ဘီလူးစတိုရီ (အပိုင်း ၁) 👈 ဖတ်ရန်နှိပ်ပါ။
ဘီလူးစတိုရီ (အပိုင်း ၂) 👈 ဖတ်ရန်နှိပ်ပါ။
အခန်း (၂၁)
နောက်ပိုင်း ကိုမျိုးကိုမြင်တိုင်း မမမြင့်က မသိမသာ ကိုမျိုးပေါင်ကြားကို ကြည့်မိသည်။ ကလေး ချစ်တတ်သည့် မမမြင့်က သမီးခက်ခက်ကို ခေါ်ယူထိမ်းကျောင်းရင်း ကိုမျိုးနှင့် မမမြင့်လည်း တဖြေးဖြေး ရင်းနှီးလာသည်။ ထိုစဉ်က ခက်ခက်မှာ နှစ်နှစ်သမီးသာသာ အရွယ်သာရှိသေးသည်။ ကိုမျိုးကလည်း သူ့နှင့်ရွယ်တူ တောင့်တောင့်တင်းတင်းနှင့် လုံးကြီးပေါက်လှ အလှပိုင်ရှင် မမမြင့်ကို စိတ်ဝင်စားသည်မို့မမမြင့် ကလေးလိုချင်မှန်း သိသဖြင့် မထိတထိ ခဏခဏ ပြောတတ်သည်။
“ကျနော့်စိတ်ထင် မမြင့်တို့ ကလေးမရတာ မမြင့်ချို့ယွင်းချက်တော့ မဖြစ်နိုင်ဘူးထင်တာပဲ”
“ဘယ်တတ်နိုင်မလဲ ကိုမျိုးရာ၊ မမမြင့် ကုသိုလ်ကံပေါ့၊ အချိန်တန် ဘုရားပေးရင်တော့ ရမှာပေါ့”
“ဟဲ ဟဲ မမြင့် ဘုရားချည်း အားကိုးလို့ မရဘူးနော်၊ ကိုယ်တိုင်လဲ ကြိုးစားရတယ်”
“ဟဲ့ ဘာတွေလာပြောနေတာလဲ”
“ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး၊ အကူအညီလိုရင် ပြောလို့ အားမနာနဲ့လို့”
“ဟဲ့ ဘာအကူအညီ လိုရမလဲ၊ ဘာတွေလာပြောနေမှန်း မသိဘူး”
သိသိကြီးနှင့် မမမြင့်က မသိချင်ယောင် ဆောင်ကာ စကားပိတ်တတ်သည်။ စကားသာ ပိတ်ပြောနေသော်လည်း ကိုမျိုးကို မြင်တိုင်း ပေါင်ကြားကို ခိုးခိုးကြည့်မိရင်း မမြင့် စိတ်လှုတ်ရှားမိသည်။ ကိုမျိုးကလဲ ဇွဲမလျော့၊ စကားကြုံတိုင်း သွေးတိုးစမ်းကာ ပြောသည်။ ကြာတော့လဲ နှစ်ယောက်သား နားယဉ်ကာ တစ်ယောက်နှင့် တစ်ယောက် အပြန်အလှန် ပြောရဲဆိုရဲ ရှိလာတော့သည်။
“ဟဲ့ ကိုမျိုးနော်၊ ငါကလေး လိုချင်တာ ငါ့ယောက်ကျားမှ အားမကိုးရင် ဘယ်သူ့အားကိုးရမလဲ”
“မမြင့်ကလဲ ကျနော့်ကို အားကိုးလို့လဲ ရပါတယ်၊ ကျနော့်နာမည်ကိုက မျိုးအောင်ပါဆို၊ ဟဲ ဟဲ ဟဲ ဟဲ”
“သွားပါ၊ စကားနောက် တရားပါ၊ နင့်အားကိုးမှ ငါပါ ငါးပါးမှောက်မယ်”
“မှုတ်ဘူးလေ၊ မမြင့်နဲ ကျနော်က ဘဝတူတွေ သိလား၊ မမြင့်လဲ ကလေးချစ်တတ်တယ်၊ ကျနော်လဲ ကလေးအများကြီး လိုချင်တာ၊ သူဇာက ပထမ တစ်ယောက်မွေးပြီး ကလေးမွေးမရတော့လို့ သားကြောဖြတ်လိုက်ရတာလေ၊ ကျနော်က ကလေးအများကြီး လိုချင်တာ၊ မမြင့်လဲ လိုချင်တော့ ဟန်ကျတာပေါ့ အဲဒါကိုပြောတာ”
“ဟဲ့ ငါက နင့်နဲ့ ကလေးရတော့ ကလေးအဖေက နင်ဖြစ်နေမှာပေါ့”
“ဒါကတော့ မမြင့်နဲ့ ကျနော်ပဲ သိမှာလေ၊ သူများတွေကတော့ မမြင့်ကလေးက မမြင့် ယောက်ကျားနဲ့ ရတယ်ထင်မှာပေါ့”
အစရှိသဖြင့် တဖြေးဖြေး စကားနယ်ကျွံလာသည်။ မမမြင့် ယောက်ကျားမှာ ရပ်ကွက်တွင် ဗီဒီယို ရုံထောင်ကာ ညနေ ခြောက်နာရီလောက်မှ စ၍ ည ဆယ့်တစ်နာရီလောက်ထိ နှစ်ဆိုင်းပြသဖြင့် ညည့်နက်မှ အိမ်ပြန်ရောက်လေ့ရှိသည်။ တစ်နေ့ ကိုမျိုးလဲ ညနေစောင်း လဖက်ရည်ဆိုင်သွားမည် စိတ်ကူးဖြင့် အိမ်မှထွက်လာပြီး မမမြင့် အိမ်ရှေ့သို့ ရောက်သည့်အခါ စိတ်ကူးမရှိပဲ မမမြင့်ကို ဝင်နှုတ်ဆက်မိသည်။ မမမြင့်လဲ မောင်မျိုး ရောက်လာသည်မို့ ရင်းရင်းနှီးနှီးပင်
“အယ် ကိုမျိုး အတော်ပဲ၊ လာထိုင်၊ မမြင့် ငါရံ့ခြောက် ကောင်းကောင်းရလို့ ဖုတ်ထားတယ် မြီးသွားအုံး” ဟု ဆိုကာ ရေနွေးကြမ်းနှင့် ငါးခြောက်ဖုတ်ကို ချကျွေးသည်။ မောင်မျိုးလည်း မမမြင့် လာချကျွေးသည့် ငါခြောက်ဖုတ်ပန်းကန်ကို လှမ်းယူကာ နမ်းကြည့်ရင်း
“ဟာ မမြင့် ခြောက်ဖုတ်က မွေးကြိုင်နေတာပဲ စားကောင်းမဲ့ပုံ”
ကိုမျိုး အဓိပါယ်ပါပါနှင့်ပြောသည့် စကားကို သဘောပေါက်သလို မမြင့်က ရယ်ရင်း
“ဟဲ့ ဘယ်က ငါ့ခြောက်ဖုတ်ရမှာလဲ၊ ငါရံ့ခြောက်ဖုတ်ပါ၊ နင့်စကားကလဲ”
“အင်းလေ မမမြင့်ပြောတဲ့ ငါ့ရဲ့စောက်ဖုတ်လေ”
“ဟဲ့ ဘယ်လိုတွေ လာပြောနေတာလဲ ခစ် ခစ် ခစ် ခစ်”
“ဟဲ ဟဲ ဟဲ ဟဲ ကြည့်လိုက်တာနဲ့ သိပါတယ်ဗျာ၊ မမြင့် စောက်ဖုတ်လဲ ဒီလိုပဲ မွှေးကြိုင်နေမယ် ဆိုတာ”
“ကိုမျိုးနော် စကားကိုက၊ ငါ့စောက်ဖုတ် အာ နင်ပြောမှ ငါတောင် မပီတော့ဘူး ခစ် ခစ် ခစ်”
“ဟား ဟား ဟား ဟား”
ကိုမျိုးက ရယ်ကာ မမမြင့်ကို စေ့စေ့ကြည့်ရင်း ပန်းကန်ထဲမှ ငါးခြောက်တစ်ဖတ်ကို ကောက်ယူကာ ပါးစပ်ထဲထည့်ပြီး တမြုံ့မြုံ့ စုတ်ကာ စုတ်ကာနှင့် ဝါးပြလိုက်သည်။ မမမြင့်ပုံစံကလဲ ရေချိုးပြီးခါစမို့ထင် မျက်နှာမှာ သနပ်ခါးရေကျဲ ခပ်ပါးပါးလေးနှင့် ခေါင်းလျှော်ထားသည်မို့ ခပ်ထိုင်းထိုင်း စိုနေသည့် ဆံပင်ကို ဖားလျားချထားကာ ဘလောက်စ်အင်္ကျီ ခပ်ပါးပါးလေးက မမမြင့်၏ ကြီးမားလှသည့် နို့အုံကို မနိုင့်တနိုင် လွယ်ထားရသော ဘရာစီယာကိုပင် ခပ်ဝါးဝါး မြင်နေရသည်။ ခပ်နွမ်းနွမ်း ထမီကလဲ ကားနေသည့် တင်သားကို အရှိအတိုင်း ဖွင့်ပြထားသလို ဖြစ်နေသည်။ ကိုမျိုးကလဲ မမြင့်ကို မထိတထိပြောရင်း သေချာကြည့်သည်မို့ အတွင်းခံမပါသည့် လုံချည်အောက်မှ သူ့လီးက အလိုလို တောင်လာသည်။
မမမြင့်လဲ ကိုမျိုးအကြည့်ကြောင့် ရှက်ကိုးရှက်ကန်း ဖြစ်ကာ ခေါင်းငုံ့ရင်း မျက်စိက ခိုးကြည့်နေကျ ကိုမျိုးပေါင်ကြားကို ရောက်သွားပြီး လုံချည်မှာ တဖြေးဖြေး ကြွတက်လာသည်ကို မြင်လိုက်ရသည်မို့ ကိုမျိုး ဘာဖြစ်နေမှန်း သဘောပေါက်ကာ အလိုလိုနေရင်း ရင်တဒိန်းဒိန်း ခုန်လာတော့သည်၊ ကိုမျိုးကလည်း မထူးတော့သည်မို့ ကြွတက်လာသည့် သူ့လီးကို ပေါင်နှင့်ညှပ်ကာ မထိမ်းတော့ပဲ အသာကားကာ တောင်နေသည့် လီးကို လွတ်လွတ်ကျွတ်ကျွတ် လွှတ်ထားပေးရင်း မမမြင့်ကို အကဲခတ်လိုက်သည်။ မမမြင့်ပုံစံက စိတ်လှုတ်ရှားကာ သူ့ပေါင်ကြားကို ကြည့်နေသည်မို့ အတင့်ရဲကာ ထိုင်နေရာမှ ထလာပြီး မမမြင့်အနား ကပ်ထိုင်လိုက်ရင်း မမမြင့် လက်ကို ကိုင်ကာ
“မမြင့် ကျနော် တကယ်ပြောတာ၊ တကယ် တကယ်”
ဘာကိုပြောမှန်း မသိ၊ ပြောရင်း မမမြင့်လက်ကို လက်ကောက်ဝတ်မှ ဆွဲယူရင်း ထောင်မတ်နေသည့် ပေါင်ကြားမှ သူ့လီးကို လုံချည်ပေါ်မှ မမမြင့်လက်နှင့် အတင့်ရဲရဲပင် ပေးထိလိုက်သည်။ မမမြင့်က “ဟဲ့ ဟဲ့ ကိုမျိုး ကိုမျိုး” ဟု မသင့်တော်သည့် သဘောနှင့် ခပ်တိုးတိုး ပြောကာ ရုန်းသော်လည်း အားမပါ၊ မမမြင့် လေသံနှင့် အမူအရာကို ရိပ်မိသည့် ကိုမျိုးက လက်ကို မလွတ်တမ်း ဆွဲကာ အတင်းပေးထိနေသည်မို့ မမမြင့်လည်း မလွှဲသာသည့် သဘောနှင့် တစ်ချက်နှစ်ချက်မျှ ထိအပြီးမှာတော့ ဆုတ်ကိုင်လိုက်မိသည်။ ကိုင်မိသွားသည့်တိုင်အောင် မမမြင့်က “အို့ အို့ ကိုမျိုး မဖြစ်ဘူး မဖြစ်ဘူး၊ မကောင်းပါဘူး” ဟု ပါးစပ်ကသာ မကောင်းဘူး ပြောနေသော်လည်း ကိုင်လိုက်မိသည်နှင့် သူ့ယောက်ကျားလီးထက် နှစ်ဆနီးပါး ကြီးမားလှသောကြောင့် လက်မလွှတ်နိုင်တော့ပဲ အသာဆုတ်ကာ လီးကို မသိမသာ စမ်းကြည့်နေမိသည်။ သူ့လက်နှင့် မမျှအောင်ပင် သိသိသာသာပင် ထွားကြိုင်းကာ ရှည်လဲရှည်သည်မို့ မသူဇာ ကြွားမပြောကြောင်း သိလိုက်ရသည်။ စမ်းနေရင်းကပင် မကောင်းပါဘူးဟု ရွတ်နေသည်မို့ ကိုမျိုးက အထာနပ်စွာ မမမြင့်ကို သိမ်းသွင်းသည်။
“မမြင့်ကလဲ ဒီကိစ္စ ကျနော်နဲ့ မမြင့် နှစ်ယောက်ပဲ သိတာပဲဟာ”
“မသင့်တော်ပါဘူး ကိုမျိုးရယ်”
လေသံ ခပ်တိုးတိုးနှင့် ပါးစပ်ကသာ ငြင်းနေသော်လည်း မမမြင့်လက်က တောင်နေသည့် သူ့လီးကို လုံချည်ပေါ်မှ ဖွဖွဆုတ်ကိုင်ထားသည်။ မမမြင့်ဆီမှ ငြင်းသံကြောင့် ကိုမျိုးလဲ ဒီကိစ္စ ဘယ်သူမှ မသိပါဘူး၊ မမြင့်နဲ့ ကျနော် နားလည်ရင် ရပါတယ်၊ ပြီးတော့ မမြင့်လဲ ကလေး လိုချင်နေတဲ့ဟာ၊ ဒီလိုပဲ လုပ်ရမှာပေါ့ ခပ်တိုးတိုး နားချပြောဆိုရင်း အကဲခတ်နေသည်။ မမမြင့်မှာ သူဇာ ပြောစကားကြောင့် ကိုမျိုးလီးကို စိတ်ကူးနှင့် မှန်းကြည့်နေရပြီး ခုမှ သေသေချာချာ ကိုင်ကြည့်မိသည်မို့ သူဇာ စကားက အကြွားမပိုကြောင်း သိလိုက်ရပြီး သူ့ယောက်ကျားထက် နှစ်ဆနီးပါးမျှ ထွားကြိုင်းလှသော လီးကို ကိုင်ထားသည့် လက်က လွှတ်မရနိုင်အောင် ဖြစ်နေသည်။ ကိုမျိုးလဲ မမမြင့်ပါးစပ်က မသင့်တော်ဘူး တဖွဖွ ပြောနေသော်လည်း သူ့လီးကို မလွှတ်ပဲ ဆက်ကိုင်ထားသည်မို့ အခြေအနေကို သဘောပေါက်ကာ မမမြင့်လက်ကို ထိမ်းထားသည့် သူ့လက်ကို ဖယ်ကာ မမမြင့် ပေါင်ပေါ် လက်တင်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ကိုမျိုးလက်က မမမြင့်ပေါင်ကို ခပ်ဖွဖွ ပွတ်ကစားရင်း ပေါင်အတွင်းသားဘက်ကို ရောက်လာသည်။
===================================
အခန်း (၂၂)
တစ်ယောက်နှင့် တစ်ယောက် ဘာစကားမှ ဆက်မပြောမိကြပဲ အလိုလို နားလည်သွားကြသလို မမမြင့်လက်က ဆုတ်ထားသည့် လီးကို လုံချည်ပေါ်မှ အချောင်းကြီးကို လိုက်စမ်းနေသလို ခပ်ဖွဖွ ပွတ်ကြည့်နေသည်။ ကိုမျိုးလက်ကလည်း ပေါင်ကို ပွတ်နေရာမှ ပေါင်ကြားဘက် ရောက်လာသလို လက်ဝါးစောင်းက မမမြင့် ဂွဆုံကို အတင်းလာတိုးသည်မို့ စေ့ထားသည့် ပေါင်ကို မသိမသာလေး ဟပေးလိုက်သည်။ ဘာစကားမှ မပြောကြသော်လည်း အသက်ရှူသံက တဖြေးဖြေး ပြင်းလာလို နှစ်ယောက်သား ပိုမိုတိုးကပ်လာပြီး မမမြင့်ကိုယ်က ကိုမျိုးကို မှီထိုင်သလို ဖြစ်လာသည်။ ကိုမျိုးက သူ့လုံချည်ကို ဖြေချလိုက်သည်။
လုံချည်စ ပြေကျသည်နှင့် ကိုမျိုးက သူ့လီးပေါ်အောင် လုံချည်ကို ဆွဲချလိုက်သည်မို့ မမမြင့်က လုံချည်ပေါ်မှ ကိုင်ထားသည့် လက်ကို လွှတ်ကာ ငေါက်ကနဲ ပေါ်လာသည့် လီးကို သေသေချာချာ ကြည့်မိတော့သည်။
ကားနေသည့် ဒစ်ကြီးနှင့် အကြောပြိုင်းပြိုင်း ထနေသော လီးချောင်းကြီးကို ကြည့်ကာ မမမြင့် ဆွံ့အသွားသလို ခံစားလိုက်ရသည်။ တစ်ချိန်ထဲမှာပင် ရွစိတက်သလို အမျိုးအမည် မသိသည့် ခံစားချက်က သူ့ပေါင်ကြားမှ ခံစားလိုက်ရသည်။ ကြီးမားလှသည့် လီးကို ကြည့်ရင်း မမမြင့် ပါးစပ်မှ အလိုလို ထွက်သွားသည်။
“အကြီးကြီးပဲ”
“မမြင့်ကြောင့် ဖြစ်နေတာ”
