ဦးမင်းညိုတစ်ယောက် သမီး ခက်ခက် သူ့ယောက်ကျားနှင့် စိတ်ဆိုးပြီး အိမ်ပြန်ရောက်လာသည် ဆိုသည့်အကြောင်း သိလိုက်သည်နှင့် အဖြစ်မှန်ကို ရိပ်မိကာ သူတို့ သားအမိ တတွတ်တွတ်နှင့် တွတ်ထိုးကာ အပြန်အလှန် ပြောနေသည့် မကြားတစ်ချက် ကြားတစ်ချက် စကားသံကို ဆက်နားမထောင်ချင်တော့ဘဲ ဧည့်ခန်းထဲ လွယ်လွယ်တွေ့သည့် မှု့ခင်းဂျာနယ် မဂ္ဂဇင်းကို ဆွဲကာ အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လာခဲ့သည်။ သမီးဟု ဆိုသော်ငြားလည်း ခက်ခက်က ဦးမင်းညို၏ သမီးအရင်းတော့မဟုတ်၊ သူနှင့် မသူဇာ အိမ်ထောင်ကျတော့ မသူဇာမှာ ရှစ်နှစ်အရွယ် သမီးပါလာခဲ့သည်။ သူအိမ်ထောင်ပြုသည့် အချိန်က မသူဇာမှာ တောင့်တောင့်တင်းတင်းနှင့် အသက် နှစ်ဆယ့်ငါးနှစ် စွန်းစွန်းသာရှိပေမဲ့ အပျိုဖြစ်ကာစ အရွယ်လောက်ကတည်းက ရီးစားနှင့် ဗိုက်ကြီးကာ ခိုးရာလိုက်ပြေးခဲ့တာမို့ ဒုတိယအကြိမ် အိမ်ထောင်ပြုတော့ ရှစ်နှစ်ခန့်အရွယ် သမီးက သူနဲ့အတူ ပါလာခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ မသူဇာ၏ ပထမယောက်ကျားမှာ သမီး လေးနှစ်အရွယ်လောက်တွင် သူငယ်ချင်းများ အဆွယ်ကောင်းမှု့ဖြင့် ဖားကန့်ဘက်တွင် ကျောက်စိမ်း ခိုးတူးရာမှ တောင်ပြိုကာ အသက်ဆုံးပါသွားခဲ့ပြီး လေးနှစ်ခန့် တစ်ကိုယ်တည်း မုဆိုးမဘဝဖြင့် ရုန်းကန်လာခဲ့ရာမှ ဦးမင်းညိုနှင့် တွေ့ကာ နောက်အိမ်ထောင် ပြုဖြစ်ခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။
လက်ထပ်တော့ ဦးမင်းညိုက အစိုးရ အလုပ်တစ်ခုတွင် အထက်တန်းစာရေးကြီး၊ အောက်ဆိုက်အလုပ်လည်း ကောင်းသဖြင့် ငွေပေါသည်။ ဦးမင်းညိုကာ လူပျိုပေါက်အရွယ် အထက်တန်းအောင်ပြီးကတည်းက အခုလက်ရှိ ရုံးတွင် အောက်တန်းစား စာရေးဝင်လုပ်ကာ ကိုယ့်ဒူးကိုယ်ချွန်ဖြင့် အဝေးသင် ကောလိပ်တက်ရင်း ဘွဲ့ရကာ တဖြေးဖြေးနှင့် ရာထူးတိုးပြီး အထက်တန်းစာရေး ဖြစ်လာခဲ့သည်။ ဦးမင်းညို မသူဇာနှင့် လက်ထပ်တော့ အထက်တန်းစာရေး ရာထူးနှင့် လူပျိုကြီး အမည်ခံကာ အသက် သုံးဆယ့်ခုနစ်နှစ်ခန့် ရှိသော်လည်း လက်ထပ်ပြီး ဆယ်နှစ်ခန့်အကြာ၊ လွန်ခဲ့သည့်နှစ် သူ လေးဆယ့်ခုနစ်နှစ် အရွယ်မှာတော့ လုပ်သက်နှစ် သုံးဆယ်ပြည့်ကာ ပင်စင်ယူလိုက်ပြီ ဖြစ်သည်။
ပင်စင်ယူဖြစ်သည့် အကြောင်းကလည်း သူ့မိန်းမ မသူဇာက အိမ်ထောင်ကျပြီးနောက် အားအားမနေဘဲ သူလုပ်နေကျ တစ်ဖက်တစ်လမ်းမှ ဟိုစပ်စပ်ဒီစပ်စပ် ပါးစပ်စိုက် ပွဲစားလုပ်နေရာမှ လွန်ခဲ့သည့် နှစ်နှစ်ခန့်က သူနှင့် ငါးနှစ်ခန့်ငယ်သည့် သူဌေးပေါက်စ ခင်မောင်ကျော် ဆိုသည့်သူနှင့် ပေါင်းမိကာ အိမ်ခြံမြေ ဝယ်ရောင်းသည့် အလုပ်နှင့် စီးပွားတိုး အဆင်ပြေလာသည်မို့ ဦးမင်းညိုလည်း လုပ်သက်ပြည့် ပင်စင်ယူကာ မိန်းမ ပွဲစားအလုပ်ကို အိမ်မှ စာရင်းဇယား ကူလုပ်ပေးရင်း အေးအေးဆေးဆေး အနားယူဖြစ်တော့သည်။
ထိုမျှမက မသူဇာက အပျိုဖြစ်ကာ လှသွေးကြွယ်လာသည့် သူ့သမီး ခက်ခက်ကို သူ့ငွေတွင်းကြီး ခင်မောင်ကျော်နှင့် လွန်ခဲ့သည့်လက လက်ထပ်ပေးကာ အပိုင်ထပ်ချုပ်လိုက်ပြန်သည်။ သမီးခက်ခက်ကလည်း အပျိုဖားဖားပင် ဖြစ်နေသော်လည်း ဦးမင်းညိုရော ဒေါ်သူဇာကပါ ငယ်ငယ်လေးကတည်းက လိုလေးသေးမရှိ အလိုလိုက် အကြိုက်ဆောင်ထားသည်မို့ ကလေးစိတ် မပျောက်ဘဲ ထင်ရာလုပ်တတ်သည်မို့ ဘာအကြောင်းမှန်းမသိ ယခု ပူပူနွေးနွေး ယောက်ကျားနှင့် စကားများသည်ဟု ဆိုကာ အိမ်ပေါ်က ဆင်းလာသည်ကို အဖြေရှာနေကြခြင်း ဖြစ်သည်။
ရုတ်တရက် အပြင်ဘမ်းက ကြည့်လျှင် ဦးမင်းညို၊ မသူဇာ၊ ခက်ခက်၊ ခင်မောင်ကျော်တို့ကား သာမန် လူ့ဘဝ၏ သားကောင်များ ဖြစ်သော်ငြားလည်း သူတို့၏ လူတကာ မသိသည့် ပင်ကိုယ် ဗီဇကား မသေးလှပေ။ သူတို့အကြောင်း ပြောမည်ဆိုလျှင်လည်း သူတို့နှင့် ဆက်နွယ်နေသူတို့ကား မပါလျှင်မဖြစ်။
—————————————–
အခန်း (၁)
ဦးမင်းညိုက တွတ်တွတ်တွတ်တွတ်နှင့် သူတို့သားအမိ ပြောနေသည်ကို ဝင်မစွက်ချင်တာမို့ သူတို့လင်မယား အခန်းထဲက အိပ်ယာပေါ်တွင် သက်တောင့်သက်သာအိပ်ရင်း ယူလာသည့် မှု့ခင်း ဂျာနယ်ကို ဖတ်နေသည်။ ဂျာနယ်ကို ဟိုလှန်ဒီလှန်နှင့် ဖတ်နေသော်လည်း သမီးခက်ခက် ဘာကြောင့် အိမ်ရောက်လာသည်ကို ဦးမင်းညို အလိုလို သိနေလေသည်။ ခဏကြာတော့ သူ့မိန်းမ မသူဇာ အခန်းထဲ ဝင်လာကာ ကုတင်ပေါ်တက်လှဲရင်း သူ တတွတ်တွတ်နှင့် သမီးကို မေးလာသမျှ ဖောက်သည်ပြန်ချတော့သည်။
“သမီးတို့ လင်မယားက စကားများပြီး ဆင်းလာတာ မဟုတ်ဘူးတဲ့၊ သမီးက သူ့ယောက်ကျားကို အမေတို့ဆီ ခဏသွားအုံးမည် ဆိုပြီး ပြောလာခဲ့တာတဲ့၊ တော်သေးတာပေါ့၊ စကားများကြတာ မဟုတ်တော့”
“သမီးက ဘာဖြစ်လို့ လာတာတဲ့လဲ၊ ဟိုမှာ မပျော်လို့လား”
“မပြောချင်ပါဘူးတော်၊ မောင်ကျော်က သမီးကို နေ့ရော ညရော လိုးနေလို့တဲ့၊ အဲဒါ သမီးက စိတ်ညစ်လို့ ခဏ ထွက်လာတယ်ဆိုဘဲ”
မသူဇာက လင်မယားချင်းမို့ အဖြစ်မှန်ကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောပြလိုက်သည်။
“ဒါကတော့ နင်ပဲ သမီးကို ငယ်ငယ်လေးနဲ့ ပေးစားခဲ့တာဘဲလေ၊ ယောက်ကျားကတော့ မိန်းမရရင် လိုးမှာဘဲ၊ အဆန်းမှ မဟုတ်တာ၊ ငါလဲ နင့်ကို ရခါစက နေ့ရော ညရော လိုးခဲ့တာဘဲ၊ သမီးက ငယ်သေးတော့ မခံနိုင်ဘူးထင်တယ်၊ နောက်တော့လဲ သူ့ဖာသာ အဆင်ပြေသွားမှာပေါ့”
“လိုးတာမဆန်းပေမဲ့ မောင်ကျော်က သမီးကို ဘယ်လောက်တောင် ကြမ်းသလဲမှ မသိတာ၊ သမီးက အရင်က အတွေ့အကြုံ ရှိခဲ့တာ မဟုတ်တော့ ဟိုကကြမ်းတာကို မခံနိုင်လို့လဲ ဖြစ်နိုင်တာပဲ၊ မောင်ကျော်ကလဲ သမီးကို နှူးနှပ်ပြီးမှ လုပ်ရဲ့လား မသိပါဘူး”
“သူလဲ ယောက်ကျားပဲ၊ ဒီလောက်တော့ သိမှာပေါ့ဟ”
သူတို့ လင်မယားနှစ်ယောက် တွတ်တိုးကာ သမီးအကြောင်း ပြောနေခိုက် ခက်ခက်က အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လာကာ
“ဖေကြီးနဲ့ မေကြီးကလဲ သမီးက အမေတို့ကို လွမ်းလို့ ပြန်လာတဲ့ဟာကို အမေတို့က အခန်းထဲ လာပြီး အကြည်ဆိုက်နေကြတယ်”
ခက်ခက်က ပြောပြောဆိုဆို ကုတင်ပေါ် ခြေရင်းဘက်မှ လေးဘက်ထောက် တက်လာရင်း ဦးမင်းညိုနှင့် သူ့အမေကြား ဝင်အိပ်ကာ ပြောလိုက်သည်။ အစထဲက ဦးမင်းညိုနှင့် မသူဇာကြား လွတ်နေသည့် နေရာက သိပ်မကျယ်သည်မို့ ခက်ခက်ကိုယ်က ဦးမင်းညိုနှင့် မသူဇာကြား အသားချင်းထိအောင်ပင် ကပ်နေသည်။ ခက်ခက်က ငယ်ငယ်ထဲကပင် သူတစ်ခုခု လိုချင်တိုင်း သူတို့လင်မယားကြား ဝင်အိပ်ကာ ချွဲပြီးတောင်းတတ်သည်မို့ အခုလဲ သူတို့ကို လွမ်းသည်ဟု ဆိုပြီး ကြားဝင်တိုးသည်မှာမဆန်း၊ မသူဇာကလည်း ဦးမင်းညိုက သူ့သမီးကို သမီးတစ်ယောက်လိုပင် သဘောထားသည်ဟု ယုံကြည်ကာ တစ်စက်လေးမျှ မသင်္ကာ မဖြစ်သလို ဦးမင်းညိုနှင့် ခက်ခက်ကလည်း မသူဇာ ယုံလောက်အောင်ပင် အဖေနှင့် သမီးကဲ့သို့ပင် အနေအထိုင်က ပိရိသည်။
“အကြည်ဆိုက်နေတာ မဟုတ်ဘူးဟဲ့၊ နင့်အကြောင်း နင့်အဖေကို ပြောပြနေတာ၊ လင်မယားပဲ လင်မယားချင်းနေတာ ဆန်းသလား၊ နင်ကိုက အဖြစ်သဲနေတာလား မသိဘူး”
“အမေကလဲ ဘာသိလို့လဲ၊ သမီးလဲ သူ့သဘောကျ နေ,နေတာဘဲဟာကို၊ ခု သူ့ဟာက နေ့တိုင်းလိုပဲ ညဆိုလဲ နှစ်ခါလောက်၊ မနက်လဲ နိုးတာနဲ့ လုပ်၊ ဒီနေ့လဲ စောစောစီးစီး တစ်ခါ သူ့စိတ်ကြိုက် လုပ်ပြီးပြီ၊ ခုလဲ လာစ,နေတာနဲ့ သမီးလဲ အမေတို့အိမ် ခဏ သွားနေအုံးမယ် ပြောပြီး ထွက်လာတာ”
ခက်ခက်က အိမ်ထောင်ကျသွားသည်မို့ သူတို့ အိမ်ထောင်ရေး အကြောင်းကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း သူ့အမေကို ပြန်ပြောရင်း အိပ်နေရာက ခြေတစ်ဖက်ကို ဒူးကွေးထောင်ကာ သူ့အမေ မမြင်အောင် လက်က မသိမသာ ဦးမင်းညို ပေါင်ကြားက လီးကို လုံချည်ပေါ်မှ လာဆုတ်ကိုင်ကာ ကစားနေသည်။ ဦးမင်းညိုကလဲ ခက်ခက်အကြောင်း သိသည့်အလား ဖတ်လက်စ ဂျာနယ်ကို သူတို့ နှစ်ယောက်ကြား ချပြီး သူ့ပေါင်ကြားထဲ ဝင်လာသည့် ခက်ခက်လက်ကို မသူဇာ မမြင်အောင် ဂျာနယ်နှင့် ဖုံးလိုက်သည်။
“ဟဲ့ ဟိုက နင့်ကို ချစ်လို့ လုပ်နေတာဟဲ့၊ လင်နဲ့ မယားဘဲ၊ ယောက်ကျားဆန္ဒဖြည့်မှ ယောက်ကျားက ကိုယ့်ကိုစွဲပြီး သူများနောက် မ,ပါမှာ၊ နင် အဲလို ကြပ်ကြပ်လုပ်၊ ဟိုက နောက်မိန်းမယူသွားမှ အကုန်ဒုက္ခများမယ်”
“အမေကလဲ သမီးသိပါတယ်၊ သမီးလဲ သူ့အကြိုက် အားလုံးလိုက်တာဘဲ၊ လိုက်လွန်းလို့ သူသဘောကျပြီး သမီးကို ခဏခဏ လုပ်နေတဲ့ဟာကို၊ ခု အမေတို့ကို သတိရလို့ အိမ်ကို ခဏလောက် ပြန်လာတဲ့ဟာကို ဆူဘို့ဘဲ၊ တစ်ခါထဲ လင်ပေးစားလိုက်တာ သမီးကို ရောင်းထုတ်လိုက်သလိုဘဲ၊ တစ်ခါတလေ အိမ်ပြန်လာတာ ပြောမဆုံးဘူး”
“ငါက နင်တို့လင်မယား အဆင်မပြေမှာစိုးလို့ မေးနေရတာ၊ နင့်ကိုပေးစားတာ နင်ကောင်းစားဘို့ ဆိုတာ သိရဲ့လား”
ခက်ခက်က သူ့အမေနှင့် အပြန်အလှန် ပြောရင်း လက်ကို ဂျာနယ်နှင့်ပါ ဖုံးကာထားသည်မို့ သူ့အမေ မမြင်နိုင်မှန်း သိသဖြင့် အတင့်ရဲစွာနှင့် ဦးမင်းညိုလီးကို လက်နှင့် အရသာခံ ပွတ်ကစားနေသည်။ တကယ်တန်း ခက်ခက်လွမ်းနေသည်က သူ့အမေကိုမဟုတ်၊ သူ့ပထွေး ဦးမင်းညို လီးကိုပင်။ သူ့ယောက်ကျား ဘယ်လောက်လိုးလိုး သူစရင်းနှီးခဲ့သည့် သူ့ပထွေး ဦးမင်းညိုလီးကို သူမမေ့နိုင်၊ ထိုသို့ စကားပြောနေခိုက် မသူဇာ လက်ကိုင်ဖုန်းမှ ဖုန်းမြည်လာပြီး မသူဇာက ဖုန်းကို ကြည့်ကာ ‘ဟော မောင်ကျော်ဖုန်းခေါ်လာပြီ၊ သမီးရောက်နေလား မေးတာထင်တယ်၊ ငါ စကားပြော လိုက်အုံးမယ်’ ဟု ဆိုကာ ဖုန်းကိုဖွင့်ကာ ထူးလိုက်သည်။ နားနားကပ်ကာ ပြောသည်မို့ တစ်ဖက်က ဘာပြောသည်ကို ဦးမင်းညိုတို့ မကြား။
“ဟဲလို”
“. . . . . . . . . . . .”
“အေး အေး သမီးရောက်နေတယ်၊ အိမ်ကို လွမ်းလို့တဲ့ဟေ့၊ သမီးလဲ မင်းနဲ့ ယူပြီးကတည်းက အိမ်ကို တစ်ခါမှ ပြန်မရောက်သေးတော့ လွမ်းတာနဲ့ တူပါတယ်”
“. . . . . . . . . . . .”
“အင်း အင်း၊ ညနေကျ ပြန်လွှတ်လိုက်မယ်လေ”
“. . . . . . . . . . . .”
“အော် ထောက်ကြံက ခြံဝယ်ချင်လို့လား၊ မမ စိတ်ထင် စျေးနည်းနည်းတင်ထားသလားလို့”
“. . . . . . . . . . . .”
“အင်း ဟုတ်တော့လဲ ဟုတ်ပါတယ်၊ ခြံမြေစျေးကတော့ တက်နေတာဘဲ၊ မောင်ကျော် စိတ်ဝင်စားရင် မမတို့ တစ်ခါ သွားထပ်ကြည့်တာပေါ့”
“. . . . . . . . . . . .”
“အင်း အားပါတယ်၊ မမ လာခဲ့မယ်၊ အော် . . ပြီးတော့ မောင်ကျော့်ကို စမ်းချောင်းက တိုက်ခန်း ပြင်ထားတဲ့ စရိတ်ကို ပြစရာလဲ ရှိသေးတယ်၊ ခု ဝယ်ချင်တဲ့သူ လာမေးနေလို့၊ ဘယ်စျေးခေါ်ရင် ကောင်းမလဲ ဆိုတာလဲ မောင်ကျော်နဲ့ တိုင်ပင်ချင်သေးတယ်”
“. . . . . . . . . . . .”
“အင်း အင်း ဒါဆိုလဲ တော်ကြာ ထွက်လာခဲ့မယ်လေ၊ စရင်းတွေပါ ယူလာမယ်”
“. . . . . . . . . . . .”
“ရပါတယ်၊ သမီးက သူ့အဖေကို ပိုခင်တာလေ၊ သူ့အဖေက သူ့ကို ပိုအလိုလိုက်တယ်မို့လား”
“. . . . . . . . . . . .”
