မုဆိုးလား သာကောင် သားကောင်လား မုဆိုး (အပိုင်း ၁) 👈 ဖတ်ရန်နှိပ်ပါ။
အပိုင်း (၁၁)
ကျမ နိုးနိုးမောင်ဟာ မော်ဒယ် catwalk လျောက်ထာကို ပို့စ် အမျိုးမျိုးနဲ့ လေ့ကျင့်တယ် တက္ကသိုလ်မှာ ကွင်းရထားတော့ ကျောင်းစာဘက်မှာ အားနည်းလာတယ် ဒီတော့ အဆက်သွယ် ကောင်းဖို့ပဲလိုတာမလား ဒါပေမဲ့ ဘွဲ့တခု ရဖို့တော့ကြိုးစားရအုံးမယ်လေ ဒီတော့ ttဆော့လိုက် facebook မှာ ပုံတင်လိုက် အဆက်သွယ် က ခုထိကောင်းကောင်း မတွေ့သေးဘူး ကိုရှားလူနဲ့ဆုံတော့ သူကူရှာပေးပါ့မယ် လို့တော့ ပြောပါတယ် ကျမလည်း သူ့ကို အားကိုးမိပါတယ် ကိုကျော်ရဲမောင်က ပွဲစားဆိုတော့ နေရာနှံ့စပ်ပေမဲ့ လိုင်းကမတူဘူးလေ နှစ်ယောက်လုံးက လိုင်းမတူပေမဲ့ ကိုရှားလူက ကျောက်အရောင်းဝယ် လုပ်တော့ အနုပညာနဲ့နီးစပ်မယ် ထင်တယ်တယ်လေ ။
တနေ့တော့ ကိုရှားလူ ခေါ်လာတဲ့ သူတစ်ယောက်နဲ့ မိတ်ဆက်ပေးပါတယ် သူ့နမ်မည်က နေမင်း လူငယ်တစ်ယောက်ပါ ရုပ်ရည်ချောမောတယ် အသက်ကတော့ ၂၈ နှစ် သူတင်လာတဲ့ မော်ဒယ် မိန်းခလေးပုံတွေ ထုပ်ပြတယ် ရန်ကုန် အေဂျင်စီ တစ်ခုမှာ တက်ရမယ် မိန်းခလေးအေဂျင်စီ ပို့ပေးမယ် ရှိုးပွဲရှိရင် အသစ်လေးတွေ ထည့်သုံးပေးတယ် သဘောကျရင်နောက်ပွဲတွေ ဆက်သုံးပေးတယ် ပြောနေတော့ ကျမလည်း အရမ်းစိတ်ဝင်စားမိတယ် နောက်တော့ ရန်ကုန်လာခဲ့ပါ့မယ်ပြောလိုက်တယ် ရန်ကုန်လိပ်စာ တောင်းထားလိုက်တယ် အဲဒီအတွက် ကိုရှားလူ ကို အားကိုးရတော့တာပေါ့ ကျမလည်း မာမီကိုပြောလိုက်တယ်
“သမီးရယ် ကျောင်းတော့ ပြီးအောင်တက်စေ့ချင်တယ်”
“ကျောင်းက ဘွဲ့ရလည်း အလုပ်ကောင်းရဖို့က မသေချာဘူး မာမီရယ်”
“ဒီအလုပ်ကရော သမီးအတွက် သေချာပါ့မလား ”
“ခုလောလောဆည်တော့ သမီးက ပေးဆပ်ချင်းနဲ့ လေ့ကျင့်ရမှာလေ” ခုတော့ သားကောင်လေးပေါ့”
“အမယ် မအေ ကို ပိုက်ဆံတောင်းချင်တာနဲ့ သားကောင်လေးတွေ ပြောနေတယ် နိုနိုရယ် သားကောင်ယောင်ဆောင်ပြီး မုဆိုး လုပ်နေတာပါ”
တကယ်ပါပဲ ပိုက်ဆံတောင်းတာတော့အမှန်ပါပဲ ဘာလို့လည်း ဆိုတော့ အေဂျင်စီ ကို ပေးရမယ်လေ ကိုရှားလူကလည်း အဆက်သွယ်နဲ့သွားရမှာဆိုတော့ စိတ်အေးရမယ် ထင်ပါတယ် ။
အဲလိုနဲ့ ရန်ကုန်ရွှေမြို့တော်စီ ချီတက်လာတယ် နေတာကတော့ လှည်းတန်းဘက် အမျိုးသမီး အဆောင်တစ်ခု မှာနေလိုက်တယ်နောက်နေ့ကျတော့ ကိုရှားလူက ကိုနေမင်းစီ ဖုန်းဆက်တယ် ကိုနေမင်း အမျိုးသမီး အေဂျင်စီ ဖုန်းနံပါတ် ပေးလိုက်တယ် ။
♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥
မို့မို့လွင်
ကျမကအောင်မြင်တံ့ မော်ဒယ်အေဂျင်စီ တစ်ယောက်ပါ ကျမခါးက ၂၇ ရင် ၃၅ တင်၃၇ အမျိုးသားတိုင်း ငေးကြည့်ရတဲ့သူပါ မျက်နာလေးကြည့်လိုက် မျက်လုံးက ဝိုင်းဝိုင်း နှာတံကဆင်းဆင်း မျက်နာလေးက သွယ်သွယ် အသားရေက ချောမွတ်တဲ့ အသားရေပေါ့ အဲလိုလေးပိုင်ဆိုင်ထားတယ် ။
တနေ့ကျမ စီ မိန်းခလေး တစ်ယောက် နဲ့ ယောက်ျားလေးတစ်ယောက်ရောက်လာပါတယ် ကြိုတင်ပြီး ဖုန်းဆက်ထားတာပါ အမျိုးသားနမ်မည်က ကိုရှားလူ မိန်းခလေးက နိုးနိုးမောင် ကျမစီ လာအပ်တယ် ကိုနေမင်းက ေပြာလို့ ဆက်သွယ်တာ မိန်းခလေးက အသားရေက ငယ်ရွယ်သူဆိုတော့ ချောပါတယ် အရပ်ကအသင့်သင့် ကိုယ်လုံးလေး ပြုပြင်ရမယ် မျက်နာလည်း ပြင်ရမယ် ဝတ်စားဆင်ရင်မှုက နောက်ပိုင်းကိစ္စပေါ့လေ ။
အမျိုးသားကတော့ တောင့်တောင့် တင်းတင်း တည်ကြည်တယ် ဝတ်စားဆင်ရင်မှုကတော့ အရမ်း စမတ်ကျတယ် မိန်းခလေး သဘောကျတဲ့ ရုပ်မျိုးပေါ့ ရှားရှားပါးပါး သူ့နမ်မည်က ရှားလူ နိုးနိုးမောင်ကို စိတ်ချလက်ချအပ်ခဲ့ဖို့ မှာလိုက်တယ် ကိုရှားလူ ကလည်း ကျမရဲ့ ရင်အုံကိုစိုက် ကြည့်နေတော့ ကျမလည်း ရှက်မိတယ် ကျမခေါင်းငုံ့လိုက်တော့ ကိုရှားလူလည်း မျက်နာလွဲသွားတယ် ရင်ကလည်း သိမ့်ခနဲ့ ခုန်သွားတယ် ခနနေတော့ သူလည်း ပြန်မယ်လို့ နှုတ်ဆက်သွားတယ် မပြ။န်ခင် တချက် မျက်လုံးချင်းဆုံသွားတယ် ။
နောက်တနေ့ နိုးနိုး ကို ပထမ ဆုံးလေ့ကျင့်ခန်း စလုပ်ခိုင်းပါတယ် စက်ခုံပေါ် အပြေးလေ့ကျင့်ခိုင်းပါတယ် ပထမနေ့ကို အရမ်းမလေ့ကျင့်ခိုင်းတော့ပါဘူး တဖြေးဖြေးနဲ့ လုပ်ယူရမှာပဲလေ။
.***************************
ကျနော်ရှားလူဟာ နိုးနိုးလေး ကို မော်ဒယ် အေဂျင်စီ မို့မို့လွင်ကို အပ်ခဲ့ပြီးတဲ့နောက် နေမင်းစီကို ဖုန်းဆက်သွယ်လိုက် သူနဲ့တွေ့လိုက်တော့
“ကိုရှား ကောင်မလေးကို ဘယ်က တွေ့လာတာလည်း ”
“နယ်ကပါ ကွာ ကိုနေ မင်းစိတ်ဝင်စားလို့လား”
“မဆိုးပါဘူး အရမ်းလန်းတယ်”
“မို့မို့လေးကလည်း လန်းတယ်”
“ကိုရှား လှုပ်ရှားကြည့်လေ” အမှန်လေး နော်” ကိုရှား နိုးနိုးကို စားပြီးပြီလား ”
“မစားရသေးပါဘူး ” ချာတိပ်လေး ဖြစ်နေလို့”
နောက် နှစ်ဦးသားလမ်းခွဲပြီးတဲ့နောက် ကျနော်က တည်းခိုးခန်း ပြန်သွားလိုက်တယ် နေခြည်က မန်းလေး ဘက်မှာ အလုပ်ဖြစ်တယ် ကျနော်က ကြုံသလို လုပ်ပါတယ် မျက်စိထဲမှာ မို့မို့လွင် ကိုမြင်နေမိတယ် မနက်ဖြန်ကျောက်မျက်ရတနာ ဝိုင်းမှာ ကျောက်သွားပြလိုက်တယ် ။ဝယ်သူက နိုင်ငံခြားသူလေးပဲ ကျနော်ကျောက်ကို စိတ်ဝင်စားတယ် စျေးစကားပြောရင်နဲ့ ရင်းနှီးသွားတယ် သူ့နမ်မည်က မာရီယာ ဝတ်ထာကတော့ မိန်းခလေးစွတ်ကျယ် အကြတ် အောက်ပိုင်းကတော့ ဘောင်းဘီရှော့ပင် အေးဆေးစွာ စကားပြောချင်လို့ ကော်ဖီဘားတခုမှာ အတူထိုင်တယ် အခန်းလေးက အေးဆေးစွာထိုင်လို့ကောင်းတယ် သူလည်းသဘောကျတယ် နောက်ပြီးကျောက်ပြန်ထုပ်ခိုင်းတယ် ကျောက်ကို စိတ်ဝင်တစား ကြည့်တယ် အရည်သွေးနဲ့ ပါတ်သက်လို့ ရှင်းပြခိုင်းတော့ သူအနားမှာ ကပ်နေရတယ် သူ့လက်မောင်သားနဲ့ ကပ်နေတော့ သူကတော့ မသိဘူး ကျနော်က ရင်တော့ခုန်နေတယ် ကျနော်လည်း ကော်ဖီခွက်လေးကိုင်ပြီး တစ်ငုံသောက်လိုက်တယ် နောက်သူ့ဘက်ကို လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ သူက ကျနော်ကိုပြန်ကြည့်နေတယ် ။
“ချားလူ ”
“ဗျာ ”
“ယူ အရမ်း စကားပြောကောင်းတယ် နောပြီးတော့”
“နောက်ပြီတော့ ဘာဖြစ်လည်း မာရီယာ ”
“ယောက်ျား ပီသတယ်”
သူပြောတာတွေက အဂ်လိပ်လိုပြောတာပါ စကားတွေ ပြောကြရင်းနဲ့ ရင်းနှီးသွားပါတယ် ကျောက်အရောင်းတည့်သွားတော့ နိုင်ငံခြားငွေပါလို့ ကျနော်ကိုလည်းလှယ်ခိုင်းတယ်လေ ကျနော်လည်း သူနဲ့ အတူသွားပြီး အိပ်ချိန်း ငွေလဲနေရာအတူသွားလိုက်တယ် လဲလယ်ပြီးတော့ ကျနော်ကို ကျောက်ဖိုးပေးပြီး ကျန်တာ သူသိမ်းယူထားတယ် သူ့ဘယ်မှာတည်းလည်း ဆိုတော့ ဆူလေနားက ဟော်တယ်တခုမှာ တည်းတယ် အရမ်းပူအိုက်လို့ အေးသောနေရာ သွားချင်တယ်လို့တော့ ပြောတယ် ကျနော်လည်း ပြင်ဦးလွင် ဘက်က မပူဘူးပြောလိုက်တယ်။ သူက မနက်ဖြန် ကျနော်နဲ့ ဆုံချင်သေးတယ် ပြောတော့ ဆုံမယ် ပြောပြီး သူတည်းတဲ့ ရှန်ဂရီလာကို လိုက်ပို့ပေးလိုက်တယ် ဟော်တယ်အပေါက်ရှေ့ရောက်တော့ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်သေချာကြည့်ကြတယ် ကျနော်ကပဲ သူ့နဖူးကို အနမ်းပေးလိုက်တယ်။
“ဂွတ်နိုက် မာရီယာ ”
“ဂွတ်နိုက် ချားလူ”
သူ့စကားမပီတဲ့ အသံလေးက ချစ်စရာလေးပဲ ရှားလူ ကို ချားလူပြောတာပိုက ချစ်စရာအသံလေးပဲ ကျနော်လည်း သူနဲ့ လမ်းခွဲပြီး ကျနော်နေတဲ့ တည်းခိုးနေရာ ပြန်လာခဲ့တယ် မနက်ဖြန်အတွက် ပြင်ဆင်ရအုံးမယ်လေ။
ဆက်ရန်
မောင်ကြီး
အပိုင်း (၁၂)
ခုတလော ကျော်ရဲမောင် စိတ်လေနေတအရောင်းအဝယ် လည်း သိတ်အလုပ်မဖြစ်ဘူး ဆရာဝန်မလေးကလည်း အနားကပ်မခံ ဒီတော့စိတ်လေတာပေါ့ ဒါနဲ့ နေခြည်တို့ဆိုင် ထွက်ခဲ့တယ် နေခြည်က ဆိုင်မှာ သိတ်မထိုင်ဖြစ်ပါ့လား ကျောက်လောက ဝင်နေတာ်လို့တော့ ကြားမိတယ် ပွဲစားလောက ဆိုတာ ပါးစပ်လေး ဆိုပေမဲ့ ပြောရတာတော့ အာပေါက်တယ်လေ နေခြည် မရှိလည်း သူ့ဆိုင်က ကောင်မလေးတွေ နဲ့ပဲ ခေါင်းလျော်လိုက်ပါတယ် ခေါင်းလေိာ်တုန်း နေခြည်ရောက်လာတယ်။
