
“ခိ ခိ ခိ ခိ၊ ခု ပါမစ်ရသွားပြီး နင်တို့ နှစ်ယောက် အတူ အိပ်နေပြီပေါ့၊ ဟုတ်လား”
“နေ့တိုင်းတော့ မဟုတ်ပါဘူး ခစ် ခစ် ခစ် ခစ်”
“ခစ် ခစ် ခစ် ခစ်၊ ငါတို့ အိမ်ထောင်ကျသွားပြီ ဆိုတော့ လုပ်ချင်တာ လုပ်လို့ရပြီ၊ ချိုမာ နင်ပဲကျန်တယ်”
“ဟဲ့ ငါက အေးဆေး၊ ကိုကိုနဲ့ ငါက နားလည်မှု့ရှိပြီးသား”
“ဘယ်လို”
“ခစ် ခစ် ခစ် ခစ်”
==================================
အခန်း ( ၅၁ )
ခက်ခက်အိမ်ထောင်သက် တစ်နှစ်နီးပါး ရှိလာတော့ မမျှော်လင့်ဘဲ နာမည်ကြီး ကျူရှင်ဆရာ အောင်မြတ်မိုးနှင့် ဆုံမိကြသည်။ အောင်မြတ်မိုးကား နာမည်ကြီး အင်္ဂလိပ် ကျူရှင်ဆရာဖြစ်ပြီး ခက်ခက် ဆယ်တန်း ဒုတိယနှစ် ဖြေတုန်းက တက်ခဲ့ဘူးသည့် ဆရာလည်း ဖြစ်သည်။ အသင်အပြ ကောင်းသည်ဟု နာမည်ကြီးသောကြောင့် သူ့ကျူရှင် အတန်းကို တက်ရန် မလွယ်ပေ၊ ဆရာအောင်မြတ်စိုးက ဆယ်တန်း သီးသန့်သင်ပြီး မနက်ပိုင်း သုံးချိန်နှင့် ညနေပိုင်း နှစ်ချိန်သာ သင်သည်။ တစ်ချိန်တွင် ကျောင်းသား ခုနစ်ဆယ်နီးပါးခန့် ရှိပြီး သူ့ကျူရှင်မှာ ကျောင်းသူ ကျောင်းသားနှင့် ပြည့်ကျပ်နေသည်။ မနက် သုံးချိန်တွင် နှစ်ချိန်က လက်ရှိ ကျောင်းတက်နေသူများအတွက် ဖြစ်ပြီး နောက်ဆုံးတစ်ချိန်က အပြင်ဖြေသူများအတွက် ဖြစ်သည်။ နေ့လည်နေ့ခင်းတွင်တော့ သူ့တိုက်ခန်းတွင် အနားယူတတ်သည်။
ခက်ခက်နှင့် ပြန်ဆုံသည်မှာလည်း အခြားမဟုတ်၊ ဆရာအောင်မြတ်မိုးက ခက်ခက်ယောက်ကျား ခင်မောင်ကျော် ဝယ်ထားသည့် ကွန်ဒိုတိုက်ခန်းကို ပြန်ဝယ်ရာမှ ခက်ခက်နှင့် ဆုံကာ သိလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ ခက်ခက်ကတော့ သူတက်ခဲ့ဘူးသည့် ကျူရှင်ဆရာမို့ ချက်ခြင်းပင် မှတ်မိလိုက်သည်။ အမှန်ဆို ခက်ခက်မှာ ခင်မောင်ကျော်အလုပ်ကို ဝင်ရောက်စပ်စုခြင်း မရှိပေ၊ ထိုနေ့က ခက်ခက်လည်း ခင်မောင်ကျော်နှင့် လမ်းကြုံလိုက်ရင်း ခင်မောင်ကျော်က အောင်မြတ်မိုး အိမ်ကိစ္စအတွက် စာရွက်စာတမ်း ဝင်ပေးသည်မို့ မတော်တဆ ဆုံလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။ မြင်မြင်ချင်းပင် ခက်ခက်က မှတ်မိသည်မို့
