ဆောင်းလေပြေညင်း ကပ်ကိုး (အပိုင်း ၁) 👈 ဖတ်ရန်နှိပ်ပါ။
မိန်းမ မျက်နှာက နားမလည်နိုင်တဲ့ အကြည့်နဲ့ ကျနော့် ကို ကြည့်ရင်း၊
“ဘာဂိမ်းလဲ”
“ဒီလိုကွာ၊ အခု ရောက်လာတဲ့ ဧည့်သည်ကို မောင်တို့ ကောင်းကောင်း ပြုစု လိုက်ရအောင်လား၊ မောင်တို့ ရှော့ပင်း စန်တာ တွေ မားကက် တွေ သွားသလိုပေါ့၊ ဒါပေမဲ့ အိမ်မှာ ဆိုတော့ ပိုရှိုး လို့ကောင်းတာပေါ့၊ မြတ်ရဲ့ နို့ တွေ ဖင်တွေကို နည်းနည်း ပို ဆက်ဆီ ဖြစ်အောင် အဝတ်အစား လဲလိုက် အဲလို လုပ်ပြီးတော့ မှ ဧည့်သည် မျက်လုံး တွေ ဘယ်လို ဖြစ်နေလဲ ဆိုတာ မောင်တို့ ကြည့်ရအောင်၊ အပျော် ပေါ့ကွာ”
“အာ မောင် ကလည်း အပြင်မှာ ရောက်နေတာ ဘယ်သူမှန်းလည်း မသိပဲနဲ့ အန္တရာယ် မရှိနိုင်ဘူးလား”
အချိန်လည်း သိပ်မရတော့ ကျနော်လည်း ဘာမှ ရှည်ရှည်ဝေးဝေး ရှင်းပြမနေတော့ ဘူး၊
“ကဲ ပါ ဂတ်စ်မီးကို ပိတ်လိုက်တော့ ၊ ပြီးရင် မောင်တို့ အခန်းကို သွား အဝတ်အစား နည်းနည်း ဟော့ရှော့ လေး သွားလဲလိုက်၊ မောင် တံခါး သွားဖွင့်တော့ မယ်”
လို့ ပြောပြီး အိမ်ရှေ့ ခန်းကို အမြန်ထွက်လာခဲ့လိုက်တယ်၊ ခင် က တခုခု ပြောလိုက်သေးတယ်ထင်တယ်၊ ကျနော် လည်း မကြားတော့ ဘူး၊ နောက်ဘာဖြစ်မလဲ ဆိုတာ တွေးရင်း လီးတောင် တောင်ချင်လာတယ်။
အိမ်ရှေ့တံခါးလည်း သွားဖွင့် ပေးလိုက်ရော၊ အပြင်မှာ ဘေးခြံ တခြံကျော်က ဘိုးပြုံး ကြီး ရပ်နေတာ မြင်လိုက်ရတော့ ကျနော် တော်တာ် စိတ်ဓါတ်ကျ သွားတယ်။ လီးတောင် နေတာတောင် ပျော့ ခွေ ရှုံ့ သွားတယ်။ ပထမဆုံး အကြိမ် မအောင်မြင်မှု ပဲ လို့ တွေးလိုက်မိတယ်။ ကျနော် မျှော်လင့်ထားတာက ခပ်ချောချော ချာတိတ် ကောင်လေး ဖြစ်ဖြစ် ခန့်ခန့်ငြားငြား လူငယ်ပိုင်း အသက် ၂၀ နဲ့ ၄၀ ကြား ပေါ့၊ ဒါပေမဲ့ အခုလို အသက် ၅၀ အရွယ် ဦးဘိုးပြုံး ကို မြင်လိုက်ရတော့ ကျနော့် ကံ မကောင်းပါလားလို့ တွေးလိုက်မိတယ်။ ကျနော့် ရဲ့ စိတ်ပျက် သွားတာကို မျက် နှာပေါ် မထင်စေပဲနဲ့ သူ့ကို အိမ်ထဲ ခေါ် သွင်းလိုက်တယ်။ ဒီတခါ တော့ ဦးဘိုးပြုံး ကြီး အရက် မူး မနေဘူး၊ ပြောပြရဦးမယ် ဦးဘိူးပြုံးက မိန်းမ သေပီးထဲက တကိုယ်တည်း သောက်လိုက် မူးလိုက် နေတတ်တဲ့ လူကြီး စိတ်ထားတော့ ကောင်းရှာပါတယ်
ကျနော် တို့ နှစ်ယောက် အိမ်ရှေ့ခန်း ဆိုဖာပေါ် မှာ ထိုင်ပြီး စကားစမြီ ပြောနေကြတယ်၊ ဦးဘိုးပြုံး က ကျနော့် ကို သူ့အိမ်လဲ အလည်လာပီး သောက်စားလို့ ရကြောင်း ဘာညာကွိကွ တွေ ပြောနေတယ်
ခင်လပြည့် က ကျနော်တို့ အိပ်ခန်းထဲ မှာ တံခါးပိတ်ထားပြီး ရှိနေတာကြောင့် သူက ဧည့်သည် ဘယ်သူလည်း ဆိုတာ ခုထိ သိဦးမှာ မဟုတ်သေးဘူး။ ထင်တဲ့ အတိုင်းပါပဲ ခနနေတော့ ကျနော့် မိန်းမ အိပ်ခန်းတံခါး ဖွင့် ပြီး အပြင်ကို ထွက်လာခဲ့တယ်။
ခင်လပြည့် က အပြင်ထွက်လာပြီး ဧည့်ခန်းထဲ ထိုင်နေတဲ့ ဦးလေး ဦးဘိုးပြုံး ကိုလည်း တွေ့လိုက်ရော၊ ကျနော့် မျက်နှာကို လှမ်းကြည့်ပြီး ပြုံးလိုက်တယ်၊ သူ့ အပြုံးက ကဲ ဘယ့်နှယ့် ရှိစ လို့ အဓိပ္ပါယ် ပေါက် နေတယ်လေ။