“ဟဲ့ ကျော်ရဲ မလာတာ အတော်ကြာ”
“ငါလာတော့ရော နင်က ရှိလို့လား”
“ငါလည်း အလုပ်တွေ အရမ်းလုပ်နေရလို့ပါ”
နေခြည်ဟာ ကျနော်ကို သူကိုယ်တိုင်ပဲ ခေါင်းလျော်ပေးပါတယ် အဲဒါနဲခေါင်းလျောပြီးတော့ သူနဲ့အပြင်ထွက်ပြီး လက်ဘက်ရည်ဆိုင်ထိုင်လိုက်တယ် သူဘာလုပ်တုန်း သူလည်း ရှားလူ နဲ့ တွဲပြီးကျောက်လောကထဲ ရောက်လာကြောင်း ပြောပြတယ် ။
“ငါလည်း လုပ်ချင်တယ် နေခြည် ”
“ရတယ် အရင်းနှီး တော့ လိုတယ်”
“ဘယ်လောက်လည်း ဟာ”
“ဒါကတော့ ရင်းနိုင်သလောက်ရမှာပေါ့”
ကျနော်လည်း နေခြည်ကို အင်းပါ ပြောပြီး လမ်းခွဲထွက်လာခဲ့တယ် အိမ်ရောက်တော့ အိမ်နားက အောင်နိုင်တို့ လင်မယားက ဝတ်ထာစားတာ တောက်ပနေတာပဲ မိန်းမ ကုန်မဏီ မှာလုပ်တယ် ယောက်ျားက မီနီအိုးဝေ သုံးဘီးမောင်းတယ် မိန်းမနမ်မည်က ခိုင်ခိုင်ဝင်း အသားက ဖြူဖြူ ရင်ကကြီးကြီး တင်လည်းကြီးတယ် ခါးကတော့ သိတ်မကြီးမသေး အောင်နိုင်က မဖြိုနိုင်ဘူး ထင်ပါတယ် အိမ်ဝိုင်းတွေကို ပွဲစားလိုလို ကိုယ်ပိုင်ရောင်းတာလို ဂိုက်ကတော့ ဆရာကြီး ဂိုက်ပဲ တကယ်တော့ သကြ်န် အမြှောက်ပါ ယောက်ျားက ဘောလုံပွဲ လောင်းတာ ထိပါလေရော အဲတာနဲ့ သူတို့ လင်မယားက သူသုံးဘီးကို အုံနာက ပေါင်ခိုင်းတာ ဘယ်နေရာပေါင်ရမှန်း မသိလို့ ဆိုပြီး ကျော်ရဲမောင် စီ လာပြောပါလေရော ကျော်ရဲမောင် လည်း ပိုက်ဆံပြတ်နေတော့ ဝင်ပြီးပွဲစားလုပ်ရင် ရမှာပဲ ဆိုပြီး လက်ခံလိုက်တယ် အဲဒါနဲ့ အပေါင်ခံတဲ့ အိမ်ရောက်ပါလေရော အပေါင်ခံ ပိုင်ရှင်က သုံးဘီးရဲ့ ပစ္စည်းကို ကြည့်တယ် ယာဥ်လိုင်စင် တောင်းတော့ အောင်နိုင်က သုံးဘီးရဲ့ ယာဥ်မောင်းအခန်းကနေ ထုပ်ပေးလိုက်တယ် အပေါင်ခံ ပိုက်ရှင်နမ်မည်က ဦးအောင်မောင်း တဲ့ လိုင်စင်ကြည့်ပြီးတော့ အုံနာဘုတ် တောင်းပါလေရော အောင်နိုင်မှာက အုံနာဘုတ် ပါမလာဘူးလေ
“ယာဥ်လိုင်စင်နဲ့ ပါရင်မရဘူးလားဗျာ”
“ကျော်ရဲမောင် မင်းအားမခံရင်တော့ံ လုပ်ပေးလိုက်မယ် ”
“ပေးလိုက်ပါ ကျနော် အာမခံ ပါတယ် ”
“ရော့ ပိုက်ဆံ လစဥ် အတိုးပေးရင်တော့ ထိန်သိမ်း ထားပေးမယ် “အေးရွေးရက်ကျော်ရင်တော့ အဆုံးပဲ”
ဦးအောင်မောင်ကလည်း အတိုးရဖို့ တွက်ချက်နေတယ် လာမရွေးရင် ပြန်ရောင်းမယ် ဒီကြားထဲ Taxi ဆွဲစားမယ် သူအတွက်အမြတ်တွေကြီးပါ့လား လို့ တွက်နေတယ်။
ကျနော် ကျော်ရဲမောင် ကလည်း သူတို့ချင်းချိတ်ပေးမယ် လာမရွေးရင် စိုက်ရွေးမယ် ပြီးရင် ပြန်ရောင်းမယ် အဲဒီအတွက် အအြတ်ကလည်းရအုံးမယ် လုလိုက်ပို့တဲ့အတွက် ပွဲခ ရအုံးမယ် ဘယ်လိုပဲ တွက်တွက် အမြတ်ကြီးပါ့လား ခုလည်း လိုက်ပို့ခ ၂သောင်းပေးတယ် ဦးအောင်မောင်းကည၅ထောင်ပေးတယ် လုလိုကျတော့လည်း အဆင်တွေပြေနေပါ့လားလို့ ပျော်နေရတယ်။
အောင်နိုင်တို့ လင်မယားလည်း ပိုက်ဆံလေး က ရနေတော့ စားစားသောက်သောက်ပေါ့
တနေ့မှာ အောင်နိုင်ရဲ့ အဖေနယ်မှာ ဦးဏှောက် သွေးကြောပြတ်ပြီးဆုံးတယ်လို့ ဖုန်းဆက်ပြောပါလေရော စပီကာ ဖွင့်ပြောတာကျနော် တောင်းကြားလိုက်မိတယ် ဒီတော့ သူတို့လင်မယား၂ယောက်လုံးဟာ အဝတ်စားအိပ်လေးတွေဆွဲပြီး နယ်ကို ဆင်းသွားပါလေရော တစ်ပါတ်လောက်ရှိလည်း ပြန်မလာ တစ်လလောက်ရှိလည်း ပြန်မလာ ၂လလောက်ရှိလည်း ဘာသတင်းမှ မကြားမိဘူး အပေါင်ဆိုင်ဦးအောင်မောင်းက ရွေးဖို့ရက် ရောက်ပြီဆိုတာ သတိပေး ပြောလာတယ် ခုတောအတွင်း အလုပ်က အဆင်မပြေ စိုက်ရွေးရအောင်လည်း ပိုက်ဆံက အဲလောက် မရှိဘူး ဒီတော့လည်း.ဦးအောင်မောင်းကို မရွေးရင်လည်း အဆုံးမှတ်လိုက်ပေါ့လို့ ပြောလိုက်တယ် ။
အဲလိုနဲ့ ၆လလောက် ကြာတော့ ကျနော်စီ ရဲစခန်းက ဖုန်းဆက်လာတယ် ခနလာပါအုံးစိုလို့ သွားလိုက်တယ် ရဲစခန်းမှာ ဦးအောင်မောင်းရယ် လူကြီးတစ်ယောက်ရယ် စခန်းမှူးကြီးရယ် ကျနော်ရောက်လာတော့ စခန်းမှူးကြီးက
“မောင်ကျော် ထိုင်အုံးကွာ ဟော်ဒီးက လူကြီးက ဦးကျော်သောင်းတဲ့ သုံးဘီးပိုင်ရှင်ပေါ့ ”
ကျနော်ချွေးပြန်ချင်လာတယ် ဒီကိစ္စမှာ ကျနော် အလွတ်ကြီးပါလားလို့ ဖော့တွေးထားတယ် စခန်းမှူးကြီးက ဆက်ပြောလာတယ်။
“သူက စျေးချိုမှာ သူသုံးဘီးနံပါတ်နဲ့တွေ့လို့ လိုက်စုံစမ်းရာမှာ ဦးအောင်မောင်စီ ရောက်လာတယ် ဦးအောင်မောင်းကလည်း ယာဥ်လိုင်စင်ပဲ ပြနေတော့ ပိုင်ဆိုင်မှုက ဦးကျော်သောင်းက ပြန်ယူသွားတယ်” တိုတိုနဲ့ပြောရရင်တော့ ဦးအောင်မောင်းက မင်းအာမခံ ပေးထားတယ်ပြောလို့ ခုမင်းကို ခေါ်ယူရချင်းပဲ မောင်ကျော် ”
ခုမှ ချွေးဒီးလုံးလုံးကျပါလေရော ဆိုင်ကယ်အပေါင်တောင်ပြန်မရွေးနိုင်တာကို ခုလိုတဖက်သတ်ကြီး ပြန်ရွေးဖို့ ကျနော်မှာကလည်း ပိုက်ဆံက အလုံလောက်မရှိ ဒီတော့့
“စခန်းမှူးကြီး ကျနော်အာမခံ မိပါတယ် ဒီလို လည်းဖြစ်မယ်မထင်မိလို့ပါ”
“အေားဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ်မင်းမှာ တာဝန်ရှိတယ် မင်နဲဦးအောဂ်မောင်းနဲ့ ညှိပေါ့ ခုဦးအောင်မောင်းက တိုင်ဖို့ အမှုဖွင့်နေတယ်”
“ကျနော်ကို ရှာဖွေချိန် ပေးပါလားစခန်းမှူးကြီး”
စခန်းမှူးကြီး လည်း ဦးအောင်မောင်းဘက် လှည့်ပြီးကြည့်လိုက်တော့ ဦးအောင်မောင်းကလည်း
“ဟုတ်ပြီ စခန်းမှူးကြီး သူ့ကို တစ်ပါတ် အချိန်ပေးလိုက်မယ် တစ်ပါတ်ကျော်ရင်တော့ စခန်းမှူးကြီး တို့ တာဝန်ဝတ္တရား ရှိတဲ့လုပ်ပေးပါ ”
“ကြားတယိမလား မောင်ကျော် ”
အိမ်ရောက်တော့ သိန်း၂၀ ကျော်ဘယ်လိုရှာရမလည်း အိမ်ဝိုင်းလေးက အမွေဆိုင် ပေါင်ရအောင်လည်း အိမ်နဲ့အဆင်မပြေ စိတ်ညစ်ညစ်နဲ့ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိ ခက်ချေပြီ အောင်နိုင်တို့ကလည်း သတင်းအစန တောင် မကြားမိဘူး ကိုယ့်ကိုကိုယ် ဟုတ်လှပြီထင်နေတဲ့ ကျော်ရဲမောင် ခုတော့ ခံလိုက်ရပြီ ဒီတိုင်းတော့ ထောင်ထဲတော့ အရောက်မခံနိုင်ဘူး ငါလည်း ဒီနေရာကနေ စွန့်ခွာရတော့မှာပေါ့ ကျော်ရဲမောင် ပဲလေ
ဆက်ရန်
အပိုင်း (၁၃)
ကျနော် ကျော်ရဲမောင် မန်းလေး ရွှေမြို့တော် ကို ချီတက်လာပါတယ် စစ်တိုက်ဖို့တော့ မဟုတ်ပါဘူး နယ်ကနေရှောင်တိမ်းတယ် ပြောရမယ်ပေါ့ နေခြည်က မန်းလေး မှာ နေတယ် ကြားထားတော့ သူ့အားကိုးရမယ်ပေါ့ အရင်က ကိုယ့်နယ်မှာ ကြက်ဖ ခုတော့ ယုန်သူငယ်လေး ပေါ့ ကျနော်က ကျောက်အောင်ရင် သူဌေးဖြစ်တယ်စိုလို့ လာရတာ ကျောက်အကြောင်း နားမလည်ဘူး နေခြည်နဲ့ ဖုန်းအဆက်သွယ်တော့ ရပါတယ် သူနဲ့တွေ့ပြီး အကြောင်းစုံ ပြောပြလိုက်တော့
“စိတ်မကောင်ပါဘူး ကျော်ရဲ ရယ် ”
“ငါဘာလုပ်ရမလည်း နေခြည်”
“အရင်းနှီး နဲနေရင်တော့ ကျောက်လောကထဲ မဝင်ပါနဲ့ ဟာ.” ငါနဲ့တော့ အတူလိုက်ကြည့်ဟာ”
“အေးပါ ခုနေစရာနဲ့ စားစရာဘယ်လို လုပ်မလည်း. ”
“နေတာကတော့ အိမ်ငှားရမှာပေါ့”စားစရာကတော့ အ�ပြင်ဝယ်စားပေါ့”
