မညီမျှခဲ့သော သစ္စာ (အပိုင်း ၁) ဖတ်ရန်နှိပ်ပါ။
ဒီလိုနဲ့ ဦးနိုင်စက်ဘီးနောက်မှာ ထိုင်ရင်း နှစ်ယောက်တည်းထွက်လာခဲ့တယ်။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ လူရိပ်လူခြေပြတ်ကာ ရိုးပျက်လမ်းလေးမှာ ကျမတို့နှစ်ဦးတည်း ရှိနေပါတော့တယ်။
မိုးမရွာပေမယ့် မိုးသက်လေလေးက တမျှင်းမျှင်းတိုက်ခတ်နေတော့ အေးစိမ့်စိမ့်ဖြစ်လာပါတယ်။ မှောင်မဲတိတ်ဆိတ်နေတဲ့ ပတ်ဝန်းကျင်အခြေအနေမှာ လေတဖြူးဖြူးတိုက်ခတ်ခံနေရတော့ ကျမမှာ စက်ဘီးစီးရင်း အိပ်ချင်လာပါတယ်။
မနက်အစောကြီးကတည်းက စျေးထွက်ထားရသလို စျေးပြန်လာတော့လည်း ကလေးဝေရာဝစ္စနဲ့ မနားခဲ့ရဘူးလေ။ ပွဲထဲလည်း ပတ်လျောက်ခဲ့ရတော့ လူတိုးတဲ့ဒဏ်နဲ့ နွမ်းနယ်နေခဲ့ပါတယ်။
ဦးနိုင်ကတော့ ညမှောင်မှောင်မှာ လူအသွားအလာ ပြတ်နေတာမို့ ကျမ ကြောက်လန့်နေမှာ စိုးပြီး ပွဲကအကြောင်းတွေကို ပြန်ပြောနေခဲ့ပါတယ်။ ကျမလည်း အလိုက်အထိုက် ပြန်ပြောရင်း တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ဦးနိုင်ကျောပြင်ကို မှီကာ မျက်လုံးမှိတ်လို့ မှိန်းကာ လိုက်ပါနေမိပါတော့တယ်။
ကျမ မှေးခနဲ ဖြစ်သွားတာ ဘယ်လောက်ကြာမှန်းမသိပါဘူး။ ရုတ်တရတ် စက်ဘီးက ရပ်တန့်လိုက်တာမို့ လန့်ဖြန့်ကာ စက်ဘီးပေါ်ကနေ ဆင်းလိုက်ပါတယ်။
“ဟင် !!! …..
ဦးနိုင်၊ ဘာလို့လဲ။ ဘာဖြစ်လို့လဲဟင်”
“ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး။ ဦးနိုင် စက်ဘီးနင်းရတာ မောလို့ ခဏနားတာပါ။
တစ်နေကုန် အလုပ်လုပ်ပြီးတော့ အခုလည်း အသွား အပြန် နင်းလိုက်ရလို့ပါ”
“ဪ … ရုတ်တရတ်ဆိုတော့ ဘာဖြစ်တာလဲဆိုပြီး ကျမမှာ လန့်သွားတာပဲ”
ဒီတော့မှ လန့်တဲ့စိတ်ကို ဖြေဖျောက်ရင်း ပတ်ဝန်းကျင်ကို သတိထားကြည့်လိုက်ပါတယ်။ မှောင်မဲနေတာမို့ ပတ်ဝန်းကျင်ကို သဲကွဲအောင် မမြင်ရပါဘူး။
ဘယ်နေရာရောက်မှန်း မခန့်မှန်းတတ်ပါ။ စက်ဘီးနင်းလာခဲ့တဲ့ အချိန်ကို ခန့်မှန်းကြည့်ရင်တော့ လမ်းတစ်ဝက်လောက်တော့ ရောက်နေလောက်ပါပြီ။
ဒါပေမယ့် ကျမရောက်နေတဲ့နေရာကို စိတ်ထဲဝေခွဲမရဖြစ်နေတယ်။ ဒီလမ်းက ကျမလည်း သွားဖူးနေကျမို့ လမ်းအနေအထားကို မှောင်နေပေမယ့် ခန့်မှန်းတတ်ပါတယ်။
ကျမတို့ အလာလမ်းဟာ ကန်တင်းရိုးလမ်း၊ ရိုးပြတ်လမ်းနဲ့ လှည်းလမ်းပဲရှိတာပါ။ အခုဟာက ဘေးနှစ်ဖက်မှာ ကိုင်းချုံတွေနဲ့မို့ အပြန်လမ်းပေါ်မှာမှ ဟုတ်ရဲ့လားလို့ ဇဝေဇဝါဖြစ်နေမိတယ်။
ဒါပေမယ့် ဝန်းကျင်တစ်ခုလုံး မှောင်မဲနေပြီး ဘာမှ သဲကွဲအောင် မမြင်ရတာမို့ သူမ စိတ်ထင်နေတာလည်း ဖြစ်နိုင်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ကျမစိတ်ကလည်း သမီးကိုသတိရလိုက်တယ်။
အချိန်ကလည်း လွန်နေပြီမို့ အိမ်ကိုအမြန်ပြန်ရောက်ချင်တယ်။ ပြီးတော့ အခုလို ကြောက်စရာကောင်းလောက်အောင် မှောင်မဲတိတ်ဆိတ်နေတာကိုလည်း မကြိုက်လှပါ။
ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် အမှောင်ကြီးစိုးကာ လူခြေတိတ်ဆိတ်လွန်းတဲ့ အခြေအနေနဲ့ အချိန်အခါအရ ယောက်ျားသားတစ်ယောက်နဲ့ အခုလို ကြာရှည်မနေသင့်တာကို သတိရလိုက်ပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ကာ အနားယူဖို့ ပြင်နေတဲ့ ဦးနိုင်ကို …
“ဦးနိုင်၊ ဒီနေရာက လူအသွားအလာက ပြတ်လွန်းတယ်။
ဦးနိုင်မောလည်း ခဏလောက် ဆက်နင်းလိုက်ပါလား။
လူသိပ်မပြတ်တဲ့နေရာရောက်မှ နားရအောင်နော်”
“ခဏပါ ယဥ်အေးရယ်၊ ဦးနိုင်ခြေထောက်တွေ ညောင်းနေလို့ပါ။
ယဥ်အေးကို အိမ်ပြန်ရောက်အောင် ပို့ပေးမှာပါ။ စိတ်မပူနဲ့နော်”
“ဟုတ်ကဲ့။ ဒါပေမယ့် သမီးကို စိတ်မချလို့။
ကျမသဘောဆိုရင် မလိုက်ဘူး။ အမက အတင်းခေါ်နေလို့သာ”
“ဦးနိုင်လည်း ယဥ်အေးကို အပါခေါ်ဖို့ မာမာဝေ့ကို အတင်းခေါ်ခိုင်းလိုက်တာ။
ယဥ်အေးသာမပါရင် သူတို့နှစ်ယောက်ကြားမှာ ဦးနိုင်က ကိုးလိုးကန့်လန့်ဖြစ်နေမှာလေ။
ယဥ်အေးပါလာတော့ ဦးနိုင်လည်း ပျော်တယ်။
ယဥ်အေးနဲ့အတူ အခုလို လျောက်သွားရတာ ဦးနိုင်တော့ အရမ်းပျော်တာပဲ။
ယဥ်အေးတို့ဆီ ဦးနိုင်လာလာနေတာက ယဥ်အေးကို တွေ့ချင်လို့ … ငထွန်းခေါ်လို့ မဟုတ်ဘူးဗျ ….
ယဥ်အေးသာမပါလာရင် ဦးနိုင်တော့ တကယ်စိတ်ထိခိုက်ရမှာ”
“အို …. ဦးနိုင်ကလည်းလေ … မကြီးမငယ်နဲ့ ..
ဘယ်လိုကြီးပြောမှန်းမသိ … ဟွန့် … ပြောပုံက …”
ဦးနိုင်စကားကို ကျမ ရှက်သလို ဖြစ်သွားပြီး အမြန်ဟန့်လိုက်ရပါတယ်။ ပြောတဲ့လေသံက ငြိတိတိနဲ့ ဖြစ်ပေမယ့် ကျမ အတွက်တော့ မထူးဆန်းသလို တုံ့ပြန်လိုက်ပါတယ်။
တစိမ်းယောက်ျားတစ်ယောက်က ဒါမျိုးပြောရင်တော့ ထိကပါးရိကပါးလုပ်တယ်ဆိုပြီး စိတ်ဆိုးမိမှာပါ။ ဒါပေမယ့် ဦးနိုင်ကတော့ အရင်ကတည်းက သွားလာစားသောက်ရင်း ကျမနဲ့အမကို စနောက်ပြီး အခုလို ပြောတတ်ပါတယ်။
ဒါပေမယ့် အစအနောက်သဘောမျိုးပဲမို့ ကျမစိတ်ထဲ ဘယ်လိုမှမရှိပါဘူး။ ကျမကတောင် ပြန်ပြီး နောက်တတ်ပါသေးတယ်။
တွေ့ကြရင်လည်း အမနဲ့ကိုထွန်းက တတွဲတွဲဆိုတော့ ကျမနဲ့ ဦးနိုင်နဲ့ဟာ နေရင်းထိုင်ရင်း အတွဲလို ဖြစ်နေတတ်ပါတယ်။ သူတို့နှစ်ယောက်တည်း ပျောက်သွားပြီး တချောင်ချောင် သွားကမြင်းနေရင် ကျမနဲ့ဦးနိုင်နဲ့က ထိုင်စောင့်ပေးရတတ်တာမျိုးလည်း ရှိပါတယ်။
ဒီတော့ အမနဲ့ ကိုထွန်းက ကျမတို့နှစ်ယောက်ကို တွဲပြီး စတတ်ကြပါတယ်။ ဦးနိုင်ကိုလည်း နောက်သလို ပြောင်သလိုနဲ့ မြောက်ပေးတတ်ပါတယ်။
ပြီးတော့ အမကလည်း ကျမနဲ့နှစ်ယောက်တည်းရှိချိန်များမှာ ဦးနိုင်အပေါ် ဘယ်လိုသဘောထားလဲ၊ သူနဲ့ကိုထွန်း ထွက်သွားရင် ကျမတို့နှစ်ယောက် ဘာလုပ်နေကြလဲဆိုပြီး �ဆွယ်သလို နောက်သလိုနဲ့ အမြဲပြောတတ်ပါတယ်။
ကျမကတော့ အမနဲ့ကိုထွန်း စနောက်ကြတာကို အပျော်အပျက်ပြောတယ်ပဲ သဘောထားပါတယ်။ စိတ်ထဲလည်း အထွေအထူးသဘောမထားသလို ထူးပြီးလည်း ရှက် မနေခဲ့ပါဘူး။
ခင်မင်တဲ့သူတွေမှာ ဒါမျိုးစနောက်တတ်ကြတာ သဘာဝပါပဲ။ ဒါကြောင့်လည်း ကိုထွန်းရဲ့ နောက်ပြောင်မှုနဲ့ ဦးနိုင်ရဲ့ ငြိတိတိစကားများကို ရယ်စရာအဖြစ်ပဲထားခဲ့တာပါ။
တစ်ခုပါပဲ။ အမကိုတော့ အဲလိုစတာတွေကို တားခဲ့ဖူးပါတယ်။ အမပြောပုံက သူနဲ့ကိုထွန်းဖြစ်နေသလို ကျမနဲ့ ဦးနိုင် ငြိစေဖို့ ပို့တာလိုလို လမ်းကြောင်းပေးတာလိုလို ဖြစ်နေလို့ပါ။
အမကတော့ စတာပဲအေ။ ညည်းလည်း အိမ်ထောင်သည်ပဲ၊ ဒီလောက်စတာလေးကို ရှက်စရာမှမဟုတ်တာ၊ အသားပဲ့ပါသွားတာကျနေတာပဲဆိုပြီး ကျမကိုတောင် ပြန်အပြစ်တင်နေပါသေးတယ်။
ပြီးတော့ ဦးနိုင်က ဒီလောက်သဘောကောင်းပြီး ကျမအပေါ် ခင်မင်နေတဲ့ဟာကို ဒီလောက်စတာနဲ့ အထိမခံဖြစ်နေရင် မကောင်းပါဘူးလို့လည်းဆိုပါတယ်။ အမပြောတာလည်း မှန်နေတာမို့ ကျမလည်း ထပ်မပြောခဲ့တော့ပါ။
ကျမကိုယ်တိုင်ကလည်း အပျော်အပါးမက်သူပီပီ အရာရာကို ပေါ့ပေါ့ပဲတွေးပြီး အခင်အမင်မထိခိုက်အောင် အပြန်အလှန် စနောက်ရင်း နေခဲ့ကြတာပါ။ ဒါပေမယ့် အခုချိန်မှာ ဦးနိုင်ရဲ့ ပြောစကားကြားတော့ ကျမစိတ်ထဲ ထင့်ခနဲဖြစ်သွားရပါတယ်။
ပြောရိုးပြောစဥ်ပေမယ့် အခြေအနေနဲ့ အချိန်အခါအရ ကျမစိတ်ထဲ စိုးထိတ်မှုလေး ဖြစ်သွားရတယ်။ ညအချိန်မတော်ဖြစ်ခြင်း၊ လူခြေကင်းဝေးတိတ်ဆိတ်ခြင်းတို့ဟာ မကောင်းမှုတွေကို မွေးပွားဖြစ်ပေါ်စေနိုင်တယ် မဟုတ်လား။
“သွားရအောင် ဦးနိုင်၊ ဒီအချိန်မျိုးကြီးမှာ ကျမတို့နှစ်ယောက်တည်း ရှိနေတာ မကောင်းဘူးလေ။
မတော်လို့ လမ်းသွားလမ်းလာတွေထဲက ကျမတို့နဲ့ သိတဲ့သူပါနေရင် တစ်မျိုးထင်ကုန်မယ်။
ကျမယောက်ျားအပေါင်းအသင်းထဲကဆိုရင် ကျမတော့ သွားပြီပဲ။ ပြန်ရအောင်နော် …”
“အဲဒါတော့ စိတ်ချ။ ဒီနေရာက လမ်းနဲ့နည်းနည်းလှမ်းတယ်။
ဦးနိုင် စက်ဘီးနင်းရတာ ညောင်းလို့ ခဏနားဖို့ စဥ်းစားကတည်းက အဲဒါကို တွေးမိပြီးသားပါ။
ဒါကြောင့် လမ်းပေါ်က လူသွားလူလာတွေ မမြင်အောင်လို့ ဘေးဘက်ကို နင်းလာခဲ့တာ။
ယဥ်အေးက မှေးပြီးလိုက်လာလို့ မသိလိုက်တာဖြစ်မယ်။
ဦးနိုင်ကြောင့် ယဥ်အေးကို လူအထင်သေးအောင် မလုပ်ပါဘူး”
“ဟင် …”
ဒီတော့မှ ကျမ စိတ်ထင်မှန်နေတာကို သိလိုက်ရပါတယ်။ လူတွေမြင်ရင် တစ်မျိုးထင်မှာစိုးလို့ လမ်းနဲ့ဝေးရာဆီ ခေါ်လာတယ်ဆိုတဲ့ ဦးနိုင်စကားက ကျမအတွက် မေးခွန်းတွေ ဖြစ်လာစေပါတယ်။
တစ်ချိန်တည်းမှာပဲ ကျမရင်ထဲ စိုးထိတ်မှုတစ်ခု ဖြစ်ပေါ်လာရတယ်။ ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် လူမမြင်ကွယ်ရာမှာ ကျမ ဆက်နေဖို့ ကြောက်လန့်လာမိပါတယ်။
ဒီအချိန်မှာပဲ ခဏလောက် ထိုင်ပါဦးဆိုပြီး မတ်တတ်ရပ်နေစဲဖြစ်တဲ့ ကျမရဲ့ လက်ကို ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်နေတဲ့ ဦးနိုင်က လှမ်းဆွဲလိုက်ပါတယ်။ ရုတ်တရတ်မို့ ကျမလည်း မထိန်းနိုင်ဘဲ လဲကျသွားရပါတယ်။
အရှိန်နဲ့လဲကျသွားတဲ့ ကျမကိုယ်လုံးကို ဦးနိုင်က ဆွဲဖက်ထိန်းလိုက်တော့ နှစ်ဦးသားလုံးထွေးသွားရပါတယ်။ ကျမမှာ ကိုင်းချုံကြားက မြေသားမွမွပေါ်ကို ပက်လက်လေး လဲကျသွားရပါတယ်။
ဦးနိုင်ကတော့ ကျမ ကိုယ်လုံးကို အပေါ်စီးကနေ ပွေ့ဖက်ကာ အုပ်မိုးလျက်ရှိနေပါတယ်။ ကျမမှာ ရုတ်တရတ်မို့ လန့်ဖျန့်ပြီး ဆွံ့အသွားမိတယ်။
ကျမကိုယ်လုံးလေးပေါ်ကို အားကြီးနဲ့ ဖိထပ်ထားတဲ့ ဦးနိုင်ကို မျက်လုံးအပြူးသားနဲ့သာ စိုက်ကြည့်နေမိပါတယ်။ ဦးနိုင်ကလည်း ကျမမျက်နှာကို စူးစိုက်ကြည့်နေပါတယ်။
ထိုပုံစံမျိုးနဲ့ မလှုပ်ရှားဘဲ ငြိမ်သက်ဆွံ့အနေမိကြပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ထိုစက္ကန့်ပိုင်းလောက် အချိန်လေးအတွင်းမှာပဲ ကျမဟာ ဦးနိုင်မျက်နှာကို ကြည့်နေရင်း ကြောက်လန့်လာရပါတယ်။
အမှောင်ထုကြီးစိုးပြီး မသဲမကွဲဖြစ်နေရပေမယ့် ကျမ မျက်နှာနားကပ်နေတဲ့ ဦးနိုင်မျက်နှာပေါ်က အပြောင်းအလဲဟာ ကျမကို တုန်လှုပ်သွားစေရတာပါ။ လိုချင်တပ်မက်ခြင်းနဲ့အတူ ကြမ်းတမ်းလိုတဲ့ အရိပ်အငွေ့တွေက ကျမကို ခြောက်ခြားလာစေရပါတယ်။
ဒါကြောင့် ကျမ ကြောင်ငေးနေတာကနေ ရုန်းထဖို့ပြင်လိုက်တယ်။ အမျိုးသမီးတစ်ယောက်ရဲ့ ပင်ကိုယ်အသိစိတ်ကြောင့် အန္တရာယ်ရဲ့အရိပ်အငွေ့ကို ခံစားသိရှိနိုင်ပြီး ရုန်းကန်ဖယ်ရှားဖို့ ကြိုးစားလိုက်မိတာပါ။
ဒါကြောင့် မျက်နှာချင်းကပ်၊ ရင်ချင်းဖိထပ်နေတာကနေ ခေါင်းကိုရမ်းပြီး ရှိသမျှအားနဲ့ ရုန်းထလိုက်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ဦးနိုင်ကတော့ ဖယ်မပေးဘဲ ကျမလက်နှစ်ဖက်ကို ဆုပ်ကိုင်ဖမ်းချုပ်ရင်း သူ့အားကြီးနဲ့ ကျမ မရုန်းနိုင်အောင် ဖိကပ်ထားလိုက်ပါတယ်။
“ဦးနိုင် … ဘာလုပ်တာလဲ … ဖယ်လေ”
“ငါ မရတော့ဘူး ယဥ်အေးရယ်။
မင်းကို စတွေ့ကတည်းက ငါစွဲလမ်းမိတာပါ။
အခုမှတော့ ငါ့စိတ်ကို ဘယ်လိုမှ မထိန်းနိုင်တော့ဘူး”
“ရှင် … ရှင် … ကျမကို စွဲလမ်းစရာလား …
ဖယ်နော် … ရှင် မယုတ်မာနဲ့ …
အာ့ … လွှတ်လို့ ပြောနေတယ်နော် … ကျမ အော်မှာနော် …”
“အော်လည်း ဘယ်သူမှ မကြားပါဘူး။
ကြားလည်း ငါတော့ ဂရုမစိုက်ဘူး။
ဒီတစ်ခါတော့ မင်းကို အားရအောင် ချစ်ရမှာပဲ …”
“ဖယ် .. လွှတ် .. လူယုတ်မာကြီး … ခွေးကျင့်ခွေးကြံ ကြံတဲ့လူ …
ဖယ် … ရှင့်ကို ယုံမိတာ မှားတာပဲ .. လူယုတ်မာ … ဟီး … ဟီး … လွှတ်”
ကျမမှ ကြောက်အားလန့်အားနဲ့ အားရှိသမျှ ရုန်းကန်နေပေမယ့် အရာမထင်ခဲ့ပါ။ သန်မာလွန်းတဲ့ ဦးနိုင်ရဲ့ လက်တွေကြားမှာ ကျမ လက်နှစ်ဖက်ဟာ လှုပ်မရဖြစ်နေရပါတယ်။
ကျမ ခန္ဓာကိုယ်လုံးနဲ့ ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကိုလည်း သူ့ကိုယ်လုံးကြီးနဲ့ အုပ်မိုးဖိချုပ်ခံထားရတာပါ။ ဒီတော့ လှုပ်ရှားတွန့်လူးလို့ပင် ကောင်းကောင်းမရအောင် ဖြစ်နေရပါတယ်။
ဒီတော့ ကျမမှာ လွတ်လွတ်လပ်လပ် လှုပ်ရှားနေနိုင်တာဆိုလို့ ဦးခေါင်းပဲရှိပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ ကျမနှုတ်က သူ့ကို ပြောဆိုလွှတ်ခိုင်းသလို သူ့မျက်နှာကိုလည်း ခေါင်းနဲ့ပစ်ဆောင့်ကာ အော်ဟစ်နေမိပါတယ်။
ဦးနိုင်လည်း ရုတ်တရတ် ခေါင်းနဲ့အဆောင့်ခံလိုက်ရတော့ ခါထွက်သွားတယ်။ ဒါပေမယ့် ချက်ချင်း ပြန်သတိဝင်လာပြီး ကျမ နှုတ်ခမ်းတွေကို သူ့နှုတ်ခမ်းကြီးနဲ့ ဖိကပ်နမ်းရှိုက်လာပါတယ်။
ကျမမှာ သူ့အနမ်းတွေကို ခေါင်းရမ်းကာ ရှောင်ရင်း မျက်နှာလွှဲလိုက်ရပါတယ်။ ဒီတော့မှ သူက ကျမပါးကို သူ့မျက်နှာနဲ့ ဖိကပ်နမ်းရှိုက်ကာ ပါးစပ်က တတွတ်တွတ်နဲ့ ရွံစရာကောင်းအောင် ပြောနေခဲ့ပါတယ်။
ကျမမှာ ဦးနိုင်စကားတွေကို ဘာမှ သဲသဲကွဲကွဲ မကြားပါဘူး။ ကျမစိတ်ထဲက ကြောက်ရွံ့မှုကြောင့် တုန်လှုပ်ချောက်ချားနေရသလို အသည်းအသန် ရုန်းကန်နေရတော့ မောပန်းလာရပါတယ်။
နားထဲကလည်း လေတွေထွက်နေရပါတယ်။ �ခံပြင်းရွံရှာစိတ်ကြောင့် ငြင်းကန်အော်ဟစ်ရင်းပင် မျက်ရည်များက ကျလာရပါတယ်။ ကျမရဲ့ဆဲဆိုမှုတွေကို သူကတော့ ဂရုမစိုက်ဘဲ ကျမခန္ဓာကိုယ်ကို သူ့ကိုယ်လုံးကြီးနဲ့ ဖိထားရင်း ပွတ်ကြိတ်နေပါသေးတယ်။
ကျမကိုယ်လုံးလေးက ကိုင်းချုံတွေကြားထဲက မြေချိုင်လေးထဲ ရောက်နေရတာကြောင့် အပေါ်က ဖိအုပ်ထားတဲ့ သူ့ကိုယ်လုံးကြီးကို ဘယ်လိုမှ မတွန်းလှန်နိုင်ပါဘူး။ အတင်းအကျပ် ဖိချုပ် ပွတ်ကြိတ်ခံရတော့ ကျမ ခြေလက်တွေနဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကလည်း နာနေရပါပြီ။
ဦးနိုင်ကတော့ ဘာကိုမှ ဂရုမစိုက်တော့ပါဘူး။ ကျမ အော်မှာကိုလည်း ဂရုမစိုက်သလို လူတွေသိမြင်သွားမှာကိုလည်း အမှုမထားတော့တဲ့ပုံပါ။
သူကတော့ ကျမကို မရရအောင် စော်ကားဖို့ပဲ ကြိုးစားနေပါတယ်။ ဒီအသိက ကျမကို ကြောက်ရွံ့တုန်လှုပ်စေရတယ်။ ရွံရှာစပ်ဆုပ်စိတ်တွေ ဖြစ်ပေါ်ရတယ်။
ဒီလိုဖြစ်ရတာကို ယူကျုံးမရဖြစ်ရပါတယ်။ နောင်တနဲ့အတူ ဝမ်းနည်းနာကျင်ရမှုက ကျမကို တစ်စစီ လွင့်စင်ပျောက်ကွယ်သွားချင်လောက်အောင် ခံစားရစေပါတယ်။
အားရှိသမျှ ရုန်းကန်ပေမယ့် အရာမထင်တဲ့အခါ ကျမမှာ ဝမ်းနည်းတုန်လှုပ်မှုတွေဟာ နှိုင်းပြလို့မရအောင် ဖြစ်ပေါ်လာခဲ့ရပါတယ်။ အတင်းအကျပ် ချုပ်ထိန်းခံရမှုအောက်မှာ ရုန်းဖယ်နေရင်းပင် လှောင်ပိတ်မိနေခဲ့ရပါတယ်။
ကျမပါးကို ဖိကပ်နမ်းရှိုက်နေတဲ့ သူ့ရဲ့အသက်ရှူသံပြင်းပြင်းတွေကြားရတာဟာ အော်ဂလီဆန်စရာ ကောင်းလွန်းနေပါတယ်။ သူခန္ဓာကိုယ်ရဲ့ အထိအတွေ့နဲ့ ကိုယ်နံ့ဟာ ကျမကို ရွံရှာမနှစ်မြို့စိတ်တွေသာ ဖြစ်ပေါ်စေရတယ်။
ကျမအပေါ် အလေးထားဂရုစိုက်ပြီး ခင်မင်ဖို့ကောင်းတဲ့ ဦးနိုင်ကို ရှာဖွေလို့မရတော့ပါဘူး။ အခုချိန်မှာ သူဟာ ကျမကို စိတ်ကြိုက်ဝါးမျိုစားသုံးမယ့် ဘီးလူးသရဲပမာ ဖြစ်နေပါပြီ။
ကျမမှာသာ ကြောက်လန့်တုန်လှုပ်ပြီး ဝမ်းနည်းယူကျုံးမရဖြစ်နေရပေမယ့် ဦးနိုင်ကတော့ ကျမခန္ဓာကိုယ်ကို မောင်ပိုင်စီး အပျော်ရှာဖို့ ကြိုးစားနေခဲ့ပါပြီ။ ချိုင့်ထဲကျနေတဲ့ ကျမကို ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင်ဖိချုပ်ရင်း ထဘီစကို ဆွဲဖြည်ကာ အောက်တွန်းချနေခဲ့ပါတယ်။
ကျမ ဘယ်လိုပြောပြော၊ ဘယ်လိုဆဲဆဲ၊ သူ နားမဝင်ပါဘူး။ ရုန်းရင်း ကန်ရင်းနဲ့ပဲ ကျမထဘီလေးရဲ့ ရှေ့ပိုင်းဟာ ပေါင်လယ်လောက် လျောကျသွားရပါပြီ။
ဖင်က မကြွတော့ အကုန်တော့မကျွတ်ပါဘူး။ ဒါပေမယ့် သူက ကျမလက်နှစ်ဖက်ကို သူ့လက်တစ်ဖက်တည်းနဲ့ ချုပ်ထိန်းကာ နောက်တစ်ဖက်နဲ့ ကျမပေါင်ကြားထဲကို ထိုးပွတ်လာပြန်ပါတယ်။
ပေါင်နှစ်ဖက်ကို လိမ်ကျစ်ရုန်းဖယ်ပေမယ့် မရပါဘူး။ သူ့လက်ကြမ်းကြီးတွေက ပေါင်ကြားထဲ အတင်းတိုးဝင်လာကာ ကျမရဲ့ အောက်ခံဘောင်းဘီ အဟောင်းလေးပေါ်ကနေ အဖုတ်ပြင်ကို အုပ်ကိုင်လို့ ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး ဖိပွတ်လာပါတယ်။
သူ့လက်ကြမ်းကြီးနဲ့ အတင်းဖိပွတ်တော့ ကျမမှာ ကြက်သီးမွှေးညင်းများ ထကာ အီးခနဲ အော်ညည်းမိပါတယ်။ သူ့ရဲ့ အကိုင်အတွယ်နဲ့ အဖိအပွတ်ကလည်း ကြမ်းတမ်းပြီး ထိမိလွန်းလှပါတယ်။
ကျမ ဘောင်းဘီလေးကိုပါ ဆုပ်ဆွဲပြီး ဖိပွတ်တာမို့ စောက်မွှေးတွေပါ ကျွတ်ပြီး စပ်ဖျဥ်းဖျဥ်းနဲ့ နာကျင်ကျိန်းစက်လာရပါတယ်။ ဒီတော့ ပေါင်နှစ်ဖက်က လိမ်ကျစ်မထားနိုင်တော့ပဲ အလိုလို နည်းနည်းကားသွားရပါတယ်။
ဒီတော့ သူ့စိတ်ကြိုက် ပိုဖြစ်သွားပါတယ်။ ကျမမှာတော့ သူ့လက်ဝါးကြီးနဲ့ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆုပ်ကိုင်ဖျစ်ညှစ်တာနဲ့ ဖိပွတ်တာကို အသားလေးများ တဆတ်ဆတ်တုန်အောင် ဖြစ်နေရပါတယ်။ ကျမခန္ဓာကိုယ်လေးကလည်း သူ့အားကြီးနဲ့ ဖိကြိတ်တာကို ကြာရှည်ခံရတော့ နာလှပါပြီ။
ရုန်းကန်ငြင်းဆန်ရင်းပင် မောပန်းကာ အားအင်ချိနဲ့လာပါတယ်။ ဝမ်းနည်းခံပြင်းစိတ်ကြောင့် ရုန်းဖယ်နေပေမယ့်လည်း ကာမဘီးလူးစီးနေတဲ့ သူ့လက်ကနေ မလွတ်မြောက်နိုင်မှန်းသိလိုက်ရချိန်မှာ စိတ်အားငယ်ကာ မျက်ရည်များ ကျဆင်းလာရပါတယ်။
“အီးဟီးဟီး … မယုတ်မာပါနဲ့ရှင် …
ကျမက ရှင့်သမီးအရွယ်ပါ။ သားသမီးချင်း ကိုယ်ချင်းစာပါ”
“ဒီအခြေအနေထိရောက်မှတော့ ဦးကို မတားပါနဲ့။
ဦးက မင်းကို မြင်ကတည်းက စွဲလမ်းပြီး ချစ်ချင်နေတာလေ”
“ဘာ ချစ်တာလဲ။ ခင်ဗျားက ကျမကို ချစ်လို့ရမလား။
ကျမရဲ့ အိမ်ထောင်ရေးကို ထိခိုက်အောင် မလုပ်ပါနဲ့”
“ယဥ်အေးရယ်၊ အခုကိစ္စက ဘယ်သူမှ မသိပါဘူး။
ဦးကို အားရအောင် တစ်ခါလောက် ချစ်ခွင့်ပြုပါ။ ဘယ်သူမှ မသိပါဘူးနော်”
“အင့် … ဟီး ဟီး … ခွင့်ပြုစရာလား ….
