ဒီရက်ကွက်ထဲပြောင်းလာစမှာ အိမ်မှာကျနော်တစ်ယောက်တည်း မိဘတွေက ဝန်ထမ်းတွေမို့ မလိုက်လာနိုင်သေး အလုပ်လေးလုပ်ဖို့ စပ်စုမေးမြန်းနေစဉ်ကာလပေါ့
သံချောင်း၁၂နှစ်၁၃နှစ်အရွယ် ပိန်ပိန်မည်းမည်း
ကျနော့်ခြံရှေ့အုတ်ခုံမှာ ကျောင်းလာပြေးရင်းငုတ်တုတ်လာထိုင်တာ ကြာတော့ထမင်းစားမပြန်တာသိလို့
ခြံထဲခေါ် ထမင်းကြွေးတယ်
အဖော်မရှိတာနဲ့ သံချောင်းဟာ ကျနော့်ဘော်ဒါဖြစ်သွားတယ် လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ထိုင်ရင်လည်းသံချောင်းကို
ခေါ်သွားတယ် ကလေးအရွယ်ဆိုတော့ မပျက်စီးစေခြင်တာလည်းပါတယ် သူ့အကြိုက်လေးလိုက် ကိုယ့်အကြိုက်ဆွဲယူ ကျောင်းမပြေးဖို့ နားချရတယ်
သံချောင်းက ကျနော့်တအားခင်တာ မိန်းမကိစ္စများပြောမိရင်ပါးစပ်အဟောင်းသား
ရပ်ကွက်ထဲက ဘယ်မိန်းမက ကြိုက်ကုန်း ဘယ်မိန်းမက
အာရကေပေးမှ ဘယ်မိန်းမက လင်ငယ်နေတာ
သူ့ဆီကကျနော်ကတောင်ပြန်လေ့လာရတယ်
နောက်တော့ သံချောင်းအိမ်ထိ ရောက်သွား
သူ့အမေမလှရီ သူ့အမ ခိုင်ခိုင်နဲ့ပါ မိသားစုလိုရင်းနှီးသွားတယ်
ခိုင်ခိုင်ကအသက်၂၀ကျော် အပျိုမ
ကျနော့်တွေ့ရင်ရှက်သလိုလို ညိုညိုပိန်ပိန်လေး
ကျနော်လည်း ခိုင်ခိုင်ရှက်လေ စလေပဲ
ဈေးထဲမှာ အရောင်းဝန်ထမ်းလုပ်တယ်
ဒေါ်လှရီကတော့ အသားမဖြူမညို ဝဝတောင့်တောင့်
မုဆိုးမ ဆေးလိပ်အိမ်မှာလိပ်တယ်
သံချောင်းတစ်ယောက်ကျောင်းမပြေး စာကြိုးစားလာတော့ ဒေါ်လှရီက ကျနော့်ကိုကျေးဇူးတင်တယ်
သံချောင်းကို ကျနော်က ငါ့သားလို့ နောက်နောက်ခေါ်တယ်
တနေ့တော့သံချောင်းကျောင်းပိတ်ရက်
သွားခေါ်တာ
အိမ်ပေါ်လှေခါးထစ်အတိုင်းတက်ရင်း
“သံချောင်းရေ သံချောင်း”
ခေါ်လို့မထူးတာနဲ့
“ငါ့သားလေး သံချောင်း ဖေဖေလာတယ်လေကွာ”
အိမ်ပေါ်တက်တော့မှ ထမင်းစားနေတဲ့ သံချောင်းထမင်းပလုပ်ပလောင်းနဲ့ ပြုံးပြီးကြည့်နေတယ်
“မအေဘေး ဘာလို့မထူးတာလဲ”
နောက်ခြင်တာနဲ့ မင်းအမေရှိလားငါ့သား
ဆိုတော့ ခေါင်းရမ်းပြတာနဲ့ နာအောင်နောက်မယ်ဆိုပြီး
“ငါ့သား မင်းအမေနဲ့ဖေဖေနဲ့ ဒီကနေ့ လိုးမှာမို့
ငါ့သားအပြင်ထွက်ရှောင်နေ
ဖေဖေမုန့်ဖိုးပေးမယ် မင်းအမေကို မလုပ်ရတာကြာပြီ
လုပ်ခြင်နေတယ်”
သံချောင်းကတော့မနာတဲ့အပြင် ပြောင်ပြနေသေးတယ်
“ဒါမှမဟုတ် လှရီကို ဖေဖေဘယ်လို လိုးသလဲဆိုတာ
ငါ့သားကြည့်ပြီးပညာယူကွာ”
လို့ ထပ်စတယ်
သံချောင်းထမင်းပန်းကန်ဆေးပြီး သွားမယ် ဆိုတဲ့သဘောနဲ့
အိမ်အောက်ဆင်းသွားတယ်
“သံချောင်းတံခါးသော့ခတ်ခဲ့အုံးလေ:”
အိမ်အောက်ရောက်တော့
“အိမ်ခန်းထဲမှာ အမေသနပ်ခါးလိမ်းနေတာ”
ကျနော်လည်းမျက်နှာတွေထူပူသွားပြီး
“ငါလိုးမခလေး မပြောဘူးကျန်း မင်းအမေကို ဘယ်လိုမျက်နှာပြရမလဲ”