အဲဒလိုနဲ့နေခြည်ဟာ ပုသိမ်ကြီးဘက်မှာ အခန်းငှားနေလိုက်တယ် နေရေးကတော့အဆင်ပြေပါတယ် နေခြည်က ပါလာတဲ့ပိုက်ဆံနဲ့ ဆိုင်ကယ် တစ်စီးဝယ်ခိုင်းတယ် လောဘောဆည်သူ့ကို ကယ်ရီလိုက်ပို့ပေးတယ် နောက်ကျောက်ဝိုင်းဖက် ရောက်တော့ ခရီးသည် ပို့ပေးရတာတွေ ရှိလာတယ် ညနေစ်ုရင်တော့ နေခြည်ကို ပြန်ကြိုပေးပြီး သူကလည်း အခန်းငှားနေတယ် သူပို့ပြီးကျနော်လည်း ကျနော် အခန်းပြန် ရလာတဲ့ပိုက်ဆံရေ ညနေစာ စားဖို့ နှုတ်ပြီး ကိုယ်အတွက်ကျန်တာ သိမ်းထားလိုက်တယ် အရင်က ပွဲစားလေး ကျော်ရဲမောင် ခုတော့ ကယ်ရီသမားလေး ဖြစ်သွားတယ် ဘဝဟာရေလှိုင်းလို နိမ့်လိုက်မြင့်လိုက်ပါ့လား အဲဒီလို နဲ့ ပိုက်ဆံစုလိုက် အလုပ်ကို ကြိုးစားလုပ်လာရာမှာ ခုတော့ သုံးဘီးဆရာလေး မန်းလေးကတော့ မီနီအိုးဝေလို့ ခေါ်ကြတယ် အိမ်နေရာလည်း ၇၆လမ်းဘက် ပြောင်ပြီး တိုက်ခန်းတခုမှာငှားနေလိုက်တယ် နေခြည်ကို အမြဲ ကျောက်ဝိုင်းဘက်ပို့ပြီးရတယ် အဲဒီနေ့က နေခြည်ပို့ပြီး ပြန်လာရာ လမ်းမှာ ပါစင်ကျယ် တစ်ဦး လက်ပြလို့ ရပ်ပေးလိုက်ရာ အသားဖြူဖြူ မိန်းခလေး တစ်ဦးပါပဲကျနော်လည်း ဘယ်ပို့ပေးရမလည်း မေးလိုက်တော့ သူကျောက်ဝယ်ချင်တဲ့အကြောင်း ပြောတယ် အဲနေရာလိုက်ပို့ပေးလိုက်တယ် ကျနော်လည်း ကျောက်ဝိုင်းနားက လက်ဘက်ရည် ဆိုင်ချထားလိုက်တယ် နေခြည်စီ ဖုန်းဆက်ပြီးပြောထားတယ် အရည်သွေးကောင်းတဲ့ကျောက်ကို ယူလာလိုက်တယ် ကျောက်ကအစိမ်းရောင် သူ့ကိုပြလိုက်တော့ သဘောကျသွားတယ် သူက စျေးဘယ်လောက်လည်း မေးတော့ ကျနော်လည်း နေခြည်ပြောတာထက် သိန်း၁၀၀ ပိုပြောလိုက်တယ် သူစျေးဆစ်ရင်လည်း လျော့ပေးမယ်ပေါ့ သူလေးက စျေးမဆစ်ပဲ ယူမယ်ပြောလို့ ကျနော်လည်း ထခုန်မတပ်ပေါ့ ခက်ထာက သူ့မှာက Accထဲမှာပဲရှိတယ်ပြောလို့ ကျနော်မှာ ရယ်ရမလို ငိုရမလိုနဲ့ ဒါပေမဲ့လည်း ဘဏ်သွားရအုံးမှာပေါ့ ဒါနဲ့ သူခေါ်ပြီး၁၉လမ်း CBဘဏ်ခေါ်သွားလိုက်တယ်ငွေထုပ်ပြီးတော့ ၂၆လမ်းက ဆီဒိုးနားကို လိုက်ပို့လိုက်တယ် သူက ခနနေဖို့ စားစရာနဲ့ ဧည့်ခံပါရစေ ပြောလို့ သူနဲ့အတူ စားသောက်ဆိုင်မှာ စားကြသောက်ကြရင်းနဲ့ ရင်းနီလာကြတယ် အော် တရုပ်မလေး နမ်မည်က ယွမ်းမေ အသားလေးက အနီးကပ် ကြည့်လေ ဖြူလေ ရင်က လုံးလုံးကိတ်ကိတ်လေး တင်ကလည်း ကားကား ယောက်ျားလေး တိုင်း မျက်စိကျစရာလေးပါ အဲဒီထဲကမှ ကျနော် ကံဇာတာ တွေတက်နေပီလေ ဘုရားလည်း ဖူးချင်တယ် မနက်ဖြန်အတွက် လိုက်ပို့ပေးပါလားလို့ အကူညီတောင်း လာတော့ မနက်ဖြန်အတွက် ပြင်ဆင်ရတော့မယ်ပေါ့ စားသောက်ပြီးတော့ ကျနော် သူ့ကိုနှုတ်ဆက်ပြီး ပြန်လာခဲ့တယ် ။
နောက်တနေ့ မနက်မှာ ဆိုင်ကယ်နဲ့ပဲ ထွက်လာခဲ့တယ် အရင်ဆုံးနေခြည်ကို ကျောက်ဝိုင်းဘက် ပို့လိုက်တယ် အဲဒီကနေ ဆီဒိုးနား ဟော်တယ်ဘက်ကို ထွက်လာခဲ့တယ် ဟော်တယ်ရှေမှာ ယွမ်းမေစောင့်နေတယ်လေ။
“မောနီး ကျော်ရဲမောင် ”
“မောနီး ယွမ်းမေ”
ဒီနေ့မှာတော့ သူဝတ်ဆုံက ကိုယ်ကြတ်လေး ဂျင်းဘောင်းဘီ အကြတ်ဝတ်ထားတော့ တင်က ကော့ထွက်နေတဲယ် ဆိုင်ကယ်ကို တောင်ဘက်ကနေ လာတာဆိုတော့ မန်းလေးတောင် ကုသိုလ်တော်ဘုရား လိုက်ပို့ပေးလိုက်တယ် အမှတ်တရ ပုံလေးတွေရိုက်ကြတယ် နောက်ဦးပိန်တံတား ပို့ပေးတယ်အဲဒီကနေ ကျောက်စိမ်းဘုရား ကိုပို့တော့ သူတော်တော် စိတ်ဝင်စားတာ တွေ့ရတယ် ရင်းနီးမှုတွေ တိုးလာတယ် ဆိုင်ကယ်ကို နောက်ကနေခွစီးတော့ သူ့နို့နဲ့ကျနော်ကျောမိတ်ဆက်တော့ ရင်ခုန်လာတယ် ပြန်လာတော့ နေ့ခင်ထမင်စားတော့ စျေးချိုနားက လမ်းဘေး ထမင်ဆိုင်ဝင်စားဖြစ်တယ် အချိန်ပိုနေတော့ ကျနော်နေတဲ့စီ လိုက်ချင်တယ် ပြောလို့ခေါ်သွားမိတယ် တိုက်ခန်းလေးထဲမှာ ထိုင်ခန်းလေးထဲမှာ စကားပြောကြဆိုကြနဲ့ အဓိက ကတော့ကျောက်အကြောင်း သူကဦးဆောင်ပြီးပြောတယ် သူက အရှေ့ရှမ်းနယ်စပ် တာချီလိတ်မှာနေတာ ကျနော်ကလည်း သူ့ရင်ဘတ်လုံးလုံးလေးကို ကြည့်နေမိတယ် သူလည်းသတိထားမိပြီး ရှက်သွားတယ် ထင်တယ်တစ်ကိုယ်တည်း နေတဲ့ အခန်းလေးထဲမှာ သွေးမတော် သားမစပ်နှစ်ယောက်ထဲရယ် နောက်ပြီး ဒီအခန်းက တခြားဘယ်သူ့မှလည်း ရောက်မလာတော့ သူ့ရဲ့ နူးညံ့တဲ့ လက်ခလေးကို အုပ်ကိုင်မိတော့ သူက
(အို).
အသံလေးက သာယာသလို ရှက်သလို တင်းတင်းမာမာ မပြောတာနဲ့ ကျနော်လည်း အားတက်ပြီး သူ့ကိုယ်လုံးကို ဖက်လိုက်တယ် သူက ရုန်မလိုလိုနဲ့ မရုန်းတော့ ကျနော်လည်း ခပ်တင်းတင်း ဖက်လိုက်တယ် ကိုယ်လုံးလေး တင်းတင်းလေးနဲ့ အရသာရှိလိုက်ထာ ကျနော်လည်း သူ့ပါးပြင်လေးကို နမ်းလိုက်တယ် ခေါင်းငုံ့နေတဲ့ သူ့မေးစိလေးကို ဆွဲမပြီး သူ့နှုတ်ခမ်းလေးကို ဆွဲစုပ်လိုက်တယ် ။
“ပြွတ် အု”
ဆက်ရန်
မောင်ကြီး
အပိုင်း (၁၄)
ကျနော်လေ ယွမ်းမေ ရဲ့နှုတ်ခမ်းလေးကို စုပ်နမ်းလိုက်တော့ ချွဲချွဲ လေးနဲ့ စုပ်ကောင်းလိုက်ထာ သုံးဘီးသမားတစ်ယောက်က. ပိုက်ဆံချမ်းသာတဲ့ အမျိုးသမီး ကို ချစ်ရတာ အရမ်းကို ကောင်းတာပဲ ဒါနဲ ကျနော်လက်က သူ့ရဲ့နို့ကို အင်းကျီပေါ်ကနေ ကိုင်လိုက်တော့ သူက ရှက်ရှက်နဲ့ ကျနော်လက်ကို တွန်းဖယ်တယ်။
“ကျော် တို့ကို အထင်သေးတာလား”
“အထင်မသေးပါဘူး ယွမ်းမေ အရမ်းချစ်လို့ပါ “ချစ်တယ် ယွမ်းမေရယ်”
ကျနော် အဲ့လို ပြောလိုက်တော့ ကျနော် ရင်ခွင်ထဲ ခေါင်းတိုးပြီးဝင်လာတယ် ကျနော်လည်း ပိုပြီးယွမ်းမေ ကို ဖက်ထားမိတယ် ဒီတခါတော့ လက်က. ကိုယ်ကြတ် အင်းကျီအောက်ကနေ လက်လျိုပြီး သူ့ရဲ့ ဘယာစီယာ အပေါ်ကနေ နို့အုံကို ဆုပ်နယ်လိုက်တယ် ဘယာစီယာ အသားကလည်း နူညံ့တယ် နို့လေးကလည်းတင်းတင်းလေးစိုတော့ နယ်လို့ကောင်းတာပဲ စိတ် မထိန်းနိုင်တာနဲ့ နို့အုံညစ်မိလိုက်တယ်။
” အားးး နာတယ် ကျော်ရယ်”
“ချစ်တယ် ယွမ်းမေရယ် ” ကို့ ကိုချစ်လားဟင်”
“ဟင် ဒီအခြေနေရောက်တာတောင် မသိဘူးလား ခလေးတစ်ယောက်ရမှ မေးပါ့လား”
ကျနော် ဗိုက်ကြောကို လိမ်ဆွဲတယ်
“အားးး နာတယ် အချစ်ရယ် ”
“နာပေါ့ သူများနို့ကိုကျတော့ အရမ်းနယ်ပြီး သူကျမှ အော်ရသလား ”
” ရုတ်တရက် မို့ပါ ယွမ်းမေ ရယ်ကြိုက်သလောက်လိမ်ဆွဲ ကိုပြန်ကိုင်ရင်တော့ မအော်နဲ့”
“အမလေး မိန်းခလေး နဲ့ ပြိုင်နေပါ့လား ”
“ကဲပါ ကို အလျော့ပေးပါတယ် အချစ်လေးရယ် ”
ထာဝစဉ် ရွှမ်းလက်နေသော နှုတ်ခမ်းထူထူလုံးလုံးလေးကိုကျော်ရဲမောင် ၏ နှုတ်ခမ်းအစုံက သူ့နှုတ်ခမ်းလေးကို ငုံစုပ်လို့လည်း အရသာ ရှိတယ် ယွမ်မေ ၏လက်တစ်ဖက်က ကျနော်ရင်ဘတ် ကို ကယောင်ကတန်း တွန်းထားမိသည်၊
” ဟွန်း…အွန်…..အင့်…အင့်…..ဟင့်….ဟင့်…….”
သက်ပြင်းရှိုက်သံများပြိုင်တူပေါ်လာသည်၊ ယွမ်းမေ ၏ ကော့ရွှမ်းသော မျက်ဝန်းမျက်တောင်ကော့ကြီးများက မှေးစင်း လျှော့ကျလာသည်၊
” ပြွတ်…….ပြွတ်…”
မွှေးညှင်းနုနုလေးများ ရှင်သန်နေသော သူမ၏ လည်ဂုတ်ကိုနမ်းသည်၊ ပြီးတော့ပါးစပ်နှင့်စုတ်သည်၊ ယွမ်းမေက ပင်ကိုယ်က ယားတတ်သူလဲဖြစ်သည်၊ပူနွေးစိုစွတ်သော �ကျော်ရဲမောင် ၏ အနမ်းကြမ်းကြီးများကြောင့် တကိုယ်လုံးရှိ မွှေးညှင်းများ ဇောင်းထကာ ကြက်သီးဖုလေးများ အစီအရီထသွားကြသည်၊
အသားလေး များတဇတ်ဖတ်တုန်နေသည်၊ ကြောက်လန့်၍တုန်ခါခြင်းမျိုး အေးချမ်း၍တုန်ခါခြင်းမျိုးနှင့် ခပ်ဆင်ဆင်တူ
သော်လည်း မိမိကိုယ်တိုင် ချမ်းအေး၍တုန်နေခြင်းမဟုတ်သည်ကိုတော့ သူမကောင်းကောင်းသိသည်၊ သူမကို ဖက် ထားသော ကျော်ရဲမော င်၏ လက်ဖဝါးအစုံက (အညှာ) ဖြစ်သော နို့လေးနှစ်လုံးကို ခပ်ကျစ်ကျစ် ဆုတ်နယ်ဆွဲကိုင်ပြီး ချေမွ နယ်ဖတ်နေပြန်ရာ ဖြိုးဖြိုးဖျင်းဖျင်း နှင့် သူမ စိတ်များယောက်ယက်ခတ်လာလေသည်၊သွေးများဆူပွက်လာသည်၊ သူမ နှုတ်ခမ်းထူထူအမ်းအမ်းလေးများတုံတုံခါခါဖြစ်လာသည်၊ ခန္ဓာကိုယ်ကလည်း ယိမ်းယိုင်ချင်လာသည်၊
��ကျော်ရဲမောင်ကလည်း အငြိမ်မနေ၊
လည်ဂုတ်ပါးနှင့်ကျောပြင်ဖေါင်းဖေါင်းတင်းတင်းလေးတွေကိုပါ သူ့မျက်နှာကြီး နှင့်ပွတ်သတ်နမ်းရှူံ့ယင်း လက်အစုံကလဲ နို့နှစ်ဖက်ကို ပယ်ပယ်နယ်နယ်ကြီး ဆုပ်ကိုင်ပြီး လက်ကအောက်ဆင်းသွားပြီ ဖင်ကြားထဲသို့လဲ သူ၏လက်ဖြင့် ပွတ်သပ်နေတယ်။
” မောင်ရယ်…”
လှိုက်မောတုံခါစွာ သံလေးက မ ရာဂမီးကို ပိုပြီးထစေလာတယ်
ဖင်ကြားထဲသို့လက်ချောင်းဖြင့် �ထိုးဆွကလိချင်းကို ခံစားရတယ် ထိကပါးရိကပါး စကားအရာမျှနှင့် ပြောဆိုခြင်းမျိုးကို ကြုံဘူးပါတယ်။
ကျော်ရဲမောင် သည် ယွမ် မေ၏ကိုယ်လုံးကို ရင်ချင်းအပ်ဆွဲလှည့်သည်၊ အင်ကျီအကြတ်ကို ခေါင်းပေါ်ကနေ ဆွဲချွတ်လိုက်တော့ ယွမ်းမေ က လက်ကို အပေါ်မြောက်ပေးတယ် ဘယာစီယာကိုတော့ လက်တဖက်ဖြင့် ချွတ်လိုက်တယ်။
ဝင်းဝါဖြူဖွေးနေတဲ့ နို့လေးကို ဒါရိုက်ဆုပ်ကိုင်ပြီး အသီးလေးကိုတော့ လက်ညိုးလက်မနဲ့ ချေလိုက်တယ် ။
“အင့်……အ….”
