သူများမယား (အပိုင်း ၁) | အပြာစာအုပ် | အောစာအုပ်

သိန်းမောင် + မာလာ နိုင်မြင့် + မလှိုင် အောင်မြ + မတုတ်တုတ် – ပေစုတ်

ဝိုင်းထဲရှိ သစ်ပင် ၂ ပင်ကို တန်းလုပ်ပြီး ချည်ထားသည့် အဝတ်လှန်းကြိုးတွင် လျှော်ပြီးသားအဝတ်တွေ လှန်းနေသော မာလာ။ ရေချိုးတုန်း အဝတ်လျှော်ခြင်း ဖြစ်သည်။ ယောက်ျားဖြစ်သူ သိန်းမောင်၏ အင်္ကျီကို ရေညှစ်ပြီး ခါ၍ ဂျိတ်နှင့် ချိတ်လှန်းမည်လုပ်စဉ် မတုတ်တုတ်၏ ၅ နှစ်သားလေး ပေစုတ်မှ ဝိုင်းထဲဆော့ကစားနေရင်း ရေစိုထမီ ရင်လျားထားသော မာလာ၏ အနားသို့ လာကာ ထမီကို ကလေးအားနဲ့ ဆောင့်ဆောင့်ဆွဲချနေသည်။ ကလေးအားဆိုပေမယ့် ဆက်တိုက်ဆောင့်ဆောင့်ဆွဲသည်မို့ ထမီမှာ အနည်းငယ် ပြေလျော့လာ၏။

မာလာလည်း “သား…ပေစုတ်…အမ အဝတ်လှန်းနေတယ်….ပြီးမှ သားနဲ့လာဆော့မယ်နော်…သွားသွား ဟိုဘက်သွားဆော့ လိမ္မာတယ် သားက….” ဟု ပြောလိုက်သည်။

ငါးနှစ်သား ပေစုတ်သည် မသွားခင်လေး ထမီကို တစ်ချက်ဆောင့်ဆွဲချလိုက်ရာ ထမီမှာ မြေကြီးပေါ်သို့ ကွင်းလုံးကျွတ်ကျသွားသည်။ မာလာမှာ လက်ကလည်း လှန်းမည့်အဝတ်ကို ညှစ်ပြီး ခါမည်လုပ်စဉ် ရုတ်တရက် ကျွတ်ကျသွားသော ထမီကို ဖမ်းရန် မမှီလိုက်။ ကလေးအားနဲ့လည်း ထမီမကျွတ်ကျဘူး အထင်နဲ့။

“ဟောတော်!”

ဖြူဝင်း၍ ဘေးဘက်ကို ကားထွက်ပြီး အနောက်သို့ လုံးအယ်နေသော မာလာ၏ ဖင်တုံးကြီးများမှာ နေ့ခင်းကြောင်တောင်တွင် ထင်ထင်ရှားရှား။ မာလာသည် အောက်ကျသည့် ထမီကို တန်းမကောက်မိဘဲ သူ့၏ ကိုယ်တုံးလုံးဖြစ်နေပုံကို ဘယ်သူများ မြင်သွားမလဲဆိုပြီး လန့်လန့်နဲ့ ဘေးဘီကို လှည့်ကြည့်ရာ မန်ကျည်းပင်အောက်၊ ကွပ်ပျစ်ပေါ်တွင် ယောက်ျားဖြစ်သူ သိန်းမောင်နှင့် ကျားကွက်ဆော့နေသော ကိုနိုင်မြင့်သည် မိမိအား ကြည့်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ထို့ကြောင့် ချက်ချင်းပြန်လှည့်ပြီး ထမီကုန်းကောက်ဝတ်ကာ ရေချိုးသည့်နေရာကို ခပ်သွက်သွက် ထွက်သွားသည်။

အိမ်ခြေ ၃၀၀ နီးပါးရှိသော ရွာလေးတစ်ရွာ။ ရွာအနောက်ဖက်တွင် တောကြီးရှိသည်။ ရွာအနောက်စပ်၊ ခြံဝိုင်းအကျယ်ကြီးထဲတွင် ဖိုခနောက်ဆိုင်သလို အိမ် ၃ လုံးရှိ၍ တစ်လုံးမှာ အသက် ၂၅ နှစ်အရွယ်ရှိသည့် သိန်းမောင်နေသည်။ ကျန် ၂ လုံးမှာ နိုင်မြင့်တို့မိသားစုနှင့် အောင်မြတို့မိသားစု နေကြသည်။

သိန်းမောင်၏ မိဘ ၂ ပါးလုံးမှာ ရှေ့ဆင့်၊ နောက်ဆင့် ကွယ်လွန်သွားပြီဖြစ်ပြီး မွေးချင်းလည်းမရှိ၊ ချမ်းလည်းမချမ်းသာ၊ တစ်ကောင်ကြွက် တစ်ယောက်ဖြစ်သဖြင့် တစ်ဝိုင်းထဲတွင် အတူတူနေကြသော နိုင်မြင့်နှင့် အောင်မြတို့နဲ့ပဲ မိသားစုလို နေကြသည်။ အကုန်လုံးက ချမ်းလည်းမချမ်းသာ၊ တအားကြီးလည်း မဆင်းရဲ။

နိုင်မြင့်သည် အသက် ၃၅ နှစ်ရှိ၍ ဗလခပ်တောင့်တောင့်၊ အသားညိုညို။ နိုင်မြင့်၏ မိန်းမဖြစ်သူ မလှိုင်မှာ အသက် ၃၄ နှစ်၊ အသားညိုညို၊ ရင်ထွားထွား၊ တင်ကားကား၊ ဗိုက်ခေါက်ထူထူ။ အိမ်ထောင်သက်တမ်း ၇ နှစ်ရှိသော်လည်း ကလေးမရကြချေ။

အောင်မြသည် အသက် ၃၇ နှစ်၊ ဗလမတောင့်ဘဲ ခန္ဓာကိုယ်တုတ်တုတ်၊ အသားညို၏။ အောင်မြ၏ မိန်းမဖြစ်သူ တုတ်တုတ်မှာလည်း အောင်မြနှင့် အသက်ရွယ်တူ၍ ဝဝဖိုင်ဖိုင် ဖက်တီးမကြီး ဖြစ်သည်။ အောင်မြတို့ လင်မယားသည် အိမ်ထောင်သက်တမ်း ၁၀ နှစ်ရှိပြီး အသက် ၄ နှစ်ခန့်သားယောက်ျားလေး တစ်ယောက်ရှိ၏။

မိဘနှစ်ပါးမဆုံးခင်ကတည်းက သိန်းမောင်သည် နိုင်မြင့်နှင့် အောင်မြတို့နဲ့အတူ သစ်ဝါးခုတ်ရောင်းပြီး ပိုက်ဆံရှာသည်။

ညနေခင်း ၅ နာရီ။ ဝိုင်းထဲရှိ မန်ကျည်းပင်ကြီးအောက်တွင် ကွပ်ပျစ်ရှိသည်။ ထိုကွပ်ပျစ်ပေါ်တွင် ထန်းရည်သောက်လိုက်၊ ပဲကြီးလှော်ဝါးလိုက်၊ စကားပြောလိုက် လုပ်နေကြသော သိန်းမောင်၊ နိုင်မြင့်နှင့် အောင်မြ။ နိုင်မြင့်၏ အိမ်တွင်တော့ နိုင်မြင့်မိန်းမ မလှိုင်၊ အောင်မြမိန်းမ တုတ်တုတ်နှင့် ၄ နှစ်သားလေး ပေစုတ်တို့ TV မှာလာသော ဇာတ်လမ်းတွဲကို ကြည့်နေကြသည်။

“ဟိတ်ကောင် သိန်းမောင်….မင်းလည်း အရွယ်ရောက်နေပြီ မိန်းမလေး ဘာလေး မယူသေးဘူးလားဟ….” နိုင်မြင့်မှ မေးလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။

သိန်းမောင်သည် စတီးပန်းကန်ပြားထဲမှ ပဲကြီးလှော် ၂ စေ့ ကောက်ဝါးရင်း “ယူမှာပေါ့ ကိုနိုင်မြင့်ရ….ကျွန်တော့်ရည်းစားနဲ့တောင် အဲ့အကြောင်းတိုင်ပင်ထားသေးတယ်…အဖေတို့ အမွေထားခဲ့တဲ့ မရှိမဲ့ရှိမဲ့ ၂ ကျပ်သား ရွှေဆွဲကြိုးလေးနဲ့ တင်တောင်းမလို့လေ….” ဟု ပြောလိုက်သည်။

အောင်မြမှ “ဟေ…မိုက်လှချည်လား…မင်းရည်းစားက ဘယ်သူတုံးဟ…”

“ရွာလယ်ပိုင်းက မာလာလေ….ဒေါ်ကြိုင်ရဲ့ တူမ…”

အသက် ၂၅ နှစ်ရှိပြီဖြစ်သော မာလာ၏ မိဘများမှာ ငယ်စဉ်ကတည်းက ဆုံးပါးသွားသည်။ ထို့ကြောင့် မိခင်ဖြစ်သူ၏ ညီမ ဒေါ်ကြိုင်မှ မာလာကို ငယ်စဉ်ကတည်းက အိမ်မှာခေါ်ထားသည်။ သိန်းမောင်ကဲ့သို့ပင် မာလာသည်လည်း မချမ်းသာသည့် မိဘနှစ်ပါးက ထားခဲ့သည်မှာ မရှိမဲ့ရှိမဲ့ ရွှေလက်ကောက် ၃ ကွင်း။ ဒေါ်ကြိုင်တွင်လည်း ယောက်ျားရှိပြီး သားသမီးမထွန်းကား။

၁၀ လ အကြာမှာပင် သိန်းမောင်နှင့် မာလာတို့ မင်္ဂလာပွဲလေး လုပ်ကြသည်။ ထိုသို့ မင်္ဂလာဆောင်သွားမှ ဒေါ်ကြိုင် စိတ်အေးရသည်။ ဒေါ်ကြိုင်၏ ယောက်ျားဖြစ်သူမှာ မာလာ၏ နို့ကြီးကြီး၊ ဖင်ကြီးကြီး ခန္ဓာကိုယ်ကို အမြဲတမ်း အကြည့်ဖြင့် ပစ်မှားနေတာ ဒေါ်ကြိုင်အသိ။ မာလာက သူ့ဘာသာနေသော်လည်း၊ ဒေါ်ကြိုင်ယောက်ျားက မရ။

မင်္ဂလာပွဲပြီးလို့ ညရောက်သောအခါ သိန်းမောင်၏ အိမ်ပေါ်တွင်။

နိုင်မြင့်မိန်းမ မလှိုင်မှ “ညီမ….လိုအပ်တာရှိရင် အမတို့ကိုပြောနော်….ဟောဒီက သိန်းမောင်နဲ့ အမတို့က မောင်နှမတွေလိုဖြစ်နေတာ…ခု အမတို့လည်း ညီမတစ်ယောက် ထပ်ရတာပေါ့….”

အောင်မြမှ “နိုင်မြင့်ရေ….ဒီညတော့ ငလျင်လှုပ်မယ်ထင်တယ်..”