သံချောင်းက အိမ်မှာတီဗီကြည့်လိုက်ဂိမ်းဆော့လိုက်နဲ့
မိုးချုပ်မှပြန်လေ့ရှိတယ်
တခါတလေ သူ့အမလာခေါ်မှပြန်တာ
ဒေါ်လှရီကို မျက်နှာမပြရဲလောက်အောင်ဖြစ်သွားတယ်
“သံချောင်းမင်းအပြင်မှာ အတွဲတွေလိုးတာကြည့်ဖူးလား
ငါ့တပည့် အင်းမင်းက လမွှေးတောင်မပေါက်သေးတဲ့
ငါ့သားအရွယ်ဆိုတော့ ဘယ်မြင်ဖူးပါ့မလဲ”
မခံခြင်အောင်ပြောတော့
“မြင်ဖူးတယ်ဗျ”
“လုပ်စမ်းပါအုံး ရွှီးစမ်းပါအုံး”
“တကယ်ဟ ငဇော်ရ”တဲ့ အဲ့လိုတခါတလေ ရွယ်တူလိုပြန်ပြောတာ
“အမေနဲ့ဦးထွန်းခိုင်တို့ လိုးတာ
နေ့ရောညရော ချောင်းဖူးတယ်”
ကျနော်လည်းစိတ်ဝင်စားသွားတယ်
“ဘယ်တုန်းကလဲ”
“မနှစ်က ဒီလိုအချိန်”
“ဘယ်လိုလုပ်ကြသလဲ”
“တခါတလေ အမေကအပေါ်က ခွေးတွေလုပ်သလိုလည်းပါသေးတယ်”
“အဲ့ဒိလူ ဦးထွန်းခိုင်ရော”
“အဖေ့အစ်ကိုလေ သေပြီဗျ”
“ဪ ”
“သူတို့က ယူလိုက်ကြသေးလား:”
“ယူတာမဟုတ်ဘူး ညအိပ်ညနေသဘောလာတည်းပြီး
လုပ်တာ:”
“မမတောင်မသိဘူး”
“ကျနော့်ကို အမေကဘယ်သူ့မှ မပြောရဘူးတဲ့
ကျနော်ကျောင်းပြေးတာတောင်အမေမဆူရဲတာကြည့်တော့ ဦးလေးဦးထွန်းခိုင်က မုန့်ဖိုးတအားပေးတာ
ကျောင်းပိတ်ရက်ဆို ကျနော့်ကို မိုးချုပ်မှအိမ်ပြန်လာခိုင်းတာ ဘယ်ရမလဲ ပြန်ချောင်းမှ မိတာ”
“နိုင်ကွက်ရသွားတာပေါ့လေ”
သံချောင်းခေသူမဟုတ်ဆိုတာဒါပဲ
သံချောင်းကျောင်းပြေးပြီးဆိုးတာ ဒါ့ကြောင့်ပဲဆိုတာ
ဇာတ်ရည်လည်သွားတယ်
နောက်ပြီး ဒေါ်လှရီ အသက်၄၅စွန်းစွန်း
ဖင်တောင့်တောင့်နို့ကြီးကြီး ရာဂကြီးမှန်းသိလိုက်ရတော့
ခိုင်ခိုင်ကိုတောင်စိတ်မပါတော့ပဲ
အိမ်သာထဲက ဂွင်းဘုရင်မဟာ လှရီမဖြစ်လာတဲ့အထိ
ဒေါ်လှရီကတော့ ကျနော်ပြောခဲ့တာတွေအတွက်ဘာမှမဖြစ်သလို ခါတိုင်းထက်ပင် ရင်းရင်းနှီးနှီးဆက်ဆံတော့မှ
နေရထိုင်ရ ရဲတင်းလာခဲ့တယ်
သံချောင်းအိပ်ယာမထသေးလို့ သွားနိုးရင်
“ငါ့မောင် နင့်သားက အိပ်ယာထဲမှာ”လို့ ပြောလာတယ်
ကျနော်သံချောင်းကို နိုးရင်း
“ငါ့သား ထကွာ မထရင်ဖေဖေဂွေးညှစ်မှာ”
ဆိုလည်းမထ
“မင်းမထရင် မင်းအမေနာပြီသာမှတ်
မီးဖိုထဲမှာ လေးဘက်ထောက်တွယ်ပစ်မှာ”လို့
သံချောင်းကိုပြောသလိုလိုနဲ့
ဒေါ်လှရီကြားအောင်ပြောလိုက်တယ်
ဒေါ်လှရီလည်းအပြောအဆိုမှာတင် အတော်ခံနေရတယ်
ကျနော်လည်းဒေါ်လှရီကို ဘယ်လိုဖန်ရမလဲတွေးနေကြံနေတယ်
တစ်ရက် သံချောင်းစာမေးပွဲဖြေပြီး သူ့အမနဲ့သူ့အဖေအမျိုးတွေရှိရာကို အလည်သွားမလို့ ဖြစ်လာတယ်
သံချောင်းတို့မောင်နှမကို ကားဂိတ်လိုက်ပို့ပြီးပြန်လာရင်း
ဒေါ်လှရီအခြေအနေအကဲခတ်ခြင်တာနဲ့ သူတို့အိမ်ဝင်လိုက်တယ်
ဒေါ်လှရီထမီရင်လျားနဲ့အိမ်ကြက်ခိုးတွေကိုလှည်းနေတယ်
အိမ်သန့်ရှင်းရေးလုပ်နေတာဆိုတော့
ကျနော်လည်းအကျီချွတ်ပြီးဝင်ကူလိုက်တယ်
၂ယောက်ထဲရှိတဲ့အချိန်ဆိုတော့ ရင်တလှပ်လှပ်နဲ့