မသူဇာက သူ့စီးပွားဖက် ခင်မောင်ကျော်ကို သမီးနှင့် ပေးစားကာ သမက်ဖြစ်လာသော်လည်း အရင် စီးပွားရေး အတူလုပ်တုန်းက ခေါ်ဝေါ်ဆက်ဆံသည့်အတိုင်း သူ့ကိုသူ မမ ဟု ပြောဆို သုံးနှုံးနေတုန်းပင်၊ ခင်မောင်ကျော်နှင့် ဖုန်းစကား ပြောရင်း မသူဇာက လှဲအိပ်နေရာမှ ထကာ အခန်းပြင်ထွက်သွားသည်။ သူ့အမေ အခန်းအပြင် ရောက်သွားသည်နှင့် ခက်ခက် လှဲအိပ်နေရာမှ ဆတ်ကနဲ ထပြီး ပက်လက်အိပ်နေသည့် ဦးမင်းညို လုံချည်စကို လီးပေါ်အောင် ဆွဲချကာ ရွှေငှက်ပျောသီးကြီး ဗိုက်ပေါ်တင်ထားသလို ညိုညိုတုတ်တုတ် ရှည်ရှည်မျောမျော တင်းတင်းရင်းရင်းနှင့် ဗိုက်ပေါ်ကပ်နေသည့် ဦးမင်းညိုလီးကို ဆွဲကိုင်ကာ ‘သမီးက ဖေကြီးလီးကို လွမ်းနေတာ သိလား’ ဟု ပြောရင်း ကြီးမားလှသည့် လီးကြီးကို ဆွဲထောင် ဆုတ်ကိုင်လိုက်ပြီး ဖုံးနေသည့် သားရေကို ဒစ်ပေါ်အောင် ဆွဲချလိုက်ကာ မှိုပွင့်ကြီးကဲ့သို့ အာပြီး ပေါ်လာသည့် ဒစ်အောက်နားကို သူ့နှုတ်ခမ်းဖြင့် ပြွတ်ကနဲ တစ်ချက်နမ်းကာ လက်က လေးငါးဆယ်ချက် အဆက်မပြတ် ခပ်သွက်သွက်လေး ဂွင်းထုပေးလိုက်ရင်း
“ဖေကြီး လီးကြီးက စိတ်အရမ်းယားတာဘဲ”
ဟု ဆိုကာ ပါးစပ်ဖြင့် ငုံကာ တပြွတ်ပြွတ်ဖြင့် ခေါင်းကို ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် စုတ်လေတော့သည်။
“ဟဲ့ ဟဲ့ နင့်အမေ ဝင်လာလို့ တွေ့သွားအုံးမယ်”
ဦးမင်းညိုက တံခါးပေါက်ဝကို လှမ်းကြည့်ရင်း ကမန်းကတန်းပြောတော့ ခက်ခက်က စုတ်လက်စ လီးကို ပါးစပ်ထဲမှ ထုတ်ကာ ဂွင်းကို အဆက်မပြတ် ထုပေးရင်း
“မတွေ့ပါဘူး၊ မေကြီးက ဖုန်းပြောရင်း အိမ်သာသွားတာ နေမှာ၊ ဒါမေကြီး အကျင့်ပဲဟာကို၊ စောစောက ပြောနေတာ ဖေကြီး ကြားလိုက်လား၊ မေကြီးက တော်ကြာ အလုပ်ကိစ္စနဲ့ အပြင်သွားတော့မှာ၊ မေကြီးသွားရင် ဖေကြီးနဲ့ ကောင်းကောင်းလိုးအုံးမယ်၊ ဖေကြီးနဲ့ မလိုးရတာ ကြာလို့ လွမ်းနေတာ သိလား”
“အင်းပါ အင်းပါ၊ ခု အတင့်မရဲနဲ့အုံး၊ တော်ကြာ ပြန်ဝင်လာလို့ တွေ့သွားအုံးမယ်၊ တော်တော့၊ တော်တော့၊ နင့်အမေသွားမှလုပ်”
“ခစ် ခစ် ခစ် ခစ် ခဏလေးပါ ဖေကြီးရ၊ ရပါသေးတယ်… ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်”
ခက်ခက်က အဆက်မပြတ် တပြွတ်ပြွတ်နှင့် ဦးမင်းညို လီးကို လေးငါးဆယ်ချက်ခန့် ထပ်ဆွဲစုတ်ပြီး ကုတင်ပေါ်မှ ဆင်းကာ အသံကျယ်ကျယ်ဖြင့် သူ့အမေကို ‘မေကြီး သမီးတို့အိမ် သွားမလို့လား၊ သွားရင် သမီးကားယူသွား’ ဟု လှမ်းအော်ပြောရင်း အခန်းအပြင်ဘက် ပြေးထွက်သွားသည်။
=====================================
အခန်း (၂)
ခဏကြာတော့ မသူဇာက အခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာပြီး၊ ဦးမင်းညိုကို သူ ခင်မောင်ကျော်အိမ် သွားအုံးမည် ဆိုသည့်အကြောင်း ပြောရင်း အပြင်သွားရန် အင်္ကျီလဲဖို့ အိမ်နေရင်း ဝတ်ထားသည့် အဝတ်အစားကို တစ်စစီ အကုန်ချွတ်လေတော့သည်။
“ကိုညို၊ သူဇာ မောင်ကျော့်ဆီ သွားလိုက်အုံးမယ်၊ အတော်ပဲ သမီးအိမ်ရောက်နေတာ ဆိုတော့ သူနဲ့ အလုပ်ကိစ္စလဲ ပြောစရာရှိတာတွေ ပြောပြီး ငွေစရင်းလဲ ရှင်းရမယ်၊ ပြီးတော့ ဟိုက သူ့မိန်းမကို မလိုးရလို့ တဏှာထနေလား မသိဘူး၊ တော်ကြာ အားအားယားယား အပြင်ထွက်ပြီး အပျော်ရှာမှ ဒုက္ခ၊ အဲဒါ သူ့ဆီသွားပြီး အလုပ်ကိစ္စ အကြောင်းပြောရင်း သူ့စိတ်ကို လွှဲရမယ်၊ ညနေ သူဇာပြန်လာရင် ပြန်ဘို့ သမီးကို ချော့မော့ပြောထားလိုက်၊ လင်မယားချင်း အဲလို ခဏခဏ ဖြစ်ရင် မကောင်းဘူး၊ သမီးက ကိုညို့စကားဆို နားထောင်တယ်၊ အမေ့စကားသာ အလေးမထားချင်တာ၊ ဘယ်လိုကောင်မလေးလဲ မသိဘူး”
ဦးမင်းညိုက သူ့မျက်စိရှေ့မှာ သူ့မိန်းမ ဝတ်ထားသမျှ တစ်စစီ ချွတ်ရင်း ပြောနေသည်ကို မျက်စိအရသာခံကာ ကြည့်နေသည်။ အိမ်ထောင်သက် ဆယ်နှစ်သက်တန်း ရှိလာပြီး သူ့မိန်းမပင် အသက် သုံးဆယ့်ငါးနှစ်နီးပါး ဖြစ်လာသော်လည်း ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်နှင့် အလှက လျှော့သွားသည်မရှိ၊ ဘယ်လောက်ဖြိုဖြို မပြိုသည့် ကိုယ်လုံးအမျိုးအစားထဲတွင် သူ့မိန်းမ ပါသည်ဟု ဆိုလောက်သည်။ ကလေးတစ်ယောက်အမေ အသက် သုံးဆယ့်ငါးနှစ်အရွယ် မိန်းမများထဲတွင် သူ့မိန်းမလို အလှမျိုးက ရှားသည်၊ တင်းတင်းရင်းရင်းနှင့် ရင် ခါး တင် တို့မှာ သူ့နေရာနှင့်သူ အချိုးကျကာ ကြည့်ကောင်းလှသည်။ ဗိုက်မှာလည်း ကလေးတစ်ယောက် အမေပါဟု ပြောလျှင် ယုံနိုင်စရာ မရှိအောင်ပင် အကြောပြတ်ထားသည့် အရာပင်မရှိ၊ ရင်သားအစုံက တင်းတင်းရင်းရင်း ဖြစ်နေသော်လည်း ကြီးမားလှသောကြောင့် မသိမသာ တွဲကျသလိုလို ဖြစ်နေသော်လည်း အရှေ့ပိုင်း နို့သီးနေရာလေးက ကော့နေသေးသည်။ မွေးကတည်းက တစ်ခါမှ မပြုပြင်ခဲ့သည့် ပေါင်ကြားမှ ထူလဗျစ် ပေါက်နေသည့် အနက်ရောင် ဝင်းဝင်းလက်နေသည့် အမွေးမဲမဲများက စောက်ဖုတ်၏ ပကတိအလှကို ဖော်ပြသလိုပင် ဖြစ်နေသည်။
အဝတ်အစား အကုန်ကျွတ်သွားသည်နှင့် သူ့ကို ကျောပေးကာ အဝတ်ဘီဒိုကို ဖွင့်ပြီး သူဘက် ဖင်ကုန်းပြသလို အဝတ်အစား ရှာနေသည့် သူ့မိန်းမ ပေါင်ကြားမှ ပြူထွက်လာသည့် စောက်ဖုတ်ကို ကြည့်ရင်း ဦးမင်းညိုက ပြောလိုက်သည်။
“အင်း၊ ရန်ဖြစ်လာတာမှ မဟုတ်တာ၊ အိမ်ကိုလွမ်းလို့ ပြန်လာတာဘဲ၊ ပြီးတော့ သမီးက ကလေးလဲ မဟုတ်တော့ပါဘူး၊ သူလဲ သိပါတယ်၊ ပြန်မှာပါ၊ မပူပါနဲ့”
“မပူပါဘူး၊ မပူလို့ပဲ သမီးကို ငယ်ငယ်ထဲက ကိုညို့လက်ထဲ အပ်ထားတဲ့ဟာ၊ ကိုညိုပဲ သမီးကို နားလည်အောင်ပြောလိုက်”
မသူဇာက ဘီဒိုထဲမှ အဝတ်အစား တစ်ထပ်ကို ဆွဲထုတ်ကာ ကုတင်ပေါ်လှမ်းတင်ပြီး သူထုတ်ထားသည့် အဝတ်အစားများထဲမှ အနက်ရောင် ဘရာစီယာကို ထုတ်ကာ ဦးမင်းညိုဘက် လှည့်ဝတ်ရင်း ပြောသည်။ နောက် အသင့်ထုတ်ထားသည့် အနက်ရောင် ပင်တီကို ကောက်စွပ်လိုက်သည်။ ဦးမင်းညိုက သူ့မိန်းမကို ကြည့်ရင်း
“ငါ့မိန်းမက အနက်ရောင်နဲ့ အရမ်းလိုက်တာပဲ၊ စိတ်တောင်ပါလာပြီ၊ ကိုယ်တို့ မလိုးတာ သုံးရက်တောင် ရှိပြီနော် မိန်းမ”
“ကိုညိုကလဲ ခု အပြင်သွားတော့မဲ့ဟာကို၊ သူဇာလဲ ခံချင်နေတာ၊ သမီးရောက်မလာရင် ကောင်းကောင်းလိုးမလို့ဟာ၊ ဒီမှာ ကိုင်ကြည့်၊ ရွတာမှ ဖောင်းနေတာ တွေ့လား၊ ညကျမှ ကိုညို့နဲ့ ကောင်းကောင်းလိုးအုံးမယ်၊ ခုတော့ အပြင်သွားစရာ ရှိသေးလို့”
ပြောပြောဆိုဆို ဝတ်မည့်အင်္ကျီကို ကိုင်ရင်း အိပ်နေသည့် ဦးမင်းညိုနား ကပ်လာတော့ ဦးမင်းညိုက သူ့မိန်းမ ပေါင်ကြားမှ စောက်ဖုတ်ကို ပင်တီပေါ်မှ လှမ်းကိုင်ကာ ပွတ်ကြည့်ရင်း လက်ညိုးကို ပင်တီကြားမှ ထိုးကာ စောက်ဖုတ်ကို ကလိရင်း
“ဖောင်းနေတာဘဲကွာ၊ အားရပါးရ လုပ်ထည့်လိုက်လို့ကတော့ . . .”
“ခစ် ခစ် ခစ် ခစ်၊ ခုမရသေးဘူး ကိုညိုရေ့၊ ညမှ တဝလိုးတော့၊ ခုတော့ အောင့်ထားလိုက်အုံး၊ အော် ဒါနဲ့ စမ်းချောင်းအိမ်ပြင်တဲ့ စရိတ်က ကိုညို လုပ်ထားတာပြီးပြီမဟုတ်လား”
“ပြီးပြီလေ၊ သူဇာပြောတာ အကုန်ထည့်ထားတာပဲ၊ နောက်ဆုံး ပန်းရံခပေးတာ ဟိုတစ်ပတ်က မဟုတ်လား၊ အဲဒါလဲ ထည့်ပြီးပြီ”
“အင်း အင်း ဟုတ်တယ်၊ အဲဒါ နောက်ဆုံးပဲ”
မသူဇာက ထမီကို အပြီးသတ်ဝတ်ပြီး ဦးမင်းညိုလီးကို အသာဖမ်းဆုတ်ကာ
“ဒီလီးက တောင်မနေနဲ့အုံး၊ သူဇာသွားအုံးမယ်”
ဟု ဆိုကာ တင်းနေသည့် လီးကို အသာညှစ်ကိုင် နှုတ်ဆက်ရင်း “သမီးရေ သမီး” ဟု အသံပြုကာ အခန်းထဲမှ ထွက်သွားတော့သည်။
==========================
အခန်း (၃)
မသူဇာ အိမ်မှထွက်သွားသည်နှင့် ခက်ခက်က အိပ်ခန်းထဲ ပြေးဝင်လာကာ “မေကြီးသွားပြီ ဖေကြီး” ဟု ပြောရင်း ကုတင်ပေါ်တက်လာပြီး ဦးမင်းညို ပေါင်ကြားထဲ မှောက်အိပ်ချရင်း လီးကို လုံချည်ပေါ်မှ လှမ်းကိုင် ပွတ်ကစားကာ
“ဖေကြီးလီးကို အရမ်းလွမ်းနေလို့ ပြန်လာလာသိလား”
“ဖေကြီးကလဲ သမီးကို လွမ်းနေတာ၊ သမီးနဲ့ မောင်ကျော် အဆင်ပြေရဲ့လား၊ ဖေကြီးကို မှန်မှန်ပြော”
“ပြေပါတယ် ဖေကြီးရဲ့”
ဦးမင်းညိုမေးသည်ကို ပြန်ဖြေရင်း လုံချည်ပေါ်မှ လှမ်းပွတ်ကစားရင်း တဖြေးဖြေး လုံချည်ကို ဆွဲချကာ ပေါ်လာသည့် လီးကို နှုတ်ခမ်းဖြင့် တဖွဖွ လျှောက်နမ်းနေသည်။ ဦးမင်းညိုက ခက်ခက် သူ့လီးကို အမြတ်တနိုး နမ်းနေသည်ကို သဘောကျသလို ကြည့်ရင်း ခက်ခက်ခေါင်းမှ ကျနေသည့် ဆံပင်ကို သပ်တင်ပေးရင်း
“ဖေကြီးမေးတာက သမီး အပျိုနုနုထွတ်ထွတ်လေးလို ဟန်ဆောင်တာကို”
“ဖေကြီးကလဲ၊ ပြေပါတယ်ဆို၊ ဖေကြီးပြောတဲ့အတိုင်း မင်္ဂလာဦးညက သမီးကြောက်သလိုနဲ့ မျက်နှာကို လက်ဝါးနဲ့အုပ်ပြီး ဘာမှမသိသလို ပေါင်ကို အတင်းစေ့ပြီး တောင့်ထားတာ”
“အဲဒီတော့”
ခက်ခက်က ချက်ခြင်းပြန်မဖြေသေးဘဲ နမ်းနေရာမှ လျှာဖြင့် လီးတစ်ချောင်းလုံးကို အစုံအဆန် အရသာခံ လျှောက်ယက်နေပြီးမှ
“သူက သမီး ဘာမှမသိဘူး ထင်ပြီး သမီးကို စိတ်ထအောင် အမျိုးမျိုးဆွတာ၊ သူလဲ ဒီကိစ္စ တော်တော်ကျွမ်းတယ် ဖေကြီးရ၊ နောက် သမီးစောက်ဖုတ်ကို အတင်းလာယက်နေတော့မှ သမီးလဲ စိတ်ပါလာသလိုလိုနဲ့ ပေါင်အသာလေး ကားပေးလိုက်တာ”
ပြန်ဖြေရင်း ပေါင်ကြားထဲ ခေါင်တိုးကာ တွဲလောင်းကျနေသည့် ဂွေးဥကို လှမ်းငုံကာ စုတ်လိုက်သည်။ ဦးမင်းညိုက တွန့်ကနဲ တစ်ချက်ဖြစ်သွားပြီး
“သူ့လီးသွင်းတော့ သမီး နာတယ်လို့ မအော်ဘူးလား”
ခက်ခက်က ဂွေးဥကို ပါးစပ်ဖြင့် ထုတ်ချည်သွင်းချည် စုတ်ကာ ကစားနေသလို လက်က လီးကို ကိုင်ကာ ဂွင်းထုပေးရင်း ဦးမင်းညိုကို မျက်လုံးလှန်ကြည့်သည်။ နောက် ဥကို စုတ်ထားရင်း စကားကို ဗလုံးဗထွေးဖြင့်
“ဖေကြီးကလဲ ဒီမှာ သမီးက ကောင်းကောင်းလုပ်ပေးနေတာကို ဇိမ်မခံပဲ ဘာတွေလာမေးနေလဲ မသိဘူး”
“ဖေကြီးက သမီးအတွက် စိတ်ပူလို့ပါ၊ အဆင်ပြေမပြေ သိချင်လို့၊ ဖေကြီးသင်သလို နာတယ် နာတယ် မအော်ဘူးလား”
ဦးမင်းညိုက သူသိချင်တာ ထပ်မေးတော့မှ ခက်ခက်က ငုံထားတဲ့ ဂွေးဥကို ပါးစပ်မှ ထုတ်ပြီး
“အော်တာပေါ့၊ နာတယ် နာတယ် မခံနိုင်ဘူး၊ ဆိုပြီး သူ့ကို အတင်းတွန်းထုတ်တာ၊ သူက သမီးကို ချော့ချော့ပြီး လိုးတာ၊ တစ်ပတ်လောက် သမီး မခံနိုင်ဘူးပဲ အော်ပြစ်တာ”
“အင်း ဖေကြီးက သမီး အဆင်မပြေမှာ ပူနေတာ၊ သမီးက အတွေ့အကြုံ ရှိပြီးသားဆိုတာ သမီးယောက်ကျား မသိမှ သမီးအတွက် အဆင်ပြေမှာ”
“ဖေကြီးကလဲ သမီးဒါတွေသိပါတယ်၊ ပူမနေနဲ့၊ အကုန်အဆင်ပြေတယ်၊ ခု သမီးလုပ်ပေးတာသာ အရသာခံ၊ ဒါတွေ မပြောနဲ့တော့၊ အရသာပျက်တယ်”
ခက်ခက်က ပြောရင်း အားမရတော့သလို ကိုင်ထားတဲ့ လီးကို ပါးစပ်ထဲ သွင်းကာ ဆွဲစုတ်တော့သည်။ အားရပါးရ နည်းမျိုးစုံသုံးကာ စုတ်တော့ ဦးမင်းညိုလဲ တအင်းအင်း တအီးအီးနှင့် အရသာ တွေ့နေတော့သည်။ ခက်ခက်က အားရပါးရ ပါးစပ်ညောင်းအောင် စုတ်ပြီးတော့မှ ပေါင်ကြားထဲ မှောက်ရက်အိပ်နေရာမှ ထကာ ကုတင်ပေါ်က ဆင်းပြီး ဝတ်ထားသည့် အောက်ခံ ဘရာစီယာမပါသည့် သူ့ဘလောက်စ်အင်္ကျီကို သူ့ဖာသာ ပင့်ချွတ်ရင်း ထမီကိုပါ ကွင်းလုံးဖြေချကာ ကိုယ်လုံးတီးဖြင့် ကုတင်ပေါ် လေးဘက်ထောက် တက်လာသည်။ ထို့နောက် ဦးမင်းညိုဘေး လှဲအိပ်ချလိုက်ရင်း
“ကဲ ဖေကြီး ရယ်ဒီ၊ ဖေကြီးအလှည့် ခစ် ခစ် ခစ် ခစ်” ဟု ရယ်သံဖြင့် ပြောရင်း ဦးမင်းညို ကိုယ်ကို လက်ဖြင့်တွန်းကာ အချက်ပေးတော့သည်။ ခက်ခက် ဘာဆိုလိုသည်ကို သိသည့်အလား ဦးမင်းညိုက လှဲနေရာမှ ထထိုင်လိုက်ပြီး သူ့ရှေ့ ဒူးနှစ်ဘက် ထောင်ကာ ပက်လက်အိပ်နေသည့် ခက်ခက်ကို သေချာကြည့်လိုက်သည်။ ဦးမင်းညို စိုက်ကြည့်နေသည်ကို ခက်ခက်က ဒူးနှစ်ဘက်ကို ကားကာ စေ့ကာနှင့် လုပ်ပြကာ ရယ်ရင်း သဘောကျနေသည်။ ဦးမင်းညို မျက်စိအောက်တွင် ခက်ခက်၏ အဖုအထစ် အလှများက တင်းတင်းရင်းရင်းနှင့် စားချင်စရာ ကောင်းလောက်အောင် စူဖြိုးနေသည်။ ပက်လက် အိပ်နေသဖြင့် ခက်ခက် ရင်သားအစုံက အုန်းမှုတ်ခွက် နှစ်ခု မှောက်ထားသလို လုံးလုံးဖောင်းဖောင်းလေးနှင့် အညိုရောင်ဖျော့ဖျော့ အဝိုင်းပြားလေးပေါ်မှ ပန်းနုရောင် လုံးလုံးကျစ်ကျစ် နို့သီးခေါင်းအစုံက သိသိသာသာ တင်းတင်းရင်းရင်း စူထွက်နေသည်မို့ ခက်ခက် ဘယ်လောက် စိတ်ထန်နေသည်ကို ပြနေသလို ဖြစ်နေသည်။