” ချစ်လိုက်တာ……ယွမ်းမေ ရယ်..”
အိစက်ဖြိုးတင်းစွာကန်ထွက်လာသော နို့နှစ်လုံးက လီးကိုထောင်း ကနဲဖြစ် သွားစေသည်၊
” မောင် ……ရယ်……..အ…”
သူမ အသံကညင်သာတိုးတိတ်ပြီးလှိုက်မောလှုပ်ခါနေသည်ကို တော့သတိရသည်၊
မျက်တောင်ကော့ကော့ကြီးတွေရှက်ရိပ်ဝေကာစင်းကျကုန်သည်၊ နို့သီးခေါင်းရဲရဲလေး
များကိုငြင်ငြင်သာသာလေးစုပ်ယူလိုက်သည်၊
” ပြွတ်….”
” အ….အာ….ဟင့်…..အင်း….ဟင်း….ဟင်း…….ဟင်း….”
ယွမ်းမေ ဆတ်ဆတ်ခါသွားသည်၊
” ပြွတ်…..ပြွတ်ပြစ်….ပြွတ်…”
” ဟ…..အာ…..ဟင်း….”
ခြေက်သွေ့လာသည့်နှုတ်ခမ်းအစုံကို လျှာဖြင့်ယက်နေမိသည်၊ ငြီးသံလေးများ အဆက်မပြတ်ထွက်နေသော နှုတ်ခမ်းလွှာ
က..နှင်းဆီဖတ်လေးသဖွယ် ပွင့်အာ၍နေသည်၊
“ကုတင်ပေါ်သွားရအောင်နော်….”
” ဟင့်အင်း…..ဟင့်အင်း….”
ရာနှုံးပြည့်နီးပါးထကြွနေသော စိတ်ကိုမိန်းခလေးဗီဇက ကျန်သောရာနှုံးအနဲငယ်ဖြင့် ဗြောင်လိမ်ကာ မူချင်သေးသည်၊ မိန်းမ သဘာဝပင်..၊ ကျော်ရဲမောင်က ယွမ်းမေရဲ့ဘောင်းဘီ ကြယ်သီးကို ဖြုတ်ပြီး ဇစ်ဆွဲချရာ နောက်တော့ ဘောင်းဘီကို ဆွဲချပြီး လုံးလုံး ဆွဲချွတ်လိုက်တယ် အတွင်းခံလေးမှာ စိုစွတ်နေတော့ အတွင်းခံပင်တီပါ ဆွဲချွတ်လိုက်တယ် ကျော်ရဲမောင်ကလက်ဖဝါးကို အပေါ်သို့ဗြောင်းပြန်လှန်၍ ယွမ်းမေရဲ့ စောက်ဖုတ်လေးကို အုပ်၍ဆုတ်လိုက်သောအခါ ပင်ကိုအကျင့်ကိုက အရေထွက်လွယ်သော ယွမ်းမေရဲ့စောက်ပတ်မှာ အရေကြည်များစိမ့်ကျသွားသည်၊
� ကျနော်လည်း ယွမ်းမေကိုပွေ့ ချီယူငင်ကာ ခုတင်ပေါ်တင်ပေးလိုက်တယ်။ နောက်ယွမ်မေရဲ့ပေါင်နှစ်လုံးလက်နဲ့ခွဲလိုက်ပြီး သူရဲ့စောက်ပတ်ကို အရင်နမ်းလိုက်တယ်ဆပ်ပြာမွှေးလေးနှင့် နေ့စဉ်တိုက်ထားတယ်ထင်တယ်ပယ်ပယ်နယ်နယ်ကြီးဖြဲကာကြည့်နေခြင်းအတွက်ယွမ်းမေရဲ့အသိအာရုံများက ဝေဝါး မှေးမှိန်နေရလေသည်၊၊ သူမ၏ မှတ်ဥဏ်သည် ဘာတစ်ခုမှအလုပ်မလုပ်တော့ဘဲ ….အထိတွေ့ဆီမှ ကာမအရသာကိုသာ ဦးနှောက်အာရုံကစေစားလျှက်ရှိသည်၊
” ပြွတ်…ပလပ်……ပြွတ်….ပြွတ်….”
” အာ့……အု…”
ဖြဲထားသောစောက်ပတ်အတွင်းသားလေးများသည် နီထွေးနေသည်၊ မွှေးထုံကြိုင်သင်းသော စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းအစုံမှတ ခြမ်းထည်းကိုပင် ကျနော်လည်းဆ မက်မက်ရရ စုပ်လိုက်သည်၊
ငွားငွားစွင့်စွင့်လေး တင့်တယ်နေရှာသော စောက်စိလေးက တင်းကနဲတင်းကနဲဖြစ်ကာ ထောင်တက်လာသည်၊ ဟစိဟစိ ကလိခံလိုက်ရသော ယွမ်းမေ ၏ စောက်ပတ်ကြီးမှာ အတွင်းသားလေးတွေပေါ်လာအောင်ပြဲလန်သွားရရှာသည်၊
“ဗြစ်…..ပြွတ်…..”
” ရှီး…အိုး……အိုး…..ကျွတ်…ကျွတ်….ကျွတ်…”
ကျနော် ဆံပင်များကိုစုံကိုင်ပြီးမ
သူမ၏ စောက်ပတ်နှင့်ဆွဲကပ်ရင်း ခပ်ကော့ကော့လေးကြွကာ ခေါင်းကို ဘယ်ညာခါလူးရင်း ညီးထွားလိုက်မိသည်၊
” ဗြွတ်….ဗြွပ်….ဗြွတ်….ပြွတ်…. ဗြစ်……”
” အား……ရှီး…..အား…..အား……အား….”
စောက်ဖုတ်ကြီးကို ပယ်ပယ်နယ်နယ်စုပ်ယက်ပေးနေခြင်းကြောင့် ဒူးနှစ်ဖက်က ဆတ်ကနဲ ထောင်ပြီးသားဖြစ်သွားသည်၊ ခြေဖဝါးအစုံက ကုတင်ကိုကန်ထောက်၍ ဖင်ကြီးကြွကာကော့တက်လာ၏၊
” ပြွတ်…… ပလပ်……ပြွတ်……ပလပ်…”
” အား……ရှီး…..အား…..ရှီး…သေပြီ…အား……”
လျှာအပြားလိုက်ကြီးဖြင့် စောက်ဖုတ်အဝအောက်ခြေမှ စောက်စေ့ကိုကျော်ခါ…ဆီးခုံရှိစောက်မွှေးများဆီယက်တင် လိုက် သောအခါ သူမဟာဆွေ့ဆွေ့ခုန်သွားရှာသည်၊ စိတ်ကြိုက်အခြေအနေသို့ ရောက်လာပြီမို့ကျနော်လည်း ဒူးထောက်ကာ နေရာဝင်ယူလိုက်သည်၊ ထောင်းကနဲ မောင်းတန်ကြီးအလား ထောင်ထောင်သွားသော လီး ကြီးက သူမ၏ လှပဖေါင်းကား၍နေသော ပန်းနုရောင်စောက်ဖုတ်ကြီးကို အငမ်းမရတိုးကပ်နေသည်၊လီးကြီးကို အရင်းမှကိုင်၍ ဒစ်အထစ်ကြီးဖြင့် စောက်စိလေးကိုကော်ချိတ်လိုက်သည်၊
” အား……ဟား…..အာ…အား…….. ဟင်း…”
သူမ၏ ဖင်ကြီးကော့ပြီးဘုန်းကနဲပြန်ကျသွားသည်၊စောက်ပတ်နှစ်ခြမ်းက ပွစိပွစိဖြစ်၍ကျန်ခဲ့သည်၊
” ဗြစ်…….ပြွတ်….”
” အု……အူး…….အား….ဝင်…..သွား…….ဝင်သွားပြီ…..”
” ဝင်သွားပြီလား ဟင်”
” ဝင်သွားပြီ…..အ……ကျွတ်…. ကျွတ်…. ကျွတ်….”
” ဟ….အား…နာလိုက်တာ………ဟင့်အင်း…”
” ပြွတ်…….စွပ်….စွပ်..ဖွတ်…..”
” အ…..အ….အီ……အီး…….အီး…..”
” ဗလွတ်…..ပြွတ်……”
ကျနော်ဆ လီးကိုဆွဲချွတ်လိုက်သည်၊
” အို……ဘာဖြစ်လို့လဲဟင်……”
‘ ….အရမ်းနာနေတယ် ထင်လို့…”
” ရ….ပါ…တယ်…..မောင်ရယ်…”
ကျနော်လည်း ပြုံးလိုက်မိသည်၊
. လီးအရသာသိသွားပြီလေ..၊နောင်ကို..”မောင့်ကိုဘဲချစ်တယ်သိလား.” ဆိုသော ခံကောင်းသည့်လေသံမျိုးပြောလာကြလိမ့်မည်။
” လုပ်လေ….”
” ယွမ်း မေ ကို…သနားလို့….”
” သွား…..အခုမှ….ဟွန်း….”
” မောင့်လီးကိုစုပ်ပေးမလားဟင်…”
” အာ…..ဟင့်…ရွံတယ်…..”
” သူ့စောက်ပတ်တော့ယက်ပေးနေရပြီးတော့…”
” အ..ဘယ်သူခိုင်းလို့လဲ…သူ့ဟာသူလုပ်ပြီး…”
” ဒါဖြင့်လဲနေ…..”
” မောင်နော်မောင်..အနိုင်မကျင့်နဲ့သိလား…ငိုပြစ်လိုက်မှာ…”
” ဒါဆို…တစ်ခါပြီးအောင်လုပ်ပြီးရင်စုပ်ပေးမလား…”
” ကဲ….ကဲ…အင်း…အင်း…သိပ်အနိုင်ကျင့်တာဘဲ….”
တဖျပ်ဖျပ်တောက်ရွှန်းနေသော မျက်လုံးများဖြင့် ချစ်စဖွယ်မျက်စောင်းလေးထိုးရင်း ဒူးနှစ်ဖက်ကိုစေ့လိုက်ခွါလိုက်လုပ်နေ သဖြင့် ဗိုက်သားချပ်ချပ်လေးကို အသာအုပ်ကိုင်ကာ ထန်နေသော သူ့လီးဒစ်ကြီးအား စောက်ပတ်ထဲသို့ ထိုးသွင်းလိုက်သည်၊
” ပြွတ်….ဘွတ်…ဘွတ်….”
” အင်း…..”
ခပ်တင်းတင်းလိုးထဲ့လိုက်ခြင်းကြောင့် သူမ ခင်မျာ
” အင်း” ရှည်လေးညီးကာ
ရင်ဘတ်ကို ဆီး၍တွန်းထား မိ လိုက်ရှာသည်၊”
“တအားဘဲ….သူ့ဟာကြီးကသေးသေးကွေးကွေးလဲမဟုတ်ဘူး…..မောင်ကအရမ်းဆိုးတာဘဲကွာ…”
” အစမို့ပါ…နောက်တော့အဆင်ပြေသွားမှာပါ……”
” ဖြေးဖြေးလုပ်ကွာ…နာတယ်..”
” အင်းပါကွယ်…..”
” ပြွတ်….စွပ်…ပြွတ်..စွပ်…..”
” ဟား….အား…ကျွတ်…..ကျွတ်…..ကျွတ်…..”
” မောင့်ကိုချစ်လားဟင်…….”
” ပြွတ်…ဘွတ်…ဖွတ်…..ပြွတ်…..ဖွတ်…..”
” အင့်…..အ….အင့်…….အေး…အင့်….မေးနေစရာလိုသေးလား…မောင်ရယ်..အင့်……အင့်…….အင့်..”
” လိုတာပေါ့ချစ်ရယ်….ချစ်တယ်ဆိုတဲ့စကားကြားချင်သေးတာပေါ့……”
” အင့်….အင့်……ချစ်ပါတယ်…မောင်ရယ်….သိပ်…..သိပ်….ချစ်ရပါပြီကွယ်…….”
” ပြွတ်စွပ်….ပြွတ်…..စွပ်…..”
” အ……အင်း………..အ…..အ…..”
