ဆန္ဒ ကပ်ကိုး (အပိုင်း ၁) 👈 ဖတ်ရန်နှိပ်ပါ။
ဆန္ဒ ကပ်ကိုး (အပိုင်း ၂) 👈 ဖတ်ရန်နှိပ်ပါ။
ဆန္ဒ ကပ်ကိုး (အပိုင်း ၃) 👈 ဖတ်ရန်နှိပ်ပါ။
ဆန္ဒ ကပ်ကိုး (အပိုင်း ၄) 👈 ဖတ်ရန်နှိပ်ပါ။
ဆန္ဒ ကပ်ကိုး (အပိုင်း ၅) 👈 ဖတ်ရန်နှိပ်ပါ။
ဆန္ဒ ကပ်ကိုး (အပိုင်း ၆) 👈 ဖတ်ရန်နှိပ်ပါ။
ဆန္ဒ ကပ်ကိုး (အပိုင်း ၇) 👈 ဖတ်ရန်နှိပ်ပါ။
ဆန္ဒ ကပ်ကိုး (အပိုင်း ၈) 👈 ဖတ်ရန်နှိပ်ပါ။
ဆန္ဒ ကပ်ကိုး (အပိုင်း ၉) 👈 ဖတ်ရန်နှိပ်ပါ။
ဆန္ဒ ကပ်ကိုး (အပိုင်း ၁၀) 👈 ဖတ်ရန်နှိပ်ပါ။
ဆန္ဒ ကပ်ကိုး (အပိုင်း ၁၁) 👈 ဖတ်ရန်နှိပ်ပါ။
ဆန္ဒ ကပ်ကိုး (အပိုင်း ၁၂) 👈 ဖတ်ရန်နှိပ်ပါ။
ဆန္ဒ ကပ်ကိုး (အပိုင်း ၁၃) 👈 ဖတ်ရန်နှိပ်ပါ။
ဆန္ဒ ကပ်ကိုး (အပိုင်း ၁၄) 👈 ဖတ်ရန်နှိပ်ပါ။
ဆန္ဒ ကပ်ကိုး (အပိုင်း ၁၅) 👈 ဖတ်ရန်နှိပ်ပါ။
စောက်ပက်တစ်ခုလုံး ထုံကျဉ်နေသည့်တိုင် ဖြူလဲ့သွယ် စောက်ရည်ကို အားပါးတရ ညှစ်ထုပ်သည်။ အလိုက်သိ အလိုးတော်သော ဦးအောင်ကျော်က စောက်ပက်အတွင်း လီးတစ်ရပ်ပေးကာ နို့သီးစူတောင်လေးများကို ဖွဖွစုပ်ပေးသည်။ ဖြူလဲ့သွယ်မှာ တငြိမ့်ငြိမ့်ညှစ်ထုတ်ရင်း အလိုးခံရခြင်း၏ အကောင်းမွန်ဆုံးအခိုက်အတန့် ကို အရသာရှိစွာ ခံစား၏။ ညှစ်လိုက်တိုင်း လီးချောင်းမာမာတစ်တစ်ကြီးကို စောက်ပက်သားနုနုလေးများက ပွတ် ဆုပ်ရသည့် အရသာကလည်း တမူထူးလှ၏။ နို့သီးလေး အစုပ်ခံရသည်မှာလည်း ပြီးရသည့်အရသာကို ဆားခပ်ပေးသလို ပို၍ကောင်းလှစေ၏။ ညှစ်ရသည်မှာ အတောမသပ်။ စောက်ပက်လေးကို အားပြု၍ညှစ်သည်မှာ ဖင်လေးပင် ကော့ထိုးသည်အထိ။ “ဟူး…..ဦး…ရယ်….ဟင်း….ကောင်း..လိုက်…..တာ…..အင်း….” ဖြူလဲ့သွယ် လက်များက ဦးအောင်ကျော်ကို တင်းတင်းဖက်ရာမှ ပြေကျ၏။ ဖင်လေးက ပြုတ်ကျ၏။ တစ်ကိုယ်လုံးပျော့ကျသွားသယောင်။ အသက်ကို လု၍ ရှုရင်း ဦးအောင် ကျော်ကို ဝင့်ဝင့်စွားစွားလေး ကြည့်မိသည်။ ကောင်းလွန်းလှသောကြောင့် ကျေးဇူးတင် သော အရိပ်လေးများက ထင်ဟပ်နေတော့၏။ မိုင်ထောင်ချီခရီးကို ခြေတစ်လှမ်းဖြင့် အစပြုရသည် ဆို၏။ ဆရာမလေးဖြူလဲ့သွယ်သည် လည်း မည်မျှရှည်လျားလှမည်မသိသော ကာမခရီးကို ဦးအောင်ကျော်လီးကြီးဖြင့် အလိုး ခံခြင်းဖြင့် အစပြုခဲ့ချေပြီတည်း။ မောတော့မောသည်။ သို့သော် ကျေနပ်အားရ၏။ ပန်းတော့ ပန်း၏။ သို့သော်ကား မနွမ်း။ ကာမခရီးလမ်းတွင် ကျေနပ်အားရခြင်းအပြုံးပန်းလေးဖြင့် ဦးအောင်ကျော်ခေါ်ဆောင်ရာ မျော့ကာလွန့်ကာ လိုက်ပါနေတော့၏။ စောက်ပက်လေးကို ညှစ်နေရှာသော ဖြူလဲ့သွယ်ကို အားရစေရန် ဦးအောင်ကျော် သူ့လီးကြီးကို ခပ်ကြာကြာလေး စိမ်ပေးထားသည်။ ဖြူလဲ့သွယ် စောက်ပက်ညှစ် အားလျော့၍ ငြိမ်သွားသည်။ ဟောဟဲဆိုက်ကာ အသက်ကို လုရှုရသည်။ အတန်ကြာမှ အသက်ကို ခပ်မျဉ်းမျဉ်းရှုကာ ပုံမှန်ဖြစ်ရသည်။ ထိုသည့်တိုင် လီးတန်ကြီးက စောက်ပက်ထဲ စိုက်ဆဲ စိုက်မြဲ။ စိမ်ခံရဆဲ။ “ဟင့်..အင့်…ဦး…ထုတ်ပေးဦးလေ…လို့” လေသံလေးသဲ့သဲ့ဖြင့် ပြောတော့မှ ဦးအောင်ကျော်က စောက်ပက်ထဲစိုက်နေသောလီးကို အသာနှဲ့ထုတ်ပေး၏။ တစ်ချီကောင်း ပြီးထားသော ဖြူလဲ့သွယ် စောက်ပက်လေး ညှစ်မထားနိုင်ရှာ။ စောက်ရည်တွေကလည်း ထွက်လွန်းပေရာ လီးတန်ကြီးက လျောကနဲ ထွက်သည်။ “ဘွီ ဖွတ်…ဇွီ…ဇွီ ” လီးတန်ကြီးနောက်မှ စောက်ရည်အဖြူနှစ်တို့က ဟပြဲနေသော စောက်ပက်အတွင်းမှ လိုက်ထွက်၏။ “ဖွီ စွီစွပ်…ဘွီ….” “အိုး…ဟင့်….ဦး……ဖြူလေးဟာ အသံတွေ ထွက်နေတာလား…ဟင်” ရှက်ပြုံးလေးပြုံးကာ လေသံသဲ့သဲ့လေးဖြင့် ဖြူလဲ့သွယ်မေးသည်။ “ကျစ်..အဲဒါ ဖြူလေးစောက်ပက်ကကျယ်လာလို့လေ…စောက်ရည်တွေလည်းထွက် တော့ လီးဝင်လီးထွက် အသံမြည်လာတာ ဖြူလေးရ…ကြည့်” “ဘွီ…ဘွတ်…စွိ…ဘူ ဖွတ်…ဖွိ…ဘွတ်…” ဦးအောင်ကျော်က လီးပြန်ထည့်လိုက်သည်။ ပြဲအာနေသော စောက်ပက်လေးအတွင်း စွပ်ခနဲ ဝင်သည်။ ထို့အတူ လီးဝင်သည်နှင့်အညီ စောက်ပက်က အသံမြည်သည်။ “ဇွပ်..ဘွီ….စွီ…ဖွပ်…စိ” “အိုး….ဟင့်..…ဦး…နော်..ရှက်စရာကြီးကွ…အသံတွေက ဟိ…ဟိ…” ဖြူလဲ့သွယ်အသံလေးက ရှက်ရွံ့သံ၊ ကျေနပ်အားရသံတို့ ရောစွက်နေရ၏။ ဦးအောင်ကျော် အဝင်အထွက် ခပ်မှန်မှန်လေး လုပ်ပေးလိုက်သည်။ တစ်ချီ စောက်ရည်ညှစ်ထားသော ဖြူလဲ့သွယ်စောက်ပက်လေးမှာ လီးဝင်သံ မြိုင်နေရ၏။ “ဖွတ်…ဘွီ…ဇွပ်..ဘွတ်..ဘွတ်….ဘွတ်..” “ဟင့်…အ….ဘွတ်…..အိ…ဖွပ်….ဇွီ…အို….ဗြွတ်….ဖွပ်” ယခုတော့ လိုးသည့်လီးရော၊ အလိုးခံစောက်ပက်ရော အထာကျချေပြီ။ ဦးအောင်ကျော်က လည်း ဖြူလဲ့သွယ်ပြီး၍ အနားပေးသည့်အနေဖြင့် စ လိုးလေးလိုးသည်။ “ဖွပ်..ဘွီ..အာ့…ဦး…နော်….တော်ပြီဆို….ဟင့် ဖွပ်…..ဘွီ.ရှက်စရာ…ဘွတ်…စွိ….ဟာ……ဦး…ဦး…ဖွပ် ဘွီ ဇွီ…..လို့” လိုးခံပြီး၍ စောက်ရည်လည်းထွက်ပြီးသော်လည်း ထိုစောက်ရည်ရွှမ်းသော စောက်ပက် လေးအား လီးဖြင့် ထိုး၍ အစခံရတော့ ဖြူလဲ့သွယ်မှာ ရှက်ရသည်သာ။ စောက်ပက်က လည်း အသံစုံ မြည်နေသည် မဟုတ်ပါလား။ “ဟားဟား….