ညက တစ်ညလုံး အိပ်မရတာ အတော်ကို ဆိုးတယ်ရှင်။ အိမ်ထောင်သည်ဘဝမို့ အလိုလို တောက်လောင်လာတဲ့ ကာမမီးကို ငြိမ်းမရတဲ့ ခံစားချက်ပေါ့။ ကျွန်မနာမည်က ဇာဇာလှိုင်ပါ။ အသက်က ၃၇ နှစ်ထဲမှာ၊ အိမ်ထောင်ရှိတယ်။ အိမ်မှာပဲ ကုန်စုံဆိုင်လေး ဖွင့်ထားတာပါ။ အလှကုန်ပစ္စည်းတွေရော၊ မုန့်မျိုးစုံရော၊ အဝတ်အထည်တွေအပါအဝင် အစုံရောင်းတယ်။ ကျွန်မရဲ့ယောကျ်ားက ကိုအောင်ထွေး၊ သူ့အသက်က ၄၂ နှစ်ထဲမှာ ကျွန်မထက် ၅ နှစ်တည်းကြီးပေမယ့် ဆီးချိုဝင်တော့ လူကပါ တဖြည်းဖြည်းပိန်လာပြီး အားအင်မရှိတော့သလိုပဲရှင်။ မရှက်တမ်းပြောပြရရင် ကျွန်မတို့ မလိုးဖြစ်တာက ၆ လလောက်ရှိပြီ။ အိမ်ထောင်စကျခါစတုန်းက ကိုထွေးနဲ့ မီးကုန်ယမ်းကုန် လိုးခဲ့တဲ့ ကျွန်မ ညဘက်ဆိုရင် သွေးသားဆန္ဒတွေ ထကြွတောင်းဆိုတော့တာပဲ။ ကိုထွေးက အရင်ကိုယ်ပိုင်ကားဝယ်ပြီး မြို့ထဲမှာပဲ ကယ်ရီလိုက်တာ။ သူရောဂါဖြစ်တော့ ကားရောင်းပြီး ရတဲ့ငွေ ဘဏ်အပ်၊ ဘဏ်တိုးယူနေတာပေါ့။ စီးပွားရေးက အဆင်ပြေပါတယ်ရှင်။ ကျွန်မအဆင်မပြေတာက အိမ်ထောင်ရေးသုခပဲ။
ညပိုင်း အိပ်ယာထဲ ဖုန်းဖွင့်၊ အောကားကြည့်၊ လက်နဲ့ပဲ အာသာဖြေနေရတာပေါ့။ တရေးနိုးတော့လည်း မနေနိုင်တာနဲ့ ကိုထွေးရဲ့ပုဆိုးလှန်ပြီး လီးစုပ်ပေးလိုက်တယ်။ (၁၀) မိနစ်လောက်ထိ စုပ်တာကို လီးကမာတယ်ဆိုရုံလေးပဲ ကျွန်မပါးစပ်က ထုတ်တာနဲ့ ပြန်ပျော့ကျသွားတာ။ ကျွန်မမှာလည်း စိတ်ဓာတ်တွေ ကျလာရတယ်။ ဒီ (၆) လအတွင်း (၃) ခါပဲ အလိုးခံလိုက်ရတာကိုး။ ကိုထွေး ကျွန်မကို လိုးတော့လည်း ခဏနဲ့ သူ့လီးက ပျော့ပျော့ပြီး ကျွတ်ထွက်သွားတော့တာပဲ။
ကိုထွေးက တစ်ခုတော့ ကောင်းပါတယ်။ မလိုးနိုင်တော့ပေမယ့် ကျွန်မရဲ့စောက်ပတ်ကိုတော့ အမြဲယက်ပေးပါတယ်။ ဒါပေမယ့် လီးဝင်ဖူးတဲ့ စောက်ပတ်ဆိုတော့ အားမလိုအားမရ ဖြစ်မိတာပေါ့နော်။
တစ်ည ကျွန်မ လီးစုပ်ပေးတုန်း ကိုထွေးက နိုးလာပါတယ်။ ကျွန်မကို ပက်လက်လှဲခိုင်းပြီး စောက်ရည်ပန်းထွက်အောင် ယက်ပေးရှာပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကျွန်မက မနက်လင်းတော့ စိတ်ဆန္ဒမကျသေးဘူး။ ရေချိုးခန်းထဲမှာ သေးပေါက်ပြီး စောက်ပတ်လေးပွတ်မိရင်း ညတုန်းက ကြည့်ခဲ့တဲ့ အောကားထဲက လိုးပုံတွေကို ပြန်တွေးနေတာ။ အဲ့အချိန်
“ဒေါက် ဒေါက်… တီတီလှိုင်… သား ဆိုင်ဖွင့်ခဲ့ပြီ… အခု ကျောင်းသွားဖို့ ရေချိုးချင်လို့ အမြန်လေး…”
စောက်ဖုတ်ပွတ်ကောင်းနေတုန်း တံခါးကိုလာခေါက်လို့ အရသာပျက်သွားမိတယ်ရှင်။ ကျွန်မတူလေး သန်းဇော်ပါ။ အဖေနဲ့အမေက ကျွန်မရဲ့တူလေးကို ညီမလေးနီနီလှိုင်ဆုံးပြီးကတည်းက သူ့အဖေနဲ့ပဲ အတူမထားချင်လို့ ဒီအိမ်မှာပဲ ခေါ်ထားလိုက်တာ။
ဇော်ထူးနှင့်တွေ့ဆုံခြင်း
ကျွန်မ ညီမလေး နီနီလှိုင်ရဲ့တစ်ဦးတည်းသော သားလေးပါ။ သူ့ယောကျ်ားနာမည်ကတော့ ဇော်ထူးတဲ့။ သူတို့လင်မယားက ကျွန်မထက် (၃) နှစ်လောက် ငယ်ကြပါတယ်။ သူတို့က ဇော်ထူးရဲ့အမွေဆိုင်အိမ်မှာ သွားနေကြတာ။ ညီမလေးဆုံးသွားပြီးမှ တူလေးသန်းဇော်ကို အိမ်ခေါ်လိုက်တယ်။ သူ့ရဲ့အဖေ ဇော်ထူးကတော့ ကျောင်းပို့၊ ကျောင်းကြို လာလုပ်ပေးရှာတယ်။ ကျွန်မရဲ့အဖေက ဇော်ထူးကို ဒီအိမ်မှာ ပေးမအိပ်ဘူး။ သန်းဇော်လေးရဲ့အဖေ ဇော်ထူးက ဆိုင်ကယ်ပွဲစားလုပ်တယ်။ သူ့အရပ်က ခပ်မြင့်မြင့်၊ ဆံပင်ရှည်ရှည်နဲ့ အသောက်အစားကလည်း ရှိတော့ ကျွန်မတို့အိမ်မှာ မအိပ်ခိုင်းတာပါ။ ဇော်ထူးက ဒီအိမ်မအိပ်ဖူးဆိုပေမယ့် ညဆို (၈) ခွဲ၊ (၉) နာရီလောက်မှ အိမ်ကပြန်တယ်။