“ဟာ ဆရာ အောင်မြတ်မိုး မဟုတ်လား၊ သမီးက ခက်ခက်လေ၊ ဟိုလွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်နှစ်လောက်က ဆရာ့ကျူရှင်မှာ တက်ခဲ့တာလေ၊ သမီးကို မှတ်မိလား”
တစ်နှစ်တစ်နှစ် ကျောင်းသူကျောင်းသား လေးငါးရာလောက်နှင့် ဆုံလာသည်မို့ အောင်မြတ်မိုးက မမှတ်မိ၊ သို့သော် ထိုအဖြစ်မျိုးက သူ့အတွက် ရိုးနေသည်မို့ အလိုက်သင့်ပင် ထုံးစံအတိုင်း
“အော် အေးအေး၊ ဆရာက တပည့်များတော့ အတိအကျတော့ မမှတ်မိဘူး၊ ဘယ်လိုလဲ ဆရာ့ဆီမှာ တက်ခဲ့တယ်ဆိုတော့ အင်္ဂလိပ်စာကို အမှတ်ကောင်းကောင်းနဲ့ အောင်ခဲ့တယ်မို့လား၊ ဂုဏ်ထူးရော ပါသေးလား”
“ခစ် ခစ် ခစ် ခစ်၊ ဆရာ့တပည့်တွေထဲမှာ အင်္ဂလိပ်စာ မအောင်တာဆိုလို့ သမီးတစ်ယောက်ထဲ ရှိမယ်ထင်တယ်၊ ဆယ်တန်းဖြေတာ သုံးခါ၊ သုံးခါလုံး အင်္ဂလိပ်စာနဲ့ပဲ ကျလို့ အိမ်က ယောက်ကျားပေးစားတာ ခံလိုက်ရတာလေ၊ ဒါ ခက်ခက်အမျိုးသားလေ၊ ဦးကျော် ဒါ ခက်ခက်ဆရာနော်၊ အမြတ်တွေ အများကြီး မယူနဲ့ သိလား”
ခက်ခက်က ရယ်ရယ်မောမောပင် သူ ဆယ်တန်းကို အင်္ဂလိပ် တစ်ဘာထဲနှင့်ပင် သုံးနှစ်ဆက်တိုက် ကျကြောင်း ရယ်ကာပြောရင်း သူ့ယောက်ကျားကိုပါ လှမ်းပြောလိုက်သည်။
“မယူပါဘူး ခက်ခက်ရ၊ ခက်ခက်ဆရာမှန်း မသိခင်ထဲက ပေါက်စျေးထက် အများကြီး လျှော့ပေးထားတာ ကိုအောင်မြတ်မိုး သိပြီးသားပဲ”
ခက်ခက်အပြောကြောင့် အောင်မြတ်မိုးလဲ သူ့ဂုဏ်အထိမခံချင်တာမို့
“ဟား ဟား ဟား ဟား ဒါဆိုရင်တော့ တစ်ခုခု လွဲနေတာပဲ ဖြစ်ရမယ်၊ ဆရာ့တပည့် အင်္ဂလိပ်စာ ကျတယ်ဆို ရာဇဝင်ရိုင်းသွားမှာပေါ့၊ ဆယ်တန်း ပြန်ဖြေရင်ပြော၊ ခက်ခက်ကို ဆရာ့အိမ်မှာ သီးသန့် ပြန်သင်ပေးမယ်၊ ဆရာသင်လို့ ကျတယ်ဆိုတာ ရာဇဝင်မရှိစေရဘူး”
“တကယ်လား ဆရာ၊ ခက်ခက်က ဆယ်တန်း အောင်ချင်နေတာနော်၊ ဒီအင်္ဂလိပ်စာ တစ်ဘာသာပဲ ကျနေလို့၊ ဆရာတကယ်သင်ရင် ဒီနှစ် ပြန်ဖြေလိုက်မှာနော်”
“တကယ်ပြောတာပေါ့၊ ဒီမှာ ရော့ ဆရာ့ဖုန်းနံပါတ် ယူထား၊ အာမခံနဲ့ အောင်အောင်သင်ပေးမယ်၊ ရာဇဝင်မှာ ဆရာ့ဘာသာနဲ့ ကျတယ်ဆိုတာ မရှိစေရဘူး”
ထိုအချိန်မှ စ၍ ခက်ခက်မှာ ဆယ်တန်း ပြန်ဖြေချင်သည့်ပိုး ဝင်သွားတော့သည်။ အိမ်ထောင်ကျပြီး နေ့ခင်း အားနေသည်ကတစ်ကြောင်း၊ အာမခံနှင့် အောင်အောင်သင်ပေးမည့် ဆရာကလည်း ရှိနေသည်က တစ်ကြောင်းမို့ ဆယ်တန်း ပြန်ဖြေမည့်အကြောင်း ခင်မောင်ကျော်ကို ပြောကြည့်တော့ ခင်မောင်ကျော်ကလည်း ခွင့်ပြုသည်မို့ ခက်ခက်မှာ ဆရာအောင်မြတ်မိုး၏ သီးသန့် ကျောင်းသူ ဖြစ်လာတော့သည်။