ပြောပြောဆိုဆို ကိုမျိုးလက်တစ်ဖက်က မမြင့်ခါးကို လှမ်းဖက်ရင်း တစ်ဖက်က သူ့လီးကို သူကိုင်ကာ ဒစ်ကို ဖြဲချလိုက်၊ ဆွဲဖုံးလိုက်နှင့် ကစားပြသည်။ မမမြင့်လည်း ကြီးမားလှသည့် ကိုမျိုးလီးကို ကြည့်ကာ အံ့သြနေမိသည်။ လီးမှာ ကြီးမား ရှည်လျှားသည်သာမက လေးကိုင်းလိုပင် ကော့နေသေးသည်။ ကိုမျိုးကလည်း အသားလပ်လပ်မို့ လီးမှာ နဂို အသားရောင်ထက်ပင် ပိုဖြူသလိုလို ဖြစ်နေသည့် သားရည်ကို ဖြဲချလိုက်လို့ ကားထွက်လာသည့် ဒစ်နှင့် အတွင်းသားမှာ အနီရောင် နည်းနည်းသန်းနေသည့် ပန်းရောင်ရင့်ရင့်လေးမို့ အသဲယားစရာနှင့် ကြည့်လို့ပင် ကောင်းနေသေးသည်။ သူ့ယောက်ကျား လီးလို မဲမဲညစ်ညစ် လက်တဆုတ်စာ မဖြစ်စလောက်နှင့်စာလျှင် အဆပေါင်းများစွာ ပိုကြည့်လို့ကောင်းနေသည်။ ကိုမျိုးက သူ့လီးကို ကစားပြနေရာက ရုတ်တရက် အိုး မမြင့် မမြင့်နှင့် မမမြင့်ကိုတကာ မနေနိုင်သလို ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဂွင်းထုတော့သည်။
“အယ် အယ့် အယ့် ကိုမျိုး ကိုမျိုး အယ် ”
တဖျောင်းဖျောင်းနှင့် ထုပြလိုက်တော့ မမမြင့်မှာ တအယ့်အယ့်နှင့် လီးကိုကြည့်ပြီး ဘာလုပ်ရမှန်း မသိအောင် အသဲယားနေသည်။ အချက် လေးငါးဆယ်လောက် ထုလိုက်တော့ တောင်နေသည့် လီးမှာ တောင်သထက် တောင်လာသလို အကြောကြီးများက ပေါက်ထွက်မတတ် ဖောင်းကားလာသည်။ နဂိုကတည်းက ကြီးနေသည့် လီးမှာ သံချောင်းလို မာထောင်လာသည်မို့ မမမြင့် အံ့သြသလို ကြည့်နေမိသည်။ တစ်ဖက်က ဂွင်းအဆက်မပြတ်ထုရင်း ခါးကိုဖက်ထားသည့် လက်က ခါးတွင်စီးထားသည် ထမီအတွင်း တိုးဝင်လာပြီး အမွေးတွေ ပွတ်ကစားရင်း တစ်ချက်တစ်ချက် အကွဲကြောင်း အစပ်ကို လာထိသည်။ လက်နှစ်ချောင်းကလဲ အကွဲကြောင်းကို ခွပြီး နှုတ်ခမ်းသားကို လာပွတ်နေသည်။ ပါးစပ်ကလည်း မမမြင့်ကို တရင်း ဂွင်းထုနေသည့် လက်က သူ့လီးကို လွှတ်လိုက်ပြီး အင်္ကျီအောက်မှ လျှိုကာ နို့အုံကို လာနှိုက်သည်။ မမမြင့် မနေနိုင်တော့ ကိုမျိုးကို မှီထားသည့် ကိုယ်က အလိုလို ကိုင်းကျလာသည့်အပြင် လက်က ကိုမျိုးလီးကို အလိုလိုပင် အသာဆုတ်ကိုင်မိလိုက်သည်။ ကိုင်းကျလာသည့် ကိုယ်ကို ကိုမျိုးက ငုံ့ကာ ဂုတ်ပိုးသားကို နမ်းသည်။ ကိုမျိုးက ဂုတ်သားကို ဖိဖိနမ်းနေသည်မို့ မမမြင့် ကိုယ်က ကိုင်းသထက် ကိုင်းလာကာ လီးက ပါးကိုပင် လာထောက်မိတော့သည်။ လီးကိုမြင်ကတည်းက သူဇာပြောသလို စုတ်ကြည့်ချင်နေသည်မို့ ကိုင်းကျလာသည်ကို အခွင့်ကောင်းယူကာ လီးကို ပါးစပ်နှင့် အသာငုံကြည့်လိုက်သည်။ ချက်ခြင်းဆိုသလိုပင် အမျိုးအမည် မသိသည့် ခံစားမှု့နှင့်အတူ မထိမ်းနိုင်တော့ပဲ အားရပါးရ စုတ်မိတော့သည်။
“အိုး အိုး အိုး အရသာရှိလိုက်တာ မမြင့်ရာ”
မမမြင့်မှာ တစ်သက်နှင့်တစ်ကိုယ် လီးတစ်ခါမျှ မစုတ်ဖူးချေ၊ ကြီးမားလှသည့် ကိုမျိုးလီး သူ့ပါးစပ်ထဲ ရောက်တော့မှ လီးစုတ်သည့် အရသာကို ကောင်းကောင်းသိတော့သည်။ ပါးစပ်ထဲ ရောက်လာသည့် လီးကို အလွတ်မပေးတော့၊ နှုတ်ခမ်းအတွင်းသားနှင့် အကြောပြိုင်းပြိုင်း ထနေသည့် လီးကို ညှပ်ကာ စုတ်ဆွဲလိုက် ထိုးသွင်းလိုက်နှင့် လုပ်ရသည်ကိုက အလိုလို စိတ်ကြွကာ ကြိုက်နေသည်။ ဒစ်ကို စုတ်ရုံနှင့် အားမရတော့ပဲ အာခေါင်ထဲ ရောက်သည်အထိ လီးကို သူ့ပါးစပ်ထဲ အတင်းသွင်းကာ စုတ်မိတော့သည်။ စုတ်တာမှ ဖြစ်နိုင်လျှင် လီးတစ်ချောင်းလုံးကိုပင် သူ့မြိုချလိုက်ချင်သည်။ ပါးစပ်ထဲ အတင်းထိုးကာ စုတ်သည်မို့ သွားရည်များ ထွက်လာကာ စုတ်လို့ ပိုကောင်းလာသည့် အပြင် လီးချောင်းကြီးကို လျှာနှင့်ပါ ယက်မိသည်။
“အိုး အိုး အိုး မမြင့် မမြင့် ကောင်းလိုက်တာ မမြင့်ရာ”
ကိုမျိုးမှာ မမမြင့်၏ အားရပါးရ စုတ်ချက်ကြောင့် ညည်းတွားနေရသည်။ မမမြင့်လည်း လီးစုတ်သည့် အရသာကို ကောင်းကောင်းသိလာကာ စုတ်ကောင်းကောင်းနှင့် မနားတမ်း စုတ်မိတော့သည်။ တစ်ခါမှ မခံစားဘူးသည့် ကာမအရသာနှင့် တဏှာစိတ်ကြောင့် သူ့ စောက်ဖုတ်တွင်သာမက သားအိမ်အတွင်းမှပါ ရွစိရွစိနှင့် ဖြစ်နေသည်မို့ သူဇာပြောသလို သူ့မျိုးစေ့တွေ သားအိမ်ဝ ကြွေကျနေပြီဟု ထင်နေမိသည်။
==================================
အခန်း (၂၃)
“အိုး အိုး အိုး မမြင့် မမြင့် အိုး အိုး ခဏခဏ”
ပြောပြောဆိုဆို ကုန်းစုတ်နေသည့် မမမြင့်ခေါင်းကို အတင်းဆွဲထူပြီး မမမြင့် လက်ကိုဆွဲကာ “လာ လာ အိပ်ခန်းထဲသွားမယ်၊ ဧည့်ခန်းကြီး မကောင်းဘူး” ဟု ပြောရင်း မမမြင့်လက်ကိုဆွဲကာ ထရပ်တော့ မမမြင့်ကလည်း သဘောတူသည့်အလား သူ့လုံချည်ကို လက်တစ်ဖက်က ဆွဲကာ ထရပ်ရင်း နှစ်ယောက်သား သွက်သွက်လက်လက်နှင့် အခန်းထဲ ဝင်လာခဲ့တော့သည်။
အခန်းထဲ ရောက်သည်နှင့် ကိုမျိုးက အချိန်မဆွဲတော့၊ မမမြင့် ထမီကို ဆွဲချကာ မတ်တပ်ရပ်နေသည့် မမမြင့်ရှေ့ထိုင်ကာ ပေါင်ကြားကို မျက်နှာအပ်တော့သည်။ သူ့မိန်းမ သူဇာဆီမှ ကိုမျိုးက စောက်ဖုတ်ယက်ရတာ ကြိုက်သည် ဆိုသည့် စကားကြောင့် သူ့စောက်ဖုတ်ကို ကိုမျိုး ယက်တော့မည်မှန်း သိသည်။ တကယ် တေ့တေ့ဆိုင်ဆိုင် ကိုမျိုးပါးစပ်က သူ့စောက်ဖုတ်ကို လာကပ်တော့မှ ကြက်သီးဖြန်းဖြန်းထကာ အားမရှိတော့သလို ဒူးညွတ်ကျပြီး တဖြေးဖြေးနှင့် ကိုမျိုးကို ထိမ်းကိုင်ရင်း ပျော့ကျလာသည်မို့ ကိုမျိုးက မမမြင့်ကိုယ်ကို အသာထိမ်းရင်း အိပ်ယာပေါ် ပက်လက်လှဲချလိုက်သည်။ ပက်လက်လဲသည်နှင့် ကိုမျိုးလဲ မမမြင့် ပေါင်ကြား ကုန်းမှောက်ပြီး မနားတမ်း ယက်တော့သည်။ မမမြင့် ပေါင်တဝိုက်မှာ ဖြူဝင်းနေသော်လည်း စောက်ဖုတ်တဝိုက်မှာ ညိုပြီး အမွေးခပ်ပါးပါးသာ ရှိသည်။ သူ့မိန်းမလို အမွေးမှာ အုံလိုက်မဟုတ်သဖြင့် ယက်လို့ ပိုကောင်းသလို ဖြစ်နေသည်။ ကိုမျိုးမှာ စောက်ဖုတ်ကို ကြည့်လိုက် ကုန်းယက်လိုက်နှင့် ယက်လို့ပင် မဝသလို နှုတ်ခမ်းနှစ်ဘက်ကို ဖြဲကာ ပြူထွက်လာသည့် အတွင်းမှ ခပ်သေးသေး စောက်စေ့ကို မလွတ်တမ်းပင် စုတ်ထားမိတော့သည်။ မမမြင့်မှာ တစ်ခါမျှ မခံစားဘူးသည့် အရသာကြောင့် တစ်ကိုယ်လုံး တဆတ်ဆတ်တုန်ကာ အိပ်ယာခင်းကို အတင်းဆုတ်ထားမိလေသည်။
တစ်ခါမှ မခံစားဘူးသည့် အရသာကြေင့် ခန္တာကိုယ်က တစ်ချက်တစ်ချက် တုန်တုန်တက်ပြီး ထောင်ထားသည့် ပေါင်နှစ်ချောင်းက အငြိမ်မနေနိုင်ဘဲ ကိုမျိုးခေါင်းကို ညှပ်လိုက်၊ ခွာလိုက်၊ ကော့လာလိုက်နှင့် ပါးစပ်က ဘာမှန်းမသိသော အသံမျိုးစုံ ခပ်တိုးတိုးထွက်ကာ အကောင်းကြီး ကောင်းနေတော့သည်။ မမမြင့်မှာ အိမ်ထောင်သက် ကြာနေသော်လည်း သူ့ယောက်ကျားနှင့် တစ်ကြိမ်မှ ခုလို အရသာမျိုး မခံစားဘူးချေ၊ ကိုမျိုးလျှာက သူ့အစေ့ကို လာထိုးဆွရင်း ဆွဲစုတ်လိုက်လျှင် ကိုယ်က အလိုလို ရွစိရွစိနှင့် ကိုယ်က အလိုလို တဆတ်ဆတ်တုန်ကာ ပြောမပြတတ်သည့် ခံစားမှု့နှင့် ကောင်းနေသည်မို့ ခံလို့မဝသလို အငြိမ်မနေနိုင်ပဲ အလိုလို ကော့လိုက်၊ ကားလိုက် ဖြစ်နေရုံမျှမက ကိုမျိုးခေါင်း သူ့ပေါင်ကြားမှ လွတ်သွားမည်ကိုပင် စိုးရိမ်သလို အိပ်ယာခင်းကို ဆုတ်ထားသည့် လက်က ခေါင်းကို လာကိုင်ကာ ကော့လိုက်တိုင်း သူ့စောက်ဖုတ်နှင့် အတင်းထိုးမိတော့သည်။
ကိုမျိုးကလည်း မနားတမ်း ယက်စုတ်နေသည်မို့ မမမြင့်မှာ အသက်ပင် မရှူနိုင်၊ ဘာလုပ်ရမှန်းပင် မသိ၊ ဖြစ်နေသည့် ခံစားမှု့ကို လက်လွှတ်မခံနိုင်သလို ရွစိတက်နေသည့် အရသာက ခန္ဓာကိုယ်ကို အငြိမ်နေ၍မရ၊ ကော့လိုက်၊ ကားလိုက်၊ ပါးစပ်မှလည်း တရှီးရှီး တရှုးရှုးနှင့် ကောင်းလွန်းသည့် အရသာကို အံကြိတ်ခံရင်း ထိုပြောမပြတတ်သည့် ခံစားမှု့က တဖြေးဖြေး မြင့်တက်လာပြီး သေးပေါက်ချင်တုန်း အကြာကြီး အောင့်ထားပြီးမှ လွှတ်ချလိုက်ရသလို ပူကနဲ ကျင်ကနဲ ဆင်းသွားသည်မို့ အိမ်ထောင်သက် ဆယ်နှစ်ခန့်မှာ တစ်ခါမှပင် မကြုံဖူးသေးသည့် အရသာကြောင့် သေးများပင် တကယ်ထွက်သွားပလားဟု လန့်ကာ “ထွက်ကုန်ပြီ ထွက်ကုန်ပြီ” ဟု ပြောရင်း သူ့ဖင်အောက်ကို လက်နှင့် သူ့ဟာသူပင် စမ်းကြည့်လိုက်မိသည်။
ဒီတော့မှ ကိုမျိုးလည်း မမမြင့် ပြီးသွားသည်ကို နားလည်လိုက်ပြီး စုတ်ချက်ကို လျှော့ကာ စောက်ဖုတ်ပေါ် သူ့မျက်နှာအပ်ပြီး ခဏ မှိန်းလိုက်သလို၊ မမမြင့်လည်း ဟင်းကနဲ အသံထွက်ရင်း တင်းနေသည့် ခန္ဓာကိုယ်လဲ ပျော့ကျလာသည်။ နှစ်ယောက်သား ခဏမျှ အမောဖြေပြီး ကိုမျိုးက ကုန်းထကာ ပက်လက်လဲနေသည့် မမမြင့် ပေါင်ကြားထဲ ဆောင့်ကြောင့်ဝင်ထိုင်လိုက်ပြီး သူ့လီးကြီးကို စောက်ဖုတ်ဝတွင် တေ့လိုက်သည်။ မမမြင့်မှာ ခုလေးတင် အချီကြီး တစ်ချီ ပြီးထားသည်မို့ ခန္ဓာကိုယ်က ပျော့နေသည်မို့ ကိုမျိုးက ခြေနှစ်ချောင်းကို ကွေးကာ မြှောက်တင်လိုက်သည်နှင့် ပေါ့ပေါ့ပါးပါးပင် ပါလာသည်။ ခြေထောက်မြှောက်တင်ရုံမက မမမြင့်ဘေးက သူ့ယောက်ကျား အိပ်သည့် ခေါင်းအုံးကိုပါ လှမ်းဆွဲယူပြီး ခါးကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ဆွဲပင့်ကာ ခေါင်းအုံးကို တင်ပါးအောက် ထိုးထည့်လိုက်သောကြောင့် စောက်ဖုတ်မှာ ဖောင်းကြွလာကာ ဒူးထောက်ထိုင်နေသည့် သူ့လီးနှင့် တတန်းတည်း ဖြစ်နေတော့သည်။
မမမြင့် စောက်ဖုတ်မှာ အမွေးအမြှင် ပါးသည့်အပြင် နှုတ်ခမ်းသားတွေက ခပ်ယောင်ယောင်လေး ညိုနေသဖြင့်၊ ဖြူဖွေးနေသည့် ပေါင်သားနှင့် ယှဉ်လျှင် ပစ်မှတ်လို ဖြစ်နေသည့်အပြင် ခြေနှစ်ချောင်းကို ကွေးထောင်ထားပြီး အောက်ကပါ ခေါင်းအုံးခုထားသဖြင့် ဖောင်းနေသည့် စောက်ဖုတ်က နဂိုထက် ပိုဖောင်းကာ ပြဲဟနေသည့် အတွင်းက သိသိသာသာ နီညိုညို ဖြစ်နေသည့် ပွင့်ချပ်များက အရည်တလဲ့လဲ့နှင့်မို့ ကြည့်လို့ ကောင်းလှသည်။ ကိုမျိုးလည်း သူ့လီးနှင့် တေ့ရင်း မမမြင့်၏ စောက်ဖုတ်အလှကို အရသာခံ ကြည့်ရင်း သူ့လီးက တင်းသထက် တင်းလာသည်။
မမမြင့်မှာ စောစောက ပြီးထားသည့် အရှိန်က မကျသေးသည်မို့ ဘာမှမလှုတ်နိုင်၊ ကိုမျိုး လုပ်သမျှ ခန္ဓာကိုယ်က ပျော့ကာ ကိုမျိုးစိတ်ကြိုက် ပုံသွင်းထားသလို ဖြစ်နေသည်။ တစ်ခါမှ မကြုံဖူးသည့် အရသာနှင့် အချီကြီး ပြီးထားတာမို့ မလှုတ်ချင်သော်လည်း အလိုးခံချင်နေသေးသည်။ သူ့ကို လိုးဖို့ ပြင်ဆင်နေသည်ကို အလိုက်သင့် နေပေးရင်း သူ့စောက်ဖုတ်ထဲ ကိုမျိုးလီးကြီး ဝင်လာမည်ကို မျှော်နေမိသည်။ သူဇာပြောသလို လီးနှင့် သားအိမ်ထဲ ဆောင့်ထိုးသည့် အရသာကို တစ်ခါမှ မကြုံဖူးသည်မို့ အရသာကို သိချင်နေမိသည်။ တစ်သက်နှင့် တစ်ကိုယ် ကာမအရသာကို ပြည့်ဝအောင် မခံစားဘူးသေးသည်မို့ ယခုလို ကိုမျိုးနှင့် ကြုံလိုက်သည့် အရသာကို အကြိုက်တွေ့ကာ အဆုံးစွန်ထိ လိုချင်နေမိသည်။
