ဆန္ဒ ကပ်ကိုး (အပိုင်း ၁၂) | အပြာစာအုပ် | အောစာအုပ်

ဆန္ဒ ကပ်ကိုး (အပိုင်း ၁) 👈 ဖတ်ရန်နှိပ်ပါ။

ဆန္ဒ ကပ်ကိုး (အပိုင်း ၂) 👈 ဖတ်ရန်နှိပ်ပါ။

ဆန္ဒ ကပ်ကိုး (အပိုင်း ၃) 👈 ဖတ်ရန်နှိပ်ပါ။

ဆန္ဒ ကပ်ကိုး (အပိုင်း ၄) 👈 ဖတ်ရန်နှိပ်ပါ။

ဆန္ဒ ကပ်ကိုး (အပိုင်း ၅) 👈 ဖတ်ရန်နှိပ်ပါ။

ဆန္ဒ ကပ်ကိုး (အပိုင်း ၆) 👈 ဖတ်ရန်နှိပ်ပါ။

ဆန္ဒ ကပ်ကိုး (အပိုင်း ၇) 👈 ဖတ်ရန်နှိပ်ပါ။

ဆန္ဒ ကပ်ကိုး (အပိုင်း ၈) 👈 ဖတ်ရန်နှိပ်ပါ။

ဆန္ဒ ကပ်ကိုး (အပိုင်း ၉) 👈 ဖတ်ရန်နှိပ်ပါ။

ဆန္ဒ ကပ်ကိုး (အပိုင်း ၁၀) 👈 ဖတ်ရန်နှိပ်ပါ။

ဆန္ဒ ကပ်ကိုး (အပိုင်း ၁၁) 👈 ဖတ်ရန်နှိပ်ပါ။

နွားရိုင်းသွင်းချိန်။

ဖုန်တလုံးလုံး။

ကျေးငှက်တို့ အိပ်တန်းတတ်ချေတော့မည်။

လယ်ယာခွင်မှ၊ အလှူအိမ်မှ၊ ဟိုမှသည်မှ သွားသူလာသူ တစဲစဲ။

ဦးအောင်ကျော်  စာသင်ခုံပြင်ခြင်းကို လက်စသပ်သည်။ ခေါင်းခါ၊ ခြေချိုး အညောင်းဆန့် သည်။ အနားရှိ ဆေးပြင်းလိပ်ကို မီးညှိ၍ ဖွာသည်။

“ပြန်တော့မယ် ဗျို့…..ဆရာမလေး…”

ခပ်ကျယ်ကျယ်လေး အသံပေးသည်။

အိပ်ယာထက်တွင် သေးအလူးလူး၊ လီးရည်အပေပေ၊ စောက်ရည်စိုစို၊ စောက်ပက်ယား ယား၊ နို့တင်းတင်းကားကားဖြင့် လှဲနေသူ ဆရာမလေး ဖြူလဲ့သွယ် လူးလဲထသည်။

တံခါးဝသို့ အပြေးသွားသည်။ ကပိုကရို အလှ…။

“ပြန်တော့မှာလား…ဦးကြီး…”

ဖြူလဲ့သွယ်..စကားပြောရင်း အိမ်ရှေ့လမ်းသို့ တစ်ချက်လှမ်းကြည့်သည်။ လူရှင်းသည် သေချာမှ

“ဖြူလေးရေချိုးလို့ ရပြီလားဟင်၊ ညလာဦးမှာမလား ဦးကြီး…ဖြူလေး ရေချိုးပြီး စောင့် နေမယ်လေ နော်…”

ဦးအောင်ကျော်လာလျှင် တစ်နေ့တစ်မျိုးမရိုးရသော ကာမအရသာကို လိုလား တပ်မက်စွာ လာစေချင်သောနိမိတ်ပြမေးခွန်းကို မေးမိ၏။

ဦးအောင်ကျော် ဆေးလိပ်ကို အားပါးတရဖွာသည်။ မီးခိုးများကို မှုတ်ထုတ်ရင်း

“ဒီည မလာတော့ဘူး…ဖြူလေး ရေမချိုးရသေးဘူး၊ ကျုပ်ရဲ့ ညစ်ပတ်မလေး ဖြစ်နေ စေချင်သေးတယ်”

“ဟုတ်…မချိုးပါဘူး….ဘာလို့လဲဟင်…အလှူက ပြီးသွားပြီ မဟုတ်လား”

ဖြူလဲ့သွယ် အားမလိုအားမရ မေးမိသည်။

“ဒီည ဟိုတစ်ယောက်ကို လိုးပေးမယ် ပြောထားတယ်…သွားလိုးပေးမလို့ကွ”

“ဟင်…ဦးကြီးကလည်း…ကွာ…ဖြူလေးစီကျ….မလာဘဲ”

“ဖြူလေးရ..သူ့လိုးပေးဖို့ အချိန်ကျပြီးကိုးကွ…ဒီလိုလုပ် ဖြူလေး ရည်းစားနဲ့ ဖုန်းပြောရင်း လိုးကြလား”

“ဟုတ်…ဖုန်းပြောရင်း လိုးကြတယ်”

“ဒီည ဖြူလေးရည်းစားနဲ့ဖုန်းပြောရင်းလိုးကွာ၊ ဒါပေမယ့် ကျုပ်လီးကြီးကိုမှန်းပြီး အလိုးခံတယ်လို့တွေး ဖြူလေး၊ ဒါပေမယ့် မပြီးစေနဲ့.. ဦးကြီး ဟိုတစ်ယောက်ကို စောစောလိုးပြီး လှည့်ဝင်လာခဲ့မယ်..ဟုတ်ပြီလား”

“ဟုတ်…လာခဲ့နော်.. …”

“အင်း စောင့်နေ၊ ဖြူလေးရည်းစားကို စောက်ပက်ယားအောင် လုပ်ခိုင်းထားကွာ…၊ ဦးကြီးလာရင် ဖြူလေးစောက်ပက် စောက်ရည်ရွှဲပြီး ထန်နေတာ မြင်ချင်တယ်..”

“ဟင့်…ဦး….ကြီးရယ်…တစ်မျိုးကြီးပဲကွာ… စိတ်ပါလိုက်တာ…ဖြူလေး စောင့်နေမယ် နော်…”

ဖြူလဲ့သွယ်မှာ ထမင်းကိုမှ ဖြောင့်ဖြောင့်မစားနိုင်။

ကာမအရည်အလူးလူးဖြင့် နေရ၊ ဖြစ် နေရသည်ကိုက သိမ်မွေ့သော တဏှာစိတ်ကို ဖြစ်စေသည်။

တခြားမိန်းမအား သွားလိုးနေသည့် လီးကြီးအား စောင့်နေရသည့် စိတ်ကလည်း ရိုးတိုးရွတ ဖြစ်ရပြန်သေး၏။

ထိုလီးကြီးအား စောင့်နေရင်း မိမိချစ်သူနှင့်ဖုန်းပြောကာ စောက်ပက်ယားစေ၊ ရွစေရန် ပြုလုပ်ထားရဦးမည်ဆိုသော အသိကပင် သိမ်ငယ်သော၊ အားရသော တဏှာစိတ်ကို ထန် ထန်ကြွစေသည်။

မှောင်စဦးအချိန်မှာပင် အိပ်ယာပေါ်လှဲကာ မင်းသူအား ဖုန်းခေါ်လိုက်၏။

“ကိုရေ….ဘာလုပ်နေလဲကွာ…..”

“သဲ..ဆီက ဖုန်းစောင့်နေတာ အရူးမလေးရ”

“ဟိဟိ….ချစ်တာ…ကို့ကို”

“အမယ် အူမြူးနေတယ်ပေါ့လေ…ပြောပါဦးကွ အခြေအနေ”

 

“သဲပဲလေကွာ….အေးဆေးပါ…ဆေးစစ်မယ်တဲ့…ကိုရ ဟီး…”

“ဟား..ဟား…ဆရာမကြီးပေါ့လေ…သဲက…ဟုတ်လားကွဟေ….ဒါနဲ့ သဲလူကြီးကို တော်တော်ပြောလိုက်ရသေးလား…”

“ဟိဟိ…သိချင်တယ်ပေါ့လေ ကိုက..”

“အင်းပေါ့….သဲရ…”

“ဒီလို…ကိုရာ…………………………………………………………..”

ဖြူလဲ့သွယ်က အတိုချုံး၍ ပြောပြသည်။ ထို့အပြင် တဏှာထန်ထန်ပြုမူဆက်ဆံ ကြသော သူမနှင့် ဦးအောင်ကျော်တို့အကြောင်း အသေးစိတ်ပြောရမည်ကိုလည်း ရှက်မိသည်။

မင်းသူတားဆီးမည်ကိုလည်း စိုးရွံ့မိသည်။

ထိုသို့တွက်ဆကာ အကြောင်းအရာ အလုံးစုံတော့ မပြောဖြစ်။ လူချင်းတွေ့မှ အေးအေး ဆေးဆေးပြောပြမည်ဟု တွေးမိသည်။ ထန်လာသည့်အခါမှ တစ်စွန်းတစ်စပြောမည်ဟု ဆုံးဖြတ်လိုက်၏။

“ကိုရေ…သိလား…အဲလူကြီးကလေ…အခု တစ်ခြားမိန်းမသွားလိုးနေတာကွာ…အပြန် သဲဆီဝင်လာမယ်တဲ့…သိလား…၊ သဲကိုလည်းပြောသွားတယ်….သဲရည်းစားနဲ့ဖုန်းပြော ရင်း စောက်ပက်ယားအောင် လုပ်ထားတဲ့ကိုရာ….ထန်လိုက်တာ…ကိုရယ်”

ဖြူလဲ့သွယ် စကားစသည်။ မင်းသူမနေနိုင်တော့..။

“အိုး….သဲရ…အဲလူကြီးက တစ်ကယ်လူပဲကွာ….တစ်ခြားမိန်းမလိုးနေတုန်း သဲကို စောက်ပက်ယားအောင် သူ့ရည်းစား ပြင်ခိုင်းထားတာလား….ကျစ်..သဲရာ….”