သေတ္တာတွေ ဗီရိုတွေ၂ယောက်ရွှေ့တာမျိုးဆို
ပူးကပ်ထိတွေ့နေတယ်
ဒေါ်လှရီ အသားကို ထိတွေ့ကိုင်တွယ်ဖို့ချည်း စိတ်ကူးတွေဖြစ်နေတယ်
“အမ ခနလေး”
အိမ်အမိုးကို တံပျက်နဲ့ လှမ်းလှဲနေတဲ့ ဒေါ်လှရီဆံပင်မျက်နှာမှာ
ကြက်ခိုးပင့်ကူအိမ်တွေ ကျနေတဲ့ပုံစံ နဲ့
ကျနော်ခေါင်းပေါ်ကအမှုန်အမွှားတွေကို လက်နဲ့ခါလိုက်
ပါးစပ်နဲ့မှုတ်လိုက်လုပ်ပေးတယ်
ပြီးတော့ ချွေးစို့နေတဲ့ မျက်နှာကို ကိုင်ပြီးအမှိုက်တွေဖယ်ပေးတယ် တကယ်တော့ဘာမှမရှိဘူး
ဒေါ်လှရီမျက်နှာမော့ပြီးမျက်လုံးတွေမှိတ်ထားတော့
နုတ်ခမ်းဆွဲစုပ်ခြင်စိတ်မနည်းထိန်းရတယ်
အကြံတစ်ခုပေါ်လာတာနဲ့
လက်မှာပေနေတဲ့ ကြက်ခိုးမှိုင်းနဲ့ နုတ်ခမ်းမွှေးဆွဲပေးလိုက်တယ်
အိမ်ရှေ့အလှူခံလာတော့
ဒေါ်လှရီဆင်းလှူတယ်
စကားတွေပြောပြီးပြန်တက်လာမှ
“အမ ::”မှန်နဲ့မျက်နှာထိုးပေးတော့
ရီတယ် ပြီးတော့ရှက်သွားပြီး
“အမလေးဒီရုပ်ကြီးနဲ့ လူတွေကိုထွက်စကားပြောမိပါလား”
“သံချောင်းတို့အဖေလူရှုပ်”
ဆိုပြီး မီးဖိုထဲကအိုးမဲယူပြီး ကလဲ့စားပြန်ခြေတယ်
ကျနော့်မျက်နှာကို
သုတ်ပြီး
လှောင်ရီတယ်
ဘယ်ရမလဲ ကျနော်ကလည်းအိုးမဲယူပြီး
သုတ်ဖို့လုပ်တော့ အိမ်ခန်းထဲဝင်ပုန်းနေတယ်
အိမ်ခန်းထဲဝင်ပြီးသုတ်တယ်
ဒေါ်လှရီနဲ့ကျနော်လုံးလားထွေးလားပေါ့
နောက်တော့ကြမ်းပြင်ပေါ်လဲကျသွားပြီး
ကျနော်ကဒေါ်လှရီလက်နှစ်ဖက်ကို ဖိကိုင်ချုပ်ထားပြီး
“အရှုံးပေးပြီလား”
“မပေးဘူး ရအောင်သုတ်လေ”တဲ့
ရသားပဲ ဒီလိုလုပ်ခြင်လို့ ဖန်တီးတာ
ငပဲက ဒေါ်လှရီဆီးခုန်ကို ထောက်မိထားပြီ
ဒေါ်လှရီနဲ့မျက်နှာခြင်းကပ်လိုက်ပြီး
“သနားလို့မသုတ်တာ လှတဲ့မျက်နှာလေးရုပ်ဆိုးသွားမှာစိုးလို့”
မိန်းမတွေကြိုက်တဲ့စကားလုံးအဟောင်းကိုပစ်ထည့်လိုက်တယ်
“အပိုဒွေ ရအောင်မသုတ်နိုင်ဘဲနဲ့”
.”ရပ မျက်နှာတင်မဟုတ်ဘူး ပေါင်ကြားပါသုတ်လိုက်မှ”
“ဟင်းနော် သံချောင်းတို့အဖေ:”
မျက်စောင်းလေးထိုးလိုက်သေး
အခြေအနေကောင်းနေပြီဆိုတော့
“မိန်းမ”
“ဘာမိန်းမလဲ”
“သံချောင်းအဖေဆိုမှတော့
သံချောင်းအမေရဲ့ယောကျ်ားပေါ့ ကိုယ့်မိန်းမကိုခေါ်တာဘာဆန်း”
မျက်စောင်းထိုးလျက်ကညို့မျက်ဝန်းတွေနဲ့
“ထတော့ လူမြင်ရင်မကောင်းဘူး”
“အင်းပါ ညကျမှ သေသေချာချာ အထဲထိသုတ်ပေးမယ်”
“သွား….လူဆိုး”တဲ့
ကျနော်အတော်ပျော်နေတယ် စားရတော့မဲ့ဟင်းလျာအတွက်
ညနေစောင်းအိမ်မှာအရက်သောက်ရင်း
ဒေါ်လှရီအိမ်ကိုသွားပြီးဆော်ဖို့ ဒေါ်လှရီစိတ်ပြောင်းသွားရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲတွေးပူနေမိတယ်
အရက်နဲ့ရဲဆေးတင်ပေမဲ့ မမူးဘူးဖြစ်နေတယ်
ည၈နာရီထိုးပြီ
သွားရမလား မသွားရဘူးလား