ခင်ဗျားကြီး ယုတ်မာလိုက်တာ … ဖယ် … မနမ်းနဲ့ …”
သူ့ကိုယ်လုံးကို တွန်းပြီး တောင်းပန်ပေမယ့် သူကတော့ လျှာအရိုးမရှိတိုင်းပြောကာ ကျမပါးကိုပင် တရွှပ်ရွှပ်နဲ့ နမ်းနေပါသေးတယ်။ ကျမမှာ သူ့အပြော၊ အထိအတွေ့တွေအပေါ် မုန်းတီးရွံရှာလွန်းလို့ ခေါင်းကိုခါထုတ်ပြီး ငိုနေမိပါတယ်။
သူ့ချုပ်ထိန်းမှုအောက်ကနေ မရုန်းနိုင်မှန်းသိတော့ ဦးနိုင်ဟာ ပေါင်ကြားထဲ လက်ထိုးသွင်း ဖိပွတ်နေတာကနေ ကျမကိုယ်ပေါ် တက်ခွလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ကျမခန္ဓာကိုယ်အပေါ်ပိုင်းကို လွတ်ထွက် မသွားအောင် ဖိချုပ်ရင်း ကျမ ပေါင်နှစ်ဖက်ကြားထဲ သူ့ကိုယ်လုံးကို ဖိဝင်လာပါတယ်။
ကျမလည်း ရှိသမျှအားနဲ့ �ပေါင်အတင်းစိကာရုန်းပေမယ့် အချည်းနှီးသာဖြစ်ရပါတယ်။ နောက်ဆုံးတော့ သူက ခြေထောက်နဲ့ တွန်းကန်ရင်း ကျမထဘီကို လုံးဝကျွတ်အောင် လုပ်လိုက်ပါတယ်။
ပွဲသွားဖို့ အကောင်းဆုံး ပြင်ဆင်ဝတ်ဆင်ထားတဲ့ ထဘီအသစ်လေးဟာ ကျမခန္ဓာကိုယ်ကို လှပလုံခြုံအောင် မကာကွယ်နိုင်တော့ပါဘူး။ အခုတော့ ဦးနိုင်ဟာ ကျမပေါင်နှစ်ဖက်ကြားမှာ အခန့်သင့် ဝင်လှဲကာ နေရာအကျအနယူထားလိုက်ပါပြီ။
ကျမအဖို့ကတော့ ဒီညမှာ သူ့ရဲ့အဓမ္မပြုကျင့်ခြင်းကို ခံရတော့မှာ သေချာပါတယ်။ ကူကယ်ရာမဲ့နေတဲ့ အခြေအနေမျိုးမှာ သူ့ခွန်အားကို မတွန်းလှန်နိုင်တော့မှတော့ သူ့စိတ်ကြိုက် အလိုးခံရတော့မှာပါ။
ဒီအတွေးက ကျမကို ဝမ်းနည်းနာကျင်ရရုံသာမက ကြောက်စိတ်တွေကိုပါ ဖြစ်လာရပါတယ်။ လက်ရှိကြုံတွေ့နေရတာကို ကြောက်နေမိသလို နောက်ပိုင်း ကျမရင်ဆိုင်ရမှာတွေကို ကြိုမြင်ယောင်ပြီး ကြောက်လန့်နေမိပါတယ်။
သူကတော့ သူ့လိုဘပြည့်ရင် ကျေနပ်လို့ ပြီးသွားမှာပါ။ ကျမအတွက်ကတော့ ဘဝတစ်ခုလုံးနဲ့ချီပြီး ထိခိုက်နာကျင်ရတော့မှာပါ။
အခုကြုံတွေ့နေရတဲ့ မနှစ်မြို့ဖွယ် ကာမဆက်ဆံခံရမှုဟာ ကျမ တစ်သက်လုံး ပြင်မရတော့တဲ့ အမဲစက်အဖြစ် ကျန်ရှိနေရတော့မှာပါ။ ကိုယ့်လင်သားအတွက်သာ အသုံးတော်ခံရမယ့် ကျမခန္ဓာကိုယ်ဟာ ကာမဘီလူးတစ်ကောင်ရဲ့ ရမ္မက်ဆန္ဒတွေအောက်မှာ နစ်မြှုပ်ချေမွခံရပါတော့မယ်။
မျက်ရည်တွေကျဆင်းနေရင်းပင် မြင်ယောင်လာမိတဲ့ ယောက်ျား၊ သားနဲ့သမီးတို့ကို ကျမ ပြန်ရင်ဆိုင်ဖို့ ကြောက်လန့်နေမိပါတယ်။ နာကျင်ဝမ်းနည်းစိတ်နဲ့ ကြောက်လန့်တုန်လှုပ်စိတ်တို့က ကျမတစ်ကိုယ်လုံးကို အေးစက်တောင့်တင်းသွားစေရပါတယ်။
လက်ရှိကြုံနေရတာကို ခံစားမှုမဲ့သူတစ်ယောက်ပမာဖြစ်သွားရကာ မျက်ရည်ကျရုံပဲတတ်နိုင်ပါတော့တယ်။ သူကတော့ ကျမပေါင်ကြားထဲဝင်ကာ သူ့လီး မာမာကြီးနဲ့ ကျမဆီးခုံကို ဖိကြိတ်နေပါတယ်။
မောပန်းစိတ်ဓာတ်ကျကာ တွန်းလှန်နိုင်မှု မဲ့နေရချိန်မှာပဲ သူက လက်တစ်ဖက်နဲ့ ကျမအတွင်းခံဘောင်းဘီရဲ့ ပေါင်ခွအစကို ဘေးသို့ဆွဲကပ်လိုက်ပါတယ်။ လျော့ရဲနေပြီဖြစ်တဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီအဟောင်းလေးက သူ့လက်နဲ့ အသာလေးဆွဲဖယ်လိုက်ရုံနဲ့ အဖုတ်ဝလေးဟာ ပေါ်ထွက်လာရပါတယ်။
ဒါကြောင့်ပဲ သူ့လီးထိပ်ကြီးက ကျမအဖုတ်ဝကို တင်းတင်းမာမာကြီး ထိတွေ့လာပါတယ်။ သူကတော့ အချိန်မဆွဲပါဘူး။ ရတဲ့အခွင့်အရေးကို ဆက်တိုက်ယူကာ အဖုတ်ဝကို လီးတေ့ပြီးတာနဲ့ အတင်းပင် ဖိသွင်းလိုက်ပါတယ်။
“အာ့ …. အီးဟီး ဟီး …. ”
“မငိုနဲ့လေ… အခန့်မသင့်လို့ လူတွေရောက်လာရင် မင်းပဲ အရှက်ကွဲမှာ …
ဦးလီးက မင်းစောက်ပတ်ထဲ ရောက်နေပြီလေ … ခဏလေး ….
ဦး မြန်မြန် လိုးပါ့မယ် … အင့် … ခြောက်နေတာတောင် လိုးကောင်းလိုက်တာ … ”
အသားစိုင်ချင်း အတင်းပွတ်တိုက်တိုးဝင်မှုကြောင့် စူးအောင့်နာကျင်မှုနဲ့အတူ ကျမအော်ညည်းရင်း အသံထွက်အောင် ငိုချမိပါတယ်။ အဖုတ်ထဲက ထိုးအောင့်နာကျင်မှုထက် ရင်ထဲကနာကျင်ရမှုက ပိုပါတယ်။ ကျမတစ်ဘဝလုံး စောင့်ထိန်းရမယ့်စည်းတစ်ခုဟာ လုံးဝပြင်မရအောင် ချိုးဖောက်ခံလိုက်ရပြီဆိုတဲ့အသိက ရင်ထဲစို့နင့်အောင် ကြေကွဲနာကျင်ရပါတယ်။
သူကတော့ ကျမကို မငိုဖို့ တားရင်း သူ့လီးကြီးကို ဆက်ထိုးသွင်းနေပါတယ်။ လီးတဆုံးအသွင်းခံရလို့ ပူထူသွားတဲ့ အထိအတွေ့နဲ့အတူ ရင်ထဲက ဝမ်းနည်းမှုက တိုးလာရပါတယ်။
သူပြောတာမှန်ပါတယ်။ စောက်ဖုတ်ထဲ လီးဝင်ပြီးမှတော့ ကျမက ဘာတတ်နိုင်တော့မှာလဲ။ အယုံအကြည်လွယ်ပြီး အပျော်အပါးမက်တဲ့ ကျမဟာ လူရိပ်လူခြည်ပျက်တဲ့ လမ်းဘေးတစ်နေရာမှာ အတင်းအကျပ် အဓမ္မကျင့်၊ အလိုးခံရတာ မဆန်းပါဘူး။
စောက်ဖုတ်ထဲအပြည့် သွတ်ထည့်ခံထားရတဲ့ လီးကြီးကတော့ ကျမရဲ့နာကျင်မှုတွေကို ဂရုမစိုက်ပါဘူး။ ကျမခန္ဓာကိုယ်ထဲ ဝင်နိုင်သမျှ အတင်းတိုးဝင်ရင်း ကျေကျေနပ်နပ်ကြီး အောင်ပွဲခံနေခဲ့ပါပြီ။
သူကတော့ ကျမလက်နှစ်ဖက်ကို သူ့လက်မောင်းတွေနဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ဘေး ဖိကပ်ချုပ်ကာ ပခုံးကိုဆွဲလို့ စတင်လိုးနေခဲ့ပါပြီ။ ကျေကျေနပ်နပ် အလိုးခံရတာမဟုတ်သလို သာယာဖို့လည်း မရှိတဲ့ ကာမပွဲမို့ ကျမစောက်ဖုတ်လေးကလည်း သူ့လီးကြီးကို လမ်းသင့်အောင် ကြိုဆိုမနေခဲ့ပါဘူး။
ဒီတော့ အဖုတ်လေးက �စိုစွတ်မှု မရှိဘဲ သူ့လီး လှုပ်ရှားတိုင်းမှာ ထူပူကာ အခံရခက်လှပါတယ်။ အဖုတ်အတွင်းသားတွေကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ်ကြီး ပွတ်ဆွဲနေတဲ့ ဒဏ်ကို နှုတ်ခမ်းပြတ်ထွက်လုမတတ် အံကြိတ်လို့ခံပေးနေရပါတယ်။
သူကတော့ ကျမရင်ဘတ်ကို ဖိကာ ပခုံးကို ဆွဲလို့ အားရပါးရလိုးနေခဲ့တာပါ။ ကျမလည်း ပေါင်ခွဆုံတစ်ခုလုံး မခံနိုင်အောင် ထူပူနေရပါတယ်။
သူ့လီးကြီးက အရှိန်နဲ့တိုးဝင်ကာ ပစ်ဆောင့်ခံလိုက်ရတိုင်း ဗိုက်ကြောတွေ ပြတ်ထွက်ကုန်သလားထင်ရအောင် ထိုးအောင့်နာကျင်လှပါတယ်။ ကျမကို လိုးနေရလို့ ကျေနပ်အားရနေတဲ့ သူ့မျက်နှာကိုလည်း မကြည့်ချင်လို့ မျက်နှာလွှဲပြီး အံကြိတ်ကာ ခံပေးနေရပါတယ်။
သူကတော့ ကိုယ့်သမီးအရွယ် သူများမယားဟာ သူ့ရဲ့အလိုးအဆောင့်တွေအောက်မှာ မချိမဆံ့ခံနေရတာကိုကြည့်ပြီး ကျေနပ်အားရနေမှာပါ။ ကျမမှာတော့ နားအနားကပ်ကာ ကြားနေရတဲ့ သူ့ရဲ့ မာန်သွင်းအသက်ရှူသံပြင်းပြင်းများကို အော်ဂလီဆန်နေမိပါတယ်။
မနှစ်မြို့ခြင်းနဲ့အတူ စိုးရွံ့ထိတ်လန့်ခြင်းတွေ ကြီးနေရတော့လည်း အလိုးခံနေရပေမယ့် သာယာစိတ်က စိုးစဥ်းမျှမဖြစ်ပေါ်ရပါ။ ဒါပေမယ့် ဒီရှက်ရွံ့တုန်လှုပ်ဖွယ်၊ မနှစ်မြို့ဖွယ် အခြေအနေဆိုးကနေ သူ့လိုအင်မြန်မြန်ပြည့်မှ လွတ်မြောက်ရတော့မှာပါ။
“အင့် … ကောင်းလိုက်တာ …
ကလေးအမေသာပြောတယ် … လိုးကောင်းလိုက်တာကွာ ….
မင်းကို စတွေ့ကတည်းက အခုလို လိုးချင်နေတာ … အင့် ….
စောက်ပတ်က တင်းပြီး လိုးကောင်းနေပြီ .. အင့် … ခံထားနော် ….
ဦးနိုင်တော့ ယဥ်အေးကို လိုးရတာ အရမ်းကောင်းတယ် … အင့် …”
သူက တဏှာတွေထန်ပြီး ကျမကို ညှာတာမှုမရှိတော့ဘဲ တစွတ်စွတ်လိုးလေ၊ ကျမအဖုတ်လေးက စူးအောင့်နာကျင်လေပါပဲ။ ဒီကြားထဲ သူက အဆက်မပြတ်တဖွပ်ဖွပ် လိုးဆောင့်နေရင်း ကျမပါးကို နမ်းသလို၊ နားအနားကပ်ပြီး ရှက်ဖို့ကောင်းတဲ့ စကားတွေကို ပျစ်ပျစ်နှစ်နှစ်ပြောနေပါသေးတယ်။
ကျမလည်း သူ့စကားတွေကို မကြိုက်ပေမယ့် ပြန်ပြောချင်စိတ်လည်း လုံးဝမရှိတာမို့ မျက်နှာလွှဲ အံကြိတ်ကာ နေပေးလိုက်ပါတယ်။ သူကတော့ ကျမပခုံးသားတွေ ကြေမွသွားမတတ် တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ကာ ဆွဲလို့ ဆောင့်လိုးနေပါတော့တယ်။
“အင့် …. ကောင်းလိုက်တာ ယဥ်အေးရယ် …
ငါ ပြီးတော့မယ် … အင့် … အင့် … ငါ့အလိုးကို ခံစမ်းပါ ….
ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ … အင့် …
ငါ့အလိုး ခံနေပုံက ပိုချစ်ဖို့ကောင်းတယ် …
အား … မင်းစောက်ပတ်ထဲ ငါပြီးချင်ပြီ”
“ကျွတ် … ရှင် … ရှင်”
“အား … ကောင်းလိုက်တာ … အင့် … ခံစမ်း … လီးပဲ … အာ့ … ကောင်း … လိုက်တာ …”
ကျမ အဖုတ်လေးက ဆက်တိုက်အလိုးခံနေရတော့ အနည်းငယ်စိုစွတ်လာပါတယ်။ စိတ်က ကြောက်စိတ်၊ မနှစ်မြို့စိတ်တွေ ရှိနေပေမယ့်လည်း နာကျင်စူးအောင့်နေရတဲ့ အဖုတ်နဲ့ ခန္ဓာကိုယ်က အခံရသက်သာအောင် အလိုလို တုံ့ပြန်မှုတွေ ဖြစ်ပေါ်လာရပါတယ်။
ဒီလို စောက်ရည်လေးတွေစိမ့်ထွက်လာတော့ သူလည်း လိုးရတာပိုကောင်းလာတယ်နဲ့တူပါတယ်။ ဒါကြောင့် ကျမပခုံးကိုဆွဲပြီး အချက် မှန်မှန်၊ အရသာရှိရှိလိုးနေခဲ့တာပါ။
ပါးစပ်က နားရှက်စရာတွေကို ပြောတတ်သလို ကျမကိုလည်း ညှာတာမှုမရှိဘဲ သူ့အလိုပြည့်အောင်သာ အကြိုက်လိုးနေခဲ့တာပါ။ ဒီလိုလိုးနေရင်း ဆောင့်ချက်တွေ ပိုကြမ်း၊ ပိုစိပ်လာသလို အားမာန်တွေလည်း ပိုပြင်းလာပါတယ်။
ပြီးတော့ ကျမ စောက်ဖုတ်ထဲက သူ့လီးကြီးကလည်း စောက်ဖုတ်လေး ပွန်းပဲ့ပေါက်ထွက်တော့မလားထင်ရအောင် ပြည့်ကျပ်တင်းကားလာပါတယ်။ သူ့အသက်ရှူသံ၊ သူ့လှုပ်ရှားမှုအားမာန်နဲ့ သူ့လိင်အင်္ဂါလှုပ်ရှားထကြွလာပုံတွေကြောင့် သူ ပြီးတော့မယ်ဆိုတာ ခံစားမိပါတယ်။
ကျမစောက်ဖုတ်ထဲမှာ သူပြီးတော့မယ်ဆိုတဲ့အသိက ကျမကို ထိတ်လန့်မှုတွေ ပိုဖြစ်လာစေရတယ်။ ပြီးတော့ ဝမ်းနည်းယူကျုံးမရမှုတွေ ပိုတိုးလာရတယ်။
အိမ်ထောင်သည်၊ ကလေးအမေမို့ အလိုးခံပြီး လီးရည်ပန်းထည့်ခံရတာ မထူးဆန်းပါဘူး။ ဒါပေမယ့် ဒီတစ်ခါက ကိုယ်ကြည်ဖြူတဲ့သူမဟုတ်သလို၊ ကိုယ့်ရမ္မက်ဆန္ဒတွေ ပါဝင်တဲ့ ကာမပွဲလည်းမဟုတ်ဘူးလေ။
ကျမရဲ့ ကာမပိုင်ယောက်ျားတစ်ယောက်တည်းအတွက် ရည်စူးသတ်မှတ်ထားတဲ့ ကျမခန္ဓာကိုယ်ထဲကို အခြားယောက်ျားတစ်ဦးရဲ့ လိင်အင်္ဂါထည့်သွင်းစပ်ယှက်ခံနေရတာပါ။ ဒါအပြင် အခြားယောက်ျားတစ်ယောက်ရဲ့ သုတ်ရည်၊ လီးရည်တွေပါ ထည့်သွင်းပတ်ဖြန်းခံရတော့မှာမဟုတ်လား။
ဒါကို ကျမစိတ်ထဲ မနှစ်မြို့နိုင်သလို လက်ခံလိုစိတ်လည်း မရှိပါဘူး။ ဒါပေမယ့် သူက အဓမ္မကျင့်တဲ့သူပီပီ ကျမသဘောကို ထည့်မတွက်ဘဲ သူ့ဆန္ဒပြည့်ပြီး အကောင်းကြီးကောင်းဖို့သာ စိတ်ရှိနေခဲ့ပါတယ်။
ဒါကြောင့်ပဲ ကျမအဖုတ်ထဲကို တစွတ်စွတ်လိုးစောင့်နေတာကနေ လီးတဆုံး ပစ်သွင်းဖိကပ်ရင်း လီးရည်တွေကို ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်ပါတယ်။ စောက်ဖုတ်ထဲ နွေးခနဲနေအောင် လီးရည်တွေ စတင်ပတ်ဖြန်းခံလိုက်ရချိန်မှာပဲ ကျမတစ်ကိုယ်လုံး ဆစ်ခနဲတုန်တက်ကာ တစ်ကိုယ်လုံး အေးစက်တောင့်တင်းသွားရပါတယ်။
ကျမ ရင်ထဲစို့နင့်ကာ မျက်ရည်တွေ ကျလာရပါတယ်။ ကျမကိုယ်ကျမ အဆုံးစွန်ထိ နိမ့်ကျတန်ဖိုးမဲ့သွားသလို ကြေကွဲခံစားလိုက်ရပါတယ်။ ရှက်ကြောက်စိတ်နဲ့အတူ မိန်းမပျက်တစ်ယောက်ကဲ့သို့ ခံစားနာကျင်ရပါတယ်။
သူ့လီးရည်တွေ စအပန်းခံလိုက်ရချိန်မှာ ကိုစိုးမျက်နှာနဲ့ သားနဲ့သမီးမျက်နှာတွေကို မြင်ပြီး ဝမ်းနည်းနာကျည်းမိပါတယ်။ ကျမကိုယ်ကျမလည်း စိတ်ပျက်ရွံရှာသွားမိတယ်။
ကျမခန္ဓာကိုယ်ကို အသုံးပြုပြီး မိမိလင်ယောက်ျားမဟုတ်သူရဲ့ သုတ်သွေးရည်ကို လက်ခံပေးလိုက်ရပါပြီ။ ကျမ ဆန္ဒပါပါ၊ မပါပါ၊ အခြားယောက်ျားတစ်ယောက်ရဲ့ လိင်စိတ်သာယာပြည့်စုံစေဖို့ ဖြည့်ဆည်းပေးလိုက်ရတာမဟုတ်လား။
ထိုအခိုက်အတန့်လေးအတွင်းမှာ အိမ်ထောင်သည်အမျိုးသမီးတစ်ယောက်ရဲ့ ကိုယ်ကျင့်တရားနဲ့ မိခင်တစ်ယောက်ရဲ့ အနှိုင်းမဲ့တန်ဖိုးတွေဟာ ပျောက်ဆုံးသွားခဲ့ရပြီမို့ ဝမ်းနည်းနာကျင်ရပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ ကျမရင်ထဲ့ စို့နင့်ပြီး ငိုချလိုက်မိပါတော့တယ်။
ဦးနိုင်ကတော့ ကျမစောက်ဖုတ်ထဲ လီးကြီးကို ထိုးနှစ်ပြီး လီးရည်တွေကို အရသာရှိရှိပန်းထုတ်နေပါတယ်။ တဆုံးသွတ်ထည့်ထားတဲ့ လီးကြီးကို တဆတ်ဆတ် ကော့ထိုးလို့ လက်ကျန်လီးရည်တွေကို တပျစ်ပျစ်ပန်းထည့်ရင်း ကာမကောင်းခြင်းကို ထုတ်ဖော်ညည်းညူနေပါသေးတယ်။
သူကတော့ အကောင်းကြီးကောင်းကာ စည်းစိမ်ရစ်နေပေမယ့် ကျမမှာတော့ ဝမ်းနည်းနာကျင်မှုနဲ့ ရွံရှာမုန်းတီးမှုတွေသာ တိုးပွားနေရပါတယ်။ သူ့လီးရည်တွေကလည်း ကျမစောက်ခေါင်းထဲ ပြည့်လျှံအောင်ကို များလှပါတယ်။
စောက်ခေါင်းတစ်ခုလုံး ပူနွေးပြီး တဆစ်ဆစ်နဲ့ အနေရခက်လှပါတယ်။ ပြီးတော့ အရမ်းကာရောလိုးခဲ့လို့ မောပန်းနေတဲ့ သူ့အသက်ရှူသံပြင်းပြင်းကို မနှစ်မြို့ဖွယ် ကြားနေရပါသေးတယ်။
ကျမကိုယ်တိုင်လည်း သူ့လီးကြီးနဲ့ မတရားဆောင့်လိုးတာ ခံထားရလို့ အဖုတ်တပြင်လုံးနဲ့ ပေါင်ခွဆုံဟာ ထူပူပြီး နာနေခဲ့ပါတယ်။ ရင်ဘတ်နဲ့ ခန္ဓာကိုယ်အပေါ်ပိုင်းကလည်း သူ့ကိုယ်လုံးကြီးနဲ့ ဖိကြိတ်ခံထားရလို့ မလှုပ်နိုင်အောင် အခံရခက်နေရပါတယ်။
ကိုယ်ရောစိတ်ပါ နာကျင်ထိခိုက်ပြီး ပင်ပန်းနွမ်းနယ်နေလို့ နားထဲကလည်း လေတွေထွက်ကာ အားအင်တွေကုန်ခမ်းနေရတယ်။ ဒါကြောင့် သူ့ကိုယ်ခန္ဓာကြီးကို တွန်းချနိုင်လောက်အောင် အားမရှိတော့ဘဲ အသက်ကိုမျှဥ်းရှူကာ ငြိမ်သက်နေရပါတယ်။
သူကတော့ စိတ်ကြိုက်ဇိမ်ရစ်ပြီးမှ ကျမပါးကို တစ်ချက်နမ်းရှိုက်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးမှ ကိုယ်ကိုမတ်လို့ ထထိုင်လိုက်ပါတယ်။ တဆက်တည်း သူ့ရဲ့လီးကိုလည်း အဖုတ်ထဲက ဆွဲထုတ်သွားပါတယ်။
လီးကျွတ်သွားမှ အပြည့်ပန်းထည့်ထားတဲ့ သူ့လီးရည်တွေဟာ အဖုတ်ထဲကနေ အပြင်ကို ဒလဟော စီးကျလာပါတယ်။ စောက်ဖုတ်ထဲ ဟာခနဲဖြစ်သွားအောင် ခံစားလိုက်ရမှ ကျမလည်း စိတ်ဓာတ်ကျမောပန်းပြီး မျောလွင့်နေတာကနေ အသိပြန်ဝင်လာပါတယ်။
တဆက်တည်း ရှက်ကြောက်စိတ်တွေ ပြန်ဖြစ်လာရတယ်။ ဒါကြောင့် ပေါင်ကြားထဲမှာရှိနေသေးတဲ့ သူ့ကိုယ်လုံးကြီးကို တွန်းဖယ်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ကွင်းလုံးကျွတ်မတတ်ဖြစ်နေတဲ့ ထဘီကို ဆွဲတင်ကာ အဖုတ်ကို အမြန်ဖုံးလိုက်ရပါတယ်။
ဒါပေမယ့် သူ လိုးကတည်းက အောက်ခံဘောင်းဘီကို မချွတ်ဘဲ စောက်ဖုတ်ပေါ်ရုံဟပြီး အတင်းလိုးခဲ့တာလေ။ သူ့လီးဆွဲထုတ်သွားတာနဲ့ ဘောင်းဘီပေါင်ခွအစလေးက လီးရည်တွေ စီးကျနေတဲ့ အဖုတ်ဝကို ပြန်ပိတ်သွားပါတယ်။
သူ့လီးရည်တွေကတော့ ကျမ အောက်ခံဘောင်းဘီလေးကနေ စိမ့်ထွက်လျှံကျနေတာ မနည်းပါဘူး။ ကျမလည်း သူ့ကို ကိုယ်တစောင်းကျောခိုင်းကာ ထဘီစနဲ့ ပေါင်ခြံတဝိုက်ညစ်ပေနေတာတွေကို ပွတ်သုတ်လိုက်ပါတယ်။
များလှတဲ့ လီးရည်တွေကြောင့် ကျမဘောင်းဘီခွကြားနဲ့ ထဘီမှာပါ စိုစွတ်ပြီး နံစော်နေပါတယ်။ ကိုယ့်လင်ယောက်ျားမဟုတ်သူရဲ့ သုတ်ရည်နံ့ပြင်းပြင်းဟာ ကျမအတွက် အနေရခက်၊ ခံစားရခက်လွန်းလှပါတယ်။
အလိုမတူဘဲ အလိုးခံရတာ ပြီးသွားခဲ့လို့ စိတ်သက်သာရာရပေမယ့် ပြင်မရတော့တဲ့ အဖြစ်အပျက်ကြောင့် ရှေ့ဆက်ရင်ဆိုင်ရမှာတွေကို ကြောက်လန့်နေမိသလို ယူကျုံးမရစိတ်တွေခံစားနေရပါတယ်။ ရင်ထဲလှိုက်ကာ ဝမ်းနည်းပြီး မျက်ရည်တွေကျလာရပါတယ်။
ဒါပေမယ့် ကျမ ကြောက်နေ၊ ဝမ်းနည်းနေလို့လည်း မထူးတော့ပါဘူး။ အိမ်ပြန်ရပါဦးမယ်။ ထိုအသိကြောင့်ပင် သူ့ကိုကျောခိုင်းလို့ တစောင်းလေးမှောက်ကာ ရှိုက်ငိုနေမိတာကနေ ပြေလျော့နေတဲ့ ထဘီကို ဆွဲတင်လို့ ထဖို့ကြိုးစားလိုက်ပါတယ်။
ကျမတစ်ကိုယ်လုံးလည်း ကိုင်ရိုက်ခံထားရသလို နာကျင်ကိုက်ခဲနေပါတယ်။ အထူးသဖြင့် အတင်းအလိုးခံထားရတဲ့ စောက်ဖုတ်၊ ပေါင်ခွကြားနဲ့ ခါးအောက်ပိုင်းတစ်ခုလုံးဟာ လှုပ်ရှားလိုက်တိုင်း တဆစ်ဆစ်နဲ့ နာလွန်းနေပါတယ်။
ထိုဝေဒနာတွေကို ခံစားရတိုင်း ဖြစ်ခဲ့တာတွေကို ပြန်မြင်ယောင်ပြီး ရင်ထဲနာကျင်မိတယ်။ အပျော်အပါးမက်ပြီး အယုံလွယ်၊ အခင်လွယ်ကာ ဆင်ခြင်စဥ်းစားနိုင်မှုအားနည်းခဲ့လို့လည်း လူယုတ်မာရဲ့လက်တွင်း ကျရောက်ခဲ့ရတာပါ။
အရင်က ခင်မင်အားကိုးခဲ့ရတဲ့ ဦးနိုင်ကို အခုချိန်မှာ ရွံမုန်းနေမိပါပြီ။ ဒါပေမယ့် ကျမ ရွံရှာမုန်းတီးပြီး ကြောက်ဖို့ကောင်းလွန်းတဲ့ လူနဲ့အတူ ပြန်ရမှာကိုတွေးကာ စိတ်ညစ်ရပြန်ပါတယ်။
“ယဥ်အေး … ဦးနိုင်ကို ခွင့်လွှတ်ပါနော်”
“တော် … ခင်ဗျားအသံကို မကြားချင်ဘူး။
ခင်ဗျားကို ကိုယ့်ဦးလေးလို သဘောထားမိလို့ ယုံကြည်အားကိုးခဲ့တာ။
ဒါကြောင့်လည်း အချိန်မတော်ကြီး အိမ်ပြန်ပို့ခိုင်းတာ။
ဒါကလည်း ဟိုကောင်မ မွှေလို့ဖြစ်ရတာလည်းပါတယ် … တောက် !!!
