မညီမျှခဲ့သော သစ္စာ (အပိုင်း ၅) | အပြာစာအုပ် | အောစာအုပ်

မညီမျှခဲ့သော သစ္စာ (အပိုင်း ၁) ဖတ်ရန်နှိပ်ပါ။

မညီမျှခဲ့သော သစ္စာ (အပိုင်း ၂) ဖတ်ရန်နှိပ်ပါ။

မညီမျှခဲ့သော သစ္စာ (အပိုင်း ၃) ဖတ်ရန်နှိပ်ပါ။

မညီမျှခဲ့သော သစ္စာ (အပိုင်း ၄) ဖတ်ရန်နှိပ်ပါ။

ဒီနေ့ကတော့ ကျမတို့နှစ်ယောက်အတွက်ကတော့ စည်းလွတ်ဝါးလွတ် အပြိုင်ကဲတဲ့ နေ့တစ်နေ့ပါပဲ။ ဦးနိုင်က ကျမကို စိတ်ကြိုက်ဖြုတ်တဲ့ နေ့ဆိုရင်လည်း မမှားသလို ကျမကလည်း မငြင်းမဆန် လိုက်ပါပေးရင်း ကျေနပ်အားရခဲ့ရတာ အမှန်ပါ။

ကျမတို့အတွက် တစ်နေ့စာ အပိုင်စားရထားတဲ့ လွတ်လပ်တဲ့အခန်းလေးမှာ စောင့်စည်းထိန်းသိမ်းတာတွေ ဘာမှမရှိဘဲ အပျော်ကျူးခဲ့မိကြပါတယ်။ ဒီနေ့အဖို့ကတော့ ကျမဟာ လူမှုစည်းတွေ၊ ကျင့်ဝတ်တွေ၊ အရှက်အကြောက်နဲ့ ဆင်ခြင်ထိန်းသိမ်းမှုတွေကနေ လွတ်ကင်းနေရကာ အိမ်ထောင်သည် ကလေးအမေဆိုတဲ့ ကျမရဲ့တည်ရှိမှုကိုပင် မေ့ဖျောက်ထားခဲ့မိပါတယ်။

ကျမတို့လည်း အခန်းထဲ ရောက်ရောက်ချင်း တဏှာတွေထပြီး သောင်းကြမ်းဖြစ်ခဲ့ကြတာမို့ တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် ပွေ့ဖက်ပြီး အတော်ကြာအောင် ငြိမ်သက်အမောဖြေနေမိကြပါတယ်။ ပြီးတော့မှ ဦးနိုင်က ရေချိုးပြီး မနက်စာ စားကြဖို့ပြောလာပါတယ်။

သူကြမ်းသမျှကို အလူးအလဲခံပေးခဲ့ရတဲ့ ကျမမှာတော့ အားပြတ်နွမ်းနယ်ကာ လှုပ်တောင်မလှုပ်ချင်တော့ပါဘူး။ ဒါကြောင့် သူကပဲ တွဲထူဖေးမပြီး ရေချိုးခန်းထဲ လိုက်ပို့ပေးပါတယ်။

ကျမတစ်ယောက်တည်း ရေချိုးရမယ်ထင်ပေမယ့် မဟုတ်ပါဘူး။ ဦးနိုင်ကပါ နှစ်ယောက်အတူချိုးချင်တယ်ဆိုပြီး ပြောလာပါတယ်။ ကျမဘဝမှာတော့ ပထမဆုံး ယောက်ျားတစ်ယောက်နဲ့ အတူရေချိုးဖူးတာပါပဲ။

လိုးကြတုန်းက ရမ္မက်တွေထန်ပြီး ဘယ်လောက်ပင် အရှက်မဲ့ခဲ့ကြပေမယ့် ကျန်တဲ့အချိန်မှာတော့ မိန်းမပီပီ ရှက်စိတ်၊ မဝံ့မရဲစိတ်တွေက ရှိတတ်ကြတာပါပဲ။ ဦးနိုင်နဲ့ ရေအတူချိုးရတာဟာလည်း ကျမအတွက် အတွေ့အကြုံသစ်မို့ အစမှာ တော်တော်မနေတတ်အောင် ဖြစ်ခဲ့ရပါတယ်။

အဝတ်ပိုတွေမပါတော့လည်း နှစ်ဦးလုံးက ကိုယ်လုံးတည်းချိုးကြရတာလေ။ ကမြင်းတုန်းက မိုးမမြင်လေမမြင် ကမြင်းခဲ့ပြီးမှ ရှက်ရမလားဆိုပြီး ထင်စရာရှိပေမယ့် သူ့အလိုလို ဝင်လာတဲ့ မိန်းမသဘာဝရှက်စိတ်လေးကြောင့်ပဲ ကျမမှာ ရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှားမှုတွေ၊ ကြည်နူးမှုတွေ ဖြစ်နေရတာပါ။

ဦးနိုင်ကတော့ ကျမဟာ လိင်စိတ်ကျဆင်းနေချိန်မို့ ဟိုဖုံး ဒီဖုံးနဲ့ မဝံ့မရဲဖြစ်နေတာကို နားလည်ပါတယ်။ ဒါကြောင့် ကျမရဲ့ အရှက်တွေ ဖယ်ခွာသွားပြီး သူနဲ့အတူ ရင်ခုန်ကြည်နူးမှုတွေဖြစ်အောင် ဦးဆောင်ခဲ့ပါတယ်။

သူ့ရဲ့ဦးဆောင်မှုကြောင့်ပဲ ကျမလည်း မဝံ့မရဲမဖြစ်ရတော့တာပါ။ သူက ရေချိုးရင်း ကျမတစ်ကိုယ်လုံးကို ပွတ်သပ်ဆေးကြောပေးနေခဲ့တာလေ။ ကျမမှာ ရေစက်ရေပေါက်လေးများအောက်မှာပဲ သူ့ရဲ့ကြင်နာတဲ့ ပွတ်သပ်ပေးမှုတွေကို ခံယူရင်း ရင်ခုန်ကြည်နူးနေခဲ့ရပါတယ်။

ကျမကို ချော့မြူပြီး ပွတ်သပ်သန့်စင်ပေးနေတဲ့ ဦးနိုင်ဟာ စောစောက ကြမ်းတမ်းပက်စက်ခဲ့တဲ့ အပြုအမူတွေနဲ့ လားလားမှ မဆိုင်ပါ။ ဒါပေမယ့် ကာမအဆိပ်တွေ တက်နေချိန်မျိုးမှာ သူ့ရဲ့ ရမ္မက်ကြမ်းကြမ်းတွေကို ကျေနပ်အားရခဲ့သလို အခုလို ကြင်နာနွေးထွေးတဲ့ ယုယမှုတွေကိုလည်း ရင်ခုန်ကြည်နူးမိတာ အမှန်ပါ။

တဏှာစိတ်ကြောင့် ကြမ်းတမ်းရိုင်းပြမှုကို အပြစ်မမြင်ဘဲ လက်ခံကျေနပ်ပေးတတ်သလို မိန်းမသဘာဝအရလည်း ကြင်နာယုယမှုကို လိုချင်တတ်ကြတာပါပဲ။ အထူးသဖြင့် ကျမရဲ့ လင်ငယ်အဖြစ် သတ်မှတ်ထားတဲ့ သူ့ဆီက ဒီအရာနှစ်ခုလုံးကို ရရှိနေလို့ ကျမ ပျော်ရွှင်နေမိပါတယ်။

သူ့ရဲ့ ကြင်နာတဲ့ အပြုအမူတွေကြောင့်ပဲ ကျမကလည်း သူ့ကို ပြန်ပြုစုယုယပေးချင်တဲ့စိတ်တွေ ပေါ်လာရတယ်။ ဒါကြောင့် ကျမကလည်း သူ့ကို ပြန်ဆပ်ပြာတိုက်ပေးရင်း ပွတ်သပ်ကာ နှစ်ယောက်အတူတူ ရေချိုးရင်း ကြည်နူးခဲ့ကြပါတယ်။

ဦးနိုင်ကတော့ ထုံးစံအတိုင်း ကျမကို ဆပ်ပြာတိုက်ပေးရင်း အဖုတ်လေးကို ပွတ်သပ်နှိုက်ဆွပေးတာပါပဲ။ ကျမလည်း သူ့တစ်ကိုယ်လုံး ဆပ်ပြာတိုက်ပေးရင်း လီးညိုညိုကြီးကို သေချာပွတ်တိုက်ကာ ဂွင်းထုပေးခဲ့ပါတယ်။

နှစ်ဦးသားမှာ ရေချိုးရင်း ညားကာစလင်မယားတွေလို ကျီစယ်ပြုစုပေးကြရင်း ရယ်သံလေးတွေ ညံစီခဲ့ကြပါတယ်။ နောက်တစ်ချီပြီးအောင်တော့ မကဲဖြစ်ကြပါဘူး။ နှစ်ဦးလုံးက ခြေကုန်လက်ပန်းကျအောင် လိုးခဲ့ ခံခဲ့ကြတာမို့ ဗိုက်လည်းဆာနေကြပြီလေ။

ဒါကြောင့် ရေချိုးပြီးနောက် ချွတ်ထားတဲ့ အဝတ်အစားတွေ ကပျာကယာပြန်ဝတ်ပြီးတော့ မနက်စာကို အခန်းထဲပဲ မှာစားခဲ့ကြပါတယ်။ ပတ်ဝန်းကျင် အသိုင်းအဝိုင်းနဲ့ ကင်းဝေးတဲ့ အခြေအနေမှာ ကျမတို့ဟာ အိမ်ထောင်သည်မိသားစုဘဝကို မေ့လျော့နေတဲ့အထိ ပျော်ရွှင်ကြည်နူးနေမိခဲ့ကြပါတယ်။

ကျမအတွက်ကတော့ ခံစားမှုအသစ်၊ အတွေ့အကြုံအသစ်နဲ့ ဘဝသစ်ကို ရောက်ရှိနေရသလိုပါပဲ။ ညားကတည်းက ဖျာခင်းပေါ်မှာ တူနှစ်ကိုယ်ချစ်ပွဲဝင်ခဲ့ရတဲ့ ကျမအတွက်ကတော့ မွေ့ရာပေါ်မှာ ရင်ခုန်သံအသစ်အဆန်းတွေကို ခံစားမျော့လွင့်ရင်း သာယာနေမိပါတယ်။

ဦးနိုင်ဟာ ကျမရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်အပေါ် တပ်မက်ခြင်းတစ်ခုနဲ့ ကြံစည်သွေးဆောင်ရင်း ကျမကိုယ်ပေါ်ရောက်လာတဲ့ ယောက်ျားတစ်ဦးပါ။ ရမ္မက်ကြီးပြီး တပ်မက်ခြင်းပြင်းတဲ့ ထိုယောက်ျားရဲ့ ထိတွေ့ဆက်ဆံပုံတွေကလည်း ကျမကို ရမ္မက်လှိုင်းထန်အောင် ခံစားမှုအသစ်တွေ ဖြစ်ပေါ်စေရပါတယ်။

ကျမဘဝမှာ ကာမဆက်ဆံမှုဆိုတာ မမြင်အပ်၊ မကြားအပ်တဲ့ ကိစ္စမို့ သိုသိုသိပ်သိပ်နဲ့ ထိန်းချုပ်ပျော်ပါးခဲ့ရတာပါ။ အခုတော့ ဆိတ်ငြိမ်လွတ်လပ်တဲ့နေရာမှာ စိတ်ရိုင်းတွေထွက်ပေါ်သောင်းကြမ်းလာတဲ့အထိ တဏှာစကားတွေ လှိုင်လှိုင်ပြောပြီး အော်ဟစ်ညည်းညူနေဖြစ်ပါပြီ။

ကျမကတော့ မလုပ်ဖူးတာတွေလုပ်၊ မရောက်ဖူးတဲ့နေရာတွေရောက်၊ မခံစားဖူးတာတွေ ခံစားရင်း အတွေ့အကြုံသစ်၊ ခံစားမှုအသစ်တွေကြောင့် ဘဝသစ်ကို ရောက်နေရသလိုပါပဲ။ ဒါတွေကပဲ ကျမကို ကာမဝဲဂယပ်ထဲက မရုန်းထွက်နိုင်ဘဲ မိုက်တွင်း ဆက်နက်ချင်စိတ်တွေ ဖြစ်နေခဲ့ရတာပါ။

ဒီလိုနဲ့ ကျမတို့ဟာ မနက်စာ စားပြီးနောက်မှာ အိပ်ရာထက်မှာ လဲလျောင်းရင်း ပွေ့ဖက်ထားမိကြတယ်။ ပင်ပန်းခဲ့တဲ့အရှိန်တွေ​ရယ်၊ ရေချိုး ထမင်းစားပြီးခဲ့တာရောကြောင့် ကျမဟာ သူ့ရင်ခွင်ထဲ ထွေးဖက်ခံရင်းပဲ မှေးခနဲ ဖြစ်သွားရပါတယ်။

ဘယ်လောက်ကြာအောင် မှေးစက်မိသွားလည်း မသိပါဘူး။ ကျမ ရင်ထဲမှာ အေးခနဲ နွေးခနဲဖြစ်ကာ ခန္ဓာကိုယ်လေးက တငြိမ့်ငြိမ့်ခံစားလာရပြီး မရိုးမရွဖြစ်လာရတာကြောင့် မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်ရပါတယ်။

ထင်တဲ့အတိုင်းပါပဲ။ ဦးနိုင်ဟာ ကျမ ထဘီလေးကို လှန်တင်ပြီး ပေါင်တံလေးတွေကို ဖွဖွလေး နမ်းရှိုက်ပွတ်သပ်နေခဲ့တာပါ။ ပြီးတော့ အတွင်းခံ မဝတ်ထားရသေးတဲ့ ဆီးခုံဖောင်းဖောင်းလေးနဲ့ အဖုတ်လေးကိုလည်း နုနုရွရွလေး နမ်းရှိုက်ရင်း လျှာထိပ်လေးနဲ့ တို့ကာ ထိကာနဲ့ လျက်ပေးလာခဲ့ပါတယ်။

ကျမရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကလည်း ထူးဆန်းပါတယ်။ အစကတော့ သူ့ရဲ့မညှာမတာ လိုးဆောင့်ခဲ့တဲ့ဒဏ်ကို အလူးအလဲ ခံပေးခဲ့ရလို့ နာကျင်ကိုက်ခဲကာ နွမ်းနယ်နေခဲ့တာပါ။

ဒါပေမယ့် အခုလို ပွတ်သပ်နှိုးဆွရင်း အဖုတ်လေးကို နမ်းရှိုက်လျက်ပေးလာတဲ့အခါမှာ တစ်ကိုယ်လုံး တရှိန်ရှိန်နဲ့ ကာမသွေးတွေ နိုးကြားပြီး နွေးထွေးလာရပါတယ်။ တငြိမ့်ငြိမ့်ခံစားမှုကြားမှာ နာကျင်တာတွေကို မေ့ပျောက်နေခဲ့ရပါပြီ။

ဒီတစ်ခါတော့ ဦးနိုင်က ညင်ညင်သာသာပဲ နှိုးဆွကာ ကျမကို ကာမရေယဥ်ကြောထဲ နောက်တစ်ခါ မျောပါရအောင် ဦးဆောင်နေခဲ့ပါတယ်။ ကျမ နိုးလာမှန်းသိတော့ သူက အဖုတ်လျက်နေတာကနေ အပေါ်ကို တက်လာပြီး နှုတ်ခမ်းများကို ညင်ညင်သာသာလေး နမ်းရှိုက်လျက်စုပ်ပေးလာပါတယ်။

ကျမမှာတော့ အနမ်းအရှိုက်များကြောင့် အသဲတွေအေးကာ ခံစားမှုတွေ ပြင်းထန်လာရပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ သူ့ရင်ခွင်အောက်မှာ တလူးလူး၊ တလွန့်လွန့်နဲ့ လှုပ်လှုပ်ရှားရှား ဖြစ်နေရပါတယ်။

ညင်သာတဲ့ သူ့အနမ်းတွေက ကျမရဲ့ ရမ္မက်သွေးကို လှုပ်နှိုးလာတဲ့အခါမှာ ပိုမိုထိရှတဲ့ အနမ်းများကို တောင့်တလာမိပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ ကျမကိုယ်ပေါ် အုပ်မိုးနေတဲ့ သူ့ကိုယ်လုံးကြီးကို တင်းတင်းသိုင်းဖက်ရင်း တပ်မက်ပြင်းပြတဲ့ တုံ့ပြန်အနမ်းတွေကို ပေးလာမိပါတယ်။

ဒီတစ်ခါတော့ သူက ညင်သာပြီး စိတ်ရှည်ရှည်နဲ့ ကျမကို နှိုးဆွပေးနေခဲ့ပါတယ်။ နူးညံ့တဲ့အထိအတွေ့တွေကြားမှာ ရင်လှိုက်ခုန်အောင် မျောပါနေစေပြီးမှ ကျမရဲ့အဝတ်အစားတွေကို တစ်စစီချွတ်ပစ်ခဲ့ပါတယ်။

ရောက်ရောက်ချင်းမှာ အဝတ်အစားမချွတ်စေဘဲ ထဘီလှန်ပြီး အပြတ်တီးခဲ့တဲ့သူက အခုတော့ သူမဟုတ်သလိုပါပဲ။ သူ့ရဲ့နူးညံ့မှုတွေကို ကြက်သီးမွှေးညှင်းများထလောက်အောင် ခံစားနေရတဲ့ ကျမအဖို့မှာတော့ အသဲတအေးအေး၊ ရင်တဖိုဖိုနဲ့ပင် အဝတ်အစားတွေ ကင်းစင်သွားခဲ့ရပါတယ်။

သူ့ရဲ့အနမ်းတွေကလည်း တရွေ့ရွေ့နဲ့ လည်ပင်း၊ ပခုံး၊ ရင်ညွန့်ဆီကနေ ရင်သားမို့မို့တွေအပေါ် ကျရောက်လာရပါပြီ။ ကာမသွေးတွေ နိုးကြွနေလို့ တင်းမာဆူဖြိုးနေတဲ့ ကျမရင်သားတွေဟာ သူ့နှုတ်ခမ်းနဲ့ စို့လျက်ပေးမှုတွေအောက်မှာ တဆတ်ဆတ်တုန်တက်လို့ ညည်းနေရပါပြီ။

သာသာလေး ပွတ်သပ်ဖျစ်ညှစ်ကာ နို့စို့ခံနေရတဲ့ကျမအဖို့မှာတော့ သူ့ခေါင်းက ဆံပင်တွေကို ထိုးဖွပွတ်သပ်ပြီး ရင်လေးတကြွကြွနဲ့ အငြိမ်မနေနိုင်တော့ပါဘူး။ ကျမဟာ သူ့ရမ္မက်တွေ ဖြေသိမ့်နိုင်ဖို့ စိတ်ကြိုက်ရယူဖျက်စီးထားတဲ့ သူ့အပိုင်မယားငယ်တစ်ယောက်ပါပဲ။

တကယ်လည်း ကျမစိတ်နဲ့ခန္ဓာဟာ သူ့ရဲ့ရမ္မက်စိတ်ရိုင်းတွေအောက်မှာ အလူးအလဲ လိုက်ပါဖြည့်ဆည်းပေးခဲ့ရတာပါပဲ။ ဒါပေမယ့် အခုလို ကြင်နာနူးညံ့တဲ့ အပြုအမူတွေကို ခံစားရတဲ့အခါမှာ ရင်ထဲတသိမ့်သိမ့်တုန်အောင် ကြည်နူးရပြန်ပါတယ်။

မရောင့်ရဲနိုင်တဲ့ ရမ္မက်ကို အခြေခံပြီး ပတ်သတ်မိကြတဲ့သူတွေ ဖြစ်နေကြပေမယ့် တစ်ခါတစ်ရံမှာ အခုလို နူးညံ့ကြင်နာတဲ့ အပြုအမူတွေကြောင့်ပဲ ကြည်နူးကျေနပ်ကာ သာယာမိရပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ သူ့အနမ်းအရှိုက် အစုပ် အလျက်တွေက ကျမ ပေါင်ခွကြားထဲရောက်လာချိန်မှာလည်း ကြည်ကြည်နူးနူးနဲ့ ခံစားနေမိပါတယ်။

အဖုတ်လေးကို မက်မက်မောမော လျက်စုပ်နေရင်း ကျမနဲ့ ဦးနိုင်ဟာ တစ်ဦးကိုတစ်ဦး ရွှန်းရွှန်းစားစား ကြည့်နေမိကြပါတယ်။ သူ့မျက်လုံးထဲမှာ ကျမကို ကောင်းစေချင်တဲ့ ကြင်နာသော အငွေ့အသက်တွေ ပါဝင်နေပြီး ကျမမျက်ဝန်းထဲမှာလည်း သူ့အပေါ် ကျေးဇူးတင်ပြီး ကြည်နူးကျေနပ်နေတဲ့ အရိပ်အငွေ့တွေ လွှမ်းခြုံနေခဲ့မှာပါ။

ဒါကြောင့်ပဲ ကျမအဖုတ်လေးမှ စောက်ရည်တွေ စိမ့်ထွက်ပြီး မခံနိုင်အောင် ယားတက်လာချိန်မှာ ကိုယ်လေး ရုန်းထပြီး ဦး … ခဏနေပါဦးဆိုကာ တားမိပါတယ်။ ပြီးတော့ ကျမ ပေါင်ကြားထဲက သူ့မျက်နှာကို ဆွဲယူကာ နှုတ်ခမ်းကို ငုံ့နမ်းပြီး ဦးကို ကျမ ပြန်နမ်းပေးချင်သေးတယ်။ ဦး … အိပ်လိုက်နော်လို့ တုန်ယင်မောဟိုက်သံလေးနဲ့ ပြောလိုက်မိပါတယ်။

ကျမရဲ့ အပြုအမူနဲ့ ပြောစကားကြောင့် ဦးနိုင်လည်း တော်တော်ပီတိဖြစ်သွားပါတယ်။ ပြုံးရွှင်ကာ အိပ်ရာပေါ်ကို မြန်မြန်ပဲ ပက်လက်လှဲချပေးလာပါတယ်။

ကျမဟာ ဦးနိုင်ရဲ့ ရင်ဘတ်နားအထိ တိုးကပ်ထိုင်ကာ သူ့မျက်နှာကို အပေါ်ကမိုးပြီး နှုတ်ခမ်းထူထူကို စုပ်ယူနမ်းရှိုက်ပေးလိုက်ပါတယ်။ ဒါဟာ သူ့အပေါ် ကျမရဲ့ ပထမဦးဆုံး ကြည်နူးကြင်နာမှုအပြည့်နဲ့ စိတ်ရောကိုယ်ပါ တုံ့ပြန်နမ်းရှိုက်ပေးဖြစ်ခဲ့တာပါပဲ။

သူ့နှုတ်ခမ်းကို စထိတွေ့နမ်းရှိုက်မိတာနဲ့ ကျမစိတ်နဲ့ခန္ဓာဟာ ရမ္မက်နဲ့ ကြင်နာမှုတွေနဲ့ လွှမ်းထုံသွားခဲ့ပါတယ်။ ဒီအချိန်မှာ ကျမရဲ့ အဖေအရွယ် လူကြီးတစ်ယောက်ဆိုတဲ့ အသိတွေ လွတ်ကင်းနေခဲ့ရပါတယ်။

အသက်အရွယ်ကွားခြားလွန်းတဲ့ လူကြီးကို နမ်းရှိုက်ယုယပေးရလို့ ရှက်ရွံစိတ်တွေ မခံစားရတော့ပါ။ သူ့အပေါ် အကောင်းဆုံး ကြင်နာယုယမှုတွေ ပေးအပ်ပြသချင်တဲ့ စိတ်တွေသာ ဖြစ်ပေါ်လို့နေရပါတယ်။

ဒါကြောင့်ပဲ သူ နမ်းရှိုက် ယုယပေးခဲ့သလို ကျမလည်း သူ့ခန္ဓာကို တရွေ့ရွေ့ နမ်းရှိုက်တို့ထိလျက်ပေးရင်း အောက်ဆင်းလာခဲ့ပါတယ်။ ကျမရဲ့ တို့ထိနမ်းရှိုက်မှုတွေကြောင့် သူ သာယာနေတာ၊ ကျေနပ်နေတာကို ထုတ်ဖော်ညည်းညူလေ၊ သူ့ကို ကောင်းစေချင်တဲ့ စိတ်က ပိုတိုးလာလေပါပဲ။

နောက်ဆုံး သူ့ပေါင်ကြားထဲ ကျမ ဝင်ထိုင်ပြီး ပေါင်တံမဲမဲ၊ ပေါင်ခွဆုံကြားနဲ့ လီးမွှေးကြမ်းကြမ်းတွေကို အရင်ဆုံး မက်မက်မောမော နမ်းရှိုက်ပေးနေမိပါတယ်။ ဒူးလေးထောင် ပေါင်လေးကားလို့ ကျမ အနမ်းကို ကြည်နူးကျေနပ်စွာ ခံယူနေတဲ့ သူ့ကို လျှာလေးနဲ့ တို့ထိလျက်စုပ်ပေးရင်း ဖြည့်ဆည်းပေးနေမိပါတယ်။

ပြီးတော့ ကျမ လုံးဝမထိရသေးတဲ့ သူ့လီးတံကြီးက တင်းမာထောင်ထပြီး တဆတ်ဆတ်တုန်လာတာကို ကြည့်ပြီး ပျော်နေမိပါတယ်။ နောက်တော့မှ ထောင်ထနေတဲ့လီးတံ အမြောင်းကြီးကို ကျမ နှာခေါင်းနဲ့ ကပ်ပြီး မက်မက်မောမော နမ်းရှိုက်ပေးလိုက်ပါတယ်။

ကျမရဲ့ နှာခေါင်း၊ နှုတ်ခမ်းနဲ့ လီးတံတလျောက်ကို တရွရွ ပွတ်သပ်နမ်းရှိုက်ပြီးမှ သူ့လီးထိပ်က လီးရည်ကြည်တွေကို နမ်းရှိုက်စုပ်ယူရင်း ပါးစပ်ထဲထည့်ကာ စုပ်ပေးလိုက်ပါတော့တယ်။ ရမ္မက်ကြောင့် ဖြစ်ပေါ်တဲ့ တပ်မက်ခြင်းအပြင် နှစ်လိုကြင်နာမှုတွေပါ ပေါင်းစပ်ထားတဲ့ ကျမရဲ့ဖြည့်ဆည်းမှုတွေဟာ ပိုမိုအသက်ဝင်ပြီး ပြီးပြည့်စုံနေတော့မှာပါ။

ဒါကြောင့် ကျမရဲ့ လီးစုပ်ပေး၊ လျက်ပေးနဲ့ လီးကို နှုတ်ခမ်းနဲ့ညှစ်ကာ ဂွင်းတိုက်ပေးမှုတွေကို ဦးနိုင်မှာ ဖင်တကြွကြွနဲ့ ဂဏာမငြိမ်နိုင်အောင် ကောင်းနေခဲ့ရပါတယ်။ ကျမကိုယ်တိုင်လည်း ပျော်နေမိသလို သူ့လီးထိပ်ကနေ စိမ့်ထွက်လာတဲ့ လီးရည်ကြည်တွေကိုလည်း နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် စုပ်ယူမျိုချပေးနေမိပါတယ်။

နောက်ဆုံးတော့ ဦးနိုင်လည်း ဘယ်လိုမှ မနေနိုင်တော့ပါဘူး။ အတင်းကုန်းထကာ သူ့လီးကို စုပ်ပေးထားတဲ့ သွားရည်တရွှဲရွှဲနဲ့ ကျမနှုတ်ခမ်းကို နမ်းစုပ်ပေးလာပါတယ်။

ပြီးတော့ သူ မနေနိုင်တော့ဘူး။ ကျမကို ပက်လက်အိပ်လိုက်။ သူ လိုးချင်ပြီလို့ ပြောလာပါတယ်။ ကျမလည်း အိပ်ရာအလယ်ကို �သွားကာ ပက်လက်လှဲ၊ ပေါင်ကားပေးပြီး သူ့ကို ကျမကိုယ်ပေါ် လာခဲ့ဖို့ လက်ကမ်းလို့ကြိုနေလိုက်ပါတော့တယ်။

ဦးနိုင်က ကျမကိုယ်ပေါ် အုပ်မိုးကာ သိုင်းဖက်ပြီး နှုတ်ခမ်းကို ဖွဖွညင်သာလေး နမ်းစုပ်ပေးလာပါတယ်။ ပြီးတော့ သူ့လီးကြီးကို အဖုတ်လေးထဲ တဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုးသွင်းလာခဲ့ပါတယ်။

ကျမလည်း ဒူးထောင်ပေါင်ကားပေးရင်း သူ့ကျောပြင်ကို ပွတ်သပ်သိုင်းဖက်ထားလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ သူ့အနမ်းများနဲ့အပြိုင် တုံ့ပြန်အနမ်းများပေးရင်း လီးကြီးတိုးဝင်လာတဲ့အရသာကို တစိမ့်စိမ့် ခံစားနေမိပါတယ်။ အဖုတ်ထဲက စီးပိုင်ပြည့်ကျပ်နေတဲ့ အထိအတွေ့ဟာ ကျမကို ရင်လှိုက်ခုန်စေရပြီး ကျေနပ်အားရနေမိပါတယ်။

ဒီလိုနဲ့ ဦးနိုင်နဲ့ကျမဟာ အနမ်းများ အပြန်အလှန်ပေးရင်း ကာမရေယဥ်ကြောထဲ တငြိမ့်ငြိမ့်ကူးခတ်နေခဲ့ကြပါတယ်။ သူက ကျမနှုတ်ခမ်းကိုတင် စုပ်နမ်းတာမဟုတ်ဘဲ ပါးပြင်၊ နားရွက်၊ လည်ပင်းစတဲ့နေရာတွေကို ပွတ်သပ်နမ်းရှိုက်ရင်း လိုးပေးနေခဲ့တာပါ။

ဒီကြားထဲ နို့တွေကို ပွတ်သပ်ဖျစ်ညှစ်ရင်း လိုးသလို တစ်ချက်တစ်ချက် ကုန်းကာ စို့ပေးတတ်ပါသေးတယ်။ ဒီတော့ ကျမမှာ အသဲတအေးအေး၊ ရင်တဖိုဖိုနဲ့ ရမ္မက်အရှိန်တွေ တက်နေရပါတော့တယ်။

ဒါကြောင့်ပဲ သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကို ဆွဲယူနမ်းစုပ်တတ်သလို ခေါင်းလေးကို မတ်ပြီး သူ့လည်ပင်း၊ ပခုံးနဲ့ ရင်အုပ်ကျယ်ကျယ်ကို တပ်မက်ပြင်းပြစွာ နမ်းရှိုက်ပေးနေမိပါတယ်။ ကာမအရှိန်တွေ တက်လာတာနဲ့အမျှ အလိုးခံရတာဟာ ကောင်းလွန်းနေခဲ့ပါတယ်။ ခံစားရသမျှကို ထုတ်ဖော်ညည်းညူလို့ ကျေနပ်နေမိပါတယ်။

သူ့ရဲ့ ကောင်းရဲ့လားဆိုတဲ့ အမေးနဲ့အတူ ကျမကလည်း ကျေနပ်အားရမှုအပြည့်နဲ့ ကောင်းလိုက်တာဆိုပြီး အခါခါရွတ်ဆိုညည်းနေမိပါတယ်။ ဒီလို နူးညံ့တဲ့ တဏှာဆန်ဆန် စကားလေးတွေ အပြန်အလှန်ပြောဆိုရင်း ကျမကို လိုးပေးဖို့ကို တောင်းဆိုနေမိသလို သူ့စိတ်ကြိုက်လိုးဖို့ကိုလည်း တဖွဖွ ပြော​နေမိပါတယ်။

ဦးနိုင်ကလည်း ဒုတိယအချီမို့ အေးအေးဆေးဆေးနဲ့ အချိန်ပေးကာ ဆွဲနေခဲ့ပါတယ်။ ကျမမှာသာ သူ့အလိုးအဆောင့်တွေကို ဆက်တိုက်ခံစားရင်း ရမ္မက်အဆိပ်တွေတက်ကာ အကြိမ်ကြိမ်ကောင်းပြီးရင်း ကောင်းနေခဲ့ရပါတယ်။

သူကလည်း ဒီတစ်ချီမှာ ကျမကို ပုံစံစုံအောင် လိုးပေးနေခဲ့တာပါ။ ပက်လက်ရိုးရိုးလိုးရင်းကနေ ကျမပေါင်တစ်ဖက်ကို ခွပြီး နောက်တစ်ဖက်ကို ကိုင်ကာ လိုးပေးသလို ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ပခုံးပေါ်တင်ပြီး သူ့ကိုယ်ကြီး ကြွကာ ကြွကာနဲ့ လိုးပေးပြန်ပါတယ်။

ဒီပုံစံကလည်း ထိမိလွန်းလို့ ကျမမှာ ဖျပ်ဖျပ်လူးနေရပြီး အရသာလည်း ပိုတွေ့ရပါတယ်။ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ထမ်းထားတော့ ကျမမှာ ဖင်အိုးလေးမြောက်ကြွနေရတာလေ။ ဒါကို သူက ဖိဖိပြီး အချက်မှန်မှန် ဆောင့်ချပေးနေတော့ ကျမမှာ အရူးအမူးကို ဖြစ်နေရပါတယ်။

ပြီးတော့ လိုးနေရင်းတန်းလန်းနဲ့ ရပ်ကာ ကျမကို ကုတင်ပေါ်မှာပဲ မတ်တတ်ရပ်ခိုင်းပြန်တယ်။ ကျမလည်း ဆက်တိုက်ပက်လက်လေး အလိုးခံပေးထားရင်း အကြိမ်ကြိမ် ကောင်းကာ နွမ်းနယ်နေရတာပါ။

ဒါပေမယ့် သူ့စိတ်ရှိသလို လိုက်ပါဖြည့်ဆည်းပေးချင်တာကြောင့် အားတင်းကာ ကုန်းထပြီး မတ်တတ်ရပ်လိုက်ပါတယ်။ သူလည်း မပြီးသေးဘဲနဲ့ ဘာလို့ ရပ်လိုက်တာလည်းဆိုတာ မစဥ်းစားနိုင်ပါဘူး။ ဒါပေမယ့် သူက ကြံကြံဖန်ဖန် လိုးတတ်သလို အကောင်းဆုံးတွေ ပေးတတ်မှန်းလည်း သိနေတာမို့ ရင်ဖိုစိတ်လှုပ်ရှားနေရပြန်ပါတယ်။

သူက ကျမကို ကုတင်ခေါင်းရင်းဘက်ဆီတွန်းပို့ရင်း သူ့ကို ကျောပေးပြီး နံရံဘက်ကို မျက်နှာမူကာ မတ်တတ်ရပ်စေပါတယ်။ ပြီးတော့ သူက ကျမ ဖင်နောက်မှာ ထိုင်ချပြီး တင်ပါးနှစ်ခြမ်းကို ဖြဲလို့ ညစ်ပတ်ပေပွေနေတဲ့ အဖုတ်လေးကို လျှာနဲ့ လျက်ပေးနေပြန်ပါတယ်။

ကျမလည်း အားနာသွားတယ်။ ဒါပေမယ့် သူက ဖင်ကို အတင်းဆုပ်ကိုင်ပြီး ဖြဲကာ ဖင်အောက်ထဲဝင်လို့ မက်မက်စက်စက်ကို လျက်ပေးနေခဲ့တာပါ။ ကျမလည်း အားမနာနိုင်တော့ဘဲ သူ လျက်လို့ကောင်းစေရန် ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ပိုကားပေးပြီး ဖင်ကို အနောက်ပစ်ပေးထားလိုက်မိပါတယ်။

ဒါပေမယ့် လိုးနေရင်းနဲ့ ရပ်ကာ စောက်ပတ်လျက်ခံရတာမို့ ကျမစောက်ပတ်လေးဟာ ကျဥ်ကာ စိမ့်တက်နေရပါတယ်။ နူးညံ့တဲ့ အဖုတ်အတွင်းသားနံရံတွေဟာ စောက်ရည်တွေနဲ့ နူးအိနေခဲ့တာလေ။ ထို့အပြင် သူ့လီးမာမာကြီးနဲ့ အကြိမ်ကြိမ်ပွတ်တိုက်တွန်းဆွဲတာကို ခံထားရပါသေးတယ်။

ဒါကြောင့်ပဲ သူ့လျှာဖျားကြီးနဲ့ ထပ်လျက်ပေးလာတဲ့အခါမှာ အချိန်ကြာကြာမခံစားနိုင်တော့ပါဘူး။ အဖုတ်ထဲက ကျဥ်တက်နေသမျှကို ဖင်လေးတဆတ်ဆတ်တုန်ခါလို့နေရပါတယ်။

ဒါကြောင့်ပဲ ဦးနိုင်ကို မြန်မြန်ပြန်လိုးပေးဖို့ တောင်းဆိုရပါတော့တယ်။ ဒီတော့မှ သူလည်း ကျမနောက်မှာ မတ်တတ်ကပ်ရပ်လိုက်ပါတယ်။

ပြီးတော့ အဖုတ်လေးက အနောက်ကို ပြူထွက်လာစေဖို့ ခါးကို နောက်နည်းနည်းဆွဲလိုက်ပါတယ်။ တဆက်တည်း သူ့လီးကြီးကို နူးအိပွင့်အာနေတဲ့ ကျမအဖုတ်ဝမှာ တေ့လို့ စွတ်ခနဲ ထိုးသွင်းလိုက်ပါတယ်။