ဗိုက်သားက ချပ်ချပ်ရပ်ရပ် ဖြစ်နေသော်လည်း အသားမရှိသည့် မိန်းမများလို ပက်လက်အိပ်သည့်အခါ နံရိုးအချောင်းလိုက် ပေါ်မနေဘဲ အသားပြည့်ကာ အပျိုနုနုထွတ်ထွတ်လေးမို့ ကြည့်ကောင်းလှသည်။ ဆီးခုံအစပ်တွင် ခပ်တိုတို ခပ်ပါးပါး ပုံသွင်းထားသည့် အမွေးတစ်စု ရှိသော်လည်း မိန်းမသဘာဝ စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းသား အစုံက ခပ်ညိုညိုနှင့် ဦးမင်းညိုမှာထားသလို အမွေးတစ်ပင်မှ မရှိအောင် ရှင်းလင်းထားသည်။ ခက်ခက်၏ အလှအပ အားလုံးက သူ့စိတ်ကြိုက် ပုံသွင်းထားသည် ဟု ဆိုလျှင်လဲ မမှားပေ။
“ဖေကြီးကလဲ ကြည့်လို့ မဝသေးဘူးလား၊ ဒီမှာ သမီးရွနေပြီဆို”
ခက်ခက်က ထောက်ထားသည့် ခြေထောက်ကို အားပြုပြီး တင်ပါးကိုကြွကာ ကော့ပြရင်း ပြောသည်။ ဦးမင်းညိုက မလော၊ ခက်ခက် ပေါင်ကြားနား တိုးကာ ဒူးကို သူ့နှုတ်ခမ်းနှင့် ထိရင်း လျှာဖြင့် အသာစ,ယက်လိုက်သည်။ ဦးမင်းညိုက တဖြေးဖြေး ပေါင်အတွင်းသားတလျှောက် လျှာဖြင့် ဆွဲလာရင်း ပေါင်ကြားအလည်တဲ့တဲ့က စောက်ဖုတ်အပေါ် ခဏရပ်ကာ မျက်စိကို အသာမှေးရင်း ခပ်သင်းသင်း စောက်ဖုတ်အနံ့ကို အရသာခံ ရှူကာ
“အိ ယားတယ်”
ဦးမင်းညိုလျှာက စောက်ဖုတ်ကို ခလုပ်တိုက်ကာ ဟိုဘက်ပေါင်တစ်ဖက်ကို ဆက်တိုက် ယက်လိုက်သည်မို့ ခက်ခက်က ယားတယ် ဟု ဆိုရင်း ကိုယ်က ထပ်ကော့လာသည်။ ဦးမင်းညိုက ခပ်ဖြေးဖြေးပင် ခက်ခက်ပေါင်အတွင်သား နှစ်ဘက်ကို အပြန်အလှန် လျှာဖြင့် ဆွဲကစားရင်း ပေါင်ကြားထဲ မှောက်ချလိုက်ကာ လက်က စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းသား နှစ်ဘက်ကို ဆွဲဖြဲလိုက်သည်နှင့် ဟ,သွားသည့် အကွဲကြောင်းကြား အမျှင်တန်းသွားသည့် စောက်ရည်ကြည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်မို့ ခက်ခက် ဘယ်လောက် ထန်နေသည်ကို သိလိုက်သည်။ ဦးမင်းညိုက စောက်ဖုတ်ကို လက်ဖြင့် ဖြဲလိုက် စေ့လိုက် ကစားရင်း မေးလိုက်သည်။
ခက်ခက်ကို သိချင်တာမေးရင်း စောက်ဖုတ်ကို ဖြဲကစားနေတာမို့ ကြည့်ရင်း အရည်ကြည်က တဖြေးဖြေး ပိုများလာသည်မို့ ဦးမင်းညိုက လျှာနှင့် တစ်ချက် လှမ်းယက်လိုက်သည်ကို ခက်ခက်ဆီမှ အိုး..အိုး..နှင့် အသံထွက်လာသည်။ နှစ်ချက် သုံးချက်မျှ ဆက်တိုက် ယက်လိုက်ပြီးမှ တစ်ခုလုံးကို သူ့ပါးစပ်ဖြင့် ကပ်ကာ ငုံလိုက်ပြီး လျှာကို အကွဲကြောင်းတလျှောက် စုံဆန်ယက်ကာ စုတ်ဆွဲလိုက်တော့ ခက်ခက်တင်ပါးက ပိုကော့တက်လာပြီး လက်က ဦးမင်းညို ခေါင်းကို ဆွဲကာ သူ့စောက်ဖုတ်နှင့် မခွာနိုင်သလို အတင်းဆွဲကပ်တော့သည်။
“အိုး အိုး အီး ကောင်းလိုက်တာ ဖေကြီးရာ”
ကာမအရသာကို တဖြေးဖြေး နှိုးဆွရင်း ခက်ခက် အရှိန်ရလာသည်နှင့် ဦးမင်းညိုက အရှိန်တင်ကာ ခက်ခက်အကြိုက် သူအရသာထူးရသည့် စောက်စေ့အရင်းပိုင်းကို လျှာနှင့် အတင်းထိုးထိုးကော်ကာ ဆွဲစုတ်နေသည်မို့ ခက်ခက်ပါးစပ်မှ အော်သံ ဆက်တိုက် ထွက်လာသလို မနေနိုင်တော့ပဲ ကော့ကာ ကော့ကာနှင့် လူးလွန့်ကာ အတင်းအော်နေတော့သည်။
“အိုး အိုး အင်း အင်း အား အား အိုး အီး အီး အိုး အား အား အိုး အိုး ဖေကြီး ဖေကြီး အိုး အိုး”
အတွေ့အကြုံ ရင့်နေသည့် ဦးမင်းညိုက ကာမအရသာကို ဘယ်လိုပေးရမည်ကို ကောင်းကောင်းသိသည်။ ကောင်းချက်ကို မောလောက်အောင် ပေးလိုက်၊ အရှိန်လျှော့ကာ ငြိမ့်ငြိမ့်လေးနှင့် နှူးလိုက်၊ အမောပြေလျှင် အရှိန်ထပ်တိုးလိုက်နှင့် ချားရဟတ်စီးနေသလို ခံစားမှု့ကို အတက်အကျထိမ်းကာ အမျိုးမျိုး ပေးနေသည်။ ဒါတင်မက လက်က တင်းနေသည့် နို့အုံကို လှမ်းကိုင်ကာ လက်မဖြင့် မာတောင်နေသည့် နို့သီးကို ဖိကာ ပွတ်ပေးပြန်သည်။ ခက်ခက်လဲ မနေနိုင်ပဲ သူ့နို့ကို ပွတ်နေသည့် ဦးမင်းညို လက်တစ်ဖက်ကို လှမ်းဆွဲပြီး လက်ချောင်းကို အားမရသလို စုတ်တော့သည်။
အလေ့အကျင့် ပြည့်နေသည့် ဦးမင်းညို ပါးစပ်က တော်ရုံမညောင်းတတ်တော့သဖြင့် ခက်ခက်အဖို့ အရသာ အပြည့်အဝ ရနေသည်။ ခက်ခက်က ဦးမင်းညိုပေးသည့် အရသာကို လွန့်လူးနေအောင် ခံရင်း
“အား အား ဖေကြီး ဖေကြီး ဆင်းပြီ ဆင်းပြီ၊ အား အား အား အား”
ဦးမင်းညိုခေါင်းကို သူ့စောက်ဖုတ်နှင့် အတင်းဆွဲကပ်ကာ တအားအား အော်ရင်း ဆတ်ကနဲ ကော့ကာ ကော့ကာနှင့် လေးငါးဆယ်ချက် ဆက်တိုက်တုန်ကာ တစ်ချီပြီးသွားသည်။ ဒီတော့မှ ဦးမင်းညိုက သူ့ပါးစပ်ကို စောက်ဖုတ်မှ ခွာကာ ငုတ်တုတ်ထိုင်လိုက်ပြီး ခက်ခက်ပေါင်တစ်ဖက်ကို ခွကာ တစ်ဖက်ကို လက်တစ်ဖက်နှင့် မြှောက်ထောင်ရင်း နောက်လက်တစ်ဖက်ဖြင့် သူ့လီးကို ကိုင်ကာ အရည်ရော သူ့တံတွေးရော ပေါင်းကာ စိုရွှဲနေသည့် ခက်ခက်စောက်ဖုတ်ထဲ သူ့၏ ကြီးမားလှသည့် လီးကို ဒစ်မြုတ်ရုံ အသာသွင်းလိုက်သည်။ လီးဝင်သွားသည်နှင့် ခက်ခက်ဆီမှ
“အား ဖေကြီးရာ ကောင်းလိုက်တာ”
ခုလေးတင် တစ်ချီပြီးထားသော်လည်း ခက်ခက်က စိတ်မပြေသေးသည်မို့ စောက်ဖုတ်တစ်ခုလုံး ဖောင်းတင်းနေသည်။ ဦးမင်းညို ယက်ထားသည့် တံတွေးတွေရာ ခက်ခက်ဆီမှ ထွက်သည့် အရည်တွေရော ပြည့်ကာ ချွဲကျိနေသော်လည်း ဦးမင်းညို၏လီးက ကြီးမားလှသဖြင့် တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ဖြစ်နေသည်မို့ ဦးမင်းညိုက ညင်ညင်သာသာပင် ထုတ်လိုက် သွင်းလိုက်နှင့် ဖောင်းကားနေသည့် ခက်ခက် စောက်ဖုတ်ထဲ တထစ်ချင်း ခပ်ဖြေးဖြေး အဝင်အထွက် လုပ်ပေးရင်း သွင်းနေသည်။
“အား ဟား ရှီး အား အား ဟား အား အိုး ကျွတ်စ် ကျွတ်စ် အိုး ကောင်းလိုက်တာ ဖေကြီးရာ အား အား ကျွတ်စ် ကျွတ် အား ဟား အိုး ဖေကြီးရာ အား အား”
“ခံနိုင်ရဲ့လားသမီး”
“အား နိုင်တယ် နိုင်တယ်၊ ကောင်းလိုက်တာ ဖေကြီးရာ၊ အား အား ကြိုက်တယ် ကြိုက်တယ်၊ အရမ်းကြိုက်တယ်၊ အိုး အိုး သွင်းစမ်းပါ ဖေကြီးရာ၊ အဆုံးထိ အဆုံးထိ၊ အား အား အိုး ကျွတ်စ် ကျွတ်စ် အား”
“အင်း အင်း အဆုံးထိ ဝင်သွားပြီ သမီး”
“အင်း အင်း ထည့်ထား ထည့်ထား မထုတ်နဲ့ မထုတ်နဲ့၊ အိုး ကောင်းလိုက်တာ ဖေကြီးရာ၊ အိုး ဇိမ်ပဲကွာ၊ အိုး အိုး အထဲမှာ ပြည့်နေတာပဲ၊ ကောင်းလိုက်တာ ကောင်းလိုက်တာ”
ခက်ခက်ဆီမှ အထိအတွေ့ကြောင့် အရူးအမူး ထွက်လာသည့် လေသံကို နားထောင်ရင်း ဦမင်းညိုက သူမြှောက်ထောင်ထားသည့် ခက်ခက်ခြေထောက်ကို ဗိုက်နားကပ်သည်အထိ အသာတွန်းချရင်း သူ့ဖင်ကိုမြှောက်ကာ လီးကို အဆုံးထိ တအားထပ်ထိုးချလိုက်ပြန်သည်။
“အား . . . . .”
“နာသွားတာလား သမီး”
“အီဆိမ့်သွားတာပဲ ဖေကြီးရာ”
ဦးမင်းညိုက သူ့လီးကို အသာဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး စောစောကလို အဆုံးထိ ထပ်ထိုးထည့်လိုက်ပြန်သည်။ သူ့လီးထိပ်ကို ခက်ခက် သားအိမ်ခေါင်းက ဆီးကြိုပြီး စုတ်ဆွဲလိုက်သလို ခံစားမှု့နဲ့အတူ ခက်ခက်ဆီမှ အား,ကနဲ အသံနှင့် ညှစ်ဆွဲလိုက်သည့် အရသာကို ခံလိုက်ရသည်။ နာလို့ အော်သည့် အသံမဟုတ်ပဲ ကောင်းလွန်းလို့ ထွက်လာသည့် အသံမှန်း သိသောကြောင့် ဦးမင်းညိုလည်း သူ့လီးကို ဆွဲထုတ်လိုက် အဆုံးထိ ဖိသွင်းလိုက်ဖြင့် ဂွေးဥပါ ဝင်တော့မတတ် ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင် လိုးတော့သည်။ အတွေ့အကြုံ ရှိပြီးသား ဖြစ်နေပြီဖြစ်သည့် ခက်ခက်က ဦးမင်းညို အထုတ်အသွင်း လုပ်မှု့ကို တအားအားနှင့် အရသာခံနေရာမှ တဖြေးဖြေး အရှိန်တင်လာမှု့ကို ကောင်းလိုက်တာ၊ ကောင်းလိုက်တာ လိုး လိုး ဖေကြီး လိုး ဟု ပါးစပ်ကပါ အသံထွက်အော်ရင်း ကာမအရသာကို အပြည့်အဝ ခံစားနေရင်း တစ်ချီပြီးထားသည်မို့ ကြာကြာမခံနိုင်ပဲ ခဏလေးအတွင်းမှာပင် “အိုး အိုး ပြီးတော့မယ်၊ ပြီးတော့မယ်” အော်လိုက်သည်နှင့် ဦးမင်းညိုက ခက်ခက်ကို ပြီးဆုံးအောင် မပေးပြီးတော့ပဲ သူ့လီးကို ဆတ်ကနဲ ဆွဲထုတ်လိုက်တော့သည်။
ပြီးခါနီးမှ စောက်ဖုတ်ထဲမှ လီးကျွတ်ကာ ဟာကနဲ ဖြစ်သွားသည်မို့
“အာ ဖေကြီး ညစ်ပြန်ပြီကွာ၊ သမီးပြီးတော့မဲ့ဟာကို”
“ဖေကြီးမှ မပြီးသေးတဲ့ဟာ၊ သမီးက နှစ်ချီဆက်တိုက်ဆို ကျသွားတော့မှာ”
“မကျပါဘူး၊ ဖေကြီး မပြီးမချင်း သမီးဘယ်တုန်းက ကျဘူးလို့လဲ၊ အဲလို ပြီးခါနီး မပြီးလိုက်ရရင် စိတ်တိုတယ် သိလား” ဟု ပြောရင်း မပြီးလိုက်ရသည်ကို မကြေမနပ်ဖြင့် အိပ်နေရာမှ ကုန်းထပြီး ဦးမင်းညိုကို တွန်းလှဲကာ စိုရွှဲနေသည့် လီးကို ဘေးမှ လုံချည်နှင့် လှမ်းသုတ်ပြီး ကုန်းစုတ်တော့သည်။ သမ္ဘာရင့်နေသည့် ဦးမင်းညိုက ခက်ခက်ကို ဆက်တိုက် မပေးပြီးဘဲ ကာမစိတ် ပိုကြွပြီး သူနှင့် အတူပြီးအောင် အချိန်ဆွဲကာ သူကတစ်လှည့် ဇိမ်ခံချင်းလဲ ဖြစ်သည်။ ပြီးခါနီးမှ မပြီးလိုက်ရသည့် ခက်ခက်က ခုမှ ပိုစိတ်ပြင်းလာကာ လီးကို အားရပါးရ တပြွတ်ပြွတ်နှင့် အာခေါင်ထဲထိ အတင်းထိုးကာ သူ့ပါးစပ်မှ သလိပ်ချွဲများ ထွက်လာသည်အထိ အသံမျိုးစုံ ထွက်အောင် အားရပါးရ စုတ်တော့သည်။ အားရပါးရ စုတ်ပြီးမှ ဦးမင်းညိုကို တက်ခွကာ အပေါ်မှ လိုးပြန်သည်။ ဦးမင်းညိုကလည်း ခက်ခက်တင်ပါးနှစ်ဘက်ကို ထိမ်းကိုင်ရင်း အောက်မှ ပင့်ကာ ပင့်ကာ အားဖြည့်လိုးသည်။ ဦးမင်းညို၏ ရှည်လျှားကာ ကြီးမားလှသော လီးကို အရသာရှိရှိ ခံနိုင်ရည်ရှိသည့် ခက်ခက်ကို ကြည့်ခြင်းဖြင့် သူတို့နှစ်ယောက်၏ ဆက်ဆံမှု့ ကာလကို သိနိုင်ပေသည်။ အပေါ်မှ အားရပါးရ တအားအားနှင့် သူကျေနပ်လောက်အောင် လိုးပြီးတော့မှ ဖေကြီး တစ်လှည့် လိုးအုံကွာ၊ သမီးမောပြီ ဟု ပြောရင်း လေးဘက်ကုန်းပေးပြန်သည်။ ခက်ခက်မှာ ဦးမင်းညို ဆောင့်ချက်ကြောင့် ဘယ်နှစ်ကြိမ် ပြီးနေမှန်းပင် မသိ၊ ခဏခဏ ပြီးနေသော်လည်း ဦးမင်းညို ရပ်လိုက်မှာစိုးသဖြင့် ခက်ခက်မှာ ပြီးပြီဟု အသံမထွက်ရဲချေ၊ အော်ဟစ်ညည်းညူနေရင်း ဦးမင်းညိုဆီမှ အရည်မထွက်မချင်း ကျေနပ်သည့် ပုံမရပေ၊ ဦးမင်းညိုလဲ နောက်မှ တဖတ်ဖတ်နှင့် အဆက်မပြတ် ဆောင့်လိုးရင်း သူလဲ ကျေနပ်လောက်တော့မှ သုတ်ကို မထိမ်းထားတော့ပဲ စိတ်ကိုလျှော့ချကာ သူ့လီးကို စောက်ဖုတ်ထဲ အရသာခံရင်း ခပ်သွက်သွက် ဆောင့်ကာ
“အား အား ဖေကြီး လဲ ပြီးပြီ အား အား ထွက်တော့မယ် ထွက်တော့မယ်”
“ပြီးလိုက် ဖေကြီး၊ ပြီးလိုက် သမီးစောက်ဖုတ်ထဲ ပြီးလိုက်၊ အိုး အိုး သမီလဲ ပြီးပြန်ပြီ ပြီး ပြီး”
“အား အား အား အား”
“အင့် အင့် အင့် အင့်”
ခက်ခက်လဲ ကုန်းခံနေရာမှ တစ်ကိုယ်လုံး တုန်ကာ ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ တုန်ရင်း ပြီးနေသလို ဦးမင်းညိုကလဲ သူ့လီးကို တဆုံးထိ သွင်းထားရင်း တဆတ်ဆတ်နှင့် တုန်ကာ အင့်ကနဲ အင့်ကနဲ အသံထွက်ရင်း သုတ်ရည် ထုတ်တော့သည်။ ပြီးသွားသည့် အရသာကို နှစ်ယောက်သား အပြည့်အဝ ခံစားရင်း ခက်ခက်မှာ မှောက်ရက်လဲကျသွားသလို ဦးမင်းညိုလဲ ထပ်ချပ်မကွာ လီးသွင်းထားသည်အတိုင်း ခက်ခက်ကိုယ်ပေါ် မှောက်ရက်ကျသွားလေသည်။ အတော်ကြာကြာ အမောဖြေ ဇိမ်ခံနေပြီးမှ
“ကောင်းလိုက်တာ ဖေကြီးရာ၊ ဒါကြောင့် သမီးက ဖေကြီးကို စွဲနေတာ သိပလား”
===================================
အခန်း (၄)
မသူဇာ ခင်မောင်ကျော်,အိမ် ရောက်သည်နှင့် အသင့်စောင့်နေသည့် ခင်မောင်ကျော်က အချိန်မဆိုင်းပဲ အခန်းထဲ ဆွဲခေါ်ကာ ပွေ့ဖက်ပြီး မနေနိုင်တော့သလို လည်တိုင်ကို နမ်းရင်း နှစ်ယောက်သား ကုတင်ပေါ် လှဲချလိုက်တော့သည်။ သူတို့နှစ်ယောက်၏ ဆက်ဆံရေးကို ကြည့်ခြင်းဖြင့် အခြေအနေကို ပြောစရာမလိုပဲ ဘယ်အဆင့်ထိ ရောက်နေသည်ကို သိနိုင်လေသည်။ မသူဇာမှာ ဟိုစပ်စပ် ဒီစပ်စပ် ပါးစပ်စိုက် အိမ်ပွဲစားလုပ်နေရာမှ အိမ် မြေ ဝယ်ရောင်း လုပ်နေသည့် ခင်မောင်ကျော်နှင့် အဆက်အသွယ်ရကာ ခင်မောင်ကျော်အတွက် အိမ်ရှာပေးရာမှ နှစ်ဦးသား မရှောင်နိုင်ပဲ ကာမဘုံကို အတူတက်လှမ်းမိပြီး စီးပွားဖက် ပါတနာအဖြစ် ရောက်လာခြင်း ဖြစ်သည်။ ရှေ့ရေးမြင်သည့် မသူဇာက ကြာလျှင် သူ့ကို ညီးငွေ့ကာ ကန်ထုတ်မည်ကို စိုးရိမ်သဖြင့် ငွေပေါသည့် ခင်မောင်ကျော်ကို လက်လွှတ်မခံတော့ပဲ သမီးခက်ခက်နှင့် ပေးစားကာ ခင်မောင်ကျော်ကို သူ့လက်ထဲမှ မလွတ်အောင် အပိုင်သိမ်းလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။ ခင်မောင်ကျော်ကလည်း အမေရော သမီးရော အပိုင်ရထားသည်မို့ ကျေနပ်နေလေသည်။
ခင်မောင်ကျော်က မသူဇာကိုယ်တပိုင်းကို သူ့ကိုယ်ဖြင့် အုပ်မိုးကာ လည်တိုင်ကို ဟိုဘက်ဒီဘက် အပြန်အလှန် နမ်းရင်း