ဒီလိုနဲ့နေရင် ကျွန်မအဖေရဲ့အသည်းရောဂါက ဆိုးလာတော့ ဆေးရုံတင်လိုက်ရတယ်။ ဒါနဲ့ လိုလိုမယ်မယ် ကျွန်မတူ သန်းဇော်ရဲ့အဖေ ဇော်ထူးကို အိမ်ခဏခေါ်ထားမိတာ။ အဲ့ဒီမှာ ကျွန်မနဲ့ ဇော်ထူးတို့ ငြိကြတော့တာပဲ။ ညပိုင်း ဆေးရုံမှာ ကိုထွေးနဲ့ကျွန်မက အဖေ့ကို အတူစောင့်ပေးရတယ်။ မနက်ကျတော့ ဇော်ထူးက သူ့သား ကျောင်းပို့ရင်း ကျွန်မကို ဆေးရုံမှာ လာခေါ်ရတာပေါ့။
ကျွန်မလည်း မနက်ဆို အဖေ့ရဲ့သေးအိုးတွေသွန်၊ တစ်ရက်စာ အဝတ်ဟောင်းတွေ အိတ်နဲ့ထုပ်၊ ဇော်ထူးလာခေါ်ရင် အိမ်ကိုပြန်လိုက်ရတယ်။ အိမ်ရောက်တာနဲ့ မုန့်စား၊ အဖေ့ရဲ့အဝတ်တွေ လျှော်ဖွတ်ပေါ့။ ပြီးတာနဲ့ လူနာစာ ဆန်ပြုတ်တို့၊ ကြက်ပေါင်းရည်တို့ အမေက စီစဉ်ပေးထားပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျွန်မက ချက်ချင်း ဆေးရုံပြန်မသွားပါဘူး။ အိမ်မှာ ခဏတဖြုတ်အိပ်ပြီး နေ့လည်ကျမှ ဆေးရုံပြန်သွားတာ။ ကျွန်မ ဆေးရုံလာမှ ကိုထွေးက ဇော်ထူးနဲ့ပြန်လိုက်ပြီး အိမ်ပြန်နားရတယ်။ ညနေစောင်းမှ ကိုထွေးက ပြန်လာပြီး ကျွန်မနဲ့ ဆေးရုံတစ်ညလုံး စောင့်ကြရတာပေါ့။
ဇော်ထူး၏ လျှို့ဝှက်ချက်
တစ်ရက်ကျ ကျွန်မ မနက်ပိုင်း အိမ်ပြန်လာပြီး ရေချိုးမယ်လုပ်တုန်း အမေလှမ်းခေါ်တာနဲ့ ရေချိုးခန်းထဲကနေ ရင်လျားပြီး ထွက်ခဲ့လိုက်တယ်။ အဖေ့အတွက် ကြက်ပေါင်းရည်လုပ်ဖို့ ကြက်သားဝယ်မရဘူးပြောပြနေတာ။ ဒါနဲ့ တစ်ရက်တစ်လေ တခြားဟာ ချက်ပြုတ်ကျွေးမယ်ပေါ့၊ အမေနဲ့စကားပြောပြီးတော့ ရေချိုးခန်းဘက် ပြန်လျှောက်လာခဲ့တယ်။ အဲ့ဒီမှာပဲ တွေ့လိုက်ရတဲ့ မြင်ကွင်းကြောင့် ကျွန်မသွေးသားတွေ ဆူပွက်လာရောပဲရှင်။
ဇော်ထူးပေါ့ ကျွန်မ ခုနက ချွတ်ခဲ့တဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ရှုရင်း မတ်တပ်ရပ်လျက်လေး ဂွင်းထုနေတာ။ ကျွန်မလည်း အသံမပေးပဲ တံခါးနဲ့ကွယ်ပြီး ချောင်းကြည့်နေမိတယ်။ ဘေးတိုက်အနေအထားမှာမို့ ဇော်ထူးရဲ့ပေါင်ကြားက လီးကြီးကို မြင်နေရတာပေါ့။ သူ့ညာလက်က လီးတံကြီးကို ကိုင်ထုပြီး ဘယ်လက်ကတော့ ကျွန်မစောက်ပတ်နဲ့ထိတဲ့ ဘောင်းဘီဂွနေရာလေးကို တရှုံ့ရှုံ့နမ်းရှူနေရှာတာ။ ကျွန်မ မနေ့က ဆေးရုံမှာ တစ်ညလုံး ဝတ်ထားတဲ့ဘောင်းဘီမို့ သေးနံ့တွေရော၊ စောက်ချီးနံ့ရောပါ ထွက်နေမှာပေါ့။
သူ အတွင်းခံဂွကြားလေး နမ်းတိုင်း အပြင်တံခါးဝက ချောင်းကြည့်တဲ့ ကျွန်မစောက်ဖုတ်ထဲက ဆစ်ကနဲဆစ်ကနဲ ယားယွနေမိတယ်။ ဇော်ထူးရဲ့ခပ်ညိုညိုလီးတံကြီးက တကယ့်စံချိန်မီကြီးပါရှင်။ လီးအရှည်က (၇) လက်မကျော်ကျော်လောက်ရှိမယ်၊ လုံးပတ်အတုတ်ကလည်း စပါကလင်ပုလင်းဖင်လောက်တော့ အသာလေးကို တုတ်ခဲနေတာ။ လီးတံထိပ်မှာ ဒစ်ဖူးကြီးကလည်း ကားထစ်ပြီး ပြူးပြဲထွက်နေတာများ ဂျင်လုံးကြီးကျနေတာပဲ။ ကျွန်မအတွင်းခံလေးရဲ့အစွမ်းကြောင့်လား မသိဘူး။ သူ့လီးချောင်းညိုညိုကြီးက အရမ်းတင်းမာမတ်နေသလို လီးပတ်ပတ်လည်မှာ အကြောကြီးတွေပါ အပြိုင်းပြိုင်းထနေတာ ကျွန်မအဖို့တော့ တကယ့်ရင်ဖိုစရာပါ။ ကျွန်မကြည့်နေတုန်း သူ့လီးတံကြီး သူကိုင်ထားပြီး အဆက်မပြတ် ဂွင်းထုထုနေတဲ့ ဇော်ထူးရဲ့လက်တွေက မြန်လာကြပြီး လီးထိပ်ကြီးကို ကျွန်မအတွင်းခံဘောင်းဘီလေးပေါ် တင်ပြီး လရည်တွေ တဗြုတ်ဗြုတ်ပန်းထုတ်နေတာ။ သူ့လရည်တွေကလည်း တကယ့်ကိုမှ မနည်းမနှောပါပဲ။ လီးထိပ်ကြီးကနေ တဆတ်ဆတ်တဗြစ်ဗြစ်ထွက်နေတာများ လေး၊ငါးကြိမ်မကဘူး။ သူထွက်လာတော့ မီးဖိုခန်းဘက်မှာ ခဏသွားရှောင်နေပြီးမှ ကျွန်မ ရေချိုးခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာတာပေါ့။ ကျွန်မ စိတ်လှုပ်ရှားရင်း ရေချိုးခန်းတံခါးကို အရင်ပိတ်လိုက်ရတယ်။ ကျွန်မလို သူပြန်ချောင်းရင် အခက်သားလေ။