အရည်ရွှဲကာ တလက်လက် ထနေသည့် မမမြင့် စောက်ဖုတ်ထဲ ဒစ်မြုတ်အောင် ထိုးလိုက်ပြီး အကဲခတ်သလို မမမြင့်မျက်နှာကို လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ မျက်စိမှိတ်ကာ မှိန်းနေသည့် မမမြင့်မျက်နှာ ရှုံ့ကနဲ တစ်ချက် ဖြစ်သွားပြီး လက်က အိပ်ယာခင်းကို တင်းတင်းဆုတ်လိုက်တာ သတိထားမိလိုက်သည်၊ ဒစ်ဝင်သွားသော်လည်း လျှောလျှောလျူလျူ ဆက်မဝင်ပဲ တင်းကနဲ ဖြစ်သွားသည့်အထိ အတွေ့ကြောင့် အအိုဆိုပေမဲ့ မမမြင့် စောက်ဖုတ်က တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ဖြစ်နေသေးသည်ကို ခံစားလိုက်မိသည်မို့ အတင်းဆက်မထိုးပဲ အဝနားတင် အထုတ်အသွင်း ကစားရင်း အတွေ့အကြုံ ရင့်နေသူပီပီ မမမြင့် အခြေအနေကို ကြည့်လိုက် သူ့လီးဒဏ် ခံနိုင်အောင် တဖြေးဖြေး ချော့သွင်းလာသည်။
မမမြင့်မှာ တစ်ခါမှ ခုလို သူ့စောက်ဖုတ်ထဲ တင်းကျပ်နေအောင် လီးဝင်နေသည့် အရသာ မခံစားဖူးသေးပေ၊ တစ်ချက်တစ်ချက် ဖိထိုးလိုက်တိုင်း အောင့်သလိုလို နာသလိုလို ဖြစ်ကာ အင့်ကနဲ အင့်ကနဲ ညည်းသံ ထွက်မိသော်လည်း နာသည့်အရသာက ခံလို့ကောင်းနေသည်မို့ နာသည်ကိုပင် အရသာ တွေ့နေသလို ဖြစ်နေသည်။ မမမြင့်မှာ အခုမှ အလိုးခံရသည့် အရသာကို သေသေချာချာ သိတော့သည်၊ သူ့ယောက်ကျားလို စွပ်ကနဲ့ ထိုးသွင်းကာ လေးငါးဆယ်ချက် တဖုတ်ဖုတ်နှင့် လိုးပြီး သူဘာမှမသိခင် ညိမ်ကျသွားသလိုမျိုး မဟုတ်ပဲ တဖြေးဖြေး တိုးဝင်လာသည့် လီးက စောက်ဖုတ်အတွင်း ပြောပြမတတ်အောင်ပင် တင်းကျပ်ကာ အရသာရှိလွန်းနေသည်။ ကောင်းလွန်းလှသည်မို့ အောင့်တောင့်တောင့် ခံစားရသည်ကိုပင် နာသည်ဟု မထင်တော့၊ ဒီထက်နာသည့် အရသာကိုပင် တောင့်တသလို ဖြစ်လာသည်။
တဖြေးဖြေး တိုးဝင်လာသည့် လီးက ဝင်လာရင်း စူးကနဲဖြစ်ကာ ကျင်သလိုလို အထိမခံနိုင်အောင် နာပြီး တုန်သွားတော့မှ လန့်ပြီး အား,ကနဲ အသံထွက်ကာ မှိတ်နေသည့် မျက်စိနှစ်လုံးလဲ ပွင့်သွားသည်။ ကိုမျိုးလည်း ဒီတော့မှ သူ့လီး သားအိမ်ထောက်မိသည်ကို သတိထားမိသွားပြီး ဆက်မထိုးပဲ အသာမှိန်းကာ သားအိမ်ဝ ထောက်နေသည့် လီးကို အသာပြန်ဆုတ်ပြီး မမမြင့်အင်္ကျီကို လှန်တင်ပြီး နို့သီးကို ငုံ့စို့တော့သည်။ လက်ကလည်း နို့အုံကို ကိုင်ကာနယ်သည်။ မမမြင့်လည်း လီးက သူ့အတွင်းကို လာထောက်ကာ ရုတ်တရက် နာသလိုလို စူးကနဲ ဖြစ်ပြီး၊ အထိမခံနိုင်သလို ကျင်ကနဲ ဖြစ်သွားသည်မို့ လန့်ကာ အော်လိုက်သော်လည်း တခဏလေး အတွင်းမှာ ထိုအထိမခံနိုင်အောင် ကျင်သည့် အရသာ ပြန်လိုချင်သလိုလို ဖြစ်လာသည်။
ကိုမျိုးက မမမြင့်နို့ကို မလွတ်တမ်း ဆွဲစို့နေရင်း သူ့လီးကို အသာပြန်ဖိချသည်။ သားအိမ်ကို ထောက်မိသည်အထိ ဖိပြီးမှ ဆက်မဖိတော့ပဲ သူ့ဖင်ကို ရန်းကာ ရန်းကာဖြင့် လီးထိပ်ဖြင့် သားအိမ်ဝကို မထိတထိ ပွတ်ကစားတော့သည်။ ကျင်တစ်ချက် ကောင်းတစ်ချက်နှင့် မမမြင့်မှာ ဘာဖြစ်နေမှန်းပင် မသိတော့၊ သူ့နို့ ကုန်းစို့နေသည့် ကိုမျိုးခေါင်းကို အတင်းဖက်ပြီး ခြေနှစ်ဖက်က ကိုမျိုးခါးကို ခွကာ မထိတထိ ထောက်နေသည့် လီးကို ထိထိမိမိဖြစ်အောင် အတင်းကော့ပေးတော့သည်။
မခံနိုင်အောင် ကျင်သည့် အရသာက အသံထွက် အော်မိအောင်ပင် ကောင်းမှန်း ခုမှ မမမြင့် သိတော့သည်။ တဖြေးဖြေးနှင့် ကိုမျိုးလည်း ကြမ်းလာသလို မမမြင့် အော်သံလည်း ကျယ်လာသည်။ လူကို အတင်းဖက်က ခွထားသည်မို့ မမမြင့် ကောင်းနေမှန်း ကိုမျိုးသိလိုက်သည်။ မမမြင့် အော်သံကျယ်လာသည်မို့ နို့အုံကို နယ်နေသည့် လက်က ပါးစပ်ကို လှမ်းပိတ်ရင်း
“တိုးတိုး၊ တိုးတိုး၊ မမြင့် အရမ်းနာလို့လား”
လေသံနှင့် သတိပေးလိုက်မှ မမမြင့်လည်း သတိရကာ အတင်းဖက်ထားသည်ကို ဖြေလျှော့ရင်း
“ဘာတွေဖြစ်ကုန်မှန်းတောင် မသိတော့ဘူး၊ ဟိုးအတွင်းမှာ မနေနိုင်ဘူး”
“အရမ်းနာလို့လား မမြင့်”
“နာလား ဘာလားတောင် မသိတော့ဘူး ကိုမျိုးရာ၊ မနေနိုင်တော့ဘူး”
“အင်း အင်း၊ သတိထားနော် မမြင့်၊ အော်သံအရမ်းကျယ်ရင် ဘေးအိမ်ကြားမှာစိုးလို့” ဟု ပြောရင်း စောစောကလို ဒူးထောက်ပြန်ထိုင်ကာ ကြည့်လိုက်တော့ သူ့လီးက အဆုံးထိ ဝင်နေလေပြီ။ တဆုံးဝင်နေသည့် လီးကို ထပ်ဖိချလိုက်တော့ မမမြင့် အော်မလိုလို ပါးစပ်ဟလာပြီး အသံမထွက်ရဲပဲ အီးကနဲ ကျိတ်ပြီး အသံထွက်လာသည်။ ကိုမျိုးက တစ်ဆုံးနီးပါး ဆွဲထုတ်ပြီး တဖြေဖြေး အဆုံးထိ ပြန်ထိုးသွင်းပြန်သည်။ မမမြင့် ဟ,နေသည့် ပါးစပ်မှာ စေ့မရတော့၊ အဆုံးထိ ထိုးထည့်လိုက်လျှင် အော်မလိုလို ပါးစပ်က ပြဲနေအောင် ဟ,သွားလိုက် ဆွဲထုတ်လိုက်လျှင် နည်းနည်းပြန်စေ့လာလိုက်နှင် ဖြစ်နေတော့သည်။
ပထမ လေးငါးဆယ်ချက်မျှ အစမ်းပျိုးပြီး တဖြေးဖြေး အရှိန်မြှင့်လိုက်သည်နှင့် မမမြင့်မှာ အသံမထွက်မိအောင် သူ့လက်နှင့် သူ့ဖာသာ သူ့ပါးစပ်ကို ပိတ်ကာ တအီးအီးနှင့် ခပ်တိုးတိုး အသံထွက်ရင်း ကြိတ်ခံတော့သည်။ အချက်ရေ များလာသည်နှင့်အမျှ မမမြင့်လည်း ခံနိုင်ရည် ရှိလာပြီး နှစ်ယောက်သား အပေးအယူ တည့်လာသည်။ ကိုမျိုးလိုးနေသည်မှာ သူ့ယောက်ကျား လိုးသလို သူဘာမှမသိခင် ပြီးကာ ငြိမ်ကျသွားတာမျိုး မဟုတ်ပဲ လီးက ကြီးလဲကြီး၊ ရှည်လဲရှည်ကာ သားအိမ်ထဲထိ ရောက်အောင် ဆောင့်လိုးနေတာကြောင့် ကျင်ကနဲ ကျင်ကနဲနှင့် တစ်ကိုယ်လုံး တုန်နေအောင် ခံလို့ကောင်းသည့် အရသာမို့ အတွင်မှ အောင့်ပြီး နာသည်ကိုပင် နာသည်ဟု မထင်တော့ပဲ နာသည့်အရသာကပင် ခံလို့ကောင်းနေသည်။
ကိုမျိုးဆောင့်ချက်လည်း တဖြေးဖြေး မြန်ကာ အားပါလာသလို မမမြင့်လည့် ခံနိုင်ရည် ရှိလာကာ နောက်ဆုံး ကိုမျိုးလည်း သူ့သုတ်ရည်ကို မမမြင့် သားအိမ်ထဲ ပန်းထုတ်လိုက်သလို မမမြင့်လည်း အတွင်းမှ မျိုးဥတွေ စီးဆင်းထွက်လာလို ခံစားရပြီး နွေးကနဲ နွေးကနဲနှင့် သုတ်ရည် သူ့သားအိမ်ထဲ ဝင်လာသည့် အရသာကို ခံစားရင်း ကိုမျိုးကို အတင်းဖက်ကာ နှစ်ယောက်သား ကာမအရသာကို တင်းပြည့်ကျပ်ပြည့် ခံစားလိုက်ရသည်။ ခဏမှိန်းကာ ပြီးမြောက်သွားသည့် ကာမအရသာကို ခံစားပြီးမှ မမမြင့်လည်း အသိစိတ်ပြန် ဝင်လာသလို
“ကိုမျိုး၊ မမြင့်တို့တော့ မှားပြီထင်တယ်”
“မမြင့်ကလဲ ဘယ်သူမှ သိတဲ့ကိစ္စ မဟုတ်တာ၊ မမြင့် ကိုယ်ဝန်ရလာရင် မမြင့်ယောက်ကျားက ဝမ်းတောင်သာအုံးမယ်”
“ဒါတော့ ဒါပေါ့၊ မမြင့်က သူများသိမှာ ကြောက်တာ”
“မသိပါဘူးဆို၊ ကျနော်လာတာ နေတောင်ဝင်နေပြီ၊ လာမေးလဲ ပြောလိုက်ပေါ့၊ မီးဖိုချောင် ပျက်နေလို့ လာပြင်ခိုင်းတာလို့၊ မရိပ်မိပါဘူး၊ ကျနော်တို့ နှစ်အိမ်တစ်အိမ် အမြဲကူးနေတဲ့ဟာ၊ မမြင့်သာ အော်သံ အရမ်းမကျယ်နဲ့”
“ဟဲ့ မနေနိုင်ဘူးဟ၊ ငါက အဲလိုခံဘူးတာ မဟုတ်ဘူး၊ ငါ့ယောက်ကျားဟာက နင့်လောက်ကြီး မဟုတ်ဘူး၊ ပြီးတော့ ခဏလေးနဲ့ ပြီးတာ”
“ဒါကြောင့်မို့ထင်တယ် လိုးလို့ အရမ်းကောင်း၊ တင်းပြီးကျပ်နေတာ၊ မမြင့်ရော ကောင်းလား”
“ကောင်းလွန်းလို့ အော်နေရတာပါဆို၊ ခဏခဏဆို လူသိမှာကြောက်တာ”
“မသိပါဘူး၊ ဘယ်သူမှ တွေ့တာမဟုတ်ဘူး၊ ကျနော်လာတာ သိပ်ကြာနေရင် မကောင်းဘူး၊ ခုပြန်တော့မယ်၊ နက်ဖြန်ကြ နည်းနည်းလေး မှောင်တာနဲ့ လာခဲ့မယ်”
“အင်း၊ လူရိပ်လူခြေကြည့်အုံး”
“အင်းပါ”
အခန်း (၂၄)
နောက်နေ့ မှောင်စပျိုးသည်နှင့် ကိုမျိုးရောက်လာသည်။ မမြင့်ကလည်း လမ်းပေါ် မျှော်ကြည့်နေရင်း ကိုမျိုးလာသည်ကို တွေ့သည်နှင့် တံခါးကို အသင့်ဖွင့်ထားသည်။ ကိုမျိုး အထဲရောက်သည်နှင့် တံခါးကို သေချာပြန်ပိတ်လိုက်သည်။
“လာ မမြင့် အခန်းထဲသွားမယ်”
မမြင့်ကို တွေ့သည်နှင့် ကိုမျိုးလီးက တောင်ချင်နေလေပြီ၊ အချိန်မဆွဲတော့ပဲ မမြင့်ကို ဆွဲကာ အခန်းထဲ ခေါ်လိုက်သည်။ အိပ်ယာပေါ် ထိုင်ချလိုက်သည့် မမြင့်ရှေ့တွင် မတ်တပ်ရပ်ကာ ကိုမျိုးက သူ့လုံချည်ကို ဖြေချလိုက်သည်။ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ မဝတ်လာသောကြောင့် သံချောင်းလို မမာသေးသော်လည်း တင်းနေသည့် လီးက မမြင့်မျက်နှာရှေ့ ဘွားကနဲ ရောက်လာသည်။ မမြင့်က သူ့မျက်စိရှေ့တွင် ထောင်တက်တော့ မယောင်ယောင် တင်းနေသည့် လီးကိုကြည့်ကာ
“မင်းဟာကြီးကလဲ အားကောင်းမောင်းသန်ကြီး” ဟု ပြောရင်း မနေနိုင်သလို လက်နှင့်ဆုတ်ကိုင်ရင်း ပါးစပ်နှင့် တေ့လိုက်သည်ကို ကိုမျိုးက မမြင့်လက်ကို ဆွဲယူလိုက်ပြီး သူ့ဖင်ကို ပေးကိုင်သည်။ လီးကို လွှတ်လိုက်ရသည်မို့ မမြင့်က နောက်လက်တစ်ဖက်က လာကိုင်ပြန်သည်။ ကိုမျိုးက ဆွဲယူကာ သူ့ဖင်ကို ပေးကိုင်လိုက်ပြန်သည်။ မမြင့်က ဘာဖြစ်တာလဲ သဘောနှင့် မော်ကြည့်သည်ကို ကိုမျိုးက သူ့လီးကို မမြင့်မျက်နှာပေါ် တင်ရင်း
“မကိုင်ပဲ ပါးစပ်နဲ့ ထိမ်းစုတ်လေ၊ အဲဒါမှ အရသာရှိတာ”
မမြင့်က သဘောပေါက်သွားပြီး ပါးစပ်ဟကာ လီးကို သွင်းလိုက်သည်။
“နှုတ်ခမ်းကိုစူပြီး အတွင်းသားနဲ့ ဖိဖိစုတ် မမြင့်”
မမြင့်က ကိုမျိုးပြောသလို လုပ်ရင်း မော့မော့ကြည့်သည်။ ကိုမျိုးက သူ့အင်္ကျီကိုပါ ချွတ်လိုက်ပြီး ကိုယ်လုံးတီးနှင့် ကော့ကာ ကော့ကာ ပါးစပ်ထဲ အလိုက်သင့် ထိုးထည့်ပေးသည်။ အရင်က တစ်ခါမှ လီးမစုတ်ဘူးသော်လည်း စုတ်ရင်း အရသာတွေ့လာသည်မို့ အာခေါင်ထဲ ရောက်အောင်ပင် ထိုးကာ အားနှင့် ပါးချိုင့်အောင် အတင်းစုတ်တော့သည်။ ကိုမျိုးကလည်း မမြင့် နဖူးမှ ဆံပင်ကို သတ်တင်ပေးရင်း မမြင့် အားရပါးရ လီးစုတ်ပေးသည့် အရသာကို ခံနေသည်။ နောက် သူ့ဖင်ကို ကိုင်ထားသည့် မမြင့်လက်တစ်ဖက်ကို ဆွဲယူကာ ဂွေးဥကို ပေးကိုင်သည်၊ မမြင့်မှာလည်း ခဏတွင်းမှာပင် ကျွမ်းကျင်လာသလို လီးကို စုတ်ရုံတင်မကတော့ပဲ မျက်နှာဖြင့်ထိုးကာ အပေါ်ကို ထောင်တင်ပြီး လျှာနှင့်ပါ တစ်ချောင်းလုံးကို ယက်တတ်လာသည်။ အစပိုင်းက လီးက မျက်နှာနှင့် ဖိသည်ကို လွတ်လွတ်သွားသော်လည်း အတင်းလိုက်ဖမ်းကာ မျက်နှာနှင့် မလွတ်အောင် ထိမ်းတတ်လာသည်။ မမမြင့် ပုံစက မနေ့ကနှင့် မတူပဲ ပိုစိတ်ပါလာသလို လုပ်ရဲကိုင်ရဲ ရှိလာသည်။