“လွမ်းလိုက်တာ မမရာ”
“မမလဲ မောင်ကျော့်ကို သတိရနေတာ၊ တော်သေးတယ် ဒီနေ့ သမီးပြန်လာလို့ မမလဲ မောင်ကျော်နဲ့ လာတွေ့လို့ရတာ”
မသူဇာက ပြန်ပြောရင်း ခင်မောင်ကျော်ကို ပြန်ဖက်ကာ နမ်းလို့ကောင်းအောင် သူ့ခေါင်းကို မော့ပေးသည်။ ခင်မောင်ကျော်က နမ်းရုံတင်မကပဲ လည်တိုင်ကို လျှာနှင့်ပါ ယက်တော့သည်။
“အား… မမဆီက အဲလိုကိုယ်သင်းနံ့လေးတွေ ရှူချင်နေတာ၊ အရမ်းလွမ်းတာပဲ”
“မောင်ကျော်ကလဲကွယ်၊ သမီးဆီက မောင်ကျော် ကြိုက်သလောက် ရှူလို့ရနေတာပဲ”
“မတူဘူး မမရ၊ ကျနော်က မမအနံ့ကို ပိုကြိုက်တယ်၊ မမအနံ့က ပိုပြင်းပြီး ရှူလို့ကောင်းတယ်၊ သဘာဝဆန်တယ်၊ ခက်ခက်က ရေမွှေးသုံးတော့ မမလောက် သဘာဝ ကိုယ်နံ့မရဘူး”
“ဒါဆိုလဲ ရှူရှူ ကြိုက်သလောက်ရှူ မောင်ကျော်ကြိုက်မှန်းသိလို့ ရေတောင် မချိုးလာဘူး သိလား”
“ဒါကြောင့် မမကို စွဲနေတာ၊ မမအနံ့က ဘယ်သူနဲ့မှ မတူဘူး”
ခင်မောင်ကျော်က ပြောရင်း ပက်လက်လဲနေသည့် မသူဇာကို လိုက်နမ်းနေသည်မှာ လည်တိုင်တင်မက သူ့မျက်နှာက ရင်ညွန့်ဆီ ရောက်လာသည်။ မသူဇာကလည်း ခင်မောင်ကျော် အကြိုက်ကို သိထားသည်မို့ ပြောစရာမလိုပဲ လက်ကို ခေါင်းပေါ် မြှောက်ပေးလိုက်သည်။ လက်ပြတ်အင်္ကျီအောက်မှ ပေါ်လာသည့် ချိုင်းသား ခပ်ညိုညိုထဲ ခင်မောင်ကျော် နှာခေါင်းက ရောက်လာသည်။ မသူဇာမှာ ချိုင်းမွေးကို မရိတ်တတ်၊ အချိန်ယူကာ ဇာဂနာနှင့် နှုတ်သည်မို့ ချိုင်းက ပြောင်ချောနေသည်၊ မသူဇာ တစ်ကိုယ်လုံးမှာ ခေါင်းက ဆံပင်မှလွဲပြီး သဘာဝအတိုင်း ပေါက်သည့် အမွေးမှန်သမျှ နှုတ်ပြစ်သည်မှာ ချိုင်းတစ်ခုသာရှိသည်။ ကျန်တစ်ကိုယ်လုံးမှ အမွေးကို ဘာမှမပြုမပြင်ပဲ သဘာဝ အတိုင်းထားသည်။
လက်မြှောက်ပေးသည်နှင့် ခင်မောင်ကျော်နှာခေါင်းက ချိုင်းကြားထဲ ရောက်လာကာ အသက်ပြင်းပြင်း ရှူသွင်းသလို အနံ့ကို ရှူသည့်အပြင် လျှာနှင့်ပါ ယက်လိုက်သေးသည်။
“အို့ အို့ မထိတထိ မယက်နဲ့ ယားတယ်၊ ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး ဖိယက်”
ခင်မောင်ကျော်က ခပ်ကြမ်းကြမ်းပင် ချိုင်းကြားကို သူ့မျက်နှာနှင့် ပွတ်ယက်ရုံမက လက်ကပါ နို့အုံကို အင်္ကျီပေါ်မှ ဆုတ်ကိုင်ကာ ညှစ်သည်။ ခင်မောင်ကျော်ခေါင်းက ချိုင်ကြားနှစ်ဘက်ကို တစ်ဖက်ပြီး တစ်ဖက် ပြေးနေသလို လက်ကလဲ နို့အုံ တစ်လုံးပြီး တစ်လုံး လာညှစ်နေပြီး နို့အုံကို သူ့မျက်နှာနှင့် ဖိကာ ဖိကာ နမ်းသည်။ အင်္ကျီပေါ်မှ တဝနမ်းပြီး ငုတ်တုတ်ထထိုင်က မသူဇာ အဝတ်အစားများကို ဆွဲချွတ်တော့သည်။ မသူဇာကလည်း အလိုက်သင့် ခင်မောင်ကျော် ချွတ်သမျှ ကူညီချွတ်ပေးသည်။ အဝတ်ချွတ်နေရင်း
“မောင်ကျော် မမ,ကို မှန်မှန်ပြောနော်”
“ဘာများလဲ မမ”
“သမီးနဲ့ အဆင်ပြေရဲ့လား”
“ပြေပါတယ် မမရဲ့၊ ဘာဖြစ်လို့လဲ”
“အော် သမီးက မောင်ကျော်ကို ကြောက်သွားမှာ စိုးလို့ပါကွယ်၊ မောင်ကျော်က အချစ်ကြမ်းတယ်”
“မမကလဲ ကျနော်သိပါတယ်၊ ကြောက်အောင် မလုပ်ပါဘူး၊ အပျိုနုနုထွတ်ထွတ်လေးကို ရထားတဲ့ဟာ၊ မမ,ကို လုပ်သလို လုပ်မလား၊ အချိန်ယူရမှာပေါ့”
ခင်မောင်ကျော်က မသူဇာဝတ်ထားသည့် ဘရာကို ဆွဲချွတ်ကာ မက်မက်မောမော ရှူရင်း ပြောသည်၊ ခင်မောင်ကျော် စရိုက်ကိုက မိန်းမကိုယ်မှ သဘာဝအလျောက် ထွက်သည့် ခပ်ပြင်းပြင်း မိန်းမကိုယ်နံ့ စစ်စစ်ကို ကြိုက်သည်၊ အနံ့ရလျှင် မနေနိုင်၊ မသူဇာကလည်း ရေမွှေး၊ ချွေးနံ့ပျောက်ဆေး အပြင်းစား မသုံးတတ်သည်မို့ ခင်မောင်ကျော် အကြိုက်နှင့် အံကိုက်ပင် ဖြစ်နေသည်။ ပြောရလျှင် မသူဇာကိုယ်နံ့က ခပ်ပျော့ပျော့ ချွေးနံ့ပျောက်ဆေးနှင့် ကိုယ်သင်းနံ့ ရောမွှေထားသည့် ခပ်သင်းသင်း ပြင်းပြင်းအနံ့ ကြိုက်တဲ့သူအတွက် ရှူလို့မဝသည့် အနံ့မျိုးဖြစ်သည်။
“သမီးပြောတာကတော့ မင်းက နေ့ရာညရော သူ့ကို လုပ်နေတယ်ဆို”
“ဟာ မမကလဲ၊ ဒါက အခုတလောမှ သူလဲ ခံနိုင်ပြီး စိတ်ပါလာလို့ လုပ်တာပါ၊ အမလေး မမရာ ယူခါစက ဘယ်လောက်ခက်လဲ ဆိုတာ မမ မသိဘူး၊ မမ သမီးက တကယ့်အပျိုရိုင်း၊ ဘာမှနားမလည်ပဲ သူ့မျက်နှာကို သူလက်နဲ့အုပ်ပြီး ကြောက်နေတာ၊ ကျနော့်မှာ သူစိတ်ပါဘို့ မနည်းကြိုးစားရတယ်”
“ဟဲ့ အဲလောက်တော့ ရှိမှာပေါ့၊ သမီးက အရင်က ရီးစားတောင် မထားဘူးတဲ့ဟာ၊ မင်းက သူ့ ပထမဆုံး ကြုံရတဲ့ ယောက်ကျားကိုး၊ ကြောက်မှာပေါ့”
စကားတပြောပြောနှင့် ခင်မောင်ကျော်က ငုတ်တုတ်ထိုင်နေသည့် မသူဇာကို အိပ်ယာပေါ် ပြန်တွန်းချရင်း သူမျက်နှာက အတွင်းခံဘောင်းဘီ အနက်သာ ကျန်နေသည့် ပေါင်ကြားပေါ်ကို အပ်လိုက်သည်။ မသူဇာမှာ ပေါင်ကြားမှ အမွေးအမြှင်ကို သဘာဝအတိုင်း ထားသဖြင့် အနံ့အသက်က ပိုပြင်းလေသည်။ ဘောင်းဘီက အသစ်ထုတ်ဝတ်လာသည် ဖြစ်သဖြင့် အနံ့အသက် သိပ်မစွဲသေးသော်လည်း အတွင်းမှ အနံ့က အပြင်ထိ ဖောက်ထွက်လာသဖြင့် ခင်မောင်ကျော်အတွက် ရှူလို့ကောင်းနေသည်။ ဘောင်းဘီပေါ်မှ မျက်နှာအပ်ကာ နမ်းရုံတင်မက ပါးစပ်ဖြင့် အုပ်ကာ ဂွကြားမှ ဘောင်းဘီစကို စုတ်ဆွဲလိုက်သေးသည်။ မသူဇာမှာ ခင်မောင်ကျော် သူ့ကို လုပ်နေသည့်လုပ်ရပ်ကို ကျေနပ်ရုံမျှမက သဘောကျကာ ကော့ကော့ပေးသလို ဆံပင်ကို ဆုတ်ဆုတ်ဆွဲရင်း အတင်းဖိပေးသည်။
ဘောင်းဘီပေါ်မှ နမ်းနေသည်မှာ အားမရတော့သလို ဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်လိုက်ပြီး အမွေးမဲမဲအုံကြီး ကြားထဲ သူ့မျက်နှာကို အပ်လိုက်ကာ ခပ်ပြင်းပြင်း အနံ့ကို တရှိုက်မက်မက် ရှူရှိုက်ရုံတင်မက စောက်ဖုတ် အကွဲကြောင်းကြားထဲ သူ့လျှာကို ထိုးကာ ထိုးကာနှင့် ယက်တော့သည်။ မသူဇာမှာ ခင်မောင်ကျော် လုပ်ရပ်ကြောင့် ကော့တက်လာပြီး တဟင်းဟင်း ညည်းသံနှင့်အတူ ခင်မောင်ကျော့် ခေါင်းကို သူ့စောက်ဖုတ်နှင့် အတင်းဆွဲကပ်တော့သည်။ အားရပါရ အတော်ကြာ နမ်းပြီးမှ အသာလျှော့ကာ အမွေးစုကို သူ့မျက်နှာနှင့် ခပ်ဖွဖွ ပွတ်ကစားရင်း
“မမသမီးက သူ့စောက်ဖုတ်ကိုတော့ သေချာ သ,ထားတယ်၊ သိလား၊ အမွေးကိုလဲ သေသေချာချာ ပုံသွင်းပြီး နှုတ်ခမ်းသားတွေလဲ ပြောင်အောင်ရှင်းထားတာ၊ မမလို သဘာဝအတိုင်း မဟုတ်ဘူး”
“ဟဲ့ ခေတ်လူငယ်ဆိုတော့ သူလဲ ဗဟုသုတ နည်းနည်းပါးပါးတော့ ရှိမှာပေါ့၊ မင်းက မမလို သဘာဝအတိုင်းပဲ ကြိုက်လို့လား၊ အဲဒါဆိုလဲ မင်းမိန်းမ မင်း တဖြေးဖြေး သိမ်းသွင်းလေ”
“ဟီး ဟီး မမလိုလဲ ကြိုက်တယ်၊ ခက်ခက်လိုလဲ ကြိုက်တာပဲ၊ ကဲပါ မမ သမီးအတွက် ဘာမှမပူနဲ့၊ ခု သူနဲ့ ကျနော် တော်တော်အဆင်ပြေနေပါပြီ၊ ဒီနေ့ ကျနော်ကပဲ တမင် မမတို့ဆီ ပြန်ချင်လဲ ပြန်လေ ဆိုပြီး ပြောလိုက်လို့ပါ၊ ကျနော်လဲ မမနဲ့ တွေ့ချင်လို့၊ ဒါကြောင့် သူပြန်သွားပြီးတာနဲ့ မမဆီ ကျနော် ဖုံးဆက်လိုက်တာပေါ့”
ခင်မောင်ကျော်က ပြောရင်း အမွေးထုကြားထဲ မျက်နှာအပ်ကာ စောက်ဖုတ်မှ အနံ့ပြင်းပြင်းကို ထပ်ရှူရင်း စောက်ဖုတ်တစ်ခုလုံးကို သူ့မျက်နှာဖြင့် လျှောက်ပွတ်ပြန်သည်။
“ကောင်းကောင်းလေး လုပ်ပေးစမ်ပါ မောင်ကျော်ရာ၊ မမ,လဲ မလုပ်တာ ကြာပြီမို့ ခံချင်နေတာ”
“ဘာလဲ မမယောက်ကျားက တကယ်ပဲ မလုပ်နိုင်တော့ဘူးလား”
“မင်းကလဲ သိသိကြီးနဲ့၊ သူမလုပ်နိုင်တာ ကြာပြီကော၊ တော်သေးတာပေါ့၊ မမမှာ မောင်ကျော် ရှိနေလို့ စိတ်ကျေနပ်နေရတာ”
မသူဇာက သူ့ယောက်ကျား ဦးမင်းညိုမှာ အသက်ကြီးပြီမို သူ့ဆန္ဒကို ကောင်းကောင်းမဖြည့်နိုင်သည့် ပုံမျိုး ပြောထားသည်မို့ ခင်မောင်ကျော်မှာ မသူဇာကို ပို၍လုပ်ချင်နေခြင်းလဲ ဖြစ်သည်။
“ဒါဆိုလဲ ခက်ခက်ကို အပတ်တိုင်း ပေးပြန်လိုက်မယ်လေ၊ မမ ကျနော့်ဆီ အပတ်တိုင်းလာပေါ့၊ ကျနော်လဲ မမနဲ့ ချစ်ရတာ ပိုအားရတယ်၊ မမရော၊ ကျနော်ရော ဆန္ဒပြည့်၊ ခက်ခက်လဲ အနားရ၊ တစ်ချက်ခုတ် သုံးချက်ပြတ်၊ ဟဲ ဟဲ ဟဲ၊ မကောင်းဘူးလား”
“မင်းသဘော၊ ခုတစ်လလောက် မင်းနဲ့ မတွေ့ရတာ မမ ဘယ်လောက်သတိရနေတယ် ထင်လဲ၊ အိမ်ကဟာကြီးကလဲ အသုံးမကျ၊ ကဲပါ ဒါတွေထားအုံး၊ လုပ်ပါအုံး မမ စိတ်ကြိုက်လေး”
မသူဇာက ခင်မောင်ကျော် သဘောကျအောင် လိမ်လည်ပြောရင်း ပေါင်ကိုကားကာ သူ့စောက်ဖုတ်ကို လက်နှစ်ဘက်နှင့် ဖြဲလိုက်လေသည်။ ဒီတော့ ခင်မောင်ကျော်၏ လျှာက ပြဲဟနေသည့် စောက်ဖုတ်ထဲ တိုးဝင်လာကာ စိတ်ကြိုက်ယက်တော့သည်။
“အိုး အိုး ကောင်းလိုက်တာ မောင်ကျော်ရာ၊ မင်းလျှာကြီးက အတွင်းထဲကိုတောင် ထိတယ်၊ တကယ်၊ တကယ် အိုး အိုး”
ပါးစက်ကလဲ ပြောရင်း လက်က ခင်မောင်ကျော် နားရွက်နှစ်ဘက်ကို ကိုင်ဆွဲကာ ခေါင်းကို သူ့စောက်ပတ်နှင့် အတင်းဖိကပ်ထားရင်း ကော့ကာ ကော့ကာနှင့် ပွတ်တော့သည်။ ခင်မောင်ကျော် လျှာက စောက်ဖုတ်တင်မက ဖင်ဝပါ ယက်တော့သည်။
“အိုး အိုး အိုး အိုး ကောင်းလိုက်တာ မောင်ကျော်ရာ အရသာရှိလိုက်တာ၊ ဖင်ဝကို လျှာနဲ့ ထိုးပေးပါအုံး၊ ကောင်းလွန်းလို့ ကောင်းလွန်းလို့ အ အ အိုး အိုး”
==================================
အခန်း (၅)
တော်တော်ကြာအောင် ခင်မောင်ကျော်က မသူဇာကို အားရပါးရ စိတ်ကြိုက် နမ်းယက်ပြီး မောကာ အိပ်ယာပေါ် ပက်လက်လဲကျသွားသည်၊ ဒီတော့မှ မသူဇာလည်း လှဲအိပ်နေရာမှ ထထိုင်ပြီး ပြေလျှော့နေသည့် သူ့ဆံပင်ကို ပြင်စည်းလိုက်သည်။ ခင်မောင်ကျော်မှာ ပက်လက်လဲရင်း လီးက မတ်မတ်ထောင်နေသည်။ မသူဇာ,က သူဘာလုပ်ရမည်ကို သိသည့်အလား နားသယ်နားတွင် ကျနေသေးသည့် ဆံပင်ကို နားရွက်နောက် လှမ်းသပ်တင်ရင်း ခေါင်းငုံ့ကာ လီးထပ်ဖူးကို လှမ်းငုံကာ စုတ်လိုက်သည်။ လက်က တွဲလောင်းကျနေသည့် ဂွေးဥကို လှမ်းကိုင်ကာ ဆုတ်ကိုင်ကစားလိုက်သည်။
လက်က ဂွေးဥကို ညှစ်ရင်း ပါးစပ်က လီးကို တစ်ဆုံးနီးပါး ထိုးသွင်းကာ ခပ်ပြင်းပြင်း စုတ်ဆွဲလိုက်သည်မို့ ခင်မောင်ကျော်ပါးစပ်က အီးကနဲ အသံနှင့်အတူ တင်ပါးပါ ကြွတက်လာသည်။ မသူဇာက အလျှော့မပေးပဲ ခင်မောင်ကျော် ဖြစ်နေပုံကို မျက်လုံးဒေါင်ကပ် ကြည့်ရင်း ဂွေးဥကို စောစောကထက် နည်းနည်းပြင်းအောင် ထပ်ညှစ်ကစားကာ လီးကို နှုတ်ခမ်းနှင့် ဖိညှပ်ပြီး အတင်းဆွဲစုတ်လိုက်သည်မို့ ခင်မောင်ကျော်မှာ တအီးအီးနှင့် အသံထွက်ရင်း အိပ်ယာကို တင်းတင်းဆုတ်ကာ တင်ပါးက ကော့သထက် ကော့လာသည်။ ဒီတော့မှ မသူဇာက လီးကို ပါးစပ်ဖြင့် ဂွင်းတိုက်ပေးသလို ပါးစပ်နှင့် တင်းတင်းညှပ်ထားရင်း ခေါင်းကို ငုံကာ ငုံကာနှင့် အာခေါင်ထဲထိရောက်အောင် ကစားနေသည်မို့ အချွဲသလိပ်များ ထွက်လာကာ လီးချောင်းအတိုင်းပင် စီးကျလာသည်။ ခင်မောင်ကျော်မှာ တအီးအီးနှင့် အသံထွက်ရင်း တင်ပါးမှာ ကြွတက်လာလိုက် ပြန်ကျလိုက်နှင့် အရသာကို မချိမဆန့်ပင် ခံစားနေရသည်။ အတော်ကြာအောင် လုပ်ပေးပြီးတော့မှ ပါးစပ်ထဲမှ ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး
“အရသာရှိလိုက်တာ မောင်ကျော်ရယ်၊ မမ အောင့်ထားရတာကြာပြီ”
ပြောလဲပြော ပါးစပ်ထဲမှ ကျွတ်ထွက်လာသည့် လီးကို လက်ဖြင့်ဆုတ်ကာ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဂွင်းတိုက်ပေးလိုက်သည်။ လီးမှာ အာခေါင်ထဲမှ ထွက်လာသည့် တံတွေး အချွဲများနှင့် စိုရွှဲနေသည်မို့ ချောကာ အရှိန်ဖြင့် လက်က ဆီးခုံနှင့် ရိုက်မိပြီး တဖတ်ဖတ် အသံများ ထွက်နေလေသည်။
“မမ ဒီမှာ ဒီမှာ”
ဂွင်းတိုက်ပေးနေတုန်း ဘယ်အချိန်က အိပ်ယာဘေးကပ်လျှက် စားပွဲအံဇွဲထဲမှ နှိုက်ယူလိုက်မှန်း မသိ၊ ခင်မောင်ကျော်က ဆရာဝန်သုံး အပါးစား ရာဘာလက်အိပ်တစ်ခုနှင့် အဆီညှစ်ဆေးတောင့်ကို လှမ်းပေးသည်။ မသူဇာက လှမ်းယူလိုက်တော့ ခင်မောင်ကျော်က သူ့ခြေနှစ်ဘက်ကို မြှောက်ကာ ခြေကျင်းဝတ် နှစ်ဘက်ကို သူ့လက်နှစ်ဘက်ဖြင့် ကိုင်ကာ ဆွဲလိုက်သည်မို့ ဖင်က ကြွတက်လာသည်။ မသူဇာက ခင်မောင်ကျော်အောက်ဘက် ရွှေ့ထိုင်ကာ ဆရာဝန်များသုံးသည့် ရော်ဘာလက်အိပ် ခပ်ကျပ်ကျပ်ကို သူ့လက်တစ်ဖက်မှာ စွပ်ရင်း အဆီဗူးထဲမှ အဆီဖြင့် လက်ချောင်းကို လူးလိုက်သလို ဖင်ဝတွင်လည်း အနည်းငယ် သုတ်လိုက်သည်။
ထို့နောက် လက်အိပ်မစွပ်ထားသည့် လက်ဖြင့် လီးကို ကိုင်ကာ ညင်ညင်သာသာ ဂွင်းတိုက်ပေးရင်း လက်အိပ်စွပ်ထားသည့် လက်ခလည်ဖြင့် ဖင်ဝကို အသာပွတ်ကစားပေးပြီး လက်ချောင်းက ဖင်ပေါက်ထဲ တဖြေးဖြေး ထိုးသွင်းလိုက်သည်။
“အီး . . . . . .”
