ဆန္ဒ ကပ်ကိုး (အပိုင်း ၁) 👈 ဖတ်ရန်နှိပ်ပါ။
ဆန္ဒ ကပ်ကိုး (အပိုင်း ၂) 👈 ဖတ်ရန်နှိပ်ပါ။
ဆန္ဒ ကပ်ကိုး (အပိုင်း ၃) 👈 ဖတ်ရန်နှိပ်ပါ။
ဆန္ဒ ကပ်ကိုး (အပိုင်း ၄) 👈 ဖတ်ရန်နှိပ်ပါ။
ဆန္ဒ ကပ်ကိုး (အပိုင်း ၅) 👈 ဖတ်ရန်နှိပ်ပါ။
ဆန္ဒ ကပ်ကိုး (အပိုင်း ၆) 👈 ဖတ်ရန်နှိပ်ပါ။
ဆန္ဒ ကပ်ကိုး (အပိုင်း ၇) 👈 ဖတ်ရန်နှိပ်ပါ။
ဆန္ဒ ကပ်ကိုး (အပိုင်း ၈) 👈 ဖတ်ရန်နှိပ်ပါ။
ဆန္ဒ ကပ်ကိုး (အပိုင်း ၉) 👈 ဖတ်ရန်နှိပ်ပါ။
ဆန္ဒ ကပ်ကိုး (အပိုင်း ၁၀) 👈 ဖတ်ရန်နှိပ်ပါ။
ဆန္ဒ ကပ်ကိုး (အပိုင်း ၁၁) 👈 ဖတ်ရန်နှိပ်ပါ။
ဆန္ဒ ကပ်ကိုး (အပိုင်း ၁၂) 👈 ဖတ်ရန်နှိပ်ပါ။
ဆန္ဒ ကပ်ကိုး (အပိုင်း ၁၃) 👈 ဖတ်ရန်နှိပ်ပါ။
ဆန္ဒ ကပ်ကိုး (အပိုင်း ၁၄) 👈 ဖတ်ရန်နှိပ်ပါ။
“ပြိ…ပြိ…ဖွိ…စွိ…စွိ” “အို့…ဟင့်…ဦး…ရယ်…ဦးရယ်..ဟင်း…အင်း…ဦး…ဦး…ကောင်းတယ်ဆို…..” နာကြင်ချင်း ရမ္မက်က တစ်ခါ။ နူးညံ့ခြင်းတဏှာက တစ်လှည့်။ ဖြူလဲ့သွယ်အဖြစ်မှာ အရုပ်မလေးနှယ် ဦးအောင်ကျော်ပြုသမျှ နုရသည်။ ခံရသမျှကလည်း ကောင်းလွန်သည် ဖြစ်ရာ မငြင်းဆန်နိုင်ရှာ။ ကော့လန်ကော့လန်တစ်မျိုး၊ ယိမ်းကာနွဲ့ကာတစ်ဖုံ၊ အော်ကာညည်းကာတစ်လှည့်၊ ဖွဖွသာသာ ဇိမ်ခံရသည်ကတစ်ခါနှင့် အမျိုးစုံသော ကာမရေစီးကြောင်းတွင် တတ်မပါလက်မပါ မျောချင်တိုင်းမျောသော လှေငယ်လေးပမာ။ နာကျင်သော နို့လေးက နွေးထွေးစွာ တဆစ်ဆစ်ဖြင့် ခံ၍ကောင်းလွန်းလှသည်။ ဖြူလဲ့သွယ်မှာ နို့လေးယိမ်းကာနွဲ့ကာ ဦးရယ်…ဦးရယ်…ဟုသာ ရေရွတ်နိုင်တော့၏။ စောက်ပက်ကလည်း ဘွိကနဲမည်ကာ စောက်ရည်တစ်ချို့ စီးထွက်၏။ “ဦး..ဦး…ကောင်းတယ်…အရမ်း…ကောင်းတယ်ဆို…ကွာ…ဦးရာ..ဟင့်” ဖြူလဲ့သွယ်အသံက ရင်ခေါင်းတွင်းမှ ကျေနပ်အားရစွာ ထွက်ပေါ်လာရသည်။ “ဟင်း….နို့ကကွာ…တင်းစူနေတာ…မိုက်ချက် ဖြူလေးရာ” “ဟင့်…ဖြူလေးက အပျိုကိုး…ကလေးအမေမှ မဟုတ်တာ..” “မဟုတ်လည်း ဖြူလေးနို့မြင်တာနဲ့ နို့စို့ခံနေရမှန်းသိသာအောင် နို့သီးခေါင်းရှည်၊ နို့အုံစူ နေအောင် ကျင့်ပေးတာလေ..ဒါမှ ဖြူလေးနို့မြင်တာနဲ့ ဒီဆရာမလေးကွာ အပျိုလေးတန်မဲ့ ကလေးအမေနို့လို ဖြစ်အောင် အကျင့်ခံထားရတာပါလားလို့ ပြောကြမှာ ဖြူလေးရ” ဦးအောင်ကျော်က နို့သီးစူစူရဲရဲ လေးနှစ်ဖက်အား လက်ညှိုး၊လက်မ နှစ်ဖက်စီဖြင့် စုံကိုင် ခါရင်းပြောသည်။ “ကျွတ်…ဦးရဲ့..ရှီး…ဟင့်…ဖြူလေးနို့တွေ စူထွက်ရှည်နေလည်း ဘယ်သူ့မှ သိမှာ မဟုတ်တာ…ဦး..ကလည်း…” နို့ဆွဲခါခံရသည်တွင် အံလေးကြိတ်ညည်းရင်း ဖြူလဲ့သွယ် ပြောလိုက်သည်။ “အော်….ဖြူလေးရည်းစားကတော့သိမှာပေါ့ကွ…အရင်က နို့လေးက အပျိုနို့လေး၊ အခုကျတော့ နို့ခေါင်းထွား၊ နို့သီးစူရှည်ပြီး နို့အုံအိတွဲနေတော့ သိမှာပေါ့ကွ” ဦးအောင်ကျော်စကားက ဖြူလဲ့သွယ်အရှိုက်ကို တည့်တည့်ထိသည်။ ဖြူလဲ့သွယ်မှာ ပေါင်ပေါ်ဖိပွတ်နေ သော စောက်ပက်လေးက ရွစိရွစိ ထိုးဝှေ့ပွတ်သည်။ လီးကို လက်နှစ်ဖက် ဖြင့်ဆုပ်ကိုင်၍ ဒစ်ကြီးကို ပွတ်သည်။ နို့ကို အတင်းကော့ကာ အဆွဲခိုင်းသည်။ “ဟင့်….ဦး..ဦး..ဟင့်…ကျစ်..ကျစ်…ဆွဲ…ဆွဲ…ပေး…ဟူး…အာ့…အ…ဦးရယ်” သည်လောက်ဆို ဦးအောင်ကျော် နားလည်ပြီ။ ဖြူလဲ့သွယ် ဘာကိုကြိုက်လည်း သိချေပြီ။ “တောက်…ကွာ…ဖြူလေး ရည်းစားတော့ အံ့ဩနေတော့မှာ…ဘာလို့များ ဖြူလေး ဒီလောက်နို့တွေထွားပြီး ပုံပျက်နေလည်းဆိုပြီး..ကွာ” “ဟား…အင့် ဟင့်… …ဦး…..လုပ်ပေးဆို…ဖြူလေး…အရမ်းဖြစ်နေပြီ..စုပ်ပေး…” ဖြူလဲ့သွယ်မှာ အငမ်းမရပြောမိသည်။ ထိုသို့ ဦးအောင်ကျော်နှင့်ကာမတဏှာထရင်း ချစ်သူအကြောင်း ပြောရသည်ကပင် ပို၍ထန်ရသည်။ “ဟေ…ဒါဆို ဖြူလေးရည်းစားကမေးရင်…ဘလိုပြောမလည်း…သူများလိုးမှန်းတော့ သိမှာကွ….” ဦးအောင်ကျော် စကားခင်းသည်။ “ဟင်း….ဦး…..ကျစ်…သိ.သိ..ကွာ…သူ လုပ်မပေးလို့ သူများနဲ့လိုးတာလို့ ပြော လိုက်မယ်..ဆို….ဦး..ရှီး.. ဖြူလေး အရမ်းယားနေပြီ….” “အင်း…ဒါဆို ဖြူလေးရည်းစားကို ပြဖို့ ကလေးအမေနို့ဖြစ်အောင် ကျင့်ပေးရတာပေါ့.. ကဲ….” ကဲဆိုသည့်စကားက ဖြူလဲ့သွယ်အဖို့ နို့ကျင့်ခံရခြင်း၏ အစပင် ဖြစ်တော့၏။ နို့သီးခေါင်းနှစ်ခုကို လက်ကြမ်းကြီးဖြင့် ဆွဲညှစ်သည်။ ဖြူတင်းနူးညံ့သော ရင်သားအစိုင် အခဲနှစ်ခုမှာ လက်ကြမ်းကြီးများကြားတွင် ပျောက်ကွယ်ရသည်။ “ရှီး….အား………” လက်ချောင်းများကြားမှ နို့အုံသားများ စူတစ်ထွက်နေရသည်။ စူးစူးရှရှ ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်းပင် နို့ကိုင်စွဲခံရသည်။ “အီး…..အမ….လေး…ကျွတ်…ကျွတ်….ကြမ်းလိုက်တာ ဦးရဲ့…ရှီး” ဦးအောင်ကျော်ကလည်း မညှာ။ ဖြူလဲ့သွယ် တဏှာအရှိန်ကိုလိုက်၍ ခပ်ကြမ်းကြမ်းပင် ဆွဲနယ်သည်။ အသားမာတတ်နေသော လက်ကြမ်းကြီးများက နူးညံ့သော အသားစိုင်များ ကို အားပါးတရဆွဲဆုပ် နယ်ဖက်နေရသည်မှာ ကောင်းလွန်းပေစွ။ ပြုကျင့်သူက မညှာမှတော့ ခံရသူမှာလည်း မသက်သာ။ နို့နှစ်စုံ ပြုတ်ထွက်မတတ်။ ကြမ်းရှရှ အထိအတွေ့၊ တင်းကြပ်ကြပ်ဆုပ်ကိုင်မှု၊ မညှာမတာ ဆွဲလိမ် ဆုပ်ညှစ်မှုတွင် ငယ်သံပါအောင် တအီးအီး…တအားအား…အော်ရသည်။ နာလွန်း၍ ရုန်းသော် ပို၍နာသည်ဖြစ်ရာ မရုန်းရဲ။ အံကြိတ်၍ ခံရသည်မှာ နားထင်ကြော များပင် ထောင်ထလုလု။ “အွင့်..အ..မ…လေး…အာ့…အာ့” ညှစ်ထားရင်း အထက်အောက်ဆွဲခါသည်။ နို့အုံပင် လှုပ်ယမ်းလာရသည်။ “အ….မ…လေး…..ဦး…ရဲ့…ဟား……ကျစ်….” “လီး…ကွာ….ဖြူလေးရာ….နို့ကျင့်ခံရတာ ထိရဲ့လား…ကွာ….တောက်” နာကြင်မှုကဲသော နို့ညှစ်ယမ်းမှုတွင် ဖြူလဲ့သွယ် စုပ်သပ်သည်။ ညည်းတွားသည်။ ငြင်းဆန်ခြင်းမပြုသည့်အပြင် အံလေးကြိတ်ကာ နို့လေးကိုပင် ကော့ပေးလိုက်သေး၏။ စိတ်ရှိလက်ရှိ အကျင့်ခံပါမည့် သဘော။ “ဦး….ဟင့်… ဖြူ…ဖြူလေး….အလိုး….ခံ….ချင်…ပြီ…..” ဦးအောင်ကျော် အရက်ခွက်ကိုယူ၍သောက်သည်။ အလိုးခံ အမျိုးသမီးက မရှက်မကြောက် အလိုးခံလိုပါသည်ပြောနေမှတော့ ……….