ခင်ဗျားက အခွင့်အရေးသမားကြီးပဲ။ ရွံစရာကောင်းတဲ့ ကြာကူလီ လူယုတ်မာကြီး”
“ဟုတ်ပါတယ်။ ဦးက ကြာကူလီပါ။
ဒါကလည်း ယဥ်အေးကို စတွေ့ကတည်းက စွဲလမ်းမိတာကြောင့်ပါ။
ဒါကြောင့်ပဲ ကိုယ့်စိတ်ကိုယ် မထိန်းနိုင်ဘဲ ..”
“တော်စမ်းပါ။ ကျမလို အိမ်ထောင်သည်ကိုစွဲလမ်းတယ်ပြောကတည်းက … ခင်ဗျား လူယုတ်မာပဲ။
အခုတော့ ခင်ဗျားက ကျမကိုတင် ဖျက်စီးတာမဟုတ်ဘူး။ ကျမ မိသားစုဘဝကိုပါ ဖျက်စီးလိုက်တာပဲ”
“ဟာ … အဲလိုတော့ ဦးက အဖြစ်မခံပါဘူး။ စိတ်ချပါ။
ယဥ်အေးကို ချစ်မိလို့ မှားခဲ့မိပေမယ့် ယဥ်အေးရဲ့မိသားစုဘဝကို မထိခိုက်စေရပါဘူးလို့ ဦး ကတိပေးပါတယ်။
အခုဖြစ်ခဲ့တာလည်း ဘယ်သူမှ မသိဘူးလေ။ ဦးကလည်း ယဥ်အေးဘဝပျက်အောင် လုပ်ပါ့မလား”
“တော်ပါ … လျှာအရိုးမရှိတိုင်း လျောက်ပြောမနေနဲ့ …
ခင်ဗျားလုပ်ရပ်က ယုံစရာရှိလို့လား”
ကျမလည်း ယူကျုံးမရစိတ်နဲ့အတူ ရှက်ဒေါသကြောင့် သူ့ကို ပြန်ရန်တွေ့လိုက်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျမ အိမ်ထောင်ရေးကို ထိခိုက်အောင်မလုပ်ပါဘူးဆိုတဲ့စကားက ယုံကြည်ရန်ခဲယဥ်းပေမယ့် စိတ်ထဲမှာတော့ နည်းနည်းသက်သာရာရသလို ခံစားရပါတယ်။
ဒါက သူ့စကားကို ယုံစားမိလို့ မဟုတ်ပါဘူး။ မုန်းတီးရွံရှာနေမိတဲ့သူရဲ့စကားကို လက်ခံနိုင်ဖို့အကြောင်းလည်း မရှိပါဘူး။ ဒါပေမယ့် ကျမ အကြောက်ဆုံးနဲ့ အစိုးရိမ်ရဆုံးအရာကို မဖြစ်စေရပါဘူးလို့ ကြားလိုက်ရတော့ ရင်ထဲပူလောင်နေရတာတွေ ခဏတာငြိမ်းအေးပြီး သက်သာရာရမိတဲ့သဘောပါပဲ။
ဒါပေမယ့် ဖြစ်ခဲ့ရတာတွေအပေါ် ကြောက်ရွံ့ပူပန်ရခြင်းက ကျမကို ဘယ်လောက်တောင်နှိပ်စက်ဦးမလဲဆိုတာ မတွေးရဲအောင်ပါပဲ။ ကျမလည်း အခုချိန်မှာ ဘာမှ စဥ်းစားဆုံးဖြတ်လို့မရအောင်ပင် စိတ်တွေညစ်ညူးနောက်ကျိနေရပါတယ်။
ဦးနိုင်ကတော့ ဖြစ်ခဲ့သမျှကို သူရဲ့အမှားပါဆိုပြီး တတွတ်တွတ်တောင်းပန်နေပါတယ်။ ကျမလည်း သူ့စကားတွေကို ရင်နာနာနဲ့ မဲ့ပြုံးသာ ပြုံးနိုင်ပါတော့တယ်။
သူ့ဘက်က မှားတာပါဆိုပြီး ဝန်ခံနေပေမယ့်လည်း ကျမရဲ့ နစ်နာသွားတဲ့ စိတ်နဲ့ခန္ဓာက ပုံမှန်ပြန်ဖြစ်သွားတာမှ မဟုတ်တာလေ။ ဒါကြောင့်ပဲ သူ့ရဲ့စကားကို ဖြတ်ပြီး ….
“တော်ပါတော့ရှင်။ ခင်ဗျားတောင်းပန်စကားလည်း မကြားချင်ဘူး။
အခု ကျမကို အိမ်ပြန်ပို့ပေးပါ။ ညကြီးအချိန်မတော်မဟုတ်ရင် ခင်ဗျားနဲ့ အတူပြန်ဖို့ ဘယ်တော့မှ မစဥ်းစားဘူး”
“ခဏနေပါအုံး၊ ယဥ်အေးကို ဦးနိုင် ပြန်ပို့ပေးမှာပါ။
အခု ဦးနိုင်စိတ်တွေပြန်ထလာပြန်ပြီ။
ဖြစ်ပြီးမှတော့ နောက်တစ်ခါလောက် ခွင့်ပြုပါနော်”
“အို !!! ဘာလုပ်တာလဲ … ခင်ဗျား … ခင်ဗျား … အကြိုက်ရပြီးပြီပဲဟာ …
တော်ပြီလို့ပြောနေတယ်နော် …
အာ့ … တော်တော် နှာကြီးတဲ့လူ … ”
ဦးနိုင်က ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ သူ့ကိုကျောခိုင်းထားတဲ့ကျမကို နောက်ကျောကနေ သိုင်းဖက်လာပါတယ်။ ကျမလည်း နောက်တစ်ကြိမ်ပြန်မဖြစ်ချင်တာကြောင့် သူ့လက်ကနေလွတ်အောင် ရှေ့ကို ကိုယ်ယိမ်းပြီး ရှောင်လိုက်ပါတယ်။
ဒီတော့ သူက ကျမကျောပြင်ကို တွန်းဖိကာ အပေါ်ကနေ ဖိထားလိုက်ပါတယ်။ အခုတော့ ကျမမှာ မြေကြီးပေါ် ဝမ်းလျားမှောက်လေး ဖြစ်လို့နေရပါပြီ။
အပေါ်က ဖိထပ်ထားတဲ့ သူ့ကိုယ်လုံးကြီးကြောင့် ကျမမှာ မရုန်းနိုင်အောင် ဖြစ်ရပါတယ်။ ပြီးတော့ သူ့အလိုးကို ပထမတစ်ခါ ခံထားရတာမို့ တစ်ကိုယ်လုံးလည်း ကိုက်ခဲကာ နာကျင်နေရပြီး အားအင်မဲ့နေရတာလေ။
သူ့ရဲ့ တဏှာကြီးမှုကိုလည်း လန့်လာမိတယ်။ သူ့အကြိုက် မညှာမတာ လိုးထားပြီးတာတောင် အားမရနိုင်သေးပါဘူး။ နောက်တစ်ကြိမ် သူ့အလိုးခံရမှာကိုလည်း စိတ်ပျက်မိတယ်။
ကျမရဲ့ ရုန်းကန်ငြင်းဆန်သမျှဟာ အရာမဝင်တော့တာမို့ စိတ်ပျက်အားငယ်သွားပါတယ်။ သူကတော့ ကျမကျောပြင်ကို ဖိပြီး ရင်ဘတ်ကို မြေကြီးပေါ်မှာ ပိကပ်နေစေပါတယ်။ ပြီးတော့ သူ့ရဲ့မပြီးဆုံးနိုင်တဲ့ ရမ္မက်ဆန္ဒတွေ ပြည့်စေဖို့ ခပ်မြန်မြန်ပဲ အတင်းကြိုးစားလာပြန်ပါတယ်။
ဒီတစ်ခါတော့ ကျမထဘီကို အောက်ဆွဲမချဘဲ အပေါ်ကိုဆွဲလှန်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ကျမအတွင်းခံဘောင်းဘီကို အောက်ကို အတင်းဆွဲချနေပြန်ပါတယ်။
တွန့်လူးရုန်းကန်ရင်းပင် အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးက ပေါင်လယ်လောက်ရောက်အောင် ဆွဲချခံလိုက်ရပါတယ်။ ဖင်သားပေါ်က အေးခနဲ လေနုအေးအထိအတွေ့ကို ခံစားလိုက်ရပြီးနောက်မှာ သူက ကျမပေါင်နှစ်ဖက်ပေါ်ကို တက်ခွလိုက်ပါတယ်။
အခြားယောက်ျားတစ်ယောက်ရဲ့ရှေ့မှာ ဖင်ဟောင်းလောင်းနဲ့ မှောက်လျက်လေးရှိနေရတဲ့ ကျမအဖြစ်ကို ပြန်တွေးမိပြီး သေချင်စိတ်ပင်ပေါက်လာရပါတယ်။ ရှက်ရွံ့ဝမ်းနည်းစိတ်၊ ခံပြင်းဒေါသစိတ်၊ ကြောက်စိတ်တို့ကြောင့် ကျမ ရင်ထဲ တုန်ယင်မောပန်းလာရပါတယ်။
ပြီးတော့ သူက ကျမ နောက်ကျောပေါ် ကို ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင်တက်ခွပြီး မလှုပ်နိုင်အောင် ဖိချုပ်ထားလိုက်ပါတယ်။ ပူနွေးကာ မာတောင့်နေတဲ့ သူ့လီးချောင်းစိုစိစိကြီးကလည်း လီးရည်တွေနဲ့ ပေပွစိုစွတ်နေတဲ့ ကျမအဖုတ်အကွဲကြောင်းပေါ်ကို ပွတ်ဆွဲကာ ဖိထောက်လာပါတယ်။
ဒီလိုနဲ့ သူ့လီးထိပ်ကြီးက မညှာမတာအလိုးခံထားရပြီး လီးရည်တွေစွန့်ထုတ်ခံထားရတဲ့ ကျမအဖုတ်ဝလေးကို တေ့ထောက်လာခဲ့ပြန်ပါပြီ။ ဒီအချိန် ကျမမှာ ရုန်းချင်စိတ်ပင်မရှိချင်တော့အောင် စိတ်ပျက်အားလျော့သွားမိပါတယ်။
နောက်တစ်ကြိမ် သူ့လက်အောက်ကို ကျရှုံးရပြီး သူ့အကြိုက် အလိုးခံပေးရတော့မှာပါ။ ထိုအသိက ရွံရှာမနှစ်မြို့ခြင်းနဲ့အတူ စိတ်ပျက်အားငယ်စေရပါတယ်။
ကျမဘက်က အားအင်ချိနဲ့ကာ ငြိမ်သက်သွားချိန်မှာပဲ သူ့လီးကြီးက စောက်ဖုတ်ထဲကို ဗြွတ်ခနဲ တိုးဝင်လာပါတော့တယ်။ ဒီတစ်ခါတော့ အရမ်းကြီး မတင်းကျပ်နေတော့ပါဘူး။
သိပ်မကြာခင်ကပဲ သူ့လီးကြီးနဲ့ မညှာမတာ ဆောင့်လိုး ထိုးခွဲခံထားရတဲ့ ကျမအဖုတ်ဝလေးဟာ ပွင့်အာနေခဲ့မှာပါ။ ပြီးတော့ သူ ပန်းထုတ်ထည့်သွင်းထားတဲ့ လီးရည်တွေကလည်း သူ့လီးတံနဲ့ ကျမစောက်ခေါင်းထဲမှာ ပေပွကျန်ရှိနေတုန်းပဲလေ။
ဒါကြောင့်ပဲ အခုတစ်ခါမှာ သူ့လီးကြီးက ကျမအဖုတ်အတွင်းထဲကို လျောလျောလျူလျူပဲ အဆုံးထိတိုးဝင်ရောက်ရှိသွားခဲ့ပါတယ်။ အရင်တစ်ခါကလို တင်းကျပ်စူးအောင့်မှုမျိုးကို မခံစားရပေမယ့် စောက်ခေါင်းတစ်ခုလုံး ပြည့်သိပ်စီးပိုင်နေအောင် ခံစားရပါတယ်။
ပထမတစ်ခါ မချိမဆံ့အလိုးခံထားရတဲ့ ကျမစောက်ဖုတ်အတွင်းသားလေးတွေဟာ လီးကြီးတိုးဝင်လာပြီး ထည့်စိမ်ထားတဲ့အခါမှာ တဖျဥ်းဖျဥ်းနဲ့ ဖြစ်ပေါ်နေရပါတယ်။ ဒါတောင် သူက ကျမပေါင်ကို ခွထပ်ပြီး လီးထည့်ထားတာပါ။ ဒါကြောင့် လီးတဆုံးမဝင်နိုင်သေးလို့ သက်သာရာရပါတယ်။
လောလောလတ်လတ် အလိုးခံထားရတဲ့ လီးနဲ့စောက်ဖုတ်မို့ လမ်းကြောင်းသင့်ကာ သူ့လီးကြီးကို အသာတကြည်ပဲ လက်ခံပေးလိုက်နိုင်တာပါ။ ဒါပေမယ့် ကျမခန္ဓာကိုယ်ကတော့ စိတ်ပျက်မှုနဲ့အတူ အားအင်တွေ ကုန်ခမ်းနေတာမို့ တုံ့ပြန်ခံစားခြင်း ကင်းမဲ့နေရပါတယ်။
ဦးနိုင်ကတော့ ကျမကျောပေါ် မှောက်ထပ်ကာ တင်ပါးမို့မို့တွေ ပိပြားသွားအောင် သူ့ဆီးခုံနဲ့ ဖိကပ်ပြီး အဖုတ်ထဲလီးထည့်ကာ ခဏငြိမ်နေပါသေးတယ်။ ပြီးမှ ကျမပခုံးနှစ်ဖက်ကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်ကိုင်ကာ ဆွဲ ဆွဲပြီး စတင်လိုးလာခဲ့ပါပြီ။
ဖွပ် … ပလွပ် .. ဖွပ် … အာ့ …
အင့် … ဖွပ် … ဖပ် … ဖပ် … ဖွပ် … အာ့ ….
“လိုးကောင်းလိုက်တာ ယဥ်အေးရယ် …
အင့် … မင်းကို စတွေ့ကတည်းက လိုးချင်နေတာ … အင့် …
ဖင်လုံးတွေက ကားပြီး ဝိုင်းနေတာပဲ … ဦးနိုင် အားရအောင် လိုးပြီနော် … အင့် …”
“ကျွတ် … လုပ် … လုပ် … ခင်ဗျားမြန်မြန်ပြီးအောင်လုပ် … ကျမ မိုက်ပြစ်နဲ့ ကျမပဲ …
တဏှာရူးကြီး … ဟင့် … ဟင့် … လုပ် … သူများသားမယားကို … စော်ကားချင်တဲ့ လူယုတ်မာ …
ကိုယ့်သမီးအရွယ်ကို သားသမီးချင်း ကိုယ်ချင်းမစာတဲ့ နှာဘူးကြီး ..
လုပ် … ခင်ဗျားမြန်မြန်ပြီးမှ ကိစ္စအေးမှာ …”
“အင်းပါ … ဒီဖင်အိုးလှလှကို လိုးမှာပါ …
အင့် … အင့် … ကောင်းလိုက်တဲ့ စောက်ပတ် … အား … အင့်ဟာ …”
ဖွပ် … ဖပ် … ဖပ် … ဖေါင်း … အား … ဖပ် … ဖပ် … ဘွတ် … အီးးးး
ကျမ ပေါင်ပေါ် အကျအန တက်ဖိထိုင်ပြီး ပခုံးဆွဲလို့ လိုးသမျှကို အံကြိတ်တင်းခံပေးနေရပါတယ်။ ဒါပေမယ့် အသံမထွက်အောင် အံကြိတ်တင်းခံလို့ မရအောင်ပင် သူက ကျမစိတ်နဲ့ ခန္ဓာကို ထိပါးတို့ဆွကာ လိုးနေခဲ့တာပါ။
ခပ်မှန်မှန် လိုးလိုက်၊ လီးအဖျားနားထိ ဆွဲထုတ်ကာ အားပါပါလေး ဖိဆောင့်လိုးထည့်လိုက်၊ လီးကို အဖုတ်ထဲ တဆုံးဖိသွင်းကာ ဖိကြိတ်နှဲ့လိုက်နဲ့ ကျမအဖုတ်လေးကို စိတ်ထင်သလို ဆော့ကစားနေခဲ့ပါတယ်။ လိုးကျင့်ရလာတော့ ခပ်သာသာလေး လိုးတာကို အဖုတ်ထဲပြည့်ကျပ်စီးပိုင်နေပေမယ့် ကျမ ခံနိုင်ပါတယ်။
ဒါပေမယ့် လီးတဆုံး ထည့်စိမ်ကာ ဖိနှဲ့လိုက်တိုင်း သူ့လီးကြီးက ကျမအဖုတ်အတွင်းသားတွေကို ထိုးကြိတ်ပွတ်ဆွဲနေလို့ ကျမမှာ တအီးအီးညည်းညူသံလေးတွေ ထွက်ပေါ်လာရပါတယ်။ စိတ်ဝယ်မနှစ်မြို့ပေမယ့် ကျမတစ်ကိုယ်လုံးကတော့ တဖျပ်ဖျပ်တွန့်လူးကာ ကျဥ်တက်တုန်ခါနေရပါတယ်။
ညည်းသံမထွက်အောင် တင်းခံပေမယ့်လည်း မရပါဘူး။ လီးကြီးထိုးမွှေလိုက်တိုင်း မချိမဆံ့ညည်းသံလေးတွေ ခပ်အစ်အစ်ထွက်ပေါ်နေရပါတယ်။
အခံရအခက်ဆုံးကတော့ သူ့လီးကြီးကို အဖျားနားထိ ဆွဲထုတ်ပြီး အားပါပါလေး ဆောင့်လိုးလိုက်ချိန်မျိုးမှာပါပဲ။ အဖုတ်ထဲက စူးအောင့်အခံရခက်မှုဟာ မျက်လုံးထဲ မီးပွင့်မတတ် ပြာခနဲ၊ မိုက်ခနဲ ဖြစ်သွားရပါတယ်။
လီးကြီးက ကျမအဖုတ်အတွင်းသားတွေကို အရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့ ဆောင့်တိုက်ထိုးခွဲခံလိုက်ရတာလေ။ နှုတ်ခမ်းကိုက်ကာ အံကြိတ်တင်းခံတဲ့ကြားက အားခနဲ မချိမဆံ့အော်ညည်းရတတ်ပါတယ်။
ဒါကြောင့်ပဲ ကျမ တင်ပါးလုံးလုံးတွေနဲ့ သူ့ဆီးခုံ ရိုက်နှက်သံ တဖေါင်းဖေါင်းမြည်သံ၊ ကျမရဲ့လည်ပင်းသံခပ်အစ်အစ်ညည်းသံတွေဟာ တိတ်ဆိတ်နေတဲ့ ပတ်ဝန်းကျင်မှာ ညံစီနေခဲ့ရပါတယ်။ ကျမခန္ဓာကိုယ်လေးကလည်း သူ့ကိုယ်လုံးကြီးအောက်မှာ ပိပြားနေရင်းပင် ဖျပ်ဖျပ်လူးအောင် အလိုးခံပေးနေခဲ့ရပါတယ်။
သူ့အလိုးများကို အခံရခက်နေရတဲ့ကြားထဲ သူ့အပြောများကြောင့် ကျမစိတ်ထဲ အခံရခက်နေခဲ့ရပါတယ်။ သူ့ရဲ့အရှက်မရှိ ရေရွတ်မာန်သွင်းသံများဟာ ကျမကို ရှက်ရွံ့ခံပြင်းကာ ဝမ်းနည်းစေရပါတယ်။
သူက ကျမ ခန္ဓာကိုယ်ကို စော်ကားထိခိုက်စေရုံသာမက ကျမ စိတ်ကိုပါ အခံရခက်အောင် ထိပါးတိုက်ခိုက်နေခဲ့တာပါ။ သူ့ရဲ့ရွံမုန်းစရာကောင်းတဲ့ တဏှာရမ္မက်တွေနဲ့ ကျမရဲ့ စိတ်နဲ့ခန္ဓာကို ရစရာမရှိအောင် ဖျက်စီးပြီး ကျေနပ်အားရနေခဲ့တာပါ။
ကျမအဖို့တော့ ဒီဝဋ်ဆိုးက မြန်မြန်လွတ်မြောက်ဖို့အတွက် သူ့အလိုတွေ မြန်မြန်ပြည့်စေဖို့သာ ဆုတောင်းနေရပါတော့တယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ အခံရခက်မှုများကို အသနားမခံတော့ဘဲ တတ်နိုင်သမျှ ကြိတ်မှိတ်တင်းခံလို့ နေပေးရပါတော့တယ်။
ကာမဘီလူးစီးနေတဲ့ ဦးနိုင်ကတော့ ဒီလိုလိုးနေရင်း အားမရနိုင်တော့တဲ့ပုံပါ။ ဒါကြောင့်ပဲ ကျမကျောပြင်ပေါ်ကို ဖိအိပ်နေတာကနေ ကိုယ်ကိုမတ်လိုက်ပါတယ်။
ပြီးတော့ ကျမခြေထောက်နှစ်ဖက်ကြားမှာ ဒူးထောက်ဝင်ထိုင်ရင်း ကျမခါးကို သူ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆွဲမလိုက်ပါတယ်။ နဂိုကတည်းက သူ့လိုးဆောင့်မှုတွေကြောင့် အားအင်မဲ့မတတ်ဖြစ်နေခဲ့တာမို့ သန်မာတဲ့ သူ့လက်တွေကို မရုန်းနိုင်ဘဲ ခါးကြွ၊ ဖင်မြောက်လို့ အလိုက်သင့်ပါသွားရပါတယ်။
သူကလည်း အချိန်ပေးပြီး ပုံစံသေချာ ချမနေပါဘူး။ ဖင်လေးနည်းနည်းမြောက်ကြွပါလာရုံနဲ့ သူ့လီးကြီးကို ဆောင့်သွင်းရင်း မာန်သွင်းလို့ ဆက်တိုက်ပစ်လိုးလာပြန်ပါတယ်။
အင့် … ဖွပ် … ဘွတ် … ဘွတ် … အီး … အင့် … ဖေါင်း … အား …
ဖေါင်း … ဖေါင်း … အား … အင့် … ဖေါင်း … အု့ … ဖွပ် … ဘွတ် … အွတ် ….
“အား … လိုးကောင်းလိုက်တာ ယဥ်အေးရယ် …
မင်း စောက်ပတ်က အအိုပေမယ့် ဦးလီးနဲ့ စီးပိုင်နေတာပဲ … စောက်ရမ်းကောင်းတယ်ကွာ အင့် …
အင့် … ဦးတော့ အရမ်းကြိုက်တယ် …
စတွေ့ကတည်းက ယဥ်အေးကို ချစ်မိနေတာ …
အား .. အခုမှပဲ မင်းဖင်အိုးဝိုင်းဝိုင်းကို လိုးရတယ် … ချစ်တယ်ကွာ … အား … ကောင်းလိုက်တာ … အင့် …
မှောင်ထဲမှာမို့ အိုးလှလှကို သေချာမတွေ့ရပေမယ့် … လိုးရတာ ကောင်းလိုက်တာ … အား … အရသာရှိလိုက်တာ …. အာ့ … အာ့ …”
ဦးနိုင်ကတော့ ပါးစပ်အရသာခံ၊ လီးအရသာခံပြီး ကျမကို စိတ်ကြိုက်စားသုံးနေပါပြီ။ တဏှာထန်ထန်အပြောများနဲ့အတူ သူ့လိုးချက်တွေကလည်း အားပါပြီး ခပ်သွက်သွက်နဲ့ မနားတမ်းဆောင့်လိုးလာခဲ့ပါတယ်။
ကျမ ဖင်လုံးတွေ မြောက်ကြွတက်လာအောင် ခါးကို မြဲမြဲခိုင်ခိုင်ဆွဲမပြီး �မာန်ချီအပြည့်နဲ့ ရေရွတ်လိုးဆောင့်နေခဲ့တာပါ။ ကျမမှာတော့ သူဆွဲမထားတဲ့အတိုင်း ဖင်လေးအသာမြောက်ကြွထောင်လို့ သူ့လီးကြီးတိုးဝင် ထိုးဆောင့်သမျှကို အဆီးအတားမရှိ ခံပေးနေရပါတယ်။
အားလည်း မရှိတော့တာမို့ လေးဘက်ကျကျကုန်းပေးထားနိုင်တာ မဟုတ်ပါဘူး။ ဦးခေါင်းနဲ့ ရင်ဘတ်က မြေကြီးပေါ်မှာ ပိကပ်လို့ ဖင်လေးမြောက်ကြွ၊ အဖုတ်လေးအနောက်ကိုပွင့်ဟလို့ အလိုးခံပေးနေရတာပါ။
ခါးကို ဆွဲထားတဲ့ သူ့လက်တွေကို လွှတ်ပေးလိုက်ရင် သူ့ဆောင့်အားအရှိန်ကြောင့် အရှေ့ကို လွင့်ထွက်သွားနိုင်ပါတယ်။ အခုတောင် သူ့ချုပ်ကိုင် ဖမ်းဆွဲထားမှုကို ဘာမှမတုံ့ပြန်နိုင်ဘဲ တစ်ကိုယ်လုံး ပစ်ခါရမ်းနေရပါတယ်။
ဒီပုံစံက ကျမအတွက် အခံရခက်လွန်းလှပါတယ်။ သူ့ စိတ်ထန်ထန်နဲ့ ပစ်ဆောင့်လိုးသမျှကို ကျမအဖုတ်လေးက ပွင့်ထွက်မတတ် ခံပေးနေရတာပါ။
လီးကြီးက ကျမအဖုတ်လမ်းကြောင်းအဆုံးအထိ တဆုံးပစ်သွင်းခံနေရတာပါ။ ကျမသားအိမ်ထိပ်ကို လီးထိပ်ကြီးက ပစ်ဆောင့်လိုက်တိုင်း နားထင်ကြောတွေ ပြတ်ထွက်မတတ် ထိုးအောင့်ထူပူသွားရပါတယ်။
အဖုတ်လေးပွင့်ထွက်သွားမလား ထင်ရအောင်ပင် သူ့လိုးချက်တွေက မြန်ပြီး ထိချက်တွေက ပြင်းလွန်းလှပါတယ်။ ကျမမှာ မရှူနိုင်၊ မကယ်နိုင် အလူးအလဲခံနေရရင်းပင် အဖုတ်ထဲကလည်း ဝေဒနာပေါင်းစုံနဲ့ ထူပူစပ်ဖျဥ်းကာ တဆစ်ဆစ်နဲ့ ဖြစ်နေရပါတယ်။
အရှိန်နဲ့ တိုးဝင်၊ ပြန်ထွက်သွားတိုင်း ကျမခန္ဓာကိုယ်လေးဟာလည်း ရမ်းခါလို့ လှိမ့်ပိတ်ခံနေရတာပါ။ တစ်ကိုယ်လုံး ရှေ့နောက်ရမ်းခါနေရတော့လည်း လျော့ရဲရဲဘယာစီယာအောက်က ရင်သားတွေကလည်း အငြိမ်မနေနိုင်တော့ပါဘူး။
တုန်ခတ်နေတဲ့ရင်သားတွေဟာ ပိုပြီးတင်းမာဆူဖြိုးလာရပြီး နို့သီးခေါင်းတွေက အထိမခံနိုင်လောက်အောင် ယားကာ ကျဥ်တက်နေရပါတယ်။ ဒီကြားထဲ ထိချက်ပြင်းပြင်း ဆောင့်လိုးခံလိုက်ရရင် ရင်သားတွေက တဖျဥ်းဖျဥ်းဖြစ်ကာ နို့တွေစိမ့်ထွက်လာရပါတယ်။
ဒီအခြေအနေမှာ ကျမအနေနဲ့ ခံစားချက်မဲ့မတတ် နာကျင်ထူပူနေရတာပါ။ ဒါပေမယ့် တရစပ် အလိုးခံနေရတော့ အသနားလည်း မခံနိုင်သလို၊ ဒီလို နိုင့်ထက်စီးနင်းလုပ်သူကိုလည်း အောက်ကျို့ခံ မတောင်းပန်ချင်တော့ပါ။
မသင့်တော်တဲ့ ကာမမှုကိုမှ ကြံစည်တပ်မက်တတ်တဲ့ ကြာကူလီတဏှာရူးကြီးကလည်း ကျမ အသနားခံလို့လည်း လိုက်လျောမှာမဟုတ်ပါ။ အခုတောင် အသံတိတ်ဆိတ်နေတဲ့ ကိုင်းချုံကြားမှာ အသားချင်းရိုက်ခတ်သံ တဖြောင်းဖြောင်းနဲ့ ရွေရွတ်ပြောဆိုသံ၊ မချိမဆံ့ညည်းညူသံတွေက ပျံ့လွင့်နေရပါပြီ။
ကျမမှာ လူတွေကြားတွေမှာ၊ ရောက်လာမှာကို သေမလောက်ကြောက်နေခဲ့ပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ ကျမရဲ့ နာကျင်ခံခက်ရတာတွေကို အမှုမထားနိုင်တော့တာပါ။ သူမြန်မြန်ပြီးမှ အခံရခက်၊ မနှစ်မြို့သမျှဟာ ကင်းလွတ်ရမှာပါ။
သူကတော့ လူယုတ်မာတို့ရဲ့ အကျင့်အတိုင်းပဲ ကျမကိုလည်း ထည့်မတွက်၊ ဘာကိုမှလည်း အမှုမထားဘဲ သူလိုချင်တာကိုပဲ ရအောင်ယူနေခဲ့တာပါ။
ဒါကြောင့်ပဲ �ကျမဟာ ကိုင်းမြက်ကြမ်းရှရှတွေကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆုပ်ဆွဲ တောင့်ခံရင်း ဖင်ကို အလိုက်သင့်ပစ်ထောင်လို့ နေပေးလိုက်ပါတယ်။ သူကတော့ အသက်ရှူသံပြင်းပြင်းနဲ့ အဆက်မပြတ်လိုးရင်း အဓမ္မကာမကို အောင်ပွဲခံဖို့ တက်သုတ်ရိုက် ချီတက်နေခဲ့ပါပြီ။
ဖွပ် … ဖွပ် … ဖေါင်း … ဖေါင်း … အား …
“အား …. လိုးကောင်းလိုက်တဲ့ စောက်ပတ် … အင့် … ချစ်တယ်ကွာ …
အီစိမ့်နေတာပဲ … ယဥ်အေး … အား … ဦး အရမ်းကောင်းတယ် … အာ့ …
ပြီးတော့မယ် … လီးရည်တွေ ယဥ်အေး စောက်ပတ်ထဲ ဦးထည့်ပြီး ပြီးမယ် ..