မမမြင့်မှာ လီးစုတ်သည့် အရသာကို ကောင်းကောင်းသိသွားသလို ကိုမျိုး၏ ကြီးမားသန်မာလှသည့် လီးကို သူ့မျက်နှာနှင့် လိုက်ပွတ်ရသည်ကိုပင် ကြိုက်လာသည်။ ထိုမျှမက အမွေးထူထူ ပေါက်နေသည် လီးအရင်းကိုပင် သူ့မျက်နှာနှင့် အတင်းတိုးဝှေ့ရင်း အမွေးအုံကြားမှ အနံ့ကိုပင် နှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက် ရှူရင်း လီးချာင်းကို သူ့လည်ပင်းနှင့် ညှပ်ကာ လက်က ဂွေးဥကို ဖြစ်ညှစ်ကစားမိသည်။ မမမြင့် တစ်သက်သာတွင် စိတ်ကူးပင် မယဉ်ဘူးသည့် အလုပ်ကို ကိုမျိုးနှင့်ကျမှ ဘယ်သူမှ မသင်ရပဲ စိတ်ကူးပေါက်သလို နှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက် လုပ်တတ်လာတော့သည်။
မမမြင့် သူ့လီးကို မက်မက်မောမော စုတ်ရင်း မျက်နှာနှင့်ပါ တိုဝှေ့ကစားသည်ကို သဘောကျစွာ ငုံကြည့်ရင်း အရသာခံနေသည်။ တစ်ချက်တစ်ချက် သူလီးကို မမမြင့် မျက်နှာမှ ကွာသွားအောင် ဆွဲခွာလိုက်၊ မမမြင့်က သူ့ကို မော်ကြည့်တော့မှ ပြန်ထိုးပေးလိုက်နှင့် ကစားသေးသည်။ နောက်တော့ သူစနေမှန်း သိပြီး မမမြင့်ကလဲ သူက ဆွဲခွာသည်နှင့် လက်က တင်ပါးကို ဖြတ်ကနဲ ရိုက်ရင်း မျက်နှာနှင့် အတင်းလိုက်ကပ်ကာ စုတ်တော့သည်။ နောက်တော့ ကိုမျိုးလဲ မနေနိုင်တော့ပဲ မမမြင့် အဝတ်အစားကို ဆွဲချွတ်ကာ သူကတစ်လှည့် မမမြင့် တစ်ကိုယ်လုံးကို စိတ်ထင်သလို လုပ်တော့သည်။ မမမြင့်ကလဲ ကိုမျိုး သူ့တစ်ကိုယ်လုံးကို နမ်းနေသည့်တိုင်အောင် လက်က လီးကို မလွတ်တမ်း ဆုတ်ကိုင်ထားရင်း တဟင်းဟင်း ခပ်တိုးတိုး ညည်းကာ ကိုမျိုးလုပ်သမျှ အရသာ တွေ့နေတော့သည်။
ကိုမျိုးကလည်း စောက်ဖုတ်ကြိုက်သည်။ ကြိုက်တာမှ ပါးစပ်နှင့်အပ်ကာ မခွာတမ်း လျှာနှင့် ထိုးယက်သလို စုတ်လဲ စုတ်သည်။ ကိုမျိုးပါးစပ် တစ်ခုလုံးက မမမြင့် စောက်ဖုတ်တစ်ပြင်လုံးကို နေရာလွတ်မရှိအောင် အုပ်ထားသလို လက်ကလဲ နို့အုံကို ဆုတ်ဆွဲကစားသည်။ မမမြင့်မှာ ကိုမျိုး သူ့စောက်ဖုတ်ကို ယက်နေသည့် အရသာကို အသံကျယ်ကျယ် မထွက်ရဲပဲ အံတင်းတင်းကြိတ်ကာ ခံရင်း အိပ်ယာခင်းကို ဆုတ်ကာ တစ်ကိုယ်လုံး တဆတ်ဆတ် တုန်နေသည်။
သူ့သားအိမ်ထဲ ဝမ်းခေါင်းထဲမှလဲ ကျင်ကနဲ ပူကနဲနှင့် မျိုးဥတွေ ဆင်းနေသလား မပြောတတ်၊ တစ်သက်နှင့် တစ်ကိုယ် မခံစားဖူးသည့် အရသာကို ကိုမျိုးနှင့်တွေ့မှ အပြည့်အဝ ခံစားနေရပြီး ကြိုက်ကာ မရှက်နိုင်တော့၊ မနေနိုင်သလို တစ်ချက်တစ်ချက် သူ့ပေါင်ကြားမှာ အပ်နေသည် ကိုမျိုးခေါင်ကို လာလာဆွဲကိုင်ကာ သူ့စောက်ဖုတ်နှင့် အတင်းဆွဲဖိမိသည်။ အားရပါးရ ဘာဂျာမှုတ်အပြီးမှာတော့ မမမြင့်ကို ဖင်ကုန်းခိုင်းကာ သူက အနောက်မှနေ၍ လိုးတော့သည်။ မမမြင့်မှာ တစ်ခါမှ ခုလို လေးဘက်ထောက်သလို ဝတ်ပြီး ဖင်ထောင်ကာ မခံဘူး၊ ကိုမျိုး ပြောသလို နေရင်း ဖင်ကို နောက်ပြစ်ကာ သူ့စောက်ဖုတ် အနောက်ဖက် ပြူလာအောင် နေရင်း ကိုမျိုးလိုးသည့် ဒဏ်ကို မျက်ဖြူဆိုက်လောက်အောင် ခံတော့သည်။ ခံရသည်မှာ နာသည်လဲမဟုတ် တုတ်ပြီး ရှည်လှသည့် ကိုမျိုးလီး သူ့စောက်ဖုတ်ထဲ တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ဝင်ကာ သားအိမ်ထဲထိ တိုးဝင်သွားပြီး အောင့်ကနဲ ခံရသည်ကို အသံမထွက်ပဲ မနေနိုင်၊ စူးပြီး ကျင်သွားသည့် အရသာက ဘာနှင့်မျှ မတူအောင် ကောင်းလွန်းသည်မို့ မအော်မိအောင် စောင်စကို ပါးစပ်နှင့် အတင်းကိုက်ထားရသည်။ ကိုမျိုးကလဲ အစပိုင်း သွင်းခါစ လေးငါးဆယ်ချက်မျှသာ ညှာညှာတာတာ အထုတ်အသွင်း လုပ်ကာ လိုးသော်လည်း အရှိန်ရလာသည်နှင့် ဒလကြမ်း ဆောင့်တော့သည်။ တဖြောင်းဖြောင်းနှင့် ဖင်ကို ဆီးခုံနှင့် ရိုက်မိသည့် အသံကပင် တအီးအီးနှင့် ကျိတ်ပြီး အသံထွက်နေသည့် မမမြင့် အသံထက်ပင် ကျယ်သယောင်ယောင် ဖြစ်နေတော့သည်။
ကိုမျိုးကလည်း တော်ရုံမပြီး၊ သူ့ယောက်ကျားလို အချက် နှစ်ဆယ်လောက် ဆောင့်ပြီး သူဘာမှန်းမသိခင် ပြီးသွားတာမျိုး မဟုတ်ပဲ ကြာရှည်လိုးနိုင်သည်မို့ မမမြင့် ကြိုက်သည်လည်းပါသည်။ အဆောင့်ကြမ်းသည်မို့ ကုန်းထားသည့် မမမြင့်မှာ အိပ်ယာပေါ် မှောက်သလို လဲကျသွားတတ်သည်ကို ခါးကိုဆွဲမကာ ပြန်ပြန်ထောင်ရင်း မညှာမတာပင် လိုးသည်။ ကိုမျိုး မညှာလေ မမြင့်က သဘောကျလေ ဖြစ်နေတော့သည်။ အတွင်းမှ အောင့်ကာ စူးကနဲ ကျင်ကနဲ တက်တက်လာသည့် အရသာကို ဘယ်လိုကြိုက်မှန်းမသိ ကြိုက်ကာ အကျယ်ကြီး အော်ကာ အားရပါးရ ခံပြစ်လိုက်ချင်သည်ကို မနည်းထိမ်းနေရသည်။
ကိုမျိုးကလည်း ပုံစံအမျိုးမျိုးသုံးကာ လိုးရင်း သူဆောင့်လို့ မောလာလျှင် လီးကို အဆုံးထိ ထိုးထည့်ကာ တစ်ချက်ခြင်း ခပ်ဖြေးဖြေး အထုတ်အသွင်း လုပ်ကစားရင်း နားတတ်သည်။ လီးဆွဲထုတ်လိုက်သည်နှင့် ပလွတ်ကနဲ အသံမြည်ကာ လီးကျွတ်သွားသည့် အချိန်တွင် မမမြင့် စောက်ဖုတ်ထဲမှ လေများ တဘူဘူနှင့် အီးပေါက်သလိုပင် ထွက်လောက်အောင် မမမြင့် စောက်ဖုတ်မှာ ကျပ်ပြီးစေးနေလေသည်မို့ ကိုမျိုးအဖို့ လိုး၍ မဝနိုင်အောင်ပင် ဖြစ်နေတော့သည်။ ကိုမျိုးလည်း နေ့စဉ် မမမြင့် အိမ်တွင် တစ်နာရီခန့် နေကာ နှစ်ယောက်သား ကာမသုခကို ပျော်ပျော်ကြီး ခံစားကြရင်း နှစ်လမျှကြာတော့ မမမြင့်မှာ ကိုယ်ဝန်ရလေတော့သည်။
===================================
အခန်း (၂၅)
မမမြင့် ကိုယ်ဝန်ရတော့ အပျော်ဆုံး ဖြစ်နေသည်မှာ မမမြင့် ယောက်ကျားပင် ဖြစ်သည်။ တစ်ရပ်ကွက်လုံးမှ လူများကို သူ လူဖြစ်အာင် လုပ်နိုင်ကြောင်း ကြွားရုံမက သူဗီဒီယိုရုံမှာပင် ရုပ်ရှင် အလကား ပြလိုက်သေးသည်။ ကိုယ်ဝန်ရှိစဖြစ်၍ ကိုမျိုးနှင့် မမမြင့်တို့မှာ ခပ်ကြမ်းကြမ်း မဆက်ဆံကြတော့ပဲ အာသာပြေ ပါးစပ်နှင့် ဆက်ဆံကြသည်က များတော့သည်။ မမမြင့် ကိုယ်ဝန် နေ့စေ့လစေ့လောက်မှာ ကိုမျိုးမှာ သူငယ်ချင်း အဆွယ်ကောင်းမှု့ဖြင့် ဖားကန့်ဘက်သို့ ကျောက်တူးရန် ထွက်သွားတော့သည်။ ကိုမျိုး မထွက်ခင်လောက်မှာပင် တင်ထွန်းလည်း ကြည်ပြာနှင့် လက်ထပ်လိုက်သည်မို့ သူဇာလည်း ကလေးတစ်ယောက်နှင့် အိမ်တွင် တစ်ယောက်ထဲ ဖြစ်နေတော့သည်။ သို့သော် တင်ထွန်းမှာ မကြာခဏ သူဇာ့ထံရောက်လာကာ လိုအပ်သည်များကို ကူပေးလေ့ရှိသလို သမီးလစ်တိုင်းလည်း နှစ်ယောက်သား မနေနိုင်ကာ အာသာဖြေလေ့ ရှိသည်။
ကံဆိုးချင်တော့ ကိုမျိုးမှာ ကျောက်တူးထွက်သွားပြီး ခြောက်လမျှ အကြာမှတော့ မြေပြိုကာ ဆုံးသွားလေသည်။ မုဆိုးမ ဖြစ်သွားသည့် သူဇာမှာ မိဘအိမ်သို့လည်း မပြန်ချင်သဖြင့် ဖြစ်သလို ကြံဖန်လုပ်စားရတော့သည်။ သမီးလည်း ရှိသဖြင့် သူများလို အလုပ်ရုံ တစ်ခုခုတွင် အချိန်ပြည့် မလုပ်နိုင်သည်မို့ ရပ်ကွက်ထဲတွင် ပွဲစားအလုပ် လုပ်နေသည့် အကြိုင်နှင့် ပေါင်းမိကာ ပွဲစားအလုပ် လုပ်ဖြစ်တော့သည်။ အကြိုင်မှာ အခြောက်တစ်ယောက် ဖြစ်သည်မို့ သူဇာလို ခန္ဓာကိုယ် ပြည့်ပြည့်ဖြိုးဖြိုး အချိုးကျကျ လှသည့်အပြင် ရုပ်ရည်ပါ ချောမောသည့် မိန်းမအစစ်တယောက်ကို ညီအစ်မ ပါတနာ တစ်ယောက်အဖြစ် လက်ခံလိုက်ခြင်းဖြင့် သူ့ပွဲစား အလုပ်မှာ ပိုအဆင်ပြေလာသည်။
သူဇာလည်း ပွဲစား အကြိုင်ထံမှ ပွဲစားအလုပ်သင်ရင်း အကြိုင်က ပွဲခ ခွဲဝေပေးသည်မို့ စားဝတ်နေရေး အဆင်ပြေလာသည်။ ကြာလာသည်နှင့်အမျှ သူဇာလည်း ပွဲစားအလုပ်ကို နားလည် တပ်ကျွမ်းလာသလို အကြိုင်နှင့်လည်း ရင်းနှီးကာ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ရှိလာသည်။ အကြိုင်မှာ အခြောက်တစ်ယောက် ဖြစ်သည်မို့ မိန်းမထက် ယောက်ကျားများကို ပိုစိတ်ဝင်စားကာ ဖင်ခံရသည်ကို ကြိုက်သည်မို့ ယောက်ကျားများနှင့် အမြဲတမ်းလိုလို ရင်းနှီးအောင်နေကာ အထာပေးလေ့ရှိသည်။ သို့သော် ဘယ်ယောက်ကျားကမှ အကြိုင်ကို ကြာကြာမဆက်ဆံချေ၊ အကြိုင်ဆီမှ ရသမျှ ချူကာ ထွက်ပြေးသွားသည်က များလေသည်။
“ဟင် မမကြိုင် ဘာဖြစ်လို့လဲ’
“ဘာဖြစ်ရမလဲ ဟို မအေလိုး အောင်ကျော်သန်းလေ၊ ငါ့ကို မခွဲနိုင်ဘူးလေး ဘာလေးနဲ့ ကပ်ချွဲနေတာ ငါက အဟုတ်ကြီးမှတ်လို့ ယုံနေတာ၊ ဟိုတစ်နေ့က အရေးကြီးလို့ ဆိုပြီး ငါ့ဆီက ငါးပုန်းလောက် ခဏဆိုပြီး ယူသွားတာ စုတ်စမြုတ်စ ပျောက်ဘဲ၊ ပြန်ကိုပေါ်မလာတော့ဘူး”
“မမကြိုင်ကလဲ သူမအားလို့ မလာတာ နေမှာပါ”
“ဘာမအားရမှာလဲ၊ ငါစုံစမ်းပြီးပြီ၊ ငါ့ပိုက်ဆံနဲ့ အဲ့ဒီအကောင်က မိန်းမခိုးသွားတာ”
“ဟင်”
အကြိုင်နှင့် ပေါင်းတာ ကြာလာသည်နှင့်အမျှ ထိုကဲ့သို့ အဖြစ်များက မသူဇာအတွက် မရိုးနိုင်အောင် ကြားနေရလေသည်၊ သို့သော် အကြိုင်မှာ စိတ်မှတ်မရှိချေ၊ သူကြိုက်သည့် ယောက်ကျားတွေ့လျှင် မနေနိုင်ပြန်၊ အကုန်ခံကာ ရောပြန်တော့သည်။ သူဇာမှာ တဖြေးဖြေး အကြိုင်နှင့် ရင်းနှီးလာသည်နှင့်အမျှ တစ်ယောက်အကြောင်း တစ်ယောက် ပြောမိကြတော့သည်။
“မမကြိုင် သူဇာမေးမလို့ စိတ်မဆိုးနဲ့နော်”
“ဟဲ့ ဘာများတုန်း”
“ဟို ဟိုလေ၊ ဘယ်လိုမှ မထင်နဲ့နော်၊ သူဇာသိချင်လို့၊ ဟို ဟိုကိစ္စ၊ မမကြိုင် ယောက်ကျားနဲ့ အိပ်တာ… ဘယ်လို… ဟို ဟို”
“အော် ဘာများလဲလို့၊ နင်တို့ အစစ်မတွေက စပတ်နဲ့ ခံတယ်၊ ငါတို့က ဖင်နဲ့ ခံတယ်၊ ဒါဘဲပေါ့”
“အယ် ဖင်နဲ့ခံတယ်၊ သူဇာက ပုလွေလောက်ပဲ ထင်နေတာ”
“ပုလွေလဲ ပါတာပေါ့၊ သူတို့အကြိုက် ပုလွေလဲ မှုတ်ပေးရတာပေါ့၊ ပြီးတော့ ငါတို့ ဆန္ဒပြည့်အောင် သူတို့ကို ဖင်လိုးခိုင်းရတာ၊ ငါတို့က ဖင်ခံလိုက်ရမှ စိတ်ကျေနပ်ပြီး ပြီးတာ၊ အဲဒီ ဖင်ခံတဲ့ ဖီးလ်က ဖင်ခံဘူးတဲ့ ယောက်ကျားတွေမှ သိတာ၊ မိန်းမတွေ မသိဘူး၊ ဘာကြောင့်လဲ သိလား မိန်းမတွေက ဖင်ခံလို့ ဘာဖီးလ်မှမလာဘူး၊ မိန်းမတွေက စပတ် အလိုးခံလို့ ရလာတဲ့ ဖီးလ်မျိုးက ယောက်ကျားတွေ ဖင်ထဲမှာ ရှိတာ”
“ဟင် တချို့ယောက်ကျားတွေက မိန်းမဖင်လဲ ချတယ်တဲ့”
“အဲဒါက ယောက်ကျားတွေက ဖင်ချရင် ဖီးလ်လာတာကိုး၊ မိန်းမတွေက ဖင်ခံရတာ အရသာ မရှိပေမဲ့ ယောက်ကျားတွေက ဖင်ချရတာ ဖီးလ်လာတယ်ဟဲ့၊ ဒါကြောင့် ငါတို့ကို ချခိုင်းလို့ ရတာပေါ့၊ ခက်တာက တော်ရုံယောက်ကျားတွေက ငါတို့ကို ဖင်မချချင်ကြဘူး၊ ဘာလို့လဲ သိလား၊ ငါတို့ လီးကို မြင်ပြီး ဖီးလ်ငုတ်တယ်တဲ့၊ မိန်းမဖင်တော့ ချချင်ကြတယ်၊ စပတ်ကို အရသာခံကြည့်ပြီး ချတာလေ၊ ဒါကြောင့် သူတို့ချရင် လီးမမြင်အောင် ဖင်ကုန်းခံရတာ၊ အမှန်က ပက်လက်ခံမှ သူတို့ လိုးနေတာကြည့်ပြီး ကိုယ်က ဖီးလ်က ပိုတက်တာ”