ဒီလိုနဲ့ ကျမဟာ ကုတင်ထက်မှာပဲ နံရံဘက်လှည့်ကာ မျက်နှာမူရင်း မတ်တတ်အလိုးခံရပါတော့တယ်။ လေးဘက်ထောက် ဖင်ကုန်းပေးထားရတဲ့ ပုံစံမျိုးမဟုတ်တာမို့ အစမှာ နေပေးရတာ သိပ်အဆင်မပြေပေမယ့် လိုးတတ်တဲ့ ဦးနိုင်ကြောင့် တဖြည်းဖြည်းနဲ့ အရသာတွေ့လာခဲ့ပါတယ်။

အဖုတ်ထဲ လီးဝင်တာချင်းအတူတူပေမယ့် ထိတွေ့ ရိုက်ခတ်မှုခြင်း တစ်မူကွဲပြားသလို ခန္ဓာကိုယ်ချင်း ပွတ်သပ်ထိတွေ့မှုကလည်း တစ်မျိုးထူးနေခဲ့ပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ အနောက်ကနေ ပင့်ကော်ကာ ဖိကြိတ်ပြီး လိုးပေးနေတာနဲ့အပြိုင် ကျမဖင်လေးကိုလည်း အနောက်ကို ပစ်ပေးပြီး ဝင် ဝင်လာတဲ့ သူ့လီးကြီးကို ဖိနှဲ့ပေးနေမိပါတယ်။

ဒီတော့ ကျမအဖုတ်လေးရဲ့ အတွင်းသားနံရံတွေဟာ လီးကြီးရဲ့ ပွတ်ဆွဲထိတွေ့မှုနဲ့အတူ ဖိကြိတ်မွှေနေတဲ့ ဒဏ်ကို ကြက်သီး တဖျန်းဖျန်းထအောင် ဖြစ်နေစေရပါတယ်။ ကျမလည်း အဖျားတက်သလို တုန်ယင်နေရင်းပင် ဒီအထိအတွေ့တွေကို ထပ် ထပ်ပြီး လိုချင်နေမိပါတယ်။

ဦးနိုင်ကလည်း နောက်ကနေ ကျမခန္ဓာကိုယ်လေးကို ရင်ခွင်ထဲထည့်ပြီး ဖိကြိတ်လိုးပေးရင်း နို့တွေကို ဖျစ်ညှစ်ဆုပ်နယ်ပေးနေခဲ့ပါတယ်။ ပြီးတော့ လည်ပင်းလေးကို နမ်းရှိုက်နေသလို ကျမ မျက်နှာကို လည်ပြန်လေးလှည့်စေပြီး နှုတ်ခမ်းတွေကို စုပ်နမ်းပေးနေပါသေးတယ်။

ဒီလို တငြိမ့်ငြိမ့်နဲ့ အမြင့်ဆုံးမှာ ဝဲပျံနေစေရတဲ့ ခံစားမှုတွေကပဲ ကျမကို အသဲတွေယားစေရပြီး တစ်ကိုယ်လုံး တဖျိုးဖျိုး၊ တဖျဥ်းဖျဥ်းနဲ့ ကာမအဆိပ်တွေ တက်နေစေရပါတယ်။ အထိအတွေ့တွေနောက် လိုက်ပါမျောလွင့်သွားချိန်မှာ ပေါင်တွေ၊ ဒူးတွေ တုန်ခါပြီး ခြေခိုင်အောင်ပင် မရပ်နိုင်တော့ပါ။

ဒါကြောင့်ပဲ ကျမ လက်တွေနဲ့ ဦးနိုင်ကိုယ်ကို နောက်ပြန်ဆွဲထိန်းထားရပါတယ်။ ပြီးတော့ နို့တွေ ဆုပ်နယ်ခံလို့ ပွတ်သပ်နမ်းရှိုက်ရင်း ကပ်ညှောင့်အလိုးခံနေရတာကို မခံစားနိုင်အောင် ဖြစ်လာရပါတယ်။ တစိမ့်စိမ့် ကျဥ်တက်အီစိမ့်နေရတာထက် ခပ်ကြမ်းကြမ်းသာ အလိုးခံလိုက်ချင်ပါတော့တယ်။

အဖုတ်ထဲက ကျဥ်တက်တုန်ခါမှုက ခြေထောက်တွေကိုပင် ယိုင်နဲ့နေစေရပြီလေ။ ဒါကြောင့်ပဲ ဦးနိုင်ကို အိပ်ရင်းနဲ့ လိုးရအောင်၊ ပြင်းပြင်းလေး လိုးပေးနော်လို့ ပူဆာမိပါတယ်။

ဒီတော့မှပဲ ဦးနိုင်မှ အဖုတ်ထဲက လီးကို ချွတ်ကာ လူချင်းခွာပေးပါတယ်။ ပြီးတော့ သူ ပက်လက်အိပ်ပေးမယ်၊ ကျမအရမ်း စိတ်ထနေရင် အပေါ်ကနေ စိတ်ကြိုက်တက်ဆောင့်ပြီး လိုးနော်လို့ ပြောကာ ပက်လက်အိပ်ပေးလာပါတယ်။

ကျမလည်း တွေဝေမနေတော့ပါဘူး။ သူနဲ့က တွေဝေရှက်ရွံနေရမယ့် သူတွေလည်း မဟုတ်တော့ဘူးလေ။ ပြီးတော့ ကျမမှာ ဖြစ်ပေါ်နေတဲ့ ရမ္မက်ဆန္ဒတွေကြောင့်လည်း သူဆန္ဒရှိတာကို ဖြည့်ဆည်းပေးချင်နေသလို သူ ခိုင်းတဲ့အတိုင်း လုပ်ပေးဖို့လည်း အသင့်ရှိနေခဲ့ပါပြီ။

ဒါကြောင့် တုံ့ဆိုင်းမနေဘဲ ဦးနိုင်ပေါင်ပေါ် ခွကာ မတ်မတ်ထောင်နေတဲ့ လီးထိပ်ကြီးနဲ့ အဖုတ်ဝကို တေ့ကာ ထိုင်ချလိုက်ပါတယ်။ လျောလျောလျူလျူဝင်သွားပေမယ့် လီးထိပ်ခေါင်းကြီးရဲ့ ပွတ်တိုက်မှုကို ထိထိမိမိခံစားလိုက်ရပါတယ်။

ကျမဟာ ထိုပွတ်တိုက်ထိတွေ့မှုကိုပဲ အရသာခံကာ ဒူးလေးထောက်လို့ ကိုယ်လေးကို ကြွကာ ကြွကာနဲ့ ခပ်သွက်သွက် လိုးဆောင့်ပေးနေမိပါတယ်။ ပွတ်ဆွဲထိခတ်လေ၊ ခံစားရတာကောင်းလေ ဖြစ်သလို ရမ္မက်တွေ ထန်ကာ ပိုမိုတောင့်တမှုတွေ ဖြစ်ရလေပါပဲ။

ဒါကြောင့် ရမ္မက်ထန်ထန်နဲ့ ဦးနိုင်ရင်ဘတ်ပေါ် လက်ထောက်အားယူလို့ အရှိန်ပါပါလေး ပစ်ဆောင့် လိုးပေးနေခဲ့ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် သူ့လီးထိပ်ကြီးက ကျမ အတွင်းသားနံရံနဲ့ သားအိမ်ထိပ်ကို အရှိန်နဲ့ ပစ်တိုက်ထိခတ်ခံရတိုင်း မျက်လုံးတွေလန်တက်အောင် တစ်ကိုယ်လုံး ကျဥ်တက်အီစိမ့်သွားနေရပါတယ်။

ထိုကဲ့သို့ နာကျင်ခံခက်ရကာ ညည်းသံတွေ ထွက်နေရပေမယ့် ထိုဝေဒနာကိုပင် စွဲမက်ကာ ထပ်မံတောင့်တနေမိပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ တစ်ကိုယ်လုံး တုန်တက်ရမ်းခါနေရအောင် သူ့အပေါ်ကနေ ခပ်သွက်သွက်၊ အားပါပါလေး တက်ဆောင့်လိုးရင်း ကာမပန်းတိုင်ကို ချီတက်နေမိပါတယ်။

ဦးနိုင်လည်း ကာမအမြင့်ဆုံးအချိန်ကိုရောက်နေခဲ့ပါပြီ။ သူကလည်း ကျမ ရင်သားတွေကို ပွတ်သပ်ဖျစ်ညှစ်ပေးသလို ကျမ ဆောင့်ပေးတာနဲ့အညီ ခါးလေးကို ကိုင်ပြီး အောက်ကနေ ပင့်ကာ ဆောင့်ပေးလာပါတယ်။

ကျမလည်း ဦးနိုင်မျက်နှာကို ကြည်ကြည်နူးနူးကြည့်ရင်း ဦးနိုင် .. ကောင်းရဲ့လား၊ ကျမ လိုးပေးတာ ကောင်းရဲ့လားလို့ အခါခါမေးရင်း ဆောင့်ပေးနေမိပါတယ်။ သူ့ရဲ့ ရင်အုပ်ကျယ်ကြီးနဲ့ ပခုံးကို ပွတ်သပ်ဆုပ်ကိုင်ရင်း သူ့ကိုယ်ပေါ်ကနေ တက်ဆောင့်ပေးနေရတာကို ကျေနပ်အားရနေမိပါတယ်။

ဒီလိုနဲ့ ကျမတို့ဟာ တစ်ဦးကိုတစ်ဦး ရမ္မက်ခိုးဝေနေတဲ့ မျက်ဝန်းများနဲ့ အပြန်အလှန် စူးစိုက်ကြည့်ရင်း အပေးအယူမျှမျှနဲ့ လိုးနေခဲ့ကြပါတယ်။ ရမ္မက်အရှိန်တွေ တက်လာတာနဲ့အမျှ အထိအတွေ့ အလိုးအဆောင့်တွေ ပိုကြမ်းလာသလို အသိတွေလွတ်ကာ ကာမနယ်ထဲကို အလုံးစုံရောက်ရှိနေခဲ့ရပါပြီ။

ဆောင့်ပေးနေရင်းနဲ့ပင် ကျမတစ်ကိုယ်လုံးလည်း တဖျဥ်းဖျဥ်းနဲ့ တုန်တက်နေရပါတယ်။ နောက်ဆုံး ဦးနိုင်ရင်ဘတ်ပေါ်မှာ မှောက်အိပ်ပြီး သူ့နှုတ်ခမ်းကို တပ်မက်မှုပြင်းပြင်းနဲ့ နမ်းရှိုက်ပေးနေမိပါတယ်။

ဒီအချိန်မှာ ဦးနိုင်ကလည်း ကျမခါးကို စုံကိုင်ကာ အောက်ကနေ တဖေါင်းဖေါင်းမြည်အောင် ပင့်လိုးပေးလာခဲ့ပါတယ်။ ကျမမှာတော့ သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကို အငမ်းမရနမ်းစုပ်ရင်း သူ့ပခုံးကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်ကိုင်ဖျစ်ညှစ်ထားမိပါတယ်။

ဦးနိုင်ရဲ့ ပင့်ဆောင့်လိုးချက်များကို ဒူးထောက်၊ ဖင်လေးမြောက်ကြွကာ အလိုးခံပေးနေရင်း အကြောများ တုံ့ဆွဲတုန်တက်လို့ တအီးအီးညည်းကာ ကာမပြီးခြင်း တုံ့ပြန်မှုများကို တနင့်တပိုး ခံစားနေရပါတယ်။ တစ်ချိန်တည်းမှာပဲ ဦးနိုင်ကလည်း ကျမအဖုတ်ထဲကို လီးတဆုံး ပင့်ဆောင့်ဖိကပ်ရင်း သူ့သုတ်ရည်တွေကို ပန်းထည့်လာပါတော့တယ်။

အဖုတ်ထဲအပြည့် ပူနွေးနွေးသုတ်ရည်တွေ ပန်းထည့်ခံနေရင်းပင် ကျမမှာ ကျေနပ်ကြည်နူးနေမိပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ ဦးနိုင်ရင်ဘတ်ပေါ်မှာ ဖိအိပ်ဖက်ထားရင်း တဆတ်ဆတ်တုန်ယင်ညည်းညူလို့ ကာမအရသာများကို ယစ်မူးခံစားလို့ သာယာနေမိပါတော့တယ်။

 

အခန်း (၆)

ကျမဟာ သောက်လို့မပြေတဲ့ ကာမဆားငံရေကို အသာငမ်းငမ်းသောက်သုံးပျော်ပါးနေမိရင်း အချိန်တွေ တရွေ့ရွေ့ကုန်ဆုံးလာခဲ့ပါတယ်။ သုံးလဆိုတဲ့ အချိန်ဟာ ထိုင်စောင့်နေရင်သာ ကြာရှည်ငြီးငွေ့ဖွယ် ကောင်းရပေမယ့် ကာမပင်လယ်ထဲ မျောလွင့်ပျော်ပါးနေမိတဲ့ ကျမအဖို့တော့ အချိန်ကုန်တာ မြန်သလားတောင် ထင်ရပါတယ်။

အရင်က ကိုစိုး နယ်ဘက် တစ်လလောက် အလုပ်သွားလုပ်ရင်တောင် ကျမအတွက် ကြာရှည်လွန်းတယ် ထင်ရပါတယ်။ မိသားစု အဆင်ပြေစေဖို့ အလုပ်သွားလုပ်ရတာ သိနေပေမယ့်လည်း မိန်းမသဘာဝအရ လင်ယောက်ျားကို လွမ်းဆွတ်သတိရတတ်တာပါပဲ။

ကလေးတွေတစ်ဖက်၊ စျေးရောင်းရတာတစ်ဖက်နဲ့ မနိုင်မနင်းဖြစ်ရတိုင်း ကူညီဖေးမတတ်တဲ့ ယောက်ျားကို သတိရမိတာပေါ့။ ပြီးတော့ ကလေးတွေ နေမကောင်းတာမျိုးနဲ့ အခက်အခဲလေးတွေတွေ့ကြုံရတိုင်း အားကိုးယုံကြည်ရတဲ့ အိမ်ဦးနတ် ခင်ပွန်းသည်ကို တမ်းတမျှော်ကိုးမိတာ အမှန်ပါ။

ပြီးတော့ လင်ရယ်၊ မယားရယ် ဖြစ်နေမှတော့ အိပ်ရာဝင်ချိန်မျိုးမှာ ကိုစိုးကို သတိပိုရတတ်တာ မထူးဆန်းပါဘူး။ အများအားဖြင့် ကိုစိုးသွားပြီး တစ်ပတ်လောက်ကြာရင် ညအိပ်ရာဝင်ချိန်မျိုးမှာ ယောက်ျားရဲ့ အထွေးအပွေ့ကို ခံယူရင်း မှေးစက်အိပ်ချင်တတ်တာပါပဲ။

ဒါပေမယ့် ဒီတစ်ခါမှာတော့ ကျမဟာ ကိုစိုးကို မေ့ဖျောက်ထားခဲ့မိပါတယ်။ ကိုစိုးကို သတိရမိတာနဲ့ ကျမ ရင်ထဲမှာ စိုးရိမ်ပူပန်မှုတွေသာ ဖြစ်ပေါ်နေခဲ့ပါတယ်။ အရင်လို ယောက်ျားနဲ့ ခွဲရလို့ သတိရတာမျိုး၊ တမ်းတမျှော်လင့်ပြီး စောင့်စားတာမျိုး မဖြစ်ပေါ်မိတော့ပါ။

ဒါကလည်း ကိုစိုးအပေါ် မချစ်တော့လို့ မဟုတ်ပါဘူး။ ကိုစိုးနဲ့ အိမ်ထောင်ရေးဟာ ကျမရဲ့ စက်ဆုပ်ဖွယ် အမှားတွေကြောင့် အဆုံးသတ်သွားပြီလို့ ခံယူထားလိုက်မိတာကြောင့်လည်း ပါပါတယ်။ ဒီလိုလက်ခံထားခဲ့ပြီးချိန်မှာပဲ ကျမဟာ ပျော်နိုင်ခွင့်ရှိတဲ့ အချိန်လေးမှာ ကာမပင်လယ်ထဲ ကမ်းမမြင် လမ်းမမြင် မျောလွင့်ပျော်ပါးနေခဲ့မိတာပါ။

ကိုစိုး ပြန်လာဖို့ ရက်တွေနီးလာလေ ကျမရဲ့ သိသိနဲ့ မိုက်မဲပျော်ပါးနေမိတာတွေ ရပ်တန့်ပစ်ရဖို့ နီးလာလေပါပဲ။ ဒါကြောင့်ပဲ ဒီလပိုင်းထဲမှာ ကျမရဲ့ ကိုယ်ခန္ဓာတင်မကဘဲ စိတ်ကပါ ဦးနိုင်နဲ့အတူ ကာမနွံထဲ ပျော်ပျော်ကြီး ဖြတ်သန်းနေခဲ့မိပါတယ်။

လက်လွှတ်ဆုံးရှုံးရတော့မယ်ဆိုတာ သိလာလေ၊ တပ်မက်မှုက ပိုကြီးလာတတ်တာ သဘာဝပါပဲ။ ဒါကြောင့်ပဲ ဦးနိုင်နဲ့ ကျမဟာ စိတ်တူကိုယ်တူနဲ့ အဆုံးစွန် ဖြည့်ဆည်းပျော်ပါးမိခဲ့ကြပါတယ်။

တည်ခိုခန်းမှာ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ကဲရတဲ့ အရသာကို သိသွားတော့ ကျမတို့နှစ်ယောက်ဟာ အချိန်းအဆက်လုပ်ပြီး မြို့က တည်းခိုခန်းကိုပဲ ၃ ခါလောက်ရောက်ဖြစ်ခဲ့ကြပါတယ်။ ဒါတောင် ဦးနိုင်က အချိန်မရှိမှ ခဏတဖြုတ်ရောက်လာတတ်တာမျိုးတွေ ရှိပါသေးတယ်။ အဲဒါဆိုရင်တော့ အရင်တွေ့နေကျ ဆောက်လက်စတိုက်မှာ ခပ်မြန်မြန်သွားတွေ့ကြပါတယ်။

ထိုကဲ့သို့ လူမသိအောင် အမြန်တွေ့ရတဲ့ အခါမျိုးမှာတော့ ဦးနိုင်ကျေနပ်အောင်သာ ဖြည့်ဆည်းပေးခဲ့ရတာ များပါတယ်။ ကျမတို့ ညီအမရဲ့ အိမ်ထောင်ရေးဖောက်ပြန်မှုကို ရိပ်မိသိရှိနေတဲ့ အမေနဲ့ ညီမကြောင့် အပြောသက်သာအောင်တော့ ဆင်ခြင်ရသေးတယ်လေ။

ဒါကြောင့် အချိန်မရတဲ့ အခြေအနေမှာ ဦးနိုင်ရဲ့ ဆန္ဒပြည့်ဝဖို့ကိုပဲ အရေးပေးခဲ့ပါတယ်။ ဆောက်လက်စတိုက်မှာ တွေ့ဖြစ်ရင်တော့ သူ တစ်ချီကောင်း မြန်မြန်ပြီးအောင်လို့ လီးစုပ်ဂွင်းထုပေး၊ သူ့အကြိုက် ဖင်ကို ပစ်ကုန်းပေးပြီး သူ့ရဲ့ ကြမ်းတမ်းပက်စက်သမျှကို ကျေကျေနပ်နပ် အပြောခံ၊ အလိုးခံပေးဖြစ်ခဲ့ပါတယ်။

သူက ကျမအဖုတ်လေးကို လျက်ပေးရင်တောင် အချိန်မရတာမို့ သိပ်ကြာကြာအလျက်မခံဖြစ်တော့ပါဘူး။ ရသမျှအချိန်လေးမှာ ဦးနိုင်ကောင်းအောင်သာ အချိန်ပေး၊ ပြုစုယုယပေးရင်း ကြည်နူးဖြစ်ခဲ့ရပါတယ်။

အမနဲ့ ကိုထွန်းလည်း သူတို့နည်း သူတို့ဟန်နဲ့ ဒီလိုပဲ တွေ့ဖြစ်ကြမှာပါ။ အမကလည်း သူ့လင် အလစ်ကို ချောင်းရပါတယ်။ ကျမကလည်း စျေးလည်း ရောင်းရသလို အမေနဲ့ ကလေးတွေကလည်း ရှိသေးတယ်လေ။ ဒီလိုနဲ့ ကျမတို့ ညီအမနှစ်ယောက်ဟာ လင်ငယ်တွေနဲ့ ရှာကြံပျော်ပါးနေမိကြပါတယ်။

တစ်ခါတလေ ဦးနိုင်လာချိန် ညနေစောင်းနေရင်တော့ ဆောက်လက်စတိုက်ကို သွားဖို့ အဆင်မပြေပါဘူး။ ဒီလိုအခါမျိုးမှာတော့ ဦးနိုင် ရှာကြံထားတဲ့ လူလစ်တဲ့နေရာမျိုးတွေ၊ ကွင်းဘေးချုံကြားတွေမျိုးမှာ နှစ်ဦးသားထိုင်ပြီး ခဏတွေ့ဖြစ်ကြပါတယ်။

ဒီလိုနေရာမျိုးတွေမှာတော့ အလိုးခံပေးလို့ အဆင်မပြေဘူးလေ။ ဒါကြောင့်ပဲ ဦးနိုင်ကျေနပ်အောင် လူရိပ်လူခြေကြည့်ရင်း နမ်းရှိုက်ပွတ်သပ်ပေး၊ လီးစုပ် ဂွင်းထုပေးတာမျိုးတော့ အကောင်းဆုံးလုပ်ပေးဖြစ်ပါတယ်။

ဒီလို မစို့မပို့တွေ့ရတဲ့ အခါတွေမှာ ကျမရဲ့ ကာမဆန္ဒပြည့်ဝပြီးမြောက်ခြင်း မဖြစ်ခဲ့ရပေမယ့် ရင်ခုန်ကျေနပ်နေမိပါတယ်။ တကယ်ဆိုရင် အိမ်ထောင်ရေးဖောက်ပြန်တယ်ဆိုကတည်းက ခိုးတွေ့ရချိန်တိုင်းမှာ လင်ငယ်က ပေးတဲ့ ကာမအရသာတွေကို ခံစားပျော်ပါးချင်လို့ပါ။

လင်ကြီးအပေါ် သစ္စာမဲ့ပြီး လင်ငယ်ရဲ့အပြုအစုအယုအယတွေအပေါ်မှာ အပြည့်အဝသာယာချင်တတ်တာပါပဲ။ ဒါပေမယ့် အဆုံးစွန်ထိ ရင်းနှီးပတ်သတ်မှုတွေ များလာပြီး နှစ်ဦးသားခံစားချက်တွေ ဝေမျှဖလှယ်မိကြချိန်မှာတော့ မမြင်နိုင်တဲ့ ကြိုးတွေ ရစ်ပတ်တွယ်နှောင်လာမိကြပါတယ်။

ကျမနဲ့ ဦးနိုင်ဟာ အများက လက်မခံနိုင်တဲ့ ကဲ့ရဲ့ရှုတ်ချဖွယ် လူသားနှစ်ဦးဖြစ်နေခဲ့ပြီလေ။ စောင့်ထိန်းရမည့် စည်းတွေကို ကျော်လွန်ဖျက်စီးပြီး တည်ဆောက်ထားကြတဲ့ ပတ်သတ်မှုကြောင့်ပဲ တစ်ဦးနဲ့တစ်ဦး နားလည်စာနာမှုတွေ ဖြစ်ပေါ်လာခဲ့တယ်နဲ့တူပါတယ်။

ဒါကြောင့်ပဲ နောက်ပိုင်းတွေ့ချိန်တွေမှာ ဦးနိုင် ကောင်းစေဖို့သာ ဦးစားပေးဖြစ်ပြီး ကျမရဲ့ ကာမဆန္ဒမပြည့်ဝလျှင်လည်း ကျေနပ်နေခဲ့ပါတယ်။ ကျမကြောင့် သူကျေနပ်သွားတာကိုပဲ ကြည်နူးနေရင်းပဲ အိမ်ပြန်ဖြစ်ခဲ့ရပါတယ်။

ဒါပေမယ့် မြို့က တည်းခိုခန်းရောက်လျှင်တော့ ဦးနိုင်ရဲ့ ပြင်းထန်ကြီးမားလှတဲ့ ရမ္မက်မာန်တွေကြောင့် ကျမ အကြိမ်ကြိမ် ပြီးမြောက် ကျေနပ်ရတာပါပဲ။ ဦးနိုင်ရဲ့ နုရွယုယမှုတွေကို ရင်လှိုက်ခုန်အောင် ခံစားသာယာရသလို ကြမ်းတမ်းပက်စက်တဲ့ ပြုမူဆက်ဆံပုံတွေကြောင့်လည်း ရင်တဖိုဖိုနဲ့ ကျေနပ်အားရခဲ့ရတာပါပဲ။

သူ့အပျော်မယားတစ်ယောက်လို ပြောဆိုဆဲဆိုတာကိုလည်း ကျေနပ်နေခဲ့ပြီး သူ့အကြိုက် ညစ်ညမ်းတဲ့စကားများကိုလည်း စိတ်လိုလက်ရပြန်ပြောနေတတ်ပါပြီ။ နောက်ဆုံး သူက ပါးရိုက်ပြီး ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်းလိုးရင်တောင် မျက်ရည်အဝိုင်းသားနဲ့ မျက်နှာလေးကို မော့၊ ပါးလေးခံပြီး အပြုံးမပျက် ဖြည့်ဆည်းပေးနေတတ်ပါပြီ။

ကျမခန္ဓာကိုယ်ဟာလည်း ဦးနိုင်ရဲ့ သုတ်ရည်တွေ စွန့်ထုတ်စရာ နေရာဖြစ်နေခဲ့ရပါပြီ။ သူက လီးရည်တွေကို ကျမခန္ဓာကိုယ်ထဲ ထည့်သွင်းရုံသာမကဘဲ ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်အနှံ့လည်း ပတ်ဖြန်းရင်း အရသာခံခဲ့တာလေ။

ကျမကလည်း သူ့လီး ညစ်ပတ်ကြီးကို မက်မက်မောမော စုတ်လျက်သန့်စင်ပေးရတာကို ပျော်နေတတ်ပါပြီ။ ဒါတင်မကသေးဘဲ ကျမ ပါးစပ်ထဲအပြည့် ပန်းထည့်ပေးတဲ့ သုတ်ရည်ဖြူပျစ်ပျစ်တွေကိုလည်း မျိုချကာ အရသာခံနေတတ်ပါပြီ။

ကျမဟာ နောက်ဆုတ်ပြန်လှည့်လို့မရအောင်ပင် ဘဝလမ်းမှားကို ကာမအပျော်ကျူးကာ အဆုံးထိ လျောက်လှမ်းနေမိခဲ့ပါပြီ။ ဒါတွေကြောင့်ပဲ ကိုစိုးပြန်လာတော့မယ့် ရက်နီးလာတဲ့အခါမှာ ကျမ တုန်လှုပ်နေမိတာ အမှန်ပါ။

ကိုစိုးပြန်လာမယ့် ရက်ကိုတော့ အတိအကျမသိရပါဘူး။ ဒါပေမယ့် ၃ လပြည့်တော့မှာဆိုတော့ ဒီရက်ထဲ ပြန်လာတော့မှာ သေချာပါတယ်။ ကျမအတွက် ရှောင်လွှဲလို့မရတဲ့ ပူဆွေးကြေကွဲရမယ့် နေ့ရက်တွေကတော့ နီးစပ်လာခဲ့ပါပြီ။

ကျမဘက်က မရည်ရွယ်ပါဘဲ ဖြစ်ခဲ့တဲ့ မှားယွင်းမှုအပေါ် ထိတ်လန့်ကြောက်ရွံစိတ်ကပဲ အမှားနွံထဲ ရောက်ရှိသွားစေခဲ့ရတာပါ။ ပြီးတော့ ညစ်နွမ်းတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်နဲ့ လင်ယောက်ျားကို ရင်မဆိုင်ချင်တာကနေ ကျမကို ဖောက်ပြန်မှုဝဲဂယပ်ထဲကို ကျဆင်းနစ်မြှုပ်စေခဲ့ရပါတယ်။

ဒါကြောင့်ပဲ ကိုစိုးပြန်လာရင်တော့ ကျမ ဖောက်ပြန်ခဲ့မိတာကို အရိပ်အမွတ်ပြောပြဝန်ခံကာ လမ်းခွဲပေးဖို့ တောင်းဆိုဖို့ပဲ ရှိပါတော့တယ်။ ကိုစိုးရဲ့ဒေါသကို ကြောက်သလို ဖြစ်လာနိုင်မယ့် အနိဌာရုံတွေကိုလည်း မတွေးရဲပါ။

ဒါပေမယ့် မှားပြီးမှတော့ ရဲရဲရင်ဆိုင်ဖို့ပဲ ရှိပါတော့တယ်။ ကိုစိုးနဲ့ ကလေးတွေဘဝ မနစ်မွန်းရအောင်တော့ ကျမ ကြိုးစားရပါမယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ ဦးနိုင်နဲ့ ဖောက်ပြန်နေတာကို လုံးဝရပ်တန့်ဖို့ ကြိုးစားနေခဲ့ရတာပါ။

ဒါပေမယ့် ကျမရဲ့ အသွေးအသား ခန္ဓာကိုယ်နဲ့ စိတ်အာရုံကိုပါ လွှမ်းမိုးကြီးစိုးထားတဲ့ ရမ္မက်အဆိပ်တွေကို တွန်းလှန်ရတာ မလွယ်ပါဘူး။ ဒါကြောင့်ပဲ ထပ်ကာ ထပ်ကာ တောင့်တနေတတ်တဲ့ ရမ္မက်ဆန္ဒနဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ရဲ့ ဖောက်ပြန်စွဲလမ်းမှုတွေကပဲ ကျမကို အမှားနွံထဲ တဝဲလည်လည် ဖြစ်နေစေခဲ့ပါတယ်။

ဒါပေမယ့် အခုချိန် ရပ်တန့်နိုင်မှ ဆိုးရွားလှတဲ့ အနိဌာရုံတွေကို တားဆီးနိုင်မှာလေ။ ဒါကပဲ သန့်ရှင်းရိုးသားတဲ့ ကျေးဇူးရှင်ခင်ပွန်းနဲ့ အပြစ်ကင်းတဲ့ ကလေးတွေဘဝကို မထိခိုက်ရမှာပါ။ အမိုက်မ ကျမက မိသားစုအတွက် ဒီလောက်တော့ နောက်ဆုံးအနေနဲ့ ပေးဆပ်ခွင့် ရချင်ပါတယ်။

တစ်ဖက်မှာလည်း ဦးနိုင်က ကျမနဲ့ လမ်းခွဲဖို့ကို မပြတ်သားနိုင် ဖြစ်နေခဲ့ပါတယ်။ သူကလည်း ရရှိပိုင်ဆိုင်ထားတဲ့ အရာတစ်ခုကို လွယ်လွယ်နဲ့ မစွန်လွှတ်ချင်တာကို ကျမ နားလည်ပါတယ်။

ကျမကိုယ်တိုင်တောင် ဒီကာမအမှားတွေအပေါ် တက်မက်မှုကြီးနေခဲ့တာလေ။ စွန့်လွှတ်ဖို့ တွေးမိတိုင်း နှမြောသလို ခံစားနေမိပါတယ်။ ဒါပေမယ့် မိသားစုဘဝတွေကို ထည့်တွက်လို့သာ ရပ်တန့်ဖို့ ဆုံးဖြတ်ရတာ မဟုတ်လား။

မှားမှန်းသိသိနဲ့ သာယာခဲ့မိကာ မိုက်လုံးကြီးခဲ့ကြတဲ့ ကျမတို့နှစ်ဦးဟာ စွန့်လွှတ်ဖို့ကို တွေဝေနေကြတာ သဘာဝကျပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ ဦးနိုင်က ကျမ အိမ်ထောင်ကွဲပြီးရင်လည်း သူဆက်ပြီး တာဝန်ယူချင်တယ်လို့ ပြောလာနေပါတယ်။

ဒါက စကားလှအောင် သူ ပြောတာပါ။ တကယ်တော့ ကျမက သူ့မယားငယ်အဖြစ်နဲ့ သူ့အလိုးကို ဆက်ခံပေးရမယ့် သဘောပါပဲ။ ဒါကတော့ ကျမအနေနဲ့ စဥ်းစားဆုံးဖြတ်စရာတွေ ဆက်ရှိနေခဲ့ပါတယ်။

ကျမက ဦးနိုင်နဲ့ ဖောက်ပြန်နေခဲ့မှတော့ သူ့မယားငယ်ဖြစ်ရလည်း မထူးပါဘူး။ ဒါပေမယ့် ကျမရဲ့ အေးချမ်းတည်ငြိမ်တဲ့ မိသားစုဘဝ ပြိုကွဲခံပြီးမှတော့ ဦးနိုင်ရဲ့ မယားငယ်အဖြစ် တစ်သက်လုံး မနေနိုင်တော့ပါ။

ကျမဘဝကို လူအများ ကဲ့ရဲ့ရှုတ်ချစရာ ဖောက်ပြန်တဲ့ မိန်းမအဖြစ် ခံယူရပါဦးမှာပါ။ ဒီအရိပ်ဆိုးက ကျမ တစ်ဘဝလုံး လိုက်ပါနေတော့မှာပါ။ လူတွေက ကျမရှေ့မှာ အပြုံးနဲ့ ပြောဆိုဆက်ဆံတတ်ကြပေမယ့် ကွယ်ရာမှာ နှာခေါင်းရှုံ့၊ ကဲ့ရဲ့နေကြမှာပါ။

ဒီကြားထဲ သူများတကာ ထပ်ကဲ့ရဲ့စရာဖြစ်ရမယ့် အဖေအရွယ် လူကြီးရဲ့ မယားငယ်၊ အမြှောင်မယား၊ အပျော်မယားတစ်ယောက်အဖြစ်နဲ့တော့ ဘဝကို ဆက်မဖြတ်သန်းနိုင်တော့ပါ။ ပြီးတော့ ဦးနိုင်နဲ့ မပြီးနိုင်မစီးနိုင်ဖြစ်နေရင် ကိုစိုးက အကြောင်းစုံသိသွားပြီး ငြိမ်ခံနေမှာ မဟုတ်ပါဘူး။

ကိုစိုးက ကျမနဲ့ လမ်းခွဲပြီးချိန်မှာ ဘဝကို အေးအေးချမ်းချမ်းပဲ ဖြတ်သန်းစေချင်ပါတယ်။ ဒီလိုအကြောင်းတွေကြောင့်ပဲ ဦးနိုင်ရဲ့ တိတ်တိတ်ပုန်းမိန်းမအဖြစ် ဆက်နေဖို့ကို လုံးဝလက်မခံနိုင်ခဲ့ပါ။

ဒီတော့ လက်လွှတ်မခံချင်သေးတဲ့ ဦးနိုင်ကို ဖျောင်းဖျရပါတယ်။ ပြီးတော့ ကျန်ရှိနေသေးတဲ့ အချိန်လေးမှာ ဦးနိုင်ကျေနပ်အောင် အတတ်နိုင်ဆုံး ဖြည့်ဆည်းနှစ်သိမ့်ပေးခဲ့မိပါတယ်။

လွန်ခဲ့တဲ့ တစ်ပတ်ကဆိုရင် နောက်ဆုံးအနေနဲ့ တည်းခိုခန်းသွားပြီး တစ်နေ့လုံး အချိန်ပေးကာ နေခဲ့ကြပါတယ်။ အဲဒီနေ့ကတော့ နှစ်ဦးသားမှာ မဆုံးနိုင်တဲ့ ရမ္မက်တွေကို အပြန်အလှန် ဖြည့်ဆည်းပေးဆပ်ကြရင်း ညမိုးချုပ်မှပဲ အိမ်ပြန်ရောက်ခဲ့ရပါတယ်။

ကိုစိုး ပြန်လာခါနီးပြီမို့ အဲဒီနေ့က နောက်ဆုံးပဲဆိုပြီး ဦးနိုင် လိုးသမျှကို ကျမ ခံပေးခဲ့ရပါတယ်။ တစ်နည်းအားဖြင့် ကျမ လက်လွှတ်ဆုံးရှုံးရတော့မယ့် ကာမအရသာတွေကို ပြည့်ပြည့်ဝဝ ရယူခံစားခဲ့မိတာပါပဲ။

ဦးနိုင်ရဲ့ ပုံစံအမျိုးမျိုး လိုးဆော်မှုကို ကျမလည်း လိုက်ပါဖြည့်ဆည်းရင်း အားအင်ကုန်ခန်းကာ စောက်ရည်တွေ ခန်းမတတ် ဖြစ်သွားခဲ့ရပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ အိမ်ပြန်တော့ နုံးချိကာ ဘယ်လိုမှ မဟန်နိုင်တော့တာမို့ ကားခေါင်းခန်းမှာ စီးပြီး ဦးနိုင်ရင်ခွင်ထဲ မှေးစက်ပြီး လိုက်ပါခဲ့ရပါတယ်။

အပြန်မှာတော့ ကျမတို့ ရွာဘက်က ကားတွေကို မစီးရဲပါဘူး။ ကျမရဲ့ရွာကို ဖြတ်သွားတဲ့ တခြားနယ်က လိုင်းကားတွေကို တက်စီးခဲ့တာပါ။