။ ++++++++++++ ဦးအောင်ကျော် နို့စုပ်ကျင့်ခြင်းအား ရပ်လိုက်သည်။ ဖြူလဲ့သွယ်၏ ဖြူဖွေးသော ရင်သား၊ လုံးတင်းသော နို့အုံတို့မှာ ပုံစံမတူ ပြောင်းချေပြီ။ နီရဲသောရင်သား၊ စူထွက်သော နို့သီးခေါင်း၊ နို့အုံအလယ်မှ စူချွန်သော နို့အုံတို့ အဖြစ် ပြောင်းလဲချေလေပြီ။ ဖြူလဲ့သွယ်မှာ ပြောင်းလဲသွားသည့် မိမိနို့များကို ငုံ့ကြည့်ကာ လက်ကလေးဖြင့် ဖွဖွသာသာ ပွတ်မိသည်။ စူးရှကျိန်းတိမ်းသော အရသာကို ခံစားရသည်။ ဖြူလဲ့သွယ်အဖြစ်ကို ဦးအောင်ကျော်က ပြုံး၍ကြည့်သည်။ မိမိ၏ပြုကျင့်မှုကြောင့် ခံရခက်စွာ အထိမခံနိုင်ရှာ ဖြစ်နေသော ဖြူလဲ့သွယ်အဖြစ်ကို ကြည့်၍ ကျေနပ်အားရ ဖြစ်မိသည်မှာ မဆန်းလှ။ “နို့တွေ အထိမခံနိုင် ဖြစ်နေတာလား ဖြူလေးရ..ဟား ဟား” “ဟွန့်….ရီနေ…သူများနို့တွေကျိန်းနေတာကို..” ဖြူလဲ့သွယ် မျက်စောင်းလေးထိုး၍ ပြောသည်။ “လှတာကိုးကွ…ဟော မျက်စောင်းထိုးပြန်ပြီ…အသဲယားလာရင် ကလေးအမေနို့တင် မကဘူး ဖာသည်မနို့လေးဖြစ်အောင် ကျင့်လိုက်ရမလား ဖြူလေး” “အာ….ဦးကြီးနော်….ဖြူလေးကို…ဟွန့်” ဖြူလဲ့သွယ် မျက်စောင်းလှလှလေး မထိုးရဲတော့။ ဖာသည်မနို့လေး ဆိုသည့်စကားတွင် စောက်ပက်လေးက ဆစ်ခနဲ ဖြစ်ရသေး၏။ ဦးအောင်ကျော် အေးအေးဆေးဆေးပင် အရက်ခွက်ကို ငှဲ့သည်။ ကုန်စင်အောင်မော့ သောက်လိုက်ပြီးနောက် ဝတ်ထားသော အင်္ကျီကိုချွတ်လိုက်သည်။ ပေါင်ပေါ်တွင် စောက်ပက်ကိုပြားနေအောင် ဖိကပ်၍ ရင်ကော့ပေး နေသည့် နို့စူစူနှစ်လုံးကို တစ်ချက်စီ စို့ရင်း တတွေးများအား စိုနေအောင် ထွေးလိုက်၏။ နို့နှစ်လုံးကား နီရဲလျက်။ စူထွက်လျက်။ ပုံပျက်လုလု။ “လိုး…လိုး….ကြရအောင်လေ…ဦး…ကြီး….” “ဖျန်း……” “အာ့…ဟင့်….ဟင့်..ဦး…ကြီး….လို့…” ဖင်လုံးလေးတစ်ဖက်ကို ရိုက်ခံရ၍ ဖြူလဲသွယ် စပ်ကျိန်းကျိန်းလေးဖြစ်ရသည်။ မျက် လုံးလေးဝင့်၍ ဖင်လေးကို ပွတ်ရင်း တွန့်တွန့်လေး ဖြစ်ရသည်။ “ဖျန်း……” “အာ့….ကျွတ်…ကျွတ်…ဦး…ရယ်…” ဖြူလဲ့သွယ်၏ တင်းကျစ်ဖြူဝင်းသော ဖင်အစုံတွင် ဦးအောင်ကျော်ရိုက်ရာ နီနီရဲရဲတို့ အထင်းသား မြင်ရသည်။ ဖြူလဲ့သွယ် စုပ်သပ်သည်။ မျက်လုံးလေး မော့ကြည့်၏။ “လီးဆာနေပြီပေါ့လေ….” “ဟုတ်….ဖြူလေး….လီးဆာနေပြီ…..ဟင့်” မေးသော ဦးအောင်ကျော်က ခပ်အေးအေးမေးသလောက် ဖြေသူ ဖြူလဲ့သွယ်မှာ အလောတကြီး အငမ်းမရ ဖြေမိသည်။ အလိုးခံချင်နေမှကိုး…။ “ဖျန်း…” “အား….အမေ့” ဖြူလဲ့သွယ် ခုန်ဆွဆွလေး ဖြစ်ကာ နီရဲနေသော ဖင်ကို ဖွဖွလေးပွတ်မိ၏။ မနာလှသော် လည်း စပ်ဖျဉ်းဖျဉ်း ခံစားချက်ကတော့ ထိထိမိမိ ခံစားရ၏။ မနာသော်လည်း အရိုက်ခံရ ခြင်း၊ ရို့ကျို့သိမ်ငယ်ရခြင်း၊ မကြီးမငယ် ဆရာမလေး တန်မယ့် ဖင်ပြောင်ပြောင်ကို အရိုက်ခံရခြင်း ဟူသော ခံစားချက်တို့က ရို့ကျို့သိမ်ငယ်၊ အနိုင်ယူခံလိုသော အငုံ့စိတ် တဏှာအခံရှိသော ဆရာမလေး ဖြူလဲ့သွယ်အဖို့ အနာနှင့် ဆေးကွက်တိ။ ဖင်တစ်ချက်အရိုက်ခံရတိုင်း စောက်ပက်လေးပင် ဖျဉ်းတင်းတင်း ရွတတဖြစ်ရ၏။ မရိုက်ပါရန် မငြင်းဆိုမိ။ မျက်စောင်းလှလှလေး မရဲတရဲထိုး၊ ဖင်ရဲရဲလေးအား လက်လေး ဖြင့် အသာပွတ်၊ ဆွတတလေးဖြင့် ဖင်ရိုက်ခံခြင်းတွင် သာယာကျေနပ်ခြင်း အမူအရာတို့ ကို ပြမိသည်။ “ဟင်…နောက်လှည့်ရမှာလား….ဟုတ်…ဟုတ်” ဦးအောင်ကျော်ကား ဖြူလဲ့သွယ်အား နောက်သို့လှည့်ရန် စကားဖြင့်မပြော။ ဖင်လုံးလေးကို ရိုက်၍ပြောသည်။ လက်ဟန်ခြေဟန်ဖြင့် ပြသည်။ ဖြူလဲ့သွယ်မှာ ဖင်သုံးချက်အရိုက်ခံပြီးမှ သိရသည်။ ဖြူတင်းသော ဖင်လုံးလေးနှစ်ဖက်ကား အရိုက်ခံရာ……အရဲသား။ စောက်ပက်ဖြင့်ခွပွတ်ထားရာမှ ဆင်းသည်။ ဦးအောင်ကျော်ဖက်သို့ ဖင်ပေးကား မက်တပ် ရပ်၏။ “ကျစ်…အင့်..ဟင့်….အွင့်…အာ့” ခပ်ဆတ်ဆတ် သုံးချက် အရိုက်ခံရ၍ စူးရှကျိန်းစပ်နေသော ဖင်သားနှစ်ခြမ်းအား တံတွေး ဆွတ်၍ အသာဖွဆုပ်ပွတ်ခံရသည်တွင် ဖြူလဲ့သွယ်မှာ ခွေးမလေးသဖွယ် တအီအီ ညည်း သံလေးများ ထွက်လာရသည်။ ကောင်းလှသည်။ ဖင်ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းအရိုက်ခံရပြီး သာ သာဖွဖွ အပွတ်ခံရခြင်း၏ အရသာကို ဖင်ရိုက်ခံဖူးသူ အမျိုးသမီးတို့သာ နားလည်သည်။ မကြီးမငယ်ဖြင့် ဖင်ရိုက်ခံရသည်။ ရှက်ရသည်။ သိမ်ငယ်ရသည်။ နာရသည်။ ကြောက်ရ သည်။ ထို့ထက်ပိုသည်ကား ကာမဆန္ဒတွေ ထကြွရသည်။ ထိုနာကြင်စူးရှသော ဖင်သားအား တယုတယင် ပွတ်သပ်ယုယခံရသည်တွင်….. နာနာအရိုက်ခံရလေ ယုယခံရသည်အခါ သာ၍ကောင်းလေလေ။ အပွတ်ခံရသည့်ခဏ နာကြင်စူးရှမှုများတွင် နွေးထွေးသာယာမှုကို ခံစားရသည်။ ပက်ပက်စက်စက် အရိုက်ခံ၍ သိမ်ငယ်ကြောက်အားပိုရသမျှ၊ ယုယမှုခံရသည်တွင် ခွေးမ လေးသဖွယ် တအီအီမြည်ကာ ညည်းကာ အချွဲပိုရသည်။ ခံစားရသည်။ မိန်း မောခံစားရသည်။ လွင့်မြော စုပ်သပ်ရသည်။ ဖြူလဲ့သွယ်မှာလည်း ထိုနည်းတူစွာပင်။ ဖင်ပွတ်ခံရ၍ သာယာမူးမေ့ခံစား နေရာမှ ဖင်နှစ်လုံးကို ဆုပ်ညှစ်ခံရသည်။ ဖင်ဝပေါ်သည်အထိ အဖြဲခံရသည်။ အနယ်ခံရသည်။ ဒူးများပင်ယိုင်လာရသည်အထိ။ ဖင်ပေါက်လေးအာသည်မှာ ဖင်အတွင်းသားတို့ အေး လာရသည်အထိ။ ဖင်ကိုင်ခံနေရင်းပင် ဦးအောင်ကျော်ဒူးနှစ်လုံးက ပေါင်ကြားသို့ တိုးဝှေ့ဝင်လာပြန်သည်။ “ဟင့်…..ဟင့်….” ညည်းတွားရင်း ဖြူလဲ့သွယ်မှာ ခြေထောက်လေးကားပေးရပြန်၏။ အသဲတယားယား…၊ ဘာတွေများ အတတ်ဆန်းပါဦးလေမသိ။ “အို့…အာ့…..ဟင့်…..” ခါးကိုကိုင်ကာ ဖိချခံရသည်။ ဦးအောင်ကျော်ပေါင်နှစ်ဖက်ပေါ် ကားယားကြီးခွ၍ ထိုင်သလိုလို၊ ထသယောင်ယောင်း ကုန်းကုန်းကွကွ။ လီးတန်ကြီးက အောက်မှနေ၍ ပင့်ထိုးနေသည်မှာ ဖြူလဲ့သွယ်စောက်ပက်ကို မထိခလုတ်ထိခလုတ်။ ဖင်လုံးရဲရဲလေးကလည်း ဦးအောင်ကျော်ဆီးစပ်၊ လီးမွှေးပေါ်တွင် ပိပိပြားပြား။ ခြေကလည်းကားထားရသည်ဖြစ်ရာ ကားရားခွလျက်သား။ စောက်ပက်လေးကလည်း ပြဲပြဲအာအာ။ ဂုတ်သားနုနုလေးအား ငုံ့စုပ်ခံရသည်။ “ရှီး….အာ…..ဦး….