ဘာလဲ ဖြူလေးစောက်ပက်လေးက အသံတွေထွက်တာ ရှက်လို့လား” “ဟိ…ဟုတ်တယ်…ရှက်စရာကြီးကိုး….ဦးလီးကြီး ထည့်တာနဲ့ အသံတွေထွက်တာ..” “အဲဒါ ဖြူလေးစောက်ပက်လေး ပြဲပွင့်နေလို့လေ” “ဟင့်…ဖြူလေးဟာလေး အရမ်းပြဲနေတာလား ဟင်…ဦးက အရမ်းလိုးတာကိုးလို့” လီးကို စောက်ပက်အတွင်းဒစ်မြှပ်ရုံမျှသာ သွင်း၍ အသာအယာပင် နဲ့လိုးကလေး လိုးသည်။ လိုးရင်း နို့သီးခေါင်း နီတာရဲလေးကို တပြပ်ပြပ်ယက်လိုက် စို့လိုက်လုပ်ပေးရာ။ ဖြူလဲ့သွယ်မှာ လီးစိမ်၍အလိုးခံရသည်ကိုပင် တဟိဟိ…တခိခိ။ ခံ၍ကောင်းလှသလို အကျေနပ်ကြီး ကျေနပ်ရသည်။ လီးစိမ်၍ နူးလိုးလိုးခံရင်း တီတီတာတာ ညစ်ညစ်ပက်ပက်လေးပြောရခြင်းကပင် တမူထူး သော ကာမစိတ်ကို ခံစားရ၏။ ထိုမျှမကသေး လီးဒစ်ကို ငေါ့ငေါ့လှုပ်ပေးရင်း ဖြူလဲ့သွယ်လည်ပင်းလေးကိုလျှာကြမ်း ကြီးဖြင့် ယက်ပေးရာ ဖြူလဲ့သွယ်မှာ တဟင့်ဟင့်ဖြင့် တွန့်လိမ်တွန့်လိမ်ကလေး ဖြစ်ရရှာ သည်။ စောက်ပက်အတွင်းမှ လီးဒစ်ကြီးက ငေါ့ငေါ့လှုပ်တိုင်း စောက်ပက်လေးမှာ တင်းကနဲ တင်းကနဲဖြင့် ယားယံလာရ၏။ ဦးအောင်ကျော်၏ လီးဒစ်တန်းလန်းတစ်၍ ပွတ်သပ်ချော့မြူ၊ နို့စို့နို့ယက်ပေးခြင်းတွင် ရှက်နေရာမှ နောက်တစ်ကြိမ်ခံစားလိုသော ကာမဆန္ဒက ထကြွလာပြန်သည်။ “ဟင့်..ကောင်းတယ်…ဟား…ကျစ်…ဖြူလေးကို အသေလိုးနေတာလား ဟင်…” “အသေမလိုးသေးပါဘူးကွာ ချော့လိုးလေး လိုးပေးတာလေ….. ဖြူလေးစောက်ပက်က လိုးကောင်းတာကိုးကွ…ဖြူလေးခံနိုင်ရင်တော့ အသေလိုးတာပေါ့” “ဟင့်…ဦးလိုးတာ…အရမ်းကောင်းတယ် သိလား…လို့.” “ကောင်းအောင် လိုးပေးမှာပေါ့ကွ…ဒီမှာကြည့်စမ်း… ဖြူလေးစောက်ပက် အမြှပ်ထွက် နေပြီကွ…” ဦးအောင်ကျော်က ဖြူလဲ့သွယ် လည်ပင်းလေးကို မ၍ စောက်ပက်အတွင်း လီးသွင်းလီး ထုတ်လိုးသည် ကို ကြည့်စေသည်။ ဟုတ်သည်ပင်။ ဖြူလဲ့သွယ်၏ စောက်ရည် အဖြူနှစ်တို့မှာ လီးဝင်လီးထွက်ကြောင့် စောက်ပက်နှုတ်ခမ်းသားများတွင် ဆပ်ပြာမြှပ်သဖွယ် အမြှပ်တစီစီဖြစ်နေ၏။ ဦးအောင် ကျော်၏ လီးမဲကြီးသည်ပါ စောက်ရည်အဖြူနှစ်တို့ တစိစိ ဖြစ်နေတော့သည်။ “ဟီး….ဦးဟာကြီးက တစ်တစ်ကြီး…ကြည့်ရဲပု ရှက်တယ်လို့ နော်..ဦး…” ဖြူလဲ့သွယ် အရှက်ပြေလေးပြောသည်။ ကိုယ့်စောက်ပက်ကိုလိုးနေသော လီးတန်ကြီး အားကြည့်ရသည်မှာ ရင်တသိမ့်သိမ့်။ ထွားလှသောလီးကြီး။ ခုတော့လည်း အဝင်အထွက် ချောလို့…..။ တစ်နည်း ဖြူလဲ့သွယ်မှာ လီးကျင့်သားရသွားခြင်းပင်။ ဖြူလဲ့သွယ်မှာ ပါးစပ်ကသာ ရှက်သည်ဆိုငြား မျက်လုံးကတော့ စောက်ပက်အတွင်း တစ်ဝက်လောက်လီးဝင်လီးထွက်ကိုပင် မျက်တောင်မခပ်တမ်း ကြည့်နေမိ၏။ “ဖြူလေး စောက်ပက်က အသေညှစ်တာကိုးကွ….လိုးကောင်းချက်ကွာ” “လိုး…ကွာ.၊ အသေလိုးပေးကွာ….ဖြူလေး ထပ်ကောင်းချင်တယ်…ဦး…လိုးတာ အရမ်းကြိုက်တယ် ကွာ…၊ ဦီး မပြီးသေးဘူးမလား….အပြီးလိုးပေးလေ နော်..” “ကြိုက်ရင် လိုးမှာပေါ့ ၊ ဒီတစ်ချီ ပြီးအောင်လိုးရင်း အသေဖြုတ်မယ် ဖြူလေးရာ…. ကဲ..နားလို့ဝရင် ဖင်ကုန်းလိုက်” “ဟင်…” “ဖင်ကုန်းလေ…ခွေးမလေးကို ခွေးလိုး လိုးမလို့..” “ဦးကြီးနော်….ခွေးမလေး မဟုတ်ဘူးလို့ဆို…..” မျက်စောင်းလေးထိုး၊ နှုတ်ခမ်းလေးစူ၍ ပြောသော်လည်း ဖြူလဲ့သွယ် ခန္ဓာကိုယ်လေး ကတော့ ဖင်ကုန်းဖို့ရာ ပြင်ချေပြီ။ ဆရာမလေးဖြူလဲ့သွယ်မှာတော့ ခွေးမလေးလိုကုန်း၍ တစ်ချီတစ်မောင်းတော့ လီးထောင်းခံရပေ ဦးတော့မည်တကား…..။ ဖြူလဲ့သွယ် မက်တပ်လေးရပ်လိုက်သည်။ ဒူးလေးတွေက တုန်တုန်ရီရီ။ စောက်ပက်လေး က မို့မို့ဖောင်းဖောင်းယောင်ယောင်ရဲရဲ။ စောက်ရည်နှစ်လေးတွေက တွဲရရွဲ။ ဖင်လုံးဖြူဖြူ ကျစ်ကျစ်လေးက နီနီရဲလျက်။ ဒူးနှစ်ဖက်ကို ဆိုဖာပေါ်တွင် ထောက်၍ ဆိုဖာကျောမှီတွင် လက်လေးတင်၊ ခေါင်းလေးမှီ၍ ဖင်လေးကုန်းပေးရရှာသည်။ ထိုသို့ ဖင်ကုန်းအလိုးမခံဘူးရာ အထာမကျ။ ကုန်းကွကွဖြင့် ခါးကမို့မို့ကုန်းကုန်း ဖြစ်ရသည်။ သို့သော် ခေတ္တမျှသာ။ ဦးအောင်ကျော်ကား ပြုံးပြုံးကြီးကြည့်၍ သဘောကျနေတော့သည်။ အရည်များစိုလက်၍ ပြောင်တင်းနေသော လီးတန် မဲညိုထွားကြီးအား လက်ဖြင့်ဆုပ်ကိုင်ရင်းမှ ကျေနပ်သော အာလုတ်သံကြီးဖြင့် မေးသည်။ “ဖြူလေးရ ခွေးလိုး အလိုးမခံဖူးဘူးလားကွ…ဟေ” “ဟင့်…အင်း…..ဦး…” “အင်း…ခွေးမလေးကို ခွေးလိုးလိုးနည်း သင်လိုးလိုးရမှာပေါ့ကွာ….တောက်” “အာ…ဦးနော်….ခွေးမလေး မဟုတ်ပါဘူးဆို….ဟင့်” ဖြူလဲ့သွယ် ဟန်လုပ်ယူသော ငိုမဲ့မဲ့ပုံလေးဖြင့်ပြောသည်။ ဦးအောင်ကျော် စကားမဆိုတော့။ ပုံစံမကျ ကုန်းကွနေသော ဖြူလဲ့သွယ်နောက်တွင် လီးကြီးတယမ်းယမ်းဖြင့် မက်တပ်ရပ်လိုက်သည်။ ဖြူလဲ့သွယ် ကျော ဖြူဖြူ လေးကို လက်ကြမ်းကြီးဖြင့် အသာပွတ်ရင်း ဖိချသည်။ “အို….