ဒရိုင်ဘာကတော့ အဖေအရွယ်ကြီးရဲ့ ရင်ခွင်ထဲ ပူးကပ်ခိုဝင်နေတဲ့ ကျမကို အထင်သေးနေနိုင်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် မတတ်နိုင်တော့ပါဘူး။

အဲဒီနေ့ကတော့ ဦးနိုင်ဟာ ကျမကို စိတ်ကြိုက်ဖြုတ်ပေမယ့် မျက်နှာကတော့ မကောင်းပါဘူး။ အိမ်အပြန် ခွဲခွာရချိန်မှာ ပိုဆိုးပါတယ်။ နှစ်ဦးသား လက်ချင်းဆုပ်ကိုင်ပြီး ဆွေးဆွေးလေးကြည့်ကြကာ ကျမလည်း သူ့ကို နှစ်သိမ့်ပေးရပါတယ်။

သူလည်း ကျမနဲ့ အပြီးတိုင်လမ်းမခွဲချင်သေးတာကို စာနာ နားလည်ပေးနိုင်ပါတယ်။ ကျမကိုယ်တိုင်တောင် လုံးဝ ပြီးဆုံးသွားပြီလို့ တွေးလိုက်တိုင်း လက်မလွှတ်ချင်တဲ့ ခံစားချက်တွေနဲ့ ရင်ထဲ စို့နင့်နေရသေးတာလေ။

ဒါပေမယ့် ဘာတတ်နိုင်ဦးမှာလဲ။ မှားယွင်းတဲ့ တွေ့ဆုံမှုနဲ့ ဖောက်ပြန်လွဲမှားတဲ့ ပတ်သတ်ဆက်နွယ်မှုတွေဟာ တစ်ချိန်ချိန်မှာတော့ ရပ်တန့်ပြီး ကိုယ့်လမ်းကိုယ် သွားကြရပါလိမ့်မယ်။

လမ်းမခွဲချင်ကြသူများတွင် အမနဲ့ ကိုထွန်းက အဆိုးဆုံးပါပဲ။ ကျမရဲ့ တွန်းအားပေးမှုကြောင့်သာ သူတို့က သဘောတူခဲ့ပေမယ့် လွဲမှားတဲ့ ကာမသာယာမှုကို မစွန့်လွှတ်ချင်ကြသေးပါဘူး။

ဒါ​ပေမယ့် တစ်နွယ်ငင် တစ်စင်ပါ ဖြစ်ကုန်ကြမှာမို့ ကျမလည်း အမကို အတင်း လမ်းခွဲခိုင်းရပါတယ်။ အမရဲ့ယောက်ျားကလည်း အမ ဖောက်ပြန်နေတာကို ရိပ်မိနေပါပြီ။ ဒါကြောင့်လည်း အခုနောက်ပိုင်း သူတို့လင်မယားဟာ တကျက်ကျက်နဲ့ ရန်ဖြစ်နေတတ်ပါတယ်။

အမမှာ ကျမလို သားသမီးသံယောဇဥ်မရှိပေမယ့် အိမ်ထောင်ရေးကိုတော့ မပြိုကွဲစေချင်ပါ။ သူ့ယောက်ျားက အကြောင်းစုံမသိခင် ရပ်တန့်စေချင်တယ်။ အမကတော့ သူ့ယောက်ျားနဲ့ ကွဲမှာ မဟုတ်ပါဘူး။

ကျမကသာ ကိုယ်လုပ်ခဲ့တာတွေအတွက် ရှက်ရွံ့တုန်လှုပ်ကာ လင်ယောက်ျားကို လိပ်ပြာမလုံလို့ အိမ်ထောင်ရေးပြတ်စဲဖို့ ဆုံးဖြတ်ရတာလေ။ ကိုစိုးက ကျမဖောက်ပြန်ခဲ့တာကို တစ်သက်လုံး မသိဘူးဆိုရင်တောင် ကျေးဇူးရှင်ယောက်ျားကို နွားဇာတ်သွင်းတာမျိုး မလုပ်ရက်ပါ။

အခြားတစ်ပါးသူက ကျမခန္ဓာကိုယ်ကို မောင်ပိုင်စီးကာ စိတ်ကြိုက်ရယူ ဖျက်စီးခဲ့တာလေ။ သူရဲ့ ကြီးမားပြင်းထန်တဲ့ ရမ္မက်တွေအတွက် ကျမကိုယ်ခန္ဓာကို အသုံးချ ဖြေဖျောက်ရင်း ပျော်ပါးသွားခဲ့တာ အကြိမ်ကြိမ်ပါ။ သူ့သမီးအရွယ် သူများမယားကို ပက်ပက်စက်စက် ပြောပြီး ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း လိုးနေနိုင်ခဲ့တာလေ။

ကျမကရော ….. လင်ယောက်ျားက ယုယကြင်နာကာ တန်ဖိုးထားခဲ့တဲ့ ကျမခန္ဓာကိုယ်နဲ့ အခြားသူရဲ့ လိင်စိတ်ပြင်းထန်မှုတွေကို ဖြေဖျော်ပေးရင်း ကျေနပ်သာယာမိခဲ့တာလေ။ ဖောက်ပြန်ခြင်း ကာမအမှုကို ပျော်ပျော်ကြီး လိုက်ပါဆင်နွှဲရင်း လင်ငယ်အပေါ် ကြင်နာမှုတွေပြပြီး ပျော်ရွှင်ခဲ့မိတာ မဟုတ်လား။

ကျမခန္ဓာကိုယ်ကိုလည်း လင်ငယ်အကြိုက် အသုံးတော်ခံရင်း သူ့ရဲ့လီးရည်၊ သုတ်ရည်တွေကိုတောင် မက်မက်မောမော ထည့်သွင်း မျိုချပေးခဲ့ပါတယ်။ ဒီလောက် ညစ်စွန်းပျက်စီးခဲ့တဲ့ စိတ်နဲ့ခန္ဓာဟာ ရိုးသားသစ္စာရှိတဲ့ ရင်ခွင်နဲ့ မထိုက်တန်တော့ပါဘူး။

လိပ်ပြာမလုံသလို စိုးတထိတ်ထိတ် ပူလောင်မှုတွေနဲ့လည်း ဘဝကို ဖြတ်သန်းဖို့ သတ္တိမရှိရပါ။ ကျမမှာ ဖြစ်ပြီးခဲ့တာတွေ၊ လုပ်ခဲ့မိတာတွေနဲ့ ရှေ့ဆက်ကြုံတွေ့ရင်ဆိုင်ရမှာတွေကို အချိန်တိုင်း တွေးနေမိရင်း သက်ပြင်းသာ အခါခါချနေမိပါတော့တယ်။

“ဟဲ့ … ယဥ်အေး … တစ်ယောက်တည်း ထိုင်ပြီး ဘာတွေ သက်ပြင်းချနေတာလဲ”

စိတ်မရွှင်တာမို့ ခြံထဲဆင်းထိုင်ကာ တွေးကာ ငေးနေမိတဲ့ ကျမဟာ အမရဲ့ အသံ​ကြားမှ သတိပြန်ဝင်ရပါတော့တယ်။

“ဟင် !!! အမပါလား … ဒီအချိန်ကြီး ဘယ်က လှည့်လာတာလဲ”

“ညည်းဆီပဲ တမင်လာတာ … ပထမတော့ စျေးထဲသွားဦးမလို့ …
နောက်မှ စျေးပိတ်တာ သတိရပြီး အိမ်ကိုပဲ လာခဲ့တာ … လာတာလာရတယ် … အမေကလည်း ငါ့တွေ့တိုင်း နားညည်းနေအောင် ပြောဆိုနေတာအေ့”

“ဪ … ဒါကတော့ အမရယ် …
ကျမတို့ ညီအမ လုပ်ပုံတွေကလည်း မမှန်တာကိုး…
အမကိုမှ မဟုတ်ဘူး … ကျမလည်း နေ့ရှိသရွေ့ အဆူအပြောခံနေရတာပဲ …”

ကျမလည်း ပြောရင်း စိတ်မလုံတာနဲ့ အိမ်ဘက်လှမ်းကြည့်လိုက်တယ်။ အမေက ကျမတို့ ညီအမ စကားပြောတာကို ထွက်ကြည့်ပြီး နှုတ်က တတွတ်တွတ်နဲ့ ပြောဆိုနေတာကို တွေ့ရပါတယ်။

“ထားလိုက်ပါအေ … အမေနဲ့တော့ခက်တယ်။
မှားမှားမှန်မှန် ကိုယ့်သမီးတွေဘက် မပါဘူး။ သူ့သမက်တွေဘက်ပဲ ပါနေတာ …
ဒါထက် ညည်း ကလေးတွေရော …”

“သားကြီးက ယောက္ခမအိမ်မှာ …
အငယ်မကတော့ ကျမ ထမင်းကျွေးပြီးတော့ အမေက ထိန်းနေတယ် … အိပ်ချိန်ရောက်နေပြီ … အမေပဲ သိပ်နေတယ်နဲ့တူတယ် …
ဒါနဲ့ အမက ဘာလို့ ကျမဆီ အစောကြီး ထွက်လာရတာလဲ”

“အေး … ပြောမလို့ … အမေ့ကို ကြည့်နေတာ …
ယဥ်အေး … အမနဲ့ လိုက်ခဲ့ပါဦး …”

“ဘယ်ကိုလဲ”

“ကွက်သစ်က ဟိုအိမ်ကိုလေ”

“ဟယ် … အမ ဇာတ်လမ်းက မပြီးသေးဘူးလား …
တော်ကြပါတော့လို့ ကျမပြောထားရဲ့သားနဲ့”

“ဟဲ့ … ငါ့ဇာတ်လမ်းချည်းပဲ မဟုတ်ဘူး။
ညည်း ဇာတ်လမ်းလည်း ပါတယ် … သူတို့နှစ်ယောက်လုံး ဟိုအိမ်က ကြိုစောင့်နေကြတယ်”

“ဟင် … ဘာလုပ်မလို့လဲ … မလာပါတော့နဲ့လို့ ပြောထားတဲ့ဟာကို”

“အမလည်း ပြောပါတယ်ဟယ် … ဒါပေမယ့် သူတို့က နောက်ဆုံးအနေနဲ့ နှုတ်ဆတ်ချင်၊ စကားပြောချင်လို့တဲ့ …
သူတို့လည်း ဗြုန်းဒိုင်းကြီးမတွေ့ရတော့ဘူးဆိုတော့ မနေတတ်လို့နေမှာပေါ့ … သူတို့ကိုလည်း အပြစ်တင်လို့မရဘူးလေ …
သူတို့လည်း စိတ်မကောင်းဖြစ်နေမှာပဲ ….
တို့ညီအမကလည်း ပျော်ပျော်ကြီး ပတ်သတ်ထားခဲ့ကြတာလေ …
အမှားက သူတို့ချည်းပဲ မဟုတ်ဘူး။ တို့အမှားလည်း ပါတယ်မဟုတ်လား”

“ဒါကို ကျမလည်း သိပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ကိုစိုးက ပြန်လာတော့မှာလေ …..
ရုတ်တရတ်ပြန်ရောက်လာရင် အကုန် တုတ်တစ်ပွဲ ဓားတစ်ပွဲ ဖြစ်ကုန်လိမ့်မယ် …
ကျမမှာ သားနဲ့ သမီး ရှိသေးတယ်”

“အို …. ညည်းကလည်း … အကုန်လျောက်ပြီး စိုးရိမ်နေတာပဲ …
ညည်းယောက်ျားက ပြန်လာခါနီးပေမယ့် ဘယ်နေ့ပြန်ရောက်မယ်မှန်းမှ မသိတာ …
ဒီအချိန်ထိ ပြန်မရောက်ရင်တော့ ဒီနေ့တော့ မရောက်လာတော့ပါဘူး …
ညည်းစက်ဘီးပဲ ယူလာလိုက်လေ … မြန်မြန်သွားပြီး မြန်မြန်ပြန်လာရအောင်နော်”

“အမရယ် … ပြောလို့ရမလား … ကားနောက်ကျတာလည်း ဖြစ်နိုင်တယ် …
ဒါမှမဟုတ် တစ်နေရာရာ ဝင်စရာရှိလို့ နောက်ကျနေတာလည်း ဖြစ်နိုင်တာပဲ …”

“ကဲပါဟယ် … ငါက သူပြန်ရောက်လာရင် ညည်းကို ဘာမှ လာမ​ခေါ်ပါဘူး။
အခုတော့ သူမှ မရောက်သေးတာအေ … ဟိုနှစ်ယောက်ကို ခဏလောက်ဖြစ်ဖြစ် သွားတွေ့ပြီး နှုတ်ဆက်ရအောင်နော် …
ညည်းရော .. ဦးနိုင်ကို မစာနာဘူးလား …
သူက ဒါတွေမဖြစ်ခင်ကတည်းက ညည်းကို တော်တော် သံယောဇဥ်ရှိတာအေ့ … ညည်းလည်းသိပါတယ် …
မနက်ကဆိုရင် ညည်းကို ခေါ်လာပေးဖို့ မျက်နှာငယ်လေးနဲ့ တောင်းဆိုနေရှာတာ …
သနားပါတယ်ဟယ် … သူ့ကို ခဏဖြစ်ဖြစ် လာတွေ့ပေးပါတဲ့ …
နောက်ဆို သူဘယ်လောက် ခံစားနေရပါစေ … ညည်းနဲ့ ဝေးဝေးနေပေးပါ့မယ်တဲ့ …”

အမက ဦးနိုင်အကြောင်း ပြောလာတော့ ကျမလည်း စိတ်မကောင်းဖြစ်မိတယ်။ နောက်ဆုံး တွေ့ခဲ့ကြတုန်းက မျက်နှာမကောင်းဖြစ်နေတဲ့ ဦးနိုင်ကို ပြန်မြင်ယောင်လာမိပါတယ်။

တဏှာကာမရဲ့ တပ်မက်သာယာမှုကြောင့် ဖြစ်တည်သော သံယောဇဥ်ကလည်း ရစ်သိုင်းပတ်နွယ်မှု အားကြီးလွန်းလှပါတယ်။ ကျမစိတ်ထဲလည်း ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်၊ သွားတွေ့စကားပြောပြီး နှစ်သိမ့်ပေးလိုက်ရင် ကောင်းမလားလို့ အတွေးဝင်ကာ မဝေမခွဲနိုင်အောင် ဖြစ်လာရတယ်။

အမကလည်း ကိုထွန်းနဲ့ တစ်ခါလောက်တော့ ထပ်တွေ့ချင်သေးတယ်ဆိုကာ နားပူနားဆာလုပ်နေပါသေးတယ်။ အမရဲ့ ချော့မော့ပြောစကားတွေကြောင့် ကျမလည်း စိတ်ယိုင်လာပါတယ်။

နဂိုကတည်းက အပျက်မှာ သာယာနေခဲ့ဖူးတဲ့ ကျမစိတ်ကလည်း ခိုင်မာမှု အားနည်းနေခဲ့တာပါ။ ခက်တာက အမေ့ကြောင့်ပါ။ အမနဲ့ ထွက်သွားတယ်ဆိုရင် လင်ငယ်နဲ့သွားတွေ့တယ်လို့ ထင်ကာ ဆူပူနေဦးမှာပါ။

ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် နောက်ဆုံးတစ်ခါလောက် သွားတွေ့ပြီးမှ အမေ့ အဆူအပြောခံလိုက်ဖို့ပဲ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ အိမ်ပေါ်တက်ကာ အမနဲ့ အပြင်ခဏသွားဦးမယ်လို့ပြောပြီး နည်းနည်းသပ်သပ်ရပ်ရပ်ဖြစ်အောင် ပြင်လိုက်ပါတယ်။

“ညည်းတို့အေ … ဒီအသက်အရွယ်ထိ ငါ့ကို စိတ်ဆင်းရဲအောင် လုပ်နေကြပါလား …
ငါ့ကို အရှက်ရအောင် လုပ်နေကြတယ် …
မာမာဝေကလည်း အကြီးဖြစ်ပြီး ကိုယ်တိုင်က မကောင်းတာက ထားအုံး … ညီမကိုပါ ဖျက်စီးရသလား”

“ဟာ … အမေကလည်း … သမီးတို့က ဘာလုပ်နေလို့လဲ … အခုလည်း စျေးဝယ်စရာရှိလို့ ယဥ်အေးကို ခဏအဖေါ်ခေါ်တဲ့ဟာကို …
အမေ မဟုတ်ကဟုတ်က ပြောမှ ပိုအရှက်ကွဲမှာ”

“အေး … ညည်းတို့ လုပ်နေတာတွေ ညည်းတို့သိမှာပေါ့ …
ညည်းတို့ကို ငါမွေးထားတာ … ငါ့သမီးတွေ လမ်းမှားလိုက်နေတယ်ဆိုတာ ဘယ်သူမှ မသိလည်း ငါရိပ်မိတယ် … သိတယ် …
ညည်းဟာညည်း ဘာလုပ်လုပ် … ညည်းလင် သိလို့ သတ်သတ် … ကွဲကွဲ  ….
ငါ့စကားနားမထောင်တာ ငါဂရုမစိုက်ဘူး …
ဒါပေမယ့် ယဥ်အေးကို သူ့လင်က ငါ့ဆီအပ်ပြီး တစ်နယ်တစ်ကျေး သွားနေခဲ့တာ … သူမှားယွင်းရင် ငါ မကောင်းတာပဲ ဖြစ်ရမှာ …
ငါ့သမက်က ရိုးရိုးသားသား အလုပ်သွားလုပ်နေချိန်မှာ ငါ့သမီးက အိမ်ထောင်ရေးပျက်စီးအောင် လုပ်နေတာလေ …
ငါ ဘယ်လောက် စိတ်ဒုက္ခရောက်ရလဲ … သူ့မှာ သားရော သမီးရောရှိတယ် …
အိမ်ထောင်ကွဲရင် ငါ့မြေးတွေ မိတကွဲ၊ ဖတကွဲနဲ့ ဒုက္ခရောက်ရမယ် ..
ငါတော့ ညည်းတို့အရှုတ်ထုတ်တွေ မောင်စိုးသိမှာ အကြောက်ဆုံးပဲ
သူကလည်း ပြန်လာတော့မှာ … ညည်းတို့က အခုထိ အလေလိုက်လို့ မပြီးသေးဘူးလား …”

“အမေရယ် … ဘာမှ ပူမနေပါနဲ့။ ကိုစိုး ပြန်လာရင် သမီးကိစ္စ သမီးရှင်းပါ့မယ် …”

“ရှင်း … ရှင်း … လင်ကောင်းသားကောင်းကို တန်ဖိုးမထားတဲ့ သမီးမိုက်တွေ … ညည်းတို့ဘဝ ဒုက္ခရောက်လိမ့်မယ် …
ရှင်းကြ … ငါ့မြေးတွေ ဒုက္ခရောက်အောင် ရှင်းကြ ….
မရှင်းခင် ကြက်သွန်လှီးဖို့ ညည်းယူလာတဲ့ ဓားနဲ့သာ ငါ့ကို အရင် အသေသတ်လိုက်ပါလား …
ငါသေသွားမှပဲ ငါ့မြေးတွေ ဒုက္ခရောက်တာကို မမြင်ရတော့မှာ”

“ဟာ … မဦးမစွတ် …
အမေကလည်း ဘာတွေ လျောက်ပြောနေမှန်းမသိဘူး …
အမေ့ကြောင့် ခက်တယ် … လာအေ ယဥ်အေး … မြန်မြန်သွားပြီး ပြန်လာရအောင်”

ကျမတို့ ညီအမလည်း အမေ့ကို ပြန်လှန်ပြောကာ စက်ဘီးကို အမြန်နင်းပြီး ထွက်လာခဲ့ကြတယ်။ အမေကတော့ သူ့မြေးအငယ်လေး အိပ်နေတာမို့ အိပ်ရာမနိုးခင် ပြန်လာဖို့ ကျမကို အော်ပြောနေပါသေးတယ်။

ကျမတို့လည်း တွေ့ချင်ဇောနဲ့ ထွက်လာခဲ့ပေမယ့် အမေပြောတာတွေ ကြားပြီး ရင်ထဲမကောင်းပါဘူး။ ကျမတို့ ညီအမကြောင့် အမေလည်း စိတ်ဒုက္ခတော်တော်များနေရပါပြီ။ အခုချိန်ရောက်မှတော့ ဘာတတ်နိုင်တော့မှာလဲ။

ဒီလိုနဲ့ ကျမတို့လည်း ကွက်သစ်ဘက်ကို ရောက်လာခဲ့ပါတယ်။ ဦးနိုင်တို့ စောင့်နေတဲ့တိုက်နား နီးလာတာနဲ့အမျှ ကျမစိတ်တွေလည်း တစ်မျိုးလှုပ်ရှားလာရပြန်ပါတယ်။ နောက်ဆုံးအနေနဲ့ ဦးနိုင်ဆီကို ကျမလာတွေ့မိတာ မှန်တယ်လို့ ထင်နေမိပါတယ်။

ကျမတို့ ခြံထဲဝင်လာတာနဲ့ ဦးနိုင်တို့လည်း ထွက်ကြိုပါတယ်။ ကျမတို့လည်း လူမြင်မှာစိုးလို့ အိမ်ထဲမြန်မြန်ဝင်ကာ အိမ်ရှေ့ခန်းမှာပဲ ဝိုင်းထိုင်လိုက်ကြပါတယ်။

အမကတော့ တကယ်မနိုင်ပါဘူး။ ကျမနဲ့ ဦးနိုင်ရှိနေတာတောင် ရှက်ရကောင်းမှန်း မသိနိုင်အောင်ဖြစ်နေပါတယ်။ ကိုထွန်းအနားကပ်ထိုင်ရုံသာ မဟုတ်ဘဲ ပူးကပ်ထိုင်ကာ ကိုထွန်း ပါးကို နမ်းနေခဲ့ပါတယ်။

သူတို့နှစ်ဦးကတော့ ဝေးကွာနေတဲ့ ချစ်သူနှစ်ဦးလိုပါပဲ။ အမြင်ကပ်စရာကောင်းလောက်အောင် ခပ်တိုးတိုးပြောနေကြရင်း ပွေ့ဖက်နမ်းရှိုက်နေကြပါတယ်။

ကျမလည်း အမလို့ခေါ်ပြီး လှမ်းတားပေမယ့် ဂရုမစိုက်ပါဘူး။ နောက်ဆို မတွေ့ရတော့မှာမို့ အေးအေးဆေးဆေး အလွမ်းသယ်ပါရစေလို့ ကျမကို ပြောလာပါတယ်။

ဦးနိုင်ကလည်း ကျမအနား ဝင်ထိုင်လာပြီး အမတို့ကို နေပါစေ၊ အနေခက်ရမယ့် သူတွေမှ မဟုတ်တာ၊ ဒီနေ့တော့ လွတ်လွတ်လပ်လပ်နေပါစေလို့ ဝင်ပြောလာပါတယ်။ တစ်ဦးအခြေအနေ တစ်ဦးသိနေကြပေမယ့် ကိုယ့်အမက လင်ငယ်နဲ့ ဒီလိုကြီး ဖြစ်နေတာကိုတော့ မျက်နှာပူမိတာအမှန်ပါ။

ကျမက ညီမမို့လို့ ထားပါဦး။ ဘေးမှာ ဦးနိုင်ရှိသေးတာမို့ အမက နည်းနည်းပါးပါးတော့ အနေအထိုင် ဆင်ခြင်သင့်ပါတယ်။ အမလည်း နောက်ဆုံးတွေ့ရတာမို့ ဘေးလူတွေကို ဂရုမစိုက်နိုင်တော့တာ ဖြစ်နိုင်ပါတယ်။

အမတို့ကြောင့် အနေရခက်နေချိန်မှာ ဦးနိုင်ကလည်း ကျမနဲ့ အသားချင်းထိအောင် ကပ်ထိုင်ပြီး ပခုံးကို ဖက်လာပါတယ်။ ကျမလည်း မဝံ့မရဲဖြစ်ရတာကြောင့် ပခုံးတွန့်ကာရုန်းပြီး ဦးနိုင်ကို အမတို့ရှိကြောင်းပြောကာ တားရပါတယ်။

“ဟာ … ဦး … အမတို့ရှိတယ်လေ … ကျမ မနေတတ်ဘူး”

“သူတို့လည်း သူတို့ဟာသူတို့ မိုးမမြင်လေမမြင် ကြည်နူးနေကြတာပါ …
ဦးတို့ကို မကြည့်နိုင်ပါဘူး … လာပါ ယဥ်အေးရယ် … ဦးက အရမ်းလွမ်းနေတာ …”

ဦးနိုင်က နှစ်ကိုယ်ကြားလေသံနဲ့ ပြောရင်း ကျမကို သိုင်းဖက်ကာ ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းလိုက်ပါတယ်။ ကျမလည်း အမတို့ကို မလုံမလဲ လှမ်းကြည့်ရင်း ဦးနိုင်ရင်ခွင်ထဲ အလိုက်သင့်လေး ပါသွားရပါတယ်။

ဦးနိုင်ပြောတာ ဟုတ်ပါတယ်။ အမနဲ့ကိုထွန်းက ကျမတို့ကို ရှိတယ်တောင် မထင်ဘူးနဲ့တူပါတယ်။ နှစ်ဦးသား ထွေးပွေ့နမ်းရှိုက်ရင်း နှစ်ကိုယ်ကြား ဘာတွေပြောနေကြမှန်း မသိပါဘူး။ ကျမလည်း ဦးနိုင်ကို မော့ကြည့်ရင်း …..

“ဦးရယ် … လွမ်းတိုင်း ဒီလို အမြဲနေလို့မရဘူးလေ …
ကိုယ့်လမ်းကိုယ် သွားရမယ့် အချိန်ရောက်နေ​ပြီ မဟုတ်လား …
ကျမလည်း ရှေ့လျောက် ရင်ဆိုင်ရမှာတွေ အများကြီး ရှိသေးတယ် …
ဒါကြောင့်ပဲ ဒီကြားထဲမှာ ဦးစိတ်ကြိုက် ကျမ အကုန်ပေးခဲ့တာပေါ့ …
ဒီလို လွမ်းတယ်ဆိုပြီး မပြီးနိုင်ဖြစ်နေရင် ကျမတို့နှစ်ယောက်လုံး ဒုက္ခရောက်ရလိမ့်မယ် …”

“ယဥ်အေးပြောတာကို ဦးလက်ခံပါတယ်။ ယဥ်အေးယောက်ျားပြန်ရောက်လာရင် ဦး စိတ်ကို ဦး ထိန်းပါ့မယ် …
ယဥ်အေးက ယောက်ျားနဲ့ လမ်းခွဲပြီးရင်တော့ ဦးဘက်ကို တစ်ချက်ငဲ့ကြည့်ပေးပါလို့ပဲ တောင်းဆိုချင်တယ်”

“ဦးရယ် … အဲဒါတွေကို ကျမ သေချာပြောပြီးပြီလေ …
ဦးမှာလည်း သားကြီး မယားကြီးနဲ့ … စိတ်အလိုလိုက်လို့ မသင့်တော်ပါဘူး …
ထားပါ … အခုချိန်မှာတော့ ကျမမှာ ရင်ဆိုင်ရမှာတွေ အများကြီးမို့ပါ။ ဦးတောင်းဆိုတာအတွက် မတွေးနိုင်သေးတာ အမှန်ပဲ”

“ဟုတ်ပါတယ် … ယဥ်အေးလည်း ဦးကြောင့် စိတ်ဆင်းရဲရတာပါ … ဦး စိတ်မကောင်းပါဘူး …
ယဥ်အေးအတွက် ဘာဖြစ်ဖြစ် လုပ်ပေးချင်ပါတယ်”

“ထားပါ .. ဒီလိုတွေ ဖြစ်လာတာက ဦး တစ်ယောက်တည်းရဲ့ အပြစ်မှ မဟုတ်တာ …
ကျမအပြစ်တွေလည်း အများကြီးပါ …..”

ဦးနိုင်က နှစ်ကိုယ်ကြား ပြောရင်း ကျမပါးပြင်လေးကို နမ်းလိုက်ပါတယ်။ ကျမလည်း မငြင်းတော့ပါဘူး။ ရှေ့ရေးကို တွေးပြီး ရင်ပူကာ စိတ်မောနေရတာမို့ ခဏတဖြုတ်ဖြစ်ဖြစ် ငြိမ်းအေးစွာ အနားယူချင်နေမိပါတယ်။

ဒါကြောင့်ပဲ ဦးနိုင် ရင်ဘတ်ပေါ်ကို ခိုမှီရင်း အနမ်းများကို ပါးလေးပေးပြီး ခံနေမိပါတယ်။ ဒါပေမယ့် အမတို့အတွဲ ရှိနေတာမို့ ကျမရဲ့ လက်မောင်းတွေနဲ့ ကျောပြင်လေးကို ပွတ်သပ်နေတဲ့ လက်တွေကြောင့် မဝံ့မရဲဖြစ်ရတာတော့အမှန်ပါ။

ဒါကြောင့်ပဲ ဦးနိုင် လက်တွေကို တားဆီးရင်း သူ့ကို မော့ကြည့်ကာ အမတို့ ရှိနေကြောင်း မျက်ရိပ်ပြကာ တားမိပါတယ်။ ဒါပေမယ့် သူက ရပါတယ်လို့ ပြောကာ ခပ်တင်းတင်း ထွေးပွေ့ပြီး ကျမ နှုတ်ခမ်းကို စုပ်နမ်းတာ ခံလိုက်ရပါတယ်။

ကျမလည်း ရှက်ကာ ဆတ်ခနဲ ရုန်းပြီး အမတို့ကို လှမ်းကြည့်လိုက်တယ်။ အမတို့က ကျမတို့ကို လှမ်းမကြည့်နေတာ တွေ့တော့မှ ဦးနိုင်နှုတ်ခမ်းကို ဖျတ်ခနဲနမ်းရင်း ရင်ခွင်ထဲ အမြန်မျက်နှာဝှက်ထား လိုက်မိပါတယ်။

ကျမ အပြုအမူကြောင့် ဦးနိုင်က သဘောကျကာ အသံထွက်အောင် ရယ်နေပါတော့တယ်။ ကျမလည်း ရှက်ပြီး ဦးနိုင် ဗိုက်ကျောကို ဆွဲလိမ်လိုက်တယ်။ ဦးနိုင်က ရယ်ရင်း ကျမ နားအနားကပ်ကာ …

“ဟား ဟား … ကောင်မလေးတစ်ယောက် ရှက်ရမ်း  ရမ်းနေတယ်ဟေ့ … နာတယ် အချစ်လေးရဲ့”

“ရှူးးး ဟိုမှာ ကြားသွားဦးမယ် … တော်တော်ကဲချင်နေလား … ဟွန့် …”

“ချစ်ဖို့ ကောင်းလိုက်တာ ယဥ်အေးရယ် …
ချစ်တယ်ကွာ …”

“အွန့် … ဟင့် … ဦးရယ် … အွန့်”

ဦးနိုင်ရဲ့ ချစ်တယ်လို့ တဖွဖွပြောရင်း တရှိုက်မက်မက် အနမ်းများကို ပေးလာခဲ့တာမို့ ကျမမှာ အသဲတယားယားနဲ့ပဲ ခံယူနေရပါတယ်။ သူ့လက်တွေကလည်း အငြိမ်မနေတာမို့ ကျမမှာ သူ့ရင်ခွင်ထဲ တလူးလူး တလွန့်လွန့်နဲ့ ရင်သိမ့်တုန်မောပန်းလာရပါတယ်။

အမတို့ ကြားမှာစိုးလို့ ခံစားရသမျှကို ထုတ်ဖော်မညည်းညူမိအောင် စိတ်ထိန်းထားရပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ရင်ထဲလှိုက်ကာ ဖြစ်ပေါ်နေတဲ့ ကြည်နူးသာယာခြင်းတွေကြောင့်ပဲ သူ့အနမ်းများကို တုံ့ပြန်နမ်းရှိုက်ပေးလာမိပါတယ်။

ဦးနိုင်ရဲ့ လက်တွေကလည်း နယ်ကျော်လာပါပြီ။ ကျမကို ရင်လှိုက်ဖိုအောင် နမ်းနေရင်းပင် သူ့လက်တစ်ဖက်က ရင်သားတွေကို အင်္ကျီပေါ်ကနေ ဖျစ်ညှစ်လာပါတယ်။

ကျမမှာ ရင်လေးတကြွကြွနဲ့ စိတ်တွေလှုပ်ရှားလာရပါတယ်။ ဒီနောက်တော့ သူ့လက်တွေက ကျမပေါင်ကြားထဲကို တိုးဝင်ဖို့ ကြိုးစားလာခဲ့ပါတယ်။ ကျမမှာ သူ့လက်ကို အုပ်ကိုင်ပြီး အပေါ်ကို ဆွဲယူပေမယ့်လည်း မရပါဘူး။

သူ့လက်တွေက ကျမပေါင်ခွကြားထဲ တိုးဝင်အုပ်ကိုင်လာချိန်မှာတော့ မညည်းမိအောင် အံလေးကြိတ်လို့ တင်းခံထားရတယ်။ ကျမ အဖုတ်နှိုက်ခံနေရတာကို အမတို့ မြင်သွားမှာစိုးလို့ ဒူးလေးတစ်ဖက်ကို ထောင်လို့ ကာထားလိုက်ရပါတယ်။

ဦးနိုင်ကတော့ ကျမ တစ်ကိုယ်လုံးကို ပိုင်ဆိုင်ရင်းနှီးထားဖူးသူလေ။ ကျမရဲ့ စိတ်နဲ့ခန္ဓာကို ချုပ်ကိုင်ဖမ်းစားနိုင်သူမို့ ရမ္မက်တွေ ထကြွသောင်းကြမ်းလာအောင် ဘယ်လိုနှိုးဆွရမယ်ဆိုတာ သိနေခဲ့သူပါ။

ဒါကြောင့်ပဲ သူ့လက်တွေက ကျမ ပေါင်ကြား၊ အဖုတ်ပြင်လေးပေါ်ကို ရောက်လာတာနဲ့ ကျမမှာ တစ်ကိုယ်လုံး တဖျဥ်းဖျဥ်းဖြစ်ကာ အငြိမ်မနေနိုင်တော့ပါဘူး။ ထဘီနဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီခံနေသေးပေမယ့် သူ့လက်ချောင်းတွေရဲ့ ပွတ်သပ်ထိုးဆွမှုကို ကြက်သီးတဖျန်းဖျန်းထအောင် ခံစားနေရပါတယ်။

ကျမမှာ တရှိန်ရှိန်နဲ့ ကာမသွေးတွေ ထကြွလာရပြီး မညည်းမိအောင် နှုတ်ခမ်းလေးကိုက်လို့ တင်းခံနေရပါတယ်။ အနားမှာ လူရှိနေရဲ့နဲ့ ကျမ ဒီလိုဖြစ်နေရတာကိုလည်း ရှက်လှပါတယ်။

အမထက် ကိုထွန်းရှိနေတာကို ပိုအနေရခက်နေမိတယ်။ ဘာပဲပြောပြော ကိုထွန်းက ကျမအတွက် တစိမ်းယောက်ျားပဲလေ။ သူတို့က ကျမအကြောင်းကို အကုန်သိနေတဲ့သူတွေ ဖြစ်ပေမယ့်လည်း လူမြင်သူမြင်မှာ အခုလို အရှက်မရှိ ဖြစ်နေရတာတော့ ရှက်ဖို့ကောင်းပါတယ်။

ပြီးတော့ ကိုစိုးနဲ့ဆိုရင် ကျမ ဒီလောက် ရှက်နေမိမယ် မထင်ပါဘူး။ ကိုစိုးကတော့ ကျမရဲ့ လူသိရှင်ကြား ကာမပိုင်လင်ပဲမဟုတ်လား။ အခု ကျမကို ရင်ခွင်ထဲထည့်ပြီး အဖုတ်နှိုက်နေတဲ့ ဦးနိုင်က လူသိမခံဝံ့တဲ့ တိတ်တိတ်ပုန်းယောက်ျားပါ။

ကျမကလည်း အနားမှာ တခြားယောက်ျားလေး ရှိနေလျက် လင်ငယ်ရဲ့ အဖုတ်နှိုက်တာကို တားမရဆီးမရနဲ့ ခံနေခဲ့ရတာမဟုတ်လား။ ဒါက ကျမရဲ့ အကျင့်ပျက်ဖေါက်ပြားမှုကို အရှက်မရှိ ဖော်ပြနေခဲ့တာပါ။

ဒါကြောင့်ပဲ ကျမမှာ ရှက်ရွံ့အနေခက်ခြင်းနဲ့အတူ စိတ်တွေ လှုပ်ရှားနေရပါတယ်။ အငြိမ်မနေတဲ့ ဦးနိုင်လက်တွေကြောင့်ပဲ ကျမစိတ်တွေကလည်း အထိအတွေ့နောက်ကို လွင့်မျောရင်း တစ်စတစ်စ ထိန်းချုပ်နိုင်မှု မဲ့လာမှာကို စိုးရိမ်နေမိပါတယ်။

ဦးနိုင်ကလည်း ကျမအဖုတ်ပြင်ခွကြားကို ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင် ဖိပွတ်ကာ နှိုက်ဆွဲပေးနေခဲ့တာပါ။ ဒီတော့ ကျမမှာ ရှက်ရွံ့တာကြောင့် ထိန်းနေတဲ့ကြားက အထိအတွေ့တွေကပေးတဲ့ ရင်သိမ့်တုန်မှုများကြားမှာ မျောပါသွားရပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ ကိုယ်လေး တွန့်တက်တုန်ခါလို့ ညည်းသံတိုးဖွဖွလေးတွေ ထွက်လာရတတ်ပါတယ်။