ခုနက ကျွန်မတင်ထားခဲ့တဲ့ ရေချိုးခန်းနံရံရဲ့ဘားတန်းလေးပေါ် အတွင်းခံလေးက အလိပ်လိုက်လေးပါပဲ။ အတွင်းခံလှမ်းယူတဲ့ ကျွန်မလက်တွေတောင် တုန်ခါနေမိတယ်။ ထင်တဲ့အတိုင်းပဲ ကျွန်မစောက်ပတ်နဲ့ထိထားခဲ့တဲ့ ဘောင်းဘီဂွနေရာလေးမှာ ဇော်ထူးလရည်တွေများ ပျစ်ခဲနေတာ။ ကျွန်မလည်း မနေနိုင်ပါဘူး နမ်းကြည့်မိတော့ ဝေးကွာနေတာကြာပြီဖြစ်တဲ့ ခပ်ပြင်းပြင်းလရည်နံ့ ညှီစို့စို့လေးကို ရလိုက်တာပဲ။
နေ့လည်ကျ ဆေးရုံလိုက်ပို့တော့ ဇော်ထူးရဲ့မျက်လုံးတွေက ကျွန်မပေါင်ကြားမှာ ဝဲနေတော့တယ်။ ကျွန်မလည်း ပေါင်ကြားထဲကို အကြည့်ခံရတိုင်း စောက်ပတ်ထဲကနေပြီး တဖျင်းဖျင်းယားတက်လာတာပဲ။
နောက်ရက်တွေမှာလည်း ကျွန်မ ရေချိုးတိုင်း တံခါးပေါက်မှာ လူရိပ်တစ်ခုကို အမြဲတမ်းတွေ့နေမိတယ်။ ကျွန်မ ရေချိုးနေတာကို ချောင်းကြည့်ပြီး ဇော်ထူးက အပီအပြင်ဂွင်းထုနေတော့တာပေါ့။ ကျွန်မ ရေချိုးပြီးလို့ ရေချိုးခန်းအပြင်ဖက် တံခါးပေါ်မှာ ဇော်ထူးလရည်တွေဆိုတာ အကွက်လိုက်ကြီးတွေ ပျစ်ခဲပြီး ပေကျံနေတာပဲ။ ကျွန်မမှာလည်း မသင့်တော်လို့သာ ထိန်းထားရတာ ဇော်ထူးတကယ်ကြိုးစားလာရင် လိုက်လျောဖို့ကို ဆုံးဖြတ်ပြီးသား။ သူကလည်း ကျွန်မကို ရှိန်နေရှာမှာပဲ။
ဇော်ထူးနှင့်ဇာဇာလှိုင်တို့၏ ကာမဆက်ဆံခြင်း
တစ်ရက်ကျ ကျွန်မ ရေချိုးနေတုန်း လူရိပ်ကို မျက်လုံးဒေါင့်က မြင်လိုက်ရတယ်။ လူရိပ်က ပျောက်မသွားပဲ အခန်းဝမှ ငြိမ်နေတာပေါ့။ ရေကိုအဝချိုးပြီး ဆပ်ပြာတွေဘာတွေလည်း သေသေချာချာ ဖင်ကြီးကိုပါ ကုန်းကွပြရင်း တိုက်ပစ်လိုက်တယ်။ အတော်ကြာမှ ကျွန်မထွက်ခဲ့လိုက်တာ။ အိပ်ခန်းထဲရောက်တော့ သနပ်ခါးလူး၊ ယပ်ခတ်ပြီး သနပ်ခါးတွေခြောက်တော့မှ ကုတင်ပေါ်ခဏမှေးရင်း အိပ်ပျော်သွားတယ်။
အိပ်ခန်းတံခါးပေါက်ကို ကျောပေးထားရင်း ဒူးတစ်ဖက်ကွေးအိပ်နေတဲ့ ကျွန်မဖင်ကြားထဲ ခပ်နွေးနွေးအသားစိုင်ကြီးတစ်ခုက ထိကပ်ပွတ်ဆွဲနေလို့ ဆက်ကနဲနိုးလာခဲ့တာ။
“ဟင်… မင်း… မင်း… ဇော်ထူး… မမလှိုင် အခန်းထဲကို… ဘာလုပ်… အ… အား… ရှီး… အဟင့်… ဟင့်… ကျွတ်…”
ကျွန်မက အံ့သြမှင်သက်နေတုန်း ဖင်ဝကနေ စောက်ပတ်အက်ကွဲကြောင်းလေးထဲထိကို ဇော်ထူးက သူ့လျှာထိပ်ကြီးနဲ့ ဖိယက်ပစ်တာ၊ တားချိန်တောင် မရလိုက်ပါဘူး။ ကျွန်မဘက်ကလည်း ဆာလောင်မွတ်သိပ်နေတာ ရိပ်မိထားပုံပါပဲ။ ကျွန်မရဲ့ကိုယ်လုံးကို ပက်လက်ဆွဲလှန်ရင်း သူက ကုတင်ပေါ်တက်လာပြီး ကျွန်မစောက်ပတ်ကို ကျကျနန ယက်တော့တာပေါ့ရှင်။ ကျွန်မစောက်ပတ်ကလည်း အပြုအစုအယုအယဝေးနေတော့ ကြာကြာမခံနိုင်ပါဘူး။ စောက်ရည်တွေက တပွက်ပွက်ပန်းထွက်ကုန်တယ်။
