ရာဂမီး၏ကလဲ့စား ကပ်ကိုး | အပြာစာအုပ် | အောစာအုပ်

ရာဂမီး၏ကလဲ့စား ကပ်ကိုး | အပြာစာအုပ် | အောစာအုပ်

ဒေါ်ဝေသစ်လွင်နဲ့ ဦးမင်းဇော်တို့က သူတို့ ရဲ့ သူငယ်ချင်းမိတ်ဆွေတွေအသိုင်းအဝိုင်းထဲမှာ တစ်ဦးနဲ့တစ်ဦး ချစ်ခင်ကြတဲ့ လင်မယားစုံတွဲအဖြစ် သိကြတယ်။ တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် ချစ်လို့ လက်ထပ်ခဲ့ကြတဲ့သူတွေဆိုတော့ အချစ်ကို ကိုးကွယ်ပြီး အိမ်ထောင်တစ်ခု တည်ဆောက်ခဲ့သူတွေပေ့ါ။ သူတို့ ၂ ယောက်က လွန်ခဲ့တဲ့ ၁၂ နှစ်လောက်က လက်ထပ်ခဲ့ကြပြီး သားသမီး ၂ ယောက်ထွန်းကားထားတယ်။ အခုဆို ဦးမင်းဇော်က အသက် ၄၂ နှစ်လောက်ရှိပြီ။ ဒေါ်ဝေသစ်လွင်ကတော့ သူ့ယောကျားထက် လေးနှစ်လောက် ငယ်ကာ အသက် ၃၈ နှစ်သာ ရှိသေးတယ်။ သားသမီး ၂ယောက်နဲ့အတူ သူတို့လင်မယားဟာ ပျော်ရွှင်တဲ့ မိသားစုလေးတစ်စုကို တည်ဆောက်ထားကြတယ်။

ဦးမင်းဇော်က စားသောက်ကုန်ထုတ် စက်ရုံတစ်ရုံကို ကြီးကြပ်ရတဲ့ မန်နေဂျာ တစ်ယောက် ဆိုပါတော့။ ကုမ္ပဏီပိုင်ရှင်တွေက အားကိုးသလို သူကလဲ အလုပ်ကိုကြိုးစားပန်းစားလုပ်တက်တယ်။ တစ်ခါတစ်လေ စနေတနဂ်နွေပိတ်ရက်တွေပါ မနားဘဲ အချိန်ပိုဆင်း လုပ်တက်တယ်။
ဒေါ်ဝေသစ်လွင်ကတော့ စျေးနှုန်းချိုသာတဲ့ အထည်ရောင်းဆိုင်တစ်ဆိုင်ကို ယုဇနာပလာဇာမှာ ဖွင့်ထားတယ်။ သူမလဲ ဆိုင်အလုပ် ပြေးလုပ်လိုက်၊ ကလေးတွေ ကျောင်းပို့ ထိန်းကျောင်းလိုက်နဲ့ အားတယ်ဆိုတာ မရှိသလောက်ပါပဲ။ ဘယ်လောက်ပဲ အလုပ်ရှုပ်ပါစေ ဒေါ်ဝေသစ်လွင်က သူမအထည်ဆိုင်နားက တခြားအရောင်းဆိုင် ပိုင်ရှင်အမျိုးသမီးတွေနဲ့ ချိန်းကာ ညနေပိုင်းတွေမှာ Gym ပုံမှန်ကစားလေ့ရှိတယ်။ ကလေး ၂ ယောက် မွေးပြီးတော့ သူမပုံ နည်းနည်းပျက်သလို ဖြစ်နေတဲ့ အချိန်မှာပဲ သူမနဲ့ခင်တဲ့ သက်တူရွယ်တူအမျိုးသမီးတွေ ဝိုင်းဆွယ်တာနဲ့ Gym စဆော့ ဖြစ်တာပဲ။ သူမက ပင်ကိုယ်အလှ အချိုးအစားအကွေ့အကောက်လေးတွေ ရှိသူဆိုတော့ Gym ဆော့ပြီး လအနည်းငယ်အတွင်းမှာပဲ အပျိုတုန်းက ကိုယ်ဟန်အနေအထားလေး ပြန်ရလာတယ်။ အပျိုတုန်းကတောင် ရင်သားက ခပ်ပြားချပ်ချပ်၊ တင်ကခပ်မို့မို့လေးသာ၊ နောက်တော့ ယောက်ျားယူ၊ ကလေးတွေမွေး၊ အသက်လေးရတော့ အဆီရစ်ဝဖီးလာတော့ ရင်သားတွေ ကြီးပြီး တွဲလာ၊ တင်ကလဲ ကြီးပြီး တွဲကျသလိုတွေ ဖြစ်ကုန်တယ်။ ခုတော့ Gym ကို သေချာလေး ဆော့ဖြစ်တော့ ငယ်တုန်းကထက်တောင် ပိုလှသွေးကြွယ်လာတယ်။ သူမရဲ့ ရင်ရောတင်ပါ လုံးဝန်း တင်းရင်း သွားတယ်။ ပလာဇာက အရောင်းဆိုင်ရှင် အမျိုးသားထုထဲမှာတော့ ကလေးအမေ တစ်ယောက်အနေနဲ့ သုံးမယ်ဆိုရင် ကောင်းကောင်း သုံးလို့ရသေးတယ်လို့ သမုတ်တာခံရတဲ့အထိ သူမက လှသွေးကြွယ်နေတုန်း။

သူတိုလင်မယား ၂ ယောက်ရဲ့ စီးပွားရေး အင်အားအရ သူတို့မိသားစုလေးက တာမွေမြို့နယ်ထဲက မီနီကွန်ဒိုအခန်းတစ်ခုမှာ အေးအေးလူလူ နေနိုင်ကြတယ်။ သူတို့လင်မယားက ကိုယ်ထူကိုယ်ထ ကြိုးစားခဲ့ကြသူတွေ ဖြစ်တော့ သားသမီးတွေကို ရိုးသားကြိုးစားကြဖို့ သွန်သင်ပေးလေ့ရှိတယ်။
ဦးမင်းဇော်နဲ့ ဒေါ်ဝေသစ်လွင်တို့က ပျော်ရွှင်သော မိသားစုဘဝလေးကို တည်ဆောက် ဖြတ်သန်းရင်း နေ့စဥ်လုပ်ဆောင်နေကျ အလုပ်ဝတ္တရားတွေကို မပျက်မကွက် ထမ်းဆောင်ရင်း ဘဝကို ရှေ့ဆက်ဖြတ်သန်းနေကြတယ်။

ဒေါ်ဝေသစ်လွင်က အမြဲတက်ကြွစွာဖြင့်ပင် ကလေးကျောင်းကြိုကျောင်းပို့၊ အရောင်းဆိုင်ကို ဦးစီး၊ အချိန်လေးရသလောက် Gym ကစား၊ သူမမှာ အားနေတဲ့ အချိန်က မရှိလောက်အောင်ပင် ဇနီးမယားနဲ့ မိခင် ဝတ္တရားကို ကျေပွန်စွာ ထမ်းဆောင်နေတယ်။ ဦးမင်းဇော်ကတော့ အဓိက စီးပွားရှာနေရသူပီပီ သူအလုပ်နဲ့သူ အလုပ်များနေလေ့ရှိတယ်။ အလုပ်သမားတွေကို ဦးစီးပြီး စက်ရုံကို အောင်မြင်စွာ လည်ပတ်ရေးက သူတာဝန်ဖြစ်တော့ နေ့စဥ်နဲ့အမျှ အားစိုက်အလုပ်လုပ်နေရတယ်။ တစ်ခါတစ်လေ ပိတ်ရက်ပါမကျန် အလုပ်လုပ်ရလေ့ရှိပေမင် ရသလောက် အားလပ်တဲ့အချိန်လေးတွေမှာ မိသားစုကို အချိန်ပေးတက်ပါတယ်။

အများအမြင်မှာလိုပဲ ဒေါ်ဝေသစ်လွင် ကိုယ်တိုင်လဲ သူတို့လင်မယားဟာ သာယာသော အိမ်ထောင်ရေးနဲ့ ပျော်ရွှင်သော မိသားစုကို ပိုင်ဆိုင်ထားကြတယ်လို့ ခံယူထားကြတယ်။ သူမတို့ရဲ့ သာယာသောဘဝလေးကို လှုပ်ကိုင်မဲ့ အဖြစ်ဆိုးကြီးတစ်ခု စောင့်ဆိုင်းနေတာကိုတော့ ဒေါ်ဝေသစ်လွင် တစ်ခါမျှ စိတ်ကူးမိမည်မဟုတ်ပေ။

တစ်ရက်မှာ ဦးမင်းဇော်က အလုပ်ကိစ္စနဲ့ နယ်ဘက်ကို ခရီးထွက်ရတယ်။ ဦးမင်းဇော်ရဲ့ အလုပ်က စားသောက်ကုန်ထုတ်လုပ်ငန်းဆိုတော့ ကုန်ကြမ်းရယူရေး ဒါမှမဟုတ်လဲ ကုန်ချောဖြန့်ဖြူးရောင်းချရေး စသဖြင့် ကိစ္စတစ်ခုမဟုတ်တစ်ခုနဲ့ နယ်ဘက်ကို လုပ်ငန်းကွန်ရက်ချိတ်ဆက်ဖို့ ထွက်ရလေ့ရှိတယ်။ တစ်ညအိပ်ဖြစ်ဖြစ် နှစ်ညအိပ်ဖြစ်ဖြစ် နယ်ဘက်ကို ခရီးသွားရလေ့ရှိတယ်။ ဒီတစ်ခေါက်တော့ နှစ်ညအိပ်ခရီးသဘောမျိုးနဲ့ နယ်မြို့တစ်မြို့ကို ခရီးသွားရတယ်။ ဦးမင်းဇော် အလုပ်ကိစ္စနဲ့ ခရီးသွားတိုင်း သူ့လက်ထောက်မန်နေဂျာ မရွှေစင်လဲ အမြဲလိုက်ပါလေ့ ရှိတယ်။ မရွှေစင်က ရှိရင် အသက် အစိတ်ခန့်သာရှိဦးမယ်။ လွန်ခဲ့တဲ့ တစ်နှစ်လောက်ကမှ စက်ရုံမှာ လက်ထောက်မန်နေဂျာအဖြစ် အလုပ်ဝင်လာသူပေါ့။ အရင်တုန်းကတော့ ဦးမင်းဇော်ပဲ မန်နေဂျာအနေနဲ့ ဦးစီးပြီး လုပ်ကာ လက်ထောက်ဆိုပြီး ခန့်မထားခဲ့။ ပြီးခဲ့တဲ့ တစ်နှစ်လောက်ကစပြီး စက်ရုံလုပ်ငန်းတွေချဲ့လိုက်တာကြောင့်တာဝန်တွေများလာကာ လက်ထောက်မန်နေဂျာတစ်ယောက်ကို အလုပ်ခန့်ထားလိုက်ရတယ်။ မရွှေစင်က လက်ထောက်မန်နေဂျာအနေနဲ့ မန်နေဂျာကြီး ဦးမင်းဇော် ခရီးသွားတိုင်း နောက်တော်ကနေ လိုက်ပါလာလေ့ရှိတယ်။ ဒေါ်ဝေသစ်လွင်အနေနဲ့ သူမအမျိုးသားဟာ အမျိုးသမီးလုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်တစ်ယောက်နဲ့ အလုပ်ကိစ္စခရီးသွားရတာကို ဘယ်လိုမှ သဘောမထားပေ။ တခြားအိမ်ထောင်ရှင်အမျိုးသမီးတွေလို အူတိုလေ့မရှိ။ သူမအမျိုးသားသစ္စာ၊ သူမယောကျ်ားဂုဏ်သိက္ခာကို ယုံကြည်တယ်။ ဦးမင်းဇော်က သူမအပေါ် မဟုတ်မဟတ်တွေ လုပ်မဲ့ လူမျိုးမဟုတ်ဘူးလို့ တထစ်ချယုံကြည်ထားတယ်။