ကျနော့် မိန်းမ ဝတ်ထားတဲ့ ပုံကလည်း ကြည့်ဦး။ ကြိုးတချောင်းထဲ ပုခုံးပေါ် ချိတ်ထားတဲ့ ခါးတို ဘလောက်စ် အကြပ် အဖြူရောင် စွတ်ကျယ်သားလိုမျိုးဟာ။ ဘလောက်စ် က ကျပ်ကျပ် တိုတို မို့ နို့ကြီး နှစ်လုံးက အပေါ် မှာ တဝက် လောက် ထွက်နေတယ်။ လက်မောင်းသားတွေက လည်း ဖွေးနေတာ မဟုတ်လား၊ ခါးတို မို့ ဘိုက်သား လက်နှစ်လုံးလောက် ကလည်း လွတ်နေပြီး ချက်တောင် ပေါ် နေတာ၊ အောက် ကလည်း ဟော့ပန့် လို့ ခေါ်တဲ့ ဘောင်းဘီတို၊ အနားတွေက ဖွာထားတဲ့ ကောင်၊ တိုတာမှ ပေါင် တဝက်တောင် မရောက်ချင် တဲ့ ဟာ ဆိုတော့ ပေါင်လုံးကြီးတွေက ဖွေးပြီး လုံးတုတ် နေတာတွေက ကိုယ့်မိန်းမ ကိုယ်တောင် ကိုက်စား ချင်စိတ် ပေါက် လောက် အောင် တလုံးတခဲကြီး။ ဦးဘိုးပြုံး ကြီး မျက်လုံးတွေက လည်း ပြူး ပြီး ခင့် တကိုယ်လုံးကို စုန်ဆန် ကြည့်ရင်း ဇလုပ်ကြီး တွေ လှုပ်စိလှုပ်စိ ဖြစ်နေတယ်။ ကျနော် တောင် ကိုယ့်မိန်းမ ကိုယ်ကြည့်ရင်း စိတ်ထ လာတာ သူလို တစိမ်း ကတော့ ဘယ်နေလိမ့် မလဲ။ ခင်လပြည့် ကတော့ ဦးဘိုးပြုံး ကြီး ဘယ်လောက် အိုနေ နေ ဂရု စိုက်ပုံမရ၊ ကျနော် ပြောထားတဲ့ ဂိမ်း အတိုင်း လုပ်မလို့ ကျနော့် ရှေ့ မှာ ရှိုး ဖို့ လုပ်နေတယ်။ ဦးဘိုးပြုံး ကြီး ကလည်း တော်တော် ကို ဂလု နေတဲ့ ပုံ ပဲ မျက်နှာကြီး က ပြုံးဖြီးဖြီး နဲ့။ ခင်လပြည့် က မျက်နှာလေး တော့ နည်းနည်း နီနေတယ်။ ကျနော်တို့ ရှေ့ စားပွဲပုလေး ပေါ် က ဖန်ခွက် အလွတ်တွေကို လာပြီး ခါးကိုင်း ယူ လိုက်တော့ သူ့ နို့ ကြီး နှစ်လုံးက သူ့ ဘလော့ ကနေ လျှံထွက်လာတော့ မလိုပဲ၊ ဦးဘိုးပြုံး ကြီး မျက်လုံး ပြူး ပြီး ပါးစပ် အဟောင်းသား နဲ့၊ မျက်လုံးက အဲဒီ ရင်ညွှန့် နေရာက လုံးဝ မလွဲဘူး။ ကျနော့် လီး ကလည်း ချက်ခြင်း ကို မာတောင် လာတယ်။ ကိုယ့် မယား က လင်ကို ရှေ့ထားပြီး တခြား ယောက်ျား တယောက်ကို သူ့ ဘောဒီ တမင် ရှိုး ပြနေတာကိုး။
အဲဒီ ဖန်ခွက်တွေ အနောက်မှာ သွားထားပြီး ပြန်ထွက်လာတော့ လည်း ခင်က ဦးဘိုးပြုံး ကြီး ထိုင်နေတဲ့ ဆိုဖာ လက်ရမ်း ပေါ် မှာ သွားထိုင်တယ်။ ဦးဘိုးပြုံး ကြီးက ကျနော် နဲ့ မျက်နှာချင်း ဆိုင် မှာ ထိုင်နေပြီး ခင် ကလည်း ကျနော့် ကို မျက်နှာပေးထားတယ်။ ခင်က မျက်စ နဲ့ သူ့ ဖင်တခြမ်းဖက်ကို ပြစ်ပြတယ်။ သူ က နည်းနည်းလေး တိုးလို့တော့ သူ့ ဖင်ကြီး တခြမ်းက ဦးဘိုးပြုံး လက်မောင်း နဲ့ ဖိကပ်မိနေတယ်။ ဦးဘိုးပြုံး ကြီးကလည်း ကိုယ်ကို ဘေး မရွေ့ ပဲ သူ့ လက်မောင်းကို မသိသလို နဲ့ ခင့်ဖင်ကို ထိကပ်ထားတယ်။ ခနနေတော့ ခင်ကလဘက်ရည် ဖျော်လိုက် ဦးမယ် ဆိုပြီး မီးဖိုဖက်ထွက်သွားတယ်။ ဦးဘိုးပြုံးကြီး က အဲတော့ မှ သူ အရေးတကြီး လုပ်စရာ တခု ရှိတာ မေ့ နေလို့ အိမ် အမြန် ပြန်လိုက်ဦးမယ် ဆိုပြီး ထထွက်သွားလေတယ်။
ဦးဘိုးပြုံး ထွက်သွားမှ ကျနော်လည်း မီးဖိုချောင် ဝင်လိုက်သွားတယ်။ ခင် ရဲ့ အနောက်မှာ ကျနော် သွားရပ် နေတော့ သူက ကျနော့် ဖက် မျက်နှာချင်းဆိုင် လှည့်လိုက်ပြီး ပြုံးပြလိုက်တယ်။
“ခင် ရယ် ဦးဘိုးပြုံး ကြီး က အိုလှပါပြီကွာ ဘာလို့ လူကြီး ကို သွားစရတာလဲ”
“ဟုတ်တယ် သူက အိုပါပြီ ဒါပေမဲ့ ခင် က သူ့ ကို ရှိုးလုပ်လိုက်တာ ရှင့် ကို တကယ့် ကပ်ကိုး ဖီးလ် ကို အတွေ့ အကြုံ ရစေချင်လို့ ပဲ”
