ဘာလား (အပိုင်း ၁) 👈 ဖတ်ရန်နှိပ်ပါ။
၁၁
တိမ်လှိုင်းစီးနေရသလိုလို..လွှင့်မျှေ ာ
နေသလိုလို..ခုပဲအမြင့်ကြီးကပြုတ်ကျနေ
သလိုလို…အဝေးကိုပဲပြေးနေသလိုလို..
အနီးကိုရောက်နေသလိုလို…အို….လိုလို
တွေနဲ့ဗလာကြီးဖြစ်သွားသည်။စောက်ရည်တွေ ဗျန်းကနဲ ဗျန်းကနဲ ပန်းထွက်ကုန်
သည်။ကောင်းလွန်းလို့ညှစ်ခံမိတာမျ ား
ဖင်ပေါက်လေးတောင်ရှုံ ့တွန့်နေသည်။ဒါ
လဲမဆုံးနိုင်ပါ။စောက်စေ့ကိုတဖြည်းဖြည်း
ငုံလိုက်၊စုပ်လိုက်၊ယက်လိုက်၊ပွတ်လိုက် အမျိုးမျိုးနှိပ်စက်လေတော့ ဆွေ ့ဆွေ ့ခုန်ရ
တော့သည်။အော်ဟစ်ခံတော့လည်းဝေဒ
နာကလျေ ာ့မသွား..မပေါ့ပါး…အံကြိတ်ခံ
တော့လဲ..အသဲတွေထိကတုန်ကရင်..ဖင်
ကြီးကော့ထားတာအောက်ပြန်မကျ လာ
နိုင်တော့…ပြီးရပြန်ပြီနောက်တစ်ချီ….
မောင်ရယ်..တော်ပါတော့…၊သားရယ်…
တော်ပါတော့….ခင်ခင့်ကိုမြန်မြန်လေးသာ လိုးသတ်ပစ်လိုက်ပါတော့လို့ တုန်ရီ
နွမ်းလျစွာတောင်းဆိုယူရတော့သည်ပဲ..။
နောက်တစ်ခါစောက်ပတ်အယက်ခံရမှာ
ကြောက်မျ ားတောင်ကြောက်မိပါသည်ရှင့်
လို့လည်း သားကို..မောင့်ကို..ယောကျ ာင်္း
ကို..ချစ်လင်ကို….အို..ရှုပ်လွန်းလို့..မေမေ့
သည်းအူကိုယ်ပွားကိုတောင်းပန်စကားလား..တောင်းဆိုစကားလား..ဆန္ဒပြုတာ
လား…အဲဒီ ဘာလား.ဘာလား.ကြီးကိုခါခါ ကြိမ်ကြိမ်ပြောလိုက်မိပါတော့သည်။
ဟင်း….ဒီတော့မှပိုဆိုးနေပါရော့လား
နော်….။ဖူးကားတင်းပြောင်နေတဲ့သားရဲ့
ဒစ်ဖူးကြီး စောက်ခေါင်းဝ,ကိုတစ်ဇိဇိ ထိုး
မွှေနေကတည်းက ရှိရှိသမျှ အကြောတွေ
စောက်ပတ်မှာစုပြီးတည်နေသလားထင်ရ
လောက်အောင်ဖျန်းကနဲဖျန်းကနဲတစ်ကိုယ်လုံးပျံ့ နှံ့ သည်အထိ စိမ့်စိမ့်တက်အောင်ကောင်းလှသည်။လီးကြီးဖြည်းဖြည်းချင်း
ထိုးဝင်လာပြန်တော့လဲ…ကောင်းလွန်းတဲ့
ဝေဒနာပျေ ာက်သွားမှာစိုးလို့ မဆုံးပါနဲ့ဦး
လီးကြီးရယ်…လို့မောလျစွာတောင်းပန်နေ
မိသည်။လီးကြီးအဆုံးထိဝင်ပြီးညှောင့်ပေး
နေပြန်တော့လည်းသည်းအူခိုက်အောင်
ကောင်းလှသည်မို့ ဒီလီးကြီးထွက်မပြေး
အောင်တစစ်စစ်ဆွဲယူညှစ်ထားဟန့်တား
နေမိပြန်သည်။ဘယ်အရာ ဘာတစ်ခုနှင့်
မှအစားထိုးလဲလှယ်မပေးလိုပါ။ငွေမလို
