သမီးလေးကို အချစ်ပို အင်းစက် (အပိုင်း ၁) | အပြာစာအုပ် | အောစာအုပ်
“အဖေကြီးရေ။ အားရင် အဝတ်အစားလေးဘာလေး သွားဝယ်ရအောင်။ သမီးလေးက နောက်လဆိုရင် သူ့ကောင်လေး ဗိုလ်လောင်းသင်တန်းဆင်းပွဲကို သွားမလို့တဲ့”
ဇနီးမယား အိမ်သူသက်ထား နန်းဝေဝေမြင့် ပြောသော စကားကို ကြားလိုက်ရသောအခါ လွှမ်းမိုးဟန် တစ်ယောက် သောက်လက်စ ရေပင် သီးသွားသည်။ ဘာမှ မသိရှာသော ချစ်ဇနီးကတော့ ပုခုံးကို လာပုတ်ပေးရင်း ‘ကနိ၊ ကနိ၊ ဖြေးဖြေးသောက်ပါ’ ဟု ပြောရှာသည်။
“ဘယ်ခွေးမသားက ငါ့သမီးလေးကို လုပ်ချင်ရတာတုန်း”
“ရှင်ပြောတာကြီးကလည်း မထိတ်သာ မလန့်သာ ရှိလိုက်တာရှင်”
“မင်း . . . မင်း မသိပါဘူးကွာ”
“မသိလို့ ရှင့်ကို မေးတာပေါ့။ သိမှာတော့ မေးတော့မလား”
“ဗိုလ်လောင်းသင်တန်းဆင်းပွဲမှာ ကောင်မလေးကို ခေါ်သွားတယ်ဆိုတာက . . . အင်း . . . ဘယ်လိုပြောရမလဲ ”
လွှမ်းမိုးဟန်၏ ဆိုလိုရင်းကို နန်းဝေဝေမြင့်က သဘောပေါက်စ ပြုလာသည်။
“ရှင်ပြောချင်တာက သင်တန်းဆင်းပွဲ ပြီးတော့ ဟိုဒင်း ဟိုဟာတွေ လုပ်ကြတယ်ပေါ့”
“အင်း ဟုတ်တယ်”
“အခုခေတ်မှာ သမီးရည်းစားတွေ နမ်းတာ ပြုတာလောက်ကတော့ သိပ်ပြီး မထုးဆန်းပါဘူးလေ။ ရှင်တို့ ကျွန်မတို့ ခေတ်မှ မဟုတ်တော့တာ”
“နမ်းတာလောက်နဲ့တော့ ငါက စကားထဲတောင် ထည့်ပြောမနေဘူး”
“ပြောရရင်လည်း ကိုယ့်ပေါင် ကိုယ်လှန်ထောင်းသလို ဖြစ်မယ်။ ဒါပေမယ့် ကျွန်မ အထင်တော့ သမီးက အဲသည်ကောင်လေးနဲ့ အဆင့်နည်းနည်း ကျော်ထားပြီးသား ထင်တယ်”
လွှမ်းမိုးဟန်တစ်ယောက် နည်းနည်း တွေသွားသည်။ ရွှန်းမီမီထက်ကို အမြဲတမ်း တွေ့နေကျမို့ သူ့သမီး ဘယ်လောက် ကိတ်ကြောင်း၊ ဘယ်လောက် ထန်ကြောင်းကို အကြမ်းဖျင်း သိနေသည်။ အိမ်နေရင်း ဘောင်းဘီတို ဝတ်ထားလျှင် တင်ကားကားကြီးများက စွင့်ကားထွက်နေသည်။ ကိုရီးယားကားထဲတွင် ကောင်မလေးများက ကောင်လေးတွေကို လိုက်ပိုးသော ဇာတ်လမ်းများကို အရမ်းကြိုက်သည်။ တီရှပ်ပါးပါးလေးကို ဘော်လီမပါပဲ ဝတ်လေ့ရှိလာသည်။ ထောင်နေသော နို့သီးခေါင်းလေးများကို မကြာခဏ ခိုးကြည့်ရင်း လီးတောင် ခဲ့ရသည်မှာ မနည်းတော့။
“အင်း . . . သမီးတောင် အတော်လေး ကြီးလာပြီပဲ။”
လွှမ်းမိုးဟန် သက်ပြင်းချလိုက်သည်။ ဟိုနေ့က အိမ်သာထဲတွင် ဖုန်းကြည့်ရင်း စောက်ပတ်ပွတ်နေသည့် ရွှန်းမီမီထက်ကို ပြန်မြင်ယောင်လာသည်။ အဲသည်နေ့က လွှမ်းမိုးဟန်တစ်ယောက် ရေချိုးပြီးနောက် ရေချိုးခန်း လိုက်ကာကို ပိတ်ကာ ရေသုတ်နေသည်။ ရွှန်းမီမီထက်က ဖျတ်ကနဲ ဝင်လာပြီးနောက် အိမ်သာအိုးပေါ်တွင် ထိုင်ကာ ဖုန်းကြည့်သည်။ အိမ်သာမတက်ပဲ ထမီကို လှန်ကာ စောက်ပတ်ကို ပွတ်နေခြင်း ဖြစ်သည်။ မီးပျက်နေသဖြင့် လွှမ်းမိုးဟန် အထဲတွင် ရှိနေသည်ကို မမြင်ချေ။ လွှမ်းမိုးဟန်ကလည်း ဘာလုပ်ရမှန်း မသိ။ အသေးစိတ်ကို မမြင်ရသော်လည်း ရွှန်းမီမီထက်က ဖုန်းကြည့်ပြီး စောက်ပတ် ပွတ်နေသည်ကိုတော့ သိသည်။ တွေးကြည့်ရုံဖြင့်ပင် လီးတောင်လာသည်။ ကံအားလျော်စွာပင် သုံးမိနစ်လောက် ကြာသောအခါ ကောင်မလေးက သူ့ဟာသူ အခန်းထဲမှ ထွက်သွားသည်။ မဟုတ်လျှင် လွှမ်းမိုးဟန် တစ်ယောက် သုက်ပိုးတွေ ခေါင်းထဲရောက်ကာ အဲသည်နေရာမှာပင် လရည်ထွက်သွားမည် ဖြစ်သည်။