“ဟို ဟို ဒါဆို မမကြိုင် လီးကရော တောင်လား၊ ပြီးတော့ အရည်ရော ထွက်လား”
“တောင်တာပေါ့ဟ၊ အရည်လဲ ထွက်တာပေါ့၊ ဒါပေမဲ့ ငါက မိန်းမစပတ်ကို စိတ်မဝင်စားပါဘူး၊ လိုးလဲ မလိုးချင်ဘူး၊ ငါ့လီးက ဂွင်းထုပြီး ဖီးလ်ယူဘို့ဘဲ”
“ဟင်း တစ်မျိုးဘဲနော်”
“ဒါကြောင့် ငါတို့ အခြောက်ဖြစ်နေတာပေါ့၊ ဒါပေမဲ့ တချို့အခြောက်တွေကတော့ စပတ်လဲ လိုးတာဘဲ၊ ဖင်လဲခံတာဘဲ၊ အဲဒါတွေက တကယ့် အခြောက်အစစ်တွေ မဟုတ်ဘူး၊ အများအားဖြင့် ငါတို့ကို ဖင်ချတဲ့ ကောင်တွေကို ငါတို့က သူတို့ ဖင်ကို ပြန်ကလိပေးလိုက်လို့ အရသာသိပြီး နှစ်ဘက်ချွန် ဖြစ်ကုန်တာ၊ နင်ကြားဖူးတယ်မို့လား၊ ယောက်ကျားတွေ ဖင်ခံဖူးရင် အခြောက်ဖြစ်သွားတယ် ဆိုတာလေ၊ အဲဒါ သူတို့ ဖင်ခံတာ ကြိုက်သွားလို့”
“မမကြိုင်က စပတ်လိုးဘူးလို့ မကြိုက်တာလား”
“ငါ စပတ် မလိုးဘူးပါဘူး၊ ငါက အခြောက်အချင်းချင်းတောင် ဖင်မလိုးဘူး၊ အဲလို ဖင်လိုး ဖင်ခံ အခြောက်အုပ်စုထဲ ငါဝင်ကို မဝင်ချင်တာ၊ ငါက တစ်လမ်းသွား၊ ငါကြိုက်တဲ့ ကောင်နဲ့ပဲ ဖင်ခံချင်တာ၊ အော် ငါကြိုက်တဲ့ ကောင်ဆိုလို့ ဟိုတစ်နေ့က (၁၂)ရပ်ကွက်ထဲမှာ ရောင်းမဲ့အိမ် သွားကြည့်တုန်းက အဲ့အိမ်ကို ကိုင်ထားတဲ့ ပွဲစားအုပ်စုထဲက ဟိုတစ်ယောက်လေ တင်မောင်မြင့် ဆိုတာ နင်မှတ်မိလား”
“အင်း အရပ်မြင့်မြင့်၊ ဂိုက်ကောင်းကောင်းနဲ့ တစ်ယောက်၊ သူတို့ အုပ်စုထဲမှာ သူက ဆရာကြီးလိုလို၊ ဘာလိုလို၊ သူပြီး အကုန်ပြီးသလို ပြောနေတာ”
“အင်း အင်း၊ ကြည့်ရတာ အဲ့ကောင် နင့်ကို သဘောကျနေတဲ့ပုံဟ၊ သူ့ပုံက မိန်းမ တောင့်တောင့် ဖြောင့်ဖြောင့်ဆို ဆွဲစားနေကျပုံပဲ၊ ငါကလဲ အဲ့လို ကောင်မျိုးဆို ဆွဲစားချင်နေတာ၊ ဒီလိုလုပ်ရင် မကောင်းဘူးလား”
“ဘာကိုပြောတာလဲ”
“ဒီလိုဟာ၊ အဲ့အိမ်ကိစ္စနဲ့ နင် သူ့ကို ရောလိုက်၊ အဲဒီမှာ သူက နင့်ကို ရမလားဆိုပြီး လိုက်လာရင် ငါတို့ နှစ်ယောက်ပေါင်းပြီး သူ့ကို ဆွဲစားလိုက်တာပေါ့”
“အာ မမကြိုင်ကလဲ၊ ခုဘဲ အောင်ကျော်သန်းကို စိတ်နာလို့ မပြီးသေးဘူး၊ နောက်တစ်ယောက် စပြန်ပြီ”
“ဟဲ့ အဲ့အကောင်က အောင်ကျော်သန်းထက် သာတယ်ဟ၊ ဘာလဲ နင်က သူ့ကို အတည်ထားမလို့လား”
“အာ ကလေးတစ်ယောက်အမေ မုဆိုးမကို ဘယ်သူက အတည်ယူမလဲ၊ ပြီးတော့ ကိုယ်က စိတ်ထပြီး လက်ခံလိုက်ရင် သူတို့ အချင်းချင်း လက်တို့ပြီး ဒီကောင်မ ရတယ်ဆိုပြီး နာမည်က ပျက်အုံးမယ်၊ သူလဲ စားချင်လို့ ကပ်တာ သိသာကြီးဟာကို၊ ပုံစံကိုက ကလီကမာနဲ့၊ သူဇာကြောက်တာက သူဇာက မျှားပြီး မမကြိုင်ကို ထိုးပေးလို့ တော်ကြာ သူသဘောမကျပဲ ပြဿနာတွေ ဘာတွေ တက်လာမှာ စိုးတာ”
“ဒါကတော့ နင်က အရင်အစားမခံနဲ့လေ၊ မျှားလိုက်လို့ နင့်ကို လာဟတ်ရင် ငါနဲ့ ပြဿနာတက်မှာ ကြောက်တယ်ပေါ့၊ ငါကလဲ သူ့ကို သဘောကျနေတယ်ပေါ့၊ နင်အစား ခံလိုက်ရင် ငါတို့အချင်းချင်း ပြဿနာတက်မယ်ပေါ့၊ ငါ့ကိုပါ စားမှ နင်လဲ အစားခံမယ် ဘာညာ ပြောပေါ့၊ သူလက်ခံရင် ပေါင်းစား၊ လက်မခံရင် နင်လဲ အစားမခံနဲ့၊ ဂျောင်းပေါ့၊ ဘာပြဿနာ တက်မလဲ”
“အင်း အဲ့လိုဆို မဆိုးပါဘူး၊ ဒါဆို မမကြိုင်ကလဲ သူဇာကို တစ်ခုလိုက်လျှော”
“ဘာလဲ”
“သူဇာလဲ မုဆိုးမဘဝနဲ့ ငတ်နေတာ ကြာပြီလေ၊ ပေါက်ကရလဲ မစားချင်ဘူး၊ အဲဒါ စိတ်ဖြေတဲ့ အနေနဲ့ မမကြိုင်ကို ပုလွေပေးပြီး ဂွင်းထုပေးချင်တယ်၊ အဲဒါလိုက်လျှောမလား”
“ဟဲ့ စပတ်ရော လိုးပေးရမလား၊ ငါ တစ်ခါမှ လိုးဘူးတာ မဟုတ်ဘူး၊ တော်ကြာ ငါလဲ စပတ်ကြိုက်သွားမှ ဘာလာလာ ဒေါင်းတယ် ဖြစ်နေမယ်”
“ဒါကတော့ မမကြိုင်သဘောလေ၊ မလိုးဘူးရင် စမ်းလိုးကြည့်ပေါ့၊ နို့လဲစို့၊ ဘာဂျာပါ ကိုင်ကြည့်၊ သူဇာလဲ စပတ်နဲ့ ခံချင်တာ၊ မမကြိုင် စပတ်ကြိုက်သွားလဲ ဘာအရေးလဲ၊ သူဇာ့ကို အမြဲလိုးလို့ ရတာပဲ၊ ဖင်ခံချင်တဲ့ကောင် တွေ့ရင်တော့ သူဇာ့ကို လက်ညိုးထိုးပြလိုက်လေ၊ သူဇာ ကြိုးစားပေးမယ်”
“ဟ ဟ ကြိုက်ပြီ၊ အဲဒါမှ ငါတို့ သွေးသောက်ညီအစ်မ”
နှစ်ယောက်သား သဘောကျစွာ ရယ်ရင်း လက်ဝါးချင်း ဖြောင်းကနဲ ရိုက်လိုက်ပြီးနောက် လက်တွဲကာ မမကြိုင် အိပ်ခန်းထဲ အတူဝင်သွားတော့သည်။
==================================
အခန်း (၂၆)
“နင့်လက်က အထဲမှာ မွှေလေ၊ ငါပြောတဲ့ နေရာကို ထိုးထိုးပြီး မွှေ၊ အ အ အဲ့နေရာ အဲ့နေရာ”
“သူဇာ့လက်ချောင်းက သေးနေတာ မမကြိုင် အားရရဲ့လား”
“သေးနေလို့ ချက်ကောင်းထိဘို့ ပြောပြနေတာ၊ လက်တစ်ဖက်က ဂွင်းထုပေး၊ ဖင်ကိုလဲ သေချာမွှေ”
“အင်းပါ၊ သူဇာသိပါတယ်၊ အရသာခံလေ၊ ပြောမနေနဲ့”
“အင်း အင်း လီးလောက် အားမရလို့ဟေ့၊ လီးဆို ဖင်ထဲမှာ တင်းကျပ်ပြီး ဘာမှ ပြောနေဘို့ မလိုဘူး၊ ချက်ကောင်းတန်းထိတာ”
“မမကြိုင်ကလဲ လီးက လာတော့မယ်လေ၊ မနေ့က မမကြိုင်က သူဇာပြောပြတယ်မို့လား”
“ပြန်ပြောပါအုံး၊ ခုပြန်ကြားချင်လို့”
“အော် မမကြိုင်ကလဲ၊ ကိုတင်မောင်မြင့်ကို ပြောလိုက်တာလေ၊ သူဇာ့ကို လိုချင်ရင် မမကြိုင်ကို လာပြောလို့၊ သူဇာက မမကြိုင်ကို အားကိုးနေရတာလို့၊ မမကြိုင် သဘောကျမှ ကိုတင်မောင်မြင့် အလိုလိုက်နိုင်မယ်လို့”
“အ အ ထိတယ် ထိတယ်၊ အဲ့အကောင် နာမည်ကြားတာနဲ့ အရသာကို တန်းရှိတာပဲ၊ သူပြန်ပြောတာလေးလဲ ပြန်ပြောပြပါအုံး”
“အင်းပါတဲ့၊ သူဇာ့ဘဝက မမကြိုင်ကို မှီခိုနေရတာ သူနားလည်ပါတယ်တဲ့၊ သူဇာ့ကို လိုချင်မှတော့ သူဇာအစ်မ အလိုကျ အကုန်လိုက်ရမှာပေါ့တဲ့”
“အမလေးဟာ ကြားရတာ အရသာရှိလိုက်တာ၊ ငါ့အလို အကုန်လိုက်မှာတဲ့၊ ငါ သူ့ကို ကြွေနေတာလဲ သူသိနေတာပဲ၊ ဒီကောင် ငါတို့ ညီအစ်မ နှစ်ယောက်လုံးကို တပြိုင်တည်း စားချင်နေလား မသိဘူး”
“ဖြစ်နိုင်တယ် မမကြိုင်၊ သူ့ပုံစံက ထန်မဲ့ပုံ၊ တစ်ပြိုင်တည်း ဆိုရင်တော့ မမကြိုင်က သူ့ကို ပုလွေပေး၊ သူဇာက သူ့ကို ဂျာခိုင်းမယ် ဘယ်လိုလဲ”
“ဟဲ့ ပုလွေတင် ဘယ်ဟုတ်လဲ၊ ဖင်ပါချခိုင်းရမှာပေါ့၊ ဒါဘဲနော် ငါ စိတ်ကြိုက် အရင်လုပ်ပြီးမှ နင့်အလှည့်”
“အင်းပါ အင်းပါ၊ မမကြိုင် စိတ်ကြိုက် အရင်လုပ်”
“သူ့အနှစ်တွေကိုလဲ ငါဘဲ မျိုမှာနော်”
“အင်းပါဆို မမကြိုင်ကလဲ၊ လောဘကလဲ ကြီးလိုက်တာ”
“ဟဲ့ ပြောထားရတယ်၊ ငါတို့က နင့်လို လက်ဖျောက်တီးတိုင်း ရနေတာ မဟုတ်ဘူး၊ ရတုန်းလေး စားရတာ”
“အင်းပါ အင်းပါ၊ သူဇာက မမကြိုင်ဆီက ခုလို ရနေရင်ပဲ ကျေနပ်ပြီ၊ ကဲပါ ခု သူဇာ လုပ်ပေးနေတာ ကောင်းကောင်း ဖီးလ်ခံစမ်းပါ”
“ခံနေတာပေ့ါဟ၊ အင်း အား အား လုပ် လုပ် ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး၊ ငါပြီးအောင် ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး လုပ်စမ်းပါ”
“အာ မမကြိုင်ကလဲ၊ မပြီးလိုက်နဲ့အုံးလေ၊ သူဇာ့ကို လိုးပေးအုံး”
“အေး အေး မေ့လို့ မေ့လို့၊ ဒါဆိုလဲ ငါ့အပေါ် တက်ထိုင်ဟာ”
“သူဇာက အဲလို စပတ်ထဲ လီးဝင်နေတာ ကြိုက်တာ မမကြိုင်ရ”
“အေး၊ လီးဝင်တာတော့ လူတိုင်းကြိုက်တာပဲ၊ ငါလဲ အဲ့ကောင်ကို ဖင်လိုးပေးလိုက်ရင် ကောင်းမလား မသိဘူး၊ ဒါမှ ဒီကောင် ဖင်ခံတာ ကြိုက်ပြီး သူနဲ့ငါ ဖင်လိုး ဖင်ခံတွေ ဖြစ်သွားအောင်”
“ကောင်းတာပေါ့၊ လုပ်လိုက်လေ၊ သူဇာက သူ့မျက်နှာပေါ်ထိုင်ပြီး စပတ်ကျွေးသလိုနဲ့ သူ့ခြေထောက်ပါ မြှောက်ကိုင်ပြီး မလှုတ်နိုင်အောင် ထိမ်းထားပေးမယ်၊ နောက်ကနေ မမကြိုင် စိတ်ကြိုက်ဆွဲလိုက်”
“အင်း အင်း ငါလဲ ဖင်မလိုးဘူးသေးဘူး၊ နင့်ဖင် စမ်းလိုးကြည့်ရမယ် ထင်တယ်”
“မမကြိုင်ကလဲ မိန်းမတွေ ဖင်ခံတာ အရသာ မရှိဘူးဆို”
“တချို့မိန်းမတွေလဲ ဖင်ခံတာ ကြိုက်ပါတယ်၊ စမ်းကြည့်မယ်ဟာ၊ ငါ့ကို ဖင်ကုန်းပေး”
“ခဏလေးနေပါအုံး၊ ဒီမှာ ဖီးလ်လာနေတဲ့ဟာ၊ ဒီတစ်ချီပြီးရင် မမကြိုင်သဘော”
“ခု ကုန်းပါ၊ ဖင်မလိုးခင် စပတ်အရင်လိုးပေးမယ်လေ”
“အင်း အင်း စပတ်ကို အရင်လိုးနော်”
“အေးပါ၊ ငါအဆီဘူး ယူလိုက်အုံးမယ်၊ နင်ဖင်က ပါကင်ဆိုတော့ ဆီသုံးရမယ်”
သို့နှင့် မမကြိုင်မှာ ဖင်ကုန်းပေးထားသည့် သူဇာကို နောက်မှ စပတ်ကို လိုးရင်း အဆီဘူးထဲမှ ဆီဖြင့် ဖင်ဝကို သုတ်လိမ်းကာ လက်နှင့် စမ်းထိုးကစားကြည့်တော့သည်။
“အ… အ… အ… ဘယ်လိုကြီးလဲ မသိဘူး”
“ခံလို့ ကောင်းလား”
“စပတ်နဲ့ အလိုးခံရတဲ့ ဖီးလ်တောင် ပျောက်သွားသလိုဘဲ”
“လီးနဲ့ လိုးကြည့်မယ်ဟာ”
“လိုး လိုး၊ မမကြိုင်သဘော၊ ဖြေးဖြေး စနော်”
“အေးပါ”
“အင်း အင်း အ အ အ အ အီးပါချင်လာပြီ”
“အောင့်ထားပါဟ၊ ဖင်ချရတာ တကယ်ကောင်းတာပဲ၊ ခုမှသိတယ်”
“သူဇာက ဘာမှန်းကိုမသိဘူး၊ တင်းတင်းကျပ်ကျပ်ကြီး ဖြစ်နေတာပဲ သိတယ်”
“ငါက ကောင်းနေတာ စေးပြီး စုတ်ဆွဲနေသလိုပဲ၊ စပတ်လိုးတာထက်တောင် ကောင်းသေး၊ ဒါကြောင့် စောက်ကောင်တွေ ဖင်ချချင်တာ၊ အဲ့ကောင် နင့်ဖင်ချမယ်ဆို လက်မခံနဲ့၊ ငါ့ဖင်ပဲ ချပေစေ”
“အင်းပါ မမကြိုင်ကလဲ၊ သူဇာ့ဖင် မမကြိုင်ပဲချ၊ သူဇာလဲ ဖင်ခံတာ မကြိုက်ပါဘူး၊ စပတ်နဲ့ ခံတာဘဲ ကြိုက်တယ်”
“ပီးလိုက်တော့ မမကြိုင် ပီးလိုက်တော့၊ သူဇာ အီးပါချင်လာပြီ၊ မအောင့်နိုင်တော့ဘူး”
“ဒါဆိုလဲ အရင်သွားပါဟာ၊ နင်ပါပြီးမှ ထပ်ချမယ်”
===================================
အခန်း (၂၇)
ကိုမင်းညို မသူဇာနှင့် လက်ထပ်ဖြစ်သည်မှလည်း ခက်ခက်က သူ့အပေါ် သံယောဇဉ်တွယ်သည့် အကြောင်းလဲ အများကြီးပါသည်။ ရှေးရေစက်လို့ပင် ဆိုရမလားမသိ၊ ကိုမင်းညိုနှင့် မသူဇာတို့ သားအမိ စတွေ့သည့် နေ့ကပင် သမီးခက်ခက်က သူ့အပေါ် အခင်ကြီး ခင်သွားသည်က စရပေမည်၊ ကိုမင်းညိုတို့ ရုံးမှ လုပ်ဖော်ကိုင်ဘက် မိတ်ဆွေတစ်ယောက်၏ အလှူပွဲတွင် မသူဇာတို့ သားအမိနှင့် မတော်တဆ ဆုံဖြစ်သည်။