ရွှေမကြျုျိက်..ရာထူးအာဏာ ဘာတစ်ခုမှ
လာမပေး လာမလဲနဲ့. .ဒီလီးမှဒီလီးပဲဟေ့
လို်မျ ားတောင် အော်လိုက်ချင်အောင်
ကောင်းပါသည်။ဆောင့်ဆောင့်လိုးပေး
ပြန်တော့လည်း…ယောကျ ာင်္းဆိုတာဒီလို
ဟေ့…စောက်ပတ်အတွက်ပြည့်စုံစေတဲ့
ရတနာဆိုတာဒီလိုဟ…လို့ဖွင့်ဟအဓိပ္ပါယ်
ဖော်နေသလိုပါပဲ…ပြဲချင်ပြဲ ကွဲချင်ကွဲပါစေ
ဆောင့်…ဆောင့်…လို့တောင်းဆိုယူရတဲ့
အထိကောင်းလှသည်။ လီးရည်တွေပန်းထည့်ပေးပြန်တော့
ရှေ ့ဆက်ရဦးမယ့်ဘဝအတွက်ခွန်အား
သစ်တွေထည့်ပေးနေတာလားလို့တကယ်
မှတ်ယူယုံကြည်ရသည်အထိမျ ားလည်း
မျ ား..အားလည်းပြည့်နိုင်လွန်းလှသည်။
လီးရည်တွေကုန်အောင်စုပ်ညှစ်ဆွဲယူ
ပြီးပါမှ….ဟင်း…..ကနဲသက်ပြင်းမောကို
ချရင်း တင်းကြပ်စွာဖက်ထားမိပါတော့
သည်။အားရလွန်းလို့….အားရှိလွန်းလို့
ကျေနပ်လွန်းလို့…ကောင်းလွန်းလို့် ့…ချစ်
ရလွန်းလို့ပါမောင်….ဘာလား ..ဘာလား
မေးလာရင်တော့ ဘာလား…ဘာလား..
ဘာလား..မပြောတတ်တော့ပါဘူးမောင်
ရယ်…..
•••••
တစ်ညလုံး…အမေ့ကိုမြတ်နိုးစွာ လိုး
ပေးခဲ့သည်။အချ စ်တွေကို ပြည့်စုံနားလည်နိုင်အောင် လီးတစ်ချေ ာင်းဖြင့်သက်
သေပြခဲ့သည်။အမေကလည်း အချစ်တွေ
နားလည်လက်ခံပါကြောင်း စောက်ဖုတ်
ကြီးပင့်ကာကော့ကာဖြင့်အဓိပ္ပါယ်ဖော်ခဲ့
သည်။ဘာလား…ဘာလား…ဘာလား
တော့မသိပါ…။
၁၂
ဦးမြင့်ပျေ ာ်နေသည်။မစပယ်ကိုယ်
ဝန်ရပြီးသိပ်မကြာလိုက်ပါ။မခင်ခင်လည်း
ကိုယ်ဝန်လွယ်ထားပြီဖြစ်ကြောင်းအသိ
ပေးလာသည်။ငါဟဲ့ယောကျ ာင်္း လို့လက်
ခမောင်းထ,ခတ်မိလုမတတ်ပျေ ာ်ရသည်။
မြလေး စာမေးပွဲအောင်သွားတော့
စိုးစိုးနှင့်မြမိုးတို့နှစ်ယောက်တည်းကျေ ာင်း
တက်ရတော့သည်။မေမေ့ကိုယ်ဝန်ကို အ
ကြောင်းပြု၍ မြလေးအိမ်မှုကိစ္စတွေမျ ား
လာရသည်။ခါတိုင်းလို ညတိုင်းရေကန်နံ
ဘေးကိုမသွားနိုင်တော့ပါ။ဆန္ဒကြီးလွန်း
ပါမှ စိုးစိုးကိုမျက်စပစ်နိုုင်တော့သည်။စိုးစိုး
ဒီနှစ်တော့ခြေငြိမ်သွားသည်။
သီတင်းကျွတ်တော့ ဒေသဓလေ့ဘာ
သာရေးပွဲမျ ားစည်ကားလှသည်။ရွာမှာ
ဘကြီးဖြစ်သူဦးစီး၍ ကထိန်ခင်းမည်မို့ဆက်ဆက်လာကြရန်၊စိုးစိုးကိုမဖြစ်မနေ
လာရန်အကြောင်းကြားလာသည်။အဖေ