အဟင့်…ဦး…ကြီး” ဖြူလဲ့သွယ် တီးတိုးလေးရေရွတ်ရင်း ခါးလေးက ဦးအောင်ကျော်လက်ဖိသည့်အတိုင်း နှိမ့်ချလိုက်ရသည်။ မပြီးသေး။ ဦးအောင်ကျော် လက်တစ်ဖက်က ဖင်ကုန်းနေသော ဖြူလဲ့သွယ် ပေါင်ကြားတိုးဝင်သည်။ ဖြူလဲ့သွယ်မှာ ဒူးထောက်ဖင်ကုန်းနေရာမှ ဒူးလေးကို အသာချဲပေးရပြန်သည်။ လက်ကြမ်းကြီးက စောက်ပက်ပြဲအာအာလေးအား အောက်မှပင့်ကာမ၏။ ပြီးပြီးရော မချင်းမဟုတ်။ လက်ချောင်းများကြားတွင် စောက်ပက်နှုတ်ခမ်းသား ညိုတိုတိုရဲတဲတဲ လေး နှစ်ဖက်အားညှပ်၍ မ ခြင်း။ စောက်ပက်ဖောင်းဖောင်းလေးအား အသာဖြဲသကဲ့သို့ ပြု၍မခြင်း။ စောက်စေ့ရသာဖူးလေးအား အသာညှစ်၍ မခြင်း။ “အို…….ဦး…..ကျွတ်…ကျွတ်” ထိုသို့ ကာမကြမ်းကျေသူ ဦးအောင်ကျော်၏ စောက်ပက်လေးအား ထိထိမိမိ ပွတ်မသည် တွင် ဖြူလဲ့သွယ်ခမြာ အသည်းတလှပ်လှပ်ဖြင့် ဖင်ဆုံကြီးကို ကော့ပင့်လိုက်ရသည်။ သည်တွင် ခါးအပေါ်မှ ဖိထားသောလက်က ရှိပြန်ရာ ဖြူလဲ့သွယ်မှာ ခါးခွက်၊ ဒူးကား၊ ဖင် ပစ်၍ ကုန်းသော ပုံစံသို့ အလိုအလျှောက် ရောက်ရှိသွားရတော့၏။ ဦးအောင်ကျော်က မက်တပ်ရပ်နေရာမှ ဒူးကို အသာကွေးသည်။ လီးတန်ကြီးဖြင့် ပြဲအာအာ စောက်ပက်အုံလေးအား ဖိပွတ်သည်။ “ရှီး….အို့….ဟင်း…..ဦး…ဦး….အ” လီးဒစ်မာမာကြီး၏ အထိအတွေ့က စောက်ပက်အကွဲကြောင်းလေးအတိုင်း လွန်းထိုးရာမှ စောက်စေ့လေးအား တည့်တည့်ပင်ထိုးသည်။ “ဟား….ဦး…ဘာတွေ…လုပ်…..နေ….တာ…..လဲ…လို့….ဟင်း….အင့်…..အင်း….အာ့” ဖြူလဲ့သွယ်မှာ ဖင်လေးယမ်း၍ ကယောင်းကတမ်းပင်ညည်းညူမိတော့သည်။ လီးဒစ်ကြီးက စောက်စေ့လေးအားထိုးသည်။ ပွတ်သည်။ စောက်ပက်နှခမ်းသားလေးများ ကို ထယ်ထိုးသလို ပွတ်ဆွဲထိုးသည်။ လီးတန်ကြီးကို အရင်းမှ ကိုင်ကာ စောက်ပက် အာအာလေးအား အောက်မှနေ၍ တဘုတ်ဘုတ် ပုတ်သည်။ “ဘုတ်….စိ” “အိုး….အမေ့” “ဘုတ်….ဖပ်….” “အိုး….……ဦး…..လို့” “ဖပ်…ဖပ်…ဘုတ်…” “အီး…..ကျစ်….ရှီး….အား……ဦး….တော်ပါ…တော့…..ထည့်ပေးပါတော့……ဟင့်” စောက်ပက်ကို လီးဖြင့် ပင့်ပုတ်သည့်ခံစားချက်တွင် ဖြူလဲ့သွယ် သံစုံညည်းရင်း မခံနိုင်သည့်အဆုံး…ထည့်ပေးရန်ပြောရတော့၏။ “ဘုတ်….ဖုတ်….ဖုတ်….ဘက် စွိ” ဦးအောင်ကျော်ကား လီးပုတ်မရပ်။ “အ…အာ့…..အား……လိုး…..လိုးပေးပါတော့…..ဖြူလေးစောက်ပက်အရမ်းယားလို့.. လီးကြီးထည့်ပေးပါတော့ ဦးရဲ့…ဟင့် ဟင့်…” ဖြူလဲ့သွယ်မှာ တစ်တစ်ခွခွပြောရင်း လိုးပေးရန် အရူးအမူးတောင်းဆိုရ၏။ ထိုအခါမှ ဦးအောင်ကျော်က စောက်ပက်ကို လီးဖြင့်ပုတ်ရာမှ ရပ်သည်။ ဖင်ကုန်းရင်း တွန့်လူးနေသော ဖြူလဲ့သွယ်ကို ပြုံးပြုံးကြီးကြည့်ကာ “လိုးရင်၊ ဆော်ရင် အဲလို တစ်တစ်ခွခွပြောရတယ် ဖြူလေးရ၊ ဒါမှ လိုးတဲ့သူရော၊ ခံတဲ့သူ ရော အားရပါးရရှိတာ ခွေးမလေးရ..ကြားလား” “ဟင့်….ဟုတ်….ကြား…ကြား…တယ်…..ခွေးမလေးကို လိုးပေးပါတော့ ဦးရဲ့…နော်” တစ်ဆင့်ချင်းစီ လိုင်းသွင်း၍ လိုရာပုံသွင်းခံရသော ဆရာမလေး ဖြူလဲ့သွယ်။ ကာမတဏှာစိတ်ဖုံးလွှမ်းသည့်အခါ ခွေးမလေးဟုပင် ကိုယ့်ကိုကိုယ် ပြောဆိုမိသည် အထိ။ ထူးဆန်းသည်မှာ ထိုသို့ နှိမ့်ချစွာ ပြောဆိုတောင်းပန်ရသည့်ခဏ စောက်ပက်လေး က စူးစူးဆစ်ဆစ် ယားယံ၍ လီးထိုးခံချင်စိတ်တို့ ထိန်းမရအောင် ဖြစ်ရတော့၏။ “တောက်….ငါလိုးမ ဖြူလေး ရှီး……” ဦးအောင်ကျော်က ဆဲပြောလေးဖြင့် လီးဒစ်ကြီးကို စောက်ပက်အကွဲကြောင်းအတွင်း ဖိနှစ်သည်။ “စွိ….ဘွီ” တစ်ခါလိုးထားပြီးဖြစ်ရာ လီးဒစ်လုံးကြီးက အလိုက်သင့်ပင်ဝင်၏။ သို့သော် ဖြူလဲ့သွယ် ခမြာ ပြည့်နင့်စွာ ခံစားရပြီး ဖင်ကြီးကုန်းကြွရရှာသည်။ “အီး…….ဟင့်” ဦးအောင်ကျော်က လီးဒစ်ကြီးကို ဖိညှစ်နေသော စောက်ပက်အတွင်းသားလေးများ၏ နူးညံ့သော ညှစ်အားကို အားရစွာခံစားရင်း ကုန်းကြွလာသော ခါးကို ဖိချသည်။ လီးကို အသာ ငေါ့ထိုးသည်။ “ဇွပ်…ဘွတ်…ဗြိ” “အား….အာ့…..အီး….” ဖြူလဲ့သွယ်မှာ ခါးကိုဖိချခံရသောကြောင့် ခါးကို ပြန်နှိမ့်ပေးရရှာ၏။ ထိုခဏ နောက်မှ ပင့်ထောက်၍ ဒစ်လုံးကြီးဝင်နေသော စောက်ပက်လေးကို ပင့်ထိုးခံရရာ ဇွပ်ခနဲ၊ ဘွတ်ခနဲ လီးတန်ကြီးက ထိုးဝင်သည်။ စောက်ရည်တို့ကျိချွဲ၊ လီးလမ်းကြောင်း ဖြောင့်ကနဲဝင်ရာ ပြည့်ပြည့်နင့်နင့်ပင် ခံစားရသည်။ တအားအားအော်ရသည်။ ခံလို့လည်းကောင်းလှသည်။ အောင့်ကျဉ် ၍ပြည့်နင့် လွန်းလှသည်။ မအော်ဘဲမနေနိုင်။ ခွေးလိုးလိုးခြင်း၏ ထိမိသော လီးသွင်းခြင်းတွင် အအော်သံသော အာပြဲစိန် ဆရာမလေးဖြူလဲ့သွယ်ခမြာ ဆိုဖာပေါ် ခေါင်းတင်ရင်း အော်ဟစ်လူး လွန်းနေရသည်။ အနောက်ဆီမှ လီးတန်ကြီးက စောက်ပက်အတွင်း စိုက်ထိုးဝင်နေသည်မှာ ပက်လက် အလိုးခံရသည်နှင့်မတူ။ ထိချက် ပြင်းလှသည်။ ရင်ထဲအထိ ပြည့်နင့်နေသလိုလိုဖြစ်ရ သည်။ ထိချက်ပြင်းသလို ခံရသည်မှာလည်း ပိုထန်လှသည်။ လီးအလိုကျ လီးကြီးရှေ့တွင် ဝပ်ဆင်းကုန်း၍ လီးထိုးခံရန် ဖင်ကုန်းပေးရခြင်းဖြစ်ရာ မသဘာဝ လီးအလိုကျ အလိုးခံရခြင်းဆိုသော ခံစားချက်က ပို၍ပီပြင်၏။ ဦးအောင်ကော်က လီးတန်တစ်ဝက်ထိ လီးကို တဖြည်းဖြည်းချင်း ပင့်ထိုးသည်။ တစ်ချက် ထိုးတိုင်း ဖြူလဲ့သွယ် ဖင်ကြီး ကုန်းကုန်းကွ၍ ထရသည်။ အော်ရသည်။ စောက်ပက်အ တွင်း အနောက်မှ တထစ်ထစ်ဖြင့် သွပ်သွင်းဝင်လာသော အချောင်းကြီးက တဏှာရမ္မက် ထူးကို ခံစားရ၏။ ဖြူလဲ့သွယ်နားထဲတွင် စောက်ပက်အတွင်းလီးသွင်းသံ တထစ်ထစ်ကိုသာ ကြားနေရ၏။ မျက်လုံးလေးကို တင်းကြပ်အောင် ပိတ်ထားမိ၏။ အံလေးကြိတ်နေရ၏။ စောက်ပက်အား နောက်မှလီးချောင်းကြီးတိုးဝင်တိုင်း ဘွတ်ဘွတ်ဇွိဇွိ မြည်သလို လည်ချောင်းမှ တအစ်အစ်တအိအိ အသံကလည်း အံကြိတ်ထားသည့်ကြားမှ မြည်ရသေး ၏။ နားထင်ကြောများ ပူနေအောင် ခံစားရ၏။ “အာ့…ရှီး….