မေမြတ်တစ်ယောက် အခန်းထဲတွင် ငိုနေရှာသည်။ အကြောင်းအရင်းကား သူမထံသို့ အင်တာနက်မှတစ်ဆင့် သူမ၏ချစ်သူ ကိုကိုကျော်ဇင်နှင့် မိန်းမတစ်ယောက် ကဲနေကြတဲ့ပုံတွေကို သူမအား တစ်ဖက်သတ် လိုက်လံပိုးပန်းနေသည့်သူတစ်ယောက်က ပို့ပေးလိုက်သောကြောင့်ပင် ဖြစ်သည်။
“ရက်စက်လိုက်တာ ကိုကိုရယ်…”
သူမမှာတော့ ချစ်လွန်းလို့ အပျိုဘဝလေး ပေးအပ်ခဲ့မိသည်။ ပုံတစ်ခုထဲတွင် ကိုကိုက အဲ့ဒီမိန်းမနောက်ကနေ နို့တွေကိုကိုင်ကာ ကလိနေသည်။ နောက်ပုံတွင် ကိုကို့လီးကို အဲ့ဒီမိန်းမက စုပ်ပေးနေပုံဖြစ်သည်။ မေမြတ် ကိုကို့ကို အတော်စိတ်နာသွားသည်။
“သူတောင် သစ္စာမရှိသေးတာ… ငါလည်း ကဲပြမယ်… ဟွန်း…”
လို့ စိတ်ရူးပေါက်ပြီး မလုပ်သင့်တာတွေကို လုပ်မိတော့သည်။ ရေမိုးချိုးအလှပြင်ပြီး စလင်းဘက်ထဲ စကပ်အတိုအမဲလေးနဲ့ အင်္ကျီအပြာ လည်ဟိုက် လက်ပြတ်အကျပ်တစ်ထည်ကို ထည့်ကာ သူငယ်ချင်းအိမ်မှာ စာလုပ်ဖို့ ညအိပ်မယ်လို့ အိမ်ကိုလိမ်ပြောပြီး ထွက်ခဲ့တော့သည်။ စူပါမားကတ်တွင် သူမ၏ အိမ်နေရင်းအဝတ်တွေကို ယူလာခဲ့တဲ့ စကပ်အမဲအတိုလေးနဲ့ အင်္ကျီအပြာလည်ဟိုက်အကျပ်လေးတို့ဖြင့် လဲလှယ်ကာ ဝတ်ဆင်လိုက်ပါတော့သည်။
မြို့စွန်သို့
ပြီးတော့ မြို့စွန်ဖက်ရှိ စရိုက်ကျတဲ့လူတွေပေါတဲ့ ရပ်ကွက်တစ်ခုသို့ ရောက်တဲ့ကားကို စီးလာခဲ့သည်။ သူမရောက်တဲ့အချိန်က ည ၇ နာရီခွဲလောက် ရပ်ကွက်က လူပြတ်ပြီး မှောင်နေပြီမို့ ကားဂိတ်တွင် လူသူသိပ်မရှိ။ လမ်းမီးတိုင်တွေကလည်း တချို့ကလင်းပြီး၊ တချို့က ပျက်နေသဖြင့် အလင်းအမှောင်မှာ မညီမညာဖြစ်နေသည်။ တည်ထောင်လက်စ စက်မှုဇုန်တစ်ခုမို့ အိမ်တွေ၊ ခြံတွေကလည်း သိပ်မရှိပေ။ မေမြတ်မှာ သူမကြည့်ခဲ့သည့် ဓာတ်ပုံထဲက ကိုကိုနဲ့ ဟိုမိန်းမပုံတွေကို ပြန်မြင်ယောင်ပြီး ဒေါသထွက်လာကာ ကားလမ်းတစ်ခုအတိုင်း ခပ်သွက်သွက်နှင့် လျှောက်လာမိသည်။
ခဏကြာတော့ မေမြတ် လမ်းကြားလေးတစ်ခုကို တွေ့လိုက်သည်။ ထိုလမ်းကြားနား၌ အိမ်ပျက်ကြီးတစ်လုံးနဲ့ ကွင်းကြီးတစ်ခုသာရှိပြီး သစ်ပင်တွေလည်းရှိသည်။ သူမမျက်စိကစားကြည့်တော့ ခပ်လှမ်းလှမ်းနေရာတွင် အရက်ထိုင်သောက်နေသော လူကြီးတစ်ယောက်ကို တွေ့လေသည်။ တခြားဘယ်သူ့မှမရှိပဲ သူ့ဘာသာ အေးအေးလူလူ ထိုင်သောက်နေခြင်းဖြစ်သည်။ မေမြတ်တစ်ယောက် ခြေလှမ်းတွေက သူ့အလိုလို လမ်းကြားထဲ ဦးတည်လျှောက်လာမိသည်။ ထိုလူကြီးရဲ့အနားနားကို ရောက်လာတော့ သူမ၏ခြေလှမ်းတွေ နှေးလာကာ မဝံ့မရဲဖြစ်လာရသည်။ သို့သော် ဓာတ်ပုံတွေကို တွေးမိတော့ နှုတ်ခမ်းကိုက်ကာ ထိုလူနားသို့ လျှောက်လာမိတော့သည်။
လူစိမ်းနှင့်တွေ့ဆုံခြင်း
အနားရောက်တော့ ခြေသံကြားသွားသည်ထင်ပါရဲ့ ထိုလူကြီးက မေမြတ်ကို မော့ကြည့်လာသည်။ အသက်က ၃၅ နှစ်ခန့်ရှိနိုင်မည့် ဒေါင်ကောင်းကောင်း၊ အသားမှာ ညိုမဲမဲမို့ အညာသားနှင့်တူသည်။ ပထမတော့ ထိုလူက သူမအား ကြောင်ကြည့်နေသည်။ ယခုလိုနေရာမျိုးတွင် သူမလိုလှပတဲ့ မိန်းကလေးကို တွေ့လိုက်ရတာမို့ အံ့သြပြီး ကြည့်နေသလို၊ မေမြတ်မှာလည်း ခြေလှမ်းတွေက ရပ်သွားပေမယ့် တကယ်တမ်းကျတော့ ဘာကနေစပြောရမှန်းမသိပေ။ ခဏကြာမှ အရဲစွန့်ပြီး
“ဦးလေး… တစ်ခုလောက် ကူညီပါလား..?” “ဟေ… ဘာလဲ..?” “တစ်ခုလောက် ကူညီလို့…”
ထိုလူကြီး၏ မျက်လုံးတွေက သူမအင်္ကျီအောက်မှ ရင်သားဖွေးဖွေးအိအိတွေဆီကို ရောက်နေသည်။
“ပြောလေ ဘာကူညီရမလဲ..?”
မေမြတ်လည်း
“ညီမ ခိုင်းတာ လုပ်ရမယ်… မခိုင်းတာဆို မလုပ်ရဘူး…” “ဘာလဲ..? ဘာခိုင်းမှာလဲ..?” “လုပ်မှာလား..? အရင်ပြော…”
ထိုလူကြီး၏ မျက်လုံးတွေကတော့ သူမရဲ့တစ်ကိုယ်လုံးကို စူးစိုက်ကြည့်နေသည်။
“လုပ်နိုင်တာဆို လုပ်ပေးမယ် ကဲပြော…”
မေမြတ် ရုတ်တရက် ဖုန်းလေးကိုထုတ်ပြီး ထိုသူ၏မျက်နှာအား ဖြတ်ခနဲ ဓာတ်ပုံတစ်ပုံရိုက်လိုက်သည်။
“ဟ… ဘာလုပ်တာလဲ..?” “ဓာတ်ပုံရိုက်ပြီး အဖေ့ဆီပို့တာလေ… ခိုင်းတာပဲလုပ်ရမယ်… ကျန်တာလုပ်ရင် အဖေက ဒီပုံနဲ့ ဦးလေးကို လိုက်ရှာမှာပဲ… ညီမပြောတဲ့အတိုင်း လုပ်ရင်တော့ အဖေ့ကိုမှားပို့မိတာ ပြောလိုက်မယ်…”
“အမလေး ပြောလေ ဘာလုပ်ပေးရမလဲ..?”
မေမြတ် ခဏတိတ်သွားသည်။ ဟိုဓာတ်ပုံကို တွေးမိတော့ ဒေါသက ပြန်ထွက်လာသည်။ အဲ့ဒါနဲ့ ထိုသူ၏ရှေ့သို့ တိုးကပ်လိုက်သည်။ ဓာတ်ပုံထဲကလို ကိုကို့ကို ကလဲ့စားပြန်ချေပြမယ်။ ကိုကိုလုပ်တဲ့အတိုင်း ပြန်လုပ်ပြမယ် ဟု မေမြတ်တစ်ယောက် တွေးကာ
“ညီမနို့တွေကို ကိုင်ပေး… ကျန်တာမလုပ်နဲ့.”