အီးကနဲ အသံရှည်ထွက်ကာ ခင်မောင်ကျော် မျက်လုံးမှေးကာ ညိမ်ကျသွားသည်။ မသူဇာက သူ့လက်ခလည်ကို အဆုံးထိ ထိုးသွင်းကာ မွှေကစားပေးနေသလို နောက်လက်တစ်ဖက်ကလည်း လီးကို အဆက်မပြတ် ဂွင်းတိုက်ပေးနေသည်။ ထိုမျှမကသေး ပါးစပ်ဖြင့် လီးကို ငုံ့စုတ်လိုက်လို ဖင်ထဲသွင်းထားသည့် လက်ချောင်းထိပ်ဖြင့် အတွင်းမှ ထိနေသည့် ခပ်ပျော့ပျော့ အရာကို ဖိဖိကစားပေးသည်၊
“အီး… အိုး… မမ… အင်း… အင်း… မမ… မမ… အား… ဇိမ်ပဲကွာ”
အတော်ကြာအောင် ဇိမ်ခံနေပြီးမှ
“အား… မမ…မမ… တက်လိုး.. တက်လိုး… လိုးတော့ လိုးတော့ ကောင်းနေပြီ ကောင်းနေပြီ”
ဒီတော့မှ မသူဇာလည်း ခင်မောင်ကျော်ပေါ် တက်ခွကာ လီးကို သူ့စောက်ဖုတ်နှင့် ကိုင်တေ့ကာ ဖိချလိုက်သည်။ အတွေ့အကြုံ ရင့်နေသည်မို့ လီးက ရှောရှောရှုရှုပင် အဆုံးထိ တန်းဝင်သွားတော့သည်။ နောက်တော့ ကိုယ်ကို မြောက်ကြွ မြောက်ကြွဖြင့် ဖိကာ ဖိကာ လိုးတော့သည်။ အချိန်ကြာလာသည်နှင့်အမျှ မသူဇာမှာ ဆောင့်အားကျလာပြီး မောလာသည်မို့
“မောင်ကျော် မင်း တစ်လှည့်လိုးကွာ၊ မမ မောပြီး မနိုင်တော့ဘူး”
“အင်း ကုန်းပေး၊ နောက်ကလိုးမယ်”
“အာကွာ ဒီနေ့ ဖင်မလိုးနဲ့ မမ စောက်ဖုတ်ပဲ ကောင်းကောင်းခံချင်တာ၊ ဖင်ခံရတာ အရသာမရှိဘူး”
“ကျနော်က ဖင်လိုးတာ ပိုကြိုက်တာ မမရ၊ ကျပ်ပြီး စေးနေတာ”
“မလုပ်ပါနဲ့ မောင်ကျော်ရာ၊ ဖင်ခံရတာ မမမှာ နာတာကလွဲပြီး အရသာမရှိဘူး၊ မမ ဒီနေ့ စိတ်ထနေလို့ စောက်ပတ်ပဲ အရသာရှိရှိ ခံချင်နေတာ၊ ကျပ်နေအောင် ပက်လက်အိပ်ပြီး ခြေနှစ်ချောင်း စုပြီး ထောင်ထားပေးမယ်၊ ဟုတ်ပလား၊ စေးစေးလေး ဖြစ်နေမှာ၊ မမ အလိုးမခံတာ ကြာပြီလေ၊ မင်းအကြိုက် ကျပ်နေမှာ၊ မောင်ကျော် စိတ်ကြိုက်ဆောင့်လိုး နော် နော်”
“အင်း အင်း နောက်တစ်ပတ် မမ လာရင်တော့ ဖင်ပဲလိုးမှာနော်”
“အင်းပါ အင်းပါ နောက်တစ်ပတ် မင်းသဘော၊ လာပါ လိုးပါတော့”
ပြာပြောဆိုဆို မသူဇာက ပက်လက်အိပ်ကာ သူ့ပေါင်နှစ်ချောင်းကို စုကာ ထောင်ပေးလိုက်သည်၊ ခင်မောင်ကျော်လည်း ကုန်းထကာ မသူဇာနောက် ဒူးထောက်ထိုင်ရင်း သူ့လီးကို ပြူထွက်နေသည့် စောက်ဖုတ်ထဲ ထိုးထည့်ကာ ခပ်ကြမ်းကြမ်းပင် တဖတ်ဖတ်နှင့် အသံထွက်အောင် အားပါပါနှင့် ဆောင့်လိုးတော့သည်။
“အား… အား… အား… အား… အရသာရှိလိုက်တာ အား… အား… အား”
ဆောင့်ချက်တိုင်းကို တအားအားအော်ကာ ခံရင်း နှစ်ယောက်သား ကာမအရသာကို အပြည့်အဝ ခံစားကြတော့သည်။
==================================
အခန်း (၆)
ဦးမင်းညို ဖြစ်လာသည့် မောင်မင်းညိုမှာ အညာဘက်မှ ဖြစ်ပြီး ဆယ်တန်းအောင်တော့ ရန်ကုန်သို့ အရဲစွန့်ကာ တစ်ဦးတည်း ပြောင်းလာပြီး ဆွေမျိုးနီးစပ်တော်သည့် အိမ်တွင် ကပ်နေရင်း ကိုယ့်ဒူးကိုယ်ချွန် ကြိုးစားနေသူ ဖြစ်သည်။ ကံကောင်းချင်တော့ ဆယ်တန်းအောင်ပြီးခါစ မောင်မင်းညိုမှာ အစိုးရရုံးခွဲတစ်ခုတွင် အငယ်တန်းစာရေး အလုပ်ရလေသည်။ အလုပ်စဝင်တော့ လူပျိုပေါက်၊ နဂိုကလည်း ရိုးသူမို့ လူ့ဘဝအကြောင်း ဘာမှမသိပေ၊ သူတို့ခေတ်က ခုခေတ်လို လိင်ဆက်ဆံမှု့ကိစ္စ တော်ရုံမသိ၊ လီးတောင်သည်ကိုပင် သေးပေါက်ချင်လို့ဟု ထင်နေသေးသည်ဟု တင်စားပြောလို့ပင် ရသည်။ ထိုအချိန်မှာ သူတို့ရုံးမှ စာရေးမ တင်တင်မူနှင့် ဆုံစည်းရသည်။ ထိုအချိန်က တင်တင်မူလည်း ဦးမင်းညိုနှင့် မရှေးမနှောင်းပင် အလုပ်ဝင်သည့် အငယ်တန်း စာရေးဖြစ်သည်။ သို့သော် တင်တင်မူက အငယ်တန်းစာရေး အလုပ်ကို ပျင်းလို့ ဝင်လုပ်ခြင်းသာ ဖြစ်ပြီး သူ့ယောက်ကျားက သင်္ဘောသား ဖြစ်သည်။ သင်္ဘောသားတို့၏ ထုံးစံအတိုင်း တစ်နှစ်လျှင် ဆယ်လလောက်က ပင်လယ်ပြင်ပေါ်တွင် နေရပြီး တင်တင်မူမှာ တစ်ယောက်ထည်း ဖြစ်နေသည်။
တင်တင်မူကား မောင်မင်းညိုထက် ငါးနှစ်လောက် အသက်ကြီးကာ အိမ်ထောင်ကျသည်မှာ တနှစ်ကျော်ကျော်လောက်ပင် ရှိအုံးမည်။ အိမ်ထောင်ကျခါစက တင်တင်မူ ယောက်ကျားမှာ ခြောက်လမျှ အလုပ်နားက ချစ်စ ခင်စ ကြင်နာစ မယားနှင့် အတူနေသော်လည်း အချိန်တန်တော့ သင်္ဘောသားပီပီ မယားကို ထားခဲ့ကာ အလုပ်ပြန်ထွက်သွားရသည်။ တင်တင်မူ ယောက်ကျားမှာ လိင်ဆက်ဆံမှု့ကို ကောင်းကောင်းသိသဖြင့် အတူနေသည့် ခြောက်လအတွင်း သူ့မိန်းမ တင်တင်မူကို နည်းမျိုးစုံဖြင့် ဆက်ဆံသဖြင့် တင်တင်မူမှာ လိင်ကိစ္စကို ကြိုက်နှစ်ကာ ယောက်ကျား မရှိသည့် အချိန်တွင် တမ်းတနေမိသည်။
ဖြစ်ချင်တော သူတို့ရုံးမှ လူပျိုပေါက်လေး မောင်မင်ညိုကို အသစ်ခန့်လိုက်လေသည်။ တင်တင်မူတို့ရုံးတွင် လူသိပ်မရှိလှပေ၊ ယောက်ကျားဆိုလို့ မန်နေဂျာ အဖိုးကြီး တစ်ယောက်သာ ရှိသည်၊ ကျန်သူတွေကလည်း လုပ်သက်ရင့်နေသည့် အသက် လေးဆယ်ကျော် ငါးဆယ်ကျော် အဖွားကြီးတွေက များသည်။ လုပ်သက်ရင့်သည့် အဖွားကြီးတစ်ယောက် ပင်စင်ယူသွားတော့ တင်တင်မူကား နောက်ဆုံး ခန့်ထားသည့် အငယ်တန်းစာရေးဖြစ်ပြီး မောင်မင်းညိုမှာ တင်တင်မူ ခန့်ပြီးမှ ရောက်လာသည့် နောက်တိုးခန့်သည့် အငယ်တန်း စာရေးဖြစ်သည်။ မကြာခင် အချိန်အတွင်းမှာပင် အရွယ်ချင်း သိပ်မကွာသည့် တင်တင်မူနှင့် မောင်မင်းညိုမှာ ရင်းနှီးသွားပြီး ရိုးသားလှသည့် မောင်မင်းညိုကို စိတ်ဆာနေသည့် တင်တင်မူက သူ့ဆန္ဒဖြည့်ရန် သားကောင်အဖြစ် အပိုင်ကိုင်တော့သည်။ ဖြစ်ချင်တော့ မောင်မင်းညို နေသည့်နေရာနှင့် တင်တင်မူ နေသည့်နေရာမှာ ဘတ်စ်ကား တစ်လိုင်းတည်း ကျသည်မို့ ဘတ်စ်ကား အတူစီးကာ ပြန်ရင်း ရုံးဆင်းချိန် လူကျပ်သည့် ဘတ်စ်စကားပေါ်တွင် တစ်ယောက်နှင့် တစ်ယောက် ပူးကပ်ရင်း ပိုရင်းနှီးလာသည်။
တစ်နေ့ ရုံးဆင်းတော့ တင်တင်မူက အကြံဖြင့် သူ့အိမ်မှ ရေကန် ရေယိုနေသည်ကို လာကြည့်ပေးရန် အကူအညီတောင်းသဖြင့် ရုံးကအပြန် တင်တင်းမူ အိမ်သို့ ပါသွားတော့သည်။ အိမ်ရောက်တော့ တင်တင်မူမှာ မောင်မင်းညိုကို အိမ်ရှေ့တွင် ခဏထိုင်ခိုင်းထားပြီး သူက အခန်းထဲဝင်ကာ မြူဆွယ်ရန် ပြင်ဆင်တော့သည်။ အဆင်သင့် ဖြစ်သည်နှင့် အခန်းထဲမှ လှမ်းခေါ်လိုက်သည်။
“မောင်လေးရေ မောင်လေး၊ ခဏ အခန်းထဲလာပါအုံး”
မောင်မင်းညိုက အခန်းထဲဝင်လာတော့ ကုတင်ပေါ်တွင် လှဲနေသည့် တင်တင်မူကို တွေ့လိုက်ရသည်။ တင်တင်မူက မောင်မင်းညိုကို တွေ့သည်နှင့် လေသံတိုးတိုးနှင့်
“မောင်လေးကို ရေကန်လာကြည့်ခိုင်းမှပဲ ဘာဖြစ်လဲ မသိပါဘူး၊ လူက မောလာလို့၊ ခဏ လှဲနေတာ၊ ဘတ်စ်ကားကလဲကျပ်၊ ပြီးတော့ ဒီနေ့ အလုပ်မှာလဲ စာရင်းသွင်းတာ နည်းနည်းများသွားလို့ ထင်တယ်၊ ဒီလိုပဲ မမက ပင်ပန်းလာရင် အဲလိုဖြစ်တတ်တယ်”
“မမ နေမကောင်းဘူးလား”
“နေကတော့ ကောင်းပါတယ်၊ တစ်ခါတစ်ခါ ဒီလိုပဲ အားမရှိသလို၊ ရင်တွေ တလှပ်လှပ်နဲ့ မောသလိုလို ဖြစ်ပြီး အကြောတွေလဲ တင်းနေတယ်”
“ကျနော် ဘာလုပ်ပေးရမလဲ မမ၊ နှိပ်ပေးရမလား”
မောင်မင်းညိုက သဘောရိုးဖြင့် ပြောသော်လည်၊ တင်တင်မူက သူဆင်သည့် အကွက်ထဲ ဝင်လာသည်မို့
“အေး အေး မောင်လေး၊ လာ လာ မမနား လာထိုင်ပြီး နှိပ်ပေးပါလား”
မောင်မင်းညိုမှာ ပက်လက်လှဲနေသည့် တင်တင်မူနား ဝင်ထိုင်လိုက်သည်နှင့်
“မမ ဘာဖြစ်လဲ မသိဘူး တင်းနေတာကတော့ ရင်သားတွေလဲ တအားတင်းနေတာ၊ ရင်သားတွေကို ဖွဖွလေး နှိပ်ပေးပါလား”
တင်တင်မူက သူ့ရင်သားတွေကို အင်္ကျီပေါ်မှ သူ့လက်ဖြင့် ဖွဖွကိုင်ကာ ဆုတ်နယ်ပြရင်း ပြောသည်။ ထို့နောက် မောင်မင်းညိုလက်ကို ဆွဲကာ သူ့ရင်သားပေါ် တင်လိုက်တော့ ခပ်ပါးပါး အင်္ကျီအောက်မှာ အတွင်းမှ အခုအခံ မပါသည့် ရင်သားအိအိကို ကိုင်မိသည်မို့ တစ်ခါမှ မကြုံဖူးသည့် အထိအတွေ့ကြောင့် မောင်မင်းညိုမှာ ဘာပြောရမှန်း မသိတော့ပဲ နှုတ်က ဆွံ့အသွားပြီး လူလဲ စိတ်ညို့ခံလိုက်ရသလို ဖြစ်ကာ တင်တင်မူ ပြောသည့်အတိုင်း တသွေမတိမ်း လိုက်လုပ်နေမိသည်။
“ရပါတယ် မောင်လေး၊ ရဲရဲသာကိုင် ကိုယ့်အစ်မ,ပဲဟာကို”
“အိုး အိုး မောင်လေး လက်က ထိတယ်၊ အ အ တအားမညှစ်နဲ့ မောင်လေး ရင်သားက နုတယ်၊ လက်နဲ့ အုပ်အုပ်ပြီး ဖွဖွလေးပဲချေ”
“အင်း အင်း ထိတယ် မောင်လေး၊ ဟုတ်တယ်၊ ဟုတ်တယ် အဲလို အောက်ကနေ ပင့်ပင့်ပြီး ချေတာလဲ ထိတယ်၊ မောင်လေးက ကောင်းကောင်းနှိပ်တတ်တယ်”
“လာ လာ လက်က အင်္ကျီအောက်က လျိုလိုက်၊ အင်္ကျီပေါ်က အနှိပ်ခံရတာ သိပ်မထိသလိုပဲ”
“အိုး မောင်လေးရယ် အောက်ကချည်းပဲ မပင့်နဲ့လေ၊ အပေါ်ဘက်ကပါ လုပ်လေ၊ တစ်အုံလုံး လှည့်ပတ် လုပ်လေ”
“အင်း အင်း အဲ့လို အဲ့လို၊ နို့သီးလေးလဲ လက်ညိုးလေးနဲ့ ပွတ်ကစား၊ တွေ့လား တွေ့လား နို့သီးက တင်းပြီးမာနေတာ၊ အဲဒါ အကြောတက်နေတာ အိုး အိုး အင်း အင်း ဟုတ်ပြီ ဟုတ်ပြီ”
“အိုကွာ အင်္ကျီကြီးနဲ့ မလွတ်မလပ်၊ မမအင်္ကျီ လှန်ချွတ်လိုက်၊ ဒါမှ မောင်လေး ကောင်းကောင်း နှိပ်လို့ရမှာ”
“တွေ့လား နို့သီးခေါင်းကလဲ တင်းပြီး မာနေတာ၊ အဲဒါလေးကို လက်ချောင်လေးနဲ့ ဖွဖွလေး ချေပေးအုံး”
“အင်း အင်း ဟုတ်တယ် ဟုတ်တယ် အဲလို အဲလို၊ အင်း အင်း ထိတယ် မောင်လေး၊ ကောင်းလိုက်တာ၊ မောင်လေးက အရမ်းတော်တာပဲ”
“မောင်လေး လက်နဲ့ဆို မမ နို့သီးလေး နာသလိုလိုပဲ၊ သူက အရမ်းနုတာ၊ ပါးစပ်နဲ့ ငုံပြီး လျှာနဲ့ ချေပေးပါလား၊ နော် မောင်လေး၊ မောင်လေး လုပ်ပေးတာ အရမ်းထိလို့”
“အော် တွန့်မနေနဲ့လေ၊ ကိုယ့်အစ်မပဲဟာကို၊ နို့စို့သလိုလေး စို့ပြီးလုပ်ရင် ရပါတယ်”
“အိုး အိုး အဲဒါမှ ထိတာ၊ အိုး အိုး ကောင်းလိုက်တာ၊ အင်း အင်း စို့ စို့၊ စို့လဲစို့၊ လျှာနဲ့လဲထိုး၊ အင်း အင်း၊ လက်ကလဲ စောစာကလို အုံကိုကိုင်ထားလေ၊ တော်လိုက်တာ မောင်လေးရာ မောင်လေးက အရမ်းလုပ်တတ်တယ်၊ အင်း အင်း ဟိုဘက်ရော ဒီဘက်ရော တစ်လှည့်စီ စို့”
“ကျွတ်စ် ကျွတ်စ် ကျွတ်စ် ကျွတ်စ် ကောင်းလိုက်တာ မောင်လေးရာ၊ တင်းနေတာတွေ တစ်ခါတည်း ပျော့ဆင်းသွားသလိုပဲ၊ အင်း အင်း အင်း အင်း လုပ် လုပ်၊ အဲလိုလေး အဲလိုလေး မောင်လေးက တော်တယ်ကွာ”
“ရပြီ၊ ရပြီ၊ ရပြီ ထင်တယ် မောင်လေး၊ ရင်သားကတော့ အကြော တော်တော်လျှော့သွားပြီ၊ ပေါင်ကြားက တင်းနေတာ၊ ဒီနေရာလေးရော ဖိပေးပါအုံး”
“ဟဲ့ ဟဲ့ အတင်းမဖိနဲ့လေ၊ ဒီလိုလေး ပွတ်သလိုလို လုပ်”
“အင်း အင်း ဟုတ်ပြီ ဟုတ်ပြီ ဒီလို ဒီလို”
“အိုကွာ မင်းလက်က ထမီကြီးပေါ်က မဟုတ်သေးပါဘူး၊ မမ ထမီကို ဆွဲချွတ်လိုက်လေ၊ ရတယ်၊ ရတယ် မောင်လေး မရှက်နဲ့၊ ကိုယ့်အစ်မပဲ ရဲရဲသာလုပ်”