အခုမှတော့ မထူးတော့ပါဘူးဟု တွေးကာ ထိုအဖြစ်အပျက်ကို နန်းဝေဝေမြင့် သိအောင် ပြောပြလိုက်သည်။ ဖြစ်ချင်တော့ သူ့မိန်းမကလည်း သူ့နည်းတူပင် သမီးဖြစ်သူအကြောင်း သိထားပြီး ဖြစ်နေသည်။
“ရှင် ပြောသလိုပဲ။ ကျွန်မမှာလည်း ပြောပြစရာ ရှိတယ်။ ပြီးခဲ့တဲ့ ခြောက်လလောက်က သမီးကို အဲသည်ကိစ္စတွေနဲ့ ပတ်သက်ပြီး မေးကြည့်ဖြစ်တယ်”
ရွှန်းမီမီထက် ပြောပြတာတွေကို နန်းဝေဝေမြင့်က ကျွန်တော့်ကို ပြန်ပြီး ဖောက်သည်ချသည်။
(ဟဲ့ သမီး . . . နင် ဘာတွေ လုပ်ထားတာလဲ။ ပြစမ်း)
(အာ . . . မေကြီးက . . . ဘာလုပ်တာလဲ)
(နင့် ပေါင်ကြားမှာ အမွှေးတွေ ရိတ်ထားတာလား။ ဟယ် . . . အတတ်ကောင်းတွေ တတ်နေတယ်ပေါ့)
(အော် . . . အမေကလည်း။ ဒါက ကျန်းမာရေးအတွက်ပါ။ အနံ့မနံအောင်လေ)
(ကြားမကြားဖူးပေါင်အေ။ နင်က ဘယ်ယောက်ျားနဲ့ သွားလိုးမလို့တုန်း)
(မလိုးရသေးပါဘူး အမေရဲ့။ ဟိဟိ။ လိုရမယ်ရပေါ့)
(ဘာပြောတယ်။ စောက်ကောင်မလေး။ လာခဲ့စမ်း)
ပြောရင်းဆိုရင်းမှ နန်းဝေဝေမြင့်က အဆုံးသတ်လိုက်သည်။
“အဲသလိုတော်ရေ။ ရှင့်သမီးက စောက်မွှေးတောင် ရိတ်နေပြီ။ ဘယ်လောက် လင်လိုချင်နေသလဲဆိုတာ}}
———————
စာညွှန်း
တောင်းဆိုနေကြတဲ့ အင်းစက်ဇာတ်လမ်း ရေးဖို့ ကြိုးစားထားပါတယ်။ ကိုထူးခြား မြောက်ပေးတာကတော့ လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်လလောက် ကတည်းကပဲ။ အင်းစက်ဇာတ်လမ်းတွေ လိုက်ဖတ်ရင်း အကြံထုတ်နေတာ နှစ်လလောက် ကြာသွားတယ်။ လောလောဆယ် ရေးဖို့ ရွေးထားတဲ့ အပုဒ်ကတော့ ခပ်ရိုးရိုးလေးပါပဲ။ ရေးနေကျလို အုပ်စုလိုက် ဗျင်းတာတွေ မပါဘူး။ မင်းသမီးကတော့ ဆယ်လီ ဘောမ တွေထဲကပဲ ရွေးလိုက်တယ်။ တိတ်တခိုးက ညီကိုတွေ ပြပေးထားတဲ့ ဘောမစော်တွေကို ကြည့်ရင်းနဲ့ ရွှန်းမီမီထက်နဲ့ နန်းဝေဝေမြင့်ကို ရေးဖို့ စိတ်ကူးလိုက်ပါတယ်။
ရေးချင်တဲ့အထဲမှာ ရွှေအိမ်စည်နဲ့ ဟန်သီ ရှိသေးတယ်။ အထူးသဖြင့် ကျွန်တော့်ဖေးဘရိတ်လေး ဟန်သီ နယူးယောက်မှာ ကျောင်းတက်ရင်းနဲ့ ရေရေလည်လည် ဗျင်းခံရတဲ့ ဇာတ်လမ်းတွေ တွေ့ထားပါတယ်။ လာမည် ကြာမည်ပေါ့။
ပြောချင်တာက အခုမှ လာမယ်။ ဒီဇာတ်လမ်းက သန်းရွှေကြီးက သိန်းစိန်ကို စားချင်သလောက် စားကွာဆိုပြီး ချပေးနေတဲ့အချိန်လို့ ဖတ်ပေးကြပါ။ ပြောချင်တာကတော့ ဟိုဖက်က ယုပိုင်ချစ်သည်းဝေ ဇာတ်လမ်းရဲ့ အရင်ခေတ်ပေါ့ဗျာ။ ဟိုဖက်က ဇာတ်လမ်းနဲ့ လောလောဆယ်တော့ ချိတ်ဖို့ စိတ်ကူးသိပ်မရှိဘူး။ နည်းနည်းပါးပါး စာလေး နှစ်ကြောင်းသုံးကြောင်းလောက် မိတ်ဆက်ရင်တော့ မိတ်ဆက်မယ်။ ဒါကလည်း ကိုနတ်ဆေးရဲ့ စာအုပ်တွေကို ဖတ်ရင်းနဲ့ တစ်ခုနဲ့ တစ်ခု ဆက်စပ်ပြီး ရေးမလားလို့ စိတ်ကူးနေတုန်းပဲ ရှိပါသေးတယ်။
ဟိုဖက်က ဇာတ်လမ်းကတော့ နီနီခင်ဇော်ပြီးသွားရင် ဇာတ်သိမ်းလိုက်မယ်လို့ စိတ်ကူးပါတယ်။ နီနီခင်ဇော်နဲ့ ယုပိုင်ချစ်သည်းဝေမှာတော့ လောလောဆယ်တော့ အင်းစက် ပါမှာ မဟုတ်ဘူး။ ဒါကြောင့် အင်းစက်အတွက်ကို အချစ်တော်ကြီး လွှမ်းမိုးဟန် ပွဲထွက်ပါမယ်။ ကင်ဆာပါရဂူ စစ်ဆေးဆရာဝန် ဒေါက်တာ လွှမ်းမိုးဟန် ဖြစ်ပါတယ်။ ပထမဆုံး အင်းစက်ရေးမှာ ဖြစ်တဲ့အတွက် အမှားပါရင် ဝေဖန်ပေးကြပါခင်ဗျား။