ကျနော်လည်း ��အရမ်းကောင်းလာပြီစိုတော့ ဆက်တိုက်ဆောင့်လိုးချလိုက်တော့တယ် ။
ဖြောင်း ဖြောင်း ဖောင်းဖောင်း ဘွတ်ဘွတ်
“အားးး ကောင်းလာပြီ မောင်ရယ် လိုးပါ လိုး လိုး ပြီးတော့မယ်”
ယွမ်းမေးဟာ ကျနော်လီးကို သူ့စောက်ပတ်ဖြင့် ညစ်နေတော့ ကျနော်လည်း အရည်တွေ သူ့စောက်ပတ်ထံ ပန်းချလိုက်ပြီး သူလည်း စောက်ပတ်ထဲမှ အရည်တွေ ပန်းချလိုက်တယ်။နှစ်ယောက်စလုံးလည်း နုံးသွားတော့ မှေးခနဲအိပ်ပျော်သွားတယ်။
အဲဒီ နေ့က တခါပဲ လိုးဖြစ်တယ် လီးကို မစုပ်ခိုင်းဖြစ်ဘူး တော်ကြာ အိမ်ရှင်တွေ ရိပ်မိမှာစိုးလို့လေ ယွမ်းမေ ကို သူနေတဲ့နေရာ လိုက်ပို့ပေးလိုက်တယ်။
ဆက်ရန်
မောင်ကြီး
အခန်း ( ၁၅ )
ကျနော် ရှားလူဟာ မာရီယာဆိုတဲ့ နိုင်ငံခြားသူလေးနဲ့ ကျောက်အရောင်းဝယ် ဖြစ်ပြီးတဲ့နောက်ရန်ကုန်မြို့က အထင်ကရနေရာတွေ လိုက်ပို့ ဖြစ်တယ် သူလေးက ကျောက်မျက်ရတနာကို အရမ်းစိတ်ဝင်စားတော့ လေလံပစ်တဲ့နေရာတွေလျောက်သွားဖြစ်တယ် ရင်နီးမှုလေးတွေ ကတိုးတက်လာတယ် ရင်ထဲမှာ သံယောစဥ် က်ိန်းဝပ်ကြပေမဲ့လကိုယ့်လူမျိုး မဟုတ်တော့ မပွင့်လင်းကြသေးဘူးလေ တနေ့တော့ သူနဲ့ အတူခရီးထွက်ဖို့ ဖြစ်လာတယ် သူက ပုဂံဘက်ကို ဘုရားဖူးထွက်ချင်တယ် ပြောလို့ ရန်ကုန်ကနေ ပုဂံကို ရထားနဲ့ သွားတယ် မိုးရာသီဆိုတော့ အေးအေးလေးရယ် သူကို ပြတင်ပေါက်ပဲ နေရာပေးလိုက်တယ် ပဲခူးဘူတာ ခနရပ်တယ် နေပြည်တော်ဘူတာကြီးမှာ နဲနဲလေးကြာတယ် နောက်မြို့ငယ်လေး ဖြစ်တဲ့ တောင်တွင်းကြီး ဘူတာ ရောက်တော့ ရေရောင်းတဲ့ အသည်လေးတွေအော်တော့ သူက ဘာရောင်းတာလည်း ဆိုတော့ ရေရောင်းတာလို့ ကျနော်က ပြောပြတော့ သူ ဒီမြို့လေးကို စိတ်ဝင်စားတယ် တဖက်ကလာတဲ့ရထားကို စောင့်ရတော့ ကျနော်တို့ဘက်က ရထားက မထွက်ဖြစ်သေးဘူးလေ သူက တောင်တွင်းကြီးမြို့လေးကို စိတ်ဝင်စားလို့ ဒီမှာ ဆင်းချင်တယ် ဆိုတာနဲ့ ဆင်းလိုက်ကြတယ် ညက ညနက်နေတာလေ taxi ကောင်လေးက
” ဘယ်သွားချင်လည်း အကို”
“တည်းခိုခန်း သန့်သန့်လေး သွားချင်တာ ညီလေး ”
“ရတယ် အကို ”
ဘူတာနားက အေးမြစန္ဒာ မှာတည်းမယ် အခန်းက တစ်ယောက်အခန်းတွေက ကုန်နေပြီ နှစ်ယောက်အခန်းတောင် တစ်ခန်း ထဲပဲကျန်တယ် စောင့်နိုင်ရင်တော့ မနက်ကျရင်တော့ တစ်ယောက်ခန်းပဲရမယ် ပြောတော့ ကျနောလည်း မာရီယာ ကိုပြောပြလိုက်တော့ နှစ်ယောက်ခန်းကိုပဲ ယူလိုက်တယ် ။
အဲဒီမှာ စတွေ့တာပဲ အခန်းထဲရောက်တော့ ပန်ကာပဲရှိတယ် မာရီယာ က
“ပူလိုက်ထာ ချားလူရယ်”
“မြို့လေးက ဝန်ဆောင်မှုနည်းတဲ့အတွက် တောင်းပန်ပါတယ် ”
“အင်းပါ ချားလူ”
သူက ရေချိုး ချင်တယ် ထင်တယ် အခန်းက ရေချိုးခန်းနဲ့တွဲလျက်မပါတော့ ရေချိုးခန်းရှိရာ ပို့ပေးလိုက်တယ် သူကိုစောင့်ပေးနေရတယ်။
ခနနေတော့ ရေချိုးခန်း တံခါးဖွင့်လာတော့ သဘက်ကို ရင်စီးပြီးထွက်လာတယ် အခန်းထဲ ရောက်မှပဲ အသက်ရှူနိုင်တော့တယ် ရေချိုးသွားတုန်းက အဝတ်စားနဲ့သွားတာ ခုတော့ သဘက်ပါတ်ထားတာဆိုတော့ အဝတ်လဲရင် ခက်ပြီ ကျနော်လည်း ရေချိုးအုံးမယ်ပြောပြီး ထွက်လိုက်တယ် သဘက်အကြီးတော့ ယူသွားရတယ် အခန်းထဲ ကိုယ်လုံးချွတ် ချိုးလိုက်တယ် မာရီယာ သဘက်ပါတ်ပြီးမြင်ကထဲက လီးက တောင်ချင်နေတာ ခုတော့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် တောင်တော့တာပဲ ရေနဲ့ထိတွေ့လိုကိတော့ ပြန်ငိုက်သွားတယ် ရေချိုးပြီး လို့ အခန်းထဲပြန့ဝင်တော့ မာရီယာ အဝတ်စား လဲပြီးနေပြီ သူလေးက ဂါဝန်အပါးလေး အတွင်းခံတောင်ပါးပါးလေဝတ်ထားတယ် ကျနော်အရင်ဆုံး အတွင်းခံဘောင်းဘီ ဝတ်ပြီးတော့ မာရီယာ က နောက်ကနေ လာဖက်တယ်။
“ချားလူ ယူ အရမ်း ယောက်ျားပီသတာပဲ”
ကျနော် မျက်လုံးပြူးသွားတာပဲ ခက်ပြီ ကျနော်လည်း သူ့ဘက်ကို လှည့်လိုက်တော့ မျက်နာခြင်းဆိုင် ဖြစ်သွားတယ် တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် မျက်လုံးခြင်း ကြည့်ပြီး မာရီယာ နှုတ်ခမ်းလေးကို စုပ်ယုလိုက်တယ်
“ပြွတ် ”
ကျနော်တို့ဟာ ချစ်ခြင်းပါလား မပါလား မသိပဲနဲ့ မာရီယာ ရဲ့နှုတ်ခမ်းကို စုပ်မိသွားတယ် မျက်နာခြင်း ဆိုင်ဆိုတော့ သူမကျောကို ပွတ်လိုက်တယ် လက်ကလည်း အလိုလျောက်အောက်ဆင်းသွားပြီး သူ့တင်းပါးကို ဖြစ်ညစ်မိတယ် မာရီယာ ဟာ ကျနော်မျက်နာကို သေချာကြည့်ပြီး နောက်တစ်ကြိမ် နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်မ်ပြန်တယ်။
ကျနော်ဟာ မာရီယာ ရဲ့ဂါဝန်ကို ချွတ်ချလိုက်တော့ အောက်မှာပုံကနဲကျသွားတယ် ဘယာစီယာ အတွင်းနေ ရုန်းကြွနေတဲ့ သူရဲ့နို့ကို ဘယာအပေါ်ကနေ ဆုပ်နယ်ပေးလိုက်တယ် ။
“အားးးး ရှီးးး ချားလူ ရယ်”
ကျနော်လည်း မာရီယာ ရဲ့ ဘယာဂျိတ်ကို ဖြုတ်ချလိုက်တော့ လုံးဝန်ပြီး တင်းတင်းမို့မို့ ရှိတဲ့ သူမရဲ့ နို့ကို ပွတ်သပ် ဆုပ်နယ်ပေးလိုက်တယ် နို့တစ်ဖက်ကို စို့ပေးလိုက်တော့
“ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ် အားး ချားလူ ”
ကျနော်လည်း မာရီယာ ကို ခုတင်ပေါ် နှစ်ယောက်အတူ လှဲချမိတယ် နို့တစ်ဖက်ကနေ နောက်တစ်ဖက်ကို ပြောင်းစို့လိုက်တော့ မာရီယာ ရင်က ကော့တက်လာပြီး ကျနော်စို့လို့ကောင်းအောင် လုပ်ပေးနေသလိုပဲ လက်က အောက်ဆင်းပြီး မာရီယာ ပေါင်အတွင်းသားလေးကို ပွတ်သတ်ပြီး ပင်တီပေါ်ကနေ ပွတ်ကြည့်လိုက်တော့ သူမရဲ့ စောက်ပတ်က အရည်တွေ စိုထွက်နေတယ် နောက်တော့ သူမရဲ့ ပင်တီကို ချွတ်ချတော့ မာရီယာ က ဖင်ကြွပြီးအချွတ်ခံလိုက် တယ် သူမ စောက်ပတ်လေးက. အမွေးရေးရေးလေး သူမစောက်ပတ်လေးက ချစ်စရာလေးပါ ကျနော်လည်း မနေနိုင်လို့ နမ်းပစ်လိုက်တယ် အကွဲကြောင်းကြားကို လျှာနဲ့ယက်လနုက်တယ် ။
“အားးး ရှီးးးး ရှီးးးးကောင်းလိုက်ထာ ချားလူ ရယ်”(မာရီယာ ပြောတာတွေဟာ အဂ်လိပ် စကားပါ စာဖတ်သူခံစားလို့ကောင်းအောင် မြန်မာလို ရေးလိုက်ထာပါ)
ကျနော်လည်း မာရီယာ ကောင်းတယ်ပြောလို့ ယက်ရင်းနဲ့ သူမ အစေ့လေးကို စုပ်ချလိုက်တယ် မာရီယာ ဟာ ကော့တက်ပြီး
“အားးးး ကောင်းတယ် မရတော့ဘူး”
ကျနော်လည်း အချိန်ဆွဲမနေတော့ပဲ သူ့ပေါင်ကြားမှာ ဒူးထောက်ဝင်လာလိုက်တယ် ကျနော်လီးကြီးနဲ့ မာရီယာ စောက်ပတ်ကို တေ့ပြီး သွင်းလိုက်တယ်
(အို)
ဆက်ရန်
အပိုင်း (၁၆)
ရှားလူဟာ ကျမစောက်ပတ်ထဲ သူ့လီးကြီး လည်းဝင်လာရော
(အို) သူ့လီး ကအရမ်းကြီးတာပါလား ပြောရမယ်စို စံချိန်မှီတယ် ပြောရမလားပဲ
ခန္ဓာကိုယ်နှစ်ခုလုံး အဝတ်မရှိတော့ အသားချင်းက ထိနေတော့အရသာရှိနေသလိုပဲ
“အင်းး အင်းး အာ အားး အား အာ အင် အင် အင် ဟင် အင် ”
လီးကြီးက လည်း ကြတ်နေတာပဲ အတွင်းထဲ ပြည့်ကြတ်နေတော့ အရသာလည်း ရှိဒါပေမဲ့နာတယ်။
“အားးး ဖြေးဖြေး နာတယ် ယူလီးက အကြီးကြီး ပဲကွာ ”
“ရော့ အင့် ဘွတ်ဖွတ်ဖွတ် ဘွတ်”
ကျမလည်း သူ့ရင်ဘတ်ကို တွန်းထားရင်း သူကလည်း ကျိတ်လိုးပြီး အထဲမှာ မွှေနေတယ် ကောင်းနေတုန်း သူက လီးကို ဆွဲချွတ်လိုက်တော့
“အင်း ကောင်းနေပါတယ်ဆိုမှ ကွာ”
” ပိုကောင်းအောင် လိုးပေးချင်လို့”
သူလီးကြီး အရည်ရွဲပြောင်လက်နေတာကို အဝတ်တခု ပွတ်နေတယ် ခြောက်သွားတော့ ရွှဲနေတဲ့ကျမစောက်ပတ်ထဲ ပြန်ထိုးထည့်လိုက်တယ်
ကျမ ကိုယ်လေး တချက်တုန်ကာ မျက်လုံးလေးတွေ မှေးစင်းသွားလေသည်။လီးကြီးကကြတ်ကြတ်လိုခံစားရတယ် သူက ခါးကို အသာရှေ့တိုးတော့ ကျ မ စောက်ပတ်လေးကို ဖြဲ၍ဝင်လာသည်။ စိုရွဲနေသော စောက်ရေများကြောင့် လီးဝင်လမ်းကြောင်းကတော့ ဖြောင့်ဖြူးနေလေသည်။ ဖြေးဖြေးချင်း အသာထိုးသွင်းတော့ လီးတဆုံးဝင်ကာ ဆီးခုံချင်းပူးကပ်နေတော့သည်။
ရှားလူက အသာငြိမ်၍ နှုတ်ခမ်းချင်းပဲနမ်းနေရာ အောက်က ကျမမှာ မရိုးမယွဖြစ်ပြီး ကော့ပေးလာသည်။ ထိုအခါကျမှ ကိုယ်ခန္ဓာအသာကြွကာ ခါးအားပြင်းပြင်းဖြင့် ဆောင့်လိုးပါတော့သည်။ လီးကကြီးကြီး ခါးအားသန်သန်ဖြင့် အလိုးခံရတော့ ကျကြီးကို မေ့သွားအောင် ကောင်းနေသည်။ အသံထွက်ငြီးငြူဖို့ကို မနဲအားယူရသည်။
“အ ..အ ….အာ ….အို အ အ အို အာ အအ”