“အင်း အင်း ကောင်းတယ်၊ အဲလို အဲလို၊ တွေ့လား မောင်လေးတွေ့လား အရည်တွေ စိုလာတာ၊ အဲဒါ မောင်လေး လုပ်ပေးတာ ကောင်းလို့၊ တော်ကြာကျရင် တင်းနေတဲ့ အကြောတွေ လျှော့သွားတော့မှာ၊ အဲလို အဲလို အဲဒါမှ ထိတယ်၊ အေး အေး အဲဒီကြားထဲ အဲဒီကြားထဲ လက်ချောင်းနဲ့ ပွတ်”
“တွေ့လား တွေ့လား အဲဒီ အဖုလေးက တင်းနေတာ၊ သူက နို့သီးထက်တောင် နုသေးတာ မောင်လေး၊ ဖြေးဖြေးနော်၊ အရမ်းကြမ်းလို့ မရဘူး”
“အာ မရဘူးထင်တယ် လက်ကြီးနဲ့ အသားက နုနုလေး၊ မောင်လေး ရွံတတ်လား၊ မရွံတတ်ရင် လျှာနဲ့မှ ပိုကောင်းမယ် မောင်လေး”
“အရည်တွေစိုနေပေမဲ့ မမဟာ မညစ်ပတ်ပါဘူးကွာ၊ နမ်းကြည့်လေ၊ အရမ်းကြီး နံစော်မနေပါဘူးကွ”
“ကဲ တွေ့လား မနံဘူးမို့လား၊ အရသာသိရင် မောင်လေးတောင် ကြိုက်သွားအုံးမယ်”
“ဒါမှ ငါ့မောင်လေးကွ၊ မမ နက်ဖြန်ကျ မောင်လေးအတွက် ဟင်းကောင်းကောင်းနဲ့ ထမင်းဘူး ထည့်လာပေးမယ်၊ ကဲ ကဲ ဒီနေရာ ကောင်းကောင်း လျှာနဲ့ထိုးပြီး အကြောလျှော့ပေး၊ မမတင်းနေတာတွေ ပြေတော့မှာ”
“အိုး အိုး အင်း အင်း အဲလို အဲလို အိုး အိုး အား အား ပြေတော့မယ် ပြေတော့မယ်”
“အင်း အင်း ဆက်တိုက် ဆက်တိုက် အဲ့နေရာ အဲ့နေရာ၊ မမ ပြေတော့မယ် အိုး အိုး”
“အိုး ပြေပြီ ပြေပြီး လုပ် လုပ် မရပ်နဲ့ မရပ်နဲ့အုံး၊ အား ဟား ကောင်းလိုက်တာ မောင်လေးရာ တစ်ကိုယ်လုံးကို ပူပြီး အကြောတွေကို ပြေသွားတာပဲ”
“ခစ် ခစ် ခစ် ခစ် မောင်လေးလဲ မမကို အကြောဖြေပေးရလို့ အကြောတွေ တင်းနေပြီ ထင်တယ်”
“မရှက်ပါနဲ့ လာ ဒီနား မမ ကိုင်ကြည့်မယ်၊ ဟုတ်တာပေါ့ အကြောကြီးကို တင်းလို့”
“ကဲ ကဲ လုံချည်ချွတ်လိုက်ပြီး မမ ကိုယ်ပေါ်ခွ၊ လာ လာ ဒီနား ဗိုက်ပေါ်ခွ၊ အိုကွာ မင်းအင်္ကျီလဲ ချွတ်လိုက်တော့”
“ဟဲ့ ဟဲ ဗိုက်ပေါ် မထိုင်ချနဲ့လေ၊ ဖွဖွလေးထိုင် မမကို ထိရုံခွထား”
“ကြည့်စမ်းပါအုံး မောင်လေး အကြောကြီးက တင်းပြီး ထောင်နေတာ၊ အကြီးကြီးပဲ”
“အိုး အရွယ်နဲ့တောင် မလိုက်ဘူး၊ ကြီးလိုက်တာ၊ အားရစရာကြီး”
“လာ လာ မမ နို့ကြား၊ ဒီလိုလေး ကစားလေ”
“အိုကွယ် ကြည့်စမ်းပါအုံး၊ ဒီလိုဖြဲလိုက်ရင် ဒစ်ကြီးကို ကားနေတာဘဲ၊ အမလေး ကြည့်ရတာ ကြောက်တောင်ကြောက်တယ်၊ အသဲယားစရာကြီး”
“လာ လာ ရှေ့နား နည်းနည်းတိုး၊ သည်ဒစ်ကားကားကြီးကို မမ စုတ်ပေးမယ်၊ မောင်လေးနော် တလွဲမထင်နဲ့ မမက ကိုယ့်မောင်လေးမို့လို့ သိလား”
“မမ ဒီလို ကစားပေးတာ ကြိုက်လား မောင်လေး၊ ဒါမျိုးကစားမှ တင်းနေတာတွေ လျှော့သွားမှာ၊ မောင်လေး ကိုယ့်ဖာသာ ဒီလို မကစားဘူးလား”
“အို မောင်လေးက အရမ်းရိုးတာကိုး၊ ကဲ နောက်ဆို အကြောတင်းနေရင် မမဆီလာခဲ့ သိလား”
“အို အို မောင်လေး မအောင့်ထားနဲ့ အရည်တွေ ပန်းချင်လာရင် ပန်းထည့်လိုက် ပန်းထည့်လိုက်”
“အဲ့ အဲ့ ပန်းပြီ ပန်းပြီ၊ အို့ အို့ အများကြီးပဲ၊ ကြည့်စမ်း ကြည့်စမ်း ရပ်ကို မရပ်တော့ဘူး၊ မမ တစ်ကိုယ်လုံးတော့ ရွှဲကုန်ပါပြီ”
“အမလေးတော် အခုမှပဲ ရပ်တော့တယ်၊ ဟူး… မောင်လေးတော့ မော မမော မသိဘူး၊ မောင်လေးပန်းတာကြည့်ပြီး မမတောင် မောတယ်”
“ရတယ် ရတယ် မောပလေ့စေ၊ မမက အဲလို မောင်လေးအရည်တွေ ပေနေတာကို ကြိုက်တာ၊ နောက်ဆိုလဲ အဲဒီအရည်တွေ မမကိုယ်ပေါ်ပဲပန်း၊ ပန်းချင်တဲ့နေရာသာ ပန်းထည့်လိုက် သိလား”
“တွေ့လား တွေ့လား မမ အဲဒီ အရည်တွေနဲ့ နို့ကို လူးလိုက်တာ၊ အဲဒါအကြောဖြေလိမ်းဆေးပေါ့၊ ခစ် ခစ် ခစ် ခစ်”
“မောင်လေး ဒီည မမဆီမှာပဲ အိပ်တော့၊ ညကျရင် မောင်လေးကို မမ အတွင်းကြောတွေ တင်းနေတာ ထပ်လျှော့ခိုင်းအုံးမလို့၊ အတွင်းကြောဆိုတာ မောင်လေးသိလား”
“ခစ် ခစ် ခစ် ခစ် မောင်လေးကလဲ၊ အတွင်းကြောကို မောင်လေး အကြောကြီးနဲ့ ထိုးလျှော့မှ ရမှာကွ၊ ညကျမှ မမ ပြပေးမယ်၊ ခုတော့ ခဏ နားလိုက်၊ မမ,လဲ ခဏ နားအုံမယ်၊ မင်း အကြောကြီး ကြည့်ပြီး မောလွန်းလို့”
===================================
အခန်း (၇)
တင်တင်မူမှာ ခက်ခက်ခဲခဲ မဆွယ်လိုက်ရပဲ သူလိုချင်သည့် ဆန္ဒများ ပြည့်သည့်အပြင် မောင်မင်းညို၏ ထွားကြိုင်းလှသည့် လီးကို မြင်တွေ့လိုက်ရသည်မို့ အကျေနပ်ကြီး ကျေနပ်ကာ ပျော်ရွှင်နေလေသည်။ မောင်မင်းညိုမှာလည်း တင်တင်မူ၏ အထိအတွေ့ကို သာယာကာ တစ်ခါမှ မကြုံဖူးသော်လည်း တင်တင်မူ ပြောသည့် အကြောလျှော့ခြင်းကို နားလည်လိုက်သည်။ မောင်မင်းညိုမှာ တစ်ချီပြီးသွားသော်လည်း နှစ်ယောက်သားမှာ အဝတ်အစား ပြန်မဝတ်ဖြစ်သေးပဲ တင်တင်မူနားတွင် အသားချင်းထိအောင် လှဲနေသည့်အပြင် တင်တင်မူ လက်ကလည်း မောင်မင်းညိုကို ဟိုပွတ်ဒီပွတ်နှင့် ဆွနေသလို ဖြစ်နေသည်မို့ ချက်ခြင်းဆိုသလိုပင် လီးက ပြန်တောင်လာသည်။
“ဟော့တော့ မောင်လေး အကြောကြီးတွေ တင်းလာပြန်ပြီ ခစ် ခစ် ခစ် ခစ်”
လက်က မောင်မင်းညိုကို ဗိုက်သားကို ပွတ်ကစားနေရာမှ ရုတ်တရက် ပေါင်ကြားထဲ ရောက်လာပြီး အသကုန် ကုန်းရုန်းထနေသည့် မောင်မင်းညိုလီးကို ထိမိလိုက်သည့် အချိန်မှာတော့ တအံ့တသြပင် ပြောလိုက်မိသည်။
“မောင်လေးက သန်လိုက်တာ၊ ကြည့်စမ်း၊ ချက်ခြင်းပဲ ပြန်တင်းလာလိုက်တာ”
ပြောလဲပြော လက်က တောင်နေသည့် လီးကို ဆုတ်ကိုင်ကာ ဂွင်းတိုက်သလို ဖွဖွလေး ပွတ်ကစားရင်း
“အဲလိုမျိုးမှ မမက ကြိုက်တာ၊ ခုတင်းနေတုန်း တစ်ခါထဲ မမ အတွင်းကြောကို လျှော့ပေးတော့၊ မမလဲ မနေနိုင်တော့ပြန်ဘူး၊ အကြောတွေ အရမ်းတက်လာပြန်ပြီ ခစ် ခစ် ခစ် ခစ်”
“မောင်လေး ထလေ၊ မမအတွင်းကြော လျှော့ပေးပါဆို”
မောင်မင်းညိုက လှဲအိပ်နေရာမှ ငုတ်တုတ်ထထိုင်လိုက်တော့ တင်တင်မူက ဒူးနှစ်ဘက်ကို ကွေးကာ ထောင်ပေးရင်း
“လာ လာ မမ နောက်က ထိုင်လိုက်၊ ဟဲ့ ဟဲ့ တင်ပလ္လင်ခွေ မဟုတ်ဘူးလေ၊ ဒူးထောက်ပြီး ထိုင်မှ မင်းအကြောကြီးက မမ,ကို ထိုးလျှော့လို့ ရမှာပေါ့”
“အေး အေး အဲလိုပြောတာ၊ မောင်လေးက တော်တယ်၊ တစ်ခါထဲ သိတယ်၊ လာလာ ရှေ့နားတိုး၊ ဒီမှာ ဒီမှာ မမလက်နဲ့ ကိုင်လို့မှီအောင် တိုး”
“တိုးပါ ကပ်နေအောင်တိုး၊ မမခြေထောက်ကို ကိုင်ပြီး ဖိချလိုက်လေ၊ အေး အေး အဲ့လို၊ တွေ့လား မောင်လေးအကြောကြီး မမဟာနဲ့ တန်းနေတာ အဲလိုမှ အတွင်းကြော ထိုးလျှော့လို့ ကောင်းတာ”
“မင်းအကြောကြီးကလဲကွာ အရွယ်နဲ့တောင် မလိုက်ဘူး၊ ကြီးပြီးရှည်လိုက်တာ၊ မမတောင် ကြောက်လာပြီ ခစ် ခစ် ခစ် ခစ်”
ကြောက်သည်ဟု ပြောသော်လည်း တင်တင်မူက သဘောကျပြီး မောင်မင်းညိုလီးကို ကိုင်ကာ ဖြဲချထားသည့် သူ့ပေါင်နှစ်ချောင်းကြားမှ ဟနေသည့် စောက်ဖုတ်နှင့် တေ့ကာ ပွတ်ဆွဲနေသည်။
“တွေ့လား တွေ့လား အဲလိုလေး အရင်ပွတ်ဆွဲကစား၊ အဲဒါ အကြောမလျှော့ခင် နှုးတာ၊ အဲလို နှုးမှ မမအတွင်းက တင်းနေတာတွေ ကြွတက်လာမှာ၊ အဲလို တက်လာပြီးမှ မောင်လေး အကြောကြီးနဲ့ ထိုးထိုးပြီး လျှော့ရမှာ”
“အင်း အင်း ဟုတ်ပြီ ဟုတ်ပြီ၊ ဖိ ဖိပြီး ပွတ်ဆွဲ၊ မင်းဟာကြီးက ရှည်တော့ အရသာရှိလိုက်တာ အင်း အင်း အင်း အင်း ဖိ ဖိဆွဲ၊ ဟုတ်တယ် ဟုတ်တယ် အဲလို လွှဆွဲသလို”
“ဟဲ့ ဟဲ့ အရမ်းလဲ မဖိနဲ့ ဝင်သွားအုံးမယ်၊ မမက အဲလိုလေး အရသာ အရင်ခံချင်နေတာ၊ အား အား ကောင်းလိုက်တာ မောင်လေးရာ၊ ဒီညတော့ တစ်ညလုံး မောင်လေးနဲ့ အကြောလျှော့ရမယ်၊ မမအကြောတွေ တက်နေတာ ကြာလှပြီ မောင်လေးရဲ့”
“အင်း အင်း အင်း အင်း ရပြီ ရပြီ ဝင်ချင်ဝင်ပစေတော့၊ ဖိဆွဲ၊ ဖိဆွဲ၊ အပေါက်နဲ့ တည့်ရင် ဝင်သွားလိမ့်မယ်”
“အိုး အိုး ဝင်ပြီ ဝင်ပြီ၊ ဟုတ်တယ်မို့လား မောင်လေး၊ ဝင်နေတယ်မို့လား၊ တအားကြီး မထိုးထည့်လိုက်နဲ့အုံး၊ မမက အကြောမလျှော့တာ ကြာတော့ အလေ့ကျင့် ပြတ်နေတာ၊ အဲလိုလေးပဲ တဖြေးဖြေးသွင်း”
“အသွင်းချည်း မလုပ်နဲ့လေ၊ နည်းနည်းဆွဲထုတ်လိုက် နည်းနည်းထိုးထည့်လိုက် လုပ်၊ ဟဲ့ ဟဲ့ အကုန်မထုတ်နဲ့လေ၊ ပြန်သွင်း ပြန်သွင်း”
“အေး အေး ဟုတ်ပြီ၊ အဲလို အဲလို၊ ပြန်သွင်းရင် နည်းနည်းလေး ပိုသွင်း သိလား၊ ကြည့်စမ်း ကြည့်စမ်း မောင်လေးက လုပ်တတ်လိုက်တာ၊ ဟင်း ဟင်း ဟင်း ဟင်း မောင်လေးရာ မမ စိတ်တွေ အရမ်းဖြစ်လာပြီနော်၊ အကြောတွေက အတွင်းမှာ အရမ်းကြွနေတာ၊ ဟင်း ဟင်း ဟင်း ဟင်း”
“အား အာ အဆုံးထိရောက်တော့မလား၊ မမ မနေနိုင်တော့ဘူး၊ အဆုံးထိ ထိုးချလိုက်တော့ မနေနိုင်တော့ဘူး”
“အား… ကောင်းလိုက်တာ၊ ခဏလေး ခဏလေး၊ ဖိထိုးထား ဖိထိုးထား၊ မလျှော့နဲ့၊ မမ နေလို့ကောင်းနေလို့”
“အေး အေး အဲလို ဖိထိုးထားပြီး ဖင်ကို လှုတ်ပေး၊ ဆီးခုံချင်း ပွတ်ဆွဲသလိုလေကွာ၊ ဖိဖိပြီး ပွတ်ဆွဲလေ၊ အား ထိတယ် ထိတယ်၊ မောင်လေးရာ သိလား၊ မမအတွင်းကြောနဲ့ မောင်လေးအကြောကြီးနဲ့ တိုက်နေတာလေ၊ မောင်လေး ခံစားရလား”
“အေး အေး အဲဒါ အဲဒါ၊ အဲဒါ မမအတွင်းကြော၊ မှတ်ထားနော် မောင်လေး၊ အကြောလျှော့ရင် အဲဒါကို ထိအောင် ထိုးထိုးပြီး လျှော့မှ၊ အား အား ကောင်းလိုက်တာကွာ၊ အကြောက တင်းနေတာ မောင်လေးထိုးလိုက်တာ ထုတ် ထုတ် ထုတ် ထုတ်နဲ့တောင် မြည်တယ်”
“အား အား မနေနိုင်တော့ဘူး၊ ဆောင့်ထိုးမှ ရတော့မယ်နဲ့ တူတယ်၊ နည်းနည်းလေး ဆွဲထုတ်ပြီး မမအတွင်းကြောကို ထိအောင် ဆောင့်ချ”
“အား… ဖူး… ကျင်ထွက်သွားတာပဲ၊ ကောင်းချက် ထပ်ဆောင့် ထပ်ဆောင့်… အား… ဖူး… အား… ဖူး… အား… ဖူး… အား… ဖူး…”
“အိုး အိုး ပြီးသွားပလား မောင်လေး၊ မမ ခံလို့တောင် မဝသေးဘူးကွာ၊ နောက်ဆို အကြာကြီး လုပ်နိုင်အောင် အရည်မထွက်အောင် ထိမ်းထား သိလား၊ အရသာက အရည်မထွက်ခင်မှာ ကောင်းတာ”
“လာ လာ မမကိုယ်ပေါ် အိပ်ချလိုက်၊ မမ အမောပြေအောင် ဖက်ထားပေးမယ်”
ထိုအချိန်မှ စ၍ မောင်မင်းညိုလဲ မိန်းမတွေကို အကြောလျှော့ပေးတတ်လာကာ အတွေ့မှာ သာယာလာပြီး တင်တင်မူ ခိုင်းသမျှ လုပ်ပေးမိတော့သည်။ မောင်မင်းညိုမှာ ဒီကိစ္စ ပါရမီထူးသူမို့ မကြာခင်မှာပင် အကြောလျှော့နည်း ပေါင်းစုံကို သိလာသလို သုတ်ကိုလည်း တင်တင်မူပြောသလို ကောင်းကောင်း ထိမ်းနိုင်လာကာ တော်ရုံလူ မလုပ်နိုင်သည့် သုတ်ကို အချိန်ကြာကြာ ထိမ်းနိုင်ပြီး လိုချင်သည့် အချိန်မှ စိတ်လျှော့ကာ ထုတ်တတ်လာသည်။ ထို့ကြောင့် တင်တင်မူမှာ မောင်မင်းညို သုတ်ထိမ်းကောင်းမှု့ကြောင့် ကာမအရသာကို အပြည့်အဝ အမြဲခံစားရသည်။
===================================
အခန်း (၈)
