ချစ်ဝေ့လည်လည် (Remake) (အပိုင်း ၁) 👈 ဖတ်ရန်နှိပ်ပါ။
ထွန်းကျော်မှာ အတွင်းတံခါးဘောင်ကို ကိုင်ကာ ရပ်နေဆဲ။ သူ့အိပ်ခန်းအတွင်းသို့ ဆက်ကာ လျှောက်သွားမည့် ဟန်မပြ။ ထို့ကြောင့် ခင်ခင်စိန်သည် တံခါးကို ပိတ်ကာ သော့များကို သေချာစွာ ခတ်ရလေသည်။ ထို့နောက် ထွန်းကျော်ကို တွဲပြီး ဧည့်ခန်းဘက်သို့ လျှောက်လာခဲ့သည်။
ထိုသို့သွားရင်း ထွန်းကျော်၏ ကိုယ်သည် လဲကျတော့မတတ် ယိုင်ကနဲ ဖြစ်သွားရာ ခင်ခင်စိန်သည် ထွန်းကျော်၏ကိုယ်ကြီးကို အတင်းပင် ဆွဲထားရသည်။ ထိုအခါ ထွန်းကျော်၏ကိုယ်သည် ခင်ခင်စိန့်ဖက်သို့ အလိုက်သင့် ပြန်ပါလာပြီး ထွန်းကျော်၏ လက်တစ်ဖက်သည်လည်း ခင်ခင်စိန်၏ ခါးလေးကို ဆွဲယူကာ ဖက်လိုက်လေသည်။ ခင်ခင်စိန်၏ ကိုယ်လုံးလေးသည် ဆတ်ကနဲ တုန်တက်သွားလေသည်။
“အ… မ… မစိန်… ဆော… ဆောရီးနော်…”
“အင်း… အင်း…”
မြန်မြန်သာ အိပ်ခန်းတွင်းသို့ ရောက်လျင်ပြီးရောဟု သဘောပိုက်ကာ ခင်ခင်စိန်သည် ထွန်းကျော်၏ကိုယ်ကြီးကို အောင့်အီး၍ တွဲပြီး သူ့အိပ်ခန်းရှိရာဖက်သို့ ခပ်သွက်သွက် လှမ်းလေသည်။ ထွန်းကျော်၏ အိပ်ခန်းတံခါးကို ဖွင့်ပြီးနောက် အိပ်ခန်းမီးခလုတ်ကို ခင်ခင်စိန်တစ်ယောက် လက်နှင့် စမ်းနေစဉ်မှာပင် သန်လှသော တံခါးပတ္တာကြောင့် အိပ်ခန်းတံခါးမှာ ပြန်ပိတ်သွားလေသည်။
မူးသာ မူးနေသော်လည်း အညာသားလူလည် ထွန်းကျော်၏လက်များသည် ချက်ချင်းဆိုသလိုပင် တံခါးအား ဂျက်ထိုးလိုက်သည်။ ခင်ခင်စိန်ကား ထိုအဖြစ်အပျက်များကို မသိသေး။ အမှောင်ထဲတွင် အိပ်ခန်းမီးခလုတ်ကိုသာ သူမ၏လက်ဖြင့် စမ်းကာ ရှာနေဆဲ။ ခလုတ်ကို ရှာတွေ့၍ မီးဖွင့်ပြီးသောအခါတွင် ခင်ခင်စိန်၏ လက်တို့သည် ထွန်းကျော်ထံသို့ ပြန်ရောက်လာပြီး တဖန်ပြန်တွဲကာ ရှေ့မလှမ်းမကမ်းတွင်ရှိသော ကုတင်ဆီသို့ ပို့ပေးလေသည်။
ကုတင်ဘေးကို သူတို့ကပ်မိသောအခါ ထွန်းကျော်သည် ကုတင်ပေါ်သို့ လှဲချလိုက်လေသည်။ သို့သော် ထွန်းကျော်၏ လက်သည် ခင်ခင်စိန်၏ခါးကို ဖက်ထားမြဲ ဖြစ်သောကြောင့် ခင်ခင်စိန့်ရဲ့ကိုယ်လုံးလေးသည်လည်း ထွန်းကျော်၏ ကိုယ်ပေါ်သို့ မှောက်ထပ်၍ လိုက်ကျလာရလေသည်။
“ဟင်..! အို… ဘယ်လို..?”
မှန်ပါသည်။ ထွန်းကျော်က အချိန်ဆွဲမနေတော့ပဲ ခင်ခင်စိန်၏ နှုတ်ခမ်းအစုံကို ဆွဲယူကာ စုပ်နမ်းလိုက်တော့ အပျိုကြီးခင်ခင်စိန်၏ ရင်ထဲတွင် တုန်ခါ၍သွားရလေသည်။ ပြီးတော့မှ ရုန်းကန်ရန် သတိဝင်လာပြီး ရုန်းသော်လည်း သန်မာလှသော ထွန်းကျော်၏ လက်များကြားဝယ် စပါးကြီးမြွေ၏ ရစ်ပတ်ခြင်းကို ခံရသော သားကောင်ကဲ့သို့ ရုန်း၍ မလွတ်နိုင်တော့ချေ။
ထို့ပြင် သူမက ရုန်းလေလေ ထွန်းကျော်၏ ပုဆိုးတွင်းမှ ပူနွေးကာ ထောင်မတ်နေသော လီးတံကြီးသည် သူမ၏ဆီးစပ်နှင့် စောက်ဖုတ်အုံတစ်ခုလုံး အနှံ့ကို ပိုပြီး ထိတွေ့ကြလေလေ ဖြစ်နေသည်။ တစ်ခါမှ မကြုံဖူးသော အတွေ့ကြောင့် ခင်ခင်စိန်သည် ဒိန်းတလိန်းတိန်း နတ်ဖမ်းစားခံရသကဲ့သို့ ဖြစ်သွားပြီး သူမ၏ရင်ထဲတွင် နုံးချိကာ တဖြည်းဖြည်းချင်း ငြိမ်ကျသွားလေသည်။
ဤတွင် အလွန် မိန်းမကျမ်းကြေသော ထွန်းအောင်က သိလိုက်ပြီ။ ထို့ကြောင့်ပင် ခင်ခင်စိန်၏ကိုယ်ကို ချုပ်နှောင်ထားသော သူ့လက်များကိုလည်း ခင်ခင်စိန်၏ တင်ဆုံကြီးရှိရာသို့ ရွှေ့ကာ ဖြည်းဖြည်းတဖုံ၊ အနည်းငယ် အားစိုက်၍ တစ်မျိုးဖြင့် ဆုပ်ကာလည်းကောင်း၊ နယ်ကာလည်းကောင်း၊ ဖျစ်ကာညှစ်ကာဖြင့်လည်းကောင်း ခင်ခင်စိန့်ဖင်သားကြီးများကို သုံးသပ် ကိုင်တွယ်ရင်း ကာမခလုတ်များကို စဖွင့်နေပြီ ဖြစ်သည်။
ခင်ခင်စိန်၏ အသက်ရှုသံများသည်လည်း ပြင်းထန်လာနေပြီ။ ထွန်းကျော်သည် ခင်ခင်စိန်၏ကိုယ်လုံးလေးကို ပက်လက်လှန်ကာ အိပ်ယာပေါ်သို့ ဆွဲလှဲချလိုက်လေသည်။ တပြိုက်နက်တည်းလိုပင် သူမ၏ ထမီကိုပါ ဆွဲလှန်ကာ တင်လိုက်သည်။
“မောင်… မောင်ထွန်း… မလုပ်ရဘူး… အို… ဟာ… ဟင့်… ဟင့်…”
ခင်ခင်စိန်၏ ထမီလန်တက်သွားစဉ်မှာပင် ထွန်းကျော်က သူ့လက်တစ်ဖက်ဖြင့် သူမ၏ စောက်ပတ်အုံလေးအား အုပ်ကိုင်လိုက်လေသည်။ ထူထူထပ်ထပ် ဖြစ်နေသော စောက်မွှေးတွေအောက်မှာ ရှိလင့်ကစား ခင်ခင်စိန်၏ အညိုရောင်စောက်ဖုတ်ခုံးခုံးကြီးသည် ဖေါင်းကားကာ နူးညံ့နေသည်။ ထွန်းကျော်က သူ့လက်ညှိုးဖျားလေးဖြင့် စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းထဲသို့ အဖျားလေးမျှသာ ထိုးသွင်းလိုက်ပြီး စောက်စေ့ရှိမည်ဟု ထင်ရသော နေရာနားသို့ မှန်းဆပြီး လက်ညှိုးကို ကော်တင်လိုက်လေသည်။
“အမေ့… ဟင့်… ကျွတ်… ကျွတ်…”