လွှမ်းမိုးဟန်က သက်ပြင်းချလိုက်သည်။
“ဗိုလ်လောင်းသင်တန်းဆင်းပွဲကို သွားရင်တော့ အလိုးမခံရမှာ စိတ်ပူစရာ မလိုဘူး”
“ဘာပြောတယ်”
“ပြီးခဲ့တဲ့ သင်တန်းဆင်းပွဲ သုံးနှစ်လုံး ငါသွားဖူးတယ်။ ဗိုလ်လောင်းတွေဆိုတာ တော်သလင်းလမှာ ခွေးတွေကြောင်တွေထက် ဆိုးသေးတယ်။ လိုးချင်တဲ့လူက လိုးချင်သလို လိုးလို့ရတယ်။ ရည်းစားတွေ ဘာတွေ ရှောင်တာ မဟုတ်ဘူး။ အပွင့်ကြီးတဲ့ကောင်က မူးမူးနဲ့ တက်လိုးရင် ခံရတာပဲ”
“ကြောက်စရာ ကြီးပါလား”
“အဲဒါကြောင့် မင်းကို ငါ အိမ်မှာပဲ နေခိုင်းတာပေါ့။ ဗိုလ်ကလေးတွေက သူတို့ဖြတ်ချင်တဲ့ ရည်းစားတွေကို ခေါ်လာတတ်တယ်။ ဒါမှမဟုတ်လည်း ဗိုလ်မှူးတွေက သူတို့နဲ့ အဆင်မပြေတော့တဲ့ မယားငယ်တွေကို ခေါ်လာပြီး ဗိုလ်ချုပ်တွေ ဗိုလ်မှူးကြီးတွေကို ထိုးကျွေးတာလည်း ရှိတယ်။ ဒါပေမယ့် သေချာတာ တစ်ခုကတော့ ဗိုလ်လောင်းသင်တန်းဆင်းပွဲမှာ ကောင်မလေး တစ်ယောက်ကို ဆယ်ယောက်လောက်က ဝိုင်းပြီး လိုးတာတို့။ မျက်စေ့ကို အဝတ်နဲ့ ပိတ်ပြီး အလိုးခံရတာတို့က နှစ်တိုင်း ဖြစ်နေကျပဲ”
\
“ဟုတ်လား . . . ဒါဆိုရင် သမီးလေးကို လွှတ်လို့ မဖြစ်ဘူး”
“သမီးကို ထိန်းလို့ ရပါ့မလား။ စောက်မွှေးတောင် ရိတ်ပြီးပြီဆို။ ဘယ်နှယောက်လောက် လိုးပြီးပြီလဲမှ မသိတာ}}
“မဖြစ်ဘူး။ အခုပဲ သွားမေးမှ ဖြစ်မယ်”
စိတ်မြန်လက်မြန်ရှိသော နန်းဝေဝေမြင့်က ကျွန်တော့်လက်ကို ဆွဲပြီး ရွှန်းမီမီထက် အခန်းထဲသို့ ဝင်ချသွားသည်။
ခါတိုင်းလို သမီးလေးရေ။ နေကောင်းရဲ့လား။ ထမင်းစားပြီးပြီလား။ မလုပ်တော့ပဲ ဝုန်းကနဲ ဝင်ချလာသော ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက်ကို ကြည့်ပြီး ရွှန်းမီမီထက်က နည်းနည်း ကြောက်သွားပုံရသည်။ လက်ထဲမှ ဖုန်းကို ချပြီး ငြိမ်ကုပ်နေသည်။
ကျွန်တော်က သမီးကို လေပြေထိုးလိုက်သည်။
“မကြောက်ပါနဲ့ သမီးရဲ့။ သမီးမာမီက မေးစရာလေး ရှိလို့ပါ”
“ဘာလို့ ကျွန်မကို ထိုးပေးနေရတာလဲ။ ရှင်မေးလေ”
“အန် . . . ငါက ဘာမေးရမှာလဲ။ အင်း . . . မေးဆိုတော့လဲ မေးရမှာပေါ့လေ။ သမီးမှာ ရည်းစားရှိတယ်လို့ ကြားတယ်။ အတူတူ နေပြီးပြီလား”
ရွှန်းမီမီထက်က တုန်သွားပြီးနောက် လက်ဝါးကာပြရင်း ငြင်းလိုက်သည်။
“ရည်းစားတော့ ရှိတယ်။ ဒါပေမယ့် ဟိုဒင်းတော့ မဖြစ်သေးပါဘူး။ သင်တန်းဆင်းပွဲကျမှ လုပ်မယ်လို့ ပြောထားတယ်”
ကျွန်တော်က မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်သည်။ ကျွန်တော့်ကို ကြည့်ရင်း ရွှန်းမီမီထက်က ဇက်ကလေး ပုသွားသည်။ နန်းဝေဝေမြင့်က ဝင်မေးသည်။
“ရှင်းရှင်းပြော။ နင်တို့က နမ်းပြီးပြီလား။ လီးစုပ်ပြီးပြီလား။ လိုးပြီးပြီလား။ စောက်ပတ် လျက်ခံရပြီးပြီလား”
“အီး . . . မေကြီးက ဘာတွေ မေးနေတာလဲ။ ရှက်စရာကြီး”
“နင့်မေလင် ရှက်နေတာလား။ အောက်က စောက်မွှေး ရိတ်တုန်းကတော့ မရှက်ဘူးလား”
“ဘာဖြစ်လို့ အတင်း လိုက်မေးနေတာလဲ မေကြီးရဲ့”
“နင်က ဟိုကောင်ရဲ့ စောက်သင်တန်းဆင်းပွဲသွားရင် နင့်စောက်ပတ်ကို သူတို့က ဝိုင်းလိုးကြမစိုးလို့ မေးနေတာဟဲ့”