ဆရာအောင်မြတ်မိုးက နာမည်ကြီး ဆရာဟု ဆိုသော်လည်း အသက်အားဖြင့် သုံးဆယ်ဝန်းကျင်သာ ရှိပြီး စာသင်ကောင်းသလို မော်ဒယ်မင်းသား ရှုံးလောက်အောင် ဘော်ဒီတောင့်တောင့် ရုပ်ရည်သန့်သန့်ပြန့်ပြန့်နှင့်မို့ ကျောင်းသူများ ကြွေသည့် ဆရာလည်း ဖြစ်သည်။ သို့သော် ဆရာအောင်မြတ်မိုးက ကျူရှင်ဆရာ စသင်သည့် အချိန်ကတည်းကပင် အိမ်ထောင်ကျပြီးသား ဖြစ်နေသည့်အပြင် တည်တည်တန့်တန့် နေတတ်သူမို့ နာမည်ပျက်မရှိပေ။
ခက်ခက်မှာ ဆရာ့အိမ်ရောက်မှပင် ဆရာ့အကြောင်း သေချာသိတော့သည်။ ဆရာက အိမ်ထောင်ရှိသည် ဆိုသော်လည်း ဆရာ့မိန်းမမှာ စင်္ကာပူတွင် အလုပ်သွားလုပ်နေသည်မို့ လင်မယားမှာ အတူမနေသလို ဖြစ်နေသည်။ ဆရာနှင့် ဆရာ့အမျိုးသမီးမှာ ငယ်ချစ်ဖြစ်သော်လည်း အရွယ်ကောင်းတုန်း ငွေရှာသည့် သဘောနှင့် တစ်နိုင်ငံဆီ ခွဲနေကြလေသည်။ တစ်နှစ်လျှင် နှစ်ကြိမ်ခန့်သာ လူချင်းဆုံကြလေသည်။ မြန်မာပြည် ကျောင်းပိတ်ချိန် သင်္ကြန်ကာလတွင် ဆရာက စင်္ကာပူ လိုက်သွားသလို၊ ဒီဇင်ဘာ ခရစ်စမတ် ကာလတွင် ဆရာ့မိန်းမက မြန်မာပြည် ပြန်လာတတ်သည်မို့ ဆရာတို့ လင်မယားမှာ တစ်နှစ်လျှင် နှစ်ကြိမ်မျှသာ လူချင်းဆုံကြလေသည်။
ကျူရှင်တွင် တည်တည်တန့်တန့်နှင့် နေတတ်သည့် ဆရာမှာ ခက်ခက်နှင့် အိမ်တွင် နှစ်ယောက်တည်း စာသင်တော့ ဆရာတပည့်လို မဟုတ်ဘဲ ရင်းရင်းနှီးနှီး သူငယ်ချင်းလို ပြောဆို ဆက်ဆံတတ်လေသည်။ ထိုကဲ့သို့ ဆက်ဆံဖြစ်သည်မှာလည်း ခက်ခက်က သူ့လို အိမ်ထောင်ရှင် ဖြစ်နေသည်က တစ်ကြောင်း၊ ခက်ခက်ကိုယ်တိုင်ကလည်း ဆရာအောင်မြတ်မိုးကို ဆရာဟု မမြင်တော့ပဲ သူငယ်ချင်းရင်း တစ်ယောက်လို ရင်းရင်းနှီးနှီး ပြန်လည် ပြောဆိုရာမှ တဖြေးဖြေး တစ်ယောက်အကြောင်း တစ်ယောက်ပြောကာ ရင်းနှီးလာကြလေသည်။
ခက်ခက်မှာ ကျူရှင်ချိန်ဟူ၍ အတိအကျမရှိပဲ တစ်ပတ်လျှင် နှစ်ရက်သုံးရက်မျှ နေ့လည်နေ့ခင်း အောင်မြတ်မိုး အိမ်တွင် ရှိနေသည့်အချိန်တွင် စာလာသင်တတ်သည်။ ပထမတော့ ဆရာ တပည့် စာသင်ကြရင်း တစ်လမျှကြာသောအခါ