လီးကြီးက စောက်ခေါင်းတခုလုံး အပြည့်အသိပ်ပင် ထိချက်ကလည်း အပြည့်။ ရှားလူက ဆောင့်ချက်များကို အားထဲ့ဆောင့်ရင်း နို့အုံများကို ညစ်ဆွဲသည်။ နှုတ်ခမ်းများကိုလည်း စုပ်သည်။ ထို့နောက် ပခုံးသားကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆွဲကာ လိုးသည်။ မွေ့ယာကို လက်ထောက်ပြီး ကိုယ်လုံးချင်းခွါ၍ လိုးသည်။ မီးကုန်ယမ်းကုန် နွားသိုးကြိုးပြတ် လိုးခြင်းဖြစ်ရကား ရင်ပွင့်မတတ် ခံစားရတယ်။
အသက်ရူချိန်မရအောင် လိုးချက်စိတ်စိတ်ဖြင့် အလိုးခံနေရသည့် ကြားကပင် သူမက အောက်မှ ဖင်ကော့ပေးခြင်း၊ ရှားလူ၏ နှုတ်ခမ်းများကို အငမ်းမရပြန်လည် စုပ်ယူခြင်းများကို လုပ်ပေးနေသည်။ အရှိန်တက်လာသော အချစ်ရေတမံသည် ဆောင့်ချက်နှစ်ရာကျော်သောအခါဝယ် ပြိုင်တူပြည့်လျှံကာ ပြီးဆုံးခြင်းသို့ရောက်ရှိကြလေသည်။
စောက်ပတ်ထဲ လီးတဆုံးထဲ့ကာ လရေများအပန်းခံရသည်မှာ ကျမ အဖို့ ဘာနှင့်မှ မလဲနိုင်သော စည်းစိမ်ဖြစ်သလို ပြီးဆုံး၍ လရေထွက်သည့်အချိန် လီးတချောင်းလုံး စောက်ပတ်အတွင်းသားများက ဆွဲစုပ်ခံထားရသည်မှာ ရှားလူအဖို့ တသက်မှာ တခါကြုံတွေ့ရသော အရသာကောင်းဖြစ်လေသည်။
ဘာလို့လည်း ဆိုတော့ နိုင်ငံခြားသူ တစ်ယောက်ကို လိုးရတဲ့အရသာလေ အရည်တွေပေါင်းစပ်သွားရသည့်နည်းတူ စိတ်ချင်းဆက်သွယ်ကာ တယောက်ကိုတယောက် ယခင်ထက်ပို၍ နားလည်သွားကြတော့သည် ဟု ခံစားမိကြသည်။
အဲည က တညနေလုံး ချစ်ပွဲဝင်ကြသည်။ ပုံစံမျိုးစုံ လိုးကြတယ် ရှားလူအတွက် ပို၍ကျေနပ်စရာကောင်းသည်ကဘာနှောင်ကြိုးမှ မပါပဲနေတာကိုသူကလည်း သွေးသားတောင့်တလို့ တယောက်ကိုတယောက် နားလည်ကြတာလေ။
****************************
နောက်တနေ့ မနက်လင်းတော့ ဧည့်ခန်း ကောင်တာဘက် သွားပြီး ထင်ရှားတဲ့နေရာ သွားချင်ကြောင်းပြောတော့ မန်နေဂျက ဆိုင်ကယ် ကယ်ရီကောင်လေးကို ခေါ်ပြီးတွေ့ပေးလိုက်တယ် ကောင်လေးက သူ့ဆိုင်ကယ် တနေကုန် စာ အငှားပေးလိုက်တယ်ကျနော်လည်း ဆိုင်ကယ်ယူထားပြီး မန်နေဂျာကို ဘယ်သွားရမလည်း မေတော့ ဗိဿနို့း ရှေးဟောင်းမြို့ လို့ပြောတယ် အဲနေရာမှာ ကြာကြာလေ့လာမယ်စိုရင် စားစရာ ယူသွားလို့ ပြောတော့ မုန့်ရယ် ရေဗူးရယ်ဝယ်သွားပြီး ဆိုင်ကယ်နောက်ကို မာရီယာ တင်ခဲ့ပြီး ဗိဿနိုး မြို့ဟောင်းဘက် ထွက်လာခဲ့တယ် ။
မြို့ဟောင်း မုတ်ဦးကိုတွေ့တယ် အထဲဝင်သွားတယ် လမ်းလေးက တောလမ်းလေးဆိုပေမဲ့ ဆိုင်ကယ် မောင်းရတာ အဆင်ပြေတယ် မာရီယာ က ကျနော်ခါးကိုဖက်ထားပြီး သွားရတာ ပျော်နေပုံပေါက်တယ် စိတ်လည်းဝင်စားပုံပေါက်တယ် ။
ပထမဆုံး နန်းတွင်းဘက်ကို မောင်းလိုက်တယ် ပျူခေတ်က ရှေးဟောင်းပစ္စည်များကို အဲဒီမှာစောင့်တဲ့ အစောင့်က ပြတယ် မြေအိုးရယ် ပျူသုံးပစ္စည်းတွေရယ် အဆောင်တွေကတော့ ပျက်စီးချို့ရွင်း နေတယ် ပေပင်လေးတွေက သေးသေးလေး တွေတွေ့ရတော့ အစောင့်က ဒီထက်ပိုမကြီးတော့ဘူး ဘုရင်မ ကျိန်စာ တိုက်ခဲ့တာလေ။
(ငါလာမှသီး ငါလာမှကြီး)
တဲ့ အဲဒါကြောင့်ပေပင်လေးတွေက ဒီထက်ပိုမကြီးတော့တာပေါ့လို့ ရှင်းပြတယ် ကျနော်လည်း အစောင့်ကို
“ဒီမှာ စည်တီးရင် ရေတွေကျလာတယ် ဆိုတဲ့ချောင်း မတွေ့မိလို့ နောက်ပြီးစည်ကော ရှိသေးလား အဘ”
ချောင်းက အနောက်ဘက်မှာ စည်ကတော့ မရှိတော့ဘူး လူလေးတို့ လာတဲ့လမ်းထိပ်မှာ ပြတိုက်မှာ တော့ရှိတယ် ဝင်ကြည့်လိုက်ကွယ်”
“အော် ဘုရင်မ တည်တဲ့ဘုရာကရော အဘ”
“အေးကွယ် လူလေးတို့ လာတဲ့လမ်းကနေ တည့်တည့်ရှေ့ဆက်သွားရင် ရွှေရောင်တော် ဘုရားက ဘုရင်မ တည်ထားတာပေါ့ကွယ်။
ကျနော်တို့လည်း ပါလာတဲ့မုန့်ကို ခွဲပေးလိုက်ပြီး ကျန်တာကို မာရီယာ နဲ့ နှစ်ယောက်အတူ စားလိုက်တယ် ရေဗူးထဲက ရေသောက်ပြီး အဘကို နှုတ်ဆက်ပြီး ရွှေရောင်တော် ဘုရားဘက်မောင်းလာခဲ့တယ် ရင်ပြင်တော်လှည့်ပတ်ပြီး အောင်မြေလို့ ရေးထားတော့ အောင်မြေနင်းလိုက်တယ်။
မာရီယာ က အဲဒါဘာလုပ်ထာလည်း မေးတော့ အဲဒီငုတ်ပေါ် နင်းပြီး ဆုတောင်း လိုအင်ဟူသမျှ ပြည့်စုံလိမ့်မယ်လို့ ကြားဘူးနားဝ ပြောပြလိုက်တယ် ။ သူလည်းလိုက်လုပ်ကြည့်ပြီး ဆုတောင်းမေတ္တာလုပ်နေတယ်။
ခနနေတော့ ဆိုင်ကယ်နဲ့ မြို့ဘက် ပြန်ထွက်လာတယ် နေ့ခင်ထမင်းစားချိန်ရောက်တော့ မာရီယာ ဘာစားမလည်း တရုက်စာ စားတပ်လားမေးတော့ စားတပ်ပါတယ် စိုတော့ ဆိုင်နမ်မည်လေး သဘောကျတာနဲ့ ဝင်လိုက်တယ်။
ဆိုင်နမ်မည်လေးက မိတ်ဆက် စားသောက်ဆိုင် သပ်သပ်ရပ်ရပ်လေး သန့်ရှင်းမှု ရှိတယ် ။
“ဘာသုံဆောင်မလည်း ရှင်”
မီနူကပ်လေး ထုပ်ပြတော့ နံကင်ရယ် ဘဲသားပေါင်းရယ် မှာလိုက်တယ် သောက်စရာကတော့ ဘီယာမှာလိုက်တယ် မာရီယာ က သူလည်း ဘီယာ သောက်ချင်တယ်စိုလို့ နှစ်ယောက်အတူ စားကြသောက်ကြနဲ့ နေ့လည် ၂နာရီထိုးတော့ ဆိုင်ကယ်ပြန်အပ်လိုက်တယ် အခန်းပြန်ပြီး အနားယူလိုက်တယ် အခန်းကိုတော့ နှစ်ယောက်ခန်ကိုပဲ အတူနေလိုက်တယ် မာရီယာ ကပူတော့ ဂါဝန်အပါးလေးဝတ်တယ် ကျနော်ကတော့ စွတ်ကျယ်နဲ့ ဘောင်းဘီဒူးဖုံး ဝတ်လိုက်တယ် မာရီယာ က ကျနော်ရင်ခွင်ထဲဝင်လာတယ် ကျနော်လည်း သူ့ကို ပွေ့ဖက်ထားပြီး ချစ်ပွဲဝင်မိကြတယ် မနက်အစော ခရီးထွက်ရမယ်ဆိုတော့ လိုပြီးတာနဲ အိပ်လိုက်ကြတယ် ။
မနက်စော ထပြီး ရေမိုးချိုးပြီး မာရီယာ က အဝတ်စားပဲလဲပြီး ၂ယောက်သား ဘူတာရုံဘက်ထွက်လာလိုက်တယ် အထက်တန်းတွဲ လက်မှတ် ဝယ်ပြီး စောင့်နေလိုက်တယ် ခနနေတော့ ရထားဝင်လာပြီး ကိုယ်စီးမဲ့အတွဲပေါ်တက်လိုက်တယ် ခနနေတော့ ရထားဥသြဆွဲပြီး ထွက်သွားပါတယ် ။
(နှုတ်ဆက်ပါတယ် တောင်တွင်းရွှေပြည်)
ဆက်ရန်
အပိုင်း (၁၇)
ကျမ ဖူးမြတ်ဝေ ဟာ နယ်ဆေးရုံမှာ ကျော်နဲ့ ကိုနောင်ဖြစ်သွားခဲ့ ကျော်နဲ့က မွေးနေ့မှာ ရုတ်ရုတ်ဖြစ်သွားလို့ ရှက်စရာ ဖြစ်သွားခဲ့တယ် အပွင့်လင်းဆုံးတွေးရရင် ကျော်နဲ့လိုးပြီးနောက် စိတ်ဆန္ဒဖြစ်ခဲ့တယ် နောက် ကိုနောင်နဲ့ဆက်လိုးဖြစ်တယ် အဖုတ်က ငြိမ်သွားတော့ ဒီလိုနယ်မျိုးမှာ မနေချင်တော့ဘူး ရန်ကုန်နဲ့မန္တလေး တခုခုပြောင်းဖို့ အိမ်က ပြင်ဆင်ခိုင်းနေတယ် နောက်ပြီး အိမ်က ယောက်ျားယူဖို့ ပြောနေတယ် တကယ့်လက်တွေ့မှာ လူသာ အလိုးခံလိုက်ရတာ ရည်းစားမဟုတ် ဘာမဟုတ်နဲ့ လိုလူကိုလည်း မလိုချင်ဘူး ခက်ပြီ သတင်းစာထဲ ကြော်ငြာရမလား လို့ပဲပြောလိုက်ချင်တယ် ကျမလို ရုပ်ချော ဆရာဝန်မ ကိုယ်လုံးကြည့်လိုက်အုံး နို့က လုံးလုံး ဖင်လုံးလုံး ယောက်ျား မရှားဘူး အိမ်ကလည်း သမီးမှာ ချစ်သူ မရှိရင် မိဘတွေ ရှာပေးမယ်ပေါ့ အိမ်က ဘယ်လို လူမျိုးလည်း ဖူးမြတ်ကရော သူ့ကို ချစ်နိုင်ပါ့မလား ခက်ပြီ လောလောဆည် ပြောင်းရွေ့ဖို့ပဲ အရင်လုံးပမ်းရမှာပေါ့ ရန်ကုန်မန်းလေး လိုနေရာရဖို့ ဘာနဲ့လုံးပမ်ရမလည်း ငွေနဲ့လုံးပမ်းရမှာ အိမ်က အဲဒီအတွက် မပူပါနဲ့ ပြောတယ် သမီးတာ အပြောင်တင်ထားစိုလို့ အပြောင်းတင်လိုက်တယ် ဟုတ်တယ် ရှင် ကျမ မန်လေးမှာ တာဝန်ထမ်းဆောင်ဖို့ ကျလာတယ် ရှင်
♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥
ကျမ မန်းလေး ဆေးရုံကြီး တာဝန်ကျနေပါပြီ လုပ်ဖော် ကိုင်ဘက်တွေလည်း အဆင်ပြေပါတယ် အဆငအမပြေတာက ယူမဲ့ ယောက်ျားပဲ မန်းလေး သားစိုတော့ အသားက ခပ်မဲမဲ ဗိုက်ကပူပူ အသက်ကတော့ ကျမထက်ကြီးတယ် ချမ်းသာတာကတော့ တော်တော်ချမ်းသာတယ် မိဘတွေကတော့ တော်တော်ကြီးနေပါပြီ အမွေကို သူတို့သားထက် မြေးရတနာကို ပေးချင်ပုံ ရတယ် အဖွားကြီး တွေက မြေးရရင် သေပျော်ပါပြီတဲ့ လိုရင်းပျော်ရရင် ကျမ နဲ့ သူတို့သားနဲ့ လက်ထပ်ပေးစားဖို့ကို လုံးပန်းနေကြတယ် ကျမ ကိုလည်း ချစ်ပါတယ် ဆရာဝန်မ ချောချောလှလေး သူ့တို့သား လိုက်တော့ နှာအရမ်းကြီးမယ့် ရုပ် သူများတာ ပြောနေတာ ကျမအတွင်းစိတ်ထဲမှာလည်း ရှေ့က ၂ယောက် လိုးထားလို့ အဖုတ်ကလည်း တခါတလေ ဖောင်းတင်းပြီး အရမ်းခံချင်တာ ကိုနောင်နဲ့လိုးပြီးတော့ ကိုနောင်ကတာ လိုးချင်လို့ ချောင်းနေတာ ကျမကလည်း အလုပ်နဲ့ နမ်မည် ထိခိုက်မှာစိုးလို့ ထိန်းနေရတာ ခုတော့ လိုးမဲ့သူ ရှိနေပြီပေါ့ ။