လူကြီးစကားဝိုင်းတွင် မျက်နှာငယ်လေးနှင့် ထိုင်နေသည့် ခက်ခက်ကို ကလေးချစ်တတ်သည့် ကိုမင်းညိုက မျက်လုံးပြူးပြလိုက်၊ မျက်စိမှိတ်ပြလိုက်၊ လျှာထုတ်ပြလိုက်နှင့် စတော့ ခက်ခက်က ပထမ သူ့ကို စွေစောင်းစောင်း ကြည့်နေရာမှ ခဏချင်းမှာပင် ကိုမင်းညိုလုပ်သလို ပြန်လုပ်ပြကာ တခစ်ခစ် ရယ်သည်။ သူတို့ နှစ်ယောက် တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် မျက်နှာအမူအရာ မျိုးစုံ လုပ်ကာစနေရင်း ကိုမင်းညိုက စားပွဲပေါ်မှ လက်သုတ်သည့် စက္ကူအပါးစားလေးနှင့် နှင်းဆီပန်းပွင့် ပုံလေးလုပ်ကာ ခက်ခက်ကို လာယူဘို့ ပြသည်။
ခက်ခက်ကလည်း ရဲရဲတင်းတင်းပင် သူထိုင်နေရာမှ ထလာကာ ကိုမင်းညို ထိုင်နေသည့် အနားသို့ ရောက်လာသည်။ ကိုမင်းညိုက ပြုံးပြရင်း လက်ထဲမှ စက္ကူနှင်းဆီ ပန်းပွင့်လေးကို ခက်ခက်ကို ပေးရင်း နာမည်ဘယ်လိုခေါ်လဲ မေးရင်း စကားစမြည်ပြောခိုက် အိမ်ရှင်၏ မိတ်ဆက်ပေးမှု့ဖြင့် မသူဇာနှင့်ပါ သိကျွမ်းရသည်။ ထို့နောက် ထမင်းတစ်ဝိုင်းထဲ စားကာ စကားလက်ဆုံကျရင်း လူပျိုကြီး ကိုမင်းညိုနှင့် တစ်ခုလပ်မလေး မသူဇာတို့ ချိတ်မိကြတော့သည်။
ထိုအချိန်က မသူဇာမှာ ပွဲစားခကို ကိုတင်မောင်မြင့် မမကြိုင်တို့နှင့် အတူခွဲယူနေရပြီး မသူဇာမှာ အမြဲ အရနည်းလေသည်။ ထို့ပြင် ပွဲစားအလုပ်မှာ နေ့စဉ် ဝင်ငွေမရှိသည့်အပြင် ကိုတင်မောင်မြင့်မှာ နှစ်ဖက်ချွန်ပီပီ မမကြိုင်နှင့် ကပ်ချွဲကာ ပွဲစားခကို အမြဲပိုယူတတ်သည်မို့ မသူဇာမှာ မလောက်မငှနှင့် ဘဝကို ခက်ခက်ခဲခဲ ရုန်းကန်နေရကာ သူတို့ရောက်ခါစက ဝယ်ထားသည့် အိမ်ပင် ရောင်းလိုက်ရပြီး အိမ်ငှားနေနေရသည့် အချိန်လည်း ဖြစ်သည်။
တကယ်ဆို မသူဇာမှာ အရွယ်ရော ရုပ်ရည်ပါ ရှိသော်လည်း ကလေးတစ်ယောက်အမေ ဖြစ်တာကြောင့် တည်တည်တန့်တန့် လက်ထပ်ချင်သည့် သူက မရှိသလောက် ရှားသည်မို့ ကိုမင်းညိုက လက်ထပ်ခွင့်တောင်းသည်ကို မသူဇာ မငြင်းနိုင်၊ မသူဇာအမြင်မှာ ကိုမင်းညိုက အသက် သုံးဆယ့်ခုနစ်နှစ်အရွယ် လူပျိုကြီး ဖြစ်သည့်အပြင် ရုပ်ရည် သန့်ပြန့်ကာ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက် တောင့်တောင့်တင်းတင်းနှင့် ဝင်ငွေကောင်းသည့် သူတစ်ဦး ဖြစ်သည့်အပြင် သူ့သမီး ခက်ခက်က ကိုမင်းညိုကိုသာ ခင်တွယ်ပြီး ကိုမင်းညိုကလဲ ခက်ခက်အပေါ် ဖခင်တစ်ယောက်လို သဘောထားနိုင်သည့်မို့ မသူဇာအတွက် ငွေရေးကြေးရေးရော နေစရာပါ ကိုမင်းညိုက အားကိုးစရာ ဖြစ်လာသည်။ ထို့ကြောင့် သူ့ထက် အသက် ဆယ်နှစ်ကျော်လောက် ကြီးသည့် ကိုမင်းညိုကို ငြင်းစရာအကြောင်း မရှိသည်မို့ ကိုမင်းညို လက်ထပ်ခွင့်တောင်းသည်ကို လက်ခံလိုက်မိတော့သည်။
ခြောက်လကျော်မျှ တစ်ဦးနှင့် တစ်ဦး အကဲခတ်လေ့လာရင်း သမီး ခက်ခက်နှင့် ကိုမင်းညိုတို့၏ တစ်ဦးကိုတစ်ဦး ခင်တွယ်သည့် သံယောဇဉ်ကို အကြောင်းပြကာ နှစ်ဦးသား လက်ထပ် ဖြစ်ခဲ့ကြသည်။ လက်မထပ်မှီ အချိန်ကတော့ နှစ်ယောက်သား တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် သိက္ခာထိမ်းကာ ရိုးသားသန့်ရှင်းစွာ နေခဲ့သော်လည်း လက်ထပ်ပြီးမှ လူပျိုကြီးဖြစ်သည့် ကိုမင်းညိုကို တစ်ခုလပ် မသူဇာက ဆက်စ်ကိစ္စ ဦးဆောင်သင်ပြပေးသည်ကို ကိုမင်းညိုမှ ထိုကိစ္စ နားမလည်သည့် လူပျိုလူရိုးကြီးအဖြစ် အသွင်ဆောင်ရင်း ဆက်စ်ကို ကြိုက်သွားသည့်အလား ကာမဆက်ဆံမှု့တွင် စိတ်တူကိုယ်တူနှင့် အသွင်တူသည့် အိမ်ထောင်ရေးတစ်ခု ဖြစ်လာခဲ့လေသည်။ ဖခင်ငတ်နေသည့် ခက်ခက်မှာ ဖခင်နေရာ ရောက်လာသည့် ကိုမင်းညိုကို နွဲ့ဆိုး ဆိုးတော့သည်၊ ဦးဦးဟု ခေါ်နေရာမှ ဖေကြီးကို ပြောင်းခေါ်ကာ တကယ့်အဖေရင်းနှင့် မခြား ပူးပူးကပ်ကပ်နှင့် တွတ်တီတွတ်တာ နေတော့သည်။
ယခင်က မသူဇာတို့ သားအမိ ဘဝကို ဖြစ်သလို ရုန်းကန်နေရာမှ ကိုမင်းညိုနှင့် လက်ထပ်ပြီးနောက် အခြေတကျနှင့် တင့်တောင့်တင့်တယ် ဖြစ်လာတော့သည်။ သမီးခက်ခက်ကလည်း ယခုမှ အဝတ်အစား တောက်တောက်ပြောင်ပြောင်နှင့် ကျောင်းတွင် သူများနည်းတူ လူတန်းစေ့ နေနိုင်လာသည်။ ခက်ခက်ကလည်း လိုချင်တာရှိလျှင် သူ့အဖေကို ဘယ်လိုချွဲကာ တောင်းရမည်ကို ကောင်းကောင်းသိသည်။ ကိုမင်းညိုကလဲ့ ခက်ခက်ကို ဘာမဆို အလိုလိုက်သည်။ ကိုမင်းညိုကလည်း ကလေးချစ်တတ်သူပီပီ သွက်သွက်လက်လက်နှင့် ချစ်စရာကောင်းသည့် ခက်ခက်ကို သမီးအရင်းကဲ့သို့ပင် ချစ်သည်။
===================================
အခန်း (၂၈)
ထိုကဲ့သို့ မိသားစု ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင် နေလာရာမှ မသူဇာမှာ တစ်ခါတစ်ရံ သူဝါသနာပါရာ ပွဲစားအလုပ်ကို ရင်းနှီးသည့် မိတ်ဆွေများအတွက် ပါးစပ်စိုက် လုပ်ပေးတတ်သည်။ ထို့အတွက်လည်း ပွဲစားခ ရတတ်သည်။ ဝမ်းရေးအတွက် မပူရသည်မို့ ပွဲစားအလုပ်ကို အပျင်းပြေ အချိန်ဖြုန်းသည့် အနေနှင့် လုပ်ကိုင်နေရာမှ ခင်မောင်ကျော်ဆိုသည့် အိမ်မြေ ဝယ်ရောင်း လုပ်နေသည့် လူငယ် သူဌေးတစ်ယောက်နှင့် အဆက်အသွယ်ရကာ ပွဲစားအလုပ်နှင့် အဆင်ပြေလာတော့သည်။ ခင်မောင်ကျော်မှာ မသူဇာထက် ငါးနှစ်ခန့် ငယ်သော်လည်း အရွယ်နုကာ တောင့်တင်းသည့် မသူဇာနှင့် ရွယ်တူလိုဖြစ်ကာ သူတို့နှစ်ဦး အလုပ်ကိစ္စနှင့် အတူသွားတိုင်း မသိသူများက လင်မယား ဟု ထင်တတ်ကြသည်။ ပထမတော့ သူတို့ နှစ်ဦးမှာ မှားယွင်းသူများကို ရယ်ရယ်မောမောနှင့် ရှင်းပြတတ်သော်လည်း နောက်ပိုင်းတွင် မဖြေရှင်းတော့ချေ၊ ထိုသူများမှာလည်း မိတ်ဆွေများ မဟုတ်ပဲ အရောင်းအဝယ်ကိစ္စဖြင့် ခဏဆက်ဆံသူများသာ ဖြစ်သဖြင့် ဖြေရှင်းလည်း မထူးမှန်း နှစ်ယောက်သား အလိုလို နားလည်လာသလို ခင်မောင်ကျော်နှင့် မသူဇာမှာလည်း အတူတကွ အလုပ်တွဲလုပ်ရင်း ရင်းနှီးသထက် ရင်းနှီးလာသည်။ ခင်မောင်ကျော်မှာ စီးပွားရေးကို အဓိကထား လုပ်ကိုင်နေသည်မို့ ချစ်သူရှာရန် အချိန်မရှိသလို၊ ရုပ်ရည်မှာလည်း မိန်းကလေးများ ကြိုက်လောက်သည့် ဥပဓိရုပ်မျိုး မရှိချေ၊ ထို့ကြောင့်လည်း တစ်ကိုယ်တည်း လူပျိုကြီး ဖြစ်နေသည်၊ သို့သော် ဆက်စ်ကိစ္စကို နှစ်သက်သည်မို့ ကေတီဗီ၊ မာဆတ် စသည့် ခပ်ပျက်ပျက် မိန်းမများ ရှိသည့်နေရာသို့ အပေါင်းအသင်းများနှင့် သွားကာ ပျော်ပါးတတ်သည်။
မသူဇာမှာ ငွေပေါသည့် ခင်မောင်ကျော်ကို အပိုင်ကိုင်ချင်သောကြေင့် ရင်းနှီးလာသည်နှင့်အမျှ ညည်းသလိုလိုနှင့် စကားကြုံလျှင် ကြုံသလို မဟုတ်မမှန် လုပ်ဇာတ်ခင်းကာ မိသားစုအကြောင်းကို ခင်မောင်ကျော်ကို ရင်ဖွင့်သလို ပြောတတ်သည်။ သူ့ယောက်ကျားမှာ ပင်စင်ယူတော့မည့် အကြောင်း၊ သူ့ကိုလည်း ဂရုမစိုက်တော့ကြောင်း၊ ကြင်ကြင်နာနာလည်း မဆက်ဆံတော့ကြောင်း၊ အိမ်ထောင်သက် ကြာတော့ သူ့ကို ရိုးသွားပြီ ထင်ကြောင်း၊ သူနှင့် အသက်ကွာသည်မို့ အသက်ကြီးလာပြီး သူ့အပေါ် စိတ်မရှိတော့ဟု ထင်ကြောင်း၊ မိသားစုတွင် သူကပင် အဓိက ငွေရှာနေရကြောင်း၊ အိမ်ပြန်ရောက်လျှင်လည်း သူ့ယောက်ကျား ဆက်ဆံပုံကြောင့် အမောမပြေကြောင်း၊ မောင်ကျော်ကို ကျေးဇူးတင်ကြောင်း၊ မောင်ကျော်ကြောင့် သူခုလို အဆင်ပြေကြောင်း၊ မောင်ကျော်နှင့် ခုလို အတူတကွ တွဲလုပ်နေရတာ သူ့မောသည်ဟုပင် မထင်ကြောင်း အစရှိသဖြင့် သူ့ယောက်ကျားကို စိတ်ကုန်နေကြောင်း ရင်ဖွင့်သလိုလို ပြောတတ်သည်။
ထို့နောက် ခင်မောင်ကျော်အပေါ် မသူဇာမှာ ရင်းရင်းနှီးနှီးနှင့် အလိုက်တသိ လုပ်ကိုင်ပေးမှု့များကြောင့် ခင်မောင်ကျော်ကလည်း မသူဇာအပေါ် သာယာလာတော့သည်။ ပြောရလျှင် ခင်မောင်ကျော် ကြုံဖူးသည့် ခပ်ပျက်ပျက် မိန်းမများထက်စာလျှင် မသူဇာမှာ အဆမတန်ပင် သာလွန်နေသည်မို့ မသူဇာ အခွင့်အရေးပေးသည်ကို အခွင့်ကောင်းယူကာ ခင်မောင်ကျော်က တန်ပြန် တိုက်စစ်ဆင်တော့သည်။ တစ်နေ့ နှစ်ယောက်သား အတူတကွ ဝယ်မည့် အိမ်သွားကြည့်ပြီး အပြန် ခင်မောင်ကျော် ကားထဲတွင်
“မမဆီက ရတဲ့အနံ့ ခပ်သင်းသင်းလေးက အမောကို ပြေသွားတာပဲ၊ ကျနော် သတိထားမိတာ ကြာပြီ၊ ကျနော်က အဲ့လိုအနံ့ကို ကြိုက်တာ၊ မမကို ပြောမလို့ ပြောမလို့နဲ့ မမ တစ်မျိုးထင်မှာစိုးလို့”
“မောင်ကျော်ကလဲ ဒီလူနဲ့ ဒီလူ ထင်စရာလား၊ မောင်ကျော် ပြောချင်တာသာ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြော၊ ဒီမှာ ပူလို့ ချွေးတွေနဲ့ဟာကို မွှေးမလား၊ ပြီးတော့ မမက ရေမွှေးသုံးတတ်တာ မဟုတ်ဘူး၊ ချွေးနံ့ပျောက်ဆေးလေးပဲ သုံးတာ၊ အဲ့ဒီအနံ့ ဖြစ်မှာပေါ့”
“ချွေးနံ့ပျောက်ဆေးနံ့နဲ့ မတူပါဘူး၊ သင်းသင်းလေးနဲ့ ရှူလို့ကောင်းတာ၊ မမချွေးနံ့ကများ မွှေးနေတာလားမှ မသိတာ”
“ခစ် ခစ် ခစ် ခစ် မင်းကလဲ မမကို လာမြှောက်နေပြန်ပြီ၊ မမမှာ မုံ့ဝယ်ကျွေးဘို့ ပိုက်ဆံမရှိဘူးနော်”
“မမကလဲ ကျနော်က တကယ်ပြောနေတာ၊ ပြီးတော့ မမက အိမ်ထောင်ရှင် ကလေးတစ်ယောက် အမေလို့တောင် မထင်ရဘူး၊ အကြောင်းမသိရင် အိမ်ထောင်မရှိသေးတဲ့ အပျိုကြီးလိုလို၊ ကျနော်ကတော့ ခုလို မမနဲ့အတူ အလုပ်တွဲလုပ်ရတာကို ပျော်နေတာ”
“မောင်ကျော်နော် မမကို လာမြှောက်မနေနဲ့”
“ဟုတ်တယ် မမရ၊ မမနဲ့ ကျနော့်ကို သူများတွေ လင်မယားထင်တာကိုတောင် ကျေနပ်နေတာ”
“ဟဲ့”
“တကယ်ဖြစ်ရင် ကောင်းမှာပဲနော် မမ”
“ဟွန့် ဘာတကယ်ဖြစ်ရင် ကောင်းမှာလဲ၊ မောင်ကျော်နော် မမကို နေရခက်အောင် လာမပြောနဲ့”
သူဇာ၏ အပြောနှင့် အကြည့်က ခင်မောင်ကျော်အတွက် မီးစိမ်းပြနေသည့် သဘောမို့ လမ်းတွင် နှစ်ယောက်သား တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် ခဏခဏ ကြည့်ကာ မျက်လုံးချင်း ဆုံကာ ပြုံးမိကြရင်း စိတ်ဆန္ဒကို အလိုလို နားလည်သွားကြသည်။ ထို့ကြောင့် အိမ်ရောက်သည်နှင့် သူဇာ့ကို ဖက်ကာ နမ်းတော့သည်။
“အို့ အို့ မောင်ကျော် မောင်ကျော်”
“မမ တစ်ကိုယ်လုံးက မွှေးနေတာ မနေနိုင်တော့ဘူး”
“အို့ အို့ မကောင်းပါဘူး မောင်ကျော်ရာ အို့ ”
ထုံးစံအတိုင်း သူဇာ့ ပါးစပ်က မကောင်းပါဘူး ပြောနေသော်လည်း သူ့တစ်ကိုယ်လုံးကို အတင်းဖက်ကာ နမ်းနေသည့် ခင်မောင်ကျော်ကို ပြန်ဖက်ထားမိသည်။ နှစ်ယောက်သား လုံးလား ထွေးလားနှင့် အိမ်ရှေ့ နှစ်ယောက်ထိုင် ဆိုဖာပေါ် လဲကျသွားသည်။ ခင်မောင်ကျော်က သူဇာ့ ခန္ဓာကိုယ် အပေါ်ပိုင်းကို အတင်းနမ်းရင်း တစ်ကိုယ်လုံးကို ဖြစ်ညှစ်နေသည်မို့
“အိုး အိုး အင်္ကျီတွေလဲ ကျေကုန်ပါပြီ၊ ဒုက္ခပါဘဲ၊ အင်္ကျီတွေကျေကုန်ရင် . . .”