ဟင့်…” မျက်လုံးလေး မှိတ်၍အော်ရသည်။ နို့သီးနှစ်လုံးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်သိမ်းကြုံးပင့်ဆုပ်ခံရသည်။ လက်ကြားမှ နို့သီးခေါင်း နှစ်လုံးကား စူစူတစ်တစ်။ ပွင့်အာသောစောက်ပက်ကား လေတိုးသည်ဖြစ်ရာ ယားယံစွာ အနေခက်ရသည်။ ပွတ်တိုးနေသော လီးတန်ကြီးကို အားမလိုအားမရ လက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်မိသည်။ ကိုင်၍ ကောင်းလှသည်။ တင့်တင့်ထွားထွား သန်မာလှသော လီးကိုကိုင်ရသည်မှာ အားပါတရရှိလှပေသည်။ ကို့လီးနှင့် ကွာလွန်းပေစွ။ အတွေးတစ်ချက်က မင်းသူအား ဖျပ်ခနဲ သတိရလိုက်သည်။ မိမိက ဦးအောင်ကျော်ကြီးနှင့် အချစ်ပလူး၍ မြူးထူးပျော်ပါးနေစဉ် ချစ်သူကတော့ ဘေးအခန်း တွင် မှန်းကာ လီးလေးတောင်၍ ထုနေရှာပေလိမ့်မည်။ ထိုသို့တွေးသည်ခဏ ဖြူလဲ့သွယ်မှာ စောက်ပက်အတွင်း လီးထိုးသွင်းခြင်းကို ခံစားလိုစိတ် ယိုဖိတ်ပြင်းထန်ရသည်။ စောက်ပက်အတွင်းသား နက်ရှိုင်းသောနေရာမှ ယားသလိုယံသလို ဖြစ်ရ၏။ ချစ်သူရည်းစားနှင့်လိုး၍ရပါလျက်၊ ချစ်သူရည်းစားအား ဘေးခန်းတွင်းထုခိုင်းကာ တစ်ခြားလီးထွားကြီးဖြင့် အလိုးခံရသည့်အဖြစ်က..တဏှာထစရာ။ ပြော၍မယုံ၊ ကြုံဖူးမှ သိပေမည်။ လွန်စွာနှစ်သက် မက်မောဖွယ်ကောင်းလှသော ကာမအာရုံခံစားမှု။ ယောကျ်ားရှိလျက်၊ သိနေပါလျက်ကယ်နှင့် တစ်ခြားလီးကြီးအား ကုန်းရသည့် ခံစားချက်က တဏှာစိတ်ကို အစွမ်းကုန်ယိုဖိတ်စေသည်။ ချစ်သူယောကျ်ား၏ အတိုင်းအဆမရှိ ချစ်ခင်ယုယမြတ်နိုး တန်ဖိုးထားမှုကို ရရှိခံစားရသော Hotwife တို့သာလျင် ရရှိပိုင်ခွင့်၊ ခံစားခွင့်ရှိသော ကာမအရသာ။ ထိုအရသာအထူးထူးကိုပေးမည့် လီးထိပ်ဖူးညိုထွားပြောင်ကြီးအား လက်ဖဝါးဖြင့် ပွတ်သပ်မိသည်။ လီးဥတို့အား ဖွဖွညင်သာဆုပ်သပ်ပေးမိသည်။ တယုတယင် ပွတ်ကိုင် ဆုပ်ထွေးမိသည်။ ရွာမှာကတည်းက သည်လီးကြီးကို မှန်း၍ စောက်ပက်ယားခဲ့ရသည်။ ချစ်သူနှင့်အတူအပြာရောင်အချစ်ညတို့တွင် မင်းသားဖြစ်ခဲ့သောလီးတန်ကြီး။ မိမိစောက်ပက်လေးအား လိုးခွဲနေသေည်ဟု အကြိမ်ကြိမ်မှန်းခဲ့ရသော လီးထွားကြီး…။ ယခုတော့ လက်တွေ့ဖြစ်ချေပြီ။ အချိန်မဆိုင်းလိုတော့….။ နို့ညှစ်ခံရလို့လည်း အလွန်ကောင်းလှသည်။ စူးစူးကျိန်းကျိန်းဖြင့် ခံစားရ ခက်လွန်း လှသည်။ ထို့ထက်ပိုသည်ကား ရိုးတိုးရွတ ပြဲတဲအာတာ ထိုးသွင်းခံလိုလှ သည့် စောက် ပက်ကလေး။ လီးသွင်းခံလိုလှပေပြီ။ ဦးအောင်ကျော်ကြီးလိုးခြင်းကို ခံချင်လှပေပြီ။ စောက်ပက်အတွင်းလီးကိုတစ်၍ညှစ်၍ ညည်းညူခြင်လှပေပြီ။ ကြိုက်မရှက်၊ ငိုက်မရှက်ဟူသော စကားပုံရှိ၏။ ကြိုက်လျှင်လည်းမရှက်နိုင်၊ အိပ်ငိုက်လျှင်လည်း မရှက်နိုင်၊ ဟန်မဆောင်နိုင် အိပ်ငိုက်မိသည်ကို ဆိုလိုခြင်း။ ထိုစကားပုံထက်ပိုသည်ကား လီးဆာ၍ စောက်ပက်ယားလျှင် အရာအားလုံးထက်မရှက် နိုင်ပေ။ ဖြူလဲ့သွယ်ကိုပင်ကြည့်….။ “ဦး….ဦး…..လိုး….လိုး….လိုးပေး…တော့….ဖြူလေး…..မရတော့….ဘူး….အရမ်း ခံချင်နေပြီ…နော်…..လိုးပေးတော့ကွာ…..” တုတ်ထွားမာတင်းသော လီးညိုထွားကြီးအား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ဆုပ်ကိုင်ရင်း ညုတုတု လေးပြော၏။ ရှက်လည်းမရှက်နိုင်။ ရှက်စရာလည်းမလို။ လိုးမည့်လီးကလည်း တစ်ခြား လီးမဟုတ်။ သူမအား ပါးစပ်လိုး၊နို့လိုးရုံမျှမက ပါးစပ်အတွင်း လီးရည်သွင်း ထားသည့် ဦးအောင်ကျော်လီးကြီးပင်။ ဦးအောင်ကျော်တွေးထားသည်က ထိုသို့ တစ်ဆင့်ခြင်းစီ လိုင်းသွင်း၍ လီးစွဲစေရန် ကြံစည်ထားသည်။ သို့သော် ဦးအောင်ကျော် မသိသည်ကား ဖြူလဲ့သွယ်မှာ တစ်ဖက်ခန်းမှ မင်းသူရှိနေသည်ဆိုသောအသိဖြင့် တစ်ခြား ယောကျ်ားလီးကြီးနှင့် လိုးခံရမည်ကို လွန်စွာမှ တတ်ကြွနေရသည် ဆိုခြင်းပင်။ ဖြူလဲ့သွယ်မှဦ ရက်ရှည်လများစိတ်ကူးမှန်းခဲ့ရသော အဖြစ်အပျက်တို့အား လက်တွေ့ကြုံဆုံရသည်တွင် ထင်သည်ထက်ပို၍ တဏှာစိတ်တွေ ထက်သန်ရသည်။ ပြင်းပြရသည်။ အရှက်အကြောက် မရှိတော့။ ရမ္မက်သန်သန် တဏှာထန်ထန်ဖြစ်ရ၏။ “အင်း….ငါလီး…ဖြူလေးရာ…စောက်ပက်ယားနေပြီလားကွ…လီးသွင်းခံချင်နေပြီပေါ့ လေ ..ဟုတ်လား…တောက်..” “ဟုတ်တယ်ကွာ…ဖြူလေး…စောက်ပက်အရမ်းယားနေပြီ….ကွာ….ဦး….လီးကြီး… သွင်းတာ…ခံချင်တယ်….ဟင့်…သိလား….” “အား….ထန်လိုက်တာ ဖြူလေးရ…တောက်….ကျုပ်ကလည်း ဖြူလေးကို အသေလိုးချင် နေတာ…ရွာမှာကတည်းက ပါးစပ်လိုးရတာ အားမရဘူးကွာ…ဒီစောက်ပက်လေးကို အသားနီလန်အောင် အရမ်းဆော်ချင်နေတာ” ဦးအောင်ကျော်က ပြောပြောဆိုဆို ကားယားခွ၍ ပြဲအာနေသော စောက်ပက်လေးအား လက်ဖဝါးဖြင့်အုပ်ကိုင်ရင်းပြောသည်။ ညစ်ညစ်ပက်ပက်ပြောလေ ဖြူလဲ့သွယ် တဏှာထ လေဖြစ်သည်ကို သိနေသည့်အတွက် တစ်တစ်ခွခွပင်ပြောသည်။ နို့သီးလေးကိုလည်း ဖွဖွ ညှစ်သည်။ “အိုး….အမေ့…ဟင့်….ကျစ်…ဖြူလေးလည်းခံချင်တာပဲကိုး….လိုးပါဆို ဖြူလေးစောက် ပက်မလိုးဘဲ တစ်ခြား စောက်ပက် သွားလိုးတဲ့ လူကြီး…ဟွင့် အဲဒီတုန်းကလည်း ခုလဲပဲ… ဖြူလေးဖြင့် အလိုးခံချင်လွန်းလို့ စောက်ပက် ယားနေတာ.သိရဲ့လား….ဟွန့်” လီးကြီးကို အားပါးတရဆုပ်ညှစ်ရင်း ဖြူလဲ့သွယ် စူအောင့်အောင့်လေးပြောသည်။ “ဟား..ဟား…ဖြူလေးမကျေမနပ်ဖြစ်နေတာသိလို့…အဲဒီစောက်ပက်သွားလိုးပေးပြီး တော့ ဖြူလေးကို လီးပေးစုပ်တာလေကွာ….ကြိုက်လား ကျုပ်လီးကြီး စုပ်ရတာ” “ဟိ..ကြိုက်..အရမ်းကြိုက်…ဦးကြီး လီးအကြီးကြီး ပါးစပ်ထဲငုံထားရတာ ကြိုက်တာ… သိလား.. စုပ်ရင်း ပါးစပ်ထဲ မာမာပြီး ကြီးလာတာလည်းသဘောကျတာ… ကွာ… ဖြူလေးကလေ…အို,……ဟင့်…ဦး…ကောင်း…တယ်…လုပ်….ဟင့်…လုပ်ပေးဦး” ဖြူလဲ့သွယ်မှာ စောက်စေ့လေးကိုလက်ဖြင့်အချေခံရ၍ စကားဆုံးမပြောနိုင်။ တွန့်လိမ် တွန့်လိမ်ဖြစ်ရသည်။ စောက်ပက်ကရှုံ့ပွပွဖြစ်ရသည်။ “ဖြူလေးရည်းစားလီးကိုရော မစုပ်ပေးဖူးဘူးလားကွ..” “ဟင့်….အင်း….သူကတော့ တစ်ခါတစ်လေ စုပ်ခိုင်းတယ်…….ဖြူလေးလည်း မစုပ်တတ်ဘူးလေ….ဦးကြီးကျင့်ပေးလို့ လီးစစုပ်ဖူးတာပဲကွာ….အို့ ဟင့်…ဟင့်… ချေ..ချေ…အစေ့လေး….ခု….ခု…နလို..ချေပေး…ပေး…အား….. ဦးလီးကြီးကို အရင်ဆုံး စုပ်ဖူးတာ….” “အိုး…ဒါဆို…ဖြူလေးပါးစပ်ထဲ ကျုပ်က ပထမဆုံး လီးသွပ်ဖူးတာပေါ့….