“ဟုတ်တယ်ဆို..ကိုရာ…သဲ အရမ်း စိတ်ပါတယ်…သိလား…”

“ဟိုတစ်ယောက် လိုးပြီး အပြန် သဲကိုများ လိုးမလို့လား…မသိဘူးနော်”

မင်းသူ တွေးတွေးဆဆပြော၏။

“လိုးတာတော့လိုးမှာ မဟုတ်လောက်ဘူးကိုရ၊ ဟိုကိုင်ဒီကိုင်၊ ဟိုနှိုက်ဒီနှိုက်လောက် တော့ လုပ်လောက်တယ်…”

“အမယ်…သဲက သေချာပြောနိုင်တယ်ပေါ့လေ…ဟုတ်လား”

“ဟိ…ဟိ…ဟုတ်တယ်..ဟိုတစ်ယောက်ကို သဲလို့သဘောထားပြီး အသေလိုးခဲ့မယ်တဲ့ ကိုရ၊ ကျောချမ်းစရာကြီး….၊ ပြောနိုင်တယ်ဆိုတာကလေ….နေ့ခင်းကလည်းကွာ….သဲ အမှန်ပြောရရင် အရမ်းခံချင်နေတာ…သူကလိုးရင် သဲခံမှာပဲ၊ လိုးမယ်ဆို လိုးလို့ရတယ် ကွာ…၊ သဲနောင်တမရအောင် ဆေးစစ်ပြီးမှပဲ လိုးမယ်ဆိုပြီး မလိုးပဲ နည်းနည်းပါးပါး ကိုင်နှိုက်ပေးတာကိုရဲ့…”

ဖြူလဲ့သွယ်က ရှည်လျားစွာ ရှင်းပြ၏။

“ဟေ…ဟုတ်လား….ဒီလိုဆိုတော့လည်း မဆိုးပါဘူး…ဘယ်လိုတွေ ကိုင်နှိုက်တာလဲ သဲ..ပြောပြ…ထန်လာပြီကွာ….ကျစ်”

“ဟော…ကို့လီးလေးတောင်လာပြီလား၊ ကို့မိန်းမ အကိုင်အနှိုက်ခံရတာနဲ့ တောင်လာ တာပဲကွာ….ဟိုဟို ဒီဒီပေါ့ ကိုရ…အဲလိုကြီးကြ….ပြောရမှာ ရှက်တယ်ကွ…ဟွန့်”

“အား…သဲ…ရှီး…ထုနေတာ…ကျစ်… သဲနို့တွေကိုင်သွားသေးလား…ဟင်”

“အင်း…ဆို”

“အား…သဲ..ရှီး…အအ..အသေကိုင်သွားတာလား..”

 

“ဟိ…အင်းဆို….ကိုရဲ့…၊ ကို့မယားလေးကလေ…အခုလေ….နို့တွေ အရမ်းကျိန်းနေ တာ သိရဲ့လား၊ ကိုင်ရုံတင်မကဘူး၊ နို့သီးကို တောက်သွားတယ်၊ စို့သွားတယ် သိလား၊ နောက်ပြီး နို့ကိုလည်းအသေနယ်ချေသွားတယ်ကွာ….သူလိုးတဲ့အချိန်ကျ နို့သီးခေါင်းရှည်စူပြီး နို့အိတွဲနေအောင် ကျင့်ပေးနေတာတဲ့ ကိုရယ်..ဟင့်…အခုလေ..သဲ လေ…သဲနို့လေးတွေလေ….ကိုဖွဖွလေး ကိုင်ပြီးစို့တဲ့နို့လေးတွေလေ……သူကလေ… အကြမ်းကြီးစို့ပြီး…အသေနယ်သွားတယ်ကိုရယ်….ဟင့်…သဲလေ…ခံရခက်လိုက်တာ ဆိုတာလေ….တွန့်လူးနေရတာပဲ .စောက်ပက်လေးကလေ…အရည်တွေကျတယ် ကိုရာ.. ကို….သဲလေ..အရမ်းကြိုက်တယ်…သိလား.. ကို ထုနေတာလား ထု..ထု…”

မင်းသူမှာ ဖြူလဲ့သွယ်စကားနားထောင်ရင်း လီးကို ခပ်မြန်မြန်ထုရသည်။ ကျဉ်စိမ့်နေ အောင် ခံစားရ၏။

“အား…ရှစ်….သဲ…အာ့…အား…ကွာ….”

“ကိုရယ်…သိလား…အဲဒါ သဲစာသင်တဲ့အခန်းထဲမှာလေ…သဲနို့တွေကို လုပ်ချင်သလို လုပ်သွားတာ…သိလား…ဟင့်၊ ကို့မြင်စေချင်လိုက်တာ….ကို့မယားလေး ဘယ်လောက် ထိ ခံရသလဲဆိုတာကွာ….”

“ရှီး…အား..သဲ…ကောင်း…နေ..အား…”

“ဟင့်….ကိုက ကောင်းနေ၊ ဒီမှာဖြင့် သဲက အလူးအလဲခံနေရတာ….နို့သီးတွေ အထိ မခံနိုင်ဘူးကိုရယ်….အတောတ်ခံရတာ ကျိန်းနေလို့လေ….သဲလေ…သူ့ လီးကြီး… ထုပေးရတယ်… သိလား…”

“အိူး……..သဲရာ…သူ့လီးတုတ်ကြီးလား..ကွာ….ထုပေးရတာ ကြိုက်လား”

 

“အင်း…အရမ်းကြိုက်တယ်ကွာ…လက်ထဲမှာ နွေးပြီး တင်းနေတာ”

“အအား…သဲ..ဟို…ဟို…လေ.. ဟို..”

“ဘာလဲ ကိုရ…တဟိုဟိုနဲ့လေ…ပြောလေ…ကို…ရဲ့”

“ဟို..ကွာ…စုပ်…စုပ်…ပေးရ…သေးလားလို့….”

မင်းသူက မရဲတရဲမေး၏။

“ဟိ…ဟိ…ကိုက ဘယ်လိုထင်လဲကွာ”

ဖြူလဲ့သွယ်က မဖြေ။ မေးခွန်းကို မေးခွန်းဖြင့်ပင် ပြန်မေးသည်။

“ရှစ်…ကိုကတော့…သဲလေး….သူ့လီးကြီး စုပ်ပေးရတယ်လို့ ထင်တာ…ဟင်… ဟုတ်လား သဲ”

“ဟိ…ဟိ…”

ဖြူလဲ့သွယ် မဖြေ….ရီ၍သာနေသည်။

“ဟာ…ပြောဦး.လေ သဲရ…ကျစ်”

“ကိုက…အရမ်းတော်တယ်လို့…..”

“အိုး…ရှီး…သဲရယ်….အား…..ကျစ်…ကျစ်”

ဖြူလဲ့သွယ် အဖြေတွင် မင်းသူလီးက ဖြိုဖြိုးဖျစ်ဖျစ် တုန်သည်။ ငေါ့သည်။ ခံစားရ ကောင်းလွန်ပေခြင်း။

“အား…သဲရယ်…ကို့လီးတောင် မစုပ်ပေးတာ….သူ့လီးကြီးကြ စုပ်ပေးရတာလားကွ”

မင်းသူလေသံမှာ ထန်ခြင်း၊ မနာလိုခြင်း ရောယှက်လျက်။

“အာ..မတူဘူးလေကွာ…သူက ဘူလ်းလေကွာ၊ သဲကဟော့ဝှိုက်လေကွာ…ဘူလ်းနဲ့ ဟော့ဝှိုက်ဆိုတာ အပေးအယူမျှမျှ လုပ်ကြမှာလေကွာ…အဲဒါတွေတော့ ရှိမှာပေါ့ ကိုကလည်း၊ ကိုက ကပ်ကိုးလေးလေကွာ….ဘူလ်းနဲ့ဟော့ဝှိုက် လိုးချင်သလိုလိုးတာကို ခွင့်ပြုထားမှတော့ ဒါမျိုးတွေကတော့ ရှိမှာပေါ့ ကိုရဲ့…ကဲ မထန်လို့လား ကိုက”

“ထန်တော့ ထန်တာပေါ့ သဲရ…၊ ဒါပေမယ့်….”

“ဒါပေမယ့်မနေနဲ့…သိလား၊ သဲပါးစပ်လေးက သူ့လီးကြီး စုပ်ပေးပြီးသွားပြီ ကိုရဲ့၊ သူ့လီးကြီး တုတ်လွန်းအားကြီးလို့ သဲဖြင့် ပါးစပ်အသေဟပေးရတာ၊ သူက သဲစုပ်တာ ကြိုက်တယ်တဲ့၊ ကောင်းတယ်တဲ့…သဲစုပ်ပေးတာ ထန်လို့ဆိုပြီး သဲပါးစပ်ကို ညှောင့် တောင်လိုးပေးသွားသေးတယ်ကိုရယ်….ဟင်…ကို….ကို့မယားလေး..ကလေ…ကို့လီး တောင် စုပ်မပေးတာ၊ သူက စုပ်ခိုင်းရုံအပြင် လိုးပါ လိုးသွားတာ ကိုရဲ့….ဟင့်…”

“အား..အာ့…သဲရယ်…ကျစ်…ထွက်…ထွက် တော့မယ်….အီး”

“အင်းဆို…ကိုလည်းကြိုက်ရဲ့သားနဲ့ကွာ…သဝန်တိုမနေနဲ့….သဲက ကို့ပဲချစ်တာ၊ သူနဲ့ ခံချင်တာက တဏှာသက်သက်ပဲ၊ သူကလည်း တဏှာသက်သက်လိုးမှာဆိုတော့ ကိုရယ်…တစ်တစ်ခွခွတော့ လိုးမှာပေါ့….ကိုသိလား….သဲအထင် မမှားရင် သူက ရီရီကို လည်း လိုးပြီးသွားပြီသိလား…”

“အား..သဲ…ရှီး….ဒီလူကြီးကကွာ……ပတ်လိုးနေတာပဲ….”

