ဆန္ဒ ကပ်ကိုး (အပိုင်း ၁) 👈 ဖတ်ရန်နှိပ်ပါ။
ဆန္ဒ ကပ်ကိုး (အပိုင်း ၂) 👈 ဖတ်ရန်နှိပ်ပါ။
ဆန္ဒ ကပ်ကိုး (အပိုင်း ၃) 👈 ဖတ်ရန်နှိပ်ပါ။
ဧည့်ခန်းသို့အပြေးသွားကာ တူယှဥ်ပျော်မြူးလိုသည့် ထက်သန်လွန်းလှသည့် ကာမစိတ်အား ချစ်သူအားအသိမပေးဘဲ မသွားလိုသည့်စိတ်၊ လက်ကျန်အသိစိတ်တို့က မနိုင်မနင်း တွန်းလှန်ရသည်။ အင်အားကားမမျှ…..။ ခံကတုတ်က ကျိုးလုဆဲဆဲ တည်းတည်းသာ….။ မိမိဘာသာ ပြီးအောင် လုပ်မှရပေမည်။ မဟုတ်ပါက သွေးသားဆန္ဒအရ ဧည့်ခန်းဆီသွားကာ အလိုးခံ မိတော့မည်။
ဖွင့်ဖောက်ခံစားပစ်လိုသည့်စိတ်နှင့် ထိန်းချုပ်ထားရသည့်စိတ် အစွန်းနှစ်ဖက်ကြား ဗျာများရ၏။ ချစ်သူ၏ သဘောထားကြီးမှု၊ ချစ်ခင်မှုအပေါ် အခွင့်အရေးမယူလိုမှုနှင့် ခုတွေ့ ခုလိုးခံ အညှာလွယ်ရန်ကောဆိုသည့် စိတ်ကြောင့်သာ သွား၍အလိုးမခံမိသေးခြင်းဖြစ်သည်။ နှစ်ယောက်အတူအလိုးခံရန်ကလည်း အပြောလွယ်သလောက် အလုပ်တော့ခက်လှသည်။ မည်သို့ရင်းနှီးစေကာမူ ရှက်ရမည်သာ။
သည်အချိန်မှာ ဥက္ကာဖြိုးသာ တစ်ယောက်တည်း လာ၍လိုးပါမူ ကြည်ဖြူစွာ အလိုးခံမိမည်မှာ အမှန်။ ငြင်းဆန်နိုင်စွမ်းလည်းမရှိ၊ ငြင်းဆန်လိုစိတ်လည်းမရှိ။ လီးနှင့်ဆော်သမျှ အော်ကာခံမိမည်။ လီးနှင့်တီးသမျှ ညည်းညူရပေမည်။
မိမိဆီသို့သာ ဥက္ကာဖြိုး လာလိုးပါက ကို့အားမပြောဘဲလည်း အလိုးခံမိမှာ အသေအချာ။ ကိုကနားလည်ပေးမည်သာ။ ဖြူလဲ့သွယ်လည်း စိတ်လုံသည်။ ဖြူခဲ့သွယ်ကိုယ်တိုင် သွားအလိုးခံရမည်ဆိုခြင်းကိုသာ စိတ်မလုံ။ ဥက္ကာဖြိုး လာ၍ လိုးပါစေဟု ကြိတ်ကာဆုတောင်းမိရသည်။
ဆုတောင်းကချက်ခြင်းမပြည့်သော်လည်း စောင့်မျှော်မနေနိုင်အား။ မတွေးနိုင်အား…။ စောက်ပက်အတွင်းသားမှ ယားယံမှုက ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးဆီသို့။ ပြင်းပြင်းထန်ထန် ဆောင့်သွင်းခံရကာ ညည်းညူလိုခြင်း….။ အထွဋ်အထိပ်သို့ ရောက်လိုခြင်း။ မဖြစ်ချေတော့။ တစ်ခုခုကို သေချာလုပ်မှ ဖြစ်ပေတော့မည်။
⁹
နှုတ်ခမ်းလေးကို ကိုက်သည်။ လက်နှစ်ချောင်းပူးကာ ခါးကိုခွက်…စောက်ပက်လေး
..တရစပ်ညှစ်နေသော စောက်ပက်လေးထဲသို့ ခပ်ရမ်းရမ်း ထိုးသွင်းလိုက်သည်။ လက်နှစ်ချောင်းလုံး အဆုံးထိ…..ခပ်ကြမ်းကြမ်းသွင်း…..မွှေ ထိုး….. ဆွဲထုတ်…..။ သည်လို ကြမ်းမှ ရမ်းမှ အာသာပြေပေမည်။ တစ်ခါမှ မထိုးသွင်းဘူးသည့် လက်နှစ်ချောင်းပူးက
ကြပ်ကြပ်ထုပ်ထုပ် တစ်တစ်ရစ်ရစ်….စွိကနဲ ဇွစ်ကနဲ ဝင်သည်။
“အား…အမလေး….…..ကို အ..အ….ဟင့် အား…….”