ဦးမင်းဇော်အလုပ်ကိစ္စနဲ့ ခရီးသွား ၂ ညအိပ် သွားပြီးနောက် တတိယမြောက်နေ့၊ ဦးမင်းဇော်ခရီးကပြန်လာရမဲ့နေမှာပဲ သူမထံသို့ ဦးမင်းဇော်ဖုန်းဆက်လာတယ်။ ဦးမင်းဇော်က စီးတော်ယာဥ်ကားပျက်နေတာကြောင့် နယ်မြို့လေးမှာပဲ တစ်ညလောက်ထပ်အိပ်ရမဲ့အကြောင်း သတင်းပို့လာတယ်။ ခရီးဝေးမို့ ကားအင်ဂျင်ပိုင်းဒုက္ခပေးလာတာကြောင့် တစ်ရက်လောက် အချိန်ယူပြင်ဆင်ရမဲ့အကြောင်းနဲ့ မနက်ဖြန်မနက်ပြန်လာမဲ့အကြောင်း ဖုန်းထဲကနေ ရှင်းပြတယ်။ ဒေါ်ဝေသစ်လွင်လဲ မနက်ဖြန်မနက်ပြန်လာ၊ ညနေအိမ်ပြန်ရောက်ပေါ့လို သဘောထားကာ ကားကို ဂရုစိုက်မောင်း ပြန်လာဖို့ ပြောကာ ဖုန်းချလိုက်တော့တယ်။

နောက်တစ်နေ့ညနေမှာတော့ ဦးမင်းဇော်က အိမ်ပြန်ရောက်မလာပဲ ဆေးရုံသာ ရောက်သွားတဲ့ သတင်းကို ဒေါ်ဝေသစ်လွင် ရရှိလိုက်တယ်။ ဦးမင်းဇော် မောင်းလာတဲ့ကားက လမ်းခရီးမှာ လမ်းချော်ကာ တိမ်းမှောက်သွားတယ်။ ဦးမင်းဇော်ကိုယ်တိုင် အကြီးအကျယ် ဒဏ်ရာရသွားတယ်။ ကားပေါ်မှာ အတူတူပါတဲ့ မရွှေစင်လဲ ထိခိုက်ဒဏ်ရာ တော်တော်ရသွားတယ်။ ရန်ကုန်မြို့ဝင်နားမှာ ဖြစ်တာကြောင့် ရန်ကုန်ဆေးရုံကြီးသို့ အရေးပေါ်လူနာအဖြစ် တင်ထားလိုက်ရတယ်။

ဒေါ်ဝေသစ်လွင်ဆီကို ရဲတွေက ကားမတော်တဆမှောက်မှုအကြောင်း အကြောင်းကြားလာတဲ့ အချိန်မှာ ကြားကြားချင်း သူမမှာ မယုံနိုင်အောင် ဖြစ်ရတယ်။ ဒေါ်ဝေသစ်လွင်ဆေးရုံကို လိုက်သွားတဲ့အချိန်မှာ ဦးမင်းဇော်ကို သူမမတွေ့ရသေး။ ဦးမင်းဇော်ကို အရေးပေါ်ခန်းထဲမှာ ခွဲစိတ်နေရတုန်း။ အရေးပေါ်ခန်းထဲကနေ သူမယောကျ်ား ပြန်ထွက်မလာမချင်း သူမ ငိုကြွေးနေမိတယ်။ သူမယောကျ်ားကို သူမ ဆုံးရှုံးရတော့မလားလို့ တွေးနေမိတယ်။ ဆေးရုံကို ရောက်ရှိနေတဲ့ ဦးမင်းဇော်ရဲ့ ညီ ရဲဇော်က သူမကို အားတင်းထားဖို့ အားပေးနှစ်သိမ့်ပေးနေတယ်။

ဦးမင်းဇော်ရဲ့ ညီအရင်း ရဲဇော်က သတင်းကြားကြားချင်း ဆေးရုံကို အရင်ဆုံးရောက်လာသူပါ။ ရဲဇော်က ဦးမင်းဇော်နဲ့ စက်ရုံတစ်ခုတည်းမှာ အလုပ်လုပ်နေသူလဲ ဖြစ်တယ်။ ရဲဇော်က ဦးမင်းဇော်ထက် ၈ နှစ်ခန့် ငယ်တဲ့ တစ်ယောက်တည်းသော ညီဖြစ်ပြီး ဦးမင်းဇော်က စက်ရုံမန်နေဂျာ အဖြစ် ဦးစီးလုပ်ကိုင်နေတဲ့ စက်ရုံမှာ ပဲ ရဲဇော်ကလဲ ဝန်ထမ်းရေးရာ HR တာဝန်ခံ တစ်ယောက်အနေနဲ့ ဝင်အလုပ်လုပ်နေတယ်။

ခွဲစိတ်ကုသမှုတွေပြီးသွားတော့ ဦးမင်းဇော်ဟာ အသက်ဘေးကနေ လွတ်မြောက်လာခဲ့တယ်။ ဒါပေမဲ့ ကားတိမ်းမှောက်မှုကနေ ဦးမင်းဇော်ဟာ အကြီးစား ခါးဒဏ်ရာ ရရှိခဲ့တယ်။ ဦးမင်းဇော်နဲ့ ကားတစ်စီးတည်းလိုက်ပါလာတဲ့ မရွှေစင်ကတော့ ကံကောင်းစွာပင် လက်တစ်ဖက်သာကျိုးပြီး စတီးချောင်းထည့်ကာ ကျောက်ပတ်တီးစီးထားရတဲ့ ဒဏ်ရာလောက်သာ ရရှိခဲ့တယ်။

ဒေါ်ဝေသစ်လွင်က ဆေးရုံရဲ့သီးသန့်ခန်းထဲမှာ ထားထားတဲ့ ဦးမင်းဇော်ရှိရာ အခန်းထဲ ကမျောကသော ဝင်လိုက်တယ်။ သူမယောကျာ်းကို ပတ်တီးအဖွေးသားနဲ့ တွေ့တော့ ငိုချင်စိတ်တို့က ထိန်းမရ။ ဆရာဝန်တွေပြောအရ သူမယောက်ကျားဟာ ကားမောက်မှုကြောင့် ခါးဒဏ်ရာအကြီးစား ရသွားပြီး လက်မောင်းနဲ့ ခြေထောက်တို့မှာလဲ ဒဏ်ရာမနည်းမနောရထားတယ်။ သူမယောက်ကျာ်းက ဦးခေါင်းကနေ ခြေထောက်အထိ ပတ်တီးအဖွားသားနဲ့ အိပ်ပျော်နေတာကို သူမမြင်တွေ့တော့ ငိုကြွေးနေမိတယ်။ လောလောဆယ် ဦးမင်းဇော်က စကားပြောနိုင်သေးဦးမှာမဟုတ်ဘဲ အစားလဲ စားနိုင်ဦးမှာ မဟုတ်သေးကြောင်း ဆရာဝန်တွေက �ရှင်းပြတယ်။

ဒေါ်ဝေသစ်လွင်က သူမယောကျားအဖြစ်ကို ကြည့်ဖို့ အားအင်မရှိဘဲ တစ်ငိုတည်းသာ ငိုနေမိတယ်။ ဦးမင်းဇော်က ဆေးဝါးအရှိန်နဒ့ မှိန်းနေတယ်။

” မဝေသစ် အစ်မ ခဏလောက်ဖြစ်ဖြစ် အိမ်မှာ ပြန်နားလိုက်ပါလား။ အိမ်မှာ ကလေးတွေ ရှိသေးတယ်လေ။ အစ်မ ကလေးတွေကို ပြန်ကြည့်ရဦးမယ်လေ။ သတိထားဦးမှပေ့ါ။ ဒီမှာ ကျတော် ဆက်စောင့်ထားပေးမယ်။ ဆရာဝန်တွေလဲ ရှိနေတာပဲ။ စိတ်မပူနဲ့၊ ပြန်လိုက်တော့”
ရဲဇော်က သူမကို ပြောတယ်။
ခုမှ ဒေါ်ဝေသစ်လွင်လဲ ကလေးတွေကို ပြန်သတိရလာတယ်။ သူမက ရဲဇော်ကို ခေါင်းငြိမ့်ပြကာ အိမ်ပြန်လာခဲ့တယ်။

အိမ်ပြန်လာတဲ့ လမ်းတစ်လျှောက်မှာ ဒေါ်ဝေသစ်လွင် အတွေးများကာ ခေါင်းတွေခြောက်နေပြီ။ ရဲဇော်ပြောတာလဲ မှန်တယ်၊ သူမ ယောကျ်ားကိုပဲ စိတ်ပူနေလို့ မဖြစ်ပေ။ ခုချိန်မှာ ကလေးတွေအတွက် သူပဲအမေ သူပဲအဖေ အဖြစ် နေပေးရမည်။ သူမက သူမမိသားစုအတွက် သူမယောကျ်ားအတွက် ရဲရင်နေရမည်။  သူမ ကိုယ့်ကိုယ်ကို အားတင်းရင်း အိမ်ပြန်လာခဲ့တယ်။

ဒေါ်ဝေသစ်လွင်နဲ့ ဦးမင်းဇော်ညီ ရဲဇော်က မရီးနဲ့ မတ်ဆိုပေမဲ့ ပြောမနာာဆိုမနာတွေပါပဲ။

သူမနဲ့ ရဲဇော်က မိတ်ဆွေတွေလိုပဲ ခင်ခင်မင်မင်ပြောဆိုဆက်ဆံခဲ့ကြတာ သူမတို့ အိမ်ထောင်ကျစဥ်ကတည်းက ဖြစ်တယ်။ ရဲဇော်က လူပျိုလူလွတ်တစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး အိမ်ကိုလဲ ရံဖန်ရံခါ အလည်လာလေ့ရှိတယ်။ ဦးမင်းဇော်နဲ့ ရဲဇော်က စက်ရုံတစ်ရုံတည်းလုပ်နေကြတာ ဆိုတော့ ညီအကိုလဲ ဟုတ်သလို လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်လဲ ဖြစ်တော့ တပူးတွဲတွဲ တွဲဖြစ်ကြတယ်။ တစ်ခါတစ်လေ ဦးမင်းဇော်မအားရင် ရဲဇော်ကိုပဲ အကူအညီတောင်းကာ လုပ်ခိုင်းရတာတွေ ရှိတယ်။ ဦးမင်းဇော်က တည်တည်တံတံနဲ့ ရုပ်တည်ကြီး နေတက်ပေမဲ့ ရဲဇော်ကတော့ ဖော်ဖော်ရွေရွေနေတက်သလို လူတွေနဲ့ လိုက်လျောညီထွေ နေတက်တယ်။ ရဲဇော်အကြောင်း သူမသိတယ်။ ဒါကြောင့်လဲ ဆေးရုံမှာ သူမယောကျ်ားကို ရဲဇော်နဲ့ စိတ်ချလက်ချထားခဲ့ခြင်းပင်။ ရဲဇော်က ဘာမဆို စေ့စေစပ်စပ်နဲ့ သေသေချာချာ လုပ်တက်တယ်။ သူအကိုကို သေချာ ဂရုစိုက်ပေးမှာ သေချာတယ်။ ခုလဲ ဒေါ်ဝေသစ်လွင် ယောကျ်ားအဖြစ်ဆိုးမှာ ရဲဇော်က ဝိုင်းဝန်းလုပ်ပေးနေလို့သာ သူမအဖို့ သက်သာနေတာဖြစ်တယ်။ မဟုတ်ရင်တော့ ယောကျ်ားက တစ်ဖက်၊ ကလေးတွေက တစ်ဖက်နဲ့ ဗျာများရတော့မယ်။

ဒေါ်ဝေသစ်လွင်က ရဲဇော်ကို အားကိုးကာ သူမယောကျ်ားကို ကြည့်ဖို့ အပ်ထားပေမဲ့ သူမအိမ်ပြန်ရောက်ပြီး သိပ်မကြာခင်မှာပင် ရဲဇော်က အိမ်ကို ရောက်ချလာပါတော့တယ်။