“အင်း မောင် အိမ်တံခါး သွားဖွင့်လို့ ဦးဘိုးပြုံးကြီး ကို တွေ့လိုက်ရတော့ တော်တော် လေး ဖီးအောက် သွားတယ်၊ မောင်က ခပ်ချောချော ခပ်ငယ်ငယ် ကောင်လေး တယောက် များ တွေ့ရမလားလို့ မျှော်လင့် ထားတာလေ၊ နောက် ပြီး ခင် ကလည်း ဦးဘိုးပြုံးကြီးကို တွေ့လိုက်ရတော့ နဂို အတိုင်း ပိပိပြားပြား အိမ်ထောင်ရှင်မလေး တယေက် လို နေမလားလို့ ထင်ထားတာ ဦးဘိုးပြုံး ကြီးကို မောင့် ရှေ့ မှာ ရှိုး ပြလိုက်တာ မောင် တောင် အံ့အား သင့် သွားရတယ်”
“ခင်လည်း ပထမ တော့ ခုလို ပြင်ဆင်ပြီး တစိမ်းတယောက် ရှေ့ ကို ထွက်လာဖို့ ဆိုတာ လန့်နေတာ၊ အိပ်ခန်းထဲက တထိတ်ထိတ် နဲ့ ထွက်လာပြီး ဦးဘ်ုးပြုံး ကြီး မြင်လိုက်ရတော့ စိတ်ရဲ သွားတယ်၊ ဘာလို့ လဲ ဆိုတော့ ခင်က သူ့ ကို ကောင်းကောင်း သိတယ်လေ။ နောက်ပြီး တော့ လူကြီး သူကြီး တယောက် လဲ ဖြစ်တယ် မဟုတ်လား။ တကယ်လို့ သာ ဧည့်သည်က ကောင်လေး တယောက် ယောက် ဖြစ်နေရင် သူက ခင့် အပြု အမူ ကို သူ့ သူငယ်ချင်း တွေ လျှောက် ပြောမှာပဲ၊ ဦးဘိုးပြုံးကြီး ကတော့ သူ့ မှာ သူငယ်ချင်း မပြောနဲ့ ဆွေမျိုး ရင်း တွေတောင် မှ မရှိတာ ၊ သူအခင်ဆုံး မိသားစု က ခင် တို့ ပဲ ရှိတာ မဟုတ်လား၊ အာ့ ကြောင့် လည်း မောင် ပြောခဲ့ တဲ့ ဂိမ်းကို ဆက်လုပ်လိုက်တာ၊ မောင် စိတ်အနှောက်အယှက် ဖြစ်သွားရင်တော့ တောင်းပန် ပါတယ်”
“အိုး ခင် ကလည်း၊ တကယ်က ခင် ကိုင်တွယ်သွားတာ အရမ်းမိုက်တာ၊ ခုလို မောင်တို့ ကပ်ကိုး အကြောင်း စ သဘောပေါက်ပြီး အချိန်တိုလေး အတွင်းမှာ ခင် ကပီပီပြင်ပြင် ကို လုပ်လိုက်နိုင်တယ်၊ ဘယ်လိုလဲ မောင်တို့ လက်တွေ့ ဆင်းကြဖို့ အဆင်သင့် ဖြစ်ပြီလား”
“ဟာ မောင်က လည်း မဖြစ်နိုင်သေးပါဘူး၊ အချိန်တော့ ယူရဦးမှာပေါ့၊ ပထမဆုံးက ခင် က အရင်ဆုံး တခြား ယောက်ျား တယောက် ရှေ့ မှာ ဘယ်လို ဆွဲဆောင်မှု ရှိအောင် နေရမယ် ဆိုတာ အစမ်းကျင့် ရဦးမယ်။ ပြီးမှ တစိမ်း ယောက်ျား တယောက်နဲ့ အိပ်ဖို့ ဆိုတာစိတ်ရဲ ဖို့ ကြိုးစား ရမယ်၊ နို့မို့ ဆို သူ့ကို ခင် က ကြောက်လန့် ပြီး ဘာမှ အလုပ်ဖြစ်မှာ မဟုတ်ဘူး”
“ခင် ပြောတာ လည်း သဘာဝ ကျပါတယ်၊ ခင် က တခြား ယောက်ျား တယောက်ကို ဆွဲဆောင်မှု ရှိအောင် လေ့ကျင့် ဖို့ က ဘယ်လို စိတ်ကူးထားလဲ”
“ခင် တို့ လစဥ် သွားတဲ့ ခရီးစဥ်က ဘယ်တော့ လဲ၊ ခင် တို့ အဲဒီ ခရီးစဥ် သွားရင်း နဲ့ တနေရာရာ မှာ စမ်းလို့ ရတယ်လေ။ တခြား နေရာဆိုတော့ ကိုယ့်ကို သိတဲ့ လူ မရှိဘူး၊ ခင် တို့ အတွက်လည်း စိတ်ရဲတယ်၊ ”
“အိုကေ၊ ဒီလာမဲ့ အင်္ဂါနေ့ အစီစဥ် ဆွဲလိုက်မယ် မောင်လည်း အလုပ်က သုံးရက် ပိတ်တယ်”
ပိတ်ရက်ရောက်တော့ အ၀တ်အစားတွေ ထည့်ပီး ဒီတခါတော့ လူပြောများနေတဲ့ ဆောင်းလှိုင်ကြီး ရေတံခွန် ဘက် ကို မရောက်ဘူးသေးတာ ရယ်၊ ဟော်တယ်တွေ လည်း ကောင်းတယ် ဆိုတော့ နှစ်ဦး သဘောတူ အဲဒီဘက်သွားမယ်လို့ ရွေးလာခဲ့ တာ။