စဉ်းစားတုန်းအိမ်ရှေ့တံခါးတွန်းဖွင့်သံကြားရပြီး
သနပ်ခါးအဖွေးသားနဲ့ဒေါ်လှရီ
လက်ပြတ်အကျီခါးတင်နဲ့
ကျနော့်ကို ခါးထောက်ရန်တွေ့တယ်
“ဒီက သူစားဖို့တကူးတကချက်ထားတာကိုမလာဘူး”
“ဟိုအားနာလို့ နောက်ပြီးအရက်သောက်ခြင်တာနဲ့
မသင့်ဘူးထင်လို့:”
“ဘာအားနာတာလဲ ဘာမသင့်တာလဲ
လမ်းထဲမှာမီးပြတ်ပြတ်ကြီးအမှောင်ထဲလာရတာ
မလာခြင်လဲနေတော့”
လှည့်ထွက်သွားတဲ့ဒေါ်လှရီလက်ကိုဖမ်းဆွဲပြီး
“နေပါအုံး အခုလိုက်ခဲ့မယ်”
“မလိုက်နဲ့ ဒီကမိန်းမသားဖြစ်ပြီး လိုက်ခေါ်ရတယ်”
“တောင်းပန်ပါတယ် အခုလိုက်ခဲ့မယ်”
အရက်ပုလင်း အကျီပုဆိုးလိုအပ်တာ အိတ်ထဲထည့်ပြီး
ဆိုင်ကယ်ဆွဲထုတ်တော့ ဒေါ်လှရီခြံရှေ့အမှောင်ရိပ်မှာ
ရပ်စောင့်နေတယ်
ဆိုင်ကယ်ကို ဂီယာဖရီးလုပ်မီးမှိတ်ပြီးအရှိန်နဲ့
ဒေါ်လှရီခြံထဲမောင်းသွားလိုက်တယ်
ဒေါ်လှရီကသူ့ခြံတံခါးသေသေချာချာခတ်နေတယ်
Lcd မီးအုပ်ကိုအမြင့်မှာတင်ထွန်းထားလိုက်တယ်
အရက်လည်းသောက်ခြင်တာနဲ့
ထမင်းဝိုင်းမှာ သောက်လိုက်မြည်းလိုက်
“လက်ရာတော်တော်ကောင်းတယ် မမလှရယ်”
“လျှောက်ပြောနေတယ်”
“တကယ်ပြောတာ ဒီလက်ရာမျိုးမစားရတာကြာပြီ”
ဒေါ်လှရီမျက်နှာပြုံးရွှင်နေတယ်
ထမင်းစားပြီးတော့ ည ၉နာရီထိုးပြီ
ကျနော်ကိုယ်လက်သန့်ရှင်းရေးလုပ်အိမ်သာတက်ပြီးတော့
ဒေါ်လှရီကခြင်ထောင်ထဲရောက်နေပြီ
အိမ်ခန်းစည်းစကိုလှပ်ဝင်တော့
ဇာခြင်ထောင်ထဲမှာ ကျောပေးလှဲနေတဲ့ ဒေါ်လှရီ
မီးရောင်မှိန်မှိန်ထဲမှာ
တကယ့်အယ်စတုံတင်ကြီးက မို့မောက်ဖွင့်ထားလွန်းလှတယ်
ဦးထွန်းခိုင်ဆော်ပြီးတာတစ်နှစ်တောင်ကြာတော့
ဆာလောင်နေရှာမှာပေါ့
ခြင်ထောင်ထဲဝင်ရတာတောင် ရင်တလှပ်လှပ်
ဒေါ်လှရီဘေးဝင်လှဲရင်း
ဘယ်ကစရမှန်းမသိ ဖာပဲလုပ်ဖူးတာ
ဒီလိုမိန်းမလုပ်ဖို့ဆိုတာ ပထမဆုံးအတွေ့အကြုံဆိုတော့
အာခေါင်တွေပါ
ခြောက်ကပ်နေတယ်
“မလှရီ”
“အင်း”
“အိပ်ပြီလား”
သနပ်ခါးတွေလိမ်းကြံထားတဲ့ လက်မောင်းတုတ်တုတ်ကြီးကို မရဲတရဲကိုင်ရင်း
“ဒီဘက်လှည့်ပါအုံး”
“အရက်ဆော်နံလို့”
“မနံပါဘူးသွားတိုက်ပလုပ်ကျင်းထားတယ်”
မယုသက်ာပုံနဲ့လှည့်လာတော့
အသက်အောင့် ဟဟလုပ်ပြရတယ်
“ကဲ အရက်နံ့ရလား”
“ဟင့်အင်း”
မျက်နှာခြင်းဆိုင်ကြရင်း ကျနော်လည်းဒေါ်လှရီလက်မောင်းကို ရွရွလေးပွတ်နေတယ်
“အသက်ငယ်ငယ်လေးရှိသေးတယ် အရက်တွေအရမ်းမသောက်နဲ့နော်”
“မသောက်ပါဘူး ဒီညရဲဆေးတင်တဲ့အနေနဲ့သောက်မိတာ”
“ဘာရဲဆေးလဲ”
“ကျနော့်မဂ်လာဦးညလေ”
“သွား..ပါအပြောအဆိုကိုက
သံချောင်းကိုများပြောလိုက်တာ သူ့မွေးထားတဲ့သားကျနေတာပဲ မင်းအမေကိုဘာလုပ်မှာ ညာလုပ်မှာနဲ့
ဒီကသူ့မယားကျနေတာပဲ”
“မိန်းမကလည်းချစ်လို့ပြောတာကို”
“ဘာချစ်တာလဲ”
ဘယ်ရမလဲ နုတ်ခမ်းကိုခမ်းကြမ်းကြမ်းစုပ်လိုက်တယ်
“အင့် .”