တင်းကြပ်သောခံစားမှု…. သည်းကြိုးအူပြတ် အရသာ။ စောက်ပက် အတွင်းပိုင်းမှ တစ်စုံတစ်ရာ ညှစ်ထွက် ပန်းချချင်သလိုလို….။
ဒူးကိုကွေးသည်။ ကွသည်။ လက်နှစ်ချောင်းပူး ထိုးထစ်ထားသော စောက်ပက်လေးအား ညှစ်သည်။ လက်နှစ်ချောင်းအား ငါးမြားချိတ်သဖွယ် ကွေးကာ အရသာအစုစုတို့ ပေါင်းဆုံရာ စောက်ပက်အတွင်းဆီမှ ဂျီစပေါ့ဟုထင်သောနေရာအား ထိုးသည်။ မွှေသည်။ သွင်းသည်။ ထုတ်သည်။
လက်ဖမိုးက စောက်စေ့ငေါက်တောက်လေးအား ပွတ်မိ၏။ အားရလိုက်သည်ဖြစ်ခြင်း…။ ကောင်းလိုက်သည်ဖြစ်ခြင်း….။ ရေငတ်နေဆဲ ရေကြည်တစ်ပေါက် အဆာပြေသောက်လိုက်ရသလို။ အာဆွတ်ရုံမျှသာ…ပိုမို ခံစားလိုစိတ်က အငမ်းမရ…။
စောက်ပက်ရွရွ လေးက အယားပြေရုံ ထိုးနှိုက်လိုးခံရသော်လည်း တင်းတောင်နေသော နို့သီးထိပ်လေး တွေကား သနားစရာအတိ။ စို့မည်သူမရှိ…။
ကိုင်ညှစ်နယ်ဆုပ် နို့ချေလှုပ်ဆွဲမည့်သူမရှိ။ ဖြူလဲ့သွယ်ကိုယ်တိုင် လက်တစ်ဖက်က စောက်ပက်ကိုနှိုက် စောက်စေ့ကိုချေ၊ ဖင်ဝတို့ပွတ် လုပ်နေရသည်နှင့်မအား။
အခြား လက်တစ်ဖက်မှာ စားပွဲခုံပေါ် မှီထောက်ကုန်းနေရ၍ မလှုပ်အား။ သည်တော့ ဘော်လီပင်မချွတ်နိုင်အားဘဲသနားစဖွယ် ယားယံနေသောနို့လေးမှာ ဘောလီအောက်မှသာ လုံးလုံးတစ်တစ် နို့သီးတောင်တောင်လေး ဖြစ်နေရရှာတော့၏။
ဖြူလဲ့သွယ်အဖို့ရာ ကိုယ့်ဘာသာကိုယ် ဘယ်လိုပင် ပွတ်ပါစေ၊ နှိုက်ပါစေ အာသာကမပြေ။ ချစ်သူ၏ အလိုးကို ခံဖူးသည်ဖြစ်ရာ လီးအစစ်အရသာနှင့် ယောကျ်ားတစ်ဦး၏ ဆုပ်နယ် ထိတွေ့ ပွတ်သပ် နှုးဆွမှုနှင့် စောက်ပက်လေးအတွင်းသို့ လီးတိုး၀င်လာမှုကိုသာ ခံစားလိုသော ဆန္ဒ လွန်ကဲရသည်။
နို့ကို အလှည့်မပေးနိုင်သော်လည်း စောက်ပက်လေးကိုမူ စိတ်ခံစားချက်နှင့်လိုက်စွာ ခပ်ကြမ်းကြမ်းနှိုက်ကာ လိုးမိသည်။ မိမိစောက်ပက် မိမိပြန်လိုး၍ ကိုယ့်ဒုက္ခ ကိုယ်ရှာသည်ပဲဆိုဆို။ ထို ဒုက္ခသည်ကား ချိုမြိန်သောဒုက္ခ…၊ ပုထုဇဥ်မှန်သမျှ ခံစားလိုသောဒုက္ခပင်။
“စွီ….အား….စွပ်..အို…ဟင့် ပြိ စွပ်လအင့်..အအ..စွိ စွပ်……ရှီး…”
မရပ်နိုင် မနားနိုင်။ တညည်းညည်းတညူညူ။ တွန့်ဖယ်လိမ်ကာတမျိုး ကုန်းကာ ကွကာတစ်သွယ်။
“ရှီး…..အီး…ထွက်….ထွက် ကုန်..ပြီ… အားးးး…ဟင့်
ကောင်း..အ.မ..လေး…..အိုးးးးဟင့်… ရှီး….အမေ့…”
နားထင်ကြောတွေထောင်ထရသည်။ မေးကြောတွေ ထအောင် အံတွေ ကြိတ်ရသည်။မျက်နှာနုနုရဲရဲလေး ချွေးစတို့ သီနေသည်။ တစ်ကိုယ်လုံးတွင် ရှိသမျှ အားအင်တို့ကို စောက်ပက်ဆီသို့ စုပို့ကာ…… နွားသိုးကြိုးပြတ် ညှစ်သွန်ချလိုက်သည်။
တစ်ချက်ညှစ်…ဖြူနှစ်နှစ်အရည်တို့ သေးပေါက်သလို ပန်းထွက်သည်။
“အား……အို့……”
လည်ချောင်းမှ ညှစ်၍ ထွက်သော ညည်းညူသံ။
နှစ်ချက်ညှစ်….ထို့အတူ။
“ဟင့် ..အ…အာ့…..အီး…..”