ဟော်တယ် ရောက်တော့ တောတောင် ရူခင်းတွေ မြင်ရတဲ့ အခန်း ရတယ်။ အဲဒီ မှာ ဟော်တယ်က အလုပ်သမား လေး က ဒေသခံ မွန်ကလေး၊ အသက် ၂၀ လောက် နာမည်က မိုးအောင်ဟိန်း တဲ့၊ ကျနော်တို့ ပစ္စည်း တွေ ကူသည်ပေး၊ ခိုင်းရတာလည်း ဖင်ပေါ့ ပြီး တော်တော် လေး ရိုကျိုး တာမို့ ဘောက်ဆူး လေးဘာလေး ပေးလိုက် တယ်။ ဒီငတ လေး က ကျနော့် မိန်းမ ကို မသိမသာ လှမ်းလှမ်း ကြည့်နေတာ သတိထားလိုက်မိတယ်။ ဟော်တယ် ဧည့်ကြိုကောင်တာ မှာ ဒီနားတဝိုက် လှည့်ပတ်သွားဖို့ လမ်းပြ ပေးမဲ့ ဂိုက်လို မျိုး ရှိလားလို့ မေးလိုက် ဆော့ သူက မိုးအောင်ဟိန်း လေးကို ညွှန်းတယ်။ ကျနော် က သူ့ကို လှည့်ကြည့်ပြီး မေးလိုက်တော့ သူကလည်း သဘောတူတယ်၊ အားပါတယ်တဲ့။ သူ့ ကြည့်ရတာ လည်း တော်တော် ပျော် သွားပုံပဲ၊ ကျနော့် မိန်းမ ကို တဝကြီး ငမ်းရတော့ မယ်လို့ တွေးမိလို့လားမသိဘူး။
အခန်းပြန်ရောက်တော့ မိန်းမ ကို ပြောလိုက်တယ်၊ တိုးဂိုက်ရပြီလို့။ ခုန ပစ္စည်းလိုက်သယ်ပေးတဲ့ ကောင်လေး ပဲ၊ ဆိုတော့ ခင်လပြည့် က သဘောကျ သွားတယ်။ အခု တောင်ပေါ် ဗြူးပွိုင့် တခု သွားကြည့်ရအောင် အဝတ်အစား ကောင်းကောင်းလဲကွာ ဆိုတော့ မိန်းမ က သဘောမပေါက်ချင်ဘူး၊ ဟိုနေ့က ဦးဘိုးပြုံး လာလည်တုန်းက လေကွာ ဆိုတော့ မှ အထာပေါက် သွားပြီး ရှက်ပြုံးပြုံးတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကျနော် ပြောလိုက် တဲ့ အတိုင်း ဝတ်လာပါတယ်။ အင်္ကျီက ရင်အတော်ဟိုက် တာမို့ နို့တွေ တဝက်လောက်က ပြူးနေအောင် မြင်ရတယ်လေ။ ကျနော်တို့ ဟော်တယ် လော်ဘီရောက်တော့ မိုးအောင်ဟိန်း ကိုတွေ့တယ်။ ကောင်လေး က ကျနော့် မိန်းမ ဝတ်စားထားတာကို တွေ့လိုက်ရတော့ ပါးစပ်ကြီး အဟောင်းသား တောင် ဖြစ်သွားတယ်။
ကျနော်တို့ က တောလမ်း ကြမ်းကို သွားမှာ ဆိုတော့ ပထမ အဲဒီတောလမ်းသွားဖို့ ကားတွေ ရှိတဲ့ နေရာကို ကျနော့် ကားနဲ့ သွားလိုက်ကြတယ်။ တောင်ခြေနားက ကားငှားတဲ့ နေရာမှာ ကျနော်တို့ ကားကို ရပ်ထားခဲ့ပြီး ဂျစ်ကားတစီး ငှားလိုက်တယ်။ ဂျစ်ကား မောင်းတဲ့ လူကြီးက အသက်လေးဆယ်လောက် နေလောင်ထားတဲ့ အသားနဲ့ သဘောကောင်းပုံပါပဲ။ ကျနော်က ဂျစ်ကား အရှေ့ဘက် မှာ ထိုင်ပြီး ခင် နဲ့ မိုးအောင်ဟိန်း ကတော့ အနောက်ဖက် ဘေးခုံ တွေမှာ တယောက်နဲ့ တယောက် မျက်နှာချင်းဆိုင် ထိုင်ကြတယ်။
ထိုင်လိုက်တာနဲ့ မိုးအောင်ဟိန်း မျက်လုံးတွေက မိန်းမ ရင်သားတွေ ပေါ် ရောက်လာတယ်။ မိန်းမ က သူ့ကို ပြုံးပြလိုက်တော့ ရှက် သွားပြီး မျက်နှာကို တဖက်လွဲထားလိုက်တယ်။ ကားနောက်ကြည့်မှန် ကနေ သူတို့ ကို ကျနော်က မြင်နေရတယ်။ ကောင်လေး ရှက်တက်တက် ဖြစ်နေတာကို ကျနော်တို့ လင်မယား သဘောကျ နေပြီး ကောင်လေး မမြင်အောင် မိန်းမကို မျက်စေ့ တဖက် မှိတ်ပြလိုက်တယ်။ ကားက ထွက်ပြီး တောထဲ စဝင်တာနဲ့ လမ်းက ကြမ်းသလားမမေးနဲ့ စကောထဲ ဇီးသီးလှိမ့်သလိုပဲ။ မိန်းမ က ဒရိုင်ဘာ နောက်က ခုံမှာ ထိုင်နေတာ ဆိုတော့ ဒရိုင်ဘာ က မမြင်ရဘူး၊ ကျနော်က နောက်ကြည့်မှန် ထဲက ကြည့်နေတာ ဆိုတော့ မြင်နေရတာ။ မိန်းမ နို့ကြီးတွေက သူ့ ဘလော့ အပြင် ခုန်ထွက်လာတော့ မဲ့ အတိုင်း ပဲ ခုန်ပေါက် လှုပ်ရမ်းနေတာ၊ မိုးအောင်ဟိန်း က တော့ မျက်စေ့ အရသာ တွေ့နေတော့ မှာပဲလို့ တွေးမိတယ်။ခင်လပြည့် ကလည်း သူ့ ကိုယ်ကို ထိန်းတဲ့ အနေနဲ့ အနောက်ဖက်က တန်းကို လက်နောက်ပြစ် ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်တော့ သူ့ ရင်သားတွေက ပိုပြီး မို့မောက်တက် လာရတာပေါ့။