ပြွတ်ပြွတ်
ရုန်းတယ်
ရုန်းမရအောင်ဖက်ပြီးစုပ်တယ်
ငြိမ်သွားတယ်
အသာကလေးပြန်လွတ်ပေးလိုက်တော့
ဒေါ်လှရီမျက်ဝန်းတွေရီဝေနေပြီ
“ဘာလို့ ဒီကအဘွားကြီးကိုမှ မျက်စိကျရတာလဲ
ခိုင်ခိုင်ကိုမကြိုက်ဘူးလားသဘောတူတယ်
ဒီကအိုနေပြီ”
“မအိုသေးပါဘူးအများကြီးလန်းသေးတယ်
ကျနော့်အတွက်တော့၁၆နှစ်မပဲ”
“အပြောကတော့ ဟွန်း အခုအသက်ဘယ်လောက်ရှိပြီလဲ”
“၂၉”
:”ဒီအသက်အရွယ်ရောက်မှတော့မိန်းမတွေဘယ်နှစ်ယောက်နဲ့ ဆက်ရှက်ဖူးပြီလဲ”
“ဘယ်တစ်ယောက်နဲ့မှ မကြုံဖူးပေါင်”
“အပိုတွေ”
“ဟုတ်တယ်ဒီကမမနဲ့ပဲကြုံဖူးတာ:”
“မယုံဖူး”
နုတ်ခမ်းပြန်စုပ်တယ်
ဒီတခါတော့ဘယ်အကြောင်းနဲ့မှရပ်တန့်လို့မရတော့ဘူးမဟုတ်လား
နုတ်ခမ်းစုပ်နမ်းရင်းကျနော်ဒေါ်လှရီအပေါ်ကနေခွလိုက်တယ်
နုတ်ခမ်းကနေလည်ပင်းတွေထိဆင်းသွားတော့
“အင့် အင်း”
ရင်တွေကလည်းခုန်လိုက်တာ
အကျီ်ကြယ်သီးတွေဖြုတ်ရတာစိတ်မရှည်ခြင်တော့
ဒါကိုမလှရီသဘောပေါက်ပုံရတယ်
ဘော်လီကိုပါချွတ်ရှာတယ်
နို့သီးခေါင်းတွေကကြီးပြီး နို့ကလည်းကြီးတော့
အားရတယ်
နို့တွေကိုလျှာနဲ့ယက်လိုက်စို့လိုက်လုပ်ရတာတင်ကျေနပ်စရာ
ကျနော့်ကိုခလေးနို့တိုက်သလို နို့တွေကိုကိုင်တိုက်ရှာတယ်
ပြောမယ်ဆိုရင်အဖုတ်ဆီတန်းသွားခြင်နေတာ
အပေါ်ပိုင်းမှာအချိန်ဆွဲနေရတယ်
ထမိန်ပေါ်ကနေ ပေါင်ကိုပွတ်ရင်းပျိုးထားတယ်
ထမိန်အောက်ကနေလက်ဝင်ပြီး
ပေါင်တွင်းသားတွေကိုပွတ်ပေးတယ်
တဖြည်းဖြည်းပေါင်ကိုဖြဲကာ
အဖုတ်ကိုစမ်းတော့
အမွှေးမရှိ
“မကိုင်ပါနဲ့ လက်တွေညစ်ပတ်ကုန်မယ် ရွံစရာကြီး
မလုပ်နဲ့”
“မရွံပါဘူး မောင့်အချစ်ကြီးဟာကို”
“မလုပ်နဲ့ပါဆို”
စိုစွတ်သောအထိအတွေ့နဲ့အတူ အကွဲကြောင်းထဲ
လက်ညိုးကို အလျားလိုက်သွားမိတယ်
“အင့် ဟင်း သံချောင်းအဖေရယ် အား:”
အစိကိုထိမိတော့ ကော့တက်သွားတယ်
“အ အင့်”
သိပ်ခံစားတက်တဲ့သဘောပဲ
ကောက်ယက်ပစ်လို့ကတော့ ဘယ်လောက်ကော့ပြန်လန်နေမှန်းမသိ
ဒါပေသည့် အဖုတ်ကိုလက်နဲ့ကလိတာတောင်
တားနေသေးတော့
နောက်မှလို့တေးထားလိုက်ရတယ်
ကျနော့်ကောင်ကတော့ ဆွစရာမလို အဆင်သင့်
ဒူးထောက်လိုက်ပြီး
ပေါင်နှစ်ဖက်ကိုဖြဲလိုက်တယ်
“ငါ့မောင် ဗိုက်ကြီးကုန်ရင်ဘယ်လိုလုပ်မလဲ
ဆေးလည်းမသောက်ရသေးဘူး”
“အရည်ကို အဖုတ်ထဲမထည့်ဘူးလေနော် မကြီးစေရဘူး”
“အင်း သတိထားနော်အသက်ကြီးမှ အရှက်ကွဲကုန်မယ်”
ကျနော့်လီးကမတိုမရှည်သာမန်
ဒါပေမဲ့ တုတ်တဲ့နေရာမှာတော့ စံချိန်လွန်
ဒေါ်လှရီရဲ့စောက်ရည်တွေနဲ့ လီးကိုပွတ်ရင်းလိမ်းရင်း
အပြင်မှာကစားနေတယ်
“အ အ အ ဟင်း :”
ပြီးတော့ စောက်ဖုတ်ကြီးထဲကို ဖြည်းဖြည်းခြင်းထိုးသွင်းလိုက်တော့တယ်
နွေးထွေးနူးညံသောအရသာ စောက်ဖုတ်နံရံတွေရဲ့ပွတ်တိုက်ကြီစယ်မှု
လက်ကလေးနဲ့ ကျနော့်ဆီးခုံကို ထိန်းထားရှာတယ်
အကြမ်းသွင်းမှာစိုးလို့
အဆုံးထိဝင်သွားမှ
ဒေါ်လှရီနုတ်ခမ်းကိုစုပ်ပေးလိုက်တယ်
“မိန်းမ လိုးတော့မယ်နော်”