ဟုတ်လား” ဦးအောင်ကျော်က မေးလည်းမေး စောက်စေ့လေးကိုလည်း ထိုးကာတစ်မျိုး ချေကာ တစ်ဖုံ၊ ညှစ်ကာတစ်သွယ် ကစာပေးသည်။ ဖြူလဲ့သွယ်မှာ စောက်စေ့အချေအညှစ်ခံရင်း ထိုသို့ ညစ်ညစ်ပက်ပက် နှိုင်းယှဉ်ပြောရသည်ကို မသိစိတ်မှ သာယာနှစ်ခြိုက်လာရသည်။ ပို၍ ရဲတင်းလာ၏။ ပို၍ထန်လာရသည်။ ပို၍ အရှက်ကင်းမဲ့လာရသည်။ ထိုသို့ခံစားချက် မှာ လီးနှစ်ချောင်းဖြင့် ခံဖူးသော မိန်းမတို့သာ ရရှိခံစားနိုင်ပေသည်။ လီးနှစ်ချောင်းဖြင့် ခံဖူးလင့်ကစား၊ တစ်ခြားတစ်ယောက်နှင့်လိုးဖူးသည်ကို နောက်တစ် ယောက်က ကြည်ဖြူကျေနပ်စွာ မေးမြန်းဦးမှ မဟုတ်ပါလား။ အလိုးခံအမျိုးသမီးအနေဖြင့်လည်း လီးတစ်ချောင်းဖြင့် အလိုးအနှိုက်ခံနေစဉ် အခြားလီး ဖြင့် အလိုးခံဖူးသော အကြောင်းအား အမေးခံရသည်တွင် လီးတကာအား အလိုးခံနေ သော အပျက်မသဖွယ် ခံစားစေရသည်။ ထိုခံစားမှုကပင် အစွမ်းကုန် ရမ္မက်ထစေရသည်။ အရှက်မရှိသော မိန်းမသဖွယ် ခံစား၍ တဏှာရာဂ မုန်တိုင်းထရသည်ပင်။ အသက်ကြီးကြီး အညာသားမုဆိုးဖိုကြီး၏ အလိုးအနှိုက်ကိုတစ်တစ်ခွခွခံရင်း ချစ်သူနှင့် လိုးသည့်အကြောင်း အမေးခံရသည့် ဖြူလဲ့သွယ်အဖို့ ဆိုဖွယ်ရာပင် မရှိတော့။ “အာ့…ကျစ်ကျစ်..ဟုတ်…..ဟုတ်…ဦး…ရှီး…ဦးပဲ ပါးစပ်လိုးဖူးတာ….အာ့အာ့” “ရှီး….ထန်တယ်ဖြူလေးရာ…..လိုးမှာ..ဖြူလေးပါးစပ်ကို အမြဲလိုးမှာ” “အာ့..လိုး…လိုးကွာ…..ဟင့်….ကောင်း….ကောင်း…နေ….ရှီး…အီး…” “ဒါဆို ဖြူလေးပါးစပ်ထဲ ကျုပ် လရည်ပန်းတာ၊ ကျုပ်လရည်သောက်ဖူးတာ ပထမဆုံးပေါ့…..ဟူး……..” “ဟုတ်…ဦး..လရည်ပဲသောက်ဖူးတာ….အင့်…ဦး…ထိ…ထိ…တယ်..…” စောက်စေ့ကို အဆက်မပြတ်ချေရင်း ဦးအောင်ကျော်က ပြောသည်။ ဖြူလဲ့သွယ် တစ်ကိုယ်လုံးတုန်ယင်လာရသည်။ စောက်ရည်တွေ တစွိစွိ ကျရသည်။ “ဒါဆို ဖြူလေးက လီးစုပ်မလေးပေါ့ကွ” “ရှင်….ဟင့်….အင့်…အင့်….ထိ…..ထိ……ထိ…တယ်…ကွာ..” “လိမ္မာလိုက်တာကွ….ထပ်ထူးပါဦး…လီးစုပ်မလေးရ” “ဟင့်….ရှင်…..ဦး” “ဟား…ငါလိုးမဖြူလေးရာ…ထန်လိုက်တာ…” လီးစုပ်မလေးဟု ပစ်ပစ်နှစ်နှစ် အခေါ်ခံရခြင်းတွင် ရှင် ဟုပင်ထူးမိသည်။ သည်တော့ ဦးအောင်ကျော်မှာလည်း ထန်လွန်းမက ထန်ရတော့သည်ဖြစ်ရာ ငါလိုးမဖြူလေးဟု ထပ်ဆင့်ခေါ်သည်။ရောင်းသူဝယ်သူ အသံတူ ဆိုသည် မဟုတ်ပါလား။ မလိုးခင်မှာပင် တစ်ခွပက်စက်စွာ ညစ်ညစ်ပက်ပက် ပြောရင်းဆိုရင်း အရသာရှိလှပေခြင်း။ အားရပါးရ ရှိလှပေခြင်း။ “အာ…စောက်ရည်တွေစိမ့်နေတာပဲကွာ…..ဖြူလေး….ငါလိုးမဖြူလေးရ…” “အိ…အာ့…အ…အီး…အား…..ကျွတ်ကျွတ်..” “ခွေမလေးလို တအီအီနဲ့ကွာရှီး…ခွေးမလေး စောက်ပက်ကစိုရွှဲနေပြီ…ဖြူလေး…က ခွေးမလေးလား…အိုး,…ဇွိ” ဦးအောင်ကျော် လက်တစ်ဆစ်က စောက်ပက်ပေါက်လေးထဲ ဇွိကနဲထိုးသွင်းသည်။ ဖြူလဲ့ သွယ်မှာ ကုန်းကွကွကြီး ဖြစ်ရသည်။ ကြပ်တစ်သောခံစားမှုနှင့်အတူ ဦးအောင် ကျော် လက်ခလယ်ကို အငမ်းမရညှစ်သည်။ ပါးစပ်ကလည်း ညစ်ညစ်ပက်ပက်ပင် ပြန်ပြောသည်။ ထိုသို့ ပြောလေ ဦးအောင်ကျော်က ပိုကောင်းအောင်လုပ်လေ..၊ ခံရတာ ကောင်းလေ ဖြစ်ရသည်။ ထို့အပြင် ကိုယ်တိုင်လည်း ထိုသို့ ညစ်တီးညစ်ပက်ပြော၍ ခံစားရသော အရသာကို နှစ်သက်မိတော့သည်။ “ဟင့်…ရှီး…..ထိ…ထိ..တယ်…ဟင့်…အီး…အ…အ…အင်း…ခွေး…မ…လေး…လား..ဟင်…ဖြူလေး…က ဦးကြီး ခွေးမလေး….လားလို့…အာ့….ကျွတ်ကျွတ်..” စောက်စေ့ကို အချေခံရခြင်း၊ စောက်ပက်ပေါက်အာတာတာလေးအတွင်း လက်ခလယ်တ ဆစ် ထိုးတစ်ခံရခြင်း၊ လည်ပင်းလေးကို စုပ်ယက်ခံရခြင်း၊ ကျောပြင်ကို လျှာဖြင့်စုပ်ခံရ ခြင်းတို့ကြောင့် ဖြူလဲ့သွယ်မှာ တဏှာစိတ်အလိုအတိုင်း ညစ်ပက်တစ်ခွစွာ အပြန်အလှန် ပြောမိတော့သည်။ ထိုသို့ အပြောခံရခြင်းကပင် ခံစားရသော တဏှာရာဂကို ပို၍ပြင်းပြ စေ၏။ “ရှီး….ငါလိုးမဖြူလေးရာ…တောက်…စောက်ပက်ကစီးခါနေတာပဲ…လီးပဲ ဖြူလေးရ… ဟင်း… ခွေးမလေး…….” “အာ့.ဟာ့….ဟင်…ရှင်….ရှင်….ဦး….ရယ်…ဟား….ကျွတ်…” “အိုး….ရှီး ထန်လိုက်တာ ဖြူလေးရာ လီးဆာနေတဲ့ခွေးမလေးလား…ဟင်း၊ ကြိုက်လား ခွေးမလေးလို့ အခေါ်ခံရတာ” ဦးအောင်ကျော်က ပြောရင်း စောက်ပက်အတွင်းမှ လက်ကို အဝင်အထွက်ကစားသည်။ “စွပ်..စွိ…စွပ်…စိ…စိ..” “အာ့ဟ….အင့်….ဟင့်….အ…ဟုတ်….ဟုတ်….တယ်…ဖြူလေး..က….လီးဆာနေတဲ့…ခွေး…ခွေး…မလေး..ပါ…အား ဦးရဲ့…ဟင့် ကောင်းတယ်….ကျွတ်…..အိုး……” စောက်စေ့လေးကို လက်ညှိုးလက်မဖြင့် ဖိညှစ်ခံရသည်။ စောက်ပက်အားထိုးတစ်ထား သော လက်ခလယ်က ငြိမ်နေသည်။ ဖြူလဲ့သွယ် မခံစားနိုင်။ အသံကုန် အော်ညည်းရင်း “အား….ဟင့်…လိုး…လိုး…တော့ဆို…..ခွေးမလေး စောက်ပက်ကို လီးကြီးထိုးသွင်း တော့…ဆို…နော်…ဟင့်…ဖြူ…ဖြူလေး…..ခံချင်ပြီ….ဟင့်…..ဟင့်..လိုးပါနော်…နော်” ဖြူလဲ့သွယ် အငမ်းမရတောင်းဆိုရတော့သည်။ အလိုးခံချင်စိတ်တွေ ထိပ်ဆုံး ရောက်ချေပြီ။ ညစ်ပက်တစ်ခွသော စကားလုံးများကို တစ်တစ်ရစ်ရစ် ပြောထွက် ချေပြီတည်း။ စောက်ပက်အတွင်းထိုးသွင်းလာမည့် လီးကြီးကို ညှစ်ချင်လွန်းလှပြီ။ စောက်ရည်တွေကလည်း တစိစိစိုစိုရွှဲရွှဲ။ “အို့….ဦးရဲ့” ဖြူလဲ့သွယ် ကိုယ်လုံးလေး စွေ့ခနဲ ပွေ့ချီခံရသည်။ ထို့နောက်….စားပွဲပေါ် အတင်ခံရသည်။ ပက်လက်ကလေး…။ စားပွဲခုံမှာ ခါးလယ်မရှိတရှိဖြစ်လေရာ အလိုးခံဖို့များ သေချာတိုင်းထွာလုပ်ထားသည့် အလား။ ဖြူလဲ့သွယ် ခြေကျင်းဝတ်နှစ်ခုကို ဦးအောင်ကျော်လက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ခံရသည်။ အချဲခံရသည်။ ရင်ဘက်ဆီသို့ ဒူးခေါင်းရောက်လုတိုင် တွန်းတင်ခံရ၏။ “ဟင့်…ဦးကြီး…ရယ်…” ဆိုတော့ဖြူလဲ့သွယ်မှာ ဒူးထောင်ပေါင်ကား စောက်ပက်အပွင့်သား။ ဖြူလဲ့သွယ်ဖင်အစုံမှာ စားပွဲခုံနှင့်ပင် လွတ်ကာ လေပေါ်ဝဲနေတော့သည်။ စောက်ပက် လေးက ပွင့်အာစ နှင်းဆီပန်းပမာ ပြူးတူးပြဲတဲ အာတိအာတာ။ ဖင်စအိုဝပေါက် နီတာရဲလေးက ဖူးငုံစ နှင်းဆီပန်းအလား…အစုစုအရစ်ရစ်၊ အတစ် တစ်အစေ့စေ့.။ မျက်စေ့ပသာဒ ရှိလှပေခြင်း။ “ဖြူလေး….လက်နှစ်ဖက်နဲ့ တံကောတ်ကွေးကနေထိန်းထားကွာ…မလွတ်စေနဲ့…” ဖြူလဲ့သွယ်မှာ ဦးအောင်ကျော်အလိုကျ ခြေနှစ်ဖက်ကို တင်းတင်းဆုပ်ရသည်။ စောက်ပက်က လီးသွင်းခံရန်အသင့်။ ဦးအောင်ကျော် လီးရှေ့ ကွတ်တိ။ လိုးချင်တိုင်း လိုး၊ ဆော်ချင်တိုင်းဆော်၊ အလိုးအဆော်ခံ၍ အော်ရန်သာ ရှိတော့သည်။ ဦးအောင်ကျော်က ဖြူလဲ့သွယ်အား အလိုးခံအနေအထားကို စိတ်တိုင်းကျပြင်သည်။ အားမရသေး…။ ကုတင်ပေါ်မှ ခေါင်းအုံးကို သွားယူသည်။ ဖြူလဲ့သွယ် ဖင်ကိုတွန်းတင် ကာ ခေါင်းအုံးခုသည်။ စားပွဲအစွန်းသို့ ဖင်ကိုဆွဲယူသည်။ “ဟင့်…..