ခင်ခင်စိန် တစ်ကိုယ်လုံး တဆတ်ဆတ်တုန်ခါသွားရလေသည်။ မတုန်ခံနိူင်ရိုးလား၊ စောက်စေ့ခေါ် ရသာဖူး ဆိုသည်မှာ မိန်းမတို့၏ ကာမတံခါးကို ဖွင့်ရန် အထွဋ်အခေါင်အချုပ်ပင် မဟုတ်လော။ ထွန်းကျော်က ခင်ခင်စိန်၏စောက်ပတ်ကြီးကို ဆက်ပြီး ကလိလေသောအခါတွင် စောက်ရည်များသည် တဖြည်းဖြည်းချင်း အခေါင်းဝ၌ စိုစွတ်ကာ လာနေသည်။ ခင်ခင်စိန်၏ ရသာဖူးသည် ပတ္တမြားသွေးရောင်ဖြင့် ယခုဆိုလျှင် သိသိသာသာကြီးကိုပင် စူထွက်ကာ လာနေသည်။ စူတက်ဖေါင်းကားလာသော ခင်ခင်စိန်၏ ခပ်ညိုညို စောက်ဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းကြီးအား စူးစိုက်ကြည့်၍ ကလိပေးနေရင်းမှ မနေနိုင်တော့သော ထွန်းကျော်သည် ထိုငေါက်တောက်လေး ဖြစ်နေသော အစိကို သူ၏ပါးစပ်ဖြင့် ငုံကာ အသာအယာ စုပ်သွင်းလိုက်တော့သည်။
“ရှုး… ရှလူး… ရှလူး… အို… အို… အား…”
ခင်ခင်စိန်တစ်ယောက် ဖြတ်ဖြတ်လူးကာ မျက်လုံးထဲတွင် မီးပွင့်သွားလေသည်။ ဆရာမပီပီ အရှက်အကြောက် ကြီးမားလှပေရာ ထွန်းကျော်၏လုပ်ရပ်သည် သူမစိတ်ကူးနှင့်တောင် တွေးမကြည့်ခဲ့ဖူးချေ။ ထို့ကြောင့်လည်း အတင်းပင် ကုန်းရုံးထကာ
“အ… မောင်ထွန်း… ငရဲတွေ… ကြီးကုန်ပါ့မယ်ကွယ်… တော်ပြီ… တော်ပြီ… အခုရပ်…”
အပျိုကြီးက အကြောက်အကန် ပြောလာသောအခါတွင် ထွန်းကျော်သည်လည်း ပါးစပ်နားသို့ ရောက်လာပြီဖြစ်သော ဝက်သားတုံးကြီးအား မစားလိုက်ရပဲ လွတ်သွားမည် စိုးသဖြင့် သူ့ပါးစပ်ကို သူမ၏စောက်ဖုတ်ဆီမှ ခွါလိုက်ပြီးနောက် ခင်ခင်စိန့်ကို ကုတင်ပေါ်သို့ ဖြေးညှင်းစွာ ပြန်တွန်းပြီး လှဲလိုက်လေသည်။ ပြီးနောက် အင်မတန် စိုစွတ်နေပြီဖြစ်သော ခင်ခင်စိန်၏ စောက်ခေါင်းအတွင်းသို့ သူ့လီးတံမဲမဲကြီးကို ဖြေးညှင်းစွာဖြင့် ဒစ်ဖူးကြီးထိပ် မြုပ်ရုံသာ သွင်းလိုက်လေသည်။
ပူနွေးပြီး မာတောင်နေသော ထွန်းကျော်၏ လီးတံမဲကြီးထိပ်မှ ခမောက်ပုံစံ အော်လံပြဲ ဒစ်ကားကားကြီးသည် အရည်ကြည်များဖြင့် အလွန်စိုစွတ်ကာ နူးညံ့ချောမွှေ့နေသော ခင်ခင်စိန်၏ ရဲပတောင်းခတ်နေသည့် စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားများကို တရစ်ချင်း ဖြည်းညှင်းစွာ ပွတ်တိုက်ဆွဲချိတ်ပြီး ဝင်သွားလေသည်။
“အင်း… ရှီးးး… ကျွတ်… ကျွတ်… အွန်း…”
ခင်ခင်စိန် အရမ်းကို ငံ့လင့်နေမိပြီ ဖြစ်သည်။ သူမ၏ပေါင်နှစ်ချောင်းကိုလည်း တတ်နိူင်သမျှ ကားပေးထားရင်း မဆုံးသေးသော နောက်ထပ်ဝင်လာအုန်းမည့် ပူနွေးသည့် လချောင်းရှည်ကြီးကို စောင့်မျှော်နေမိသည်။ ခက်နေသည်ကား ထွန်းကျော်။ သူ၏ဒစ်မြုပ်ရုံသာ သွင်းထားသော လီးတံကြီးကို ဆက်မထည့်ပဲ ဒီအတိုင်းပင် စိမ်ထားသည်။ ပြီးတော့ သူ့လက်တွေနဲ့ ခင်ခင်စိန်၏အင်္ကျီကြယ်သီးများကို ဇိမ်ဆွဲကာ ဖြည်းဖြည်းချင်း ဖြုတ်နေလေသည်။
အောက်မှနေပြီး တော်တော့်ကို ခံစားနေရပြီ ဖြစ်သော ခင်ခင်စိန်လည်း စိတ်မရှည်နိုင်စွာဖြင့် ဝိုင်းကူညီပြီး ချွတ်ပေးနေရသည်။ အင်္ကျီကြယ်သီးများ ကျွတ်သွားသောအခါ ဖွံ့ထွားဆူဖြိုးလေသော ခင်ခင်စိန်၏ နို့ကြီးနှစ်လုံးသည် ခပ်ညိုညို အသားအရေဖြင့် လုံးတင်းအိစက်စွာ ထွက်လာပြီ ဖြစ်သည်။ သူ့လီးဒစ်ကားကြီးကို စိမ်ထားရင်းမှပင် ထွန်းကျော်က ခင်ခင်စိန်၏ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ဆုပ်နယ်ကာ နို့သီးခေါင်းများပါမကျန် သူ၏လက်မနှင့် လက်ညှိုးကြားတွင် လှိမ့်ချေကာ ကလိပေးနေလေသည်။
စောက်ခေါင်း၀ထဲသို့ လီးဒစ်ခေါင်းကြီးသာ နစ်မြုပ်ဝင်နေသော သူ၏လီးတံကြီးကိုကား ထပ်သွင်းခြင်းမရှိပဲ တငေါ့ငေါ့ တထစ်ထစ်ဖြစ်သွားအောင် ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ တောင်ထပေးလိုက်သည်။ ခင်ခင်စိန်၏ စောက်ခေါင်းတွင်းမှ အရည်ကြည်တို့ကား ရေတံခွန်စီးသကဲ့သို့ တသွင်သွင် ထွက်ကျလာကြလေသည်။ အပျိုကြီး ခင်ခင်စိန်ကား အတော်လေးကိုပင် ခံစားရ ခက်နေချေပြီ။ ထို့ကြောင့်လည်း အောက်မှနေကာ ခါးလေးကော့ကော့၍ တင်တင်ပေးရင်း တဟင်းဟင်း တအင်းအင်းလုပ်ကာ အသံနေအသံထားတို့ဖြင့် လုပ်ရန် အချက်ပေးသည်။ သို့သော် ထွန်းကျော်က မသိချင်ယောင်ဆောင်ကာ သူမ၏နို့ကြီးများနှင့်သာ နပမ်းလုံးနေသည်။ ခင်ခင်စိန်တစ်ယောက် မည်သို့မျှ တောင့်မခံနိုင်တော့သည့် အဆုံးမှာတော့
“မောင်ထွန်း… အင်း… ဟင်း… ဟင်း… မမကို ထပ်ပြီး မနှိပ်စက်ချင်ပါနဲ့တော့… လုပ်စရာရှိတာ လုပ်တော့လေကွယ်… ဟင့်…”
ထိုကဲ့သို့ ခင်ခင်စိန်သည် မပီဝိုးတဝါး နှုတ်မှဖွင့်ဆိုကာ တောင်းဆိုပါသော်လည်း မရ။ ထွန်းကျော်သည် ခဏမျှကြာသည်အထိ နေမြဲအတိုင်း၊ လုပ်မြဲဆက်လုပ်နေလေရာ ခင်ခင်စိန့်ခမျာ ကျောပြင်လေး ကော့တက်လာလိုက်၊ ခါးလေး ကော့တက်လာလိုက်ဖြင့် အရမ်းဟော့နေပြီ ဖြစ်သည်။ သူမ၏ တုတ်ခိုင်ညိုစင်းသော ပေါင်တံနှစ်ချောင်းမှာလည်း အငြိမ်မနေနိူင်တော့ပဲ စုလိုက် ကားလိုက်ဖြင့် ထွန်းကျော်၏ လိုးချက်များကို စောင့်မျှော်ကာနေပေပြီ။ ထိုအခါမှ