ဟူ၍ ရဲရဲပင် ပြောချလိုက်တော့ ထိုလူစိမ်းဦးလေးကြီးက အံ့သြသွားသည်။ မေမြတ်၏နို့တွေကိုလည်း ပြူးပြဲကြည့်လာသည်။
“တကယ်လား..? ဟီးဟီး..?” “အင်း… ကျန်တာမလုပ်နဲ့ ပြောတာပဲလုပ်… မပြောတာလုပ်ရင် ခုနက ဓာတ်ပုံရိုက်ထားပြီးသားနော်…” “ဟီးဟီး… စိတ်ချ… ပြောတာပဲလုပ်မှာပါ ဘယ်လိုကိုင်ပေးရမလဲ..? ဒီအတိုင်းလား..? အင်္ကျီပေါ်ကလား..?”
မေမြတ်လည်း ဓာတ်ပုံထဲမှာ ကိုကိုကိုင်နေတာကို တွေးကြည့်လိုက်တော့ ဟိုမိန်းမက အပေါ်ပိုင်းဗလာနဲ့ ဖြစ်နေသည်မို့
“ဟင့်အင်း… အင်္ကျီချွတ်ပေးမယ်…” “ဟိုး… တကယ်လား..? ဟီးဟီး…” “အင်း…”
သူမ ကိုကို့ကို ကလဲ့စားချေရန်သာ စိတ်ထဲရှိသည်။ စရိုက်ရပ်ကွက်က ဘာမှန်းမသိရတဲ့ လူကြီးတစ်ယောက်ကိုလည်း လျှော့တွက်မိလိုက်သလို ဖြစ်နေသည်ကိုတော့ မေမြတ်မတွေးမိပါ။ တခြားမိန်းမကို ကိုကိုလုပ်သလို သူမ ပြန်လုပ်ရမည်။ မေမြတ်က သူမ၏အင်္ကျီလေးကို အသာလှန်ချွတ်လိုက်သည်။ ထိုအခါ ဖွေးဥနေတဲ့အသား အိအိလေးတွေ ဝင်းခနဲ ပေါ်လာသည်။ အောက်ခံဘရာစီယာ အနက်လေးက မေမြတ်၏အသားပေါ်တွင် ထင်းနေအောင် လှသည်။
“အားပါး… လှလိုက်တာကွာ ဟီးဟီး…”
မေမြတ်လည်း ဘရာစီယာအမဲလေးကိုပါ ချွတ်လိုက်တော့ ဝိုင်းစက်ပြီး အိတင်းနေတဲ့ စနေနှစ်ခိုင်က ဖွေးဥပြီး ပေါ်လာကြသည်။
“ကဲလာ… ထ…”
ဟု မေမြတ်ကဆိုတော့ ထိုလူကြီးကလည်း ထရပ်သည်။ သူ့မျက်လုံးတွေက မေမြတ်ရဲ့နို့တွေကနေ မခွာတော့၊ မေမြတ်လည်း ပုံထဲကအတိုင်း ထိုလူကြီးရှေ့တွင် ကျောပေး၍ရပ်ကာ ချိုင်းလေးကို ဟပေးပြီး
“ရပြီ ကိုင်တော့…” “အင်း…”
ထိုလူကြီး၏ လက်အစုံတို့က မေမြတ်ရဲ့ချိုင်းအောက်မှ အသာလေး ဝင်လာသည်။
“ဘယ်လို ကိုင်ရမလဲ..?” “ဦးလေး ကြိုက်သလို စိတ်တိုင်းကျကိုင်…” “ဟီးဟီး… အိုကေ…”
သူမရဲ့နို့လှလှတွေကို တခြားသူ စိတ်ကြိုက်အလှူလုပ်ပြမယ်။
“မှတ်ပလား…? ကိုကို”
ထိုလူကြီးလက်က မေမြတ်၏ နို့အုံအိအိလေးကို အသာလေး လာပွတ်သည်။ မေမြတ်ကြက်သီးထသွားရသည်။ ထို့နောက် ခပ်ယွယွလေး မေမြတ် နို့အုံတို့ကို မထိတထိ စပွတ်တော့သည်။
“အင်း… ဟင်းဟင်း…”
ကိုကို့ကို ကလဲ့စားချေဖို့အတွက် မေမြတ်က လုပ်သော်လည်း မသဘာဝအရတော့ စိတ်လေးတော့ ထလာမိသည်။ ထိုလူကြီးက နှစ်မိနစ်လောက် နို့အုံလေးကို ပွတ်ပေးရင်း နို့သီးခေါင်းလေးတွေကိုပါ မထိတထိလေး ပွတ်လာသည်။
“အင်း… အင်း…”
မေမြတ် တွန့်ပင်သွားရသည်။ ထိုလူကြီးက သူမ၏နို့သီးလေးတွေကို မထိတထိ ဆွဆွပြီး လုပ်တော့ ယွထလာသည်။ သုံး၊ လေးခါလုပ်ပြီး နို့သီးတွေကို ဘယ်ညာအစုံ ထုတ်ခနဲနေအောင် တစ်ချက်စီ ဆွဲဆိတ်သည်။
“အ…”
မေမြတ်တစ်ယောက် နို့သီးလေးတွေက ချက်ချင်း ထောင်တက်လာသည်။ ထုတ်ခနဲထုတ်ခနဲနေအောင် ထိုလူကြီးက မေမြတ်ရဲ့နို့သီးလေးတွေကို ထပ်ဆွဲသည်။
“အ… အင်း… အင်း…”
မေမြတ် ကော့တက်ကာ ညည်းမိလိုက်ရသည်။ ထိုလူကြီးက နို့သီးလေးကို လက်ညှိုး၊ လက်မအစုံနဲ့ သေချာဖိညှပ်သည်။ ပြီးတော့မှ အပီ ဖိလှိမ့်ပစ်တော့သည်။
“အ… အား… အင်းအင်း… ဟင်း…”
မေမြတ် ရင်လေးပင် ကော့ကာ တွန့်တက်လာရသည်။ ထိုလူကြီးက မေမြတ်ရဲ့နို့သီးတွေကို မလွတ်ပဲ ဆက်တိုက်လှိမ့်ချေသည်။
“အား… အ… အ… အင်း… ကျွတ်…”
မေမြတ်တစ်ယောက် နို့သီးခေါင်းလေးတွေက နာပြီး ပူတက်လာပေမဲ့ နာ၊ ခံ၊ ကောင်းကြီးမို့ တဏှာထလာရတော့သည်။ ထိုလူကြီးက မေမြတ်နို့သီးလေးတွေကို မလွတ်တမ်း နှစ်မိနစ်လောက် ဖိချေလိုက်တော့ မေမြတ်မှာလည်း အသံကျယ်ကျယ်လေးထွက်ကာ ညည်းနေရတော့သည်။
“အား… အား… အင်း… အ… အ… အား…”
ပြီးတော့ ထိုအညာသားလူကြီးက မေမြတ်ရဲ့နို့အုံအိအိလေးတွေကို သူ့လက်ကြမ်းကြီးတွေနဲ့ အုပ်ကိုင်ကာ ခပ်တင်းတင်းဆွဲ၍ ညှစ်ချေတော့သည်။
“အင်း… အင်း…”
ထိုလူကြီးက အလကားရတဲ့ နို့အုံတွေကို အားမနာတမ်း ဆွဲ၍ ညှစ်နယ်နေရာ မေမြတ်တစ်ယောက် ခေါင်းလေး ခါနေရရှာသည်။ သူမ၏ဖင်ဆုံအိအိဖြိုးဖြိုးတွေကိုလည်း ထိုလူကြီးက အနောက်မှနေ၍ သူ့လီးကြီးနဲ့ အတင်းဖိကပ်နေတာမို့ အနေရခက်လှသည်။ ဆယ်မိနစ်လောက် နို့သီးချေလိုက်၊ နယ်လိုက် အားရပါးရလုပ်တော့ မေမြတ် မျက်နှာလေးနီအောင် စိတ်ပါလာတော့သည်။
“အား… အင်း…”
နို့သီးခေါင်းလေးတွေက မာတောင်ထနေပြီး စူတက်နေကြသည်။ ပြီးတော့ မေမြတ်၏နို့အုံတွေလည်း နီရဲပြီး တင်းလာကြသည်။
“အ… ဟင့်… ရပြီ… ဦးလေး…”
ရပြီပြောတာတောင် ချက်ချင်းမလွှတ်ပေးပဲ ထိုလူကြီးက မေမြတ်ကို တစ်ချက်နာနာလေး နို့သီးတွေ ဆွဲဆိတ်ပြီး လွတ်ပေးလိုက်သည်။
“အား..!”
မေမြတ်တစ်ယောက် စောက်ခေါင်းထဲကနေ ယွထနေရပြီး စောက်ဖုတ်က ယားနေရသည်။ မျက်နှာလေးကပင် နီရဲနေကာ ထိုလူကြီးနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် လှည့်လိုက်သည်။
“အို…”
သူ့ပုဆိုးအောက်မှ ဟာကြီးက အရှည်ကြီး ငေါထွက်နေသည်။
“အဟင်း… ဒီတစ်ခါတော့ ဦးလေးကြီးက ဒီအတိုင်းရပ်နေ…”
ဆိုပြီး မေမြတ်က သူနဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်မှာ ဒူးထောက်လိုက်သည်။ ကိုကို့ဒုတိယပုံကို တွေးလိုက်ကြည့်ရင်း ဦးလေးကြီး ပုဆိုးစကို ဖြေချပေးလိုက်သည်။
“အမေ့..!”