နန်းဝေဝေမြင့်က ခပ်ကျယ်ကျယ် အော်လိုက်သဖြင့် ကျွန်တော်က လက်မောင်းကို လှမ်းဆွဲပြီး ထိန်းလိုက်ရသည်။ ရွှန်းမီမီထက်က ပုခုံးတွန့်ကာ လျှာထုတ်ပြသည်။ ကျွန်တော်က စိတ်ပျက်လက်ပျက်ဖြင့် ခေါင်းယမ်းလိုက်သည်။ ထိန်းရတာ ခက်ပါ့။ သမီးတစ်ကောင် နွားတစ်ထောင် ဆိုတဲ့ ဆိုရိုးကို သတိရလိုက်မိသည်။
“သမီး။ ဖေကြီးမေးမယ်။ သမီးက အခုထိ . . . ဟိုဒင်း . . . အပျိုပဲလား”
ရွှန်းမီမီထက်က တိုးညင်းသော အသံလေးဖြင့် ပြန်ဖြေသည်။ သူ့အဖြေမှာ ယုံချင်စရာ မရှိချေ။
“ဟိုဟာလေ။ သူက အတူတူနေဖို့ ပူဆာတာတော့ ကြာပြီ။ သမီးက သင်တန်းဆင်းပွဲကျမှလို့ ပြောထားတယ်”
“သမီး . . . အပြာကားတွေ ဘာတွေ ကြည့်ဖူးလား”
“ရှင်”
“အပြာကား ကြည့်ဖူးလားလို့ မေးတာ”
“ဘာဖြစ်လို့လဲ ဖေကြီးရဲ့”
“ဒီလိုလေ။ ဗိုလ်လောင်းသင်တန်းဆင်းပွဲပြီးရင် သမီးက ကောင်လေးနဲ့ . . . လုပ်ကြမယ်။ ပြီးရင် သူ့သူငယ်ချင်း ဗိုလ်လောင်းတွေနဲ့လဲ လုပ်ရမယ်။ အဆင်ပြေရင် ဗိုလ်မှူးတွေ ဗိုလ်မှူးကြီးတွေတောင် ပါဦးမယ်”
ကျွန်တော်ပြောတာ ကြားတော့ ရွှန်းမီမီထက်၏ မျက်လုံးကလေး ဝိုင်းသွားသည်။ သမီးကို ကြည့်ရင်း ကျွန်တော်က စကားကို ဆက်လိုက်သည်။
“ဒီတော့ သမီးက လီးစုပ်တတ်ဖို့ လိုတယ်။ လေးဖက်ကုန်းတတ်ဖို့လိုတယ်။ ဖင်လည်း ခံရင် ခံရလိမ့်မယ်”
နန်းဝေဝေမြင့်က ဝင်ပြောသည်။
“ရှင် ကျွန်မကို ပြောတဲ့ထဲမှာ ဖင်ခံတာ မပါပါဘူး”
“ဟေ့ မိန်းမ။ ဗိုလ်လောင်းတွေက မိန်းကလေးတွေကို ကြိုက်သလို လိုးတယ်။ ဟုတ်ပြီလား”
“ဖေကြီး ပြောတဲ့အတိုင်းဆိုရင် သင်တန်းဆင်းပွဲကို လာတဲ့ မိန်းကလေးတွေတိုင်း အလိုးခံရတာပဲလား”
“လူတိုင်းတော့ မဟုတ်ဘူးပေါ့။ ရာထူးသေးတဲ့ ရာထူးနိမ့်တဲ့ လူပဲပေါ့။ ဗိုလ်ချုပ်ကြီးသမီး ဆိုရင်တော့ သူခံချင်တဲ့ ကောင်ပဲ လိုးလို့ရတာပေါ့။ ဗိုလ်ချုပ်ကြီးသမီးကိုတော့ ဘယ်သူမှ ဝိုင်းပြီး မလိုးရဲဘူးလေ။”
“အဲဒါဆိုရင် သမီးကတော့ လွတ်ဖို့မလွယ်ဘူး။ သူ့ သူငယ်ချင်းတွေချည်းပဲ သုံးလေးယောက်လောက် ရှိမယ်။ ပြီးတော့ သူ့အဖေကြီးကတောင် သမီးကို လူလစ်ရင် စ နေတယ်”
ရွှန်းမီမီထက်က မျက်လုံးကလေး ထောင့်ကပ်ကာ ကျွန်တော့်လီးကို ကြည့်ရင်း ပြောလိုက်သည်။ စွင့်ကားနေသော တင်ပါးကြီးများက လှုပ်စိလှုပ်စိဖြင့် အငြိမ်မနေချေ။ တော်တော် ဖင်ဆော့တဲ့ ကောင်မလေးဟု တွေးရင်း ကျွန်တော့်လီးက မာလာသည်။
“ကဲ့ . . . ဖေကြီး ပြန်မေးမယ်။ သမီးက အခုထိ အပျိုပဲလား”
“ဟုတ် . . . ဟုတ် . . . အပျိုပဲ”
“သမီး ရည်းစားနဲ့ ဘာတွေ လုပ်ပြီးပြီလဲ။ ဖေကြီးကို ပြောပြ”
“ရုပ်ရှင်သွားကြည့်ရင်းနဲ့ သမီးကို ပွတ်တယ်။ ကိုင်တယ်။ လက်နဲ့ ဆွပေးတယ်”
“ပြီးတော့ရော”
“သမီးက သူ့ကို လက်နဲ့ ဂွင်းတိုက်ပေးတယ်။ သူက သမီးကို နှိုက်တယ်။ ပြီးတော့ . . . ရင်ပတ် . . . အဲလေ . . . နို့ကို စို့တယ်”
“ဟိုဟာတော့ မလုပ်ရသေးဘူးပေါ့”
“ဟင့်အင်း . . . မလုပ်ရသေးဘူး”
“ဗိုလ်လောင်းသင်တန်းဆင်းပွဲကျမှ လုပ်မယ်ပေါ့”
“ဟုတ်ကဲ့”
“အင်း . . . ပြောရမှာတော့ ခက်သား”
“ဖေကြီးကလည်း ရှက်စရာတွေ လာပြောနေတယ်။ ဟိုဒင်း ဟိုဟာ လုပ်ကြတာပဲ မဟုတ်လား”
“သမီးလေး အပြာကား ကြည့်ဖူးသလား”
“ရှန် . . .”