သုံးချီအညှစ်…. ပြွတ်…. အရည်တချို့ စင်ထွက်သည်။
လေးချက်….
ငါးချက်….
ပြီးလွန်းသည့်ခံစားချက်ကိုပင် ကြောက်ရသည်။ အားယူညှစ်ချသောကြောင့် အူအသည်းတို့ စောက်ပက်ပေါက်လေးမှ ထွက်ကျမှာပင် စိုးရွံ့သလိုလို။ တစ်ကိုယ်လုံးက တုန်တုန်ယင်ယင်။ ဆိုရလျှင် စောက်ပက်အုံလေးသည်ပင် သူ့အလိုလို ဇိုးကနဲဇတ်ကနဲ တုန်တုန် နေရသည်။
ပေါင်အစုံကို လိမ်ကျစ်ကာ စောက်ပက်လေးမှ ထွက်သောအရည်များ ရပ်လို့ရပ်ငြား လုပ်မိသည်။ ပို၍သာဆိုးတော့သည်။ လိမ်ကျစ် ညှစ်ခံရသော စောက်ဖုတ်ကလေး အရည်တွေက စိတ်တိုင်းကျမထွက်ရသည့်အခါ ပူပေါင်းလေးပမာ ဖူးကာဖောင်းကာ တင်းပြောင်လာရသည်။
“အမလေး….နော်….ဟင့်…ဟင့် အိုး……”
သနားစဖွယ် ဖြူလဲ့သွယ်လေးမှာ ပြီးရ ညှစ်ရပြန်သည်။ ကုန်းကွ လိမ်ညှစ်နေသော ပေါင်ကို စောက်ရည်တွေ ထွက်စေရန် ကားပေးရပြန်၏။ တစ်ကိုယ်တည်း အရူးမီးဝိုင်း….။ စောက်ပက်မှ အရည်တ်ု့က ဗွက်ကနဲ အန်ထွက်လာပြန်သည်။
“အို….ဟင့်…ထွက်…..ထွက်…ပြန်ပြီ….အားးး အမေ့….အင့် အင့်”
တောင်ကျချောင်းရေပမာ ပေါင်တံတလျှောက် စီးကာကျသည်။
အတောမသတ်န်ူင်သောပြီးမြောက်ခြင်း။ ထိန်းချုပ်မှူမှ လွတ်ကင်းသော ပြီးမြောက်ခြင်း။
ဘယ်လောက်ညှစ်မိသည်မသိတော့… ညှစ်လိုက်တိုင်း ကျေနပ်အားရစိတ်နှင့်အတူ စောက်ပက်လေးကား ဟကာ ပြဲကာ စောက်ရည်တွေကာ စီးကာစိမ့်ကာ….။ ကြမ်းပြင်မှာ စိုစိုရွှဲ….ဟပြဲပြဲအဖုတ်လေးမှလည်း အဖြူနှစ်တို့က ညောင်စေးကျသလို တွဲရရွဲ အမျှက်မပြတ် စီးကျလျက်။ ဖင်ဝစုစုလေးက ရှုံ့လိုက် ပွလိုက်ဖြင့်….။
ဒူးတွေက မခိုင်..ယိုင်လဲလုလု… မျော့ကာ ပြော့ကာ ညည်းသံလေးက ယဲ့ယဲ့သာ။ တဆက်ဆက်တုန်နေသော ပေါင်အစုံနှင့် အဖြူနှစ်အရည်များ သွယ်တန်း စီးထွက်နေသော စောက်ပက်လေး…..