မေမြတ် လန့်သွားသည်။ ထိုလူကြီး၏လီးတံကြီးက ဖြောင်းခနဲ၊ ထောင်းကနဲပင် ကန်ထွက်လာသည်။ အကြီးကြီးပဲ။ ရှည်ရှည်ထွားထွား၊ တုတ်တုတ်ကြီး။ သူ့လီးတံကြီးက ကိုကို့သုံးဆလောက်ရှိပြီး မဲနက်နေသည်။ ဒစ်ဖူးထိပ်ကြီးက အနက်ရောင် ဂျင်လုံးကြီးတစ်လုံးကို တပ်ထားသလိုမျိုး ဖူးကားနေပြီး လဒစ်ကြီးမှာ ပြဲလန်၍ ထစ်ထနေသည်။ လီးတံကြီးတစ်လျှောက်လုံးကို လီးကြောကြီးတွေက ပတ်ပတ်လည် ဝန်းရံထားကြကာ အပြိုင်းပြိုင်းအထစ်ထစ်ဖီးထနေကြသည်။ လီးဒစ်ကြီးရဲ့ထိပ်ဖူးအကွဲကြောင်းဝကနေ လရည်ကြည်တွေက စိမ့်ထွက်နေသည်ကိုပါ မေမြတ် တွေ့မြင်နေရသည်။
“အို..! အကြီးကြီးပဲရှင်…”
ထိုလူကြီးကတော့ ပြုံးပြုံးကြီးနဲ့ မေမြတ်ကို အပေါ်စီးက ငုံ့ကြည့်ရင်း အသာရပ်နေ၏။ မေမြတ် လက်လေးတုန်တုန်ရီရီနဲ့ လီးကြီးကို အသာဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး ဒစ်ဖူးထိပ်ကြီးအား ငုံချပစ်လိုက်တော့သည်။
“အားပါး…”
ထိုလူကြီးမှာ အတော်ကျေနပ်သွားပုံရသည်။ သူ့လို စက်မှုဇုန်ထဲမှာ ကုန်ကြမ်းထမ်းနေရတဲ့ ကလေးခြောက်ယောက်အဖေ၊ မာလီသမားတစ်ယောက်က ချောမောလှပဥထနေတဲ့ ကောင်မလေးရဲ့လီးစုပ်ခံရဖို့ဆိုတာကို စိတ်ကူးပင် မယဉ်ဖူးခဲ့။ မေမြတ်ကလည်း လီးတံမဲမဲကြီး၏ ဒစ်ထိပ်ကြီးကို ငုံထားရင်း စုပ်တော့သည်။ အစပိုင်း အနံ့နံပြီး ငံကျိကျိနဲ့ပေမယ့် ခဏနေတော့ အသားကျသွားသည်။ သူစိမ်းယောက်ျားကြီးတစ်ယောက်၏ လီးကို စုပ်နေရတယ်ဆိုတဲ့ အသိကလည်း မေမြတ်စိတ်ကို ပိုထစေသည်။ လီးဒစ်ကြီးက ပါးစပ်နဲ့အပြည့်ပင်မို့ စုပ်ရင်း၊ စုပ်ရင်း မေမြတ်လည်း စိတ်တွေတအားထလာရသည်။
ကိုကို့ရဲ့လီးကိုသာ တွေ့ဖူးလို့ သုံးဆလောက် ကြီးထွားနေသည့် လီးတံမဲမဲကြီးကို စုပ်ပေးနေရတာမို့ ပိုမိုစိတ်ကြွစေသည်။ ထိုလူကြီးရဲ့လီးမဲကြီးက စုပ်လေပိုပိုပြီး မာလာလေမို့ မေမြတ်တစ်ယောက် စုပ်ရင်း ဖီလ်းတက်ကာ မျက်လုံးစုံမှိတ်ပြီး စိတ်ပါလက်ပါနဲ့ပဲ စုပ်နေမိတော့သည်။ ကိုကိုဆိုရင် အခုလို မေမြတ်ရဲ့စုပ်ပုံနဲ့ ဆယ်မိနစ်လောက် စုပ်ပြီး ပြီးသွားလောက်ပြီ။ ထိုလူကြီးကတော့ မပြီးနိုင်ဘူး။
“အဟင်း… နို့… နို့တွေကို ပြန်ကိုင်ပေး…”
ဆိုပြီး မေမြတ် ပြန်ထလာကာ ထိုလူကြီးကို ကျောပေးလိုက်သည်။ ထိုလူကြီးကလည်း ပုဆိုးကို ပြန်မဝတ်ပဲ ကိုင်တော့ အနောက်က မေမြတ်ရဲ့ဖင်ကို သူ့လီးတံကြီးက တိုက်ရိုက်သိသိသာသာ ထိနေတော့သည်။ နို့သီးတွေ ပြန်ကလိခံရတော့ မေမြတ်တစ်ယောက် ပို၍ ဖီလ်းတက်လာရသည်။ ထိုလူကြီးက အသာသူ့ပေါင်ကွပြီး မေမြတ်ရဲ့စကပ်တိုတိုလေးအောက်သို့ သူ့လီးတံကြီးကို အောက်ကနေပင့်ထည့်လာသည်။ အတွင်းခံလေးတစ်ခုသာ ကြားထဲခံပြီး ထိတွေ့နေရသည်။ ရှေ့ကလည်း နို့ကိုကလိနေရာ
“အား… အား… အင်း…”
ထိုလူကြီးက သူ့ဒူးကိုကွေးချပြီး အသာကော့လိုက်ရာ အတွင်းခံလေး၏ အောက်နားမှ ပေါင်ကြားထဲသို့ လီးတံကြီး ဝင်လာသည်။ မေမြတ်၏အတွင်းခံတစ်ခုလုံးမှာလည်း စောက်ရည်တွေက တစိမ့်စိမ့်ထွက်နေသဖြင့် စိုရွှဲနေတော့သည်။
ထိုလူကြီးက အားရပါးရကြီးဖြင့် မေမြတ်ရဲ့နို့တွေကို ဖျစ်ညှစ်နယ်ဖတ်နေရင်း အောက်ကနေလည်း ပေါင်ကြားထဲကို ညှောင့်နေသည်။
“အ… ဟင်းဟင်း… အာကွာ… အင်း…”
ကောင်မလေး မယိုးမယွဖြစ်လာသည်ကို အထည်ချုပ်စက်ရုံမှ မိန်းမနှစ်ယောက်အား ယူခဲ့ပြီး တစ်ယောက်ချင်းဆီမှာ ကလေးတွေ ဒါဇင်ဝက်ကျသွားအောင် လိုးပေးလာခဲ့သူ အညာသားလူလည် ဦးလေးကြီးက သိနေပြီ။ ဘာမှမသိ၊ နားမလည်ပဲ ချစ်သူကို ကလဲ့စားချေဖို့သာသိပြီး စိတ်ထင်ရာ လျှောက်လုပ်ခဲ့ရာမှ ကာမစိတ်တွေထလာကာ အန္တရာယ်လက်တစ်ကမ်း၌ ရောက်နေသူကတော့ မေမြတ်ပင် ဖြစ်ပါသည်။
အတွင်းခံလေးသာခြားပြီး စောက်ပတ်အုံတစ်လျှောက် လီးတံမာမာကြီးနဲ့ ဖိပွတ်မိနေရာ
“အား… အ… အင်း…”
မေမြတ်တစ်ယောက် အရသာရှိလာသည်။ အဲ့အချိန်မှာ ထိုလူကြီးက အသာပေါင်ကြားမှ သူ့လီးတံကြီးကို ပြန်ထုတ်သွားပြီး မေမြတ်နို့ကိုပဲ ဆက်၍နယ်ပေးနေသည်။
“အ… ဟင့်ဟင်း… ဆက်… ဆက်လုပ်လေ” “ပေါင်ကြားထဲကိုလား..?” “အင်း… ဟုတ်… ဟုတ်တယ်လေ…”
ကောင်မလေးက တဏှာထနေပြီမှန်းသိ၏။ စက်မှုဇုန်က ဈေးပေါတဲ့ ဖာသည်မတွေတောင် စောက်ဖုတ်တွေပါ ကုန်းယက်ပြီး ဘာပဲနေနေ ကွန်ဒုံးမစွပ်ပဲ ဒီအတိုင်း ပလိန်းအလွတ်ကြီး လိုးနေကြ ကူလီထမ်းနေသည့် အညာသားကြီးမို့
“ဘောင်းဘီကြီးနဲ့ထိပြီး လီးထိပ်ကနာလို့… ဆက်လုပ်လို့ မကောင်းဘူး…”
ဆိုပြီး နို့သီးလေးကို ဆိတ်၍ ဆွပြောသည်။
“အ… အား… အဟင်း… အာ့ဆို… ဟိုလေ… ဘောင်းဘီ… ချွတ်… ချွတ်လိုက်မယ်…”
မေမြတ်တစ်ယောက် အပြတ်ဟော့နေပြီမို့ တုန်တုန်ရင်ရင်နဲ့ ပြောသည်။
“ဟဲဟဲ… အင်း… အဲ့ဒါဆိုရင်တော့ ရတယ်”
မေမြတ် အသိစိတ်ထဲမှာ ရမ္မက်စိတ်တွေပဲဖုံးနေပြီမို့ သူမ၏စကပ်အောက်ကို အသာလက်ထည့်ပြီး ဘောင်းဘီလေးအား လိပ်၍ ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ ကာကွယ်ပေးထားသောအောက်ခံဘောင်းဘီလေးက မေမြတ်၏ပေါင်ကြား၌ မရှိတော့၊ မီနီစကပ်အတိုလေး တစ်ထပ်သာ သူမရဲ့တစ်ကိုယ်လုံးတွင် ကျန်တော့သည်။ ထိုလူကြီးက တဆင့်ပြီးတဆင့် အခွင့်အရေးယူလာသည်။
“မထူးပါဘူးကွာ… စကပ်ပါ ချွတ်လိုက်…”