ကျွန်မ တစ်ချီပြီးလို့ အနားယူနေတုန်းမှာတင် အဝတ်အစားတွေကို အကုန်ဆွဲချွတ်ပစ်တာ ကျွန်မလည်း ဟန်ဆောင်ပြီးတောင် မငြင်းမိပါဘူး လိုက်လျောမိတာပါပဲ။ ကျွန်မနို့တွေက အပျိုတွေလို တင်းမနေပေမယ့်၊ ကလေးမရှိသေးလို့ တွဲမကျသေးပါဘူး။ အိအိစက်စက်ကြီးတွေဖြစ်ပြီး နို့သီးခေါင်းနီညိုလေးတွေက စူထွက်နေရင် ကော့နေတာများ ကိုထွေးဆို အိမ်ထောင်ကျကာစ တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ ငမ်းမရစို့တတ်တာလေ။ ခုလည်း ကျွန်မနို့သီးခေါင်းတွေက ဇော်ထူးပါးစပ်ထဲ ရောက်နေပါပြီ။ ထူးခြားတာက ကျွန်မဘေးကနေ နို့စို့ရင်း အရည်ထွက်ပြီးစ စောက်ပတ်ကို ပွတ်သပ်ပေးနေတာမို့ ချက်ချင်းပဲ ကျွန်မရဲ့ကာမစိတ်တွေလည်း ပြန်ကြွလာရတယ်။
“မမလှိုင်… ကျွန်တော် လိုးတော့မယ်နော်…”
ဇော်ထူးက ခပ်တိုးတိုးပြောလိုက်ပေမယ့် ကျွန်မနားထဲ မိုးကြိုးပစ်ချလိုက်သလိုပါပဲ။ ကျွန်မ စကားမပြောပဲ မျက်လုံးလေးကိုသာ မှိတ်ထားလိုက်တယ်။ ဘာမှမကြာပါဘူး ကျွန်မစောက်ခေါင်းလေးထဲ ဇော်ထူးလီးကြီးဝင်လာတော့တာပဲ။
“ဗျစ်… အ… အင့်… အို့… အား…”
ဇော်ထူးရဲ့လီးတံကြီး ကျွန်မစောက်ပတ်ထဲ တစ်ရစ်ပြီးတစ်ရစ် ဝင်လာတာနဲ့ ကျွန်မလည်းပေါင်နှစ်ဖက်ကို မြှောက်ကွေးလိုက်ပြီး ဖြဲပေးမိတာ။ ကျွန်မယောကျ်ား ကိုထွေး ကျန်းမာရေးကောင်းစဉ်က ခဏခဏ လိုးဖူးပေမယ့် ဒီလိုသူစိမ်းယောကျ်ားနဲ့ တစ်ခါမှ အလိုးမခံဖူးတော့ ဒိတ်ကနဲဒတ်ကနဲ ရင်ခုန်လာပြီး လူကလည်း ကတုန်ကယင်ဖြစ်လာရတယ်။ ရှက်မိပေမယ့် မတတ်နိုင်ဘူးလေ၊ ကျွန်မအနေနဲ့ကလည်း အခုလို စိတ်ဆာနေတဲ့အချိန် သူစိမ်းယောကျ်ားတစ်ယောက်ကို အလိုးခံဖို့ဆိုတာ ဘယ်လိုမှ မဖန်တီးတတ်ပါဘူး။ အခုတောင် ဇော်ထူးဘက်က စလာပေမယ့် ကျွန်မအတော့်ကို အနေရခက်နေတာ။
“ဘွတ်… အ… အ… ကောင်းလားမမလှိုင်…” “အဟင့်… ဟင့်… အင်း… ဟင်း…”
ဇော်ထူးက ကျွန်မယောကျ်ား ကိုထွေးလိုမျိုး စကားပြောရင်း လိုးချင်ပေမယ့် ကျွန်မက မျက်စိလေးပဲမှိတ်ပြီး သူဆောင့်လိုးသမျှ ကော့ထားပေးလိုက်ပါတယ်။ ဇော်ထူးလီးတံကြီးက ကျွန်မယောက်ျား ကိုထွေးရဲ့ (၅) လက်မသာသာလီးထက် ပိုပြီးရှည်တော့ ကျွန်မသားအိမ်ဝလေးကို သူ့ဒစ်ဖူးထိပ်ကြီးနဲ့ လာလာဆောင့်မိနေတာပေါ့။ ပြီးတော့လည်း လီးတံရဲ့လုံးပတ်ကြီးကပါ တုတ်ခဲနေတော့ စောက်စိအရသာဖူးကို လီးဝင်၊ လီးထွက်လုပ်တိုင်း လုပ်တိုင်းမှာ ပွတ်ချိတ်ဆွဲထည့်နေတာမို့ ကျွန်မအတွက် မကြုံစဖူး အတွေ့ထူးကြီးတွေ အားရပါးရ ခံစားနေရင်း
“သမီးရေ… နင်နေ့လည် ဆေးရုံသွားရင်… ညည်းအဖေဖို့ ပုဆိုးလျှော်ထားတာတွေကို ငါမီးကြွေတိုက်ထားပေးတယ်… ဧည့်ခန်းထဲက စားပွဲပေါ်မှာ… ယူသွားလိုက်ဦး… အမေ အရပ်ထဲ ခဏသွားမလို့…” “ဟုတ်… ဟုတ်ဟုတ်… အမေ…”
ကောင်းကောင်းကြီး အလိုးခံနေတုန်း အမေ့အသံကြားလို့ ခေါင်းနပန်းကြီးသွားရတယ်။ အခန်းတံခါးကို ဇော်ထူးက မပိတ်ပဲ ဝင်လာပုံပါ၊ ဟနေတာ။ အကယ်၍များ အမေသာ အခန်းထဲဝင်လာခဲ့ရင် ကွိကနဲ မိကုန်မှာပဲ။ ဇော်ထူးလည်း ရုတ်တရက်မို့ လန့်ဖြန့်ပြီး ကုတင်ပေါ်က ဆင်းပြေးရင်း အခန်းထဲက ဘီဒိုထောင့်ဘက်ခြမ်းလေးထဲမှာ ဝင်ကပ်နေရတယ်။ လူကသာ ဘီဒိုဘေးကို ရောက်သွားပေမယ့် သူ့ပုဆိုးက ကျွန်မခြေရင်းမှာဆိုတော့ သူ့လီးတံကြီးက ကျွန်မရှေ့တည့်တည့် မိုးထိုးထောင်မတ်ပြီး တဇပ်ဇပ်တုန်နေရှာတုန်း။
ကျွန်မကြည့်လိုက်တော့ ဇော်ထူးက သူ့ရဲ့လက်တစ်ဖက်နဲ့ လီးကြီးကို အုပ်ကိုင်ထားရင်း မျက်လုံးတွေက အိပ်ခန်းတံခါးပေါက်ကိုပဲ လှမ်းကြည့်နေတာပေါ့။ ကျွန်မရဲ့အမေများ ဝင်လာမလားဆိုပြီး ကြောက်နေပုံပါ။ ပြီးမှ ကျွန်မလည်း ခဏငြိမ်နေရာကနေ ထမိန်ကို ရင်လျားရင်း အိပ်ခန်းတံခါးသွားပိတ်မိတာ။ တံခါးပိတ်ပြီးတော့ အတွေးတစ်ခုဝင်လာပြီး မျက်နှာမထားတတ်အောင် ဖြစ်နေမိတာပေါ့။