အိမ်ကို ရုတ်တရက်ကြီး ရောက်ချလာတဲ့ ရဲဇော်ကို ကြည့်ကာ ဒေါ်ဝေသစ်လွင် အံသြသွားတယ်။
” ရဲဇော် မင်းပြန်လာတော့ ကိုမင်းဇော်ကို ဘယ်သူကြည့်မလဲ။ မင်း လာမယ်ဆိုလဲ ဖုန်းဆက်လိုက်တာ မဟုတ်ဘူး။ ငါနဲ့ မင်း လူစားချိန်းလိုက်ရတာပဲ။ မင်းခု ဘယ်လိုလုပ်တာလဲ ”
” အစ်မက ဘာမှ မသိဘဲ ပြောနေပြီ။ ကျွန်တော် စပယ်ရှယ်နပ်စ် နေ့ရောညပါ ငှားထားခဲ့တယ်”
ရဲဇော်က ဘာမှထပ်မပြောတော့ဘဲ ဧည့်ခန်းထဲမှာ ငူငူကြီး ထိုင်နေတယ်။ ဒေါ်ဝေသစ်လွင်လဲ ရဲဇော်လုပ်ပေါက်ကို စိတ်တိုင်းမကျပေမဲ့ သူလဲ သူအကိုကိစ္စနဲ့ ပင်ပန်းသွားလို့ နေမယ်လို့ ဖြည့်တွေးကာ သူမလဲ သူမလုပ်စရာရှိတဲ့ ကိစ္စတွေကို ဆက်လုပ်နေတယ်။
ရဲဇော်နဲ့ ဒေါ်ဝေသစ်လွင် တို့ စကားဆက်မပြောဖြစ်ကြ။ ကိုယ်စီအတွေးကိုယ်စီကိုယ်စီ ပူလောင်မှု ကိုယ်စီ ပူပန်မှုကိုယ်စီ။
အချိန်တွေက တရွေ့ရွေ့။
ရဲဇော် အိမ်ကို ရောက်လာကတည်းက ဧည့်ခန်းမှာ ထိုင်ပြီး ငူငူငိုင်ငိုင်ကြီးနေတာ တစ်နာရီခန့် ရှိပြီ။ ရဲဇော်ပုံစံက ဒေါသထွက် စိတ်ဆိုးနေပုံပင်။ တစ်ခုခုကို ပြောသင့် မပြောသင့် ချိန်ဆနေပုံ။
” ဟဲ့ ရဲဇော် နင်က နင်အကိုအတွက် ပူသလို ငါလဲ ပူနေရတာပဲ။ ဒီလိုကြီးတော့ နေမနေနဲ့ တစ်ခုခုစားလိုက်ဦး။ ကလေးတွေကို သွားသိပ်လိုက်ဦးမယ်။”
ဒေါ်ဝေသစ်လွင် ကလေးတွေ သိပ်ပြီးနောက် ပြန်လာတော့လဲ ရဲဇော်က အရင်အတိုင်း ကျောက်ရုပ်လို တုပ်တုပ်မလှုပ်။
” ဟဲ့ ရဲဇော် နင်ကပါ ဘာဖြစ်နေတာလဲ”
” ဘာမှမဖြစ်ပါဘူးအစ်မရာ၊ ပင်ပန်းတာနဲ့ စိတ်ပူတာနဲ့ ရောပြီး လူက ဒေါင်းနေလို့”
” အေးအေး ပြီးတာပဲ။ ပြန်နားလိုက်အုံး”
ရဲဇော်မျက်လုံးထဲက ဒေါသရောင်သန်းနေတာကို ဒေါ်ဝေသစ်လွင် တွေ့လိုက်သော်လည်း ဘာကြောင့်လဲ ဆိုတာတော့ မမေးမိ။
ခဏကြာတော့ ရဲဇော်လဲ ပြန်မယ်လို့ သူမကို အသိပေးကာ ကားမောင်းထွက်သွားတော့တယ်။

နောက်နေ့မနက် ဒေါ်ဝေသစ်လွင် သူမယောကျ်ား ဦးမင်းလွင်ကို သွားကြည့်တော့ လူနာက သတိကောင်းကောင်းပြန်ရနေပြီ။ ဆရာဝန်တွေက လူနာရဲ့ အခြေအနေကို သူမကို ရှင်းပြတယ်။ လူနာက သတိကောင်းကောင်းရနေပေမဲ့ စကားတော့ ကောင်းစွာ ပြောနိုင်ဦးမယ့် အခြေအနေမှာ မရှိသေးပေ။ သူမရောက်ပြီး သိပ်မကြာခင်မှာပင် ရဲဇော် ရောက်ချလာတယ်။  သူမလဲ ဦးမင်းဇော်ကို လုပ်ပေးစရာ ရှိတာ တစ်နေ့လုံး လုပ်ပေးပြီး ပြုစုနေတယ်။ ရဲဇော်ကတော့ အေးစက်စက်ပုံနဲ့ ဝတ္တရားကျေသဘောလောက်သာ လာလုပ်ပေးနေတဲ့ပုံမှန်း သိသာတယ်။ ရဲဇော်က မနေ့ညက အိမ်ကို ရောက်လာကတည်းက စထူးဆန်းနေတာ ခုထိပင်။ ဘာကြောင့် ခုလို ဖြစ်တာလဲ သူမမသိ။ နောက်မှ ရဲဇော်ကို အစ်မေးရမယ်လို့ စိတ်ထဲ တွေးလိုက်တယ်။

ဆေးရုံကနေ ညဘက် ပြန်လာတော့ ရဲဇော်က ဒေါ်ဝေသစ်လွင်ကို အိမ်သို့ ပြန်လိုက်ပို့ပေးတယ်။ လမ်းတစ်လျှောက်လုံး သူတို့ နှစ်ယောက် စကားမပြောဖြစ်ကြ။ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ကလေးတွေအတွက် စားစရာ ပြင်ပေးရင်း ရဲဇော်အတွက်ပါ ညစာပြင်ပေးလိုက်တယ်။ ရဲဇော်က တစ်နေ့လုံး တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်နေပေမဲ့ သူတူနဲ့တူမလေးတွေကိုတော့ ဂရုတစိုက်နဲ့ ဆက်ဆံပေးနေရှာတယ်။
” ကလေးတွေ ညစာသွားစားတော့။ ရဲဇော်ပါ ဝင်စားလိုက်။
” ကျတော် မစားတော့ဘူး။ ပြန်တော့မယ်။”
ရဲဇော်က ပြောကာ ထပြန်ဖို့ လုပ်တော့ ဒေါ်ဝေသစ်လွင်က ရဲဇော်လက်ကို ဖမ်းဆွဲကာ တားလိုက်တယ်။
” ဟဲ့ နင်ကပါ ဘာတွေဖြစ်နေတာလဲ။ နင်ပုံက တခုခုကိုစိတ်ခုနေတဲ့ပုံနဲ့။ ဘာတွေဖြစ်နေတာလဲ ငါ့ပြောစမ်း”
ဒေါ်ဝေသစ်လွင်က လေသံမာမာနဲ့ ရဲဇော်ကို ပြောလိုက်တယ်။
” ဘာတွေ ဖြစ်နေတာလဲဟုတ်လားအစ်မ။ ကျွန်တော်ဖြစ်နေတာမဟုတ်ဘူး။ အစ်မယောကျ်ားက ဖြစ်နေတာ”
ရဲဇော်ပါးစပ်က လွှတ်ခနဲ ပြောလာတယ်။
” နင်ဘာပြောတာလဲ။ ငါနားမလည်ဘူး”
ရဲဇော်က သူမလက်ကနေ ရုန်းထွက်ကာ အိမ်အပြင်ဘက်ကို ရောက်ရှိသွားပြီ။

သူမသာ ရဲဇော်ပြောသောစကားကို ကြားယောင်ရင်း တွေတွေကြီး ရပ်နေမိတယ်။ ရဲဇော်စကားက ဘာစကားလဲ၊ ကိုမင်းဇော်က ဘာဖြစ်နေရတာလဲ၊ အစမရှိ အဆုံးမရှိ ပြောသွားသော ပဟေဠိဆန်ဆန်စကား�ကြောင့် သူမအိပ်မပျော်တော့ပေ။ ရဲဇော်ပြောစကားအရ  ယောကျာ်းနဲ့ ပတ်သက်တဲ့ ကိစ္စတစ်ခုခု ဖြစ်ရမယ်။ ရဲဇော်ကရော ဘာကို စိတ်ဆိုးနေရတာလဲ။ သူမက ရဲဇော်ကို တည့်တည့်ဆိုင်ဆိုင် မေးမှရတော့မယ်လို့ ဒေါ်ဝေသစ်လွင် ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။

နောက်တစ်နေ့ ရောက်တော့လဲ သူမက ယခင်နေ့ကအတိုင်းပင် တစ်နေ့လုံး ဆေးရုံမှာ သူမယောကျ်ားကို ပြုစုပေးတယ်။ ရဲဇော်လဲ ရောက်လာပေမဲ့ သူမနဲ့ မျက်နှာချင်းမဆိုင်ဘဲ လုပ်စရာရှိတာတို့ကိုသာ လုပ်ပေးတယ်။
ညပိုင်းရောက်တော့ ရဲဇော်က သူမထက်အရင် ပြန်နှင်ဖို့ လုပ်နေတယ်။
” ဟဲ့ ရဲဇော် မင်းငါ့ကို အိမ်ပြန်မပို့တော့ဘူးလား”
” အင်းအဲ ကျတော် ကိစ္စလေးရှိလို့ ဒီနေ့တော့ ကိုယ်ဘာသာပဲ တက်စီငှားပြန်လိုက်ပါ”
” နောက်ကျနေပြီ။ ဒီအချိန်ကြီး ငါ တက်စီနဲ့ မပြန်ချင်ဘူး။ နင်ကိစ္စ ဘယ်လောက်အရေးကြီးလို့ ကိုယ့်မရီးတောင် အိမ်ပြန်မလိုက်ပို့နိုင်တာလဲ။”
ရဲဇော်က သူမကို ရှောင်ဖို့ လုပ်နေမှန်းသိလို သာသာထိုးထိုးလေး ပြောလိုက်တယ်။ ဒီတော့မှ ရဲဇော်လဲ စိတ်လျော့ကာ ဒေါ်ဝေသစ်လွင်ကို အိမ်လိုက်ပို့တယ်။

အိမ်ပြန်လမ်းတစ်လျှောက် ရဲဇော်က ကားကို ဂရုစိုက်မောင်းနေရတဲ့ပုံဖမ်းနေတယ်။ ဒေါ်ဝေသစ်လွင်လဲ ဘာစကားမှမဟပါ။ သူမတို့နေတဲ့ မီနီကွန်ဒိုနားရောက်တော့မှ ရုတ်တရက်ကြီး ပြောလိုက်တယ်။
” ရှေ့က ကော်ဖီဆိုင်မှာ ကားရပ်လိုက် ရဲဇော်”
” ဘာလုပ်ဖို့လဲ အစ်မ၊ နောက်ကျနေပြီ၊ အိမ်မှာကလေးတွေ စောင့်နေတယ်။ အစ်မကော်ဖီသောက်ချင်ရင် နောက်နေ့မှ သောက်တော့။”
” ငါ ရပ်ဆိုရပ်လိုက်လို့ ပြောနေတယ်နော် ရဲဇော်”
ဒေါ်ဝေသစ်လွင်လေသံက မာဆတ်ဆတ် အမိန့်ပေးသလို ထွက်လာတယ်။ ဒေါ်ဝေသစ်လွင်က ရဲဇော်ကို  ပုံမှန်ဆိုရင် အေးဆေးဆက်ဆံတက်ပေမဲ့ တစ်ခါတစ်လေ စိတ်အခန့်မသင့်ရင်တော့ ခုလိုပဲ မာကျောကျောဆက်ဆံတက်တယ်။ ရဲဇော်တင်မဟုတ် ကျန်တဲ့အသိမိတ်ဆွေတွေကိုလဲ ထို့နည်းအတိုင်ပင်။ ရဲဇော်လဲ ကော်ဖီဆိုင်ရှေ့မှာ ကားရပ်လိုက်တယ်။