“ဒါဆို အင်္ကျီချွတ်လိုက်မယ်”
“အို့”
“မမရာ မငြင်းပါနဲ့တော့နော်၊ ကျနော် ကျနော် တကယ်မနေနိုင်တော့ဘူး”
နှစ်ယောက်သား လုံးလားထွေးလားနှင့် ခင်မောင်ကျော်ခေါင်းမှာ သူဇာ့ ကိုယ်အပေါ်ပိုင်း ရောက်လိုက် အောက်ပိုင်း ရောက်လိုက်နှင့် သူဇာ့ တစ်ကိုယ်လုံး အဝတ်အစားပါ ကျွတ်သွားတော့သည်၊
“အို့ အို့ မောင်ကျော်၊ ဒုက္ခပါဘဲ၊ မမကို ဘာတွေလာလုပ်နေတာလဲကွာ၊ အို့ အို့ အိုး အိုး ညစ်တီးညစ်ပတ်၊ အာ့ အာ့ မောင်ကျော် မောင်ကျော် အို အို ဘယ်လိုကြီးလဲ မသိဘူး၊ အိုး အိုး မောင်ကျာ် မောင်ကျော်၊ အဲ့လိုကြီး မလုပ်ပါနဲ့နော်၊ မမကို သနားပါ၊ အ အ အ အ ပြောလို့လဲ မရဘူး၊ အိုး အို ဘာတွေဖြစ်ကုန်ပြီလဲ မသိဘူး၊ ဟင်း ဟင်း ဟင်း ဟင်း ကောင်းလိုက်တာ မောင်ကျော်ရယ်၊ အင်း အင်း အဲ့လိုလေး အဲလိုလေး၊ ဟင်း ဟင်း ဟင်း ဟင်း၊ အာ အာ နေလို့မရတော့ဘူး မောင်ကျော် အ အ”
ခင်မောင်ကျော်လည်း သူဇာ့ တစ်ကိုယ်လုံးကို အချိန်ယူကာ စိတ်တိုင်းကျ နမ်းရုံမက လျှာနှင့်ပါ လျှက်တော့သည်။ သူဇာလည်း ခင်မောင်ကျော် လုပ်ရပ်ကြောင့် ညည်းသံပေါင်းစုံနှင့်အတူ လွန့်လူးနေတော့သည်။ ထို့နောက် သူဇာလည်း မနေနိုင်တော့၊ ခင်မောင်ကျော်လီးကို ကုန်းစုတ်တော့သည်။ နဂိုကတည်းက အတွေ့အကြုံရင့်နေသည့် သူဇာစုတ်ပေးသည့် အရသာကို ကြာကြာတောင့်မခံနိုင်တော့ပဲ ခင်မောင်ကျော် တစ်ကိုယ်လုံး ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ တုန်ကာ သူဇာ့ပါးစပ်ထဲ သုတ်ရည် ပန်းထွက်တော့သည်။ သူဇာမှာ မောင်ကျော် ပန်းထွက်သည်ကို ပါးစပ်နှင့် အသာမြှင်းစုတ်ကာ ထွက်သမျှကို မြိုချတော့သည်။ တစ်စက်မကျန် ထွက်ပြီးတော့မှ ပါးစပ်ထဲမှ ထုတ်ပြီး
“တော်ပြီနော် မောင်ကျော်၊ မမလဲ ဘာတွေဖြစ်ကုန်ပြီလဲ မသိတော့ဘူး၊ မင်းအရည်တွေပါ မြိုချမိပြီ၊ မမ ဒါမျိုးတွေ တစ်ခါမှ မလုပ်ဖူးဘူး၊ မင်းနဲ့တွေ့ပြီး ဘာဖြစ်ကုန်လဲ မသိတော့ဘူး”
“ကျနော်လဲ ဒီလိုပဲ မမနဲ့တွေ့မှ ခုလို ဖြစ်ကုန်တာ၊ မမကိုယ်က နမ်းရတာ အရမ်းအရသာရှိတာပဲ၊ ခု အစောကြီးရှိသေးတယ်၊ အချိန်ရှိသေးတာပဲ၊ လာလာ ကျနော့် အခန်းထဲ သွားမယ်”
“အိုကွာ မင်းကလဲ၊ မမကြောက်တယ်၊ ဒီထက်လွန်ကုန်ရင် မကောင်းဘူး၊ မမမှာ အိမ်ထောင်နဲ့”
“မမကလဲ မမယောက်ကျားက မစွမ်းတော့ဘူးဆို၊ လာပါ မမရာ မမစိတ်တိုင်းကျ ကျနော် လုပ်ပေးမယ်”
“အို မမစိတ်တိုင်းကျ မဟုတ်ပါဘူး၊ ခု မင်းစိတ်တိုင်းကျ မမကို လုပ်နေတဲ့ဟာ”
“အင်းပါ အင်းပါ ဒီတစ်ခါ မမစိတ်တိုင်းကျ ကျနော်လုပ်ပေးမယ်၊ လာ လာ မိုးချုပ်မှပြန်”
သို့နှင့် ခင်မောင်ကျော်နှင့် သူဇာမှာ တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် နားလည်မှု့ရကာ ဆက်စ်ပါတနာတင်မက စီးပွားရေး ပါတနာဘက်များပင် ဖြစ်လာလေတော့သည်။
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
အခန်း (၂၉)
မသူဇာမှာ ခက်ခက်ကိုမွေးပြီး ကလေးမွေးရခက်သည့် ပြဿနာနှင့် သားကြော ဖြတ်လိုက်ရသဖြင့် ကလေးမရနိုင်တော့သည်မို့ သားသမီး ထပ်မထွန်းကားပေ၊ ထို့ကြောင့် အိမ်ထောင်သက် ကြာလာသည်နှင့်အမျှ ဦးမင်းညိုမှာ ပထွေးဆိုသည့် အသိကိုပင် မေ့ကာ ခက်ခက်က သူတို့နှစ်ယောက်၏ သမီးရင်းလိုပင် ဖြစ်လာသည်။မသူဇာကလည်း ခက်ခက်နှင့် ဦးမင်းညိုတို့ သားအဖကဲ့သို့ ရင်းရင်းနှီးနှီး နေသည်ကိုပင် သဘောကျနေသည်။ ဤကဲ့သို့ တကယ့်သွေးရင်း မိသားစုပမာ ဖြစ်နေသော်လည်း အရွယ်ရောက်ကာ လှသွေးကြွယ်လာသည့် ခက်ခက်၏ အပြုအမူများက ဖြူစင်နေသည့် ဦးမင်းညို စိတ်ကို အရောင်ဆိုးလိုက်သလို ဖြစ်လာသည်။
တိတိကျကျပြောရလျှင် ဦးမင်းညို ပင်စင်ယူခါစ၊ ခက်ခက် ဆယ်တန်းကို တတိယအကြိမ် ဖြေဘို့ ကြိုးစားနေသည့် အချိန်က စရပေမည်။ ထိုအချိန်က မသူဇာကလည်း သူဌေးလေး ခင်မောင်ကျော်နှင့် ပေါင်းကာ စီးပွားရေးတက်ခါစမို့ အိမ်တွင် မရှိသည့် အချိန်က များနေသလို ခက်ခက်ကလည်း ဆယ်တန်း နှစ်ခါကျထားသည်မို့ တတိယအကြိမ် ဖြေရန် ကျူရှင်သာတက်ပြီး အိမ်တွင် အနေများလာပြီး ဦးမင်းညိုနှင့် နှစ်ယောက်ထည်း ရှိသည့်အချိန်က များလာသည်။ ထိုကဲ့သို့ အိမ်တွင် အနေများနေရာမှ အလယ်တန်းကျောင်းကတည်းက တွဲနေသည့် သူ့အရင်းနှီးဆုံး သူငယ်ချင်း ချိုမာနှင့် ဝါဝါကျော်တို့၏ အဖြစ်များက ခက်ခက်စိတ်ကို အရောင် ဆိုးပေးလိုက်သလို ဖြစ်နေသည်။
ထိုကိစ္စကို ပထမဆုံး စတင်ခဲ့သူမှာ ချိုမာဖြစ်သည်။ သုံးယောက်တစ်တွဲတွဲနှင့် နေရာမှ ချိုမာမှာ ဆယ်တန်းစာမေးပွဲကို နှစ်ချင်းပေါက် အောင်ကာ တက္ကသိုလ် တက်သွားသော်လည်း အချင်းချင်း အဆက်သွယ် မပြတ်ခဲ့ချေ၊ ချိုမာလည်း ခက်ခက်နည်းတူ ပထွေးနှင့် နေရသော်လည်း ကွာသည်က ချိုမာတွင် ကိုကို ဆိုသည့် သူ့ပထွေးဘက်က ပါလာသည့် အကိုတစ်ယောက် ရှိနေခြင်းပင် ဖြစ်သည်။ ကိုကိုနှင့် ချိုမာတို့သည် မောင်နှမဟု ခံယူထားသော်လည်း တကယ်တန်း သွေးသားမတော်စပ်ကြချေ၊ ချိုမာ အမေ နောက်အိမ်ထောင်ပြုတော့ ချိုမာက ငါးနှစ်သမီး ကျောင်းစတက်ခါစ၊ သူ့ပထွေးနှင့် ပါလာသည့် သား ကိုကိုမှာ သူ့ထက် နှစ်နှစ်ခန့်ကြီးပြီး တစ်ကျောင်းတည်းနေကာ ငယ်စဉ်ကပင် မောင်နှမရင်းကဲ့သို့ပင် အတူတကွ ကြီးပြင်းလာခဲ့သည်။ မောင်နှမဆိုသည့်အတိုင်း တစ်ခါတစ်ရံ တစ်ယောက်နှင့် တစ်ယောက် ဘုနှင့်ဘောက် ရန်ဖြစ်ကြသလို တစ်ခါတစ်ရံလည်း တပူးပူး တတွဲတွဲနှင့် တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် မျက်စိအောက်မှ အပျောက်မခံတတ်ကြ။
ယခုတော့ နှစ်ယောက်စလုံး အရွယ်ရောက်ကာ ကိုကိုမှာ ကောလိပ် ဒုတိယနှစ် ကျောင်းသား ဖြစ်နေသလို၊ ချိုမာလည်း ကောလိပ်ကျောင်း စတက်နေပြီ ဖြစ်သည်။ ကိုကိုက ကောလိပ်ကျောင်း စရောက်ကတည်းက ရီးစား ရသွားသည်မို့ ယခု ဒုတိယနှစ် ရောက်လာသည့်အခါ မိန်းမအတွေ့အကြုံ အတော်အတန် ရနေပြီ ဖြစ်သည်။ ပြီးတော့ ခုခေတ် လူငယ်များမှာ ဆက်စ်ကိစ္စကို မစောင့်စည်းကြတော့ပဲ လွတ်လွတ်လပ်လပ်ပင် နေထိုင်ကြတော့သည်မို့ ရီးစားရပြီး မကြာမှီမှာပင် ကိုကိုက လူပျိုရည် ပျက်တော့သည်။ ချိုမာကတော့ ကျောင်းတွင် သူ့ကို ကြိုက်သူရှိသော်လည်း ရီးစား မထားချင်တာမို့ ယနေ့ထိ တစ်ဦးတည်း လွတ်လွတ်လပ်လပ်ပင် နေသည်။ သို့သော် ကောလိပ်ရောက်မှ သူငယ်ချင်းဖြစ်သည့် ချိုမာနှင့် အတွဲဆုံး သူငယ်ချင်း ယမင်းမှာ အထက်တန်း ကျောင်းသူ ဘဝထဲကပင် ရီးစားရှိသူဖြစ်ပြီး ကောလိပ်ကျောင်း တက်တော့ ရီးစား နှစ်ယောက်ခန့် ပြောင်းပြီးလေပြီ။ ယခု နွရောသီ ကျောင်းပိတ်ရက်မို့ အိမ်မှာ အားနေခိုက် ယမင်းမှာ ချိုမာဆီ ရောက်လာကာ အခန်းထဲတွင် အလာပ သလာပ စကားပြောရင်း ယောက်ကျား လီးအကြောင်း ရောက်သွားသည်။ ယမင်းမှာ ရီးစားရှိသည့် ခေတ်လူငယ်ပီပီ ဆက်စ်ကိစ္စ အတွေ့အကြုံ ရှိပြီး ချိုမာမှာတော့ ဆက်စ်ကိစ္စ အတွေ့အကြုံ မရှိသေးချေ၊ သို့သော် သူလည်း ခေတ်လူငယ်ပီပီ အပြာကား အတော်အတင့် ကြည့်ဖူးသည်မို့ ဗဟုသုတတော့ ရှိလေသည်။
ကျောင်းပိတ်ထားသည်မို့ နေ့ခင်းဆိုလျှင် ကိုကိုနှင့် ချိုမာ မောင်နှမနှစ်ဦးသာ အိမ်တွင်ရှိပြီး မိဘများမှာ စီးပွားရေးလုပ်ငန်း လုပ်ကိုင်နေသဖြင့် အိမ်တွင် အမြဲမရှိ၊ နှစ်ဦးတည်း ရှိသော်လည်း မောင်နှမရင်းဟု ခံယူထားသဖြင့် ထူးထူးခြားခြား မရှိလှပေ၊ စိတ်လိုလက်ရ တစ်ခါတစ်ရံ အတူတကွ ဂိမ်းကစားတတ်သည်။ ငြင်းခုံရန်ဖြစ်လျှင်လည်း နှစ်ယောက်သား လုံးလားထွေးလား တစ်ဦးနှင့် တစ်ဦး အလွန်အကျွံ မနာအောင် ရိုက်ပုတ်တတ်သော်လည်း အများအားဖြင့် ကိုကိုက ချိုမာကို အလျှော့ပေးတတ်လေသည်။ တစ်ခါတစ်ရံ ကျောင်းပိတ်ရက် ပျင်းလျှင် ကိုကိုက ကားတစ်စီးနှင့် သူငယ်ချင်းတွေထံ လျှောက်လည်သည်။ တစ်ခါတစ်ရံ ချိုမာကို ခေါ်ကာ ဟိုဟိုဒီဒီ စားသောက်ဆိုင်သို့ သွားတတ်သည်။ ယမင်း လာသည့်နေ့က ကိုကိုလည်း အိမ်တွင်ရှိကာ သူ့အခန်းထဲတွင် ဂိမ်းကစားနေလေသည်။
ယမင်းမှာ ကျောင်းပိတ်ထားသည်မို့ ရီးစားနှင့် မတွေ့ဖြစ်ပဲ အားနေသည်မို့ ချိုမာ့ဆီ လာလည်ရင်း နှစ်ယောက်သား ချိုမာ့ အခန်းထဲတွင် အကြောင်းအရာမျိုးစုံ ပြောရင်း ဖေ့ဘွတ်ကြည့်နေရင်းမှ ကွန်မန့်တစ်ခုတွင် တွေ့လိုက်သည့် ကြီးမားသည့် လီးကို ယမင်းအား ပြရင်း တခစ်ခစ်ရယ်ရင်း ယောက်ကျားတွေလီးက အဲ့လောက်ကြီးလားဟု မေးလိုက်သည်။ ယမင်းမှာ ချိုမာပြသည့် လီးကိုကြည့်ရင်း
“စောက်ပိုတွေ ဘယ်သူမှ အဲ့လောက်မရှိဘူး”