ဦးရဲ့…ဟင့် ဟင့်…အင့်” နှုတ်ခမ်းလေးကို ကိုက်ကာ မဲ့တဲ့တဲ့လေး ဖြစ်နေရ၏။ မဲ့နေခြင်းမှာ နာလွန်းခြင်းကြောင့်တော့ မဟုတ်။ အလွန်တရာ ထိမိကောင်းမွန်လှသော၊ စောက်ပက်လေးအား တင်းမာသန်မာလှသော လီးတန်ကြီးဖြင့် ခွေးလိုးအလိုးခံရ၍ ခံစား ရသော ကာမသုခဝေဒနာအစုစုတို့အား ဖော်ပြနိုင်စွမ်းသော သရုပ်သကန် မရှိသည် ဖြစ်ရာ၊ မဲ့သလိုလို၊ ပြုံးသလိုလို၊ ငိုချင်သလိုလို၊ ရီချင်သလိုလိုဖြင့် ဖြစ်နေရခြင်းသာ။ အလွန်တရာ ကောင်းမွန်သော ကာမအရသာကို ဖော်ညွှန်းပြခြင်းမှာ စောက်ပက်လေးက ထိုးဝင်လာသော လီးကြီးအား အားပါးတရညှစ်ပေးခြင်း၊ လီးတဆစ်ထိုးသွင်းလိုက်တိုင်း ကုန်းကြွလာသော ခါးအား ဦးအောင်ကျော်ပင် ပြန်ဖိချစရာမလိုဘဲ၊ ဖြူလဲ့သွယ်ကိုယ်တိုင် အံလေးကြိတ်ကာ ပြန်၍ ခါးလေးခွက်ပေးခြင်း၊ စသည်တို့ဖြင့် ဦးအောင်ကျော်၏ ခွေးလိုးလိုးကျင့်ခြင်းတွင် အလိုတူအလိုပါ ရမ္မက်ထန်ထန် ပါဝင်ခံစားနေမိသည်။ ဦးအောင်ကျော်ကား လူးပါး၊လူနပ်။ စောက်ပက်လေးအား လီးတဆုံးမထိုး။ လီးတစ်ဝက် သာထိုးသည်။ လီးတန်လန်း ထိုးထားရင်း ဖြူလဲ့သွယ် ကျောပြင်လေးအား လျှာကြမ်းကြီးဖြင့် လိုက်ယက်၏။ ဖင်နှစ်ခြမ်းအား ဆုပ်နယ်၏။ ဖြဲ၏၊ စု၏။ ဖင်ကိုဖြဲတိုင်း စုထွေးရဲတစ်နေသော ဖင်ဝစုစုလေးအား အရသာခံကြည့်၏။ ဆရာမ လေး ဖြူလဲ့သွယ်ခမြာ စောက်ပက်အတွင်းမှ အရသာကြောင့် မုဆိုးဖိုကြီး၏ ဖင်ဖြဲ၍ ကြည့်ခြင်းကိုပင် သတိမမူနိုင်။ မရှက်နိုင်။ ညည်းညူ၍သာ နေရတော့သည်။ စောက်ပက်လေးကား လီးနှင့် အသားကျချေပြီ။ ထိုသည်မှ ဦးအောင်ကျော်က အသာအယာပင် လီးတစ်ဝက်ခန့်ကိုပင် အဝင်အထွက်လိုးသည်။ “ဘွိ…စွိ…ဇွပ်…” “အီး…အာ့…..အာ့…ဟား…ဟင့်” “စွီ…ဘွတ်…..ဖွတ်…” “အိုး…အင့်…..အင့်…ကျွတ်…” “ဖောက်…ဘွတ်….စွပ်..စွိ….စိ” “အ…..အ…..အား…..ကျစ်….ရှီး” လီးဝင်လီးထွက်သံနှင့်အပြိုင် ဖြူလဲ့သွယ်ပါးစပ်လေးမှ အသံတို့က စည်းချက်ညီညီ ထွက်လာရသည်။ ပြည့်နင့်လှသောအရသာ၊ ထိမိလွန်းလှသော လီးဝင်ချက်၊ တောင့်တင်းလွန်းလှသော လီးတန်ကြီးက တစ်ဝက်ခန့် ဖြည်းဖြည်းမှန်မှန်လိုးသွင်း၊ လိုးထုတ်ပေးနေရာ ဖြူလဲ့သွယ် ခမြာ တအင့်အင့် တအားအားဖြင့် စောက်ပက်လေးက ကျဉ်စိမ့်လာရ၏။ “အာ့…ဟင့်.ကျစ်…ဦး…အဆုံးဝင်ပြီလား…ဟင်….” “ဖောင်း…စွပ်…ဘွိ…အင်း..ကောင်းလိုက်တာကွာ…..ရှီး… ဖြူလေးခံနိုင်ရင်….လီး တဆုံး သွင်း လိုးမယ်လေ” “ဟင့်…အင့်….ကျစ်….ထည့်လေ…ဦး…အာ့…..ဖြူလေး ခံနိုင်တယ်….တဆုံးထည့် လိုးချင်ရင် လိုးလေ….ဦး…” ကာမအရသာကို ထူးကဲစွာ ခံစားရသည့် အားလျော်စွာ ဖြူလဲ့သွယ်မှာ လိုလားတောင့်တ စွာဖြင့် ခပ်ရဲရဲပင်ဆိုမိ၏။ မိမိကို အကောင်းကြီးကောင်းစေသော ဦးအောင်ကျော်ကိုလည်း စိတ်ကျေနပ်စွာ အားရစေလိုသောစိတ်လေးကြောင့်လည်း လိုးသမျှခံမည့် စိတ်ဖြင့် ပြောမိ ခြင်းပင်။ “အင်း……အင့်……ကွာ ရှီး……” “ဘွတ် ဗြစ် ဗြစ် ဒုတ်” “အ မ လေး ဦး…..ရဲ့…. အာ့” ဖြူလဲ့သွယ် စကားအဆုံးမှာပင် ဦးအောင်ကျော်၏ အံကြိတ် ခါးနွဲ့ ဖင်ကြီးကော့ကာ လီးထိုးဆောင့်သံ…….။ ခါးခွက် ဖင်ကော့ကာ လီးတစ်ဝက် တစ်စိုက်ခံနေရရှာသည့် ဆရာမလေးဖြူလဲ့သွယ်၏ စောက်ပက်နီတာရဲလေးမှာ ထွားတင်းညိုမဲသော လီးတန်ကြီး မဆန့်မပြဲ ထိုးခွဲဝင်ရာမှ အဖုတ်ပြဲအာသံ တဗြစ် ဗြစ်နှင့်အတူ သားအိမ်နံရံအား လီးဒစ်လုံးကြီး ဒုတ်ကနဲဆောင့်မိသည်ဖြစ်ရာ…… ဖင်ကုန်းပေးနေသော ဖြူလဲ့သွယ်မှာ ခါးကြီးကုန်းထရ၏။ လူက တုန်ခနဲ ခါထွက်ရ၏။ သားအိမ်ဆီမှ ကျဉ်စိမ့်သော စူးရှပြင်းထန်သော ကာမအရသာခံစားမှုက ပါးစပ်ဖျားမှ အမလေး တရသည်အထိ။ သို့သော်……အော်ကားအော်၏။ မသက်သာ။ မသက်သာငြား ခံစားမှုက ထိန်းမနိုင် သိမ်းမရ။နာကြင်အားရမှုကို မချိမဆန့် ကျေနပ်စွာ ခံစားရသည့် အဖြစ်။ စောက်ပက်အတွင်းသားများ ဖြန့်ကားခံရမှု သားအိမ်ထိ လီးဒစ်လုံးကြီး တေ့ဆောင့်ခံမှု၊ တင်းကြပ်ထိမိသော လီးတဆုံးသွပ်ထိုး အလိုး ခံရမှုတွင် ခါးကြီးကုန်းကွကာ စုပ်တသပ်သပ်၊ အံတကြိတ်ကြိတ်၊ အမလေး တကာတကာ တဏှာရှိန်က မိုးထက်မက မြင့်တက်လာရသည်။ မချိမဆန့် ထိထိမိမိ ဖြင့် အရိုင်းဆန်သော သန်မာသည့်လီးကြီးကပေးသည့် တဏှာ ရှိန်ကို မမှီမကမ်း အပြေးလှမ်း၍ လိုက်ရသည်ဖြစ်ရာ ဖြူလဲ့ငွယ်ခမြာ ဖုတ်လှိုက် ဖုတ်လှိုက်။ ပါးစပ်မှလည်း ကယောင်ကတန်း အော်မိအော်ရာ ညည်းမိညည်းရာ ညည်းရ ရှာသည်။ သည်ခံစားချက် သည်အရသာကို သားအိမ်ထိ လီးထိုးထောက် အဆောင့်ခံရသည့် အမျိုးသမီးတို့သာ သေချာရေရာ သိပေလိမ့်မည်။ မရှုနိုင်မကယ်နိုင်၊ လှုပ်လည်းမလှုပ်ရဲ၊ ပါးစပ်ဖြဲကာအော်ညည်းရင်း လီးကြီးလိုးသမျှ ခံရသည့်အဖြစ်။ ကောင်းလည်းကောင်း၊ အောင့်လည်းအောင့်၊ နာပေသော်ငြား အံကြိတ်ခံရသော နာကောင်းကြီးအဖြစ်။ ဆိုရသော် လီးစွဲအောင် လိုးကျင့်ခံရခြင်းပင်။ ဆိုတော့ ဖြူလဲ့သွယ်၏ ခံနိုင်အားနှင့် တဏှာစိတ်ကိုလိုက်၍ ဦးအောင်ကျော်က လီးဝင်လီးထွက် ကို နေးရာမှမြန်၊ မြန်ရာမှ ကြမ်းလာသည်။ လီးဝင်လည်း နက်လာ၏။ လီးချောင်းကြီးတစ်ခုလုံး စောက်ပက်သားနုနုတို့ကို တဗြိဗြိ ထိုးခွဲနေရသည်မှာ အရသာ ရှိ လွန်းလှ၏။ လီးမဲကြီးတစ်ချောင်းလုံး စောက်ပက်နီတာရဲ ပြဲတာတာလေးအတွင်း ဝင်ချီ ထွက်ချီ။ “ဖောက်…ဘွတ်….