အာ့ … အာ့ … ဦး လီးရည်တွေကို ခံထား … အား … ကောင်းလိုက်တာ … အာ့ … ကောင်းတယ် …
အား …. အရသာရှိလိုက်တာ …. အားးး”
ဦးနိုင်ကတော့ ကျမခါးကို ဆွဲမကာ အဖုတ်ထဲ တဖြောင်းဖြောင်းမြည်အောင် အားကုန်ဆောင့်လိုးရင်း သူ့လီးရည်တွေကို ဒုတိယအကြိမ် ထုတ်ပန်းပစ်လိုက်ပါတယ်။ သူ့လီးရည်တွေ ကျမ သားအိမ်ထဲအထိ ပူခနဲဖြစ်အောင် ထုတ်ပန်းခံလိုက်ရချိန်မှာပဲ အဖုတ်လေးထဲက ဆတ်ခနဲတုန်ခါကာ တဖျစ်ဖျစ်နဲ့ တုန့်ဆွဲဖျစ်ညှစ်သွားရပါတယ်။
အဖုတ်လေးထဲကနေ တစ်ကိုယ်လုံးကို ဓာတ်လိုက်သလို ကျဥ်တက်တုန်ခါသွားရတာပါ။ ဒါကြောင့်ပဲ ကျမ ခါးကို ဖမ်းချုပ်ဆွဲမတာကို ခံထားရာကနေ အတင်းရုန်းထွက်ပြီး မြေကြီးပေါ်ကို ပြားပြားဝပ် ပစ်ကျသွားရပါတယ်။
ဦးနိုင်ကလည်း ခါးကိုဆွဲမထားတာကို အသာလွှတ်ပေးလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ကျမအဖုတ်ထဲကို လီးတဆုံးထိုးစိုက်ထားလျက်ပင် ကျမကိုယ်ပေါ် ထပ်လျက် ပစ်လှဲချလိုက်ပါတယ်။
သူ့လီးကြီးက သားအိမ်ဝကို ထိုးမွှေထိခတ်ရင်းပင် တဆတ်ဆတ်တုန်ခါလို့ လက်ကျန်လီးရည်တွေကို ထုတ်ပန်းနေခဲ့ပါတယ်။ ကျမမှာတော့ ဘာကိုမှ အသိမရှိနိုင်တော့အောင် လက်ရှိအခြေအနေကနေ လွတ်ကင်းသွားရပါတယ်။
သူ့လီးကြီးက အဖုတ်ထဲ တုန်ခါပြီး လီးရည်တွေ တပျစ်ပျစ်ထုတ်ပန်းလေ၊ အဖုတ်တစ်ခုလုံး ပူနွေးကျဥ်တက်ပြီး တစ်ကိုယ်လုံး တဖျဥ်းဖျဥ်းနဲ့ တုန်တက်လေပါပဲ။ လူမှာလည်း အားအင်မဲ့လို့ နုံးခွေကျသွားရသလို အမည်မဖော်နိုင်တဲ့ ဝေဒနာပေါင်းစုံ၊ ခံစားမှုမျိုးစုံကြားမှာ လွင့်မျောနေမိပါတယ်။
အခု ခံစားရသမျှကို နှစ်မြို့ခြင်း၊ မနှစ်မြို့ခြင်းကို အသိမကပ်နိုင်သေးသလို သာယာခြင်း၊ မသာယာခြင်းကိုလည်း အချိန်ပေး မခံစားနိုင်သေးပါဘူး။ ရွံရှာစပ်ဆုတ်ဖွယ်၊ ခံပြင်းနာကျည်းဖွယ်၊ ရှက်ရွံ့ဝမ်းနည်းဖွယ်စတဲ့ ခံစားချက်တွေကတော့ တဒင်္ဂကင်းပျောက်သွားရပါတယ်။
ဦးနိုင်ရဲ့ လီးစိုက်သွင်းခံရင်း ထပ်ဖိအိပ်တာကို ခံနေရရင်းပင် တရှိန်ရှိန်ခံစားမှုများကြားမှာ ကိုယ်ရောစိတ်ပါ နစ်မျောမိန်းမောနေမိပါတယ်။ မလှုပ်နိုင်လောက်အောင် အားအင်ကုန်းခမ်းပြီး မောပန်းနွမ်းနယ်နေရပြီမို့ အသက်ကိုမျှင်းကာ ရှူသွင်းရင်း ငြိမ်သက်နေမိပါတော့တယ်။
အခန်း ( ၃ )
ဦးနိုင်ရဲ့ ယုတ်မာခြင်းကို ခံခဲ့ရပြီးချိန်ကစကာ ကျမအတွက် ငရဲသမျှ ပူလောင်နေခဲ့ရပါတယ်။ ထိုညက ကျမကို သူ့စိတ်ကြိုက် အားရအောင် ဖျက်စီးခဲ့ပြီးချိန်မှာ အရာရာကို လက်လွှတ်ဆုံးရှုံးသွားသလို ခံစားခဲ့ရပါတယ်။
သူကတော့ နှစ်ခါမြောက်လိုးပြီး ကျေနပ်အားရနေပေမယ့် ကျမမှာတော့ မလှုပ်နိုင်လောက်အောင် ခြေကုန်လက်ပန်းကျသွားခဲ့ရပါတယ်။ အဆိုးဆုံးကတော့ ကျမရင်ထဲမှာ စို့နင့်ကြေကွဲမှုနဲ့ အကြောက်တရားတို့ကြားမှာ နစ်မွန်းလှောင်ပိတ်နေခဲ့ရတာပါ။
ဦးနိုင်ကတော့ သူ့လိုအင်ပြည့်ပြီးချိန်မှာ ကျမကို နှစ်သိမ့်ချော့မြူပြီး သူ့ကို ခွင့်လွှတ်ဖို့ တောင်းပန်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ဒီလို ဖြစ်ခဲ့လို့လည်း ကျမအိမ်ထောင်ရေး မထိခိုက်စေရပါဘူး၊ ဘယ်သူမှ မသိစေရပါဘူးလို့ ကတိအထပ်ထပ်ပေးနေခဲ့ပါသေးတယ်။
သူဘယ်လိုပဲ �တောင်းပန်နေခဲ့ပါစေ၊ သူ့ရမ္မက်ကြောင့် နင်းချေဖျက်စီးခံခဲ့ရတဲ့ အိမ်ထောင်သည် အမျိုးသမီးတစ်ယောက်ရဲ့ တန်ဖိုးနဲ့ သစ္စာတရားဟာ အကောင်းအတိုင်း ပြန်ဖြစ်နိုင်တော့တာမှ မဟုတ်တာ။
ဒီ မနှစ်မြို့ဖွယ် အဖြစ်အပျက်ဆိုးကြီးကို ဘယ်သူမှ မသိပါဘူးဆိုရင်တောင် ကျမရဲ့ စောင့်ထိန်းရမယ့် စည်းတွေ ကျိုးပျက်ခဲ့ရပြီ မဟုတ်လား။
မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ ဖုံးကွယ်အပ်သော အရာတွေဟာ ကာမပိုင် လင်ယောက်ျားအတွက်ပါ။ မိမိလင်ယောက်ျားကသာ ထိတွေ့ကိုင်တွယ်ခွင့်နဲ့ အရသာခံ၊ သာယာမှု ရှာဖွေရမယ့် အရာတွေပါ။
အမျိုးသမီးတစ်ယောက်ဟာ အိမ်ထောင်ကျသွားရင် မိမိရဲ့စိတ်နဲ့ခန္ဓာကို လင်ယောက်ျားဆီ အပ်နှင်းပြီးဖြစ်ပါတယ်။ မိမိရဲ့ ကာမပိုင်လင်နဲ့သာ နှစ်ကိုယ်တူကြည်ဖြူပြီး သာယာမှုတွေကို ရရှိခံစားရတာပါ။
အခုတော့ ကျမခန္ဓာကိုယ်ထဲကို အခြားယောက်ျားတစ်ယောက်ရဲ့ လိင်အင်္ဂါက ပိုင်စိုးပိုင်နင်း ဝင်ရောက်စပ်ယှက် ပျော်ပါးသွားခဲ့ပါပြီ။ လင်ယောက်ျားအတွက် သာယာမှုကိုပေးရမယ့် ကျမ မိန်းမကိုယ်အင်္ဂါထဲကို တစ်ပါးသူက သူ့သွေးသားအဆီအနှစ် သုတ်ရည်တွေကို စွန့်ထုတ်ပြီး ကျေနပ်အားရသွားခဲ့ရပါပြီ။
ဒါက ကျမကို ယူကျုံးမရစိတ် အဖြစ်ရဆုံးပါပဲ။ ဘယ်သူမှမသိရင်တောင် ကျမကို ကျူးလွန်သွားသူနဲ့ ကျမကိုယ်တိုင်က သိနေခဲ့တဲ့ အမှန်တရားပါ။
ဒီလို တန်ဖိုးပျက်ခဲ့ရတဲ့ ကျမခန္ဓာကိုယ်နဲ့ သစ္စာရှိပြီး အိမ်ထောင့်တာဝန်ကျေလွန်းတဲ့ ကိုစိုးကို ဘယ်လိုရင်ဆိုင်ရမှာလဲ။ ဒါကြောင့်ပဲ သူနဲ့ဆက်ဆံခဲ့ရပြီးချိန်မှာ ကျမမှာ စိတ်ရောကိုယ်ပါ စိတ်ပျက်အားငယ်ပြီး ချုံးချုံးကျသွားခဲ့ရပါတယ်။
ဦးနိုင်ရဲ့ တောင်းပန်စကားတွေ၊ နှစ်သိမ့်စကားတွေအပေါ်လည်း အသိမကပ်နိုင်တော့ပါဘူး။ သူ့စကားတွေက ကျမရင်ထဲက ကြေကွဲကြောက်ရွံ့မှုကို မဖြေဖျောက်စေနိုင်သလို ယုံကြည်မှုလည်း မရှိတော့ပါဘူး။
ဒါကြောင့်ပဲ ကိစ္စတွေပြီးချိန်မှစကာ သူ့ကို စကားလည်း ပြန်မပြောတော့ပါဘူး။ ရန်ပြန်တွေ့ဖို့ပင် အားမရှိလောက်အောင် စိတ်ပျက်မှုနဲ့ ကြေကွဲစိုးရွံ့စိတ်တွေကပဲ ကြီးစိုးနေခဲ့ပါတယ်။
ပြန်လည်ပြင်ဆင်ဖို့မဖြစ်နိုင်တော့တဲ့ အခြေအနေနဲ့ အစားထိုးမရတော့တဲ့ သစ္စာပျက်ယွင်းမှုတွေကို တွေးမိတိုင်း အသိမဲ့သူတစ်ယောက်ပမာ ဖြစ်နေခဲ့ရပါတယ်။ အဲဒီညက ဦးနိုင်ကပဲ ကျမကို နှစ်သိမ့်ပြီး ရွာဘက်ပြန်ပို့ပေးခဲ့ပါတယ်။
ကျမကတော့ အိမ်မက်ဆိုး မက်နေသူပမာ အရာရာကို စိုးထိတ်ကြောက်လန့်နေမိတာပဲ သိပါတော့တယ်။ ပျက်စီးသွားတဲ့ အိမ်ထောင်ရေးစည်းနဲ့ ဘဝရဲ့ ရှေ့ဆက်ရင်ဆိုင်ရမှာတွေကို တွေးမိလေ စိတ်ဆင်းရဲရလေပါပဲ။ သူ့ကိုလည်း ဘာမှပြောချင်စိတ်မရှိအောင်ပင် စိတ်ဓာတ်ကျနေမိပါတယ်။
ရွာထိပ်ရောက်မှ အသိတစ်ချက်ဝင်ပြီး ကျမကို ရွာထိပ်မှာပဲ ချပေးဖို့ တောင်းဆိုလိုက်တယ်။ ဦးနိုင်က ကျမ အိမ်ခြံဝိုင်းထိ လိုက်ပို့မယ်ဆိုပြီးပြောနေပေမယ့် ကျမက ဘာမှဆက်မပြောဘဲ စက်ဘီးပေါ်က ခုန်ဆင်းလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ဘာမှထပ်မပြောဘဲ ခံစားမှုမဲ့သူပမာ ရွာထဲက အိမ်ဆီ တစ်ယောက်တည်း လျောက်လာခဲ့ပါတယ်။
အိမ်ရောက်တော့လည်း စိတ်နဲ့ကိုယ်နဲ့ မကပ်ပါဘူး။ နောက်ကျလို့ ပြောဆိုနေတဲ့ အမေ့ကိုလည်း ဘာမှ မပြောဘဲ အိပ်ခန်းထဲတန်းဝင်သွားလိုက်ပါတယ်။
ခြင်ထောင်ထဲ ဝင်လိုက်ချိန်မှာပဲ အိပ်မောကျနေတဲ့ သမီးလေးကိုကြည့်ကာ ကျမရင်ထဲ စို့နင့်လာပြီး ငိုချမိပါတယ်။ အပြင်က တတွတ်တွတ် ဆူနေတဲ့ အမေကြားမှာစိုးလို့ အိပ်နေတဲ့ သမီးလေးကို ဖက်ကာ အသံတိတ် ငိုကျွေးနေမိပါတယ်။
သားနဲ့ သမီးအတွက် ကျမက တန်ဖိုးရှိတဲ့ မိခင်ကောင်း မဟုတ်တော့ပါဘူး။ မိသားစုအတွက် ရပ်ဝေးမှာ အလုပ်သွားလုပ်နေတဲ့ ယောက်ျားကွယ်ရာမှာ အပျော်အပါးမက်မိတဲ့ ကျမကတော့ ပျက်စီးသွားခဲ့ရပါပြီ။
အပြစ်ရှိသူတစ်ယောက်ရဲ့ နောင်တအပူမီးက ကျမရင်ကို ထိုးနှက်ပူလောင်စေရပါတယ်။ တစ်ညလုံး သမီးမျက်နှာကို ကြည့်ပြီး စို့နင့်ဝမ်းနည်းကာ အသံတိတ်မျက်ရည်ကျနေခဲ့ရပေမယ့် ဖြေသိမ့်စရာတော့ ရှာမတွေ့ခဲ့ရပါဘူး။
ဦးနိုင်က သူ့ရဲ့မသင့်တော်တဲ့ ရမ္မက်ဆန္ဒကြောင့် အသက် ၂၂ နှစ်အရွယ်၊ အိမ်ထောင်သည် အမျိုးသမီးကို စော်ကားဖျက်စီးပြီး ကျေနပ်အားရနေမှာပါ။ ဒါပေမယ့် သူဖျက်စီးခဲ့တာက ကျမခန္ဓာကိုယ်နဲ့ ဘဝကိုတင်မကပါဘူး။ အေးချမ်းတည်ငြိမ်နေတဲ့ ကျမတို့မိသားစုဘဝကိုပါ နင်းချေဖျက်စီးခံခဲ့ရတာပါ။
ကျမအဖြစ်က လူသိခံလို့ မရအောင်ပင် ရှက်ဖို့ ရွံဖို့ကောင်းလွန်းနေပါတယ်။ ရင်ထဲမှာ မွန်းကျပ်လွန်းပေမယ့် အခြားသူကို ဖွင့်ဟတိုင်ပင်လို့ မရဲအောင်ပါ။ ဒါကြောင့်ပဲ အပူအပင်ကင်းကင်းနဲ့ အိပ်နေတဲ့ သမီးကိုသာ ဖက်ပြီး မိခင်တစ်ယောက်ရဲ့ အမှားတွေကို ဖွင့်ဟငိုကျွေးနေခဲ့ရပါတယ်။
ယူကျုံးမရဖြစ်ကာ ငိုနေမိတာကနေ ရှေ့လျောက်ဖြစ်လာနိုင်တာတွေကို တွေးပြီး ရတတ်မအေးဖြစ်ရပြန်ပါတယ်။ ဒီအဖြစ်အပျက်ကို တခြားသူတွေ သိသွားရင် ကျမ မိသားစုဘဝလေးကတော့ အဖက်ဆယ်မရအောင် ပျက်စီးရတော့မှာပါ။
ဦးနိုင်က ဘယ်သူမှ မသိစေရပါဘူးလို့ ကတိပေးခဲ့ပေမယ့် သူ့လို လူယုတ်မာကို ဘယ်လိုယုံကြည်ရပါ့မလဲ။ လူတွေက မကောင်းတဲ့ အပုပ်နံ့ဆိုရင် ပျံ့နှံ့လွယ်တယ်လေ။
ပတ်ဝန်းကျင်ကသာသိသွားရင် ကျမရဲ့အနေအထိုင်ကြောင့် ကျမကိုပဲ အပြစ်တင်ကဲ့ရဲ့ကြမှာပါ။ ဒီကိစ္စမျိုးဆိုရင် လူတွေက ကျူးလွန်သူ ယောက်ျားသားကို သိပ်အပြစ်မတင်ဘဲ မိန်းမသားကိုသာ အနေအထိုင်မတတ်သူဆိုပြီး ရှုံ့ချတတ်ကြပါတယ်။
ကျမအဖြစ်ကို အဓမ္မအကျင့်ခံရတယ်လို့တောင် သတ်မှတ်ကြမှာ မဟုတ်ပါဘူး။ အစကတည်းက ပွဲလမ်းသဘင်ဆိုရင် ရှေ့ဆုံးကရောက်နေတတ်တဲ့ ကျမတို့ ညီအမကို စကားတင်းဆိုနေခဲ့ကြတာ မဟုတ်လား။
ပြီးတော့ ဦးနိုင်တို့ဟာ အရင်ကတည်းက အဝင်အထွက်၊ အသွားအလာရှိကာ အတူသွားလာတတ်တာကို သိသူတွေရှိကြပါတယ်။ ဒါကြောင့် ကျမအဖြစ်ကို အစော်ကားခံရတယ်လို့ လက်ခံကြမှာမဟုတ်ပါဘူး။ ကျမကိုယ်တိုင်က စိတ်တူကိုယ်တူ အိမ်ထောင်ရေးဖောက်ပြန်ကြတဲ့ အကျင့်ပျက်ကောင်မလို့ပဲ ထင်မြင်ကြမှာ မလွဲပါဘူး။
ကျမရဲ့ မိုက်မှားမှုကြောင့် မိဘနဲ့ မိသားစုပါ ပတ်ဝန်းကျင်ရဲ့ တံတွေးခွက်ထဲ ကျရောက်ရပါတော့မယ်။ အရွယ်မရောက်သေးတဲ့ သားနဲ့သမီးဟာ ကျမကြောင့် တစ်ဘဝလုံး အရိပ်မဲကြီး ရသွားရပါတော့မယ်။
အိမ်ထောင်ရေးဖောက်ပြန်သူ၊ စည်းမရှိတဲ့ မိန်းမရဲ့ သားနဲ့ သမီးအဖြစ် မျက်နှာငယ်ကြရမှာကို တွေးမိတိုင်း ရင်နာမိပါတယ်။ ဒီအကြောင်းတွေကို ကျမခေါင်းထဲက မထုတ်နိုင်ပါဘူး။
စဥ်းစားမိတိုင်း ရင်နာမိသလို၊ ကြောက်လန့်တုန်လှုပ်စိတ်တွေကလည်း တိုးလို့သာလာရပါတယ်။ နောက်ဆုံးတော့ ဒီအကြောက်တရားတွေက ကျမကို လှောက်ပိတ်မွန်းကျပ်လာစေရပါတယ်။
အထူးသဖြင့် ကျမအပေါ် ချစ်မြတ်နိုးကာ သစ္စာရှိပြီး မိသားစုအပေါ် ဦးစားပေး၊ တာဝန်ကျေလွန်းတဲ့ ကိုစိုးကိုတွေးမိတိုင်း ကျမရင်နာမိပါတယ်။ ယောက်ျားဖြစ်သူက မိသားစုအတွက် တစ်ရပ်တစ်ကျေးထွက်ပြီး ကြိုးစားအလုပ် လုပ်နေချိန်မှာ မိန်းမဖြစ်တဲ့ ကျမကတော့ အပျော်အပါးမက်ကာ တစ်ပါးသူရဲ့အလိုးကို ပက်ပက်စက်စက်ခံခဲ့ရတယ်လေ။
ဒါကြောင့်ပဲ ကျမပိုရင်နာမိရတာပါ။ ကိုစိုး ပိုင်ဆိုင်တဲ့ ကျမခန္ဓာကိုယ်နဲ့ ကာမကို တခြားယောက်ျားတစ်ယောက်က စိတ်ကြိုက်ရယူဝါးမျိုသွားခဲ့ပြီလေ။ အခြားတစ်ပါးသူရဲ့ အညစ်အကြေးတွေ စွန့်ထုတ်ခံထားရလို့ ညစ်နွမ်းနေပြီးဖြစ်တဲ့ ကျမခန္ဓာကိုယ်နဲ့ သန့်စင်သစ္စာရှိလွန်းတဲ့ လင်ယောက်ျားကို ဘယ်လိုရင်ဆိုင် ဆက်ဆံရပါ့မလဲ။
နောက်ဆုံးတော့ ကျမဟာ အဖြစ်ဆိုးကို မခံစားနိုင်လွန်းလို့ ကိုစိုးကို ဖွင့်ဟဝန်ခံဖို့ စိတ်ကူးကြည့်မိပါတယ်။ စိတ်ကူးရုံနဲ့ပင် ဖြစ်လာနိုင်မှာတွေကို မြင်ယောင်ပြီး ပိုတုန်လှုပ်မိပါတယ်။
ကိုစိုးသာသိရင်တော့ ကျမရော၊ ဦးနိုင်ရော အသတ်ခံရမှာ ကျိန်းသေပါတယ်။ ကိုစိုးက သူကိုယ်တိုင်လည်း အနေအထိုင်ဆင်ခြင်ကာ အိမ်ထောင်ရေးအပေါ် သစ္စာရှိသလို အခုလို လွန်ကျူးကြတာမျိုးကိုလည်း လုံးဝမကြိုက်သူပါ။
အထူးသဖြင့် ဒီကိစ္စကို ကိုစိုးသိရင် စော်ကားသူ ဦးနိုင်ထက် ကျမကို ခွင့်လွှတ်နိုင်မယ် မထင်ပါဘူး။ ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့ အခုလိုဖြစ်ရတာဟာ ကျမကြောင့်လည်း အဓိကဖြစ်နေလို့ပါ။
စဥ်းစားချင့်ချိန်နိုင်မှုအားနည်းကာ အပျော်အပါးမက်လွန်းပြီး ဝတ်စားသွားလာချင်တတ်တဲ့ ကျမအကျင့်ကပဲ မှားယွင်းမှုကို ဖိတ်ခေါ်ခဲ့တာလေ။ ယောက်ျားဖြစ်သူနဲ့ မိဘတွေက ပြောဆိုဆုံးမရဲ့နဲ့ ကျမက မနာခံခဲ့တာ မဟုတ်လား။
ပြီးတော့ ဦးနိုင်ရဲ့ အဓမ္မစော်ကားခြင်းကို ခံရတယ်ဆိုရင် ကိုစိုးက ကျမအပေါ် ပိုတောင်ဒေါသထွက်ပါဦးမယ်။ စတွေ့ကတည်းက ဦးနိုင်ဟာ ကြာကူလီလို့ �သတိပေးခဲ့သလို ဒီလိုလူနဲ့ အပေါင်းအသင်းမလုပ်ဖို့ တားခဲ့ပြီးသားလေ။
ရှေ့ရေးကို ကြိုမြင်လို့ တားခဲ့ရဲ့နဲ့ ကျမက မရှောင်ဘဲ အတူသွားလာလို့ အစော်ကားခံရတာလေ။ ဒါကြောင့် ယောက်ျားစကားကို နားမထောင်ဘဲ အပျော်အပါးမက်ခဲ့တဲ့ ကျမက အပြစ်ပိုကြီးပါတယ်။
တကယ်ဆိုရင် ကျမဟာ အကျင့်ပျက် အိမ်ထောင်ရေးဖောက်ပြန်တတ်သူတွေနဲ့ ဝေးဝေးကရှောင်ရမှာပါ။ အမက အိမ်ထောင်ရေးဖောက်ပြန်နေတာကို သိရဲ့နဲ့ မရှောင်ခဲ့မိပါ။
မရှောင်တဲ့အပြင် ကိုယ့်အမပါလားဆိုတဲ့စိတ်နဲ့ ကာသင့်တာကာ၊ ဖုံးသင့်တာဖုံးဖိလိမ်ညာပေးခဲ့မိပါတယ်။ ဒါ့အပြင် ကျမကပါ ဒီလို အကြံသမားကြာကူလီတွေနဲ့ အတူသွားလာမိမှတော့ အခုလိုအဖြစ်မျိုး ဖြစ်ရတာ မဆန်းပါဘူး။
အချိန်လွန်မှ ရတဲ့နောင်တအတွက် ကျမပေးဆပ်လိုက်ရတာက ဘဝတစ်ခုလုံးနဲ့ပါ။ ဒီအချိန်ကျမှ ဟိုလူ့ကြောင့်၊ ဒီလူကြောင့်ပါ၊ အဓမ္မအကျင့်ခံရတာပါဆိုရင်လည်း ဘယ်သူကယုံမှာလဲ။ ကျမလည်း အလိုတူအလိုပါပဲ ထင်ကြမှာ မဆန်းပါဘူး။
ဒါတွေကြောင့်ပဲ ကိုစိုးသာ သိရင် ကျမကို လုံးဝခွင့်လွှတ်မှာ မဟုတ်ပါဘူး။ နောက်ဆုံး သားသမီး မျက်နှာကြောင့် ကျမကို မသတ်ရင်တောင် အိမ်ထောင်ရေးကတော့ တကွဲတပြားဖြစ်ရပါလိမ့်မယ်။
ကျမအပေါ် ကောင်းမွန်သစ္စာရှိတဲ့ အိမ်ထောင်ဦးစီးကောင်းကို ဆုံးရှုံးရမှာ ဖြစ်သလို လူမမယ် သားနဲ့သမီးမှာလည်း မိတကွဲ ဖတကွဲ ဖြစ်ရပါတော့မယ်။ ဒီလောက်က ဖော့တွေးထားတာပါ။
ကိုစိုးရဲ့ ဒေါသအတိုင်းဆိုရင်တော့ ကျမနဲ့ ဦးနိုင်ဟာ သေမှာ သေချာပါတယ်။ ကျမ သေရမှာ မကြောက်သလို ဟိုလူယုတ်မာ သေမှာကိုလည်း မစိုးရိမ်ပါ။
ကျမ စိုးရိမ်တာက အမိုက်မကြောင့် ကိုစိုးက လူသတ်ပြီး ထောင်ထဲရောက်ရမှာကို သေမှာထက်ပိုကြောက်မိပါတယ်။ ဒါက ကိုစိုးအတွက် မထိုက်တန်ပါ။ ကျမလိုမိန်းမပျက်အတွက် ယောက်ျားကောင်းဖြစ်တဲ့ ကိုစိုးကို မထိခိုက်စေချင်ပါ။
ဒီလိုသာ ဖြစ်ခဲ့ရင် အမေကသေ၊ အဖေက လူသတ်သမားအဖြစ် ထောင်ကျ၊ သားနဲ့သမီးမှာ နွေးထွေးလုံခြုံတဲ့ မိသားစုဘဝကို တစ်သက်လုံး ဆုံးရှုံးကြရပါတော့မယ်။ အပြစ်ဒဏ်ခံစရာရှိရင် ကျမတစ်ယောက်တည်း ခံလိုက်ချင်ပါတယ်။
အခုတော့ ကျမကြောင့် ကျေးဇူးရှင် ခင်ပွန်းနဲ့ မိသားစုပါ ထိခိုက်ရပါတော့မယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ ကျမ ဖြစ်ခဲ့တာကို ကိုစိုးနဲ့ လူအများသိမှာကို သေမလောက် ကြောက်လန့်နေမိပါတယ်။
ဒီကြောက်လန့်တုန်လှုပ်စိတ်ကြောင့်ပဲ ကျမမှာ ကြံရာမရဖြစ်ရပါတယ်။ ဘာဆက်လုပ်ရမှန်း မသိအောင်ပင် လမ်းပျောက်သူတစ်ယောက်ပမာ ဖြစ်နေရပါတယ်။
အပြစ်ရှိနေတဲ့ စိတ်နဲ့ ခင်ပွန်းကို မျက်နှာချင်းဆိုင်ဖို့ လိပ်ပြာမလုံသလို သိသွားရင်လည်း ဖြစ်လာနိုင်မယ့်အရာတွေအပေါ်ကိုလည်း �သွေးပျက်ခြောက်ခြားမိနေပါတယ်။ ဒီအကြောင်းကို တွေးရင်းတွေးရင်း ကိုစိုးနဲ့ အခြားသူတွေသိကုန်မှာ ပိုကြောက်လာမိပါတယ်။
ဘယ်သူ့ကိုမှလည်း မယုံရဲ၊ ဖွင့်ဟမတိုင်ပင်ရဲပါ။ တစ်ယောက်တည်း ကူကယ်ရာမဲ့ကာ ကြိတ်ခံစားရင်း အချိန်တိုင်း ဒီအပူမီးက လောင်မြှိုက်နေရပါတော့တယ်။
ထိတ်လန့်ကြေကွဲစိတ်ကြောင့်ပဲ နောက်နေ့အထိ စိတ်နဲ့လူနဲ့မကပ်ဘဲ ငူငူငိုင်ငိုင်ကြီး ဖြစ်လို့နေခဲ့ပါတယ်။ ဒီကြားထဲ ကျမရဲ့ အမေက ဘာမှမသိရှာဘဲ ကလေးကို ပစ်ထားကာ ညနက်တဲ့အထိ လျောက်သွားနေလို့ မိုးလင်းကတည်းက အပြစ်တင်ဆူပူနေခဲ့ပါတယ်။
ကျမလည်း ဘာမှ ပြန်ပြောချင်စိတ်မရှိပါဘူး။ စျေးလည်း မထွက်ဖြစ်ဘူး။ စားလို့လည်း မဝင်၊ သမီးမျက်နှာကို ကြည့်ပြီးပဲ ကြေကွဲထိတ်လန့်နေရပါတယ်။
နေ့ခင်းဘက်ရောက်တော့ အမက ဟိုကြည့်၊ သည်ကြည့်နဲ့ အိမ်ထဲဝင်လာတယ်။ အမရောက်လာချိန် အိမ်မှာ ကျမတစ်ယောက်ပဲရှိပါတယ်။
ညီမက အလုပ်သွားသလို၊ အမေက ကလေးထိန်းဆိုပြီး အခြားခြံဝိုင်းဘက်ကို အလည်သွားနေခဲ့ပါတယ်။ အမကို မြင်တော့ ကျမရင်ထဲ စို့နင့်လာပြီး ဒေါသလည်းထွက်လာပါတယ်။ ထို့ကြောင့် အိမ်ထဲ ဝင်လာတဲ့အမကို စီးပြီး …..