ထိုစကားကြောင့် သိန်းမောင်နှင့် မာလာတို့နှစ်ယောက် မျက်နှာများမှာ ပြုံးပြုံးနဲ့ ရှက်ကိုးရှက်ကန်း ဖြစ်သွား၏။

အောင်မြမိန်းမ တုတ်တုတ်မှ “ကဲကဲ….ငါတို့ ဇာတ်လမ်းသွားကြည့်လိုက်ဦးမယ်…တော်တို့ ၂ ယောက်လည်း လာ…ပူပူနွေးနွေး လင်မယားတွဲလေးကို မနှောက်ယှက်နဲ့တော့…”

ကာမအရာတွင် နိုင်မြင့်သည် ၇ နှစ်လောက် ပေါင်းသင်းလာခဲ့သော မလှိုင်အပေါ် ညားကာစ ၃၊ ၄ နှစ်က လိုးရတာ ဖီး တအားရှိပေမယ့် ကြာလာတော့ ဒီအဖုတ်၊ ဒီစအိုပဲ လိုးနေရလို့ ဖီးသိပ်မလာချင်၊ အသစ်အဆန်းလေးတွေ တောင့်တမိသည်။ အောင်မြလည်း ထိုနည်းလည်းကောင်းပင်။ ၁၀ နှစ်လောက် ပေါင်းသင်းလာခဲ့သော တုတ်တုတ်မှာ ဝ လာတာရောကြောင့် ဖီးမရှိ၊ တရှိနှင့် လိုးခဲ့သည်ချည်း။ နိုင်မြင့်ရော အောင်မြပါ ကိုယ့်မိန်းမကို ချစ်ကြသည်။ သို့သော် ကာမအရာတွင်တော့ ဒီတွင်းချည်းပဲမို့ အကောင်းကြီးမကောင်းတော့။

အိပ်ယာစဝင်ချိန်တွင် သိန်းမောင်နှင့် မာလာတို့ ကြင်စဦးဇနီးမောင်နှံမှာ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် နမ်းလိုက်၊ ပွတ်လိုက်၊ နှိုက်လိုက်နဲ့ ပါကင်မဖွင့်ခင် နှူးနှပ်နေကြသည်။

မင်္ဂလာဦးညသည် ထင်သလိုဖြစ်မလာခဲ့။ သိန်းမောင်၏ ၄ လက်မလီးမှာ တချီပဲပြီးအောင် စွမ်းဆောင်နိုင်သည်။ ထိုတချီမှာ မိမိအတွက်သာ တချီဖြစ်ပြီး ပူပူနွေးနွေး မိန်းမဖြစ်သူ မာလာကိုတော့ တချီပြီးအောင် မစွမ်းဆောင်နိုင်။ မာလာမှာလည်း ပါကင်ဖြစ်သည်မို့ အခုလို မင်္ဂလာဦးညအတွက် စိတ်လှုပ်ရှားနေရာ၊ အခုတော့ စိတ်မလှုပ်ရှားနိုင်တော့။

ချစ်သော လင်ယောက်ျား သိန်းမောင်၏ ပါကင်ဖွင့်ခြင်းကို ခံရသော်လည်း သိန်းမောင်မှာ မာလာကို တချီပြီးအောင် မလုပ်ပေးနိုင်သောကြောင့် ပါကင်အဖွင့်ခံရသော စောက်ပတ်နူးနူးညံ့ညံ့လေးမှာ သွေးထွက်ပြီး နာရုံပဲရှိသည်၊ ဖီးမတက်ချေ။ ပါကင်ဖောက်ခါစတွင်သာ မာလာ၏ အော်ညီးသံကို ကြားရပြီး ၁၀ မိနစ်လောက်နေတော့ ဘာသံမှ မကြားရတော့။

သိန်းမောင်မှ “မာလာ…ကိုယ့်လီးက ဘယ်လိုဆွဆွ မတောင်နိုင်တော့ဘူး တချီပဲရတယ်….ဒါပေမဲ့ မာလာလည်း ပြီးအောင် ကို မာလာ့ကို လက်နဲ့လုပ်ပေးမယ်…” ဟု ပြောလိုက်သည်။

မင်္ဂလာဦးတစ်ညလုံးတွင် သိန်းမောင်သည် ၂ ချီခန့်ပင် လိုးနိုင်သည်။ ထို ၂ ချီပြီးရန် လီးကို မနည်း တောင်အောင်လုပ်ရသည်။ မာလာမှာလည်း ၃ ချီလောက်ပီးသည်။ သို့သော် တချီမှာ သိန်းမောင်၏ လီးနဲ့ ပြီးခြင်းဖြစ်ပြီး၊ ကျန် ၂ ချီမှာ သိန်းမောင်၏ လီးနဲ့မဟုတ်ဘဲ လက်သိုင်း၊ ပါးစပ်သိုင်းနဲ့ ပြီးခြင်း ဖြစ်သည်။

၁ လခွဲ၊ ၂ လ အကြာ။

သိန်းမောင်သည် နိုင်မြင့်၊ အောင်မြတို့နဲ့အတူ တောထဲ သစ်ဝါးခုတ် ထွက်သွားသည်မှာ မနက်ကတည်းကပင်။ နေ့လယ် ၂ နာရီခွဲ။ နိုင်မြင့်မိန်းမ မလှိုင်နှင့် အောင်မြမိန်းမ တုတ်တုတ်မှာ ကိုယ့်အိမ်မှာကိုယ် ကိုယ်စီ နေ့လယ်နေ့ခင်း တရေးတမော အိပ်နေကြသည်။

မာလာသည် ကိုယ့်အိမ်၊ ကိုယ့်အခန်းထဲတွင် တရေးတမော မအိပ်ဘဲ တစ်ကိုယ်လုံးချွတ်ပြီး မိမိဘာသာ လက်တစ်ဖက်က လုံးတင်းအယ်နေသော နို့ကြီးနှစ်မွှာကို ပွတ်၍ ကျန်လက်တစ်ဖက်က စောက်ပတ်အား ပွတ်နေသည်။ ယခုလို ကိုယ့်ဘာသာ အာသာဖြေသည့်အချိန်တိုင်း မာလာ၏ စိတ်ထဲတွင် မညားခင်ကတည်းက ဒီလို လိုးအားမှန်းသာ သိရင် သိန်းမောင်ကို မယူဟု စိတ်ညစ်ညစ်တွေးမိသည်။ ရည်းစားဘဝတုန်းကတော့ သိန်းမောင်ကို ပေးမလိုးပေမယ့် လီးစုပ်ပေးဖူးသည်။ ထိုအချိန်တုန်းက သိန်းမောင်၏လီးသည် အမြဲတမ်းတောင်နေပြီး တချီပြီးရန်ကြာ၏။ တချီပြီးသွားလည်း တောင်တုန်း။

အခုသူ့လီးက တောင်တော့ တောင်ပါရဲ့၊ တချီပြီးရင် တန်းပျော့သွားကာ ထိုတချီဆိုတာလည်း ဘယ်လောက်မှ မကြာ။ သို့ပေမယ့် သိန်းမောင်ကို တကယ်ချစ်သည်။ သူ မလိုးနိုင်သော်လည်း လက်နဲ့ ပါးစပ်နဲ့ ဖီးတက်၍ ပြီးအောင် လုပ်ပေးသည်။ ထို့ကြောင့် မာလာသည် အားနဲ့မာန်နဲ့ မလိုးနိုင်သည့် သိန်းမောင်ကို ဗွေမယူ။ အခုလို အရမ်းထန်တဲ့အချိန်ကလွဲလို့….။ ထို့ကြောင့် မိမိဘာသာ အာသာဖြေနေရသည်။

သိန်းမောင်တို့ သစ်ဝါးခုတ်နားသည့် တစ်ရက်။ မနက် ၁၀ ခွဲ။ မန်ကျည်းပင်အောက်၊ ကွပ်ပျစ်ပေါ်တွင် ကျားကွက်ဆော့နေသော သိန်းမောင်နှင့် နိုင်မြင့်။ မလှိုင်နှင့် တုတ်တုတ်တို့သည် နေ့လည်စာချက်နေကြသည်။ အောင်မြကတော့ ဓားမသွေးနေ၏။

ကွပ်ပျစ်နှင့် အဝတ်လှန်းသည့်နေရာသည် ခြေလှမ်း ၁၅ လှမ်းခန့်သာ ကွာသည်။ သိန်းမောင်နဲ့ နိုင်မြင့်တို့ ကျားထိုးနေကြစဉ် သိန်းမောင်မိန်းမ မာလာသည် ထမီရင်လျားဖြင့် အဝတ်လာလှန်း၏။ အဝတ်လှန်းသည့်ဘက်ကို ကျောပေးပြီး ကျားထိုးနေသည့် သိန်းမောင်သည် အနောက်ကို မမြင်။ နိုင်မြင့်ကတော့ အဝတ်လှန်းသည့်ဘက်ကို မြင်ရသည်။

လျှော်ထားသည့်အဝတ်များကို သံပုံးထဲထည့်ပြီး ယူလာသည့် မာလာ။ အဝတ်လှန်းသည့်ဘက်ကို မာလာစလာကတည်းက နိုင်မြင့်သည် ကျားကွက်ပေါ်မှ အာရုံပြောင်းသွားပြီး မာလာကိုပဲ ကြည့်နေသည်။ တရစပ်ကြည့်လို့တော့မရ၊ ရှေ့တည့်တည့်တွင် သိန်းမောင်ရှိသည်။ ရေစိုထမီမှာ အသားနဲ့ ကပ်နေသောကြောင့် မာလာ၏ ဖင်တုံးကားကားထွားထွားကြီးမှာ အယ်ထွက်နေသည်။ ထိုမြင်ကွင်းကို ရှုစားနေသော နိုင်မြင့်မှာ လီးတောင်လာသည်။

“ကိုနိုင်မြင့်….ခင်ဗျား အလှည့်…”

“ဪ…အေးအေး…”

ထိုအချိန် ဝိုင်းထဲတွင် ပတ်ဆော့နေသော အောင်မြသား ပေစုတ်မှာ မာလာ့ အနားကို သွား၍ ထမီကို ဆောင့်ဆောင့်ဆွဲ၏။ မာလာသည် ကလေးချစ်တတ်သည်မို့ ပေစုတ်နဲ့ ဆော့နေကြဖြစ်သည်။

နိုင်မြင့် ရွှေ့အပြီး သိန်းမောင်အလှည့်သို့ ပြန်ရောက်လာသည်။ သိန်းမောင်မှာ ကျားကွက်ကိုပဲ အာရုံစူးစိုက်လျက်။

နိုင်မြင့်သည် မာလာ၏ ရေစိုထမီအောက်မှ လုံးထွက်နေသော ဖင်လုံးကြီးများကို ကြည့်နေစဉ်မှာပင် ပေစုတ်၏ ကလေးအားကြောင့် အဝတ်လှန်းနေသည့် မာလာတစ်ယောက် ထမီကျွတ်ကျသွားသည်။ နိုင်မြင့် မျက်လုံးပြူးသွားပြီး လီးမှာ ချက်ချင်းဆိုသလို ထလာ၏။

အသက် ၂၆ နှစ်ရှိပြီဖြစ်သော မာလာမှာ ရုပ်ရည်အနည်းငယ်လှ၍ အသားဖွေးကာ၊ အရပ် ၅ ပေ ၄ လက်မ၊ အရွယ်နဲ့မမျှအောင် ကြီးမားတင်းရင်းသော နို့လုံးကြီး ၂ လုံး၊ နို့လုံးကြီးများပေါ်က စူထွက်ချွန်တက်နေသော နီညိုရောင် နို့သီးခေါင်းများ၊ ဗိုက်သားမှာ အနည်းငယ်စူထွက်၍ တင်းကားအယ်ထွက်နေသော ဖင်တုံးကြီး ၂ တုံးကို ပိုင်ဆိုင်ထားသည်။ လမ်းလျှောက်ရင်လည်း ထိုဖင်သားကြီးများမှာ ဘယ်ညာ နိမ့်လိုက် မြင့်လိုက်နဲ့ တုံတုံ၊ တုံတုံနဲ့နေသည်။ ထိုကဲ့သို့ နို့ကြီးကြီး၊ ဖင်ကြီးကြီး မာလာ၏ ခန္ဓာကိုယ် အလွန်ကိတ်ပုံကို သိန်းမောင်နဲ့ စညားကတည်းက နိုင်မြင့် သတိထားမိသည်။

သူများမယားလည်းဖြစ်၊ သိန်းမောင်နဲ့လည်း ညီကိုတေလိုဖြစ်နေသောကြောင့် ဖင်ကြီးကြီး၊ နို့ကြီးကြီး မာလာကို မပစ်မှားသင့်ဟုတွေးပီးနေခဲ့သည်။

ယခုတော့ မရတော့ချေ။ ပစ်မှားရမယ့်အနေအထားသို့ ရောက်လာပြီဖြစ်သည်။ ဖြူဝင်းနေသော ဖင်သားကြီးများမှာ မိမိဘက်ကို “ရော့ ကြည့်” ဆိုပီး ပြထားသလိုဖြစ်နေ၍ ပုဆိုးအောက်မှ လီးမှာ တောင်သထက် တောင်လာသည်။ ထမီကျွတ်ကျသွားသောကြောင့် “ဟောတော်!” ဟု အာမေဋိတ်သံထွက်ကာ ခါပြီးသား အဝတ်ကို ဂျိတ်နှင့်မချိတ်တော့ပဲ မြန်မြန် ကြိုးတန်းပေါ်တင်၍ တစ်ယောက်ယောက်များ မြင်သွားမလားဆိုပီး ဘေးဘီ၊ ဘယ်ညာ လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။