“ဟဲ့ ခက်ခက် ဘာဖြစ်လာတာလဲ”
တံခါးလာဖွင့်ပေးသည် အောင်မြတ်မိုးရှေ့မှ မျက်နှာစူပုတ်ရင်း ပါးစပ်မှ ပွစိပွစိနှင့် ခပ်တိုးတိုး ရွတ်ကာ အိမ်ထဲဝင်လာသည့် ခက်ခက်ကို တံခါးပြန်ပိတ်ရင်း လှမ်းမေးလိုက်သည်။
“ခက်ခက်ယောက်ကျားလေ၊ ကြာလေ ကြည့်မရလေ ဖြစ်လာပြီ သိလား၊ မနေ့ကပြောတော့ သူအားတယ် လိုက်ပို့ပေးမယ်တဲ့၊ ဟော ခု လာခါနီးမှ သူအလုပ်ပေါ်လာလို့ ဒီနေ့ ကျူရှင်မသွားနဲ့တော့တဲ့ နက်ဖြန်မှ သွားတဲ့၊ ကြည့် လုပ်ပုံ၊ သူ့ကိစ္စပဲ၊ ကိစ္စရှိလဲ ခက်ခက်ကို ဝင်ပို့လို့ ရတဲ့ဟာကို မပို့ဘူး၊ ပြီးတော့ ခက်ခက်ကလဲ ဆရာ့ကို ပြောထားပြီးပြီ ဒီနေ့လာမယ်ဆိုတာ မဖျက်ချင်ဘူးလေ၊ ဒါကြောင့် သူနဲ့ ရန်ဖြစ်ပြီး တက်စ်စီနဲ့ ထွက်လာခဲ့တာ”
“အော် ရပါတယ် ခက်ခက်ကလဲ၊ မအားလဲ ဆရာ့ဆီ ဖုန်းဆက်လိုက်ပေါ့၊ ဒီနေ့ မလာဖြစ်ဘူးဆို ရတာပဲ”
“မရပါဘူးဆို၊ ဆရာနော် နားလာမချနဲ့၊ ခက်ခက်က သူ့ကို ကြည့်မရဖြစ်တာ ကြာပြီ သိလား၊ အိမ်က အတင်းပေးစားလို့ ယူထားတာ၊ မှားမှန်း အခုမှ သိတယ်၊ ဘာ ညားပြီးရင် ချစ်သွားမှာလဲ၊ အလကား၊ ညားပြီးမှ မချစ်တဲ့အပြင် ပိုပိုမုန်းလာသလိုပဲ၊ ဆရာတို့ပဲ ကောင်းတယ်၊ ကိုယ်ချစ်တဲ့ သူနဲ့ လက်ထပ်ထားတာ အဆင်ကိုပြေလို့”
“ဟား ဟား ဟား ချစ်သူနဲ့ညားလဲ အဆင်မပြေပါဘူး၊ ခု ကြည့်လေ အတူနေနေရတာမှ မဟုတ်တာ၊ ဒီလိုပါပဲ လူတိုင်း လူတိုင်း ကိုယ့်ပြဿနာနဲ့ ကိုယ်ပါ”
“ဆရာတို့က အတူမနေတာ တစ်ခုပါပဲ၊ ခက်ခက်လို ဒုက္ခမကြုံပါဘူး၊ ဒီလိုမှန်းသိရင် အစထဲက ရီးစားကောက်ထားပြီး လင်နောက်လိုက်ပြေတယ် တကယ် တကယ်”
ထိုနေ့က ခက်ခက်က စိတ်တိုနေသည်ကို အောင်မြတ်မိုးက ပြေရာပြေကြောင်း ပြောရင်း စာမသင်ဖြစ်ကြပဲ တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် ရင်းနှီးသည့် သူငယ်ချင်းပမာ ဖြစ်သွားကာ နောက်ပိုင်း စာသင်ရင်း အလာပသလာပ တစ်ယောက်အကြောင်း တစ်ယောက် ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောမိကြတော့သည်။
===================================
ဘီလူးစတိုရီ (အပိုင်း ၆) (ဇာတ်သိမ်းပိုင်း) 👈 ဖတ်ရန်နှိပ်ပါ။
➡️တင်ထားပြီးသမျှ အပြာစာအုပ် အောစာအုပ်များ စာရင်းကြည့်ရန်နှိပ်ပါ။⬅️