ဒီလို မျောလွင့်နေစဥ်မှာပဲ အမရဲ့ အာ့ခနဲ ခပ်ကျယ်ကျယ်ညည်းသံနဲ့အတူ မောင်ဆိုပြီး ခပ်ချွဲချွဲပြောလိုက်သံကို ကြားလိုက်ရပါတယ်။ ဒီတော့မှ ကျမလည်း သတိဝင်ကာ အမတို့ဘက်ကို အမှတ်တမဲ့ လှမ်းကြည့်လိုက်မိပါတယ်။ ဦးနိုင်လည်း ကျမ ပေါင်ကြားထဲ ပွတ်သပ်နေတာ ရပ်သွားတယ်။

အမဖြစ်ပျက်နေတာကို မြင်တော့ ကျမရှက်သွားမိတယ်။ အမက ကိုထွန်းပေါင်ကြားထဲ ဝင်ထိုင်ကာ နောက်ကိုမှီထားပါတယ်။ အမထဘီကလည်း အတွင်းခံအဖြူရောင်လေးကို တစ်ပိုင်းတစ်စမြင်ရအောင်ပင် ပြေကျနေပါတယ်။

ကိုထွန်း လက်တစ်ဖက်က အမနို့တွေကို ကိုင်ကာဖျစ်ညှစ်နေပါတယ်။ နောက်လက်တစ်ဖက်က အတွင်းခံလေးအောက်ကို တိုးဝင်ပြီး အမအဖုတ်ကို နှိုက်ပေးနေတာပါ။ ဒါကြောင့်ပဲ အမမှာ ကိုထွန်းရင်ခွင်ထဲမှာ ကော့လန်ပြီး အသံထွက်အောင် ညည်းနေရတာပါ။

ထဘီနဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီခံနေတဲ့ ကျမတောင် ဦးနိုင်ရဲ့ အဖုတ်ပွတ်ပေးတာကို အသဲတယားယားနဲ့ လွင့်မျောနေမိတာလေ။ ထဘီဖြေချပြီး ဘောင်းဘီထဲ လက်ထိုးထည့်ကာ အနှိုက်ခံနေရတဲ့ အမမှာ ဘယ်လောက်တောင် ထိထိမိမိ ခံစားနေရမလဲဆိုတာ နားလည်ပါတယ်။

ဒါပေမယ့် အနားမှာ လူတွေရှိနေတာကို အခုလို ထဘီပြေကျနေတဲ့အထိ အဖုတ်အနှိုက်ခံနေတဲ့ အမကို ကြည့်ပြီး ကျမ မျက်နှာပူနေမိပါတယ်။ အမကတော့ ရှက်ရမှန်းပင် မသိအောင်ကို ကိုထွန်းရဲ့ နှိုးဆွမှုအောက်မှာ ကော့လန်တုန်တက်လို့ အသံထွက်ညည်းနေရရှာပါတယ်။

ပြီးတော့ အမရဲ့ လက်ကလည်း ကိုထွန်းပေါင်ကြားထဲ ထိုးနှိုက်ကာ လှုပ်ရှားနေပါတယ်။ သေချာမမြင်ရပေမယ့် အမလည်း ကိုထွန်းလီးကို ပုဆိုးပေါ်ကနေ ဆုပ်ကိုင်ပြီး ဂွင်းထုပေးနေပုံပါ။

ကျမက အမှတ်တမဲ့ကြည့်နေမိနေချိန်မှာပဲ ကိုထွန်းက ကျမတို့ဘက်ကို လှည့်ကြည့်လာပါတယ်။ ဒီတော့မှ ကျမလည်း ရှက်ကာ ဦးနိုင်ရင်ခွင်ထဲ မျက်နှာပြန်အပ်ထားလိုက်ရပါတယ်။

“ဟဲ့ … ယဥ်အေး … ဘာလို့လာကြည့်တာလဲ …
ဒီမှာ ဖီးလ်ပျက်တယ် …”

“အံမယ် … အမကလည်း အနားမှာ ကျမတို့ရှိနေတာကို သတိလေး ဘာလေး ထားပါဦး …
ဟွန်း … ဖြစ်ပျက်နေလိုက်တာ …”

“မတတ်နိုင်ဘူးဟေ့ … ရှားရှားပါးပါးတွေ့ရတာ … စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ်လေးတော့ နေပါရစေဦး”

“ဒီလောက် လွတ်လပ်ပြီး ကဲချင်နေရင်လည်း အခန်းထဲသွား …”

ကျမလည်း ရှက်ရှက်နဲ့ နှင်ထုတ်မိတယ်။ ဦးနိုင်ကလည်း ကျမ ရှက်နေတာမို့ ကိုထွန်းကို အခန်းထဲသွားဖို့ ပြောပါတယ်။ ဒီတော့ ဖြစ်ချင်တိုင်း ဖြစ်နေတဲ့ အမတို့လည်း အခန်းထဲကို ရယ်ရယ်မောမောနဲ့ ထထွက်သွားပါတယ်။

ဦးနိုင်က ကျမကို အရှေ့ဘက် နံရံထောင့်ဆီ နေရာပြောင်းဖို့ ပြောကာ ခေါ်လာပါတယ်။ ပြီးတော့ ကျမကို သူ့ရင်ခွင်ထဲ ပြန်ဆွဲသွင်းကာ ဖက်နမ်းရင်း လျောက်လှမ်းလက်စဖြစ်တဲ့ ရင်သိမ့်တုန်ခံစားမှုတွေဆီ ပြန်လည်ခေါ်ဆောင်သွားပါတော့တယ်။

ဒီတစ်ခါတော့ အနားမှာ လူမရှိတော့တာမို့ ဦးနိုင်က ပုန်းလျှိုးကွယ်လျှိုး သိပ်မလုပ်တော့ပါဘူး။ ကျမရဲ့ အင်္ကျီကြယ်သီးကို သုံးလေးလုံးလောက် ဖြုတ်ပြီး ဘယာကို ပင့်တင်ကာ နို့တွေကို ထိထိမိမိ ကိုင်တွယ်ဖျစ်ညှစ်နေပါတယ်။

ပြီးတော့ သူ့အနမ်းတွေကလည်း ကျမကို အသဲတွေယားပြီး အငြိမ်မနေနိုင်အောင် ပြုစားနေခဲ့ပြန်ပါတယ်။ နှုတ်ခမ်းကို ဆွဲငုံစုပ်နမ်းကာ လျှာနဲ့လျက်လိုက်၊ နို့ကို အားပါပါ​လေး စို့လိုက်နဲ့ ဆက်တိုက်ကို လုပ်နေခဲ့တာပါ။

ကျမ ထဘီလေးကလည်း အတွင်းခံဘောင်းဘီလေး ပေါ်အောင်ပင် ပြေကျနေခဲ့ရပါပြီ။ သူ့လက်ကြီးတွေက ပေါင်သားတွေနဲ့ အဖုတ်ပြင်ကို ဖိပွတ်ဆုပ်ကိုင်လိုက်တိုင်း ကျမမှာ ပေါင်တံလေးများ လှုပ်ခတ်တုန်ယင်လို့ ဖြစ်နေရရှာပါတယ်။

ဒါတောင် ပြတင်းပေါက်တွေ မရှိသေးတဲ့ အပြင်ခန်းမှာမို့ ကျမမှာ မနည်းထိန်းနေရပါတယ်။ မဟုတ်ရင် ဦးနိုင်ရဲ့ ပြုစုနှိုးဆွမှုတွေအောက်မှာ ကျမခန္ဓာကိုယ်လေးဟာလည်း အရှက်လုံးဝကင်းမဲ့နေရတော့မှာပါ။

ကျမစိတ်နဲ့ခန္ဓာဟာလည်း ရမ္မက်မီးတွေ တောက်လောင်ပြီး ပူလောင်ပြင်းပြနေရပါပြီ။ ဒါကြောင့်ပဲ ဦးနိုင်လည်ပင်းကို ဖက်ကာ တုံ့ပြန်နမ်းရင်း လီးကြီးကို ပုဆိုးပေါ်ကနေ ဆုပ်ကိုင်ပွတ်သပ်ပေးနေမိပါတယ်။

အခန်းထဲက နှစ်ယောက်ကလည်း လွတ်လပ်သွားပြီမို့ အကြိုက်ကဲနေကြပုံပါ။ သူတို့ဝင်သွားတဲ့အခန်းကလည်း လျှာထိုးပြင်နဲ့ ကာထားတာမို့ အသံတွေကို ကြားနေရပါတယ်။

အမတို့အသံတွေကလည်း တဖြည်းဖြည်းကျယ်လာတယ်။ အမရဲ့ ညည်းသံနဲ့ တဏှာသံစွတ်တဲ့ စကားသံတွေဟာ အပြင်က ကြားနေရတဲ့ ကျမတို့ကိုလည်း စိတ်လှုပ်ရှားမှု ပြင်းလာစေရပါတယ်။

ဦးနိုင်လက်ကလည်း ကျမရဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီထဲ ထိုးထည့်ကာ အဖုတ်ကို တိုက်ရိုက် ပွတ်သပ်လို့ နှိုက်ကလိပေးနေခဲ့ပါပြီ။ ကျမ အဖုတ်လေးကလည်း တဆစ်ဆစ်နဲ့ ယားတက်နေကာ စောက်ရည်တွေကလည်း စိမ့်ထွက်စိုစွတ်နေရပါပြီ။

ကျမလည်း စိတ်တွေ တော်တော်ဖြစ်နေပါပြီ။ ဦးနိုင်လီးကြီးနဲ့ ကျမအဖုတ်ထဲ ထည့်ကာ အလိုးခံချင်စိတ်တွေ ဖြစ်လာရပါတယ်။ ဒါပေမယ့် အပြင်ခန်းမှာ လိုးဖို့တော့ မဝံ့ရဲပါ။ ဒါကြောင့်ပဲ ကျမစိတ်ကို ချုပ်တည်းထားရပါတယ်။

ဒါပေမယ့် သူ့ရဲ့ နမ်းစုပ်လျက်ပေးမှုနဲ့အတူ နှိုက်ဆွဖျစ်ညှစ်မှုတွေကြောင့် ကျမမှာ တဖျဥ်းဖျဥ်းနဲ့ အဖျားတက်သလို တုန်ယင်လှိုက်မောနေရပါတယ်။ တောင့်တလာတဲ့ဆန္ဒတွေနဲ့အညီ ဦးနိုင် လီးကြီးကို ပိုမိုဆုပ်ကိုင်လို့ ခပ်တင်းတင်းဖျစ်ညှစ်နေခဲ့မိပါတယ်။

အခန်းထဲက အမတို့အတွဲကလည်း အသားချင်းရိုက်ခတ်သံတွေ၊ အမရဲ့ ညည်းသံတွေ အတော်ကျယ်အောင် ထွက်ပေါ်နေပါတယ်။ သူတို့လည်း ဖြစ်ပေါ်နေတဲ့ ကာမဆန္ဒတွေကို မထိန်းချုပ်နိုင်တော့အောင် ဖြစ်နေပြီနဲ့ တူပါတယ်။

လိုးနေတဲ့အသံတွေ အရမ်းထွက်လာတော့ ဦးနိုင်က ကျမကို ထခိုင်းကာ အနောက်ဘက်ကို ဆွဲခေါ်သွားပါတယ်။ ကျမလည်း အပွတ်၊ အနှိုက်ခံနေရတာကနေ ရုတ်တရတ် ရပ်ပစ်လိုက်ပြီး ခေါ်လာတာခံရတော့ ကြောင်နေမိတယ်။ ဦးနိုင်ခေါ်ရာနောက်ကို ပြေလျော့နေတဲ့ထဘီလေးကို ဖြစ်သလိုပြင်ဝတ်လို့ လိုက်ပါခဲ့ရတာပါ။

ပြီးတော့ ဦးနိုင် ဘာလုပ်မလို့လဲ၊ ကျမကို လိုးတော့မလို့လားလို့ တွေးနေမိတယ်။ ဒါပေမယ့် လုံခြုံတဲ့အခန်းက အမတို့ ဝင်နေတဲ့ အခန်းပဲရှိတာလေ။ ဦးနိုင်ကတော့ ကျမကို ထိုအခန်းရဲ့ အနောက်ဘက်၊ အိမ်အတွင်းထဲကို လက်ဆွဲခေါ်လာခဲ့တာပါ။

ရောက်တော့ ကျမက ဦးနိုင်ကို စကားပြောမလို့ ပြင်တော့ သူက ရှူးလို့ အချက်ပြကာ တိတ်တိတ်နေခိုင်းပါတယ်။ ပြီးတော့ အမတို့ ဝင်နေတဲ့ အခန်းရဲ့ အတွင်းဘက်နံရံနားကို ကျမကို ခေါ်သွားပါတယ်။

ပြီးတော့မှ လေသံတိုးတိုးနဲ့ အထဲကို ချောင်းရအောင်လို့ ပြောလာပါတယ်။ ဒါတော့ ကျမ လန့်ကာ ငြင်းရတယ်။ အထဲမှာက ထိုင်စကားပြောနေကြတာ မဟုတ်ဘူးလေ။ လိုးနေကြတာကို အတိုင်းသား ကြားနေရတာပါ။

ချောင်းရင် ဘာတွေတွေ့ရမလဲဆိုတာ သိတာပေါ့။ ဒါက မလုပ်သင့်ဘူး ထင်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ကိုထွန်းက ကျမ အမကို ကောင်းကောင်း လိုးနေတာလေ။ အမကို အရှက်မဲ့အောင် တွေ့ရတာက ကျမအတွက် တော်ပါသေးတယ်။

အခြားယောက်ျားတစ်ယောက်ရဲ့ လိင်ဆက်ဆံနေပုံကို ကျမ ဘယ်လို ကြည့်ရဲမှာလဲ။ ပြီးတော့ ကျမအနားမှာ ဦးနိုင်ကလည်း ရှိနေတာလေ။ ဒါကြောင့် ဦးနိုင်မျက်နှာကိုကြည့်ကာ အသံမထွက်ဘဲ ခေါင်းတခါခါနဲ့  အတင်းငြင်းနေမိတာပါ။

ဒါပေမယ့် ဦးနိုင်ကတော့ မရပါဘူး။ အမတို့ လိုးနေတာကို အတူချောင်းကြည့်ရအောင်လို့ တိုက်တွန်းနေပါတယ်။ ပြီးတော့ အခန်းနံရံက အပေါက်လေးတွေကို ပြပါတယ်။

သူပြတဲ့ အပေါက်လေးတွေက ခပ်သေးသေးပါ။ သစ်သားပျဥ်မှာ အနာပါပြီး အပေါက်လေးတွေ ဖြစ်နေတဲ့သဘောပါ။ ခေါင်းငုံ့၊ ခါးနည်းနည်းကုန်းပြီး နံရံနားကပ်ကြည့်မှ မြင်ရမှာပါ။

ဦးနိုင်က ကျမကို ပြောရင်း အပေါက်တစ်ပေါက်ကို ကပ်ကြည့်နေပါတယ်။ ကျမကတော့ ထိုနားမှာပဲ ကြောင်တောင်တောင်နဲ့ ရပ်နေမိတယ်။ အခုလို ဦးနိုင်က ချောင်းကြည့်နေတာကို ကျမ စိတ်ထဲ တစ်မျိုးဖြစ်နေရတယ်။

အထဲမှာ အသံထွက် ညည်းတွားရင်း အလိုးခံနေရတာက ကျမ အမလေ။ ဦးနိုင်က ကျမကို စိတ်ကြိုက်လိုးနေနိုင်တာတောင် ကျမရဲ့ အမ အလိုးခံနေတာကို ချောင်းကြည့်နေတာမို့ စိတ်ထဲ တစ်မျိုး ဖြစ်နေရပါတယ်။

ဦးနိုင်ကတော့ ကြည့်နေရင်း ကျမ ဘက်လှည့်ကာ ကြည့်၊ ကြည့်၊ ကောင်းနေပြီလို့ အဖော်စပ်နေပါတယ်။ ဒီအချိန်မှာပဲ အမရဲ့ မချိမဆံ့ ညည်းသံရှည်ရှည် ကို ခပ်ကျယ်ကျယ်ကြားလိုက်ရပါတယ်။

ဒီတော့မှ ကျမလည်း အပေါက်လေးနား ကပ်ကာ အထဲကို ချောင်းကြည့်မိပါတယ်။ စကြည့်ခါစကာ မသဲကွဲပေမယ့် သေချာကြည့်မိမှ အထဲကနှစ်ယောက်ကို မြင်ရပါတော့တယ်။

ဖင်ကုန်းပေးထားတဲ့ အမကို ကိုထွန်းက ဆံပင်ဆွဲပြီး ဆောင့်လိုးနေတာပါ။ အမမှာ ကျောလေးကော့၊ ခေါင်းလေး နောက်လန်အောင်ပင် ဆံပင်တွေကို ခပ်တင်းတင်းဆောင့်ဆွဲခံထားရပါတယ်။ ကိုထွန်းက ခပ်ကြမ်းကြမ်းကို ပစ်ဆောင့်လိုးနေခဲ့တာပါ။

ဒါကြောင့်လည်း တဖန်းဖန်း ရိုက်ခတ်သံများနဲ့အတူ အမရဲ့ မချိမဆံ့ညည်းသံတွေက ကျယ်ကျယ်လောင်လောင် ထွက်ပေါ်နေခဲ့ရတာပါ။ ကျမကြည့်တဲ့နေရာက သူတို့လိုးနေတာကို တစောင်းမကျတကျ နေရာက တွေ့မြင်နေရပါတယ်။

ကျမမှာ ကြည့်မိပြီး ရင်တုန်ပန်းတုန်ဖြစ်သွားရတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ ချောင်းကြည့်မိတာကနေ မျက်နှာလွှဲလိုက်ရတယ်။ ပြီးတော့ ဘေးနားမှာ ဦးနိုင်ရှိနေတယ်ဆိုတဲ့ အသိကြောင့် ရှက်လည်း ရှက်နေမိတယ်။

ဦးနိုင်ရှိရဲ့သားနဲ့ ကျမက တခြားယောက်ျား လိုးနေတာကို ချောင်းကြည့်နေမိတာ မဟုတ်လား။ ဒါကြောင့် ဦးနိုင်ကို မလုံမလဲနဲ့ ကြည့်မိတယ်။ ဦးနိုင်ကတော့ အပေါက်ကိုပဲ အာရုံစိုက်ကာ ချောင်းနေခဲ့ပါတယ်။

ဒီတော့မှပဲ ကျမလည်း စိတ်သက်သာရပါတယ်။ အစက အမ အလိုးခံနေတာကို ဦးနိုင်က ချောင်းနေလို့ ကျမစိတ်ထဲ တစ်မျိုးဖြစ်ခဲ့ရပါတယ်။ အခုတော့ တစ်ခဏသာ တွေ့လိုက်ရတဲ့ အထဲကမြင်ကွင်းကြောင့် ကျမမှာလည်း ရင်တွေလှိုက်ဖိုတုန်ယင်နေရပါတယ်။

ဖျတ်ခနဲ တွေ့လိုက်ရတဲ့ မြင်ကွင်းက ကျမ အာရုံထဲ စွဲထင်နေပါတယ်။ ဒါက ကျမ ဘဝမှာ လူနှစ်ယောက် လိုးနေတာကို အပြင်မှာ ပထမဆုံး တွေ့ဖူးခြင်းပါပဲ။

ကျမကိုယ်တိုင်လည်း ဦးနိုင်က ဆံပင်ဆွဲပြီး မညှာမတာ ဆောင့်လိုးတာကို ခံဖူးတယ်လေ။ တစ်ကိုယ်လုံးမှာ ဖြစ်ပေါ်နေတဲ့ နာကျင်ခံခက်ခြင်းတွေက ပိုမိုတောင့်တမှုတွေကိုသာ ဖြစ်စေရပြီး မဖော်ပြနိုင်လောက်အောင် အရသာရှိတာကို ခံစားဖူးပါတယ်။

အခုလည်း အမဟာ မချိမဆံ့ညည်းအော်နေပေမယ့် ဒီလိုအလိုးခံရတာကို ကြိုက်နေတော့မှာပါ။ ကျမလည်း ကိုယ်တိုင်ခံစားဖူးတဲ့ ကာမအရသာ​ကို နှိုင်းယှဥ်မိကာ စိတ်တွေလှုပ်ရှားလာမိပါတယ်။

ဒါကြောင့်ပဲ အထဲကို ပြန်ချောင်းကြည့်မိတယ်။ ကိုထွန်းကတော့ ဒါနောက်ဆုံးပဲလို့ တွေးကာ အမကို အသေဖြုတ်နေတာလား မသိပါဘူး။ ဆံပင်တွေကို အလယ်လောက်က စုကိုင်ကာ ဆွဲပြီး ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း လိုးသလို၊ ကိုယ်လေး ကော့လန်နေတဲ့ အမ နို့တွေကိုလည်း ဆုပ်ကိုင် ဖျစ်ညှစ်ပြီး ဆွဲလိုးနေပါသေးတယ်။

ဒါတင်မက အမလည်ပင်းနဲ့ ပခုံးကို ချုပ်ကိုင်ဖမ်းညှစ်ပြီး လိုးတတ်သလို၊ အမရဲ့ မျက်နှာကို တစောင်းလှည့်စေပြီး နှုတ်ခမ်းကို စုပ်နမ်းရင်းလည်း လိုးတတ်ပါသေးတယ်။ သူတို့နှစ်ယောက်ကတော့ နောက်ဆုံးတွေ့ဆုံကြခြင်းမို့ ပတ်ဝန်းကျင်ကို ဂရုမစိုက်နိုင်တော့အောင်ပင် ဖြစ်နေရပါတယ်။

မြင်ရတာကတော့ တကယ်ကို ရမ္မက်ထန်စရာပါ။ ကျမလည်း ကြည့်ရင်း စိတ်လှုပ်ရှားကာ အာခေါင်တွေခြောက်လာရတယ်။ ဒီအချိန်မှာ ဦးနိုင်က ကျမ လက်ကို လှမ်းဆွဲပြီး သူ့လီးမာမာကြီးကို ကိုင်ခိုင်းပါတယ်။

ဦးနိုင်လည်း ကြည့်ရင်း လိင်စိတ်တွေ ထန်နေပုံပါပဲ။ ပုဆိုးကို ကွင်းလုံးပုံချထားပါတယ်။ သူ့လီးကြီးကလည်း အကြောပြိုင်းပြိုင်းထအောင်ကို တင်းမာပြီး ပူနွေးနေပါတယ်။

ကျမရဲ့ စိတ်တွေလှုပ်ရှားနေတဲ့အချိန်မှာ ဦးနိုင်ရဲ့လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်ရတော့ ပိုစိတ်ထန်လာရပါတယ်။ ဒါကြောင့်လည်း အထဲကို ချောင်းရင်းနဲ့ ဦးနိုင်လီးကြီးကို ဂွင်းထုပေးနေမိပါတယ်။

ပြီးတော့ အမကို စိတ်ကြိုက်ဆောင့်လိုးရင်း ကျေနပ်အားရနေတဲ့ ကိုထွန်းကို ကြည့်ကာ ဦးနိုင်ကိုလည်း ထိုကဲ့သို့ အရသာရှိစေချင်မိပါတယ်။ ဦးနိုင်ကိုလည်း ကျမနဲ့ ပတ်သတ်ပြီး နောက်ဆုံးအနေနဲ့ ကျေနပ်ပျော်ရွှင်မှုကို ရစေချင်ပါတယ်။

ဒီလို စိတ်အခံ ဖြစ်ပေါ်လာတာမို့ ချောင်းနေတာကနေ ခွာကာ ဦးနိုင်ပေါင်ကြားထဲ တိုးဝင်ထိုင်လိုက်ပါတယ်။ ဦးနိုင်က ကျမကို ငုံ့ကြည့်ပြီး ကျမ လုပ်ချင်တာကို သဘောပေါက်သွားပါတယ်။

ဒါကြောင့်ပဲ ကျမ ဝင်ထိုင်နိုင်အောင် နံရံနဲ့ နည်းနည်းခွာကာ ရပ်ပေးပါတယ်။ ကျမလည်း နံရံနဲ့ ဦးနိုင်ပေါင်ကြားထဲ ငုတ်တုတ်ဝင်ထိုင်ကာ လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ဖျစ်ညှစ်ရင်း နှာခေါင်းနဲ့ဖိကပ်ကာ နမ်းရှိုက်ပေးနေမိပါတယ်။

ပြီးတော့ ကျမလက်ထဲမှာ တဆတ်ဆတ် တုန်ခါပူနွေးနေတဲ့ လီးကြီးရဲ့ ထိပ်ကို နှုတ်ခမ်းနဲ့တေ့ကာ စုပ်နမ်းပေးလိုက်ပါတယ်။ တစ်ဆက်တည်း ကျမ လျှာနဲ့  လီးထိပ်ကြီးကို ဝိုက်ကာ လျက်ပေးရင်း ပါးစပ်ထဲထည့်လို့ စုပ်ယူလိုက်ပါတော့တယ်။

အိမ်ပြန်လာတဲ့လမ်းမှာ ကျနော်ဟာ တက်ကြွပြီး ပျော်နေမိတယ်။ ဘယ်သူမဆို ရက်အကြာကြီး ခွဲနေခဲ့ရတဲ့ မိသားစုနဲ့ ပြန်တွေ့ရရင် ဝမ်းသာကြမှာပါပဲ။

ကျနော်က သုံးလကျော်တောင် ဝေးနေခဲ့ရတာလေ။ ဒီလောက်ကြာမယ်လို့ ပြောခဲ့ပေမယ့် ကြားထဲမှာ ဖုန်းဆက်ဖို့လည်း ခဲယဥ်းတာမို့ အဆက်အသွယ် ပျက်နေခဲ့ရတာပါ။ အရင်ကလည်း ခရီးရက်ရှည်ထွက်ပြီး အလုပ်လုပ်ရပေမယ့် ဒီတစ်ခေါက်လောက် အကြာကြီး မခွဲခဲ့ဖူးဘူးလေ။

ပြီးတော့ ကျနော်ပြန်အလာကို စောင့်နေမယ့် ချစ်ရတဲ့ မိန်းမအပြင် သားနဲ့ သမီးလေးလည်း ရှိသေးတယ်လေ။ သမီးလေးဆိုရင် သုံးလတောင် ဝေးကွာနေလို့ ကျနော့်ကို စိမ်းများနေမလားလို့ အတွေးဝင်မိတယ်။

ကျနော် ခရီးမထွက်ခင်က ဝမ်းလျားမှောက်တတ်ကာစပဲ ရှိသေးတာလေ။ ဒီသုံးလအတွင်းမှာ သမီးလေး လေးဘက်သွားနေပြီလား၊ ထိုင်တတ်နေပြီလားလို့ ကျနော် အမြဲတွေးနေမိပါတယ်။

သားကတော့ ကျနော့်ကို သတိရနေမှာ သိပါတယ်။ ဒီတစ်ခေါက် ကျနော်ပြန်ရောက်ရင် မူကြိုထားဖို့ လုပ်ရပါဦးမယ်။ ကျနော် အလုပ်လုပ်နေရပေမယ့် သားနဲ့သမီးကို သတိရလွမ်းဆွတ်ရင်း သူတို့ပုံရိပ်လေးတွေ မြင်ယောင်ကာ ကြည်နူးနေမိပါတယ်။

ပြီးတော့ … ကျနော်ချစ်ရတဲ့ အေး။ ဒီတစ်ခေါက် အဝေးမှာ အလုပ်သွားလုပ်နေရချိန်မှာ အေးကို သတိရလိုက်တိုင်း ကျနော့်အတွေးထဲမှာ လွမ်းဆွတ်ခြင်းနဲ့အတူ မဝေခွဲနိုင်တဲ့ စိုးရိမ်မှုတွေ အမြဲခံစားနေခဲ့ရပါတယ်။

ဒါတွေက အရင်တစ်ခေါက် ကျနော်အိမ်ပြန်ရောက်ချိန်မှာ အေးရဲ့ အပြုအမူတွေ​ကနေ မြစ်ဖျားခံလာခဲ့ရတာပါ။ ပဟေဠိဆန်ပြီး တစ်ခုခုကို ဖုံးကွယ်ထားတဲ့ အပြုအမူတွေက ပြန်တွေးမိတိုင်းမှာ ကျနော့်ရင်ထဲ စိုးတထိတ်ထိတ်ဖြစ်ပေါ်လာစေရပါတယ်။

ဒါပေမယ့် ကျနော့်ရင်ထဲမှာ မဝေခွဲနိုင်တဲ့ စိုးရိမ်မှုတွေ ဝင်လာတိုင်း အတင်းငြင်းပယ်မိပါတယ်။ မဟုတ်ဘူး၊ ငါလျောက်တွေးနေတာ၊ ဒီလိုမဟုတ်ဘူး၊ မဖြစ်ရဘူးဆိုပြီး ကျနော့်ခေါင်းထဲက အတွေးတွေကို မောင်းထုတ်မိတယ်။

အေးအပေါ် ထိခိုက်စေမယ့် အတွေးမျိုးတွေ၊ သံသယနဲ့ မယုံသင်္ကာဖြစ်ရမှုတွေကို ကျနော့်နှလုံးသားက လက်မခံနိုင်ခဲ့ပါဘူး။ အရာရာကို ခေါင်းအေးအေးထားစဥ်းစားပြီး အဖြေရှာတတ်ပေမယ့် အေးနဲ့ ပတ်သတ်တဲ့ အတွေးတွေ၊ မေးခွန်းတွေအတွက်တော့ ကျနော်ဟာ အဖြေရအောင် မရှာဖြစ်ခဲ့ပါ။

အဖြေရှာမရတာလား၊ မရှာရဲတာလားဆိုတာတောင် ကျနော့်ကိုယ်ကျနော် မသိတော့ပါဘူး။ အဖြေရှာဖို့ တွေးလိုက်တိုင်း အေးအပေါ်ထားတဲ့ ကျနော့်ရဲ့ယုံကြည်မှုနဲ့ ကျနော်တို့နှစ်ဦးကြားက သံယောဇဥ်၊ ချစ်ခြင်းတွေက အတွေးဆိုးများကို ရပ်တန့်စေခဲ့ပါတယ်။

ဒါကြောင့် အေးကို သတိရတိုင်း ဖြစ်ပေါ်လာတတ်တဲ့ စိတ်ခံစားချက်တွေကို မတိုးပွားစေချင်လို့ အလုပ်ကိုသာ အာရုံပိုစိုက်ခဲ့ရပါတယ်။ အခုလည်း အိမ်အပြန်ကားစီးနေရင်း အေးကို သတိရလိုက်မိတော့ ရင်ထဲ တစ်ခုခုဆုံးရှုံးထိခိုက်ရသလို ခံစားချက်မျိုး ပြန်ပေါ်လာရပြန်ပါပြီ။

ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ဒီတစ်ခေါက် ကျနော့်ရဲ့အိမ်အပြန်လမ်းဟာ ရင်ထဲမှာ ရှိနေတဲ့ စိုးထိတ်မှုတွေကို ကြေပျက်စေရပါမယ်။ အေးကလည်း ကျနော်ပြန်လာရင် ပြောစရာရှိတယ်လို့ ပြောထားခဲ့တယ်လေ။

သူ ဘာပြောမလဲ။ သူ ပြောလာမှာတွေက ကျနော့်ကို ဘယ်လောက်အထိ အကျိုးသက်ရောက်မှု ရှိစေမလဲ။ တစ်ချို့သော အရာတွေကို သိတာနဲ့ မသိတာ၊ ဘယ်ဟာပိုကောင်းမလဲ။

အေး ထုတ်ပြောလာမှာတွေက ကျနော့် ဒေါသနဲ့ မာနကို ထိခိုက်ခဲ့ရင်ရော …. မဟုတ်သေးပါဘူး။ ကျနော် အတွေးလွန်နေမိတာပါ။ လင်မယားချင်း ဝေးကွာရင် ဟိုတွေး၊ ဒီတွေးနဲ့ လျောက်တွေးမိကာ စိတ်ဒုက္ခရောက်စေရတာမျိုးတွေ ဖြစ်တတ်တာ သဘာဝပါပဲ။

အေးရဲ့ ပျက်ယွင်းနေတဲ့ အမူအရာတွေက ကျနော်ထင်သလို မဟုတ်ဘဲ၊ ကျနော်မကြိုက်တဲ့ အခြားအရာတွေ သူလုပ်မိတာကြောင့်လည်း ဖြစ်နိုင်ပါတယ်။ အပျော်အပါးမက်တာမျိုး၊ ကလေးတွေထားပြီး လျောက်သွားတတ်တာမျိုး၊ အသုံးအစွဲ ကြီးမိတာမျိုးတွေပဲ ဖြစ်မှာပါ။

ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ် အေးက ထိုအကြောင်းကို စကားပြန်မစရင်လည်း ကျနော် ထပ်မမေးတော့ပါဘူး။ ခွင့်လွှတ်နိုင်လောက်တဲ့ အမှားတွေအတွက်ကတော့ ကျနော်တို့နှစ်ဦးရဲ့ အိမ်ထောင်ရေးကို မထိခိုက်စေချင်ပါ။

တစ်ချို့သော ယိုင်နဲ့နေတဲ့ အမူအကျင့်တွေဟာ အချိန်ကာလတစ်ခုအတွင်း ကိုယ့်ဟာကိုယ် ပြန်လည်တည့်မတ်ပြီး ထိန်းကြောင်းနိုင်တယ်လေ။ ပိုပြီး ယိုင်စောင်းပြိုလဲမသွားဖို့တော့ ဘေးက ထောက်ကူတည့်မတ်ဖို့လိုရင် ထောက်ကူပေးရမှာပေါ့။

ဒါကြောင့်ပဲ ဒီတစ်ခေါက် အိမ်ပြန်ရောက်ရင် ကျနော်ရဲ့ မိသားစုအပေါ် လွတ်ဟင်းနေတာတွေကို ပြန်ဖြည့်ဆည်းရပါမယ်။ ဘဝတိုးတက်ဖို့အတွက် အလုပ်ကို ကြိုးစားခဲ့သလို သာယာအေးချမ်းတဲ့ မိသားစုဘဝကို တည်ဆောက်တည့်မတ်စေဖို့အတွက်လည်း ကျနော် အချိန်ပေးရပါမယ်။

ပြီးတော့ ဒီတစ်ခါမှာ ငွေလည်း အတော်ရခဲ့ပြီမို့ ဝယ်ထားတဲ့ ခြံဝိုင်းမှာ အိမ်ဆောက်ဖို့ သစ်ဝါးဝယ်ရပါမယ်။ အိမ်တစ်ခါတည်း ဆောက်ဖို့ကတော့ ငွေနည်းနည်း လိုနိုင်တယ်။ ဒါကလည်း ကျနော့်ရပ်ရွာမှာပဲ အလုပ်လုပ်ရုံနဲ့ ရလာမှာပါ။

ကျနော်ရတဲ့ လုပ်အားခကနေ တခြားသုံးခဲ့တာလည်း ရှိခဲ့လို့ပါ။ အမှန်က ဒီနေ့ ကျနော် အစောကြီး အိမ်ပြန်ရောက်ရမှာပါ။ ဒါပေမယ့် ကျနော် ခရီးမထွက်ခင်ကတည်းက ရည်မှန်းထားတဲ့ ကိစ္စကို သွားအကောင်အထည်ဖော်နေလို့ နည်းနည်းနောက်ကျသွားရပါတယ်။

ကျနော်က အေးကို ရွှေဆွဲကြိုးလေး ဆင်ချင်တာလေ။ တောက်ပသင့်သလောက် မတောက်ပရရှာတဲ့ ကျနော့်မိန်းမ အေးအတွက် အမြဲ လုပ်ပေးနေချင်ခဲ့တဲ့ ကိစ္စပါ။

အခြေခံမိသားစုမို့ မိသားစုရဲ့ နေ့စဥ် စားဝတ်နေရေး၊ ကလေးမွေးဖို့၊ ကလေးတွေ ကျန်းမာရေး၊ သာရေး နာရေး စတဲ့ ခေါင်းစဥ်အမျိုးမျိုးအောက်မှာ ကျနော့်ရဲ့ရှာရသမျှဟာ အဖက်မတင်ခဲ့ပါဘူး။ ဒီနောက်ပိုင်းတော့ အလုပ်ပိုကြိုးစားသလို စုမိဆောင်းမိရှိခဲ့တာမို့ ကျနော့်ရင်ထဲမှာ သိမ်းဆည်းထားတဲ့ ဆန္ဒကို အကောင်အထည်ဖော်ဖြစ်ခဲ့တာပါ။

ဒါကြောင့်ပဲ အိမ်တန်းမပြန်ဘဲ မန္တလေးမြို့ကို တက်ကာ နာမည်ကြီးရွှေဆိုင်ကို သွားခဲ့တာပါ။ အရင်ကတည်းက လုပ်ရင် တစ်မတ်သား၊ ငါးမူးသား မလုပ်ဘူး၊ တစ်ကျပ်သားလုပ်မယ် မှန်းထားတဲ့အတိုင်း ဝယ်ဖြစ်ခဲ့ပါတယ်။

ရွှေဆွဲကြိုးဝယ်ပြီး အိတ်ထဲ သေချာထည့်ပြီးချိန်မှာ ကျနော့်ရင်ထဲက ကြည်နူးမှုဟာ နှိုင်းပြလို့တောင် မရပါဘူး။ ဒီရွှေဆွဲကြိုးလေးဟာ ကျနော်တို့ လင်မယားကြားက ချစ်ခြင်းမေတ္တာ၊ သံယောဇဥ်နဲ့ နားလည်စာနာမှုတွေကို ပြသနေခဲ့တာလေ။

အေး ကို ရွှေဆွဲကြိုးလေး ပြလိုက်ရင် ဝမ်းသာသွားမယ့်မျက်နှာလေးကို ကြိုမြင်ယောင်ကာ ကျနော့်ရင်ထဲ ကြည်နူးနေမိပါတယ်။ ကားပေါ်မှာ ငြိမ်ထိုင်နေရပေမယ့် ကျနော့်ရင်ထဲမှာတော့ ပျော်ရွှင်မှုနဲ့အတူ ပျံ့လွင့်နေမိပါတယ်။

ဒါကြောင့်ပဲ ကားဂိတ်မှာ ကားရပ်လိုက်တာနဲ့ ပထမဆုံး ခုန်ဆင်းလိုက်တဲ့သူဟာ ကျနော်ဖြစ်နေခဲ့ပါတယ်။ ခရီးဆောင်အိတ်ကို ဆွဲရင်း တက်ကြွတဲ့ခြေလှမ်းတွေနဲ့ အိမ်ကိုပြန်လာခဲ့ပါတော့တယ်။

“စိုးကြီး … ဟေ့ကောင် …”

ကားဂိတ်နားက လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ထဲကနေ ကျနော့်ကို လှမ်းခေါ်သံကြားလို့ လှမ်းကြည့်လိုက်တယ်။ ကျနော့်ရဲ့ ငယ်ပေါင်းသူငယ်ချင်းတစ်ယောက် လက်ပြကာခေါ်ရင်း ထွက်လာပါတယ်။

“ဟာ … ခွေးကောင် ဘယ်သူလဲလို့”

“လာဦးကွာ … လက်ဖက်ရည်သောက်ပြီး ခဏနားသွားဦး”

“မသောက်တော့ဘူး။ ငါအခုမှ ရောက်တာလေ။ အိမ်အရင်ပြန်လိုက်ဦးမယ်။
ပြီးမှ ငါ ပြန်လာခဲ့မယ်။ မင်း ခဏစောင့်နေလေ”

“ဟာကွာ … မင်းအိမ်က ဘယ်မှ ထွက်မပြေးပါဘူး … ခဏနေပါဦး …”

“ဟ … မင်းက လူပျိုဆိုတော့ ဘယ်ကိုယ်ချင်းစာမှာလဲ …
ငါက အိမ်နဲ့ သုံးလကျော်တောင် ဝေးထားရတာကွ … ပြန်ချင်နေပြီ …
ဒါနဲ့ မင်းက ဒီအချိန်ကြီး ကားဂိတ်နားက လက်ဖက်ရည်ဆိုင်မှာ ဘာလို့လာထိုင်နေတာလဲ … ထူးထူးခြားခြား”

“မင်းကို လာစောင့်နေတာ … ပြောစရာရှိလို့”

“ဟင် !!!
ဘာလဲဟ … စောက်ပို … ပြော ……”

ကျနော့်ကို လာစောင့်နေတာဆိုတဲ့ စကားကြောင့် ပထမတော့ ဒီကောင်နောက်နေတာပဲ ထင်လိုက်တယ်။ ငယ်ပေါင်းအချင်းချင်း အပိုပြောတယ် ထင်လိုက်မိတာပါ။

ဒါပေမယ့် သူ့မျက်နှာကို ကြည့်လိုက်မိတော့ နောင်ပြောင်တဲ့မျက်နှာမျိုး မဟုတ်ဘဲ တည်ငြိမ်နေပါတယ်။ ဒါကြောင့် ကျနော်လည်း ခဏရပ်ကာ သူဆက်ပြောလာမှာကို စောင့်နေလိုက်တယ်။

ဒါပေမယ့် သူက အလုပ်အကြောင်းတွေမေးပြီး အခြားအကြောင်းတွေကိုသာ လျောက်ပြောနေခဲ့ပါတယ်။ နောက်မှပြောလည်းရတဲ့ အကြောင်းတွေကို လျောက်ပြောနေတော့ ကျနော်စိတ်မရှည်တော့ဘူး။ အိမ်ကိုပြန်ချင်စိတ်က ကြီးနေခဲ့ပြီလေ။ ဒါကြောင့်ပဲ …..