အမေ့….” ဖြူလဲ့သွယ် အသံလေးထွက်လာသည်။ အလိုးခံချင်တုန်းကလည်း ငမ်းငမ်းတတ်။ အလိုးခံရတော့မည်ဆိုတော့လည်း ကြောက်ရသည်။ အလိုးခံအနေအထားကလည်း တစ်ခါမျှကြုံဖူးသည့်အနေအထားမဟုတ်။ အိပ်ယာထက် ပက်လက်လှန်၊ မီးပိတ်၊ လှေကြီးထိုး ရိုးရိုး၊ လီးသေးသေးလေးဖြင့် လေးငါးဆယ်ချက်ဆောင့်လိုးခံ၊ အော်ရန်ပင် အချိန်မရလိုက် လရည်ထွက်၍ ပြီးသွားသော မင်းသူ၏ အလိုးကိုသာ ခံဖူးသည်ဖြစ်ရာ ယခုလို ပိုးစိုးပက်စက် အလိုးခံအနေအထားက အသဲယားစေသလို ကြောက်အားလည်း ပိုရသည်။ ဖြူလဲ့သွယ်စောက်ပက်လေးမှာ ပေါင်နှစ်ဖက်ဖြဲကားထောင်ထားရသည်တွင် ပွင့်ပွင့်အာ နေရသည်။ စောက်ပက်သားမို့မို့ နှစ်ခြမ်းမှာ ဖူးဖူးအာအာ။ အသားဖြူသူဖြစ်ရာ စောက်ပက်မွှေးခပ်ရေးရေးမဲမဲတို့နှင့်ပနံသင့်စွာ အဖြူတွင် အမဲထင်လျက် စွဲမက်ဖွယ်အတိ။ စောက်ပက်နှစ်ခြမ်းကြား စူတူပွင့်အာစောက်ပက်နှုတ်ခမ်းသားချပ်တို့မှာ နီနီရဲရဲ ရွှဲရွှဲစိုစို။ ထို့ထက်ပိုသည်ကား စောက်စေ့ဖူးလေးမှာ ငုပ်တုတ်ကလေး။ ထိရက်စရာမရှိသော စောက်ပက်ပွင့်ချပ်တို့ကြား စောက်ပက်ပေါက်လေးမှာ နေမထိလေမထိ အိအိစိစိ။ “ဟား…ဖြူလေး…လှလိုက်တဲ့ စောက်ပက်ကွာ….ရှီး….ရှင်းသန့်နေတာပဲ တောက်” လီးတရမ်းရမ်းနှင့် ဦးအောင်ကျော်မှာ ဖြူလဲ့သွယ်၏ ဖြူဖွေးရှင်းသန့်နီတာရဲ စောက်ပက်အလှတွင် လိုးရန်မေ့ကာ စူးစူးစိုက်စိုက် ပင်ကြည့်၏။ “ဟင့်…ရှက်တယ်လို့…ဦး,…ကြီး…ရဲ့..အဟင့်….ဟင့်…” ဖြူလဲ့သွယ်အရှက်က စောက်ပက်တွင်ရှိသည်ထင်။ စောက်ပက်ကိုသေချာကြည့်ခံရတော့ ရှက်အားပိုရသလို အကြည့်ခံစောက်ပက်လေးက လှုပ်စိလှုပ်ရွဖြစ်ရသည်။ မနေတတ်။ “ဟင့်…ဦး…ရဲ့..လုပ်တော့လေ….” ဖြူလဲ့သွယ်အသံလေးကြားမှ စောက်ပက်အလှတွင်နစ်မျောနေသော ဦးအောင်ကျော် လှုပ်ရှားတော့၏။ “ထွီး….” ဦးအောင်ကျော်က ဖြူလဲ့သွယ်၏ ပွင့်အာနီရဲနေသော စောက်ပက်အပေါ် တံတွေးထွေး ချသည်။ “အမေ့…အိုး……” အေးစက်သော တံတွေးများ၏ အထိအတွေ့ကို စောက်ပက်ဝက ခံစားရမိသည်တွင် ဖြူလဲ့ သွယ် အမေ့တကား စောက်ပက်လေးကို ရှုံ့မိသည်။ “အဟင့်…ဦး….ဦး…..ရယ်…” မျက်လုံးလေးကိုမှိတ်သည်။ စောက်ပက်ပေါ်မှတတွေးတို့က စောက်ပက်အကွဲကြောင်း တစ်လျှောက်စီးစင်းကာ စောက်ပက်အောက်နား တင်းရင်းသော အရေပြားမှတစ်ဆင့် ဖူးငုံပွင့်စ ဖင်ဝအထိ သွယ်တန်းစီးလျက်…။ “ဘက်…ဘက်…..စွိ…ဖုတ်…ဖက်..” လီးတန်ကြီးကို အရင်းမှကိုင်၍ မို့ဖောင်းစူအာနေသော စောက်ပက်လေးအား တဖက်ဖက် ရိုက်သည်။ “အာ့…ရှီး….အိုး…ဟင့်…အာ့…လား….လာ့…ဟင်း…ဦး…ကြီး….လို့..ဟင့်…ဟင့်” ဖြူလဲ့သွယ် မျက်လုံးလေးမှိတ်သည်။ စောက်ပက်သားအိအိလေးအား လီးတန်မာမာကြီး ဖြင့် တဖက်ဖက်အရိုက်ခံရခြင်းတွင် လူးလွန့်အော်ညည်းရသည်။ စောက်ပက်သားလေး များ ရှိန်းကနဲ ဖိန်းကနဲ…။စောက်ပက်ပေါက်လေးပင် မြင်သာထင်သာ ပွင့်အာလာသည်။ အပေါက်လေးက နီနီစွေးစွေး၊ စောက်ရည်လေးများက ဖြူဖြူဖွေးဖွေး….။ အသဲက တအေးအေး….။ “စွိ….ဖပ်….စွိ..ဇိ…” “အ…မ….လေး….ဦး…ရဲ့…ဟင်း….အွင်း…..” စောက်ပက်မြောင်းလေးကြား လီးဒစ်မာမာကြီး လျှောတိုက်ထိုးခံရသည်။ စောက်ပက်အတွင်း လီးထိုးသွင်းခြင်းမဟုတ်။ စောက်ပက်နှုတ်ခမ်းသားနီနီတွတွလေးများ ပြဲအာသည်။ စောက်ပက်မြောင်းကြားမှသည် စောက်စေ့လေးဆီသို့….လီးဒစ်ညိုလုံးကြီး ဇွိကနဲ ဇိကနဲထိုးသည်။ “အား….ဟား….အီး….ဦး…ဟင့်…အား…ဦး…ရဲ့..ဟင့်…ရှီး….အား…ဟင့်…ဦး….လိုး….ပေး…တော့လို့…ဟင်း….အိုး…..အာ့..” မခံနိုင်။ ဖြူလဲ့သွယ်မခံနိုင်ပါ။ အရသာအစုစုတို့ ပေါင်းစုစည်းရာ စောက်စေ့လေးအား လီးဒစ်ညိုလုံးကြီး တဇွိဇွိ တဖက်ဖက် ထိုးပွတ်ခံရသည့်အခါ ဖင်ကိုကော့ကာ အော်ညည်း သည်။ လိုးပေးပါရန် တစာစာ ပူဆာရသည်။ စောက်ပက်မှအရည်တို့က ဖင်ကြားထိပင် စီးလုလု။ “တောက်…ဟား….လိုးသမျှ စောက်ပက်တွေထဲ ဖြူလေးစောက်ပက် အလှဆုံးပဲ…ရှီး…” ဦးအောင်ကျော်ပြောသည်။ ပြောပြောဆိုဆို လီးဒစ်လုံးကြီးအား စောက်ပက်ပေါက် အတွင်း တအိအိထိုးသည်။ မဝင်။ တစ်ခံနေသေးသည်။ “အီး…..ကျစ်…ကျစ်…ဟင့်…လိုး…လိုး…ပြီ…အ…လား…..ဦး…ကြီး…” မိမိစောက်ပက်ကို အလှဆုံးဟု ဂုဏ်တင်ဖွဲ့ဆိုခံရသောအခါ လီးထိုးခံရင်းမှ ကျေနပ်စိတ်လေးနှင့်အတူ ညည်းတွားမိသည်။ ဦးအောင်ကျော်ကား ကယောင်ကတန်းညည်းညူနေသည့် ဖြူလဲ့သွယ်ကို ခွန်းတုံ့ မပြန်တော့။ စောက်ပက်ပေါက်လေးအားဖုံးကာ တစ်နေသော လီးဒစ်ညိုကြီးအား တေ့သွပ်သည်။ “ကျွတ်…ဟင့်..အင့်….ဟင့််….ဦး….ရဲ့…ဟင်း….” ဖြူလဲ့သွယ် စုပ်တသပ်သပ်ဖြစ်ရသည်။ ဆုပ်ကိုင်ထားသော ခြေကျင်းဝတ်ကို ကားနိုင်သမျှ ကားပေးသည်။ စောက်ပက်အတွင်း ဒစ်ဝင်စေရန် ဖြဲကားပေးမိသည်။ လီးဒစ်တစ်၍ အသွပ်ခံရခြင်းကို မခံစားနိုင်။ ဦးအောင်ကျော် ခါးအားကိုအသုံးပြု၍ လီးကို ဖိသွင်းသည်။ ထောင်ထောင်ထနေ သောလီးကြောတွေက လီးတန်တွင် တွန့်ကာစုသည်။ တင်းခံနေ သောစောက် ပက်ကြပ်ကြပ် လေးကြောင့် လီးတန်ကြီးက ကွေးညွတ်သွားရ၏။ “ဘွတ်….ဘွိ…” အားဖြင့်ဖိသွပ်သော လီးအားကို စောက်ပက်ကြပ်ကြပ်လေးက တင်းမခံနိုင်ရှာ။ အလံဖြူမည်သော စောက်ရည်ဖြူလေးများ စိမ့်ထွက်ကာ ကျူးကျော်ဝင်ရောက်လိုးသွပ် သော လီးဒစ်လုံးညိုညိုမာမာကြီးအား အရှုံးပေးရတော့သည်။ စောက်ပက်လေး ပွင့်အာ သည့်ခဏ လီးတန်ကွေးကွေးကြီးက ဖြောင့်တန်းကာ ဒစ်လုံးကြီးက စောက်ပက်ပေါက် အတွင်း ဘွတ်ခနဲဝင်သည်။ လိုးသွင်းသည့်အရှိန်ကို မထိန်းနိုင်ရာ လီးဒစ်တင်မက လီးတန် တစ်ဝက်မရှိတရှိ စောက်ပက်အတွင်း ထိုးခွဲဝင်သည်။ “အ…မ……လေး…….သေ…ပါ..ပြီ ဦး…ကြီး..ရဲ့…ဟင်း…..ဟင့်…..အွင်း…အ..