“အပြာကား ကြည့်ဖူးသလားလို့”
“နည်းနည်းတော့ ကြည့်ဖူးတယ်။ သဇင်တို့၊ မိုးဟေကိုတို့”
“အဲသလိုမျိုး ခိုးရိုက်ထားတာကို ပြောတာ မဟုတ်ဘူး။ တကယ့် ဇာတ်ကြမ်းကားတွေကို ပြောတာ။ ဗိုလ်လောင်းသင်တန်းပွဲကို လာတဲ့ ကောင်မလေးတွေကို ဗိုလ်တွေက ဝိုင်းလိုးမှာ။ ရည်းစားရှိတာနဲ့ မရှိတာနဲ့ ဘာမှ မထူးဘူး။ ညီမတွေ အမေတွေတောင် မရှောင်ပဲ လိုးကြတာ”
“အဲသလောက် ဆိုးသလား”
“မနှစ်တုန်းက ဖေကြီး သွားတုန်းကဆိုရင် ကောင်မလေးတစ်ယောက်က ဗိုလ်လောင်း ငါးယောက်ကို လီးစုပ်ပေးနေတာ တွေ့တယ်”
ရွှန်းမီမီထက်က မကြောက်သည့်အပြင် ကျွန်တော့်ကိုပင် ပြန်စလိုက်သေးသည်။
“ဖေကြီးရော ဝင်ပါလိုက်သေးသလား”
“ဟဲ့ ကောင်မလေး။ နင့်အဖေကို နောက်မနေနဲ့။ ငါတို့က နင့်အတွက် စိတ်ပူလို့ ပြောတာ”
နန်းဝေဝေမြင့်က ဝင်ဆဲလိုက်တော့မှ ရွှန်းမီမီထက်က ခေါင်းကလေး ပုကာ ပုခုံးတွန့်ပြသည်။ ကျွန်တော်က သက်ပြင်းချလိုက်သည်။
“သမီးလေး မသွားရင် မသွားပါနဲ့”
သို့သော် ရွှန်းမီမီထက်က ခေါင်းခါပြီး သွားချင်တယ်ဟု ပြောသည်။
“သမီး သွားချင်တယ်။ စစ်တပ်ရဲ့ စည်းကမ်းက အဲသလိုဆိုလည်း အဲသလိုပဲပေါ့။ သမီးတစ်ယောက်တည်း မဟုတ်ဘူး မှတ်လား။ သင်တန်းဆင်းပွဲကို လာသမျှ မိန်းကလေးတိုင်း အလိုးခံရတာပဲ မဟုတ်လား”
“ဟုတ်တယ်။ ဗိုလ်လောင်းတွေက မိန်းမဆိုရင် ရာထူးကြီးတဲ့လူရဲ့ မိန်းမပဲ ရှောင်တယ်။ ကျန်တဲ့ မိန်းမတွေအကုန်လုံး တွေ့မရှောင်ပဲ”
“ဒါဆိုရင် ဖြစ်ပါတယ်။ သူတို့တောင်မှ လုပ်နိုင်ရင် သမီးက ခံနိုင်အောင် ခံမယ်။ တစ်ခုပဲ”
“ဘာတုန်း”
“သမီးကို လီးဘယ်လို စုပ်ရမလဲ နည်းနည်းလောက် ပြပေးပါလား”
“ဘာပြောတယ်”
“ဟုတ်တယ်လေ။ ဖေကြီးက သင်တန်းဆင်းပွဲတွေ သွားနေကျ။ သူများမယားတွေ ရည်းစားတွေကို လိုးနေကျ။ ဖေကြီးက သမီးကို လေ့ကျင့်ပေးရင် သမီးလည်း အဆင်ပြေသွားမှာပါ”
“မဟုတ်သေးဘူးလေ။ ဖေကြီးက မေကြီးနဲ့။ အာ . . . မဖြစ်ပါဘူး”
“ဖြစ်ပါတယ်။ ဖေကြီးက လီးတောင်နေပြီပဲဟာကို”
“ငါက နင့်အမေကို လိုးဖို့ တောင်နေတာ”
“မဟုတ်ပါဘူး။ မီးကို ကြည့်ပြီး လီးတောင်နေတာ မီး သိပါတယ်။ ဖေကြီး မညာတတ်ရင် မညာပါနဲ့”
နန်းဝေဝေမြင့်က ကျွန်တော့်လီးကို လှမ်းကိုင်လိုက်ပြီးနောက် မာနေသည်ကို တွေ့သွားသဖြင့် ဒေါသူပုန် ထတော့သည်။
“ကိုလွှမ်းမိုးဟန်။ ရှင်က ဘယ်လိုလဲ။ ကိုယ့်သမီးတောင် ကိုယ်မရှောင်ဘူးလား”
ရွှန်းမီမီထက်က ကျွန်တော့်ဖက်က ဝင်ပြောသည်။
“မေမေ။ အဲလို မပြောပါနဲ့။ ညညဆိုရင် မေမေပဲ ဒီလီးကြီးက ကောင်းလိုက်တာ။ ဆိမ့်လိုက်တာနဲ့ အကျယ်ကြီး အော်နေတာ မဟုတ်ဘူးလား”
“နင် ဘာစကားပြောတာလဲ ဖေလိုးမလေးရဲ့။ ဗိုင်းတာမလေးရဲ့”
နန်းဝေဝေမြင့်က ဒေါပွလာပြီး ပြန်အော်သဖြင့် ကျွန်တော်က မိန်းမကို ဆွဲကာ အခန်းထဲမှ ထုတ်လိုက်ရသည်။ ထမင်းစားခန်း ထဲရောက်တော့ ရေအေးအေးတစ်ခွက် ခပ်ကာ နန်းဝေဝေမြင့်ကို ပေးလိုက်သည်။ ကိုယ့်ဟာကိုယ်လဲ ရေတစ်ခွက် ခပ်သောက်လိုက်သည်။
လွန်ခဲ့သော ဆယ်မိနစ်အတွင်း ဖြစ်ခဲ့တာတွေကို မျက်လုံးမှိတ်ကာ ပြန်စဉ်းစားနေမိသည်။ ငြိမ်သက်စွာ စဉ်းစားနေရင်း ရွှန်းမီမီထက်၏ နှုတ်ခမ်းထူထူလေးများကို မြင်ယောင်လာမိသည်။ သုံးမိနစ်လောက် ငြိမ်နေပြီးမှ သတိထားလိုက်မိသည်မှာ အောက်ဖက်မှ လီးက အခုထိ တောင်နေဆဲပင် ဖြစ်သည်။
ထိုစဉ်မှာပင် လီးပေါ်သို့ လက်တစ်ဖက် ရောက်လာသည်။ မျက်လုံးကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ ကျွန်တော့်မိန်းမ နန်းဝေဝေမြင့် ဖြစ်နေသည်။
“ရှင့်ဟာကြီးက နည်းတာကြီး မဟုတ်ဘူး”