မေမြတ်က မျက်စောင်းလေး လှည့်ထိုးပြီး စကပ်လေးကိုပါ ချွတ်ချလိုက်တော့သည်။ ဖွေးဥ လုံးအိ ပြည့်တင်းပြီး မို့တက်နေတဲ့ မေမြတ်ရဲ့ဖင်ကြီးတွေ ပေါ်လာသည်။
“အားပါး… ရှယ်ပဲ… ဟီး…”
ဆိုပြီး ထိုလူကြီးက မေမြတ်၏ဖင်ကြားထဲ လီးတံကြီးကို ပွတ်ထည့်သည်။ အသားချင်းထိရတော့ နှစ်ယောက်လုံး အရသာရှိသည်။ စောက်ရည်တွေစိုရွှဲနေတဲ့ မေမြတ် အဖုတ်နုတ်ခမ်းလေးတွေ အောက်မှ ဖိကပ်ထားပြီး ထိုလူကြီးရဲ့လီးတံကြီးက ပွတ်ဆွဲသွားသည်။ သူ့ရဲ့ဒစ်ထိပ်ဖူးကြီးက စိမ့်ထွက်နေကြတဲ့ သုက်ရည်ကြည်တွေကလည်း မေမြတ်၏စောက်ဖုတ်နုတ်ခမ်းတွေမှာ ပေလူးနေပါပြီ။ လီးတံကြီးဆီကနေ သွေးတိုးနေတဲ့အပူဓာတ်တွေကို မေမြတ်ခံစားနေရတယ်။
“အား… အင်း… အဟင့်…”
ထိုလူကြီးက မေမြတ်၏နို့တွေကို နယ်ရင်း အသာလေး သူမပေါင်ကြားကို လီးတံကြီးနဲ့ အသွင်းအထုတ်လုပ်၍ ပွတ်ဆွဲပေးနေသည်။ စောက်ရည်တွေနှင့် လရည်ကြည်တွေကြောင့် ပလစ်ပလစ်နဲ့ အသံတွေက ထွက်နေသည်။
“အင်း… အဟင်း… အား… အင်း…”
မေမြတ်တစ်ယောက် နို့တွေကို အနယ်ခံရင်း စောက်ဖုတ်ကိုပါ လီးအချောင်းမာမာကြီးနဲ့ဖိပွတ်မိနေတဲ့အပေါ် အရသာတွေ့နေသည်။ ထို့ကြောင့် သူမ၏ဖင်ကြီးကို အတင်းပင်နောက်သို့ ဖိကပ်ပေးမိနေသည်။ လီးကြီးက အဆုံးထိုးလိုက်ရင် သူမရဲ့ပေါင်တံအရှေ့ကြားမှ ဒစ်ထိပ်ဖူးကြီးက ကျော်ကျော်ပြီး ထွက်လာသည်။ မေမြတ်မှာလည်း ကိုကို့ကို အရွဲ့တိုက်ဖို့လုပ်ရင်း သူမကိုယ်တိုင် စိတ်ပါနေပြီဖြစ်လေသည်။
“အဟင့်… ဦး… ဦးလေး… မြန်မြန်လေး… လုပ်ပေးပါလား… အ…” “နို့ကိုင်နေရတော့ အားသိပ်ထည့်လို့ မရဘူး ခါးကိုင်ပြီး လုပ်ရမလား..?” “အင်းအင်း… လုပ်… လုပ်ပါ…”
အဲ့အခါကြမှ ထိုလူကြီးကလည်း မေမြတ်၏ခါးလေးကို စုံကိုင်ပြီး ဖင်လုံးကြီးတွေကို အိခနဲအိခနဲနေအောင် ဆောင့်တော့သည်။
“ပြစ်ပြစ်… ပြွပ်ပြွပ်…” “အ… အ… အင်း… အအ… အင်းအင်း…”
မေမြတ် တအားကောင်းနေရသည်။ သူမ၏လုံးတစ်ဖွေးဥနေတဲ့ ဖင်ဆုံကြီးကိုပါ အတင်းအနောက်သို့ ကော့ထားမိသည်။ ခဏနေတော့ မေမြတ် တွန့်တက်လာကာ စောက်ရည်တွေ အဖုတ်ထဲက ပန်းထွက်သွားရင်း အပြီးကြီး ပြီးသွားတော့သည်။
“အိုး..! အ… အား…”
သူမရဲ့ပေါင်ကြားနဲ့ လီးကြီးကို အတင်းညှပ်ထားမိသည်။ ပြီးသွားတော့ စိတ်နည်းနည်းပြန်ကျသွားပြီး
“အဟင်း… ရပြီ ဦးလေးကြီး ကျေးဇူးပဲ…”
မျက်နှာချင်းဆိုင် ပြန်ရပ်တော့ သူ့လီးကြီးက တဆက်ဆက်တမတ်မတ်နဲ့ တုန်နေသည်နှင့် မေမြတ်လည်း သနားမိသွားသလို တော်ရုံမပြီးတတ်သည့် လီးမဲမဲကြီးကို သေချာစွာစိုက်ကြည့်မိသည်။ လီးအရင်းပိုင်း၌ လမွှေးအုံမဲမဲကြီးနှင့် လီးချောင်းကြီးအောက်ဖက်ရှိ တွဲလောင်းကျနေသော ဂွေးဥအကြီးကြီးနှစ်လုံးမှာ မနည်းမနှောပေ။ လီးတံကြီးက မပြီးရသေးသဖြင့် တဆက်ဆက်တုန်ခါနေသည်ကို မေမြတ်တစ်ယောက် အသည်းအူယားစဖွယ် မြင်တွေ့နေရသည်။
“ညီမ ပြောသလို လုပ်ပေးတာ ကျေးဇူးပဲ… ခိုင်းစရာတော့ မရှိတော့ဘူး… ဒါပေမယ့်… ညီမမပြန်ခင်… ညီမကိုကြည့်ပြီး လက်နဲ့လုပ်ချင်လုပ်လေ… ညီမကိုယ်လုံးကိုလည်း စောက်ပတ်ကလွဲပြီး ကိုင်ချင်တဲ့နေရာကိုင်”
ထိုလူကြီးက သူမကို စူးစိုက်ကာ ကြည့်ရင်း သူ့ဘာသာသူ လက်နဲ့ လီးတံကြီးအား အသာစထုနေသည်။ ကားခနဲကားခနဲ ပြူးပြဲ၍ ထွက်ထွက်လာသော လီးဒစ်ဖူးကြီးကို မေမြတ် ကြည့်နေရင်း အသည်းယားလာရပြန်သည်။ စောက်ပတ်ထဲက အဲ့ဒီလီးကြီးကို တောင်းဆိုနေပြီး မေမြတ်၏အသိစိတ်က ဘာမှန်းမသိတဲ့ လူကြီးတစ်ယောက်နဲ့ ပလိန်းအလိုးခံဖို့ဆိုတာ မဖြစ်သင့်ဘူးလို့တွေးကာ ထိန်းချုပ်ထားရသည်။
“ကိုင်ချင်တာ ကိုင်ပြီးတော့ နို့စို့ချင်တယ်… ရမလား..? ညီမ…” “အင်း…”
မေမြတ်တစ်ယောက် နို့တော့ အစို့ခံလိုက်ပြီး ထပ်ပြီးသွားရင်များ စိတ်ပြန်ထနေတာတွေ ပြေလျော့သွားလေမလားဆိုပြီး တစ်ထစ်လျော့ကာ စို့ခိုင်းမိသည်။ ထိုလူကြီးက ခုံပေါ်ခြေကားပြီး သူ့လီးတံကြီးကို ကိုင်ထုသည်။ သူမက ထိုလူကြီးရဲ့အရှေ့ ပေါင်ကြားထဲ၌ ဝင်ရပ်ကာ သူ၏ပါးစပ်နားဆီသို့ နို့တွေကိုကော့ပေးလိုက်သည်။ ထိုလူကြီးက ပြွတ်ခနဲ စို့ချလိုက်သည်။ ဘယ်လိုများ စို့လိုက်သည်မသိ၊ နို့သီးဖျားမှ အစို့ခံရသည့် အရသာက မေမြတ်တစ်ကိုယ်လုံးသို့ ပျံ့နှံ့သွားသည်။
“အ… အဟင့်… အို… ရှီး… ကျွတ်ကျွတ်…”
ထိုလူကြီးက မေမြတ်၏နို့အုံတစ်ဖက်ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းဖိစို့နေသည်။ ကျန်တစ်ဖက်ကလည်း နို့သီးခေါင်းကို ဆွ၍ ဆိတ်သည်။ (၅) မိနစ်လောက်နေတော့ သူမလည်း လုံးဝစိတ်ပြန်ထလာရသည်။ လူကြီးက နို့စို့သည့်နေရာတွင် အလွန်ဆရာကျလို့ပဲလား။ မိမိကိုယ်တိုင်ကိုပဲ အထိမခံနိုင်အောင် စိတ်ထစိတ်ကြွ လွယ်နေလို့ပဲလား မေမြတ်မသိ၊ စောက်ပတ်ထဲမှာက အရမ်းယားနေပြီ။
“အ… ဟင်း… ဟင်း… အအ…”
ထိုလူကြီးက ဆယ်မိနစ်လောက် တစ်ဖက်စီ ပြောင်းစို့တော့ သူမလည်း လူကြီးခေါင်းကို ကိုင်ထားမိတော့သည်။
“အား… အ… အဟင့်… အား…”
နို့ကိုင်နေတဲ့ လက်တစ်ဖက်ကို အဲ့ဒီလူကြီးက လွတ်လိုက်ပြီး မေမြတ်ရဲ့ဖင်အိုးကြီးကိုပါ ညှစ်နယ်လာလေသည်။
“အား… အို… အို…”
ထိုလူကြီးက သူ့ရဲ့အမြဲလို ကွမ်းစားထားတဲ့ လျှာကြမ်းကြမ်းကြီးနဲ့ မေမြတ်နို့သီးတွေကို ထိုးကလိရင်း ခပ်နာနာလေး ကိုက်ဆွဲသည်။
“အ… အ… အား… ရှစ်… အား..!”