တင်တင်မူမှာ မောင်မင်းညိုဆီမှ ကောင်းကောင်းစားနေရနေသည်ကို ကြွားချင်သည်မို့ သူ့နှင့် အရင်းနှီးဆုံး ဝင်းပပ ဆိုသည့် သင်္ဘောသား မယားတစ်ယောက်အား တိုးတိုးတိတ်တိတ် ပြောပြမိသည်။ ဝင်းပပကလည်း သူ့ယောက်ကျား သင်္ဘောတက်သွားလျှင် တစ်ယောက်ထဲ ခံစားနေရသည့် ဝေဒနာကို တင်တင်မူနှင့် နှစ်ယောက်သား ပြောနေကြမို့ နှစ်ယောက်သား တစ်ယောက်အကြောင်း တစ်ယောက် အတွင်းသိ သိနေကြသည်။ ထို့ကြောင့် တင်တင်မူကလည်း ခုလို မောင်မင်းညိုနှင့် ဆန္ဒပြည့်နေသည်ကို မနေနိုင်ပဲ ဝင်းပပကို အသေးစိတ် ဖောက်သည်ချမိတော့သည်။ ထို့ကြောင့် ဝင်းပပလည်း တင်တင်မူ အပြောကောင်းသည်က တစ်ကြောင်း၊ မောင်မင်းညို၏ တစ်ကောင်ကြွက် ဘဝနှင့် နောက်ကြောင်း အေးသည်ဟု ယုံကြည်သည်က တစ်ကြောင်းမို့ သူလဲ မောင်မင်းညိုနှင့် စမ်းမည်ဟု ဆုံးဖြတ်ကာ နှစ်ယောက်သား တိုင်ပင်ပြီး တင်တင်မူက မောင်မင်းညိုကို သူ့သူငယ်ချင်း ဝင်းပပ အိမ်မှ ရေကန် ရေစိမ့်နေသည်ကို သွားကြည့်ပေးရန် ဟူသည့် အကြောင်းပြချက်ဖြင့် လွှတ်လိုက်တော့သည်။
“ကျနော်ကို မမ မတင်တင်မူက လွှတ်လိုက်တာပါ၊ အစ်မတို့အိမ်က ရေကန် ရေစိမ့်နေတယ်ဆိုလို့”
“အော် အေးအေး၊ မူမူ့ မောင်လေး မောင်မင်းညို ဆိုလာလား၊ လာလာ ဝင်လေ”
“ဟုတ်ကဲ့ အစ်မ”
“အေး အေး အိမ်ရှေ့ ခဏထိုင်အုံး၊ ခဏကြာမှ ရေကန်ကို ကြည့်တာပေါ့၊ ခုပဲ အစ်မက ရေချိုးပြီးလို့ ရေတွေစိုနေတာ ဆိုတော့ ရေစိမ့်တာ မသိသာဘူး၊ နဲနဲခြောက်သွားမှ ဘယ်က စိမ့်နေတယ်ဆိုတာ ကြည့်လိုက်လေ”
“ဟုတ်ကဲ့ ရပါတယ် အစ်မ”
ကုလားထိုင်ပေါ်ထိုင်ရင်း ဝင်းပပက မောင်မင်းညိုကို အကဲခတ်ကြည့်မိသည်၊ ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်ကလဲ တောင့်တင်းကာ အသားအရည်နှင့် ရုပ်ရည်ကလဲ သန့်သန့်ပြန့်မို့ မောင်မင်းညိုပုံစံ ကြည့်လို့ ကောင်းသည်မို့ ဝင်းပပ စိတ်ထဲမှ မဆိုးဟု ကောက်ချက်ချမိသည်။ အလာပသလာပ ခဏမျှ ပြောပြီး ဝင်းပပက ထကာ အိမ်ခန်းထဲ ဝင်သွားသည်။ တင်တင်မူက သူနှင့် မောင်မင်းညို ဖြစ်သည့်ကိစ္စကို အသေးစိတ် ပြောပြထားသည်မို့ ဝင်းပပကလည်း တင်တင်မူလိုပင် ဟန်ဆောင်တော့သည်။ အခန်းထဲရောက်ပြီး အိပ်ယာပေါ်တွင် လှဲကာ အပြင်မှ မောင်မင်းညိုကို လှမ်းခေါ်လိုက်သည်။
“မောင်မင်းညိုရေ၊ မမဆီ ခဏ လာပါအုံး”
“ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ အစ်မ”
အခန်းဝ ရောက်သည်နှင့် အိပ်ယာပေါ်တွင် လှဲနေသည့် ဝင်းပပ,ကို မြင်လိုက်သည်မို့ မောင်မင်းညို ခဏမျှ ကြောင်သွားကာ အခန်းဝတွင် ရပ်နေမိသည်။
“လာလေ၊ ဝင်လာ မောင်လေး၊ ရေချိုးမှားလို့လား မသိဘူး၊ မင်းနဲ့ စကားပြောရင်း မမ အကြောနည်းနည်းတက်နေလို့ ခဏလှဲနေတာ၊ မင်း အကြောလျှော့တတ်ရင် မမကို နည်းနည်းလောက် အကြောလျှော့ပေးပါလား”
မောင်မင်းညိုလည်း ဝင်းပပ လေသံနှင့် အပြောကြောင့်
“ဟုတ်၊ ဟုတ်ကဲ့ ရပါတယ် အစ်မ”
ပြောရင်း အနားကပ်လာကာ ဝင်းပပ အနားဝင်ထိုင်ရင်း ” ဟို ဟို အကြောက ဘယ်နားက တက်နေတာလဲ အစ်မ”
“ရင်သားတွေ တင်းပြီး နေရထိုင်ရတာ တမျိုးကြီး ဖြစ်နေလို့ မောင်လေးရေ၊ ကြည့်ပေးပါအုံး”
“ဟုတ်”
ဒီတော့မှ မောင်မင်းညိုလည်း ဝင်းပပ၏ အကြောတက် ရောဂါကို ရိပ်မိသွားလေသည်။ တင်တင်မူနှင့် ဝင်းပပမှာ သူငယ်ချင်း အရင်းကြီးဖြစ်မှန်း သူသိသဖြင့် သူ တင်တင်မူကို အကြောလျှော့ပေးသည့် အကြောင်း ဝင်းပပကို ပြောထားတာ ဖြစ်မည်ဟု သဘောပေါက်ကာ ပက်လက်လှဲနေသည့် ဝင်းပပ ရင်သားအစုံကို ဖွဖွလေး လှမ်းကိုင်ကာ အသာချေ ကြည့်လိုက်သည်။ သို့သော် မောင်မင်းညိုမှာ တင်တင်မူမှလွဲ၍ တခြားသူစိမ်းမိန်းမနှင့် တစ်ခါမျှ မကြုံဖူးသည်မို့ ဟုတ်မှဟုတ်ရဲ့လားဟု စိုးရိမ်မှု့ဖြင့် ရုတ်တရက် လက်က မရဲချေ၊ ဝင်းပပကလည်း မောင်မင်းညို လက်မရဲသည်ကို ရိပ်မိလိုက်သည်မို့
“မောင်လေး မမကို အားမနာနဲ့နော် မင်းသဘောကျ အကြောသာလျှော့ပေး၊ မင်းအကြောလျှော့ ကောင်းတယ်ဆိုတာ မူမူပြောထားလို့ မမက သိပြီးသား” ဟု ပြောရင်း မျက်စိကို အသာမှိတ်ကာ မှိန်းနေတော့သည်။ ထိုအချိန်ကျမှ ဝင်းပပ၏ ဆိုလိုရင်းကို သေချာနားလည်ကာ နို့အုံကို အသာချေပေးနေရာမှ အင်္ကျီကို လှန်တင်ကာ နို့သီးကို ကုန်းစို့တော့သည်။
“အေး အေး အဲလိုမှပေါ့၊ မင်းအကြောလျှော့တဲ့ ပညာတွေ အစွမ်းကုန်ပြကွာ၊ အား ကျွတ်စ် ကျွတ် ကောင်းလိုက်တာ၊ လုပ် လုပ် မင်းစိတ်ကြိုက်လုပ်”
အကြောလျှော့ခိုင်းသည်ကို သဘောပေါက်သွားသည်မို့ မောင်မင်းညိုလဲ စိတ်ကြိုက် အကြောလျှော့ပေးတော့သည်။ ထန်နေသည့် ဝင်းပပလည်း မောင်မင်းညို လုပ်သမျှ သဘောအကျကြီး ကျနေတော့သည်။
“အိုကွာ အိုကွာ မောင်လေး မောင်လေး၊ ဘယ်လိုကြီး လာယက်နေတာလဲကွာ၊ အိုကွာ ဟင်း ဟင်း ဟင်း ဟင်း”
ဝင်ပပလည်း မောင်မင်းညို စောက်ဖုတ်ကို ယက်သည်ကို မနေနိုင်တော့သလို အိပ်ယာခင်းကို တင်းတင်းဆုတ်ကာ တင်ပါးကို ကော့ကာ ကော့ကာနှင့် အရသာကို အပြည့်အဝ ခံစားရင်း ညည်းတွားနေလေသည်။
“ကောင်းလိုက်တာ မောင်လေးရာ၊ ဟုတ်ပြီ ဟုတ်ပြီ အဲ့ဒါလေးကို စုတ် စုတ်၊ အား အား အား အား ကောင်းလိုက်တာ မနေနိုင်တော့ဘူး လိုးတော့ လိုးတော့”
“ရတယ် ရတယ်၊ ကြမ်းလဲရတယ်၊ မမ,ခံနိုင်တယ်၊ မမက ကြမ်းလေကြိုက်လေပဲ ကျွတ်စ် ကျွတ်စ် ကျွတ်စ်”
“မောင်လေး ကြမ်းကြမ်းသာလုပ်၊ လေးဘက်ကုန်းပေးရမလား၊ မောင်လေး လိုချင်သလိုပြော၊ အားမနာနဲ့၊ မမက မောင်လေး ဘာလုပ်လုပ် အသင့် အိုး အိုး အား အား အာ လ လာ လာ… ကောင်းလိုက်တာနော်၊ အရသာရှိလိုက်တာ ကျွစ် ကျွစ် ကျွစ် ကျွစ်”
မောင်မင်းညိုမှာ ဝင်းပပ ကျေနပ်လောက်သည်အထိ အကြောလျှော့ပေးမှု့ကြောင့် သဘော အကျကြီးကျကာ ငွေပေါသူပီပီ မောင်မင်းညိုကို မုန့်ဘိုးပင် ပေးလိုက်ပြီး သူအကြောတက်တိုင်း ခေါ်လိုက်မည်ဟု မှာလိုက်သေးသည်။
အဲဒီနောက်မှာတော့ အပေါင်းအသင်းဆန့်သည့် တင်တင်မူမှာ သူနှင့် ပွင့်လင်းရင်းနှီးသည့် သင်္ဘောသား မယားများကို သူ့မွေးစားမောင်လေး မောင်မင်းညိုအကြောင်း တိုးတိုးတိတ်တိတ် ပြောပြပြီး လိုချင်နေသည့် မိန်းမများကို မောင်မင်းညိုနှင့် လွှတ်ပေးကာ ဆန္ဒဖြည့်ရန် အကူအညီ ပေးတော့သည်။ ထို့အတွက် မောင်မင်းညိုမှာ ငွေပေါသည့် သင်္ဘောသား မယားများထံမှ မုံ့ဖိုး ကောင်းကောင်းရတော့သည်။ အကြောတင်းနေသည့် အမျိုးသမီးများကလည်း မောင်မင်းညို၏ ကြီးမားလှသည့် လီးနှင့် လျှာအစွမ်းကို ကြိုက်ကြသည့်အတွက် မောင်မင်းညိုနှင့် တစ်ကြိမ်ကြုံပြီးသည်နှင့် လက်မလွှတ်နိုင်ကြတော့ပေ။
==================================
အခန်း (၉)
“မောင်လေး နက်ဖြန် မမ မိတ်ဆွေတစ်ယောက် အကြောလျှော့ချင်လို့တဲ့”
“ဘယ်သူလဲ မမ၊ ဟိုတစ်ခါကလို ဆိုရင်တော့ မဖြစ်ဘူးနော်၊ အဲဒီတစ်ယောက်က အသက်ကလဲကြီး၊ အသားအရည်ကလဲ မွဲခြောက်ခြောက်နဲ့၊ အဲလိုမျိုးဆို ကျနော်လဲ မလုပ်ချင်ဘူး”
“အင်းပါ၊ အင်းပါ၊ မမသိပါတယ်၊ ခုတစ်ယောက်က ငယ်ငယ်ချောချောလေး၊ သူ့နာမည်က အင်ကြင်းတဲ့၊ အသက်က မမထက်တောင် နည်းနည်းငယ်သေးတယ်၊ ရုပ်ရည်ရော၊ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ရော၊ အသားအရည်ရော ဘာမှပြောစရာကို မရှိဘူး၊ သန့်ပြန့်နေတာပဲ၊ ဒီတစ်ခါတော့ စိတ်ချ၊ အဲဒါ စကားစပ်မိပြီး သူ အကြောတွေ အရမ်းတက်နေလို့တဲ့၊ မောင်လေး ကူညီပေးလိုက်ပါအုံး”
“အင်း ဒါဆိုရင်တော့ ရပါတယ်၊ သူ့ဆီသွားရမှာလား”
“ဟင်အင်း၊ သူက မမဆီလာမှာ သူ့အိမ်မှာက ယောက်ခမ ရှိနေလို့ မရဘူး၊ မောင်လေး ကူညီမယ်ဆို မနက်ဖြန် သူနဲ့ ချိမ်းလိုက်မယ်”
“အင်း”
“ဒီတစ်ယောက်ကိုတော့ မုံ့ဖိုး ကောင်းကောင်းပေးဘို့ ပြောထားတယ်၊ သူကပြောတယ်၊ အကြော ကောင်းကောင်း လျှော့ရင် ပေးမှာပေါ့တဲ့၊ သူလဲ ထောတယ်၊ မင်းသာ စိတ်ပါလက်ပါနဲ့ ကောင်းကောင်းလုပ်ပေးလိုက်”
“အင်းပါ၊ မမပြောသလို ချောချောလှလှလေးဆို စိတ်ပါတာပေါ့၊ မုံ့ဖိုးကောင်းကောင်းတော့ လိုတယ် မမရ၊ ကျနော်က မမလို တိုက်ခန်း တစ်ခန်းလောက် ဝယ်ချင်နေတာ၊ ရုံးအောက်ဆိုဒ်က သိပ်မကောင်းတော့ အဲဒီ မုံ့ဖိုးနဲ့ ပေါင်းပြီး စုဝယ်ရမှာ”
“အေးပါ မမသိပါတယ်၊ ငွေမြန်မြန်ပြည့်အောင် ဒေါ်တင်မေချစ်ကြီးကို လက်ခံလိုက်ပါလား”
“အာ မမကလဲ သူက ဝ ကလဲ ဝ၊ အသက်ကလဲ ကြီးသေး”
“ဟဲ့ သိပ်မကြီးသေးပါဘူး၊ မမထက်ကြီးရင် သုံးလေးနှစ်ပေါ့၊ ဝ,တယ်ဆိုပေမဲ့ အရမ်းကြီး မဝပါဘူး၊ ပြီးတော့ လူကလဲ ဖြူဖြူဖွေးဖွေးကြီး၊ အသားအရည်လဲ လှတယ်၊ ဟိုအဖွားကြီးနဲ့စာရင် အဆတစ်ရာလောက် သာပါတယ်၊ ပြီးတော့ သူက မုဆိုးမနော်၊ အန္တရာယ်လဲ ကင်းတယ်၊ မောင်လေးသာ ကောင်းကောင်း အကြောလျှော့ ပေးလိုက်ရင်၊ ဒေါ်တင်မေချစ်ကြီးဆီက ထွက်လာမဲ့ မုံ့ဖိုး၊ သူက မျိုးနဲ့ ရိုးနဲ့ ချမ်းသာတာ၊ ခုကျောက်တွေလုပ်နေတာ၊ ကျောက်အောင်ရင် မင်းအတွက် မုံ့ဖိုးက မမထက်သာတဲ့ အိမ်တောင်ဝယ်လို့ရမှာ သိလား”
“မမကလဲ”
“ဟဲ့ ငါတကယ်ပြောနေတာ၊ ဘာမှဂျေးမများနေနဲ့၊ သူလဲ မိန်းမပဲ၊ ရှိတဲ့ပစ္စည်းက အတူတူပဲ၊ စမ်းကြည့်လိုက်”
“အင်းပါ”
“အင်းပါ လုပ်မနေနဲ့၊ ကဲ အခု မမကို တစ်ချီလောက် လုပ်ပေးအုံး၊ မောင်လေး လုပ်တာ ကောင်းလွန်းလို့ မမလဲ မနေနိုင်တာ၊ ဒါကြောင့် မင်းနဲ့တွေ့တဲ့ မိန်းမတွေ စွဲတာ”
“မမကလဲ”
“မမကလဲ လုပ်မနေနဲ့၊ မောင်လေးသိထားဖို့က စွဲတာ မစွဲတာက ခု ဒီဆန္ဒဖြည့်တဲ့ ကိစ္စသက်သက်ဘဲလို့မှတ်၊ အချိန်တန် သူတို့လမ်း သူတို့သွား၊ ကိုယ့်လမ်းကိုယ်သွား ဖြစ်ပစေ၊ မမလဲ မမယောက်ကျား ပြန်လာရင် မောင်လေးနဲ့ သူစိမ်းဘဲ၊ သိလား၊ ဒါတွေက လျို့ဝှက်ချက်၊ လျှောက်ပြောနေလို့ မရဘူး”
“သိပါတယ် မမကလဲ”
“သိပေမဲ့ ပြောထားရတယ်အေ၊ မောင်လေးက ငယ်သေးတော့ ကြိုက်တဲ့ မိန်းမနဲ့ ကြုံရင် စွဲသွားမှာ စိုးရတယ်၊ ခု လိုးခဲ့သမျှ ဘယ်မိန်းမကို စွဲနေလဲ မှန်းမှန်ပြောနော်”
“ဟီး ဟီး ဟီး ဟီး မမကို စွဲနေတာပေါ့”
“ဟွန့် ပုံစံကိုက၊ ဘာစွဲလဲ၊ လီးမလည်အောင် လျှောက်လိုးနေတာ၊ မမက ခံချင်တာတောင် မနည်းခေါ်ယူရတယ်”
“ဟီး ဟီး ဟီး ဟီး မမကလဲ”
“အေး အဲ့လိုပဲ လူတိုင်းကို သဘောထား၊ သိလား၊ ဒါနဲ့ ဒီလီးကြီးက ဘာလို့ ခုထိ မတောင်သေးတာလဲ၊ တစ်ချီလောက် လုပ်ပေးပါအုံးဆို”
“မမကလဲ လာမယ်လေ၊ စကားပြောနေတဲ့ဟာကို”
“ကဲပါ လုပ်ပါ၊ မမ အတွင်းကြောတွေ တက်နေပါတယ်ဆိုမှ”
“အင်းပါ၊ အော် မမ နှစ်ဆယ့်သုံးကို သုံးကြိမ်ဆို ဘယ်လောက်လဲ”
” ခြောက်ဆယ့်ကိုးလေ ဘာဖြစ်လို့လဲ”
” ခြောက်ဆယ့်ကိုးဆိုတာ ဒီလိုလား”
ပြောပြောဆိုဆို မောင်မင်းညိုက တင်တင်မူကိုယ်ပေါ် ပြောင်းပြန် တက်ခွလိုက်သည်နှင့်
“ခစ် ခစ် ခစ် ခစ် ခစ်”
တင်တင်မူထံမှ သဘောကျသလို ရယ်သံ ထွက်လာလေတော့သည်။
===================================
အခန်း (၁၀)