လည်းမသွားနိုင်။အမေလည်းကိုယ်ဝန်ရှိ
နေ၍မသွားချင်၊မြလေးလည်းမအားပါ။
စိုးစိုးနှင့်မြမိုးတို့ပဲ သွားရတော့မည်။လိုင်း
ကားတော့နေ့စဉ်ရှိပါသည်။ဒါပေမယ့်ရွာ
ထိမရောက်။ဘကြီး အသိကားကြုံဖြင့်ရွာ
အရောက်လိုက်ခဲ့သည်။ကားက သေးနေ
သည်။နောက်ခန်းမှာ လေးယောက်စီးရ
မည်။မောင်နှစ်မတွေပဲမို့ ကျ ပ်ညှပ်နေ
လည်းအရေးမကြီးပါ။
မြမိုးက စိုးစိုးနံဘေး..တံခါးပေါက်နှင့်
ကပ်၍ထိုင်သည်။ဘယ်လိုထိုင်ထိုင် ကိုယ်
လုံးကစိုးစိုးရင်ခွင်ထဲမှာပဲရောက်နေသည်။
မြမိုးကလည်း မခွာချင်ပါ။ကိုကိုနှင့်အရင်တစ်ခါလမ်းလျှေ ာက်တဲ့နောက်ပိုင်းမတွေ ့
ဖြစ်တာကြာပြီ။ကားထွက်ပြီးနာရီဝက်
လောက်တော့ ဟိုပြောဒီပြော..ဦးတည်
ရာမဲ့ပြောဖြစ်ပါသည်။နောက်ပိုင်းတော့
မပြောချင်။ကို့ကို့နံဘေးထိုင်တဲ့အစ်မကြီး
က သွက်လွန်းသည်။သူ့ပေါင်ကြီးတွေက
ကိုကို့ပေါင်နဲ့ထိနေသည်။သူ့နို့ကြီးတွေက
ကိုကို့ပုခုံးစွန်းနဲ့ထိနေသည်။မကျေနပ်ချင်။
လမ်းမှာခဏရပ်တော့ကိုကိုနှင့်နေရာချင်း
လဲထိုင်လိုုက်သည်။ကိုကို့ရင် ခွင်ထဲမှီပြီိး
လိုက်ခဲ့သည်။
ဘကြီးအိမ်ရောက်ပြန်တော့လည်း
စည်ကားလွန်းလှသည်။ကိုယ့်အသိကမ
ရှိ။ဘကြီးက ကိုကို့အပေါ်တော်တော်ဦး
စားပေးသည်။သူဆေးရုံတက်နေစဉ်ကိုကို
အနီးကပ်ပြုစုခဲ့၍ သံယောဇဉ်နှင့်တွဲပြီး
ချစ်ခင်မှုလဲပါမည်ထင်သည်။အိမ်မှာဧည့်
သည်မျ ားလွန်း၍ညအိပ်တော့နေရာမရှိ။
ဘကြီးက သူတို့မောင်နှစ်မအတွက်စတို
ခန်းလေးကိုရှင်းပြီးသီးခြားနေရာလုပ်ပေး
သည်။ကျန်ဧည့်သည်မျ ားဧည့်ခန်းမှာတန်း
စီအိပ်ကြသည်။
မောင်နှစ်မ နှစ်ယောက်စောစောပဲ
အိပ်ယာဝင်ခဲ့ကြသည်။ခြံဝင်းထဲမှာတော့
ရွာဓလေ့ လုပ်ကြကိုင်ကြသူမျ ားနှင်စည်
ကားနေသည်။အိပိခန်းထဲရောက်မှတင်း
ကြပ်မှုတွေဖြေလျေ ာ့ရသည်။စကားတော့
တိုးတိုးပဲပြောကြသည်။အိပ်ယာကြီးကြီး
ခင်းထားပေးပြိီး စောင်နစ်ထည် ခေါင်းအုံး
နှစ်လုံး ချထားပေးသည်။ခြင်ထောင်တော့
တစ်လုံးထဲ ပင့်တင်ထားသည်။မျက်နှာချင်း
ဆိုင်ကြည့်မိရင်းတစ်ဦးနှင့်တစ်ဦးမျက်စပစ်
ိမိကြသည်။
စိုးစိုးက မြမိုးလက်ကလေးကိုကိုင်ပြီး