ခင်လပြည့် လည်း ကောင်လေးကို ရှိုးနေရတာ သဘောခွေ့ နေပုံရတယ်။ နောက်ကြည့်မှန်ထဲမှာ ကျနော်နဲ့ မျက်လုံးချင်း ဆုံ မိတော့ သူက မသိမသာ မျက်လုံးလေး တဖက်မှိတ်ပြပြီး သူ့ ရင်သားတွေကို ပိုကော့ ပေးထားလိုက်တယ်။ ကျနော်လည်း ဒရိုင်ဘာကို ခရီးလမ်း အကြောင်းတွေ၊ တခြား သွားစရာနေရာတွေ ဘာညာသရကာတွေနဲ့ ရွှီး ပြီး လေပေးနေလိုက်တယ်။ ကျနော့် မျက်လုံးက တော့ အနောက်ဖက်ကို မှန်ထဲက နေ ကြည့်နေတာပေါ့။ လမ်းက ကြမ်းလွန်းလို့ တချက် ချိူက့် ကြီးကြီး အကျ မှာ သူ့ ဘယ်ဘက် နို့တလုံးက ဘလော့ ထဲက ခုန်ထွက်လာတော့ မလိုတောင် ဖြစ်သွားတယ်။ မိုးအောင်ဟိန်း ကတော့ မျက်လုံးကြီးကို ပြူးနေတာပဲ။
တောင်ထိပ် က ဗျူးပွိုင့် ကို ရောက်တော့ မှ ကျနော်တို့ ဆင်းပြီးတော့ ရူခင်းကောင်းတဲ့ နေရာ တွေကို သွားကြည့် ကြတယ်။ ခင် က သူ့ ဘလော့ ကို ပြန်ဆွဲတင်ပြီး နို့တွေကို ပြန်တွန်းထည့် နေရတယ်။ ဒရိုင်ဘာ က နေခဲ့ ပြီး ကျနော်တို့ သုံးယောက် လမ်းလျှောက်လာကြရင်း ခင် က တိုးတိုးလေး မောင့်ကို ပြောစရာ ရှိတယ် ဆိုလို့၊ မိုးအောင်ဟိန်းကို ညီလေး ခနနော် လို့ ထားခဲ့ ပြီး ကျနော်တို့ ခပ်လှမ်းလှမ်းကို လျှောက်လာလိုက်တယ်။
မိုးအောင်ဟိန်းနဲ့ ခပ်လှမ်းလှမ်း နေရာရောက်တော့ မိန်းမက၊
“မောင် အကုန်မြင်တယ်မဟုတ်လား”
“အကုန်နီးပါးပဲ၊ ခင် က နို့တွေကို ထွက်ကျတော့ မတတ် ခုန်လှုပ်နေတာကို ကော့ တောင် ပြထားတာ၊ ဟိုချာတိတ် က ဂလု နေတာ လေ။ ခင် သဘောကျ နေတယ်မလား”
“ခစ်ခစ် ဟုတ်တယ်၊ သူက ခင် တို့ ပတ်ဝန်းကျင် နဲ့ လုံးဝ မဆက်စပ်နေတဲ့ တစိမ်းလေ၊ အာ့ ကြောင့် ခင် က နည်းနည်း စိတ်ရဲနေတာ၊ မောင် ကရော အဆင်ပြေရဲ့လား၊ ခင် ဆက် လှုပ်ရှားရမလား”
“လုပ်ရမှာပေါ့၊ အဲဒါ ခင့် အတွက် လေ့ကျင့် ဖို့ လှေခါး တထစ်ပဲလေ၊ တစိမ်း တယောက် ကို ရှိုးလို့ ဘယ်လို ဖီးရတယ် ဆိုတာ သိရမှာပေါ့၊ မောင် က ခင့် အနား မှာ အမြဲ ရှိနေမှာပဲ၊ ဆက်သာလုပ်”
ခင် က ပြုံးလိုက်ပြီး ကျနော့် နူတ်ခမ်းကို လှမ်း နမ်းလိုက်တယ်။ မိုးအောင်ဟိန်း နေရာက ကျနော်တို့ စကားပြောတာကို မကြားနိုင်ပေမဲ့ ကျနော်တို့ ကို မြင်နေရတယ်။ ဒါဟာ ခင် ကျနော့် ကို လူရှေ့ သူရှေ့ မှာ ပထမဆုံး ကစ်ဆင် ပေးဘူးတာပဲ။ မိုးအောင်ဟိန်းက လည်း ကျနော်တို့ နမ်းတာကို သေခြာကြည့််နေတယ်။ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်လည်း သူ့ ရှေ့ မှာ ကောင်းကောင်း ကစ်ဆင် ဆွဲပြလိုက်ကြတယ်။ ကောင်လေး က ရှက် တတ်တာရယ်။ ကျနော်တို့ ကို ရိုရိုသေသေ ဆက်ဆံတာရယ်ကြောင့် ကျနော်တို့ က သူ့ ရှေ့ မှာ ရှိုးလုပ်ပြနေ ရတာ အတော် ပျော်ဖို့ ကောင်းနေတယ်။
အပြန်တောင်ဆင်း ခရီး စဥ်မှာလည်း အလာတုန်းက လိုပဲ ခင် က မိုးအောင်ဟိန်းကို ကောင်းကောင်း ရှိုးလာခဲ့လိုက်တယ်။
ဂျစ်ကားဂိတ်ရောက်ပြီး ကျနော်တို့ ကားဆီ ပြန်လာခဲ့ လိုက်တော့ ကျနော်က ကားသော့ ကို မိုးအောင်ဟိန်း လက်ထဲ လှမ်းထည့်ပြီး၊
“ဟေး ငါ ဒီနေ့ မနက်ကတည်းက အိမ်က မောင်းလာတာ ညှောင်းနေလို့ မင်းမောင်းလို့ ရမလား မောင်းတတ်တယ်မလား”