“ကဲ … ဒါတွေ �မေးမယ်ဆိုရင် အိမ်ရောက်မှ မေးပါကွာ …
လာခဲ့ မင်းပါ အိမ်လိုက်ခဲ့”

“ဟ … ဘယ်လိုဖြစ်နေလဲ … မင်းကို ပြောစရာရှိလို့ပါလို့ ဆိုနေတဲ့ဟာကို …
စိတ်ချ .. မင်းအိမ်လိုက်ရုံတင်မကဘဲ ဒီည မင်းအိမ်မှာပါ လိုက်အိပ်မှာ …
လီးပဲ … ဒီလောက် အိမ်ပြန်ချင်နေတယ်”

ပြောမနာ ဆဲမနာတွေမို့ ဆဲတာက မထူးဆန်းဘူး။ ဒါပေမယ့် သူ့အသံမှာ ဒေါသသံပါနေတယ်။ ငယ်ပေါင်းတွေမို့ သူ့မျက်နှာကို ကြည့်ရုံနဲ့ ကျနော့်ကို တစ်ခုခုကို ပြောချင်နေမှန်း သိသာတယ်။

သူ့အကြောင်းလား၊ ကျနော့်အကြောင်းလား။ ချက်ချင်းပြောမထွက်ဘဲ ဝေ့နေပုံထောက်ရင် တော်တော်အရေးကြီးပုံရတယ်။ ဒီနေရာက လူမရှင်းတော့ သူ ပြောမထွက်တာလားလို့ ထင်မိတယ်။ ဒါကြောင့် အနားက ဘုရားဝန်းကို သတိရလိုက်တယ်။

“ဒါဆို … လာကွာ … ဘူရားဝန်းဘက် သွားရအောင်”

“ဘာလုပ်ဖို့လဲ”

“ဟ … မင်းမှာ ပြောစရာရှိမှန်း ငါသိတယ်။ အဲတော့ ဒီလက်ဖက်ရည်ဆိုင်ထက်စာရင် ဘုရားဝန်းထဲ သွားရအောင်။ အဲမှာ လူရှင်းတယ်။ အေးဆေးတယ်။
ဒါကြောင့်ခေါ်တာဟ … စွတ်ရန်လုပ်နေတာပဲ”

“အေး … ဟုတ်ပါ့ … ဒါတော့ မင်းဥာဏ်ကောင်းတယ် … သွားရအောင်”

ဒီလိုနဲ့ ကျနော်တို့နှစ်ယောက်ဟာ ဘုရားဝန်းဘက် ထွက်လာခဲ့ကြတယ်။ လျောက်လာရင်း ကျနော်လည်း ဆက်စပ်တွေးနေမိတယ်။

သူငယ်ချင်းက ကားဂိတ်မှာ ကျနော့်ကို လာစောင့်နေတယ်ပြောတယ်။ ဒါက ဖြစ်နိုင်တယ်။ ဒီအချိန်မျိုးက ကျနော်တို့သူငယ်ချင်းတွေ ထိုင်နေကျ ဆိုင်မှာပဲ လူစုံနေကျလေ။ အခုတော့ သူက ကျနော်တို့ ထိုင့်လေ့မရှိတဲ့ ကားဂိတ်ဘက် ရောက်နေတယ်မဟုတ်လား။

ပြီးတော့ ကျနော့်ကို ပြောစရာရှိတယ်ဆိုတာက ကျနော့်အကြောင်းဖြစ်ဖို့များပါတယ်။ သူ ဘာပြောချင်လို့လဲ။ ကျနော် လက်မခံနိုင်တဲ့စကားတွေ ပြောချင်လို့လား။

ကျနော်တို့နှစ်ယောက် ဘုရားဝန်းထဲရောက်ပြီး ဘုရားထိုင်ရှိခိုးလိုက်ကြတယ်။ ဘုရားရှိခိုးနေပေမယ့် ကျနော့်ဟာ စိတ်နဲ့ကိုယ် မကပ်သူပမာ ဖြစ်နေခဲ့ပါတယ်။

တကယ်ဆိုရင် ဘယ်လိုရှိခိုးမိမှန်းတောင် မသိလိုက်ပါဘူး။ ဘာမှလည်း မဆုတောင်းမိပါဘူး။ ကျနော့်ရင်ထဲမှာ ဗလာဟင်းလင်းဖြစ်နေသလို ခံစားနေရပါတယ်။

ပြီးမှ အရိပ်ကောင်းတဲ့နေရာမှာ ထိုင်မိတဲ့အထိ ကျနော်တို့နှစ်ယောက်ဟာ စကားထပ်မပြောဖြစ်ကြပါ။ ကျနော့်စိတ်တွေ ထူးထူးခြားခြား တည်ငြိမ်နေခဲ့ပါတယ်။

ကျနော့်ရဲ့ စိုးရိမ်နေမှုကပဲ ကျနော့်ကို တည်ငြိမ်သွားအောင် ဖြစ်စေရသလားမသိပါ။ သူ့ကိစ္စကြောင့်မဟုတ်ဘဲ ကျနော့်အရေးကိစ္စဆိုရင် ကျနော်ကိုယ်တိုင်ပဲ ရင်ဆိုင်ရတော့မှာပါ။ ဒါကြောင့်ပဲ …

“ကဲ၊ ပြော … ငါ့ကို ပြောချင်တာ ဘာလဲ …”

“အေး … ပြောပါ့မယ်။ ဒါပေမယ့် ငါက မင်းရဲ့ ငယ်ပေါင်းသူငယ်ချင်းဆိုတာ မင်းသိပါတယ်။
တို့သူငယ်ချင်း ၅ ဦးလုံးက တစ်ဦးအပေါ်တစ်ဦး ကောင်းကျိုးလိုလားသူတွေဆိုတာ မင်းသိတယ်။
ငါက မင်းအကျိုးပျက်စီးအောင် ဘယ်တော့မှ မပြောဘူး။ မလုပ်ဘူးဆိုတာ မင်းယုံကြည်တယ်မို့လား”

“အေးပါ။ ငါ့သူငယ်ချင်းတွေရဲ့ စိတ်ဓာတ်ကို ငါသိပါတယ်”

“အေး … ဒါဆို အခုငါသိတာကို မင်းကိုယ်တိုင် သိတယ်လို့ပဲ သတ်မှတ်ပါ။
တခြားသူပြောတဲ့ စကားလို့ မသတ်မှတ်နဲ့။
မဟုတ်ရင် မင်းက ငါ့အပေါ် အထင်လွဲနိုင်တယ်”

“အင်း”

“မင်းကိုယ်တိုင် သိမြင်တယ်လို့ သတ်မှတ်မှ ရှေ့ဆက် ဘာဆက်လုပ်ရမလဲဆိုတာ မင်းဘာသာမင်း ခေါင်းအေးအေးနဲ့ ဆုံးဖြတ်နိုင်မှာ။
တို့ထဲမှာ မင်းက သွေးအအေးဆုံးပဲ။ ဒါပေမယ့် မဟုတ်မခံစိတ်အရှိဆုံးနဲ့ အညှိုးအတေးအကြီးဆုံးကလည်း မင်းပဲ။
လက်တုံ့ပြန်ရင်လည်း ကြောက်ဖို့ကောင်းတာ ငါအသိဆုံးပဲ”

“ဟာကွာ … မိချောင်းသားရေ … လျှာရှည်လိုက်တာကွာ …..
ဘာဖြစ်လို့လဲ … တည့်ပဲပြော … မင်းတို့ ဘယ်ရပ်ကွက်က ကောင်နဲ့ ဘာဖြစ်ထားလဲ … ရန်ဖြစ်ထားလား …
ဒါမှမဟုတ် တို့အပိုင်းကို ဘယ်သူက လာစော်ကားလို့လဲ”

စိုးတထိတ်ထိတ်နဲ့ နားထောင်နေရတဲ့ ကျနော်ဟာ စိတ်မရှည်တော့ပါဘူး။ ဒါကြောင့်ပဲ ကျနော့်အသံဟာ ဒေါသပါသွားပါတယ်။ ကျနော့်လေသံမာသွားတော့ သူငယ်ချင်းမှာ လန့်သွားပြီး စိတ်ပူသွားတဲ့မျက်နှာကို တွေ့လိုက်ရပါတယ်။

ကျနော့်စိတ်ထဲမှာလည်း စိုးရိမ်နေတဲ့ဟာ မဖြစ်ပါစေနဲ့ဆိုတဲ့ မျှော်လင့်ချက်လေးကလည်း ရှိနေပါသေးတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ သူတို့ရန်ဖြစ်ထားသလားဆိုပြီး မေးလိုက်မိတာပါ။

“အင်း … ဒီလိုပုံနဲ့ဆို ငါတစ်ယောက်တည်းတော့ မင်းကို မထိန်းနိုင်လောက်ဘူး …
ဟိုကောင်တွေက ထိုင်နေကျဆိုင်မှာ ရှိနေလိမ့်မယ် … ငါတို့သွားမလား …
ဒါပေမယ့် အဲမှာက လူရှုပ်တယ် … စကားအေးအေးဆေးဆေး ပြောလို့မကောင်းဘူး …
မင်း ဒီကပဲ စောင့်မလား … ငါ အမြန်သွားခေါ်လိုက်မယ်”

“ငါ စိတ်မရှည်တော့ဘူးကွာ … မင်းသွားခေါ်လိုက် …
ငါ အိမ်အရင်ပြန်ပြီး အိမ်ကပဲ စောင့်နေလို့မရဘူးလား”

“ဟာ … မရဘူး … ဒီကပဲစောင့် … ငါ အမြန်ပြန်လာခဲ့မယ် …
မင်း ဆာနေရင် ဘုရားမုခ်ဦးနားက ဆိုင်မှာ တစ်ခုခုစားပြီးစောင့် …
မင်း ဘယ်မှ မသွားနဲ့နော် … ငါတို့သူငယ်ချင်းတွေ အေးအေးဆေးဆေး စကားမပြောရတာ ကြာပြီ …
စုပြီး စကားပြောချင်တယ်ကွာ … ဒီမှာပဲ စောင့်ပါကွာ … နော် … ဟေ့ကောင်”

“ကဲ … ဒါဆို မြန်မြန်သွားခေါ်ကွာ … ငါ တစ်ခုခုစားပြီး စောင့်နေပါ့မယ် …
မြန်မြန်သွားခေါ်”

သူငယ်ချင်းက ကျနော်ပြန်သွားမှာ စိုးရိမ်နေလို့ အထပ်ထပ်မှာကာ စက်ဘီးကို ဒုန်းဆိုင်းနင်းထွက်သွားပါတယ်။ မသွားခင်မှာ ဆိုင်မှာ ကျနော်စားဖို့အတွက် ပိုက်ဆံပါ ရှင်းသွားမယ်ပြောသေးတယ်။

ဒါက ကျနော် အိမ်ပြန်မသွားအောင် လုပ်တဲ့သဘောပါ။ ကျနော်လည်း နားလည်ပါတယ်။ ဒါကြောင့် စောင့်နေမယ်၊ ငွေကြိုမရှင်းနဲ့၊ ငါ အလုပ်ကပြန်လာတာ၊ ငွေပါပါတယ်ဆိုပြီး အတင်းသွားခိုင်းရတယ်။

ထွက်သွားတဲ့ သူ့ကိုကြည့်ပြီး ကျနော့်မှာ ဘာမှမရှိတော့သလို လက်လွှတ်ဆုံးရှုံးသွားရတဲ့ ခံစားချက်ကြီး ဖြစ်ပေါ်လာခဲ့ပါတယ်။ တစ်ယောက်တည်း အသိမဲ့သူပမာ ငိုင်တွေနေပြီးမှ ဘုရားမုခ်ပေါက်က ဆိုင်မှာ ထမင်းမှာစားရင်း တွေးနေမိတယ်။

ကျနော်နဲ့ ပတ်သတ်တဲ့ကိစ္စ၊ ကျိန်းသေဒေါသထွက်ပြီး ပေါက်ကွဲမယ့်ကိစ္စ၊ သည်းခံလို့ လုံးဝမရတဲ့ကိစ္စ၊ လူကြားထဲမှာ ဖွင့်ပြောလို့မကောင်းတဲ့ကိစ္စ … ဒါဆိုရင် ဘာဖြစ်နိုင်မလဲ။ ဒါပေမယ့် ရလာတဲ့အဖြေကို ကျနော့်နှလုံးသားက လက်ခံလို့မရပါဘူး။ ဒါကြောင့်ပဲ ကျနော်ဟာ စိတ်နဲ့ကိုယ်နဲ့ မကပ်သူပမာ ဖြစ်နေခဲ့ရတယ်။

မှန်းဆလို့ရပေမယ့် လက်မခံနိုင်တာလား၊ လက်မခံရဲတာလား မသဲကွဲတော့ပါ။ မဟုတ်ပါဘူးလို့ အခါခါငြင်းဆိုနေရင်းပင် ကျနော့်ရင်တွေပူလောင်ကာ ပင်ပန်းနေရပါတယ်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် အရှိတရားကို လွန်ဆန်လို့မရနိုင်တာလေ။

ကျနော်ထမင်းစားနေချိန်မှာပဲ သူတို့ပြန်ရောက်လာတယ်။ ကျနော်တို့အဖွဲ့ထဲမှာ အသက်အကြီးဆုံးတစ်ယောက်တော့ ပါမလာဘူး။ သူငယ်ချင်းတွေ ပြန်တွေ့ရတာမို့ ရောက်လာတာနဲ့ အပြန်အလှန် နှုတ်ဆက်နေကြတယ်။

ဒါပေမယ့် သူတို့မျက်နှာမှာ တစ်ခုခုကို ဟန်ဆောင်ဖုံးကွယ်ထားရသလို၊ ကျနော်နဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်ရမှာ ခက်နေရသလို ဖြစ်နေပါတယ်။ အရင်က တွေ့တာနဲ့ ပြောဆိုနောက်ပြောင်နေကျပေမယ့် အခုချိန်မှာတော့ စကားနည်းနေကြပါတယ်။

“ဒါနဲ့ … မင်းတို့ သုံးယောက်ပဲလား … ဟိုတစ်ယောက်ရော … မပါလာဘူးလား”

“အွန်း … မနက်ကတည်းက မင်းရောက်ပြီလားလို့ လာမေးပြီး အတူစောင့်နေသေးတယ် …
အခုတော့ သူ့မိန်းမ ကလေးမွေးတဲ့ဆေးရုံကို ထမင်းသွားပို့နေတယ် … ပြီးရင် ဒီကို အမြန်လာခဲ့မယ်ပြောတယ်”

“အေး .. ဟုတ်သားပဲ … ငါမသွားခင်ကတောင် ကလေးမွေးဖို့ ပြောမိသေးတယ် …
အခုတော့ မွေးပြီပေါ့ … ဘာလေးလဲဟ … ကလေးရော လူကြီးရော ကျန်းမာရဲ့လား”

“သူလိုချင်တဲ့ ယောက်ျားလေးပဲကွ။ သားလေးဆိုတော့ ရူးနေတာပဲ …
နှစ်ယောက်လုံး ကျန်းမာပါတယ်။ မမွေးခင်ကတော့ နည်းနည်း အခက်အခဲ ဖြစ်သွားသေးတယ်။
ရိုးရိုးမွေးမရလို့ နောက်ဆုံး ခွဲမွေးလိုက်ရတယ် … နောက်မှ ငါတို့အတူတူ သတင်းသွားမေးရအောင် …
ဟော … ပြောရင်းဆိုရင်း ဟိုမှာ ရောက်ချလာပြီ … မြန်သားပဲ”

ကျနော် မှန်းထားတာ သေချာနေပါပြီ။ မိန်းမ မီးဖွားလို့ ဆေးရုံတင်ထားရတဲ့ သူငယ်ချင်းကတောင် ကျနော့်ဆီကို အမြန်လိုက်ချလာတယ်ဆိုတော့ ကိစ္စက တော်တော်ကြီးမားနေတယ်ဆိုတာ သိနိုင်ပါတယ်။

သူလည်း ရောက်လာတော့ နှုတ်ဆက်ပြီး ဝင်ထိုင်တယ်။ ပြီးတော့ သူတို့လေးယောက်ဟာ တစ်ယောက်မျက်နှာ တစ်ယောက်ကြည့်နေကြပြီး စကားစရခက်နေပုံ ဖြစ်နေပါတယ်။ ဒါကြောင့် ကျနော်ကပဲ …..

“လူစုံတက်စုံ ရောက်လာတယ်ဆိုတော့ ကိစ္စက တော်တော်အရေးကြီးတယ်နဲ့တူတယ်”

ဆေးရုံကနေ လိုက်လာတဲ့ အသက်အကြီးဆုံး သူငယ်ချင်းက သက်ပြင်းချပြီး လေသံအေးအေးနဲ့ စကားစပြောလာတယ်။

“ကြီးတာ မကြီးတာက မင်းအပေါ်ပဲမူတည်တယ်။
အကောင်းဆုံးကတော့ မင်းပဲ ခေါင်းအေးအေးနဲ့ ဆုံးဖြတ်ရမှာ …
ငါတို့အားလုံးဟာ မင်းနဲ့ တစ်သွေးတည်း တစ်သားတည်းပဲ။ အဲဒါကို မမေ့နဲ့ကွာ …..
မင်းထိရင် ငါတို့ထိသလိုပဲ နာတယ်။ မင်းပြန်မရောက်ခင်မှာ ငါတို့လေးယောက် တိုင်ပင်ပြီး သဘောတူထားတာရှိတယ်။
မင်းနဲ့ ငါနဲ့က အိမ်ထောင်သည်တွေ။ ကျန်တဲ့ သုံးယောက်က လူပျိုတွေ။
သူတို့လူပျိုတွေက ပြောတယ်။ ဒီကိစ္စကို ဘာဆက်လုပ်ရမလဲဆိုတာ အိမ်ထောင်သည်ဖြစ်တဲ့ မင်းနဲ့ငါက ဆုံးဖြတ်တဲ့။
ငါတို့ဆုံးဖြတ်တာကို သူတို့သုံးယောက်က ဖြစ်အောင် လုပ်မယ်။
သူတို့ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ငါတို့နှစ်ယောက်က ဝင်မပါရဘူး။ မနှောင့်ယှက်ရဘူးတဲ့”

ကျနော် လက်မခံနိုင်လို့ စိုးရိမ်နေခဲ့တဲ့ ကိစ္စက ကျနော့်ရှေ့ကို တည့်တည့်ရောက်လာခဲ့ပါပြီ။ ဒီတော့ ကျနော် ရင်ဆိုင်ဖို့ပဲရှိပါတော့တယ်။

“မင်းတို့စကားအသွားအလာနဲ့ ပြောရခက်နေတာကို ငါသဘောပေါက်ပါတယ်။
နိဒါန်းတွေ ခံနေတာနဲ့ အချိန်ကြာပါတယ်ကွာ … ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပဲ ပြောကြစမ်းပါ …
ငါ့အိမ်ထောင်ရေးနဲ့ ပတ်သတ်နေတယ်ဆိုတာ ငါရိပ်မိပါတယ်။ ဒီတော့ ဘာမှ အားနာမနေပါနဲ့ … ပြောပါ …
ငါ့မိန်းမ ဖောက်ပြန်နေတယ် မဟုတ်လား”

“ဟင် !!!!!”

“အား … ကောင်းတယ် … စုပ် .. စုပ် … အာ့ …
ဦး … လီးက နံနေမှာ … မင်း ကြိုက်တယ်ပေါ့ … အား …”

အထဲကို ချောင်းရင်း လီးစုပ်ခံနေတဲ့ ဦးနိုင်မှာ နှုတ်က ညည်းညူရင်း လီးကို ပါးစပ်ထဲ ပိုသွတ်သွင်းလာခဲ့ပါတယ်။ သူ့လီးကြီးကလည်း ကျမ ပါးစပ်ထဲမှာ တင်းကားကာ လီးရည်ကြည်တွေ တစိမ့်စိမ့်ထွက်လို့ တုန်ခါနေပါတယ်။

ကျမကလည်း သူ့အောက်မှာ ဒူးထောက်လို့ စိတ်ပါပါနဲ့ လီးစုပ်ပေးနေခဲ့တာပါ။ ယောက်ျားကိုတောင် သေချာလီးစုပ်မပေးဖူးတဲ့ ကျမဟာ ကိုယ့်အဖေအရွယ်လူကြီးရဲ့ လီးကို အကောင်းဆုံး စုပ်လျက်နမ်းပေးရင်း ကြည်နူးနေမိပါပြီ။

ဦးနိုင်ကို ကျမရဲ့ အပြုအစုကြောင့် အရသာတွေ့ကာ ကျေနပ်စေချင်တဲ့စိတ်ကလည်း ဖြစ်ပေါ်နေခဲ့ပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ သူက မတောင်းဆိုရဘဲ သူ့ရှေ့မှာ တိုးဝင်ထိုင်ပြီး လုပ်ပေးဖြစ်ခဲ့တာပါ။

သူ့လီးကို အာခေါင်ထဲ အပြည့်ထည့်သွင်းပြီး ပါးနှစ်ဖက်ပိန်သွားအောင် အားပါပါလေး စုပ်ယူပေးသလို ပါးစပ်ထဲက လီးကြီးကို လျှာနဲ့ရစ်ဝိုက်ဆွဲပြီးလည်း ကစားပေးနေခဲ့ပါတယ်။ ပြီးတော့ သူ့လီးက ထွက်သမျှ လီးရည်ကြည်တွေကို မျိုချရင်း ကျမ နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာနဲ့ သူ့လီးထိပ်ကြီးကို ဖိတိုက်ပွတ်ဆွဲပေးတတ်ပါသေးတယ်။

ကျမ လက်နှစ်ဖက်ကလည်း သူ့ပေါင်တံနှစ်ဖက်နဲ့ ဂွေးအုတွေကို ပွတ်သပ်ဆုပ်နယ်ပေးနေခဲ့ပါတယ်။ နောက်ဆုံး တဆတ်ဆတ်တုန်ခါတင်းမာနေတဲ့ လီးတံကြီးကို နှုတ်ခမ်း၊ နှာခေါင်းနဲ့ ဖိကပ်နမ်းရှိုက်ရင်း လျှာနဲ့ မက်မက်မောမော လျက်ပေးပါသေးတယ်။

ဒီလို စေတနာပါပါ၊ ကြည်နူးမှုအပြည့်နဲ့ လုပ်ပေးနေတော့ ဦးနိုင်မှာ ပါးစပ်က ထုတ်ဖော်ညည်းညူရင်း အရသာတွေ့နေရပါတယ်။ အထူးသဖြင့် ကျမက သူ့ပေါင်ခြံကြားထဲ ခေါင်းတိုးဝင်ကာ ပေါင်ခွဆုံအနှံ့ နမ်းရှိုက်လျက်ပေးရင်း ဂွေးအုနဲ့ ဖင်ကြားအမြောင်းကို လျှာနဲ့လျက်လို့ စုပ်ပေးလိုက်ရင် သူလည်း လှုပ်လှုပ်ရှားရှား ဖြစ်လာရပါတယ်။

ဦးနိုင်ရဲ့ပေါင်တွေဟာ တုန်ခါလာပါတယ်။ ပြီးတော့ကျမဆံပင်တွေကို ဆုပ်ကိုင်ထိုးဖွလို့ ခေါင်းကို သူ့ပေါင်နှစ်ဖက်နဲ့ ဖိညှပ်လာပါတယ်။

သူ့ရဲ့ ထုတ်ဖော်ညည်းညူမှုနဲ့ တုံ့ပြန်မှုများဟာ ကျမကို ကြည်နူးကျေနပ်စေရပါတယ်။ ပြီးတော့ ယောက်ျားတစ်ယောက်ရဲ့ ချွေးနံ့၊ လီးနံ့ပြင်းပြင်းတွေဟာ ကျမရဲ့ ရမ္မက်ဆိုးတွေကို ထကြွလာစေရပါတယ်။

ဒါကြောင့်ပဲ သူ့ကို လီးစုပ်ပေးရင်း ကျမ လက်တစ်ဖက်နဲ့ ထဘီကို ပင့်မလို့ အတွင်းခံလေးပေါ်ကနေ အဖုတ်အကွဲကြောင်းကို ပွတ်ပေးနေမိပါတယ်။ တဆစ်ဆစ်နဲ့ လှိုက်ကာယားတက်နေတဲ့ အဖုတ်လေးဟာ ကျမကို ရှက်ရွံ့တွေဝေမှုတွေကို ကင်းကွာလာစေရပါတယ်။

“ယဥ်အေး … တော်ပြီ … မတ်တတ်ရပ်လိုက်တော့”

ဦးနိုင်က အနောက်ကို နည်းနည်းဆုတ်ပေးပြီး ကျမကို မတ်တတ်ရပ်စေပါတယ်။ ကျမလည်း ထရပ်ရင်း လျော့ရဲရဲဖြစ်နေတဲ့ ထဘီလေးကိုပါ ကွင်းလုံးပုံချထားလိုက်ပါတယ်။

ဦးနိုင်က ကျမကို နံရံဘက် မျက်နှာမူပြီး ရပ်ဖို့ပြောတယ်။ ကျမကို ဒီနေရာမှာပဲ လိုးဖို့ပြင်နေပြီလို့ သိလိုက်တယ်။ ဒါကြောင့် အထဲမှာ အမတို့ရှိနေတာကို လက်ညှိုးနဲ့ထိုးကာ အမူအယာပြလိုက်တယ်။

ဒါပေမယ့် ဦးနိုင်က ခေါင်းခါပြကာ ရတယ်၊ သူတို့လည်း လိုးနေတာ၊ အပြင်ကို ဂရုမစိုက်ဘူးလို့ ပြောတယ်။ ပြောရင်းနဲ့ ကျမကိုယ်လေးကို သူ့ဘက်ကျောပေးအောင် ဆွဲလှည့်ပြီး နံရံနဲ့ ဖိကပ်ထားလိုက်ပါတယ်။

ဒါပေမယ့် ဦးနိုင်က ချက်ချင်း မလိုးသေးပါဘူး။ ကျမ ဖင်နောက်မှာ ဒူးထောက်ထိုင်ကာ အတွင်းခံပေါ်မှပင် တင်ပါးနှစ်ဖက်ကို ဆုပ်ကိုင်ဖျစ်ညှစ်နေပါတယ်။ ပြီးတော့ ဖင်သားများအပေါ် သူ့မျက်နှာကို ဖိကပ်လို့ နမ်းရှိုက်လာပါတယ်။

လက်ကလည်း ကျမ ပေါင်ခွကြားကို ပင့်ကိုင်ပြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်း ပွတ်ပေးနေသေးတယ်။ ဒီတော့ ကျမမှာ ဖျန်းခနဲ ကျဥ်တက်သွားရကာ သူလုပ်သမျှကို မတားဆီးနိုင်တော့ပါဘူး။

ထိုနောက်တော့ သူက ကျမအတွင်းခံလေးကို အောက်ဆွဲချကာ ချွတ်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ကျမ တင်ပါးနှစ်ဖက်ကို ဖြဲပြီး အဖုတ်အကွဲကြောင်းကို နမ်းရှိုက်ရင်း လျှာနဲ့ ထိုးကော်ကာ လျက်ပေးလာပါတော့တယ်။

ကျမလည်း သူလျက်လို့ကောင်းအောင် နံရံပေါ်လက်ထောက်ပြီး ဖင်ကို အနောက်နည်းနည်း ပစ်ပေးလိုက်ပါတယ်။ ဒီတော့ သူက ကျမ တင်ပါးနှစ်လုံးကြားနဲ့ ပေါင်ခွဆုံကြားကို မျက်နှာထိုးအပ်ပြီး တပျတ်ပျတ်မြည်အောင်ကို လျက်စုပ်နေပါတော့တယ်။

နဂိုတည်းက စိတ်တွေကြွနေရသလို လှိုက်ကာယားပြီး ကျဥ်တက်နေရတဲ့ အဖုတ်လေးကို သူက ထိထိမိမိ လျက်စုပ်နမ်းပေးနေခဲ့တာပါ။ ကျမမှာ ကြက်သီးလေးများ တဖျန်းဖျန်းထကာ ခြေဖျားလေးများထောက်လို့ တုန်ယင်လှိုက်မောနေရပါတယ်။

အဖုတ်ထဲကလည်း ကျဥ်တက်အီစိမ့်ပြီး အရည်များ စိမ့်ထွက်ယိုစီးနေရပါတယ်။ ဒီကြားထဲ ကျမမျက်လုံးက အပေါက်လေးထဲကနေ အခန်းထဲကို ကြည့်လိုက်မိပါသေးတယ်။

အမတို့လည်း ပုံစံပြောင်းကာ လိုးနေကြပါပြီ။ ဖင်ကုန်း၊ ဆံပင်ဆွဲခံကာ အလိုးခံနေတာကနေ အခုတော့ အမက ကိုထွန်းပေါ်တက်ထိုင်ကာ ဆောင့်လိုးပေးနေခဲ့ပါပြီ။

အမရဲ့ဆောင့်ချက်တွေကလည်း ကြမ်းပါတယ်။ ခေါင်းလေးမော့၊ မျက်လုံးလေးမှေးစင်းပြီး တစ်ကိုယ်လုံး ရမ်းခါတုန်တက်နေအောင်ကို တက်ဆောင့်နေတာပါ။

ကိုထွန်းကလည်း အောက်ကနေ အမနို့တွေကို အားနဲ့အတင်းဖျစ်ညှစ်ပြီး ပင့်ဆောင့်ပေးတတ်ပါသေးတယ်။ အမလည်း တော်တော်အရသာရှိနေတာ သိသာပါတယ်။

နို့တွေ ပြုတ်ထွက်မတတ် မညှာမတာ ဆုပ်ကိုင်ဖျစ်ညှစ်ခံထားရတာကို နာရမှန်းမသိအောင်ပင် ရမ္မက်တွေထန်နေခဲ့ပါတယ်။ တဖန်းဖန်းမြည်အောင် တက်ဆောင့်လိုးပေးနေသံနဲ့ ညည်းညူသံတွေဟာ ဆူညံနေခဲ့ပါတယ်။

ကျမလည်း ဘာထူးလို့လဲ။ ဦးနိုင်ရဲ့ အဖုတ်လျက်ပေးတာကို မတ်တတ်ရပ် ပေါင်ကားကာ ခံပေးနေရင်း အမတို့လိုးပွဲကို ကြည့်နေခဲ့ရတာလေ။

ဒီတော့ ညည်းသံမထွက်အောင် ထိန်းနေတဲ့ ကြားကနေ စိတ်တွေလွတ်ကာ ညည်းညူရေရွတ်နေမိပါပြီ။ ဦးနိုင်ရဲ့ လျာကြီးနဲ့ ထိုးဆွဖိလျက် ပွတ်ဆွဲမှုတိုင်းမှာ တဖျဥ်းဖျဥ်းနဲ့ အရသာရှိနေရသလို ညည်းညူသံလေးတွေကနေ ခပ်သဲသဲလေး ထွက်ပေါ်နေရပါတယ်။

“အာ့ … ဦး .. ဟင့် … ဟင့် … ဦးရယ် … လျက်တတ်လိုက်တာ … အရည်တွေ ထွက်နေပြီ …. ဟင့် … ကောင်းတယ် … အာ့ … လျက်ကွာ … အာ့ … ဟင့် … ဟင့် …
အသဲတွေယားတယ် … ဟင့် … ဟင့် … ဦး … ဟင့် …
အာ့ … ဦး … ကျမ မရတော့ဘူး … လိုးပေးတော့ကွာ …
အထဲက ကျဥ်တက်နေပြီ … ဦး လီးကြီးနဲ့ လိုးပေးပါနော် …”

ကျမမှာ အသဲတအေးအေးနဲ့ လှိုက်ဖိုခံစားရတာတွေကို မခံစားနိုင်လောက်အောင် ဖြစ်နေရပါပြီ။ အခန်းထဲက အမရဲ့ လိုးပွဲကလည်း ကျမရဲ့ ရမ္မက်ကို ပိုနှိုးဆွနေခဲ့တယ်လေ။

ကိုထွန်းအပေါ် အားရပါးရတက်ဆောင့်နေတဲ့ အမကို ကြည့်ကာ ကျမအဖုတ်ထဲကိုလည်း လီးကြီးနဲ့ ခပ်ပြင်းပြင်းဆောင့်လိုးတာကို ခံချင်နေမိပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ ဖင်လေးကို တွန့်ကာရမ်းပြီး ဦးနိုင်ကို မြန်မြန်လိုးပေးဖို့ တောင်းဆိုရပါတယ်။

ထိုတော့မှ ဦးနိုင်က မတ်တတ်ထရပ်ကာ ကျမ ခါးကို ပွေ့ဖက်ကာ အနောက်နည်းနည်းဆွဲလိုက်ပါတယ်။ နောက်လက်တစ်ဖက်နဲ့ ကျမ အင်္ကျီနှိပ်ကြယ်သီးတွေကို ခပ်မြန်မြန် ဆွဲဖြုတ်ပြီး ဘယာကို ပင့်တင်လိုက်ပါတယ်။