အား” အော်သည်။ ဖြူလဲ့သွယ်အော်သည်။ စိတ်ရှိလက်ရှိအော်သည်။ စောက်ပက်မှ လီးသွင်းခံရ သမျှ အတိုးချ၍ ပါးစပ်လေးကအော်ရသည်။ အလိုးခံအမျိုးသမီးအဖို့ အော်ရဟစ်ရသည် ကိုက အလိုးခံ၍ကောင်းခြင်း၏ ပြယုဂ်တစ်ခုပင်။ လိုးသက်ရင့်နေသော ဦးအောင်ကျော်မှာ ဖြူလဲ့သွယ် စူးစူးဝါးဝါးဟစ်အော်သည်ကို မတားဘဲလွှတ်ပေးထားသလို လီးကိုလည်းဝင်သည့်အတိုင်း ထိုးတစ်ထားသည်။ ဖြူလဲ့ သွယ်နို့လေးကို ကုန်း၍စို့သည်။ လျှာဖျားလေးဖြင့် တပြပ်ပြပ်ယက်သည်။ နို့သီးခေါင်း လေးအား စုပ်သည်။ ယက်သည်။ ဖွဖွသာသာ…..။ ဖြူလဲ့သွယ်မှာ စောက်ပက်ဆီမှ နာကြင်ခြင်းနှင့် နို့သီးဆီမှ ယားယံကောင်းလွန်းခြင်းတို့ ရောယှက်ကာ တအိအိ..တအီအီ ညည်းညူရပြန်၏။ “အီး…ဟင့်..ဟင့်…ကောင်းတယ်…ကောင်း…..တယ်…ဦး…ကြီး…ဟင့်..နည်း…နည်း ဆက် သွင်းလေ…” ဦးအောင်ကျော် နို့စို့ရာမှ ရပ်သည်။ လီးကြောထောင်ထောင်ထနေသော…..လီးတန်ကြီးကား စောက်ပက် နီတာရဲ သေးသေး ကြပ်ကြပ်လေးအတွင်း အသည်းယားစဖွယ် စိုက်လျက်တန်းလန်း။ ဖြူလဲ့သွယ်စောက်ပက်အတွင်း တန်းလန်းတစ်နေသော လီးတန်ကြီးအား ဝက်အူစုပ် သလို တရစ်ခြင်းသွင်းသည်။ စိတ်ရှိလက်ရှိလိုးပစ်လိုက်ခြင်သော်လည်း စောက်ပက်ကြပ် ကြပ်လေး ပြဲသွားမည်စိုးသဖြင့် စိတ်ကိုထိန်းရသည်။ ရက်ရက်ရောရော အလိုးခံနေသော ဖြူလဲ့သွယ်အားလည်း လီးအရသာကို ထိထိမိမိခံစား၍ ကောင်းစေရန် စေတနာလေးက လည်းပါသေးသည်။ လီးအရသာသိ၍ နောက်နောင်အချိန်မရွေး ခေါ်လိုးနိုင်စေရန်လည်း ကြံရွယ်ထားသည်ဖြစ်ရာ….ဖြည်း ဖြည်းသာသာပင် လီးသွင်းခြင်းအမှုကို ဆောင်ရွက်၏။ တတိတိသွင်းလေ စောက်ပက် သား နုနုအိအိရွရွတို့က လီးတန်မာမာကြီးအား အငမ်းမရ ဆုပ်ညှစ်ဆီးကြိုသည့် အရသာကိုလည်း ဖြည်းညှင်းစွာ ခံစားရသည်။ ဆိုရလျှင် ဦးအောင် ကျော်ကား လီးတန်ကြီးအား လက်ဖြင့်ဆုပ်ညှစ်ခံထားရသလို အကောင်းကြီးကောင်းရ သည်။ ဖြူလဲ့သွယ်မှာလည်း ထိုနည်းနှင်နှင်။ မဆန့်မပြဲ ထိုးခွဲဝင်ရောက်လာသော လီးကြီးအရသာအား မချိမဆန့်ခံစားရသည်။ စောက်ပက်လေးက တင်းဆန့်ပြန့်ထွက်သလို ဖြစ်ရသည်။ စောက်ပက်နှုတ်ခမ်းသားနီနီညိုညိုလေးနှစ်ဖက်ကား လီးတန်မဲမဲ၊ လီးကြောထောင် ထောင်ကြီးတွင် မျော့တွယ်သလို ကပ်နေရသည်။ စောက်ပက်သားနုနုတို့အား လီးဒစ်မာမာကြီးက ဦးဆောင်၍ထိုးခွဲခံရသည်။ လီးတန်ကြီး ကတအိအိ တတိတိ ထိုးတစ်သွင်းခံရသည်။ လီးတစ်ရစ်ဆိုတစ်ရစ်ဆိုရအောင် ဖြူလဲ့သွယ်မှာ အော်ရသည်။ ဟစ်ရသည်။ ခြေကျင်းဝတ်ကို တင်းတင်းဆုပ်ရသည်။ စောက်ပက်ကို ဖြဲနိုင်သမျှဖြဲကားပေးသည်။ လီးဝင်သက်သာလိုခြင်း။ စောက်ပက်အတွင်း စူးနစ်ထိုးခွဲနေသော ကာမခံစားချက်အား သက်သာလိုသက်သာငြား လုပ်မိလုပ်ရာ လုပ်ခြင်း။ အော်မိအော်ရာအော်ခြင်း။ အခန်းလေးအတွင်းမှာတော့ လီးတရစ်ခြင်းသွင်းသံ….. တစွိစွိ….တဘွိဘွိ…တအိအိ…။ ဦးအောင်ကျော်၏ ကျေနပ်အားရ ညည်းညူသံ….တရှီးရှီး…တတောက်တောက်…။ ဖြူလဲ့သွယ်၏ အော်ဟစ်ညည်းတွားသံ တအီးအီး၊ တအားအား…တကျွတ်ကျွတ်။ လိုးသူရော ခံသူပါ အရသာရှိလှပေခြင်း။ အားပါးတရရှိလှပေခြင်း။ စိတ်တူကိုယ်တူ ပျော်ပျော်မြူးမြူး ရူးမူးရင်ခုန် ကာမအာရုံအတွင်း သက်ဆင်း၍ အချိန်ကိုပင် သတိမမူ နိုင်တော့ချေပြီတကား…..။ လီးတန်ကြီးတစ်ဝက်ခန့် စောက်ပက်အတွင်း မဆန့်မပြဲ တစ်တစ်ရစ်ရစ် နစ်ဝင်နေသည့်အတွက် ဖြူလဲ့သွယ်မှာ အသက်ပင်မရှုနိုင်။ အံကြိတ်၍ ခံရသည်။ စောက်ပက်ကညှစ်စရာမလို။ ထိုးသွပ်ထားသောလီးတန်ကြီးက အပြည့်အနင့်။ အကြားအလပ်မရှိ။ လီးဒစ်ကြီးက စောက်ပက်သားနုနုတို့အား ထိုးတစ်သည်။ ကြပ်သိပ်ပြည့်နင့်သော ခံစားချက်က တစ်ကိုယ်လုံးတွင် ပျံ့နှံ့၏။ “အ ဟင့်…အင့် အင့်…ဟင်း….ဦး…ရယ်…ဦး…ဦး..ဟင့် ဦး..လို့” ဖြူလဲ့သွယ်မှာ ညည်းမိညည်းရာ ကယောင်ကတန်း။ စောက်ပက်ဆီမှ ကြပ်သိပ်နင့်သော ခံစားမှုကြောင့် စောက်ပက်အတွင်းသားများကို ရှုံ့မိသည်။ ထိုသည်တွင် မာတင်းသော၊ အကြောတပြိုင်းပြိုင်းထသော၊ လီးမဲချောင်းကြီးအား တစ်တစ်ရစ်ရစ်ပင်ညှစ်မိရာ ပါးစပ် ကလေးဟကာ ဟကာ ညည်းမိရှာ၏။ “အာ့ဟာ…..ဟင့်….ကျစ်…..မာ…မာ..ကြီး….ရှီး…အင့် အ..အာ” ဦးအောင်ကျော်ကား လီးသွင်းရာမှရပ်သည်။ စောက်ပက်အတွင်းသားနုနုတို့ လီးတန်ကြီးကို ညှစ်သည့် နူးညံ့ထွေးပွေ့မှုကို ခံစား၏။ ထို့နောက်စောက်ပက်အတွင်း တစ်ဝက်သာသာ နစ်စိုက်သွပ်လျှိုဝင်နေသော လီးကို ပြန်နှုတ်သည်။ တစ်ဆုံးနှုတ်သည် မဟုတ်။ နှဲ့သည်တစ်ခါ၊ မွှေ့သည်တစ်မျိုး၊ ငေါ့သည်တစ်ဖုံ အမျိုးမျိုးအစုံစုံ လီးကိုကစား၍ နှုတ်ခြင်း။ ငါးမြှားချိတ်အတွင်းမိနေသောငါးကို လျှော့လိုက်၊တင်းလိုက်ဖြင့် ကြွက်ကို ကြောင်ကစား သလို၊ လီးစိုက်သွပ်၍ လီးဒစ်လုံးကြီးတစ်ခွဲထားသော စောက်ပက်နီတာရဲလေးအား စိတ်ရှိသလို ချော့ကာမြူကာ၊ နှဲ့ကာယဲ့ကာ လီးကစား၍ ထုတ်ခြင်းမျိုး။ ဆင်ကျီစားရာ ဆိတ်မခံသာ ဆိုသကဲ့သို့ စောက်ပက်အတွင်း လီးသွပ်သွင်းခံထားရရှာ သည့် ဆရာမလေး ဖြူလဲ့သွယ်ခမြာ ဦးအောင်ကျော်၏ လီးတန်ကြီး ချော့မြူကစားမှု အောက်တွင် အော်ရသည်။ ဟစ်ရသည်။ ညှစ်ရသည်။ အံကြိတ်ရ သည်။ သို့သော် လီးသွင်းငြင်သာသလောက် လီးနှုတ်ရာတွင်လည်း သာသာယာယာရှိလှသော ဦးအောင်ကျော်၏ ကာမပညာတွင် ဖြူလဲ့သွယ်ခမြာ ကမ္ဘာပျက်မတတ်။ “အင့် ဟင်……ဟင့်…ဟွင်း…..အာ…ဟား….ဟင့်….” “အီး…ကျွတ်…ကျွတ်….ဦး….အို…” “အ…အ…အာ့….ဦး….လို့…ဟား……..ရှီး….” အကြောပြိုင်းပြိုင်းထနေသော လီးတန်ကြီးက ကြပ်ကြပ်တစ်နေသော စောက်ပက် အတွင်းမှ တရစ်ချင်း ထွက်လာသည်။ မြွေကြီး တွင်းဝမှ ထွက်သည့်နှယ်။ တစိစိ တအိအိ။ လီးနှုတ်လိုက်တိုင်း၊ လီးလှုပ်လိုက်တိုင်း ဖြူလဲ့သွယ်ပါးစပ်လေးမှ သံစုံမြည်ရ၏။ မအော် ဘဲလည်း မနေနိုင်ရှာ။ ဖြူလဲ့သွယ်မှာ အူအသဲများ လီးနှင့်ကပ်ပါသကဲ့သို့။ စောက်ပက်အတွင်းသားနုနုများက လီးကိုရစ်ပတ်ကြပ်သိပ်ကပ်တွယ်နေရာမှ လီးနှုတ်ခံရသည့်အခါ လီးနှင့်အတူ ကပ်ပါသည်။ ဆန့်ထွက်သည်။ လီးကြီးထုတ်မရစေရန် တစ်ကိုယ်လုံးအားကို စောက်ပက် ဆီပို့၍ ညှစ်သည်။ မရချေ။ လီးတန်ကြီးက အောင်မြင်စွာ ခွာစစ်ဆင်လေပြီ။ အထိုးစိမ်ခံ ရာမှ လီးနှုတ်သည့်အခါ လစ်ဟာရသော စောက်ပက်ကလေးက မခံစားနိုင်။ စကားလုံး တို့ဖြင့် ဖော်ထုတ်သည်။ “အ….