ကျွန်မဘက်က စိတ်ပါလို့ ဇော်ထူးကို ထပ်လိုးခိုင်းဖို့ တံခါးကိုပါ ထပြီး သွားပိတ်ပေးသလို ဖြစ်နေတာလေ။ ကျွန်မလည်း မထူးပါဘူးလို့ တွေးပြီး ကုတင်ပေါ် ပြန်လှဲတော့ ဇော်ထူးက ကုတင်နား လျှောက်လာပြီး ကျွန်မရဲ့ထမိန်ကိုပြန်ချွတ် ပေါင်တံနှစ်ဖက်ကိုပါ ဖြဲပြီး ဒုတိယအကြိမ် တက်လိုးတော့တာပဲ။
“ဗြစ်… ဘွတ်… ဖောက်… ဖောက်… ဗြွတ်…” “အ… အား… အမလေး… ဖြေးဖြေး…”
ကိုယ်တော်ချောက အခု ဒီအိမ်ကြီးထဲမှာ သူရယ် ကျွန်မရယ်ပဲ ကျန်နေခဲ့တော့တာဆိုတဲ့အသိနဲ့မို့လားမသိဘူး။ ကျွန်မကို ဆောင့်ဆောင့်ပြီးတော့ အားရပါးရ လိုးနေတာများ ကျွန်မနဲ့ကိုထွေးတို့ရဲ့လင်မယားကုတင်ကြီး တကျွီကျွီ တကျီကျီမြည်အောင် ကျိုးကျမတတ်ဖြစ်နေတော့တယ်။ ကျွန်မကလည်း အားကျမခံ ဖင်ဆုံကြီးကို အောက်ကနေပြီး ဇော်ထူးရဲ့လိုးဆောင့်ချက်တွေနဲ့အညီ ပင့်၍တစ်မျိုး ကော့၍တစ်ဖုံ အလိုးခံနေလိုက်တယ်။
ကာမစည်းစိမ်
(၁၀) မိနစ်လောက်အထိ အရှိန်မကျသွားပဲ ဖိဖိစီးစီး လိုးနိုင်၊ ဆောင့်နိုင်တဲ့ ဇော်ထူးကို ကျွန်မလည်း သဘောကျမိသွားတာပေါ့ရှင်။ ကျွန်မလည်း အခုလို အားရပါးရကြီး မလိုးရတာ ကြာပြီမို့ ဇော်ထူးရဲ့ထိမိလှတဲ့ လိုးချက်ဆောင့်ချက်တွေအောက်မှာ ကော့ပျံလန်ရင်း
“အို… အား… ရှီး… ပြီး… ပြီးပြီ… ဇော်… အ… ထူး… အိုး… ဟင့်… ဟင့်…”
စောက်ရည်တွေပါ ပန်းထုတ်ပေးလိုက်ရပြီး တစ်ချီပြီးသွားတာပေါ့။ ဇော်ထူးကတော့ မေးကြောကြီးတွေပါ တင်းနေအောင် သူ့ရဲ့အံကြီးကို ကြိတ်ထားရင်းက အသည်းအသန်ဖိလိုးနေပုံအရ သူလည်းပြီးတော့မယ်ဆိုတာ ကျွန်မသိလိုက်တယ်။ ကျွန်မစောက်ပတ်ထဲမှာ ဒလကြမ်းဝင်ထွက်လိုးဆောင့်နေတဲ့ သူ့ရဲ့လီးတံကြီးကလည်း သံမဏိချောင်းကြီးလို တောင့်တင်းမာကျောလာတာမို့လေ။
“အီး… အ… ကျ… ကျွန်တော်လည်း… ပြီး… ပြီးတော့မယ်… မမလှိုင်… အူး… ကျွန်တော့်လရည်တွေ… မမလှိုင်ထဲကို ပန်းထည့်မယ်… မမလှိုင်ကို… ဗိုက်ကြီးသွားအောင် လိုးမယ်”
ဇော်ထူးက အဲ့ဒီလိုမျိုးပြောပြီး အော်ဟစ်ရင်း နင်းကန်ဆောင့်လိုးတာများ နွားသိုးကြီး ကြိုးပြတ်သွားသလိုပဲ။ အမှန်အတိုင်းဝန်ခံရရင် ကျွန်မလည်း ကိုထွေးနဲ့ ကိုယ်ဝန်လိုချင်နေတာ ကြာပါပြီ။ သူ့ရဲ့ကျန်းမာရေးကိစ္စကြောင့်လား၊ ကျွန်မကပဲ အမြုံမို့လို့လားမသိပါဘူး။ အခုထိ ကျွန်မမှာ သားသမီးဆိုလို့ မရှိသေးတာကိုး။ အခုကျတော့ ကျွန်မရဲ့မတ် ဇော်ထူးက ကျွန်မအထဲကို သူ့လရည်တွေ ပန်းထည့်ပေးနိုင်ဖို့ အားကြိုးမာန်တက်နဲ့ အော်ငြီးပြီး လိုးဆောင့်နေတာမို့ တစ်ချီပြီးထားပေမဲ့ ကျွန်မစိတ်တွေ ပြန်ထလာရတယ်။
“အို… ဟင့်… အင်း… မလုပ်ပါနဲ့ ဇော်ထူးရယ် အခုတောင်မှ… လွန်လှပြီကွယ်… မသင့်… မဖြစ်သင့်ပါဘူး… အ… အ… ရှီး… အို…”
ကျွန်မက မိန်းမသားမို့ ပါးစပ်ကနေသာ မူနေရတာပါ။ စိတ်ထဲကနေတော့ ကျွန်မစောက်ပတ်အထဲကို ပန်းဝင်လာကြမဲ့ ဇော်ထူးရဲ့လရည်တွေကိုပဲ မျှော်လင့်နေမိပြီလေ။ ကျွန်မလည်း ဇော်ထူးရဲ့လရည်တွေကို တွေ့နေမြင်နေကြမို့ ဘယ်လောက်အထိ များပြီးတော့ ပျစ်ခဲနေသလဲဆိုတာ ကျွန်မအသိဆုံးပဲ။ ဇော်ထူးက စက်သေနတ်ပစ်သလို အတင်းအကြမ်းနဲ့ ကျွန်မကို ဖိဖိလိုးလေလေ၊ ကျွန်မကလည်း ဖင်ကြီးကို ကော့မော့ပေးထားလေလေပါ။