ဒီနောက်မှာတော့ ကျမ ခါးနဲ့ နို့တွေကို သိုင်းဖက်ဆုပ်ကိုင်ပြီး သူ့လီးကြီးကို အဖုတ်ဝတေ့လို့ ထိုးသွင်းလိုက်ပါတယ်။

“အာ့ … ”

“မင်း ခံချင်တဲ့ လီးကြီး ဝင်ပြီမို့လား … ကြိုက်ရဲ့လား”

“အား … ဟင့် … ဟင့် … ကြိုက်တယ် … ဦး လီးကြီးကို အရမ်းကြိုက်တယ်ကွာ …
မိန်းမကို လိုးပေးနော် … ဒီနေ့ ဦးစိတ်ကြိုက် မိန်းမကို လိုးသွားကွာ …
မိန်းမ ခံပေးမယ် … အာ့ … ပြည့်နေတာပဲ … ဟင့် … ရင်ထဲတစ်မျိုးကြီးပဲ ဦးရယ် … အာ့”

“လိုးပေးမယ် … ဒီလီးကြီးကို တစ်သက်လုံး စွဲနေအောင် လိုးပေးမယ် … အင့် … ”

ပျွတ် … ဖွပ် … အာ့ … ထိတယ် ဦးရယ် ..
ဖွပ် … ဖွပ် … ဖပ် … အား … လိုး … ဦး … လိုးကွာ …

အင့် … ငါလိုးမလေး … မင်းစပတ် ပြဲအောင် လိုးမယ် … အင့် … စပတ်ယားနေတဲ့ ငါလိုးမလေး … အင့် … ရော့ … လီးပဲ … ခံထား … အင့် …

ဖပ် … ဖပ် … ဘွတ် … အား … ထိတယ် … ဖွပ် … ဖပ် … အမလေး …

“လိုးကွာ … ဦး အတွက်ပဲ … ပြဲချင်ပြဲပလေ့စေ … လိုးသွားပါ … အား …
ဦး … ကောင်းတယ် … အာ့ … အမလေး … အား … လိုး … ဦးမိန်းမကို အားရအောင် လိုး … အမလေး … မညှာနဲ့ကွာ …
ဦးလီးကြီးကို ကြိုက်တဲ့ မိန်းမကို … လိုး … အား … ဆောင့် … အာ့ … ဦး … ကောင်းတယ် … ကောင်း … တယ် …
အား … အား …. ဦး … အ … မလေး … ကောင်း … ကောင်းတယ် … အာ့ …”

ကျမမှာတော့ ဦးနိုင် လီးကြီး အဖုတ်ထဲ စတိုးဝင်လာကတည်းက တောင့်တမှုတွေ ပြည့်ဝသွားရပါတယ်။ တင်းမာနေတဲ့ လီးကြီးက ကျမအဖုတ်အတွင်းသားတွေကို ပွတ်တိုက် ဝင်ထွက်နေတဲ့အခါမှာတော့ တစ်ကိုယ်လုံး တဖျဥ်းဖျဥ်းနဲ့ ခံစားရတာ ကောင်းလွန်းနေပါတော့တယ်။

ဒီအချိန်မှာ ကျန်တဲ့အသိစိတ်တွေ မရှိတော့ပါဘူး။ ကျမခန္ဓာကိုယ်ထဲကို ဝင်ထွက်နေတဲ့ လီးကြီးရဲ့အထိအတွေ့ပေါ်မှာသာ လိုက်ပါခံစားရင်း ကျေနပ်အားရနေတဲ့ စိတ်တစ်ခုသာရှိပါတော့တယ်။

ဒါကြောင့်ပဲ ပတ်ဝန်းကျင်ကို ဂရုမစိုက်နိုင်တော့ဘဲ ညည်းသံစီစီထွက်ပေါ်လို့ ဖင်လေးကို လိုးကောင်းစေရန် အနောက်ကို ပိုပစ်ထားပေးခဲ့ပါတယ်။ ဦးနိုင်ကတော့ ကျမရဲ့ရမ္မက်ထန်ထန် တောင်းဆို ညည်းတွားနေပုံကို တွေ့ရတော့ သူလည်း စိတ်တွေပိုထန်နေတော့မှာပါ။

ဒါကြောင့်ပဲ နောက်ကနေ ကျမနို့တွေကို အတင်းဖျစ်ညှစ်ပြီး ခါးကိုဖိချုပ်လို့ အချက်မှန်မှန် ဆောင့်လိုးလာပါတော့တယ်။ မတ်တတ်အလိုးခံနေရတာမို့ သူ့လီးကြီးဟာ အပေါ်ကို အရှိန်နဲ့ပင့်ထိုးလိုးနေခဲ့တာပါ။

ခပ်ပြင်းပြင်းလေး ပင့်ကာ ဖိဆောင့်ခံလိုက်ရရင် ကျမမှာ ခြေဖျားလေးများ �ထောက်ကာ �တုန်တက်ရမ်းခါသွားရပါတယ်။ နထင်ကြောတွေ တဒုတ်ဒုတ်ထိုးရအောင် ထိမိလှတဲ့ လိုးချက်တွေအောက်မှာ ကော့ပျံတုန်ယင်နေရင်းပင် တောင့်တမှုတွေက တိုးလို့သာနေရပါတယ်။

ဒီကြားထဲ ဦးနိုင်က ကျမဆံပင်တွေကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ခေါင်းကို နံရံပေါ်ကို တွန်းဖိထားရင်း လိုးလာခဲ့ပါတယ်။ ဒီတော့ ကျမဟာ အပေါက်ထဲကနေ အမတို့လိုးပွဲကို မြင်နေရပါတယ်။

အမက ဖင်ကုန်းအလိုးခံတုန်းက ကိုထွန်းလီးကို မတွေ့ရပါ။ အခုလိုအပေါ်ကနေ တက်ဆောင့်ပေးနေတဲ့အခါမှာတော့ ကိုထွန်းလီးမဲမဲကြီးက အမအဖုတ်ထဲ ဝင်ထွက်နေတာကို ကျမတွေ့နေရပါတယ်။

ဒါက ကျမအတွက် သုံးယောက်မြောက် မြင်ဖူးတဲ့ ယောက်ျားတစ်ယောက်ရဲ့ လီးကြီးပါပဲ။ ပုံမှန်ဆိုရင် ရှက်ရွံ့မိမှာ မှန်ပေမယ့် အခုလို အလိုးခံနေရချိန်မှာတော့ မရှက်မရွံ့နိုင်တော့ဘဲ ရမ္မက်အဆိပ်တွေ ပိုတက်စေဖို့သာ ဖြစ်လာစေရပါတယ်။

ဦးနိုင်ရဲ့အလိုးကို မတ်တတ်ရပ်ခံပေးရင်း အမကို လိုးနေတဲ့ လီးကြီးကိုကြည့်ကာ ကျမကျေနပ်နေမိပါတယ်။ လင်ငယ်အပေါ် စိတ်ထန်ထန်နဲ့ တက်ဆောင့်ကာ ကောင်းနေတဲ့ အမကိုကြည့်ကာ ကျမလည်း ဦးနိုင်အလိုးကို ခံရတာ အရသာရှိနေခဲ့ပါတယ်။

ဒီလို ကောင်းနေခဲ့လို့လည်း ဦးနိုင်ရဲ့ ထိမိပြင်းထန်တဲ့ လိုးဆောင့်ချက်တွေကို မချိမဆံ့ညည်းညူကာ ဖင်လေးတောင့်ခံပေးထားမိပါတယ်။ အနောက်က ဆောင့်သမျှကို နံရံပေါ်မှာ ရင်ဘတ်လေး ဖိကပ်ရင်း အလူးအလဲ ခံပေးနေရတာပါ။

ထို့အပြင် ဦးနိုင်ရဲ့ ပက်စက်ကြမ်းတမ်းတဲ့ အပြော၊ အဆဲတွေအပေါ်မှာလည်း နှစ်သက်လိုလားနေမိပါတယ်။ အစမှာ ကျမတို့ လိုးနေသံတွေ ထွက်မှာ စိုးရိမ်ခဲ့ပေမယ့် အခုအချိန်မှာတော့ ဦးနိုင်ရဲ့ နှိမ့်ချဆဲဆိုသံတွေဟာ ကျမကို ရမ္မက်ပိုထန်စေဖို့သာ ဖြစ်စေရပါတယ်။

ကျမကိုယ်တိုင်က ရမ္မက်ခံစားချက်နောက်ကို လုံးလုံးလိုက်ပါနေကာ တဏှာထန်ထန် ပြန်လည်ပြောဆိုရင်း ညည်းညူသာယာနေခဲ့ပါပြီ။ မချိမဆံ့ အလိုးခံနေရရင်းပင် ဆင့်ကဲဖြစ်ပေါ်လာတဲ့ ရမ္မက်တောင့်တမှုတွေ​နောက်ကို မျောလွင့်လိုက်ပါနေမိပါတယ်။

အဆက်မပြတ် ဆောင့်လိုးချက်တွေအောက်မှာ ထိန်းသိမ်းနိုင်မှုမဲ့စွာ ညည်းတွားရေရွတ်ရင်းပင် တစ်ကိုယ်လုံး ကော့လန်တုန်တက်လို့ ကာမအထွဋ်အထိပ်ကောင်းခြင်းကို ရောက်ရှိသွားရပါတယ်။ ဦးနိုင်ရဲ့ ဖိချုပ်စိုးမိုးထားမှုအောက်မှာပဲ အကြောများ တုံ့ဆွဲတုန်ခါလို့ ကာမကောင်းခြင်း တုံ့ပြန်မှုများကို အလူးအလဲခံစားနေရပါတယ်။

ကျမ တုန်ယင်ကာ ပြီးနေပေမယ့် ဦးနိုင်က ကျမဦးခေါင်းကို နံရံပေါ်ဆီ တွန်းဖိရင်း အချက်၂၀ လောက် ဆက်လိုးနေပါသေးတယ်။ နောက်မှ သူ ချုပ်ကိုင်ထားတာတွေကို လွှတ်ကာ အဖုတ်ထဲက လီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်ပါတယ်။

လီးကြီးဆွဲထုတ်ခံလိုက်ရတဲ့အခါမှာ ကျမဟာ ပေါင်လေးကွကာ တုန်ယင်ရင်း ပျော့ခွေကျသွားရပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ဦးနိုင်က ရုတ်တရတ်ထိုင်ချပြီး ကျမ ဖင်လုံးတွေကို သူလက်တွေနဲ့ ဖမ်းထိန်းကာ ပင့်မထားလိုက်ပါတယ်။

ဒီတော့ ကျမဟာ ဖားပျံလေးလို ပေါင်လေးကွကာ တဆတ်ဆတ်တုန်ယင်ရင်း နံရံကို ရင်ဘတ်လေးကပ်ထားရပါတယ်။ ထိုပုံစံအတိုင်း တစ်ကိုယ်လုံး အီစိမ့်ကျဥ်တက်နေစဥ်မှာပဲ ဦးနိုင်က ကျမဖင်လုံးတွေကို ပင့်မကာ စောက်ရည်တွေ ရွှဲစိုနေတဲ့ အဖုတ်ဝကို ပါးစပ်တေ့လို့ စုပ်ယူလိုက်ပါတယ်။

ကျမမှာ ဖျဥ်းခနဲ ကျဥ်တက်ကာ ပျော့ခွေနေတာကနေ အပေါ်ကို တွန့်တက်သွားရပါတယ်။ ဦးနိုင်ကတော့ ယိုစီးကျနေတဲ့ စောက်ရည်တွေကို စုပ်ယူရုံသာမက အဖုတ်အကွဲကြောင်းနဲ့ စောက်စိလေးကို လျှာပြားကြီးနဲ့ ပင့်လျက်နေပါသေးတယ်။

ကျမ မိန်းမကိုယ်ကထွက်တဲ့ ဖြူပျစ်ပျစ်စောက်ရည်တွေကို သူက မရွံမရှာ လျက်စုပ်နေပေမယ့် တစ်ခါပြီးထားရတဲ့ အဖုတ်လေးကတော့ မခံနိုင်လောက်အောင် ကျဥ်တက်နေရပါတယ်။ စောက်စေ့လေးကို လျက်ပြီး နှုတ်ခမ်းနဲ့ညှပ်ဆွဲစုပ်ယူလိုက်ရင် ဓာတ်လိုက်သလို ကျဥ်ကာ တုန်တက်သွားရပါတယ်။

ဒါပေမယ့် ဖင်သားများကို ဆုပ်ကိုင်ပင့်မထားတဲ့ သူ့လက်တွေကနေ လွတ်အောင် ရုန်းမထွက်နိုင်ပါဘူး။ ဒီတော့ ပေါင်ကြားထဲ ဝင်ထိုင်ပြီး မော့ကာ လျက်စုပ်နေတဲ့ ဦးနိုင်မျက်နှာပေါ်ကို ဖိထိုင်ကာ လူးကာလွန့်ကာနဲ့ ဖိပွတ်နေသလို ဖြစ်နေရပါတယ်။

အူတွေအသည်းတွေယားကာ တဖျိုးဖျိုး တဖျဥ်းဖျဥ်းနဲ့ လွင့်မျောခံစားနေရတာမို့ အလိုလိုတုံ့ပြန်ပြီး ဦးနိုင်မျက်နှာကို ကျမစောက်ဖုတ်နဲ့ တက်ပွတ်နေမိတာပါ။ ဆင့်ကဲ ဆင့်ကဲ ဖြစ်ပေါ်နေတဲ့ အခံရခက်မှုတွေကြောင့်ပဲ ဦး .. ဦး .. ဦး လို့ ခေါ်ရင်း ဖင်လေး လူးလွန့်လှုပ်ခါလို့သာ နေရပါတယ်။

သူက စောက်ရည်တွေပြောင်အောင် လျက်ပြီးမှ မတ်တတ်ထရပ်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ကျမပခုံးတွေကို ကိုင်ကာ ဖိချလိုက်ပါတယ်။ ကျမလည်း သူ့ခြေရင်းမှာ ပျော့ခွေကာ ထိုင်ချလိုက်ရပါတယ်။

ဒီတော့ ကျမ စောက်ရည်တွေနဲ့ ရွှဲစိုနေတဲ့ လီးကြီးက မျက်နှာနားမှာ ကပ်နေပါတယ်။ သူက လီးကြီးနဲ့ ကျမ မျက်နှာကို ထိုးတယ်။ ပွတ်တယ်။ ကျမလည်း စောက်ရည်တွေ စိုရွှဲနေတဲ့ လီးကြီးကို မရွံရှာနိုင်တော့ပါဘူး။

လီးကြီးကို ပါးပြင်နဲ့  ပွတ်သပ်ခံရင်း နှာခေါင်းနားကပ်လာတဲ့အခါ နမ်းပေးမိတယ်။ လီးကြီးပေါ်ကနေ ကျမရဲ့ ညှီစို့စို့စောက်ရည်နံ့တွေကို ရရှိနေပါတယ်။

ကျမကို အကောင်းဆုံးခံစားရအောင် လုပ်ပေးပြီး စောက်ရည်တွေထွက်ကျအောင် လုပ်ပေးခဲ့တဲ့ လီးကြီးလေ။ ဒါကြောင့်ပဲ မရွံနိုင်တော့ဘဲ မက်မက်မောမော နမ်းရှိုက်ရင်း ပါးစပ်နဲ့လှမ်းဟပ်ငုံကာ စုပ်ပေးလိုက်ပါတယ်။

တစ်ဆက်တည်း လီးတံကြီးတစ်လျောက်နဲ့ ဂွေးဥတွေကိုပါ လျှာနဲ့ လျက်စုပ်နမ်းပေးနေခဲ့ပါတယ်။ ကျမ မျက်နှာနဲ့ ပါးစပ်ထဲမှာလည်း သွားရည်၊ စောက်ရည်တွေနဲ့ ချွဲပျစ်ပြည့်လျှံနေရပါတယ်။

အထဲက အမတို့လည်း ကာမအမြင့်ဆုံးအချိန်ရောက်နေလောက်ပါပြီ။ လိုးသံ၊ အော်ဟစ်ညည်းသံတွေ ခပ်ကျယ်ကျယ် ထွက်နေပါတယ်။

မာန်သွင်းသံ၊ တဖေါင်းဖေါင်းမြည်အောင် လိုးဆော်သံတွေနဲ့ အမရဲ့ မချိမဆံ့ အော်ညည်းသံတွေ​ဟာ လန့်ဖို့ပင်ကောင်းလှပါတယ်။ ကိုထွန်း ရမ္မက်ထန်ထန်နဲ့ လိုးဆော်သမျှကို အမဟာ လှိမ့်ပိတ်ခံပေးရင်း အရမ်းကောင်းနေမယ်ဆိုတာ ကျမ သိနေပါတယ်။

ဦးနိုင်ကလည်း လီးစုပ်ပေးနေတဲ့ ကျမကို ဆွဲထူကာ မတ်တတ်ရပ်စေတယ်။ ပြီးတော့ နှိပ်ကြယ်သီးတွေ ပြုတ်ကာ ချွေးတွေစိုစွတ်နေတဲ့ ကျမ အင်္ကျီကို အကုန်ချွတ်ချခိုင်းပါတယ်။

အခန်းထဲမှာမဟုတ်တာမို့ တစ်ကိုယ်လုံးချွတ်ပြီး အလိုးခံရမှာက မဝံ့ရဲစရာပါ။ ဒါပေမယ့် ဒီအချိန်မှာတော့ ကျမလည်း မရှက်နိုင်၊ မတွေဝေနိုင်တော့ပါဘူး။ အရသာရှိရှိ မပြီးရသေးတဲ့ ဦးနိုင် အလိုကျ ဖြည့်ဆည်းပေးချင်နေတဲ့ စိတ်ကလည်း ရှိနေရပါတယ်။

နောက်ဆုံးအနေနဲ့ အရှက်အကြောက်တွေ ဖယ်ခွာကာ လွတ်လွတ်လပ်လပ် အလိုးခံပြီး ကာမအရသာတွေကို နှစ်ကိုယ်တူ ရရှိခံစားချင်မိပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ ဘာမှ တွေဝေမနေတော့ဘဲ အင်္ကျီကို မြန်မြန်ချွတ်ချလိုက်ပါတယ်။

တစ်ဆက်တည်း ဘယာစီယာကိုပါ ချွတ်လိုက်ပါတယ်။ အခုတော့ကျမခန္ဓာကိုယ်မှာ အဝတ်တစ်စတောင် မရှိတော့ဘဲ လင်ငယ်ရဲ့အလိုးဆက်ခံဖို့ အရှက်မရှိ ဖြစ်နေရပါပြီ။ ဒါကပဲ ကျမကို ရင်ဖိုစိတ်လှုပ်ရှားခြင်းနဲ့အတူ ကာမစိတ်တွေ သွက်လက်နိုးကြွစေရပါတယ်။

ဒီတစ်ခါတော့ ဦးနိုင်က ကျမကို မတ်တတ်ရပ်၊ မျက်နှာချင်းဆိုင်လိုးဖို့ပြင်ပါတယ်။ သူက ကျမ ခါးကို သိုင်းဖက်ပြီး လီးကို အောက်ကပင့်ကာ အဖုတ်ဝမှာ တေ့လာခဲ့ပါတယ်။ ကျမလည်း ပေါင်ကိုပိုကွပေးထားလိုက်ပါတယ်။

ထိုနောက်တော့ ဦးနိုင်ဟာ ကျမနှုတ်ခမ်းတွေကို စုပ်နမ်းရင်း လီးကို အဖုတ်ထဲ ပင့်သွင်းလာခဲ့ပါတယ်။ ကျမလည်း သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကို တပ်မက်ပြင်းပြစွာ တုံ့ပြန်နမ်းရင်း သူ့ကို သိုင်းဖက်လို့ လီးကြီး ထည့်သွင်းလာတာကို အရသာရှိရှိ ခံစားနေမိပါတယ်။

ထိုနောက်တော့ ဦးနိုင်လက်တွေက ကျမ ခါးနဲ့ နို့ကို ပွေ့ဖက်ဖျစ်ညှစ်ရင်း အချက်မှန်မှန်လေး စတင်လိုးလာခဲ့ပါတယ်။ ကျမလည်း ပေါင်လေးကွ၊ အဖုတ်လေးကော့လို့ ခံပေးရင်း ရမ္မက်အရှိန်တွေ တက်နေရပါတယ်။

နှစ်ဦးသားမှာ ပွေ့ဖက်နမ်းရှုပ်ရင်း လိုးလို့ခံလို့ ကောင်းနေကြပါတယ်။ လီးကြီးက အောက်က ပင့်ကာ လိုးလိုက်တိုင်းမှာ ကျမဟာ ပေါင်လေးကွထားလျက်နဲ့ ခြေဖျားလေးများ �ထောက်ကာ မြောက်​ကြွတက်သွားရပါတယ်။

ကျမ ရင်ထဲ အသည်းထဲအထိ စူးနင့်ပြည့်ကျပ်သွားသလို စီးပိုင်နွေးထွေးနေခဲ့ရပါတယ်။ ဦးနိုင်ကလည်း ကျမနဲ့နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်ယူနမ်းရှိုက်ကာ နို့တွေနဲ့ ဖင်သားတွေကို ဆုပ်နယ်ဆွဲယူလို့ လိုးနေခဲ့တာလေ။

မညှာမတာ လိုးတတ်လွန်းသူ ဦးနိုင်ကြောင့်လည်း ကျမမှာ မချိမဆံ့ခံစားရင်းပင် အရသာပိုတွေ့နေရပါတယ်။ သူကလည်း ကျမ အဖုတ်ကို ပြဲအောင်လိုးပစ်မယ်လို့ ကြိမ်းဝါးတဲ့အတိုင်း တကယ်လိုးနေခဲ့တာပါ။

အဖုတ်ကို မပြဲပြဲအောင် ဖိကြိတ်ထိုးကော်ရင်း အားကုန် ပင့်ဆောင့်လိုးတတ်ပါတယ်။ ကျမအဖုတ်လေးဟာလည်း သူ့​လီးကြီးနဲ့ ပက်ပက်စက်စက် လိုးခဲ့တာကြောင့်လည်း တော်တော်ကို ရွှဲပြဲနေလောက်ပါပြီ။

အခုတောင် သူပင့်လိုးလိုက်တိုင်း လေအန်သံ တဘွတ်ဘွတ် မြည်နေပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ဒီလိုကြမ်းတမ်းပက်စက်မှုတွေကပဲ ကျမကို နာကျင်ခံခက်မှုနဲ့အတူ တပ်မက်မှုတွေ ပိုဖြစ်လာစေရတာပါ။

ပြီးတော့ သူ့ဆီးခုံနဲ့ ကျမအဖုတ်ပြင်လေး ဖိကပ်ကြိတ်လိုးပေးလာရင် ကျမမှာ အဖျားတက်သလို တစ်ကိုယ်လုံး တုန်ယင်သွားရပါတယ်။ �ဒီလို ကျမ စိတ်နဲ့ခန္ဓာကို လွှမ်းမိုးချုပ်ကိုင်နိုင်လွန်းတဲ့ သူ့လိုးချက်တွေကြောင့် ခြေထောက်တွေပင် တဆတ်ဆတ်တုန်ခါလို့ ခြေခိုင်အောင်ပင် မရပ်နိုင်တော့ပါဘူး။

ဒါကြောင့်လည်း ဦးနိုင်ကိုယ်လုံးကြီးကို အတင်းသိုင်းဖက်ကာ အားယူထားရင်း အလိုးခံပေးနေရပါတယ်။ ထိမိစီးပိုင်လွန်းတဲ့ အထိအတွေ့တွေက ကျမ စိတ်နဲ့ခန္ဓာကို ကျေနပ်အားရနေစေရပါတယ်။

ကျမခန္ဓာကိုယ်လေးဟာ ဦးနိုင်ရဲ့ အနှိုးအဆွ၊ အလိုးတွေ​�ကို ဆက်တိုက်ခံရင်း အကြိမ်ကြိမ် ကောင်းနေခဲ့ရပါတယ်။ ဒါ​ပေမယ့် မတ်တတ်ရပ် အလိုးခံရတာကြာလာတဲ့အခါမှာ ကျမခန္ဓာကိုယ်က မဟန်နိုင်တော့ပါဘူး။ ဦးနိုင် ပခုံးပေါ်ကို ခေါင်းမှီတင် နမ်းရှိုက်ရင်းသာ ခံပေးနိုင်ပါတော့တယ်။

အခန်းထဲက အမတို့ရဲ့ အသံတွေကလည်း ငြိမ်သွားပါပြီ။ သူတို့လည်း ပြီးပြီနဲ့တူပါတယ်။ တစ်ဆက်တည်းမှာ သူတို့ကိစ္စပြီးလို့ အခန်းပြင် ပြန်ထွက်လာမှာကိုလည်း တွေးပူနေမိတယ်။

ကျမက အခန်းအပြင်မှာ ကိုယ်တုံးလုံးချွတ်ပြီး အရှက်မရှိ အလိုးခံနေမိတာကြောင့်ပါ။ ပြီးတော့ ဦးနိုင်ကလည်း တစ်ခါမှ မပြီးသေးပါဘူး။ သူ့ကို အရသာရှိရှိကောင်းစေဖို့ ကျမဖြည့်ဆည်းပေးချင်နေမိပါတယ်။

စလိုးကတည်းက ကျမတို့လည်း မတ်တတ်ရပ်ကာ လိုးနေခဲ့ကြတာလေ။ အခု မျက်နှာချင်းဆိုင်လိုးတော့လည်း ကျမက ဦးနိုင်ကိုယ်ကို ဖက်တွယ်မှီထားရတာပါ။ ဦးနိုင်လည်း ပင်ပန်းလောက်ပါပြီ။

ဒါကြောင့်ပဲ ဦးနိုင်ကို ကြမ်းပြင်ပေါ် လှဲပေးဖို့ပြောမိတယ်။ ဦးနိုင်ပြီးအောင် အပေါ်ကနေ ကျမ တက်လိုးပေးမယ်လို့ ဆက်ပြောလိုက်ပါတယ်။ သူလည်း သဘောတူကာ လီးကို ဆွဲထုတ်ပေးရင်း အရည်တရွှဲရွှဲ ကျမ အဖုတ်ကို ငုတ်တုပ်ထိုင်ကာ လျက်ပေးနေပြန်ပါသေးတယ်။

ကျမလည်း မလျက်တော့ဖို့ ပြောရတယ်။ ကိုထွန်းတို့ ထွက်လာမှာစိုးပြီး မြန်မြန်လိုးရအောင်ပဲ ပြောရပါတယ်။ ဒီတော့မှ သူက ကွန်ကရစ်ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာပဲ ပက်လက်လှဲအိပ်ပေးပါတယ်။

သူ့လီးကြီးကတော့ အရည်တွေရွှဲစိုပြောင်လက်နေပြီး မတ်မတ်ထောင်နေပါတယ်။ ကျမလည်း သူ့လီးထိပ်တင်းပြောင်ပြောင်ကြီးကို ကြည့်ကာ အူယားမိတယ်။ ဒါကြောင့် သူ့အပေါ်ကို တက်မလိုးသေးဘဲ လီးထိပ်ကြီးကို နှုတ်ခမ်းနဲ့ ငုံစုပ်ပြီး လျက်ပေးလိုက်ပါသေးတယ်။

လေး၊ ငါးချက်လောက် စုပ်လျက်ပေးပြီးမှ သူ့ပေါင်ပေါ်ခွကာ လီးနဲ့အဖုတ်ဝကိုတေ့ကာ ထိုင်ချလိုက်ပါတယ်။ လိုးလက်စတန်းလန်း စောက်ရည်တွေ စိုစွတ်နေတဲ့ လီးနဲ့အဖုတ်မို့ လျောလျောလျူလျူပဲ တိုးဝင်သွားပါတယ်။

ဒါပေမယ့် လီးတဆုံးဝင်ပြီး ဖိကြိတ်မိချိန်မှာ ကြက်သီးလေးများ တဖျန်းဖျန်းထသွားရပါတယ်။ သူ့လီးထိပ်ကြီးက ကျမသားအိမ်ထိပ်ကို ဖိကြိတ်ထိုးပွတ်နေခဲ့တာလေ။ ဒါက ကျမကို အသည်းတွေယားကာ တရှိန်ရှိန်နဲ့ ခံစားလို့ကောင်းလွန်းနေခဲ့ပါတယ်။

ဒီလိုနဲ့ ကျမဟာ ဦးနိုင်ရင်ဘတ်ပေါ် လက်ထောက်ပြီး ဖင်ကို ကြွကာ စလိုးပေးဖြစ်ပါတယ်။ အောက်က သမံတလင်းကြမ်းကြမ်းကြောင့် ဒူးထောက်ကာ မလိုးပေးနိုင်ပါဘူး။ �သူ့ပေါင်ပေါ်မှာ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ကာပဲ ဖင်ကိုမြောက်လိုက် နှိမ့်လိုက်နဲ့ လိုးပေးရပါတယ်။

ကျမလည်း လိုးရှိန်လေးရလာတော့ တက်ဆောင့်လိုးရတာ ကောင်းလာတယ်။ ကိုယ့်ဟာကိုယ် တက်ဆောင့်လိုးပေးရင်း ထိရှစူးနင့်လွန်းတဲ့ အထိအတွေ့တွေကြောင့်ပဲ ကျမစိတ်တွေပိုထန်နေရတယ်။

လီးတဆုံး ဆောင့်ချလိုက်တိုင်း မျက်လုံးထဲ မီးပွင့်မတတ်ဖြစ်ကာ အသံကုန်အော်ညည်းရပေမယ့် ထိုနာကျင်ခံခက်မှုကိုပဲ ဆက်ကာဆက်ကာ လိုချင်နေမိတယ်။ ထိမိလှလွန်းလို့ ဦးနိုင်ရင်ဘတ်ပေါ် ငုံ့ကာ မှေးမှီထားရင်း တဖန်းဖန်းမြည်အောင် တက်ဆောင့်ပေးနေမိပါတယ်။

အသားချင်းရိုက်ခတ်သံ၊ မချိမဆံ့ညည်းညူသံတွေ ဆူညံနေခဲ့ပါတယ်။ ဒီအချိန်မှာ အမနဲ့ကိုထွန်းတို့ကိုလည်း ဂရုမစိုက်နိုင်၊ မရှက်နိုင်တော့ပါဘူး။ သူတို့လည်း အသံတွေတိတ်ဆိတ်သွားတယ်။

အပြင်တော့ ထွက်မလာသေးပါ။ ပြီးသွားခဲ့ပြီမို့ ကာမအရသာကို ခံစားရင်း နှစ်ဦးသားဖက်ပြီး အနားယူနေကြသလား။ ကျမတို့လိုးနေသံတွေ သူတို့လည်း ကြားနေမှာပါ။ ဒါကြောင့် အပြင်ထွက်မလာဘဲ ကျမတို့ပြီးအောင် စောင့်ပေးနေတာလား။

ဒါမှမဟုတ် သူတို့လိုးနေတာကို ကျမတို့ ချောင်းကြည့်ခဲ့သလို ကျမတို့ကိုလည်း တစ်နေရာရာကနေ ပြန်ချောင်းနေမလား။ ဒီလိုဆိုရင် တစ်ကိုယ်လုံး အဝတ်မကပ်နိုင်ဘဲ တက်ဆောင့်လိုးပေးနေတဲ့ ကျမခန္ဓာကိုယ်ကို ကိုထွန်းက ကြည့်ပြီး ရမ္မက်ပွားနေနိုင်ပါတယ်။

ဒီအချိန်မှာတော့ ဒါတွေကို ဂရုမစိုက်နိုင်တော့ပါ။ ရှက်​ရွံ့စိတ်တွေ မထားနိုင်လောက်အောင် ဖြစ်နေရပါပြီ။ ပြီးတော့ တခြားယောက်ျားတစ်ယောက်က ကျမရဲ့ အရှက်မဲ့ရမ္မက်ထန်နေပုံကို တွေ့မြင်နိုင်တယ်ဆိုတဲ့ အသိက စိတ်ပိုလှုပ်ရှားကာ ရမ္မက်တွေ ပိုကြွစေရပါတယ်။

တကယ်တော့ အဆက်မပြတ်တက်ဆောင့်လိုးပေးနေရင်း ဖြစ်ပေါ်နေတဲ့ ရမ္မက်စိတ်ကြမ်းတွေကသာ ကျမကို စိုးမိုးနေခဲ့ပါပြီ။ သူ့လီးကြီးပေါ် ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်ချပေးလိုက်တိုင်းမှာ ရရှိနေတဲ့ ထိခတ်နာကျင်မှုတွေကြားထဲ လွင့်မျောရင်းပင် ကာမအမြင့်ဆုံးအချိန်ကို ရောက်ရှိနေခဲ့ရပါတယ်။

အစက အောက်မှာ ကွန်ကရစ်ကြမ်းပြင်ကြမ်းကြမ်းကြောင့် ဒူးထောက်ပြီး မဆောင့်ပေးရဲပါဘူး။ ဒူးတွေ ပွန်းပဲ့ကုန်မှာလေ။ ဒါပေမယ့် ရမ္မက်မီးတွေ တောက်လောင်ကာ စိတ်တွေထိန်းမရအောင် ထန်လာချိန်မှာတော့ ဘာကိုမှ ဂရူမစိုက်နိုင်တော့ပါဘူး။

ရမ္မက်မူးမူးနဲ့ ဦးနိုင်ရဲ့ ပေါင်ပေါ်ခွကာ ကြမ်းပြင်ပေါ် ဒူးထောက်လို့ ခပ်သွက်သွက် တက်ဆောင့်နေခဲ့မိပါပြီ။ ဦးနိုင်ကလည်း ကျမ နို့တွေဆွဲရင်း လည်ပင်းကို တင်းတင်းဆုပ်ကိုင် ဆွဲယူရင်း နှုတ်ခမ်းကို လျှာနဲ့သိမ်းလျက်လို့ စုပ်ပေးနေပါတယ်။

ပြီးတော့ ကျမ ဆောင့်ချတာနဲ့အံကိုက်အောင် သူ့ဖင်ကိုကြွလို့ ပင့်ဆောင့်ပေးသေးတယ်လေ။ ဒီတော့ လီးနဲ့ အဖုတ်တို့ အရှိန်ပြင်းပြင်း ထိတွေ့ရိုက်ခတ်သံများဟာ တဖေါင်းဖေါင်းမြည်ကာ ဆူညံနေခဲ့ပါတယ်။

အားပါတဲ့ ထိတွေ့ဆောင့်ချမှုတိုင်းမှာ ကျမကိုယ်လုံးလေးဟာ တဖျပ်ဖျပ်လူးခါတုန်တက်နေရပါတယ်။ မျက်လုံးထဲ ဘာမှမမြင်နိုင်တော့အောင် ဝင်းခနဲ၊ ဖျတ်ခနဲနဲ့ မူးမိုက်ပြာဝေသွားရပါတယ်။

ဒါပေမယ့် ဒီလိုအသဲခိုက်အောင် နာကျင်ခံခက်မှုတွေကို ဖျပ်ဖျပ်လူးအောင် ခံစားနေရင်းပင် ကျေနပ်အားရမှုက မတင်းတိမ်နိုင်လောက်အောင် ဖြစ်နေရပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ ဦးနိုင်ရင်ဘတ်ပေါ် ဖိကပ်ကာ ပခုံးကို တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ရင်း ကာမအထွဋ်အထိပ်ခံစားမှုများကို ရရှိသွားရပါတော့တယ်။

အောက်က ခပ်သွက်သွက် ပင့်ဆောင့်လိုးနေတာကို ဖင်လေးကြွကာ ဆက်ခံပေးရင်း အကြောများဆွဲကာ တုန်ခါလို့ပြီးနေခဲ့ရပါတယ်။ ပြင်ပအထိအတွေ့ကြမ်းကြမ်းနဲ့ ခန္ဓာကိုယ်တွင်းမှ ပေါက်ကွဲတုံ့ပြန်မှုများကြားမှာ အသိစိတ်လွတ်ကာ ယစ်မူးမျောလွင့်နေရပါတယ်။

ဒီလို အသိလွတ်ယစ်မူးနေချိန်မှာပဲ ဦးနိုင်က တင်းတင်းဖက်ကာ ဆက်ပင့်လိုးနေတာကနေ ရုတ်တရတ်ရပ်လိုက်ပြီး ကျမကို သူ့ကိုယ်ပေါ်ကနေ ဆွဲချလိုက်ပါတယ်။ ကာမပြီးဆုံးခြင်းတုံ့ပြန်မှုများ​ကို အလူးအလဲခံစားနေရတဲ့ ကျမမှာ သူတွန်းချလိုက်တဲ့အတိုင်း ပုံ့ပုံ့လေးခွေကျကာ တုန်ယင်လှိုက်မောနေရပါတယ်။

ဦးနိုင်က ကျမကိုယ်ကို တွန်းချပြီးတာနဲ့ မြန်မြန်မတ်တတ်ထရပ်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ သူ့ခြေရင်းမှာ ခွေခွေလေး တုန်ခါအားပြတ်နေရတဲ့ ကျမကို ဆံပင်တွေကနေ ဆွဲကာ မလိုက်ပါတယ်။

ကျမမှာ အားခနဲအော်ညည်းရင်း ခေါင်းလေးမော့၊ ကိုယ်လေးမတ်ကာ လျော့ရဲရဲလေး ထိုင်လိုက်ရပါတယ်။ သူက ကျမ မျက်နှာကို မော့နေစေရအောင် နဖူးစပ်က ဆံပင်တွေကို တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ကာ ဆွဲယူပြီး မော့နေစေပါတယ်။