မေ….ဟီး….ဟင့်….အီး…ဦး…ရဲ့…မထုတ်….ပါနဲ့…ဟီး..ဟင့်…ဟင့် လီး..မထုတ်ပါနဲ့ဆို…..အီး…..ရှီး……. ဖြူ…ဖြူလေး…မခံစား…နိုင်လို့ပါ…ဟင့်…” မည်သို့ပင် အော်ဟစ်ငိုညည်းတောင်းပန်ပါစေ စောက်ပက်ဆိုသည်မှာ လီးထိုးလျှင်လည်း ခံရ၊ လီးနှုတ်လျှင်လည်းခံရ။ လီးပြုသမျှ နုရသည် မဟုတ်ပါလား။ ဖြူလဲ့သွယ်ခမြာ စောက်ပက်အတွင်း လီးသွင်းခံရတုန်းက မငိုရ။ လီးနှုတ်ခံရမှ ငိုရတော့ သည်။ ငိုသာငိုသည်။ စောက်ပက်အတွင်းမှ လီးကြီးက တဆစ်ခြင်းထွက်ချေပြီ။ ငိုမရတော့ တောင်းပန်ရပြန်၏။ “ဦး,…ကြီး…ဟင့်….လီး…မထုတ်ပါနဲ့..နော်….လီးထည့်ပေးထားလေ..နော်…ဟင့်…အိုး……အင့်…ဟင့်…ဦး…ရဲ့….အာ…ဟား….“အမေ့….ဟင့်….လီး မထုတ်ပါနဲ့ ဦးကြီးရယ်….” “ဗြွတ်…..စွပ်” “အား…….” လီးဒစ်ကြီးက စောက်ပက်အတွင်းမှ ဗြွတ်ကနဲ ထွက်သည်။ ဖြူလဲ့သွယ်အော်သည်။ တွန့်လိမ်သည်။ ကော့ထိုးသည်။ အရူးမီးဝိုင်း…..။ စောက်ပက်ကဟာခနဲဖြစ်သည်။ စောက်ပက်အတွင်းသားများ ရွစိရွစိဖြစ်အောင် ညှစ်သည်။ လီးထိုးစိမ်ထားရာမှ လီးနှုတ်သည့်အခါ …… စောက်ပက်လေးမှာ ပွင့်ပွင့်အာအာ။ လီးရာ အကွင်းလိုက်လေး ဟောင်းလောင်း။ ညှစ်သည်….ရှိသမျှအားကိုသုံးကာ စောက်ပက်ကြီးတုန်နေအောင်ညှစ်သည်။ မထိ… မစေ့။ မခံစားနိုင်။ မရမက ညှစ်သည်။ တအီအီညည်းသည်။ သံစုံအော်ဟစ်သည်။ လီးရာပွင့်သောစောက်ပက်ပေါက်ကား မစေ့မစပ်။ ပွင့်လျက်သား။ “အီး…အင့်…ကျစ်…..ရှီး…ဟား….” ဟောင်းလောင်းပွင့်သော စောက်ပက်က ယားလွန်းလှသည်ဖြစ်ရာ အားကုန်ညှစ်သည့် တိုင် စောက်ပက်သားခြင်းမပွတ်တော့။ ဆိုတော့ ပေါင်နှစ်ဖက်ကိုစေ့၍ စောက်ပက်သား တို့အား စေ့စေ့ညှပ်ကာ အယားဖြေရန် ကြံစည်ပြန်သည်။ ဦးအောင်ကျော်ကား ချက်ဆိုနားခွက်က မီးတောက်သူ။ ဖြူလဲ့သွယ် ခြေနှစ်ဖက်ကို ဆွဲဆန့်ချုပ်ကားသည်။ ဖြူလဲ့သွယ်အဖြစ်မှာ စောက်ပက်ယားလွန်း၍ သေလုမတတ်။ နေမထိ၊ လေမထိ စောက်ပက်အတွင်းသား နီတာရဲရဲ၊ ဟပြဲပြဲလေးမှာ ပွင့်အာလန်၍ ရွရွ လှုပ်ကာ စေ့စိရန် ညှစ်ပါသော်လည်း လက်တလေးမှ လီးတုတ်ကြီးထုတ်ထားသည် ဖြစ်ရာ ညှစ်ကာညှစ်၏ မထိ။ မထိလေ ညှစ်လေ အော်လေ တွန်းထိုးရုန်းကန်လေ။ ဆိုတော့ ဖြူလဲ့သွယ်အဖြစ်မှာ မပဋာမြေလူးရသည့်အဖြစ်။ “အား….အွင့်…ဟင့်…ဟင့်..ဦးကြီး……လီးပြန်ထည့်….ပေး…ပေး…လို့…ဖြူလေး… စောက်ပက်ထဲကို လီးကြီးထည့်ပေးလို့…ဟင့်…အင့်…အင့်…” ဖြူလဲ့သွယ် အငမ်းမရဆိုရုံမက ဖင်ကိုကြွသည်။ ယမ်းသည်။ ခါသည်။ စောက်ပက်ပေါက် ဟောင်းလောင်းလေးကို ပွစိပွစိ ညှစ်သည်။ “လိုးပါ…ဦးရဲ့…ဖြူလေး ကောင်းတယ်လို့ …. ဟင့် ဟင့်…နော်….” အရှက်မရှိ။ ရမ္မက်သာသိသည်။ စောက်ပက်အတွင်း လီးထည့်ခံချင်သည်သာ သိသည်။ သည်အချိန် ကမ္ဘာပျက်လည်းမသိ။ လီး ထည့်ခံရဖို့သာသိသည်။ လီးထည့်မခံရမခြင်း တတွတ်တွတ်ပြောသည်။ လီးဒစ်မာမာကြီး စောက်ပက်ပေါက် တေ့ခံရသည်။ နွေးတေးတေး မာတာတာ။ ထိုအရ သာကိုက ကောင်းလွန်းလှပါဘိ။ “အင်း…ဟင်း…ကောင်း…လိုက်…တာ ဦး…ရဲ့..သွင်းသွင်း….သွင်းလေ…အို..အင့်…ရှီး” လီးတေ့ခံရရုံနှင့်အားမရ ဖင်ကိုကော့ကြွသည်။ တစ်ခေါက်ဝင်ဖူးသားဖြစ်သည့်အပြင် စောက်ရည်တွေစိုအိချွဲနေရာ လီးဒစ်ကြီး လျှောခနဲဝင်သည်။ “အီး….ဝင်…ပြီ…ဟင့်..အင့်…ကျွတ်…ကျွတ်…အား..ဟား…” ဖြူလဲ့သွယ် စောက်ပက်အတွင်း လီးဝင်၍ ကြပ်တင်းသောအရသာ၊ စူးနစ်သောခံစား ချက်၊ ရွစိယားသော စောက်ပက်လေးက လီးဒစ်ဝင်၍ အယားပြေသော အရသာကို ထိထိ မိမိခံစားသည်။ တစ်နည်းဆိုရသော် လီးဆာနေသည်ဖြစ်ရာ စောက်ပက်အတွင်း လီးဝင် သည့်အခါ ပြည့်ဝကျေနပ်မှုကို ခံစားရသည်။ သို့သော် တဒင်္ဂသာ…။ ဖင်ကို ကြာရှည်မကော့ထားနိုင်။ ဟူး…..ကနဲ သက်ပြင်းချကာ ဖင်ကြီးက စားပွဲပေါ် ပြန်ကျသည်။ “ဘွတ်…စွပ်”… စောက်ပက်အတွင်းမှ လီးကပြန်၍ ကျွတ်သည်။ “အား…..ရှီး…..ဟင့်…ဟင့်…” အားမလိုအားမရ ညည်းညူရပြန်၏။ သည်အခြေအနေကိုကြည့်ပါက အဘယ်ကြောင့် ဦးအောင်ကျော်အား မိန်းကလေးများ တန်းတန်းစွဲအလိုးခံရသည့် အကြောင်းကို သိနိုင်ချေပြီ။ လိုးရပြီးရောသဘောမလိုး။ ရမ္မက်ထန်အောင်လုပ်သည်။ အရှက်ကုန်အောင်လုပ်သည်။ မလိုးခင် ဖင်ကိုင်၊ နို့ဆွဲ၊ စောက်ပက် နှိုက်၍ ကာမအရသာကို အမျိုးမျိုးခံစားစေသည်။ လီးစုပ်၊ လရည်ဖျန်း၊ နို့လိုး အမျိုးမျိုး ကစားလိုက်သေး၏။ ကာမကျော့ကွင်းအတွင်း အထပ်ထပ်ရစ်ပတ်တွယ်နှောင်သည့် အခါမှ မျိုးမျိုးမြတ်မြတ်ကလေး လိုးတော့သည်။ လိုးရာတွင်လည်း တဏှာအရှိန်ကိုထိန်းသည်။ အလိုးခံ ဆရာမလေးဖြူလဲ့သွယ်အား စောက်ပက်ယားလွန်းမကယားစေရန် လုပ်ဆောင်ပြီး အောက်စည်းမှနေစေသည်။ ထိုမှ တဖန် လီးအရသာ ခပ်မျှည်းမျှည်းကျွေးကာ ကိုယ်တိုင်ပင် ဖင်ကော့ထိုး၍ လီးသွင်းယူမှ သာ စောက်ပက်အတွင်း လီးဝင်စေသည်။ စောက်ပက်အတွင်း တင်းကြပ်သောလီးထိုးသွင်းခြင်းအရသာကို နူးနူးညံ့ညံ့ ခံစားနေရာမှ လီးကို တထစ်ချင်းပြန်ထုတ်၏။ လီးထည့်ခံ အမျိုးသမီးမှာ ထမင်းစားကောင်းတုန်း ဧည့်သည်လာသလိုလို။ ဇာတ်ကားကောင်းတုန်း ကြော်ငြာဝင်သလိုလို။ အိမ်သာတတ်ချင်၍ အိမ်သာဆီအပြေးသွားပါမှ အိမ်သာအတွင်း လူရှိနေသလိုလို။ ခံစားချက်က ဆန့်တငန့်ငန့်။ ထိုသည်တွင် စောက်ပက်အတွင်း လီးပြန်ထည့်ခံရရေး လီးပိုင်ရှင် အမျိုးသားအား ခယဝပ်တွားရတော့သည်သာ။ ဆိုတော့ ဦးအောင်ကျော် လိုးမည်ကြံလျှင် အဘယ်အမျိုးသမီး မခံပဲနေရိုးရှိမည်နည်း။ ဆိုတော့ ဦးအောင်ကျော်တစ်ခါလိုးပြီးက အဘယ်အမျိုးသမီးမျှ မကုန်းဘဲနေနိုင်ပါမည် နည်း။ ဖြူလဲ့သွယ်မှာ ဖင်ကြီးက စားပွဲခုံပြန်အကျ ခေတ္တမျှသာ။ လက်နှစ်ဖက်ကို ထောက်သည်။ ဖင်ကိုကြွကော့သည်။ “ဘွတ်..စိ….အား….ဟင့်…ဟင့်..” ဖင်ပြန်အကျ လီးက ပြန်ထွက်သည်။ ဖင်ကော့ထိုး၊ ဖင်ပြန်ချနှင့် ဖြူလဲ့သွယ်မှာ စောက်ပက်အတွင်း လီးဝင်စေရန် တတ်စွမ်းသမျှ ကြိုးစားရှာသည်။ နဖူးမှ ချွေးများပင်ကျလုလု။ ကြွလိုက်၊ ကော့လိုက်၊ တွန်းလိုက် လှန်လိုက် ညည်းလိုက်ညူလိုက်ဖြင့် လီးအရသာကို မစို့မပို့ခံစားရသည်။ ထိုသို့ ခံစားရလေ ပို၍လိုချင်လေ….