ကိုကိုနဲ့လိုးတုန်းက မခံစားခဲ့ရသည့် ကာမအရသာတွေကို ဒီလူကြီးနဲ့ကျမှ မလိုးရသေးပေမဲ့လည်း မေမြတ်မှာ ခံစားနေရလေသည်။ မေမြတ် စိတ်တွေ ပြန်ထလာရပြန်သည်။
“ညီမ… ဦးလေး ပြီးရင် ညီမရဲ့ကိုယ်ပေါ်မှာ ပြီးချင်တယ်… ဘယ်နားမှာ ပြီးရမလဲ..?” “အဟင့်… ပြီးလေ… ရတယ်… ဦးလေး… သဘောပဲ…”
ကောင်မလေးက တအားထနေတာသိလို့ လိုးခွင့်မရပေမယ့် ရသလောက်ယူပစ်ဖို့ တွေးထားသည့် ထိုလူကြီးသည် မေမြတ်၏နို့သီးကို ခပ်နာနာလေး ဖိကိုက်လိုက်ပြီး ဖောက်ခနဲ လွတ်လိုက်သည်။
“အ… အ… အမလေး..!”
တဆက်တည်းပင် ထိုလူကြီးက မေမြတ်ရဲ့ဖင်ကို ညှစ်ကိုင်နေတဲ့ သူ့လက်အား လွတ်ပြီး နို့သီးကိုတော့ မလွတ်ပဲ ဆွဲလိမ်ထားရင်း
“စောက်ပတ်အဝမှာ ပြီးချင်တယ် ရလား..?”
ဟု မေးလာတော့သည်။
“အ… အ… အဟင့်…”
နို့သီးဖျားက ပူရှိန်းတဲ့အရသာကို ခံစားရင်း မေမြတ်တစ်ယောက် ခဏငြိမ်သွားမိသည်။ သူမကြည့်ဖူးခဲ့တဲ့ အပြာကားတွေထဲမှာဆို မင်းသားက ပြီးခါနီးပြီဆိုရင် မင်းသမီးရဲ့စောက်ပတ်ထဲကနေ သူတို့လီးကို ဆွဲထုတ်ပြီး စောက်ဖုတ်ပေါ်မှာ လရည်တွေ ဖြန်းချတာဖြစ်သည်။ အဲ့ဒီလိုမျိုး ဒီလူကြီးကလည်း လုပ်ချင်နေတာပဲ ဖြစ်မည်ဟု မေမြတ်လည်း ဖြည့်တွေးလိုက်မိသည်။ ထိုအချိန် လူကြီးက မေမြတ် နို့သီးအား လိမ်ဆွဲထားသည့် သူ့ရဲ့လက်ကို အားပိုထည့်ပေးလိုက်သည်။ ထိုအခါ မေမြတ် စောက်ခေါင်းထဲက ပိုယားလာ၏။
“အား… အဟင့်… ပြီး… ပြီးလေ…”
လူကြီးက မြေခွေးပြုံးကြီး ပြုံးလိုက်သည်။
“ဟီး… ကောင်မလေး အတော်ထနေပြီပဲ…” “ကဲ… ဒါဆို ထိုင်လိုက်…”
ဆိုပြီး သူအရက်ထိုင်သောက်နေတဲ့ခုံပေါ်မှာ ထိုင်ခိုင်းသည်။ ပြီးတော့မှ မေမြတ်ရဲ့ပေါင်လေးကို ကားခိုင်းထားကာ တကောက်ကွေးမှ လက်နဲ့ကိုင်ပြီး ဖြဲခိုင်းထားစေသည်။ မေမြတ်လည်း စောက်ပတ်ထဲကနေ အရမ်းရွပိုးထပြီး ယားနေပြီမို့ အသိစိတ်လွတ်ကာ ကိုယ့်ပေါင်ကို ဖြဲပေးထားသလို ဖြစ်နေ၏။ သူမရဲ့အဖုတ်လေးက ဖြူဥကာ ဖောင်းကားစိုရွှဲနေသည်။ အဖုတ်ရဲ့နုတ်ခမ်းသားတွေက မစေ့တစ်စိလေး။ ထိုလူကြီးက ဖြဲထားပေးတဲ့ မေမြတ်ရဲ့ပေါင်ကြားထဲမှာ ဝင်ရပ်လာပြီး သူ့လီးတံကြီးကိုကိုင်ကာ တဖြောင်းဖြောင်းနဲ့ထုတော့သည်။ သူ့ပုံစံကြီးက မေမြတ်၏စောက်ဖုတ်လေးကို စူးစိုက်၍ ကြည့်နေကာ စိတ်နှစ်ပြီးတော့ ထုနေပုံရသည်။ သူသည် ယခင်က တဗိုက်ပြီး တဗိုက်ကြီးနေကြသည့် ရွက်ကြမ်းရေကျိုရုပ် မိန်းမနှစ်ယောက်နှင့် အပေါစားဖာသည်မများကိုသာ လိုးခဲ့ဖူးသူဖြစ်သည့်အလျှောက် အခုလို ကောင်မလေးချောချောလေးနဲ့ ထိတွေ့နေရတာ ကြာပြီမို့ သိပ်မကြာလိုက်ပဲ ပြီးတော့သည်။
“အား..! ပြီးပြီ… အ… ကောင်းလိုက်တာ…”
ဆိုပြီး ရှေ့သို့ ဆက်ကနဲတိုးကာ အဖုတ်ဝတွင် သူ့ဒစ်ထိပ်ဖူးကြီးနဲ့ ဖိကပ်ပြီး လရည်တွေ မေမြတ်၏စောက်ဖုတ်ထဲသို့ ရောက်အောင်ပန်းထည့်ပစ်တော့သည်။ ပူခနဲပူခနဲ အဝမှာ လရည်တွေ ပန်းဝင်နေတာကို မေမြတ်လည်း ခံစားနေရသည်။ မေမြတ်ထင်ထားခဲ့သလို အောကားတွေထဲအတိုင်း စောက်ဖုတ်ပေါ်မှာ ပန်းချခြင်းမဟုတ်ပဲ၊ သူမစောက်ခေါင်း၀ကို သူ့ဒစ်ဖူးကြီးနဲ့ မသွင်းရုံတမယ် တေ့ဖိပြီး စောက်ခေါင်းထဲသို့ လရည်တွေ တဗျစ်ဗျစ်နဲ့ ပန်းထည့်နေခြင်းပင် ဖြစ်ပါသည်။
“အို… အို… အား… အဟင်း… ဟင်း…”
မေမြတ်တစ်ယောက် ငြီးပင်ငြီးမိသွားသည်။ ထိုလူကြီး၏လရည်တွေက များလှသည်။ ဆယ်ခါထက်မနည်း ငေါ့ကနဲငေါ့ကနဲဖြင့် ပန်းထည့်နေခြင်းဖြစ်သည်။ စောက်ပတ်ဝမှာ သေချာဖိထောက်ကာ ပန်းထုတ်ပစ်တာမို့ စောက်ခေါင်းထဲကို ဝင်ကုန်သည်။ အရှိန်နဲ့ အတွင်းထဲထိ ပန်းဝင်နေတာ ခံစားမိသည်။ မေမြတ်ရဲ့စောက်ပတ်ထဲကို တစ်စက်မကျန် တေ့ပြီး ပန်းထည့်ကာ အသာခွာသွားသည်။
မလိုးရပေမယ့် စောက်ပတ်လေးကို တေ့ပြီး သူ့လရည်တွေ ပန်းထည့်လိုက်ရတာလည်း ကျေနပ်ဖို့ကောင်းသည်။ ခပ်ချောချောခပ်ငယ်ငယ် ကောင်မလေး၏အဖုတ်ထဲကို သူ့လရည်တွေ ဝင်သွားတာက အားရစရာ၊ ကျေနပ်စရာဟု ထိုလူကြီးမှာ တွေးနေသည်။
“အဟင့်… ဟင့်… ဝင်ကုန်ပြီ…”
မေမြတ် သူမ၏စောက်ပတ်ဝမှ စီးကျလာတဲ့ လရည်တွေကို ကြည့်ရင်းပြောမိသည်။ ခုလို စိတ်အရမ်းထနေတဲ့အချိန် သူစိမ်းယောက်ျားတစ်ယောက်၏ လရည်တွေအများကြီးနဲ့ ပန်းထည့်ခံရတာက မေမြတ်ရဲ့စိတ်တို့ကို အရမ်းပိုပြီး ထကြွစေသည်။ လူကြီးကတော့ သူမရဲ့ဘေးမှာထိုင်ရင်း အမောဖြေနေသည်။ ထိုလူကြီး ပြီးသွားပေမယ့် သူမအဖို့ကတော့ ထပ်မပြီးရသေးဘူး။
သူ့လရည်တွေလည်း စောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်နေပြီမို့ မထူးတော့။ သူမ အသာ ထိုလူကြီး၏ပေါင်ပေါ်တွင် တက်ထိုင်လိုက်သည်။ သူမ၏ဖင်အိအိကြီးတွေက ထိုလူကြီးရဲ့ပေါင်ခြံကို အိခနဲ ဖိမိကြသည်။
“ဟင်း… ဟင်း… နို့နယ်ပေးပါဦး…”
ဆိုပြီး မေမြတ် ချိုင်းလေးကို ဟပေးသည်။ ထိုလူကြီးကလည်း အသာစ၍ နယ်ပေး၏။ ထိုလူကြီးက သူ့ပေါင်ကို ကားပေးလိုက်တော့ မေမြတ်ရဲ့ဖင်ကြီးတွေက သူ့ပေါင်ကြားထဲ အကုန်ရောက်လာပြီး လီးတံမဲမဲကြီးကို ဖိမိနေသည်။ မေမြတ်ကလည်း ထိုလူကြီးရဲ့လီးတံမဲကြီးကို သူမ၏ဖင်ကြီးနဲ့ ဖိကြိတ်ပေးနေတာမို့ (၅) မိနစ်လောက်နဲ့ လီးတံကြီးက ပြန်လည်၍ မာတောင်ထလာသည်။