“အင်း….ဆို၊ သဲအထင် ရီရီက သုံးယောက်မြောက် သူ့ လိုးမယားနေမယ်၊ သဲကလေ…ဟိ….သဲကို ခေါ်တာ ဖြူလေးတဲ့ ကိုရ…”

“အင်း…သဲက ငယ်လို့‌ ခေါ်တာမလား…..ရှီး”

“ဟုတ်ဘူး….ကို၊ ဖြူဆိုတာ ဖြူလဲ့သွယ်၊ လေးဆိုတာ လေးယောက်မြောက် လိုးမယားတဲ့ ကိုရယ်….ဟင့်…သိလား…ကို့မယားလေးက သူ့လိုးမယားလေး ဖြစ်နေပြီ ကိုရဲ့”

“အိုး……ဟား……..”

မင်းသူမှာ လရည်တဖျောဖျော ထွက်ရတော့သည်။ အသက်ရှုပင်မှားရတော့သည်။ တစ်ကိုယ်လုံး နွမ်းနေအောင်ပင် လီးရည်တွေက အတစ်လိုက် ထွက်ရ၏။

“ဟီး…ကို…ကောင်းလား…ပြီးသွားပြီမလား”

“အင်း……အ…ရမ်း…ကောင်း…တယ်…သဲ…ရာ….မောချိသွားတာပဲ…”

“ပြီးရော…လူဆိုး…သွား….၊ ပေးတောင်လိုးခံထားပြီပဲ ကျန်တာအူတိုမနေနဲ့တော့ ဟုတ်ပြီလား…ဟွန့်…”

“ဟီး…အင်းပါ…ထန်တာက ထန်တာ၊ အူတိုတာက အူတိုတာ မတူဘူးလေ…ဟီး၊ အူတို လေ ပိုထန်လေပဲ၊ သဲပါးစပ်လေးထဲ သူ့လီးကြီးတစ်နေတာ မှန်းကြည့်ရုံနဲ့ကွာ… .အရမ်းဖီလ်းတယ်”

“အင်းပါ…ကဲ..နားဦး…ကို၊ သဲလည်း နားရင်း သူအလာ စောင့်လိုက်ဦးမယ်၊ အလိုးတော့ မခံပါဘူး….စိတ်ချနော်…စုပ်ခိုင်းရင်တော့ စုပ်ပေးလိုက်မယ်နော်ကို..သိလား”

“အင်းပါ…သဲ စိတ်ချပါ့.. ရရင်လေ…သူ့လီးပုံ ရိုက်ပြပါလားသဲ၊ ကို့မိန်းမလိုးမယ့် လီးကြီး ဘယ်လောက်ကြီးတယ် ဆိုတာ သိချင်တာ…”

“ဟီး…အင်းပါ…သဲ သူ့ပြောကြည့်ပါ့မယ်၊ ဖြူလေး ဘဲက ဖြူလေးစောက်ပက်လိုးမယ့် လီးကြီး ကြည့်ချင်လို့ ဆိုပြီးလေ…..”

“အာ……သဲကလည်း”

“ခစ်…ခစ်…စတာပါ ကိုရ….သဲယောကျ်ားကို အထင်သေးအောင်လုပ်မလားလို့….အိပ် တော့နော်….ဆက်မထုနဲ့တော့ သိလား..”

မင်းသူလည်း လီးကိုမှ သန့်ရှင်းရေးမလုပ်နိုင်ရှာ။ နွမ်းလျစွာ အိပ်ပျော်သွားရသည်။

ဖြူလဲ့သွယ်မှာလည်း ချစ်သူအား အကောင်းကြီးကောင်းအောင် လုပ်ပေးပြီးနောက် ဦးအောင်ကျော် အလာကိုစောင့်ရင်း မှေးကနဲ အိပ်ပျော်သွားရသည်။

………..

 

“ဒေါက်…..ဒေါက်….ဒေါက်…..”

အိပ်ပျော်နေသော ဖြူလဲ့သွယ်မှာ တံခါးခေါတ်သံကြောင့် ဆတ်ခနဲ နိုးထလာခဲ့သည်။ အိပ်ချင်မူးတူးဖြင့် ငူတူငိုင်တိုင် ဖြစ်နေသေး၏။

သုတ်ရည်နံ့တို့ကို ရှုရှိုက်မိမှ အသိက ဝင်လာခဲ့ရသည်။

သုတ်ရည်အလူးလူး၊ သေးနံ့တသင်းသင်းဖြင့် အိပ်ပျော်သွားခြင်း။

နာရီကို ကြည့်လိုက်တော့ ည ၁၀ နာရီခန့်။

“ဘယ်…သူ…..လဲ”

တံခါးစီသွား၍ တိုးတိုးမေးလိုက်၏။

“ဖြူလေး….ကျုပ်ပါ”

ဖြူလဲ့သွယ် တံခါးကို ဖြေးညှင်းစွာဖွင့်သည်။

ဦးအောင်ကျော် အိမ်ထဲ ရောက်လာ၏။ ဖိနပ်ကိုပင် အပြင်မချွတ်ဘဲ အိမ်ထဲသို့သွင်းလိုက် သည်။

ဖြူလဲ့သွယ် တံခါးကိုဖြေးညှင်းစွာပိတ်သည်။

အရာအားလုံးကား တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်လျက်။

“အိပ်ပျော်နေတာလား ဖြူလေး…”

ဦးအောင်ကျော်က ကပိုကရိုဖြင့် အလှကြီးလှနေသော ဖြူလဲ့သွယ်ကို နောက်မှ ပွေ့ဖက် ရင်း တိုးတိုးမေးသည်။

“အို..အမေ့…သွားပါ….သွား..သွား၊ ဖြူလေး လာမဖက်နဲ့…သွား၊ သူများကို လိုးလို့ ဝ မှ ဖြူလေးဆီ လာတာ..သွားကွာ….”

ရုတ်တရက် အဖက်ခံရ၍ ဖြူလဲ့သွယ် အာမေဋိတ်သံလေးထွက်သွားပြီးနောက် ဦးအောင် ကျော်ကို အမူပိုပိုပြောကာ ရုန်းထွက်သည်။

“ဟော….သူများလိုးလို့ ဝတာမဟုတ်ပါဘူးကွ၊ ဖြူလေးလို့ သဘောထားပြီး အသေလိုး ပေးနေတာ၊ ဟိုတစ်ယောက်ကတောင် ပြောသေး….၊ ဒီတစ်ခေါက် အရမ်းလိုးလို့တဲ့ကွ..”

ဦးအောင်ကျော် စကားက ဖြူလဲ့သွယ်ကို ကြက်သီးထစေ၏။

“ဟွန့်…သွားပါ…အပိုတွေ..”

ဦးအောင်ကျော်က ဖြူလဲ့သွယ်ကို‌စွေ့ကနဲ ပွေ့ချီသည်။ အိပ်ခန်းဆီသို့ ပွေ့ခေါ်သည်။ လမ်း လျှောက်ရင်း ဖြူလဲ့သွယ် စောက်ပက်လေးကို နှိုက်၏။

“အင့်..အာ…ဟင့်..ဘာ…ဘာ…လုပ်နေတာလဲ….”

 

“သူများသွားလိုးလို့ မကျေမနပ် ဖြစ်နေတဲ့ ကောင်မလေးကို ချော့….မလို့”

“ဟွန်း…ခုမှ…သူ လိုးလို့ဝမှ…လာပြီးကွာ……အာ့”

စကားမဆုံးသေး။ အိပ်ယာပေါ် ပစ်ချခံရသည်။ ထဘီဆွဲချွတ်ခံရသည်။

စိုရွှဲနေသော ပင်တီဖြူဖြူလေးက စောက်ပက်ဖောင်းဖောင်းလေးကို မလုံ့တလုံ ဖုံးထားရှာ သည်။ သေးနံ့သင်းသင်း၊ စောက်ရည်နံ့ စူးစူးတို့ကို သိသိသာသာ ရှုရှိုက်မိသည်။

 

“လိမ္မာလိုက်တာ ဖြူလေးရာ၊ ညစ်ပတ်မလေး…စောက်ရည်တွေ၊ လီးရည်တွေပေလူး ပြီး အိပ်ပျော်သွားတာလားကွ…”

“ဟွင့်….သူပဲ မဆေးနဲ့ ဒီတိုင်းစောင့်နေဆို…..”

ဖြူလဲ့သွယ်က စိတ်ဆိုးမပြေသေးဘဲ စူပုတ်ပုတ်လေး ပြော၏။

“တော်လိုက်တာကွာ…ဘယ်လိုလဲ ကျုပ်သွားလိုးနေတုန်း ဖြူလေးရည်းစားနဲ့ဖုန်းပြော ရင်း စောက်ပက်ရွနေသေးလား…”

“ဟုတ်…..”

ဖြူလဲ့သွယ် ပက်လက်ကလေး ခေါင်းလေးညိတ်ရင်း ဖြေသည်။

ဦးအောင်ကျော်က ပုဆိုးကို ချွတ်ချသည်။ လိုးပြီးကာစ လီးကြီးက ခပ်ငေါငေါကြီး ယမ်း နေသည်။ လီးတွင်လည်း အဖြူရည်နှစ်တို့ ကပ်နေသေး၏။

“ဟင်…ဖြူ…ဖြူလေး….ကို လိုး….လိုး…မလို့လား……”

ဖြူလဲ့သွယ် ရွံ့တွန့်တွန့်လေး မေးမိသည်။

ဦးအောင်ကျော် မဖြေ။ ပင်တီကြား ပေါင်စုံကြားမှ လက်နှိုက်ကာ ဖြူလဲ့သွယ် စောက်ပက် ကို နှိုက်သည်။ စောက်စေ့လေးကို ချေသည်။ စောက်ပက်မြောင်းကြားအတိုင်း အစုန်အ ဆန် ပွတ်သည်။

“အာ့…..ဦး…ရယ်…”

ဖြူလဲ့သွယ် ကော့တတ်သွားရသည်။ မော့တတ် ကော့တတ်လာသော ရင်အစုံကား

ဦးအောင်ကျော် လက်ထဲတွင် တင်းတင်းဆုပ်နယ်ခံရပြန်၏။

“ရှီး….ဦး…ကြီး…ဟင့်…အ…အာ့…နာ….နာ….တယ် ဆို…”

ဦးအောင်ကျော်က ပက်လက်ဖြစ်နေသော ဖြူလဲ့သွယ်၏ ရင်ဘက်ပေါ် ခွထိုင်သည်။ တီရှပ်လေးကို ပုခုံးထိ လှန်တင်သည်။ ကျောအောက်သို့ လက်လျှိုကာ ဘော်လီချိတ်ကို ဖြုတ်သည်။ နို့နှစ်လုံးက မို့မောက်မောက်လေး ပေါ်လာရသည်။

နို့သီးထိပ်ကို လီးဒစ်ဖြင့် ပွတ်သည်။ ထိုးသည်။ ကလိသည်။ နို့အုံကို လီးဖြင့်ထိုး၏။ လီးတန်ကို ကိုင်ကာ နို့ကို လီးဖြင့် ပုတ်၏။ လီးတန်တွင် ကပ်နေသော အဖြူရည်တို့က နို့ပေါ်တွင် သွေ့ခြောက်စ သုတ်ရည်တို့ပေါ် ပေကျံ၏။

“ရှီး….ဦး..ရယ်…ဟင့်…ဘာ လုပ်နေ…တာ…လဲ…..လို့…ကွာ..အာ့ ဟ..”