သူတို့နှစ်ယောက် ကော်ဖီဆိုင်ထဲရောက်တော့ ဆိုင်ထဲ လူရှင်းနေတယ်။ ည ၈ နာရီလောက်ဆိုတော့ ကော်ဖီဆိုင်ထဲ လူရှင်းနေပြီ။ ကော်ဖီတစ်ခွက်စီ မှာပြီး မိနစ်အတော်ကြာကြာ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် ဘာမှ မပြောကြ။ ဒေါ်ဝေသစ်လွင်ကပင် စတင်ကာ တိတ်ဆိတ်မှုကို ဖြိုခွင်းလိုက်တယ်။
” ကဲ ရဲဇော်။ ငါ့ကို ပြောပြဦး။ ဘာတွေ ဖြစ်နေတာလဲ။ မင်းပြောတော့ ကိုမင်းဇော်နဲ့ ပတ်သက်နေတဲ့ပုံပဲ။ ငါ့ကို ပြောစမ်းပါ။ ဘာတွေဖြစ်နေကြတာလဲ။”
သူမက လေသံအေးအေးနဲ့ စပြောလိုက်တယ်။
” ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး အစ်မရာ။ ကျွန်တော်လဲ မနေ့က ပင်ပန်းပြီးတော့ နဲနဲလွတ်ပြီး လျှောက်ပြောမိတာ။ အစ်မ စိတ်ထဲမထားပါနဲ့။”
” မဟုတ်ဘူး ရဲဇော်။ နင့်ငါကို လာလှိမ့်လို့မရဘူး။ ငါစျေးရောင်းစားနေတာ။ နင့်အကြောင်းလဲငါသိတယ်။ နင် ကို စစချင်း ဆေးရုံမှာတွေ့တော့ အကောင်းပဲ။ အေး အဲညပဲ ငါ့အိမ်ကို ရုတ်တရက် နင်ရောက်လာပြီး တစ်ခုခုပြောချင်နေတာ။ နင်မပြောဘဲ ပြန်သွားခဲ့တယ်။ မနေ့ညကလဲ ငါအတင်းမေးတော့မှ လွှတ်ခနဲ ထွက်လာတယ်။ ငါစောက်ရူးမဟုတ်ဘူး။ ကိုမင်းဇော်နဲ့ ပတ်သက်တာ ငါမသိတဲ့ဟာ တခုခု ဖြစ်နေတယ်။ နင်ကတောင် ငါကို ဖုံးကွယ်ထားရင် အမှန်ကို ငါဘယ်သိရတော့မလဲ”
ဒေါ်ဝေသစ်လွင်က လေသံခပ်တင်းတင်းနဲ့ ပြောလိုက်တယ်။
ရဲဇော်လဲ သက်ပြင်းတစ်ချက် ချလိုက်တယ်။ ဒေါ်ဝေသစ်လွင်က ကိုယ့်ဒူးကိုယ်ချွန် ခပ်ထက်ထက် အမျိုးသမီးဖြစ်သလို တုံးတိုက်တိုက် ကျားကိုက်ကိုက် လုပ်တက်တာ ရဲဇော်အသိပင်။ သူစိတ်ကို ရှင်းကာ သူသိသမျှကို သူမကို ပြောပြလိုက်တော့မည်။ သူမသိလဲ သိသင့်သိထိုက်တဲ့ ကိစ္စပင်။
” ကျတော် ဘယ်ကစပြောရမှန်းတော့ မသိဘူး”
ဒေါ်ဝေသစ်လွင် ငြိမ်နေလိုက်ကာ ရဲဇော်ဆီက ပြောမဲ့စကားကိုသာ နားစွင့်နေတယ်။
” ကျွန်တော်လဲ စက်ရုံအလုပ်သမားတွေဆီကနေ တီးတိုးတီးတိုး ပြောတာတော့  ကြားကြားနေတာတော့ ကြာပြီ။ မရွှေစင်နဲ့ အစ်ကို မရှင်းမရှင်း ဖြစ်နေကြတဲ့ သတင်းပဲ။ ”
ဒေါ်ဝေသစ်လွင် ခေါင်းနပန်းကြီးသွားတယ်။ သူမ ဒီလို သတင်းမျိုးကိုတော့ မျှော်လင့်မထားပါ။ ကား Accident နဲ့ ပတ်သက်တဲ့ သတင်းတခုခုဖြစ်မယ်လို့ သူမထင်ထားတာ။ ခုလို သတင်းကြီး ရုတ်တရက်ကြားလိုက်ရတာဆိုတော့ အံအားသင့်ကာ ကြက်သေသေသွားတယ်။ သူမယောကျ်ားနဲ့ အမျိုးသမီးလက်ထောက်၊ ကိုမင်းဇော်နဲ့ မရွှေစင်၊ သူမကိုတွေ့ရင် ယဥ်ယဥ်ကျေးကျေး ဆက်ဆံတက်တဲ့ မိန်းကလေးနဲ့ တည်တည်ခန့်ခန့်နေတက်တဲ့ သူမအမျိုးသားတို့ ခြေရှုက်နေကြတာတဲ့။
” နင် ဘာပြောလိုက်တာလဲ”
” ဟုတ်တယ် အစ်မ ကြားတဲ့အတိုင်းပဲ။ ကျွန်တော်မြင်တာတော့ သူတို့နှစ်ယောက်ဟာ ရာထူးအရ အထက်အောက်ဆိုတော့ နီးကပ်တာရယ် တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် ရင်းရင်းနှီးနှီး ဆက်ဆံကြတော့ စက်ရုံဝန်ထမ်းတွေက တမျိုးမြင်တယ်လို့ပဲ တွေးမိခဲ့တာပေါ့။ ကျတော်လဲ ညီအကိုချင်းဆိုတော့ ဗြောင်ပဲ မေးတာပေါ့။ အစ်ကိုက အလကား ဝန်ထမ်းတွေ တမျိုး ထင်နေကြတာ၊ စောက်တင်းတုတ်ကြတာလို့ပဲ ပြန်ဖြေတယ်။ ဒါနဲ့ ကျွန်တော်လဲ ငါကိုတော့ လိမ်မပြောလောက်ဘူးလို့ တွေးပြီး ဒီကိစ္စကို ဆက်မပြောဖြစ်ဘူး။ နောက်တော့ ကျတော်ကိုယ်တိုင်အကဲခတ်ကြည့်သလောက်တော့ ပုံမှန်ထက်နဲနဲ ပိုရင်းနှီးကြတဲ့ပုံကလွှဲရင် ခြေရှုပ်တဲ့အထိတော့ ဖြစ်ပုံမရဘူးလို့ပဲ ကျတော်တွေးလိုက်တယ်။ ဝန်ထမ်းတွေကြားမှာတော့ အတင်းတုတ်စရာ ကောင်းတဲ့ ဇာတ်လမ်းပေါ့ဗျာ။ ဟိုနေရာမှာဟိုလိုတွေ့တယ်ဘာညာပေ့ါ အစ်မရာ။ ကျတော်ကိုယ်တိုင်လဲ Accident ဖြစ်တဲ့နေ့အထိ အစ်ကိုဟာ အိမ်ထောင်းရေးမဖောက်ပြန်ဘူးလို့ပဲ သိထားခဲ့တယ်”
ရဲဇော်က စကားကို ခဏရပ်လိုက်တယ်။
ဒေါ်ဝေသစ်လွင်က အံကို ကြိတ်ကာ ရဲဇော် ဆက်ပြောမဲ့စကားကိုသာ နားထောင်နေတယ်။ သူမဆီက ဘာစကားမှ ထွက်မလာ။ ရင်ထဲမှာတော့ ဗလောင်ဆူနေပြီ။
” ဆေးရုံမှာ သူကို ခွဲစိတ်ပြီးလို့ အစ်မ ပြန်သွားတော့ ရဲတွေ ရောက်လာတယ်။ ကား Accident ဖြစ်တဲ့နားက ရဲစခန်းရဲ့စခန်းမှူးက ကျတော်အသိပဲ။ သူက ကျွန်တော်နဲ့ ခင်မင်တော့ လူနာသတင်းမေးရင်း စကားပြောကြတယ်။ ပြောရင်းနဲ့ သူက မင်းအစ်ကို ကားမှောက်တဲ့အကြောင်းရင်းကို သိလားဆိုပြီး ရယ်ရယ်မောမောနဲ့ ပြောနေတယ်။ ကျတော်လဲ ဒေါသထွက်မိတာပေါ့၊ အစ်ကိုက ကားမှောက်လို့ ခုပဲ ကယ်ထားရတာ၊ ဒီရဲက လာရယ်နေတယ်ေပါ့။ သူက မင်းအစ်ကို ကားမှောက်တာ ဒီကိစ္စလေ ဆိုပြီး လက်ဟန်နဲ့ လုပ်ပြတယ်။ ကျတော်က ရုတ်တရက် နားမလည်သလို ဖြစ်သွားတော့မှ သူက ရှင်းပြတယ်။ ကားမှောက်တဲ့နေရာဆီ ရဲတွေရော ကယ်ဆယ်ရေးကားရောရောက်တော့ ကားထဲက ဆွဲထုတ်တော့ ကိုမင်းဇော်က ဘောင်းဘီကျွတ်နေတယ်တဲ့။ မင်းဇော်ရဲ့ ဟာမှာလဲ သုတ်ရည်တွေ၊ ဘောင်းဘီမှာလဲ သုတ်ရည်တွေနဲ့ မြင်မကောင်းဘူး ဖြစ်နေတယ်တဲ့။ မရွှေစင်လဲ ရင်ဘတ်ကဟဗြဲနဲ့ ဘရာစီယာတွေလဲပြုတ်၊ အောက်ပိုင်းမှာလဲ ပင်တီဘောင်းဘီပါ မရှိဘူးတဲ့ဗျာ။ အဲဒီတော့ ရဲတွေရော အဲကို ရောက်တဲ့သူတွေပါ ဒီလူတော့ ကားမောင်းနေရင်း Blow Job အပေးးခံရင်း ဂွင်းထုပေးတာခံရင်းနဲ့၊ ဖီးလ်တက်ရင်းနဲ့ပဲ ကား Accident ဖြစ်တာလို့ပဲ ကောက်ချက်ချကြတယ်တဲ့။ အဖြစ်ကတော့ အဲလိုပဲ အစ်မ။”
ဒေါ်ဝေသစ်လွင်က စကားပြန်မပြောနိုင်။ ကားမောင်းနေရင်းနဲ့ ဟိုမိန်းမက ကိုမင်းဇော်လီးကို Blow Job ပေးပြီး ကားမှောက်တာတဲ့၊ Blow Job ပေးတာခံရင်းကားမှောက်တာတဲ့။ ကြားလို့မှ ကောင်းကြသေးရဲ့လား။ သူမမျက်လုံးဆီက မျက်ရည်တို့ ထွက်ကျမလာတော့။ သူမယောကျ်ားကားမှောက်တဲ့သတင်းကြားတုန်းက ထွက်ခဲ့တဲ့မျက်ရည်တွေကို သူမနှာမြောမိတယ်။ သူမမျက်ဝန်းက ဒေါသတို့သာ အလိပ်လိုက်ထွက်လာတယ်။ လုပ်ရက်လေခြင်း၊ ကိုမင်းဇော်ရယ်၊ ယုံကြည်မှုကို အလွှဲသုံးစားလုပ်တယ်။ ရိုးရိုးသားသားနေဖို့နဲ့ ကြိုးစားဖို့ကို မိသားစုတွင်း အမြဲ တရားဟောတက်တဲ့သူကြီး၊ ခုတော့ သူက တော်တော်ရိုးသားတက်တဲ့သူကိုး၊ တော်တော်ကြိုးကြိုးစားစားနဲ့ လုပ်တက်တဲ့သူကိုး။
” ခုမှ ကျတော်လဲ သိလိုက်ရတာက စက်ရုံမှာ ပြောနေကြတဲ့ သတင်းတွေက အမှန်ပဲ ဆိုတာပါပဲ။ နောက်ပြီး ကားမှောက်တာက ရိုးရိုး Accident ဖြစ်တာမျိုးမဟုတ်ဘဲ သူရဲ့စောက်ဖင်ယားမှုကြောင့် မှောက်တာဆိုတော့ ကျတော် ဒီလူကို ဒေါသတော်တော်ထွက်နေတာ။ အစ်မကိုလဲ အသိပေးသင့်မသင့် ချိန်ရင်း ခုအစ်မ အတင်းမေးလို့သာ ကျတော်လဲ သိသင့်တယ် ထင်လို့ ပြောပြလိုက်တာ အစ်မ”
” အေး မင်း အစ်မကို အမှန်အတိုင်း ပြောပြတာ ကျေးဇူးတင်တယ် ရဲဇော်။ မင်းသာ မပြောဘဲ နေရင် အစ်မက ငတုံးကြီးလို ဒီလူ လိမ်စားသမျှ ခံရမှာ”
” ကျတော်လဲ သူ့ကို ဆေးရုံမှာ မဟုတ်ရင် ဆွဲထိုးပြီးသားပဲ။ ခုတော့ အစ်မလဲ မြင်တဲ့အတိုင်းပဲ။ အစ်မတို့ကိစ္စကို နောက်မှပဲ သူနေကောင်းမှ အေးဆေးရှင်းကြပေါ့”
ဒေါ်ဝေသစ်လွင်က မဲ့ပြုံးပြုံးကာ နှုတ်ခမ်းကို ကြိတ်လိုက်တယ်။ နှုတ်ခမ်းကနေ သွေးစနဲနဲ စီးကျလာတယ်။
” စောက်လီးစုပ်ခံနေလို့ ကားမှောက်တာဆိုတော့ တစ်ခါတည်း သေသွားရမှာ”
ရဲဇော်ပင် သူမရီးဆီကနေ တစ်တစ်ခွခွကြီးပြောသံကြားတော့ အံသြမိတယ်။ သူမရီးဆီကနေ တစ်ခါမှ ဒီလိုပြောသံမကြားဖူးခဲ့ပါ။