“ဟား… အ… အ… အီးယား… ထည့်ပြီဗျာ… အင့်… အင့်… အားပါးပါး… ရော့… မမလှိုင်… အင့်… ရှီး… ကောင်းလိုက်တဲ့စောက်ဖုတ်…” “အို… အို… အမလေး… အား… ဟင့်… ဟင့်… ဇော်… ဇော်ထူးရယ်… ရှီး… ကျွတ်ကျွတ်…”
ဇော်ထူးရဲ့ပျစ်နှစ်ခဲနေတဲ့လရည်တွေ ကျွန်မစောက်ခေါင်းအဆုံးက သားအိမ်ထဲကို တဗြောဗြောနဲ့ ပန်းဝင်လာတော့ တစ်ကိုယ်လုံး ကြက်သီးတွေထလာတာ တဖျန်းဖျန်းနဲ့ပါ။ ကောင်းလိုက်တာလည်း မပြောနဲ့၊ ပူနွေးပြီး သားအိမ်တစ်ခုလုံးကို ရှိန်းမြသွားတာပဲ။
ဆက်လက်ဖြစ်ပေါ်လာသော ခံစားမှုများ
လီးနဲ့ဝေးနေတဲ့ ကျွန်မစောက်ဖုတ်ကို လိုးလိုက်ယက်လိုက်နဲ့ ဇော်ထူးက မနားတမ်းဆွဲနေတာ ကျွန်မဖြင့် (၂) ချီဆက်တိုက်ပြီးခဲ့ရတယ်။ ဇော်ထူးရဲ့ကိုယ်လုံးကြီးကို ခပ်တင်းတင်းဖက်ထားပြီးမှ ကိုယ့်ကိုကိုယ် ပြန်ကြည့်တော့ စိတ်ထဲ ရှိန်းကနဲ ခံစားမိနေတာပေါ့။ ကျွန်မစောက်ပတ်ထဲမှာ ဝင်နေတဲ့လီးကြီးက ကျွန်မလင်ရဲ့လီးမဟုတ်ဘူးလေ။ ကျွန်မစောက်ပတ်ထဲမှာ ဇော်ထူးလီးတံကြီးက တဇပ်ဇပ်နဲ့ လရည်တွေ ညှစ်ထုတ်နေတုန်းပဲ။ တကယ့်ကို လရည်များများ ထွက်နိုင်တဲ့လီးကြီးရယ်ပါ။
ကျွန်မရဲ့စောက်ခေါင်းထဲကို လရည်တွေပန်းထည့်နေတဲ့ ဇော်ထူးမျက်နှာကိုလည်း မကြည့်ရဲတော့တာနဲ့ မျက်စိလေးမှိတ်ပြီး ခေါင်းလွှဲထားမိတယ်။ ဒါပေမဲ့ လက်ကတော့ မလွတ်မိသေးဘူး။ ကျွန်မကိုယ်ပေါ်မှောက်ကျလာတဲ့ ဇော်ထူးရဲ့ကျောပြင်ကြီးကို ဖက်ထားလျက်ပါပဲ။ ပြောရရင် ဒီလိုလရည်မဝင်တာကြာတဲ့ ကျွန်မစောက်ပတ်လေးရဲ့ ပူနွေးနေတဲ့ လတ်တလောခံစားမှု ပျောက်ကွယ်သွားမှာ စိုးလို့ပေါ့ရှင်။ တင်းကနဲတင်းကနဲ တစ်စက်မှမကျန်အောင် လရည်တွေညှစ်ထုတ်နေတဲ့ လီးကြီးကို စောက်ခေါင်းအတွင်းသားလေးနဲ့ ခပ်တင်းတင်းညှစ်ဆွဲပေးလိုက်တော့ ကျွန်မလည်တိုင်ကို ဇော်ထူးနုတ်ခမ်းက ကျရောက်လာပြီး အကွက်ထင်အောင် စုပ်တော့တာပဲ။
ကျွန်မလည်ပင်း အကွက်ထင်သွားမှာကို ကျွန်မမကြောက်ပါဘူး။ အခုအချိန် ဇော်ထူးလီးကြီး ပြန်ထုတ်သွားမှာကိုပဲ ကျွန်မစိုးရိမ်နေမိတယ်။ လီးတစ်ချောင်းလုံး စောက်ပတ်ထဲမှာ အရင်းထိ စိမ်ထည့်ထားတဲ့အရသာလေးက တစ်မျိုးလေးပဲ၊ ခံစားမှုတွေ တအားကောင်းတယ်။ ကျွန်မရဲ့စိတ်ခံစားချက်ကို ဇော်ထူးသိသွားမှာလည်း ရှက်မိသေးတယ်။
“ကောင်းလား… မမလှိုင်…” “အ… အဟင့်… ဟင့်… ဘာတွေလာပြီး… မေးနေတာလဲ… ဇော်ထူးရာ…”
ကောင်းလားလို့ မေးရင်း စောက်ခေါင်းထဲမြုပ်နေတဲ့ သူ့လီးတံကြီးနဲ့ ကြိတ်လှည့်ဖိပေးနေတာများ ကျွန်မဖြင့် ကောင်းလာလွန်းလို့ အောက်ကနေ ကော့ပေးထားမိပြန်တယ်။ စကားပြောရင်းက ရှက်စိတ်တွေပျောက်ပြီး ကာမစိတ်ပြန်ကြွလာလို့ တစ်တစ်ခွခွတွေပြောမိပြန်ရော။
“ကျွန်တော်… လိုးပေးတာ ကောင်းလားလို့… မေးတာပါ မမလှိုင်ရဲ့…” “အာ… ကောင်းတယ်… ကောင်းတယ်… မမလှိုင်စောက်ဖုတ်ထဲ… မင်းရဲ့လီးကြီး အမြဲထည့်ထားပြီး… ဆွဲမထုတ်ချင်အောင်ကို… ကောင်းတာ… ကျေနပ်ပြီလား… ဟွန့်…” “မမလှိုင်ရဲ့စောက်ပတ်က… ဒီလောက်လိုးကောင်းမယ်လို့ ထင်မထားမိဘူး… တကယ်ဗျာ… ကျွန်တော်နေ့တိုင်း မလိုးရတောင်ယက်ချင်မိတယ်… ကျွန်တော့်ကလေးရအောင် မမလှိုင်ကို လိုးပေးချင်တာ…”
ဇော်ထူးက နောက်ရက်တွေအတွက်ပါ စရံကြိုသပ်နေပြီ။ ကျွန်မကိုလည်း တကယ်ကြီး ကိုယ်ဝန်ရသွားအောင် လုပ်ချင်နေပုံရတယ်။ ဘာနေနေပါ၊ ကျွန်မစောက်ပတ်လေးက လိုးကောင်းတယ်ဆိုလို့ စိတ်ထဲ ဘဝင်ကျနေမိတာပေါ့ရှင်။