ခန္ဓာကိုယ်တခုလုံး လွင့်မျောနေသလိုလို…တွန့်ခါ ယိမ်းထိုးနေခြင်းကို မထိန်းနိုင်။ အားတွေပျော့ မျော့၍ စားပွဲပေါ်သို့ ခန္ဓာကိုယ်အပေါ်ပိုင်းအား ဝပ်ချလိုက်ရသည်။
“ဒုန်း……”
စားပွဲပေါ်မှ တခုခုပြုတ်ကျသံ။ ဖြူလဲ့သွယ် ဂရုမစိုက်နိုင်အား။ Squid ဆန်ဆန် အရည်များပန်းထွက်၍ မရပ်မနားနိုင် ပြီးမြောက်ခြင်းတွင် အကောင်းကြီးကောင်းကာ ယစ်မူးခံစားနေဆဲ။ မလှုပ်နိုင်အား….လှုပ်ရှားရန် အားလည်းမရှိ….. ကာမအာရုံ ဈာန်ဝင်စားမှုမှတပါး အခြားမသိ။
ထိုအချိန်တွင် ဧည့်ခန်း၌ဖင်လေးကုန်းနေသော ရီရီဦး…။
ဖင်နှစ်ခြမ်းအား အဖြဲခံ၊ တံတွေးအဆွတ်ခံ၍ ဖင်ပေါက် ညိုတိုတိုလေးအား လီးဒစ်အတေ့ခံကာ ဖင်လိုးခံရန် အစပျိုးနေသော ရီရီဦး….။ စောက်စေ့လေးအား ကိုယ်တိုင်ပွတ်ချေကာ ဖင်ချခံရခြင်း၏ အစပထမ နာကြင်မှုကဲသော တပ်မက်ဖွယ်ကာမအရသာကို ငံ့လင့်နေရှာသော ရီရီဦး…….။
ဒုန်း……ဆိုသည့်အသံနှင့်အတူ ညည်းညူသံတို့ ဖြူလဲ့သွယ်အခန်းဆီမှ ထွက်ပေါ်လာသောကြောင့်
ဝပ်နေသော ခေါင်းကိုငဲ့၍ ဖြူလဲ့သွယ်အခန်းသို့ ကြည့်သည်။
“အား……..ကို….ဟင့် အား…….” တိတ်ဆိတ်သောည….နှစ်ဦးလုံးငြိမ်ေသောကြောင့် ဖြူလဲ့သွယ် အသံတို့က တိုးညှင်းသော်လည်းပီပီသသ။
“မောင်…ခန ပြီးမှလိုး….ဖြူလဲ့ ဘာဖြစ်လဲမသိဘူး.. ရီသွားကြည့်လိုက်ဦးမယ်”
ဖြူလဲ့သွယ် တစ်ယောက် ချော်များလဲသလား။ ဒါမှမဟုတ် သည်ရွာလေးရောက်စက မိမိ မြွေကိုက်ခံရသကဲ့သို့
ဖြူလဲ့သွယ်များ မြွေကိုက်ခံရလေသလား။
စိုးရိမ်စိတ်ဖြင့် ဖင်ကုန်းနေရာမှ ထကာ ထဘီကိုရင်လျှား၍ ဖြူလဲ့သွယ် အခန်းသို့ ခပ်လောလော ဝင်လိုက်၏။
(ဆရာမလေး ရီရီဦး ဒီရွာလေးသို့ တာ၀န်ကျပြီး သိပ်မကြာ အိမ်ရှေ့စည်းရိုးနားတွင် မြွေကိုက်ခံရဖူးသည်။ မြွေမှာ ထန်းမြွေဖြစ်ပြီး အဆိပ်မရှိသော်လည်း… မြို့သူဖြစ်သော ဆရာမလေး ရီရီဦးအနေဖြင့် ဘာမှမသိဘဲ ကြောက်ရ လန့်ရ တုန်လှုပ်ရသည်သာပင်။ ထိုစဥ်က တ်ုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် ဆရာမလေး ရီရီဦးအား အားတွေ့၍ မြွေကိုသတ်ပြီးနောက် အားပေးပြုစုပေးသူမှာ …………..။