“ငါက သမီးကို လိုးချင်လို့ မဟုတ်ပါဘူး။ ဒါပေမယ့် အင်း . . . လိုးတော့ လိုးချင်တယ်”
“ဒါပေမယ့် ရှင်ပြောတဲ့ အတိုင်းဆိုရင် ဟိုပွဲကို သွားရင် ဝိုင်းလိုးကြမှာဆို”
“ဟုတ်တယ်။ လီးစုပ်တာ ဖင်ခံတာ မတတ်ရင် အမဲဖျက်သလို အဖျက်ခံရမှာ”
“မလွယ်ဘူး။ သူ့ကို ရှင် လုပ်ပေးမလား . . . ဘာပဲ ပြောပြော အကျင့်လုပ်ပေးထားရင် ခံရတာ တော်သေးတာပေါ့”
“သမီးနဲ့ အဖေ ဖြစ်နေတော့”
“ရှင်က ပါးစပ်ကသာ ပြောနေတာ။ လီးကတော့ဖြင့် မာတောင်နေတာပဲ။ သူ့ကို ဘယ်လောက် လိုးချင်နေသလဲဆိုတာ ဒီမှာကြည့်”
နန်းဝေဝေမြင့်က ဟင်းကနဲ သက်ပြင်းမောတစ်ချက် ချလိုက်သည်။ ထို့နောက် ကျွန်တော့်လီးကို ဆွဲကာ ရွှန်းမီမီထက် အိပ်ခန်းထဲ ပြန်ဝင်သွားသည်။ အခန်းထဲရောက်တော့ ကျွန်တော့်ပုဆိုးကို ချွတ်ကာ လီးစုပ်ပြသည်။
“နင့်အဖေလီးကို ငါ စုပ်ပြမယ်။ ကြည့်ထား”
နန်းဝေဝေမြင့်၏ ပါးစပ်ထဲ ရောက်သွားသည်နှင့် လီးက ပိုပြီး တောင်လာသည်။ ရွှန်းမီမီထက်က စိတ်ဝင်တစား ကြည့်နေသည်။ သမီးက ကြည့်လေလေ။ ကျွန်တော့်စိတ်က ထလေလေပင် ဖြစ်သည်။
“မေမေ စုပ်တာကလည်း တကယ့်ကို ရုပ်ရှင်ထဲက အတိုင်းပဲ။ သမီးဆိုရင် အဲသည်လောက်အထိ စုပ်နိုင်ပါ့မလား မသိဘူး”
နန်းဝေဝေမြင့်က လီးကို ပါးစပ်ထဲမှ ချွတ်ကာ ရွှန်းမီမီထက်၏ လက်ထဲ ထည့်လိုက်သည်။
“စုပ်ကြည့်စမ်း”
ရွှန်းမီမီထက်က ကျွန်တော့်လီးကို မရဲတရဲ စုပ်ကြည့်သည်။ တဝက်လောက်ပဲ ဝင်သည်။ ပြန်ထုတ်လိုက်ပြီးနောက် ကျွန်တော့်ကို မော့ကြည့်သည်။
“မေကြီး။ မေကြီးက တစ်ချောင်းလုံး ဘယ်လိုလုပ်များ ထည့်လိုက်တာတုန်း။ သမီးစုပ်တာတော့ မရဘူး”
ကျွန်တော်က ရှင်းပြလိုက်သည်။
“လီးစုပ်တယ်ဆိုတာ ပါးစပ်ဟပြီး လီးကို ပါးစပ်ထဲ ထည့်လိုက်တာတင် မကဘူး သမီးရဲ့။ သမီးမေမေ လုပ်နေတာကို သေချာကြည့်။ လျှာနဲ့ လျက်လိုက်။ ပါးစောင်ကို ထိုးလိုက်နဲ့ လုပ်နေတာ။ ထိပ်ဖျားက ဒစ်ကို နှုတ်ခမ်းနဲ့ညှပ်ပြီး ပလွတ်ပလွတ်နဲ့ လွေသေးတာ။ အထိဆုံးကတော့ အာခေါင်ထဲအထိ ထိုးထည့်တာပေါ့။ အား . . . ကျွတ် ကျွတ် . . .”
ပြောရင်းဆိုရင်း ရွှန်းမီမီထက်က ကျွန်တော်ပြောသည့်အတိုင်း လီးကို သေချာစုပ်တော့သည်။ အာခေါင်ထဲ ထိုးထည့်လိုက်သောအခါ ကောင်းလွန်းသဖြင့် ကျွန်တော့်ပါးစပ်က လွှတ်ကနဲ အသံထွက်သွားသည်။ ရွှန်းမီမီထက်ကလဲ ဝေါ့ကနဲ ဖြစ်ကာ လီးကို ထွေးထုတ်လိုက်သည်။ သမီးလေး၏ မျက်နှာလေး နီရဲတက်လာကာ အသက်ကို မနည်းရှူနေရသည်။
နန်းဝေဝေမြင့်က ဝင်ပြီး လက်ချာပေးသည်။
“အစ မို့လို့ပါ။ နောက်ဆိုရင် အဆင်ပြေသွားမှာပါ။ အရေးကြီးတာက အသက်ရှူတာကို မှန်မှန်လုပ်ဖို့ပဲ။ ပါးစပ်ထဲက လီးကို အာရုံမထားနဲ့။ အသက်ကို မှန်မှန်ရှူဖို့သာ အာရုံစိုက်ထား။ အထူးသဖြင့် နင့်ကို ဖင်တစ်ယောက်၊ ခေါင်းတစ်ယောက် လိုးရင် အသက်ကို မှန်မှန် ရှူဖို့ အရေးကြီးတယ်။ မဟုတ်ရင် မလွယ်ဘူး”
ရွှန်းမီမီထက်က နှုတ်ခမ်းဘေးမှ စီးကျလာသော သွားရည်များကို လက်ဖမိုးဖြင့် သုတ်ကာ ခေါင်းတဆတ်ဆတ် ညိတ်ပြသည်။
“ဖေဖေ့ဟာကြီးက တော်တော်ကြီးတယ်။ ဒါကြီးကိုသာ စုပ်နိုင်ရင်တော့ သမီးအဆင်ပြေမှာပါ”
သမီးလေးသည် အခေါ်အဝေါ်များ မရဲသေးသည်ကို သတိထားလိုက်မိသည်။ ကျွန်တော်က အသေးစိတ် သင်ပေးဖို့ စကားစလိုက်သည်။
“မီးလေးကို အပြတ် ထရိန်းပေးရမယ်။ စစချင်း ပြောချင်တာကတော့ ပွဲမှာ အလိုးခံရတယ်ဆိုတာ ရည်းစားနဲ့ တစ်ယောက်ချင်း လိုးတာမျိုး မဟုတ်ဘူး။ သမီးအနေနဲ့ လီးတွေကို ဘယ်လိုကိုင်တွယ်ရမလဲ သိဖို့လိုတယ်”
“ဟုတ်”
“စောက်ပတ်အမွှေးရိတ်ပြီးပြီလား”
“အန်”
“ငါမေးနေတယ်။ စောက်ပတ် ပြောင်နေအောင် ရိတ်ထားသလား”
“ဟင့်အင်း”