“ဗျစ်… ပတစ်… ပတစ်… စွတ်… ဖွပ်… ဗျစ်… အမလေး… လေးးး… ဟင်း… ဟင်း… ဟင်း… အားးး… အို… ဘုန်း…”
ထွန်းကျော်သည် ဆက်မသွင်းပဲ ကျန်ရှိနေသော သူ၏လီးတံကြီးကို တစ်ခါတည်းဖိဆောင့်ကာ အဆုံးထိ စိုက်၍ သွင်းချလိုက်လေသည်။ အောက်မှနေသော ခင်ခင်စိန်၏ ကိုယ်လုံးလေးသည် ထွန်းကျော်၏လဒစ်ကြီးထိပ်ဖူးနှင့် သူမ၏သားအိမ်အ၀တို့ တေ့ဆိုင်တိုက်မိလေသောအခါတွင်တော့ သူမ၏ဖင်သားကြီးများမှာ အိပ်ယာပေါ်မှ ဖတ်ခနဲ တစ်တောင်ခန့် ကြွသွားပြီးနောက် ဘုန်းကနဲ မွှေ့ယာပေါ်သို့ ပြန်ကျသွားခြင်း ဖြစ်သည်။
သားအိမ်၀မှတဆင့် စောက်ခေါင်းထဲတွင် ကျဉ်ပြီး စိမ့်တက်လာသည်မှာလည်း ပုရွက်ဆိတ်တစ်သောင်းခန့် သူမ၏အဖုတ်အတွင်းသို့ တရွရွ စီတန်းပြီး ဖြတ်သန်းသွားကြသည့်နှယ် ခံစားနေရသည်။ ထို့နောက်တွင်တော့ ထွန်းကျော်က သူမ၏ပေါင်တံနှစ်ချောင်းကို စုလိုက်ပြီး သူ၏ညာဖက်ပခုံးပေါ်သို့ အလိုက်သင့် ဆွဲတင်လိုက်လေသည်။ ထိုအခါ ခင်ခင်စိန့်ခြေထောက်နှစ်ချောင်းက ပူးသွားရပြီး သူမ၏ ပေါင်တံများကိုလည်း စေ့လိုက်သလို ဖြစ်သွားသည်။ ထို့ကြောင့် ခင်ခင်စိန်၏ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းများသည်လည်း စေ့သွားကြပြီး အတွင်း အပြင်ရှိ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသား ထူထူကြီးများမှာ ထွန်းကျော်၏ လီးတံမဲမဲကြီးကို ရစ်ပတ်၍ ငုံထားသလို ဖြစ်သွားလေသည်။
ထွန်းကျော်သည် ညိုညိုချောချော လုံးကြီးပေါက်လှ အပျိုကြီးမမ၏ အလွန်တင်းကြပ် စီးပိုင်သော စောက်ဖုတ်ညှစ်အားကြောင့် မေးကြောကြီးများပင် ထောင်လာကာ အံကိုဖိကြိတ်ထားရသည်။
“ဇွိ… စွပ်… ဖုန်း… အို… အွန်း… ဗလစ်… ဗျိ… ပလပ်… ဖုန်း… အား… ပလစ်… ပလစ်… ရှီးးး အားးး… ဟားးး… ဖုန်း…”
ထွန်းကျော်သည် သူ့ပခုံးပေါ်တင်ထားသော ခင်ခင်စိန်၏ပေါင်များကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် တင်းကြပ်စွာဖက်လျက် ခါးအားကိုသုံးကာ ခင်ခင်စိန်၏ ကြပ်သော်လည်း အရည်ကြည်များကြောင့် ပိုးသားကဲ့သို့ နူးညံ့ ချောမွှေ့နေသော စောက်ဖုတ်ကြီးအတွင်းသို့ ဒရစပ်လိုးဆောင့်တော့သည်။ ခင်ခင်စိန်၏ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားများသည် စေ့ထားသောကြောင့် သူ၏လီးလုံးကြီးပတ်လည်ကို ဆွဲညှစ်ထားသလို ဖြစ်နေသောကြောင့် ထွန်းကျော်မှာ အင်မတန်မှ ထူးကဲလှသော ကာမဂုဏ်အာရုံကို ခံစားနေရသည်။
ထို့ကြောင့် သူ့ခါးအားကို သုံးကာ အားပါပါ မာန်ပါပါဖြင့် ဆောင့်လေသောအခါတွင် သူ၏ဆီးစပ်နှင့် စေ့ထားသော ခင်ခင်စိန်၏ ပေါင်နှစ်ချောင်းတို့ ရိုက်မိသံမှာ တဖုန်းဖုန်း မြည်နေပြီး၊ အိုင်ထွက်၍ စီးကျလာသော အရည်ကြည်များကြောင့် လီးဝင်လီးထွက် လုပ်လေတိုင်း ထွက်ပေါ်လာကြသည့် တဇွိဇွိ၊ တဗျိဗျိ အသံများသည် နှစ်ယောက်လုံး၏ စိတ်ကို ပိုထန်လာစေလေသည်။ ထိုကဲ့သို့ ထွန်းကျော်ရဲ့ဆီးစပ်သည် ခင်ခင်စိန်၏ စေ့ထားသော ပေါင်တံရင်းတို့ ထိရိုက်မိသောအခါတွင် ထွန်းကျော်၏ကြီးမား၍ လုံးတစ်လှသည့် ဂွေးဥကြီးနှစ်လုံးကပါ ခင်ခင်စိန့်ဖင်အိုးကားကားကြီးကို ဖောက်ခနဲ ဖတ်ခနဲ ပြေးပြေးရိုက်နေကြသည်။
တစ်ချိန်တည်းမှာပင် ညို၀င်းကာ ဆူဖြိူး၍ မို့မောက်နေသော ခင်ခင်စိန်၏နို့ကြီးနှစ်လုံးသည်လည်း တဆတ်ဆတ် တုန်ခါနေကာ ခင်ခင်စိန်၏ မေးစေ့ရှိရာသို့ ထွန်းကျော်ရဲ့လိုးဆောင့်ချက်တိုင်းတွင် အိကနဲ အိကနဲ ဆန်ဆန်တက်သွားကြလေသည်။ ထိုကဲ့သို့ နို့ကြီးနှစ်လုံးက တတုန်တုန် ဖြစ်နေသည်ကို မြင်နေရသော ထွန်းကျော်သည် ပိုမို နှာကန်လာကာ ခင်ခင်စိန်၏နို့ကြီးနှစ်လုံးကို သူ့ရဲ့လက်ဖဝါးနှစ်ခုအတွင်းသို့ မက်မောစွာ စုံကိုင်ပြီးနောက် ကြုံးကာ ကြုံးကာဖြင့် ဖိဆောင့်၍ လိုးလေတော့သည်။ မိန်းမအလိုးတော်သူ ထွန်းကျော်သည် နှေးရာမှ မြန်၊ မြန်ရာမှ ပြင်း၊ ပြင်းရာမှ လေးဖျဉ်းတွဲ့တွဲ့ စသည်ဖြင့် စည်းချက်များကို အသွင်အမျိုးမျိုး ပြောင်းပြောင်းပြီး လိုးလေသောအခါ ခင်ခင်စိန်၏ ခေါင်းသည် ချာချာလည်ကာ မူးမေ့တော့မတတ် ကာမဂုဏ်အာရုံ၏ ဖမ်းစားခြင်းကို ခံလာရလေသည်။
သူမ၏ အသက်ရှုသံများ ပြင်းထန်နေပုံမှာ တစ်မိုင်ခရီးကို မနားတမ်း တရကြမ်းပြေးလာရသော သူကဲ့သို့ပင်။ ထွန်းကျော်၏ လိုးပုံလိုးနည်းမှာ ကောင်းလွန်းလှသဖြင့် သူမ အဖုတ်အတွင်းမှ စောက်ရည်ကြည်တို့သည် တရဟောပင် ထပ်မံကာ ထွက်လာကြလေသည်။ ခင်ခင်စိန်သည် သူမ၏ဖင်ကြီးကို တတ်နိူင်သမျှ လေထဲသို့ မြှောက်ထားပြီး ထွန်းကျော်၏ မီးပွင့်မတတ် လိုးဆော်ချက်များကို အားပါးတရ ခံယူနေရင်းမှ မည်သို့ ဖြစ်လာသည်မသိ၊ သူမ၏ ခန္ဓာကိုယ်ထဲမှ တစ်စုံတစ်ရာသည် အပြင်သို့ တွန်းကန်၍ ထွက်ချင်နေသည်။