“ဟုတ်ကဲ့ မောင်းတတ် ပါတယ် အကို”
ဆိုပြီး ဝမ်းသာ အားရနဲ့ ယူသွားတယ်။ ကျနော် က ခင့် ကို ရှေ့ခန်းမှာ ထိုင်ဖို့ ပြောလိုက်ပြီး ကျနော် က နောက်ခန်းကို တက်လိုက်တယ်။ ခင် က ကျနော် တခုခု ကြံနေတယ် ဆိုတာ ကို သဘောပေါက် ပြီး ဘာမှ မပြောတော့ ပဲ ရှေ့ခန်းမှာ တက်ထိုင်လိုက်တယ်။ မိုးအောင်ဟိန်း ကားမောင်း နေစဥ် အတွင်း ကျနော်တို့ က အလာဘသလာဘ သူ့ မိဘ တွေ အကြောင်း သူငယ်ချင်း တွေ အကြောင်း မေးမြန်း ရင်း နဲ့ ရင်းနှီး လာကြတယ်။ သူ့ ဆဲဖုံး နံပတ်လည်း ကျနော် ယူထားလိုက်တယ်၊ နောက် ငါတို့ လာလည်တိုင်း သူ့ ကို ခေါ် မယ်လို့ လည်း ပြောလိုက်တယ်။ နောက်တော့ သူ့ကို ကျနော် က ၊
“ဟေ ညီလေး ကိုယ်တို့ နှစ်ယောက် လွတ်လွတ်လပ်လပ် နေနိုင်မဲ့ နေရာများ မင်းသိလား”
လို့ မေးလိုက်တယ်။ ခင် က ကျနော့် မျက်နှာကို စပ်ဖြဲဖြဲ မျက်နှာနဲ့ လှည့်ကြည့်လာတယ်။ မိုးးအောင်ဟိန်းက ပထမတော့၊
“ဘယ်လို လွတ်လွတ်လပ်လပ် နေရာလဲ”
လို့ မေးတယ်။ ကျနော်က၊
“ဒီလိုညီလေးရ၊ အကို တို့က ဒီကို ဟန်းနီးမွန်း သဘောမျိုး လာတာလေကွာ၊ ဟော်တယ်ခန်း ထဲ ကြီးမှာပဲ မနေချင်ပါဘူး၊ သိတယ်မဟုတ်လား ၊ အပြောင်းအလဲလေး တနေရာရာ အသစ်အဆန်းပေါ့ကွာ”
အဲတော့ မှ မိုးအောင်ဟိန်း သဘောပေါက် သွားတယ်။ ခင် က မျက်နှာလေး နီပြီး ကျနော့် လက်ကို ဖြန်းကနဲ လာရိုက်တယ်။ မိုးအောင်ဟိန်းက ကျနော်တို့ ဘက်ကို လှည့်မကြည့်ပဲ ကားလမ်းကို ပဲ သေခြာကြည့်ပြီး ဂရုစိုက် မောင်းနေရင်းက ပြုံးရင်း စဥ်းစားနေပုံရတယ်။ ခနနေမှ၊
“ဆရာသမား ရယ် အခု အချိန် က မိသားစု တွေ အလည်အပတ် သွားလာကြတဲ့ ရာသီ ဖြစ်နေတော့ လူပြတ်တဲ့ နေရာ ကခပ်ရှားရှားရယ်။ လောလောဆယ် ဘယ်နေရာမှ ကျနော့် ခေါင်းထဲ မှာ စဥ်းစားလို့ မရဘူး”
ခင် က ကျနော့် မျက်နှာကို လှည့်ပြီး မျက်လုံးချင်းဆုံစူးစိုက် ကြည့်နေတယ်။ သူ့ မျက်နှာက ရှက်သွေး နဲ့ ရဲတွတ်နေတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူ့ ကြည့်ရတာ အရမ်း စိတ်လှုပ်ရှားနေတဲ့ ပုံပဲ။ ဘာမှ တော့ ဝင်မပြောဘူး။ ကျနော် က ခင့် ထိုင်ခုံအနောက်ကို တိုးကပ်လိုက်ရင်းက၊
“ငါ့ညီရယ်၊ လမ်းဘေး တနေရာရာ မှာ ခနလောက် ရပ်ပေးပါလား”
လို့ ပြောလိုက်တော့၊ မိုးအောင်ဟိန်း လန့်သွားပုံရတယ်။
“ဆရာရယ်၊ ဒီနား မှာတော့ မလုပ်ပါနဲ့ ဗျာ၊ ကားတွေ ရော လူတွေ ရော ဥဗဟို သွားလာနေတာ အလွန် အန္တရာယ် များပါတယ်ခင်ဗျာ၊ လူတွေ က ချက်ခြင်း သတိထားမိမှာပေါ့”
မိုးအောင်ဟိန်း ပြောနေတာကို ကျနော်က မကြားချင်ဟန်ဆောင်ပြီး ခင့် ပုခုံးကို နောက်က နေ အသာ ငုံ့နမ်းလိုက်တယ်။ နောက်တော့ ထိုင်ခုံကို ကျော်ပြီး ခင့် ကိုယ်လုံး ကို သိုင်းဖက်လိုက်တယ်။ ထိုင်ခုံကို နောက်လှန်လိုက် လို့ မိန်းမ ကို တိုးတိုးလေး ပြောတော့ မိန်းမ က သူ့ ထိုင်ခုံ နောက်မှီကို နောက်လှန်ချ လိုက်တယ်။ မိန်းမ ဘိုက်သားလေးကို လက်တဖက်က ပွတ်ပေးရင်းနဲ့ မိန်းမ ပါးကို နမ်းလိုက်တော့ သူက ကျနော့် ဖက်လှည့်လာတယ်။ ကျနော်တို့ နူတ်ခမ်းချင်း ဂဟေဆက်သွားကြတယ်။ မိန်းမ ကလည်း ရမက် ပြင်းတဲ့ အနမ်း တွေနဲ့ တုံ့ပြန်လာတယ်။ ဘေးနား မှာ ကားမောင်းနေတဲ့ တစိမ်းကောင်လေး ရှိနေတာက ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် ကို ပိုပြီး ထန်လာစေခဲ့တယ်။