အိပ်ယာထဲခေါ်ခဲ့သည်။လက်တွေအေးစက်ခြင်း..တုန်ယင်ခြင်းမရှိပါ။ပုံမှန်ပါပဲ ။
မြမိုးက ဒီညအလိုးခံဖို့ ဆုံးဖြတ်ထားပြီးဖြစ်
သည်။ဒီအခွင့်အရေးမျိုးစောင့်နေတာလဲ
ကြာပြီ။နောက်ထပ်တစ်ခါရဖို့ မလွယ်ဟု
ထင်သည်။အိပ်ယာထဲရောက်တော့အကျႌ
ချွတ်ပြီးထမီရင်လျှ ားလိုက်ခါ စိုးစိုးကို
ကြည့်သည်။စိုးစိုးသူ့ကိုကြည့်နေမှန်းတွေ ့
ရမှ သူ့နို့ကြီးပေါ်လက်ညှိုးထောက်လိုက်
ပြီး မျက်စပစ်ပြသည်.။
နို့ကြီးတွေက ကြီးလှသည်။လုံးဝန်း
ပြီး မို့တက်နေသည်။ဘရာ မချွတ်သေးပါ။
” ကိုကို ကိုင်ခဲ့တာလေ…မှတ်မိလား”
စိုးစိုးခေါင်းညိတ်ပြတော့
” ခုည..ကိုကို့သဘော…”
စိုးစိုး နို့ကြီးတွေကိုဆုပ်နယ်သည်။
ဘရာဇီယာကိုချွတ်ပစ်ပြီး လွတ်လွတ်လပ်
လပ်ကိုင်သည်။မြမိုးမှာစောက်ပတ်ရွနေပြီ
ဖြစ်၍ နို့သီးလေးတွေလည်းတင်းမာ
ကော့ထောင်ပြူ းထွက်နေသည်။နို့ကြီးနှစ်
လုံးကိုပယ်ပယ်နယ်နယ်စို့သည်။မြမိုးအ
ချိန်မဆွဲချင် ..အလိုးခံချင်လှပြီ.. ” ကိုကို မြမိုးကိုမေးခဲ့တာမှတ်မိသေး
လား..”
” ဘယ်ဟာလဲ ညီမလေး ”
” အလိုးခံဖူးလား လို့မေးခဲ့တာလေ ”
” အင်း..ဟင်း…မှတ်မိတယ် ”
” အဲဒါ…ညီမလေး အခုဖြေလဲဖြေ
မယ်…မေးလဲမေးမယ် ”
” အင်း…”
စိုးစိုးအနားသို့တိုးကပ်ပြီး နားနား
ကပ်ခါ လေသံတိုးတိုးဖြင့်ပြောသည်..
” ညီမလေးအလိုးမခံဖူးဘူး..ခံချင်တယ်…ကိုကိုလိုးပေးမလား ”
စိုးစိုး ပါးစပ်ကမဖြေတော့ပါ..။ဖြေစရာ လည်းမလိုတော့ပါ။မြမိုးကိုအိပ်ယာ
ပေါ်ပက်လက်လှန်ပြီးထမီကိုခြေထောက်
ဖက်ဆွဲချွတ်တော့ ဒူးထောင်ပြီး ဖင်ချွပေး
သည်။စောက်မွှေးထူထူနှင့်စောက်ဖုတ်
ဖောင်းဖောင်းကြီးမြင်ရတော့ ယက်ပစ်ချင်
စိတ်ကပေါ်လာသည်။ဒါပေမယ့်..နောက်
မှယက်မည်..။
၁၃
မြမိုးစောက်ပတ်ကအလွန်လှသည်။
အသားထူပြီးပြည့်နေသည်။ဝင်းမွတ်တုတ်
ခိုင်သည့်ပေါင်လုံးကြီးတွေ၏အရင်း ကျယ်
ပြန့်ဖောင်းကြွသောဆီးခုံပြင်မှာ မြင်ရသူအ
တွက်တမ်းတဖွယ်ရာ သောင်ပြင်တစ်ခုလို
ထင်ရသည်။စောက်မွေးတွေက ရမက်ကြွ
ဖွယ် နက်မှောင်ထူပိန်းစွာပေါက်နေသည်။
စောက်ဖုတ်၏နက်ရှိုင်း သောအနှစ်သာရ
နယ်မြေအကွဲကြောင်းလေးမှာတင်းစေ့၍
နေသည်။ဆီးခုံကိုတွန်းတင်မြှင့်ရုံမျှနဲ့တော့