အဲဒီနေ့ည ဒေါ်ဝေသစ်လွင် တစ်ယောက် အိပ်မပျော်တော့။ ဒီညဟာ သူမဘဝမှာ အဆိုးရွားဆုံးညတစ်ညပဲ။ သူမစိတ်တွေက တောင်စဥ်ရေမရာ ရှုပ်ထွေးနောက်ကျိနေတယ်။ ကိုမင်းဇော်၊ ခွေးသူတောင်စားကြီး၊ ရှင်ဟာ မင်းသားခေါင်းဆောင်းထားတဲ့ ဘီလူးပဲ၊ ရုပ်တည်ကြီးနဲ့ ဖင်ယားတက်တဲ့သူ၊ ကားမှောက်ရတာက ရှင်ဟာရှင် လီးတောင်လို့ ကားမှောက်သွားတာပဲ၊ ဒါကို မသိခဲ့တဲ့ ကျမကတော့ စိတ်ပူပန် စိတ်ဆင်းရဲရတယ်။ ရှင်ကို ပြုစုပေးနေရတယ်။ တကယ်တော့ ရှင်ဟာရှင် လီးယားလို့ ဆေးရုံရောက်နေတာပဲ။ ဒါဆို ဒီနှစ်အတွင်း ရှင်နဲ့ ရှင်ဟာမက အလုပ်ခရီးအကြောင်းပြပြီး ကမြင်းထနေကြတာပေါ့၊ အိမ်မပြန်နိုင်ဘဲ ရုံးမှာ အလုပ်လုပ်နေရပါတယ်ဆိုတဲ့ အကြောင်းရင်းကို ခုတော့ ကျမသိလိုက်ရပြီ။ ဒေါ်ဝေသစ်လွင် တွေးလေ သူမယောကျားအပေါ်စိတ်နာလေပင်။

ဒေါ်ဝေသစ်လွင် တစ်ညလုံး အိပ်မပြောဘဲ မနက်လင်းခါနီး အထိ အတွေးတွေက ရှုပ်ထွေးနောက်ကျိနေတယ်။ နောက်ဆုံးမှာတော့ ဒေါ်ဝေသစ်လွင်က တွေးနေလို့ အချိန်ကုန် စိတ်ဆင်းရဲတာသာ အဖတ်တင်မယ်၊ ဒီလူယုတ်မာနဲ့ စာရင်းရှင်းပစ်ဖို့ပဲ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။ စာရင်းရှင်းရမည်။ ဟုတ်တယ် အမြန်ဆုံးနည်းနဲ့ ထိထိရောက်ရောက် ရှင်းရမည်။ ဒေါ်ဝေသစ်လွင်က သူမအပေါ်သစ္စာဖောက်ကာ ယုတ်ပဲ့တဲ့ ယောကျ်ားကို ဘယ်လို စာရင်းရှင်းရမလဲ ဥာဏ်ကို အစွမ်းကုန် အသုံးချနေတယ်။ သူမရဲ့ရင်ထဲက နာကြင်မှုတွေက စိတ်ရိုင်းဆီသို့ တဖြည်းဖြည်းချင်း သွားနေတယ်။ နောက်ဆုံးမှာတော့ ကိုမင်းဇော်ကို သူမနာကြင်နေသလို ခံစားရစေချင်တယ်၊ သူမ က သူမယောကျ်ားကို ကလဲ့စားချေချင်လာတယ်၊ လောကကြီးမှာ အတုံအလှည့် ဆိုတာတော့ ရှိရမှာပေါ့လို့ ဒေါ်ဝေသစ်လွင် တွေးရင်း အကြံအစည်တစ်ခုကို ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။

ဒေါ်ဝေသစ်လွင်က အိပ်ယာကနေ ထလိုက်ပြီး ရဲဇော်ဆီကို ဖုန်းခေါ်ကာ သူမကို လာကြိုဖို့ ပြောလိုက်တယ်။ ရဲဇော်ရောက်လာတော့ သူမကို ဆေးရုံလိုက်ပို့ပေးတယ်။ ကားပေါ်ရောက်တော့ ဒေါ်ဝေသစ်လွင်နဲ့ ရဲဇော်တို့ စကားမပြောဖြစ်ကြ။
ရုတ်တရက် ဒေါ်ဝေသစ်လွင်က မေးလိုက်တယ်။
” ရဲဇော် နင့် ငါကို အကူအညီလိုရင် ကူညီမယ် မဟုတ်လား”
” ဒါပေါ့အစ်မရ၊ ဘာဖြစ်ဖြစ် ကျတော် ကူညီပေးမယ်။ အားမနာနဲ့ ။ အစ်မ အကူအညီလိုရင်သာပြော”
ရဲဇော်က အခုချိန်မှာ သူမစိတ်ဆင်းရဲနေမှန်းသိတော့ အားပေးတဲ့သဘောနဲ့ ပြောလိုက်တယ်။
သူမတို့ နှစ်ယောက် နောက်ထပ်စကားမဆက်ဖြစ်ကြဘဲ ဆေးရုံကို ရောက်လာတယ်။ ဆေးရုံမှာ တစ်နေ့လုံး ကိုမင်းဇော်ကို အရင်အတိုင်းပဲ ဒေါ်ဝေသစ်လွင်က ကိုယ်ဖိရင်ဖိ ပြုစုနေတာတွေ့တော့ ရဲဇော်ပင် အံသြရတယ်။ သူမပုံက ဒေါသထွက်နေပုံ နည်းနည်းမှ မတွေ့ရဘဲ လုပ်စရာရှိတာကို ဇယ်ဆက်သလို လုပ်ပေးနေတယ်။
ဒီလိုနဲ့ ညဦးပိုင်းရောက်လာတယ်။ ဒေါ်ဝေသစ်လွင်က ပုံမှန်ဆို ဒီအချိန် အိမ်ပြန်နေကျ၊ ဒီနေ့တော့ ပြန်မဲ့အကြောင်း မပြောသေး။
” အစ်မ ပြန်ရင် ကျတော် လိုက်ပို့ပေးမယ်”
” အေး မပြန်ဖြစ်သေးဘူး”
ဒေါ်ဝေသစ်လွင်က အေးတိအေးစက် ပြန်ပြောတယ်။
အခန်းထဲမှာ ခေါ်ထားတဲ့ စပယ်ရှယ်နမ်လေးက ဦးမင်းဇော်ကို ဆေးတိုက်နေတယ်။
” ညီမလေး ဆေးတိုက်ပြီးရင် အပြင်ခဏ ထွက်ပေးနော်။ အစ်မတို့ လူနာနဲ့ စကားပြောစရာရှိလို့။ အစ်မ ဖုန်းဆက်ခေါ်မှ ညီမလေး ပြန်လာခဲ့လေ”
နပ်စ်မလေးလဲ ခေါင်းငြိမ့်ကာ အပြင်သို့ ထွက်သွားတယ်။
ရဲဇော်ကတော့ ခေါင်းတော်တော်ကြီးနေပြီ။ သူမရီးကတော့ စာရင်းရှင်းမဲ့ပုံကြီး လုပ်နေပြီ။ နောက်မှ အေးဆေးရှင်းဖို့ ပြောထားရဲ့သားနဲ့၊ ခုတော့ သူမရီးက အခုပဲ သူအစ်ကို ဇာတ်ရှုပ်ကို ရှင်းတော့မယ်။ ရဲဇော်လဲ တစ်ခုခုပြောမယ်ကြံသေးပေမဲ့
ဒေါ်ဝေသစ်လွင် မျက်နှာက တည်ပြီး မာကြောကြော ဖြစ်နေတော့ သူလဲစကားမဟရဲတော့။ ဒေါ်ဝေသစ်လွင် အခန်းတံခါးတွေကို လိုက်ပိတ်လိုက်ကာ အပြင်ကဖွင့်ဝင်မရအောင် တံခါးချက်တွေ ထိုးလိုက်တယ်။
ဦးမင်းဇော်ရှေ့တည့်တည့်မှာ ဒေါ်ဝေသစ်လွင် ခါးထောက်ကာ မတ်တပ်ရပ်နေတယ်။ ရဲဇော်က သူမနောက်ကနေ အခြေအနေကို ကြည့်နေတယ်။ ဦးမင်းဇော်ကတော့ စကားမပြောနိုင်သေးပေမဲ့ နားက ကြားနေရတယ်။ သူ့မိန်းမလုပ်သမျှကိုသာ လိုက်ကြည့်နေတယ်။