လီးတန်ကြီးကို နို့နှစ်လုံးကြားညှပ်သည်။ နို့ကို ပူးသည်။ ရှေ့တိုးနောက်ငင်လိုးသည်။ ဖြူလဲ့သွယ်မှာ အပေါ်စီးမှ ခွ၍ နို့ကိုလိုးနေသော ဦးအောင်ကျော် လုပ်သမျှ ညည်းညူ နေရတော့သည်။

တချက်တချက် နို့ကြားမှာ ငေါထွက်လာသော လီးဒစ်ကြီးက မေးဖျားဆီသို့ပင် လာ၍ ထောက်၏။

“ဟ…ဖြူလေး…ဟထား…ပါးစပ်လေးဟ….လျှာလေးထုတ်….ဒစ်ကြီးရောက်ရင် လျှာနဲ့ လှမ်းလှမ်းယက်ပြီး စုပ်ကွာ…”

ဖြူလဲ့သွယ်မှာ နို့ကို လီးဖြင့်အလိုးခံရရင်း ကျော်ထွက်လာသော လီးဒစ်ကြီးကို လှမ်း၍ ယက်ရတော့သည်။

လျှာဖျားလေးက လီးဒစ်ကြီးကို လှမ်းယက်မိသည့် ခဏ ပုံမှန်ထက်ပြင်းသော အနံ့ကို ခံစားမိသည်။ အရသာကလည်း ခပ်ညှီညှီစို့စို့…။

“ဟင့်….ရှီး…ပြပ်….”

“အိုး…ကျစ်…စုပ်….စုပ် ဖြူလေး…တခြားစောက်ပက်လိုးထားတဲ့လီးကြီး….သေချာစုပ် စမ်းကွာ…..”

“အား…..ရှီး….ပြိ…ပြွပ်…ပလပ်…ပြပ်…စွိ..စွိ..အု…”

ဖြူလဲ့သွယ်မှာ အရသာခံ၍ မစုပ်နိုင်ရှာ။ လီးတန်ကြီးဖြင့်ပင် ပါးစပ်ကို ညှောင့်လိုးခံရ တော့သည်။

မျက်နှာကိုလီးဖြင့်ခွ၍ အထိုးခံရသည့်အခါ အသက်ရှုကားမဝ။ လီးမွှေးတို့ကလည်း နှာခေါင်းအတွင်း ကလူသည်။မြှူသည်။ ဝင်သည်။

လီးတန်ကြီး ပြွတ်ကနဲ စွတ်ကနဲ ဝင်သည့်အခါ ပါးစပ်အသားကုန်ဟရင်း လီးတန်ကြီးကို လက်ဖြင့် ထိန်း၍ ကိုင်ရသည်။ ထုရသည်။ လီးဒစ်ကို ငုံရသည်။

တခြားမိန်းမစောက်ပက်ကို လောလောလတ်လတ်လိုးထားသည့် လီးကြီးဖြင့် ပါးစပ်အလိုး ခံရခြင်းဟူသော အသိစိတ်က အဆုံးစွန်ရမ္မက်ကို တတ်ကြွစေသည်။

“အား…ကျစ်…ကျစ်…ကောင်းတယ် ဖြူလေးရာ….ရှီး….အီး…..”

“အွတ်…အိ..အု..ပြွတ်…ပြပ်…အု…ဝု ဝူး…. အီး”

ဖြူလဲ့သွယ်မှာ ပါးစပ်လီးသွပ်ခံရရင်း စောက်ပက်အနှိုက်ခံရသည့်အခါ……

လက်နှစ်ချောင်းအပူးလိုက် စောက်ပက်အတွင်း ဝက်အူရစ်သလို တရစ်ချင်းနှဲ့ အသွင်းခံ ရသည့်ခဏ စောက်ပက်လေး ရှံ့ပွပွဖြစ်ရသည်။ ထိုးသွင်းသောလက်ကို ညှစ်ရင်း ညှစ်ရင်း စောက်ရည်တွေ ဗွက်ကနဲ ထွက်ကာ တချီပြီးရသည်။

ဦးအောင်ကျော်မှာလည်း ဖြူလဲ့သွယ် ပါးစပ်ကိုလိုးရင်း စောက်ပက်နှိုက်ရာမှ ဖြူလဲ့သွယ် အပြီးတွင် ပါးစပ်တွင်း စိမ်ထားသော လီးကို ဆွဲထုတ်သည်။ ဖြူလဲ့သွယ်ကို ဖက်ကာ လှဲ သည်။

ဦးအောင်ကျော် လာသည်မှာလည်း ဖြူလဲ့သွယ်ကို လိုးရန်မဟုတ်။

တစ်ခြားမိန်းမစောက်ပက်လိုးနေစဉ် ဖြူလဲ့သွယ်အား စောက်ပက်ယားနေစေခြင်း။

တစ်ခြားမိန်းမလိုးထားသည့် လီးအား မက်မက်မောမောစုပ်စေလိုခြင်း။

တစ်နည်းဆိုရလျှင် ဖြူလဲ့သွယ်အား ညစ်တီးညစ်ပက်မလေးအဖြစ် ပုံသွင်းပြီးသည့် နောက်တွင်၊ ဘယ်အချိန်မဆို ၊ ဘယ်အနေအထားနှင့်မဆို သူ့လီးကြီးအား စုပ်စေရမည့်  ဟူသော ခံစားချက်ကို သိစေလိုခြင်းကြောင့်ပင်။

ယခုလည်း ဖြူလဲ့သွယ်မှာ တစ်ခြားမိန်းမစောက်ပက်အား အသေလိုး၍ သုတ်ရည်စောက် ရည်လူးသော လီးတန်ကြီးအား မက်မက်မောမောစုပ်ကာလေပြီ။

ထိုလီးကြီးဖြင့်ပင် ပါးစပ်အလိုးခံရင်း စောက်ပက် နှိုက်ခံရ၍ တစ်ချီပြီးလေပြီ။

တစ်ခြားမိန်းမစောက်ပက်လိုးသောလီးဟူ၍ ရွံရှာခြင်းမရှိ၊ မကျေမနပ်မဖြစ်ပဲ ပါးစပ်ဟ ကာ လီးတန်ကြီးအား မက်မက်စက်စက်ပင် စုပ်နေ၍ ပါးစပ်အတွင်းမှပင် လီးအား အတင်းဆွဲထုတ်ရသည် မဟုတ်ပါလား။

“အိပ်တော့ ဖြူလေး….မနက်ဖြန် မနက်စောစော ရေချိုးလိုက်…ဟုတ်ပြီလား…”

ညကာလအမှောင်ကား မှောင်မိုက်တိတ်ဆိတ်နေတော့၏။ ဆရာမလေး ဖြူလဲ့သွယ်မှာ လည်း နို့ပေါ် ဖင်ပေါ် ဖြစ်လျက်သားပင် မလှုပ်ရှားနိုင်အားဘဲ ပက်လက်ကလေး အိပ်ပျော်ရတော့၏။ မင်းသူတောင်းသော ဦးအောင်ကျော်လီးကြီးကိုပင် ပုံမရိုက်လိုက် နိုင်။

 

အခန်း (၂၉)

ဆရာမလေး ဖြူလဲ့သွယ်တစ်ယောက် သီချင်းလေး တညည်းတညည်းဖြင့် အိမ်သန့်ရှင်း ရေးလုပ်နေ၏။ သန့်ရှင်ရေးဆိုသော်ငြား ပိတ်ရက်ကာလအတွင်း အလိုးမခံခင်စပ်ကြား ရှေ့ပြေးတဏှာပွဲတော်အဖြစ် ဦးအောင်ကျော်လုပ်ချင်တိုင်းလုပ်သွား၍ စောက်ရည်၊ သုတ် ရည်တို့ ပေကျံနေသော အိပ်ယာခင်း အဝတ်အစားတို့ကို လျှော်ဖွပ်သန့်စင်နေရ ခြင်းပင်။

နို့တွေလည်း တင်း၍ နာကျိန်းနေရသည်။

ဦးအောင်ကျော် နို့နယ်၊ နို့စို့၊ နို့တောတ်ခံရခြင်း အပြင် ရာသီလာသည့် ပထမရက် ဖြစ်သည့်အတွက် ပို၍ တင်းသယောင်၊ နာသယောင်ရှိရ၏။

ရာသီမလာခင်ရက်က စိတ်ရှိသလို အကိုင်အနှိုက်အပွတ်အထိုး ခံရသော စောက်ပက် လေးကလည်း အာတိအာတာဖြင့် သွေးဟောင်းသွန်ကာ သွေးသစ်တို့အစားထိုးချေတော့ မည်။

ထိုသွေးဟောင်းသွန်၍ ပြီးသည့်နောက်ရက်တွင် ခွင့်ယူ၍ အလိုးခံရမည်ဟု ဦးအောင် ကျော်က ပြောထားသည်။ သူလိုးနေကြ မိန်းမများအား ရာသီလာပြီး နောက်ရက်တွင် လိုးနေကြဟု ဆိုသည်။ ဖြူလဲ့သွယ်ကိုလည်း ရာသီလာပြီးလျှင် လိုးမည်ပြောသွားသည်။