အားပါးတရ ဆောင့်နေသော ထွန်းကျော်၏ လီးတံကြီးသည်လည်း အလွန်မာကျော၍ ဖေါင်ကားတင်းထလာပြီး ကာမသွေးများက ဦးနှောက်အတွင်းသို့ ဒလကြမ်း စီးဝင်သည့်အတွက် ချွေးများပင် တဒီးဒီးကျသည်အထိ မနည်းသုတ်ထိန်းထားရသည့် ဒဏ်ကို မခံနိူင်တော့သောကြောင့် တစ်ကိုယ်လုံးရှိ အားအင်များကိုညှစ်ကာ အံကြီးကိုပါ ဖျစ်ဖျစ်မြည်အောင်ကြိတ်ရင်း (၁၅) ချက်မျှ ဖိတွန်းဆောင့်ထည့်ပြီးသောအခါတွင်
“အမလေးးး လေး… အ… မောင်… မောင်… မောင်… ထွန်း… အိုး… ဟင့်… ဟင့်… အွန်း… အွန့်… အို… အို… အား… ရှီးးး”
ဟုအော်ငြီးမှ ခင်ခင်စိန်သည် တစ်ကိုယ်လုံး တွန့်လိမ်လာပြီး သူမ၏စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်း အတွင်းနှင့် အပြင်နံရံများကိုပါ ရှုံ့ကာ ပွကာပြုလုပ်၍ သူမရဲ့လက်များသည်လည်း အိပ်ယာခင်းကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်ရင်း သူမ၏ဆီးစပ်ကို ထွန်းကျော် ဆီးစပ်ရှိရာသို့ ဖိကပ်ပေးလိုက်ပြီး ကော့ကာ ကော့ကာဖြင့် ပြီးဆုံးခြင်းဆီသို့ ရောက်ရှိသွားလေသည်။ ဤတွင် သူမ၏ စောက်ဖုတ်တွင်းနံရံများက ရှုံ့ကာပွကာဖြင့် ထွန်းကျော်ရဲ့လီးတံရှည်ကြီးပတ်လည်တလျှောက်ကို ဆွဲ၍ ဆွဲ၍ ညှစ်ယူနေသောအခါတွင် ထွန်းကျော်သည်လည်း ခင်ခင်စိန့်ပေါင်တံများကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် သိုင်းဖက်ထားရင်း သူ့ခါးကြီးကို ကော့ကာ ကော့ကာဖြင့် ပူနွေး ပျစ်ထွေးများပြားသော သုတ်ရည်ပူပူများကို ခင်ခင်စိန်၏ စောက်ခေါင်းအဆုံးရှိ သားအိမ်လေးထဲသို့ အရှိန်ပြင်းပြင်းပင် တဗြစ်ဗြစ် တငေါ့ငေါ့ ပန်းထုတ်နေတော့သည်။
“အီး… အားပါးပါး… ရော့… မမစိန်ရယ်… အင့်… ဟားးး ကောင်းလိုက်တာဗျာ…”
“အင်း… အင်း… အိုး… ပူနွေးသွားတာပဲ… မောင်ထွန်းရယ်… မမစိန်လည်း… အရမ်းကို ကောင်းသွားပါတယ်… ဒါ… ဒါပေမဲ့လေ… ဒါနဲ့… ဟိုဟာ… ဟိုဒင်း….”
“ဘာလဲ မမစိန်ရဲ့..? ဘာဖြစ်လို့လဲ..?”
“ဟိုဟာဖြစ်မှာ… ဗိုက်လေ… မမစိန်… ဟို… ဗိုက်ကြီးသွားရင် ဘယ်လိုလုပ်ကြမလဲ..? ချစ်သူရည်းစားမရှိပဲ ဗိုက်ကြီးလာရင်တော့ အဖေက မမစိန်ကို သတ်မှာပေါ့…”
“အဲ့တာလား..? ဘာမှ စိုးရိမ်မနေပါနဲ့ဗျာ… ကျနော်တစ်ယောက်လုံး ရှိပါတယ် မမစိန်ရဲ့ ကျနော်က တာ၀န်မယူပါဘူးလို့ ပြောနေလို့လား ဟမ်… မမစိန်..? ဆရာကြီးကလည်း ကျနော့်ကိုဆို မငြင်းနိူင်ပါဘူး… ဗိုက်ကြီးချင်ကြီးစမ်းပါစေ… ကျနော်ကတော့ ဒီညမှာ မမစိန်ကို အချစ်တွေ အကုန်ဖြည့်ပေးမှာ…”
“တကယ်နော်… မောင်ထွန်း… အင်းပါ… မင်းက တာ၀န်ယူနိူင်တယ်ဆိုတော့လည်း… မမစိန်… စိတ်အေးရပါပြီလေ…”
“ဒါဆို… ဒီည ဒီမှာပဲ အိပ်လိုက်တော့နော် မမစိန်… ကျနော်တို့ ဆက်ချစ်ကြရအောင်…”
ညနေ သစ်စက်ပိတ်တော့ ထွန်းကျော်က သစ်ကုန်သည်များအား ညစာကျွေးမွေးဧည့်ခံရန် ပါသွားသဖြင့် လှလှမွန်တစ်ယောက်တည်း အိမ်သို့ ပြန်သွားခဲ့သည်။ လှလှမွန်မှာ တစ်ညနေလုံး ထွန်းကျော်ကို မျှော်လင့်နေသော်လည်း ည ၉ နာရီထိုးသည်အထိ ထွန်းကျော်က ပြန်မလာသေးသဖြင့် သူမ၏အိပ်ယာပေါ်သို့ တက်လှဲနေလိုက်သည်။ အိမ်ရှေ့တွင်တော့ မမစိန်သည် ထုံးစံအတိုင်းပင် ကျောင်းသားများ၏ လေ့ကျင့်ခန်းစာအုပ်များကို အမှတ်ဖျက်ရင်း အလုပ်ရှုပ်နေသည်။
လှလှမွန်သည် အိပ်ယာပေါ်တွင် လှဲနေရင်း သူမနှင့် ထွန်းကျော်တို့၏ နေ့ခင်းဖက်က အဖြစ်အပျက်များကို ပြန်ပြောင်းကာစဉ်းစားနေမိသည်။ နေ့ခင်းတုန်းက သူမ၏ နေ့စဉ်မျှော်လင့်တောင့်တနေခဲ့ရသော ဆန္ဒများ ပြည့်ဝခါနီးမှ အခြေအနေအရ ပျက်ပြားသွားခဲ့ရသည်ကို သူမ၏ စိတ်ထဲတွင် ယခုထက်ထိ တနုံနုံနှင့် မချင့်မရဲ ဖြစ်လျက်ပင် ရှိနေသေးသည်။
ထွန်းကျော်၏ လိင်တံကြီးသည် တကယ့်ကို စံချိန်မီလွန်းလှသည်။ ဟိုတစ်နေ့ နံနက်ပိုင်း ထမင်းစားခန်းထဲတွင် သူမကို ထွန်းကျော်က နောက်ဖက်မှနေ၍ ဖက်လိုက်စဉ် (သူမကလည်း မိမိရရ ဖိကပ်ပေးလိုက်စဉ်) ထိတွေ့ခဲ့လိုက်ရသော ထွန်းကျော်၏ လိင်တံကြီး၊ တစ်ဖန် နေ့လည်က သစ်စက်ထဲတွင် သူမ၏ လက်ဖြင့် မိမိရရ ပွတ်သပ်ပေးခဲ့ရသော ငပဲချောင်းကြီးသည် နည်းနည်းနောနောကြီးမဟုတ်။ သူမ စိတ်ထင် ၈ လက်မကျော်လောက်ကတော့ အသာလေး ရှိလိမ့်မည်။ မာထန်လိုက်သည်မှာလည်း သံချောင်းကြီးအလား မှတ်ရသည်။ တကယ့်ကို ရှည်လျားတုတ်ခဲ၍ မာကျောကာ ကြီးမားလှသည့် မက်လောက်တဲ့ ဟာကြီးပါလား။ စတွေ့ပြီး ခင်မင်ကြကတည်းကသာ ဒီအညာသားမှာ ဒီလိုအဖိုးတန်ဒုတ်ကြီး ရှိနေမယ်ဆိုတာကို လှလှမွန်တစ်ယောက် ကြိုသိခဲ့မယ်ဆိုရင် ပိုက်ဆံမက်ပြီးတော့ ဦးမောင်ကြီးဆိုတဲ့ အဖိုးကြီးကိုလည်း မယူခဲ့ပါဘူး။