အခန်းထဲမှာ တိတ်ဆိတ်နေတယ်။ မုတ်တိုင်းလာခါနီး ငြိမ်သက်နေသလို။
အခန်းထဲက လူသားသုံးဦးဆီကနေ ဘာသံမှ မကြားရ။ တစ်ယောက်မှ တုပ်တုပ်မလှုပ်ကြ။
” ရှင်ရှုပ်ထားတာတွေ ကျမသိသွားပြီ ကိုမင်းဇော်၊ ရှင်နဲ့ ရှင်ဟာမလိုးနေကြတာ ကျမ သိသွားပြီ သူတောင်းစားကြီးရဲ့”
ဒေါ်ဝေသစ်လွင်က အေးစက်စက်မာထန်ထန်နဲ့ ပြောလိုက်တယ်။
ဦးမင်းဇော်က အံသြတစ်ကြီး ဖြစ်သွားတယ်။ တခုခုစပြောဖို့ ကြိုးစားပေမဲ့ လည်ချောင်းထဲက အသံထွက်မလာ။
” အစ်မရယ် နောက်မှပဲ အေးဆေးပြောပေါ့။ အခုက ဆေးရုံကြီးမှာလေ။ သူလဲ စကားပြန်ပြောနိုင်တာမှမဟုတ်ဘဲ”
” မင်းငါ့ကို ဆရာလာမလုပ်နဲ့။ သူစကားမပြောနိုင်ပေမဲ့ နားကတော့ ကောင်းကောင်းကြားနေရတယ်မဟုတ်လား”
ဦးမင်းဇော်က စကားပြောဖို့ ကြိုးစားနေတယ်။ ဒါပေမဲ့ အသံတို့ထွက်မလာ။ သူက အံသြတုန်လှုပ်နေတယ်။
” ရှင် ဘာပြောမလဲ၊ ကျမက မသိဘဲ စိတ်ဆင်းရဲရ၊ ပြုစုလိုက်ရ၊ နောက်မှ သိရတယ်၊ ရှင်က ရှင်ဟာရှင် ဖင်ယားပြီး ကားမှောက်တာလေ၊ စောက်ကောက်စုတ်ရဲ့”
ရဲဇော်က ဒေါ်ဝေသစ်လွင်လက်မောင်း ၂ဖက်ကို ဘေးကနေ ထိန်းကိုင်ပေးတယ်။
” တော်ပါတော့အစ်မရယ်”
” နင့်ပါးစပ်ပိတ်ထား။ ငါမကျေနပ်ဘူး။ ငါမကျေနပ်ဘူး။ ငါမကျေနပ်ဘူးဟဲ့။”
ဒေါဝေသစ်လွင်က ဆက်ပြောနေတယ်။ ဦးမင်းဇော်မျက်နှာက တုန်လှုပ်အားငယ်နေတယ်။
” စောက်ကောင်ကြီး ရှင်လိမ်လည်လှည့်စားနေတာကို ခံမဲ့ အစားထဲ ကျမပါမယ် ထင်နေတာလား။ ကျမ ခံစားရသလို ရှင်လဲ ခံစားစေရမယ်။ ကျမရှင်ကို လက်စားချေမယ်။”
ဒေါ်ဝေသစ်လွင်က ပြတ်သားတဲ့လေသံနဲ့ ပြောချလိုက်တယ်။
” ရှင်သိရဲ့လား ဘယ်လိုခံစားရလဲဆိုတာ။ ကိုယ်ချစ်တဲ့သူရဲ့ သစ္စာဖောက်လှည့်ဖြားတာကို ခံရတာ ဘယ်လိုအရသာလဲဆိုတာ၊ အေး ရှင် မသိသေးရင် ခုရှင်ကို ကျမပြမယ်”
ဒေါ်ဝေသစ်လွင် က ပြောရင်း သူမဘေးနားရှိ ရဲဇော် ရှေ့သို့လှည့်ကာ သူမထိုင်ချလိုက်တော့တယ်။
ထိုင်ချလိုက်ပြီးတာနဲ့ ရဲဇော်ရဲ့ ဘောင်းဘီဇစ်ကို ဆွဲဖွင့်ချလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ဘောင်းဘီပါ တစ်လက်စတည်း ဆွဲချွတ်ချလိုက်တယ်။
အဖြစ်အပျက်က မြန်ဆန်လွန်းတော့ ရဲဇော်က စစချင်း မင်သက်မိနေပေမဲ့ ချက်ချင်းသတိဝင်လာကာ ကျွတ်ကျသွားတဲ့ ဘောင်းဘီကို ပြန်ဆွဲတင်လိုက်တယ်။
” အစ် အစ်မ ဘာလုပ်တာလဲ၊ ဘာလုပ်လဲဗျာ”
ဒေါ်ဝေသစ်လွင်မျက်ဝန်းအိမ်ကနေ မျက်ရည်တို့ စီးကျလာတယ်။ သူမက သူမမတ်ကို ခေါင်းမော့ကြည့်လိုက်တယ်။
” ရဲဇော် မင်းပဲ ကတိပေးထားတယ်။ ငါအကူအညီလိုရင် ကူညီမယ်ဆို”
ရဲဇော်က ခေါင်းနပန်းကြီးသွားတယ်။ ဒေါိဝေသစ်လွင် စိတ်ပေါက်ပေါက်နဲ့ လုပ်ချင်တာ လျှောက်လုပ်နေပြီ။ ခက်တော့နေပြီ။
” ဟ အစ်မကလဲ ကျတော် ကူညီမယ်ပြောတာ ဒါမဟုတ်ဘူးလေဗျာ။ အစ်မကလဲ ကိုယ့်စိတ်ကိုယ့်ထိန်းလေ။ ဘာတွေလျှောက်နေတာလဲ။ ထထ အဲလိုကြီး ကြမ်းပြင်မှာ နေမနေနဲ့”
ရဲဇော်က ဒေါ်ဝေသစ်လွင်ကို ထူမဖို့ ကြိုးစားပေမဲ့ သူမက ထမလာဘဲ တစ်ငိုတည်းသာ ငိုနေတယ်။ သူလဲ သူမနဲ့ အတူ ကြမ်းပြင်မှာ ထိုင်လိုက်ရင်း ဘာစကားပြောရမှန်းပင်မသိ။ သူမက ရှိုက်ကြီးတငင်ငိုနေတယ်။ ဒေါသကြောင့်လား၊ နာကြင်နေတဲ့စိတ်ကြောင့်၊ ရှက်စိတ်ကြောင့်လား တော့မသိ။ သူမကို သနားဂရုဏာသက်မိတယ်။

ယောကျ်ားအပေါ် အချစ်ကြီးသော မိန်းမတစ်ယောက်ဟာ ထို့ယောကျ်ားအပေါ် အမုန်းကြီး မုန်းသွားလေသော် ဘာတွေဖြစ်ကုန်တာလဲလို့ ရဲဇော်တွေးမိတယ်။
” အစ်မရယ်” လို့ �ရဲဇော်က ခပ်တိုးတိုးလေး ခေါ်မိကာ ဒေါ်ဝေသစ်လွင်ကို ခပ်ဖွဖွလေး ဖက်လိုက်မိတယ်။ သူမကို တစ်ခါမှ ဒီလိုမဖတ်ဖူးပါ။ သူမဆီက ကိုယ်နွေးနွေးလေးကို ခံစားလိုက်ရတယ်။ သူရင်ထဲမှာ အမျိုးအမည်မသိတဲ့ ဝေဒနာကို ခံစားမိလိုက်တယ်။
ရဲဇော်ကိုယ်တိုင်လဲ သူအစ်ကို အိမ်ထောင်ကျတော့ သူ့မရီးကို ကြည့်ကာ ငါ့အစ်ကိုတော့ မိန်းမချောချောလေးရလေပြီလို့ တွေးမိတယ်။ နောက်တော့ အိမ်ထောင်မှုရော၊ စီးပွားရေးပါ နိုင်နင်းတဲ့ သူမရီးကို တွေ့တော့ ငါ့အစ်ကို ကံကောင်းပါလားလို့ တွေးဖူးတယ်။ သူ့အစ်ကိုက ဒီလို လှပပြီး ထက်မြက်တဲ့ အမျိုးသမီးအပေါ် သစ္စာဖောက်တာ သိရတော့ သူအစ်ကိုအပေါ် ဒေါသတော်တော်ထွက်မိခဲ့တယ်။ ရဲဇော် လျှောက်တွေးနေတုန်းမှာပင် ခုနက သူပြန်ဆွဲတင်ထားတဲ့ ဘောင်းဘီ�လေးကို ဒေါ်ဝေသစ်လွင်က ခပ်ဖြည်းဖြည်းလေး ပြန်ဆွဲချနေတယ်။ ရဲဇော်က ဒေါ်ဝေသစ်လွင်ကို အံအားတကြီး ကြည့်လိုက်တယ်။ သူမကတော့ သူကို မကြည့်၊ သူမ လုပ်စရာရှိတာကိုသာ ဆက်လုပ်နေတယ်။

နောက်ဆုံး ရဲဇော်က အတွင်းခံဘောင်းဘီနဲ့သာ ကျန်တော့တယ်။ ရဲဇော်ဘက်က ဘာငြင်းဆန်သံမှ မကြားရတော့ ရဲဇော်ရဲ့ နောက်ဆုံးခံတပ်လေးကိုတော့ ဒေါ်ဝေသစ်လွင် ခပ်မြန်မြန်ပဲ သိမ်းပိုက်လိုက်တယ်။ ခပ်မြန်မြန်သွက်သွက်ပဲ အတွင်းခံကို ဆွဲချွတ်လိုက်တယ်။

အတွင်းခံဘောင်းဘီလဲ ကျွတ်ရော ရဲဇော်ရဲ့ထောင်မတ်နေတဲ့လီးကြီးကို ဒေါ်ဝေသစ်လွင် တွေ့လိုက်ရတယ်။ ရဲဇော်လဲ သူ့မရီးက သူဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်နေတယ်ဆိုတဲ့ အသိနဲ့တင် လီးက ထောင်မတ်နေပြီ။ သဘာဝအတိုင်း ဖိုနဲ့မ အထိအတွေ့ကို လွန်ဆန်ဖို့ဆိုတာ မလွယ်ကူပါ။

ဦးမင်းဇော်က သူရှေ့တည့်တည့် ကြမ်းပြင်မှာ ဖြစ်နေတဲ့ သူ့မိန်းမနဲ့ သူ့ညီကို မယုံနိုင်တဲ့ မျက်လုံးတွေနဲ့ ကြည့်နေတယ်။ စိတ်ထဲက အော်ပြောနေပေမဲ့ အသံတို့က ထွက်မလာ။

ဒေါ်ဝေသစ်လွင်က ရဲဇော်လီးကြီးကို စဖမ်းဆုပ်လိုက်တယ်။ လီးကြီးက လုံးပတ်က ကြီးလဲကြီး အရှည်ကလဲ ရှည်လှတယ်။
သူမလက်ထဲရောက်လာတဲ့ လီးကြီးကို အထက်အောက် ဆွဲပေးလိုက်တယ်။ သူမလက်ထဲမှာ လီးက ကြီးသထက် ကြီးလာသလိုပင်။
ရဲဇော်က သူ့ရှေ့က သူမရီးချောချောလှလှကြီးက သူလီးကြီးကို ကိုင်ကာ ဂွင်းထုပေးနေတာ တွေ့တော့ ဖီးလ်တွေ စောက်ရမ်းစောင့်တက်နေပြီ။
” မင်းမတ်တပ်ရပ်လိုက်”
ရဲဇော်က ခပ်မာမာအမိန့်ပေးသံကို ကြားလိုက်ရတယ်။ အညှိခံထားရသလို သူလဲ အမိန့်တော်အတိုင်း မတ်တပ်ရပ်လိုက်တယ်။ သူလဲ မတ်တပ်ရပ်လိုက်ရော သူလီးကြီးရှေ့တည့်တည့်မှာ သူမက နေရာယူလိုက်တယ်။
” ရှင်ဟာမက ရှင်ကို ဒီလိုလုပ်ပေးတာမှတ်လား။ ကျမ အခု ရှင်ညီကို ဘယ်လိုလုပ်ပေးမလဲဆိုတာ ရှင်ကြည့်နေလိုက်” ဒေါ်ဝေသစ်လွင်က သူမယောက်ျားကို လှမ်းပြောရင်း ရဲဇော်လီးကို လက်နဲ့ ပွတ်သပ်ပေးနေလိုက်တယ်။

ဒေါ်ဝေသစ်လွင်က သူနှုတ်ဖူးလေးနဲ့ ရဲဇော်လီးထိပ်ဖူးလေးကို ထိပ်ကပ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ သူမနှုတ်ခမ်းဖူးလေးကို ဟလိုက်ကာ လီးထိပ်ဖူးကို ငုံစုပ်လိုက်တယ်။ နောက်တော့ လီးကြီးတစ်ချောင်းလုံးကို ပါးစပ်ထဲ ဝင်သလောက် စုတ်သွင်းလိုက်တယ်။ ဒေါ်ဝေသစ်လွင်က သူမယောက်ကျ်ားရှေ့မှာပင် ရဲဇော်လီးကြီးကို အားပါးတရ စုတ်ပေးလိုက်တယ်။
ဒေါ်ဝေသစ်လွင်ရဲ့ လီးစုတ်ပေးချက်အောက်မှာ ရဲဇော်က ဖီးလ်တွေ တလိပ်လိပ်တက်နေတယ်။ သူလဲ သူမလိုပဲ အသိစိတ်တို့ ပျောက်ကွယ်ကာ ယခုအခိုက်အတန့်လေးအပေါ်မှာ အာရုံခံစားနေလိုက်တယ်။ သူရဲ့တစ်နေ့လုံး ရေမဆေးရသေးဘဲ နံစော်နေတဲ့ လီးကြီးကို စုပ်ပေးနေတဲ့ သူ့မရီးကို ကြည့်ကာ ဖီးလ်ခံနေလိုက်တယ်။ ဒေါ်ဝေသစ်လွင်ရဲ့ ခေါင်းလေးကို ကိုင်ကာ ဆံပင်လေးတွေကို ဖွဖွလေး ထိုးဖွပေးလိုက်တယ်။
ဒေါ်ဝေသစ်လွင်ကလဲ သူ့တစ်သက်လုံးမှာ သူမယောကျ်ားလီးကို စုတ်ပေးတာထက် ပိုကောင်းသထက်ကောင်းအောင် တက်စွမ်းသရွေ့ ရဲဇော်လီးကြီးကို စုတ်ပေးနေတယ်။ သူမတ်လေးလီးကြီးက သူမယောကျ်ားလီးထက် ပိုကြီးနေပြီး သူမပါးစပ်တစ်ခုလုံးလဲ လီးကြီးနဲ့ ပြည့်ကြပ်နေတယ်။ ရဲဇော်ရဲ့ ဂွေးဥ၂ လုံးပါမကျန် လျှာနဲ့ ရပ်ပေးရင်း လျှာစွမ်းပြနေတယ်။