ထို့အတွက် ဖြူလဲ့သွယ်မှာ မင်းသူနှင့် တိုင်ပင်ဆွေးနွေး၍ ဦးအောင်ကျော်နှင့် အလိုးခံရမည့်အရေး ချိန်းရပြုရသည်။

ဦးအောင်ကျော်က ဗုဒ္ဓဟူးနေ့၌ မန္တလေးတွင် ဆေးသွားစစ်မည်။ မန္တလေးရှိ မင်းသူမိတ်ဆွေ ဆရာဝန် တစ်ယောက်ထံတွင် ဖြူလဲ့သွယ်အမျိုးတစ်ယောက် General Checkup လုပ်မည်ဟု အကြောင်းပြကာ A၊B၊C ပါစစ်စေမည်။ ထို့နောက် ရွာမပြန်ဘဲ မန္တလေးတွင်ပင် နေစေမည်။

ဖြူလဲ့သွယ်နှင့် မင်းသူက ခွင့်ယူ၍ သောကြာနေ့၌ မန္တလေးတွင် ဆုံကြမည်။ ဦးအောင်ကျော် ၏ ဆေးစစ်အဖြေအပေါ်မူတည်၍ ဖြူလဲ့သွယ်တို့နေ၊ မနေ ဆုံးဖြတ်ကြမည်။

ဆေးစစ်အဖြေကောင်းမွန်ပါက ထိုနေ့ညနေ၊ သို့မဟုတ်ပါက စနေနေ့မနက်တွင်ပင် ဖြူလဲ့သွယ်နှင့် ဦးအောင်ကျော်တို့ တွေ့ဆုံကြမည်၊ နေကြမည်။

ဟိုတယ်အတွက် မင်းသူမှ ကြိုတင်၍ စီစဉ်ထားမည်။ သည်သို့ အချိန်းအချက်ပြု အစီအစဉ်ဆွဲထားသည်။

ဟာကွတ်မရှိစေရန် ချစ်သူနှစ်ဦးသား အကြိမ်ကြိမ်အဖန်ဖန် ပြောဆိုဆွေးနွေးကြရသည်။ ထိုသို့ ဆွေးနွေးတိုင်းလည်း နှစ်ဦးသားမှာ ရမ္မက်ဆန္ဒ အကြိမ်ကြိမ်ထရသည်။ အထူးသ ဖြင့် မင်းသူမှာ ချစ်သူအချောအလှ ဆရာမလေးအား မုဆိုးဖိုကြီးအား ပေးလိုးရမည့် အရေး အစစအရာရာ စီစဉ်ရသည်နှင့်ပင် တဏှာထရသည်။

ဖြူလဲ့သွယ်အား ပေးသိမထားသော အချို့အစီအစဉ်များအတွက်လည်း အလုပ်ရှုပ်ရ သေး၏။ မည်သို့ပင် ဖြစ်စေကာမူ သိပ်ချစ်ရသော ချစ်သူလေး၏ ရမ္မက်ဆန္ဒအား ဖြည့် ဆည်းပေးရသည့်အပေါ် ကျေနပ်ရသလို လီးလည်းတောင်ရ၏။

အစီအစဉ်ဆွဲရ၊ စီစဉ်ရနှင့်ပင် အလုပ်များရတော့သည်။

+++++++++++++++++++++

သည်ရက်ပိုင်း ဖြူလဲ့သွယ် ရွှင်ပြမြူးထူးနေ၍ ရီရီဦးပင် ပြောယူရသည်။

“ဟင်း…ဟင်း…ဖြူလဲ့တို့များ ကိုမင်းသူနဲ့တွေ့ရတော့မည်ဆိုပြီး ပျော်နေတာပေါ့လေ..”

ရီရီဦးကစ၏။ ခွင့်ယူ၍ ပြန်မည့်အပေါ် မင်းသူနှင့်တွေ့မည်ဟု ဖြူလဲ့သွယ်က ပြောထား သည် မဟုတ်ပါလား။

“အင်းပေါ့..ရီရဲ့…ပျော်တာပေါ့လို့…”

ဖြူလဲ့သွယ် ပြုံးပြုံးလေးပြန်ပြောသည်။ စိတ်အတွင်းကမူ

“ရီရေ….ကိုကခွင့်ပြုလို့ ဦးအောင်ကျော်ကြီးလိုးတာခံရမှာမလို့ ပျော်နေတာရီရဲ့”ဟုသာ တိတ်တိတ်ကလေးဆိုမိသည်။ မည်သို့ဆိုစေကာမူ ဖြူလဲ့သွယ်တစ်ယောက် မြူးထူးနေ ရသည်ကား အမှန်ပင်။

အစားအသောက်ဆိုလည်း ရှောင်ရသေး၏။

ခါတိုင်းဆို ရီရီဦးပါလာသော အကြော်၊ အလှော် စားစရာများကို ပလုတ်ပလောင်း စားနေ ကြ။ ခုတော့ သည်လိုမဟုတ်။

တို့ကနန်း၊ ဆိတ်ကနန်းသာ။ အပူအစပ်ဆိုလျှင် ထိပင်မထိ။ ဝမ်းချုပ်စာဆိုလျှင် မစား။

အရည်များများနှင့် ဟိုတို့တို့သည်တို့တို့သာစား၏။

ဦးအောင်ကျော်ကြီးက သည်သို့စားခိုင်းထား၏။ ဝမ်းချုပ်မခံနှင့် ဖင်လိုးဖြစ်ချင် လိုးဖြစ် မည်ဟု ဆိုထားသည် မဟုတ်ပါလား။

သည်လိုဆိုတော့ ရီရီဦးက မထိတထိ စပြန်သည်။

“ဖြူလဲ့တို့တော့ မရိုးတော့ဘူးဟေ့….ခွင့်ပြန်မှာနဲ့ အစားအသောက်ကအစ ရှောင်နေ…ဧကန္တတော့…… ”

“ဟာ…ရီရီကလည်းကွာ….ဖြူလဲ့က သွားရလာရနဲ့ ဝမ်းပျက်မှာဆိုးလို့ပါနော်…”

“ဟီး..ဟီး…ရီကဘာပြောလို့လည်း….ဖြူ…လဲ့…ရဲ့”

“တော်ပါ…ရီပြောချင်တာ ဖြူလဲ့သိပါ့…သွားကွာ”

အိုးမလုံ အုံပွင့်ရသော ဖြူလဲ့သွယ်မှာ ရှက်ရှက်နှင့်ပင် ရီရတော့၏။ ရီရီကလည်း မလွယ် အစအနောက်ကလည်းသန်သည့်အပြင် အကြောင်းသိ ပြောမနာဆိုမနာ ဖြစ်ရာ ဖြူလဲ့သွယ်မှာ စကားလမ်းကြောင်း အတင်းပြောင်းရတော့သည်။

ဖြူလဲ့သွယ်မှာ ခွင့်ပြန်မည့်ရက်ကို ရောက်စေချင်လွန်းလှလေပြီ။ ညညဆိုလျှင် စိုးထိတ်ရင်ဖိုရသည်။ အတွေးနှင့်ပင် ရှက်အားပိုကာ စောက်ပက်လေး အရည်စိုရတော့၏။

++++++++++++

ဖြူလဲ့သွယ် အမူအယာပျက်နေသည်ကို ရီရီဦး သိ၏။ သူမပြန်လာသည့်နောက် ဖြူလဲ့သွယ် နို့တွေကြီးလာသည်ထင်မိသည်။ တစ်ခါတစ်ရံ ကွတကွတပင် ဖြစ်နေသည်ဟု လည်းတွေးမိသည်။

ရီရင်းမောရင်း စနောက်ရင်း ဖြူလဲ့သွယ် နို့တွေကို ထိမိကိုင်မိတိုင်း ဖြူလဲ့သွယ် အထိမခံနိုင်။

“နာတယ်ရီရဲ့…မလုပ်ပါနဲ့ကွာ….”

ပြောလည်းပြော ရှောင်လည်းရှောင်သည်။ ယခင်ကနှင့်မတူ။

“ဖြူလဲ့ရ….နို့တွေများ ပိုကြီးလာသလားလို့ပါကွ…တင်းနေတာ၊ လက်ယောင်လိုက် တာများလို့ ခစ်…ခစ်”

“ဟာ….မဟုတ်တာ…ရာသီနဲ့မလို့ နာတာပါ ရီကလည်း”

ဖြူလဲ့သွယ်မှာ ပျာပျာသလဲပင် ပြောရသည်။

သည်ကြားထဲ ဦးအောင်ကျော်နှင့် ဖြူလဲ့သွယ်မှာ ရင်တဖိုဖို ကိစ္စလေးများ ဖြစ်ရသေး၏။

ဦးအောင်ကျော်ကတော့ ဆရာမလေးဟူ၍ လူရှေ့၊ သူရှေ့ ရိုရိုသေသေ ဆက်ဆံပါသည်။

အမူအယာမပျက်အောင် နေပေးပါသည်။ သို့သော် တစ်ရက်ပြီးတစ်ရက် ကုန်ဆုံးလာ လေလေ၊ မိမိအား လိုးတော့မည့် ဦးအောင်ကျော်ကြီးအား‌ တွေ့ရသည်နှင့် ဖြူလဲ့သွယ် မှာ ရင်တုန်းပန်းတုန်ဖြစ်ရသည်။ အမူအယာပျက်၍ ကတုန်ကယင်ဖြစ်ရသည်။ တစ်နေ့ ကျောင်းသို့အသွား လမ်းတွင် ဦးအောင်ကျော်နှင့် ဆုံ၏။

“ဦး….ဦး…ကြီး….လယ်ထဲလား…”

ဖြူလဲ့သွယ် အထစ်ထစ်ငေါ့ငေါ့နှုတ်ဆတ်သည်ကို ရီရီဦး သတိထားမိသည်။

“ဟုတ်ပါ့..ဗျာ…ဆရာမလေးတို့ရော ကျောင်းလား….ဒါနဲ့ ဟို ခုံတွေရော အဆင်ပြေရဲ့လားဗျ…”

သည်တော့မှ ကျောင်းပိတ်ရက်အတွင်း ဦးအောင်ကျော်နှင့် ဖြူလဲ့သွယ်တို့ စာသင်ခုံတွေ အတူပြင်ကြသည်ကို သိရသည်။

ချက်ဆိုနားခွက်က မီးတောက်သော ရီရီဦးမှာ ဦးအောင်ကျော် အကြည့်တွေ မရိုးဟု ထင်မိသလို ဖြူလဲ့သွယ်လည်း လိုသည်ထက်ပို၍ ရှက်ရွံ့နေသည်ဟု မှတ်ချက်ချမိသည်။

 

ဗုဒ္ဓဟူးနေ့ မနက်က အဖြစ်ကိုကြည့်….။ မနက်အစောကြီးရှိသေး ဦးအောင်ကျော် နွားနို့ တွေလာပို့သည်။

“ဗျို့…ဆရာမလေးတို့…နွားနို့လာပို့တာပါ……ဒီကနေ့.မန္တလေး အလယ်သွားမှာ ဘာ တွေများ မှာဦးမလဲဗျ…”

နှစ်ဦးစလုံးအား ပြောသလိုလိုနှင့် ဖြူလဲ့သွယ်အား သွားတော့မည့်အကြောင်းပြောသည်။

ဦးအောင်ကျော်သွားတော့ ရီရီဦးက စသလိုလိုနှင့်ပြော၏။

“ဟော….ဖြူလဲ့ရေ….ဦးအောင်ကျော်လည်း မြို့ကိုအလယ်သွားမယ်ဆို…ဖြူလဲ့လည်း မန္တလေးရောက်ဦးမှာမလား….တွေ့နေဦးမယ်နော်….ဟင်း…..ဟင်း….”