မာလာ လှည့်ကြည့်လိုက်တဲ့အချိန် မိမိ၏ အဝတ်မဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကို စိုက်ကြည့်နေသော နိုင်မြင့်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ နိုင်မြင့်လည်း ဖင်သားကြီး ၂ လုံးကို ကြည့်နေခိုက် မာလာလှည့်လာသဖြင့် မကြည့်ပဲနေမည်ဟု တွေးပီး ကျားကွက်သို့ အကြည့်ပြောင်းမည့်အချိန် ချက်ချင်းလှည့်ကြည့်လိုက်သည့် မာလာ၏ လုံးအယ်ပီး ကြီးမားသော နို့ကြီး ၂ လုံးကို တွေ့လိုက်ရသောကြောင့် ကျားကွက်ကို အကြည့်မပြောင်းပဲ ထိုနို့လုံးကြီးနဲ့အတူ နို့လုံးကြီးများမှ နို့သီးခေါင်း နီနီညိုညို ကြီး ၂ ခုကိုပါ ကြည့်မြဲ ကြည့်နေလိုက်၏။

၅ နှစ်သားလေး ပေစုတ်မှာ မာလာ ထမီကျွတ်ကျသွားသည်နှင့် တခြားဘက်ကို ပြေးသွားလေပီ။ နိုင်မြင့်ကြည့်နေသဖြင့် မာလာသည် ရှက်ရှက်နဲ့ ပြန်လှည့်ပီး ထမီကို ကုန်းကောက်လိုက်ရာ ဖင် ၂ လုံးကြားမှ စောက်ပတ်နီနီရဲရဲကြီးမှာ နိုင်မြင့်ဘက်ကို ပြူးထွက်လာ၏။ ၁၅ ပေလောက်သာ ဝေးသောကြောင့် မာလာ၏ ဖင်သားကြီးများ၊ နို့ထွားထွားကြီးများ နဲ့ နီရဲနေသော စောက်ပတ်ကြီးကို အနီးကပ် မမြင်ရရုံတမယ် ရှင်းရှင်းလင်းလင်းကြီး မြင်နေရသည်။

မာလာလည်း ထမီပြန်ဝတ်ပီး သံပုံးကိုင်ကာ ရေချိုးသည့်ဘက်ကို ခပ်သုတ်သုတ် ထွက်သွား၏။

“ကိုနိုင်မြင့်… ခင်ဗျား အလှည့်ဗျ… ဒီနေ့ ကျားဆော့တာ ခင်ဗျားသိပ် အာရုံမရောက်ဘူး ထင်တယ်… ဘာလဲ… ဒါမှမဟုတ် ကျွန်တော့်ကို ရှုံးမှာစိုးလို့ စိတ်တေဗျာများ‌နေတာလား… ဟား..ဟား..ဟား..”

သိန်းမောင်သည် သူ့မိန်းမ မာလာ၏ မိမွေးတိုင်း၊ ဖမွေးတိုင်း ခန္ဓာကိုယ်အား နိုင်မြင့် မြင်သွားသည်ကို မသိ။ ခနအကြာတွင် သိန်းမောင် နိုင်သွားသည်။ နိုင်မြင့်အတွက် ကျားရှုံးတာ ပိုက်ဆံကြေးလည်းမဟုတ်တော့ ကိစ္စမရှိ၊ ပိုက်ဆံကြေး ဆော့တယ်ထားအုံး၊ မာလာ၏ ဖင်ကြီးကြီး၊ နို့ကြီးကြီးများကို မြင်လိုက်ရသောကြောင့် ကျားရှုံးပေမယ့် အမြင်မြတ်သည်။

သိန်းမောင်ကလည်း ပိုက်ဆံကြေးမဟုတ်သော်ငြား ကျားဆော့တာတွင် ဆရာကျသော နိုင်မြင့်ကို နိုင်သွားသဖြင့် ဖင်ယားနေသည်။ သူ ဖင်ယားလိုက်သည့် နိုင်မြင့်မှာ အနှေးနဲ့ အမြန် သူ့မိန်းမ မာလာကို လိုးတော့မည်ဆိုတာကိုတော့ သိန်းမောင် မသိ။

ဓါးသွေးနေရာမှ ထလာသော အောင်မြသည် ကျားကွက်ဝိုင်းသို့ ထိုင်ကာ “ကဲ ဘယ်သူနိုင်လဲ”

“ကျွန်တော်ပေါ့… ကိုအောင်မြရ… ဘယ်သူရှိရမှာလဲ.. ဟဲဟဲ…”

နိုင်မြင့်မှ “ဟား…ဟား… အေးပါ အေးပါ… ဒီတစ်ခေါက် နိုင်တဲ့သူ ငါနဲ့ထပ်ချမယ်… ကြည့်ရသေးတာပေါ့”

သိန်းမောင်လည်း “ကြာသလားလို့… ကဲ ကိုအောင်မြ.. ခင်ဗျားအရင်ရွှေ့…”

“ကဲ မင်းတို့ ၂ ယောက်ဆော့တုန်း…… ငါ အိမ်သာသွားတက်လိုက်အုံးမယ်….”

မိသားစု ၃ စုမှာ ရေချိုးသည့်နေရာကလည်း ၁ နေရာတည်း။ ဟိုးအရင်တုန်း သိန်းမောင်မိဘတွေ မဆုံးခင်ကတော့ မိသားစု ၃ စုမှာ အိမ်သာ ၃ လုံး၊ ရေချိုးသည့်နေရာကလည်း ၃ နေရာ။ ကြာလာတော့ မဟုတ်လည်း မိသားစု ၃ စုလုံး နေ့တိုင်း ရေစည်တိုက်ရမှာအတူတူ မိသားစု ၃ စု ပိုက်ဆံဝိုင်းစုပီး အုတ်ရေကန်အကြီးလုပ်ကာ မိသားစု ၁ စုကို တစ်လှည့်စီ ရေစည်သွားတိုက်ကြတော့သည်။

အိမ်သာကလည်း အစက ၃ လုံး၊ သို့ပေမယ့် အုတ်ရေကန်နဲ့နီးသော အိမ်သာတွင်သာ အသုံးများလာသောကြောင့် ကျန် ၂ လုံးကို ဖျက်ပီး အုတ်ရေကန်နားက အိမ်သာတွင်သာ သုံးကြသည်။ အိမ်သာကိုတော့ သီးသန့်ကြီး အုတ်နဲ့မဆောက်တော့ပဲ ဝါးထရံအသစ်‌များနဲ့သာ ဆောက်ထားသည်။ ထို့ကြောင့် နောက်ပိုင်းတွင် ရေချိုးဖို့ရေရယ်၊ အိမ်သာသုံးဖို့ရေရယ်၊ တခြားဝေယျာဝစ္စတွေသုံးဖို့အတွက် နေ့တိုင်း နွားလှည်းနဲ့ တစ်မိသားစုကို တစ်လှည့်စီ ရေစည်သွားတိုက်‌လေ့ရှိသည်။

အိမ်သာသည် ခြံဝိုင်းအနောက်ထောင့်နားတွင်ရှိသည်။ အိမ်သာကနေ လှမ်းကြည့်လျှင် ရေချိုးသည့်နေရာကို မြင်ရ၏။ ၁၀ ပေလောက်သာ ကွာသည်။

ရေချိုးနေစဉ် မာလာသည် အဝတ်မဲ့သော မိမိခန္ဓာကိုယ် အကိတ်ကြီးအား မျက်တောင်မခတ်တမ်းကြည့်နေတဲ့ ကိုနိုင်မြင့် အကြည့်များကို ပြန်မြင်ယောင်လာသည်။ နိုင်မြင့်အိမ်သာတက်သည်ကို မာလာမသိ။ အတွေးများ ပွားနေသည်။ စိတ်ထဲတွင် “ဒုက္ခပါပဲ… ရှက်လိုက်တာ… အ့လူကြီးကလည်း ဘာလို့ကြည့်နေတယ်မသိပါဘူး………. အို… ပေစုတ်ကြောင့် မတော်တဆ ကျွတ်ကျတာပဲ.. ငါက တမင်တကာပြတာမှမဟုတ်တာ… ပီးတော့ ကိုနိုင်မြင့်ကလည်း အမှတ်တမဲ့မို့ ကြောင်ပီး ကြည့်တယ်ထင်ပါရဲ့…”

မာလာသည် အတွေးများပွားနေရာမှ မတွေးတော့ပဲ ဂျီးတွန်းခဲယူကာ ခြေသလုံးအားတိုက်သည်။ နိုင်မြင့်ကတော့ အိမ်သာထဲမယ်။ မာလာ၏ ဖြူဖွေးနေသော ခြေသလုံးအား အိမ်သာထရံပေါက်သေးသေးလေးမှ မျက်လုံးတစ်ဖက်နဲ့ ကပ်ကြည့်ပီး ပုဆိုးကွင်းသိုင်းကာ လီးတံကြီးကို အဆက်မပြတ်နေသော နိုင်မြင့်။ နိုင်မြင့်ဘက်က ကြည့်လျှင် မာလာသည် ဘေးတစောင်းအနေအထား။ ရေစိုနေသော ထမီအတွင်းမှ ဖင်သားကြီးများမှာ အနောက်သို့ ကောက်ချိတ်လုံးတင်းနေသည်။ ထမီရင်လျားထားသောကြောင့် နို့အုံဖြူဖြူကြီးမှာ အနည်းငယ်ပေါ်နေသည်။

ခြေသလုံးကို ဂျီးတွန်းပီး၍ ပေါင်ကို စပီး ဂျီးတွန်း၏။ ထမီအောက်စကို ပေါင်တဝက်လောက်ထိ လိပ်တင်လိုက်သောကြောင့် ဖြူဖွေးနေသော ပေါင်တံကြီးမှာ ကိုက်ချင်စရာ။ နိုင်မြင့်သည် မာလာ၏ ပေါင်သားတွေကို ကြည့်လိုက်၊ နီနီရဲရဲ နှခမ်းသားကို ကြည့်လိုက်၊ ဖင်သားကြီးများကို ကြည့်လိုက်နဲ့ ဂွင်းရှယ်ထုနေသည်။

ဂွင်းထုနေချိန် တချီပီးခါနီး အိမ်သာထရံပေါက်မြင်ကွင်းရှေ့တွင် အောင်မြ၏မိန်းမ၊ ဝဝဖိုင့်ဖိုင့် ဖက်တီးမ တုတ်တုတ်မှာ လာရပ်ပီး ပိတ်နေ၏။ နိုင်မြင့်သည် လေသံတိုးတိုးဖြင့် “ဟာကွာ… ဒီကောင်မကြီးက ရှေ့ကလာပိတ်နေတယ်”

တုတ်တုတ်မှာ မာလာရေချိုးသည့်နားလာ၍ စကားပြောနေခြင်းဖြစ်သည်။ “ရှုပ်ပါတယ်ကွာ… ဖက်တီးမလည်း ကိတ်တာပဲ…” ဟု ကိုယ့်ဘာသာ လေသံတိုးတိုးနဲ့ ပြောရင်း ဖက်တီးမကြီး တုတ်တုတ်၏ ဖင်တုံးကြီး ၂ ဖက်ကိုပါ ကြည့်ရင်း ဂွင်းတိုက်သည်။

ခနအကြာတွင် တုတ်တုတ်သည် အိမ်သာဘက်သို့ တန်းတန်းကြီး လျှောက်လာသည်။ နိုင်မြင့်လည်း ဂွင်းထုနေရာမှ “ဟာ… ဒုက္ခပဲ…” တုတ်တုတ်မှ အိမ်သာနားသို့ ရောက်ခါနီးတွင် နိုင်မြင့်သည် ၂ ချက်၊ ၃ ချက် ချောင်းဆိုးလိုက်၏။

“အိမ်သာထဲက ဘယ်သူလဲ… ချီးပါချင်နေပါတယ်ဆို…”

“ကျွန်တော် နိုင်မြင့်… မတုတ်ရ… ပီးခါနီးပီ…. ခနရယ်…”

တစ်ချိန်လုံး အိမ်သာထဲတွင် ရေလောင်းသံမကြားရပဲ ဂွင်းထုနေသော်လည်း အခုမှ ရေလောင်းသံ တဗြောဗြော ထွက်လာသည်။ “ပီးပါပီ… စားပေအုံး မတုတ်ရေ… ဟား..ဟား…ဟား…” အိမ်သာမှထွက်ကာ မတုတ်တုတ်အားပြောလိုက်သည်။

“သူတောင်းစား” မတုတ်တုတ်သည် အိမ်သာပေါ် မတက်ခင် နိုင်မြင့်ကျောကုန်းကို အားမပါတပါနဲ့ ရိုက်လိုက်သည်။

နိုင်မြင့်သည် အုတ်ရေကန်ဘက်ကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ချိန် မာလာသည်လည်း နိုင်မြင့်ဘက် ကြည့်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ နိုင်မြင့်သည် ခပ်တည်တည်ပင် ခေါင်းပြန်လှည့်ကာ သိန်းမောင်တို့ ကျားချသည့် ကွပ်ပျစ်ဘက်သို့ ထွက်သွား၏။

ဂျီးတွန်းနေသည့် မာလာသည်လည်း မတုတ်တုတ်လာမှ အိမ်သာထဲ လူရှိမှန်း သိလိုက်ရသည်။ မာလာ၏ စိတ်ထဲတွင် “တစ်ချိန်လုံး ရေလောင်းသံလည်း မကြားရဘူး… ဒါ… ဒါဆို… ငါ့ကိုများ ချောင်းကြည့်နေတာလားမသိဘူး… အမလေး… ရှက်လိုက်တာ… ဒုက္ခပါပဲ….”