“အယ်… ပြန်မာလာပြီ… ခိခိ…” “ညီမရဲ့ဖင်အိအိကြီးတွေနဲ့ ကြိတ်နေတာကို ပြန်မာလာမှာပေါ့… ဟဲဟဲ…” “ခိခိ… ညီမရဲ့ဖင်ကြီးတွေက လှလား..?” “အင်း… လှတယ်… အိတင်းပြီး… လုံးကားတစ်နေတာပဲ… ရှယ်ပဲ…” “ကြိုက်လား..?” “အင်း… သိပ်ကြိုက်တာပေါ့…”
စိတ်အရမ်းထနေသည့် မေမြတ်က သူမ၏ခေါင်းကို အနောက်သို့လှည့်ပြီး ထိုလူကြီးရဲ့နားရွက်နားသို့ သူမနုတ်ခမ်းလေး ကပ်ကာ
“အဲ့ဖင်ကြီးတွေကို… လေးဘက်ထောက်ပြီး ကုန်းပေးရင်… ဘာလုပ်မှာလဲဟင်..?”
မေမြတ်၏အပြောကြောင့် လီးတံကြီးပင် ဆက်ခနဲဆက်ခနဲ တောင်မတ်သွားသည်။
“ဟွင်း… အားရပါးရ ဆောင့်လိုးပစ်မှာပေါ့”
ဒီတစ်ခါ အဖုတ်ထဲ ဆစ်ခနဲဖြစ်သွားရတာက မေမြတ်ရယ်ပါ။ နှုတ်ခမ်းလေးကိုက်ပြီး အသာထကာ အောက်ကကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ လေးဘက်ကလေးထောက်ပြီး ဖင်ကြီးကိုပါ ကော့တင်ပေးလိုက်တော့သည်။ မေမြတ်၏အသိစိတ်တို့ကို တဏှာစိတ်ရိုင်းတို့က လုံးဝဖုံးလွှမ်းသွားချေပြီ။ ဘာပဲဖြစ်နေနေ ဘာတွေဖြစ်လာဖြစ်လာ၊ မေမြတ် အခု ဒီလူကြီးရဲ့လီးတံကြီးနဲ့ အလိုးခံမှရမည်။ အဖုတ်ထဲက အရမ်းယားယွနေသည်။
ကာမဆက်ဆံခြင်း
စောက်ဖုတ်ကြီးက စိုရွှဲဖောင်းကားနေသည်။ လူကြီးက ထလာခါ စောက်ဖုတ်အဝလေးကို လီးဒစ်ကြီးနဲ့ ဖိကပ်တေ့ထားပြီး မေမြတ်၏စောက်စိပြူးပြူးလေးအား ကလော်လိုက်၊ ပွတ်ဆွဲလိုက်ဖြင့် ဆွနေသေးသည်။
“ညီမ… ဦးရဲ့လီးတံကြီး ထည့်ပေးရမှာပေါ့… ဒါနဲ့… ကွန်ဒုံးမပါဘူးနော်… ဟီးဟီး… ဘယ်နဲ့ရရဲ့လား..? မရရင်လည်းပြော…” “အို… အဟင့်… ဦးရယ်… ထည့်လိုက်ပါတော့ သွင်းပေးပါတော့နော်… ညီမကို… မညှင်းဆဲပါနဲ့… ကျွတ်စ်… ရတယ်… လိုးပါရှင်…”
ထိုအခါကြမှ အဲ့ဒီလူကြီးက သူ့လီးဒစ်ကြီးကို မေမြတ်စောက်ခေါင်းထဲသို့ တဖြည်းဖြည်းထိုးထည့်လိုက်တော့သည်။
“ဗွိ… ဗွိ… ပြစ်…” “အ..! အ… အား…”
လီးတံကြီးက ကိုကို့သုံးဆလောက်ရှိတော့ ပြည့်ကျပ်နေသည်။ မေမြတ်စောက်ဖုတ်ကြီးကလည်း ဖောင်းထလာရသည်။ လီးတံကြီးလုံးပတ်က အရမ်းကြီးနေလို့ စောက်စိကိုပါ ဖိပွတ်မိနေသည်။
“ပြိ… ဗျစ်… ဗျစ်… ဗွတ်…” “အ… အား… အ…အ… အား…”
မေမြတ်အဖို့ တဏှာအရမ်းထနေချိန်မှာ ကြီးမားတဲ့လီးတံကြီးက စောက်ခေါင်းထဲကို အတွင်းသားနုနုလေးတွေပါ ဖိကြိတ်ပြီး ဝင်လာတာ အရမ်းခံလို့ကောင်းနေသည်။ ပေါင်လေးပါ တဆက်ဆက်တုန်နေရှာသည်။ ကိုကို့လီးက (၄) လက်မသာသာပဲ ရှိတာမို့ ထိုလူကြီးရဲ့လီးတံကြီးမှာ တစ်ဝက်ခန့်လောက်ဝင်ပြီးသည်နှင့် မေမြတ်၏စောက်ခေါင်းလေးကလည်း တစ်ခါမှ အချဲ့မခံရသေးတာမို့ ကျပ်ညှပ်နေလေသည်။
“အ… အား… အမလေး… ကျွတ်ကျွတ်…” “ဟား… အာ့ပါးပါး… ကောင်းလိုက်တဲ့… စောက်ဖုတ်လေး… ရှီးးး”
ကောင်မလေး၏အဖုတ်လေးမှာ သူ့လီးကြီးစထည့်ကတည်းက ကျပ်ထုပ်နေသေးတာကို ခံစားမိတော့ အလိုးခံဖူးပေမယ့် လီးတံခပ်သေးသေးနဲ့သာ ခံဖူးမှန်းသိသာသည်ဟု ကူလီသမား အညာသားကြီးက သိနေသည်။ အခု သူ့လီးတံကြီးမှာ ကောင်မလေး၏စောက်ခေါင်းထဲ၌ တစ်ဝက်ကျော်လာသည်နှင့် သိသိသာသာ ပိုပြီး ကျပ်ညှပ်နေရာ လီးနဲ့အကြိမ်ရေများများ မထိတွေ့ဖူးသေးတဲ့နေရာလေးမှန်း သိသာသည်။ ထို့ကြောင့် အညာသားကြီးက ကောင်မလေး၏ခါးကို သေချာကိုင်ကာ ဖင်ကိုရှုံ့၍ အားနဲ့ဖိဆောင့်ပေးလိုက်တော့သည်။
“ဗျိ… ဗျစ်… ဗျစ်… ပြစ်… တစ်တစ်… ဗျိ… ဘွတ်… ဖောက်…” “အား… အား… အား… အ… အ…”
မေမြတ်ရဲ့လုံးဝန်းတစ်ထွက်နေတဲ့ ဖင်ဆုံကားကားကြီးတွေနဲ့ ထိုလူကြီး၏ပေါင်ခြံတို့ဖိကပ်မိသွားကြရအောင်ပင် လီးတံကြီးက အဆုံးဝင်သွားတော့သည်။ ထိုလူကြီး၏လီးတံကြီးထိပ်ဖူးမှ လီးဒစ်ပြဲကြီးကလည်း မေမြတ်ရဲ့သားအိမ်ဝလေးထဲသို့ ဇိခနဲတိုးဝှေ့ဝင်လာသည်။ ကိုကိုနဲ့လိုးခဲ့ကြစဉ် အချိန်တွေတုန်းက မေမြတ်မခံစားခဲ့ဖူးသည့် သားအိမ်ဝ၌ ဒစ်လာစိုက်ထည့်သော ကာမအရသာကြီးကို အီစိမ့်စွာ ခံစားနေရချေပြီ။ လူကြီးကတော့ သူမ၏ခါးလေးကို ကိုင်ကာ သူပြောခဲ့သည့်အတိုင်းပင် အားရပါးရကြီး ဆောင့်လိုးတော့သည်။
“ဖောင်း… ဖောင်း… ပြစ်… ပြစ်… စွိ… စွိ… ဗျစ်… ဘွတ်… ဘွတ်…” “အ… အား… အ… အ… အမေ့… အား…”
မေမြတ်တစ်ယောက် စောက်ဖုတ်တစ်ခုလုံး ထူပူနေအောင် အရသာရှိလှသည်။ မေမြတ်နာလည်း နာ၊ ကောင်းလည်းကောင်း၊ အလိုးခံနေရတာကိုက အသိစိတ်လွတ်အောင်ပင် အရသာတို့မှာ ထူးခြားဆန်းပြားနေရသည်။ ကူလီထမ်းသည့် အညာသား အလုပ်ကြမ်းသမားကြီးက သူမ၏ဖင်ဖြူဖြူ လုံးလုံးတင်းတင်းကြီးတွေကို အိခနဲအိခနဲနေအောင် အားရပါးရ ဆောင့်၍ ဆောင့်၍ လိုးသည်။ လီးတံကြီးက အရမ်းကြီးပြီး စောက်ဖုတ်က ကျဉ်းကျပ်နေလို့ လီးထိုးသွင်းလိုက်တိုင်း အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေ လိပ်ဝင်သွားပြီး လီးပြန်ထုတ်တဲ့အခါ အတွင်းသားရဲရဲလေးတွေကပါ ကပ်ကပ်ပြီး ပါလာကြသည်။
“အ… အား… အင်း… အမလေးးး အား..!”