ရီရီဦးက စသည်ဆိုသော်ငြား ဖြူလဲ့သွယ်မှာ ကတုန်ကယင်ဖြစ်ကာ မျက်နှာပျက်ရသည်။ အနာရှိတော့ စပ်ရသည်လေ။

+++++++++++++++

ကြာသာပတေးနေ့ တစ်နေ့လုံး ဖြူလဲ့သွယ်ပုံကြည့်ရသည်မှာ စိတ်နှင့်ကိုယ် ကပ်ပုံမပေါ်။ အယောင်ယောင်အမှားမှား။ ဖြူလဲ့သွယ် စိတ်လှုပ်ရှားရသည်။ ငိုချင်သလိုလို၊ ရီချင်သလိုလို ဖြစ်ရ၏။

အကြောင်းကား…..ဦးအောင်ကျော် ဆေးစစ်ရလဒ်များကို မင်းသူဆီမှတစ်ဆင့် သိရသည်။ အားလုံးအိုကေသည်။ အကုန်ကောင်းသည်။ A,B,C အားလုံးကင်းရှင်းသည်။

နှလုံးခုန်နှုန်းက လူငယ်များထက်ပင်ကောင်းသေးသည်။ ဆိုလိုသည်က အမောခံနိုင် သည့် သဘော။ သည်တော့ ဖြူလဲ့သွယ် အလိုးခံရဖို့ သေချာသလောက်ရှိချေပြီတည်း။

အဝတ်အစားပြင်ရသည်။ မနက်ဖြန်အတွက် စိတ်ဇောသန်သန်ဖြစ်ရသည်။ အယောင် ယောင် အမှားမှားဖြစ်ရသည်။

အရေးထဲ ရီရီဦးနှင့်စကားပြောနေစဉ် ဦးအောင်ကျော်မက်ဆေ့ဝင်လာသေးသည်။ ဦးအောင်ကျော်က မပို့စဖူး….။ ပို့သည့်အကြောင်းက ဆေးစစ်ပြီး အားလုံးကောင်းသည့် အကြောင်း။ ဖြူလဲ့သွယ်မှာ ရီရီဦးမသိအောင် ဟန်လုပ်ရသေး၏။ ခရီးသွားရမည်ကို အကြောင်းပြ၍ စောစောအိပ်ယာဝင်သည်။ အားရှိဖို့လိုသည်လေ…..။ စိတ်လှုပ်ရှားမှုကို ထိန်းကာ အိပ်ပျော်စေရန် ကြိုးစာ၍အိပ်ရသည်။

အိပ်ခန်းအပြင်မှ ရီရီဦးအဖြစ်ကို ဖြူလဲ့သွယ် မသိလိုက်။

++++++++++++++++++

 

သည်တစ်ပတ် ရီရီဦးပြန်လာသည်တွင် ဖြူလဲ့သွယ် အမူအယာတို့ ထူးခြားနေသည်ဟု ထင်မိသည်။ ပျော်မြူးရွှင်ပြနေခြင်း။ ရီမောပျော်ရွှင်နေခြင်း။ သီချင်းလေး တညည်းညည်း ဖြင့် လွတ်လပ်မြူးထူးနေခြင်း။

ဖုန်းပြောလျှင် တိုးတိုး တိုးတိုးဖြင့် တစ်စုံတစ်ရာကို စီစဉ်နေခြင်း။

ခွင့်ယူမည်ပြောသည့်အခါ ချစ်သူနှင့်တွေ့ရတော့မည်ဖြစ်၍ ပျော်ရွှင်နေခြင်း ဖြစ်သည်ဟု ထင်ခဲ့သည်။ စစနောက်နောက်ပင်ပြောနေသေး၏။ သို့သော်…. ထိုနေ့….ဗုဒ္ဓဟူးနေ့ည ဖြစ်မည် ထင်သည်။

ဖြူလဲ့သွယ်နှင့်စကားပြောနေစဉ် မင်းသူဖုန်းလာသည်။ ဖြူလဲ့သွယ် အခန်းထဲသို့ဝင်ကာ တိုးတိုး တိုးတိုးဖြင့် ပြောနေသည်။

ရီရီဦးလည်း ထမင်းစားခန်းအား တံမြတ်စည်းလှဲသည်။ အမှိုက်တောင်းအတွင်းမှ အမှိုက်များကို ပလက်စတစ်အိတ်အတွင်း သွန်ချသည်။ အနံ့တစ်ချို့ရသည်။ ညှီနံ့လိုလို။ စားကြွင်းစားကျန်များကြောင့် ဖြစ်ပေလိမ့်မည်။ အသက်ရှုအောင့်၍ သွန်ချသည်။

စက္ကူစတစ်ခုကား အမှိုက်တောင်းနှင့်ကပ်နေ၏။

ခါချသည်။ မကျ။

ထပ်၍ခါသည်။ ကျမလာ…။

အမှိုက်တောင်းကိုချကာ ထိုစက္ကူစကို လက်ဖြင့်ဆွဲယူ၍ အမှိုက်အိတ်အတွင်းထည့်သည်။

ရင်းနှီးနေသော အနံ့တစ်ချို့ကို ရှုရှိုက်မိသည်။

အမှိုက်အိတ်အတွင်းထည့်လိုက်သော ဝါကျင့်ကျင့် စာရွက်လေးကို ပြန်ထုတ်ယူလိုက် သည်။

ချေမွှထားသော စာရွက်ပိုင်လေး။

အချို့နေရာများတွင် ဝါကျင့်ကျင့် စွန်းပေလျက်။

ဖြန့်ကြည့်လိုက်သည်။ ဆုတ်ဖြဲထားသော အပိုင်းအစလေးများ…..လေးပိုင်း….။

စာရွက်အပိုင်းလေးများပေါ်တွင် စာလုံးများ………လဲ့…..နက်ဖြန်…… ….မယ်… …ကို…  စသဖြင့်။ အဆက်စပ် မရှိ။ ပြန်၍ လွှင့်ပစ်လိုက်မည်ပြင်ကာမှ စာလုံးတစ်လုံး ကို သွားမြင်မိသည်။ လိုး……..ဆိုသောစာလုံး။

ရီရီဦး စာရွက်လေးပိုင်းကို ဆက်စပ်ကြည့်လိုက်သည်။

“မနက်ဖြန်…….ဖြူလဲ့……..စောက်ပက်ကို…….အသေလိုးမယ်”

“ဟင်….”

စာရွက်အပိုင်းအစလေးများကို သိမ်းရင်း ရီရီဦးမျက်လုံးထဲတွင် ဦးအောင်ကျော်နှင့်ဆုံ တိုင်း မသိမသာ အမူအယာပျက်နေရသော ဖြူလဲ့သွယ် ပုံစံလေးများကို မြင်ယောင်မိ သည်။

မြို့သို့သွားခဲလှသော ဦးအောင်ကျော်က မြို့သို့သွားသည်။ အနီးနား မြို့ဖြစ်သော မုံရွာ ပင် မဟုတ်။ မန္တလေးသွားမည် ဟုဆိုသည်။

ဖြူလဲ့သွယ်ကလည်း ခွင့်ယူထားသည်။ တိုက်ဆိုင်ခြင်းပဲ ထားပါတော့။

သူမ မရှိသည့် ရက်ပိုင်းအတွင်း ဖြူလဲ့သွယ် နို့တွေ ထွားလာသည်ကားအမှန်။ ရာသီလာ နေသည်ဟု ပြောသည်။ ဟုတ်သည် ဆိုပါစို့။

အစားအသောက်ရှောင်သည်။ ဝမ်းချုပ်မခံ။ ထို့အပြင် ဦးအောင်ကျော်နှင့်ဖြူလဲ့သွယ်ပုံက တစ်ခုခုကို လျို့ဝှက်ကြံစည်နေသလိုလို။

သူမကိုယ်တိုင်လည်း ဦးအောင်ကျော်နှင့်ဖြစ်ခဲ့ဖူးသည် ဖြစ်ရာ ဦးအောင်ကျော်၏ လက်ဆ လက်န၊ အကြံအစည် တွေကို သိနေသည်။

သုတ်ရည်နံ့တွေရနေဆဲ မနက်ဖြန်…….ဖြူလဲ့……..စောက်ပက်ကို…….အသေလိုးမယ် ဟူသော စာမှာ မည်သို့မည်ပုံ ရောက်နေရသလဲ…။

ဦးအောင်ကျော်မှလွဲ၍ တစ်ခြားမည်သူမျှ မဖြစ်နိုင်။ ပိတ်ရက်အတွင်း ဦးအောင်ကျော်နှင့် ဖြူလဲ့သွယ်တို့ စာသင်ခုံများကို အတူပြင်ကြသည်ဆို၏။