လှလှမွန်လည်း ထွန်းကျော်၏အလိုးကို ခံရတော့မည်ဟု တွေးမိလေလေ စိတ်ပိုလှုပ်ရှားလေလေ။ သက်ပြင်းမောများကိုပါ ချလိုက်ရသည်မှာလည်း ခဏခဏ။ သူမ၏ စိတ်တွေ လှုပ်ရှားလာသည်နှင့်အမျှ သူမစောက်ပတ်အတွင်းတွင် ရွစိရွစိ ဖြစ်လာပြီး ထွန်းကျော်ကို အစွမ်းကုန် ခံချင်စိတ်တို့က ပေါ်လာသည်မှာလည်း ဘယ်လိုမှ ထိန်းလို့မရအောင်ပင်။ ဒီလိုလီးတံမျိုးကြီးနှင့် ကြုံချင်စမ်းလွန်းလှပါဘိ။ ဟော ချရပြန်ပြီ၊ သက်ပြင်းမော နောက်တစ်ချက်။
အိပ်ယာပေါ်တွင် လှဲနေရာမှ လှလှမွန်သည် ထထိုင်ကာ ကုတင်ပေါ်မှ ဆင်းလိုက်ပြီး သူမ၏ အဝတ်အစားများ အားလုံးကိုပါ ချွတ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ အိပ်ခန်းတံခါး၏ အတွင်းဖက်မှ ထိုးပိတ်ထားသော ဂလန့်ကို ဖြုတ်ကာ အိပ်ယာပေါ်တွင် ပြန်လှဲလိုက်ပြီး ထွန်းကျော်တစ်ယောက် ဒီတစ်ညတော့ သူမ၏အခန်းသို့ လာမည်ဟု အသေအချာ တွက်လိုက်ကာ အနားရှိစောင်ကို သူမကိုယ်ပေါ်တွင် ခြုံလွှမ်းလိုက်ပြီး စိတ်ချလက်ချပင် အိပ်ပစ်လိုက်လေသည်။
ညက ခင်ခင်စိန်တစ်ယောက် ထွန်းကျော်၏ အခန်းမှ ပြန်ထွက်လာတော့ မနက်ခင်း ၂ နာရီပင် ထိုးပြီးနေပြီ။ ထွန်းကျော်သည် ခင်ခင်စိန့်ကို ညက ၃ ချီတိတိ ဆွဲပစ်လိုက်သည်။ ဆက်တိုက်လိုးခြင်း မဟုတ်ပဲ တစ်ချီပြီးမှ တစ်ချီ နားကာ အသေအချာ နူးနှပ်၍ လိုးခြင်းဖြစ်သည်။ ခင်ခင်စိန် ပြန်သွားပြီး မကြာမီမှာပင် ထွန်းကျော်လည်း မောပန်းကာ အိပ်ပျော်သွားလေသည်။
မနက် ထွန်းကျော် နိုးလာတော့ ၉ နာရီပင် ထိုးတော့မည်။ သူ့ထုံးစံအတိုင်း ရေချိုးရန်အတွက် နောက်ဖေးသို့ ထွက်လာသောအခါ မီးဖိုချောင်ထဲတွင် တစ်ယောက်တည်း အလုပ်ရှုပ်နေသော သူဇာ့ကို တွေ့လိုက်၏။ ထွန်းကျော်ကို တွေ့လိုက်သောအခါ သူဇာက ပြုံးပြကာ နှုတ်ဆက်လိုက်သည်။
“မျိုးမျိုးရော သူဇာ..?”
“သမီးက မမစိန်နဲ့ ကျောင်းဆီပါသွားတယ် ကိုထွန်းကျော်… သြော် ကိုထွန်းကျော်… လှလှမွန်က မှာသွားတယ်… သူ သစ်စက်ကို သွားနှင့်ပြီတဲ့… ကိုထွန်းကျော် အရက်နာကျနေရင်လည်း အေးအေးဆေးဆေးမှသာ လိုက်လာခဲ့ပါတဲ့…”
“ဟုတ်ကဲ့… အရက်နာ မကျပါဘူး သူဇာရဲ့ ညက ကျနော်… မပြတ်သေးတဲ့ စာရင်းတွေ ရှင်းနေရလို့ပါ…”
“အင်းပါ… အဲ့ဒါဆို ကိုထွန်းကျော် ရေချိုးပြီးရင် မနက်စာစားဖို့ သူဇာ အသင့်ပြင်ထားလိုက်မယ်နော်…”
“ကျေးဇူးပါပဲ သူဇာရေ…”
ထွန်းကျော် ရေချိုးခန်းထဲ ရောက်သည်အထိ တမျိုးလေးလှကာ စွဲဆောင်မှု ရှိလှသော သူဇာ၏ရုပ်သွင်လေးကို မြင်ယောင်နေမိသည်။ ကလေးတစ်ယောက်အမေ ဖြစ်လင့်ကစား ခါသေး ရင်ချီကာ တင်ကားနေပုံလေးကိုက စွဲမက်စရာကောင်းလှသည်။ အရပ်မြင့်ပြီး ဖြူဖွေးသော အသားအရေကြောင့် ဆွဲဆောင်မှုအားက ပိုပြီးရှိလာသည်။ ဒီမနက်တွင်တော့ သနပ်ခါးရေကျဲကို ပါးကွက်ကျားလေး ကွက်ထားလေတော့ သူမ၏ မို့မို့ဖေါင်းနေသော ပါးပြင်လေးနှစ်ဖက်ကို ကြူကြူမွှေးချင်စရာ ကောင်းလွန်းပါဘိ။
ထွန်းကျော်သည် သူဇာ၏ အလှအပများကို တွေးကာ စိတ်များကြွလာပြီး သူဇာ့အပေါ်တွင်လည်း တပ်မက်စိတ်တို့ ပိုမိုလာခဲ့သည်။ ရေချိုးပြီးနောက် အဝတ်အစားလဲကာ ထမင်းစားခန်းထဲသို့ ထွန်းကျော် ပြန်ဝင်လာသောအခါ၌ သူဇာ့ကို မတွေ့ရတော့ချေ။ ထို့ကြောင့် ထွန်းကျော်လည်း သူဇာ အသင့်ပြင်ထားပေးသော ကြက်သားဟင်းနှင့် ပလာတာကို ကော်ဖီနှင့်မျှောပြီး စားလိုက်သည်မှာ ကုန်သလောက်ပင်ရှိတော့မည်၊ အချိုတည်းသည့်အနေဖြင့် ထမင်းစားစားပွဲပေါ်တွင် တင်ထားသော သစ်သီးပန်းကန်ထဲမှ ဖီးကြမ်းငှက်ပျောသီးတစ်လုံး ယူစားပစ်လိုက်သည်။ ညတုန်းက အပျိုကြီးကို ဇီးတင်ပေးထားလို့ ကုန်ထားတဲ့ အားတွေ ပြန်ပြည့်ဖို့ရန် ထွန်းကျော် ရည်ရွယ်ကာ စားသောက်နေခြင်းလည်း ဖြစ်ပါသည်။
စားသမျှလည်း ကုန်သွားပြီ၊ ယခုထက်ထိ သူဇာ့အရိပ်အယောင်ကို ပြန်မမြင်ရသေး။ ထွန်းကျော်သည် စားသောက်ပြီးသောအခါ ပန်းကန်နှင့် ခွက်များကို မီးဖိုချောင်ရှိ ဘေစင်ပေါ်သို့ တင်ထားပေးခဲ့သည်။ ပြီးနောက် ဧည့်ခန်းဖက်သို့ ထွက်အလာ၊ သူဇာတို့ သားအမိအတွက် ဦးမောင်ကြီးမှ စီစဉ်ပေးထားသော အခန်းရှေ့သို့ ရောက်သောအခါ၌ အခန်းတံခါးသည် အနည်းငယ် ဟနေသဖြင့် ဘာရယ်မဟုတ်ပဲ အိပ်ခန်းဆီသို့ ခြေလှမ်းလိုက်မိသည်။ ဟနေသော တံခါးကြားမှ အိပ်ခန်းထဲသို့ ချောင်းကြည့်လိုက်သောအခါတွင် မြင်လိုက်ရသော မြင်ကွင်းကြောင့် ထွန်းကျော်မှာ ရင်ထဲတွင် ဒိန်းကနဲ ဖြစ်သွားရလေသည်။
သူဇာသည် ကုတင်ပေါ်တွင် ပက်လက်လှန်၍ နေပြီး သူမ၏ခန္ဓာကိုယ် အောက်ပိုင်းတွင် အဝတ်မရှိဘဲ ဖြူဖွေးသွယ်တန်းလှသော ပေါင်တံနှစ်ချောင်းကို ဒူးဆစ်နေရာမှ နေပြီး ကွေးကာ ထောင်ထားသည်။ ပြီးတော့ သူမ၏ လက်တစ်ဖက်က ပေါင်နှစ်လုံးကြားထဲတွင်ထည့်ကာ လက်ညှိုးကို သူမစောက်ခေါင်းအတွင်းသို့ ထိုးကာ သွင်းထားပြီး ထုတ်ချည်သွင်းချည်ဖြင့် ပြုလုပ်ကာနေသည်။