ထို့နောက်တွင် ….ဆရာမလေး ရီရီဦးအနေဖြင့် ထန်းမြွေကြောင့် အနည်းငယ်သာ နာကျင် ခံစားခဲ့ရသော်လည်း….လူသားစင်စစ် ထိုလူကြီး၏မြွေကြီးလက်ချက်ဖြင့် ရက်ပေါင်းများစွာ နာကျင်ခံခက် တဏှရမ္မက် ကိုက်ခဲမှုကို ကြောက်အားလည်းသဲ ပျော်ရွှင်မှုလည်းကဲစွာ… သိုသိုသိပ်သိပ်……ကြိတ်၍ နှစ်ဦးသဘောတူ ယောကျ်ားမယူခင်ထိ ရူးရူးမူးမူး ခံစားခဲ့ဖူးသည်။ ထို့အတွက် ဖင်တွေနို့တွေ ကြီးလာရခြင်းမှာ လင်ဖြစ်သူ ဥက္ကာဖြိုး လက်ချက်မဟုတ်ဘဲ စစ်ကျန်ကားကြီး စီးမိလို့ ဟု ဖြူလဲ့သွယ်အား စသလိုလို ပြောခဲ့ဖူးခြင်း ဖြစ်သည်။ ဆရာမလေးရီရီဦး အကြောင်းအား နောင်အလျဥ်းသင့်သည့်အခါ ရေးသားဖော်ပြသွားပါမည်။)
ဖြူလဲ့သွယ်မှာ ဖင်တုံးလုံး အဖွေးသားလေးကိုမှ ကုန်းကွကွ၊ ဖင်ဖြူဖြူတစ်တစ်လေးနှစ်ခြမ်းကြားမှ စောက်ပက်လှလှလေးတွင်လည်း စောက်ရည်လေးတွေက ညောင်စေးကျသလို တွဲလဲခိုကာ အမျှင်မပြတ် စီးကျလျက်….။
ထဘီလေးခြေရင်းတွင်ပုံကာ ဖင်တုံးလုံးလေး မှောက်ရက်လေး သိမ့်သိမ့်တုန်နေသည့် ဖြူလဲ့သွယ်ပုံစံလေး။
ကြမ်းပြင်တွင် စောက်ပက်မှ ပန်းထွက်သောအရည်တွေက စိုစိုရွှဲကာ ရနံ့တို့က ကြိုင်ကြိုင် လှိုင်လှိုင်….။
အခြေအနေတွေက မေးစရာမလို။ အလိုလိုသိနိုင်သည့် အနေအထား။
“အို…ဖြူလဲ့ရယ်..”
ရီရီဦး ပါးစပ်မှ ရေရွတ်ရင်း စားပွဲခုံတွင် မှောက်ရက်လေး ဖြစ်နေသည့် ဖြူလဲ့သွယ် အနားသို့ သွားသည်။
ခြေသံကြားသော်ငြား ဖြူလဲ့သွယ်မှာ ခေါင်းမထောင်နိုင်အား။ အထွဋ်အထပ်ပြီးဆုံးခြင်း၏ နောက်ဆက် တွဲ မိန်းမောခံစားမှုတွင် ယစ်မူးမှိန်းဝေနေရသည်။ အားအင်တွေက စောက် ပက်လေးမှ ထွက်သောအဖြူနှစ်အရည်တို့နှင့်ပါသွားရသလို။ တစ်ကိုယ်လုံး အားအင်မရှိ။ ဖြူလျော့မျောခွေ နေသည်။ ရီရီဦး အသံကြားမှ အားတင်းကာ ခေါင်းလေးထောင်ကြည့် နိုင်ရှာ၏။
ရီရီဦးက ခြေရင်းမှ ထဘီလေးကို ကောတ်ယူကာ အသာဝတ်ပေးသည်။ ညင်သာစွာထွေး ပွေ့ရင်း ကုတင်ဆီသို့ခေါ်လာ၏။
“အဟင့်…ဟင့်…ရီ …ဟင့် …ဖြူ….လဲ့…လေ……ဖြူလဲ့…..”
ရီရီဦး၏ထွေးပွေ့ခေါ်ဆောင်မှုအောက်တွင် ဖြူလဲ့သွယ်မှာ ယုန်သူငယ်မလေးပမာ လိုက်ပါသွားရင်း တသိမ့်သိမ့်ရှိုက်ကာ ငိုမိသည်။
“တိတ်..တိတ်..ဖြူလဲ့..မငိုနဲ့..ဘာမှ မဖြစ်ဘူး..ရီရီ…နားလည်တယ်…နော် ဖြူလဲ့..တိတ်…တိတ်..နော် ဖြူလဲ့”
ဆရာမလေးနှစ်ဦးသား ခံစားချက်ကိုယ်စီ နားလည်စွာဖြင့် ထွေးပွေ့ဖက်မိကြသည်။ ရီရီ ဦးက မငိုပါနှင့်ပြောတော့ ဖြူလဲ့သွယ်မှာ ငိုချင်လျက် လက်တို့ ဖြစ်ရသည်။ တသိမ့်သိမ့်တုန်အောင် ရှိုက်ကာပင့်ကာ မျက်ရည်တွေတွေကျရင်း….