ညနေစောင်းအချိန်။ မာလာသည် နေဝင်တော့မည်မို့ လှန်းထားသော အဝတ်များကို ရုတ်နေရင်း မနက်ကတည်းက မလှန်းမိပဲ ကြိုးတန်းပေါ်မှာ ကျန်နေသည့် အဝတ်တစ်ထည်ကို တွေ့သွားသည်။ ထိုအဝတ်သည် ခြောက်သော်လည်း သေချာမခါလိုက်ရလို့ တွန့်သည့်နေရာက တွန့်နေသည်။

ထိုစဉ် မိမိကိုယ်တုံးလုံး၊ ဖင်ပြောင်ကြီးဖြစ်နေပုံအား ကိုနိုင်မြင့်ကြည့်နေသည်ကို စိတ်ထဲတွင် မြင်ယောင်လာရာ “ဟာ… ငါကလည်း ဒီအကြောင်းချည်းပဲ ပြန်ပြန်တွေးမိနေတာ… လိုလိုကမှ ရှက်ပါတယ်ဆို…” ကိုယ့်ဘာသာကို စိတ်ထဲမှာပြောတုန်းရှိသေး ကိုနိုင်မြင့်မျက်လုံးများသည် စိတ်ထဲတွင် ပြန်ပေါ်လာပီး စောက်ပတ်အတွင်းသားထဲမှ ဆစ်ကနဲဖြစ်သွား၍ ယားကျိယားကျိဖြစ်လာရင်း…..

“အွင်း! ….အွင်း!….” ပါးစပ်ကို ချုပ်ပီး ပိတ်ထားသဖြင့် မပီမသ အော်သံများ။

တောထဲတွင် သစ်ဝါးခုတ်နေကြသော သိန်းမောင်၊ နိုင်မြင့် နှင့် အောင်မြ။ နေ့လည် ၁၂။ ထမင်းစားပီး သစ်ဝါးမခုတ်ခင် ခန အနားယူနေကြသည်။

သိန်းမောင်သည် ပါလာသော ငွေနဂါး ဆေးပေါ့လိပ်ကို ဖွာရင်း “ကိုနိုင်မြင့်…. ခင်ဗျားတို့ လင်မယား… ညားလာတာ အတော်ကြာပြီ မလား…”

ကိုနိုင်မြင့်လည်း ဆေးပေါ့လိပ် ၁ လိပ်ကိုယူ၍ မီးညှိလိုက်ပီး တစ်ချက် ရှိုက်ကာ “မင်းကလည်း… ကြာပြီပေါ့ဟ နေအုံး… အမ်….. ၇ နှစ်တော့ ကျော်လောက်ပြီ ထင်တယ်…”

“ဒါဆို ဘာလို့ သားသမီးမယူကြသေးတာလဲ…”

“မယူပဲနေမလားဟ… ငါ့မိန်းမ မလှိုင်ကိုက ကလေးမရတာ… မြို့တက်ပီး ဆရာဝန်နဲ့ ပြကြည့်သေးတယ် ကလေးမရနိုင်ဘူးတဲ့…. ဒုံရင်းက ဒုံရင်းပဲ…”

“ဟုတ်လား… ကျွန်တော်လည်း မာလာနဲ့ရတာ ၃ လတောင်ပြည့်တော့မယ်… ခုထိ မာလာမှာ ကလေးရမယ့်ပုံစံ မြင်လည်းမမြင်၊ ကြားလည်းမကြားရသေးဘူး… ဥပမာ အန်တာတို့၊ ဘာတို့ပေါ့…. တော်ကြာ မာလာကိုယ်တိုင်က မြုံနေမှာ စိုးနေတာ…”

သေးပေါက်သွားရာမှ ပြန်လာသော ကိုအောင်မြသည် ကွမ်းယာထုပ်လေးထဲမှ ကွမ်း ၁ ယာ ထုတ်ဝါးကာ “ဘာမှမဖြစ်ပါဘူးကွာ… ငါ့မိန်းမ မတုတ်တုန်းကလည်း မင်းမိန်းမ မာလာလိုပါပဲ… အချိန်တန် ရမှာပေါ့……… မင်း စိတ်ထဲ စိုးရိမ်နေတယ်ဆိုရင် မြို့တက်ပီး ဆရာဝန်နဲ့ ပြကြည့်ပါ့လား…”

“အေးဗျာ…. အ့လိုလုပ်တာပဲ ကောင်းမယ် ထင်တယ်…”

ည ၇ နာရီ။

မတုတ်တုတ်မှ “နင်တို့ကလည်း ကြာလိုက်တာ… ဇာတ်လမ်းတောင် လာနေပြီ….”

မာလာလည်း “ထမင်းစားနေလို့ မတုတ်ရေ….”

“ဒီည နင်တို့ ဘာချက်လဲ…”

မလှိုင်မှ မေးခြင်းဖြစ်သည်။

“ငါးခြောက်ကြော် နဲ့ ပဲဟင်း…..ပဲဟင်းအသောက်များသွားလို့ ဗိုက်တောင်နာနေတာ…. ဝမ်းလျှောမှာတောင် ကြောက်ရ….”

မာလာသည် ဗိုက်ကိုကိုင်ရင်းပြောလိုက်၏။

“ရော့ရော့…ဒီဟာလေး လျက်လိုက်….”

မလှိုင်သည် TV ဘေး၊ သစ်သားစားပွဲပေါ်တွင်ရှိသော ခြင်းတောင်းသေးသေးလေးထဲမှ မဟာဖြေဆေး ဘူးကို မာလာအား ပေးလိုက်သည်။

နိုင်မြင့်၏ အိမ်တွင် TV ကြည့်နေကြသော သိန်းမောင်၊ မာလာ၊ အောင်မြ၊ တုတ်တုတ်၊ ပေစုတ် နှင့် မလှိုင်။ နိုင်မြင့်သည် ကိစ္စ ၁ ခုဖြင့် ရွာထဲသို့ သွားနေရာ အခုထိ ပြန်မလာသေး။ ဇာတ်လမ်းတွဲကြည့်နေကြစဉ် သိန်းမောင်မှ “ကြော်ညာကြည့်ပါတယ်ဆို ဇာတ်လမ်းက လာလာရှုပ်နေ….” သိန်းမောင်စကားကြောင့် ဘေးကလူများ ရယ်ကြသည်။

မလှိုင်မှ “အေးပါဟယ်…. ကြော်ညာတွေကလည်း… ဇာတ်ရှိန်တတ်နေပါတယ်ဆိုမှ…” ဇာတ်ရှိန်တက်နေချိန် ကြော်ညာဝင်လာသောကြောင့် အားလုံး တစ်ယောက်တစ်ပေါက် ပြောဆိုနေကြ၏။

သိန်းမောင်သည် ညာဘက်ဘေးဆုံးကဖြစ်သည်။ သိန်းမောင်၏ ဘယ်ဘက်တွင် မာလာ။ မာလာ၏ ဘယ်ဘက်တွင် မလှိုင်။ မလှိုင်၏ ဘယ်ဘက်တွင် မတုတ်နဲ့ ပေစုတ်။ မတုတ်သည် ခြေဆင်း၍ ပေါင်ဖြဲပီး ထိုင်နေသည်။ ဖြဲထားသော ပေါင်ကြားတွင် ပေစုတ်ဝင်ထိုင်ရင်း ဇာတ်လမ်းကြည့်နေလျက်။

အောင်မြသည် သူတို့အားလုံး၏ အနောက်မှ ၄ ပေအကွာ၊ ၃ ထပ်သား အခန်းနံရံနဲ့ ကပ်ရပ်တွင် ပက်လက်ကုလားထိုင် ၁ လုံးဖြင့် ဇာတ်လမ်းထိုင်ကြည့်နေသည်။ ခြင်ကိုက်သည်မို့ ခြင်ဆေးခွေ ၁ ခွေလည်း ထွန်းထား၏။ လူကြီးတွေအားလုံး ဖုန်းကိုယ်စီရှိကြသော်လည်း ညအခါတွင်တော့ TV မှ ဇာတ်လမ်းကြည့်ကြများသည်။

ည ၈ ခွဲ။ မတုတ်၏ ပေါင်ကြားတွင် ပေါင်ကို မှီ၍ အိပ်နေပြီဖြစ်သော ပေစုတ်။

“ထိုင်ရတာ ခါးညောင်းလိုက်တာ ကိုသိန်းမောင်ရယ်..” ခါးကိုကော့ပီး အညောင်းဆန့်လိုက်သော မာလာ။

နောက်ဆုံးကနေ ကုလားထိုင်ဖြင့် ဇာတ်လမ်းထိုင်ကြည့်နေသော အောင်မြသည် ခါးကော့ပီး အကြောဆန့်လိုက်သည့်အချိန် အနောက်သို့ ကော့ထွက်လာသော မာလာ၏ ကြီးမား စွံ့ကား လုံးတင်းနေသည့် ဖင်တုံးကြီး ၂ တုံးကို ကြည့်မိလိုက်၏။

သိန်းမောင်မှ “အ့တာဆို အရင်သွားအိပ်နှင့်လေ… ကိုယ်ကတော့ ဇာတ်လမ်းကြည့်အုံးမှာ…”

“မာလာလည်း မအိပ်ချင်ပါဘူး… ဇာတ်လမ်းလည်း ကြည့်ချင်တယ်… ဒါမဲ့ ထိုင်တာ ညောင်းလည်းညောင်း၊ ပူလည်းပူမလို့…”

“ဒီလိုလုပ်… ကိုယ် နောက်ကို နည်းနည်းဆုတ်ပီး ထိုင်လိုက်မယ်… မာလာက ကိုယ့်ပေါင်ပေါ် ခေါင်းအုံးပီး ဟိုဘက်ကို ခြေဆင်းပေါ့…”

အစတွင် TV ကြည့်နေကြသော ပုံစံမှာ ကိုအောင်မြတစ်ယောက်တည်းသာ အနောက်ကနေ ကုလားထိုင်ဖြင့် ထိုင်ကြည့်ပီး ကျန်တဲ့လူများက ရှေ့က။ အရှေ့ ၁ တန်း၊ အနောက် ၁ တန်း။ အခုတော့ မတုတ်၊ ပေစုတ် နဲ့ မလှိုင်က ရှေ့ဆုံးအတန်းလိုမျိုး။ သိန်းမောင်နဲ့ မာလာက အနောက်ကို နည်းနည်းဆုတ်လိုက်တော့ အလယ်တန်းလို။ ကိုအောင်မြကတော့ နဂိုကအတိုင်း အနောက်ဆုံးမှ။

ကျန်တဲ့လူများ ဇာတ်လမ်းကို စိတ်ဝင်စားနေချိန် အနောက်ဆုံးက အောင်မြကတော့ ဇာတ်လမ်းကို စိတ်မဝင်စား။ သူ စိတ်ဝင်စားသည်က ရှေ့တည့်တည့်တွင် ယောက်ျားဖြစ်သူ၏ ပေါင်ပေါ်၌ ခေါင်းအုံး၍ ဘေးတစောင်း လှဲရင်း TV ကြည့်နေသော မာလာ၏ ကားထွက် တင်းအယ်နေသည့် ဖင်တုံးကြီး ၂ လုံး။ အောင်မြသည် ကုလားထိုင် နှင့် အပေါ်စီးကနေဆိုတော့ မာလာ၏ ကြီးမားသော နို့အုံကိုလည်း မြင်နေရသည်။