သူဇာ၏ယောင်္ကျားဖြစ်သူ ကျောက်ပွဲစား ကိုခင်မောင် ခရီးထွက်သွားသည်မှာ ၂ ပတ်ကျော်သွားပြီ ဖြစ်သည်။ လင်သားရှိသော အိပ်ယာနှင့် ဝေးနေသည်မှာ အတန်ကြာသွားပြီ ဖြစ်သဖြင့် သူဇာတစ်ယောက် ကာမဆန္ဒများ ထိန်းမရအောင် ဖြစ်နေပုံရသည်။ ဒါမှမဟုတ်ရင်တော့ ဟိုတစ်နေ့က သူဇာ၏ ရင်နှစ်မွှာကို မတော်တဆ ဆုပ်နယ်မိသလို ဖြစ်သွားသည်ကို အစပြုကာ သူဇာသည် ယခုလို ပြုလုပ်၍ သူ့ကိုများ မြူဆွယ်နေတာလားဟု ထွန်းကျော် စဉ်းစားနေမိသည်။
ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် ယခု သူဇာ့ကို ရအောင် ချစ်တော့မည်ဟု စိတ်ပိုင်းဖြတ်လျှက် ထိုအိပ်ခန်းအတွင်းသို့ ထွန်းကျော် လှမ်းကာ ဝင်လိုက်လေသည်။ အခုတစ်အိမ်လုံးတွင် နှစ်ယောက်ထဲရှိသဖြင့် ထွန်းကျော်သည် ဂျက်ထိုးသံ မထွက်စေရန် အိပ်ခန်းတံခါးကို ဂျက်မထိုးတော့ပဲ စေ့ရုံသာ စေ့ထားခဲ့သည်။ အညာသား ထွန်းကျော် ကုတင်ဘေးသို့ ရောက်လာသည်အထိ သူဇာမှာ မသိသေး။ သူမ၏မျက်စိနှစ်လုံးကိုသာ စုံမှိတ်ထားကာ လက်ညှိုးဖြင့် သူမစောက်ခေါင်းအတွင်း ခပ်သွက်သွက်လေး ထုတ်ချည်သွင်းချည်ပြုရင်း အလုပ်ရှုပ်နေဆဲ။
အောက်ခံ ဘရာမပါ တစ်ထပ်တည်းသာ ဝတ်ထားသော သူမ၏ ရင်စေ့အင်္ကျီသည် အပေါ် နှိပ်သီး နှစ်လုံးခန့်က ပြုတ်ထွက်နေသဖြင့် ဝင်းမွတ်ကာ လုံးတစ်နေသော သူမ၏စနေနှစ်ခိုင်က တဝက်တပျက် ပြူတစ်ကာ ထွက်နေသည်။ လက်ညှိုးဖြင့် ထုတ်ချည်သွင်းချည် လုပ်နေသော သူမ၏ ရတနာရွှေကြုတ်မှာလည်း အတော်ပင် ဖေါင်းကားကာနေပြီ။ ထို့အပြင် ရိတ်ထားပုံရသည့်အတွက် အမွှေးအမျှင်တစ်ပင်မှ မရှိသဖြင့် အဆီတဝင်းဝင်းဆိုသကဲ့သို့ သူမ၏ စောက်ဖုတ်ကြီးက ဝင်းအိကာနေသည်။ ပြီးတော့ ထူးထူးခြားခြား စွဲမက်စရာကောင်းနေတာကတော့ အကွဲကြောင်းလေးအတွင်းမှ တစ်လက်မ၏ လေးပုံတစ်ပုံခန့်လောက် အပြင်ဖက်သို့ ငေါက်တောက်တောက်လေး ထွက်နေသော သူမ၏ ပတ္တမြားသွေးရောင်သန်းနေသည့် ရသာဖူးခေါ် နီတာရဲ စောက်စေ့လေးပင် ဖြစ်သည်။
ထွန်းကျော်သည် ဦးစွာ သူ၏အင်္ကျီကို အမြန်ချွတ်လိုက်သည်။ ပြီးမှ သူ၏ပုဆိုးကို ချွတ်ချလိုက်သောအခါတွင် သူ၏ငပဲချောင်းကြီးက တငေါ့ငေါ့ဖြင့် အစာစားရတော့မည်ကို သိနေသည့် မြွေကြီးတစ်ကောင်အလား ပျော်ရွှင်မြူးထူးစွာပင် တဆတ်ဆတ်ကြီး ထောင်မတ်နေလေသည်။ ထို့နောက်တွင် သူဇာရှိရာ ကုတင်ကြီးပေါ်သို့ အသာလေး လှမ်းတက်လိုက်သောအခါ
“အို..! ကိုထွန်းကျော်…”
ရုတ်တရက် လန့်သွားသဖြင့် သူဇာသည် ထထိုင်မည့်ပုံဖြင့် လူးလဲကာ ထလိုက်ပါသေးသည်။ ဒါပေမဲ့လည်း အလွန် လျှင်မြန်ဖြတ်လတ်သော ထွန်းကျော်သည် သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို အတင်းဆွဲဖက်ကာ သူ၏ကိုယ်လုံးကြီးဖြင့် ကပ်ဖိချလိုက်လေသည်။ ပြီးနောက် သူမ၏ ရင်စေ့အင်္ကျီတွင် တပ်လျက် ကျန်ရှိနေသော နှိပ်စေ့များကိုပါ တစ်ချက်တည်းဆွဲကာ ဗြုတ်ကနဲ ဖြုတ်ချလိုက်လေသည်။ သူဇာ၏ အင်္ကျီလေးမှာ ရင်ပတ်လည်း အပွင့်၊ ထွန်းကျော်၏ အငမ်းမရ ဖြစ်နေသော မျက်နှာကြီးကလည်း သူမ၏ စနေနှစ်ခိုင်ဆီသို့ အကျပင်
“ကို… ကိုထွန်းကျော်… မတော်ပါဖူးရှင်… မ… မ… လုပ်ပါနဲ့… အင်း…”
သူဇာသည် ပါးစပ်ကတော့ အသံလေး တုန်တုန်ယင်ယင်ဖြင့် ငြင်းဆန်ပါသော်လည်း သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးမှာကား လှုပ်လီလှုပ်လဲ့ပြု၍ သူမနို့အုံကြီးများကို ထွန်းကျော်ထံသို့ ပင့်ကာ တင်ပေးနေသည်။ ထွန်းကျော်သည် ပထမတစ်လုံးကို ငုံကာစို့သည်။ ညာဖက်တစ်လုံးပြီးတော့ ဘယ်ဖက်တစ်လုံးကိုပါ ဆက်ကာ စို့ပေးပြန်သည်။ နဂိုကပင် ခပ်ထောင်ထောင်လေး ဖြစ်နေသော သူဇာ၏ နို့သီးလေးများသည် စူမို့ကာ ကော့ချွန်တက်လာသဖြင့် ပိုပြီးမက်မောစရာ ကောင်းလာသောကြောင့် ထွန်းကျော်သည် ဖြူဖွေးဖေါင်းအိနေသော သူဇာ၏နို့အုံသားများ ပတ်ပတ်လည်အနှံ့ကို သူ့နှုတ်ခမ်းဖြင့် ဖိဆွဲလိုက်၊ လျှာဖျားကြီးဖြင့် ထိုးထိုးတင်၍ ယက်ပေးလိုက်ပြုလုပ်ရင်း သူ၏ချစ်ခြင်းအမှုကို တဖြည်းဖြည်း လှုပ်ရှားနေလေသည်။
ပြော၍မရသဖြင့်လား သို့မဟုတ် မပြောချင်လောက်အောင် ကာမစိတ်များ ဖုံးလွှမ်းလာသောကြောင့်ပင်လား မသိပါ၊ သူဇာ၏ နှုတ်ဖျားဆီမှ ငြင်းပယ်သံများ ဆက်လက်မထွက်လာတော့ပဲ သူမရဲ့မျက်လုံးများပါ စင်းကျသွားလေသည်။ နို့အုံလေးနှစ်ခုကို နေရာအနှံ့ နမ်းပြီးသွားသောအခါတွင် ထွန်းကျော်သည် သူဇာ၏ နံစောင်းတလျှောက်အား သူ့နှုတ်ခမ်းများဖြင့် ဖိလိုက် ဆွဲလိုက်နှင့် ဆက်ကာ နမ်းပေးနေပြန်သည်။