“ဟော အင်ကြင်း လာ လာ၊ မောင်လေးက စောင့်နေတာတောင် ကြာပြီ”
အပြင်မှ လူခေါ်ခေါင်းလောင်း တီးသံကြောင့် တင်တင်မူက တံခါးထဖွင့်ပေးရင်း အင်ကြင်းကို မြင်တော့ ပြောလိုက်သည်။
“ဟုတ်တယ် မမမူ၊ ထွက်လာခါနီးမှ ယောက္ခမကြီးက ခိုင်းနေလို့ နည်းနည်း နောက်ကျသွားတာ”
“ခစ် ခစ် ခစ် ခစ် ဟုတ်တယ်၊ ယောက္ခမနဲ့ နေရင် ဒီလိုပဲ၊ ဒါကြောင့် မမမူ မနေတာ၊ ကိုယ့်အိမ်နဲ့ ကိုယ်ဆိုတော့ ကိုယ်လုပ်ချင်တာ ကိုယ်လုပ်ပဲ”
“အဲဒါပေါ့၊ အင်ကြင်းလဲ မမမူလိုပဲ ကိုယ့်ဖာသာ နေချင်တာ၊ ဒါပေမဲ့ မဖြစ်သေးဘူး မမမူရေ့၊ ချစ်ချစ်ကြီးက သူ သင်္ဘောလိုက်နေတုန်း သူ့အမေနဲ့ နေမှ စိတ်ချမယ်တဲ့၊ အင်ကြင်းတစ်ယောက်ထဲ စိတ်မချဘူးတဲ့၊ ခစ် ခစ် ခစ် ခစ်”
“ခစ် ခစ် ခစ် ခစ် ယောက်ကျားဆိုတာ ဒီလိုပါပဲ အဲဒါ စိတ်မချတာမဟုတ်ဘူးတော်ရေ့၊ သဝန်တိုတာ၊ ရေဆေးလိုက်ရင် ပြောင်သွားတဲ့ ဟာကို၊ သူတို့ကျ သရမ်းချင်တိုင်း သရမ်းနေပြီး”
“ခစ် ခစ် ခစ် ခစ်”
အင်ကြင်းက ရယ်ရင်း လွတ်နေသည့် မောင်မင်းညိုဘေး ရဲရဲတင်းတင်းပင် ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။
“ကဲ မောင်လေးနဲ့ မိတ်ဆက်ပေးရမယ်၊ ဒါ မမသူငယ်ချင်း အင်ကြင်းလေ၊ အင်ကြင်း ဒါ မမမူရဲ့ မွေးစားမောင်လေး မောင်မင်းညိုတဲ့ ခစ် ခစ် ခစ် ခစ်”
“အမယ် မောင်လေးက လူချောပဲ၊ မမမူ ညွှန်းတာတောင် လိုနေပြီ”
“ခစ် ခစ် ခစ် ခစ် မမမူ မောင်လေးက ချောလဲချော၊ ထွားလဲထွား၊ အကြောလျှော့တာလဲကောင်း၊ ပြောရင် ကြွားတယ်ထင်မယ်၊ ကိုယ့်ဖာသာကိုယ်ပဲ လက်တွေ့စမ်း၊ ခစ် ခစ် ခစ် ခစ်၊ မောင်လေး အင်ကြင်းကို အားမနာနဲ့ သိလား၊ ရဲရဲတင်းတင်း ဆက်ဆံ၊ အင်ကြင်းကလဲ မောင်လေးကို လိုတာပြောလိုက်၊ မောင်လေးက အကုန်ရတယ်”
“ဟင် မမမူက ဘယ်သွားမလို့လဲ”
“အလှူတစ်ခု သွားမလို့၊ မသွားမဖြစ်လို့ သွားရမှာ၊ တစ်နာရီ၊ တစ်နာရီခွဲလောက်တော့ ကြာမယ် ထင်တယ်၊ အင်ကြင်းတို့ လွတ်လွတ်လပ်လပ်နေ၊ အားမနာနဲ့ ခစ် ခစ် ခစ် ”
“ရတယ် မမမူ၊ အေးဆေးသွား၊ အင်ကြင်း ညနေမှပြန်မှာ၊ လောပြီး ပြန်မလာနဲ့ ခစ် ခစ် ခစ် ”
“ပြန်လာမှာ၊ နင်တို့ နှစ်ယောက်ထဲ ထားခဲ့ရတာ စိတ်မချဘူး၊ ခစ် ခစ် ခစ် ခစ်”
အင်္ကျီအဝတ်အစား အသင့်လဲပြီးသားမို့ တင်တင်မူက ရယ်ပြောပြောရင်း ထွက်သွားသည်။ မောင်မင်းညိုက တံခါးထပိတ်ပြီး ပြန်လာတော့ အင်ကြင်းရှေ့ ရပ်ကာ ငုံကြည့်ရင်း
“မမက အရမ်းလှတာပဲ”
အင်ကြင်းက မော့ကြည့်ကာ ပါးစပ်ကို လက်နှင့်ပိတ်ကာ တခစ်ခစ်ရယ်သည်။ ရယ်ရင်း
“အမယ် မောင်လေးက အလာကြီးပါလား”
မောင်မင်းညိုက အင်ကြင်းလက်ကို ဆွဲပြီး ထူလိုက်တော့ အင်ကြင်းက အလိုက်သင့် ထရပ်လိုက်သည်နှင့် စွေ့ကနဲ ပွေ့ယူလိုက်သည်။
“အို့ မောင်လေး၊ ခစ် ခစ် ခစ် ခစ်”
ရုတ်တရက် လန့်သွားပေမဲ့ အလိုက်သင့် လက်က လည်တိုင်ကို လှမ်းဖက်ကာ ရယ်ပြန်သည်။ မောင်မင်းညိုမှာ အင်ကြင်းကို ပွေ့ချီကာ အခန်းထဲ ခေါ်သွားတော့သည်။ အခန်းထဲရောက်သည်နှင့် ချီထားရာမှ အသာချကာ အင်ကြင်း အင်္ကျီကြယ်သီးကို တစ်လုံးချင်းဖြုတ်သည်။ အင်ကြင်းက ဘာမှ မပြောပဲ မောင်မင်းညို လုပ်သမျှ ရယ်ရင်းသာ ငြိမ်ခံနေသည်။ ထိုကိစ္စအတွက် လာခြင်းဖြစ်သဖြင့် မောင်မင်းညို လုပ်ရပ်အပေါ် တွန့်တိုခြင်းမရှိ၊ အပေါ်အင်္ကျီ ကျွတ်သွားတော့ မောင်မင်းညိုက အင်ကြင်းကို တစိမ့်စိမ့်ကြည့်ကာ ပခုံး၊ လက်မောင်းနှင့် ရင်ညွန့်ကို လက်ဖြင့် ခပ်ဖွဖွ လျှောက်ပွတ်ကစားတော့ အင်ကြင်းဆီမှ ရယ်သံက တဖြေးဖြေးတိုးကာ တိတ်သွားတော့သည်။
လက်ဖြင့် အသာအယာပွတ်ရင်း ပခုံးမှ ဘရာစီယာကြိုးကို လက်ညိုးဖြင့်ထိုးကာ လျောချလိုက်သည်။ အင်ကြင်း လက်ကလဲ အလိုလိုပင် မောင်မင်းညို အင်္ကျီကြယ်သီးကို တစ်လုံးချင်း ဖြုတ်ကာ ဆွဲချွတ်လိုက်တော့ မောင်မင်းညိုကလဲ အင်ကြင်း ဘရာစီယာချိတ်ကို ဖြုတ်ကာ ချွတ်ချလိုက်သည်။ နှစ်ယောက်သား တစ်ယောက်ခန္ဓာကိုယ် တစ်ယောက်ကြည့်ကာ လက်ဖြင့် အသာအယာ ပွတ်ကစားနေသည်။ မောင်မင်းညိုလက်က အင်ကြင်း နို့အုံကို အသာကိုင်ကာ နို့သီးကို လက်ချောင်းဖြင့် ညှပ်ကစားသည်။
တဖြေးဖြေးနှင့် အင်ကြင်းဆီမှ အသက်ရှူသံ ခပ်ပြင်းပြင်းနှင့် ညည်းသံသဲ့သဲ့ ထွက်လာလေသည်။ ခဏကြာတော့ မောင်မင်းညိုက အင်ကြင်း ခါးကို ဆွဲဖက်ပြီး မော့လာသည် အင်ကြင်း နှုတ်ခမ်းကို သူ့နှုတ်ခမ်းဖြင့် တေ့ကာ ခပ်ဖွဖွ စုတ်နမ်းရင်းက လျှာဖြင့် ထိုးလိုက်သည်။ အင်ကြင်းကလဲ အလိုက်သင့် ပါးစပ်ဟပေးကာ သူ့လျှာဖြင့် ပြန်ကစားသည်။ နှစ်ယောက်သား တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် အလိုက်သိသိ အပြန်အလှန် အပေးအယူမျှကာ တစ်ယောက်အလို တစ်ယောက် အတွန့်အဆုတ်မရှိ ဖြည့်ဆည်းပေးနေကြသည်။ တစ်ယောက်နှင့် တစ်ယောက် နှုတ်ခမ်းချင်း တပြွတ်ပြွတ် နမ်းလိုက်၊ ပါးစပ်ဟကာ လျှာချင်း အပြန်အလှန် စုတ်လိုက်နှင့် တအင်းအင်း ညည်းသံ ခပ်တိုးတိုး ထွက်ကာ ဖီလင်တက်နေကြသည်။ လက်က တစ်ယောက်ကိုယ် တစ်ယောက် ခပ်ဖွဖွ ပွတ်ကစားရင်း ဆွဲချွတ်လိုက်သည်မို့ ဝတ်ထားသည့် လုံချည်နှင့် ထမီလဲ ကျွတ်ကျကုန်ကာ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီများသာ ကျန်တော့သည်။ တစ်ယောက်နှင့် တစ်ယောက် နမ်းရင်း တဖြေးဖြေး တိုးလာကာ ကုတင်နားကပ်မိတော့ အင်ကြင်းက ကုတင်ပေါ် ထိုင်လိုက်ရင်း သူ့ရှေ့မတ်တတ်ရပ်နေသည့် မောင်မင်းညိုကို မော့ကြည့်ရင်း လက်က အလိုလို လီးကို ဘောင်းဘီပေါ်မှ ကိုင်လိုက်မိသည်။ တင်းနေသည့် လီးက အရမ်းမမာသေးသော်လည်း ဆုတ်ကြည့်လိုက်တော့ လက်နှင့်မဆန့်၊ ဘောင်းဘီပေါ်မှ လီးကို ပွတ်ကစားရင်း မောင်မင်းညိုကို အရည်လဲ့နေသည့် မျက်လုံးအစုံနှင့် မော်ကြည့်သည်။ အင်ကြင်းမှာ ခုလို စိတ်တိုင်းကျ ချစ်ပွဲမဝင်ရသည်မှာ အတော်ကြာပြီမို့ အရမ်းထန်နေသလို မောင်မင်းညို၏ ရုပ်ရည်နှင့် အချိုးအဆစ်က သူ့ဆန္ဒကို ပိုမိုပြင်းပြသလို ဖြစ်နေသည်။ အင်ကြင်း၏ စိတ်ထဲတွင် မောင်မင်းညိုမှာ မိုးပေါ်မှ နတ်သားတစ်ပါး သူ့ဆန္ဒကို လာရောက် ဖြည့်ဆီးပေးနေသလို ဖြစ်နေသည်။ လီးကို ဘောင်းဘီပေါ်မှ ဖွဖွလေး ပွတ်ကစားရင်း စိတ်မထိမ်းနိုင်တော့သလို မတ်တပ်ရပ်နေသည့် မောင်မင်းညိုကို အနားဆွဲလိုက်ပြီး ဘောင်းဘီအောက်မှာ အမြှောင်းလိုက် အရာထင်နေသည့် လီးကို နမ်းရင်း သူ့နှုတ်ခမ်းနှင့် ပွတ်ကစားသည်။ လီးကို ပွတ်ကစားရင်း လက်တစ်ဖက်က ဘောင်းဘီသားရည်ကြိုးစကို အနည်းငယ် အောက်ဆွဲချလိုက်ပြီး သားရည်ကြိုးဝ ခေါင်းပြူထွက်လာသည့် လီးထိပ်ကို အသာနမ်းလိုက်သည်။
လီးနံ့သင်းသင်းက အင်ကြင်းစိတ်ကို ပိုမိုထကြွသွားစေတာမို့ နှာခေါင်းဖြင့် နမ်းလိုက် ပါးစပ်ဖြင့် နမ်းလိုက် လုပ်နေရာမှ လီးထိပ်ကို ပါးစပ်ဖြင့် အသာငုံလိုက်ပြီး ဘောင်းဘီကို တဖြေးဖြေး ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ မောင်မင်းညိုလီးမှာ သားရည်ရှည်သူမို့ လီးက တင်းပြီး မာနေသော်လည်း သားရည်က ဒစ်ကို ဖုံးနေသေးသည်၊ ဘောင်းဘီကို အောက်သို့ဆွဲချရင်း ပါးစပ်က လီးကို တစ်ချက်နှစ်ချက် စုတ်လိုက်ပြီးမှ ပါးစပ်မှ ထုတ်ကာ သေချာကြည့်သည်။ မောင်မင်းညိုမှာ ဆီးစပ်မှ အမွေးကို ပြောင်စင်အောင် ရိပ်ထားသဖြင့် ထွားကြိုင်းသည့် လီးက နဂိုထက်ပင် ပိုရှည်နေသယောင်ယောင် ဖြစ်နေတော့သည်။ လီးက တင်းပြီး မာနေသော်လည်း အစွမ်းကုန်မတောင်သေးပေ၊ အရမ်းမတောင်သေးသည့် အချိန်မှာတောင် ကြီးမားလှသဖြင့်အင်ကြင်း ပါးစပ်မှ အို မောင်လေးဟာက အကြီးကြီးပဲ ဟု အလိုလို အသံထွက်သွားသည်။ မြှောက်ကိုင်ထားသည့် အင်ကြင်း လက်မှ လွတ်သွားသည်နှင့် လီးက မသိမသာ အောက်သို့ ခေါင်းငိုက်စိုက်ကျသွားသည်။ လီးကို ဆွဲပွတ်ကစားရင်း သားရည်ကို အသာဆွဲချလိုက်သည်နှင့် ကားနေသည့် ဒစ်ကြီးက သားရည်အောက်မှ ပြူထွက်လာသည်မို့ အိုး အိုး အမလေး ကြောက်စရာကြီး ဟု အသံထွက်သွားပြီးမှ တခစ်ခစ်နှင့် ရယ်သံထွက်လာပြီး ကားနေသည့် ဒစ်ကို မကြည့်ရဲတော့သလို ပါးစပ်နှင့် ငုံကာ မောင်မင်းညိုကို မော်ကြည့်လိုက်သည်။ ဒစ်ကို ထိထိမိမိ အစုတ်ခံလိုက်ရသည်မို့ မောင်မင်းညိုမှာ အရသာတွေ့သွားကာ အားကနဲ ခပ်တိုးတိုး အသံတစ်ချက်ထွက်ရင်း ခေါင်းက မော့တက်သွားသည်။ သူ့လုပ်ရပ်ကြောင့် မောင်မင်းညို အရသာ တွေ့သွားသည်ကို သိသည်နှင့် အင်ကြင်းမှာ ဆက်တိုက်ဆိုသလိုပင် ဒစ်ကို စုတ်ပေးတော့သည်။ ပါးစပ်ကလဲ အဆက်မပြတ်စုတ်၊ လက်ကလဲ ပါးစပ်ထဲ မဝင်သည့် အပိုင်းကို ဂွင်းတိုက်ပေးလိုက်၊ ဂွေးဥကို ဆုတ်ကစားလိုက်ဖြင့် စိတ်ထင်တိုင်း လုပ်နေတော့ မောင်မင်းညိုလီးက တင်းနေရာ တောင်လာတော့သည်။ ဖြတ်ကနဲ တစ်ချက် ပါးစပ်က လွတ်သွားတော့ လီးက အောက်စိုက်မကျတော့ ဖြတ်ကနဲ အပေါ်သို့ ထောင်တက်သွားသည်။
သူလုပ်ပေးလို့ လီးက တင်းပြီး တောင်လာသည်ကို သဘောကျသလို အင်ကြင်းက တခစ်ခစ်ရယ်ရင်း လီးကို သူ့မျက်နှာနှင့် အတင်းတိုးကပ်ပြီး တစ်ချောင်းလုံးကို အပြန်အလှန် လျှာနှင့်ယက်လိုက်၊ ပါးစပ်ထဲ အတင်းထိုးထည့်ကာ တပြွတ်ပြွတ်နှင့် စုတ်လိုက်၊ လက်နှင့် အားရပါးရ ဂွင်းထုပေးလိုက်၊ တွဲလောင်းကျနေသည့် ဂွေးစိနှစ်လုံးကို လက်ဖြင့်ကိုင်ကာ နမ်းလိုက် ပါးစပ်ထဲသွင်းလိုက်၊ အမွေးပြောင်အောင် ရိပ်ထားသည့် ဆီးခုံကိုပါ မကျန် ယက်လိုက် နမ်းလိုက်ဖြင့် စိတ်ထင်သလို အမျိုးမျိုး လုပ်လေတော့သည်။ အင်ကြင်းက အမျိုးမျိုး လုပ်ပေးနေသော်လည်း မောင်မင်းညိုမှာ အရသာသာ ခံနေပြီး သုတ်ကို ထိမ်းနိုင်သဖြင့် အရည်မထွက်အောင် ထိမ်းထားလေသည်။ ထို့ကြောင့် အင်ကြင်းက လုပ်ပေးနေရင်း ဖီးလ်တက်သထက် တက်လာတော့သည်။ အင်ကြင်းလုပ်ပေးသမျှ အတော်ကြာကြာ ခံပြီးတော့မှ မောင်မင်းညိုက သူ့အလှည့်ရောက်ပြီ ဆိုသည့်သဘောနှင့် အတင်းတိုးကပ်ပြီး ကုတင်စောင်းတွင် ထိုင်နေသည့် အင်ကြင်းကို ပက်လက်တွန်းလှဲလိုက်ကာ သူ့ကိုယ်ဖြင့် အုပ်မိုး၍ စောစောက သူ့လီးကို အားရပါးရ စုတ်နေသည့် နှုတ်ခမ်းကို စနမ်းတော့သည်။
===================================
ဘီလူးစတိုရီ (အပိုင်း ၂) 👈 ဖတ်ရန်နှိပ်ပါ။
ဘီလူးစတိုရီ (အပိုင်း ၃) 👈 ဖတ်ရန်နှိပ်ပါ။
ဘီလူးစတိုရီ (အပိုင်း ၄) 👈 ဖတ်ရန်နှိပ်ပါ။
ဘီလူးစတိုရီ (အပိုင်း ၅) 👈 ဖတ်ရန်နှိပ်ပါ။
ဘီလူးစတိုရီ (အပိုင်း ၆) (ဇာတ်သိမ်းပိုင်း) 👈 ဖတ်ရန်နှိပ်ပါ။
➡️တင်ထားပြီးသမျှ အပြာစာအုပ် အောစာအုပ်များ စာရင်းကြည့်ရန်နှိပ်ပါ။⬅️