“ဟင့်…အင့်…အင့်… ဖြူလဲ့လေ….အရမ်းဖြစ်တယ်….ဟင့်….ရီ တို့ဆီ..လာ..ဟင့် ဟင့်.ချင်တာ……ကိုက ဖုန်းဆက်မရဘူး….ဟင့်….ရီ…”
“ဖြူလဲ့ရယ်..အဲလောက်ထိ စိတ်ထဲမထားပါနဲ့ကွယ်”
ရီရီဦးက ဖြူလဲ့သွယ်ကိုယ်လေးအား အိပ်ယာထက်အသာလှဲစေရင်း ပြော၏။
“ဖြူလဲ့ကလေ…..ဟင့်… ရီတို့ကို ကြည့်ရင်း…အရမ်းလေ…ပြီးသွားတာ…ဟင့်..လာချင် လိုက်တာလေ….ကိုမသိဘဲ ဘာမှမလုပ်ချင်တာ ဟင့်….ဖြူလဲ့ အရမ်း ခံစားရတယ်…အင့်..ဟင့် ဟင့်.”
ရီရီဦးတစ်ယောက် ဖြူလဲ့သွယ်အဖြစ်ကိုနားလည်ပါသည်။ ကိုယ်ချင်းလည်း စာမိပါသည်။ အချစ်ဆုံး ပြောမနာဆိုမနာ သူငယ်ချင်းနဖူးလေးကို ပွတ်သပ် ချွေးသုတ်ပေးရင်း
“ရီတို့မကောင်းတာပါကွာ..ဖြူလဲ့ကို ညှည်းဆဲသလို ဖြစ်မိတယ်၊ ရီက ဖြူလဲ့ကို သိပ်ချစ်တာ…ချစ်လို့လည်း မောင်နဲ့တောင် အတူပေးနေတာ… ဖြူလဲ့ စိတ်တွေရှိနေတာ လည်း သိတော့ကွာ…အဆင်ပြေမယ်ထင်လို့..ဧည့်ခန်းမှာ ကဲပြမိတာ…ရီ အပြစ်ပါကွာ”
“မဟုတ်ပါဘူး ရီရယ်…ဖြူလဲ့ကို နားလည်ပေးနော်…”
“စိတ်ချပါ ဖြူလဲ့ရာ… ဖြူလဲ့ဘာမှ မဖြစ်စေရဘူးနော်…အခု မောင့်ကို ရေခပ်ခိုင်းလိုက်မယ် …မောင် ဘာမှမသိစေရဘူးနော် ဖြူလဲ့….”
အညာချည်စောင်လေးကို ဖြူလဲ့သွယ်အပေါ်လုံခြုံစွာ လွှမ်းခြုံပေးလိုက်ရင်း တစ်ပါး တည်း ဧည့်ခန်းသို့လှမ်းပြောလိုက်သည်။
“မောင်ရေ….သောက်ရေတစ်ခွက်လောက်…..ယူလာပေးနော် လုံလုံခြုံခြုံဝတ်ခဲ့ဦး” ဥက္ကာဖြိုးအား လှမ်းပြောကာ ဖြူလဲ့သွယ်ဆေးသေတ္တာလေးမှ အိပ်ဆေးတစ်လုံး ထုတ်ယူလိုက်သည်။
ခဏအကြာမှာပင် ဥက္ကာဖြိုးရောက်လာသည်။ ရီရီဦးက အိပ်ဆေးတစ်လုံးအား ဖြူလဲ့သွယ်အား တိုက်ကာ
“မောင်ရေ…ဖြူလဲ့နေမကောင်းဘူး အားနည်းပြီးလဲတာ.အဲဒါ ဖြူလဲ့ အေးအေးဆေးဆေး နားလို့ရအောင် အိပ်ဆေးလေးပေးတာ…”
“ဟာ…ဖြူလဲ့…ဆောရီးပါဗျာ….ကျွန်တော်တို့ အားနာစရာတွေဖြစ်ကုန်ပြီ…နားပါ..ဖြူလဲ့ အိပ်ပျော်အောင်အိပ်လိုက်ပါ….တောင်းပန်ပါတယ်ဗျာ….”