အကွဲကြောင်းဟ,မသွားနိုင်။သေသေချ ာ
ချ ာဖြဲကြည့်မှ ကြွက်နားရွက်မျ ား၊စောက်
စေ့၊စောက်ခေါင်းတို့ကိုမြင်နိုင်သည်။ ဒါ
တောင်အကွဲကြောင်းကိုနခမ်းသားထူက
အလယ်မှာပြန်စေ့ပြီးဖုံးကွယ်ထားပေးနေ
သေးသည်။ရိုသေတန်ဖိုးထားစွာထိန်း
သိမ်းထားသည့်စောက်ဖုတ်မှန်းသိသာလှ
အောင်ဖော်ပြနေသည်။ဒီလောက်တန်ဖိုး
ထားစွာထိန်းသိမ်းနိုင်သည့်စွမ်းရည်နှင့်
တန်ဖိုးကိုနားလည်သောအသိတို့ကိုမြတ်
နိုးစွာလေးစားမိသည်။ခုတော့ဤအရာတွေ အားလုံးသူချ စ်သည့်သူ့အစ်ကို သို့
ကြည်ဖြူ စွာအပ်နှင်းနေပါသည်။ဤတန်
ဖိုးနှင့်ဤသန့်စင်မှုတို့ကိုဒီတစ်သက်သူပြန်
လည်ရရှိနိုင်တော့မည်မဟုတ်တော့ပါ။
စိုးစိုးမြမိုး၏ပေါင်တုတ်တုတ်ကြီးတွေ
ကိုလက်နှစ်ဖက်ဖြင့်အသာမ,ပြီးရွရွလေး
တွန်းတင်နေရာချပေးနေသည်ကပင်မြမိုး
အတွက်အနုပညာတစ်ရပ်လိုရင်ဖိုလှိုက်
မောသည်။ပေါင်လုံးကြီးတွေကိုရင်ဘတ်
မှာကပ်ထားပြီးဒူးဆစ်မှခြေဖျ ားထိကိုမိုး
ပေါ်သို့ထောင်ထားပေးလိုက်သည်။ဒါမှ
ကိုကို စောက်ပတ်ကိုသူလိုချင်သလိုပြင်
နိုင်ပြုနိုင်ပေလိမ့်မည်။ကိုယ့်စိတ်ကိုယ်မယုံ
သေး၍ တံခေါက်ကွေးနှစ်ဖက်ကိုလက်နဲ့
ဆွဲထားပေးလိုက်တော့စောက်ဖုတ်ကြီး
ဖောင်းဖောင်း ထင်းထင်း ဟင်းလင်းဖွင့်
၍ သုံးဆောင်ပါတော့ရှင်..လို့ဖွင့်ပြောနေ
သလိုုလို။စိုးစိုးကညီမလေး၏အလိုက်သိ
မှု နှာထန်မှုမျ ားကိုအသိအမှတ်ပြုရင်း
လီးတန်ကိုကိုင်၍စောက်ခေါင်းဝမှာဆယ့်
ငါးချက်..အချက်နှစ်ဆယ်လောက် ရစ်
ဝန်းပတ်ဝိုက်မွှေပေးသည်။အထက်အောက် လေးငါးချက်ခန့်ဆွပေးသည်။ဒစ်ဖျ ား
နှင့်စောက်ခေါင်းဝ မိတ်ဆက်တွေ ့ထိမှုက
အာရုံကြောကိုပြင်းထန်စွာလှုပ်ခတ်သဖြင့်
နူးညံ့ခြင်း ထက်သန်ခြင်း ထကြွခြင်း တို့
နှင့်အတူ စောက်ရည်တွေတစစ်စစ်ထွက်
လာပြီးအရသာထူးလွန်းလို့ ရှုံ ့မဲ့ပြီးထိန်း
ထားရသည်။ဒါလဲမရ။အရသာထူးတွေ
ကျန်နေသေးကြောင်းသိလို့. မြန်မြန်လိုချင်
သည်..ခုချက်ချင်းလိုချင်သည်…ဖင်ကြီးကို
ပင့်ကော့ပြီးရအောင်ကြိုးစားသည်။စိုးစိုး
တရစ်ရစ်ထိုးထည့်ပေးလိုက်ပါသည်။
အောင်မယ်လေး…မာမာကြီး..ဖူးဖူး
ကြီး..တုတ်တုတ်ခဲခဲကြီး အိကနဲ အိကနဲ