အီး…ဦး အား….ရှီး” “ဗြိ…စွိ…..ဖပ်…အား..ဦးရဲ့…..အာ့….အာ့…ဟင့်…ကောင်း…ကောင်း…တယ်..” “ဖုန်း…ဇွပ်…..ဘွီ…ဘွတ်…..ဘွတ်…” “အင့်…ဇွပ်…ဖွတ်…ဦး…အာ့…ဘွီ..ဘွတ်…ဇွပ်.ဦး…..အ..ရမ်း….ဗြိ…ဖွတ်…ကောင်း…..အင့်…အိုး…ဘွီ…ဇွီ.တယ်…ဖြူ….အင့်…ဖြူ….လေး…ဖပ်…ဖပ် ဘွတ်…..ပြီး…အီး…. ဘွတ်.အင့်….ပြီး…..ချင်…ဖောက်….ဘွတ်…..အာ့…အ့ နေ…ပြီ” လီးဝင်လီးထွက်တိုင်း ညည်းညူရင်း ဖြူလဲ့သွယ်မှာ အရမ်းကောင်းတယ်၊ ပြီးချင်နေပြီ ဆိုသည့် စကားပြောရာတွင်ပင် အချက်နှစ်ဆက်ခန့် အဆောင့်ခံရရှာသည်။ လက်ပင် မထောက်နိုင်။ ဆိုဖာနောက်မှီတွင် ခေါင်းတင်ကာ ဆန့်ငင်ဆန့်ငင် အလိုးခံရ၏။ “အား…တောက်…ဖြူလေးရာ…ညှစ်…ညှစ်.. ခွေးမလေး ပြီးအောင် ညှစ်စမ်း…ကြားလား…တောက်..ငါလိုး….ခွေးမလေး…” ဦးအောင်ကျော်ကား ရေချိန်ကိုသိသည်။ အတိုင်းအထွာကိုသိသည်။ သည်လိုအချိန်၊ ပြီးခါ နီးအချိန်ဆို ဖြူလဲ့သွယ်မှမဟုတ် (၉၀% သော မည်သည့်မိန်းကလေးမဆို) လိုးချင်သလိုလိုး၊ ဆော်ချင် သလိုဆော်၊ ဆဲချင်သလိုဆဲ၊ ရိုက်ချင်သလိုရိုက်။ အလိုးခံမိန်းကလေးအဖို့ ပြီးရဖို့သာ ပဓာန။ လီးကိုညှစ်ရဖို့သာ ပဓာန။ ထိုအချိန် လီးဖြင့် အလိုးမခံရ၊ မပြီးရသော မိန်းမအဖို့ ရူးမတတ်၊ သေမတတ်ခံစားရမည်သာ။ အလိုးခံ ဆရာမလေးဖြူလဲ့သွယ်သာ မချိမဆန့် အကောင်းကြီးကောင်းရသည် မဟုတ်သေး။ လိုးသော လီးပိုင်ရှင် မုဆိုးဖိုကြီး ဦးအောငိကျော်သည်လည်း အားရစွာ ကောင်းရသည်။ ထွားတုတ်သော လီးတန်ကြီးက မြို့သူချောလှ ဆရာမလေး၏ ပျိုနု စေ့ကြပ်သော စောက်ပက်ကို ဖင်ကုန်းခိုင်းကာ လိုးခွဲရသည်။ စောက်ပက်လေး၏ တင်းကြပ်မှု၊ ရမ္မက်ထန်သော ညှစ်အားတ်ု့အပြင် နူးညံ့တစ်ရစ်သော သားအိမ်ကို ဒစ်လုံးကြီး ကျဉ်အောင် လိုးဆောင့်ရသည်ဖြစ်ရာ ဦးအောင်ကျော်လို လိုးပါးဝသော သူပင် မပြီးစေရန်လမနည်းထိန်းရသည်။ တော်ရုံလူဆို ဩတ်ထွက်ချေမည်။ ထိုအခါ အလိုးခံအမျိုးသမီးအဖို့ဘဆန့်တငံ့ငံ့။ ပြီးလုဆဲဆဲ လူပဲမိသလိုလို။ အားကုန်ပြေး၍ ပန်းဝင်ကာမှ ကိုယ့်ထက်အရင် ပန်းဝင်သူကရှိမှန်းငိသလိုလို။ မရိုးမရွ စိတ်အပျက်ကြီး ပျက်ရမည်မလွဲ။ ဦးအောင်ကျော်မှာ ကာမကြမ်းကြေသူပီပီ လိုးခြင်း၊ဆော်ခြင်းတွင် မည်ကာမတ္တာ လိုး သည်၊ ဆော်သည် မဟုတ်။ အလိုးခံအမျိုးသမီး အကောင်းကြီးကောင်း၍ အပြီးကြီးပြီးရန် သာ ဦးစားပေးလိုးသည်။ ထိုသို့ အပြီးကြီးပြီး၍ အကောင်းကြီးကောင်းရသော အလိုးခံ အမျိုးသမီးခမြာ သည့်နောက်တွင်တော့ သူစေရာ အရုပ်ကလေးပမာ။ ယခုလည်း ဖြူလဲ့သွယ်ပင်ကြည့်….။ “အား….ကျစ်……ဦး…လိုး….လိုး…အရမ်းလိုး….ခွေးမလေး…ပြီး….တော့မယ်…..ဖောင်း…ဘွတ်….အင့်…ဖုန်း….ဦး….အား…ဘွတ်…ဇွပ်…ဖုန်း အီး…..အင့် …အင့်… .ဟင့်… .ဟင်း…..အာ..ရှီး….ဦး….ဘွတ်….ဦး….ရှီး……အင့် ဇွိ…ဖွတ်..အီး..” ဖြူလဲ့သွယ် အာခေါင်ခြစ်၍အော်သည်။ ကရူးမူးထိုးအော်သည်။ ငယ်သံပါအောင်အော်သည်။ ကောင်းလွန်း၍ အော်ခြင်း။ စောက် ပက်အတွင်းဆီမှ အီစိမ့်ပြည့်တစ်၍ အားရစွာအော်ခြင်း။ ဘာတွေဘယ်လို အော်မိမှန်းပင် မသိတော့။ “တောက်….ဘွတ်…ငါလိုးခွေးမလေး…ဖောင်း…အော်…အော်…စမ်း…ဘွတ် ဘွတ် ” လီးတစ်ဆုံးသွင်း၍ စီးကြပ်သော စောက်ပက်လေးအား ပက်စက်စွာ ဆောင့် ဆောင့်လိုးသည်။ သေးကျဉ်သောခါးကို စုံကိုင်သည်။ စွင့်ကားသော ဖင်လုံးဖြူဖြူကျစ်ကျစ်လေး လှိုင်းထယိမ်းခါနေအောင် ဆောင့်လိုးသည်။ စောက်ပက်အတွင်းသားနုနုလေးများအိ ရစ်တွယ်သော ဖိညှစ်အားကို လီးဒစ်ညိုညိုလုံး လုံးကြီးက ထိုးခွဲသည်။ ပြဲအာသော စောက်ပက်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ဖက်က လီးတန်ကြီးတွင် ကပ်ရပ်နေရသည်။ “ဖောင်း ဇွပ်….ဖွတ်….ဘွတ်….ဖပ်…ဖပ် ဘွတ်….ဇွီ” မို့ဖောင်းသော စောက်ပက်အုံလေးက လီးမွှေးများကပ်ကာ တဖပ်ဖပ်ဖြင့် လီးတန်အရင်း ဆီးစပ်ဖြင့် ဖိကပ်ဆောင့်ခံရ၍ ပြားမတတ်။ ဦးအောင်ကျော်ကလည်း ထန်လွန်း၍ ပြီးလုလု၊ အံကြိတ်၍ ဖြူလဲ့သွယ်အား အပြီးလိုး သည်။ လီးတန်ကြီးတစ်ချောင်းလုံးလည်း ဝင်ချီ၊ ထွက်ချီ။ စောက်ရည်တို့ကလည်း တစီစီ။ “ဖောင်း ဇွပ်….ဘွတ်…ပြီး….စမ်း…ဖြူလေး…အား….” “အင့်…ဟင်း…ဟင့်….