“အခုရေချိုးခန်းထဲ သွားမယ်။ အမွှေးရိတ်ရမယ်။ မေကြီးက ရိတ်ပေးလိမ့်မယ်”
“အဲဒါဆိုရင် အဝတ်တွေ ချွတ်ရမှာပေါ့”
“နင့်ကို ငါက လိုးမယ်ဆိုမှတော့ အဝတ်ချွတ်ရမှာပေါ့။ ကျားကိုက်ပါတယ်ဆိုမှ အပေါက်ကလေးနဲ့လား ဆိုပြီး မေးနေတယ်”
ရွှန်းမီမီထက်က တွန့်ဆုတ်တွန့်ဆုတ်ဖြင့် ထမီကို ဖြေချလိုက်သည်။ ဝင်းမွတ်နေသော တင်ပါးကြီးများကို မြင်ရသောအခါ ကျွန်တော့်လီးက ဆတ်ကနဲ ခါသွားသည်။ လီးကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ကိုင်ထားလိုက်ရသည်။ တီရှပ်ကို ကျွန်တော်က လက်ညှိုးထိုးပြလိုက်သည်။
“အကုန်ချွတ်”
အတော်ကလေး ဖွံ့ထွားသော ရင်သားများ ထွက်လာသည်။ ယောင်ပြီး ဂွင်းထုလိုက်မိသည်။ မျက်နှာထား ခပ်တင်းတင်းဖြင့် အိမ်သာထဲ သွားစမ်းဟု ငေါက်လိုက်သည်။ နန်းဝေဝေမြင့်ကလည်း အဝတ်အစားများ ချွတ်ကာ သမီးလက်ကို ဆွဲပြီး အိမ်သာထဲ ခေါ်သွားသည်။ ကိုယ်တုံးလုံးဖြင့် လျှောက်သွားသော သူတို့နှစ်ယောက်၏ တင်ပါးကြီးများကို ကြည့်ရင်း ထပ်ပြီး ဂွင်းထုလိုက်မိသည်။ နှစ်ယောက်လုံးကို လိုးရမည်ဖြစ်သည်မို့ အားတိုးဆေးကို ကပျာကယာ သောက်လိုက်ရသေးသည်။
အိမ်သာထဲ ရောက်သောအခါ ရွှန်းမီမီထက်ကို ဘိုထိုင်အိမ်သာခွက်ပေါ် ထိုင်ခိုင်းလိုက်သည်။ နန်းဝေဝေမြင့်က ကျွန်တော်မုတ်ဆိတ်ရိတ်သော ကရင်ကို ယူလိုက်သည်။ ထို့နောက် ရွှန်းမီမီထက်၏ စောက်မွှေးများကို သေချာလိမ်းပေးသည်။ ကျွန်တော့်မိန်းမသည် သမီးလေး၏ စောက်ပတ်ကို သေချာပွတ်ပေးနေသည်ကို ကျွန်တော်က အရသာခံပြီး ကြည့်နေလိုက်သည်။
ထို့နောက် သုတို့နှစ်ယောက် အပြန်အလှန် စောက်မွှေးရိတ်ပေးကြသည်။ တော်သေးသည်မှာ မုတ်ဆိတ်ရိတ်သည့် ဂျုတ်ကို မသုံးပဲ ဂျုတ် နောက်တစ်ခု သတ်သတ် ထုတ်သုံးကြသည်။ တော်ပါသေးရဲ့ဟု စိတ်ထဲမှ တွေးလိုက်မိသည်။
အမွှေးရိတ်ပြီးနောက် ရွှန်းမီမီထက်၏ စောက်ပတ်ကလေးမှာ တင်းတင်းကလေး စေ့နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ရှူမငြီးသော ချစ်သမီး၏ စောက်ပတ်ကလေးထဲသို့ လိုးရတော့မည့် လီးကို ကိုင်ကာ ဆနေမိသည်။ နန်းဝေဝေမြင့်က ကျွန်တော့်ကို ကြည့်ပြီး ပြုံးသည်။
“သူ့ကို ထရိန်နင် ကောင်းကောင်း ပေးရမယ်”
“သမီးလေး။ သမီးကို ဖေကြီးက လိုးရင် ခပ်ကြမ်းကြမ်း လိုးလိမ့်မယ်။ ဒါက သမီးကို နာအောင်လို့ လုပ်တာ မဟုတ်ဘူးနော်။ ဟိုမှာ ငါ့သမီး အလိုးခံရရင် ခပ်ကြမ်းကြမ်း ခံရမှာမို့လို့ အကျင့်ရှိအောင် လုပ်ပေးတာ”
“ဟုတ်”
“သမီး နားယဉ်အောင်လို့ စကားလုံးကြမ်းကြမ်းတွေ သုံးမယ်နော်။ ဒါကလည်း သမီးကို ဆဲချင်လို့ ပြောတာ မဟုတ်ဘူး။ ဖေကြီးတို့တွေက အဲသည်လို ခပ်ကြမ်းကြမ်း ပြောတတ်တယ်။ သမီးနားရည်၀သွားအောင် ပြောပေးတာ”
“ဟုတ်”
“ကဲ ဟုတ်ပြီ။ မတ်တတ်ရပ်ပြီး အခန်းထဲ ပြန်သွားရအောင်”
ရွှန်းမီမီထက်က မျက်နှာကလေး နီနီဖြင့် မတ်တတ်ရပ်ပြီး ကိုယ်တုံးလုံးဖြင့် အိပ်ခန်းထဲ ပြန်သွားသည်။ ကျွန်တော်က နန်းဝေဝေမြင့် လက်ကို ဆွဲကာ လီးတန်းလန်းဖြင့် ကားယားကားယား လမ်းလျှောက်ကာ အနောက်မှ လိုက်လာသည်။
အိပ်ခန်းထဲ ရောက်တော့ ကျွန်တော်က ကုတင်ပေါ် ထိုင်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ရွှန်းမီမီထက်ကို အမိန့်ပေးလိုက်သည်။
“တစ်ပတ်လှည့်ပြစမ်း။ ပြီးတော့ ဖင်ကုန်းပြ”
သမီးလေးက ကျွန်တော် ခိုင်းသည့်အတိုင်း လှည့်ကာ ဖင်ကုန်းပြသည်။ ပြူးထွက်လာသော စောက်ပတ်ကို ကြည့်ပြီးနောက် ကျွန်တော်က လက်ယပ်ကာ ခေါ်လိုက်သည်။
“လီးစုပ်ပေးစမ်း”