စောက်ပတ်ထဲဝင်လာသည်။ကြွက်သား
ဆုံကိုထိုးဖောက်တော့ ထုတ်ကနဲပွင့်သွား
ပြီးကောင်းလွန်းလို့မျက်စေ့များပင်မှိတ်
ထားမိသည်။အဲ…တစ်အိအိ တိုးဝင်လာ
ပြန်ပြီ။ဆုံးပဲမဆုံးနိုင်..အရသာထူးမို့လီး
တန်ေချ ာင်းကြီးကိုကြွက်သားအားဖြည့်၍
ဆွဲဆွဲညှစ်နေမိသည်။လီးတန်ကြီးက ညှစ်
အားကိုတင်းမာမှုဖြင့်တုန့်ပြန်နေ၍ အဆက်မပြတ်ညှစ်နေမိသည်။အာရုံက လီးဆီ
မှာစုစည်းခံစားသဖြင့် စောက်ရည်တွေ ရွှဲ
ရွှဲ နစ်…ထွက်ကုန်သည်။ထွက်လို့ထွက်
မှန်းတောင်မသိအောင်ကောင်းသည်။အဆုံးထိသွင်းထည့်ပြီးဆီးခုံချ င်းဖိကပ်ထါးတော့..ဒစ်ဖူးကြီးကသားအိမ်ဝ နုနု
ထွတ်ထွတ်ကို အိကနဲ အိကနဲ ထိုးဖောက်
ဝင်သည်။သားအိမ်အားဖြင့် ဒစ်ဖူးကို ဆွဲ
စုပ်ညှစ်ထားလိုက်သည်။ဆက်မတိုးနဲ့တော့နော်…နာတယ်အောင့်တယ် ဟုပြော
နေသလိုလို..။ညှောင့်ညှောင့်ထိုးတော့
ညှစ်ညှစ်ခံသည်။ညှစ်ညှစ်ခံတော့ ဆစ်ဆစ်..ဆစ်ဆစ်နဲ့စောက်ရည်တွေအိုင်ထွန်း
နေအောင်ထွက်သည်။စောက်ပတ်ကြီးတစ်ခုလုံး စောက်ရည်ထွက်ပေါက်တွေဖြစ်
ကုန်သည်။မဆောင့်သေးမီကပင်ညှောင့်
ပေးနေရင်းအကြိမ်ကြိမ်အခါခါပြီးရသည်။
ဟူး…..ကနဲသက်ပြင်းချ ရင်း…ဆောင့်လိုး
ပေးပါတော့ကိုကိုရယ်…ဟုတောင်းဆိုမိပါ
တော့သည်။
ဆောင့်လိုးချက်ကသိမ်မွေ ့လွန်းသည်။လီးကိုစောက်ပတ်ထဲက တစ်ဝက်
လောက်ပဲဖြေးဖြေးဆွဲထုတ်သည်။သား
အိမ်ပေါက်ဝမှာတင်းကြပ်မှုတွေသိသိသာ
သာလျေ ာ့သွားသည်။ချက်ချင်းလိုလိုပြန်
တိုးဝင်သည်။ဖိကြိတ် တိုးတော့ ငုတ်နေသည့်လီးကြောတွေစန့်ထွက်လာပြီး ဒစ်
ဖူးကြီးကသားအိမ်ထဲထိုးဝင်ပြန်သည်။
စောစောကထက် ပိုဝင်သည်။အောင်မယ်
လေး..ကောင်းလှချ ည်ရဲ့နော်..။ဆက်၍
ဆက်၍ ညှစ်နေမိသည်။ဆောင့်ပြန်ပြီ..
နောက်တစ်ချက်။ဟော..ဆောင့်ပြန်ပြီ..။
ကောင်းလိုက်ထာ…။ဆောင့်တိုင်း ဆောင့်
တိုင်း..ကောင်းသည်။ကောင်းတိုင်းကောင်းတိုင်း စောက်ရည်ထွက်သည်။ဘယ်ခွန်
အားနဲ့မှထိန်းမရ။ကြာတော့ တစ်ပြွတ်ပြွတ်
တစိစွတ်စွတ် နဲ့အသံတွေက သာယာဖွယ်
ကောင်းလှသည်။ရမက်ကို နှိုးဆွသည်။
” ဆောင့်ကိုကို…ဆောင့်သာဆောင့်
မြမိုးကြိုက်တယ်…ဆောင့်…မရပိနဲ့နော်..
ဆောင့်..”