မာလာသည် အနီရောင် အင်ကျီအတို နဲ့ အနက်ရောင် ထမီကို ဝတ်ထားသည်။ ထမီက အနည်းငယ်ပါးသကဲ့သို့၊ ဖင်သားကြီးများကလည်း အနောက်သို့ ကော့ထွက်နေပီး ဘစ်ရာ အကြောင်းလိုက်ကြီး ပေါ်နေ၏။ ညဆိုသော်ငြားလည်း တစ်မနက်လုံး ဆိုလာပြားမှ ဘက်ထရီထဲ လျှပ်စစ်အားဝင်နေသောကြောင့် ထုတ်တန်းမှာ သွယ်ထားသည့် မီးသီး၏ အလင်းရောင်မှာ ၃ ထပ်သားနဲ့ ဆောက်ထားသည့် အခန်းတစ်ခန်းလုံးတွင် အားမှိန်သွားသည်မရှိပဲ လင်းလင်းထင်းထင်း။ ထမီအပြင်ဘက်သို့ ထွက်ဖို့ကြိုးစားနေသည့် ဖင်တုံးကြီး ၂ တုံးကို အတွင်းခံဘစ်လေးမှ ခါးဆီးကာထားလျက်။

လီးတအား တောင်နေပြီဖြစ်သော အောင်မြသည် ခနအကြာတွင် အောက်ချထားသော ခြေ ၂ ချောင်းကို အပေါ်တင်၍ ဒူးထောင်ပီး ဖြဲလိုက်သည်။ ဘယ်ဘက်လက်က ပုဆိုးထဲနှိုက်ကာ ပုဆိုးပေါ်ကနေ လီးတံကို ကိုင်ပီး မာလာ၏ ဖင်သားကြီး ၂ ဖက်ကို ကြည့်၍ ဂွင်းထုသည်။ ခပ်ကြမ်းကြမ်းမထု၊ ဖြေးဖြေးချင်းပဲ ထုလျက်။ အနောက်သို့ အယ်ထွက်နေသည့် ဖင်တုံးကြီး ၂ ဖက်ကို ကြည့်လိုက်၊ ကြီးမား လုံးရင်းနေသော နို့အုံကြီးကိုလည်း အပေါ်စီးကနေ မြင်ရသလောက် ကြည့်လိုက်နဲ့ ဂွင်းထုရင်း ဖီးတက်နေလျက်။ လရည်ထွက်အောင် တန်းမထုပဲ လရည်ထွက်ခါနီးဆိုရင် ဂွင်းထုတာ ရပ်၍ ခနကြာမှ ပြန်ထုသည်။

အောင်မြ၏ စိတ်ထဲတွင် ဖင်တုံးကြီး နဲ့ နို့အုံကြီးကိုကြည့်ပီး ထုတာတောင် ဒီလောက်ဖီးရှိနေတာ တကယ်လက်တွေ့များ လိုးလိုက်ရရင် ဘယ်လောက်များ အကောင်းကြီး ကောင်းလိုက်မလဲဟု တွေးနေမိ၏။ ဘေးနားက သိန်းမောင်ကိုတော့ အားနာပေမယ့် သူ့မိန်းမ မာလာ၏ ကားထွက်ပီး အယ်နေသော ဖင်တုံးကြီးရယ်၊ လုံးရင်းပီး တင်းနေတဲ့ နို့အုံကြီးရယ်ကြောင့် တဏှာစိတ်သည် အားနာခြင်းကို ဖုံးလွှမ်းသွားကာ မလိုးရရင် မနေနိုင်သကဲ့သို့ ဖြစ်လာသည်။

ည ၉ နာရီ ထိုးခါနီးတွင် နိုင်မြင့်သည် ရွာထဲကနေ ပြန်လာ၏။ ခြံထဲအဝင်တွင် သေးပေါက်ချင်လာသဖြင့် အိမ်ထဲတန်းမဝင်ပဲ ခြံအနောက်စပ်က အိမ်သာဘက်ကို အရင်သွားသည်။

TV ကြည့်နေကြစဉ် မာလာသည် “အား!….ကျွတ်!….ကျွတ်!….”

သိန်းမောင်မှ “မာလာ….ဘာဖြစ်တာလဲ…”

“ပဲဟင်း အစွမ်းပြပြီထင်တယ်…. ဗိုက်နာလာပြီ…. အိမ်သာသွားလိုက်အုံးမယ်….”

အောင်မြ ကုလားထိုင်နဲ့ ကပ်ထိုင်နေသည့် အခန်းနံရံ၏ ဘေးနားသည် အိမ်ပေါ်တက်သည့်နေရာဖြစ်သည်။ မာလာချက်ချင်းထ၍ အိမ်သာဘက်သွားမည်အလုပ်………..လှေကားရင်း၌ ဖိနပ်စီးချိန်…….ကိုအောင်မြဆီ ရုတ်တရက် တစ်ချက်ကြည့်မိလိုက်သည်။ အောင်မြင့်သည် ဒူး ၂ ဖက် ထောင်၍ ဖြဲထားပီး TV ကြည့်နေသည်။ အောင်မြ၏ မျက်နှာမှာ နီနေပီး ပေါင်ကြားထဲမှ ပုဆိုးအစသည် အပေါ်သို့ ထောင်၍ ထိုးထွက်နေ၏။ မာလာသည် ထိုသို့ဖြစ်နေပုံကို လှေကားရင်းတွင် ဖိနပ်စီးရင်း မြင်သွား၏။ မာလာလည်း ချက်ချင်းလှည့်ကာ အိမ်သာဘက်သို့ ခပ်သုတ်သုတ် ထွက်သွားသည်။

အိမ်သာ၏ဘေးဘက် ပေအနည်းငယ်ကွာတွင် ရေချိုးသည့်နေရာရှိသည်။ အိမ်သာနဲ့ ကပ်ရပ်ဘေး၊ အနောက်နားလေးတွင်တော့ တမာပင်ကြီးရှိသည်။ အိမ်သာပေါ် မတက်ပဲ ထိုတမာပင်နားတွင် သေးပန်းနေသော နိုင်မြင့်။ နိုင်မြင့် သေးပေါက်နေချိန် အိမ်သာဘက်သို့ လာသည့် ခြေသံကို ကြားလိုက်ရသဖြင့် လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။ ဖိုခနောက်ဆိုင်သလို ဆောက်ထားသော အိမ် ၃ လုံးနှင့် အိမ်သာကြားတွင် မီးအလင်းရောင်မရှိသဖြင့် အနည်းငယ်မှောင်နေသည်။ အိမ်သာဘက်သို့လာသည့်လူမှာ မီးအိမ်ကိုင်ထားသောကြောင့် ဘယ်သူဘယ်ဝါဆိုတာတော့ လူလုံးကွဲ၏။

နိုင်မြင့်တစ်ယောက် စိတ်ထဲတွင် ရေရွတ်လိုက်သည်။ “ဟာ…မာလာပဲ…သေးလာပေါက်တာထင်တယ်… ငါတော့ ပွပြီ…”

နိုင်မြင့်သည် ဟိုးနေ့တွေကတည်းက အဝတ်လှမ်းနေရင်း ထမီကျွတ်ကျသည့် မာလာ၏ ဖင်သားကြီး ၂ ဖက်၊ ကြီးမားသော နို့အုံကြီးနှင့် နီရဲနေသော စောက်ပတ်ကို မြင်လိုက်ရကတည်းက မာလာကို တအားလိုးချင်နေခဲ့သည်။ သို့သော် ဘယ်ကဘယ်လို စရမယ်မှန်းမသိ။ စိတ်ထဲတွင်တော့ လိုးရဖို့အရေး နည်းမျိုးစုံတွေးနေခဲ့သည်။ အခုတော့ တည့်တည့်တိုးပြီ။

နိုင်မြင့်သည် ချက်ချင်းပင် အိမ်သာအနောက်ဖက်သို့ ခြေသံလုံလုံဖြင့် ကပ်သွားသည်။ အိမ်သာနားတွင်လည်း မှောင်မဲနေ၏။ လက်ထဲတွင် ဆိုလာပြားပါသော လျှပ်စစ်မီးအိမ်ကို ကိုင်၍ အိမ်သာဘက်သို့ လာနေသော မာလာ။

နိုင်မြင့်သည် အိမ်သာအနောက်ဘက်သို့ ကပ်နေပီး အိမ်သာတရံအပေါက်လေးမှတဆင့် အထဲသို့ ချောင်းကြည့်နေသည်။ မာလာသည် မီးအိမ်ကို အိမ်သာတိုင်က သံမှာ ချိတ်လိုက်ပီး ထမီကို ခါးထိတင်လိုက်ချိန် မီးအိမ်အလင်းရောင်အောက်တွင် ဖြူဝင်းပီး တင်းအယ် ကားထွက်နေတဲ့ ဖင်သားကြီး ၂ ဖက်သည် ဘွားကနဲ ပေါ်လာရာ အိမ်သာထရံပေါက်မှ ချောင်းကြည့်နေသော နိုင်မြင့်မှာ ပါးစပ်အဟောင်းသား။ စောက်ပတ်ကို မမြင်ရသော်လည်း ဖြူဖွေး၊ တင်းအယ်၊ ကားထွက်နေသည့် ဖင်တုံးကြီး ၂ ဖက်ကြားထဲမှ အညိုရောင် စအိုလေးကို တွေ့လိုက်ရသည်။

နိုင်မြင့်၏ စိတ်ထဲတွင် သေးလာပေါက်တာပဲဟု အစက ထင်နေသော်လည်း တကယ်တမ်းကျ ချီးလာပါခြင်းဖြစ်သည်ကို အခုမှ သိရ၏။ စအိုအဝသည် တဖြေးဖြေး ပွင့်လာပီး ချီးတုံးကြီး စထွက်လာသည်။

နိုင်မြင့်သည် ချောင်းကြည့်နေရာမှ လက်ကို အအားမထား၊ ပုဆိုးအောက်ထဲ လက်လျှိုကာ မာလာ၏ ချီးညှစ်နေသည့် စအိုနှင့် ဖြူဖွေး တင်းကားနေသည့် ဖင်တုံးကြီး ၂ တုံးကို ကြည့်ရင်း ဂွင်းစထုတော့သည်။ စအိုထဲမှ ထွက်လာသော ချီးတုံးမှာ နည်းတဲ့ချီးတုံးကြီးမဟုတ်၊ ချီးတုံးကလည်း တုတ်၊ ချီးတုံးကို အောက်ကျအောင် တန်းမညှစ်ချပဲ အရှည်လိုက်လည်း ပါနေသောကြောင့် စအိုထဲသို့ ကပ္ပလီ လီးကြီး ဝင်နေသကဲ့သို့။

ချီးတုံးကြီး ညှစ်ရသဖြင့် မာလာ ညီးသည်။ “အား!…ကျွတ်!…ကျွတ်!…အမလေး…. ပဲဟင်းတော့ အများကြီးသောက်လိုက်ပါရဲ့…. ဘာလို့ ချီးက အရည်မသွားပဲ အတုံးလိုက်ကြီး ဖြစ်နေတာလဲမသိဘူး…. စအိုတောင် စပ်ပီး နာလာပြီ….ကျွတ်!….ကျွတ်!….အား!…”

မာလာ၏ စအိုထဲမှ ချီး စပီးထွက်လာကတည်းက ချီးနံ့တွေ တဟုန်လိုက် ထွက်လာ၏။ နိုင်မြင့်သည် ပုံမှန်ဆိုရင် ချီးစော်နံတဲ့အခါ နှာခေါင်းကို ပိတ်သော်လည်းကောင်း၊ တခြားဖက်သို့ ထသွားသော်လည်းကောင်း ရွံရှာတတ်သော်လည်း အခုလိုမျိုး ကိုယ်တအားလိုးချင်နေတဲ့ ရုပ်ရည်က လှလည်းလှ၊ ဖင်သားကြီးကလည်း တင်းကားနေပီး လုံးအယ်နေသည့် နို့လုံးကြီးကို ပိုင်ဆိုင်ထားတဲ့ မာလာ၏ ချီးနံ့ကိုကျ ရွံရှာခြင်းမရှိတဲ့အပြင် ချီးနံ့တင်မက ချီးပါ အစိမ်းလိုက်စားရင်း လိုးပစ်ချင်လာသည်။

မာလာသည် ချီးပါနေချိန် ဖင်သားကြီးပေါ်သို့ ခြင်လာကိုက်သဖြင့် လက်ဝါးနဲ့ ပက်ကနဲ မြည်အောင် ရိုက်လိုက်သည်။ ရိုက်လိုက်တဲ့ အားက သိပ်မပါပေမယ့် လိုလိုကမှ လုံးတင်း ကားထွက်နေတဲ့ ဖင်တုံး တုံတုံကြီးမှာ တဆတ်ဆတ် တုန်ခါသွားသည်။ စအိုပေါက်မှ ချီးပါနေချိန် စောက်ပတ်ထဲမှ သေးများထွက်ကျလာ၏။

အိမ်သာထရံမှ ချောင်းကြည့်ရင်း ဂွင်းထုနေသည့် နိုင်မြင့်သည် တော်တော်ထန်နေသည့် အနေအထားသို့ ရောက်ရှိနေပီးဖြစ်ရာ ချီးတင်မကပဲ သေးများပါ တဂွတ်ဂွတ်နဲ့ သောက်ပစ်ချင်လာသည်။

ခနအကြာတွင် မာလာသည် ဖင်ဆေး၍ အိမ်သာမှ ထွက်လာ၏။ မာလာ အိမ်သာမှထွက်လာချိန် ခြေသံကြား၍ အိမ်သာအနောက်ဘက်သို့ မီးအိမ်ရွယ်၍ လှည့်ကြည့်လိုက်ရာ “အမလေး…. လန့်လိုက်တာ ကိုနိုင်မြင့်ရယ်…. အမှောင်ကြီးထဲ ဘာလုပ်နေတာလဲ….”