“အမ၊ နင် ဘာလာလုပ်တာလဲ … မလာနဲ့ …
ငါ … နင့်ကိုလည်း မတွေ့ချင်ဘူး”
“ဟဲ့ .. ယဥ်အေး … တိုးတိုး ပြောစမ်းပါဟယ် …
ငါလည်း မနက်ကတည်းက လာမလို့ …
အမေတို့ ရှိနေမှာစိုးလို့ အခုမှ ထလာတာ”
“ဘာလာလုပ်တာလဲ … ကျမဘဝကို ထပ်ဖျက်စီးဦးမလို့လား”
“ဟယ် … ယဥ်အေးရယ် … ဘယ်လိုတွေ ပြောနေတာလဲ..
ငါက နင့်အမအရင်းကြီးပါဟ … နင့်ဘဝကို ပျက်စီးရအောင် ငါက လုပ်ပါ့မလား”
“အမ မလုပ်လည်း အမလင်ငယ်ရဲ့ဆရာက ကျမကို ဘာလုပ်ခဲ့လဲဆိုတာ သိရဲ့လား။
အမရဲ့ အရှုပ်ထုတ်တွေထဲ ကျမ ဝင်ပါမိလို့ ကျမပါ နစ်မွန်းရပြီ။
အစကတည်းက အမ ဘာဖြစ်နေနေ … ကျမ ကင်းကင်းနေရမှာ …
ဪ … ကိုယ့်အမပဲလေဆိုပြီး မနေနိုင်လို့ ဝင်ပါမိတာကနေ အခုတော့ …. အခုတော့ ….”
ကျမမှာ ပြောရင်း ဝမ်းနည်းလာလွန်းလို့ ဆက်မပြောနိုင်ဘဲ ငိုချပစ်လိုက်မိပါတယ်။ ဘယ်သူမှ အသိမခံရဲဘဲ ရင်ထဲကြိတ်ကာ �ထိတ်လန့်တုန်လှုပ်နေရတဲ့ အဖြစ်ကို ဖွင့်ထုတ်ပေါက်ကွဲလိုက်မိတာပါ။
တကယ်ဆိုရင်လည်း ဒီလိုကိစ္စမျိုးကို ဖွင့်ပြောနိုင်မယ့်သူဟာ အမတစ်ယောက်ပဲရှိပါတယ် ။အမကလည်း ရှိုက်ငိုနေတဲ့ကျမအနားကို အမြန်ကပ်ထိုင်လာပြီး ပွေ့ဖက်နှစ်သိမ့်ပေးလာခဲ့ပါတယ်။
“ငါ့ညီမရယ် … တိတ်ပါနော် … ညည်း အပြစ်တင်ချင်ရင် ငါ့ကိုပဲ တင်လိုက်ပါ။
ညည်းမှာ ဘာအပြစ်မရှိပါဘူး”
“အမ … ဟိုလူယုတ်မာကြီးက ကျမကို ဘာလုပ်ခဲ့လဲဆိုတာ သိပြီးပြီမဟုတ်လား”
“အေး … အမလည်း မနက်ကမှ သိရတာ …
ငါလည်း သိသိချင်း စိတ်ဆင်းရဲရတာပါပဲ။
ဒါပေမယ့် ဖြစ်ပြီးမှတော့ ဘာတတ်နိုင်မှာလဲ။
ညည်းကိုသာ စိတ်မချလို့ မနက်ကတည်းက လာကြည့်ချင်နေတာ”
“ဒါဆို အမကို ဘယ်သူပြောတာလဲ”
“အင်း … မနက်က ငါ့ဆီ ဦးနိုင်လာပြီး အကုန်ပြောပြသွားတာ။
လာပြောပြတယ်ဆိုတာထက် လာတောင်းပန်တာပါ။
ညည်းကိုလည်း သူ့အမှားအတွက် တောင်းပန်ပါတယ်တဲ့”
“ဪ … တော်တော်တရားကျဖို့ကောင်းပါလား …
ဒါက တောင်းပန်ရုံနဲ့ အကောင်းအတိုင်း ပြန်ဖြစ်သွားစရာလား။
သူက ကြာကူလီရိုက်ပြီး သူများသားမယားကို စော်ကားသွားတာလေ။
ကျမမှာတော့ မိသားစုပြိုကွဲပြီး ဘဝပျက်ရမှာကို တွေးပြီး ကြောက်လန့်နေရတာ။
အဲဒီလူယုတ်မာကို နာမည်တောင် မကြားချင်ဘူး။ ကိုယ့်ဦးလေး ဘကြီးလို ယုံကြည်ခဲ့မိတာကို အခွင့်အရေးယူတဲ့လူ …
မကြံအပ်မစည်ရာကို အတင်းလိုချင်တဲ့ တဏှာရူးကြီး”
ကျမမှာ နာနာကျည်းကျည်း ပြောရင်း ဝမ်းနည်းလာကာ အမကိုဖက်လို့ ငိုချလိုက်ပါတယ်။ အမကလည်း ကျမကို ထွေးပွေ့နှစ်သိမ့်ပေးနေခဲ့ပါတယ်။ ဖွင့်ချငိုကျွေးလိုက်ရတော့လည်း စိတ်ထဲ ခံစားနေရတာတွေ အနည်းငယ်သက်သာသွားရပါတယ်။
“တိတ်ပါကွယ်၊ ငိုမနေပါနဲ့။
တော်ကြာ ညည်းပါ ကျန်းမာရေးထိခိုက်နေမယ်။
ဖြစ်ပြီးသွားတာကိုပဲ စိတ်ဆင်းရဲနေလို့မရဘူးလေ။
ဖြစ်ခဲ့တာက ငါ့ညီမအမှားမှ မဟုတ်တာ။ ဘာတတ်နိုင်မှာလဲ။ ဒီလိုပဲ စိတ်ဖြေရမှာပေါ့ …
ညည်း နေမကောင်းဖြစ်ရင် ကလေးတွေပါ ဒုက္ခရောက်လိမ့်မယ် … တိတ်တော့နော်”
“အမရယ်၊ ဒီကိစ္စကြီးက ကျမ မစဥ်းစားလည်း ခေါင်းထဲရောက်ရောက်လာတာ။
ကျမတော့ သေသာသေပစ်လိုက်ချင်တယ်။ ကလေးတွေအဖေသိရင် ကျမတော့ အသတ်ခံရမှာ။
သူက အစကတည်းက ဒီလူယုတ်မာတွေနဲ့ အပေါင်းအသင်းမလုပ်ဖို့ သတိပေးထားတာ။
အခုလိုဖြစ်မှန်းသိရင် ဘယ်လိုမှခွင့်လွှတ်မှာမဟုတ်ဘူး။ ကျမ အနိုင်ကျင့်ခံရတယ်ဆိုတာကိုလည်း ဘယ်လိုလုပ် ယုံမှာလဲ။
ကျမကိုယ်တိုင်က လော်လီဖောက်ပြားတာလို့ပဲ သတ်မှတ်မှာပဲ။
ကျမကို သတ်လို့သေတာက အကြောင်းမဟုတ်ပါဘူး။ ကိုယ့်မိုက်ပြစ်နဲ့ကိုယ်ပါပဲ။
ကလေးတွေမှာ မိမဲ့ဖမဲ့ဖြစ်ရပြီး ကျမကြောင့် တစ်သက်လုံး မျက်နှာငယ်ရမှာကို တွေး တွေးပြီး မခံစားနိုင်လွန်းလို့ပါ”
“အေး .. အဲဒါတော့ ဟုတ်တယ်။ ငါ အခုလာတာလည်း အဲဒါတွေ တွေးပူလို့ ရောက်လာတာ။
ဒီကိစ္စကို ညည်းယောက်ျားသိလို့ လုံးဝမဖြစ်ဘူး။ သူသာသိရင် ညည်းသာမဟုတ်ဘူး။ ငါရော အားလုံးသေမှာဟ”
“အဲဒါတွေကြောင့် ပြောတာပေါ့။ သူ့ခမျာ အဝေးထွက်ပြီး ကျမတို့အတွက် အလုပ်ကြိုးစားနေခဲ့တာလေ။
ကျမနဲ့ စညားကတည်းက ရှိအတူ မရှိအတူနဲ့ ကျမတို့ကို ငဲ့ညှာပြီး အိမ်ထောင့်တာဝန်ကျေခဲ့တဲ့ ကျေးဇူးရှင်ပါ။
ကျမကတော့ သူ့ကွယ်ရာမှာ အပျော်အပါးကြောင့် ဖြစ်ချင်တိုင်းဖြစ်နေတာကို သိရင် သူအရမ်းနာကျည်းသွားလိမ့်မယ်….”
“အေးပေါ့။ ဒါကြောင့် ညည်းအနေအထိုင် မပျက်ဖို့လိုတယ်။
ညည်းဘက်ကသာ ပုံမှန်အတိုင်းနေရင် သူဘယ်လိုသိနိုင်မှာလဲ။
ညကကိစ္စကို ဘယ်သူမှမသိဘူး။ ဦးနိုင်ကလည်း ဘယ်သူမှ မသိစေရပါဘူးလို့ ကတိပေးတယ်။
သိရင် သူလည်း ပြဿနာတက်မှာပဲလေ။ ငါကလည်း ညည်းအမပါဟာ။ ကိုယ့်ညီမဒုက္ခရောက်အောင် လုပ်ပါ့မလား။
အဲတော့ ဒီကိစ္စကို ဒီအတိုင်းပဲ ထားလိုက်။ အဲဒါမှ နောက်ပိုင်းကိစ္စတွေ အေးမှာဟ။ မဟုတ်ရင် အကုန် မီးခိုးကြွက်လျောက်နဲ့ လောင်ကုန်လိမ့်မယ်”
“အဲဒါကို ကြောက်နေရတာပေါ့။ စိတ်ထဲမထားလည်း သူ့အလိုလို ကြောက်နေမိတာပဲ။
ပြီးတော့ အပြစ်ရှိနေတဲ့ ခံစားချက်ကြီးနဲ့ ကိုစိုးကိုလည်း ရင်မဆိုင်ဝံ့ဘူး။ လိပ်ပြာမလုံဘူး။ ဖွင့်ပြောဖို့ကျတော့လည်း ကြောက်ရပြန်တယ်။
သိမှာလည်း ကြောက်၊ ရင်လည်းမဆိုင်ရဲနဲ့ ကျမတော့ သေသာသေချင်တယ်”
“လောလောဆယ်ဆယ်တော့ ဟန်မပျက်နေပါဦး။ နောက်မှ တစ်မျိုးစဥ်းစားကြတာပေါ့။
အခုချိန်မျိုးမှာတော့ အသိခံလို့မရဘူး။ ညည်းမှတ်ထားရမှာက ဒီကိစ္စက ကိုယ့်အမှားမဟုတ်ဘူး။
ကိုယ့်ဘက်က ဖောက်ပြန်တာလုံးဝမဟုတ်ဘူး။ ပြီးတော့ ညည်းယောက်ျားလည်း သိလို့လုံးဝမရဘူး။
အဲတော့ ပုံမှန်ပဲနေပြီး သူပြန်လာရင် အေးဆေးပဲနေ။ ဘာမှ စိတ်ဆင်းရဲမနေနဲ့။ မူမပျက်နဲ့။
တို့လည်း အပျိုမှ မဟုတ်တာအေ။ အိမ်ထောင်သည်တွေပဲ။
အခုလိုဖြစ်လို့ သိပ်မထူးသွားပါဘူး။ ကိုယ့်ဘက်က မူပျက်နေမှသာ ယောက်ျားက ရိပ်မိတာပါအေ့။
အဲတော့ ကိုယ်မှားချင်လို့မှ မဟုတ်တာ။ ဖြစ်ပြီးမှတော့ ဘယ်သူမှ မသိမယ့်အတူတူ ပုံမှန်အတိုင်းပဲ ယောက်ျားကို ဆက်ဆံပေါ့။ သူ မသိနိုင်ပါဘူး။
ငါက အမအရင်းဖြစ်ရဲ့နဲ့ မိန်းမသားချင်းမစာနာဘဲ ဒီလိုပြောတယ်မထင်နဲ့နော်။
ညည်းဘယ်လောက်ခံစားရမလဲဆိုတာ ငါလည်း ထပ်တူကိုယ်ချင်းစာမိပါတယ်။
ဒါပေမယ့် ဒါကိုချည်းပဲ စိတ်ထဲထားနေရင် ကောင်းဖို့က ရှိလာမှာမှ မဟုတ်တာအေ။ အဲတော့ အကောင်းဆုံးဖြစ်အောင်ပဲ ကြိုးစားနေထိုင်ရမှာပေါ့”
“အမကပြောတော့ လွယ်တယ်။ ကျမဘက်က မူမပျက်အောင်နေပါပြီတဲ့။
ကိုစိုးက တစ်နေရာရာကနေ သိသွားရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ။ အမ လူတွေကလည်း ယုံရတာမဟုတ်ဘူးလေ”
“အဲဒီဘက်တော့ စိတ်ချပါ။ ညည်းနစ်နာသွားရတာတွေအတွက်လည်း ဦးနိုင်က ဘာမဆို ပြန်ဖြည့်ဆည်းပေးပါ့မယ်တဲ့။
ညည်းဖြစ်ချင်တာကို သူ လုပ်ပေးမယ်လို့ ပြောထားပြီးသားပါ …
ရှင်းရှင်းပြောရရင်အေ … ငွေဆိုရင်ငွေ၊ ဒါမှမဟုတ် ညည်းလင်နဲ့ ဆက်မပေါင်းချင်ရင်တောင် သူက ညည်းနဲ့ ….”
“အို …. တော်စမ်းပါ။ အဲလိုလူရဲ့စကားကို မကြားချင်ဘူး။
သူများမိန်းမကို ဖျက်ဆီးတဲ့ သူဆီကနေ ဘာငွေမှလည်း မလိုချင်ဘူး။ ကျမက မိန်းမပျက်မဟုတ်ဘူး။
ဟင်း ဟင်း … တော်တော်တရားကျဖို့ကောင်းတဲ့လူ။ ကိုယ့်အပေါ်ကောင်းပြီး တာဝန်ကျေတဲ့ကျေးဇူးရှင်ယောက်ျားကို လမ်းခွဲပြီး သူ့လို သူများမိန်းမတွေကို လိုက်ဖျက်စီးနေတဲ့ ကြာကူလီ လူယုတ်မာနဲ့ လက်တွဲရမလား …
ဟား ဟား … ပြောရဲတာကို အံ့ဩပါ့တော် ….
ကျမအပြစ်ကြောင့် ယောက်ျားနဲ့ ပေါင်းဖို့ လိပ်ပြာမလုံရင်တောင် သူ့လိုလူယုတ်မာတော့ ဒီတစ်သက် မစဥ်းစားဘူး …”
“အေးပါဟယ် … သူကလည်း ညည်းနစ်နာသွားတာကို ဘာပြန်လုပ်ပေးရမလဲဆိုပြီး ပြောတဲ့သဘောပါ”
“ဘာမှ မလိုဘူး။ တစ်ခုပဲရှိတယ်။
ဒီကရှေ့လျောက် သူ့ကို ကျမနဲ့ ဝေးဝေးနေခိုင်းပါ။ သူ့မျက်နှာကို ကျမ မကြည့်ချင်ဘူး”
အမကတော့ ကျမကို ကြိုးစားနှစ်သိမ့်ပြီး အမေလည်း ပြန်လာချိန်နီးပြီမို့ နှုတ်ဆက်ကာ ပြန်သွားပါတယ်။ ကျမရင်ထဲက မျိုသိပ်နာကျင်နေရတာတွေကို ပြောဆိုငိုချလိုက်ရလို့ စိတ်နည်းနည်းသက်သာကာ တည်ငြိမ်လာပါတယ်။
ဖြစ်ခဲ့ပြီးတာတွေကို နောင်တနဲ့ ပူဆွေးနေရုံနဲ့ ကျမပြဿနာက အဆင်ပြေသွားမှာ မဟုတ်ဘူးလေ။ အခုချိန်မှာ ကျမ ဘာဆက်လုပ်ရမလဲဆိုတာကို သေချာဆုံးဖြတ်ဖို့ အချိန်တန်ပါပြီ။
ဒီအချိန်မှာ ကျမအစိုးရိမ်ရဆုံးကတော့ ကျမဖြစ်ခဲ့တာတွေကို ကိုစိုးသိသွားမှာကိုပါ။ တကယ်ဆိုရင် လင်ယောက်ျားကို လိပ်ပြာသန့်သန့်နဲ့ကာ ဆက်ဆံချင်ပါတယ်။
ဒါပေမယ့် ကိုစိုးသိသွားရင် ဖြစ်ပေါ်လာနိုင်မယ့် အကျိုးဆက်တွေကို တွေးမိရုံနဲ့ပင် ကျမမှာ သွေးပျက်တုန်လှုပ်နေရပါတယ်။ ပြီးတော့ မိသားစုအတွက် ကြိုးစားရှာဖွေပြီး အိမ်ခဏပြန်လာရတဲ့ ခင်ပွန်းကိုလည်း အပူမီးတွေ ဆီးလို့မပေးချင်ပါ။
ဒါကြောင့်ပဲ လိမ်ညာဖုံးကွယ်ချင်စိတ်ကြောင့်မဟုတ်ဘဲ အချိန်တစ်ခုအထိ ကိုစိုးကို ဖွင့်မပြောသေးဖို့ တွေးမိပါတယ်။ ကျမရဲ့ စိတ်ကို အကောင်းဆုံးပြင်ဆင်ပြီးချိန်မှာတော့ ကိုစိုးကို ဖွင့်ဟဝန်ခံပြီး ပေးသမျှအပြစ်ကို ကျေကျေနပ်နပ်ခံယူရပါမယ်။
သတ်ရင်လည်းသေမယ်။ မပေါင်းနိုင်လို့ နှင်ထုတ်ရင်လည်း လက်ခံပေးရပါမယ်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ကျမရဲ့ အမှားကြောင့် ရရှိလာတဲ့ နောင်တအပူနဲ့အတူ လင်ယောက်ျားအပေါ် အရိုးသားဆုံး ဆက်ဆံနိုင်အောင် ကျမစိတ်ကိုကျမ ပြင်ဆင်ဖို့ လိုအပ်နေပါသေးတယ်။
အခုချိန်မှာတော့ ယူကျုံးမရစိတ်နဲ့အတူ သွေးပျက်ခြောက်ခြားနေပြီး ဘာကိုမှ ရင်မဆိုင်ရဲလောက်အောင် လှောင်ပိတ်မိနေခဲ့ပါတယ်။ လောလောဆယ် ကိုစိုးသိမှာ ကြောက်နေမိသလို၊ မသိနိုင်အောင် ကြိုးစားဖုံးကွယ်ရပါဦးမယ်။
နောက်နှစ်ရက်လောက်အထိ ကျမကိုယ်ကျမ ပုံမှန်ပြန်ဖြစ်အောင် မနည်းကြိုးစားခဲ့ရပါတယ်။ ကံကောင်းတာက ကိုစိုးက ဒီရက်ထဲ ပြန်ရောက်မလာခဲ့လို့ပါ။
သူသာ ပြန်ရောက်လာခဲ့ရင် ကျမရဲ့ သွေးပျက်တုန်လှုပ်နေမှုတွေကို ရိပ်မိသိရှိသွားနိုင်ပါတယ်။ ပြီးတော့ အကြံသမား လူယုတ်မာကိုလည်း ထပ်မတွေ့ရပါ။
ဒါဆိုရင် အမကို ပြောထားသလို ဒီလူယုတ်မာက ကျမဆီ မလာတော့တာ ဖြစ်နိုင်ပါတယ်။ သူလည်း သူများမယားကို စိတ်ကြိုက် စော်ကားပြီးပြီမို့ ကျေနပ်သွားခဲ့ပြီနဲ့တူပါတယ်။
ဒါတွေကြောင့်ပဲ ကျမစိတ်အခြေအနေဟာ တည်ငြိမ်နေခဲ့ရပါတယ်။ စိတ်နည်းနည်းတည်ငြိမ်လာတော့ ကျမခန္ဓာကိုယ်ပေါ်က ဝေဒနာတွေကို သတိရလာခဲ့တယ်။
အစကတော့ စိတ်ခံစားမှုမျိုးစုံနဲ့ တုန်လှုပ်နေခဲ့တာမို့ နာတာကျင်တာတွေကိုလည်း ဂရုမထားမိပါဘူး။ ကျမမှာ ထရထိုင်ရတာ မသက်သာတာရပါ။
တစ်ကိုယ်လုံး ကိုက်ခဲနေသလို ပေါင်ခွဆုံနဲ့ အဖုတ်ပြင်ကလည်း စပ်ဖျဥ်းဖျဥ်းနဲ့ အခံရခက်နေခဲ့ပါတယ်။ လင်မယားအိပ်ရာထက်ကိစ္စတွေမှာ အကြိမ်ရေများခဲ့တဲ့ ကလေးနှစ်ယောက်အမေဖြစ်ပေမယ့် သူ့လိုးခဲ့တဲ့ဒဏ်ကို မရှုမလှခံနေရတာ အံ့ဩစရာပါ။
ဒါကလည်း သူ့အားကြီးနဲ့ အတင်းဖိချုပ်ကာ မညှာမတာ လိုးခဲ့လို့ပဲဖြစ်မှာပါ။ ကျမကိုယ်တိုင်ကလည်း သမီးမွေးပြီးကတည်းက လင်မယားချင်း သိပ်မနေဖြစ်ခဲ့ဘူးလေ။
အဲဒီတော့ အဓမ္မကျင့်သူရဲ့ အတင်းအကျပ် ဆောင့်လိုးမှုတွေကို ကျမခန္ဓာကိုယ်က အလူးအလဲခံပေးလိုက်ရတာပါ။ နှစ်ချီဆက်တိုက် တဖြောင်းဖြောင်းမြည်အောင် နင်းကန်ဆောင့်လိုးခံခဲ့ရမှတော့ အဖုတ်ပြင်လေးဟာ ယောင်ပြီး အထိမခံနိုင်လောက်အောင် စပ်ဖျဥ်းဖျဥ်းနာနေရပါတယ်။
ဒါကြောင့်ပဲ နောက်ရက်တွေမှာ ကိုစိုးပြန်ရောက်မလာတာ တော်ပါသေးတယ်။ ကျမစိတ် အတော်တည်ငြိမ်ပြီး ကိုယ်လက်နာကျင်တာတွေ သက်သာလာတော့မှ စိတ်အေးရပါတယ်။
ဒါတောင် ကိုစိုးပြန်ရောက်လာတဲ့နေ့မှာ ကျမမှာ ကြောက်လန့်တုန်လှုပ်နေမိပါတယ်။ ယောက်ျားပြန်ရောက်လာရင် တည်တည်ငြိမ်ငြိမ် ဆက်ဆံနိုင်မယ်ထင်ခဲ့ပေမယ့် ဖြစ်မလာခဲ့ပါ။ အမှားလုပ်ထားမိသူရဲ့ စိတ်တွင်းမလုံခြုံမှုက ကျမကို ပြန်လည်ခြောက်လှန့်ကာ နှိပ်စက်နေခဲ့ပါတယ်။
ဒါကြောင့်ပဲ ကိုစိုးက အိမ်ပြန်ဖို့ လာခေါ်တဲ့အခါမှာ ကျမ ငြင်းဆန်နေမိပါတယ်။ အကြောင်းအရာ မယ်မယ်ရရမရှိဘဲ ငြင်းနေမိတဲ့ ကျမကို အမေကပါ ပြန်လိုက်သွားဖို့ အတင်းတိုက်တွန်းရပါတယ်။
ရိုးသားတဲ့ ယောက်ျားကတော့ သားနဲ့သမီးကိုတွေ့ပြီး ဝမ်းသားကြည်နူးနေရှာပါတယ်။ အလုပ်ကလည်း အဆင်ပြေလာသလို နောက် သုံးရက်လောက်နေရင် နယ်ထပ်ထွက်ပြီး လုပ်ရမယ့် အလုပ်ကြီးကြောင့်လည်း သူ့စိတ်က ပိုပျော်နေခဲ့တာပါ။
ဒီလို အပျော်တွေနဲ့မို့ပဲ ကျမရဲ့ မူပျက်နေတာကို သတိမထားမိဘူးနဲ့တူပါတယ်။ သူ့မှာက ကလေးတွေနဲ့ မိသားစုအရေးပဲ ခေါင်းထဲရှိတာလေ။
ဒီတော့ အိမ်ပြန်လာချိန်မှာ ကျန်တာကို သတိမထားမိနိုင်အောင် ပျော်ရွှင်ကြည်နူးနေမှာပေါ့။ ကျမမှာသာ သားနဲ့သမီးကို ပစ်ထားပြီး အပျော်အပါးမက်မိလို့ အစော်ကားခံခဲ့ရတာမဟုတ်လား။
ဒီလိုတွေးမိတော့ ယောက်ျားကို အရမ်းသနားမိတယ်။ ရင်ထဲမချိအောင်လည်း ဖြစ်ရတယ်။ ကလေးတွေနဲ့ ပျော်နေရှာတဲ့ ယောက်ျားကိုကြည့်ပြီး သူ့ရဲ့ ပျော်ရွှင်ကြည်နူးနေမှုကို မဖျက်စီးရက်ပါဘူး။
ဒါကြောင့်ပဲ သူနဲ့အတူ အိမ်ပြန်လိုက်လာခဲ့ပါတယ်။ ယောက်ျားကတော့ အပြန်လမ်းတစ်လျောက်ကနေ အိမ်ပြန်ရောက်ပြီးတဲ့အထိ အလုပ်အကြောင်းပြောလိုက်၊ သူမရှိချိန် အိမ်အခြေအနေနဲ့ ကလေးတွေအကြောင်းပြောလိုက်နဲ့ စိတ်ရွှင်နေခဲ့ပါတယ်။
ကျမလည်း အလိုက်အထိုက်ပြန်ပြောရင်း ပုံမှန်ပြန်ဖြစ်လာတယ်။ မိမိကိုယ်တိုင်က လိပ်ပြာမလုံစိတ်ကြောင့် စိုးရွံ့တုန်လှုပ်နေမိပေမယ့် တဖက်သားရဲ့ ရိုးသားကြင်နာတဲ့ အပြုအမူတွေဟာ ကျမကို စိတ်သက်သာရာရအောင် ကူညီပေးနိုင်ခဲ့ပါတယ်။
ဒါပေမယ့် ကိုစိုးက မိသားစုရှေ့ရေးရည်မှန်းချက်အကြောင်း ပြောလာချိန်မှာတော့ ကျမမှာ ငိုမချမိအောင် မနည်းစိတ်တင်းပြီး မျက်နှာလွှဲနေခဲ့ရပါတယ်။ ဒီတစ်ခေါက် သူထပ်ထွက်ရင် နှစ်လကနေ သုံးလအထိ ကြာနိုင်တယ်လို့ဆိုလာပါတယ်။
လုပ်အားခလည်း မြိုးမြိုးမြက်မြက်ရမယ်တဲ့။ ပြန်လာရင် ဝယ်ထားတဲ့ ခြံဝိုင်းထဲမှာ အိမ်ဆောက်ဖို့ သစ်၊ ဝါးတွေ ဝယ်နိုင်ပြီတဲ့။ ပြီးရင်တော့ အိမ်ခွဲနေမယ်လို့ ဆိုလာပါတယ်။
မိသားစုရှေးရေး မျှော်လင့်ချက်တွေကို တက်တက်ကြွကြွ ပြောနေတဲ့ ယောက်ျားကို ကြည့်ပြီး ကျမမှာ အရှက်ရ၊ နာကျင်နေရပါတယ်။ ကျမမှာတော့ လင်ယောက်ျားရဲ့ ယုံကြည်မှုကို အလွဲသုံးစားလုပ်ပြီး အမှားတွေ ဝင်လာဖို့ ဖိတ်ခေါ်နေခဲ့မိတယ် မဟုတ်လား။
ဒါကြောင့် ကျမမှာ သူ့မျက်နှာကို စေ့စေ့မကြည့်ရဲပါဘူး။ အတတ်နိုင်ဆုံးမျက်နှာ လွှဲကာ ရှောင်နေမိပါတယ်။
ဒီလိုနဲ့ အိပ်ရာဝင်ချိန်ရောက်တော့ အခက်တွေ့ရတယ်။ ကိုစိုးကတော့ မိန်းမနဲ့ ခွဲနေရတာ ကြာပြီမို့ အတူနေချင်ရှာပါလိမ့်မယ်။