သူဇာတစ်ယောက် ငါးဖယ်ပြန်လူးသကဲ့သို့ တတွန့်တွန့်ဖြင့် မည်သို့မျှ အငြိမ်မနေနိူင်တော့ချေ။ ထို့အတူပင် ထွန်းကျော်၏ ခန္ဓာကိုယ်တွင်းတွင်လည်း ရမ္မက်သွေးများဖြင့် ဗလောင်ဆူကာ တက်လာနေပြီ ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် ထွန်းကျော်သည် သူ၏ခါးကိုဆန့်ကာ အိပ်ယာပေါ်တွင် ထထိုင်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် သူဇာ၏ ရတနာရွှေကြုတ်အား အကဲခပ်သလို စမ်းကြည့်လိုက်သောအခါတွင် တော်တော်ကြီးကို ဖေါင်းမို့နေသည်ကို တွေ့ရပြီး အဝတွင်လည်း ချစ်ရှေ့ပြေး အရည်များကလည်း ဟီးလေးခိုနေကြသည်။
ထိုသို့ ထွန်းကျော် စိုက်ကြည့်နေစဉ်မှာပင် သူဇာသည် သူမ၏ရင်ဘတ်တစ်ခုလုံးက ဟာလာဟင်းလင်း ဖြစ်နေသော်လည်း ဖုံးကွယ်ရန် မကြိုးစားသည့်အပြင် သူမ၏ အင်္ကျီကိုပါ ချွတ်ပစ်လိုက်ပြီးနောက် ထွန်းကျော်ကို ကျောပေးကာ တစောင်းလေးဖြစ်အောင် လုပ်လိုက်သည်။ ထိုအခါတွင် သူဇာ၏ ဖင်သားအိအိကြီးများသည် ဖေါင်းတစ်ကာ မို့မောက်ထွက်သွားကြပြီး ထွန်းကျော်ကိုပင် မျက်စပစ်ပြနေသယောင်ယောင်။
ဒီလို ဖိတ်ခေါ်နေကြသော ဖင်သားကြီးများကြောင့် ထွန်းကျော်၏ ရင်ထဲတွင် ဖျင်းကနဲ ဖြစ်သွားရပြီး ချက်ချင်းဆိုသလို ထွန်းကျော်သည် ဖင်သားအိအိကြီးများဆီသို့ သူ၏နှာခေါင်းကြီးကိုနှစ်ကာ နေရာအနှံ့ နမ်းရှိုက်ရင်း သူ့ရဲ့လက်များဖြင့်လည်း အငမ်းမရပင် ပွတ်သပ်ဆုပ်နယ်ကာ ကိုင်တွယ်ဖျစ်ညှစ်လေတော့သည်။ ပြီးတော့ ထွန်းကျော်သည် သူဇာ၏ အပေါ်ဖက် ခြေထောက်ကိုပါ မယူလိုက်ပြီး သူမရဲ့ဒူးကို ကွေးစေကာ ပုခုံးဆီသို့ တွန်းတင်လိုက်၏။ ပြီးနောက် ကုတင်ပေါ်တွင် ဆန့်ထားသော သူဇာ၏ပေါင်ကို ခွကာ ဒူးထောက်၍ ထိုင်လိုက်သည်။
တဆက်တည်း ဆိုသလိုပင် စူမို့မို့လေး ဖြစ်နေသော သူမ၏အဖုတ် အကွဲကြောင်းနှစ်ခုအကြားရှိ နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုထဲသို့ သူ၏လိင်တံကြီးကို တရစ်ချင်း နှဲ့နှဲ့ကာ သွင်းလေတော့သည်။ ထိုကဲ့သို့ သွင်းရင်း တဆုံးထိ ဝင်သွားသောအခါ ကုတင်ပေါ်တွင် ဆန့်ထားသော သူဇာ၏ ခြေထောက်ကို ဒူးခေါက်ကွေးမှကိုင်ကာ သူဇာ့ပခုံးဆီသို့ ထပ်မံကာ တွန်းတင်ပေးလိုက်ပြန်သည်။ ထိုအခါ သူဇာ၏ တင်သားကြီးများသည် ပိုမိုကာ ကြွတက်လာပြီး ထွန်းကျော်က ဆောင့်ကြောင့်ထိုင် နေရာပြန်ယူလိုက်သည်။
ဖါးစီးငါးစီးဆိုသည်မှာ ဒီလိုပုံစံမျိုးကို ခေါ်ပုံရလေသည်။ အဘယ့်ကြောင့်ဆိုသော် သူဇာသည် ထွန်းကျော်၏အောက်ဖက်တွင် ပေါင်နှစ်ချောင်းကို သူမ၏ ပခုံးများဆီသို့ ရောက်အောင် တွန်းတင်ခြင်း ခံထားရသဖြင့် သူဇာ့ဖင်သားကြီးများသည် အိပ်ယာပေါ်မှ ကြွတက်နေကြသည်။ ထိုအခါ သူဇာ့ရတနာရွှေကြုတ်၏ မွေးလမ်းကြောင်းမှာလည်း အစွမ်းကုန် ပွင့်အာလျက်ရှိသည်။ အပေါ်တွင်ရှိသော ထွန်းကျော်သည် ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ချလျက် သူဇာ၏ပေါင်ရင်းနှစ်ဖက်ကို သူ့ပေါင်များအား ဖိချလျှက် မြေအောက်စိုက်ထိုးနည်းဖြင့် သူ၏ငပဲရှည်ရှည်ကြီးဖြင့် ဖိကာဖိကာ ထိုးသွင်း၍လိုးဆောင့်လေသည်။ ဤတွင် နှစ်ယောက်စလုံး မကြုံဖူးအောင် ထူးကဲလှသည့် ကာမအရသာကို တင်းပြည့်ကျပ်ပြည့် ခံစားရလေသည်။
“ဗြစ်… ဘွတ်… ဗြစ်… ဗြစ်… အားးး ရှီးးး”
ထွန်းကျော်၏ အားပြင်းလှသော ဆောင့်ချက်များကြောင့် သူဇာ၏တင်သားကြီးများနှင့် ပေါင်တံနှစ်ချောင်းတလျှောက်ရှိ အသားစိုင်များသည် အိကနဲ အိကနဲ တုန်ခါသွားကြလေသည်။ ထိုသို့ ဆောင့်လိုးနေရင်းနှင့်ပင် ထွန်းကျော်လက်တစ်ဖက်က သူဇာ၏ မို့မောက်ကာ ကြွတက်နေသော ရင်အစုံကို လှမ်းကာ ဆွဲကိုင်ပွတ်သပ်ဆုပ်နယ်ပေးရင်း ပေါင်တံအရင်းအတွင်းသားများနှင့် သူမရဲ့တင်သားအိအိကြီးများကိုလည်း ညှစ်၍ ဆုပ်နယ်လိုက်၊ အသာအယာ ပွတ်သပ်ပေးလိုက်ဖြင့် မအားရအောင် အလုပ်ရှုပ်နေလေသည်။
“အိုး… အို… အ… ကို… ကိုထွန်းကျော်ရယ်… ကောင်း… ကောင်းလိုက်တာ… အား…”
သူဇာ့အဖို့ အရသာရှိလိုက်သည်မှာ သူမတစ်ကိုယ်လုံးပင် အီဆိမ့်တက်နေအောင် ကောင်းလှပေသည်။ သူမ၏နှလုံးသားသည်လည်း ခုန်ခုန်လာသည်မှာ ရင်တစ်ခုလုံး ပွင့်ထွက်မတတ်တော့ပင်။ ထွန်းကျော်အဖို့ မှာလည်း သူဇာ၏ တင်သားကြီးများနှင့် နို့အုံကြီးများကို စိတ်တိုင်းကျ ကိုင်တွယ်သုံးသပ်ခွင့်ရနေသဖြင့် ကာမသွေးများ တစ်ကိုယ်လုံးသို့ အရှိန်အဟုန်မပြတ် စီးဆင်းလျက် ဆောင့်ချက်များမှာလည်း ပိုမိုနက်ရှိုင်းအားပါလာလေသည်။ ထိုကဲ့သို့ အရှိန်အဟုန်မပြတ် ဖိဆောင့်နေရာမှ ထွန်းကျော်က ရုတ်တရက် ရပ်တန့်လိုက်သောအခါ သူဇာတစ်ယောက် ခံလို့ကောင်းနေရာမှ နားမလည်နိုင်အောင် ဖြစ်သွားရသည်။
“သူဇာ… ခါးကိုလိမ်ပြီး ဘယ်ဖက်ကို စောင်းလိုက်ပါလား… အဲ့ပုံစံနဲ့ပြီးလိုက်ရင်… သမီးမျိုးမျိုး အရမ်းလိုချင်နေတဲ့ မောင်လေးတစ်ယောက် ရစေရမယ်… သိလား..?”