ဦးမင်းဇော်က မျက်လုံးကြီး ပြူးနေကာ ကြက်သေသေနေတယ်။ သူရင်ထဲမှာ ငရဲကျသလို ပူလောင်နေတယ်။ သူ့မှာ လှုပ်ရှားလို့လဲ မရသလို တားဆီးဖို့ ခွန်အားလဲ မရှိ။ သူ ကြေကွဲနာကြင်နေရုံသာ တက်နိုင်တယ်။

” ရှင် တခြားမိန်းမနဲ့ ဖောက်ပြန်တာ ကျမသိရတော့ ကျမဘယ်လိုခံစားရလဲ သိလား။ ခု ရှင် နာကြင်ခံစားနေရသလိုပဲ ကျမလဲ ခံစားခဲ့ရတယ်။ ခုတော့ ကျမလက်စားချေတဲ့အလှည့်ပဲ။ ရှင် ခံစားရတဲ့အလှည့်ကို ကောင်းကောင်းခံစားနေလိုက်တော့”
ဒေါ်ဝေသစ်လွင်က သူမယောကျာ်းဘက် လှည့်ပြောပြီး ရဲဇော်လီးကို အငမ်းမရ စုတ်ပြနေလိုက်တယ်။ သူမတ်လီးကြီးကို ဖြည်းဖြည်းလေး ဇိမ်ခံစုတ်ပေးလိုက်၊ ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး အားနဲ့ စုတ်ပေးလိုက် အမျိုးမျိုး လီးစုတ်တဲ့အစွမ်း ထုတ်ပြနေတယ်။
ရဲဇော်ကတော့ သူမရီးရီးရဲ့ပါးစပ်ထဲ သူလီးကြီး ဝင်လိုက် ထွက်လိုက် လုပ်နေတာကို ကြည့်ရင်း ဇိမ်ခံနေတယ်။ လျှာဖျားထိပ်လေးနဲ့ လီးထိပ်ဖူးလေးကို  ရစ်ပတ်ပေးတော့  လောကကြီးကိုပါ မေ့ထားလိုက်တယ်။ ဖြစ်ချင်ရာ ဖြစ်ဆိုပြီး စိတ်ကို လွှတ်ပေးလိုက်တယ်။

ဒေါ်ဝေသစ်လွင်က ရဲဇော်လီးကြီးကို စုတ်ပေးရင် သူယောကျ်ားကို စိုက်ကြည့်လိုက်တယ်။ သူမယောကျ်ားမျက်လုံးထဲမှာ သူမကို ထသတ်ချင်တဲ့ အရိပ်အယောင်တွေ့ရတယ်။ သူမယောကျ်ားပါးစပ်က လှုပ်နေပေမဲ့ အသံထွက်မလာ။ သူမလိုချင်တာလဲ ဒီလိုမျိုး ခံစားစေရဖို့ပင်။
” ရှင် မျက်နှာ မလွှဲထားနဲ့။ ကျမ တခြားယောကျ်ားတစ်ယောက်လီးကို စုတ်ပေးနေတာ ရှင်ကြည့်နေစမ်း၊ အိုး ရှင်ညီလီးကြီးက ရှယ်ကြီးပဲ ကြည့်စမ်း မာတောင်နေတာ၊ ရှင်ထက်လဲ ရှင်ညီလီးက  ၂ ဆ ပိုကြီးတယ်။ ရဲဇော်လီးကြီးကို ကျမ မစုတ်ရမနေနိုင်အောင် ဖြစ်နေပြီ”
” ရှင့်လီးဆို ပါးစပ်ကချောင်နေရော၊ ခု ရဲဇော်လီးကြီးဆို ကျမပါးစပ်နဲ့ မဆန့်ဘူး၊ ရှင့်ကြည်နေ၊ ကျမ သူ့ဂွေးဥတွေပါ လျှာနဲ့ယက်ပြမယ်။”
” ရှင်ကြည့်နေစမ်း၊ ရှင်ညီလီးကြီး ကျမပါးစပ်ထဲ ရောက်နေတာ မြင်အောင် ကြည့်ထား”
ဒေါ်ဝေသစ်လွင်က သူမယောကျ်ားဘက် လှည့်ပြောလိုက်၊ သူမမတ်လီးကြီးကို တပြွတ်ပြွတ် စုတ်ပေးလိုက်နဲ့ သူမအဖုတ်ထဲမှာပါ အရည်တွေ ရွှဲလာတယ်။

မိနစ်အနည်းငယ်လောက် ဒေါ်ဝေသစ်လွင်က ရဲဇော်လီးကြီးကို ဆက်တိုက် စုတ်ပေးပြီးနောက် ရုတ်တရပ် ရပ်လိုက်တယ်။ ရဲဇော်ရင်ထဲမှာ ဟာခနဲ ခံစားရတယ်။ ခုမှ သူလဲ အသက်ဝဝရှုလိုက်နိုင်တယ်။ သူမရီးရီးသာ ဆက်စုပ်ပေးနေမယ်ဆို သူမပါးစပ်ထဲမှာပဲ သုတ်ရည်ထွက်ကာ ပြီးသွားနိုင်တယ်။
ဒေါ်ဝေသစ်လွင်က သူမဝတ်လာတဲ့ အနီရောင်ဒူးဖုံးစကပ်ကို ချွတ်လိုက်တယ်။ Gym ဆော့ထားလို့ တင်းရင်းဖြောင့်စင်းနေတဲ့ ပေါင်လုံးသားလေးတွေက ရဲဇော်စိတ်ကို ရူးခါစေတယ်။ ဒေါ်ဝေသစ်လွင်က သူမဝတ်ထားတဲ့ အနက်ရောင်အတွင်းခံဘောင်းဘီကိုပါ ထပ်ချွတ်ချလိုက်တယ်။ အမွှေးပါးပါးလေးဖုံးအုပ်ထားတဲ့ စောက်ဖုတ်ကွဲကြောင်းလေးက ရဲဇော်လီးကြီးကို လာဖို့ ဖိတ်ခေါ်နေသယောင်ယောင်။

ဦးမင်းဇော်လဲနေတဲ့ ခုတင်နားကို သူမတစ်လှမ်းလှမ်းသွားတယ်။ ခုတင်အောက်ဘက်နားမှာ တက်ထိုင်လိုက်တယ်။ သူမတက်ထိုင်လိုက်တော့ သူမဖင်သားကြီးနဲ့ ဦးမင်းဇော်ရဲ့ကျောက်ပတီးကိုင်ထားတဲ့ ခြေထောက်က ထိကပ်သွားတယ်။ သူမနဲ့ သူမယောကျ်ားဟာ ခုတင်တစ်ခုတည်းပေါ်မှာ နီးနီးကပ်ကပ်။ ဒေါ်ဝေသစ်လွင်မျက်လုံးက ဒေါသခိုးတွေနဲ့ တဏှာခိုးတွေ ရောပြွန်းနေတယ်။ သူမယောကျ်ားအကြည့်က ရှေ့ဆက်မလုပ်ဖို့ သနားခံနေသလိုလို။
“ရှင်ညီက ရှင်တစ်သက်လုံး ကျမစောက်ပတ်ကို ယက်ပေးခဲ့တာထက် ပိုကောင်းအောင် ယက်ပေးမယ်ဆိုတာ ကျမလောင်းရဲတယ်။
သူမက သူမယောကျ်ားကို စိုက်ကြည့်ကာ ပြောလိုက်တယ်။

” ရဲဇော် လာလေ။ နင် ငါ့စောက်ပတ်လေးကို လာရက်ပေးဟာ”
ဒေါ်ဝေသစ်လွင်က ညှတုတု ချွဲတဲတဲလေးနဲ့ သူမတ်လေးကို ပြောလိုက်တယ်။
ရဲဇော်လဲ တုံဆိုင်းခြင်း မရှိဘဲ သူမရီးရီးဆီလျှောက်လာကာ ဟထားပေးတဲ့ ပေါင်ကြားထဲ ခေါင်းဝင်ကာ သူမရီးအဖုတ်ကြီးကို လျှာနဲ့စ ယက်ပစ်လိုက်တယ်။ တစ်နေ့လုံး ဆေးရုံမှာ အချိန်ကုန်ပြီး ရေနဲ့ သန့်ရှင်းရေးမလုပ်ထားတဲ့ သူ့မရီးစောက်ဖုတ်နံက နည်းနည်းသေးနံ့ နံ့ဆော်နေတယ်။ အဲဒီသေးနံ့နံ့နေတဲ့ စောက်ပတ်လေးကိုပဲ အားပါးတရ ရှုရှိုက်လိုက်တယ်။ ရဲဇော်က ဒေါ်ဝေသစ်လွင်အဖုတ်လေးကို လက်နဲ့ဖြဲကာ စောက်စိလေးကို လျှာနဲ့ တို့ထိကစားနေတယ်။ သူ့ခံတွင်းကတံထွေးရည်တွေသုံးကာ စောက်ပတ်ကြီးကို အားရပါးရ ယက်ပေးလိုက်တယ်။
ဒေါ်ဝေသစ်လွင်လဲ သူမအဖုတ်လေးကို သေသေချာချားလေး ယက်ပေးနေတဲ့ ရဲဇော်ကို ကြည့်ကာ အဖုတ်ထဲကနေ အရည်တွေ တစိမ့်စိမ့်ကျဆင်းလာတယ်။ သူမအဖုတ်အက်ကွဲကြောင်းလေးကို ဖြဲကာ လျှာနဲ့ ထိုးသွင်းလိုက် ရက်လိုက် လုပ်ပေးနေတဲ့ ရဲဇော်မျက်နှာလေးကို ကြည့်ကာ သူမလဲ အကောင်းကြီး ကောင်းနေပြီ။
ဒီအခြေအနေမှာ သေချင်စော်နံနေမဲ့သူကတော့ ဦးမင်းဇော်က လွှဲ၍ တခြားသူမရှိနိုင်။ သူ့ဇနီးအလှလေးက သူဘေးနားထိုင်ကာ ပေါင်ကားပေးရင်း စောက်ပတ်အရက်ခံနေတယ်။ သူ့ညီက သူမိန်းမစောက်ပတ်ကို သားရည်တမြားမြားနဲ့ ရက်ပေးနေတယ်။
” ကောင်းလိုက်တာ ရဲဇော်ရယ်။ စောက်ဖြစ်မရှိတဲ့ နင်အစ်ကိုက နင်လောက်မယက်ပေးတက်ဘူး။ သူ့ကိုများ ဘယ်မိန်းမက ဖင်သွားခံနေလဲ မပြောတက်ဘူး။ ရက်ပေး အဲလိုလေး ရက်ပေး ရဲဇော်”
ဒေါ်ဝေသစ်လွင်ညီးသံလေး ခပ်တိုးတိုးထွက်နေတယ်။ သူမဆီက အသက်ရှုသံတွေ မြန်နေတယ်။ သူမယောကျ်ားရှေ့မှာပဲ သူမယောကျ်ားညီက သူမစောက်ပတ်ကြီးကို တရိုတသေရက်ပေးနေတာကို တွေးရင်း ကာမစည်းစိမ်ကို တငြိမ့်ငြိမ့် စံစားနေတယ်။

ရဲဇော်က သူ့အစ်ကို လုံးဝမကြည့်ဘဲ သူအစ်ကိုမိန်းမစောက်ဖုတ်ကိုသာ အငမ်းမရ စုတ်ရက်ပေးနေတယ်။ သူမရီးကို တွေ့တိုင်း သူမရီးကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်လေးကို ကြည့်ကာ စိတ်နဲ့ အခါခါ ပြစ်မှားဖူးတယ်။ ယခုလိုကြီး လက်တွေ့တော့ သူမရီးရီးအဖုတ်ကြီး ရက်ပေးနေရမယ်လို့ အိမ်မက်တောင်မမက်ဖူးခဲ့ပေ။
ရဲဇော်က ဒေါ်ဝေသစ်လွင်စောက်ဖုတ်စိလေးကို လျှာထိပ်နဲ့ ထိုးကလော်လိုက်၊ နှုတ်ခမ်းနဲ့ ငုံစုတ်ပေးလိုက်၊ စောက်ဖုတ်ထဲကို လက်ညှိုးနဲ့ ထည့်ကလော်ပေးလိုက် လုပ်ပေးနေမိတယ်။ ဒေါ်ဝေသစ်လွင်လဲ ရဲဇော်ရဲ့ အပြုအစုအောက်မှာ စီးမျောရင်း အသံကျယ်ကျယ်ထွက်မိမှာ စိုး၍ အံကြိတ်ခံနေတယ်။