အလုပ်မှာ ပင်ပန်းခဲ့သမျှကို မယားနဲ့ ရင်ချင်းအပ်၊ ကိုယ်ချင်းထပ်လို့ ချစ်တင်းနှောကာ ဖြေဖျောက်ချင်မှာ မလွဲပါဘူး။ ကျမကလည်း မိသားစုအတွက် ကြိုးစားရုန်းကန်လို့ ပင်ပန်းလာရှာတဲ့ ခင်ပွန်းသည်ကို ကျမကိုယ်ခန္ဓာနှင်းအပ်ပြီး ဖြေသိမ့်ချော့မြူပေးရမှာပါပဲ။
ဒါပေမယ့် ကျမ ထိတ်လန့်နေမိတယ်။ အတူနေမိရင် ကိုစိုးသိသွားမလား၊ ရိပ်မိသွားမလား ဆိုတဲ့ အတွေးက ခြေလက်တွေ အေးအောင် ကြောက်ရွံ့လာစေရပါတယ်။
ပြီးတော့ ကိုစိုးနဲ့အတူအိပ်ပြီး ကာမဆက်ဆံလိုက်မိရင် ရွံမုန်းစရာအပြစ်ကြီးတစ်ခုကျူးလွန်မိရသလို ခံစားနေရပါတယ်။ ကြာကူလီ အကြံသမားရဲ့ ညွှတ်ကွင်းထဲ ကျရောက်အသုံးတော်ခံခဲ့ပြီးတဲ့ ကျမ ခန္ဓာကိုယ်ဟာ ညစ်စွန်းနိမ့်ကျနေခဲ့ရပါပြီ။
ဒီခန္ဓာကိုယ်နဲ့ မြင့်မြတ်သန့်ရှင်းတဲ့ လင်ယောက်ျားကို မထိတွေ့စေချင်တော့ပါ။ ကိုစိုးက မသိနိုင်ဘူးဆိုရင်တောင် လိပ်ပြာမလုံတဲ့ ကျမအဖို့ အမူအရာ၊ အပြုအမူနဲ့ ဆက်ဆံပုံတွေ ပျက်ယွင်းအားနည်းနေနိုင်ပါတယ်။
တကယ်လည်း ကျမစိတ်ကို ဘယ်လိုပင် ဟန်ဆောင်တင်းထားပါစေ ယောက်ျားနဲ့ အတူအိပ်ရာဝင်ဖို့ကို ကြောက်လန့်နေမိတယ်။ ကျမဘက်က တစ်ချက်လေး မှားယွင်းသွားတာနဲ့ အကင်းပါးတဲ့ ကိုစိုးက ရိပ်မိသွားပါလိမ့်မယ်။
ဒါတွေကြောင့်ပဲ ယောက်ျားမရှိကတည်းက အိမ်ပြန်မလာတာ ကြာပြီဆိုတာကို အကြောင်းပြကာ အလုပ်ကို ရှာကြံလုပ်နေမိတယ်။ ကိုစိုးက ညနက်ပြီ၊ အိပ်တော့လို့ ပြောပေမယ့် ကလေးတွေကို အကြောင်းပြလိုက်၊ တစ်ခုခု ရှာကြံလုပ်လိုက်နဲ့ ရှောင်ဖယ်နေမိပါတယ်။
ရိုးသားတဲ့ ယောက်ျားကတော့ ကျမ ဖြစ်နေတာကို မရိပ်မိဘူးနဲ့တူပါတယ်။ သူလည်း အလုပ်ပင်ပန်း၊ ခရီးကပန်းလာတော့ သူ့ဟာသူပဲ အိပ်ပျော်သွားရှာပါတယ်။
ကိုစိုးအိပ်ပျော်သွားမှ ကျမလည်း ငူငူငေါင်ငေါင်နဲ့ ထိုင်နေမိတယ်။ အိပ်ပျော်နေတဲ့ ယောက်ျားနဲ့ ကလေးနှစ်ယောက်ကို မရဲတရဲခိုးကြည့်ကာ အသံတိတ်မျက်ရည်ကျလို့ ကြေကွဲနေမိပါတယ်။
အိမ်ထောင်ရေးစည်းကို ဖောက်ဖျက်မိထားတဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်ဟာ အိပ်ပျော်နေတဲ့ ယောက်ျားမျက်နှာကိုပင် ရဲရဲမကြည့်ရဲအောင် သိမ်ငယ်ရှက်ရွံ့ရပါတယ်။ အေးချမ်းစွာအိပ်ပျော်နေတဲ့ သားအဖတွေဟာ အပြစ်ရှိတဲ့မိခင်တစ်ယောက်ကြောင့် အေးချမ်းမှုတွေ ဆိတ်သုဥ်းပြီး တကွဲတပြားဖြစ်ကြရမှာကို ကျမ မခံစားနိုင်ပါ။
တစ်ယောက်တည်း ကြိတ်ကာ ပူဆွေးရင်း ကျမမှာ အိပ်မပျော်ခဲ့ရပါဘူး။ အရင်လို မိသားစုတွေ ကျဥ်းကျဥ်းကျပ်ကျပ်နဲ့ ယောက်ျားနား တိုးဝှေ့ဝင်အိပ်ဖို့ကို ကျမ မဝံ့ရဲတော့ပါဘူး။
သမီးငယ် လူးလွန့်လာလို့ ကျောခင်းပြီးမှေးသိပ်ဖို့ကိုပင် ယောက်ျားကို မထိမိအောင် ရှောင်ဖယ်လို့ ဝင်လှဲမိပါတယ်။ သမီးကို ချော့သိပ်ရင်း မှေးခနဲ ဖြစ်သွားလိုက်၊ ကိုစိုးရဲ့ မိန်းမပျက်လို့ ခေါ်သံကြီးကို ကြားယောင်ပြီး လန့်ဖြန့်သွားလိုက်နဲ့ တစ်ညလုံး သွေးပျက်ချောက်ချားနေခဲ့ရပါတယ်။
နောက်ဆုံး ဘယ်လိုမှ မနေနိုင်တော့တာနဲ့ မအိပ်ဘဲ ထကာ လုပ်စရာရှိတာတွေ လုပ်နေမိပါတယ်။ ဒီလိုပုံနဲ့တော့ ကိုစိုးနဲ့အတူ နောက်ညတွေ အတူအိပ်ဖို့ ကျမ လန့်နေခဲ့ပါတယ်။
သွေးပျက်နေတဲ့ ကျမစိတ်တစ္ဆေကပဲ ကျမကို ခြောက်လှန့်နေခဲ့တာပါ။ ကိုစိုးကိုနှိုးပြီး အကြောင်းစုံဖွင့်ပြောကာ အပြစ်ခံယူဖို့ တွေးခဲ့မိတာ အခါခါပါ။
ဒီလိုသာ ဖွင့်ပြောလိုက်ရင် အေးအေးချမ်းချမ်း အိပ်နေကြတဲ့ သူတို့သားအဖတွေရဲ့အိပ်စက်ခြင်းဟာ နောက်ဆုံးညလေးဖြစ်သွားပါလိမ့်မယ်။ အဖေ၊ အမေပျောက်လို့ ရှာဖွေငိုကျွေးနေမယ့် သားနဲ့သမီးရဲ့ပုံရိပ်တွေကို မြင်ယောင်ပြီး ဖွင့်ပြောဖို့ စိတ်ကူးဟာ ပျက်စီးသွားစေရပါတယ်။
ဒီလို �ချောက်ချားမှုတွေကပဲ ကျမကို တွေဝေကြောက်ရွံ့ခြင်းတွေ ဖြစ်ပေါ်စေရပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ နောက်နေ့မနက် ကိုစိုး အိပ်ရာကနိုးတဲ့အချိန်မှာလည်း ကျမဟာ စိတ်နဲ့ကိုယ်နဲ့ မကပ်ပါဘူး။
ရိပ်မိမှာစိုးလို့ အတတ်နိုင်ဆုံး မျက်နှာလွှဲကာ ရှောင်နေခဲ့ရပါတယ်။ ပြီးတော့ မနက်စျေးထွက်ဖို့ အကြောင်းပြကာ ရှောင်နေဖို့ လုပ်မိတယ်။
ကိုစိုးကလည်း ဒီနေ့ သူ့သူငယ်ချင်း ဝေဝေကို ဘုန်းကြီးကျောင်းလိုက်ပို့ရမှာမို့ တော်ပါသေးတယ်။ အဲလိုဆိုရင် ဒီနေ့အဖို့ လင်မယားချင်း မျက်နှာချင်းဆိုင်ဖို့ သိပ်မရှိတော့ပါဘူး။
ဒါပေမယ့် ညအိပ်ဖို့ကို တွေးပြီး တုန်လှုပ်နေမိတုန်းပါပဲ။ လိပ်ပြာမလုံဘဲ သွေးပျက်ချောက်ချားနေရတဲ့ ခံစားချက်ဆိုးကြီးကို ကျမ အလွန်ကြောက်လန့်သွားခဲ့ရပါပြီ။
ဒီလိုနဲ့ သမီးကို အမေ့အိမ်မှာ ထားပြီး စျေးဘက်ထွက်ခဲ့ပေမယ့်လည်း ကျမ စိတ်တွေ ရှုပ်ထွေးနောက်ကျိနေခဲ့တယ်။ ကိုစိုးလည်း အိမ်ပြန်လာတာက သိပ်ရက်ကြာမှာမဟုတ်လို့ တော်ပါသေးတယ်။ ဒီရက်ထဲ ထပ်ထွက်ရမှာပါ။
သူ နယ်ထွက်နေတဲ့အချိန်မှာ ကျမ ဘာဆက်လုပ်ရမလဲဆိုတာ စိတ်ပိုင်းဖြတ်နိုင်ဖို့လိုပါတယ်။ မဟုတ်ရင် ဒီစိတ်ဆင်းရဲမှုကြောင့်ပဲ ကျမ သေရပါလိမ့်မယ်။
စိတ်မရွှင်တဲ့အပြင် ညကလည်း အိပ်မရတာမို့ လူက နုံးချိနေတယ်။ စျေးရောင်းရတာလည်း စိတ်မပါတာမို့ သိမ်းလိုက်ပါတယ်။ အမေ့အိမ်ပြန်ပြီး သမီးနဲ့အတူနေကာ တစ်ရေးတမော အိပ်လိုက်ဦးမယ်လို့ တွေးကာ ပြန်လာခဲ့ပါတယ်။
“ယဥ်အေး”
“ဟင် !!!!!!!!!!!!”
စိတ်ပျက်လက်ပျက်နဲ့ အိမ်ကို လမ်းလျောက်ပြန်လာချိန်မှာပဲ ယဥ်အေးဆိုပြီး အနားကပ်အခေါ်ခံလိုက်ရတာကြောင့် ကျမ လန့်ဖျပ်သွားရပါတယ်။ နာမည်ခေါ်ရုံနဲ့ ဒီလောက်လန့်စရာမရှိပါ။
အခုဟာက ကျမ အကြောက်လန့်ရဆုံး အသံကြောင့်ပါ။ ကျမမှာ ကိုယ်လေးဆတ်ခနဲတုန်ကာ မျက်လုံးပြူး၊ ခြေလက်တွေ တုံ့ဆိုင်းသွားရအောင်အထိ လန့်ဖျပ်သွားရပါတယ်။
ဟုတ်ပါတယ်။ ကျမကို အနောက်ကနေ ကပ်ကာ ခေါ်လိုက်တာက ဒီအချိန်မှာ မတွေ့ချင်ဆုံးဖြစ်တဲ့ ဦးနိုင်ရဲ့အသံမို့ပါ။ လန့်ပြီး ခြေလှမ်းတုံ့ကာ ကြောင်ရပ်နေတဲ့ ကျမ လက်မောင်းကို ဦးနိုင်က လှမ်းကိုင်ပြီး ယဥ်အေးလို့ ထပ်ခေါ်လိုက်မှ သတိပြန်ဝင်လာခဲ့ပါတယ်။
“ယဥ်အေး”
“ဟင် … ခင်ဗျား .. ခင်ဗျား … ဘာလာလုပ်တာလဲ။
ခင်ဗျားကို မတွေ့ချင်ဘူးလို့ ပြောထားတယ်လေ။ အခုလို လာတွေ့တော့ ဘေးလူတွေ တွေ့ကုန်မယ် … သွားပါ …”
ကျမမှာ သတိဝင်ဝင်ချင်း ဘေးဘီကို အလန့်တကြားကြည့်ကာ သူ့လက်ကို ပုတ်ချလိုက်ပါတယ်။ နေ့လည်ခင်းမို့ လူအသွားအလာရှင်းလို့ တော်ပါသေးတယ်။ ဒါတောင် ခပ်ဝေးဝေးမှာ လမ်းသွားလမ်းလာ တစ်ဦးစ၊ နှစ်ဦးစကတော့ တွေ့ရပါတယ်။
“သွားမှာပါ … ဒါပေမယ့် ယဥ်အေးနဲ့ အေးဆေးဆွေးနွေးစရာရှိသေးတယ်လေ။
ယဥ်အေးက အိမ်ကိုလည်း အလာမခံတော့ လမ်းက စောင့်ရတာပေါ့”
“ခင်ဗျားလို လူယုတ်မာနဲ့ ဘာမှဆွေးနွေးစရာ မရှိဘူး။
ကျမဘဝနဲ့ ကျမ အေးအေးဆေးဆေးနေပါရစေ။ ကျမဘဝကို မဖျက်စီးပါနဲ့”
“အေးလေ။ အဲလိုမဖျက်စီးချင်လို့ ဆွေးနွေးရအောင်လို့ ပြောတာပေါ့ …..”
“တော်ပါတော့ရှင် … ကျမနဲ့ ဝေးဝေးနေပါ။
ဖြစ်ပြီးတာတွေလည်း ထားလိုက်ပါတော့။ ကျမ အနေအထိုင်မတတ်လို့ ဖြစ်ရတယ်ပဲ ထားလိုက်ပါ။
ကျမမှာ အခု … ယောက်ျားသိမှာ သေမလောက်ကြောက်နေရတယ်။ သူသာသိရင် ကျမတို့ အိမ်ထောင်ရေးပြိုကွဲတာထက် မိသားစုဘဝလေး ပျက်စီးရမှာ စိုးရိမ်နေမိတာပါ ….
သားသမီးချင်း ကိုယ်ချင်းစာပေးပါ။ ကိုယ့်လမ်းကိုယ် သွားရအောင်နော်”
“စိတ်ထဲ သိပ်ကြောက်မနေပါနဲ့ကွာ။
ဖြစ်ခဲ့တာတွေကို ဘယ်သူမှ မသိနိုင်ပါဘူး။ ဦးလည်း ယဥ်အေးကို စွဲလမ်းခဲ့တာမို့ ချက်ချင်းမေ့ဖျောက်လို့ မရဘူးလေ”
“အို !!! ဘာစွဲလမ်းတာလဲ။ ခင်ဗျားလည်း ကျမကို စော်ကားချင်တိုင်း စော်ကားခဲ့ပြီးပြီပဲ။
ဒီလောက်နဲ့ ကျေနပ်ပါတော့နော် …”
“ယဥ်အေးရယ်။ အဲနေ့ညက အကြောင်းကို ဦးက မေ့မရဘူးလေ။
ဦးကျေနပ်အောင် ဖြည့်ဆည်းပေးရင်တော့ နောက်ပိုင်း ယဥ်အေးကို မနှောင့်ယှက်တော့ပါဘူး …
ဒီနေ့တော့ ဦးကို နောက်ဆုံးအနေနဲ့ တစ်ခါလောက် ထပ်လိုက်လျောပေးပါနော်။
အဲဒါဆို ဦးလည်း အေးဆေးပြန်ပါ့မယ်”
“ခင်ဗျား … တဏှာရူးကြီး”
“ရှူး !!! တိုးတိုးပြောလေ၊ လမ်းသွားလမ်းလာတွေ ကြားကုန်ရင် ယဥ်အေးပဲ ပြဿနာတက်မှာ …
ဦးကတော့ ယဥ်အေးကို စွဲလမ်းမိပြီမို့ ဘာဖြစ်ဖြစ် ဂရုမစိုက်ဘူး”
“ဟင် !!! …. ခင်ဗျား … ခင်ဗျား ”
ကျမလည်း ဒေါသကြောင့် အော်ဟစ်မိပြီးမှ သူ သတိပေးလို့ အသံပြန်ထိိန်းလိုက်ရပါတယ်။ သူ့စကားကြောင့် ရှက်လည်းရှက်သလို ရွံမုန်းပြီး ဒေါသလည်း ဖြစ်ရပါတယ်။
သူ့စကားအသွားအလာနဲ့ အပြုအမူကို ကြည့်ရတာတော့ အစွမ်းကုန် ဆက်ယုတ်မာဖို့ အသင့်ရှိနေပုံပါ။ ဒါကြောင့် ကျမမှာ ကြောက်လည်းကြောက်၊ ဒေါသလည်းထွက်ပြီး အသားများပင် တဆတ်ဆတ်တုန်နေရပါတယ်။
“ခင်ဗျားဟာခင်ဗျား … ဘာဖြစ်ဖြစ် ကျမ ဂရုမစိုက်ဘူး။
ကျမကတော့ ကိုယ့်အိမ်ထောင်ရေးကို ထပ်ပြီးတော့ အထိအခိုက် မခံနိုင်ဘူး။
ဖယ် … ကျမ အိမ်ပြန်မယ်”
ပြောပြီး သူ့ရှေ့က လှမ်းထွက်မလို့ ပြင်လိုက်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် သူက ကျမလက်ကို ဆွဲကာ တားလိုက်ပါတယ်။
“ယဥ်အေး၊ ဦးက ဒီကိစ္စကို အသေအချာ ဆွေးနွေးမယ်လို့ ပြောပြီးသားလေ …
အခုလို ထွက်သွားရင် ယဥ်အေးအိမ်အထိ ဦးလိုက်လာမှာနော် …
အဲဒီကျမှ ယဥ်အေးယောက်ျားသိသွားပြီး ပြဿနာတက်ရင်တော့ ဦးလည်း မတတ်နိုင်ဘူး”
“ခင်ဗျား … ခင်ဗျား …”
“ဟုတ်တယ် … ဦးကတော့ ဘာမှ ဂရုမစိုက်ဘူးလို့ ပြောပြီးပြီလေ …
ယဥ်အေးသာ ဦးနဲ့ခဏလိုက်ခဲ့ပြီး ဆွေးနွေးနိုင်ရင် ဦးတို့ဖြစ်ခဲ့တဲ့ကိစ္စကို ဘယ်သူမှ သိနိုင်မှာ မဟုတ်တော့ဘူး။
အဲဒါဆို ယဥ်အေးလည်း အရှက်မကွဲသလို အိမ်ထောင်ရေးလည်း ထိခိုက်မှာ မဟုတ်ဘူး …
ဦးပြောတာကို သေချာနားလည်ရဲ့လား။ မဟုတ်ရင်တော့ ဦးက ဖြစ်ခဲ့တာတွေကို အကုန်ဖွင့်ပြောသင့် ပြောရမှာပဲ ….
ဖြစ်လာနိုင်တာတွေကိုလည်း မကြောက်ဘူး”
“ခင်ဗျား … ယုတ်မာလှချည်လား …
တောက် !!! လူမဆန်တဲ့လူ”
ကျမလည်း ရုတ်တရတ်ဒေါသထွက်ပြီး သူ့ပါးကို ရိုက်မလို့ ပြင်လိုက်ပါတယ်။ သူက ကျမလက်တွေကို ဖမ်းချုပ်ကိုင်ပြီး တခြားသူတွေ မြင်ကုန်မယ်ဆိုပြီး သတိပေးပါတယ်။
ကျမမှာ လူသိမှာလည်း ကြောက်သလို လူယုတ်မာရဲ့ မပြီးနိုင်တဲ့ တဏှာထမှုကိုလည်း ရွံရှာမုန်းတီးနေရပါတယ်။ သူက အစွမ်းကုန်ယုတ်မာဖို့ စစ်ကြေညာခဲ့ပါပြီ။
ကျမမှာသာ ယောက်ျားသိသွားရင် ဖြစ်လာနိုင်မယ့် အကျိုးဆက်တွေကို တွေးမြင်မိပြီး ထိတ်လန့်ကြောက်ရွံ့နေမိပါတယ်။ ဆုပ်လည်းစူး၊ စားလည်းရူးအခြေအနေမှာ ဘာဆက်လုပ်ရမှန်းမသိအောင် ထူပူနေရပါတယ်။
“ယဥ်အေး … ဒီနေရာမှာ အကြာကြီးရပ်နေလို့ မကောင်းဘူး။
ဦးနဲ့ ခဏလိုက်ခဲ့ပါ။ ဦးက ယဥ်အေးဘဝကို ထိခိုက်အောင် မလုပ်ချင်ပါဘူး”
“အပိုတွေ ပြောမနေပါနဲ့။ ခင်ဗျားအပြုအမူတွေက ယုံစရာ တစ်စက်မှမရှိဘူး။
ခင်ဗျားရှင်းရှင်းပြောပါ။ ဘာဖြစ်ချင်တာလဲ။
ခင်ဗျား ဒီလိုပဲ ဆက်နှောင့်ယှက်နေမယ်ဆိုရင်တော့ ကျမဘက်ကလည်း ယောက်ျားကို ဖွင့်ပြောပြီး ဘာဖြစ်ဖြစ် ရင်ဆိုင်ရမှာပဲ။
ကျန်တာတော့ ကျမထိုက်နဲ့ ကျမကံပဲ”
“အဲလိုဆိုရင် ယဥ်အေးရဲ့အိမ်ထောင်ရေးပဲ ထိခိုက်မှာပေါ့ …
ဦးနဲ့ ခဏပဲ လိုက်ခဲ့။ ဦးကျေနပ်အောင် နေပြီးရင် ယဥ်အေးကို နောက်ထပ် မနှောင့်ယှက်တော့ပါဘူး”
“ခင်ဗျား … အရင်တစ်ခါကလည်း ဒီလိုပဲပြောတာပဲ”
“ဦးနဲ့လိုက်ပြီး ဦးကျေနပ်အောင် နှစ်ချီပဲ နေပေးပါ။
ကျန်တာ ယဥ်အေးစိတ်တိုင်းကျ ဦးနေပါ့မယ်”
“ဘာ !!! နှစ်ချီ”
“လုပ်ပါကွာ … ဦးက ယဥ်အေးကို အားရအောင် ချစ်ချင်လို့ပါ …
နှစ်ချီပဲကွာ … ဆက်တိုက်ပါပဲ။ မကြာစေရပါဘူး။ဟိုညကလည်း နှစ်ချီပဲလေ။ ဘာကြာလို့လဲ။
ဦး အားရရင် နောက်ကို မလာတော့ဘူးလေ”
ကျမမှာ သူ့စကားများကြောင့် အတွေးရကျပ်သွားခဲ့ပါတယ်။ သူ့အပေါ် ရွံရှာစက်ဆုပ်ကာ မနှစ်မြို့ပေမယ့် မစားရတဲ့အမဲ သဲနဲ့ပတ်မယ့် သူ့ယုတ်မာမှုကိုလည်း ကြောက်ရွံ့နေမိတယ်။
အများသိပြီး ကျမ အိမ်ထောင်ကွဲ အရှက်ရမှာထက် သားနဲ့သမီးအတွက် အရိပ်ဆိုးကြီးဖြစ်မှာကို မလိုလားပါဘူး။ အားလုံးက အဖြစ်မှန်ကို မသိဘဲ ဦးနိုင်ရဲ့ သွားပုပ်လေလွင့်ပြောစကားများကို ယုံကြည်ပြီး အနေအထိုင်မတတ်တဲ့ ကျမကိုပဲ ကဲ့ရဲ့ရှုံ့ချကြမှာပါ။
တစ်ခါလည်း ဖြစ်ခဲ့ဖူးပြီမို့ သူပြောတဲ့အတိုင်း လိုက်လျောပေးရင် ဒီတစ်ခါနောက်ဆုံးဖြစ်လာမလား။ သူနဲ့ ထက်မပတ်သတ်ချင်တော့ပေမယ့် ဒီတစ်ကြိမ်နဲ့ ကိစ္စပြတ်ရင်တော့ လူမသိ၊ သူမသိ လိုက်လျောပေးရတာ ကိစ္စမရှိပါ။
သူ့စကားကို ယုံကြည်ဖို့ခက်ပေမယ့် ငြင်းလိုက်ရင် သူ ဘာတွေဆက်ယုတ်မာမယ်ဆိုတာ မတွေးရဲအောင်ပါ။ လက်ခံဖို့လည်း ခက်၊ ငြင်းဆန်ဖို့လည်း မရဲတဲ့အခြေအနေမှာ ဘာဆုံးဖြတ်ရမှန်းမသိအောင် မွန်းကျပ်တွေဝေနေမိပါတယ်။
ဦးနိုင်ကတော့ သူ့စကားတွေကြားမှာ ဆုံးဖြတ်ရခက်ကာ တွေဝေသွားတဲ့ ကျမကို အတင်းလက်ဆွဲပြီး လမ်းဘေးမှာ အသင့်ရပ်ထားတဲ့ သူ့စက်ဘီးနောက်ကို တက်ခိုင်းနေပါတယ်။ ကျမလည်း ဆုံးဖြတ်ချက် ရေရေရာရာမရှိသေးဘဲ အိမ်မက်ထဲ လမ်းလျောက်သူပမာ သူခေါ်ရာနောက်ကို ပါလာရပါတယ်။
ဦးနိုင်က ဘယ်ကိုခေါ်လာမှန်းလည်း မသိတော့ပါဘူး။ အသိမကပ်ဘဲ သူခေါ်ရာနောက်ကို လိုက်ပါလာမိတာပါ။ နောက်ဆုံး ခြံတစ်ခြံထဲဝင်ပြီး သူ့စက်ဘီး ရပ်လိုက်မှ ကျမလည်း သတိပြန်ဝင်လာရပါတယ်။
“ခင်ဗျား … ဘယ်ကိုခေါ်လာတာလဲ။ တခြားသူတွေ တွေ့သွားဦးမယ်”
“ဘယ်သူမှ သတိမထားမိပါဘူး။ ဒါက ကွက်သစ်ဘက်လေ။
ဒီနေရာက လူအသွားအလာနည်းသလို နေတဲ့သူလည်း မရှိကြသေးပါဘူး။
ဒီတိုက်က ဦးကိုအလုပ်အပ်ထားတဲ့ တိုက်။ ဆောက်လက်စတန်းလန်းနဲ့ ရပ်ထားတာကြာပြီ။
လူမနေသေးဘူး။ အိမ်ရှင်တွေက ဦးကိုပဲ အလုံးစုံအပ်ထားတာလေ။
ဒီနေရာက အလုံခြုံဆုံးပဲ။ ငထွန်းတို့လည်း ဒီကို လာဖူးတယ်”
ဦးနိုင်ပြောမှ ကျမလည်း ပတ်ဝန်းကျင်ကို လှည့်ပတ်ကြည့်မိပါတယ်။ ကျမတို့ရပ်ရွာက တောမရောက်မြို့မရောက်ရွာကြီးသဘောပါ။ အခြားရွာတွေနဲ့လည်း ဆက်စပ်နေတယ်။
ကျမတို့ရွာနဲ့ မလှမ်းမကမ်းမှာ ကွက်သစ်တစ်ခုဖော်ဆောင်နေတာ ကြာပါပြီ။ လူနေထိုင်တာ သိပ်မရှိသေးပေမယ့် ပိုက်ဆံရှိသူတွေကတော့ ခြံတွေဝယ်ပြီး အိမ်တွေဆောက်ထားတတ်ကြပါတယ်။
အခုတိုက်ဟာလည်း အကြောင်းတစ်ခုခုကြောင့် ရပ်ဆိုင်းနေတဲ့ ဆောက်လက်စတိုက်ဖြစ်ပါလိမ့်တယ်။ အမိုးအကာတွေပြီးပေမယ့် အချောမသတ်ရသေးသလို တံခါးတွေလည်း မရှိသေးပါဘူး။
ဒီနေရာဟာ လူပြတ်တာမှန်ပေမယ့် လင်းလင်းရှင်းရှင်းကြီးမှာ ယောက်ျားတစ်ယောက်နဲ့ နှစ်ဦးတည်း ရှိနေရတာမို့ ကျမစိတ်မလုံဖြစ်နေခဲ့ပါတယ်။
“ဦးနိုင် … လူပြတ်တာ မှန်ပေမယ့် … ဖြစ်ပါ့မလား။
တစ်ယောက်ယောက်တွေ့သွားရင် အကုန်အရှက်ကွဲပြီး ကျမ ဒုက္ခရောက်ရမှာ ….