အာ့…ပြီး…ပြီး….” ဖြူလဲ့သွယ် ဖင်ကုန်းလိုးခံရာမှ ဒုတိယအကြိမ် စောက်ရည်တွေ တဗြစ်ဗြစ် ပန်းထွက်ရ ပြန်၏။ အသက်ပင်မရှုနိုင်အောင် စောက်ပက်စီမှ လီးတစ်ခံရ၍ ပြီးရခြင်း ရသာထူးကို မူးမူးမေ့မေ့ခံစားသည်။ မလွတ်တမ်းခံစား၍ တဆစ်ဆစ်ညှစ်နေရသည်မှာ ကာမအရသာ ၏ အဆုံးစွန်သော ပြီးမြောက်ခြင်းပင်။ လက်က မထောက်နိုင်။ ခေါင်းကဝပ်ကျသည်။ ဖင်လေးမှာမူ အနောက်မှ လီးထိုးကလန့် ထားသောကြောင့် ထောင်ထောင်လေး။ ခေါင်းဝပ် ဖင်ပူးတောင်း ထောင်ထောင်လေး။ ဦးအောင်ကျော်လီးတန်ကြီးမှာ လက်ဖြင့်ဆုပ်သကဲ့သို့ ခံစားရသည်။ စောက်ပက် အတွင်းသားများ၏ နူးညံ့သောအရသာကား လက်နှင့်တစ်ခြားစီ။ ညှစ်ချက်ကလည်း စီးစီးပိုင်ပိုင်။ နူးညံ့သော စောက်ပက်အတွင်းသားများ၏ တစ်ရစ်သောညှစ်ခြင်း။ ဦးအောင်ကျော်မှာ လီးကိုပြန်မထုတ်နိုင်။ ထိုညှစ်အားကို အားပါးတရခံစားရင်း လီးကြီး အစွမ်းကုန်တင်းမာနေရသည်။ ဖြူလဲ့သွယ် ဖင်ပြားမတတ် ပေါင်ခြံတွင်ဆွဲကပ်ဖိကာ လီးတန်ကြီးတစ်ဆုံး ထိုး၍စိမ်သည်။ ခေါင်းကြီးမော့သည်။ ဖင်ဖြူလေးနှစ်ခြင်းအား ဖြဲညှစ်ကာ စုံဆွဲထားသည်။ ဖင်ဝနီတာစွေးလေး ပြဲအာနေခြင်း ကိုပင် မကြည့်နိုင်။ ခေါင်းကြီးမော့၊ အံကြီးကြိတ်၍ လိုးခြင်း၏ အဆုံးစွန် ပြီးမြောက်လု အရသာကို ခံစားသည်။ “အား…ရှီး……ကောင်း…ကောင်း….တယ်…..ဖြူ..ဖြူလေး…ငါလိုး..ခွေးမလေး….ညှစ်…ညှစ်..” “အင့်..အား…ဦး…ဟင့်…အရမ်း….ကောင်း….တယ်..ရှီး…” ဖြူလဲ့သွယ်မှာ ဆိုဖာကျောမှီတွင်ပင် ခေါင်းမတင်နိုင်။ မှောက်ကျသည်။ ဝပ်ကျသည်။ ဖင်လေးကို ဆုပ်ဖြဲညှစ်ခံထားသည့်အပြင် လီးတန်ကြီးက စောက်ပကိလေးအတွင်း သပ်လျှိုထိုးစိုက် ကလန့်သွပ်ဝင်ထား၍သာ တစ်ကိုယ်လုံးခွေမကျခြင်းဖြစ်သည်။ စောက်ပက်အတွင်းသားနုနုတို့က လီးတန်မာကြီးအား အသေညှစ်သည်။ အထူးတလည် ညှစ်ရခြင်းမဟုတ်။ သူ့အလိုလိုပင် ညှစ်နေခြင်း။ ထိမိလွန်းလှသောကြောင့် စောက်ပက် အတွင်းသားများ တဆက်ဆက်တုန်ကာ မာတင်းသောလီးတန်ကြီးကို အားပါးတရ ညှစ်ရခြင်း။ “အင့်..ဟင့်…အင့် အစ်..ကျစ်….အ…အာ့ ဦး…ဦး..ဦး…အာ့ ဟား…အ ဟင်း….” ဖြူလဲ့သွယ် အံကိုကြိတ်သည်။ မျက်လုံးကိုမှိတ်သည်။ တစ်ကိုယ်လုံးအားကို စောက်ပက်ဆီသို့ ပို့သည်။ အသိစိတ်က အနောက်မှနေ၍ စောက်ပက်အတွင်း ထိုးသွပ်သပ်လျှိုနေသော လီးတန်ကြီးအား ညှစ်နေခြင်းတွင်သာ သိနေတော့သည်။ အော်လည်းမအော်နိုင်။ တအစ်အစ် တဟင်းဟင်းသာ အံကြိတ်ညည်းရင်း စောက်ပက်က ဗြစ်ကနဲ ဗြစ်က နဲမြည်သည်အထိ စောက်ရည်များကို ညှစ်ညှစ်ချသည်။ အသေကောင်းလှပေခြင်း။ ညှစ်ချလိုက်တိုင်း စောက်ပက်အတွင်းသားများက လီးမာမာတောင်တောင်အချောင်းကြီး ကို ကြံရည်ကြိတ်သကဲ့သို့ ညှစ်သည်။ ရူးမတတ်ကောင်းလှသည်။ အသိစိတ်တစ်ခုလုံး ပြီးဆုံးခြင်းတွင်သာ ရှိတော့သည်။ ညှစ်သည်။ ကရူးမူးထိုးညှစ်သည်။ ဘာဆိုဘာမျှမသိတော့။ တဗြစ်ဗြစ် တဘွိဘွိ ဖြင့် စောက်ရည်များ သွန်ထုတ်ရသည့် အရသာကား ထူးခြားကောင်းမွန်ပေစွ။ “အ…အာ…အ…ဟင်း ကျစ်….ကျစ်…အင်း…ဟင့်….” ဖြူလဲ့သွယ် တစ်ကိုယ်လုံးအားမရှိသကဲ့သို့ ပုံကျသည်။ ဖင်ကိုညှစ်ကိုင်ခံထားရ၍ လီးစိုက်နေသောဖင်လေးသာ ထောင်ထောင်လေးဖြစ်နေရတော့၏။ ဦးအောင်ကျော်……ဆရာမလေးဖြူလဲ့သွယ်၏ ပြီးဆုံးခြင်းစောက်ပက်ညှစ်အားကို ခေါင်းကြီးမော့၍ ခံစားနေသော ဦးအောင်ကျော်။ လီးတစ်ချောင်းလုံးကျဉ်စိမ့်နေရသည်။ လီးရည်ထွက်ချင်လှပြီ။ ဖြူလဲ့သွယ် အပြီးကို ထိန်း၍လိုးနေရာမှ မီးကုန်ယမ်းကုန် ပြီးနေ ရသော ဖြူလဲ့သွယ်နှင့်အတူ လရည်လွှတ်ချေတော့မည်။ ဖင်ပူးတောင်းလေးသာထောင်၍ အသိစိတ်လွတ်ကာ ခွေးမလေးပမာ တအီအီညည်းနေ သော ဖြူလဲ့သွယ် ဖင်ကို ညှစ်၍ ဖြဲလိုက်၏။ ဖင်စအိုဝကား ရှုံ့ပွ၊ ရှုံ့ပွ ဟစိ၊ ဟစိ။ ထိုဖင်ပေါက်အောက် လီးကလန့်သပ်လျှိုထားသော စောက်ပက်ကား ရွစိရွစိဖြင့် နောက်ဆက်တွဲ ညှစ်ခြင်းကို ညှစ်နေဆဲ။ စောက်ရည်အနှစ်များကလည်း ဆိုဖာပေါ်ထိ တစက်စက်ကျလျက်သား။ “တောက်…ဖြူလေး….လီးပဲကွာ..ရှီး…လရည်ပန်းထည့်လိုက်တော့မယ်” “အင်း…ဟင်း…ဟင်း…ပန်း…ပန်း….အင့် အ…အာ့” အသက်ကိုလုရှုရင်း ဖြူလဲ့သွယ် သဲ့သဲ့လေးပြောသည်။ “ဖောင်း….ဘွတ်…အင့်…အား…ဖုန်း…..ဇွပ် အိ….ဘွီ အင်း….ဟင်း… .အား…ဖုန်းဇွိ..အီး…ဦး..” ဦးအောင်ကျော်ကာ လက်မကြီးကို ဖြူလဲ့သွယ် ဖင်စအိုပေါက်ဝလေးအားတေ့ဖိပွတ်ရင်း ကျန်လက်တစ်ဖက်က ဗိုက်အောက်သို့ထွေးပိုက်ကာ အချက်နှစ်ဆယ်ခန့် စိတ်လွှတ်ကာ လီးတစ်ဆုံး ဆောင့်၍ အားပါးတရလိုးသည်။ “ဖောင်း…..ဇွပ်…. အမေ့” “ဖုတ်…..အား….ဘွီ” “ဇွပ် အိုး….အင့် ဖပ်….အ” “အီး…တောက်…ငါလိုး….ဖြူလေး..ဖောင်း….” “အီး……ဘွတ်..အင့်….ဟင့်…ဘွတ်….အ….ဇွီ…ဟင့်” ဖြူလဲ့သွယ်မှာ မျက်လုံးစုံမှိတ်ကာ ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်း သားအိမ်ထိ လာဆောင့်သော လီးဒစ်ကြီးကြောင့် တစ်ကိုယ်လုံး အကြောဆွဲသလို တွန့်၍တွန့်၍ ဖြစ်ရသည်။ လီးတစ်ချက်ဆောင့်ခံရတိုင်း တစ်ခါအော်ရသည်။ လီးဝင်သံမတူသလို ဖြူလဲ့သွယ် အော်သံမှာလည်း မတူ။ အော်သံများ ဆူညံနေတော့၏။ ဦးအောင်ကျော်၏ မာန်သွင်းလိုးသံ…ဖြူလဲ့သွယ်၏ ငယ်သံပါ အောင်အော်သံ… ကောင်းလွန်း၍ ညည်းသံ၊ စောက်ပက်လေးမှ လီးဝင်လီးထွက်သံတို့ဖြင့် ဆူညံမြိုင်ဆိုင် လှသည်။ “ဟူး….