ဘာပြောရမယ်မှန်းမသိ၊ ကျန်တဲ့လူတွေအားလုံး TV ကြည့်နေချိန် သူတို့ ၂ ယောက်ထဲ ဒီနေရာမှာဆိုတော့ ရတဲ့အခွင့်အရေးကိုလည်း လက်မလွှတ်ချင်၊ လူကလည်း တဏှာစိတ် တအားမွှန်နေပီးဖြစ်ရာ။ “အယ်…ဟို..ဟို…နင် ချီးပါတာ ချောင်းကြည့်ရင်း ဂွင်းထုနေတာလေ…”

“ကိုနိုင်မြင့်….ဘာကြီးရယ်…”

“ဘာကြီးမှ မဟုတ်ဘူး….ဒါကြီး…” နိုင်မြင့်သည် ရှေ့သို့တိုး၍ ပုဆိုးထဲမှ ထောင်ထွက်နေသော လီးတံကြီးကို ကိုင်ပြလိုက်သည်။

မာလာ၏လက်ထဲမှ ကိုင်ထားသော မီးအိမ်၏ အလင်းရောင်အောက်တွင် ကြံချောင်းကို ပုဆိုးဖြင့် ပတ်ပီး ကိုင်ထားသကဲ့သို့ ပုဆိုးထဲမှ ထိုးထွက်နေသည့် နိုင်မြင့်၏ လီးတံကြီး။

“ကိုနိုင်မြင့်…ရှင် မမိုက်ရိုင်းနဲ့နော်… ကျမက ကိုသိန်းမောင် မိန်းမ…သူနဲ့ရှင် ညီအကိုတွေလို နေလာကြတာ…ကျမက ရှင့်ညီမလိုပဲလေ…”

နိုင်မြင့်သည် ဘာမှမပြောပဲ ရှေ့သို့ ထပ်တိုးလာသည်။

“ရှင်…ရှင်…ကြာပါတယ်… ကျွန်မယောက်ျား ကိုသိန်းမောင်ကိုပဲ….ရှင် မိုက်ရိုင်းတဲ့အကြောင်း သွားပြောတော့မယ်…”

မာလာ ချာကနဲ လှည့်ထွက်မည့်အချိန် နိုင်မြင့်သည် မာလာ၏အနားသို့ တဏှာဇောဖြင့် မြန်ဆန်စွာ ရောက်လာပီး အနောက်ကနေ ခါးကိုချုပ်ကာ အုတ်ရေကန်ဘက်ကိုခေါ်သွားရန် ကြိုးပမ်းသည်။ ခါးကိုချုပ်နေစဉ် မာလာသည် အသံကုန်ဟစ်အော်လိုက်ရာ “ကိုသိန်း…..” ယောက်ျားဖြစ်သူနာမည်ကို ဆုံးအောင်တောင် မအော်လိုက်ရ။ နိုင်မြင့်၏လက်ဝါးတစ်ဖက်သည် မာလာ၏ ပါးစပ်ကို အသားကုန် ပိတ်ထားလိုက်သောကြောင့်ဖြစ်သည်။

“အွင်း! ….အွင်း!….” ပါးစပ်ကိုချုပ်ပီး ပိတ်ထားသဖြင့် မပီမသ အော်သံများ။ မာလာသည် ဘယ်ဘက်လက်ထဲက ကိုင်ထားသော မီးအိမ်ကိုင်းကို ကျစ်နေအောင်ဆုပ်ကိုင်ပီး ရိုက်ဖို့ပြင်ရာ နိုင်မြင့်၏ ဘယ်ဘက်လက်က ပါးစပ်ကိုပိတ်ထားသောကြောင့် နိုင်မြင့်၏ ဘယ်လက်မှာ မာလာ၏ ဘယ်ဘက်လက်ကို ဖိထားသကဲ့သို့ဖြစ်နေပီး ရိုက်လို့မရ။

မိသားစု ၃ စုလုံး ရေချိုးကြသည့် အုတ်ရေကန်သည် မိသားစု ၃ စု နေထိုင်ရာ အိမ် ၃ လုံးနှင့် တော်တော်လှမ်းသည်။ အုတ်ရေကန်၏ ဘေးဘက်တဝိုက်တွင်လည်း သစ်ပင်ငယ်များ ပေါက်ရောက်လျက်။

မာလာသည် အားကုန်ရုန်းသော်လည်း သစ်ဝါးခုတ်ပီး အသက်မွေးလာသည့် နိုင်မြင့်၏ ယောက်ျားအားကို မယှဉ်နိုင်ပဲ အုတ်ရေကန်ရဲ့ အောက်ခြေ၊ သမံသလင်းပေါ်သို့ စက္ကန့်ပိုင်းအတွင်း ပါလာ၏။ နိုင်မြင့်နဲ့ မာလာတို့သည် သမံသလင်းပေါ်တွင် ထိုင်ရက်သား။

မာလာ၏ အင်ကျီကို အလွယ်ချွတ်မသောကြောင့် လက်နဲ့ဆွဲဖြဲလိုက်သဖြင့် တင်းအယ် ကြီးမားသော နို့လုံးကြီး ၂ လုံးမှာ ပြူးထွက်လာ၏။ နိုင်မြင့်သည် အနောက်ကနေပီး ဘယ်ဘက်လက်ဖြင့် မာလာ၏ ပါးစပ်ကို ပိတ်ထား၍ ညာဘက်လက်ဖြင့် လုံးအယ် တင်းရင်းနေသော နို့အုံတစ်ဖက်ကို အားရပါးရ နယ်လိုက်၊ ချေလိုက် လုပ်သည်။ မာလာ၏ မာပီး ချွန်တက်နေသော နို့သီးခေါင်း ဖုလုံးလေးကို လက်မနဲ့ လက်ညှိုး ညှပ်ပီး အသားကုန်ချေချလိုက်ရာ မာလာတစ်ယောက် နာလွန်းသဖြင့် အသံကုန်ဟစ်အော်၏။ သို့သော်လည်း ဘာမှမထူး၊ ပါးစပ်ကို လက်ဝါးဖြင့် ကျပ်နေအောင် ပိတ်ထားသောကြောင့်။ လက်ထဲက မီးအိမ်လည်း ဘေးကိုကျသွားသည်။

နိုင်မြင့်ရော မာလာရော နှလုံးခုန်သံတွေ မြန်ဆန်နေသည်။ နို့သီးခေါင်း ၂ ဖက်လုံးကို အားပါးတရ ညှစ်ချေခြင်းကို ခံနေရသော မာလာသည် အလွန်နာလှသော်လည်း စောက်ပတ်အတွင်းသားထဲကတော့ စောက်ရည်များ အိုင်ထွန်းနေ၏။

“ဖင်ကြီးမ…..ငြိမ်ငြိမ်နေစမ်း….” မာလာသည် လိင်စိတ်ထန်သော်လည်း ကိုယ့်ယောက်ျားပေါ် မဖောက်ပြန်ချင်။ ထို့ကြောင့် မာလာလည်း ရသလောက် ရုန်းသည်။

“ဟာကွာ လီးမဝင်သေးလို့ထင်တယ် ဒီကောင်မတော့…” နိုင်မြင့်သည် တဏှာစိတ် တအားမွှန်နေတာ next level ရောက်နေသောကြောင့် အနောက်ကနေ မာလာ၏ဗိုက်ကို လက်သီးဖြင့် ထိုး၏။ အနောက်က ထိုးသောကြောင့် ဗိုက်အလယ်ကိုမထိုးမိပဲ ဗိုက်ဘေးသားကိုသာ ထိုးမိသည်။ ၃ ချက်လောက် ပိတ်ထိုးချလိုက်ရာ မာလာတစ်ယောက် နာကျင်လွန်းသဖြင့် ဘာသံမှ မဟနိုင်တော့ပဲ သဲ့သဲ့လေး ညီးသံ “အား!…အား!…” လောက်သာ ထွက်နိုင်တော့သည်။ မာလာ၏မျက်နှာတွင်လည်း မျက်ရည်များနှင့် နှာရည်များ ရွှဲနေလျက်။

ခြံဝိုင်းကလည်း ကျယ်၍ ရွာအနောက်စပ်ဖြစ်လို့ အနီးနားတွင် အိမ်မရှိ၊ ရှိတဲ့အိမ်တွေကလည်း ခြံဝိုင်းအရှေ့ဘက်မှာချည်းပဲ။ အခု နိုင်မြင့်နဲ့ မာလာတို့က ခြံဝိုင်းထဲက အနောက်ဖက်စွန်ဆုံး အိမ်သာနှင့် မလှမ်းမကမ်းတွင် ရှိသည့်အုတ်ရေကန်တွင်။ နိုင်မြင့်၏အိမ်ပေါ်တွင် TV ကြည့်နေတဲ့ လူတွေတောင် မကြားတာ၊ ခြံရှေ့ဘက် အိမ်တွေဆိုရင် ပိုလို့တောင် မကြားသေး။

TV ကြည့်နေစဉ် သိန်းမောင်မှ “မာလာ အိမ်သာသွားတာ ကြာလိုက်တာ…. ဘာများဖြစ်နေလဲမသိဘူး….”

ဘေးနားတွင် ရှိသော မလှိုင်မှ “နင့်မိန်းမ အိမ်သာတက်ပီး…. အိပ်ချင်လို့ ဇာတ်လမ်းပြန်လာမကြည့်ပဲ….. နင်တို့အိပ်ခန်းထဲ အရင်အိပ်နေတာ နေမှာပေါ့….”

“ဟုတ်မယ် ထင်တယ်….မလှိုင်… ကျွန်တော့်ကို မီးခြစ် ခနလောက်ပေးအုံး…. ဆေးလိပ်သောက်မလို့…”

မလှိုင်သည် မီးခြစ်ပေးရန် မီးခြစ်ရှာနေရာ “ဪ….ခြင်ဆေးခွေ ထွန်းတုန်းကတောင် ရှိသေးပါတယ်…. ဘယ်ရောက်သွားတာလဲမသိဘူး…”

မတုတ်သည် ပေါင်ကြားတွင် အိပ်ပျော်နေသော ပေစုတ်ကို အသာမ၍ ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ ညင်သာစွာချပီး “ဒီမယ်လေဟယ်…. နင် ခြင်ဆေးခွေထွန်းပီး စားပွဲပေါ်တင်ထားတာလေ… ကိုယ်တင်တာ…. ကိုယ်မေ့…” ဟုပြောရင်း TV ဘေးက စားပွဲပေါ်တွင် ရှိသော မီးခြစ်ကိုယူ၍ သိန်းမောင်ကို ပစ်ပေးလိုက်သည်။

မိန်းမဖြစ်သူ မာလာကို ဘာဖြစ်လို့ ဖြစ်နေမှန်းမသိပဲ အိပ်ပျော်နေသည်အထင်နဲ့၊ ဆေးလိပ်သောက်ရင်း ဇာတ်လမ်းကြည့်မပျက်သော သိန်းမောင်။

အားအပြည့်ရှိ၍ လင်းထိန်နေသော မီးအိမ်သည် သမံတလင်းပေါ်သို့ လွတ်ကျသွားသောကြောင့် မီးအလင်းရောင် မှိန်နေလျက်။ ဗိုက်ကိုအထိုးခံရသောကြောင့် မရုန်းနိုင်တော့ပဲ အေးစက်နေသည့် သမံတလင်းပေါ်တွင် ပက်လက် လဲနေသော မာလာ။ အောက်ပိုင်းတွင်လည်း ထမီမရှိတော့။