“ဟုတ်လို့လား နင်ကလဲ ဒါဓာတ်ပုံလေ၊ မဟုတ်ပဲ ဓာတ်ပုံဘယ်လိုရိုက်မလဲ”
“မှန်ဘီလူး သုံးချင်သုံးမှာပေါ့ဟ၊ သူတို့က သူတို့ဟာ ကြီးတယ်ပြောမှ ကြိုက်တာဆိုတော့၊ ကြီးအောင် တမင်ရိုက်ထားတာနေမှာ”
“ငါကြည့်ဖူးတဲ့ ဆက်စ်မူဗီထဲမှာလဲ ကြီးပါတယ်၊ အဲ့လောက်ဘဲ”
“ချိုမာ နင်ကလေ၊ ရီးစားလဲမရှိ၊ အပြင်မှာလဲ မတွေ့ဘူးပဲ အထင်ကြီးမနေနဲ့၊ လီး အဲလောက်ကြီးတဲ့ ယောက်ကျား ရှိကိုမရှိဘူး၊ အဲဒါတွေက တမင်လုပ်ထားတာတွေ”
“ဟုတ်လို့လား နင့်ရီးစားလီးတွေရော နင်မြင်ဘူးလို့လား”
“မြင်ဖူးတာပေါ့ဟ၊ မမြင်ဘူးဘဲ ငါပြောမလား၊ ငါ ဆက်စ်လုပ်တဲ့ ယောက်ကျား ငါးယောက်လောက်ရှိပြီ၊ ဘယ်သူမှ အဲလောက်မရှိဘူး”
“နင်က ဘယ်လိုဖြစ်ပြီး ငါးယောက်လောက်နဲ့ လုပ်ဖူးတာလဲ၊ ငါသိတာဖြင့် နင် ရီးစားထားဘူးတာ နှစ်ယောက်ထဲ”
“ခစ် ခစ် ခစ် ခစ်၊ ချိုမာ ချိုမာ နင်လေ အိမ်ထဲအောင်းနေပြီး ဘာမှ မသိဘူး၊ ဒီလိုပဲပေါ့ဟ၊ ဘားတွေ ဘာတွေ သွားပြီး ကိုယ်နဲ့ အဆင်ပြေရင် အလိုလိုဖြစ်သွားတာ၊ ပြီးတော့လဲ ဘာမှ မဟုတ်ဘူး၊ သူ့လမ်းသူသွား ကိုယ့်လမ်းကိုယ်သွား”
“ငါတော့ သိပ်မယုံပါဘူး၊ ငါ မူဗီထဲ၊ ပစ်ချာထဲ တွေ့လိုက်ရင် အကြီးကြီးတွေလဲ”
“အော် ခက်ပြီ၊ နင့်ကို ဘယ်လို လက်တွေ့ပြရမလဲတောင် မသိတော့ဘူး၊ အော် အော် အခု နင့်ကိုကို အိမ်မှာမို့လား၊ ငါတို့ ကိုကို့လီးကို သွားကြည့်ပြီး နင့်ကို သက်သေပြမယ် မကောင်းဘူးလား”
“ဟဲ့ ငါ့အစ်ကိုကို၊ နင်ကလဲ မဖြစ်နိုင်တာ၊ ဘယ်လိုကြည့်မလဲ၊ ပြီးတော့ သူက ပြမလားဟ”
“ခစ် ခစ် ခစ် ခစ်၊ ဘာနင့်အစ်ကိုလဲ၊ အရင်းလဲ မဟုတ်၊ ငါက နင်မယုံတာ သက်သေပြချင်တာ၊ ပြီးတော့ ငါလဲ နင့်အစ်ကိုနဲ့ တွေ့ချင်နေတာ၊ သူ့ပုံစံက မိုက်တယ်ဟ၊ လာ သူ့အခန်းသွားပြီး အီစီ သွားလုပ်မယ်၊ ယောက်ကျားလေးပဲ ငါအီစီလိုက်ရင် အသာလေးရတယ်”
“အိုး မကောင်းပါဘူး”
“လာပါ၊ နင် ဘာတွေကြောက်နေတာလဲ၊ ငါ့ဖာသာ ငါပြောမယ်၊ နင် အဖော်လိုက်ပေးရုံပဲ”
ယမင်းက ချိုမာကို အတင်းဆွဲခေါ်ကာ ကိုကို့ အခန်းကို လာခဲ့တော့သည်။
===========++++===================
အခန်း (၃၀)
“ဟိုင်း ကိုကို၊ ဘာလုပ်နေတာလဲ”
“ဟော ယမင်းပါလား၊ ပျင်းတာနဲ့ ဂိမ်းကစားနေတာ၊ နင်တို့ အပြင်သွားမလို့လား၊ သွားလေ”
“မသွားပါဘူး၊ ငါတို့ ဒီမှာ ငြင်းနေကြလို့၊ ခစ် ခစ် ခစ်၊ အဲဒါ နင့်ကို အကူအညီ လာတောင်းတာ”
“ဘာတွေငြင်းနေတာလဲ”
“ခစ် ခစ် ခစ်၊ နင်တမျိုးမထင်နဲ့နော်၊ ဒီမှာ ငါနဲ့ ချိုမာ ယောက်ကျား ပိနစ်စ်အကြောင်း ငြင်းနေကြတာ၊ ငါက ယောက်ကျားပိနစ်စ်က ငါးလက်မလောက်ပဲ ရှိတယ်၊ အဲဒါ နင့်ညီမက ပုံပဲတွေ့ဘူးပြီး ဒီထက်ကြီးတယ် ပြောနေလို့၊ နင် မလိမ်နဲ့ မှန်မှန်ပြော၊ ယောက်ကျားပိနစ်စ်က ငါးလက်မလောက်ပဲ မို့လား”
ယမင်းက ယောက်ကျားလီးကို အင်္ဂလိပ်လို အသံထွက်ကာ သူတို့ ငြင်းသည့် အကြောင်းကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပင် ပြောလိုက်သည်။ ယမင်းအပြောကို ရုတ်တရက် ကိုကိုအံ့သြသင့်သွားသော်လည်း ယမင်းအကြောင်း သူလဲ သိနေသူပီပီ
“နင်တို့ရူးနေလား၊ ငြင်းစရာရှားလို့”
“ခစ် ခစ် ခစ်၊ ငါတို့ မရူးဘူး၊ ငါပြောတာ မှန်တယ်လို့လား၊ ငါတွေ့ဘူးတယ်နော်၊ ငါးလက်မလောက်ပဲ၊ ချိုမာက မယုံဘူးပြောနေလို့ မုံ့ဝယ်ကျွေးကြေး ငါတို့လောင်းထားတာ၊ မှန်မှန်ပြောနော်၊ နင်လဲ အဲ့လောက်ပဲမို့လား”
“ချိုမာ၊ သူပြောတာ တကယ်လား၊ နင်တို့လောင်းထားတာလား”
“အင်း၊ ယမင်းက ယောက်ကျားတွေက အဲ့လောက်လေးပဲ ရှိမယ်ပြောလို့၊ ချိုမာက ပုံတွေထဲမှာ တွေ့ဖူးတာ ဒီထက်ကြီးနေလို့ မယုံဘူး ဆိုပြီး လောင်းတာ”
“နင်လဲ မသိပဲနဲ့ လောင်းရတယ်လို့”
“ဒါဆို ယမင်း ပြောတာ မှန်တာပေါ့၊ ယောက်ကျားတွေဟာက ငါးလက်မလောက်ပဲပေါ့၊ ပုံထဲက ဟာတွေက မမှန်ဘူးပေါ့ ဟုတ်လား”
“မဟုတ်ပါဘူးဟ၊ ငါးလက်မထက်တော့ ကြီးပါတယ်”
“ဘာကြီးရမှာလဲ၊ ငါးလက်မပဲ၊ နင့်ဟာရော ငါးလက်မလောက်ပဲ ရှိမှာပါ၊ ဒီထက်ကြီးတယ်ဆိုရင် သက်သေပြလေ၊ ယမင်းက မြင်ရမှ ယုံမှာ”
ယမင်းက ဝင်ပြောသည်ကို
“အာ ငါ့ညီမရှေ့မှာ ပြလို့မဖြစ်ဘူး၊ နင့်ကို ပြရင် သူပါတွေ့သွားမှာ”
“ကိုကို နင် အပိုလာမပြောနဲ့၊ နင်တို့ မောင်နှမ အရင်းမဟုတ်ဘူးဆိုတာ ငါသိတယ်”
“အရင်းမဟုတ်လဲ သူက ငါ့ညီမပဲလေ၊ သူ့ကိုတော့ ငါမပြချင်ဘူး”
“ကဲ ကဲ ဒါဆို ငါကိုပြမလား”
“အေး နင့်ဆို ပြလို့ရတယ်”
“ခစ် ခစ် ခစ်၊ ချိုမာ နင် ဟိုဘက်လှည့်နေလိုက်လေ၊ ကိုကိုက နင့်ကို မပြဘူးတဲ့ ခစ် ခစ် ခစ် ခစ်”
“ဟွန်း ငါလဲ မကြည့်ချင်ပါဘူး”
ချိုမာက ပြန်ပြောရင်း ဟိုဘက်လှည့်လိုက်တော့
“ချိုမာ နင် လှည့်မကြည့်နဲ့နော်”
ချိုမာ့ကို လှမ်းပြောရင်း ကိုကိုက သူဝတ်ထားသည့် အိမ်နေရင်း ဘောင်းဘီတိုကို နည်းနည်းဆွဲချကာ လီးကို ပြသည်။ လီးက မတောင်ပဲ ပျော့နေသည်မို့ သေးနေသည်ကို ယမင်းက
“ခစ် ခစ် ခစ် ခစ်၊ ချိုမာ ချိုမာ ငါနိုင်ပြီ ငါနိုင်ပြီ သေးသေးလေး ခိ ခိ ခိ ခိ”
ယမင်း အသံကြောင့် ချိုမာမှာ လှည့်ကြည့်ရင်း ကိုကိုလီးကို တွေ့တော့
“ဟာ ကိုကိုကလဲ ကြီးတယ်ဆိုပြီး ဟုတ်လဲ မဟုတ်ဘူး၊ ချိုမာရှုံးပြီ”
“ဟ တောင်မှ မတောင်သေးတာ၊ သေးမှာပေါ့၊ တောင်ရင် ကြီးတယ်”
“ဒါဆို တောင်အောင်လုပ်ပြလေ”
“အေး လုပ်ပြမယ်၊ ကြည့်”
ကိုကိုက မခံချင်စိတ်ဖြင့် သူ့လီးကို ကိုင်ရင်း တောင်အောင် ဂွင်းထုကစားသည်၊ သို့သော် လီးက ချက်ခြင်းမတောင်လာသည်မို့
“ချိုမာ ဟိုဘက်လှည့်လေ၊ ဘာလို့လာကြည့်နေလဲ”
ကြည့်နေသည့် ချိုမာကို အရှက်ပြေ ရန်ရှာလိုက်သည်မို့ ချိုမာက ဟိုဘက်ပြန်လှည့်လိုက်သည်။
“ခစ် ခစ် ခစ် ခစ်”
ယမင်းက ရယ်ရင်း အနားတိုးလာကာ ကိုကိုရှေ့ ဒူးထောက် ထိုင်ချလိုက်ပြီး တဝတ်လောက် ဆွဲချထားသည့် ကိုကိုဘောင်းဘီတိုကို အောက်ထိဆွဲချရင်း လက်က ပျော့နေသည့် လီးကို လာကိုင်သည်။ ကိုင်ရင်း ရယ်ကာ
“ခစ် ခစ် ငါ တောင်အောင် ဝိုင်းလုပ်ပေးရမလား” ဟု ပြောရင်း လီးကို လာပွတ်ကစားသည်မို့ ကိုကိုက သူ့လက်ကို ရုတ်လိုက်ကာ အနားက ကုတင်ပေါ် ထိုင်ချလိုက်သည်။ ယမင်းကလည်း အနားတိုးလာပြီး ကိုကိုပေါင်ကြားထဲ ထိုင်ကာ လီးကို ကိုင်ကာ ဂွင်းတိုက်ပေးသည်။ ယမင်း၏ ကျွမ်းကျွမ်းကျင်ကျင် ကိုင်တွယ်မှု့ကြောင့် လီးမှာ ခဏအတွင်း ခပ်တင်းတင်းဖြစ်လာတာမို့ ကိုကိုက ထိုင်နေရာမှ ကုတင်ပေါ် ပက်လက်လှဲချလိုက်ကာ မျက်စိမှိတ်ကာ မှိန်းရင်း ဖီးလ်သွင်းနေတော့သည်၊ ချိုမာက ဟိုဘက်လှည့်နေရာမှ မသိမသာ အသာလှည့်ကြည့်လိုက်တော့ သူ့သူငယ်ချင်း ယမင်းမှာ သူ့အစ်ကို လီးကို ကိုင်ကာ ဂွင်းတိုက်ပေးနေပြီး သူ့ကုတင်ပေါ်မှာ မျက်စိမှိတ်ကာ မှိန်းနေသည်ကို မြင်သွားသည်မို့ အံ့သြသင့်ကာ ကြည့်နေမိရင်း ယမင်းက သူ့ဘက်လှည့်ကာ လက်ရပ်ပြီး အနားခေါ်လိုက်သည်။ ချိုမာ အနားရောက်တော့
“ကြီးလာပြီ တွေ့လား၊ နင့် အစ်ကိုလီးက နည်းနည်းတော့ ပိုကြီးတယ်ထင်တယ်၊ ခစ် ခစ် ဒါပေမဲ့ ဟိုလောက်တော့ မကြီးဘူး”
အသံကြောင့် ကိုကိုက မျက်စိ တစ်ချက် ဖွင့်ကြည့်ကာ သူ့ညီမ ချိုမာ ယမင်းအနားတွင် ရပ်ပြီး သူ့လီးကို ကြည့်နေသည်ကို တွေ့သွားသော်လည်း ဘာမှမပြောတော့၊ ယမင်းက သူ့လီးကို နည်းနည်းပိုကြီးတယ် ဆိုသည့် စကားကို ကျေနပ်ကာ မျက်စိပြန်မှိတ်ပြီး သူ့လီး ဒီထက်ပိုတောင်အောင် ဖီးလ်ပြန်ယူလိုက်တော့သည်။ ချိုမာလည်း ရပ်ကြည့်နေရာမှ ကုတင်ပေါ်ဝင်ထိုင်ပြီး ယမင်း ဂွင်းထုပေးနေသည်ကို သေချာကြည့်နေမိသည်။ ယမင်းက ဂွင်းထုပေးရင်း လီးကို လှမ်းစုတ်လိုက်သည်။ သူ့လီးကို အစုတ်ခံရတာမို့ ကိုကိုက ရုတ်တရက် ခေါင်းထောင်ကြည့်လိုက်သည်။ ယမင်းကလည်း လီးစုတ်ရင်းတန်းလန်း လှမ်းအကြည့်နှင့် ဆုံကာ မျက်လုံးချင်း စက္ကန့် အနည်းငယ် ဆုံပြီး ကိုကိုက သူ့ခေါင်းကို အိပ်ယာပေါ်ပြန်ချရင်း မှိန်းနေတော့သည်။ ကိုကိုခေါင်းထောင် ကြည့်ကာ ဘာမှမပြောဘဲ ပြန်မှိန်းသွားသည်ကို ယမင်းက လီးစုတ်ရင်း ချိုမာ့ကို လှမ်းကြည့်ကာ မျက်စိတစ်ဖက် မှိတ်ပြရင်း အားနေသည့် လက်ဖြင့် လက်မပါ ထောင်ပြလိုက်သေးသည်။
===============++++++==============
ဘီလူးစတိုရီ (အပိုင်း ၄) 👈 ဖတ်ရန်နှိပ်ပါ။
ဘီလူးစတိုရီ (အပိုင်း ၅) 👈 ဖတ်ရန်နှိပ်ပါ။
ဘီလူးစတိုရီ (အပိုင်း ၆) (ဇာတ်သိမ်းပိုင်း) 👈 ဖတ်ရန်နှိပ်ပါ။
➡️တင်ထားပြီးသမျှ အပြာစာအုပ် အောစာအုပ်များ စာရင်းကြည့်ရန်နှိပ်ပါ။⬅️