ခေါင်းလေးငြိမ့်ရင်းအဖြေပေးတယ်
ပထမတော့
ငြိမ့်ငြိမ့်ကလေးကပ်လိုးလေးပေါ့
“အား အင်း ဟီး ဟီး ဟင်းဟင်း”
ဒေါ်လှရီအတော်ထန်တာသံချောင်းပြောပြချက်အရတကယ်မှန်တာပဲ
အောက်ကနေပြန်ဆောင့်ပေးလာတယ်
အားမရတဲ့ပုံစံ
ကျနော့်မှာ ပထမအချီဆိုတော့ သုတ်ထိန်းဖို့သတိထားနေရတယ်
အထဲထည့်မိမှာစိုးတာလည်းပါတယ်
တုတ်ခိုင်တဲ့ခြေနှစ်ဖက်ကို လက်နဲ့မနည်းမထိန်းထားရင်း
ခပ်သွက်သွက်ကလေးလိုးလိုက်တယ်
“ဖတ် ဖတ် ဗြွတ် ဗြွတ်”
အချက်နှစ်ဆယ်လောက်မှာ လရည်ထွက်ခြင်နေပြီ
ကစ်ဆင်ဆွဲရင်း
ထိန်းထားတဲ့လက်ကိုလွှတ်လိုက်တယ်
လီးကို အသာဆွဲထုတ်ရင်း
ထမိန်ထဲပန်းထည့်လိုက်တယ်
“မိန်းမရယ် ချစ်တယ်ကွာ မိန်းအဖုတ်က လိုးလို့အရမ်းကောင်းတာပဲကွာ မိန်းမရော”
“အရမ်းကောင်း:”
အမှန်တော့အာရုံခနပြောင်းတာ
သုတ်ရည်ကုန်တော့ အဖုတ်ကို လီးနဲ့ပြန်ပွတ်တယ်
:”မိန်းမ မောင်လို့ခေါ်ပါလား”
“ပါးစပ်ရှက်တယ် မခေါ်ရဲဘူး”
“ခေါ်ကြည့်ပါအချစ်ရာ ဒို့နှစ်ယောက်ထဲရှိတာကို”
နုတ်ခမ်းလေးကိုခပ်ဖွဖွနမ်းပေးလိုက်တယ်
“မောင် မောင်ရယ်ချစ်တယ်”
“ပြန်ပြောပါအုံး လှရီရယ် ကြားလို့မဝဘူးမိန်းမရယ်”
“မောင့်ကိုချစ်တယ်:”
:”မိန်းမရယ် ချစ်တယ်”
ယောကျ်ားတွေများ အဲ့လိုအသံကြားရင်လီးကတဆတ်ဆတ်တုန်လာတာပဲ
ပျော့မလိုလုပ်တဲ့ကောင်ပြန်မာလာတယ်
ဒေါ်လှရီ ပထမအချီမပြီးသေး ကျနော်ပြီးသွားတာမသိရှာ
စောက်ဖုတ်ကြီးထဲပြန်ထိုးသွင်းလိုက်တယ်
ဒေါ်လှရီခပ်ကြမ်းကြမ်းလိုးတာကြိုက်မှန်းကျနော်သိနေတော့
လှေကြီးထိုးရိုးရိုး
ခပ်ကြမ်းကြမ်းလိုးလိုက်တယ်
ဆောင့်ချက်တိုင်းကို
“အမေ့ အ အား မောင်ရယ်”
လက်တွေကလည်းကျနော့်ကျောကိုပွတ်နေတယ်
အရည်တွေတအားထွက်လာတယ်
ကျနော့်လမွှေးတွေပါစိုရွှဲနေမှန်းသတိထားမိတော့
မလှရီပြီးနေတာသိရတယ်
စောက်ဖုတ်ကချောင်သလိုလိုရှိလာတာနဲ့
“လှရီ ဖင်ကုန်းပေးစမ်းကွာ”
ဖင်ကြီးကကြီးလွန်းတာကြောင့်ကျနော့်လီးသိမ်ငယ်သလိုတောင်ဖြစ်ရတယ်
ဖင်ကြားထဲလီးကိုထိုးသွင်းရင်းအပေါက်ကိုမနည်းပြန်စမ်းရတယ်
တင်ပါးနှစ်ဖက်ကိုကိုင်ပြီး ထည့်လိုက်တယ်
ဗြွတ်
အမေ့
အ
မောင်ရယ်အောင့်တယ်
ဟုတ်တယ်ခါးနည်းနည်းကုန်းသွားတယ်
လေးဘက်ထောက်ထည့်ရတာနည်းနည်းကျပ်စီးစီးနဲ့
တင်ပါးကြီးတွေတုန်တုန်သွားတာ
အားရစရာ
ဗြွတ်
ဖတ် ဖတ် ဖတ်
အ အား မောင်ရယ် အား အား
သိပ်အော်တာပဲ
အော်လေ လိုးလို့ကောင်းလေ
ဒုတိယအချီတော့ လိုးလို့လည်းကောင်းကြာလည်းကြာ
“လှရီ အပေါ်က တက်ဆောင့်ပေးကွာ”
လှရီ ငုတ်တုတ်ထိုင်ပြီး လီးကိုယူတယ်
သူမအဖုတ်နဲ့ စမ်းလိုက် ထိလိုက်နဲ့ ဖီးတက်နေတယ်
ပြီးတော့ ဖိထိုင်ချလိုက်တယ်
“အ အား:”
ဝတဲ့သူဆိုတော့ ထိုင်ထဆောင့်ရတာမလွယ်
ဒီတော့ ကျနော့ကိုယ်ပေါ်ကိုင်းစေပြီး
နို့စို့ကာ ဖင်နှစ်ဖက်ကို ဖြဲကာအောက်ကဆောင့်ရတာပေါ့
”ကောင်းလိုက်တာကွာ မိန်းမရာ မိန်းမလည်းပြန်ဆောင့်:”
တက်ညီလက်ညီဆောင့်ကြတာ
အိမ်လေးလည်းသိမ့်သိမ့်ခါနေတယ်