မေမြတ် ခါးလေးကိုခွက်ချကာ ဖင်ကြီးကိုပင့်တင်ပေးပြီး ခေါင်းလေးခါရမ်းနေအောင်ခံစားနေရသည်။ ထိုလူကြီး၏လီးတံကြီးက သူမ၏အတွင်းသားလေးတွေကို ထိထိမိမိဖိကြိတ်ပေးနေတော့ စောက်ခေါင်းအထဲမှာ ထူပူနေသည်။ လူကြီး၏လိုးချက်တိုင်းတွင် မေမြတ်ရဲ့သားအိမ်ဝကို သူ့လီးဒစ်ဖူးကြီးက လာလာစိုက်နေတော့သည်။ ကိုကို့ထက် (၃) ဆလောက်ရှိတဲ့ လီးတံကြီးနဲ့ လိုးခံရတာ မေမြတ်အဖို့ ကာမအရသာသည် (၃) ဆမက ကောင်းလှ၏။ အညာသားကြီးကလည်း ကောင်မချောချောလေး၏ ဖြူဖွေးဥထနေတဲ့ ဖင်လုံးတစ်တစ်ကြားထဲက စောက်ဖုတ်လေးထဲသို့ သူ့လီးတံမဲမဲကြီးနဲ့ လိုးနေတာကို အရသာခံ၍ စူးစိုက်ကြည့်ရင်း အားရပါးရပစ်ဆောင့်နေတော့သည်။
“ဖုန်း… ဖုန်း… ဖောင်း… ဖောင်း… ဖောက်…” “အား… အား… အို… အမေရေ… အ…” “ဖောက်… ဗျစ်… ဘွတ်… ဘွတ်… ဇိ… ဇွိ…” “အား… အား… အ… အ… ကျွတ်ကျွတ်…”
လီးတံကြီးက စောက်ပတ်ထဲကို မညှာမတာလိုးဝင်နေပြီး လီးကြီးပြန်ထုတ်လိုက်တိုင်း အဖုတ်အတွင်းသားတွေမှာ ပြဲခနဲပြဲခနဲ လန်လန်ထွက်လာသည်။ လီးတံမဲမဲကြီးမှာ တစ်ချောင်းလုံးတွင် စောက်ရည်တွေစိုရွှဲကာ လီးကြီးအရင်းပိုင်းတွင် အမြုပ်လေးတွေပါ ကပ်နေကြသည်။ (၅) မိနစ်ခန့် အားရပါးရထိုလူကြီးက လိုးပေးသောအခါ မေမြတ်ကော့ပြန်၍ တစ်ချီ ထပ်ပြီးသွားတော့သည်။ အရင်က ကိုကိုနဲ့မေမြတ်တို့ လိုးကြတိုင်း စောက်စိကို ကလိခံရလျှင်သာ ပြီးခဲ့ဖူးပြီး ခုမှ လိုးနေရင်း ပထမဆုံးအကြိမ် ပြီးဖူးခြင်းဖြစ်သည်။ စောက်စိကို ကလိပြီး ပြီးတာထက် ပိုကောင်းသည်။ အဖုတ်၏အတွင်းသားတွေ ဆတ်ဆတ်တုန်ကာ အထဲမှ လီးတံကြီးအား ရှုံ့ခနဲရှုံ့ခနဲ ညှစ်ဆွဲပေးရင်း စောက်ရည်တွေဖြန်းချပေးမိခြင်းဖြစ်သည်။ မေမြတ်၏ခေါင်းလေးပင် ကော့တက်လာရကာ သူမရဲ့ပေါင်တံလေးတွေပါ တဆက်ဆက်တုန်ပြီး
“အား… အား… အမလေးးး အားးး အား… အ… အား… ကောင်းတယ်… အဟင့်… အ… ရှီးးး ကောင်းလိုက်တာ… အား…”
အညာသားကြီးက ကောင်မလေး ပြီးနေတုန်း တဖြည်းဖြည်းနဲ့ နှစ်ချက်လောက် ဖိလိုးပြီး သူ့လီးကြီးကို တဆုံးသွင်းကာ ဖိကပ်ထားလိုက်သည်။ ကောင်မလေးက ပြီးနေလို့ သူမ၏အတွင်းသားတွေ ကြုံ့နေတာကိုပဲ အရသာခံပြီး လီးကြီးအား စိမ်ထားသည်။
နောက်ဆက်တွဲအခြေအနေ
ကောင်မလေးပြီးတာ တော်တော်ကြမ်းသည်။ တွန့်လိမ်ပြီး တစ်မိနစ်ခန့်လောက် ကြာသည်။ ပြီးမှ ငြိမ်သွားသည်။
ထိုလူကြီးက သူ့ရဲ့လီးတံကြီးကို မေမြတ်၏စောက်ပတ်ထဲမှ အကုန်ဆွဲထုတ်လိုက်ရာ ပလွတ်ခနဲ ကျွတ်ထွက်သွားပြီး စောက်ပတ်အတွင်းသားနီနီလေးတွေကပါ လန်ထွက်ကာ ဟပြဲလေးဖြစ်နေသည်။ ထိုလူကြီးက မေမြတ်၏လမ်းကြောင်းပွင့်နေတဲ့ အဖုတ်အဝလေးကို (၂) လက်မအကွာလောက်ကနေ ချိန်ပြီး ပြန်၍ ထိုးသွင်းပစ်လိုက်သည်။
“ဘွတ်… ဘု… ဗွတ်…” “အား..!”