ဦးနိုင်က သူ့ပေါင်ခွဆုံရှေ့မှာ မော့မော့လေးဖြစ်နေတဲ့ ကျမမျက်နှာရှေ့မှာ အရည်တွေရွှဲစိုပေပွနေတဲ့ လီးကြီးကို ဂွင်းတိုက်နေပါတယ်။ ပြီးတော့ ကျမပါးပြင်နုနုကို သူ့လီးတံမာမာကြီးနဲ့ တဖျတ်ဖျတ်ရိုက်ခတ်ပါသေးတယ်။

ကာမအရသာတွေကြားမှာ ယစ်မူးကာ အားပြတ်နွမ်းနယ်နေစဲဖြစ်တဲ့ ကျမမှာတော့ မျက်လုံးလေးမှေးစင်း၊ ခေါင်းလေးမော့၊ ပါးလေးထိုးခံကာ သူလုပ်သမျှကို ခံပေးနေခဲ့ရပါတယ်။ ထို့နောက်တော့ သူ့လီးကြီးကို ဂွင်းတိုက်ရင်း ကျမမျက်နှာပေါ်ကို လီးရည်များ ထုတ်ပန်းလာပါတယ်။

ကျမ မျက်နှာပေါ်ကို တပျစ်ပျစ်နဲ့ ထုတ်ပန်းလာတဲ့ သူ့သုတ်ရည်ဖြူပျစ်ပျစ်တွေကို မရှောင်ဖယ်ဘဲ မျက်လုံးလေးမှေးစင်း၊ မျက်နှာလေးမော့လို့ ငြိမ်ငြိမ်လေး ခံယူပေးနေခဲ့ရပါတယ်။ သုတ်ရည်ပူနွေးနွေးတွေက ကျမမျက်နှာအနှံ့ ရိုက်ခတ်ထိတွေ့ချိန်မှာ ရင်ထဲပျော်ရွှင်ကျေနပ်စိတ်တွေ ခံစားနေရပါတယ်။

ပြီးတော့ မျက်နှာအနှံ့က လီးရည်တွေကို ဦးနိုင်က လီးကြီးနဲ့ ထိုးပွတ်ကာ ကျမ ပါးစပ်ထဲထည့်လို့ စုပ်ခိုင်းပြန်ပါတယ်။ ကျမမှာတော့ စောက်ရည်၊ လီးရည်တွေနဲ့ ပေကျံမွှန်ထူနေတဲ့ သူ့လီးချောင်းကြီးကို ပါးစပ်ထဲထည့်လို့ စုပ်ယူသန့်ရှင်းပေးရင်း ကြည်နူးကျေနပ်နေမိပါတော့တယ်။

“ဟင် !!! ဒီကိစ္စကို မင်း သိနေတယ်လား”

ကျနော့်စကားအဆုံး သူငယ်ချင်းအားလုံးက မယုံနိုင်ဖြစ်ကာ အံ့ဩကုန်ကြပါတယ်။ သူ့တို့မျက်ဝန်းတွေထဲမှာ ဝေခွဲမရခြင်းတွေကို တွေ့မြင်ရပါတယ်။

“ဟေ့ကောင် … ပြောလေ … မင်း ရိပ်မိနေတာလား”

ကျနော် မချိပြုံးသား ပြုံးပြနိုင်ပါတယ်။ ကိုယ့်မိန်းမက လင်ငယ်နေတာကို ငါသိတာပေါ့ကွာဆိုပြီး ဂုဏ်ယူပြီး ပြောရမှာလားဗျာ။

မသိပါဘူးဆိုပြီးလည်း ကိုယ်နွားဖြစ်နေတာကို ဖွင့်ပြရမှာလား။ တကယ်တော့ ကျနော့်ရင်ထဲမှာ ဆို့နင့်မွန်းကျပ်နေတာမို့ မချိပြုံးသာ ပြုံးပြနိုင်ခဲ့တာပါ။

တကယ်တော့ အေးရဲ့ကိစ္စကို ကျနော် သေသေချာချာ မသိခဲ့ပါဘူး။ သူငယ်ချင်းတွေရဲ့ စကားအသွားအလာနဲ့ ကျနော့်အပေါ် စိုးရိမ်ပူပန်နေကြတာကို တွက်ဆပြီး ပြောခဲ့တာပါ။

ပြီးတော့ ဒီသုံးလလုံး ကျနော့်ကို နှိပ်စက်နေတဲ့ အတွေးတွေကြောင့်လည်း ပါပါတယ်။ မဟုတ်ပါဘူး၊ ဒါမျိုးအဖြစ် မရှိပါဘူးလို့ ကျနော်အခါခါ ရှောင်ဖယ်ငြင်းဆန်နေခဲ့တဲ့ စိုးရိမ်မှုကလည်း ရှိနေခဲ့တယ်လေ။

အေးရဲ့ ကျနော့်အပေါ် ချစ်ခင်မှု၊ အားကိုးယုံကြည်မှု၊ တွယ်တာမှုတွေကို ပြန်မြင်ယောင်ပြီး သံသယအတွေးဆိုးတွေကို ကျနော့်အသိစိတ်က လက်မခံဖြစ်ခဲ့တာပါ။ ဒါပေမယ့် ကျနော့်မသိစိတ်ထဲမှာတော့ စိုးရိမ်ပူပန်နေတာတွေက အမြဲရှိနေခဲ့ပါတယ်။

ဒါတွေကလည်း ကျနော် ခရီးမထွက်ခင်မှာ ဖြစ်ခဲ့တဲ့ အေးရဲ့အပြုအမူတွေ​ကနေ စခဲ့တာပါ။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ကျနော့်ဘာသာ အတန်တန်ငြင်းဆိုခဲ့တဲ့ အဖြစ်ဆိုးကြီးကတော့ ကျနော့်ရှေ့ကို ရောက်ရှိလာခဲ့ပါပြီ။

“ငါ ရိပ်မိတာ မရိပ်မိတာ ထားလိုက်ပါ။
ကဲ … မင်းတို့ ငါ့ကို ဘာမှအားနာစရာ မရှိတော့ဘူး …
ဒီတော့ ပြောစရာရှိတာပဲ ဆက်ပြောကြပါ”

“ငါတို့က အားနာတာထက် မင်း ဒုက္ခရောက်မှာ စိုးရိမ်နေကြတာ …
မင်း ဒေါသကြောင့် သူ့အမှားက ကိုယ့်အမှား ဖြစ်သွားမှာ စိုးရိမ်တာကွာ …
မင်းက ပေါက်ကွဲလွယ်တယ် … မင်း .. နောက်မှသိရင် ပိုဆိုးသွားလိမ့်မယ် … ကြိုသိထားတော့ ကိုယ်ဘာလုပ်မလဲဆိုတာ ခေါင်းအေးအေးထားပြီး ဝိုင်းစဥ်းစားလို့ ရတာပေါ့ …
အေးလေ … ဒီကိစ္စမျိုးကတော့ ဘယ်ယောက်ျားဖြစ်ဖြစ် ပေါက်ကွဲကြမှာပဲ …
ငါတို့ မင်းကို အပြစ်မတင်ပါဘူး။ မတားပါဘူး။
ကဲ … ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပဲ ပြောမယ် … မင်းမိန်းမ ဖောက်ပြန်နေတယ် …”

“ဘယ်သူနဲ့လဲ”

“ဟိုလူကွာ … အသက်ကြီးပါပြီ … လက်သမားဆရာလိုလို … ကန်ထရိုက်လိုလိုနဲ့ …”

“သိပြီ … နိုင်မင်းဆိုတဲ့ ကြာကူလီနဲ့ပေါ့”

ကျနော့်ရင်ထဲ ထောင်းခနဲဒေါသထွက်သွားတယ်။ ဒေါသကြောင့် လူက ဆတ်ခနဲခါကာ ထလိုက်မိမလို ဖြစ်သွားတယ်။ ကပ်ထိုင်နေတဲ့ သူငယ်ချင်းက ကျနော်လက်ကို လှမ်းကိုင်ပြီး စိတ်အေးအေးထားဖို့ ပြောလာတယ်။

ပူလောင်လှုပ်ရှားနေတဲ့ ကျနော့်စိတ်ကို အတတ်နိုင်ဆုံး ငြိမ်အောင်ပြန်ထိန်းလိုက်ပါတယ်။ ကျနော် တည်ငြိမ်စွာ ထိုင်နေပေမယ့် ရင်ထဲမှာတော့ ယူကျုံးမရစိတ်တွေ၊ ခံပြင်းဒေါသတွေနဲ့ လောင်မြှိုက်နေရပါတယ်။

ဒီလူဟာ အကျင့်စာရိတ္တမကောင်းဘူး၊ သူများသားမယားကို ဖျက်စီးတတ်တဲ့အကြောင်း အေး ကို ကျနော်ပြောပြ သတိပေးဖူးတယ်နဲ့တူပါတယ်။ ဟုတ်တယ်။ ပြောပြဖူးတယ်။ ပြီးတော့ သူသိအောင် ပြောပြဖူးသလို ဒီလိုလူတွေနဲ့ အပေါင်းအသင်းမလုပ်ဖို့ တားခဲ့ဖူးပါတယ်။

အခုတော့ သူများမယားတွေကို လှည့်ပတ်ဖျက်စီးတတ်သူက ကျနော့်မိန်းမကိုပါ … တောက် !!! … ခံပြင်းနာကျည်းမှုတွေနဲ့ ရင်ထဲမှာပဲ တောက်ခေါက်လိုက်မိတယ် …

သူငယ်ချင်းတွေရှေ့မှာ တည်ငြိမ်အောင် ထိန်းထားရပေမယ့် ရင်ထဲမှာ ဆူပွတ်လောင်ကျွမ်းနေပါတယ်။ တစ်ဆက်တည်းမှာ အေးကို နားမလည်နိုင်ဖြစ်ရတယ်။ ကျနော်နဲ့ သားသမီးတွေရဲ့ မျက်နှာကိုမထောက်ဘဲ ဒီကြာကူလီကြီးနဲ့ ဖေါက်ပြန်ရသလား။ သစ္စာမဲ့ရသလား။

ပြီးတော့ ကျနော် ပြောပြခဲ့၊ သတိပေးထားခဲ့တာကို အလေးမထား၊ ဂရုမစိုက်ခဲ့တာလား။ လက်မခံလို့ မရတဲ့အခြေအနေမှာ မယုံနိုင်ခြင်းများစွာနဲ့အတူ ကျနော့်ရင်မှာ မွန်းကျပ်နေရပါတယ်။

“အေး … ဒီလူ့ကို မင်းသိတယ်ဆိုရင် ကောင်းတာပေါ့ …
သူတို့ဖြစ်နေတာက မင်း ခရီးမထွက်ခင်ကတည်းက ထင်တာပဲ …
ဒါတွေထားပါ … ဒီလူ့ကိစ္စကို နောက်မှ ငါတို့အားလုံး စဥ်းစားပြီး သတ်သတ်ရှင်းကြတာပေါ့ …
အခု … မင်းနဲ့ မင်းမိန်းမ ကိစ္စကိုပဲ အရင်စဥ်းစားကြရအောင် … ဒါကတော့ သေချာ ခေါင်းအေးအေးထားပြီး ဆုံးဖြတ်မှရမယ် …
မင်းတို့ လင်မယားမှာက ကလေးတွေရှိတာမို့ ဒေါသနဲ့ပဲ အကုန်ဖြေရှင်းလို့ မရဘူး။
ဒီတော့ လင်မယားချင်း ထိတ်တိုက်ဆွေးနွေးပါ။ ဒါက မင်းမိန်းမ လုပ်ခဲ့တာတွေအတွက် ခွင့်လွှတ်တာ၊ ခွင့်မလွှတ်တာနဲ့ မဆိုင်ဘူး။
မင်းကိုယ်ရေးကိုယ်တာမို့ မင်းဘာသာမင်း ဆုံးဖြတ်ပါ။
မင်းခွင့်လွှတ်ရင်လည်း ငါတို့နားလည်တယ်။ ခွင့်မလွှတ်ရင်လည်း ငါတို့လက်ခံတယ်။ မင်းတို့နှစ်ယောက်ကြားမှာ ငါတို့ ဝင်မပါဘူး။
နောက်ဆုံး … မင်း ခွင့်မလွှတ်ရင် မင်းသားသမီးတွေ မိတကွဲ၊ ဖတကွဲ ဖြစ်မယ်။ ဒါက တော်သေးတယ်။
ငါတို့စိုးရိမ်တာက မင်းဒေါသကြောင့် လက်လွန်သွားရင် ကလေးတွေက မိမဲ့ဖမဲ့ဖြစ်ရမှာကိုပဲ။
ကလေးတွေ အရမ်းငယ်သေးလို့ ဒီတစ်ခုကိုတော့ မဖြစ်စေချင်ဘူး။ ကလေးတွေကို အဓိကခေါင်းထဲထားပြီး လင်မယားချင်း အေးဆေးဆွေးနွေးကြပါ”

“အင်း … မင်းတို့စေတနာကို ငါနားလည်ပါတယ်”

“အခုအချိန်မှာ မင်းဘယ်လောက် နာကျင်နေလဲဆိုတာ ငါတို့လည်း သိပါတယ်။ ငါတို့က မင်းဘက်မှာ အမြဲရှိနေတာကို မှတ်ထားပါ။
ဒီအချိန်မျိုးမှာတော့ မင်းလည်း ခေါင်းအေးအေးနဲ့ ဆုံးဖြတ်နိုင်ဦးမှာ မဟုတ်ပါဘူး။
အားလုံးဝိုင်းပြီး တဖြည်းဖြည်းနဲ့ စဥ်းစားဆုံးဖြတ်ကြတာပေါ့။
စဥ်းစားတဲ့အခါမှာတော့ မိဘဂုဏ်သိက္ခာ၊ ဆွေမျိုးအသိုင်းအဝိုင်းတွေရဲ့ အမြင် … ဒါတွေထည့်တွေးရမယ်။
ကိုယ့်အိမ်ထောင်ရေးကိစ္စဆိုပေမယ့် လူ့အသိုင်းအဝိုင်းမှာ နေကြတာလေ။ ပတ်ဝန်းကျင်အမြင်ကိုလည်း ထည့်တွေးရမှာပေါ့။
မင်းနေရာကတင်မကဘဲ မင်းမိန်းမနေရာ ပြီတော့ ဘေးလူနေရာကနေပါ အဖက်ဖက်က စဥ်းစားရမယ်”

“………………”

“ဒီကိစ္စမျိုးမှာတော့ အားလုံးပြည့်စုံအောင်တော့ ဆုံးဖြတ်လို့ရမှာ မဟုတ်ဘူး။ တစ်ခုအတွက် တစ်ခုကတော့ ဆုံးရှုံးရမှာပဲ။ ပေးဆပ်ရမှာပဲ။
မင်းမိန်းမကို ခွင့်မလွှတ်နိုင်ရင် အိမ်ထောင်ရေးပျက်စီးမယ်။ အရွယ်မရောက်သေးတဲ့ မင်း သားသမီးတွေ မိတကွဲဖတကွဲဖြစ်မယ်။
မင်းက နားလည်ခွင့်လွှတ်ပေးရင်လည်း မိဘအသိုင်းအဝိုင်းနဲ့ ပတ်ဝန်းကျင်က ဘယ်လိုပြောကြမလဲ။
မင်းဘက်က သားသမီးမျက်နှာကြောင့် သည်းခံပေးလိုက်တာကို ငါတို့ကတော့ နားလည်တယ်။ ဘာမှမပြောဘူး။
မင်းအပေါ် တစ်မျိုးလည်း မမြင်ဘူး။ လူပျိုတွေကတော့ ဒါကို သိပ်နားလည်မှာ မဟုတ်ပေမယ့် ငါကတော့ မင်းဘာဆုံးဖြတ်ဖြတ် နားလည်ပေးပါတယ်။
ဒါပေမယ့် မင်းဘက်က ခွင့်လွှတ်ပေးလျက်သားနဲ့ သူက ဆက်မှားနေရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ။
ဒါတော့ မင်းတို့လင်မယားချင်း အသေအချာ ဆွေးနွေးပါ။
ဒီအချိန်မှာ မင်းရင်ထဲ ပူလောင်နေမှာကို ငါတို့ကိုယ်ချင်းစာပါတယ်။ ရည်းစားလူလုရင်တောင် အူနုကျွဲခတ်သလိုပဲလေ။ အခုဟာက ……
ဒါပေမယ့် မမှားသင့်တာတွေ မမှားရအောင် ငါတို့ ကြိုစောင့်ပြီး ပြောပြနေတာပဲ။
ဒီတော့ မင်းမိန်းမအကျင့်စာရိတ္တနဲ့ အပြုအမူတွေကို မင်း အသိဆုံးပါပဲ။ ဒေါသနဲ့ ခံစားချက်ကို ဦးစားမပေးဘဲနဲ့ အေးဆေးဆုံးဖြတ်ပါ။
ဆုံးဖြတ်ပြီးရင်တော့ ငါတို့ကို တိုင်ပင်ကွာ။ အကောင်းဆုံးဖြစ်အောင် ငါတို့လုပ်ကြတာပေါ့”

“အေးပါ၊ အကိုနဲ့ မင်းတို့ပြောတာတွေကို ငါနားလည်ပါတယ်။
ကျေးဇူးလည်းတင်တယ်။ ဟုတ်တယ်။ ငါအိမ်ပြန်ရောက်မှ ဒီအကြောင်းတွေသိရရင် ဘယ်လိုမှ စိတ်ထိန်းနိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး။
အခုတော့ မင်းတို့က ဝေ့လည်လည်လုပ်ပြီး ဝိုင်းပြောပေးကြတော့ ငါ့စိတ်ကို တော်တော်ထိန်းနိုင်ပါတယ်။
အဲဒီအတွက် အားလုံးကို ကျေးဇူးတင်ပါတယ်”

“ကျေးဇူးက တို့ကြားထဲမှာ မလိုပါဘူး။
မင်း မိန်းမနဲ့ မင်း … အေးအေးဆေးဆေး ဖွင့်ပြောပြပြီး ဆွေးနွေးနိုင်ကြရင် ကျေနပ်ပါပြီ။
ဒါပေမယ့် မင်းဖွင့်ပြောရင် သူဘယ်လိုတုံ့ပြန်မလဲ မသိသေးဘူး။ အမှားကို ဝန်ခံမလား … ဒါတော့ မင်းဆက် ရင်ဆိုင်ဖြေရှင်းရမှာပေါ့။
ဒါကို ပထမဆုံး ဖြေရှင်းရမယ်။ အေး … မင်းမိန်းမကိစ္စပြီးရင်တော့ ဟိုကြာကူလီအတွက် တို့ ထပ်ပြီး တိုင်ပင်ကြတာပေါ့။
အဲဒီလူကို မင်းဘယ်လိုတုံ့ပြန်ချင်လဲ။ ဒါပေမယ့် မင်းကိုယ်တိုင် မလုပ်ရဘူး။ အဲဒီလို လူယုတ်မာအတွက်နဲ့တော့ မင်းသားသမီးတွေနဲ့ မင်းဘဝကို အထိအခိုက် မခံစေရဘူး။
ကုန်ကုန်ပြောမယ်ကွာ၊ ဒီလူယုတ်မာအတွက်နဲ့ မင်းထောင်မကျရဘူး။ အချုပ်မကျရဘူး။
ရုံးရောက်ဂတ်ရောက်ဆိုရင် ဘာကိစ္စကြောင့်ဖြစ်ရတယ်ဆိုတာ ပေါ်ကုန်မှာ မလိုလားဘူး။ မင်းမိဘ၊ မင်းမိသားစုကို အရှက်တကွဲမဖြစ်စေချင်ဘူး။
အဲတော့ မင်းလုပ်ချင်တာကို ဟော့ဒီကောင်တွေ လုပ်ပေးလိမ့်မယ်။ သူတို့လူပျိုတွေက မင်းပြောတဲ့အတိုင်း လုပ်ပေးဖို့ သဘောတူထားကြတယ်။
အရင်တည်းက လုပ်ချင်နေတာ၊ ငါက သူတို့ကို မင်းဆုံးဖြတ်တာ စောင့်ခိုင်းထားတာ”

“ဟာ … ဒါတော့ ငါ လက်မခံဘူး။ ငါ့ကြောင့် မင်းတို့ကို မထိခိုက်စေချင်ဘူး။
ပြီးတော့ ငါ့ကိစ္စငါရှင်းချင်တယ်။ လုပ်မှလုပ်တော့ ငါပဲလုပ်မယ်”

“သိတယ် … မင်းအကျင့်ကို ငါတို့သိလို့ အခုလို ကြိုပြီးတားတာပေါ့ …
ဒီကိစ္စမှာတော့ မင်းသားသမီးတွေနောင်ရေးနဲ့ မင်းမိဘ ဂုဏ်သိက္ခာကို ထည့်တွက်ရမယ်ကွ”

“အေးပါ … ငါ အေးအေးဆေးဆေး စဥ်းစားပြီးမှ မင်းတို့ကို တိုင်ပင်ပါ့မယ် … ငါ့သဘောနဲ့ငါ ဘာမှမလုပ်ပါဘူး …
အခုလို ငါ့အတွက် ကြည့်ပြီး ဝိုင်းစဥ်းစားပေးတာကိုပဲ ကျေးဇူးတင်လှပါပြီ … မင်းတို့က တကယ့်မိတ်ဆွေကောင်းတွေဆိုတာ ငါသိပြီးသားပါ”

သူငယ်ချင်းတွေက ကျနော့်ကို စိုးရိမ်နေကြတယ်။ အတွင်းသိ၊ အဆင်းသိ၊ စိတ်တူကိုယ်တူပေါင်းခဲ့ကြတဲ့သူတွေမို့လည်း ကျနော့်ဘဝထိခိုက်မှာကို သူတို့မလိုလားကြပါဘူး။

ကျနော့် စိတ်ဓာတ်ကို သိလို့လည်း ပိုစိုးရိမ်နေကြတာပါ။ ကျနော်က ကျနော့်ပတ်ဝန်းကျင်ကို ထိရင်တောင် ငြိမ်ခံတတ်သူမဟုတ်ဘူးလေ။

အခုဟာက ကျနော့် မိသားစုဘဝကို ထိခိုက်အောင် လုပ်လာခဲ့တာပဲ။ ကျနော့်ဘက်က ငြိမ်ခံမနေဘူးဆိုတာ သူတို့သိနေခဲ့ပါတယ်။

ကလေးဘဝက နာကျည်းမှုကိုတောင် အရွယ်ရောက်တဲ့အချိန်အထိ မမေ့ဖျောက်ဘဲ လက်လွန်အောင် တုံ့ပြန်တတ်တဲ့သူမို့ သူတို့စိုးရိမ်တာ အပြစ်မဟုတ်ပါဘူး။ သွေးအေးသလို လုပ်ရင်လည်း စိတ်မြန်လက်မြန်နဲ့ လုပ်ခဲ့တဲ့ အဖြစ်တွေကလည်း အများကြီးရှိခဲ့ပါတယ်။

ကျနော်တို့စကားဝိုင်းလေးဟာ အတွေးကိုယ်စီနဲ့ ခဏငြိမ်သက်သွားတယ်။ နောက်တော့ ကားဂိတ်မှာ လာကြိုတဲ့သူငယ်ချင်းကပဲ …

“မင်းကို ဒီလောက်တည်ငြိမ်လိမ့်မယ်လို့ မထင်ထားဘူးကွာ …
မင်းကြိုသိနေသလား … ဒါမှမဟုတ် မသိစိတ်ကများ တစ်ခုခုကို စိတ်ထဲရှိနေခဲ့သလား …”

ကျနော် ဒုတိယအကြိမ်မြောက် မချိပြုံး ပြုံးကာ အဝေးကို ကြည့်နေလိုက်ပါတယ်။ တကယ်တော့ ကျနော့်အပြင်ပန်းက တည်ငြိမ်နေပေမယ့် ရင်ထဲမှာတော့ ဆို့နင့်နာကျင်မှုတွေနဲ့ ပူပြင်းလောင်မြှိုက်နေတာပါ။

ကျနော့်နှလုံးသားဟာ နာကျင်ကြေကွဲမှုကြောင့် တဆတ်ဆတ်တုန်နေရပါတယ်။ ကျနော် မျှော်မှန်းတည်ဆောက်နေတဲ့ မိသားစုဘဝလေး တစ်စစီပြိုကွဲသွားရပါပြီ။

ရည်မှန်းချက်တွေ၊ မျှော်လင့်ချက်တွေကြောင့် တက်ကြွပျော်ရွှင်နေခဲ့ပေမယ့် အခုချိန်မှာတော့ လေပြင်းတိုက်ခတ်ခံရတဲ့ တိမ်စိုင်တွေလိုပါပဲ။ တစ်ခဏအတွင်း ဘာမှ မကျန်ရှိတော့အောင် ပျက်စီးပျောက်ကွယ်ခဲ့ရပါပြီ။

အဖြစ်အပျက်က ကြီးမားပြီး၊ ဆိုးရွားလွန်းလို့ ကျနော့်မှာ အိမ်မက်ထဲ လမ်းပျောက်သူပမာ ခံစားနေရတယ်။ ယဥ်အေးကို စဥ်းစားမိရင် မယုံနိုင်လောက်အောင် ခံစားနာကျင်ရတယ်။

အေးဟာ … ကျနော့်ရဲ့ ယုံကြည်တန်ဖိုးထားမှုကို အလွဲသုံးစားလုပ်ရက်လေခြင်း၊ ကျနော်နဲ့အတူ တည်ဆောက်ထားတဲ့ သစ္စာတရားကို ဖောက်ဖျက်လေခြင်း၊ ကျနော်ပေးခဲ့တဲ့ ချစ်ခြင်းမေတ္တာနဲ့ သံယောဇဥ်ကို ဖျက်စီးရက်လေခြင်း၊ မိမိဂုဏ်သိက္ခာနဲ့ မိမိလင်သားရဲ့ဂုဏ်သိက္ခာကို မစောင့်ထိန်းလေခြင်း၊ သာယာချမ်းမြေ့တဲ့ မိသားစုဘဝကို နင်းချေဖျက်စီးရက်လေခြင်း၊ သားငယ် သမီးငယ်တို့ရဲ့ မျက်နှာမှမထောက်ဘဲ လုပ်ရက်လေခြင်း …… စတဲ့ ခြင်းပေါင်းများစွာနဲ့ ယူကျုံးမရဖြစ်ကာ ဆို့နင့်ကြေကွဲလွန်းလို့ ငြိမ်သက်နေမိတာပါ။

အေးအပေါ် နာကျည်းမှုထက် မယုံနိုင်ခြင်းတွေက ကျနော့်ကို နှိပ်စက်နေခဲ့ပါတယ်။ သူနဲ့ သားသမီးတွေအတွက် ကြိုးစားလုပ်ကိုင်နေတဲ့ ကျနော့်အပေါ် လုပ်ရက်လိုက်တာ၊ လုပ်ရက်လိုက်တာလို့ အခါခါ အသံတိတ်​ကြေကွဲနေမိပါတယ်။

တပြိုင်တည်းမှာပဲ ကျနော့်အပေါ်လုပ်ရက်တဲ့ အေး ကို ခံပြင်းနာကျည်းမိတယ်။ ကျနော့်ရဲ့ချစ်မြတ်နိုးမှု၊ သံယောဇဥ်၊ တန်ဖိုးထားယုံကြည်မှုကို နင်းချေဖျက်စီးခဲ့တဲ့ သူမကို နာကျည်းပြီး ဒေါသဖြစ်ရတယ်။

သူမအပေါ် သံသယနဲ့ စိုးရိမ်စိတ်တွေဝင်လာတိုင်း ယုံကြည်တန်ဖိုးထားမှုနဲ့ ထိုအတွေးဆိုးတွေကို ကျနော်မောင်းထုတ်ပစ်ခဲ့တာ မဟုတ်လား။ အခုတော့ ကျနော်တန်ဖိုးထားခဲ့တဲ့ သူမဟာ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် တန်ဖိုးမထားဘဲ အခြားယောက်ျားတစ်ယောက်ရဲ့ရင်ခွင်အတွင်း ခိုဝင်ကာ ခန္ဓာကိုယ်ကို အပ်နှင်းလို့ ဖောက်ပြန်နေသတဲ့လား။

တွေးရင်း အေးအပေါ် နာကျည်းစိတ်တွေ ဖြစ်လာမိတယ်။ ဒါပေမယ့် သူမအပေါ် ဒေါသစိတ်တွေပေါ်လာတိုင်း သားနဲ့သမီးရဲ့ မျက်နှာလေးတွေ မြင်ယောင်ကာ ကြေကွဲရပါတယ်။ ဒီမျက်နှာလေးတွေကြောင့်ပဲ ကျနော့်မှာ လမ်းပျောက်သူပမာ ခံစားနေရတယ်။

စကားဝိုင်းလေးက ပြန်လည်တိတ်ဆိတ်သွားတယ်။ သူငယ်ချင်းတွေအားလုံးက ကျနော် ခံစားနေရတာကို စာနာနားလည်မှုအပြည့်နဲ့ ဘာစကားမှ ထပ်မဆိုနိုင်ဘဲ ဝိုင်းပဲကြည့်နေကြတယ်။

ကျနော့်ရင်ထဲမှာတော့ ပြည့်ကျပ်မွန်းသိပ်နေခဲ့ပါတယ်။ အတွေးပေါင်းစုံ၊ ခံစားချက်အစွန်းနှစ်ဖက်ရဲ့ လွှမ်းမိုးလှုပ်ခတ်မှုတွေကြောင့် လူမှာလည်း အသိနဲ့ကိုယ် မကပ်နိုင်အောင် ဖြစ်နေရပါတယ်။

ရှေ့ဆက် မဖြစ်မနေ ဖြေရှင်းရမှာတွေ၊ ကျနော့်အိမ်ထောင်ရေးနဲ့ မိသားစုဘဝလေးရဲ့ ဖြစ်ပေါ်လာနိုင်မယ့် အဆိုးတွေကို ဆက်စပ်တွေးမိကာ ကိုယ်ရောစိတ်ပါ ညှိုးနွမ်းပင်ပန်းရပါတယ်။ အဖြစ်ဆိုးကြီးကို မမျှော်လင့်ဘဲ ကြားသိလိုက်ရတာမို့ အသည်းများ တဆတ်ဆတ်ခါအောင် နာကျင်ခံစားရပါတယ်။

အတွေးကိုယ်စီနဲ့ ကျနော်တို့ သူငယ်ချင်းတစ်စုဟာ ချောက်ချားစရာကောင်းလှအောင် တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်နေမိကြပါတယ်။ အတန်ကြာတော့မှ လေညှင်းတိုက်ခတ်လို့ ဘုရားဆွဲလည်းလေးတွေ တချွင်ချွင်မြည်သံ​ကြားလိုက်ရမှ ကျနော်လည်း သတိပြန်ဝင်လာတယ်။

ဒါကြောင့်ပဲ ရင်ထဲက ပူလောင်မှုကို မျိုသိပ်ထိန်းသိမ်းကာ …..

“ငါ့အပေါ် စာနာနားလည်ပေးပြီး စိတ်ပူပေးကြတဲ့ မင်းတို့အားလုံးကို ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။
ငါ့အတွက်နဲ့ မင်းတို့ရဲ့တန်ဖိုးရှိတဲ့အချိန်တွေ ကုန်ခဲ့ရပြီပေါ့”

“ဟုတ်တယ် … အဲလို အချိန်ပေးခဲ့ရလို့လည်း မင်းက လျော်ကြေးပြန်ပေးရမယ်”

အသက်အကြီးဆုံး သူငယ်ချင်းက ထပြောတယ်။ ကျနော့်စိတ်တွေ ပေါ့သွားအောင် သူ စနောက်ပြီး ပြောတယ်ထင်လိုက်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် သူက မျက်နှာထားတည်တည်၊ လေသံငြိမ်ငြိမ်နဲ့ …

“အားလုံးလည်း သိပါတယ်။ ငါက သားလေး သိပ်လိုချင်တယ်ဆိုတာလေ”

“အခု ဆန္ဒပြည့်သွားပြီမဟုတ်လား။ သားလေးမွေးတယ်ဆို”

“အေး … ဟုတ်တယ်။ ငါ့စကားကို ဖြတ်မပြောနဲ့။ နားထောင်ဦး …
မနေ့က ငါ့မိန်းမ မီးဖွားဖို့ ခက်ခဲခဲ့တယ်။ နောက်ဆုံး ဗိုက်ခွဲမွေးခဲ့ရတယ်။
ပြီးတော့ ငါ့မိန်းမရဲ့ သားအိမ်ကိုပါ ထုတ်ပစ်ခဲ့ရတယ်။ သွေး နှစ်ပုလင်းသွင်းရတယ်။
ငါ့မှာ မနေ့ကနေ ဒီနေ့အထိ မနားရသေးဘူး။ ညကတည်းက တစ်မှေးမှ မအိပ်ရသေးတာ။ ဒီကောင်တွေသိတယ်။
မနက်ကအထိလည်း သူ့အခြေအနေက စိတ်ပူနေရတုန်းပဲ။ စောင့်ကြည့်နေရတာ။ မနက် ၈ နာရီကျော်မှ စိတ်ချရတဲ့ အခြေအနေဖြစ်ခဲ့ရတာ။
အခုလည်း မင်းရောက်နေပြီကြားလို့ စိတ်ပူပြီးအပြေးလာခဲ့ရတာ။ ထမင်းချိုင့်ကပျာကယာပို့ပြီး ငါ့မရီးကို ခဏစောင့်ခိုင်းထားရတယ်။
ငါ့ပူပင်မှုတွေကို စကားလုပ်ပြောနေတာ မဟုတ်ဘူး။ ငါ့အတွက် ဒီအချိန်ဟာ ဘယ်လောက်အရေးကြီးလဲဆိုတာ မင်းနားလည်အောင် ပြောပြနေတာ။
ငါ့မှာ နောက်ထပ် သားသမီးရတနာ အစားထိုးမရနိုင်တော့ဘူး။ ငါ့သားလေးနဲ့ ကောင်းကောင်းမလှုပ်နိုင်သေးတဲ့ မိန်းမကို ဆေးရုံပေါ်မှာ ထားခဲ့ပြီး မင်းဆီအရောက်လာခဲ့တာ …..
အဲတော့ ပြောချင်တာက မင်းကို ငါ့မိသားစုထက် မလျော့တဲ့ သံယောဇဥ်မျိုး ရှိတယ်ဆိုတာပဲ။
ဒါကို မင်းယုံတယ်ဆိုရင် ငါ့ကို ကတိတစ်ခုပေးရမယ်။ ပြီးတော့ အဲဒီကတိကိုလည်း တည်ရလိမ့်မယ်”

“…………….”