သူရပ်ထားမှာကိုလဲစိုးရိမ်ရသေး..ဒီ
ကကောင်းနေတဲ့ဟာကို..။ဆောင့်ခိုင်းရ
သေးသည်။ကိုကိုကလည်း ဆောင့်ခိုင်း
တိုင်းဆောင့်နေတော့တာပါပဲ။စောက်ပတ်
ပြဲအောင်မျ ားဆောင့်နေလေရော့လားမသိ။ဆောင့်သည်..လိုးသည်..။မြမိုးအားကျ
မခံ ပြန်ပြန်ကော့လိုးပစ်သည်။သူတစ်ချက်
ကိုယ်တစ်ချက် ပြန်ကော့ကော့လိုးသည်။
သုချည့်ပဲလိုးတတ်တာမှတ်လို့…ဆောင့်
လိုက်..ကော့လိုက်..စောက်ရည်တွေယို
စီးလိုက်..။မြမိုးစောက်ပတ်ကြီးရော..သူ ့
လီးကြီးမှာပါ စောက်ရည်တွေစိုရွှဲနေသည့်
အပြင် ပေါင်ခြံတွေ..ဖင်ကြားတွေဖင်ပေါက်တွေ..ဂွေးဥတွေမှာပါစောက်ရည်တွေ
ရွှဲကုန်သည်။ဂွေးဥကြီးကလဲ ဆောင့်လိုး
လိုက်တိုင်း ဖင်ပေါက်ကို ဘလပ်..ဘလပ်
နဲ့အသံထွက်အောင်ရိုက်သည်။
သူမျ ားအပြစ်ကျူ းလွန်လို့အရိုက်ခံနေရတဲ့
အတိုင်းပဲ။ဆောင့်လိုက်တိုင်းရိုက်နေသည်
ဖင်ထဲမျ ားတော့မှာလား…ရွှေဥရယ်..။
၁၄
ဆောင့်ဆောင့်လိုးပေးနေတာတစ်နာ
ရီလောက်တော့ကြာပြီထင်ပါရဲ့၊အချိန်လဲ
မှတ်မထားပါဘူး..၊ဆောင့်ချက်ရပ်ပြီးကိုကို
ကမြမိုးကိုစေ့စေ့ကြည့်ပြီးမေးတယ်..
” ကောင်းလား…မြမိုး..”
” ကောင်းတယ်ကိုကို…အီ ပြီး ဆိမ့်နေအောင်ကောင်းတယ်..မြမိုးကြိုက်တယ်”
လို့ဖြေလိုက်တော့…မျက်စေ့မှိတ်..မျက်ခုံး
ပင့်ပြီး..” ထပ်လာမယ်..” တဲ့။ မြမိုး လဲ..
မျက်ခုံပင့်..မေးထိုးပြီး ” လာထား ” လို့ပြန်
ပြောလိုက်တယ်….။
ဒီတော့..ကိုကိုက မြမိုးရဲ့ဖင်ဆုံကြီး
ကို ခွ…ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်…ခြေဖျ ား
ထောက်ပြီး စောက်ပတ်ထဲလီးကြီးထိုးထဲ့
ပါလေရော…။
စဉ်းစားကြည့်လေ..။မြမိုးကပက်လက်လှန်…ပေါင်တွေကိုနို့ကြီးတွေနဲ့ထိ
ကပ်ေနအောင်မြှင့်…တစ်ခေါက်ကွေးကို
လက်နှစ်ဖက်နဲ့ဆွဲပြီး စောက်ပတ်ကိုမိုး
ပေါ်ပက်လက်ဖွင့်ပေးထားတာ…
အဲဒါကို သူက ဖငိဆုံကြီးကိုဆောင့်ကြောင့်ခွထိုင်..ခြေဖျားထောက်ပြီးဆောင့်လိုး
တယ်ဆိုတော့…ကောင်းနိုင်ကြသေးရဲ့
လား လို့။ပြီးတော့ သူ့လက်ကြီးတွေကလဲ
မြမိုးရဲ့နို့ကြီးတွေကိုဆွဲဆုပ်ထားလိုက်တာ
ထွက်ပြေးမယ့်ငါးရှဉ့်ကိုဖမ်းနေတဲ့အတိုင်း
လွတ်ကိုမလွတ်နိုင်တော့ဘူး။ကောင်းကြ
သေးရဲ့လားလို့…စကားရှိလို့သာပြောလိုက်တာပါ….တကယ်တော့ ကောင်းတယ်
ရှင်….လီးကိုဒစ်ပေါ်တဲ့အထိဆွဲဆွဲထုတ်
ပြီး အားရပါးရ ဆောင့်ဆောင့်လိုးတော့
ဖုန်း..ဖုန်း..နဲ့နေတာပဲ။ကောင်းချက်က ..
မျက်ဖြူ ဆိုက်အောင်ကောင်းတယ်။မျက်လုံး မဖွင့်နိုင်တော့ဘူး။ဆောင့်တိုင်း
ဆောင့်တိုင်း ကောင်းပါတယ် ဆိုမှတော့
ဆောင့်…လို့ပဲပြောရတော့တာပေါ့နော်..။
” ဆောင့်..ကိုကို…ဆောင့်..မြမိုး..
ကောင်းတယ်..ဆောင့်…အားဟ…ဆောင့်…ဆောင့်…မြမိုးကြိုက်တယ်ကိုကို..အင့်.