နမ်းနေရင်းက မှ ကျနော် က ခင့် ရဲ့ ရင်သားတွေကို အောက်က နေပင့်ကိုင်လိုက်တယ်။ မိုးအောင်ဟိန်း က မသိမသာ မျက်လုံးစွေ ကြည့်တယ်၊ ဒီကောင် တော့ တော်တော် ကြည့်ချင်ရှာမှာပဲလို့ တွေးမိတယ်။ ကျနော့် လက်နှစ်ဖက်စလုံး နဲ့ ခင့် ရင်သား အစုံကို ပင့်ကိုင်လိုက်တယ်၊ နဂိုက မှ အပေါ် က ခုန်ထွက်ချင်နေတဲ့ သူ့ နို့ကြီးတွေက တဝက်လောက် ရင်ဟိုက်က နေပေါ်လာတယ်။ ခင် က လည်း လက်ပြန်နဲ့ ကျနော့် ခေါင်းက ဆံပင်တွေကို သူ့ လက်ချောင်းတွေနဲ့ ကုတ်ဖွတယ်။ ကျနော် မိန်းမ ရင်ဘတ်က နှိပ်ကြယ်သီး နှစ်လုံးလောက် ဖြုတ်လိုက်တယ်၊ ဘရာဇီယာ အပျော့ လေးက မနိုင်မနှင်း ထိန်းထားရတဲ့ နို့ကြီး နှစ်လုံး က ပေါ် ထွက်လာတယ်။ ဘရာဇီယာ ဂျိတ်ကို လက်လျို ဖြုတ်တော့ မိန်းမ က ကျောကို ကော့ ပေးတယ်။ ဘရာဂျိတ်လည်း ပြုတ်ရော နို့ကြီး နှစ်လုံးက ပေါ်တင် ထွက်လာတယ်။ ဖြူဥ နေတဲ့ နို့ကြီး နှစ်လုံး ထိပ်က နို့သီးခေါင်း ညိုညို တုတ်တုတ်လေး တွေက မာတောင် နေပြီ။ ခင် က ကျနော့် နူတ်ခမ်းတွေကို အငမ်းမရ စုပ်နေစဥ်မှာပဲ ကျနော်က သူ့ နို့သီးခေါင်း တွေကို လက်ချောင်းထိပ်တွေနဲ့ ပွတ်ခြေ ပေးလိုက်တယ်။ မိန်းမ အသက်ရူသံ တွေ တအားပြင်း လာတယ်။ ကျနော့် နှလုံးခုံသံ ကလည်း တဒိန်းဒိန်းကို ဖြစ်နေရတယ်။ ကိုယ့် မိန်းမ ရဲ့ အတွင်းပစ္စည်း တွေကို တစိမ်း တယောက်ရှေ့ မှာ ပေါ်တင် ရှိုးနေရတာလေ။ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် အတွက် ပထမဆုံး အတွေ့ အကြုံ မဟုတ်လား။ လုပ်ရင်း ကိုင်ရင်း က နည်းနည်း ပိုရဲလာတယ်။ လူကလည်း ထန်နေပြီ ဆိုတော့ လက်တဖက်က မိန်းမ ရဲ့ ဘိုက်သား တွေဆီ ပြန်ဆင်းသွား ပြီး ဘောင်းဘီကြယ်သီးကို ဖြုတ်လိုက်တယ်။ အံသြစရာ ကောင်း လောက်အောင်ပဲ။ မိန်းမ က သတိကို မထားမိတာလား၊ လုပ်ပေ့စေလို့ လွှတ်ပေးလိုက်တာလားမသိဘူး။ လက်တဖက်နဲ့ ရအောင် ဇစ်ကို ဆွဲချပြီး ဘောင်းဘီ ရှေ့ပိုင်းကို ဖြဲလိုက်တယ်။ မိုးအောင်ဟိန်းက ကားမောင်း ရင်းက ခိုးမကြည့်တော့ ဘူး ကျနော် တို့ နှစ်ယောက်ကို ဗြောင်ပဲ မျက်လုံး အပြူးသား နဲ့ ကြည့်နေတယ်။ မိန်းမကို ကစ်ဆွဲနေရင်းက တိုးတိုးလေး အဆင်ပြေလား ဆက်လုပ်ရမလားဆိုတော့ ငြီးသံလေး နဲ့ ရော ပြီး အင်းးး ဆိုပြီး လုပ်တယ်။ အဲဒါနဲ့ ကျနော်လည်း သူ့ ပင်တီခါးသရေမျှော့ ကြိုးအောက်က လက်ထိုးထည့် ပြီး စောက်ဖုတ်ကြီးကို အုပ်ကိုင်လိုက်တယ်။ စောက်ဖုတ်ကြီးက စောက်ရည်တွေနဲ့ စိုရွဲနေပြီ။ မိန်းမ က မျက်စေ့ နှစ်လုံးကို စုံပိတ်ထားပြီး အသက်ကို မနည်းရူနေရတယ်။ ကျနော် ကိုယ်ကို ကိုင်းပြီး မိန်းမရဲ့ ပင်တီနဲ့ ဘောင်းဘီ ကို ပေါင်လည်လောက်ထိ တွန်းချပြစ်လိုက်တယ်။ အခုတော့ ကျနော့် မိန်းမ ရဲ့ စောက်မွှေး ပြောင်နေအောင် ရိပ်ထားတဲ့ စောက်ဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်း ကြီးက တစိမ်းကောင်လေး ရဲ့ မျက်စေ့ အောက် မှာ ဘွားဘွားကြီး ပေါ် နေပြီပေါ့။ မိုးအောင်ဟိန်းက ကားကို အရမ်းနှေးသွားအောင် အရှိန်လျှော့ ချလိုက်ပြီး ကျနော့် မိန်းမ ရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို မျက်လုံး အပြူးသား နဲ့ အပီအပြင် ကြည့်နေတော့တယ်။ ကျနော်လည်း လက်နှစ်ချောင်း မိန်းမ ရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲ ထိုးထည့်လိုက်တော့ မိန်းမ အီးအီးအားအား နဲ့ ကော့ ကက် တက်လာတယ်။ စောက်ရည်တွေက တအားရွဲနေတော့ ကျနော့် လက်နှစ်ချောင်းက