ကျနော့်မှာ သူ့ရဲ့ပြောစကားကြားပြီး ရင်ထဲနင့်သွားကာ ဘာစကားမှ ပြန်မပြောနိုင်အောင် ဖြစ်သွားရပါတယ်။ သူ့မျက်နှာကို စိုက်ကြည့်ပြီး ခေါင်းသာ ညိမ့်ပြနိုင်ပါတယ်။

“အဲဒီတော့ ဘယ်လိုအကြောင်းနဲ့ဖြစ်ဖြစ် မင်းရဲ့စိတ်နဲ့ခန္ဓာကို မထိခိုက်၊ မပျက်စီးစေဘဲ ဘဝကို ကျန်းကျန်းမာမာနဲ့ နေထိုင်သွားပါ့မယ်ဆိုတဲ့ ကတိပဲ။
အထူးသဖြင့် ဒီကိစ္စကြောင့် ….. ကုန်ကုန်ပြောမယ်ကွာ … မင်းမိန်းမ အမှားကြောင့် မင်းဘဝနဲ့ မင်းကိုယ်ကို မထိခိုက်စေရဘူး …. တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်နဲ့ ကျော်ဖြတ်နိုင်ရမယ် … အဲဒါကို မင်းကတိပေးနိုင်မလား”

သူ့စကားကြောင့် ကျနော့်ရင်ထဲ ဆို့နင့်ကာ မျက်ရည်ပါဝိုင်းသွားရပါတယ်။ ကျနော့်အပေါ်ထားတဲ့ သူငယ်ချင်းတွေရဲ့ သံယောဇဥ်​ကို ထပ်မံသိလိုက်ရတာမို့ ပြောမပြတတ်အောင် ကြည်နူးမိပါတယ်။

“ဟာ … အကိုရယ် … ကျနော် အဲလောက် မပျော့ညံ့ပါဘူး။ စိတ်ချပါ။
သူ့အမှားကြောင့် ကျနော့်သားသမီးတွေဘဝထိခိုက်ရအောင်အထိတော့ ကျနော် မမိုက်မဲပါဘူး”

“အေး … ယုံပါတယ် … ငါတို့နေရာမှာ မင်းဆိုရင်လည်း ဒီလိုပဲ ဖြစ်မှာပဲ။
မင်းသာဆိုရင် ငါတို့ ကာယကံရှင်ကိုတောင် အသိပေးမှာ မဟုတ်ပါဘူး။
စိတ်မြန်လက်မြန်နဲ့ အဲလိုဖောက်ပြန်တဲ့သူတွေကို အသေလိုက်ရိုက်မှာ သေချာတယ်။
သူငယ်ချင်းတွေအပေါ်မှာ ထားတဲ့ မင်းစိတ်ဓာတ်ကို ငါတို့အသိဆုံးပါ။ ငါတို့တစ်ခုခုဖြစ်တိုင်း မင်းကရှေ့ကချည်းပဲ ဖြေရှင်းခဲ့တာမဟုတ်လား။
အဲတာကြောင့်လည်း မင်းဖြစ်တော့ ငါတို့မနေနိုင်တာပေါ့။ ကိုယ်ချင်းစာတယ်ဆိုတာထက် ပိုတဲ့ စိတ်ပူမှုတွေ ဖြစ်နေရတာပေါ့ကွာ …
ပြီးတော့ ကိုယ်မေတ္တာနဲ့ မတန်တဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်အတွက်နဲ့ မင်းဘဝနဲ့ ကလေးတွေဘဝကို လဲရတာ တန်ပါ့မလားကွာ …
အဲတော့ မဖြစ်သင့်တာ မဖြစ်ရအောင် တောင်းတဲ့ ဒီကတိကို မင်းပေးမယ် မဟုတ်လား”

“ကျနော်ကောင်းဖို့အတွက် တောင်းတဲ့ကတိပဲ … ပေးရမှာပေါ့ … အမြဲသတိရပြီး တည်အောင်ကြိုးစားပါ့မယ်”

“အေး … ဒါမျိုးက ကံပါလာရင်တော့ ရှောင်လွှဲလို့ မရနိုင်ဘူး။ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ဖြေသိမ့်ပါ။
လင်မယားချင်း ဆွေးနွေးပါ။ ကျန်တဲ့ကိစ္စကတော့ ငါတို့အားလုံး တိုင်ပင်ပြီးမှ လုပ်ကြတာပေါ့ …
ကဲ … အချိန်လင့်ပြီ … ငါ့ကို တစ်ယောက်လိုက်ပို့ …
မင်းကိုလည်း ဟိုကောင်လိုက်ပို့လိမ့်မယ် … သူက မင်းနဲ့အတူ ရှိနေလိမ့်မယ် …
ဪ … မင်းသိချင်တာရှိရင် သူ့ကိုမေး … ဒီကိစ္စကို စသိတာ သူ။ သူပဲ အကြောင်းစုံသိတာ။
ဟိုကောင် … စိတ်ချမယ်နော် … ထိန်းစရာရှိတာထိန်း … လောလောဆယ် ဘာအသံမှ မကြားချင်ဘူး …
မင်းတို့နှစ်ယောက် … ကိုယ့်သဘောနဲ့ကိုယ် လျောက်မလုပ်ကြနဲ့ … တစ်ခုခုလုပ်ချင်ရင် ငါတို့ကိုစောင့် … ကြားလား”

“အင်းပါ အကိုရဲ့ … ကျနော် ဒီည စိုးကြီး အိမ်မှာပဲ အိပ်လိုက်မှာပါ”

တကယ်တော့ ကျနော့်ကို စိတ်မချသေးလို့ ကားဂိတ်မှာ လာစောင့်နေခဲ့တဲ့ ငယ်ပေါင်းသူငယ်ချင်းကို အစောင့်ထားခဲ့တာပါပဲ။ ကျနော်လည်း သူ့ကို မေးစရာရှိသေးလို့ ဘာမှဝင်မပြောတော့ပါဘူး။

ကျနော်တို့လည်း စက်ဘီးပေါ် ခရီးဆောင်အိတ်တင်ပြီး မနင်းဘဲ တွန်းပြန်လာကြတယ်။ လမ်းမှာ သူငယ်ချင်းက …

“ဒီကိစ္စကို မင်းဘယ်လိုရှင်းမလဲ၊ ဘယ်လို စဥ်းစားထားလဲ”

“ငါ့စိတ်တွေလည်း ရှုပ်ထွေးနေတယ်ကွာ။ သေချာမဆုံးဖြတ်နိုင်သေးဘူး။
လောလောဆယ်တော့ မသိသလိုဟန်ဆောင်ပြီး အခြေအနေကို စောင့်ကြည့်မလားလို့ …
ဘယ်လိုမှ ခွင့်လွှတ်လို့မရတဲ့ အမှားအတွက် ငါ့ရင်ထဲမှာ တော်တော်နာတယ်ကွာ ….
ယဥ်အေးအပေါ် ဒေါသထွက်နာကျည်းမိပေမယ့် ငါ့သားနဲ့သမီးမျက်နှာတွေ မြင်ပြီး ဘာဆက်လုပ်ရမှန်း မသိတော့ဘူး။ သူတို့ဘဝရှေ့ရေးအတွက် တွေးပြီး ရင်ပိုပူမိတယ်။
ဒါကြောင့် စောင့်ကြည့်ပြီး ထိန်းလို့ရသေးရင် ထိန်းမလားလို့ …..
ဒါပေမယ့် မိန်းမလျှာ၊ ယောက်ျားလျာရယ်၊ လှေပိုးထိုးရယ်၊ မြင်းကပ်ရယ်၊ မိန်းမဆိုး၊ မိန်းမယုတ်ရယ်က ဆိုရိုးရှိတယ်လေ။ ပြင်လို့မလွယ်တာကို ငါသိပါတယ်။
ယဥ်အေးက ကံတရားကြောင့် မှားမိတာဆိုရင်တော့ နောင်တနဲ့အတူ ပြုပြင်ပါလိမ့်မယ်။ ငါ ထိန်းသိမ်းလမ်းပြလို့ရနိုင်မယ်ထင်တယ်။
ဒီလိုမှမဟုတ်ဘဲ သူက ငါ့မျက်နှာလည်းမထောက်၊ သားသမီးမျက်နှာလည်း မထောက်တဲ့ မိန်းမယုတ်ဖြစ်နေရင်တော့ ငါထိန်းသိမ်းလည်း သဲထဲရေသွန်ပဲ ဖြစ်မှာပဲ”

“ဒါဆို သူတို့ကို မင်းခွင့်လွှတ်တယ်ပေါ့ … မင်းရင်ထဲမှာ ဘယ်လိုမှ မနေဘူးလား”

“မင်းက ဘယ်လိုထင်လို့လဲ၊ ငါ့စိတ်ကို မင်းသိနေတာပဲ”

“အေး .. မင်းအကြောင်းကို ငါတို့တင်မကဘူး၊ တစ်ရပ်ကွက်လုံးက သိတာပေါ့။
မင်းက မင်းမိသားစု၊ အသိုင်းအဝိုင်းကို မပြောနဲ့၊ မင်းအပိုင်း၊ မင်းရပ်ရွာကို ထိရင်တောင် ငြိမ်ခံတတ်သူမဟုတ်ဘူးလေ။ ဆေးရုံရောက်အောင် လက်ဆပြင်းတတ်တာပဲ။
အခုဟာက မင်းမာနကို ထိခိုက်စော်ကားတာမို့ ဟိုနှစ်ယောက်လုံးကို သတ်ပစ်မှာ စိုးရိမ်နေကြတာ”

“ငါ့ကို လူဆိုး လူမိုက်လို့ ထင်နေတာလား”

“အဲလိုတော့ မဟုတ်ပါဘူး။ မင်းနဲ့ငါက အမြဲတတွဲတွဲ ငယ်ပေါင်းတွေပဲကွာ။ မင်းစိတ်ဓာတ် သိတာပေါ့။
မင်းရှေ့ကသွားရင် ငါနောက်က အမြဲပါနေတာပဲ။ တို့နှစ်ယောက် ….. ရန်ပွဲတွေ အတူတူဆော်ခဲ့ကြတာလည်း မနည်းခဲ့ပါဘူးကွာ”

“အေး … ဒီကိစ္စမှာတော့ မင်းတို့ စိုးရိမ်တဲ့အတိုင်း မဖြစ်ပါဘူး။
ဒါက သာမာန်ရန်ပွဲမဟုတ်ဘူးလေ။ အရမ်းနာကျည်းမုန်းတီးဖို့ကောင်းတာတော့ အမှန်ပဲ။
ဒါပေမယ့် ကိုယ့်မာနနဲ့ သားသမီးတွေရဲ့ ဘဝကို ယှဥ်ထိုးရွေးချယ်ရရင် ငါဘာလုပ်ရမလဲ …
ပြီးတော့ ငါ့အပေါ် စိုးရိမ်စိတ်ပူပေးပြီး ဂရုစိုက်ပေးကြတဲ့ မင်းတို့လို သူငယ်ချင်းကောင်းတွေကြောင့် မိုက်မိုက်ကမ်းကမ်း ငါဘာမှမလုပ်ပါဘူး။
နောက်ပိုင်းကိစ္စတွေကို ခေါင်းအေးအေးနဲ့ စဥ်းစားပါဦးမယ်”

“အွန်း … ကောင်းပါတယ်။ ငါတို့ကတော့ မင်းဘာဆုံးဖြတ်ဖြတ် မင်းကို အပြစ်မတင်ပါဘူး”

“မင်းကိုလည်း ကျေးဇူးတင်တယ်။ မင်းသာကားဂိတ်မှာ လာစောင့်ပြီး ကြိုမပြောရင် အခြေအနေက တစ်မျိုးပြောင်းသွားမှာ သေချာတယ်။
ယဥ်အေးအကြောင်းကို နောက်မှ ငါ့ဘာသာသိသွားရင် ငါ့စိတ်ငါ ထိန်းနိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး။
ဒီလိုလူနဲ့ ဖြစ်ရတဲ့ ယဥ်အေးကို ရိုက်သတ်မိလိမ့်မယ်။ အဲဒါဆိုရင် သူလည်းသေ၊ ငါလည်းထောင်ကျ … ဟူးးး
ဒါနဲ့ မင်းကားဂိတ်မှာ လာစောင့်နေတာ ဘယ်နှစ်ရက်ရှိပြီလဲ”

“မင်း ပြန်လာတော့မယ်မှန်း သိတယ်။ ဘယ်နေ့မှန်းသေချာမသိတော့ လာစောင့်နေတာ ၃ ရက်တော့ရှိပြီ။
ကျန်တဲ့သူတွေက အလုပ်ကိုယ်စီနဲ့မို့ ငါတာဝန်ပဲ ကျနေတာပေါ့။ ဒါပေမယ့် သူတို့အားရင်တော့ ကားဂိတ်ဘက် ထွက်လာကြပါတယ်။
ဒါနဲ့ မင်းအိမ်ကိုပဲ ပြန်မှာ မဟုတ်လား။ ယောက္ခမအိမ်ကို မသွားသေးဘူးပေါ့”

“အေး … အိမ်ပဲပြန်မယ်။ အမေ့ကို တွေ့ချင်ပြီ။
ပြီးမှ ယဥ်အေးဆီ သွားမလားလို့”

“အွန်း … ကောင်းပါတယ် … မင်းမိန်းမကို ပြန်ခေါ်လာပြီးရင်လည်း ငါ … မင်းအိမ်မှာပဲ ညအိပ်လိုက်တော့မယ်”

အရင်တည်းက ကျနော့်အိမ်မှာ တစ်ခါတလေ သူလာအိပ်တတ်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် အခုဟာကတော့ ကျနော့်ကို စိတ်မချလို့ လိုက်အိပ်တာကို သိပါတယ်။ ကျနော်လည်း အိမ်ဘက်ရောက်လာပြီမို့ သူ့ကို ဘာမှဆက်မပြောတော့ပါဘူး။

အိမ်ထဲဝင်လာတော့ အမေက ဝမ်းသာအားရကြိုတယ်။ လနဲ့ချီဝေးကွာနေတဲ့ သားတစ်ယောက်အပေါ် အမေ့ရဲ့မေတ္တာက မပြောင်းလဲ၊ မစိမ်းကားသွားပါဘူး။

ကျနော်ဟာ အိမ်ထောင်ကျလို့ ကလေးနှစ်ယောက်ရနေပေမယ့် အမေ့ကတော့ ကျနော့်ကို ကလေးတစ်ယောက်လို ဂရုစိုက်၊ လွမ်းဆွတ်နေမြဲပါပဲ။ သားရဲ့ ရင်ထဲက အပူမီးကို မမြင်နိုင်ဘဲ အိမ်ပြန်လာတာကို ဝမ်းသာပျော်ရွှင်နေတဲ့ အမေ့ကိုကြည့်ကာ ကျနော့်ရင်ထဲ နင့်နေအောင် ခံစားရပါတယ်။

ကျနော့်အပေါ် �သစ္စာမဲ့ကာ ဖောက်ပြန်ပြောင်းလဲနေသူအတွက်နဲ့ မပြောင်းမလွဲ ချစ်ခင်ဂရုစိုက်ကြတဲ့သူတွေကို ပူပင်သောကတွေ မဖြစ်စေချင်တော့ပါ။ ပြုံးပျော်နေတဲ့ အမေ့မျက်နှာကိုကြည့်ရင်း ကျနော်ဖြေရှင်းရမယ့်အရာတွေကို စိတ်လိုက်မာန်ပါမလုပ်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါတယ်။

သစ္စာမဲ့တဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်အတွက်ကြောင့် ကျနော့်​ မိအိုဖအိုတွေ စိတ်ဆင်းရဲရမှာ၊ ပူပင်သောကရောက်ရမှာ၊ မျက်ရည်ကျရမှာ မတန်ပါဘူး။ သားကြီးက ကျနော့်အဖေနဲ့ အလုပ်ထဲလိုက်သွားတယ်တဲ့။ မိုးချုပ်မှ ပြန်လာကြမှာ။

သားကို တွေ့ချင်ပေမယ့် အခုချိန် မတွေ့ရတာ တော်ပါသေးတယ်။ သားမျက်နှာတွေ့ရင် ကျနော် ရင်နာလို့ ဆုံးမှာမဟုတ်ဘူး။

အမေကတော့ ကျနော်ဝယ်လာတဲ့ ထိုးမုန့်တွေကို ယောက္ခမအိမ်ဝိုင်းအတွက် ဖယ်ထားပြီး ကျန်တာကို အိမ်နီးနားချင်းတွေကို လိုက်ဝေပါတယ်။ ထိုးမုန့်က အပိုရတာတွေရောဆိုတော့ မနည်းပါဘူး။

ကျနော်တို့ သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်လည်း အတော်ကြာအောင် ထိုင်နေမိတယ်။ ညနေလည်း စောင်းနေပြီမို့ သူငယ်ချင်းကို ယောက္ခမအိမ်သွားကြရအောင်လို့ ပြောလိုက်တယ်။

ယောက္ခမအိမ်ဝိုင်းအတွက် ထိုးမုန့်ထုတ်တွေ ယူပြီး ထွက်လာတော့ အမေက မိုးချုပ်အောင် မနေနဲ့လို့ မှာရှာပါတယ်။ သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက် အတူထွက်လာရင်း ကျနော်လည်း သေချာသိချင်နေတဲ့ ကိစ္စကို မေးဖို့ ပြင်လိုက်ပါတယ်။

“ယဥ်အေးက သူ့အကြောင်းကို မင်းတို့သိနေတာ သိလား”

“မသိလောက်ဘူးကွ။ ငါတို့တောင် မထင်မှတ်ဘဲ သိလိုက်ရတာ”

“ဒါနဲ့ ငါ့မိန်းမကိစ္စကို မင်းအရင်စသိတာဆို … ဟုတ်လား … ဘယ်လိုသိတာလဲ
ဘယ်လောက်ထိ သေသေချာချာသိလဲ။ ငါ့ကိုပြောပြပါဦး”

“အင်း … ငါလည်း ပြောပြမလို့ … မင်းကလည်း မမေးသေးတော့ ပြောရခက်နေတာ …
ဘယ်လောက်သေချာသိလဲဆိုတော့ …..
တကယ်တော့ မင်းမိန်းမပဲ ကံဆိုးတာလား။ မကောင်းမှုကပဲ ဆိတ်ကွယ်ရာမရှိတာလား … မသိဘူး။
ကွက်သစ်ဘက်မှာ ငါ့ဦးလေးအိမ်အသစ်ရှိတယ်ဆိုတာ မင်းသိတယ်နော် …”

“အင်း … သိတယ်လေ”

“အေး … အဲအိမ်က လူမနေသေးဘူး။ ဦးလေးက အဲအိမ်မှာ သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးဖို့နဲ့ အိမ်အလှဆင်တဲ့ ကိစ္စတွေ ငါ့ကိုခိုင်းထားတာ ကြာပြီ …
အားလုံးကတော့ အဲအိမ်မှာ လူမနေသေးဘူးပဲ သိကြတာပေါ့။
ငါကတော့ နေ့ခင်းဘက် သွားပြီး လုပ်စရာရှိတာလုပ်၊ တစ်ရေးတစ်မော အနားယူ၊ အိပ်ချင်အိပ် လုပ်တတ်တယ်။
မင်းမိန်းမ … လာလာချိန်းတွေ့တဲ့အိမ်က ငါ့ဦးလေးအိမ်နဲ့ ကပ်လျက် … ဆောက်လက်စ တိုက်ပဲ။
သူတို့ကလည်း လူမနေတဲ့အိမ်တွေချည်းပဲလို့ သိထားတော့ လွတ်လပ်နေတာပေါ့”

“အင်း ….”

“ငါ စတွေ့တဲ့အခေါက်ကလည်း ငါက အိမ်အပေါ်ထပ်ဝရန်တာမှာ အနားယူရင်း ကျောခင်းဖို့ လုပ်နေတာ။
ကပ်လျက်ခြံထဲ လူဝင်သွားတာ တွေ့လိုက်တယ်။ ယောက်ျားတစ်ယောက်၊ မိန်းမတစ်ယောက်ဆိုတာ သိပေမယ့် မင်းမိန်းမမှန်းတော့ မသိဘူး။
ငါလည်း ကျောခင်းချင်နေတာနဲ့ သေချာထမကြည့်ဖြစ်ဘူး။ အသံတော့ကြားပေမယ့် ဘာတွေပြောနေမှန်းလည်း သေချာမကြားရပါဘူး။
နာရီဝက်ကျော်ကျော်လောက် ငါအိပ်နေပြီးတော့ ကျောဆန့်မလို့ ထထိုင်လိုက်ချိန်မှာ ဘယ်လိုမှမဖြစ်နိုင်ဘူးဆိုပြီး မိန်းမအသံ ကျယ်ကျယ် ကြားလိုက်ရတယ်။
ဒီအထိလည်း ငါ စိတ်မဝင်စားသေးဘူး။ ဒါနဲ့ ငါလည်း အိပ်ရာသိမ်းပြီး သေးပေါက်ချင်တာနဲ့ အောက်ဆင်းလာတယ်။
ပြီးတော့ နှစ်ခြံကြား ခြံစည်းရိုးနားမှာ သေးပေါက်နေတုန်း သူတို့နှစ်ယောက် အိမ်အပြင်ထွက်လာတာ တွေ့လိုက်ရတယ်။
ယောက်ျားတစ်ယောက်က မိန်းမကို အတင်းလိုက်ဆွဲပြီး အိမ်ထဲ ပြန်ခေါ်နေတာ …
အဲမိန်းမမျက်နှာ လှည့်လာတော့မှ မင်းမိန်းမမှန်း ငါသိရတာ”

“ယဥ်အေးဆိုတာ သေချာရဲ့လား။ မင်း သေချာမြင်ရလား”

သူငယ်ချင်းက မသေချာဘဲ မပြောမှန်း သိပါတယ်။ ဒါပေမယ့် စကားအကုန် ပြောစေချင်လို့ တမင်မေးလိုက်တာပါ။

“မင်းမိန်းမကို ငါက မှားပါ့မလားကွ။ ကဲ … အဲဒီနေ့က ငါတွေ့ခဲ့တာကို အကုန်ပြောပြမယ်။
မင်း ဒေါသလည်း မထွက်နဲ့။ ငါမြင်သမျှ ကြားသမျှ အကုန်ပြောပြမယ်။ စိတ်အေးအေးထားပြီး နားထောင် …
အစက သူများအတွဲကို စိတ်မဝင်စားပေမယ့် မင်းမိန်းမမှန်း သိလိုက်ရတော့ ငါလည်း အံ့ဩသွားတယ်။ မင်းမိန်းမဆိုမှတော့ ငါလည်း လျစ်လျူရှုလို့ မရတော့ဘူးလေ။
ယုံလည်း မယုံနိုင်ဘူး။ အဲဒီအချိန်က ငါ မျက်စိမှားသလားတောင် ထင်ခဲ့တယ်။
ဒါပေမယ့် မင်းမိန်းမရဲ့ မျက်နှာနဲ့ ဟန်ကို မမှားနိုင်မှန်းလည်း သေချာတယ်။
ဒါနဲ့ ငါလည်း သူတို့အကြောင်းကို သေချာအောင် သွားနားထောင်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တာ …
ခြံစည်းရိုးနားက မန်ကျည်းပင်ပေါ် အရင်တက်၊ ပြီးမှကိုင်းဖျားခိုပြီး ဟိုဘက်ခြံထဲ ဆင်းခဲ့တာ …
အခြေအနေက ဘာမှန်းမသိတော့ ပြဿနာဖြစ်ရင် ဆော်ဖို့ အိမ်ထဲပြန်ဝင်ပြီး နှစ်တစ်တစ်ချောင်း၊ ရိုက်ကောင်းလောက်မယ့်အရွယ်ကို အမြန်ဝင်ယူပြီး ခါးမှာထိုးလာလိုက်သေးတယ်။
အဲဒီအိမ်က ဆောက်ရင်းတန်းလန်းနဲ့ ရပ်ထားတာမို့ ပြတင်းပေါက်တွေ မတပ်ရသေးဘူး။ အိမ်ထဲက အခန်းတွေကတော့ မသိဘူး။ အပြင်ခန်းမှာတော့ တံခါးမရှိဘူး။
ငါလည်း ပြတင်းပေါက်ဘေးကနေ အထဲကို ချောင်းကြည့်လိုက်တယ်။
သူတို့က အပြင်ခန်းမှာပဲရှိသေးတယ်။ ငါ့ကို ကျောပေးထားတယ်။
ဟိုလူက မင်းမိန်းမကို အနောက်ကနေ သိုင်းဖက်ပြီး လက်တွေကို ကိုင်ထားတယ် …
သူတို့ကလည်း လူမနေတဲ့ အပိုင်းဆိုတော့ ပတ်ဝန်းကျင်ကို သိပ်ဂရုစိုက်မနေဘူးနဲ့ တူတယ်။
မင်းမိန်းမနဲ့ ဟိုလူက အပြန်အလှန်ပြောနေကြတာ …
ငါကြားတာကတော့ အတိုချုံးပဲပြောမယ်ကွာ ……..
မင်းမိန်းမနဲ့ ဟိုလူနဲ့ ပွဲအပြန်မှာ စဖြစ်ကြတာ … ဟိုလူက သူ့ကို အိမ်အပြန်လိုက်ပို့ရင်း လူပြတ်တဲ့နေရာမှာ အတင်းကျင့်ခဲ့ပုံပဲ။
မင်းမိန်းမက မင်းသိမှာလည်းကြောက်၊ ဖွင့်လည်းမပြောရဲ … တော်တော် ကြောက်လန့်နေပုံပဲ …
မင်းမကြိုက်တာ လုပ်ရင်း အစော်ကားခံရတာမို့ မင်းကိုလည်း မပြောရဲဖြစ်ပြီး နောင်တရနေပုံပဲ။
ဒါကို ဟိုလူက အကျပ်ကိုင်ပြီး ထပ်လာတွေ့ခိုင်းတာ …
မင်းမိန်းမလည်း နောင်တရပေမယ့် အများသိမှာ အထူးသဖြင့် မင်းသိမှာကြောက်ပြီး လာတွေ့ရပုံပဲ။
သူတို့ ပြောဆိုငြင်းခုံနေကြတာက အဲကိစ္စပဲ။ ဒါပေမယ့် ကာမကိစ္စဆိုတော့လည်း ကြောက်ကြောက်နဲ့ လိုက်လျောရင်း ဟိုလူရဲ့ အထိအတွေ့ကြားမှာ မျောပါနေတဲ့ပုံပဲ …
ဟိုလူကလည်း စကားပြောရင်း တစ်စက်လေးမှ ငြိမ်ငြိမ်နေတာ မဟုတ်ဘူးကွာ …
သူတို့ နေပုံထိုင်ပုံတွေကို အတိအကျ မပြောချင်ဘူး။ မင်းလည်း နားလည်မှာပေါ့ …
ငါပြောချင်တာက မင်းမိန်းမဟာ အဲဒီအချိန်က သူ့အမှားတွေကို တော်တော်နောင်တရနေတာ။ ကြောက်လည်း ကြောက်နေတယ်။
ဒါပေမယ့် ဟိုလူ့ရဲ့ အထိအတွေ့တွေအောက်မှာ ရုန်းထွက်ဖို့ ခက်ခဲနေပုံပဲ …. ဒါကြောင့်ပဲ ပြန်ခွင့်ပြုဖို့တောင်းဆိုနေရင်းပဲ ဟိုလူ့လက်ထဲ ပြန်ကျသွားရတာကို မြင်နေရတယ်။
ငါလည်း ဝင်ရိုက်ချင်တာ … ဒါပေမယ့် အရင်က သူတို့ ဘယ်နှစ်ခါ ဖြစ်ထားမှန်းလည်း မသိဘူး။
ငါ ထမကြည့်ဖြစ်တဲ့ တစ်နာရီလောက်အတွင်းမှာလည်း တစ်ခါနေခဲ့ပြီးပြီ။ ဒါက သူတို့ပြောစကားကြောင့် သိရတာ …
ဟိုလူက နောက်တစ်ခါ ထပ်တောင်းနေတာ။ မင်းမိန်းမက မိုးချုပ်တော့မှာမို့ ငြင်းနေတာ …
ဒီတော့ ငါလည်း ဝင်မပါချင်တော့ဘူး။ ပြီးတော့ အဖြစ်အပျက်ကို မယုံနိုင်ဘဲ ရှော့ရသွားတာလည်းပါတယ်။
ငါကိုယ်တိုင် ဝင်ပွဲကြမ်းလို့ ဟိုးလေးတကျော်ကျော် ဖြစ်သွားမှာလည်း စိုးရိမ်တယ်။ အဲဒီအချိန်မှာ ငါက မင်းကိုပဲ သနားတယ်။ မင်းမျက်နှာကိုပဲ မြင်တယ်။
မင်းမိန်းမကြောင့် မင်းနဲ့ မင်းမိဘတွေ အရှက်တကွဲဖြစ်ရမှာလည်း စိုးရိမ်မိတယ်။
ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ငါဝင်လုပ်လို့ လူသိပြီး အားလုံးအရှက်ကွဲတာထက်စာရင် မင်းကိစ္စကို မင်းကိုယ်တိုင် ရှင်းတာပဲ လိုချင်တယ်။
အဲဒါကြောင့် ငါပြန်လာခဲ့တာ။ ဪ … ငါ ချောင်းကြည့်နေတုန်း မိုးရွာချလာတယ်လေ … အဲအချိန်မှာ ငါ့ခြံဘက် ပြန်ကူးလာခဲ့တာ မှတ်မိသေးတယ် …
ငါလည်း အိမ်ပေါ်ပြန်ရောက်တော့ သူတို့ကို လှမ်းကြည့်သေးတယ်။ မှောင်ကလည်းမှောင်၊ မိုးကလည်း တအားရွာလာတော့ သူတို့ကို မမြင်ရတော့ဘူး …
အနောက်က အခန်းထဲ ပြန်ဝင်သွားကြတာလည်း ဖြစ်နိုင်တယ် …
နောက်တော့ မိုးတိတ်တော့မှ သူတို့ပြန်သွားကြတယ်။ ပြန်ကျတော့ ညတောင်နက်နေပြီ”

“အဲဒါ ဘယ်တုန်းကလဲ … မင်းမှတ်မိလား”

“အေး … သေချာမှတ်မိတာပေါ့။ မင်းခရီးမထွက်ခင်နေ့ပဲ။ အဲဒီနေ့က ဝေဝေ့ကို မင်း .. ဆေးသွားပြပေးတဲ့နေ့လေ …
မင်း … ဝေဝေ့ကို လိုက်မပြခင် ငါတို့နဲ့ မနက်ပိုင်း လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ထိုင်သွားသေးတယ်လေ …
အဲနေ့က မင်းထွက်သွားပြီး နည်းနည်းကြာမှ ငါလည်း ကွက်သစ်က အိမ်ဘက် ထွက်လာခဲ့တာ”

“ဪ ….”

ကျနော် သဘောပေါက်သွားပါပြီ။ ပြီးခဲ့တဲ့ သုံးလကျော်လုံးလုံး ကျနော့်ရင်ထဲ မတင်မကျဖြစ်ကာ နှောင့်ယှက်နေခဲ့တဲ့ကိစ္စကို အဖြေသိလိုက်ရပါပြီ။

“ငါလည်း အဲဒီညက မင်းအတွက် ခံပြင်းပြီး အိပ်မပျော်ဘူး။ ပြီးတော့ စိုးရိမ်နေမိတယ်။
ဒီကိစ္စက ငါတစ်ယောက်ပဲ သိသေးတာလေ။ မင်းသိရင် ဘာတွေဖြစ်လာမလဲဆိုတာ မတွေးရဲအောင်ပဲ။
မင်းလုပ်ရင် ငါလည်းပါရမှာ သေချာတယ်။ ငါ့အတွက်ကို မစိုးရိမ်ပါဘူး။
မင်းမှာက အရင်လိုမဟုတ်တော့ဘူး။ သားသမီးတွေရှိသေးတယ်လေ။ သမီးလေးမွေးထားတာတောင် မကြာသေးဘူး။
ဒီသတင်းဆိုးကို ငါဖွင့်ပြောရင် ဖြစ်လာမယ့်ဆိုးကျိုးတွေကို မတွေးရဲအောင်ပဲ။ မင်းကို ဒါတွေမဖြစ်စေချင်ဘူး။
အဲဒါကြောင့်ပဲ ငါ့မှာ ခံပြင်းတာကတစ်ဖက်၊ စိုးရိမ်တာကတစ်ဖက်နဲ့ အတွေးများပြီး အိပ်မပျော်ခဲ့ရဘူး။
နောက်နေ့မနက် လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ထိုင်တော့လည်း ငါ့မှာ နေမထိထိုင်မသာဖြစ်နေရတယ်။ မင်းရဲ့အရှက်နဲ့ပတ်သတ်နေတော့လည်း ကျန်တဲ့သူငယ်ချင်းတွေကိုတောင် ဖွင့်မပြောရဲခဲ့ဘူး။
အဲနေ့က မင်းလည်း ဆိုင်ကိုရောက်မလာဘူး။ ငါလည်း တစ်မနက်လုံး စိတ်ထဲစနိုးစနောင့်နဲ့ ဖြစ်နေရတယ်။
နောက်ဆုံး မင်းအတွက် ခံပြင်းလွန်းလို့ ဖြစ်ချင်ရာဖြစ်ဆိုပြီး မင်းအိမ်ကို ထွက်လာခဲ့တယ်။
ဒါပေမယ့် ကံဆိုးတာလား၊ ကံကောင်းတာလားမသိဘူး။ မင်းက အိမ်မှာမရှိဘူး။ မင်းအမေက အပြင်ထွက်သွားတာ ကြာပြီလို့ပြောတယ်။
ဒါနဲ့ငါလည်း ဘယ်လိုမှ မနေနိုင်တော့တာနဲ့ အဖွဲ့ထဲမှာ အသက်အကြီးဆုံးဖြစ်တဲ့ အကိုကြီးဆီ ထွက်လာခဲ့ပြီး အကြောင်းစုံပြောပြလိုက်တယ်။
အကိုကြီးကလည်း မနက်ကတည်းက ငါ မျက်နှာမကောင်းနေတာ ရိပ်မိတယ်။ ပြောပြလိုက်တော့ သူလည်း တော်တော်အံ့ဩသွားတယ်။
တို့နှစ်ယောက်လည်း အတော်ကြာအောင် တိုင်ပင်ဖြစ်ကြတယ်။ အကိုကြီးသဘောကတော့ ဖြစ်ပြီးမှတော့ ဘာမှမတတ်နိုင်ဘူး။
ဒါပေမယ့် သေချာအောင် စုံစမ်းချင်သေးတယ်။ ဘယ်သူနဲ့ဖြစ်နေလည်းဆိုတာ သိဖို့လိုသေးတယ်လေ။
ဒီကိစ္စမျိုးက ဘယ်အချိန်သိသိ၊ ကောင်းဖို့ထက် ဆိုးဖို့ပဲများတယ်။ ဒီတော့ သေချာသိအောင်စုံစမ်းပြီးမှ မင်းကို အတိအကျပြောချင်တယ်။
မဟုတ်ရင် ကြားဝင်လို့မကောင်းတဲ့ လင်မယားကြားမှာ အချင်းချင်းတွေ အထင်အမြင်လွဲမှားကုန်မှာလည်း စိုးတယ်လေ။
ပြီးတော့ မင်းကလည်း ခရီးထွက်တော့မှာ မဟုတ်လား။ စိတ်အေးလက်အေးနဲ့ သွားပါစေတဲ့။
ဒီကြားထဲမှာ မင်းမိန်းမရဲ့ အနေအထိုင်ကို စောင့်ကြည့်ပြီး မင်းပြန်လာမှ ဖွင့်ပြောဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။
ကြားထဲမှာ မင်းမိန်းမက ခြေလှမ်းမှားနေတာတွေ ရပ်တန့်လိုက်ရင်တော့ မင်းတို့အိမ်ထောင်ရေးကို ငဲ့ပြီး ငါသိခဲ့တဲ့ ကိစ္စကို ရေငုံနှုတ်ပိတ်နေဖို့ သဘောတူခဲ့ကြတယ်။
အခုတော့ …..”

“အခုတော့ နှုတ်ပိတ်နေလို့ မရတော့ဘူးပေါ့ …
နောက်ထပ် မင်းတွေ့သေးတယ်ဆိုပါတော့ …”

“အေး … ပြောရမှာလည်း အားနာတယ်။ အဲအိမ်မှာပဲ ငါတွေ့တာ နောက်ထပ် သုံး၊ လေးခေါက်လောက် ရှိတယ်။ ငါမသိလိုက်တာတွေလည်း ရှိနိုင်တယ်။
မြို့က တည်းခိုခန်းကိုတောင် အတူသွားကြသေးတယ်။ သုံးခါလောက်တော့ရှိမှာပေါ့။
မြို့ကတည်းခိုခန်းသွားတာကတော့ သူတို့နှစ်ဦးအတူတွဲပြီး ကားဂိတ်မှာ တွေ့တာရယ်၊ သွားချိန်၊ လာချိန်ကို မှန်းဆပြီး ပြောနိုင်ပါတယ်။
မင်းမိန်းမကတော့ သူ့အကြောင်း ငါသိနေတယ်ဆိုတာ မရိပ်မိဘူး။ အဲဒါကြောင့်ပဲ ငါနဲ့ကားဂိတ်မှာတွေ့ရင် သိပ်မူမပျက်ဘူး။
အစကတော့ မင်းမိန်းမက ကြောက်ကြောက်လန့်လန့်နဲ့ ဟိုလူ့အလိုကျ လိုက်လျောနေပုံပဲ။
နောက်ပိုင်းတော့ သူကိုယ်တိုင်က လက်ခံပြီး စိတ်တူကိုယ်တူဖြစ်နေတာကို တွေ့ရတယ်။ အဲလို သူ့အမှားတွေကို မရပ်လို့လည်း အခုလို မင်းကို ဖွင့်ပြောဖြစ်ရတာပေါ့”

“အေးလေ … သူ့ရွေးချယ်တဲ့ လမ်းပဲပေါ့။ အုပ်ထိန်းသူမရှိတော့လည်း လွတ်လပ်ပြီး ဖြစ်ချင်တိုင်း ဖြစ်နေမှာပေါ့။
သူ့အခြေအနေကို ငါကြည့်ပါဦးမယ်။ ဒါနဲ့ ဒီကိစ္စကို ဘယ်သူတွေ သိကြသေးလဲ”

“တခြားသူတွေတော့ မသိနိုင်ဘူးထင်တယ်။ ငါတို့တောင် မထင်မှတ်ဘဲ သိပြီး အချင်းချင်းကြားပဲ ဖွင့်ပြောတိုင်ပင်ကြတာလေ။
ငါတို့လည်း မင်းရဲ့ အရှက်၊ သိက္ခာနဲ့ ပတ်သတ်နေတော့ ဘယ်သူမှ ဖွင့်မပြောဖြစ်ပါဘူး”

“အင်း … ကျေးဇူးပဲကွာ … ဝိုင်းထဲရောက်တော့မယ်။
လောလောဆယ်တော့ မူမပျက်နေရအောင်။ ငါလည်း အခြေအနေကြည့်ဦးမယ်”

ရှေ့မှာ ယောက္ခမခြံဝိုင်းကို လှမ်းမြင်နေရပြီမို့ ကျနော်လည်း သူငယ်ချင်းကို သတိပေးလိုက်ပါတယ်။ မှောင်ရိပ်သန်းကာ သစ်ပင်ရိပ်တွေနဲ့ အုံ့ဆိုင်းနေတဲ့ လမ်းလေးအတိုင်း ပူလောင်ခံစားရသမျှကို ဟန်ဆောင်ဖုံးကွယ်လို့ လျောက်လှမ်းနေရပါတော့တယ်။

မညီမျှခဲ့သော သစ္စာ (အပိုင်း ၆) ဖတ်ရန်နှိပ်ပါ။

မညီမျှခဲ့သော သစ္စာ (အပိုင်း ၇) (ဇာတ်သိမ်းပိုင်း) ဖတ်ရန်နှိပ်ပါ။

➡️တင်ထားပြီးသမျှ အပြာစာအုပ် အောစာအုပ်များ စာရင်းကြည့်ရန်နှိပ်ပါ။⬅