ဦးမင်းဇော်က သူ့ရှေ့က လူသား၂ယောက်ကို တွေတွေကြီးသာ ကြည့်နေတယ်။ သူစကားပြောဖို့ မကြိုးစားတော့။ ဘာမှလုပ်ဖို့လဲ မစဥ်းစားတော့။ သူမိန်းမကို သူလျှာနဲ့ ရက်ပေးတုန်းက သူမိန်းမစောက်ဖုတ်ကနေ အခုလောက် အရည်တွေ တစိမ့်စိမ့်ထွက်မနေခဲ့ပေ။ ခုတော့ သူညီရဲ့လျှာအောက်မှာ သူ့မိန်းမဟာ လူးလိမ့်နေအောင် ကောင်းနေကာ စောက်ရည်တွေ ယိုဖိတ်ကျနေကို တွေ့မြင်နေရတယ်။ သူ့မိန်းမ ဒီလောက်ဖီးလ်တက်နေတာကို သူတစ်ခါမှ မမြင်ဖူးခဲ့ပါ။ ဦးမင်းဇော်က ငူငူတွေတွေကြီးနဲ့သာ သူ့မိန်းမနဲ့ သူညီတို့ ဖြစ်အင်ကို ကြည့်နေတယ်။

” တော်ပြီ ရဲဇော် မရက်နဲ့တော့ နင်ကလဲ ငါမရပ်ခိုင်းမချင်း ရက်နေတော့တာပဲ”
ဒေါ်ဝေသစ်လွင်က ရဲဇော်ကို ပြောရင်း မတ်တပ်ရပ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ သူမက သူမယောကျ်ားဘက်ကို လှည့်လိုက်တယ်။
” ရှင်တွေ့တယ်မဟုတ်လား။ ရှင်ရှေ့မှာပဲ ရှင်ညီက ကျမစောက်ပတ်ကို အားရပါးရ ရက်ပေးတာ။ ဇာတ်လမ်းက မပြီးသေးဘူး၊ ရှင့် ဆက်ကြည့်ဖို့ အားမွေးထားဦး။ ”
ဒေါ်ဝေသစ်လွင် သူမတံတောင်ဆစ်ကို ခုတင်စောင်းမှာ လှမ်းထောက်ကာ ခါးကုန်းပေးလိုက်လိုက်တယ်။ သူမဖင်အိုးလေးကို နောက်ကို ကော့ပစ်ပေးလိုက်တယ်။ သူမက သူမခြေထောက် ၂ ချောင်းကို ကားပေးကာ ရဲဇော်ကို ဖင်ကုန်းပေးလိုက်တယ်။ သူမမျက်နှာက သူယောကျာ်းမျက်နှာနဲ့ ထိဖို့ နည်းနည်းလေးသာ လိုတော့တယ်။

သူမမျက်နှာမှာ သူမယောကျ်ားကို ကောင်းကောင်းကြီး ကလဲ့စားချေနေရလို့ ကျေနပ်နေတဲ့ အပြုံးလေးနဲ့။ ဦးမင်းဇော်ရဲ့ မျက်လုံးမှာတော့ ဒေါသမီးတို့ ဟုန်းဟုန်းတောင်လောင်လျက်။ ရဲဇော်ကတော့ သူ့အစ်ကိုဖြစ်သူကို လုံးဝမကြည့်ဘဲ အခြေအနေပေးလို့ လိုးခွင်ရမဲ့ သူမရီးဖင်လုံးကြီး ကိုသာ စိုက်ကြည့်လျက်။
” ကိုမင်းဇော် ရှင့်ကို ကျမ စပတ်ပဲ သိလား။ ကျမစပတ်ကို ရှင်ညီလီးပေးထည့်လိုက်တော့မယ်။ ရှင် ခွင့်ပြုမှာလား။ ဟားဟား။ ရှင်လဲ ရှင်ဟာမသွားလိုးတုန်းက ကျမခွင့်ပြုချက် တောင်းခဲ့တာမှမဟုတ်ဘဲ ခုလဲ ရှင်ခွင့်မပြုလဲ ကျမက ရဲဇော်ကို ပေးလိုးမှာပဲ”
ဒေါ်ဝေသစ်လွင်က သူမယောကျ်ားကို စိုက်ကြည့်ကာ ပြောနေတယ်။
” ရဲဇော် နင်ကရော ဘာကြောင့်ကြည့်နေတာလဲ။ ထည့်တော့လေ”
ရဲဇော်က သူမရီးရီးနဲ့ တွေ့တိုင်း သူမရီးနောက်လှည့်သွားရင် သူမရီးဖင်ကြီးကို ကြိတ်ပြီး သွားရည်ယိုနေကျပါ။ အခုလိုကြီး သူရှေ့တည့်တည့်မှာ ခိုးကြည့်နေကျ ဖင်ကြီးက လာကုန်းပြနေတော့ သူကြည့်မဝ ဖြစ်နေတယ်။
ဒေါ်ဝေသစ်လွင်ဆီက အမိန့်ကို ရလိုက်တော့ သူလီးချောင်းကြီးကို လက်တစ်ဖက်ကနေ ကိုင်ကာ ကျန်လက်တစ်ဖက်ကလက်ချောင်းတွေနဲ့ သူမစောက်ပတ်လေးကို ဖြဲကာ စောက်တွင်းသားနုနုလေးထဲ သူ့လီးထိပ်ဖူးကို နစ်ဝင်သွားအောင် ထည့်လိုက်တယ်။
ဒေါ်ဝေသစ်လွင်ဆီက ညီသံလေး ခပ်တိုးတိုး ထွက်လာတယ်။ ရဲဇော်ရဲ့လီးကြီးဟာ သူမစောက်ပတ်ထဲ တထစ်ထစ် ဝင်လာတာကို ခံစားရနေတယ်။  လီးကြီးက သူ့မစောက်ပတ်ထဲ ဖြည်းဖြည်းလေး ဝင်လာလိုက်ညင်ညင်သာသာလေး ပြန်ထွက်သွားလိုက် သူမက ကာမလှိုင်းအောက်မှာ လူးလွန့်နေပြီ။
” ရဲဇော်ရယ် အစ်မကို ခပ်ပြင်းပြင်းလေး လုပ်ပေးပါလား”
ရဲဇော်က သူတစ်သက်လုံး စိတ်နဲ့သာ ပြစ်မှားခဲ့ဖူးပြီး တကယ်လိုးခွင့်ရမယ်လို့ အိမ်မက်တောင် ယောင်လို့ မမက်ဖူးခဲ့တဲ့ စောက်ပတ်ကြီးကို လိုးခွင့်ရတော့ သူမရီးရီးကို ညှာတာကာ ဖြည်းဖြည်းမှန်မှန်လေးသာ လုပ်ပေးနေတယ်။ ခုတော့ သူ့မရီးကိုယ်တိုင်က တောင်းဆိုနေတော့ အားနည်းနည်းပိုစိုက်ကာ ခပ်ပြင်းပြင်း ခပ်သွက်သွက်လေး လုပ်ပေးလိုက်တယ်။ ရဲဇော်က သူ့မရီးခါးလေးကို ကိုင်ကာ လီးကို ခပ်ပြင်းပြင်းလေး စောက်ပတ်ထဲ စောင့်ထည့်ပေးနေလိုက်တယ်။ သူ့မရီးစောက်ပတ်ကနေ အရည်တွေ ယိုစီးနေသလို စောက်ဖုတ်ကနေ ဆွဲညစ်ပေးနေတဲ့ အရသာကိုလဲ သူခံစားနေရတယ်။
ဒေါ်ဝေသစ်လွင်လဲ သူမတ်လေးရဲ့ လိုးချက်တွေအောက်မှာ ကောင်းကောင်းကြီး ဖီးလ်တက်နေတယ်။ ရဲဇော်ရဲ့ လိုးစောင့်ချက်တွေက သူမယောကျ်ားထက် ပိုအားသန် ပိုကောင်းနေတာကို ခံစားနေရတယ်။ သူမအနေနဲ့ သူမယောကျ်ားကို လက်စားချေချင်တဲ့ စိတ်က ဦးစားပေးဖြစ်ပေမဲ့ အခုတော့ ရဲဇော်စောင့်လိုးချက်တွေကြောင့် ရဲဇော်လီးကြီးကို စွဲသွားသလို ဖြစ်နေတာကိုတော့ သူမဝန်ခံရမယ်။ သူမအဖုတ်ကြီးအတွင်းသားတွေက ရဲဇော်လီးကို ညစ်ပေးနေမိတယ်။ ရဲဇော်လီးက သူမစောက်ပတ်လေးကို လိုးရကောင်းအောင် သူမ တက်သလောက် ပြန်လုပ်ပေးနေတယ်။ သူမစိတ်ထဲမှာ သူမစောက်ပတ်လေးကို ရဲဇော်ကို တစ်ခါတည်း စွဲလမ်းသွားစေချင်တဲ့ စိတ်လေး ပေါ်လာမိတယ်။ ရဲဇော်လီးကြီးတစ်ချက် ဝင်လာတိုင်း သူမကလဲ သူမ ဖင်ကြီးကို နောက်သို့ ပစ်ပစ်ပေးနေမိတယ်။
ရဲဇော်လီးကြီးကလဲ သူမရီးရီးအပေးးကောင်းချက်တွေအောက်မှာ တော်တော်ကြီး ကောင်းနေပြီ။
“အား လိုးလို့ ကောင်းလိုက်တဲ့ စောက်ပတ်လေးကွာ”
ရဲဇော်ပါးစပ်ကခပ်တိုးတိုးလေးထွက်လာတယ်။

ဦးမင်းဇော်က မျက်လုံးတို့ကို မှိတ်လိုက်ပေမဲ့ သူမိန်းမစောက်ဖုတ်နဲ့ သူ့ညီလီးတို့ ထိတွေ့မှုကနေ အသံတွေ ကြားနေရသလို သူမိန်းမဆီကနေ ညီးသံလေး ကြားနေရတယ်။ သူခမျာမှာ အရှင်လတ်လတ်ကြီး ငရဲကျနေသလို ခံစားနေရပြီ။
ရဲဇော်က သူ့မရီးခါးလေးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ကိုင်ကာ အားကုန် စောင့် စောင့် လိုးနေတယ်။ လိုးနေရင်း သူမဝတ်ထားတဲ့ ခါးတိုလက်ပြတ် ဘလောက်အကျီီ ခါးနားလေးကို ပင့်တင်လိုက်တယ်။ အကျီီပင့်တင်လိုက်တော့ ပေါ်လာတဲ့ ဘရာဇီယာလေးကို ဆွဲဖြုတ်လိုက်တယ်။ အနောက်ကေ သူ့မရီးနို့ကြီးတွေကို လက်နဲ့ လှမ်းဆွဲကာ ပွတ်သပ်ဖိချေပေးလိုက်တယ်။ နောက်ကနေ သူ့မရီးနို့ကြီးတွေကို ဆွဲကိုင်ကာ သူ့မရီးစောက်ပတ်ကိုလဲ အားကုန်လိုးဆော်ပစ်နေတယ်။
” မျက်လုံးမှိတ်မထားနဲ့ မသာရဲ့။ ကြည့်ထား ရှင်ညီက ရှင်မိန်းမကို လိုးနေတာကို မြင်အောင်ကြည့်နေ။”
ဒေါ်ဝေသစ်လွင်က ဖင်ကြီးကို နောက်ကို ပစ်နိုင်သမျှ ပစ်ထားပေးပြီး ရဲဇော်က နို့ကြီးကို လှမ်းဆွဲကာ စောက်ပတ်ကို အားရပါးရ လိုးပေးနေတဲ့ အရသာလေးကို ခံစားနေလိုက်တယ်။

 

➡️တင်ထားပြီးသမျှ အပြာစာအုပ် အောစာအုပ်များ စာရင်းကြည့်ရန်နှိပ်ပါ။⬅️