ရွှန်းမီမီထက်က ပါးစပ်ကို အစွမ်းကုန် ဟကာ ကျွန်တော့်လီးကို အာခေါင်ထဲအထိ ရောက်အောင် စုပ်ပေးသည်။ အခုနလေးတင်က လီးစုပ်နည်း သင်ထားခြင်း ဖြစ်သော်လည်း ချက်ချင်းလိုလိုပင် အတတ်မြန်လှသည်။
“ခပ်ကြမ်းကြမ်း လိုးပြမယ်။ ခံနိုင်အောင်သာ ခံပေတော့”
လီးစုပ်တာ ခံရင်း စိတ်ရိုင်းတွေက ထကြွလာသည်။ ဆံပင်ကိုဆွဲ ခေါင်းကိုကိုင်ကာ ဆောင့်လိုးပစ်လိုက်သည်။ လီးကြီးက အာခေါင်ကို ထိုးမိသောအခါ ဝေါ့ကနဲ ဖြစ်သွားပြီး မျက်ရည်များပင် စို့လာသည်။ သွားရည်တွေလည်း နှုတ်ခမ်းထောင့်မှ စီးကျလာသည်။ သမီးဆံပင်ကို ကျွန်တော်က ဆုပ်ကာ လီးကို ထုတ်ခွင့်မပေးပဲ အတင်း အာခေါင်ထဲ ထိုးထည့်ထားသည်။
“လီးစုပ်ချင်တဲ့ ကောင်မ။ စုပ်စမ်း။ အားရပါးရ စုပ်”
“အင့် အင့် . . . အီး အီး”
ရွှန်းမီမီထက်ကလည်း မျက်လုံးကလေးများ ပြူးကာ လီးနင်နေပြီး ကျွန်တော့်ပေါင်ကို လက်ကလေးဖြင့် ပုတ်ကာ ပုတ်ကာ တောင်းပန်သည်။ ကျွန်တော်ကလည်း ခပ်ထန်ထန်နှင့်မို့ လုံး၀ လျှော့မပေးပါ။
“ဘာအခုမှ ကြောက်ပါပြီလဲ။ လီးကို စုပ်စမ်း။ ပြန်မထုတ်နဲ့”
နန်းဝေဝေမြင့်က ဝင်ပြောသည်။
“သမီးလေး အသက်မှန်အောင် ရှူ။ အသက်ရှူရင်းနဲ့ စိတ်ကို လျှော့လိုက်”
“ခွီး ခွီး”
လီးနင်နေသော သမီးက အသက်မှန်အောင် မရှူတတ်ပဲ အသက်ကို အငမ်းမရ ရှူရင်း ခွီးကနဲ သီးကာ တံတွေးများ ထွက်ကျလာတော့သည်။ ထို့နောက် နှာရည်များ မျက်ရည်များ ထွက်လာပြီး ကျွန်တော့်လီးကို တွန်းထုတ်ကာ ရေချိုးခန်းထဲ ပြေးပြီး မျက်နှာသစ်သည်။
ကျွန်တော်နှင့် နန်းဝေဝေမြင့်တို့ လိုက်သွားသည်။ ကိုယ်တုံးလုံးဖြင့် မျက်နှာသစ်နေသော သမီးကို နောက်မှ ဖက်ကာ နို့သီးလေးများကို လှိမ့်ပေးလိုက်သည်။ သမီးလေး၏ မျက်နှာမှာ နီရဲနေပြီး မျက်ရည်များလည်း စီးကျနေသည်။ မျက်ရည်များမှာ ဝမ်းနည်း၍ မဟုတ်။ လီးနင်ပြီး ချောင်းဆိုးရင်းမှ ကျလာသော မျက်ရည်များ ဖြစ်သည်။ အလိုးခံချင်နေသော ရမက်ကြောင့် မျက်နှာလေးက နီရဲနေသည်။ မျက်လုံးများကတော့ ကျွန်တော့်လီးဆီမှာပဲ ရောက်နေသည်။
ကျွန်တော်က နန်းဝေဝေမြင့်ကို မျက်ရိပ်ပြကာ အနားကပ်လာဖို့ ခေါ်လိုက်ပြီး သမီး၏ နို့များကို လွှဲပေးလိုက်သည်။ ထို့နောက် ကျွန်တော်က သမီး၏ ဖင်ကို ကိုင်ပြီး ဖင်ကုန်းခိုင်းလိုက်သည်။ ထို့နောက် စောက်ပတ်လေးကို ဖြဲကာ လက်တစ်ချောင်းကို တံတွေးဆွတ်ပြီး ထိုးထည့်လိုက်သည်။
သမီးလေး၏ ပါကင်ပိတ် စောက်ပတ်လေးမှာ တင်းစေ့နေပြီး လက်ညှိုးပင် မနည်းထည့်ရသည်။ ရွှန်းမီမီထက်က တအင်းအင်း ညည်းကာ ဖီးတက်နေသည်။ ဖင်ကုန်းပေးထားသဖြင့် ကျွန်တော်က ဖင်ပေါက်ကို လျက်ပေးလိုက်ပြီး လက်ဖြင့် စောက်ပတ်ကို လိုးပေးလိုက်သည်။
“အီး အင်း . . . ကောင်းတယ်”
ကျွန်တော်က လက်ကို လှည့်လိုက်ပြီးနောက် စောက်စေ့လေးကို ထိထိမိမိ ပွတ်ပေးလိုက်သည်။ ကောင်မလေး ကော့တက်လာသည်။ ထို့နောက် လက်ညှိုး ထိပ်ဖြင့် ဂျီစပေါ့ကို ထိုးပေးလိုက်သည်။ အပေါ်တွင်လည်း သူ့အမေ နန်းဝေဝေမြင့်က သမီး၏ နို့များကို ပယ်ပယ်နယ်နယ် စုပ်လိုက် နယ်လိုက်ဖြင့် နယ်ဖတ်နေသည်။
“အီး သေးပေါက်ချင်တယ်။ ဖေကြီးနဲ့ မေကြီး။ တော်ပါတော့။ သေးထွက်တော့မယ်”
ကျွန်တော်က လိုးကြရအောင်ဟု ပြောလိုက်ပြီး ရွှန်းမီမီထက်ကို ရေချိုးခန်းကြမ်းပြင်တွင် လေးဖက်ထောက် ခိုင်းလိုက်သည်။ သမီးက ချက်ချင်းပင် လေးဖက်ထောက်ပြီး ပေါင်ဖြဲပေးသည်။ ကျွန်တော်က ချက်ချင်းမလိုးသေးပဲ ရွှန်းမီမီထက်၏ မျက်နှာနားသို့ လီးကို ကပ်ပေးလိုက်သည်။
သမီးလေးကို အချစ်ပို အင်းစက် (အပိုင်း ၂) (ဇာတ်သိမ်းပိုင်း) ဖတ်ရန်နှိပ်ပါ။
➡️တင်ထားပြီးသမျှ အပြာစာအုပ် အောစာအုပ်များ စာရင်းကြည့်ရန်နှိပ်ပါ။⬅️