အေးအေးဆေးဆေး ရှောကနဲ ရှောကနဲပဲ။
တချက်နှစ်ချက် ထိုးထည့်ပြီး လက်ညိုးနဲ့ လက်ခလည်ကို စောက်ဖုတ်ထဲ စိမ်ထားရင်းမှ လက်မ နဲ့ စောက်စေ့ ကို ဖိခြေလိုက်တော့ မိန်းမ တကိုယ်လုံး တုံတက်သွားတယ်။ ကျနော့် နောက်လက်တဖက်က မိန်းမ ရဲ့ နို့တလုံး ကို ညှစ်ခြေ ပေးနေတုန်း။ မိန်းမ ရဲ့ နို့တွေ စောက်ဖုတ်တွေ အကုန်လုံး ကို မိုးအောင်ဟိန်းက တော့ တံတွေးတွေ မျိုချရင်း ဂလု နေလေရဲ့။ ခနနေတော့ မိန်းမ တကိုယ်လုံးတောင့်တက် သွားပြီး တချီ ပြီးသွားရတော့ တယ်။ သူပြီးသွားတဲ့ အရှိန် မကုန်မခြင်း ကျနော့် နူတ်ခမ်းတွေကို စုပ်နေပြီး ကျနော့် ခေါင်းက ဆံပင်တွေကိုလည်း ဆုပ်ဆွဲထားတယ်။ အရှိန်ကုန်သွားတော့မှ မျက်လုံးတွေ ပွင့်လာပြီး ကိုယ်ကို ချက်ခြင်း ပြန်မတ်လိုက်တယ်။ မျက်နှာက ရှက်သွေးနဲ့ နီမြန်းနေပြီး သူ့ ဘောင်းဘီတွေ ပြန်ဆွဲတင် အင်္ကျီတွေ ပြန်ဆွဲချ နဲ့ လုပ်တယ်။ မိန်းမ က ကျနော့် မျက်နှာကို လည်း ရှက်နေတဲ့ မျက်လုံးတွေနဲ့ ကြည့်ပြီး မိုးအောင်ဟိန်းဘက်ကို လှည့်ကြည့်လိုက်တယ်။ ဟိုချာတိတ်လည်း မျက်နှာ ဘယ်လို ထားရမှန်းမသိဘူး ဖြစ်နေတယ်။ ကျနော်တို့ သုံးယောက်စလုံး စကားတခွန်း မှ မပြောပဲ ငြိမ်နေကြတယ်။ ခနနေတော့ မှ ကျနော်က စလို့ ပုံမှန်လေသံနဲ့။
“ညီလေး ခု ကိုယ်တို့ ဘယ်သွားနေတာတုန်း”
လို့ မိုးအောင်ဟိန်းကို မေးလိုက်တော့မှ၊ သဘာဝ သစ်တော တခု ကို သွားနေတာလို့ ပြန်ပြောတယ်။ အဲဒီနေရာ ရောက်တော့ လူတွေ အများကြီးပဲ မိသားစု လိုက် လာနေကြတာ၊ ဓါတ်ပုံတွေ ရိုက်ကြ ပြုကြ နဲ့ ပေါ့။ ကျနော့် မှာလည်း ဒီအက်စ်အယ်လ် ကင်မရာ တလုံး ပါလာတော့ မိန်းမ နဲ့ ကျနော် နဲ့ ဖက်လိုက် နမ်းလိုက် ပုံတွေ မိုအောင်ဟိန်း ကို ရိုက်ခိုင်း၊ နောက့် သူပါ အပါ သုံးယောက် ဆဲလ်ဖီဆွဲ ၊ နောက် မိန်းမ နဲ့ မိုးအောင်ဟိန်းကို တွဲရက် ရိုက်ပေးလိုက်တယ်။ အဲဒီပုံ ရိုက်တော့ မိုးအောင်ဟိန်းက ရှက်ပြီးခပ်ခွာခွာ နေတယ် မိန်းမ က သူ့ လက်မောင်းကို ဆွဲပြီး သူနဲ့ ကပ်ရပ်ခိုင်းတယ်။ သူ့ လက်မောင်းကို မိန်းမ နို့ကြီးတလုံးဖိမိနေတာပေါ့။ မိန်းမ ကကျနော့်ကို မျက်စေ့ တဖက် မှိတ်ပြလိုက်သေးတယ်။ မိန်းမ တော်တော် ပျော်နေပုံ ရတယ်။
ဆောင်းလေပြေညင်း ကပ်ကိုး (အပိုင်း ၂) 👈 ဖတ်ရန်နှိပ်ပါ။
ဆောင်းလေပြေညင်း ကပ်ကိုး (အပိုင်း ၃) 👈 ဖတ်ရန်နှိပ်ပါ။
ဆောင်းလေပြေညင်း ကပ်ကိုး (အပိုင်း ၄) 👈 ဖတ်ရန်နှိပ်ပါ။
ဆောင်းလေပြေညင်း ကပ်ကိုး (အပိုင်း ၅) 👈 ဖတ်ရန်နှိပ်ပါ။
ဆောင်းလေပြေညင်း ကပ်ကိုး (အပိုင်း ၆) (ဇာတ်သိမ်းပိုင်း) 👈 ဖတ်ရန်နှိပ်ပါ။
➡️တင်ထားပြီးသမျှ အပြာစာအုပ် အောစာအုပ်များ စာရင်းကြည့်ရန်နှိပ်ပါ။⬅