ရီရီဦးတို့လင်မယားမှာ ခေတ်ပညာတတ်လူငယ်များပီပီ အရာရာကို ချင့်ချိန်ဆုံးဖြတ် နားလည်မှုပေးနိုင်ကြသည်။ မရည်ရွယ်ဘဲ မြူဆွယ်မိသောအဖြစ်အတွက် ဖြူလဲ့သွယ် အား ပျာပျာသလဲတောင်းပန်၏။
ဖြူလဲ့သွယ် မှာ ရီးရီဦးအား ကျေးဇူးတင်မိသည်။ နောင်မှ သုတို့လင်မယားချင်း မိမိအကြောင်းပြောစေကာမူ ယခုအခြေအနေတွင်တော့ မျက်နှာပူရ သက်သာရ၏။ ထို့အပြင် မိမိ၏ စိတ်ခံစားချက်ကို နားလည်ပြီး အခြေအနေကို ထိန်းသိမ်းပေးသည့်အတွက်လည်း ရီရီဦးအပေါ် ပို၍ ချစ်ရ အားကိုးစိတ် ဖြစ်ရ၏။
“မဟုတ်တာ ကိုဥက္ကာရယ်…”
ဖြူလဲ့သွယ် တိုးညှင်းသာသာ ဆိုသည်။ ကိုဥက္ကာကိုတော့ ကို့အားအသိပေးခွင့်တောင်း၍ အတူနေမည်ဟု မပြောလိုပါ။ သိသာသိစေ၊ မမြင်စေနှင့်ဆိုသလို ချစ်သူ ကို့အားလည်း သိက္ခာမကျစေလိုပါ။
“ကဲ…မောင်…ဖြူလဲ့လည်း နားပါစေ၊ ရီတို့လည်း ပြန်ရအောင်”
ရီရီဦးက မဆုံးသေးသော ဇာတ်လမ်းကိုပြန်စရန် လောဆော်သည်။
“သွား…ပါ ရီရီတို့ သွားကြပါ၊ ဖြူလဲ့ ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး… ရီရော ကိုဥက္ကာ ရော. ကျေးဇူးပါနော်… ..”
ရီရီဦးတို့လင်မယား ပြန်သွားကြသည်။ နားထဲတွင် ရီရီဦး၏ အံကြိတ်ညည်းညူသံ၊ ဥက္ကာ ဖြိုး၏ မာန်သွင်းသံ၊ အသားချင်းပွတ်ရိုက်သံ၊ စွိ..စွိ.. ဘွိ..ဘွတ် ဆိုသည့် လိုးသံများကို သဲ့ သဲ့ကြားရသည်။ မဆီမဆိုင် ကို့ အား သတိရပြီး စိတ်တိုရသေး၏။ နွမ်းချိမောလျစွာ အသံတို့ကို နားထောင်ရင်း နားထောင်ရင်း
…..မျက်လုံးအစုံက…ဝါးတားတား….
အသံတွေကလည်း…ဝေး ဝေးသွားသလို….။
ပြင်းထန်ပေါက်ကွဲစွာ ပြီးဆုံးခြင်းနောက် ကာမလှိုင်းတို့ ခေတ္တငြိမ်သက်နေစဉ် အိပ်ဆေးအရှိန်ဖြင့် ဖြူလဲ့သွယ်မှာ နှစ်ခြိုက်စွာ အိပ်စက်ခြင်းသို့…။ ဖြူဖြူလှလှ သွယ်သွယ် နုနုငယ်သည့် ဆရာမလေး ဖြူလဲ့သွယ်အဖို့ ပူလောင်ပြင်းပြလှသော ရမ္မက်တို့မှ ခေတ္တခဏကင်းကွာစွာ အိပ်ပျော်နေချေပြီ။
နက်မှောင်ကျော့ကျော့ သော့သော့ဖြောင့်စင်းသည့် ဆံနွယ်တို့ကား ကပိုကရို…။ မူဟန်ကျော့သီ ဟန်ချီမို့မော့ ကော့သိမ်ခါးသွယ် နုနယ်ပျိုမြစ် အပြစ်ဆိုဖွယ်မရှိသော ခန္ဓာကိုယ်လေးသည်ကား ကနွဲ့ကလျှ….။ ဘယ်မှသည် ညာ၊ ညာမှသည်ဘယ်…နွဲ့နွဲ့နှောင်းနှောင်း ယိမ်းကာပြောင်းလျက်။
သည်လို အလှသည်ကား နတ်သတ်ကြွေဆင်း လူပြည့်နင်းသည့် နတ်သမီးလေးတစ်ပါး အိပ်စက် အနားယူသည့်အလား…။ လှရက်နိုင်လွန်းပါပေ့……။