တိုက်ဆိုင်မှုများစွာ၊ သက်သေပစ္စည်းများကို စပ်ဆက်ကြည့်သည့်အခါ ဖြူလဲ့သွယ်နှင့် ဦးအောင်ကျော်တို့ မြို့တက်၍ လိုးကြ၊ ဆော်ကြမည် ဆိုသည့်အခြင်းအရာက ကွက်ကွက် ကွင်းကွင်း မြင်သာလာတော့၏။

“ဟိ…ဟိ…ဖြူလဲ့…ကတော့ကွာ…တွေ့မယ်..တွေ့မယ်”

တရားခံကွင်းဆက်ကို သေချာပေါက်မိသော စုံထောက်တစ်ဦးကဲ့သို့ ရီရီဦး ကျေကျေနပ် နပ်ပြုံးလိုက်သည်။ စာရွက်ပိုင်းစ လေးများကို ကိုင်၍ ဖြူလဲ့သွယ် အခန်းသို့သွားမည် ပြင် သည်။ မကျေမနပ်ဖြစ်၍ကားမဟုတ်။ စချင်သည့်စိတ်လည်းပါသည်။ နောက်တစ်ချက်က မိမိနှင့် အတူတူ….။

“အင်း…ဖြူလဲ့..ရှက်သွားပါမယ်…လွတ်လွတ်လပ်လပ် ပျော်ပါစေလေ…ပြန်လာမှ ငြင်း မယ်မကြံနဲ့ မိဖြူလဲ့ရေ…၊ အခုတော့ အားရပါးရ ခံပစေဦး…၊ ဟင်း…ဦးကြီးကလည်း ဆရာမလေးတွေ ပတ်လိုးနေတာ၊ တစ်ယောက်မှမချန်ဘူး…တွေ့မယ် ပြန်လာမှ ကောင်း ကောင်းကို စဦးမယ်”

လိုးမည့်သူက သူမနှင့်မီးကုန်ယမ်းကုန်း လိုးပွဲနွှဲခဲ့သူ။ ခံမည့်သူက ညီအစ်မလိုချစ်ကြသော သူငယ်ချင်း ဆရာမလေး။ မနာလိုခြင်း မဖြစ်သော်လည်း သူမအား ဖုံးကွယ်ထားသည်ကို တော့ မကျေမနပ်ဖြစ်မိသည်။

“ဟိ…သည်လိုဆို ငါနဲ့ဖြူလဲ့က လီးတစ်ချောင်းတည်းအတူအလိုးခံဖူးတဲ့သူတွေ ဖြစ်ပြီပေါ့….ဟီး..၊ အင်း…ဦးကြီးလိုးတဲ့ပုံနဲ့ဆို ဖြူလဲ့တော့ အီစိမ့်လန်ပျံနေမှာပဲကွာ…”

လွန်ခဲ့သောတစ်နှစ်ခန့်လောက်က သူမပင် အလူးအလဲခံခဲ့ရသော ဦးအောင်ကျော်လီးကြီး ၏ လိုးသွင်းချက်များတွင် လူးလှိမ့်နေမည့် ဖြူလဲ့သွယ်ပုံစံလေးကို မြင်ယောင်မိသည်။

မဆီမဆိုင် သူမစောက်ပက်လေးပင် ရှံ့ပွရှံ့ပွ ဖြစ်မိသည်။ ဖြူလဲ့သွယ်အား မစ တော့ဘဲ သူမအခန်းသို့ပြန်၍ အိပ်လိုက်သည်။ အိပ်၍ကားမပျော်ပါ။ သူမအား ပက်ပက်စက်စက် လိုးခဲ့သော ဦးအောင်ကျော်လီးကြီးကို သတိရရင်း စိုစွက်နေသော် ပြဲအာအာစောက်ပက် လေးကို ချော့မော့နှစ်သိမ့်ရသေး၏။

တစ်ဖက်ခန်းတွင်တော့ ဖြူလဲ့သွယ်ကား….။

 

အခန်း (၃၀)

 

ဖြူလဲ့သွယ် အစောကြီးထသည်။ ရေတဝကြီးချိုးသည်။ အလှပြင်သည်။ ရင်တသိမ့် သိမ့် တုန်ရသည်။ သည်ကနေ့ မန္တလေးသို့သွားမည်။ ကိုနှင့်တွေ့ရမည်။ အဆင်ပြေလျှင် ဦးအောင်ကျော်နှင့်ပါ…..။

မကြာမခင် ရင်ဆိုင်ရမည့် အဖြစ်အပျက်အတွက် တဏှာရမ္မက်က တတ်ကြွနေရသည်။ ထိုနည်းတူစွာ လက်တွေ့ကြုံတွေ့ရမည့်အရေးလည်း စိုးတထိတ်ထိတ်။

“ဖြူလဲ့ရေ…လာ…တော့..လာ… မနက်စာ…စားသွားဦး”

ရီရီဦးအသံကြားမှ အတွေးကိုရပ်ကာ ထမင်းစားပွဲစီသို့ သွားသည်။

“အမယ်…ဖြူလဲ့တို့ ဝိရီယကောင်းချက်ကွာ..အလှတွေတောင်ပြင်လို့ပါလား… …”

“.ဟီးဟီး ဒါပေါ့ ရီရဲ့…ဘဲ…ဘဲ…နဲ့တွေ့ရမှာလေကွာ….”

ဖြူလဲ့သွယ် အားကျမခံ ပြန်စ၏။

“ဟိ..ဘဲ..ဘဲလေးလား….ဘဲကြီးကြီးလားကွ…ဟေ…ဘဲကြီးကြီးဖို့ လှလှပြင်ထားတာနဲ့ တူပါရဲ့ကွာ….ခစ်…ခစ်…”

“ဟာ…မိရီမ….ပေါက်ကရ…သွား”

ရီရီ၏ အတည်ပေါက်နှင့် ပြောသောစကားတွင် ဖြူလဲ့သွယ် ရင်တုန်းပန်းတုန်ဖြစ်ရသည်။ ရီရီများ သိနေသလားအတွေးဖြင့် မသိမသာအကဲခပ်မိသည်။

“ကဲပါ..စတာပါ…ရော့ရော့…ဦးအောင်ကျော်ကြီးပေးသွားတဲ့ နွားနို့ ကျိုထားတာ ပူပူလေး၊ သောက်စေချင်လို့ပေးထားတော့ ကျိုပေးထားရတာပေါ့တော်….နွားနို့…နွားနို့ အား…ရှိတယ်မလား…အားရှိမှ…အကြာကြီးခံ….”

ရီရီဦးက ကြော်ငြာသီချင်းကိုဆို၍ စပြန်သည်။

“အာ….တကယ်ကွာ…ရီနော်….ဖြူလဲ့ ငိုလိုက်တော့မှာ စနေ…”

“ခစ်…ခစ်….ငိုတော့ မငိုပါနဲ့ ဒေါ်ဖြူလဲ့ရယ်…တော်ကြာ….”

“ဘာဖြစ်လည်း…တော်ကြာ…”

“ဟီး…ဟီး…ဟိုဘဲကြီးလုပ်လို့နာရင် ငိုစရာ မျက်ရည်မရှိဘဲ နေမစိုးလို့ပါကွ….ဟိ..”

တကယ့်အစအနောက် သန်သော ရီရီဦး ဖြစ်တော့သည်။

“ဟာ…တကယ်ကွာ…တော်ပြီကွာ…ရီမခေါ်တော့ဘူး…..သူများကို…အတင်းစနေ”

“ဟိ…ကဲပါ…ရီကချစ်လို့စတာကိုးကွာ…ကဲ..ကဲ မန္တလေးမယ် ကိုမင်းသူစောင့်နေ လိမ့်မယ်၊ မြန်မြန်စား…မြန်မြန်သွား ဖြူလဲ့ရ”

ရီရီဦးပြင်ပေးသော မနက်စာကိုစားသည်။ အထုပ်အပိုးများကိုယူ၍ ရွာထိပ်ကားလမ်းမသို့ ထွက်လာခဲ့သည်။

ရီရီဦးက လိုက်၍ ပို့သည်။

“ရီ…ဖြူလဲ့အတန်းက ကလေးတွေကို ဂရုစိုက်နော်… တစ်ခုခုဆို ဖြူလဲ့ဆီ ဖုန်းဆက် ပေး၊ မောင်သူရ ဆိုတဲ့ကလေးက နည်းနည်းဆိုးချင်တယ် သိလား”

ဖြူလဲ့သွယ်မှာ ကလေးများကို သံယောဇဉ်မပြတ်၊ စိတ်မချစွာ တတွက်တွက် မှာ၏။

“ကဲပါ…ဖြူလဲ့ရယ် စိတ်ချလက်ချသာသွား ဟုတ်ပြီလား…ဟော ဟိုမှာ ကားလာပြီ ဖြူလဲ့ရ….ဖြူလဲ့ကိုလည်း မှာရဦးမယ်…”

ရီရီဦးက ဖြူလဲ့နားနားသို့ ကပ်၍ တီးတိုးပြောသည်။

ဖြူလဲ့သွယ် မျက်နှာရဲ သွားရသည်။

“ရီ..ရီ..နော်…ဟွန့်….”

ရီရီလက်မောင်းလေးများကို ထု၍ ကားပေါ်သို့ ရှက်ကို့ရှက်ကန်းလေးတက်သွားရသည်။ ရီရီဦးပြောသောစကားများကို နားထဲတွင်ကြားယောင်ရင်း စိတ်တွေလှုပ်ရှားရ၏။ ရီရီဦး ပြောသော စကား မှာ…

“ဘဲကြီးက အရမ်းသန်တာ၊ ဖြူလဲ့တော့ သနားပါတယ်ကွာ၊ အနောက်ကိုချခံရရင် အစားတင်ရှောင်ရတာ မဟုတ်ဘူး ဖြူလဲ့ရ…ချောဆီသုံးပေး….ဟိ…ဟိ….”