တနေ့ ကိုသိန်းဖေ ကျမရဲ့ အပြင်ဆေးခန်းကို ရောက်ချလာတယ် ဆေးခန်းမှာလည်း လူနာ မရှိတော့ ရှင်းသွားတဲ့ အချိန်
“ဖူးမြတ် ”
ကိုဖေ” အလုပ်က သိမ်းလာတာလား”
“ဟုတ်တယ် နောက်ပြီး ဖူးမြတ်ကိုလည်း တွေ့ချင်လို့လေ ”
“ဖူးမြတ်လည်း ခုပဲ ဆေးခန်း ပိတ်တော့မလို့”
” ဒါဆို အပြငိသွားရအောင်လေ”
“သွားမယ်လေ ”
ကျမ ဆိုင်ကယ်လေး ထားခဲ့ပြီး သူ့ကားလေးနဲ့ အပြင်သွားကြတယ်တယ်လေ ကျုံးတောင်ဘက် ၂၆လမ်း အတိုင်း မောင်းလာခဲ့ရာ နောက် ၂၇လမ်းဘက်ချိုးပြီး ကော်ဖီဘားတခုရှေ့မှာ ထိုးရပ်လိုက်တယိ ဆိုင်လေးက အရမ်းသပ်ခတ်ပါတယ် အဆင့်လည်း မြင့်တယ် မိုးရာသီပေမဲ့ ပူအိုက်တော့ အတွင်ထဲမှာ ရေတံခွန် အတုလုပ်ထားတယ် ထိုင်ခုံကလည်း စိီစီရီရီ လေးတွေ ကောိဖီသောက်ရင်း နဲ့စကားပြောကြတာပေါ့ သူက ကျမကို စူးစိုက်ပြီးကြည့်တယ် ကျမကတော့ ပုံမှန်ပါပဲ ကားကတော့ အကောင်းစားကြီးပဲ တနေ့ ငါစီးရမဲ့ကားကြီပါ့လား တွေးနေမိတယ် ပစ္စည်းမက်တယ် ပြောချင်ပြောလေ ကိုယ်ကလည်း သူ့ကို ဘဝအတွက် ပေးဆပ်ရမှာပဲလေ နယ်မှာတုန်းက ချစ်ထာလိုလိုနဲ့ အလိုးခံလိုက်ရတာ ပဲလေ ခုဟာက
“ဖူးမြတ် ကျနော်ပြောတာကြားလား ”
“ကိုဖေ ဘာပြောလိုက်ထာလည်း ”
“ဖူးမြတ် အရမ်းလှတယ် ပြောနေတာ”
“ကိုဖေ ကလည်း ”
မပြောမဆိုနဲ့ ကျမ လက်ကို သူ့လက်မဲကြီးနဲ့ ဆုပ်ကိုင်တယ် ကျမလည်း ရှက်ရမ်းရမ်းပြီး ရုန်းတယ်
“လွတ်ပါ ကိုဖေရယ် သူများတွေ ကြည့်နေတယ်”
“ဘာဖြစ်လည်း ကိုတို့က မကြာခင် လက်ထပ်တော့ကြမှာပဲလေ”
အမှန်က လက်ထပ်တာ မှန်ပေမဲ့ သူနဲ့ ယှဥ်ရင် အတွဲလို့စိတ်ထဲက အထင်မခံချင်ဘူးလေဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ် လက်ထပ်ဖို့ ရက်ကလည်း နီးလာပြီလေ ရှောင်လွဲလို့မှ မရတာလေ ကိုသိန်ဖေဟာ ကျမကို ဆေးရုံက နေတဲ့ အဆောင်ခန်းကို လိုက်ပို့ပါတယ် ကျမလည်း သူ့ကို အိမ်ထဲဝင်ပါအုံး ဖိတ်လိုက်တယ် သူကလည်းလိုက်လာတယ် ဧည့်ခံရအောင်လည်း ခုနက ကော်ဖီဘားမှာ သောက်လာတာအဲတာနဲ့ ကျမလည်း အိမ်ထဲဝင်ပြီးသူ့ကို
“ခနထိုင်အုံး ကိုဖေ”အဝတ်စားလဲလိုက်အုံးမယ်”
“ရတယ် ဖူးမြတ် ”
ကျမ.အခန်းထဲဝင်တုန်း နောက်ပြန်လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ ကိုဖေကိုတွေ့တော့ အံသြမိတုန်း
“ကိုဖေ ဘာလို့ အခန်းထဲ လိုက်လာတာတုန်း”
“ဖူးမြတ်က အရမ်းလှလို့ အရဲစွန့် လိုက်လာလိုက်ထာ ”
ကိုသိန်းဖေ ဟာ အဲလိုပြောပြီး ကျမကိုသူ့ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲပြီး ဖက်ထားတယ်ရှင် တဆက်ထဲမှာပဲ ကျမနှုတ်ခမ်း ကိုပါ သူ့နှုတ်ခမ်းထူကြီးနဲ့ စုပ်ယူလိုက်တယ် ကျမမှာ ပြန်ပြောချိန်တောင် မရလိုက်ဘူး နောက်ပြီးစုပ်တော့လည်း အရမ်းစုပ်ထာပဲ ရှင် ကျမလည်း သူ့ရင်ဘတ် ကြီးကို တွန်းလိုက်မှ”ပြွတ် “ခနဲ အသံထွက်တယ် ။
“ဘာမှန်းလည်း မသိဘူး အရမ်းပဲ”
“ဖူးမြတ်က အရမ်းလှတာကို”
အဲလိုပြောပြီး ခါးကို ဆွဲပြီး နောက်တစ်ခါနမ်းဖို့ လုပ်တော့ ကျမက သူ့ရင်ဘတ်တွန်းထားတယ် သူက ခါးကို ဆွဲထားတော့ ခါးက ကော့ပေးထားသလို ဖြစ်နေတယ် အဲဒီမှာ သူ့အချောင်းကြီးက ကျမ အဖုတ်တည့်တည့်ကို ထောက်ထားမိတယ် ဖင်ကို နောက်ပြန်စုပ်တော့ မျက်နာက ရှေ့ရောက်ပြီး သူ့နှုတ်ခမ်းကြီး စုပ်ထာခံလိုက်ရတယ် နောက်တော့ကျမ လည်း သူနှုတ်ခမ်းကို ပြန်စုပ်မိတယ် ရှင် ။
ဆက်ရန်
မောင်ကြီး
အပိုင်း (၁၈)
သိန်းဖေ
ကျနော် သိန်းဖေဟာ ဖူးမြတ်လို ဆရာဝန်မ တစ်ယောက်ကို လုံးပန်းရတာ မလွယ်ပါဘူး မျက်နာလှလှ ကိုယ်လုံးလှလှနဲ့ ပိုင်ဆိုင်ရမှာကို ကျနော်လီးကလည်း လိုးချင်ရှာနေပြီ လူချင်းဆုံတိုင် တည်တည်တန့်တန့်နဲ့ တွေ့နေတော့ လုံးပန်းရတာ ခက်တယ် ဒါကြောင့်အိမ်ကို အမြန်ဆုံးလက်ထပ်ဖြစ်အောင် ကျိုးပန်းခိုင်းလိုက်တယ် ။
တနေ့တော့ အလုပ်ပြီးလို့ ဖူးမြတ်ဆေးခန်း စီသွားရာကနေ အပြင်ကော်ဖီသောက်ရင်းနဲ့ ဖူမြတ်အဆောင်အခန်းကို လိုက်ပို့ရာ ဖူးမြတ်က အိမ်ထဲဝင်ပါအုံးဆိုတော့ ဧည့်ခန်းမှာ ခနထိုင်အုံးဆိုတာနဲ့ ထိုင်လိုက်တယ် ဖူးမြတ်က အခန်းထဲ ဝင်သွားတော့ ဖင်လုံးလေးကြည့်ပြီး စိတ်ကလည်း ဘာနေတော့ နောက်ကနေသူအခန်းထဲ ထိ ဝင်လိုက်တယ် ဖူးမြတ် က အင်းကျီချွတ်မလို့ နောက်ပြန်လှည့်တော့ အသြနေတဲ့ အချိန် ကျနော်လည်း သူ့ကိုဖက်လိုက်တယ် မျက်နာချင်းဆိုင် ဖက်မိတာ သူ့နှုတ်ခမ်း လေးကို အမိရ စုပ်လိုက်တယ် သူက ရုန်းနေတော့ ခါးကို သေချာဆွဲကပ်လိုက်တော့ နှုတ်ခမ်းက ပြွတ် ခနဲကွာသွားတော့ ဖူးမြတ်ဆီးခုံနဲ့ ကျနော် လီးနဲ့က တည့်တည့်ကြီး မိတ်ဆက်သွားတယ် သူက ဖင်ကိုနောက်ပြန်ဆုတ်တော့ မျက်နာချင်းက ကပ်သွားပြီး သူ့နှုတ်ခမ်းကို စုပ်လိုက်တော့ ဖူးမြတ်လည်း ကျနော်နှုတ်ခမ်းကို ပြန်စုပ်တော့ သူ့အပေါ်အင်ကျီက. ကျွတ်ချင်ချင် ဆိုတော့ အင်ကျီအောက်ကနေ လက်လျိုပြီး ဘယာစီယာ စမ်းမိပြီး ဘယာအပေါ်ကနေ နို့ကို ဆုပ်နယ်လိုက်တယ်။
“အားးး နာတယ် အရမ်းပဲ ”
“စိတ်မထိန်းနိုင်လို့ ဖူးမြတ်ရယ်”
.”အရမ်းဆိုးတယ် ဘာမှန်းလည်း မသိဘူး”
ကျနော်လည်း မီးစိမ်း ပြပြီဆိုတော့ မြတ်စု ကိုယ်လုံးလေးကို ပြန်ဖက်လိုက်တယ် သူကလည်း ရင်ခွင်ထဲ ကျလာတယ် သူ့မေးစိလေးကို ဆွဲမပြီး စုပ်ယူလိုက်တယ် ချွဲချွဲ လေးရယ် ကျနော်လည်း လက်က သူ့ရင်ဘတ်ပေါ်က အဝတ်စားတွေကို ဆွဲဖာ်လိုက်တယ် လက်တဖက်နဲ့ ဘယာစီယာ ဂျိတ်ကို ဖြုတ်ချလိုက်တော့
.”ကိုဖေ အရမ်းကျွမ်းနေတာပဲ”
“ချစ်လွန်းလို့ လုပ်တပ်နေတာပါ မြတ်စု ရယ်.”
“(ဟင့်) အရမ်းပို”
မခို့တရို့ အမူယာလေးနဲ့ ပြောတော့ ကျနော်လည်း သူ့နို့လေး ကို ဆုပ်နယ်လိုက်တယ် ။
“အားး နာတယ် အရမ်းမညစ်နဲ့လေ”
ကျနော်လည်း နဲနဲလျောပေးလိုက်ပြီး နို့တဖက်ကို စို့လိုက်တယ်။
“အားးးးး ရှီးးးး ဖြေးဖြေး စို့လေ”
နို့ကို အားထည့်စို့သလို နို့အုံလိုက်က်ုလည်း ပါးစပ်ထဲ ရသလောက်ဆွဲငုံထာတယ် လျှာကလည်း အသီးလေးကို ယက်ပေးလိုက်တယ်။
နောက် နို့စို့တာ ခွာပြီး ဖူးမြတ်နှုတ်ခမ်းကို စုပ်ယူလိုက်တယ် မြတ်စုလည်း စိတ်ပါလာပြီး ကျနော် နှုတ်ခမ်းကို ပြန်စုပ်တယ်
တဖြည်းဖြည်းနဲ့ အောက်ဆင်းပြီး ကျော့ရှင်းသောလည်တိုင်၊ ထိုမှတဆင့် ဖွေးဥလုံးထွက်နေသော ရင်နစ်မွှာသို့ ရောက်ရှိပြီး ပန်းရောင်နိ့သီး ခေါင်းလေး နစ်ခု ကိုပြန်ပီး တလှည့်စိ စို့ပေးနေလေတော့သည်။
“ပြစ် ….ပြစ် ….ပြစ် ..အား ..ရွိး …အာ း …အမယ်လေး …
ဖူးမြတ်မှာ တဖြည်းဖြည်း ကာမစိတ်များ ပိုမို ထကြွလာပြီး တစ်ကိုယ်လုံး ပျော့ခွေကာ မျက်တောင်လေးလည်း စဥ်း လာပါတော့သည်။
ဒေါက်တာမလေး စိတ်ပါလာပြီး ဆိုတာ သိပြီး နောက်ဆုံး ကာမခလုတ်ကို ဖွင့်လိုက်ပါတော့သည်။
ချပ််ရပ်သော ဗိုက်သားလေးမှ တဆင့် ဆီးစပ်အောက်နား က အမွှေးလှလှများကို လျှာဖြင့် သပ်ပေးနေလေသည်။ဖူးမြတ်ရှေ့ ထိုင်ချပီး ပန်းရောင် နုနု စောက်ဖုတ်လေးကို ကုန်းယက်လိုက်ပါတော့သည်။ စောက်စိကို တောင်ထနေအောင် အဆက်မပြတ် စုပ်ပေးပြီး စောက်ဖုတ်ထဲ လျှာကြမ်းကြီး ကို ထိုးထည့်ကာ ကာမအရသာများ အရသာပေးနေပါတော့သည်။
“ပွစ် …ပွစ် …ပွစ် …
ပလပ်…. ပလပ် …ပလွတ်…
ပြွစ် …ပြွစ်… ပြွစ်…
“အား …ရှီးးးး အ င့် …အင်… အင့် …အ့… အွန့် ..အွန့် …ကျွတ် …ကျွတ် အမယ်လး…အား …ရွိး…..အွန့် … ကျွတ် ”
ဖူးမြတ်ဝေမှာ ကျနော် ဘာဂျာ အစွမ်း ကြောင့် ဘယ်လိုမှ မတ်တပ် မနေနိုင်တော့ဘဲ ပေါင်ကို ကားနိုင်သမျှ ကား ၊ ကျနော် ခေါင်းကို ကိုင် ပြိး ဘာမှ မချုပ်တီးနိုင်တော့ဘဲ အော်ညည်းနေလေသည်။
အာ း …အား …
ရွိး…. ရှစ် ….အွန့်…
အင်းး… …အင်းး
နောက်ဆုံးတွင်တော့ ကာမအ၇သာထူးအထွတ်အထိပ်ကို ခံစားးကာ စောက်ရည်များ ကျနော် မျက်နာပေါ်သို့ ပန်းကျလာပါတော့သည်။
” ကိုဖေ ကန်တော့ .ကန်တော့ နော် ဘယ်လိုဖြစ်သွားမှန်းကို မသိတော့ပါဘူး”
“ရပါတယ်ဖူးမြတ်ကျေနပ်ဖို့ အရေးကြီးပါတယ် ”
“အမယ်လေး ကိုဖေဟာ က ပိုကြီးလာပါလား.”