လီးတစ်ချောင်းလုံး ကျွတ်အောင်ဆွဲထုတ်ပြီး အဝေးမှအရှိန်ယူကာ ဆောင့်လိုးပစ်တာမို့ ရက်စက်ရာကျပေမယ့် အညာသားကြီးအဖို့ အလကားလိုးနေရပြီး နောက်လိုးရမလား၊ မရဖူးလားဆိုတာ မကြိမ်းသေတာကြောင့် အားမနာပဲ ဇွတ်ဖြုတ်နေခြင်းဖြစ်သည်။
“ဘွက်… ဗွက်… ဘု… ဖောင်း…” “အု..! အား..! အား..!” “အာ့… ပြွတ်… ဖောင်း… ဗြစ်…” “အား..! သေပါပြီ… အား… အမလေးးး”
ဆယ်ချက်ခန့်သာ အဲ့ဒီလိုမျိုး ဆောင့်ဆောင့်၍ လိုးပေးလိုက်ရသေးသည်။ ကောင်မလေး၏စောက်ပတ်လေးက သိသိသာသာ ပြဲလန်လာသည်။ စလိုးတုန်းက စေ့ကပ်နေကြတဲ့ အဖုတ်နုတ်ခမ်းသားတွေမှာ ဘေးဖက်ကို လန်ထွက်လာကာ အတွင်းသားနီလေးတွေပါ ပြဲလန်သွားသည်အထိ အညာသားကြီးရဲ့လီးတံမဲမဲကြီး၏ လိုးအား၊ ဆောင့်အားတို့က ပြင်းထန်လှသည်။ ကောင်မလေးရဲ့စေ့ကပ်နေတဲ့ အဖုတ်လေးကို သူ့မျက်စိရှေ့မှာတင် ပြဲလန်သွားအောင် လိုးပြီး ဖျက်စီးလိုက်ရလို့ အညာသားလူကြမ်းကြီးက အားပိုတက်ကာ အဖုတ်ဝနဲ့ (၂) လက်မအကွာမှ ဆောင့်လိုးရာကနေ သူ့လီးတံကြီးအား တစ်ထွာလောက်အကွာထိ ဆွဲထုတ်၍ အရှိန်ပြင်းပြင်းပင် ပစ်ပစ်ဆောင့်တော့သည်။ မေမြတ်ခမျာ သားအိမ်လေးပါ နင့်ခနဲနင့်ခနဲနေအောင် အောင့်တက်သွားပြီး ဖိဖိစီးစီးကြီး အလိုးခံနေရလေသည်။
“စွတ်… စွတ်… ဘွတ်… ဘွက်…” “အား..! အမေရေ… အ… အား… ဟင့်…”
ထိုလူကြီး အဲ့ဒီလိုမျိုး ဆောင့်ဆောင့်လိုးတာငါးချက်သာ ရှိသေးသည်။ မေမြတ်လည်း ကြမ်းတမ်းစွာ ကာမဆက်ဆံရမှုကို နှစ်သက်မိသူတစ်ဦး ဖြစ်နေသည်ထင့် တစ်ချီထပ်ပြီးပြီးရပြန်သည်။
“အ..! အား… အိုး..! အမလေးးး ပြီးပြန်ပြီ… အ… အ… ကောင်းလိုက်တာ… အ… အား..! ဦးလေးရယ်… အို…”
မေမြတ်တစ်ယောက်မှာ တစ်ချီပြီးလေလေ တစ်ခုခုလိုနေပြီး ထပ်ခံချင်နေသေးသလိုမျိုး ဖြစ်နေရသည်။ အခုလည်း ထိုလူကြီး၏လီးတံကြီးကို သူမစောက်ခေါင်းအတွင်းသားတွေနဲ့ ညှစ်ညှစ်ပေးနေလိုက်သည်။
“ညှစ်လှချည်လား… ဟမ်… နင့်ကြည့်ရတာ မဝသေးတဲ့ပုံပဲ… အေး… ကြိုက်တယ်… ငါက ဒါမျိုးကိုမှ အသားကုန်လိုးချင်နေတာဟ… နင့်စောက်ပတ်ထဲကို… ငါ့လရည်တွေထပ်ပြီး ပန်းထည့်ပေးရမယ်ထင်တယ်နော်… ဟူးးး ကြည့်ပါဦး… နင့်စောက်ဖုတ်တော့ ပြဲလန်နေပြီ… ဆက်လိုးရမလား..?” “အ… ရ… ရတယ်… ပြဲပစေ… အ… အင်း… ဦးလေးပြီးအောင်သာ ဆက်တိုက်လိုးပေးပါ ထပ်ထည့်ပေး… ညီမစောက်ပတ်ထဲမှာပဲပြီး… လရည်တွေ ထပ်ပန်းထည့်ပေး… အ…”
ဒီတစ်ခါတော့ အညာသားလူကြီးသည်လည်း မညှာတော့ပါ။ မေမြတ်၏ပြီးနေရင်းအတိုင်း ဆက်တိုက်ကြီး ပစ်လိုးနေသည်။ မေမြတ်၏ပြဲလန်နေတဲ့ အဖုတ်လေးကို ထိုလူကြီးက (၁) ထွာအကွာမှ မနားတမ်း ဆောင့်ဆောင့်ပြီး လိုးနေလို့ မေမြတ်စောက်ရည်တွေကလည်း ပေါင်ခြံထိပါ တက်စင်ကုန်ပြီး စိုရွှဲနေသည်။ လီးမွှေးတွေရော အဖုတ်မွှေးတွေကပါ အဖြူအမြုပ်တွေနဲ့ ပေပွနေကြသည်။
တကယ့်ကို လိုးနိုင်တဲ့လူကြီး (၁၀) မိနစ်နီးပါးလောက်ကို အင်တိုက်အားတိုက် အဲ့ဒီလိုနည်းနဲ့ ဆက်တိုက်လိုးနေရာ မေမြတ် သုံးခါမြောက် ထပ်ပြီးရသည်။ မေမြတ်၏စောက်ပတ်လေးမှာလည်း လီးတံအကြီးကြီးနဲ့ လိုးဆောင့်မှုဒဏ်တွေကြောင့် ပြဲလန် ဗွက်ပေါက်နေရှာပြီ။
“ဖောက်… ဖောက်… ဖန်း… ဖန်း… ဖန်း…” “အာ့… အာ့… ဟားးး လာပြီဟေ့… အီးရားးး အူးးး အာ့ပါးပါး… ရော့… ရော့… အ…”
ထိုလူကြီးကလည်း အသားကုန် အားကုန်ထိ မနားတမ်း ပစ်ဆောင့်လိုးပြီးနောက် သူ့ရဲ့လီးတံကြီးကို မေမြတ်စောက်ခေါင်းထဲတွင် အဆုံးထိ ဖိကပ်ထားပြီး သားအိမ်ခေါင်းအဝအထဲသို့ ဒစ်ထိပ်ကြီးနဲ့ဖိစိုက်ထည့်ထားကာ လရည်ပူပူ အပျစ်အဖတ်တွေ တရှိန်ထိုးကြီး တဖြောဖြော ပန်းထည့်လိုက်တော့သည်။
“အ… အ… ဝင်ကုန်ပြီ… အဟင့်… ဟင့်… အင်း… အား… အား… အိုး…”
မေမြတ်၏သားအိမ်တစ်ခုလုံး ပူခနဲပူခနဲဖြစ်ဖြစ်သွားရပြီး အရသာထူးတစ်ခုကပါ သူမကိုယ်ခန္ဓာတွင်းမှ စိမ့်တက်လာရသည်။
“အေး… အာ့… အ… မလှုပ်နဲ့ ညီမ… အင့်… အင့်… ထွက်နေတုန်းပဲ… ရှီးးး” “အို… အို… ဟုတ်ပါ့… များလိုက်တာရှင်…”
ထိုလူကြီးက ပထမတစ်ချီ မေမြတ်ရဲ့အဖုတ်အဝမှာ တေ့ထောက်ပြီး ပန်းထည့်သွားသလို၊ အခု ဒုတိယအချီ သားအိမ်ဝထဲ ဒစ်စိုက်ရင်း ပန်းထည့်နေတဲ့ သုတ်ရည်ပူပူတွေကလည်း ပထမအကြိမ်ကလိုပဲ ဆယ်ခါလောက်အထိ တငေါ့ငေါ့နဲ့ တစ်စက်မကျန် ပန်းထည့်နေ၏။ လရည်တွေ ပန်းထည့်ပြီးတော့ ထိုလူကြီးက မေမြတ်ရဲ့ကိုယ်ပေါ်မှာ ကပ်ပြီးဖက်ထားရင်း မှိန်းမောကာ ဇိမ်ယူနေတာပေါ့။ ပြီးတော့မှ မေမြတ်ရဲ့ပါးလေးကို ရွတ်ခနဲ နမ်းလိုက်ပြီး သူ့လီးတံကြီးကိုပါ အဖုတ်ထဲက ဘလွတ်ခနဲအသံမြည်အောင် ဆွဲထုတ်သွားလေသည်။ ထိုအခါ ထိုလူကြီးရဲ့လရည် အပျစ်အနှစ်တွေနဲ့ မေမြတ်၏စောက်ရည်တွေကလည်း ဟပြဲလေးဖြစ်သွားပြီဖြစ်သည့် အဖုတ်ဝမှ လျှံ၍ စီးကျလာကြသည်။ သူမ၏ကိုကို့ကို အရွဲ့တိုက်ကာ စရိုက်ရပ်ကွက်တစ်ခုသို့လာ၍ လက်စားချေခဲ့မိသော မေမြတ်၏စောက်ပတ်လေးကတော့ ပုံစံပျက်ကာ ပြဲလန်ပြီး ဗွက်ပေါက်သွားတော့လေသည်။ သို့ပေမဲ့ မေမြတ်တစ်ယောက် ကျေနပ်စွာပြုံးနေမိသည်။ သူမအနေဖြင့် အခုထိတော့ နောင်တမရသေးပါ။ အခုလို လိုးပေးခဲ့သည့် လီးတံအကြီးကြီးပိုင်ရှင် ကူလီအထမ်းသမားအညာသားကြီးကိုသာ စွဲလမ်းမိသွားရင်း နောင်လည်း ကြုံသလို ဆာသလို လာလာ၍ အလိုးခံဦးမည်ဟု တွေးနေပါတော့သည်။
ပြီးပါပြီ။
➡️တင်ထားပြီးသမျှ အပြာစာအုပ် အောစာအုပ်များ စာရင်းကြည့်ရန်နှိပ်ပါ။⬅