နိုင်မြင့်သည် မာလာ၏ စိထားသော ပေါင်နှစ်ဖက်ကိုဆွဲဖြဲကာ စောက်ပတ်ထဲ လက်နှိုက်၍ အထုတ်အသွင်းလုပ်သည်။ “ပြွတ်!….ဗလွတ်!….ဗလွတ်!….ပြွတ်!…” တချီတောင် မပီးသေးသည့် မာလာ၏ စောက်ပတ်ထဲမှ စောက်ရည်များသည် အရည်ရွှမ်းအိုင်နေပီး အထုတ်အသွင်းလုပ်တိုင်း စောက်ပတ်အတွင်းသားထဲမှ အပြင်သို့ အဆက်မပြက် ထွက်နေ၏။

ညာဘက်လက်က စောက်ပတ်ကို အထုတ်အသွင်းလုပ်နေ၍ ဘယ်ဘက်လက်က လဲနေသော မာလာကို ထူကာ ထိုဘယ်ဘက်လက်ဖြင့် မာလာ၏ ကိုယ်ကိုထိန်းလျက်၊ နီရဲနေသော နှုတ်ခမ်းသားကို စတင်စုပ်တော့သည်။ နိုင်မြင့်၏ ပါးစပ်ကြမ်းကြမ်း၊ လျှာကြမ်းကြမ်းသည် မာလာ၏ နူးညံ့သော နှုတ်ခမ်းသား၊ လျှာနုနုလေးတို့ကို “ရှလွတ်!……ပြွတ်!…..ပြွတ်!…..ရှလွတ်!….” အကြမ်းပတမ်း ဆွဲစုပ်နေသောကြောင့် မာလာ၏ လက် ၂ ဖက်သည် မိန်းမသား အားနှင့် နိုင်မြင့်၏ခေါင်းကို တွန်းထားသည်။

နိုင်မြင့်သည် ခေါင်းကို အတွန်းခံရတဲ့အခါ စောက်ပတ်နှိုက်နေသော လက်ဂလယ် နှင့် လက်သကြွယ် ၂ ချောင်းကို အားပိုသုံး၍ မြန်မြန် ထိုးသွင်း၏။ ပါးစပ်ကလည်း အနမ်း အစုပ်ခံနေရ၍၊ စောက်ပတ်အတွင်းသားထဲလည်း တရစပ် အထုတ်အသွင်းလုပ်ခံနေရသဖြင့် တစ်ကိုယ်လုံး ကျဉ်တက်နေအောင် ခံစားနေရသည့် မာလာ၏ ပါးစပ်မှ ညီးတွားသံများ ထွက်လာသည်။ “အင်း!…..အား!…..အင့်!……ရှလွတ်!….ပြွတ်!….”

အထုတ်အသွင်းလုပ်တာ ကြာလာသဖြင့် စောက်ပတ်အတွင်းသားထဲမှ တဖြေးဖြေး လှိုက်ယားတက်လာပီး လုံးအယ်နေသည့် နို့လုံးကြီး ၂ လုံးမှာ တုန်ခါလျက်၊ ဗိုက်သားစူစူပူပူလေးကလည်း လှုပ်ခါ၍ ခါးကော့တက်သွားကာ မာလာ တချီပီးသွားသည်။

နိုင်မြင့်သည် မာလာ တချီပီးခါနီးတွင် စောက်ပတ်ထဲသို့ အထုတ်အသွင်း လုပ်နေသည့် လက် ၂ ချောင်းကို ဆွဲထုတ်လိုက်သဖြင့် စောက်ပတ်အတွင်းသားထဲမှ စောက်ရည်များစွာ ပန်းထွက်လာ၏။ ပါးစပ်ချင်းနမ်းနေသည်ကို ခနရပ်ပီး စောက်ရည်များထွက်နေသော စောက်ပတ်အဝကို နိုင်မြင့်သည် ပါးစပ်တေ့ပီး စောက်ရည်များကို တဂွတ်ဂွတ် မျိုချရင်း နူးနူးညံ့ညံ့ စောက်ပတ်နီတာရဲလေးထဲကို လျှာကြမ်းကြီး ထိုးသွင်းပီး မွှေလေသည်။ “ပရတ်!….ပရတ်!….ပြွတ်!….ပြွတ်!….” စောက်ပတ် စုပ်သံ၊ ယက်သံများ။

“အင့်!….အား!…ဟင့်!….အား!…..” အကြောများ ယားစိမ့်နေအောင် စောက်ပတ်ယက်ခံနေရသောကြောင့် မာလာမှာ အထိုးခံရတဲ့ ဗိုက်ကနာတာပျောက်သွားပီး ဖီးတွေလှိမ့်တက်နေသဖြင့် ခေါင်းကို ဘယ်ညာယမ်းကာ ညီးသည်။

နိုင်မြင့်သည် စောက်ပတ်တင်မက ပေါင်ခြံကြားနဲ့ ဆီးအုံပေါ်တွေပါ ဝအောင်ယက်ပီးသောအခါ မာလာကို ဖင်ကုန်းခိုင်းသည်။ “နင့်ကို ဖင်ကုန်းလို့ပြောနေတယ်လေ…မကြားဘူးလား….” နိုင်မြင့်သည် ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ မာလာ၏ စောက်ပတ်ဘေးတဝိုက်တွင် ပေါက်နေတဲ့ စောက်မွှေး ခပ်ရေးရေးကို ဆွဲနုတ်လိုက်၏။

“အား!….” မာလာ၏အော်သံမှာ နည်းနည်းကျယ်သွားဖြင့် “ဖင်ကြီးမ…ဘာလို့အ့လောက်အော်တာလဲ… အော်အုံးမှာလား…အော်လေ ငါက ပိုနုတ်မှာနော်…ဟမ်….အော်အုံးမှာလား….” စောက်ဖုတ်မွှေးကို ၂ ချက် ၃ ချက်ခန့် ထပ်ပီးဆွဲနုတ်လိုက်သောအခါ မာလာတစ်ယောက် နာကျင်လွန်းသော်လည်း ထပ်အနုတ်ခံရမှာကြောက်သဖြင့် အံကိုအတင်းကြိတ်ခံရင်း လေးဘက်ထောက်လိုက်သည်။

အောက်က သမံတလင်းဖြစ်သောကြောင့် လေးဘက်ကုန်း ဒူးထောက်ရသည်မှာ နာလှသည်။ သို့သော်လည်း ထိုနာခြင်းထက် နိုင်မြင့် လုပ်မှာကိုပိုကြောက်သဖြင့် ဒူးနာတာကို မပြောရဲပဲ နိုင်မြင့် ပြောသလိုသာ လိုက်လုပ်၏။

ဒူးထောက်၍ ဖင်ကုန်းလိုက်သောအခါ ဖင်သား ၂ လုံးကြားမှ စောက်ပတ်နီတာရဲကြီး ပြူးထွက်လာ၏။ စောက်ပတ်ထဲ လီးထည့်ပီး မလိုးသေးပဲ တင်းအယ် ကားထွက်နေသော ဖင်ဆုံကြီး ၂ တုံးကြားကို လီးညှပ်ပီး ထိုဖင်ဆုံကြီး ၂ တုံးကို လက် ၂ ဖက်ဖြင့် ဘယ်ညာ ညှစ်ပူးကာ လီးတံကြီးကို ရှေ့တိုး၊ နောက်ဆုတ် ပွတ်ဆွဲသည်သည်။ သိန်းမောင်၏ ၄ လက်မလီးလိုမဟုတ်ပဲ နိုင်မြင့်၏လီးတံကြီးမှာ ၇ လက်မခွဲထိ ရှည်ပီး လုံးပတ်မှာ အတော်တုတ်သည်။ လီးကြောတွေလည်း တင်းထနေပီဖြစ်ရာ။

ထိုကဲ့သို့သော လီးတံကြီးသည် ဖင်ဆုံ တုံတုံကြီး ၂ ဖက်ကြားထဲသို့ ပွတ်ဆွဲသည့်အခါတိုင်း မာလာမှာ တစ်ကိုယ်လုံး ရှိန်းတက်သွားပီး စိမ့်နေအောင် အကြောချဉ်များ ယားလာသဖြင့် “အင့်!….အား!…ကိုနိုင်မြင့်ရယ် ကျမ မနေနိုင်တော့ဘူး….လိုးမှာဖြင့် လိုးပါတော့….”

မာလာသည် အစက ယောက်ျားဖြစ်သူ သိန်းမောင်ပေါ်တွင် ဖောက်ပြန်လိုစိတ်မရှိသော်လည်း နိုင်မြင့်၏ ဗိုက်ကိုထိုးသကဲ့သို့ အကြမ်းပတမ်း မဒိန်းကျင့်သလို လုပ်ချက်တွေ၊ နို့လုံးကြီးများကို နယ်ချေပီး နို့သီးခေါင်းများကို အားနဲ့ ဖိချေချက်တွေကြောင့် နာကျင်လွန်းလှသော်လည်း ယောက်ျားဖြစ်သူ သိန်းမောင်နှင့် လိင်ဆက်ဆံတုန်းကလို မဟုတ်ပဲ ကာမစိတ်တွေ နိုးကြားလာသဖြင့် ကိုယ်တိုင်ကပါ အလိုတူ အလိုပါဖြစ်လာသည်။

ဖင်ဆုံကြားထဲ လီးတံကြီးကို ပွတ်ဆွဲနေရာမှ ဖင် ၂ လုံးကြား ပြူးထွက်နေသော စောက်ပတ်အဝကို အကြောများပြိုင်းပြိုင်းထနေသည့် လီးတံကြီးဖြင့် တေ့လိုက်ပီး တရစ်ချင်း ထိုးသွင်းသည်။ သိန်းမောင်၏ ၄ လက်မ လီးပဲ ဝင်နေကျဖြစ်သော စောက်ပတ်နုနုရွရွလေးမှာ ရှည်ပီး တုတ်သည့် နိုင်မြင့်၏လီးတံကြီး ဝင်လာသည်ကို မခံနိုင်ပဲ တင်းခံနေ၏။

မှိုပွင့်လို ကားထွက်နေသော ဒစ်ကားကြီးမှာ စောက်ပတ်ထဲသို့ အနည်းငယ်သာ ဝင်ရုံရှိသေး၊ စောက်ပတ်မှာ ကြပ်နေသဖြင့် နိုင်မြင့်သည် ဖြေးဖြေးချင်းမသွင်းတော့ပဲ အားနဲ့ ဖိထိုးသွင်းလိုက်ရာ ကျပ်ထုပ်နေသော စောက်ပတ်အတွင်းသားထဲသို့ လီးတံ ရှည်ရှည်တုတ်တုတ်ကြီးသည် အညှာတာမဲ့စွာ ထိုးဖောက်ဝင်လာသောကြောင့် နူးညံ့သော စောက်ပတ်အတွင်းသားလေးမှာ စုတ်ပြတ်သပ်သွားသကဲ့သို့ ပူထူကြိမ်းစပ်လွန်းသဖြင့် “အား!…..” မာလာ၏ အနည်းငယ်ကျယ်သော အော်ညီးသံ။ လီးတံကြီး တစ်ချောင်းလုံး စောက်ပတ်အတွင်းသားထဲသို့ မဆန့်မပြဲ ပြည့်ကျပ်သွား၏။

နိုင်မြင့်သည် လီးတံကြီးကို ဖြေးဖြေးချင်း ပြန်ထုတ်လိုက်သောအခါ စောက်ပတ်ကြပ်ကြပ်ထုပ်ထုပ်လေးထဲမှ မဆန့်မပြဲသွင်းလိုက်သည့်လီးတံကြီးကြောင့် သွေးတွေထွက်လာသည်။

သွေးထွက်သည်ကို ဂရုမစိုက်ဘဲ နောက်ထပ်တစ်ခါ စောက်ပတ်အတွင်းသားထဲသို့ လီးတံကြီးကို အားနဲ့ ထပ်ဖိသွင်းလိုက်သည်။ လက်နှစ်ဖက်ကလည်း တင်းအယ် ကားထွက်နေသည့် ဖင်တုံးကြီးနှစ်တုံးကို ဘယ်ညာ တင်းကျပ်နေအောင် ဆုပ်ကိုင်ကာ လီးတံကြီးကလည်း အဆက်မပြတ်ဆိုသလို ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်။ အနောက်ကနေ တစ်ချက်ဆောင့်ဆောင့်လိုးတိုင်း ဖင်တုံးကြီးနှစ်လုံးနဲ့ နို့လုံးကြီးနှစ်မွှာမှာ ယိမ်းခါနေသည်။