ကားလေးကား မန္တလေးမြို့သို့ အရှိန်ဖြင့် မောင်းနှင်နေတော့သည်။ ထိုကားပေါ်တွင် လိုက်ပါလာသူ ဆရာမလေး ဖြူလဲ့သွယ်မှာမူ စိတ်အလျဉ်မှာ ကားထက်မြန်တော့သည်။

ရောက်ချင်လွန်းလှပြီ။ ကိုနှင့်တွေ့ချင်လှပြီ။

ထို့ထက်ပိုသည်ကား……။

ဦးအောင်ကျော် နှင့်………..။

“ဟင်း…….” ရှက်ပြုံးလေးတစ်ပွင့် ဖျပ်ခနဲပွင့်သည်။

ရှက်ပြုံးလေလား၊ ရမ္မက်ပြုံးလေလား၊ ကြောက်ပြုံးလေလား ဝေခွဲမရ….။

ဖုန်းလေးကိုထုတ်၍ မက်ဆေ့တစ်စောင်ပို့လိုက်သည်။

“ဦးကြီး……ဖြူလေး…မန္တလေး…လာနေပြီ…”

သိပ်မကြာ…..မက်ဆေ့ပြန်ရောက်လာ၏။

“ဖြူလေးရောက်တာနဲ့တွေ့ကြမယ်၊ နောက်ရက်စောင့်မနေချင်တော့ဘူး”

ဖြူလဲ့သွယ်မှာ မင်းသူဆီမက်ဆေ့ပို့ရပြန်သည်။

“ကိုရေ…သဲ ထွက်လာနေပြီနော်…သူက ဒီနေ့ပဲ တွေ့ကြမယ်တဲ့..သိလား..”

အတော်ကြာမှ မင်းသူဆီမှ စာဝင်လာ၏။

“အင်းပါ….ရောက်မှ ပြောကြမယ်လေ သဲ…”

ဖြူလဲ့သွယ်မှာ ကားပေါ်တွင် မျက်လုံးလေးမှိတ်လျက်။ အိပ်စက်မရသည်က အသေအချာ။ စိတ်လှုပ်ရှားမှုကို သက်သာလိုသက်သာငြား မျက်လုံးလေးမှတ်ထားခြင်း ဖြစ်တော့၏။

+++++++++++++++++++++

တစ်ကယ်တော့ မင်းသူ မန္တလေးရောက်နေသည်မှာ မနက်အစောကတည်းက။ သို့သော် ဟိုတယ်က နေ့ခင်း ၁၂ ကျော်မှ Checkin ဝင်၍ရသည်။

“…………….” ဟိုတယ်။ နာမည်ကြီးသည်။ ဈေးကြီးသည်။ ကျုံးနားနီးသည်။ အချက် အခြာကျသည့် နေရာ။ မန္တလေး၏ နာမည်ကြီးဟိုတယ်များထဲတွင် ထိပ်ဆုံးထဲပါလိမ့် မည်။

အခန်းတွေလည်း ကျယ်လှသည်။ လုံခြုံသည်။ ရေပူရေအေး၊ အဲကွန်း၊ Bathtub …အစစအရာရာ လိုလေသေးမရှိ။

မင်းသူ စိတ်ကြိုက်ရွေးချယ်ထားသည့် ဟိုတယ်။

လေးလွှာ အခန်းနံပတ် (—) အစွန်ဆုံးအခန်း။ မိမိချစ်သူလေးအား တစ်ခြားလီးဖြင့် ရက်ရက်ရောရော လိုးခွင့်ပြုမည့်အခန်းအား မင်းသူ စိတ်ကြိုက်တွေးကာ ရွေးထားခြင်း ဖြစ်သည်။ ကုတင်ကြီးကား King Size၊ Double Bed ကောင်းလှပေခြင်း၊ အိစက်ညက် ညောလှပေခြင်း။ သန့်ရှင်းတောက်ပြောင်၍ ကျယ်ဝန်းလှသည်။

ထိုအခန်းနှင့်ကပ်ရပ်အခန်းက (—)။ မင်းသူ နေမည့်အခန်း။

မင်းသူ ထိုဟိုတယ်တွင် စိတ်ကြိုက်အခန်းနှစ်ခန်းကိုယူသည်။ Checkin ဝင်သည်။

အခန်း (—) တွင် သေချာစိစစ်၍ ဈေးကြီးပေးဝယ်ထားသော Spy Camera သုံးလုံးကို နေရာချထားသည်။

တစ်လုံးကို အိပ်ယာခေါင်းရင်း ပန်းချီကားဘေးဘောင်နား မမြင်သာသောနေရာ….။

နောက်တစ်လုံးကား ကုတင်ခြေရင်း တီဗွီအောက်ခြေနား။

နောက်တစ်လုံးမှာမူ မျက်နှာကြပ်တွင်။ သေချာကြည့်သည့်တိုင် Smokey Alarm တစ်ခုကဲ့သို့ပင်။ အခန်းတစ်ခုလုံး အပေါ်စီးမှ မြင်ရသည့် မြင်ကွင်း။

ဓာတ်ခဲသုံး နိုင်ငံခြားဖြစ် Spy Camera အသေးစားလေးများ။

Tablet ကိုဖွင့်သည်။ ဟိုတယ်ဝိုင်ဖိုင်ကို မသုံးဘဲ၊ ဖုန်း Wifi ဖြင့် ချိတ်ဆက်သည်။

Tablet တွင် မြင်ကွင်းသုံးခုပေါ်လာသည်။

သေးငယ်သလောက် စွမ်းဆောင်ရည် ကောင်းလွန်းလှသည်။ ရုပ်ထွက်ကြည်လှသည်။ အပ်ကျသံကိုပင် ကြားရသည်။ လှုပ်ခြင်း၊ ထစ်ခြင်း၊ မှုန်ဝါးခြင်းမရှိ။ ဈေးကလည်း မနည်း ပေးရသည်ကိုး…။

နေရာကိုစိတ်တိုင်းကျချိန်သည်။ ဟိုဟိုသည်သည်ရွှေ့သည်။ Spy Camera များကို မမြင် သာစေရန် သေချာ နေရာပြန်ချသည်။ မြင်နိုင်၊ မမြင်နိုင် အထပ်ထပ်စစ်ဆေးသည်။

သည်လောက်ဆို မိမိချစ်သူလေးအား ဟိုလူကြီးလိုးခြင်းကို တစ်ဖက်ခန်းမှ သေချာကြည့် နိုင်၊ မြင်နိုင်၊ ကြားနိုင်ချေလေပြီ။

ကုတင်အိအိစက်စက်ကြီးပေါ်ထိုင်ကြည့်၏။ စိတ်လှုပ်ရှားလွန်း၍ လူက တုန်တုန်ယင်ယင် ပင် ဖြစ်ရ၏။

“အင်း…ဒီကုတင်ကြီးပေါ် သဲလေး…သူများလိုးတာခံရမှာပါလား….” အတွေးနှင့်ပင် ရင်က တဒိတ်ဒိတ်ခုန်ရ၏။ လီးကတောင်မတ်လာရ၏။ ထုလိုက်လျှင် ပြီးချေမည်။ မဖြစ် သေး သေချာအောင် လုပ်ရဦးမည်။

မိမိနေမည့်အခန်းသို့ပြန်၍ သေချာစေရန် ချိတ်ဆက်ကြည့်သည်။ မြင်ကွင်းက ကြည်လင်ပြတ်သားနေ၏။ အားလုံးအိုကေသည်။

ထိုသို့ မိမိချစ်သူအလိုးခံရသည်ကို စိစဉ်ပေးရခြင်း၊ ချောင်းကြည့်ခွင့်ရရန် စီမံနေရင်းက ပင် လီးကတောင်ရသေးသည်။ အစက ဖြူလဲ့သွယ်အား စပိုင်ကင်မရာများ တပ်၍ ကြည့် နေမည့်အကြောင်း ပြောမည်စိတ်ကူးသည်။

သို့သော်…မလွတ်မလပ် ရှက်နေမည်စိုးရိမ်သည်။ နောက်တစ်ချက်က သူ့မမြင်ကွယ်ရာ တွင် ဖြူလဲ့သွယ် မည်မျှစိတ်ထန်၍ စိတ်လွတ်လက်လွတ် အလိုးခံသည်ကို အမှန်အတိုင်း သိချင်သည်။ သည်လိုးပွဲပြီးမှ ဖြူလဲ့သွယ်ကို ပြောပြမည်စိတ်ကူးထား၏။

 

အားလုံးပြီးတော့ နှစ်နာထိုး လုလု။ ထိုစဉ် ဖြူလဲ့သွယ်ဆီမှ ဖုန်းဝင်လာသည်။

နောက် နာရီဝက် ဝန်းကျင် မန္တလေးရောက်လိမ့်မည်။ ကားဂိတ်ထိမလိုက်ခိုင်းဘဲ လမ်းမှာ ပင် ဆင်းခိုင်းလိုက်သည်။

ရေမိုးချိုးသည်။

Hotel Reception တွင် နှစ်ခန်းလုံးစာ သော့အပ်သည်။ အခန်း (—) အား သည်နေ့ညနေတွင်ပင် ဦးအောင် ကျော်နှင့်ဒေါ်ဖြူလဲ့သွယ် အမည်ဖြင့် Checkin ဝင်မည့် အကြောင်းပြောကာ ငွေရှင်းထားလိုက်သည်။ Tip Money များများ ပေးလိုက်သည်။ အားလုံးအဆင်ပြေသည်။ ကားလေးကို မောင်း၍ ဖြူလဲ့သွယ်နှင့် ချိန်းဆိုထားသောနေရာ သို့ ထွက်လာခဲ့၏။

ဆန္ဒ ကပ်ကိုး (အပိုင်း ၁၃) 👈 ဖတ်ရန်နှိပ်ပါ။

ဆန္ဒ ကပ်ကိုး (အပိုင်း ၁၄) 👈 ဖတ်ရန်နှိပ်ပါ။

ဆန္ဒ ကပ်ကိုး (အပိုင်း ၁၅) 👈 ဖတ်ရန်နှိပ်ပါ။

ဆန္ဒ ကပ်ကိုး (အပိုင်း ၁၆) 👈 ဖတ်ရန်နှိပ်ပါ။

ဆန္ဒ ကပ်ကိုး (အပိုင်း ၁၇) (ဇာတ်သိမ်းပိုင်း) 👈 ဖတ်ရန်နှိပ်ပါ။

➡️တင်ထားပြီးသမျှ အပြာစာအုပ် အောစာအုပ်များ စာရင်းကြည့်ရန်နှိပ်ပါ။⬅