အား…..ရှီး….အား….ဖြူ…ဖြူလေး….သုတ်ပန်းတော့မယ်…ဟင်း” “ဟင့်…အင့်…ပန်း…ပန်း..ဦး..အ့ ကျစ်….ကျစ်..ဖြူလေး အဖုတ်ထဲ ပန်း…..ဟင့် ” လီးတစ်ဆုံးပစ်ဆောင့်လိုက်ပြီးနောက် ဦးအောင်ကျော် ကိုယ်လုံးကြီး တဇက်ဇက်တုန် နေသည်။ လီးကြီးတစ်ခုလုံးပေါက်ထွက်မတတ်။ လီးထိပ်က ဗြစ် ကနဲ သုတ်ရည်များ ပန်း ထွက်သည်။ လီးဒစ်ထိပ်ကြီး ဖောင်းကြွလာ ကာ တဗြစ်ဗြစ်ပန်းထည့်သည်။ ကော့ထိုး ပန်းသည်။ စောက်ပက်လေးအား လိုးရင်း လီးရည် ပန်းရသည်မှာ ဖြူလဲ့သွယ်စောက်ပက်လေးအား အပိုင်ရသကဲ့သို့ ခံစားမှုကား ပြောမပြ တတ်အောင် ကောင်းလွန်းတော့သည်။ “အိုး ဟူး….ငါလိုးမလေးရာ ဟား….” “အိုး…..ဦး….ဦး..ရယ်….ဟင်း…” ဖြူလဲ့သွယ်မှာ ပူနွေးသော လီးရည်များက စောက်ပက်လေးအတွင်း တဗြစ်ဗြစ်အပန်းခံ ရသည်။ စောက်ပက်လေးနွေးထွေးလာရသည်မှာ တစ်ကိုယ်လုံးပင် နွေးလာသကဲ့သို့။ ငယ်သံပါအောင်အော်သော အသံလေးများပျောက်ကွယ်ကာ အဖျားတတ်သလို ညည်းရင်း လီးတန်ကြီးကိုညှစ်သည်။ စောက်ပက်အတွင်းသုတ်လွှတ်ခံရခြင်းနှင့်အတူ စောက်ရည် လက်ကျန်များကိုပါ ညှစ်ထုတ်သည်။ လီးတစ်ချက်ငေါ့၍၊ ညှစ်၍ လီးရည်တစ်ခါ အပန်းခံရတိုင်း ဖြူလဲ့သွယ် ကိုယ်လုံးလေး တွန့် တွန့်သွားရ၏။ လီးရည်ပန်သော အရှိန်ကြောင့် စောက်ပက်လေးပင် နွေးအိလာရ သည်။ ဦးအောင်ကျော်ကလည်း လရည်များကို တစ်ဆက်မကျန် ကော့ကော့ညှစ်ထုတ်ကာ ပြီးဆုံးခြင်းကာမအရသာကို မြိန်ရေယှက်ရေခံစားသည်။ ဖြူလဲ့သွယ်နှင့်ဦးအောင်ကျော် တို့နှစ်ဦးသား လိုးခြင်း၊ ခံခြင်း၏ အဆုံးစွန် ပြီးဆုံးခြင်းကို ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့်၊ ပြိုင်တူကဲ့ သို့ ခံစားရသည်။ နှစ်ဦးသား စကားမဆိုနိုင်ကြ။ တအီအီ၊ တအင်းအင်း ညည်းညူရင်းသာ အနိုင်မခံအရှုံးမပေး အရည်များကို တစွိစွိ ညှစ် ထုတ်ကြ၏။ သေချာနားထောင်လျှင်ဖြင့် ဖြူလဲ့သွယ် စောက်ပက်မှ “ဘွိ…ဇွီ…ဗြစ် ”ဟူသော စောက် ပက်ညှစ်သံများကိုပင် ကြားနိုင်ချေ၏။ စောက်ပက်အတွင်း လီးကိုစိမ်၍ အားရအောင် လရည်ပန်းပြီးနောက် ဦးအောင်ကျော် ဟူး ကနဲ သက်ပြင်းချသည်။ အတန်ငယ်မာနေသေးသော လီးကို ဖြူလဲ့သွယ်စောက်ပက်ထဲမှ အသာဆွဲထုတ်သည်။ “ဘွီ…စွိ…ဘွီ…” စောက်ပက်ထဲမှ လီးထုတ်သည်နှင့် စောက်ရည်နှင့်လီးရည်များက စောက်ပက်အတွင်း မှ လျှံထွက်ကြသည်။ လေအန်သံများနှင့်အတူ စောက်ပက်လေးက ပွင့်အာလျက် စောက် ပက်အတွင်းသားများ နီရဲရဲ ကိုမြင်ရသည့်အထိ ဦးအောင်ကျော် လီးရာအတိုင်း ပွင့်နေ၏။ ဖင်ပေါက်နီစွေးစွေးလေးပင် ခပ်ဟဟ ပွင့်အာနေရှာသည်။ “ဘွတ်…ဗြိ….ဘွီ..” “ဟင့်…အဟင့်…ဦး…ရယ်” ဖြူလဲ့သွယ် သဲ့သဲ့ကလေးညည်းရသည်။ “ဘွီ….ဖွပ်…ဘွတ်….” လီးထုတ်သည်နှင့် ဖြူလဲ့သွယ်စောက်ပက်ပြဲပြဲလေးအတွင်းမှ အဖြူအနှစ်အရည်များ တစွက်စွက် စီးကျသည်။ စောက်ပက်လေးကလည်း လီးရာအကွင်းလိုက်။ သုတ်ရည်များ က အစီးလိုက်။ အမြှပ်တစီစီဖြင့် ဆိုဖာပေါ်တွင် ပေပွနေတော့သည်။ ဦးအောင်ကျော်က ဖင်ထောင်နေသော ဖြူလဲ့သွယ် ဖင်နှစ်ခြမ်းကို လက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်၍ အသာဖြဲ၏။ “ဘွီ…ဇွီ…ဘူ…ဖွတ်…စိ…” “အို..ဟင့်…ဟင့်…ကျစ်…ကျစ်…ဦး….ဦး…လို့.” ဖြဲလိုက်သည်နှင့် စောက်ပက်ပြဲလေးက လေအန်သံများနှင့်အတူ သုတ်ရည်များ စီးထွက် ၏။ ဖင်ဖြဲခံရသော ဖြူလဲ့သွယ်မှာလည်း တဟင့်ဟင့် တအင့်အင့်သံလေးများထွက်ရ၏ Is စောက်ပက်လေးက ပြဲအာကာ လရည်များ အတစ်လိုက် ထွက်ကျသည်မှာ စောက်ပက်ပြဲ ပြဲလေးမှ အမျှင်တန်းသိအထိ။ ညောင်စေးကျသလို အစီးစီးအသွယ်သွယ်ဖြင့် လရည်များ သွယ်စီးနေ၏။ “ဟူး…ကောင်းချက်….ဖြူလေး..ရာ” ဦးအောင်ကျော်ပင် မောဟိုက်သံနှင့် ပြောရသည်။ ဒူးများပင် ယိုင်တိုင်တိုင်။ လိုးခြင်းအမှုကိုဆောင်ရွက်သူ အားကောင်း မောင်းသန် အညာသားမုဆိုးဖိုကြီးပင် ထိုမျှ ဖြစ်နေရာ…..ဖင်ကုန်း၍ ခွေးလိုးလိုးခံရရှာသော ဆရာမလေးဖြူလဲ့သွယ်ခမြာ ရစရာ ပင်မရှိတော့။ ဖြူလဲ့သွယ်ခမြာ မလှုပ်နိုင်ရှာ။ ဆုံဖာခုံပေါ်တွင်ပင် နောက်ပိုင်းဖင်လေးထောင်လျက်သား ဖြစ်နေရသည်။ ကိုယ်ရှေ့ပိုင်းကား မှောက်ကျနေ၏။ မျော့ခွေကျကာ အသက်ကို မျှင်းမျှင်း ရှုနေရသည်။ ထောင်နေသောဖင်ကိုပင် ပြန်မချနိုင်။ အကောင်းကြီးကောင်းသလို အမျော့ ကြီးမျော့ရတော့သည်။ ကြာရှည်ကုန်း၍ လီးတဆုံးထုတ် တဆုံးသွင်း အလိုးခံထားရာ စောက်ပက်က ပွင့်အာသည်နှင့် အရည်များနှင့်အတူ လေသံများက တစွိစွိ တဗွိဗွိ။ ညှစ်၍ လည်းမရ။ ထိန်းထားသော်လည်း မနိုင်။ ဦးအောင်ကျော်ကတော့ မိမိလိုး၍ လီးရာအတိုင်း ပွင့်အာပြဲနေသော ဆရာမလေးဖြူလဲ့ သွယ်၏ ပြဲတဲတဲ စောက်ပက်လေးကို အရသာခံ၍ကြည့်သည်။ စောက်ပက်မှ လေထွက် သံနှင့်အတူ လီးရည်အနှစ်များ တစိစိအမြှပ်ထလျက်ထွက်နေ သည့် စောက်ပက်နှုတ်ခမ်းသား ညိုညိုလေးနှစ်ဖက် ပြဲလန်နေသည့် စောက်ပက်ပြဲပြဲ လေးကို သေချာကြည့်ရင်း ဖင်နှစ်ခြမ်းကို ထပ်၍ဖြဲလိုက်၏။ ဖင်ဖြဲခြင်းကို ဝါသနာပါလှ သော ဦးအောင်ကျော်ပေပင်။ ဖြူလဲ့သွယ်မှာတော့ ဖင်နှစ်ခြမ်းအဖြဲခံရသည်တွင် ဖင်ဝလေးအာသည်သာမက စောက်ပက်ပြဲလေးပါ ပွင့်လန်ပြဲရ၏။ “ဗြစ်…ဗွိ ဘလိ..