နိုင်မြင့်၏ ပေါင်ခြံ၊ လီးတံအရင်းနှင့် မာလာ၏ အနောက်သို့ ကော့ထွက်နေသည့် ဖင်သားကြီးနှစ်လုံးတို့ ရိုက်ခတ်သံ “ဗုန်း!…ဗုန်း!…ဗက်!…ဗက်!…ဖြောင်း!…ဗက်!….ပြွတ်!…ပြွတ်!…ဗက်!…ဗက်!…..” မာလာမှာ ဖီးလည်းတက်၊ နာလည်းနာ၊ ပါးစပ်ကလည်း ညည်းလည်းညည်း၍ အကောင်းကြီး ကောင်းနေသည်။

ဖိုခနောက်ဆိုင် အိမ်သုံးလုံးနှင့် အုတ်ရေကန်သည် အနည်းငယ်လှမ်းသလို၊ တီဗီမှ ဇာတ်လမ်းကို အသံကျယ်ကျယ်ဖွင့်ကြည့်နေသောကြောင့် လိုးသံများကို သိန်းမောင်တို့တစ်စု သဲ့သဲ့လေးတောင် မကြားရ။ နက်မှောင်နေသည့် ဆံပင်ရှည်များသည် ကော့ထားသော ကျောပေါ်တွင် ပြန့်ကြဲလျက်၊ လက်နှစ်ဖက်၊ ဒူးနှစ်ဖက်ထောက်၍ ခါးကော့ကာ အားပါးတရ ဖင်ကုန်းခံနေသော မာလာ။ အနောက်ကနေ မာလာ၏ ပခုံးနှစ်ဖက်ကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ စုံကိုင်ပြီး အားရပါးရ လိုးနေသော နိုင်မြင့်။

နိုင်မြင့်သည် တစ်ချီပြီးတော့မည်ဖြစ်သောကြောင့် အားနဲ့မာန်နဲ့ အဆက်မပြတ် အကြမ်းပတမ်း ဆောင့်သည်။ မာလာလည်း နောက်တစ်ချီပြီးတော့မည်ဖြစ်၍ စောက်ပတ်အတွင်းသားထဲသို့ မဆန့်မပြဲ ဝင်ချည် ထွက်ချည်ထိုးသွင်းနေသော လီးတံကြီးကို စောက်ပတ်အတွင်းသားဖြင့် အသားကုန် ဆွဲစုပ်ညှစ်၏။ ခဏအကြာတွင် နိုင်မြင့်သည် ဖင်ကြောကြီးများ ရှုံ့ကာ တစ်ချီပြီးသွားသည်။ မာလာလည်း ဖင်တုံးကြီးများ တဆတ်ဆတ် တုန်လာရင်း လေးချက်ခန့် ခါးကော့တက်သွားကာ နှစ်ချီပြီးသွား၍ ရှေ့သို့ ဟက်ထိုးကျသွား၏။

အောက်က သမံတလင်းဖြစ်သောကြောင့် ထောက်ထားသည့် လက်နှစ်ဖက်ကို ဟန်ချက်မပျက်ဘဲ ရှေ့သို့ ညင်ညင်သာသာ ဟက်ထိုးကျလျက်။ ရှေ့သို့ဟက်ထိုးကျသွားသဖြင့် စောက်ပတ်ထဲမှ လီးတံကြီးသည် “ပလွတ်!…” ခနဲ မြည်ကာ အပြင်သို့ တန်းလန်းထောင်ထွက်လျက်။ နိုင်မြင့်မှာ တစ်ချီပြီးသွားသော်လည်း လီးတံကြီးကတော့ အရှိန်မသေသေး။ ဖင်ကုန်းကာ ရှေ့သို့ ဟက်ထိုးကျနေသည့် မာလာ၏စောက်ပတ်ထဲမှ စောက်ပတ်ရည်တွေနဲ့ နိုင်မြင့်၏ ဖြူချွဲပျစ်နှစ်သည့် လီးရည်များ ဒလဟော ထွက်ကျလာ၏။ နိုင်မြင့်၏ လီးတံကြီးမှာလည်း အရည်များ ချွဲကျိကျိ။

နိုင်မြင့်သည် အသက်ရှူသံများ ခပ်ကြမ်းကြမ်းဖြင့် အမောဖြေနေသော မာလာကို ချက်ချင်း ကောက်ထူကာ ထိုင်ခိုင်းပြီး မာလာ၏ တင်းအယ်ကြီးမားသော နို့လုံးကြီးနှစ်လုံးကြားသို့ လီးတံကြီး ထိုးထည့်ကာ မာလာကို သူ့နို့နှစ်မွှာဖြင့် ဂွင်းထုခိုင်းသည်။ မတ်တပ်ရပ် ဒူးကွေးကာ ဂွင်းထုခံနေသည့် နိုင်မြင့်သည် အောက်မှာ နို့နှစ်မွှာဖြင့် ဂွင်းထိုင်ထုပေးနေတဲ့ မာလာ၏ မျက်နှာပေါ်တွင် ဖရိုဖရဲကျနေသော ဆံပင်များကို လက်နဲ့သပ်၍ အမှောင်ထဲတွင် ဝင်းပနေသည့် မာလာ၏မျက်နှာလှလှလေးကို ဇိမ်နဲ့ ဂွင်းထုခံရင်း ကြည့်နေ၏။

ခဏအကြာတွင် နိုင်မြင့်သည် ဂွင်းထုခံနေသည်ကို ရပ်လိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းသားနီနီရဲရဲ ဖူးဖူးလေးကို ငုံ့၍ တစ်ချက်စုပ်နမ်းလိုက်ကာ “မာလာ…ဒီညတော့ တော်ပြီ…….နင့်ကို လိုးရတာ ဝကိုမဝသေးဘူး….နောက်နေ့တွေမှ ဆက်လိုးတော့မယ်….တော်ကြာ မလှိုင်က ငါ့ကို ပြန်မလာသေးဘူးအထင်နဲ့…ရွာထဲသွားရှာနေမှာစိုးလို့…ငါပြောတာကြားလား….” မာလာသည် နိုင်မြင့်ကို အပေါ်မော့ကြည့်၍ နီရဲနေသော နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကို စူပြီး ခေါင်းညိတ်ပြသည်။ နိုင်မြင့်သည် တန်းမသွားသေးဘဲ မာလာ၏ ပါးမို့မို့လေးကို တစ်ချက် ထပ်ပြီး ငုံ့နမ်းပြီးမှ ထွက်သွား၏။

နိုင်မြင့်ထွက်သွားသည်ကို ငေးကြည့်ရင်း မာလာသည် စိတ်ထဲတွင် “ဘယ်လိုလဲဟ…..အစကတော့ ငါ့ကို ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်းဆက်ဆံလို့ ငါ့မှာ ကြောက်လိုက်ရတာ….အခုတော့ သူမဟုတ်တဲ့အတိုင်းပါပဲလား ငါ့ကို နမ်းသွားတာ….ရင်တောင်ခုန်ချင်သလိုလိုရှိသား…” အမှန်ပင် မာလာသည် နိုင်မြင့်၏ အကြမ်းပတမ်းလုပ်ချက်တွေကြောင့် အစက ကြောက်နေသော်လည်း တဖြည်းဖြည်း ဖီးလည်းလာသလို သူမကိုယ်တိုင်ကပါ ခံချင်သွားသည်။ ထို့ကြောင့် အစကလို ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း မဟုတ်တော့ဘဲ အခုကျမှ ပါးကို ငုံ့နမ်းသွားသော နိုင်မြင့်၏အပြုအမူကြောင့် နှစ်ချီပြီးထားသည့် မာလာသည် နိုင်မြင့် ငုံ့နမ်းချိန်တွင် ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံး ရှိန်းကနဲဖြစ်သွားပြီး စောက်ပတ်အတွင်းသားထဲမှ ထပ်မံ၍ တစ်ဖန် စိမ့်ယားလာပြန်သည်။

နားထဲတွင်လည်း နိုင်မြင့်၏ “နောက်နေ့တွေမှ ဆက်လိုးတော့မယ်” ဆိုတဲ့အသံကို ပြန်ကြားယောင်ရင်း သမံတလင်းပေါ် ထောက်ထားသည့် လက်နှစ်ဖက်၊ ဒူးနှစ်ဖက်နှင့် လီးရည်၊ စောက်ပတ်ရည်များ ပေကျံနေသည့် စောက်ပတ်အုံတစ်ခုလုံး၊ ခန္ဓာကိုယ်နေရာ အနည်းငယ်၊ မျက်နှာတို့ကို အုတ်ရေကန်ထဲက ရေကို ဖလားဖြင့် ခပ်၍ ဆေးချလိုက်သည်။

နောက်တစ်နေ့ မနက်ခင်း ၈ နာရီ (အလုပ်နားသည့်ရက်)

မလှိုင်မှ “သိန်းမောင်…နင့်မိန်းမ မာလာရော…” “ခုချိန်ထိ အိပ်ယာက မထသေးဘူး မလှိုင်ရေ…” မန်ကျည်းပင်အောက်၊ ကွပ်ပျစ်ပေါ်တွင် အောင်မြ၊ နိုင်မြင့်တို့နှင့် ရေနွေးကြမ်းထိုင်သောက်နေသော သိန်းမောင်။ မတုတ်မှ “ဪ ဘာရယ်မဟုတ်ပါဘူး….နေ့လယ်ကျော်ကျော်လောက်ကျရင် ရွာထဲက မလုံတို့အိမ်မှာ မြို့က လက်ကားဝယ်လာတဲ့ လုံချည်တွေ သွားကြည့်ကြမယ်ပြောမလို့ပါ….”

“ခဏနေ သူ နိုးလောက်မှာပါ….အရင်နေ့တွေက ဒီလောက်မအိပ်ပါဘူး…ဒီနေ့ကျမှ တော်တော်အိပ်ကောင်းနေတယ်ထင်ပါရဲ့….” ဟု သိန်းမောင်ပြောလိုက်ချိန် နိုင်မြင့် ရေနွေးကြမ်းသောက်ရင်း စိတ်မလုံလာ၏။ အကြောင်းမှာ မနေ့ညက သူ့မိန်းမ မာလာကို လိုးထားသောကြောင့်ပင်။ လိုးတုန်းက လိုးပြီး အခုမှ စိတ်မလုံနေခြင်း။

“အား!….ကိုသိန်းမောင်….ဆောင့်….နာနာလေး ဆောင့်….အား!…….အင့်!….အား!….” “ပြွတ်!…ပြွတ်!…ဗက်!…ဗက်!…” အောက်မှ လင်ဖြစ်သူ၏ လိုးပုံကို အားမရစွာ အလိုးခံနေသည့် မာလာ။ “ဟင်း!…ဟင်း!…ဟင်း!….” အပေါ်ကနေ လှေကြီးထိုးရင်း ဟောဟဲနေအောင် မောမောနှင့် လိုးနေသည့် သိန်းမောင်။ “ဗက်!….ဗက်!…ပြွတ်!…ဗက်!…”

စောက်ပတ်အတွင်းသားတစ်ခုလုံး၏ ပြင်းထန်တဲ့ ညှစ်အား၊ စုပ်အားတွေကြောင့် သိန်းမောင်၏ လီးတိုလေးမှာ ကြာကြာမထိုးသွင်းနိုင်ဘဲ နောက်တစ်ချီထပ်ပြီးသွား၍ မာလာ၏ ဘေးတွင် ပက်လက်လန် အမောဖြေနေ၏။ မာလာကတော့ ပက်လက်လန်၊ ပေါင်ဖြဲထားဆဲ။ ဆီးအုံမှစ၍ ပေါင်ခြံထိပေါက်နေသော စောက်ပတ်မွှေးခပ်ရေးရေး။ ဖြူဖွေးနေပြီး အနည်းငယ် တုတ်သည့် ပေါင်တံနှစ်ချောင်း၏ အလယ်၊ မို့မို့မောက်မောက် စောက်ပတ်နီနီရဲရဲကြီးသည် ပြဲလန်နေသည်။

သူများမယား (အပိုင်း ၂) (ဇာတ်သိမ်းပိုင်း) 👈 ဖတ်ရန်နှိပ်ပါ။

➡️တင်ထားပြီးသမျှ အပြာစာအုပ် အောစာအုပ်များ စာရင်းကြည့်ရန်နှိပ်ပါ။⬅