“ဟွန်း… တော်ပါ မင်းတို့ယောကျ်ားတွေက… ရှေ့တစ်မျိုး ကွယ်ရာတစ်မျိုးပါနော်… တကယ်ဗိုက်ကြီးလာရင်လည်း တခြားကောင်မတွေရှာလိုးကြမှာပဲ… ” “တကယ်ပါ… မမလှိုင် စောက်ပတ်လေးက အိစက်ပြီး စီးစီးပိုင်ပိုင်လေး… တအားကို လိုးကောင်းတယ်ဗျာ…” “ဒါတော့… မင်းလီးက… ကိုထွေးလီးထက် ပိုရှည်ပိုတုတ်နေလို့ပါ…”
ကျွန်မစကားကြောင့် ဇော်ထူးမျက်လုံးတွေ အရောင်တောက်လာပါတယ်။ ကျွန်မရဲ့ယောကျ်ားလီးထက် သူ့လီးက ပိုကြီးတယ်ပြောလိုက်လို့လေ။ တကယ်လည်း အတိုအရှည်က သိသာပြီး လီးဝင်လာကတည်းက လင်တော်မောင့်လီးထက် ပိုထွားနေတာမို့ သိနေတာပေါ့။ သားအိမ်ထိအောင် လိုးနိုင်တဲ့လီးတံကြီးဆိုတော့ ကျွန်မသာ မြုံမနေဘူးဆိုရင် ဇော်ထူးရဲ့ကလေး ရသွားနိုင်တယ်။
ကိုယ်ဝန်နှင့်နောက်ဆက်တွဲအခြေအနေ
အဲ့ဒီနေ့ကစပြီး ဇော်ထူးက မနက်တိုင်း ဆေးရုံကနေ ကျွန်မကိုလာခေါ်၊ အိမ်ရောက်တာနဲ့ တန်းလိုးတော့တာပဲ။ အမေလစ်တာနဲ့ ကျွန်မအခန်းထဲ ဒါမှမဟုတ် မီးဖိုချောင်၊ ရေချိုးခန်း အစုံပါပဲ။ ဇော်ထူးကလည်း မိန်းမသေလို့ လွတ်နေတဲ့အချိန်၊ ကျွန်မကလည်း လင်တော်မောင်က သေချာမလိုးနိုင်တော့လို့ ငတ်နေတဲ့အချိန်ဆိုတော့ တွေ့တာနဲ့ လိုးဖို့ပဲ စဉ်းစားကြတာပေါ့။ လိုးကြတိုင်းလည်း ဇော်ထူးက ဘယ်နှစ်ချီပဲလိုးလိုး ကျွန်မရဲ့စောက်ပတ်ထဲမှာ သူ့လရည်တွေသွင်းရမှ ကျေနပ်သလို၊ ကျွန်မကလည်း လရည်ဝင်မှ အားရတာဆိုတော့ လိုက်ဖက်ညီနေကြရော။
အဖေ ဆေးရုံက ဆင်းလာမှပဲ ကျွန်မတို့ အဆက်ပြတ်သွားရတာ။ ကျွန်မအဖေလည်း အိမ်ရောက်တော့ ဇော်ထူးလည်း ရှိန်နေပုံပါ။ ကျွန်မလည်း ဘေးနားမှာ ကိုထွေးကရှိတော့ မစရဲတော့ပါဘူး။ (၂) ရက်လောက်နေတော့ အိမ်ဈေးဆိုင်လေး ပြန်ဖွင့်၊ ကျွန်မနဲ့ ကိုထွေးလင်မယားနှစ်ယောက် ဈေးအတူပြန်ရောင်းကြတာပဲ။ ညနေပိုင်းတွေမှာ ဇော်ထူး ကလေးကျောင်းကြိုပြီး လာပို့တော့ ရရင်လိုးချင်လို့ လက်ဟန်ခြေဟန်တွေ ခဏခဏ လုပ်ပြနေရှာတယ်။ ကျွန်မ ဇော်ထူးကို သနားမိပေမယ့် အခြေအနေမပေးတော့ မတတ်နိုင်ဘူးလေ။ ကျွန်မကိုယ်တိုင်တောင် အရင်လို လက်နဲ့ပဲ အာသာဖြေနေရတာ။ ဒါပေမဲ့ ကျွန်မစိတ်ထဲတစ်ခုကို စိုးရိမ်မိသွားလို့ လိုရမယ်ရဆိုပြီး ညရောက်တော့ ကိုထွေးကို အပေါ်ကနေရသလောက် အတင်းတက်လိုက်ဆောင့်ပြီး ကျွန်မစောက်ပတ်ထဲမှာ ပြီးခိုင်းလိုက်တယ်။
ဒီလိုနဲ့ တစ်လကျော်ကျော်ကြာတော့ ကျွန်မစိုးရိမ်တာက တကယ်ဖြစ်လာပါပြီ။ ကျွန်မရဲ့ရာသီစက်ဝန်းမလာတော့ပါဘူး။ အဲ့ဒါနဲ့ ကျွန်မလည်း ဘယ်သူ့ကိုမှ အသိမပေးသေးပဲ ဆီးစစ်တံလေးဝယ်ပြီး ခိုးစစ်ကြည့်တော့ အနီလိုင်းနှစ်ကြောင်းက ပေါ်လာပြီလေ။ ကိုထွေးကို ကျွန်မပဲ အတင်းတက်လုပ်ထားတာမှ နှစ်ပတ်လောက် ကြာသေးတာဆိုတော့ ဒီကိုယ်ဝန်က ဇော်ထူးနဲ့ရတဲ့ ကိုယ်ဝန်ဆိုတာ ကြိမ်းသေနေတာပါ့။ ကျွန်မလည်း နောက်ထပ်နှစ်ပတ်လောက်ကြာမှ ကိုထွေးနဲ့အိမ်သားတွေကို ပြောပြလိုက်တယ်။ ကိုထွေးကတော့ ဝမ်းတွေသာ၊ ကျွန်မရဲ့အဖေနဲ့အမေလည်း ပျော်ကြတာပေါ့။ ဇော်ထူးက သူနဲ့ရတယ်ဆိုတာကို ကြိုသိနေတော့ အားရပါးရကြီး ကျေနပ်နေပုံရတယ်။ ကျွန်မရဲ့အဖေသာ ဒီကိုယ်ဝန်ကို ဇော်ထူးနဲ့ကျွန်မ ရတယ်ဆိုတာ သိသွားခဲ့ရင် ခေါက်ကနဲ သေသွားမလားမသိပါဘူး။