ကျမ ပြန်ပါရစေနော် … မနေရဲဘူး”
“စိတ်မပူပါနဲ့ ယဥ်အေးရယ်။ ဦးက စိတ်မချရဘဲ ခေါ်လာပါ့မလား။
ကပ်ရပ်ခြံတွေကလည်း လူမနေကြပါဘူး။ အကုန်လုံး အိမ်လွတ်တွေချည်းပဲ။ ဘယ်သူမှ တွေ့စရာအကြောင်းမရှိဘူး။
ဒါမှ စိတ်မချသေးရင် တိုက်ထဲကို မြန်မြန်ဝင်ရအောင်လေ … လာပါ … မြန်မြန်”
ပြန်ဖို့တောင်းဆိုနေတဲ့ ကျမကို ဦးနိုင်က အိမ်ထဲအတင်းဆွဲခေါ်လို့ ပါသွားရပါတယ်။ အိမ်အပြင်ခန်းကတော့ ပြတင်းပေါက်တွေ မရှိသေးတာမို့ လင်းလင်းရှင်းရှင်းကြီး ဖြစ်လို့နေပါတယ်။
ဦးနိုင်က ကျမကို အိမ်ခန်းသဘောမျိုး ကန့်ထားတဲ့ အခန်းထဲရောက်တဲ့အထိ ခေါ်သွားတာပါ။ ဒီအခန်းကတော့ တံခါးတပ်ထားပြီးပါပြီ။ အခန်းထဲက ထောင့်တစ်ဖက်မှာတော့ ကတ်ထူစက္ကူအဟောင်းများကို ဖျာသဘောမျိုး ခင်းထားပါတယ်။
အညာစောင်ကြမ်း အဟောင်းတစ်ထည်ကို အိပ်ရာခင်းသဘောမျိုး ခင်းထားပါတယ်။ ဦးနိုင်က ကျမနဲ့အတူနေဖို့ ကြိုပြင်ထားတာလား။ ဒါမှမဟုတ် ညစောင့်အိပ်သူပဲ ရှိသလား။
အမတို့လည်း ဒီကိုလာဖူးတယ်ဆိုတော့ သူတို့ခဏတာ အိပ်ရအောင် အရင်ကတည်းက စီစဥ်ထားတာနဲ့တူပါတယ်။ အခုတော့ ဒီနေရာမှာ ကျမပါ ဦးနိုင်နဲ့ အတူနေရတော့မှာပါလား။
ကျမရဲ့ ကာမပိုင်လင်မဟုတ်တဲ့ တခြားယောက်ျားတစ်ယောက်ရဲ့ အလိုးကို ဒီနေရာမှာ ခံပေးရတော့မှာလား။ အတွေးများစွာက ကျမကို ချီတုံချတုံဖြစ်စေရကာ ကြောင်ပြီး ရပ်နေမိပါတယ်။
ဦးနိုင် တောင်းဆိုတာကို လက်ခံလား၊ လက်မခံသလားဆိုတာတောင် သေချာမဆုံးဖြတ်နိုင်သေးဘဲ ဒီနေရာကို ရောက်လာခဲ့တာပါ။ လက်ခံပေးရအောင်လည်း သူနဲ့ဆက်ဆံပေးရမှာကို နှစ်သက်လိုလားခြင်းမရှိပါဘူး။
ငြင်းဆန်လိုက်ရင်လည်း သူ့ဘက်က ဖွင့်ချလိုက်တာနဲ့ ဆိုးကျိုးတွေကို လက်ငင်းခံစားရမှာပါ။ အကြောက်တရားနဲ့ လှောင်ပိတ်မွန်းကျပ်လွန်းတဲ့ဒဏ်ကိုလည်း ကျမ မခံစားနိုင်တော့ပါဘူး။
“ယဥ်အေး … ထိုင်လေ … ရောက်လာမှပဲ ဒီတစ်ခါတော့ အေးဆေးပေါ့”
ကျမလည်း ဦးနိုင်ညွှန်ပြရာ အခင်းပေါ်မှာ ထိုင်ချလိုက်ပါတယ်။ ကျမစိတ်တွေကတော့ ရှုပ်ထွေးနေတုန်းပါပဲ။
ဦးနိုင်ကလည်း ကျမအနားကို အသားချင်းထိအောင် ကပ်ထိုင်လိုက်ပါတယ်။ ကျမလည်း ဆတ်ခနဲ တုန်သွားကာ သူနဲ့ ခွာထိုင်ဖို့ ပြင်လိုက်ပါတယ်။
ဒါပေမယ့် ဦးနိုင်က အခွာမခံပါဘူး။ ကျမကို ဆွဲဖက်ကာ သူ့ရင်ခွင်အတွင်း ဆွဲသွင်းလိုက်ပါတယ်။ သူ့အားကြီးကို မလွန်ဆန်နိုင်တော့ ကျမကိုယ်လုံးလေးဟာ သူ့ရင်ခွင်ထဲ လဲပြိုကျသွားရပါတယ်။
ကျမက ဒီနေရာအထိ ရောက်လာပြီးမှတော့ သူတောင်းဆိုတာကို လက်ခံတယ်လို့ပဲ ဦးနိုင်ကသတ်မှတ်မှာပါ။ ဒါပေမယ့် ကျမစိတ်ထဲ ကြောက်ရွံ့ကာ မပြတ်သားနိုင်သေးတာမို့ ကိုယ်ကို ဆတ်ခနဲ ရုန်းထလို့ သူ့မျက်နှာကို ကြည့်ပြီး …
“ဦးနိုင် … ကျမတို့ ဆက်မှားဖို့ မသင့်ဘူးလေ။ ကျမတောင်းပန်ပါတယ်နော် …”
“ယဥ်အေးရယ် … ဖြစ်ခဲ့တာတွေက ဦးအမှားတွေချည်းပါပဲ …
ယဥ်အေးအမှားရယ်လို့ မပါပါဘူး”
“ခင်ဗျား အမှားက ကျမဘဝပျက်လိမ့်မယ်။ ကျမကတော့ ထပ်ပြီး ခွင့်မပြုနိုင်တော့ဘူး”
“ဦးကြောင့် ယဥ်အေးဘဝကို မထိခိုက်စေရဘူးလို့ ပြောပြီးပြီပဲ။
ဦးသာ ယုတ်မာချင်ရင် ယဥ်အေးယောက္ခထီးနဲ့ မရင်းနှီးပေမယ့် အလုပ်ချင်း ဆက်စပ်နေတော့ သိနေတာပဲ။
ပြီးတော့ သူ့အလုပ်ထဲမှာလည်း ဦးတပည့်ဟောင်းတွေ ရှိနေတာပဲလေ။
ဦးက တိုက်ရိုက်သွားပြောစရာတောင် မလိုပါဘူး။ ယဥ်အေးယောက္ခမရဲ့ တပည့်တွေဆီ သတင်းလွှင့်လိုက်ရုံပါပဲ”
“ဟင် !!! အဲ … အဲလို … မလုပ် …”
“ဦးက အဲလိုမလုပ်ပါဘူး။ စိတ်ချပါ။
ဦးကြောင့်လည်း ယဥ်အေးကို မထိခိုက်စေချင်ပါဘူး။
အဲဒါကလည်း ယဥ်အေးကို စတွေ့ကတည်းက စွဲလမ်းခဲ့ရ၊ ချစ်ခဲ့ရလို့ပါ။
ပြီးတော့ ဦးကလည်း ချက်ချင်းမေ့ဖျောက်ပစ်ဖို့ ဘယ်လွယ်ပါ့မလဲ။
ယဥ်အေးရဲ့ အိမ်ထောင်ရေးကို မထိခိုက်စေချင်သလို ဦးကလည်း ယဥ်အေးကို မမေ့ဖျောက်နိုင်သေးလို့ အခုလိုတွေ့ပြီး ညှိုနှိုင်းဖို့ ကြိုးစားရတာပေါ့။
ဦးဆန္ဒကိုသာ နောက်တစ်ခါ လိုက်လျောပေးပါ။ ယဥ်အေးဘဝ မထိခိုက်ရအောင် နောက်ပိုင်း တိတ်တိတ်လေး နေပေးပါ့မယ် … နော်”
ဦးနိုင်ကတော့ သူလိုချင်တာကို ဝေ့ဝိုက်ပြီး ရအောင်ပြောနေခဲ့ပါတယ်။ ဦးနိုင်တပည့်ဟောင်းတွေက ယောက်ျားအဖေရဲ့ အဖွဲ့ထဲမှာ ရှိတာကို ကိုစိုးပြောပြဖူးလို့ ကျမလည်း သိနေခဲ့ပါတယ်။
ဦးနိုင်က ကျမအပေါ် စွဲလမ်းတာတွေ ပြောနေခဲ့ပေမယ့် တဖက်မှာလည်း ခြိန်းခြောက်နေခဲ့တာပါ။ ကျမလည်း သူ့ထောင်ချောက်ထဲက ရုန်းမထွက်နိုင်တော့တာကို သဘောပေါက်လာပါတယ်။
အခုအချိန်မှာ ကိုစိုးအပေါ် လိပ်ပြာမလုံတာမှန်ပေမယ့် ဦးနိုင်နဲ့ ဖြစ်ခဲ့တာကို ကျမယောက်ျား သိသွားမှာကို ပိုကြောက်နေမိပါတယ်။ လတ်တလောမှာ ကျမအနေနဲ့ ရွေးချယ်စရာမရှိတော့ပါဘူး။
သူ့အလို မလိုက်လျောခဲ့ရင် သူ့ဘက်က တုံ့ပြန်လာမှာတွေကို ကျမ ရင်မဆိုင်ရဲသေးပါ။ ဒီတော့လည်း သူ့အလိုးကို ထပ်ခံပေးပြီး နောက်မှ ကျမဘာဆက်လုပ်ရမယ်ဆိုတာကို ဆုံးဖြတ်ရပါတော့မယ်။
ကျမဘက်က ငြိမ်သက်သွားတော့ ဦးနိုင်က သူ့စကားအောင်နိုင်သွားပြီဆိုတာကို သဘောပေါက်သွားတယ်နဲ့တူပါတယ်။ သူက ခပ်တင်းတင်းပြန်ဆွဲဖက်လိုက်တာကို ကျမလည်း မရုန်းတော့ပါဘူး။
အလိုက်သင့်လေးပါလာတဲ့ ကျမကိုယ်လုံးလေးကို ဦးနိုင်က ပွေ့ဖက်ရင်း လက်တွေက အငြိမ်မနေပါဘူး။ သူ့လက်တွေက ကျမ ပခုံး၊ ကျောပြင်နဲ့ ခါးတစ်ဝိုက်ကို ပွေ့ဖက်ပွတ်သပ်ပေးနေခဲ့ပါတယ်။
တရွရွလှုပ်ရှားနေတဲ့ သူ့လက်တွေနဲ့အတူ ကျမစိတ်ထဲလည်း အမျိုးမျိုးဖြစ်ပေါ်နေရပါတယ်။ ဒီအခြေအနေကို လိုလားမှုမရှိသော်လည်း ငြင်းဆန်လို့မရ၊ ခွင့်ပြုနေရပြီမို့ ကျမစိတ်ထဲ ရှုပ်ထွေးနေရတာပါ။
အထိအတွေ့အပေါ် သာယာခြင်းမဟုတ်သော်လည်း ကြုံတွေ့နေရတဲ့ အဖြစ်အပျက်အပေါ်မှာ စိတ်လှုပ်ရှားနေမိတာတော့ အမှန်ပါ။ အလိုမတူပေမယ့်လည်း ကျမခန္ဓာကိုယ်ကို ထိတွေ့ကိုင်တွယ်ဖို့ အတားအဆီးမရှိ ခွင့်ပြုပေးနေခဲ့ရပြီလေ။
အိမ်ထောင်သည်အမျိုးသမီးမို့ အထိအတွေ့နဲ့ လိင်အင်္ဂါချင်း စပ်ယှက်ရတာဟာ မထူးဆန်းဘူးဆိုရင်တောင် စိတ်ခံစားချက်ကတော့ ကွဲပြားနေခဲ့ပါတယ်။ မနှစ်မြို့တဲ့ စိတ်အခံပေါ်မှာပဲ ရှက်ရွံ့စိတ်နဲ့အတူ ကျမ အနေရခက်နေခဲ့ပါတယ်။
ကျမကသာ အနေရခက်နေရပေမယ့် ဦးနိုင်ကတော့ သူ့ဇနီးမယားတစ်ယောက်လို ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင်ပဲ ပွေ့ဖက်ပွတ်သပ်နေခဲ့ပါတယ်။ ကျမမျက်နှာကို သူ့ပခုံးပေါ် ဆွဲမှီစေပြီး ပါးတွေကို နမ်းနေပါသေးတယ်။
ကျမက ခေါင်းကို ယိမ်းလို့ရှောင်ပေမယ့်လည်း မရပါဘူး။ သူကတော့ နမ်းရင်း ပွတ်သပ်ရင်းပင် သူ့လက်တစ်ဖက်က ကျမရင်သားမို့မို့တွေကို အင်္ကျီပေါ်မှပင် ဆုပ်ကိုင်ပွတ်သပ်လာပါတယ်။
ရင်သားတွေကို ဆုပ်ကိုင်ပွတ်သပ်ခံလိုက်ရချိန်မှာ ကျမရင်ထဲ ရှိန်းခနဲဖြစ်သွားရပါတယ်။ ကိုယ်လေးကို လူးလွန့်လို့ ရုန်းပေမယ့်လည်း သူက ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းပြီး ပွေ့ဖက်ထားတာမို့ အရာမထင်ခဲ့ပါဘူး။
ကျမမှာ သူ့လက်တွေရဲ့ ပွတ်သပ်ဆုပ်နယ်မှုအောက်မှာ ကိုယ်လေးတလှုပ်လှုပ်၊ ရင်လေးတကြွကြွနဲ့ ဖြစ်နေရပါပြီ။ တပြိုင်တည်းဖြစ်ပေါ်နေသော သူ့ရဲ့ တပ်မက်တဲ့အနမ်းတွေကြောင့်လည်း ကျမမှာ အနေရခက်သထက် ခက်လာစေရပါတယ်။
နို့ချိုတိုက်ကျွေးနေရတဲ့ မိခင်တစ်ယောက်ရဲ့ ရင်သားတွေမို့ သူ့လက်ဝါးကြီးနဲ့ ဖွဖွလေးဆုပ်ကိုင်ဖျစ်ညှစ်လိုက်တိုင်း တဖျဥ်းဖျဥ်းနဲ့ ဖြစ်နေရတယ်။ အားပါပါလေး ဖျစ်ညှစ်လိုက်ရင်လည်း ရင်လေးကြွတက်ပြီး ကျဥ်တက်နေရပါတယ်။
သမီးလေးစို့ရမယ့် ကျမရင်သားတွေဟာ တခြားသူရဲ့ ဖျစ်ညှစ်ဆုပ်နယ်မှုကို အလိုက်သင့်လေး ခံပေးနေခဲ့ရပါပြီ။ ကျမယောက်ျားကတောင် သမီးမွေးပြီးကတည်းက ကျမနို့တွေကို ကိုင်တွယ်ဆုပ်နယ်တာမျိုး မလုပ်ပါဘူး။
နို့တိုက်နေရတဲ့အချိန်မို့ မလိုလားအပ်တာတွေ မဖြစ်ပေါ်ရအောင် ယောက်ျားက ထိန်းသိမ်းခဲ့တာပါ။ အခုတော့ တခြားတစ်ပါးသူက သူ့စိတ်အဆာပြေစေဖို့ ပွတ်သပ်ဖျစ်ညှစ်နေခဲ့ပါပြီ။
ကျမစိတ်ထဲမှာ အပြစ်ရှိသလို ခံစားရပြီး စိတ်တွေလည်း လှုပ်ရှားနေမိတယ်။ ကျမရဲ့ ချည်သားအင်္ကျီပါးလေးနဲ့ ဘယာစီယာ လျော့ရဲရဲကလည်း သူ့ဆုပ်နယ်မှုကို ကောင်းစွာမခုခံနိုင်ပါဘူး။
ကျမနို့အုံတွေဟာ တဖျဥ်းဖျဥ်းဖြစ်နေရပြီး နို့ရည်တွေ စိမ့်ထွက်နေရပါပြီ။ ကျမရင်ထဲလည်း တလှပ်လှပ်နဲ့ မောဟိုက်နေရပါတယ်။
ဒီအချိန်မှာပဲ သူက သိုင်းဖက်ထားတာကို နည်းနည်းလျော့ပေးလိုက်ပါတယ်။ ဒီတော့မှပဲ ကျမ ကိုယ်လေးဟာ သူ့ရင်ခွင်ထဲ ခွေမှီကျနေတာကနေ ခါးနည်းနည်းမတ်လာနိုင်ပါတယ်။
ပြီးတော့ သူ့ပေါင်တွေပေါ် ထောက်ထားမိတဲ့ ကျမလက်တစ်ဖက်ကို ကိုင်ပြီး သူ့ပေါင်ကြားထဲကို ဆွဲယူလိုက်ပါတယ်။ ပုဆိုးခံနေပေမယ့် မာမာနွေးနွေး လီးချောင်းကြီးရဲ့ အထိအတွေ့ကို ကျမလက်ဖဝါးက ရရှိလိုက်ပါတယ်။
ကျမ လန့်ကာ လက်ကို ရုန်းလိုက်ပေမယ့် သူက မလွှတ်ပေးပါဘူး။ လီးကိုကိုင်ပေးလေလို့ ကျမ နားအနားကပ်ကာ �ပြောလာပါတယ်။
အိမ်ထောင်သက် ၄ နှစ်အတွင်းမှာ ကျမအတွက် လီးကိုင်ရတဲ့ အဖြစ်အပျက်ဟာ မထူးဆန်းပါဘူး။ ကျမကိုယ်တိုင်က ချစ်ခင်တပ်မက်ခြင်းများစွာနဲ့ ယောက်ျားရဲ့ လီးကို အကြိမ်ကြိမ်ကိုင်ဖူး အာသာဖြေပေး၊ နှိုးဆွပေးဖူးခဲ့ပါတယ်။
အိမ်ထောင်ကျခါစ အသက် ၁၈ နှစ်အရွယ်မှာ ကျမယောက်ျားရဲ့ လီးကို ရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှားမှုများစွာနဲ့ ကြည့်ခဲ့၊ ပွတ်သပ်ခဲ့ဖူးပါတယ်။ နောက်ပိုင်း အိမ်ထောင်သက်ကြာလို့ ရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှားမှုတွေ ရိုးအီခဲ့ရပေမယ့် ကိုယ့်လင်လီးကို နှစ်သက်လိုလားစွာပဲ ကိုင်တွယ်စပ်ယှက်အလိုးခံရင်း သာယာကြည်နူးခဲ့တာပါ။
ဒါပေမယ့် ဒီတစ်ကြိမ် ဦးနိုင်ရဲ့လီးတံအမြောင်းပေါ်ကို ပုဆိုးပေါ်မှ ထိတွေ့လိုက်ရချိန်မှာ တစ်မူထူးတဲ့ စိတ်လှုပ်ရှားမှုတွေ ဖြစ်ပေါ်နေခဲ့ရပါတယ်။ ဒါဟာ ကျမထိတွေ့သာယာပေးခဲ့ရတဲ့ လင်ယောက်ျားရဲ့ လိင်အင်္ဂါမဟုတ်ဘူးလေ။
တခြားယောက်ျားတစ်ယောက်ရဲ့ လိင်အင်္ဂါဆိုတဲ့ အသိက ကျမရင်ထဲ ရှက်ရွံ့ မဝံ့မရဲဖြစ်စေရတာပါ။ တပ်မက်သာယာမှုရယ်လို့ မဟုတ်ပေမယ့် လတ်တလောအခြေအနေအပေါ် စိတ်လှုပ်ရှားနေရတာတော့ အမှန်ပါ။
ဒီလီးကြီးက ကျမခန္ဓာကိုယ်ထဲကို ဒုက်ဒုက်ထိ ဝင်ရောက်ဖူးပြီးသားပါ။ ထိုအခါက မြင်လည်း မမြင်ခဲ့ရသလို ကိုင်တွယ်ပြီး ထူးထူးခြားခြား ခံစားမှုလည်း မရှိခဲ့ရပါဘူး။
ဒါပေမယ့် အခုလို နေ့ခင်းကြောင်တောင်ကြီး သူ့လီးကို ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်ပေးရမှာမို့ တစ်မျိုးဖြစ်နေခဲ့ပါတယ်။ သူ့လီးကြီးကလည်း ပုဆိုးပေါ်မှ ထိတွေ့ရတာတောင် တင်းမာပူနွေးနေတာက အသည်းယားစရာကောင်းလွန်းနေပါတယ်။
“ယဥ်အေး … ဦးလီးကို ပွတ်ပေးလေ။ ဒီနေ့တော့ ဦးအလိုပြည့်ကျေနပ်အောင် လိုက်လျောပေးနော် …
ဒါဆိုရင် ယဥ်အေးစိုးရိမ်နေတာတွေ မဖြစ်စေရဘူးလို့ ဦးကတိပေးတယ် …
ဦးလီးကို ပွတ်ပေးစမ်းပါကွာ … အဲဒီကောင်ကြီးက ယဥ်အေး ကိုင်ပြီး ဂွင်းထုပေးတာ ခံချင်နေတာ …
ပြီးတော့ ယဥ်အေးစောက်ပတ်လေးကိုလည်း အားရအောင် လိုးချင်သေးတာ …”
“အို !!!”
အထိအတွေ့ကြောင့် စိတ်ထွေပြားနေရတဲ့ကြားထဲ ပျစ်ပျစ်နှစ်နှစ်စကားတွေကြောင့် ကျမ စိတ်ပိုလှုပ်ရှားရပါတယ်။ သူ့ပြောစကားအရ ဒီနေ့တော့ သူ့အလိုပြည့်အောင် ဖြည့်ဆည်းပေးရတော့မယ်ဆိုတဲ့ အသိနဲ့အတူ ကျမလက်တွေက သူ့လီးတံအမြောင်းကြီးကို ဖိပြီး ဆုပ်ကိုင်မိလိုက်ပါတယ်။
သူပြောခဲ့တာ မှန်ပါတယ်။ ကျမကိုလိုးချင်နေရှာတဲ့ လီးကြီးက ပူနွေးပြီး တဆတ်ဆတ်တုန်ခါနေတာကို ထိတွေ့မိတဲ့ လက်ဖဝါးက အတိုင်းသားခံစားနေရပါတယ်။ ကျမလည်း တစ်မူထူးတဲ့ စိတ်လှုပ်ရှားမှုနဲ့အတူ ခပ်ဖိဖိလေး ဆုပ်ကိုင်ရင်း လီးတံအမြောင်းကြီးတလျောက်ကို ပွတ်သပ်ပေးနေမိပါတယ်။
ကျမက ပုဆိုးပေါ်ကနေ သူ့လီးကြီးကို ပွတ်သပ်ဆုပ်နယ်ပေးလာတော့ သူကလည်း ကျမအင်္ကျီကြယ်သီးတွေကို ဖြုတ်ခွာလာပါတယ်။ ကျမလည်း လန့်ကာ အင်္ကျီမချွတ်ပါနဲ့လို့ တားရပါတယ်။
သူက မချွတ်ပါဘူး၊ နို့တွေကို ကိုင်ချင်လို့ ရှေ့ပိုင်းလေး ဟရုံပါဆိုလာပါတယ်။ ဒီလိုနဲ့ ကျမ အင်္ကျီရင်ဘတ်လေးဟသွားရပြီး သူက ဘယာကို နို့ပေါ်ရုံဆွဲလှန်လိုက်ပါတယ်။
ပြီးတော့ ဘယာလေးလှစ်ဟာသွားလို့ တင်းရင်းမို့ထွက်လာတဲ့ ကျမနို့တွေကို ဆုပ်ကိုင်ဖျစ်ညှစ်နေပါတော့တယ်။ သူ့အနမ်းတွေကလည်း ကျမ ပါးနဲ့ လည်တိုင်လေးအပေါ် တရှူးရှူးနဲ့ ကျရောက်နေပါသေးတယ်။
ကျမလည်း မလိုလားပါဘူး၊ သူ့ဆန္ဒပြည့်အောင် ဖြည့်ဆည်းပေးရုံပါဆိုပေမယ့်လည်း အထိအတွေ့တွေကြောင့် ရင်ထဲတလှပ်လှပ်ဖြစ်ကာ စိတ်ရောကိုယ်ရော ဂဏာမငြိမ်တော့ပါဘူး။ အထူးသဖြင့် သူက ရင်သားတွေကို ဆုပ်နယ်လိုက်တိုင်း နို့ရည်တွေ စိမ့်ထွက်လို့ တစ်ကိုယ်လုံး တဖျဥ်းဖျဥ်းဖြစ်နေရပါတယ်။
ထိရှလှုပ်ခါလွန်းတဲ့ အထိအတွေ့တွေကြောင့်ပဲ ကျမလက်ကလည်း ခုံးထနေတဲ့ သူ့လီးတံကြီးကို ခပ်တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ကာ မပြတ်ပွတ်သပ်ပေးနေမိပါတယ်။ ကျမခန္ဓာကိုယ်ပေါ်မှာ ဖြစ်ပေါ်နေတဲ့ အထိအတွေ့နဲ့ ကျမလက်ဖဝါးကနေ ရရှိနေတဲ့ သူ့လီးကြီးရဲ့ အထိအတွေ့ဟာ ကျမကို ကာမခံစားမှုနယ်ပယ်ထဲ ကျဆင်းသွားစေရပါတယ်။
ဒီလို တရှိန်ရှိန်နဲ့ လွင့်မျောနေမိချိန်မှာပဲ သူက ကျမကို ဆွဲလှဲချလိုက်ပါတယ်။ ကျမမှာ အရှိန်တွေတက်ရင်းနဲ့ပဲ ကြမ်းပြင်ပေါ်ကို ပက်လက်လေး ကျဆင်းသွားရပါတယ်။ သူ့လီးကို ပွတ်သပ်ပေးနေတဲ့လက်လည်း လွတ်သွားပါတယ်။
တဆက်တည်း ဦးနိုင်က ကျမအပေါ်ကို မိုးခွလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ကျမနှုတ်ခမ်းကို သူ့နှုတ်ခမ်းထူထူကြီးနဲ့ ငုံကာ စုပ်ယူလိုက်ပါတယ်။
ရုတ်တရတ် နှုတ်ခမ်းကို စုပ်နမ်းခံလိုက်ရပေမယ့် ကျမက ဆက်အနမ်းမခံဘဲ ခေါင်းကို စောင်းပြီး ရှောင်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ သူ့အနမ်းတွေကို ပါးပြင်နဲ့ပဲ ခံယူပေးလိုက်ပါတယ်။
ကျမက နိုင်ငံခြားဇာတ်လမ်းတွေထဲမှာလို နှုတ်ခမ်းချင်းနမ်းတာ မကြိုက်ပါဘူး။ ရွံစရာရယ်လို့ မဟုတ်ပေမယ့် ကျမစိတ်ထဲ ဒီလိုနမ်းတာကို မကြိုက်မိပါ။
ကိုစိုးကလည်း တစ်ခါတရံ နှုတ်ခမ်းချင်း အနမ်းကျရောက်တတ်ပေမယ့် အများအားဖြင့် ကျမပါးပြင်ကိုသာ ချစ်မြတ်နိုးစွာနဲ့ နမ်းရှိုက်ကြင်နာတတ်ပါတယ်။ ကျမကလည်း ပါးကို မြတ်မြတ်နိုးနိုးနမ်းတာကို သဘောကျပါတယ်။
ဒါကြောင့် ဦးနိုင်က နှုတ်ခမ်းချင်းနမ်းတော့ ကျမ ခေါင်းရှောင်ကာ ပါးကိုပဲ အနမ်းခံလိုက်တာပါ။ သူ ထပ်ကြိုးစားမှာစိုးလို့ သူ့ခေါင်းကို ကျမလက်တစ်ဖက်နဲ့ ထိန်းကိုင်ထားလိုက်ပါတယ်။
ဦးနိုင်ကလည်း ထပ်မနမ်းပါဘူး။ ကျမပါးကိုပဲ အနမ်းရှည်ရှည်ပေးရင်း သူ့အနမ်းတွေက ကျမ မေးစေ့နဲ့ လည်တိုင်လေးအပေါ် ကျရောက်လာပါတယ်။
သူ့လက်တွေကလည်း ကျမ ရင်သားနှစ်ဖက်နဲ့ ဝမ်းဗိုက်သားအပေါ်ကို ရွရွလေးပွတ်သပ်လိုက်၊ အားပါပါလေး ဆုပ်နယ်ဖျစ်ညှစ်လိုက်နဲ့ အငြိမ်မနေပါဘူး။ ကျမမှာ သူပခုံးကို ကိုင်ပြီး လည်ပင်းလေး တမော့မော့နဲ့ လှုပ်လှုပ်ရွရွဖြစ်လာရပါတယ်။
တစ်ကိုယ်လုံးလည်း တဆစ်ဆစ်နဲ့ ရွစိတက်ကာ အသဲတွေယားနေခဲ့ရပါတယ်။ ဒီကြားထဲ ဦးနိုင်က နမ်းရုံတင်မကဘဲ လျှာနဲ့ တို့ထိလျက်ပေးလာတော့ ပိုအနေရခက်လာရပါတယ်။
ကျမကိုယ်လုံးလေးဟာ သူ့ရင်ခွင်အောက်မှာ နစ်မြုပ်ရင်း ဂဏာမငြိမ်နိုင်ဖြစ်နေရပါတယ်။ တမျှဥ်းမျှဥ်းနဲ့ အရှိန်တိုးလာတဲ့ ယားယံအနေခက်မှုများဟာ ရင်ခုန်နှုန်းတွေကို မြန်လာစေရပါတယ်။
ဦးနိုင်ကတော့ ကျမခန္ဓာကိုယ်ပေါ်က အစိတ်အပိုင်းတွေကို သူ့အပိုင်သဘောမျိုးသဘောထားပြီး ကလေးတစ်ယောက်လို စိတ်ကြိုက်ဆော့ကစားနေခဲ့ပါပြီ။ ကျမမှာတော့ အံကြိတ်လို့တင်းခံနေတဲ့ကြားက ခေါင်းလေးမော့၊ မျက်လုံးလေးများမှေးစင်းပြီး တအင်းအင်းနဲ့ ညည်းသံဖွဖွလေးတွေထွက်ပေါ်နေရပါတယ်။
သူ့ရဲ့ တရွရွ ပွတ်သပ်ဆုပ်နယ်မှုများနဲ့ အနမ်း၊ အလျက်များကို မခံစားနိုင်လောက်အောင် ဖြစ်နေရပါတယ်။ လိုးတာ၊ ဆောင့်တာမျိုးက အိမ်ထောင်သည်ကျမအတွက် မထူးဆန်းပေမယ့် အခုလို တဖြည်းဖြည်းချင်း အနေရခက်အောင် ဆော့မြှူနိုးဆွနေတာမျိုးကတော့ ရင်လှိုက်ဖိုမောအောင် ဖြစ်စေရပါတယ်။
ဒါကြောင့်ပင် ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို လိမ်ကျစ်လို့ ကိုယ်လေးတောင့်တင်း၊ တွန့်လူးနေရပါတယ်။ လှစ်ဟာနေတဲ့ ရင်သားများအပေါ် သူ့ရဲ့ပွတ်သပ်ဆုပ်နယ်မှုများကြောင့်လည်း နို့ရည်တွေကလည်း စိမ့်ထွက်နေခဲ့ရပါပြီ။
သူ့လျှာကြီးကလည်း ကျမလည်တိုင်နဲ့ ရင်ညွန့်ကို အသဲယားအောင် လျက်နမ်းပေးရင်း ရင်သားများအပေါ် ရောက်ရှိလာပါတယ်။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ကျမနို့တွေကို ပင့်ကိုင်ရင်း ရင်သားအောက်ခြေကနေ နို့သီးခေါင်းဆီကို လျှာနဲ့သိမ်းကာ လျက်လာခဲ့ပါပြီ။
နို့စို့ခံ၊ အကိုင်အညှစ်ခံရတာက ကျမအတွက် မထူးဆန်းပါဘူး။ သူက နို့ရည်တွေ စိမ့်ထွက်စိုစွတ်နေတဲ့ ကျမရင်သားတွေကို မရွံမရှာ လျက်ချင်နေတာကိုတော့ အံ့ဩမိတယ်။