ဇွီ” “အင့်..ဟင့်….ဟင်း…ဦး…ဦး ရယ် လို့ ဟင့်…” စောက်ပက်အတွင်း ခိုဝင်နေသော များပြားသော လီးရည်အဖြူနှစ်တို့က စောက်ပက်ကိုဖြဲ လိုက်သည့်ခဏ အတစ်လိုက်ထွက်ကျသည်။ စောက်ပက်လေးတစ်ခုလုံး လီးရည်တို့ပေပွနေရ၏။ စောက်မွှေးမဲမဲလေးများပင် လီးရည် တို့ပေကာ အမွှေးဖြူ လေးများသဖွယ် ဖြစ်ရသည်။ ဖြူလဲ့သွယ်မှာ မညှစ်နိုင်အောင် မျော့ခွေကျနေသည့်ကြားမှ စောက်ပက်အပေါက်လေး များ လှုပ်ရွရသည်။ ဖင်ဝလေးပင် ရှုံ့ပွရှုံ့ပွ ဟစိဟစိဖြစ်သွားရသည်။ မျော့ကျနေသည့်ကြားမှ ရှက်ရွံ့စိတ်လေးများဖြစ်ရသေး၏။ သို့သော် မတတ်နိုင်။ စောက်ပက်လေးက သူ့သဘာဝအလျောက် ညှစ်ထုတ်မြည်နေရသည် မဟုတ်ပါလား။ စောက်ပက်လေးက တဘွိဘွိနှင့်လေများညှစ်ထွက်နေသံမှာ တဖြည်းဖြည်းလျော့သွား ရသည်။ လီးရည်များက တော့ တစိစိ ထွက်နေဆဲ။ ဦးအောင်ကျော်က ဖင်လေးထောင်နေသော ဖြူလဲ့သွယ်ဖင်လေးကို ဖြဲထားရာမှ လွှတ်လိုက်သည်။ “ဟင်း……ဦး…ရယ်” ဖြူလဲ့သွယ်မှာ ဦးအောင်ကျော်ကို တ၍ ညည်းညူရင်း ဆိုဖာပေါ်တွင်ပင် ခြေပစ်လက်ပစ် မှောက်ကျ သွားရသည်။ ခေတ္တမျှ မှောက်လျက်သားလေးနေရင်း အားယူ၍ ပက်လက်လှန် လိုက်သည်။ “ကျွတ်…ကျွတ်” ဖြူလဲ့သွယ် စောက်ပက်ဆီမှ ကျိန်းစပ်မှုကြောင့် စုပ်သပ်၍ ညည်းညူရင်း ပေါင်လေးကို အနည်းငယ် ကားလိုက်ရ၏။ ပေါင်မစေ့နိုင်။ ပြဲလန်နေသော စောက်ပက်နီတာရဲလေးက ပေါင်စေ့၍ နေသည်ကို လက်မခံနိုင်ရှာ။ ထိထိမိမိအလိုးခံ၍ ကာမအရသာကိုခံစားပြီးသည့်နောက် နောက်ဆက်တွဲ လီးဒဏ်ကို စုပ်သပ်၍ခံရရှာ၏။ ခံတုန်းကခံသည်။ ကောင်းတုန်းက ကောင်းသည်။ ကျေနပ်အားရတုန်းက ကျေနပ်အားရသည်။ ထို့အတူ စောက်ပက်ကြပ်ကြပ်လေးအား လီးထွားကြီးဖြင့် အလိုးခံရ၍ ကျိန်းစပ်ပြဲလန် သော နောက်ဆက်တွဲ ကာမတဏှာဒဏ်ကိုလည်း မလွဲမသွေ ခံရမည်သာ။ ဖြူလဲ့သွယ်မှာ ထိုအရသာ ကျိန်းကျိန်းစူးစူးလေးများကိုပင် နှစ်သက်နေသည်လား မပြော တတ်။ ဦးအောင်ကျော် ကိုပင် စကားမဆိုနိုင်။ မျက်နှာ နွမ်းနွမ်းရဲရဲလေးဖြင့် ကျေနပ်သည့်အပြုံးကလေးပြုံးကာ မျက်လုံးလေး မှေးစင်းလာရ၏။ ပေါင်ကားကွလေးဖြင့်ပင် မှေး၍မျော့နေရာမှ တဖြည်းဖြည်းအိပ်ပျော်ရသည်။ အဆုံးစွန် ကာမသုခံကို ခံစားပြီးနောက် ဘာကိုမှမလုပ်ချင်နိုင်အောင် အိပ်ပျော်သွားရသည်။ ပေါင်လေးကားလျက်။ ကွလျက် စောက်ပက်လေး ပြဲအာလျက်။ မျက်နှာလေးက ပြုံးယောင်သန်းကာ ကျေနပ်လျက်။ အသက်ရှုသံတိုးတိုးသဲ့သဲ့လေးက စည်းချက်မှန်စွာ ထွက်ပေါ်လျက်။ စောက်ပက်ပြဲပြဲဟဟလေးမှ လီးရည်များက တစိစိ စီးထွက်လျက်။ စီးထွက်နေသော လီးရည်များက စောက်ပက်မှသည် ဖင်ဝဆီသို့ စီးဆင်းဖြတ်ကျော်ကာ ဆိုဖာခုံပေါ်တွင် အကွက်လိုက်ဖြစ်ကာ နိဂုံးချုပ်၏။ ထိုလီးရည်အကွက်များမှာ ဖြူလဲ့ သွယ်၏ ဖင်လေးများ တချက်တချက်တုန်သည်တမျိုး၊ ကြွသည်တစ်ဖုံတွင် ဖင်သားများ နှင့်ပွတ်တိုက်ကာ ပေလူးရ၏။ ဆိုရသော် ဖြူလဲ့သွယ်မှာ လီးရည်အလူးသားဖြင့်ပင် အိပ်ပျော်ခြင်းသို့ ရောက်ရသည်ဟု ဆိုရပေတော့မည်။ အားရအောင်လိုးပြီးသည့်တိုင် ဦးအောင်ကျော်လီးတန်ကြီးမှာ မတင်းမမာ ခပ်တန်းတန်း ဖြစ်နေသေးသည်။ လီးတန်ယမ်းယမ်းကြီးတွင် သုတ်ရည်၊ စောက်ရည်တို့ ကပ်၍ လူးနေ၏။ လီးတန်းလန်းဖြင့်ပင် အရက်တစ်ခွက်ကို ငှဲ့၍ သောက်လိုက်၏။ ဖြူလဲ့ သွယ်ကို ကုတင်ပေါ်ပွေ့ချီသိပ်ရန် တွေးလိုက်သော်လည်း ပင်ပန်းတကြီးအိပ်ပျော် နေသည် ကို အနှောင့်အယှက်မပေးလို။ ကြမ်းပြင်တွင်ပုံကျနေသော ပုဆိုးကိုယူ၍ ဖြူလဲ့သွယ်ပေါ်လွှမ်းခြုံပေးလိုက်သည်။ ခေါင်းအုံကိုယူ၍ ဖြူလဲ့သွယ်ခေါင်းလေးကိုအသာမ၍ ထည့်ပေးသည်။ မျက်နှာပေါ်တွင် ကပိုကရိုကျနေသော ဆံနွယ်နက်နက်တို့ကို အသာသပ်တင်ပေးသည်။ အတန်ငယ်ပျော့အိ နေသော နီရဲနေသော နို့အုံလေးကို တစ်ချက်ကိုင်ကြည့်သည်။ ဖြူလဲ့သွယ်မှာ ဘာကိုမျှမသိရှာ….။ လီးရည်အလူးသားဖြင့် နှစ်ခြိုက်စွာ အိပ်ပျော်ရသည်။ ထို့နောက်တွင်တော့ ဦးအောင်ကျော်လည်း အိပ်ယာထက်သို့သွားကာ ခြေပစ်လက်ပစ် လှဲချလိုက်သည်။ စောက်ရည်နှစ်ဖြူဖြူများ သွေ့ခြောက်စပြုနေသည့် ဒစ်ကြီးလန်နေသော လီးတန်ကြီးမှာလည်း ပေါင်ကြားတွင် ခပ်ငေါငေါဖြစ်နေရာမှ တဖြည်းဖြည်း ပျော့ကျလာရသည်။ ကာမသုခချမ်းသာကို အချီ ကြီးခံစားပြီးနောက် ဦးအောင်ကျော်မှာ ပေါင်ကြီးကိုကား၍ လက်နှစ်ဖက်ကို ခေါင်းပေါ်ဆန့်တန်း၍ ကားကားကြီး အိပ်ပျော်သွား၏။ တစ်ခဏအတွင်းမှာပင် ဦးအောင်ကျော်၏ ဟောက်သံထွက်ပေါ်လာတော့၏။
ဆန္ဒ ကပ်ကိုး (အပိုင်း ၁၇) (ဇာတ်သိမ်းပိုင်း) 👈 ဖတ်ရန်နှိပ်ပါ။
➡️တင်ထားပြီးသမျှ အပြာစာအုပ် အောစာအုပ်များ စာရင်းကြည့်ရန်နှိပ်ပါ။⬅