ကျနော်ပြီးတော့မယ်
ဒေါ်လှရီကိုပက်လက်ပြန်လှန်လိုးရတယ်
အကြမ်းဆုံးအရမ်းဆုံးလိုးချက်တွေ
ဒေါ်လှရီမခံနိုင်တော့
အတင်းဖက်လာတယ်
ဖွတ် ဖွတ် ဝုန်း ဝုန်း
:”အား.ကောင်းလိုက်တာ”
လီးကိုကမန်းကတန်းဆွဲထုတ်ပြီး
ဆီးခုံပေါ် လရည်တွေပန်းထုတ်လိုက်တယ်
နာရီကြည့်တော့မနက်သုံးနာရီ
အိပ်ချိန်မရှိတော့ဘူး
ပတ်ဝန်းကျင်နဲ့ဆိုတော့မကောင်းဘူးမဟုတ်လား
၄နာရီထိုး ဆိုင်ကယ်ကိုတွန်းထုတ်ထွက်လာခဲ့တယ်
ဒေါ်လှရီက
အဝတ်အစားတွေလာလျှော်ပေးမယ်ဆိုလို့သော့တစ်ချောင်းပေးခဲ့တယ်
အိပ်ယာကနိုးတော့ နေအတော်မြင့်နေပြီ
တစ်အိမ်လုံးသန့်ရှင်းသပ်ရပ်နေတယ်
ကျနော့်အဝတ်တွေတန်းစီလှမ်းထားတယ်
ဒေါ်လှရီလက်စွမ်းတွေ
လူရိပ်လူရောင်တော့မတွေ့ရ
ကျနော်သတိရသွားတယ်
တားဆေးဝယ်ရမယ်
ကျနော့်အတွက်အားဆေး
လိုအပ်တာအကုန်ထွက်ဝယ်ထားတယ်
ညနေစောင်းတော့ ဒေါ်လှရီရောက်လာတယ်
အိမ်သိမ်းဆည်းပြီး ရေချိုး
၆နာရီထိုးတော့မှ
တီဗီအတူကြည့်ကြတယ်
အောခွေဖွင့်ပြတော့
ကောင်ကကောင်မစောက်ဖုတ်ယက်တာကြည့်ပြီး
မရွံဖူးလားမသိဘူးတဲ့
မိန်းမကိုယောကျ်ားဒီညယက်ပေးမယ်
မိန်းမစောက်ဖုတ်ကိုညကမကြည့်လိုက်ရဘူး
စောက်ဖုတ်များဘာဆန်းတာမှတ်လို့
ကောင်မကကောင်လီးကိုစုပ်ပေးတော့
မိန်းမမောင့်လီးကိုအဲ့လိုစုပ်ပေးမလား
မစုပ်တတ်ဘူးတဲ့
သေသေချာချာကြည့်ထားကွာ
မောင့်ကိုတကယ်ချစ်ရင်လုပ်ပေးရမယ်
ဘီယာလည်းတိုက်ထားတော့ရီဝေဝေ
အဲကွန်းရှိတဲ့အဖေနဲ့အမေအတွက်ထားတဲ့အခန်းကုတင်အကျယ်ကြီးမှာ
ဒေါ်လှရီကို လီးစုပ်ခိုင်းတာမစုပ်တတ်စုပ်တတ်နဲ့
ရီနေရတယ်
သူမစောက်ဖုတ်ကြီးကိုတော့ကျနော့်လျှာအစွမ်းကြွေးလိုက်တာ ကော့ပြန်လန်နေတာပဲ
ကျနော့်မျက်နှာပေါ်ခွခိုင်းတာ
ပက်လက်ယက်တာ
မတ်တပ်ရပ် ဗာဂျာပေးတာမျိုူးစုံပဲ
ပြီးတော့အားဆေးရယ်
တားဆေးတိုက်ထားတာရယ်ကြောင့်
ပူပန်မှုမရှိ လွတ်လပ်တာကြောင့် တညလုံးလိုးကြတယ်
နေ့လည်မှ နိုးကြတယ်
ဒေါ်လှရီတစ်ယောက် သံချောင်းတို့မောင်နှမ
ပြန်မရောက်ခင်ညအထိ
ကျနော့်ဆီလာအိပ်တယ်
ဒေါ်လှရီနဲ့ကျနော်တကယ့်လင်မယားဖြစ်သွားကြပြီ
သံချောင်းတို့မောင်နှမပြန်ရောက်တော့
အနေအထိုင်ကြပ်သွားတယ်
သံချောင်းကလည်းကျောင်းပိတ်ထားတော့ လိုးကြဖို့အဆင်မပြေတာ ၂ပတ်လောက်ကြာတယ်
ဒေါ်လှရီလည်းဆာနေပြီ
လစ်ရင်လစ်သလို နုတ်ခမ်းစုပ် လီးကိုင် နို့ကိုင်လောက်နဲ့
တင်းတိမ်နေရတယ်
အကြံထုတ်ရတယ်
အဲ့ဒါကတော့သံချောင်းကို ကိုးတန်းကျူရှင်တက်ခိုင်းဖို့ပဲ
သံချောင်းကျူရှင်တက်တဲ့အချိန်
သူ့အိမ်ကိုယ့်အိမ်
အဆင်ပြေတဲ့နေရာ ချိန်းကြရတယ်
သံချောင်းကပြောတယ်
ကိုကြီးရာ အမေ့ကိုယူမလား မမကိုယူမလား
တခုခုရွေး ကျနော်တော့ကိုကြီးနဲ့တအိမ်ထဲနေခြင်ပြီတဲ့
ဒေါ်လှရီ
ကျနော့်ကို ရှောင်ဖယ်ရှောင်ဖယ်လုပ်လာတယ်
မအားဘူးမရဘူးငြင်းလာတယ်
နောက်ဆုံးကျနော်နေ့ခင်းဘက်သူမအိမ်ပေါ်တက်
ဖြေရှင်းချက်တောင်းတယ် မဖြေဘူး