အင့်…”
စောက်ပတ်က ညှစ်ဆွဲပေးပြီး..ပါးစပ်
က တစ်ဆောင့် ထဲဆောင့်ခိုင်းနေတော့
စိုးစိုး ရမက်တွေထန်လာသည်။လီးတန်ကြီး တစ်ချေ ာင်းလုံး ရွရွတက်လာသည်။
လီးဝင် လီးထွက် တိုင်း ဒစ်ဖူးနှင့် နခမ်းထူ
ထူကြီး ဖွတ်ကနဲ ပြွတ်ကနဲ တိုက်နေပွတ်
နေတော့…ထိပ်ဖူးမှာ တစ်စစ်စစ် တစ်ရွရွ
ခံစားရသည်။ကြာကြာမထိန်းနိုင်တော့…
စောက်ခေါင်းဝကိုဆွဆွထိုးပေးပြီး လီးတဆုံး ဆောင့်ဆောင့်လိုးပစ်သည်။အချ က်
နှစ်ဆယ်…အစိတ်လောက် ဆောင့်လိုး
ပေးတော့….လီးရည်တွေ ဗျ စ်ကနဲ ဗျစ်ကနဲ ပန်းထွက်ကုန်ကြသည်။
မြမိုး အလွန့်အလွန် ကောင်းသည့်
အရသာကို မျက်စေ့မှိတ် မှိန်းပြီး ပိုးလိုးပက်လက်ခံစားသည်။လီးရည်ဝင်သည့်အရ
သာကို တစ်စိမ့်စိမ့် ရယူခံစားသည်။အထွတ် အထိပ် ရောက်အောင် ခံစားသည်။
အကြာကြီးခံစားပြီး မျက်လုံးဖွင့်လိုက်တော့ သူချ စ်ရသည့် သူ့အစ်ကိုက ဖွဖွလေး
ပြုံးပြီး…ကောင်းရဲ့လား မြမိုး ဟုလေသံဖြင့် တိုးတိုးလေးထပ်မေးပြန်သည်။ပြန်ဖြေ
နိုင်သည့် ခွန်အားတွေကို အလိုးခံသည့်
နေရာမှာပဲအသုံးပြု ချင်တော့တာမို့….
ခေါင်းကလေးပဲ ဆက်ခါ ဆက်ခါ ညိတ်ပြ
မိပါတော့သည်။ပြီးတော့..တစ်ဆက်တည်း စဉ်းစားမိသေးသည်….ကိုကို ပုံစံ
တစ်မျိုးတည်း လိုးသွားသည်ပဲ….။လိုး
နည်းတစ်ထောင် ဆိုတော့ နောက်ထပ်
ကိုးရာ ကိုးဆယ် နဲ့ ကိုးမျိုး ကျန်သေးတာ
ပေါ့….။အောင်မယ်လေး….ဒီဖင်ကြီး…
ဖွတ်ဖွတ်တော့ ကျေ ပါ ပြီ ရှင်…..
•••••
” သမီး…ဘကြီးနေကောင်းရဲ့လား ”
” ဘကြီးလား..ဘာလား တော့မသိပါ
ဘူး…အဲ..အဲ တစ်ယောက်တော့နေကောင်းတယ် အမေ ”
” ကထိန်ပွဲက စည်ရဲ့လားသမီး ”
” ကထိန်လား…ဘာလား တော့မသိ
ပါဘူး….အဲ…အဲ ပွဲကတော့တော်တော်
စည်တယ် အမေ..”
” ကထိန်အလှူ က ဘာဟင်းတွေ
ကျွေးတာလဲသမီးရဲ့…”
” ဟို…ဟို….ဝက်သားလား…ဟို…
ကြက်သားလား…ဘာလားတော့မသိ
ဘူး..စားလို့တော့ကောင်းတယ် မေ..”
” နငိ့စောက်ပတ်ကြီး အလိုးခံခဲ့တာ
လားဟဲ့..သမီးရဲ့…”.
” အဲ…ဟို….လိုးတာလား..ဘာလား
တော့ မသိဘူး…ကောင်းတာတော့..
တော်တော်ကောင်းတယ် အမေ..”
ဒေါ်ခင်ခင်…အူကြောင်ကြောင်ဖြင့်
ခေါင်းရမ်းခါပြီး ထွက်သွားသည် ။
အားပေးမှုကို ကျေးဇူးတင်ပါသည်။
မောင်ကျေ ာ်
➡️တင်ထားပြီးသမျှ အပြာစာအုပ် အောစာအုပ်များ စာရင်းကြည့်ရန်နှိပ်ပါ။⬅️