တစ်ရက်ကျ နေ့ခင်း (၂) နာရီလောက် ဆိုင်ရှေ့ ဆိုင်ကယ်လေးနဲ့ ဇော်ထူးရောက်လာတယ်။ သူ ဆေးလိပ်တစ်ဘူးဝယ်တော့ ကျွန်မလည်း တိတ်တိတ်ပုန်းလင်မို့ ပိုက်ဆံမယူပါဘူး။ ကိုထွေးရှိလား မေးလို့ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်သွားတဲ့အကြောင်းပြောတော့ ဇော်ထူးမျက်လုံးတွေ အရောင်တောက်လာတယ်။
“ကိုကြီးထွေးက ဘယ်ချိန်လောက် ပြန်လာတတ်လည်း မမလှိုင်…” “နေ့လည် (၁၂) ဆို… ထမင်းစားပြီးတာနဲ့ ထွက်တာ… (၂) ခွဲ (၃) နာရီလောက်မှ ပြန်လာတတ်တာ… ဘာလို့လဲ ဇော်ထူး”
ဇော်ထူးက ဘာစကားမှပြန်မပြောပဲ ဆိုင်ထဲဝင်လာပြီး ကောင်တာရဲ့နောက်ဖက်နံရံဒေါင့်လေးနား ကျွန်မကိုဆွဲခေါ်သွားပြီး ထိုင်ခိုင်းလိုက်တယ်။ ကျွန်မကတော့ တင်ပလင်ခွေပြီး ထိုင်ပေမယ့် ဇော်ထူးက ဒူးထောက်လျက်အနေအထားနဲ့ ကျွန်မရဲ့မျက်နှာအနံ့ကို အငမ်းမရ နမ်းတော့တာပဲ။ အဲ့ဒီအချိန် ကျွန်မရင်တွေ တအားခုန်နေမိတယ်။ ဈေးဝယ်များရောက်လာမလား၊ ဆိုင်ရဲ့နောက်ဖေးပေါက်ကပဲ အမေဝင်လာမလား၊ ကိုထွေး အိမ်ပြန်ရောက်လို့ ဒီဖက်ကို ချက်ချင်းဝင်လာမလား ခံစားမှုပေါင်းစုံပါပဲရှင်။
ဈေးဝယ်လာရင်တော့ အလှကုန်ပစ္စည်းတွေ ထည့်ထားတဲ့ မှန်ကောင်တာကွယ်နေလို့ ရုတ်တရက် ကျွန်မတို့ကို မမြင်နိုင်ပေမယ့်၊ ဆိုင်နောက်ဖေးတံခါးပေါက်က လူဝင်လာရင်တော့ ဘွားကနဲမြင်နေရမှာ။ အထူးသဖြင့် ကျွန်မအဖေပေါ့။ ဇော်ထူးရဲ့အနမ်းတွေကို တုံ့ပြန်ရင်း ကျွန်မက စိတ်မလုံလို့ နောက်ဖေးတံခါးပေါက်ဆီပဲ ခိုးကြည့်နေမိတာပေါ့။
ဆိုင်ခန်းအတွင်း ကာမဆက်ဆံခြင်း
တဖြည်းဖြည်း ဒူးထောက်နမ်းနေတဲ့ ဇော်ထူးပုဆိုးထဲက လီးတံကြီး ထောင်ထွက်လာပြီး ဆက်ကနဲဆက်ကနဲ တုန်နေရှာတာ။ ကျွန်မနုတ်ခမ်းကို ခပ်ပြင်းပြင်းတစ်ချက် ဆွဲစုပ်ပြီးတာနဲ့ သူ့ရဲ့ခါးကြီးကို ကော့ပေးထားတော့ ကျွန်မမျက်နှာရှေ့ ပုဆိုးထဲက လီးတံကြီးက တန်းနေတာပဲ။ ကျွန်မလည်း ဒီလီးကြီးကို မမြင်ရတာကြာနေတော့ ဟန်မဆောင်နိုင်ဘူး လီးထိပ်ကို တစ်ချက်နမ်းပြီး ပုဆိုးအပြင်ကနေ ကျွန်မမျက်နှာတစ်ပြင်လုံး ဘယ်ညာရမ်းပြီး လီးကြီးနဲ့မျက်နှာကိုပွတ်ရင်း တရှိန်းရှိန်းနဲ့ ရမ္မက်စိတ်တွေ တောက်လောင်လာတယ်။
ပုဆိုးအောက်နားစဆွဲလှန်တော့ လီးတံကြီးအရေပြားပတ်ပတ်လည်မှာ အကြောတွေထပြီး ဒစ်ကြီးက နီညိုရောင်ထနေတာပေါ့။ ဒစ်ထိပ်မှာ အရည်ကြည်လေးစို့နေတာနဲ့ ဆွဲစုပ်ပစ်လိုက်တာ၊ ပထမဆုံး ဇော်ထူးရဲ့လချီးနံ့ ခပ်ပြင်းပြင်းလေး ကျွန်မနှာခေါင်းထဲ တိုးဝင်လာပြီး လီးထိပ်အပေါက်က လရည်ကြည်လေးကလည်း ညှီစို့စို့ ငံကျိကျိလေးပဲ။
ကျွန်မရဲ့ယောကျ်ား ကိုထွေးကတော့ တစ်ကိုယ်ရည်သန့်ရှင်းရေး ဂရုစိုက်ပေမယ့် ဇော်ထူးက ဖြစ်သလိုနေတတ်ပုံပါ။ သူ့မိန်းမ ကျွန်မညီမ မရှိတော့လို့များ သူ့လီးကြီးကို မဆေးတော့တာလားမသိပါဘူး။ ဇော်ထူးရဲ့လီးကြီးကို စုပ်တိုင်း တစ်မိနစ်လောက်ထိ လီးနံ့ခပ်ပြင်းပြင်း အမြဲရတယ်။ အစပိုင်းပျို့တက်လာတတ်ပေမယ့် နောက်ပိုင်း အဲ့ဒီလီးနံ့ကပဲ ကျွန်မကာမစိတ်ကို ထကြွစေသလို ခံစားလာရတော့တာ။
ကျွန်မ သေသေချာချာ အားထည့်ပြီးတော့ စုပ်ပေးလိုက်တာ ကြာကြာမစုပ်လိုက်ရပါဘူး။ (၅) မိနစ်လောက်ကျ ကျွန်မခေါင်းကို ဖမ်းကိုင်ပြီး ခပ်တိုးတိုးအံကြိတ်ညည်းရင်း လရည်ပူပူပျစ်ပျစ်တွေကို ကျွန်မပါးစပ်ထဲ အပြုံလိုက်ပန်းထည့်လိုက်တော့တယ်။ ကျွန်မလည်း တဂွပ်ဂွပ်နဲ့ ဇော်ထူးရဲ့လရည်တွေကို သောက်မြိုချပေးလိုက်တယ်ရှင်။
ပြီးပါပြီ။
➡️တင်ထားပြီးသမျှ အပြာစာအုပ် အောစာအုပ်များ စာရင်းကြည့်ရန်နှိပ်ပါ။⬅