။ ထိုသို့ဖြစ်စေရန် ဦးအောင်ကျော်က တမင်ညစ်ခြင်းတော့လည်း မဟုတ်။ ဖြူလဲ့သွယ် စောက်ပက်ကျဉ်းကျဉ်းလေးအား သူ့လီးထွားကြီးဖြင့် တန်းလိုးလိုက်က စောက်ပက်ပြဲ မည်မှာ ဧကန်။ ဖြူလဲ့သွယ် စောက်ပက်က လီးနှင့်ကျင့်သားရစေရန် ဖြူလဲ့သွယ်ပင့်ကော့အထိုးတွင် သူက လီးကိုအချိန်ကိုတ်ရှေ့တိုင်းနောက်ငင် ကစားပေးသည်။ စောက်ပက်အတွင်းလီးက တစ်ဝက်ဝင်သည့်အခါဝင် တစ်ဝက်ကျော်သည့်အခါကျော်။ သဘောက စောက်ပက်ကို လီးနှင့်အသားကျစေရန် ကျင့်ပေးခြင်း။ ဖြူလဲ့သွယ်အားလည်း မစို့မပို့နှင့် တဏှာထန်သ ထက်ထန်စေရန် လုပ်ဆောင်ခြင်း။ လေးငါးဆယ်ကြိမ်မျှ ဖင်ကြွကော့ထိုးအပြီးတွင်… “ဦး..ဖြူလေး..ကို လိုးကွာ…အရမ်းလိုးကွာ…ဖြူလေး..အရမ်းပြီးချင်တယ်….” “လိုးမယ်..ဖြူလေးကို စောက်ပက်ပွင့်အောင် လိုးမှာ…ခံစမ်းကွာ..တောက်” “လိုးကွာ…လိုး…အသေလိုး…ဖြူလေးအရမ်းခံပစ်မှာ…အော်ချင်တယ်…ဦးကြီး..ရာ” “စိတ်ချ..ငါလိုးမလေး….အသေခံဖို့သာပြင်စမ်း” ဦးအောင်ကျော် စိတ်ကိုချုပ်တည်းထားရမှ လွှတ်လိုက်သည်။ ဖြူလဲ့သွယ် လက်နှစ်ဖက်ကိုဆွဲ၍ ဖင်နှစ်ဖက်ဘေးသို့ချသည်။ လက်ဖဝါးကို စားပွဲခုံစွန်းအား ကိုင်စေ သည်။ လိုးသည့်အခါ နေရာမရွေ့စေရန်။ ခြေမိုးမျှောနေသော ဖြူလဲ့သွယ် ခြေသလုံးနှစ်ဖက်ကို ပုခုံးတွင် တင်သည်။ လက်နှစ်ဖက် က ဖြူလဲ့သွယ် ပုခုံးကို တင်းတင်းဆုပ်သည်။ လီးတန်ကြီးကို ဇွပ်ကနဲ ထိုးသည်။ “ဇွပ်….” “အား…..ဟား…” တစ်ဝက်ခန့်ထိုးသည်။ ထုတ်သည်။ ပြန်ထိုးသည်။ လီးတစ်ဝက်အဝင်အထွက်လိုးသည်။ ဖြူလဲ့သွယ်မှာ စောက်ပက်ဆီမှ ပူကနဲဖြစ်သည်။ လီးတန်ကြီးထိုးသွပ်ခံရသည်။ ပြန်ထုတ်သည်။ ပြန်ဝင်သည်။ လီးသွင်းလီးထုတ် အလိုးခံရသည်။ ရုန်းမရ ပြုမရ။ လီးကစောက်ပက်အတွင်း တန်းလန်းတစ်လျက်။ ခြေနှစ်ဖက်ထမ်းတင် ပုခုံးချုပ်၍ အဖြုတ်ခံရသည်။ “ဘွတ်….ဇွပ်. အီး…..အား….ဘွိ…အိုး…” “စွိ…ဖပ်…ဘွတ်…ရှီး…ဖြူ…လေး..အား…ကျစ်….ကောင်းလား…အိုး..” “အင့်…အိုး…ဟင့်….ကောင်း…ကောင်း….တယ်…ဟင့်….လိုး..ဖြူလေး..အထဲက ကောင်း…နေပြီ…..အား…ရှီး…” ဦးအောင်ကျော် လိုးရှိန်မြှင့်သည်။ လီးတစ်ဝက်ကျော်ထည့်သည်။ လီးတန်ညိုမဲထွား ကြီးက စောက်ပက်နီတာရဲဖြူဖြူကြပ်ကြပ်လေးအား လိုးခွဲနေသည်မှာ အားရစရာ။ မထင်ရက်စရာ။ သည်မျှကြီးသောလီးက သည်မျှသေးသော စောက်ပက်လေးအတွင်း ဝင်လိမ့်မည်ကား မထင်ရက်စရာ။ ဝင်သည်မှ နစ်နစ်နဲနဲဝင်သည်။ တစ်ချက်တစ်ချက် လီးတစ်ဆုံးဝင်ရာ..ဖြူလဲ့သွယ်မှာ ငယ်သံပါအောင် အော်ရသည်။ “အား…….ဦး..ရဲ့….ဟီး…အီး…ဘွတ်,..” “ရ..ရလား…အား,…ဖြူ’လေး.” “အင်း…အား….လိုး…လိုး…ဆောင့်….ရ…အား…ရ….တယ်…အီး.” “ဖောင်း….ဘွတ်…စွိ….ဇွပ်…ဗြိ…” တဏှာထန်၍ ပြီးကာနီး၍သာ ဖြူလဲ့သွယ်မှာ လီးတစ်ဆုံးဆောင့်လိုးသည့်ဒဏ်ကို ခံနိုင်တော့၏။ လီးတစ်ချက်ဆောင့်တိုင်း နားထင်ကြောတွေပြတ်မတတ်။ စောက်ပက်အတွင်ပိုင်းထိသာမက သားအိမ်ထိ လီးဒစ်ကြီးက ဖောင်းကနဲ ဖုန်းကနဲ ထိသည်။ လူက လွင့်လွင့်ခါထွက်ရသည်။ အော်လည်းအော်ရသည်။ “အား….အီး…ဖုန်း…အီး..အ…မ….လေး….ဦး….အီး..” လက်ကစားပွဲကိုင်၊ လူကအချုပ်ခံထားရာ လွင့်သာလွင့်သည် လီးကမကျွတ်။ မကျွတ်သည့်အပြင် တရစပ်ဆောင့်လိုးခံရသည်ဖြစ်ရာ… “အား…….ထွက်…ထွက်…အား….အင့်…အား…အား….” ဖြူလဲ့သွယ်…မှောင်အတိကျသည်။ စောက်ပက်အတွင်းသားများ တဆက်ဆက်တုန်သည် ။ အော်မိအော်ရာအော်သည်။ စားပွဲကိုင်သောလက်က ပြုတ်ထွက်ကာ ဦးအောင်ကျော် လက်ကို တင်းတင်းဆုပ်သည်။ စောက်ပက်အတွင်းထိုးသွင်းနေသော လီးကို အငမ်းမရ ညှစ်သည်။ စောက်ရည်တွေ ပွတ်ကနဲ ပွတ်ကနဲထွက်သည်။ အကြောပေါင်းတစ်သောင်းမက အီစိမ့်နေအောင် ကောင်းလှသည်။ ဖြူလဲ့သွယ်စောက်ရည်အဖြူနှစ်များမှာ ဦးအောင်ကျော်လီးတန်ကြီးတွင်ပါ ဖြူတစ်နေ အောင်ကပ်နေရသည်။ စောက်ပက်အုံကြီးတစ်ခုလုံး စောက်ရည်နှစ်များ တစွိစွိ ဖြစ်ရသည်။ အချီကြီးပြီးသည့်တိုင် လီးမာမာတောင်တောင်ကြီးက တစ်ချက်ချင်း ဝင်ချီထွက်ချီ ပုံမှန် လေးအလိုးခံရသည်ဖြစ်ရာ ထိုသို့အလိုးမခံဖူးသော ဖြူလဲ့သွယ်မှာ မျက်ဖြူဆိုက်မျှ အကောင်းကြီးကောင်းရသည်။ “ဘွတ်…ဇွပ် ဘွီ…ဘူး….ဗြွတ်.” “အင့်..ဟင်….ဟင့်…အာ့..အာ့…အ…” “ဗွက်….ဘောက်….ဘွတ်….ဖွတ်..” လီးအထုတ်တွင် စောက်ပက်အတွင်းမှ စောက်ရည်များက ဘွတ်ကနဲ ထွက်သည်။ လီးက ချက်ချင်းပြန်သွင်းခံရသည်။ စောက်ပက်အတွင်း လီးဝင်သံ သံစုံမြည်ရသည်။ စောက်ပက် အုံတစ်ခုလုံးလည်း အသားချင်းပွတ်တိုက်ရာ စောက်ရည်နှစ်များမှာ ဆပ်ပြာမြှပ်ထသလို ဖြူဖြူမြှပ်များ တစိစိဖြစ်ရသည်။ ဖြူလဲ့သွယ်မှာ မင်းသူလိုးသည်ကို ခံဖူးသော်လည်း ယခုလို မပြီးဖူး။ မင်းသူက မထိန်းနိုင် အစောကြီး ပြီးသည်။ တစ်ခါတစ်ရံ ဖြူလဲ့သွယ်မှာ ပြီးပင်မပြီးလိုက်။ ဦးအောင်ကျော်လီးနှင့် အလိုးခံရမှ စောက်ပက်ကြီးတုန်ခါနေအောင်ပြီးသည့်တိုင် လီးထွားကြီး တဇွပ်ဇွပ်အထိုးခံရသည့်အခါ ပြီးသည့်အရှိန်ကို မထိန်းနိုင်…။ အကောင်းကြီး ကောင်း၍ အညှစ်ကြီးညှစ်ရသည်။ မျက်ဖြူဆိုက်သည်အထိ စောက်ပက် ကိုအားပါးတရညှစ်သည်။ ဦးအောင်ကျော်လီးကြီး ကိုလည်း အစွဲကြီးစွဲရသည်။ ဦးအောင်ကျော်ကိုယ်ကြီးကို တင်းတင်းဖက်သည်။ ခြေနှစ်ဖက်ကို ဦးအောင်ကျော် ခါးမှတင်၍ဖင်မဲကြီးပေါ်ချိတ်သည်။ ဦးအောင်ကျော်ပါးစပ်ကို အငမ်းမရနမ်းသည်။ စုပ်သည်။ “ကောင်းတယ်ကွာ…ဦးရာ…အသေကောင်း…ဟင့်…လီးကြီးက မာလိုက်တာကွာ..” “ဇွပ် ဇွိ ဗွက် ဘွိ..ဘွီ…ဘူ…ပြွိ..” “ဟား….ကျစ်..ဦးကြီး…ရဲ့…ဖြူလေး…စောက်ပက်ကအသံတွေ..အရမ်းထွက်နေပြီ..ဟင့်…အား….” ဖြူလဲ့သွယ်တစ်ကိုယ်လုံးတွန့်လိမ်ကော့ထိုးလျက် ဦးအောင်ကျော်ကိုတင်းတင်းဖက်ကာ အားကုန်ညှစ်ချသည်။ “စွိ…ဇွီ…ဘွီ….အား….စွိဘွီ…ဘွတ်..” လီးစိုက်ထားသည့်ကြားမှ စောက်ပက်က အသံတစွီစွီမြည်သည်။ စောက်ရည်နှစ်တွေက လီးတန်ကြီးကိုပင် အမြှပ်တစွိစွိဖြစ်စေ၏။
ဆန္ဒ ကပ်ကိုး (အပိုင်း ၁၆) 👈 ဖတ်ရန်နှိပ်ပါ။
ဆန္ဒ ကပ်ကိုး (အပိုင်း ၁၇) (ဇာတ်သိမ်းပိုင်း) 👈 ဖတ်ရန်နှိပ်ပါ။
➡️တင်ထားပြီးသမျှ အပြာစာအုပ် အောစာအုပ်များ စာရင်းကြည့်ရန်နှိပ်ပါ။⬅