(အမျိုးသမီးတစ်ဦး၏ ပင်ကိုသဘာ၀အလှကို သိလိုကြည့်လိုပါက အိပ်ယာထစ အချိန်တွင် ကြည့်ရမည်ဟု ဆိုစမှတ်ရှိကြသည်။ မဟုတ်ပါ၊ လုံးဝမဟုတ်ပါ။ ထိုသို့ပြောဆိုကြသူများမှာ ဆရာမလေး ဖြူလဲ့သွယ် နှစ်ခြိုက်စွာ အိပ်စက်အနားယူနေခြင်း၏အလှတရားကို မမြင်မတွေ့ဖူးသူများ (ဝါ) ထိုအလှတရားကို ပြီးပြည့်စုံစွာ ပုံဖော်ခြင်းငှာ မစွမ်းနိုင်သော်လည်း တတ်နိုင်သမျှ ရေးသားပုံဖော်ထားသည့် အထက်ပါ စာများကို မဖတ်ဖူးသူများသာ ဖြစ်ကြပါလိမ့်မည်။…..ဤကား စကားချပ်)
အပြစ်ကင်းစွာ လှပသော၊ ပျိုမြစ်နုငယ် ရွှေနှယ်အဆင်း ဖြူဝါဝင်းသည့် မျက်နှာဖြူဖြူနုနုလေးကား တစ်ချက်တစ်ချက် ပြုံးယောင်သန်းလာ၏။
တစ်ခါတစ်ခါ…အို..ဟင့်… ကို…ကိုရယ်…ဟု.. ယောင်ယမ်းမြည်တမ်းသံလေး သဲ့သဲ့ သာသာ ထွက်လာရှာသည်။
အိပ်မက်ကမ္ဘာဝယ် အဘယ်သို့များ တွေ့ကြုံခံစားရေပါလိမ့်……။
သိပ်ချစ်ကြသော ဖြူလဲ့သွယ်နှင့် မင်းသူတို့ ချစ်သူနှစ်ဦး
ရောင်စဉ်ခုနှစ်သွယ် သက်တံလယ်တွင်
ပျော်မြူးရွှင်ပျ ယုယကြင်နာ
ချစ်မိုးရွာနေကြခြင်းပေလား……။
ရောင်သွေးစုံလင် ပန်းဥယျာဥ်ကြားတွင်
ချစ်သူနှစ်ဦး
ချစ်ခွန်းပလီ
ချစ်သည်စကား
ချစ်များလွှမ်းခြုံ
ချစ်မကုန်နိုင်
ချစ်စိတ်ဖြိုင်စီး
ချစ်ခရီးကို
ချစ်များပွေ့လျက် ဖြတ်ကျော်နေလေရော့သလား….။
“ခစ်..ခစ်..ကို..ဟိ..ကို…အို…ကို နော်…အာ… ဟွင့်…….”
ဖြူလဲ့သွယ်ပါးစပ်မှ အသံတိုးတိုးလေးထွက်လာသလို မျက်နှာလေးကလည်း ကြည်ကြည်လင်လင် ပြုံးပြုံးရွှင်ရွှင်။
ဆရာမလေးဖြူလဲ့သွယ်ကား အိပ်မက်ကမ္ဘာဝယ် ချစ်သောမင်းသူနှင့် ကြည်ကြည်နူးနူး မူးမူးမေ့မေ့ ပျော်ပျော်မွေ့လျက်……။
ဆန္ဒ ကပ်ကိုး (အပိုင်း ၅) 👈 ဖတ်ရန်နှိပ်ပါ။
ဆန္ဒ ကပ်ကိုး (အပိုင်း ၆) 👈 ဖတ်ရန်နှိပ်ပါ။
ဆန္ဒ ကပ်ကိုး (အပိုင်း ၇) 👈 ဖတ်ရန်နှိပ်ပါ။
ဆန္ဒ ကပ်ကိုး (အပိုင်း ၈) 👈 ဖတ်ရန်နှိပ်ပါ။
ဆန္ဒ ကပ်ကိုး (အပိုင်း ၉) 👈 ဖတ်ရန်နှိပ်ပါ။
ဆန္ဒ ကပ်ကိုး (အပိုင်း ၁၀) 👈 ဖတ်ရန်နှိပ်ပါ။
ဆန္ဒ ကပ်ကိုး (အပိုင်း ၁၁) 👈 ဖတ်ရန်နှိပ်ပါ။
ဆန္ဒ ကပ်ကိုး (အပိုင်း ၁၂) 👈 ဖတ်ရန်နှိပ်ပါ။
ဆန္ဒ ကပ်ကိုး (အပိုင်း ၁၃) 👈 ဖတ်ရန်နှိပ်ပါ။
ဆန္ဒ ကပ်ကိုး (အပိုင်း ၁၄) 👈 ဖတ်ရန်နှိပ်ပါ။
ဆန္ဒ ကပ်ကိုး (အပိုင်း ၁၅) 👈 ဖတ်ရန်နှိပ်ပါ။
ဆန္ဒ ကပ်ကိုး (အပိုင်း ၁၆) 👈 ဖတ်ရန်နှိပ်ပါ။
ဆန္ဒ ကပ်ကိုး (အပိုင်း ၁၇) (ဇာတ်သိမ်းပိုင်း) 👈 ဖတ်ရန်နှိပ်ပါ။
➡️တင်ထားပြီးသမျှ အပြာစာအုပ် အောစာအုပ်များ စာရင်းကြည့်ရန်နှိပ်ပါ။⬅