ကျနော်ပါးရိုက်ပလိုက်တော့ ငိုတယ်
နောက်မှကျနော်သိရတာ ခိုင်ခိုင်ကကျနော့်ကိုတိတ်တခိုးကြိုက်နေတာပဲ
ကျနော့်စိတ်ကလည်းဒေါ်လှရီလိုအသက်ကြီကြီး
တောင့်တောင့်တွေပဲ
စိတ်ပါနေတယ်
ဒေါ်လှရီအပေါ်ဒေါသထွက်တာရောမကျေနပ်တာရောက
ခိုင်ခိုင့်ကို ယူဖို့ဖြစ်လာတယ်
အဖေနဲ့အမေကိုအသိပေးပြီး
လက်ထပ်ဖို့လုပ်တယ်
အဖေနဲ့အမေကတော့ပင်စင်ယူပြီးမှပြောင်းလာမယ်ဆိုတယ်
သံချောင်းခမျာလည်းညအိပ်ကျူရှင်ပါတက်နေရရှာတယ်
မဂ်လာဦးညတောင်ခိုင်ခိုင့်ကိုမလိုးဖြစ်
ဒေါ်လှရီအိမ်လာအိပ်ခိုင်းလိုက်တဲ့ညပေါ့
ခိုင်ခိုင့်ကို
ကျနော်ပါကင်စဖွင့်တယ်
တကယ့်အရိုးခံကလေးဗျာ
ကျနော့်ကို ချစ်တာကြောက်တာကြောင့်ကျနော်လုပ်သမျှ
ခံရရှာတယ်
ဒေါ်လှရီမအိပ်သေးမှန်းသိတယ်
ခိုင်ခိုင့်စောက်ဖုတ်လေးထဲကျနော့်ငပဲကြီးထိုးသွင်းလိုက်မှ
“အား ကိုကိုရယ် နာတယ်
အမလေးသေပါပြီဖြေးဖြေးဆောင့်ပါ”
ကျနော်လည်းဒေါ်လှရီကြားအောင်ကိုလိုးတာ
ခိုင်ခိုင်လေးခမျာ အိပ်ယာထဲခွေကျန်ခဲ့တယ်
လီးတန်းလန်းနဲ့အပြင်ထွက်ရေဆေးတော့
အိမ်သာနားအထိလိုက်လာတဲ့
ဒေါ်လှရီ
ကျနော်သူ့ရှေ့တင်လီးကိုရေဆေးတယ်
အခန်းထဲပြန်ဝင်မယ်လုပ်တော့
“သံချောင်းအဖေ သမီးကအပျိုလေးလေဘယ်ခံနိုင်ပါ့မလဲ”
“ခင်ဗျားသမီးမခံနိုင်ရင်ခင်ဗျားခံပေါ့”
မောင်အရွဲ့တိုက်နေမှန်းသိပါတယ်
ဒို့ကယူလို့မှမဖြစ်တာ
အဲ့တာမောင့်ကိုချစ်လို့ဆိုတာနားလည်ပါ
တဲ့
ကျနော်အပြန်ပြန်စဉ်းစားတော့ အမှန်တွေမှန်းသိလာတယ်
ခိုင်ခိုင်အိပ်ပျော်နေပြီ
ဒေါ်လှရီအခန်းဘက်ကူူးသွားပြီး
ဒေါ်လှရီကိုတောင်းပန်လိုက်တယ်
အပျိုပိန်ပိန်ပါးပါးလိုးရတဲ့အရသာလည်းကြိုက်လာတယ်
ခိုင်ခိုင့်ကိုလည်းချစ်မိလာတယ်
၃လနေတော့ခိုင်ခိုင်ဗိုက်ကြီးပါလေရော
ဒေါ်လှရီကို ပြောင်းလိုးရတယ်
သံချောင်းကျေးဇူးတွေပါပဲ
ဒါ့ကြောင့်သံချောင်းပညာရေးအတွက်ကျနော်ဖိဖိစီးစီး
လုပ်ပေးရတော့တယ်
ကျနော်အစုံရစတိုးဆိုင်လေးဖွင့်ထားပြီ
လိုအပ်တဲ့ ပစ္စည်း ဝယ်ရင်တော့ ဒေါ်လှရီကိုညအိပ်ခေါ်သွားတယ်
ဟော်တယ်မှာအမုန်းဆွဲကြ
ဒါကိုဘယ်သူမှသံသယမရှိ
ခိုင်ခိုင်မွေးဖွားရက်ကြီးမှာတောင် အိမ်မှာလိုးကြတယ်
ဒေါ်လှရီခမျာ
အရင်လိုတုတ်တုတ်ခိုင်ခိုင်ကြီးမဟုတ်တော့
ပိန်ပိန်ပါးပါးကပ်ကပ်ကလေးဖြစ်သွားတာပဲကြည့်တော့
ကျနော်တို့ဘယ်လောက်ဆော်လဲဆိုတာ
သံချောင်းကတော့ထမင်းဝိုင်းမှာပြောရှာတယ်
ကိုကြီးဇော်ကို မမယောကျ်ားလို့မမြင်ဘူး
အမေ့လင်လို့ပဲမြင်တယ်တဲ့
ငါ့သားသံချောင်းမင်းအမေလိုအဖွားကြီးကို
ငါစိတ်ပါပါ့မလား
ငါ့မိန်းမလေးငယ်ငယ်ချောချောလိုခြင်လို့မင်းကိုပေါင်းတာငါ့သားရဲ့
အားလုံးရီကြတယ်
လူလစ်တော့ ဒေါ်လှရီကဗိုက်ကြောဆွဲလိမ်တယ်
ရှင်ပြောတာအတည်လားတဲ့
ငါ့မယားကြီးကပထမပါကွာ
ဒီညလည်း၁ချီပဲနော်ဆိုတော့
မလာနဲ့ သူများအိပ်ခြင်နေပြီ ဆိုပဲ ။ ။
အမရာမောင်
➡️တင်ထားပြီးသမျှ အပြာစာအုပ် အောစာအုပ်များ စာရင်းကြည့်ရန်နှိပ်ပါ။⬅️