“စိတ်မထိန်းနိုင်လွန်းလို့ပါ ”
ဆိုပြီး ဒေါက်တာမလေနှုတ်ခမ်းကို စုပ်နမ်းလိုက်လေသည်။ဒီတခါတော့ သူမ မရုန်းမိတော့ဘဲ ကျနော် နှုတ်ခမ်းမည်းပြာ ကြီး ကို ပြန်လည် နမ်းလိုက်ပါတော့သည်။
အိပ်ခန်း အိပ်ယာပေါ်တွင် ဒေါက်တာဖူးမြတ်ဝေ မှာ မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်း လှဲလျောင်းနေသည်။ရှက်ရွံ့ပြီး မျက်နှာကို ခေါင်းအုံးတွင် အပ်ကာ ကျောပေးလှဲနေသည်။ နူးညံပျော့ပြောင်းသော ဆံသားနွယ်များမှာ ဖြူဖွေးမွတ်ထွတ်နေသော ကျောပြင်ဝယ် ဝဲကျနေလေသည်။ကျစ်လျစ်သော ခါး အဝေ့အဝိုက်မှာ ရပ်သပ်ရှုမောစရာ။ဖွံ့ထွား အိစက်နေသော တ င်သားအစုံမှာ ဖောင်းကြွနေပီးအိပ်နေတာကိုက ချစ်စရာလေး မကြာခင် ငါနင့် ကာမစပ်ယှက်ရတော့မှာပါလားလို့ တွေးရင်း စိတ်လှုပ်ရှားနေမိသည်။တခါမှ ဒီလိုကြုံ ရမယ်လို့ မထင်၊ နောက်ဆုတ်လိုစိတ်လည်း မရှိတော့။ကာမစိတ်လည်း အရမ်းကို သောင်းကျန်းနေပြီး အရမ်း လိုးချင်နေပြီ
မယုံနိင်လောက်အောင် �� ဆရာ၀န် အလှနတ်သမီး နှင့်လက်မထပ်ခင် လိုးခွင့် ရလိမ့်မယ်လို့ မထင်ထား။ခု လက်ရှိ အခြေအနေမှာ ထိပ််ထားလေးတပါးလိုနေသော ဒေါက်တာဖူးမြတ်ဝေသည် ခုတင်ပေါ်တွင် အလိုး ခံယူရန်စောင့်နေလေသည်။ ကျနော်လည်း ဝတ်လစ်စလစ် ဖြင့် အရမ်း လှပနေသော ဒေါက်တာမလေးကို ကြည့်ပြီး မခံစားနိုင်တော့ဘဲ ပုဆိုးကို ချွတ်ပီး ကိုယ်တုံးလုံး ဖြင့် ခုတင်ပေါ် တက်သွားလေတော့သည်။ ဒေါက်တာကို ငြင််ငြင် သာသာ ဆွဲလှည့် လိုက်သည်။
ရှက်တယ် ကိုဖေရယ်.
မရှက်ပါနဲ့တော့ �မြတ်စုရယ် လက်ထပ်တော့မှာပဲကို..ကောင်းကောင်း လိုးပေးမှာပါ
“အားး အဲလို စကားတွေ မပြောပါနဲ့ ရှင်..”
“Sorry ကွာ ကို ပွင့်လင်းစွာ ပြောမိတာပါ”
ချစ်လွန်းသူ..မို့ ကြမ်းလို့ မရမှန်း သိသည်။ အရင်ဆုံး ပက်လက်အနေအထား ဖြစ်အောင် လုပ်လိုက်သည်။ဒေါက်တာမ�လေးမှာ ရှက် လွန်း၍ မျက်လုံးကို လက်ဖြင့် ကွယ်ထားသော်လည်း ကျနော်ရဲ့ လှုပ်ရှားမှုကို အလိူက်သင့် နေပေးသည်။ ဒေါက်တာ၏ ပေါင်နစ်ဖက်ကို ကားလိုက်ပြီ ရတနာ စောက်ဖုတ်လေးကို တဖန်ရက်ပြန်လေသည်။
ပလပ်
အို…
စောက်စိကို စုပ်ရင်း
လက်ခလယ်ကို ပါ စောက်ခေါင်းထဲ ထည့်ကြည့်သည်။ ကစားကြည့်သည်။စောက်ဖုတ်မှာ အရည် ရွှမ်းနေပြီး ဖြစ်ရာ ခနကြာသော် ရှော ရှောရှူ ရှူ ပင် အ၀င်အထွက်ရလေသည်။ တဖြည်းဖြည်း အမြန် ကစားပေးပြီး စောက်စိလည်း အလွတ်မပေး လျှာကြမ်းကြီးဖြင့် တရက်စပ် ရက်ပေးသည်။
ဒေါက်တာမလေး မှာ စောက်ဖုတ်အတွင်း ဝင်ထွက်နေသော ကျနော်လက်ချောင်းရဲ့ အ၇သာ ၊စောက်စိ အစုပ်ခံရသော အရသာ ပေါင်း ခံစားရင်း ဖီးတက်နေလေသည်။
အွန့်… အင့် ….
အ… အာ….အး…..အာ့…..အား….
အား ..ရှီးးးးး ကျွတ် ….အာ …အာ… ာအ …အားး
အမယ်လေး….ဘယ်လိုမှန်းကို မသိတော့ဘူး ကိုဖေရယ်…..
ဒေါက်တာမလေး လည်း တချီ ပြိး သွားပြီး စောက်ရည်များ ပန်းထွက်လာကာ ။
တယောက်နဲ့တယောက် ကျေနပ်မိပီး ပိုပီး ရင်းနီးလာလေသည်။
” လိုးရအောင်နော်”
“ဟု… ဖြည်းဖြည်းနော်…”
ထို့နောက် ကျနော်လည်း ဒေါက်တာ ပေါင်ကြားတွင် နေရာယူရင်း လီးထိပ်ကြီး ကို စောက်စိနှင့် အပေါ်အောက် ပွတ်ဆွဲနေကစားနေလသေည်။
လီးကို မထည့်သေးဘဲ စောက်စိကို လီးထိပ်နှင့်ပွတ်လိုက်၊ နို့အုံကို လက်နှင့် လုံးချေလိုက်၊ နို့သီးခေါင်းကို စုပ်လိုက်ဖြင့် နေလေရာ ဒေါက်တာမ လည်း မခံစားနိုင်တော့ဘဲ
အားးးး ရှိးးးးးး
ဘယ်လိုတွေ လုပ်နေတာလဲ ..
လုပ်ပေးပါတော့..
ပြွစ် …စွပ် …
လီးကြီးကို စောက်ပတ်ထဲ စတင် ဖိထည့်လိုက်သည်။
အွန့် ….ကျွတ်….. အမယ်လေး.. နာ …နာ…တယ်”..
“ခနေလး နော် ခန လေး”
ဖြည်းဖြည်းချင်း စောက်စိလေး ပွတ်ပေးလိုက် နှုတ်ခမ်းလေး နမ်းပေးလိုက် နို့သီး စို့လိုက် ချေပေးလိုက်နင့် လီးကြီးမှာ စောက်ခေါင်းကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲဝင်သွားတယ်။
ဖွစ် ….ပြစ် ….ပစ် ….စွပ် ..
ဇွိ …ဇွပ်…ဇပ်…
.”အား…. အ ….အာ …အ…အားးး ရှိးးး အာ….အင့်..အင့်……ဟင့်…..အင်း…..
နောက်ဆုံးတွင်တော့ ဆီး စပ်ချင်း ကပ်မိသွားသည်။ ဖြည်း ဖြည်းချင်း အထုတ်အသွင်း လုပ်ပြီး ခံနိုင်ရည်ရှိအောင် လိုးနေလေသည်။
အ …အင့်….အ… အင်းးးးးအ့ …အ……အင်…..
လီးမဲမဲကြီးမှာ စောက်ရည်များဖြင့် ရွှဲစို ပြောက်လက်နေပီး ပန်းဆီရောင် စောက်ဖုတ်ထဲတွင့် ဝင်လိုက် ထွက်လိုက် ဖြစ်နေသည်။ စောက်ဖုတ် အဝ ပွင့်ဖက်လွှာ နစ်ချပ်မှာ လီး ဝင်ထွက်တိုင်း လိပ်တက်သွားသည်ကို ကြည့်ရင်း အားတက်လာသည်။မြတ်စုဝေရဲ့ကာမ ညည်းသံကို ပိုပို ကျယ်လာလေ ပို အားတက်လာလေ ဖြစ်ပီး ပေါင်နစ်ချောင်းကို ကားသထက်ကားရင်း ဖိလိုးနေသည်။ တဖြည်းဖြည်း နဲ့ ခံနိင်ရည်ရှိလာသောအခါ အရှိန်မြင့် ဆောင့် လိုးပါတော့သည်။
ဖောင်း ဖောင်း ဘွတ် ဘွတ်
“အားးးး အားးးးရှီးးး ရှီးးးအမလေး တမျိုးကြီးပဲ နော်”
နောက်တော့ ကျနော်လည်းပေါင်လုံး နှစ်လုံးကို ပုခုံးပေါ် ထမ်းတင်ရင်း ဆောင့်လိုးနေလေရာ အောက်မှ ဒေါက်တာ ဖူးမြတ်ဝေလည်း မခံစားနိုင်တော့ဘဲ ဆောင့် ချက်နှင့် အညီ ကော့ကော့ပစ်ပြီး တချီပီး တချီ ပြီးနေလေသည်။
ဖပ်….ဖပ်….ဖပ်……ဇွပ်….ဇွပ်…
အ …..အင်……. အင့်…….အင်းးးး…အင့်…..အွန် ….အို….အု…..အင့်….ဟင်းးးးးဟင်းးးး
ကောင်းလိုက်တာ ကိုရယ်
အမယ်လေး…နော်…..အ……အင်….
အားးးး ရှီးးးးးးး
အိပ်ခန်းထဲဝယ် လိုးသံ ညည်းသံများ ကာမမီးများ တောက်လောင်နေပါတော့သည်ဖုး
ဒေါက်တာဖုးမြတ်ဝေသုံးခါ ပီးသောအခါ လိုးတာ ခနရပ်ပီး လီးကို စောက်ဖုတ်ထဲ စိမ်ထားကာ ပန်းဆီရောင် နှုတ်ခမ်း ဖူးဖူးလေးကို စုပ်နမ်းနေလေသည်။ဒေါက်တာ ဖူးမြတ်ဝေလည်း ပြန်လည် အနမ်း တုန့်ပြန်လိုက်သည်။သူမ၏ လျှာ နုနုလေး ဖြင့် ကျနော်” လျှာတို့ရစ်ပတ်ငုံထွေးလေသည်။အနမ်းကြမ်းကြမ်းများ ဖလှယ်ရင်း လက်များမှာ နို့အုံကြီး နစ်လုံး အားရပါးရ နယ်လေတော့သည်။
“ကောင်းလား ချစ်”
“ဟု…အွန် ကောင်းတယ်..အရမ်းပဲ…”
“ဘယ်လို နေပေးရမလဲဟင်..”
ချစ် ကို အနောက်က နေ လိုးချင်တယ်…
ဖူးမြတ်ဝေ လည်း မငြင်းဆန်ဘဲသူ့အလိုကျ နောက်လှည့် ဖင်ကုန်းပေးလိုက်လေသည်။
ကျနော်လည်း သူ ကုန်းပေးထားသော ဖင်းလုံးကြီး ဖြူ ဖြူဖွေးဖွေး ကြီး အား ကြည့်ရင်း တံတွေး မြိုချမိသည်။ သူ့တကိုယ် ဒီလောက် ဖြူဖွေးပြောင်လက်ပြီး ရှင်းသန့်အိစက်သော တင်သားကြီးကို ကြည့်နေမိတယ်
“ကို လိုးတော့လေ…”
ကျနော်လည်း ဒေါက်တာမလေး၏ ခါးကို ဖိချရင်း ဖင်လုံး နစ်ခြမ်းကို နယ်ပီး လီးထိပ်ကို စောက်ပတ်ဝတွင့် တေ့လိုက်သည်။
လိုးမယ်နော် ချစ်
ဟု .
အို…အို့…
လီးကို တဆုံးထည့်ပီးဆောင့် လိုးပါတော့သည်။
ဖပိ ဖပ်. ဖွတ် ဖွတ်….
“အ အ ကောင်းလိုက်တာ ကိုရယ်…”
အ…အိ…..အို….အု….အို….
အားးး ရှိးးးး
“အားး ကောင်းလိုက်တဲ့ ဖင်ကြီးကွာ””လိုးလို့ ကောင်းလိုက်တာ..”
ဆီးစပ်နှင့် တင်သား ရိုက်ခက်သံများ ဟိန်းထွကိနေပီး အချက် ၅0 ခန့် ကြာသောအခါ ကျနော်လည်း မခံနိုင်တော့ဘဲ လရည်များ စောက်ဖုတ်ထဲ အပြင်း လွှတ်လိုက်ပါတောသည်။
နစ်ယောက်လုံး တက်ညီလက်ညီ လိုးကြ ဆော်ကြပီးသောအခါ ပင်ပန်းသွားပြီး အိပ်ရာ ပေါ်ဝယ် ခြေပစ်လက်ပစ် အနားယူနေရင်း
“အရမ်း ချစ်တယ် ဖူးမြတ်ရယ်”
” သွားပါလူကို ရစရာ မရှိအောင် အရမ်းလုပ်ပီးတော့…ဒီမှာ တကိုယ်လုံးလည်း သူ့လက်ချက်ကြောင့် ကျေမွနေပီ ဟွန့်..”
ချစ်လေးက အရမ်းလှလို့ပါဗျာ…
ဒါပဲနော် လက်မထပ်သေးပဲနဲ့နောက်တခါ မရဘူးနော်”
“ယူတော့မှာပဲ ချစ်ရာ”
“သိဘူး မရဘူး ”
ကျမ လည်း သွယ်လျ လှပသော ပန်းရောင် လက်သည်းရှည်လေးများဖြင့် သူ့ရင်ဘတ်ကြီး ဆိတ်လိုက်ရင်မျက်စောင်းလှလှလေး ထိုးကာ ညုတုတု ပြောလိုက်လေတော့သည်။
ဆက်ရန်
မုဆိုးလား သာကောင် သားကောင်လား မုဆိုး (အပိုင်း ၃) (ဇာတ်သိမ်းပိုင်း) 👈 ဖတ်ရန်နှိပ်ပါ။
➡️တင်ထားပြီးသမျှ အပြာစာအုပ် အောစာအုပ်များ စာရင်းကြည့်ရန်နှိပ်ပါ။⬅️