“ဖြစ်… ဖြစ်ပါ့မလား..? ကိုထွန်းကျော်ရယ်… ပြဿနာတွေတော့… တက်ကုန်တော့မှာပဲ… ကိုခင်ဇော်နဲ့ ရှင်က ရုပ်လည်းမတူ… အသားအရောင်လည်း မတူကြဘူးနော်… အပြင်မှာ… အပြင်မှာပဲ… ပြီးလိုက်ပါရှင်…”
“အပြင်မှာမပြီးဘူး… သူဇာ့ကို အစ်ကိုက… ဗိုက်ကြီးစေချင်တယ်… သမီးလေးမျိုးမျိုး ပူဆာနေတဲ့… မောင်လေးရအောင်လို့… ကိုက လုပ်ပေးပါ့မယ်ကွာနော်… ကိုခင်ဇော့်ရဲ့ သွေးအမျိုးအစားက ဘာလဲ..?”
သူတို့နှစ်ဦးစလုံးမှာ စကားပြောနေသည့်တိုင် ထွန်းကျော်ပြောသည့်အတိုင်း သူဇာသည် သူမ၏ကိုယ်ကို ဘယ်ဖက်သို့ စောင်းလိုက်သလို ထွန်းကျော်ကလည်း အလိုက်သင့်ပင် သူမ၏ညာဖက်ခြေထောက်အား ဘယ်ဖက်ပေါင်ပေါ်သို့ ထိန်းကိုင်ထားရင်း ထပ်တင်ပေးလိုက်သည်။ သူဇာ၏ အနေအထားသည် ပုစွန်ထုပ်ကွေးကဲ့သို့ ဖြစ်သွားချေလေပြီ။ ထွန်းကျော်၏လီးတံရှည် တုတ်တုတ်မဲမဲကြီးကလည်း အကြောကြီးများပင် အပြိုင်းပြိုင်းထနေကြ၍ သူဇာ့ရဲ့စောက်ရည်များဖြင့် ရွှဲရွှဲစိုလက်နေရင်း မျိုးထည့်ပေးရန် အသင့်ဖြစ်နေချေပြီ။ ထို့နည်းတူစွာပင် သူဇာသည် ပါးစပ်ကတော့ ဗိုက်ကြီးသွားမှာကို စိုးရိမ်သကဲ့သို့ ပြောဆိုနေသော်လည်း သူမ၏စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ စောက်ရည်တွေ စိုအိနစ်ရွှဲနေကြပြီး ခပ်အာအာလေး ဟလျက် ထွန်းကျော်၏လီးမဲကြီးထံမှ ပန်းထည့်ပေးလာမည့် မျိုးစေ့လရည်များအား စောင့်မျှော်နေသည့်အလား အသင့်ဖြစ်နေသည်။
“ဘီ… ဘီသွေးပါ…”
“အဲ့ဒါဆို… အဆင်ပြေပါတယ် သူဇာရဲ့… ကိုကလည်း… ဘီသွေးပါပဲ… ထည့်ပြီကွာ…”
(ထွန်းကျော်၏ သွေးအမျိုးအစားမှာ အိုသွေး အမျိုးအစားသာ ဖြစ်သော်လည်း သူဇာ့ကို လိမ်ညာ၍ ပြောခြင်းဖြစ်သည်) ထို့နောက် ထွန်းကျော်သည် သူ၏လိင်တံကြီးကိုလည်း သူဇာရဲ့တင်သားကြီးများ နောက်မှ မသွင်းဘဲ အဖုတ်တည့်တည့်မှပင် လိုးသွင်းလိုက်လေသည်။
“အို… ကိုထွန်းကျော်ရယ်… အား…”
ထိုအခါ သူဇာ၏ပေါင်များသည် တစောင်းအနေအထားဖြင့် ထပ်လျက်ရှိသောကြောင့် သူမအဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားများက ထွန်းကျော် လိင်တံကြီးကို စေးစေးပိုင်ပိုင်ဖြင့် ရစ်ပတ်ဖျစ်ညှစ်ပေးလိုက်သလို ဖြစ်သွားလေသည်။ ထွန်းကျော် အတွက် အလွန်မှပင် စည်းစိမ်ထူးလှသလို သူဇာ့အဖို့မှာလည်း ကြီးမားရှည်လျား တုတ်ခိုင်လှသော ထွန်းကျော်၏ ပူနွေးမာတောင့်နေသော လိင်တံကြီး၏ ပွတ်တိုက်ဝင်ထွက်နေမှုကို ပိုပြီး ပီပီပြင်ပြင် ခံစားရလေသည်။
ထို့အပြင် ထွန်းကျော်မှ တစ်ချက်တစ်ချက် ဆောင့်ဆောင့်လိုက်လေတိုင်း သူမ၏ရသာဖူးလေးကို ကျကျနနပင် ထိမိလေရာ အလိုးခံနေရသော သူဇာ၏ကိုယ်လုံး ဖြူဖြူဖွေးဖွေးလေး တစ်ခုလုံးမှာ ကာမဇောအဟုန်တို့ကြောင့် ပန်းနုရောင်ပင်မကတော့ပဲ နီမြန်းနေရရှာချေပြီ။ မကြာလိုက်ပါချေ၊ သူဇာတစ်ယောက် သူမ၏အိစက်ဖေါင်းကားနေသော တင်သားကြီးများ ရှေ့နောက်ဘေးဘယ်ညာ လူးလိမ့်ကာ တစ်ကိုယ်လုံး ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ တုန်တက်သွားလျက် ပြီးဆုံးခြင်းဆီသို့ ရောက်သွားလေသည်။
“အားးး… ရှီးးး ကျွတ်ကျွတ်… အမလေး… ကိုထွန်းရယ်… အင်း…”
ထိုအချိန်၌ သူဇာ၏ အဖုတ်နှုတ်ခမ်းများသည်လည်း တင်းကြပ်စွာဖြင့် ထွန်းကျော်၏ လိင်တံကြီးကို ရေဘဝဲစုပ်ခွက်များက စုပ်သကဲ့သို့ သုတ်ရည်များကို စုပ်ယူလေသောအခါ၊ ထွန်းကျော်သည် သူဇာ့အား တဖောင်းဖောင်းနှင့် မီးကုန်ယမ်းကုန်ကြီး လိုးနေရင်း ပူနွေးပျစ်ခဲနေသည့် သုတ်ရည်များသာမက သူ့တစ်ကိုယ်လုံး လှည့်ပတ်နေသော သူ၏သွေးများပင် သူ့လိင်တံကြီးထိပ်ဖူးမှ သူဇာ့သားအိမ်ထဲကို အကုန်အစင် ထွက်သွားဘိသကဲ့သို့ ခံစားရလျက် ကာမ၏ အထွဋ်အထိပ်သို့ ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့် ရောက်ရှိသွားကြလေတော့သတည်း။
ပြီးပါပြီ။
➡️တင်ထားပြီးသမျှ အပြာစာအုပ် အောစာအုပ်များ စာရင်းကြည့်ရန်နှိပ်ပါ။⬅