ပြီးတော့ အခုချိန်မှာ သူ့ပါးစပ်နဲ့ ကျမနို့တွေကို စို့ယူလျက်နမ်းလာမှာကိုလည်း လက်မခံလိုပါ။ သမီးလေးကို နို့ချိုတိုက်ကျွေးရမယ့် နို့အုံမို့လို့လည်း တခြားသူကို မတို့ထိစေချင်ပါ။
“အင့် … အာ့ … ဦးနိုင် … မလျက်နဲ့ … ကျမနို့တွေ … ထွက် … ဟင့် …
အို … အ … ဟင့် … ဟင့် … �မစို့ပါနဲ့ … အာ … မလုပ်ပါနဲ့ဆို … ဟင့်”
ကျမ တားလည်း မရပါဘူး။ သူ့ခေါင်းကို ကိုင်ကာ တားနေစဥ်မှာပဲ နို့သီးခေါင်းကို နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကြားထည့်သွင်းပြီး အားပါပါလေး စုပ်ယူပစ်လိုက်ပါတယ်။
သူ့စုပ်အားကြောင့် နို့အုံထဲက ဖျဥ်းခနဲဖြစ်ကာ နို့ရည်တွေစိမ့်ထွက်သွားရပါတယ်။ သူကတော့ ကျမနို့ကို အလွတ်မပေးဘဲ ပါးစပ်နဲ့ငုံကာ စို့လိုက်၊ လျှာနဲ့ ဝိုက်လျက်ကာ ကစားလိုက်နဲ့အပြင် နောက်နို့တစ်ဖက်ကိုလည်း လက်နဲ့ပွတ်သပ်ဖျစ်ညှစ်နေပါသေးတယ်။
ကျမမှာတော့ အသဲအူတွေ ဆွဲနှုတ်ပါသွားသလို လှိုက်ကာကျဥ်တက်ပြီး ရင်လေးတကြွကြွ၊ တွန့်လူးညည်းညူနေရပါတယ်။ ဦးနိုင်ရဲ့ခေါင်းကိုကိုင်ထားတဲ့ လက်တွေကလည်း ဆွဲမဖယ်နိုင်တော့ပါဘူး။
အခုတော့ သူ့ခေါင်းက ဆံပင်တွေကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင်ဆွဲပြီး ရင်လေးကိုကြွကာ အတင်းဖိကပ်လို့ နို့စို့ခံပေးနေသလို ဖြစ်နေခဲ့ပါပြီ။ သူကလည်း ကျမနို့နှစ်လုံးကို အပြန်အလှန် စို့ယူလျက်ပေးရင်း ပွတ်သပ်ဆုပ်နယ်နေပါတယ်။
သမီးလေးကို တိုက်ရ၊ အစို့ခံရမယ့် ကျမနို့တွေဟာ ကိုယ့်အဖေအရွယ် တစိမ်းသူက အားရပါးရစို့ယူခံနေရပါပြီ။ ဒါက ကျမကို ရှက်ရွံ့၊ မလိုလားမှုနဲ့အတူ စိတ်လှုပ်ရှားမှုတွေ အမျိုးမျိုး ဖြစ်ပါ်စေရပါတယ်။
ဒီရင်သားတွေဟာ သမီးမွေးပြီးကတည်းက ဂရုတစိုက်ထားခဲ့ရတာပါ။ ကျမယောက်ျားကလည်း လင်မယားဆက်ဆံချိန်မှာတောင် ရင်သားတွေအပေါ် မကြမ်းတမ်းဘဲ ညှင်ညှင်သာသာပဲ ကိုင်တွယ်ခဲ့ဖူးပါတယ်။
အခုတော့ ကျမရဲ့ကာမကို အတင်းမောင်ပိုင်းစီးနေတဲ့ သူက စိတ်ကြိုက်ကို ရယူသုံးစွဲနေခဲ့ပါပြီ။ မတူညီတဲ့ အထိအတွေ့နဲ့ ကွဲပြားတဲ့ ခံစားချက်တွေကြားမှာ ကျမအသိတွေ လွင့်မျောနေရပါတော့တယ်။
ပြီးတော့ ကျမခန္ဓာကိုယ်လေးကလည်း စိုးမိုးချုပ်ကိုင်မှု အားကြီးလွန်းတဲ့ အထိအတွေ့တွေကို မလွန်ဆန်နိုင်တော့ပါဘူး။ သူဆွဲခေါ်သွားတဲ့ကာမခရီးလမ်းအတိုင်း အလိုလို လိုက်ပါတုံ့ပြန်နေရပါတော့တယ်။
ဒီအချိန်မှာပဲ သူ့လက်တစ်ဖက်က ကျမပေါင်ကြားထဲကို ပွတ်သပ်ရင်း ထဘီကြားထဲကို ထိုးနှိုက်လာပါတယ်။ ရင်လှိုက်ဖိုကာ အသဲတွေယားလွန်းလို့ ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို လိမ်ကျစ်ပွတ်နေမိတာကနေ သူ့လက် ရောက်လာချိန်မှာပဲ ပေါင်ကို နည်းနည်းဟပေးလိုက်မိပါတယ်။
ထိုနောက်မှာတော့ သူက ထဘီပေါ်ကပင် ကျမပေါင်ခွကြားနဲ့ အဖုတ်ပြင်ကို လက်ဖဝါးနဲ့အုပ်ကိုင်ကာ ပွတ်သပ်လာပါတော့တယ်။ ပြီးတော့ လက်ဝါးစောင်းနဲ့ အဖုတ်အကွဲကြောင်းနေရာကို ဆွဲပွတ်သလို လက်ချောင်းတွေနဲ့လည်း အားပါပါလေး နှိုက်ကလိနေပါသေးတယ်။
ထဘီနဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီခံနေသေးပေမယ့် သူ့ပွတ်နှိုက်မှုတွေက ထိမိလွန်းတော့ ကျမခြေထောက်လေးတွေ တဆတ်ဆတ်တုန်ခါရင်း လူးလွန့်နေရပါတယ်။ အပေါ်က နို့စို့ ဖျစ်ညှစ်ဆုပ်နယ်နေတာကိုလည်း မရပ်ဘဲ တပြိုင်တည်း လုပ်နေခဲ့တာပါ။
အပေါ်၊ အောက် ပွတ်သပ်နှိုးဆွမှုတွေအောက်မှာ ကျမတစ်ကိုယ်လုံး တွန့်တွန့်လူးကာ ကော့လန်နေရပါတယ်။ သူ့ဆံပင်တွေကို ဆွဲလို့ ဦးနိုင်၊ ဦးနိုင်လို့ တစာစာ ခေါ်ကာ ညည်းသံတိုးတိုးလေးများ လှိုင်လှိုင်ထွက်ပေါ်ရင်း အသိမဲ့မတတ်ဖြစ်လာရပါတယ်။
အခုတော့ အိမ်ထောင်သည်ကလေးနှစ်ယောက်မိခင်ဖြစ်တဲ့ ကျမဟာ ကိုယ့်အဖေအရွယ် လူကြီးရဲ့လက်ထဲမှာ မငြင်းဆန်နိုင်ဘဲ ကျရောက်နေခဲ့ရပါပြီ။ စိုးမိုးချုပ်ကိုင်မှု အားကြီးလွန်းတဲ့ သူ့ရမ္မက်တွေအောက်ကို ကျမအသိနဲ့ခန္ဓာဟာ တစ်စတစ်စနဲ့ နစ်မြှုပ်ကျဆင်းနေခဲ့ရပါပြီ။
သူ့ နှိုးဆွမှုနောက်ကို လိုက်ပါလွင့်မျောနေချိန်မှာပဲ ကျမထဘီဟာ ပေါင်လယ်လောက်ကို ဆွဲချခံထားရပါပြီ။ သူက ကျမအတွင်းခံဘောင်းဘီပေါ်ကို အုပ်ကိုင်လိုက်ချိန်မှာပဲ အဖုတ်ထဲက အရည်တွေ စိမ့်ထွက်စိုစွတ်နေတာကို ကျမ သတိထားမိလာပါတယ်။
အစက တစ်ကိုယ်လုံး တဆစ်ဆစ်၊ တဖျဥ်းဖျဥ်းနဲ့ အရှိန်တက်ယားယံနေခဲ့တာကြောင့် အဖုတ်လေးထဲက ယားယံစိုစွတ်နေခဲ့တာကို သတိမထားလိုက်မိပါဘူး။ ကျမအတွင်းခံခွကြားမှာ စောက်ရည်တွေ စိုစွတ်နေခဲ့ပါပြီ။
ကျမရဲ့ ကာမစိတ်တွေ ဘယ်လောက်တောင် ထကြွသွားမှန်း မသိပါဘူး။ စောက်ရည်တွေ ပေပွနေတာက သက်သေပါပဲ။ အခုတော့ ဦးနိုင်က ပယ်ပယ်နယ်နယ် ကိုင်တွယ်လာပြီမို့ ကျမရှက်သွားမိတယ်။
ဒါကြောင့်ပေါင်လေးကို လိမ်ကျစ်ပြီး ဦးနိုင်၊ ဆက်မလုပ်ပါတော့နဲ့လို့ ညည်းသံသဲ့သဲ့လေးနဲ့ တားမိပါတယ်။ ဒါပေမယ့် မရပါဘူး။ ပေါင်ကြားထဲရောက်နေပြီးသား သူ့လက်ဝါးကြီးက ကျမအဖုတ်ကို ဘောင်းဘီလေးပေါ်မှပင် ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင် ဆက်ဖိပွတ်နေပါတော့တယ်။
“အာ့ … အင့် … အင့် … ဦးနိုင် … အာ့ … ညစ်ပတ်နေတာကိုကွာ … အာ့ …”
သူ့လက်ကြီးနဲ့ အားပါပါလေး ဖိပွတ်ပေးသလို အကွဲကြောင်းကို ရွရွလေး လိုင်းဆွဲပေးနေခဲ့တော့ ကျမရဲ့ ငြင်းဆန်နိုင်တဲ့အားတွေ ပျောက်ဆုံးသွားခဲ့ရပြန်ပါတယ်။ ခေါင်းလေးထောင်၊ ကိုယ်လေးကြွလို့ တားနေတာကနေ ခေါင်းလေးပြန်လန်ကျကာ တဆတ်ဆတ်တုန်ရင်း တဟင့်ဟင့် ညည်းရုံပဲ တတ်နိုင်ပါတော့တယ်။
သူက ဘောင်ဘီလေးပေါ်ကနေ ပွတ်နှိုက်ရင်း ပေါင်လယ်လောက်ရောက်နေတဲ့ ထဘီကို ကွင်းလုံးကျွတ်အောင် ဆွဲချနေခဲ့ပါတယ်။ ဖျတ်ခနဲ ဝင်လာတဲ့ အသိနဲ့ ရှက်စိတ်ကြောင့် ထဘီစလေးကို လှမ်းဆွဲရင်း သူ့ကို တားရပြန်ပါတယ်။
လိုးကြခံကြရာမှာ ထဘီကျွတ်တာက မထူးခြားပါဘူး။ ဒါပေမယ့် နေ့ခင်းကြောင်တောင်၊ ကိုယ်နဲ့စိမ်းတဲ့နေရာမျိုးမှာ ထဘီကျွတ်၊ အဖုတ်ဟောင်းလောင်းနဲ့ အလိုးခံပေးဖို့ကတော့ ကျမ စိတ်မရဲပါ။
ကျမတို့ လင်မယား လိုးကြရင်တောင် ညပိုင်းမှောင်မှောင်မဲမဲမှာ ထဘီလှန်ပြီး လိုးဖြစ်ကြတာများပါတယ်။ အိမ်ထောင်သက်လေး ရလာခဲ့သလို မိဘအိမ်မှာ ကလေးတွေအိပ်တုန်း တိုးတိုးတိတ်တိတ် အလုပ်ဖြစ်ကြရတာ မဟုတ်လား။
ဖြစ်ပေါ်လာတဲ့ ကာမဆန္ဒတွေကို ညအိပ်ခါနီးမှာ အချိန်သိပ်မပေးနိုင်ဘဲ ဖြေဖျောက်ပျော်ပါးရတာလေ။ ညားခါစလင်မယားတွေလို ရင်ခုန်လှိုက်မောမှုတွေအတွက် အချိန်မပေးနိုင်သလို မလွတ်လပ်တဲ့အခြေအနေမှာ ရသမျှနဲ့ ကျေနပ်အားရရင်း တကယ်ပျော်ခဲ့ကြပါတယ်။
အခုတော့ ကိုယ်လင်မဟုတ်တဲ့သူနဲ့ လင်းလင်းရှင်းရှင်းကြီးမှာ ထဘီကွင်းလုံးကျွတ်ပြီး အလိုးခံပေးရမှာကတော့ ရှက်ဖို့ကောင်းလွန်းနေပါတယ်။ ပြီးတော့ တစ်ယောက်ယောက်ဝင်လာခဲ့ရင်လည်း အရှက်မဲ့သထက် မဲ့နေရတဲ့ အဖြစ်မျိုးမို့ ကြောက်နေမိပါတယ်။
“ဟင့် … တော်ပြီလို့ … အာ့ … ပြောလည်းမရဘူး ….
ဦးနိုင် …. ထဘီကို မချွတ်ပါနဲ့ … ကျမ မနေတတ်ဘူး …
လင်းလင်းရှင်းရှင်းကြီးမှာ … တစ်ယောက်ယောက်ဝင်လာရင် အကုန်အရှက်ကွဲကုန်မယ် ”
“ဘယ်သူမှ မလာပါဘူး။ ဦးက ယဥ်အေးတစ်ကိုယ်လုံးအလှကို ကြည့်ပြီး အားရပါးရ ချစ်ချင်လို့ပါ …
အရင်တစ်ခါကလည်း မှောင်မဲနေတာလေ။ ယဥ်အေးအလှကို မမြင်ခဲ့ရဘူး …
အခု ထဘီချွတ်လိုက်မယ်နော် …”
“ဟာ … မလုပ်ပါနဲ့ … နေ့ခင်းကြီး ကျမ မနေတတ်ဘူး ….
ခင်ဗျား လုပ်ချင်ရင် ထဘီလှန်လုပ်ပါ။ အကုန်တော့မချွတ်ပါနဲ့ …”
ကျမ အသည်းအသန်တားမှ သူလည်း စိတ်လျော့လိုက်ပါတယ်။ ထဘီကို ကျမခါးရောက်အောင် အကုန်လှန်တင်လိုက်တယ်။
ကျမက ပေါ်ရုံလေးလှန်ဖို့ပြောပြီး ပြန်ဆွဲချတာလည်း မရပါဘူး။ ဒီတစ်ခါတော့ သူက အပေါ်ပိုင်းကို လွှတ်ပေးလိုက်ပါတယ်။
ပြီးတော့ ကျမပေါင်ကြားထဲ နေရာအကျအနဝင်ယူပြီး ပေါင်နှစ်ဖက်ကို အပေါ်ပင့်တင်လိုက်ပါတယ်။ ကျမမှာ သူလုပ်သမျှကို မတားဆီးတော့ဘဲ ခေါင်းထောင်ကြည့်နေမိတာကနေ ပေါင်တွေကို အတွန်းခံလိုက်ရတော့ ခေါင်းပြန်ကျကာ ပက်လက်လေးပြန်ဖြစ်သွားရပါတယ်။
ဦးနိုင်က ကျမကို လိုးတော့မယ်လို့ ထင်လိုက်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် သူက ကျမ မထင်မှတ်တာကို လုပ်လိုက်ပါတယ်။
ပေါင်လေး အပေါ်ပင့်တင်ခံထားရလို့ မြောက်ကြွတက်နေတဲ့ ပေါင်ခွကြားထဲကို သူ့မျက်နှာနဲ့ ထိုးအပ်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ စောက်ရည်တွေ စိုစွတ်နေတဲ့ ဘောင်းဘီလေးပေါ်ကို ရှူးခနဲမြည်အောင် နမ်းရှိုက်ပစ်လိုက်ပါတယ်။
ကျမလည်း မထင်မှတ်ထားတာမို့ ရုတ်တရတ် အံ့အားသင့်ကာ ကြောင်သွားရပါတယ်။ အနိမ့်ကျဆုံးနဲ့ အညစ်ပတ်ဆုံးနေရာကို ကိုယ့်အဖေအရွယ် ယောက်ျားသားကြီးတစ်ယောက်က မရွံမရှာ နမ်းရှိုက်ပေးနေခဲ့တာလေ။
ကျမမှာ ရှက်ရွံ့အားနာခြင်း၊ ကြောက်ခြင်းများနဲ့ မလုပ်ပါနဲ့လို့ တားဆီးရင်း ကိုယ်ကိုကုန်းထဖို့ပြင်လိုက်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ဦးနိုင်က ကျမကို ထမရအောင် ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ဖိချုပ်ပင့်တင်ပြီး အဖုတ်ပြင်လေးရှိရာဆီ နှာခေါင်းမြှုပ်အောင် ဖိကပ်နမ်းရှိုက်နေခဲ့ပါတယ်။
သူ့နှာခေါင်းက ကျမအဖုတ်ဝကို ထိုးစိုက်ပြီး နမ်းရှိုက်ခံလိုက်ရတာမို့ ကျမမှာ ဓာတ်လိုက်သလို ကျဥ်တက်တုန်ခါသွားရပါတယ်။ ရုန်းထနေတာလည်း မလုပ်နိုင်တော့ပါဘူး။ ကျမကိုယ်လုံးလေးက အိပ်ရာခင်းပေါ်ပြန်ကျပြီး တဆတ်ဆတ်တုန်တက်ကာ တအီးအီးနဲ့ ညည်းနေရပါတော့တယ်။
ဒီလိုဖြစ်အောင်လည်း သူက နှာခေါင်းနဲ့ အဖုတ်အကွဲကြောင်းကို ဘောင်းဘီလေးပေါ်မှ ပွတ်ဆွဲရင်း တရှူးရှူးမြည်အောင်နမ်းသလို ပါးစပ်နဲ့ပါ ကပ်ဖိပွတ်ရင်း နမ်းစုပ်နေခဲ့ပါတယ်။ ကျမမှာ ရှက်ရွံ့စိတ်တွေ ဖြစ်နေရင်းပင် တစ်ကိုယ်လုံးလည်း တရှိိန်ရှိန်နဲ့ အဖျားတက်သလို တုန်တက်နေရပါတယ်။
စောက်ရည်တွေ စိုစွတ်ပြီး ပါးလွှာလွန်းတဲ့ ဘောင်းဘီလေးကလည်း သူ့အနမ်းအစုပ်များကို အတိုင်းသား ထိတွေ့ခံစားနေရပါတယ်။ စောက်ရည်တွေ ပေပွနေတာကို မရွံမရှာ နမ်းရှိုက်နေသလို ပါးစပ်နဲ့ဖိကပ်စုပ်နမ်းနေလို့လည်း အနေရပိုခက်ရတာပါ။
ဒါပေမယ့် အနေရခက်ရတာတွေဟာ ထူးကဲတဲ့ခံစားမှုက အနိုင်ယူနေခဲ့ပါတယ်။ အဖုတ်လေးထဲက ဖျဥ်းခနဲ ဖျန်းခနဲနဲ့ လှိုက်ကာယားတက်ပြီး တဆစ်ဆစ်နဲ့ စောက်ရည်တွေ ပိုစိမ့်ထွက်နေရပါတယ်။
သူက နှာခေါင်း၊ ပါးစပ်တို့နဲ့ စုပ်နမ်းရုံတင်မကဘဲ လျှာနဲ့ပါ သိမ်းပြီး လျက်ပေးလာပါတယ်။ ကျမပေါင်ခွကြားထဲ သူ့မျက်နှာကို ထိုးအပ်ပြီး ဆီးခုံ၊ အဖုတ်ခွကြားနဲ့ ပေါင်တွင်းသားလေးများကိုပါ တစိုက်မက်မက် နမ်းစုပ်လျက်လို့ နေပါတော့တယ်။
ကျမမှာ သူ့ကိုတားဖို့ထက် သူပေးစွမ်းတဲ့ ခံစားမှုပြင်းပြင်းများကို အလူးအလဲခံပေးနေရပါတယ်။ ရှက်ရွံ့မနှစ်မြှို့စိတ်ကြောင့် တားဆီးလိုတဲ့ အသိစိတ်လေးကလည်း ဆင့်ကဲတက်လာတဲ့ ကာမအရှိန်များအောက်မှာ နစ်မြှုပ်ပျောက်ကွယ်သွားရပါတယ်။
ဒါကြောင့်ပဲ ခေါင်းလေးဘယ်ညာရမ်းခါကာ မေးကြောများထောင်လို့ အံကြိတ်ညည်းနေရတယ်။ ပေါင်လေးများ ပိုပင့်ထောင်ကားထားမိပြီး ခြေထောက်တွေက တဆတ်ဆတ်တုန်ခါ ဆန့်တန်းလို့ နေရပါတယ်။
သူက ကျမ ဒီလိုဖြစ်ပျက်နေရတော့ ပေါင်တွေကို အရင်ကလောက် အားစိုက်မတွန်းထားတော့ပါဘူး။ ပြီးတော့ လက်တစ်ဖက်က အတွင်းခံဘောင်းဘီခွကြားလေးကို အဖုတ်ပေါ်အောင် တစ်ဖက်ကို ဆွဲကပ်လိုက်ပါတယ်။
ဒီနောက်မှာတော့ အရှင်းသားပေါ်လာတဲ့ ကျမအဖုတ်ဝ ဟပြဲလေးထဲကို သူ့လျှာကို ထိုးသွင်းလို့ လျက်ပေးလာပြန်ပါတော့တယ်။ ကျမ အဖုတ်လေးထဲမှာ ကျဥ်တက်သွားရပြီး အီးခနဲ အော်ညည်းလိုက်ရပါတယ်။
“အီးးးးး မလုပ်နဲ့ … အား .. ဟင့် …
ကျမကို ငရဲမပေးပါနဲ့ … အာ့ … ညစ်ပတ်နေတာကို … အိ …
ဟင့် … ဦးနိုင် … မရဘူး … တော်ပါတော့ … အီးးးး … ကျမ မခံနိုင် …. ဟင်း ဟင်း …. အမလေး”
ကျမရဲ့ လက်ကျန်အရှက်အကြောက်လေးကြောင့် တားဆီးမှုကလည်း အရာမထင်တော့ပါဘူး။ သူက အဖုတ်ဝကို ပါးစပ်တေ့ပြီး စုပ်သလို စောက်ခေါင်းထဲ လျှာထိုးထည့်လို့ မွှေကာ လျက်ပေးနေပါသေးတယ်။
ပြီးတော့ သူ့လျှာအပြားလိုက်ကြီးနဲ့ အဖုတ်အကွဲကြောင်းတစ်လျောက်ကို အစုန်အဆန် လျက်နေပါသေးတယ်။ အသဲယားတယ်ဆိုတာထက် ပိုတဲ့ ယားယံကျဥ်တက်မှုမျိုးစုံကို အဖုတ်အတွင်းထဲကနေ လှိုက်လှိုက်ပြီး ခံစားနေရပါတယ်။
တစ်ကိုယ်လုံးလည်း တဖျဥ်းဖျဥ်းဖြစ်ကာ ကော့လန်တုန်တက်နေရပါတယ်။ သူ့ခေါင်းကဆံပင်တွေကို ဆုပ်ဆွဲရင်း အဖျားတက်သလို တဟင်းဟင်းနဲ့ ညည်းညူနေရပါတော့တယ်။
“အာ့ … ဦးနိုင် … ဟင့် … ဟင့် … မနေတတ်ဘူး …
မလုပ်ပါတော့နဲ့ …
အရည်တွေ ထွက်ကုန်လိမ့်မယ် …. အာ့ … မရတော့ဘူး … အာ့ … ဦးနိုင် …. ဟင်း .. ဟင်းးးး … …. …..
အာ့ … ဟာ့ … ဟာ့ … အမလေးးး … အီးးးး ဟင်း ဟင်းးး ………..”
ကျမမှာ နှုတ်က တားဆီးနေပေမယ့် ခန္ဓာကိုယ်ကတော့ သူ့အဖုတ်လျက်ပေးနေတာကို မတွန်းလှန်နိုင်လောက်အောင် ဖြစ်နေရပါတယ်။ မခံနိုင်အောင် ယားယံကျဥ်တက်နေရင်းပင် ပေါင်လေးကား ဖင်ကိုကြွလို့ အထိအတွေ့တွေကို ပိုမိုတောင့်တေနေမိပါတယ်။
အထိအတွေ့ကြောင့် ခံစားရခက်မှုနဲ့ ဆာလောင်တောင့်တမှုတို့ဟာ လွန်ကဲလာပြီး အသိလွတ်တုံ့ပြန်မှုများသာ ဖြစ်လာရပါတယ်။ နောက်ဆုံး ကျမအဖုတ်ထဲက မခံနိုင်အောင် ယားတက်လာပြီး ဖျဥ်းခနဲဖြစ်ကာ တဆတ်ဆတ်တုန့်ဆွဲသွားရပါတယ်။
ဦးနိုင် ဆံပင်တွေကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်ဆွဲရင်း ဖင်ကိုကြွလို့ တဆတ်ဆတ်တုန်ခါနေမိပါတယ်။ အဖုတ်လေးထဲကလည်း ဆက်တိုက်ကို တဖျဥ်းဖျဥ်းဖြစ်ပြီး တုန့်ဆွဲကော့ပျံလို့ စောက်ရည်တွေကလည်း တပျစ်ပျစ်နဲ့ ယိုစီးလျှံထွက်ကုန်ရပါတယ်။
ထိုအခိုက်အတန့်လေးမှာ ခံစားရသမျှကို ကျေနပ်အားရနေမိပြီး ကျန်တဲ့အတွေးများ ကင်းမဲ့နေခဲ့ရပါတယ်။ ဦးနိုင်ကလည်း အဖုတ်လျက်စုပ်နေတာကို အနားမပေးဘဲ မက်မက်စက်စက်ကို ဆက်လုပ်နေခဲ့ပါတယ်။
ဒီတော့ ကျမရဲ့ ကာမ ကောင်းခြင်းဟာ အမြင့်ဆုံးကို လွင့်မျောရောက်ရှိနေတဲ့အတိုင်းပါပဲ။ အကြောများဆွဲကာ ကော့လန်တုန်တက်ရင်း မျက်လုံးမှိတ်၊ လည်ပင်းကြောများထောင်အောင် ညည်းသံရှည်ရှည်ပေးရင်း အရသာရှိနေခဲ့ပါတယ်။
ထိုသို့ အတန်ကြာအောင် ဖင်ကော့လို့တုန်ခါနေမိရင်း ကာမအရှိန်ကျလာတော့မှ မြောက်ထားတဲ့ဖင်ဟာ ကြမ်းပြင်ပေါ် ပြန်ကျလာပါတယ်။ လူမှာလည်း အားကုန်ပြေးခဲ့ရသူလို မောဟိုက်နေရပါတယ်။
ထို့ကြောင့် ဒူးထောင်ပေါင်ကားလျက်လေးအတိုင်းပဲ ငြိမ်သက်လို့ အသက်ကို မျှဥ်းရှူနေရပါတယ်။ အားတွေကုန်ခမ်းကာ နွမ်းနယ်နေရပေမယ့် ညည်းသံသဲ့သဲ့လေးထွက်ပေါ်ရင်း ကျေနပ်အားရနေမိပါတယ်။
တရိပ်ရိပ်ပြေးလွှားနေတဲ့ လက်ကျန်ကာမအရှိန်လေးများအပေါ် သာယာနေမိပြီး အသိလည်းကောင်းကောင်း မကပ်နိုင်သေးပါဘူး။ ဒါပေမယ့် ဦးနိုင်က အဖုတ်ကို မျှဥ်းပြီး လျက်ပေးနေသေးတာမို့ အဖုတ်လေးက ကျဥ်တက်လာရပါတယ်။
ဦးနိုင်က ကျမရဲ့ ကာမအရှိန်တွေကို ပြန်မီးမွှေးနေတဲ့အတိုင်းပါပဲ။ ကျမမှာ ငြိမ်သက်နေတာကနေ မရိုးမရွဖြစ်လာရပြန်ပါတယ်။ တစ်ခါပြီးထားရတဲ့ အဖုတ်နဲ့ အစေ့လေးကလည်း လျှာဖျားလေးနဲ့ မနားတမ်း တို့ထိလျက်ပေးတော့ မခံနိုင်အောင် ကျဥ်တက်လာရတယ်။
ဒါကြောင့် သူ့ခေါင်းကို တွန်းကာ တော်ပါတော့လို့ တားပေမယ့် သူကတော့ ကျမပေါင်ကြားထဲကနေ မျက်နှာကို မထုတ်သွားပါဘူး။ ကျမမှာလည်း မရိုးမရွ ထုံကျဥ်ရင်းပင် သူအဖုတ်လျက်ပေးတာကို ဆက်ခံနေရပါတယ်။
ဦးနိုင်က အဖုတ်လျက်နေရုံတင်မကဘဲ အဖုတ်ဝကို ပါးစပ်နဲ့တေ့လို့ တပျွတ်ပျွတ်နဲ့ စုပ်ယူနေပါသေးတယ်။ အဲလို တေ့ပြီးအစုပ်ခံလိုက်ရရင် ကျမမှာ အူလှိုက်အသဲလှိုက် ခံစားရပြီး ဖင်လေးပါ ကြွတက်ပါသွားရပါတယ်။
လျှာအပြားကြီးနဲ့ ကျမအဖုတ်အကွဲကြောင်းကို ပင့်လျက်ခံလိုက်ရရင်လည်း အသဲတွေယားလွန်းလို့ တအီးအီးနဲ့ ညည်းသံထွက်နေရပါတယ်။ ဘာကြောင့် သူက အဖုတ်ကို ဒီလောက် မက်မက်မောမော လျက်ချင်နေမှန်း မသိပါဘူး။
ဦးနိုင်က ဒီလို လျက်နေ၊ စုပ်နေတော့ ယိုစိမ့်ကျနေတဲ့ စောက်ရည်တွေဟာ သူ့ပါးစပ်ထဲ ဝင်ကုန်တော့မှာပါ။ ထွေးထုတ်တာလည်း မတွေ့ပါဘူး။ သူကိုယ်တိုင်က အရသာခံပြီး စုပ်ယူမျိုချနေသလား မသိပါဘူး။
ကျမမှာ သူဒီလို ဆက်လျက်ပေးနေတော့ စိတ်တွေပြန်လှုပ်ရှားပြီး လူမှာလည်း အငြိမ်မနေနိုင်အောင် ပြန်ဖြစ်လာရပါတယ်။ ဒီလို လျက်စုပ်ခံနေရတာကို တားဆီးငြင်းဆန်ဖို့ အခွင့်မရအောင်ပင် အထိအတွေ့တွေအောက်မှာ အလူးအလဲဖြစ်လာရပါတယ်။
မညီမျှခဲ့သော သစ္စာ (အပိုင်း ၃) ဖတ်ရန်နှိပ်ပါ။
မညီမျှခဲ့သော သစ္စာ (အပိုင်း ၄) ဖတ်ရန်နှိပ်ပါ။
မညီမျှခဲ့သော သစ္စာ (အပိုင်း ၅) ဖတ်ရန်နှိပ်ပါ။
မညီမျှခဲ့သော သစ္စာ (အပိုင်း ၆) ဖတ်ရန်နှိပ်ပါ။
မညီမျှခဲ့သော သစ္စာ (အပိုင်း ၇) (ဇာတ်သိမ်းပိုင်း) ဖတ်ရန်နှိပ်ပါ။
➡️တင်ထားပြီးသမျှ အပြာစာအုပ် အောစာအုပ်များ စာရင်းကြည့်ရန်နှိပ်ပါ။⬅
